Salawikain – na tinatawag ding kawikaan, ang isa sa mga katutubong tula na lumaganap sa Pilipinas bago pa dumating ang mga mananakop na banyagang Europeo. Taglay ng salawikain ang malalim na pagpapahiwatig, o ang maligoy na paraan ng pagsasabi, upang ikubli ang ibig sabihin ng nagsasalita. Sa pamamagitan ng pagtuklas sa kahulugan ng isang salawikain, mauunawaan ng isang Pilipino and kaniyang sarili, pagkatao, at lalim ng kaniyang pang-unawa sa buhay. Karaniwan, ang isang salawikain ay nag-ugat sa isang karanasan at sa mahabang pag-uunawa at pagsisiyasat sa buhay ng tao. Ilan sa mga hindi malilimutang mga salawikain ay ang mga gumagamit sa isang uri ng hayop, gulay o prutas.

Salawikain – na tinatawag kung minsang kawikaan, ang isa sa mga katutubong tula na lumaganap sa Pilipinas bago pa dumating ang mga mananakop na banyagang Europeo. Taglay ng salawikain ang malalim na pagpapahiwatig, o ang maligoy na paraan ng pagsasabi, upang ikubli ang ibig sabihin ng nagsasalita. Kung ang bugtong ay may iisang sagot, pansin ng mga kritikong sina Bienvenido Lumbera at Virgilio S. Almario, ang salawikain ay makapagtataglay ng maraming sagot o pakahulugan.

Halimbawa:1. Magandang pamintana,

masamang pangkusina.

Ito ang ilang halimbawa ng kasabihan ng mga matatanda: -kung may tyaga may nilaga-aanhin pa ang damo kung patay na ang kabayo -habang maikli ang kumot, matutong mamaluktotHalimbawa ng mga kasabihan o salawikain: 

Ang taong nagigipit, sa patalim man ay kumakapit. Kung ano ang itinanim, siya rin ang aanihin. Kahit saang gubat, ay mayruong ahas. Kung ano ang puno, siya rin ang bunga. Kung hindi ukol, hindi bubukol. Kung may isinuksok, may dudukutin. Kung sino ang pumutak, siya ang nanganak. Magkulang ka na sa iyong magulang, huwang lang sa iyong biyenan. May tainga ang lupa, may pakpak ang balita. Nasa tao ang gawa, nasa Diyos ang awa. Pagkahaba-haba man ng prusisyon, sa simbahan din ang tuloy. Pagmakitid ang kumot, magtiis kang mamaluktot