1. Satovidžepnih satova automatskog tipa zidnim satovima koji su mehaničkog tipa i rade na ručno navijanje.Pomijeranje kazaljki na satovima nije bezazlen proces, posebno kada je riječ o zimskom vraćanju kazaljki unazad. kako se ne bi oštetio mehanizam. Ja satove zaustavim noć prije i aktiviram ih ujutro kako ne bih vraćao kazaljke. tako što sam dobio jedan zidni mehanički stari sat sa klatnom na poklon. Sat je prvo lijepo radio par godina i onda imao tendenciju da ponekada stane, iz meni nepoznatog razloga. 

2. KrompirVitamin c, energiju,

Preludijum za popodne jednog Fauna

Ova Debisijeva simfonijska poema,nastala 1892.godine,simbol je muzičkog impresionizma.U njoj Debisi obrađuje istoimenu pastoralnu poemu pesnika Stefana Malarmea,o mitskom Faunu,koji sanjari u hladovini vrelog letnjeg popodneva,na obroncima Etne.Trajanja je desetak minuta i odlikuje je velika melodijska rafiniranost,jedinstvena u svojoj autentičnosti i mnogo manje istaknuta ritmika.Na početku,nastupa flauta,u stilu orijentalnog svirača,koji između dva uporišta ljuljuška svoje melodije(Debisi se živo interesovao za orijentalnu,Javansku muziku).Na to harfa ispušta svoja glisanda,praćena laganom temom rogova.Ponovno meditiranje harfe,prate laka tremola gudača;drveni duvači tome daju pastoralni štimung.Oboe donose življu melodiju(ljubavnu temu),koju preuzimaju violine,a zatim se prelazi,uz pomoć diminuenda,na srednji deo,u kome imamo podsećanje na Javanski orkestar,''gamelan''.Tu,u srednjem delu,nastupa patetični vrhunac,a onda,prema završnici,postupno smirenje:Flauta sada sporije,donosi početak preludijuma,a temu Satira sa kolom Nimfi,donose nam oboa,drveni duvači i gudači.Ove teme se ponavljaju,te nakon upada antičkih činela,vraćamo se na početak Preludijuma,ispunjen Faunovim sladostrašćem.Time se,u zamirućoj gradaciji,poput nestajanja u daljini,okončava ova poema,uvek prisutna na programima koncerata.

Rad na svoja ''Tri nokturna'',Debisi počinje godine 1897.Delo dovršava 1899.godine.Tri simfonijska stava slobodne strukture,sjedinjena su u jedan ciklus muzičkih impresija i snoviđenja.Prvi nokturno,nosi naziv ''Oblaci''.Karakterističnim promenama sazvučja,Debisi nam dočarava kretanje oblaka i njihovo komešanje.Melodijski tok je izrazito bujan,neprekidno povezan.Drugi nokturno,''Praznici'',odlikuje se življim melodijskim tokom,u ritmu svečanog marša.On nije pravi opis prazničnog veselja,već se muzika rađa,takoreći,iz more,opsesije,iz sna.Praznična povorka dolazi iz daljine,prolazi pored nas u snažnom fortisimu i nestaje u daljini,okončavajući stav jednim mirnim,elegantnim skokom.Treći nokturno ima naziv ''Sirene''.U njemu se orkestru pridružuje ženski hor,sa mrmljanjem,bez teksta.To je opis ovih mitoloških bića,izuzetnog glasa,fatalnih za moreplovce.Nažalost,ovaj stav zbog svoje razvučenosti,nije na nivou prethodnih,uprkos svojoj impozantnoj melodijskoj prefinjenosti.Kao veoma uspela tumačenja ovog Debisijevog ciklusa,izdvajaju se tumačenja dirigenata Jevgenija Svetlanova(sredina šezdesetih godina prošlog veka),Šarla Ditua(sa koncerta u Frankfurtu osamdesetih godina prošlog veka) i Klaudija Abada(sa koncerta u Stokholmu 1.maja 1998.godine).

MORE,tri simfonijske skice

Daleko od toga da bi se ovaj Debisijev simfonijski triptih mogao zvati ''skice''.To je upravo vrhunac i najveće Debisijevo ostvarenje na području simfonijske muzike.Nastalo je 1905.godine i 15.oktobra iste,premijerno izvedeno u Parizu.Orkestrom ''Lamure'',dirigovao je Kamij Ševijar.Delo je,kako mu i ime kaže,koncipirano u tri stava i trajanja je 24 minuta.Melodijska rafiniranost je u njemu dostigla svoj najveći vrhunac.Prvi stav nosi naziv ''Od zore do podneva na pučini''.Polazeći od početnog pijanisima,potcrtanog otkucajima harfe,postupno nabujava jedna veličanstvena tema,koja nam dočarava beskrajnu usamljenost mora.Melodije se zatim talasaju,a pri kraju stava,nastupa finalni udar,kao talasi uz obalu.Drugi stav je ''Igra talasa'' i to je po svom karakteru eterični interludijum.Teme se prepliću i talasaju,poput talasa na moru.Finalni treći stav je ''Razgovor vetra i mora''.U njemu se dolazi do veličanstvenog vrhunca,potcrtanog udarima timpana.Upravo u ovom stavu imamo i jače naglašene ritmičke pokrete.Zbog svoje melodijske rafiniranosti,delo je veliki izazov za dirigente.Slično Malerovim delima,ovaj ''simfonijski triptih'' mora se pripremiti i izvesti perfektno,instrumentalno dobro izvajano.

Debisijeve orkestarske svite

Majstor rafinirane impresionističke orkestarske palete,Klod Debisi,napisao je nekoliko orkestarskih svita.One su mahom sjedinjene u ciklus pod nazivom ''Slike''.Među njima su najistaknutije dve svite.

- MALA SVITA.U prvobitnom obliku,ona je pisana za klavir,ali kasnije orkestrirana i u svojoj orkestarskoj verziji i najbolja.To je svita sačinjena od četiri kratka stava.U samo 14 minuta muzike,dočarava nam četiri muzičke impresije.Nazivi stavova su:''U čamcu'',''Povorka'',''Menuet''(Debisi ovde daje reminiscenciju na razdoblje muzičkog baroka) i ''Balet''.U Beogradu,nju je sa uspehom interpretirao na otvaranju XXIX BEMUS-a,3.oktobra 1997.godine,dirigent Šarl Ditua,sa Francuskim Nacionalnim Orkestrom.

- IBERIJA,svita broj 2. iz ciklusa SLIKE.Da podsetim,prva svita ovog ciklusa,nosi naziv ''Žiga'',prema jednoj baroknoj igri i upravo svojom tematikom evocira uspomene na ovo veliko muzičko razdoblje.''Iberija'',druga svita ovog ciklusa,ujedno je i najpopularnija i poslednje je veliko Debisijevo ostvarenje na polju orkestarske muzike.Nastala je 1908.godine i u svojim stavovima,svita je do krajnjih granica dogurala karakteristike muzičkog impresionizma - instrumentalno iznošenje muzičkih impresija - i svojim je muzičkim efektima najavila docniji spoj muzike i filma.Tri stava svite su:''Po ulicama i trgovima''(veličanstveni opis Španske procesije),''Mirisi noči''(još jedna impresionistička slika Španske prirode u noći) i ''Praznično jutro''(ponovo u ambijentu prvog stava).

Van svake sumnje,Debisi je i na polju orkestarske muzike ličnost za sebe - bez sebi ravnoga u rafiniranosti zvuka i dovoljan samom sebi.Mogućnosti za asimiliranje njegovih muzičkih ideja,svedene su na minimum.Zato,orkestri i dirigenti,moraju ovim delima pristupiti sa posebnom pažnjom i izvežbanošću.

Gudački Kvartet, opus 10.

Upravo se - 22. avgusta, obeležilo 146 godina rođenja (25. marta bilo je 90 godina večne slave) majstora Debisija i na ovom mestu, dodaće se jedno Debisijevo popularno kamerno delo, jedino obeleženo brojem ''opusa'':

Klod Debisi: GUDAČKI KVARTET d - moll, opus 10.

Izdvaja ga nešto neobično. Pre svega to je jedino delo u Debisijevom, stavralaštvu koje ima oznaku ''opusa'' i to 10! A zatim, to je prvo i najpopularnije delo u Debisijevom stvaralaštvu na području kamerne muzike i jedini gudački kvartet koji je napisao. Sledeća osnovna karakteristika je što se u melodijskom i harmonskom pogledu ovaj Kvartet nadovezuje na Cezara Franka (ciklični princip komponovanja), a zatim se razvija u oblicima izrazitije, impresionističke tonske rafiniranosti. Ovaj je Gudački Kvartet nastao 1893. godine i četiri njegova stava obrazuju celinu trajanja 28 minuta.

Prvi stav je (oznake su pisane na francuskom jeziku) ''Anime et tres decide'' (''Živahno i veoma odlučno''). Prva violina nastupa sa glavnom temom, sazdanom na frigijskom modusu (!) ''as'' u g - molu. Druga tema nastupa ponešto uzdržano međutiom, ona deluje bledo pred originalnošću prve teme. Ovaj je stav koncipiran u slobodno tretiranom sonatnom obliku. Drugi stav je po svom karakteru skerco, sa oznakom ''Assez vif et bien rythme'' (''Dosta živo i vrlo ritmično''). Prva violina i violončelo donose svoja picikata, a zatim viola ritmičku varijaciju prve teme prvog stava. Kao svojevrsni perpetuum mobile, ova tema dominira prvim delom stava, a u završnom će biti ukrašena neobično rafinsanim kontrapunktima. Središnji trio donosi jednu lirsku misao koja se ubrzo otkriva kao početak prve teme prvog stava i to u molskom tonalitetu i u augmentaciji. Na to se pridružuje još jedna bogato ukrašena kontramelodija u violončelu. Treći stav je vrhunac Kvarteta, ''Andantino - Doucement expressif'' (''Blago izražajno''). Početak u prigušenom tonu donose svi instrumenti, da bi zatim malo brže, viola donela jedan rečitativ koji predstavlja uvod u izrazito lirični i rafinirani deo: to je elegična glavna tema stava koja dominira srednjim i završnim delom, sada bez sordina (prigušivača). Četvrti i finalni stav je ''Tres modere'' (''Veoma umereno'') ponovo se obraća uticajima Cezara Franka, svojm nažalost, slabo sazdanim tematskim aluzijama na prvi i drugi stav. Zbog toga ovde izostaje potrebni završni vrhunac, tako neophodno potreban jednom cikličnom i višestavačnom muzičkom delu. 

Gudački Kvartet Kloda Debisija često se i rado izvodi svuda u svetu i ima svoje stalne izvođače među

svim poznatim i manje poznatim majstorima gudačkih instrumenata. I svoju stalnu publiku. Njihovo nabrajanje vrlo je teško i prevazilazi okvire ovog razmatranja. Ovo se Debisijevo kamerno delo rado izvodi na živm koncertima i u malo razvijenim muzičkim sredinama širom sveta.

Franz SchubertIzvor: Wikipedia

Franz Schubert

Franc Šubert (Franz Schubert) (31.1. 1797, Beč - 19.11. 1828, Beč), je austrijski kompozitor čiji talenat se raspoznavao u muziciranju od najranijih dana. Otac mu je bio učitelj, koji je u obitelji održavao muziku. Šubert je rano učio svirati violinu I klavir, I u dobi od 9 godina podučavao ga je Michael Holzer, sviranju orgulja I kontrapunktu. 1808 primljen je u semenište (Bogosloviju) carske kapele kao horista, I tu je svirao violinu u orkestru, a nekad I zamjenjivao dirigenta. Violu je svirao kod kuće u gudačkom kvartetu. 1812 umrla mu je majka, a otac se sledeće godine ponovo oženio, te 1813 piše prvu simfoniju, napušta Bogosloviju, nastavljajući da radi sa Salieri –em.

Izučavao je više muzičkih pravaca odjednom, studirao je klavir, violinu, orgulje, pjevanje i harmoniju, bio je pjevač u dvorskoj kapeli, gdje mu je poduku iz kompozicije davao Salieri. Finansijski nije bio osobito sposoban uzdržavati se od pisanja muzike, tako da su brojni njegovi prijatelji pomagali mu I tako omogučavali kompozitorov rad. Radio je u mladosti sa 17 godina i kao pomoćni učitelj kod oca u školi, čime je izbjegao vojnu obavezu. 1816, napušta školu. Šubert se često sa svojim društvom, (koje se po njegovoj volji sastojalo pre od umetnika i književnika nego muzičara), sastajao na tkzv. Šubertijadama, gdje su izvođene njegove skladbe. Njegova muzika se čula van kruga njegovih prijatelja, ali izdavači nisu bili ti, već prijatelji njegovi, na njihov trošak, koji su izdali prvu njegovu zbirku pjesama, 1821.

Živio je u Beču čitav svoj život, osim nekih ljetnih ekskurzija i dveju posjeta Ugarskoj kao kućni muzičar Esterhazy porodice, 1818-1824. Nikad nije bio posebno finansijski stabilizovan, ali imao je uvijek zarade dovoljno za život.

Šubertijada

Kažu da se kompozitor redovno svako jutro vrlo rano budio i posvečivao skladanju do u podne, kad se priključivao svojim prijateljima.

Mladi kompozitor brzo je osvojio brojne svojom muzikom. Život Šuberta je na osebujan način tajanstven. Nije bio oženjen.Iako je kratko živio, ostavio je djela više nego li ijedan kompozitor.

Opus mu broji preko 900 djela, u čemu prvo treba istaći Veliku devetu simfoniju – jednu od svjetski najljepših simfonija, i ne manju vrednu, čak i bolju – 8 Nedovršenu simfoniju. Tu su i ostala djela i pjesme, kvarteti kao: Gretchen am Spinnrad , Die Erlkonig , Wintereisse , Impromptus, Moments Musicaux, Trout , Schwanengesang , Die junge Nonne , Ave Maria, Der Wanderer , Die Zauberharfe, Schöne Müllerin…itd.

Šubert je obožavao Ludwig van Beethoven -a, kad je Betoven umro, nosio je njegov kovčeg, da bi nedugo potom, nakon godinu dana i sam bio pokopan pokraj njega po vlastitoj želji.

Spomenik Franzu Schubertu

Nadgrobni spomenik Šuberta kaže: Glazba je zakopala ovdje veliko bogatstvo, ali još veće nade, tako su prijatelji Šuberta ugravirali na njegovu spomeniku, obzirom da kratak mlad život, nas je uskratio za ovo stablo u vrhuncu njegovog plodonošenja – ili je vrhunac već dostignut?

Pripadao je razdoblju romantizma, odnosno sa Betovenom je bio glavni prenosnik perioda klasicizma u romantizam.