dr n. med. Michał Jan Pędziwiatr - Wydział Lekarski · Wydział Lekarski Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie 19 września 2013 r. – Dyplom doktora nauk medycznych ... Stanisław

drn.med.MichałJanPędziwiatr

Autoreferatdownioskuhabilitacyjnego

IIKatedraChirurgiiOgólnejUniwersytetJagielloński

CollegiumMedicumwKrakowie

Kraków,2016

dr.n.med.MichałPędziwiatr Autoreferatdownioskuhabilitacyjnego

2

1.Imięinazwisko

drn.med.MichałJanPędziwiatr

2.Posiadanedyplomyistopnienaukowe

25czerwca2008r.–Dyplomlekarza

WydziałLekarskiUniwersytetuJagiellońskiegowKrakowie

19września2013r.–Dyplomdoktoranaukmedycznych

Tytuł: „Analiza wybranych czynników wpływających na pojawienie się nowych polipów

gruczolakowychjelitagrubegouchorychpoendoskopowejpolipektomii”

WydziałLekarskiUniwersytetuJagiellońskiegowKrakowie

Promotor: prof.drhab.n.med.KazimierzRembiasz

Promotorpomocniczy: drn.med.MaciejMatłok

Recenzenci: prof.drhab.n.med.KrzysztofPaśnik

prof.drhab.n.med.StanisławGłuszek

24czerwca2014r.–Dyplomukończeniastudiówpodyplomowych„Żywieniekliniczne”

MedyczneCentrumKształceniaPodyplomowego,UniwersytetJagiellońskiwKrakowie

29czerwca2015r.–Dyplomukończeniastudiówpodyplomowych„Biostatystyka–praktyczne

aspektystatystykiwbadaniachmedycznych”

MedyczneCentrumKształceniaPodyplomowego,UniwersytetJagiellońskiwKrakowie

30marca2016r.–Dyplomspecjalistychirurgiiogólnej

Opiekunspecjalizacji:prof.drhab.n.med.AndrzejBudzyński

CentrumEgzaminówMedycznychwŁodzi


3

3.Przebiegpracyzawodowej iinformacjeodotychczasowymzatrudnieniuwjednostkach

naukowych

Urodziłem się 21.09.1983 roku we Wrocławiu. Po zdaniu egzaminu dojrzałości wILiceum

im.Stanisława Konarskiego wOświęcimiu w2002 roku rozpocząłem studia na Wydziale

LekarskimUniwersytetuJagiellońskiegowKrakowie.Wlatach2006–2007wramachprogramu

wymiany studenckiej Erasmus Socrates kontynuowałem studia medyczne na Wydziale

Lekarskim Uniwersytetu LudwikaMaksymiliana wMonachium. Od czwartego roku studiów

byłemaktywnymczłonkiemStudenckiegoKołaNaukowego IIKatedryChirurgiiUniwersytetu

JagiellońskiegoCollegiumMedicum.Wynikiemmojejdziałalnościbyłokilkanaściestudenckich

pracnaukowych,którezostałyzaprezentowanenakrajowych izagranicznychkonferencjach,

aniektóre znich nagrodzono. W roku 2014 ukończyłem studia podyplomowe „Żywienie

kliniczne”, aw2015 – studia podyplomowe „Biostatystyka – praktyczne aspekty statystyki

wbadaniachmedycznych”.

Po ukończeniu stażu podyplomowego wSzpitalu Uniwersyteckim wKrakowie izdaniu

Lekarskiego Egzaminu Państwowego w2009 roku rozpocząłem szkolenie specjalizacyjne

zchirurgiiogólnejwKliniceChirurgiiEndoskopowejSzpitalaUniwersyteckiegopodopiekąprof.

dra n.med. Andrzeja Budzyńskiego.W listopadzie 2011 roku dzięki stypendium „Pro bono

Collegii Medici Universitatis Jagiellonicae” wziąłem udział wmiesięcznym stażu na

Uniwersytecie Ludwika Maksymiliana wMonachium, którego celem było zdobycie nowych

umiejętnościzzakresudydaktykimedycznej.Wmaju2013rokuodbyłemkilkutygodniowystaż

kliniczny wSt. Mark’s Hospital wLondynie zzakresu minimalnie inwazyjnej chirurgii

kolorektalnej oraz nowoczesnej opieki okołooperacyjnej. Nawiązane wówczas kontakty

naukowe izdobyta wiedza były podstawą do rozpoczęcia badań stanowiących główny

przedmiot mojej aktywności naukowej. Od momentu rozpoczęcia pracy wziąłem udział

wlicznychkrajowychizagranicznychkursachiszkoleniachpoświęconychchirurgiiminimalnie

inwazyjnej.W 2012 roku uzyskałemCertyfikat Polskiego TowarzystwaUltrasonograficznego

zzakresu ultrasonografii jamy brzusznej, sutka itarczycy. Z kolei w2015 roku otrzymałem

Certyfikat upoważniający do wykonywania zabiegów zzakresu endoskopii diagnostycznej

ioperacyjnejprzewodupokarmowegoSekcjiChirurgiiEndoskopowejTowarzystwaChirurgów

Polskich.Pozakończeniuszkoleniaspecjalizacyjnegowmarcu2016rokuzdałemPaństwowy


4

EgzaminSpecjalizacyjnyzchirurgiiogólnej.Aktualniejestemzatrudnionyjakostarszyasystent

wKliniceChirurgiiEndoskopowej,MetabolicznejorazNowotworówTkanekMiękkichSzpitala

UniwersyteckiegowKrakowie.Oprócz tego jestemprowadzącymdyżuryogólnochirurgiczne

wCentrumUrazowymMedycynyRatunkowejiKatastrofSzpitalaUniwersyteckiegowKrakowie.

Odkwietnia2014rokujestemjednocześniezatrudnionynastanowiskuasystentawIIKatedrze

ChirurgiiOgólnejUniwersytetuJagiellońskiegoCollegiumMedicum.

W2013rokunapodstawiepracypodtytułem„Analizawybranychczynnikówwpływającychna

pojawienie się nowych polipów gruczolakowych jelita grubego uchorych po endoskopowej

polipektomii” Rada Wydziału Lekarskiego UJ nadała mi tytuł doktora nauk medycznych.

Promotorem mojej pracy doktorskiej był prof. dr hab. n.med. Kazimierz Rembiasz,

promotorempomocniczymdr n.med.MaciejMatłok, arecenzentami prof. dr hab. n.med.

KrzysztofPaśnikzWojskowegoInstytutuMedycznegowWarszawieorazprof.drhab.n.med.

StanisławGłuszekzWydziałuLekarskiegoiNaukoZdrowiuUniwersytetuJanaKochanowskiego

wKielcach.


5

Stażezagraniczne:

− maj–czerwiec2013r.–stażklinicznywSt.Mark’sHospital

(prof.RobinKennedy),Londyn,WielkaBrytania

− listopad2011r.–stażdydaktycznynaLudwigMaximiliansUniversität

(prof.MathiasSiebeck),Monachium,Niemcy

− wrzesień2007r.–stażklinicznywUniversitätsklinikfürOrthopädie

(prof.MartinKrismer),UniversitätInnsbruck,Austria

− lipiec–sierpień2006r.–stażklinicznywKlinikfürInnereMedizin

(prof.OswaldOelz),UniversitätZürich,Szwajcaria

− lipiec–sierpień2005r.–stażklinicznywKlinicePulmonologii

(drErwinSantosa),MuhammadiyahUniversity,Yogyakarta,Indonezja

Szkoleniezawodowe(wybranekursyiszkolenia):

− PracticalCourseinSystematicReviewsandMeta-analysis,Londyn2015r.

− Wprowadzeniedometodologiiopracowywaniaprzeglądówsystematycznych,Kraków2015r.

− EndoscopicUltrasoundCourse,Amsterdam2015r.

− EnhancedRecoveryAfterSurgery–TraintheTrainersMeeting,Londyn2014r.

− ERAS(EnhancedRecoveryAfterSurgery)–practicalcourse,Walencja2014r.

− EnhancedRecoveryAfterSurgerySymposium,Londyn2013r.

− ManagementofComplexColorectalCancer,Londyn2013r.

− LaparoscopicSurgeryofColonCancer–practicalcourse,WendischamRietz2012r.

− Ultrasonografiasutka,tarczycyinarządówpołożonychpowierzchownie,Zamość2012r.

− LaparoskopischeAnastomosen,LaparoskopischeKolonanastomosen,Monachium2011r.

− Erweiterungskurs:LaparoskopischeFundoplikatioamPOP-Trainer,Monachium2011r.

− Ultrasonografiajamybrzusznej,Zamość2011r.

− UltrasonographyforGastroenterologists,Barcelona2010r.

− ALSProviderCourse,Kraków2009r.

− ChirurgischeBasistechniken,LaparoskopischeGrundtechniken,Monachium2009r.


6

Członkostwowtowarzystwachnaukowych:

− TowarzystwoChirurgówPolskich(TChP)

− EuropeanAssociationforEndoscopicSurgery(EAES)

− PolskieTowarzystwoŻywieniaPozajelitowego,DojelitowegoiMetabolizmu(POLSPEN)

− EuropeanSocietyforClinicalNutritionandMetabolism(ESPEN)

4. Wskazanie osiągnięcia wynikającego zart. 16 ust. 2 ustawy zdnia 14marca 2003r.

ostopniachnaukowychitytulenaukowymorazostopniachitytulewzakresiesztuki(Dz.U.

nr65,poz.595zezm.)

a)tytułosiągnięcianaukowego

Wprowadzenienowoczesnegoprotokołukompleksowejopiekiokołooperacyjnej(Enhanced

RecoveryAfterSurgery,ERAS)wchirurgiilaparoskopowejjelitagrubego

Osiągnięciestanowimonotematycznycykl5pracoryginalnych,którepowstałypouzyskaniu

stopniadoktoranaukmedycznych.SumarycznyImpactFactorcykluwynosi11,216,apunktacja

MNiSW115.Mójindywidualnywkładautorskiwkażdązponiżejwymienionychpracznajduje

sięwzałącznikunr3,aoświadczeniawspółautorówoich indywidualnymwkładzieautorskim

wzałącznikunr6.

b)autorzy,tytułypublikacji,rokwydania,nazwawydawnictwa

1. MichałPędziwiatr,MichałKisielewski,MateuszWierdak,MaciejStanek,Michał

Natkaniec,MaciejMatłok,PiotrMajor,PiotrMałczak,AndrzejBudzyński

EarlyimplementationofEnhancedRecoveryAfterSurgery(ERAS®)protocol–

complianceimprovesoutcomes:aprospectivecohortstudy

InternationalJournalofSurgery,2015;21:75-81

ImpactFactor1,531;25pktMNiSW


7

2. MichałPędziwiatr,MagdalenaPisarska,MichałKisielewski,MaciejMatłok,Piotr

Major,MateuszWierdak,AndrzejBudzyński,OlleLjungqvist

IsERASinlaparoscopicsurgeryforcolorectalcancerchangingriskfactorsfordelayed

recovery?

MedicalOncology,2016;33(3):art.nr25


3. MichałPędziwiatr,MagdalenaPisarska,MichałKisielewski,PiotrMajor,Maciej

Matłok,MateuszWierdak,MichałNatkaniec,AndrzejBudzyński

EnhancedRecoveryAfterSurgery(ERAS®)protocolinpatientsundergoing

laparoscopicresectionforstageIVcolorectalcancer

WorldJournalofSurgicalOncology,2015;13:art.nr330


4. MichałPędziwiatr,MagdalenaPisarska,PiotrMajor,AnnaGrochowska,Maciej

Matłok,KrzysztofPrzęczek,TomaszStefura,AndrzejBudzyński,StanisławKłęk

LaparoscopiccolorectalcancersurgerycombinedwithEnhancedRecoveryAfter

SurgeryProtocol(ERAS®)reducesthenegativeimpactofsarcopeniaonshort-term

outcomes

EuropeanJournalofSurgicalOncology,2016,wdruku,doi:10.1016/j.ejso.2016.03.037


5. MichałPędziwiatr,MagdalenaPisarska,MichałKisielewski,PiotrMajor,Anna

Mydlowska,MateuszRubinkiewicz,MarekWiniarski,AndrzejBudzyński

ERASprotocolinlaparoscopicsurgeryforcolonicversusrectalcarcinoma:arethere

differencesinshort-termoutcomes?

MedicalOncology,2016;33:56



8

c) omówienie cyklu naukowego wyżej wymienionych prac iosiągniętych wyników wraz

zomówieniemichewentualnegowykorzystania

Koncepcja kompleksowej opieki okołooperacyjnej dla poprawy wyników leczenia

(Enhanced Recovery After Surgery, ERAS; fast-track surgery), której pionierem był duński

profesorchirurgiiHenrikKehlet,narodziłasięwlatachdziewięćdziesiątychubiegłegostulecia.

Zakładałaonawprowadzeniejednorodnegoprotokołuskładającegosięzkilkunastuelementów,

którychzastosowaniewokresieokołooperacyjnymprzyczyniałosiędozmniejszeniazjawiska

insulinooporności negatywnie wpływającego na przebieg pooperacyjny. Jak wykazano

wpóźniejszychbadaniach,zastosowanieprotokołuERASwiązałosięzezmniejszeniemodsetka

powikłań,apoprzezprzyspieszenierekonwalescencjiskracałorównieżczaspobytuwszpitalu,

bez zwiększonego ryzyka ponownych przyjęć. Zdaniem Kehleta ijego następców założenia

koncepcji ERAS nie są odkrywaniem nowej wiedzy, ajedynie przeniesieniem dostępnych

dowodównaukowychdopraktykiklinicznej.

Pomimo licznych dowodów na zasadność wprowadzenia nowoczesnej opieki

okołooperacyjnej protokół ERASwciąż jest rzadkościąwpolskich oddziałach chirurgicznych.

Bywa, że niektóre jego elementy uwzględnia się wpostępowaniu diagnostyczno-

terapeutycznym, ale zuwagi na bardzo nieliczne doniesienia naukowe poświęcone temu

zagadnieniuniemożnabyłojednoznacznieokreślićmożliwościzastosowaniaprotokołuERAS

wwarunkachpolskiegoszpitala.

W listopadzie 2012 roku, pod wpływem ukazujących się za granicą doniesień,

zdecydowanoozmianachwzakresieopiekiokołooperacyjnejwKliniceChirurgiiEndoskopowej,

MetabolicznejorazNowotworówTkanekMiękkich,uchorychpoddawanychoperacjomjelita

grubego, żołądka, trzustki,wątrobyorazotyłościolbrzymiej.WspólniezkierownikiemKliniki

prof. drem hab. n.med. Andrzejem Budzyńskim opracowałem 16-elementowy protokół

woparciu owytyczne Międzynarodowego Towarzystwa Enhanced Recovery After Surgery.

Jegonajważniejszezałożeniaprzedstawiaponiższatabela.


9

Zanimnowyschematopiekiokołooperacyjnejzostałwdrożonydocodziennejpraktyki,

przeprowadziłemcyklszkoleńdlachirurgów,anestezjologóworazpersonelupielęgniarskiego.

Jego celem było zapoznanie zespołu Kliniki znowymi zasadami opieki okołooperacyjnej,

określenie przejrzystych kryteriów wypisu ze szpitala oraz postępowania wprzypadku

wystąpienia zdarzeń niepożądanych iponownych przyjęć do szpitala. Moja ówczesna

działalnośćzaowocowałazmianąpostępowaniaokołooperacyjnego,copozwoliłonapoprawę

wynikówleczeniachorychoperowanychwnaszymośrodku.Ponadtoprowadzonepodmoim

kierownictwem badania nad efektami wprowadzania nowoczesnej opieki okołooperacyjnej

stałysiępodstawącyklupublikacjistanowiącegoosiągnięcienaukowebędąceprzedmiotem

postępowaniahabilitacyjnego.Wprzedstawianychprzezemniepracachzwróciłemuwagęna

aspekty, które nie były wcześniej analizowane wświatowym piśmiennictwie. Co więcej,

ProtokółERASstosowanywnaszymośrodku

1.Przedoperacyjnekonsultacjeiinformacjadlachorego

2.Brakrutynowegooczyszczeniajelitagrubegoprzedzabiegiem

3.Przedoperacyjnynapójwęglowodanowy

4.Okołooperacyjnaprofilaktykaprzeciwzakrzepowa

5.Przedoperacyjnaprofilaktykaantybiotykowa

6.Zabiegsposobemlaparoskopowym

7.Zbilansowanapłynoterapia

8.Rezygnacjazzastosowaniazgłębnikównosowo-żołądkowych

9.Rezygnacjazzastosowaniadrenażupolaoperacyjnego

10.Zastosowanieregionalnychblokadprzeciwbólowych

11.Rezygnacjazpodażyopioidów,multimodalnaterapiaprzeciwbólowa

12.Profilaktykapooperacyjnychnudnościiwymiotów

13.Pooperacyjnatlenoterapiawpierwszejdobiepooperacyjnej

14.Wprowadzeniedietydoustnejwpierwszejdobiepooperacyjnej

15.Usunięciecewnikawpierwszejdobiepooperacyjnej

16.Uruchomieniepacjentawpierwszejdobiepooperacyjnej


10

otrzymane wyniki rzucają nowe światło na niektóre zagadnienia nowoczesnej opieki

okołooperacyjnej, okazując się istotnym głosem wdyskusji nad czynnikami ryzyka

okołooperacyjnego.SątopierwszewPolscedoniesieniaobejmującetaklicznegrupypacjentów.

Wdotychczasopublikowanychpracachpodkreślonyzostałproblemwczesnegoetapu

wprowadzaniaprotokołuERASdopraktykiklinicznej.Wczesnyokrespozmianiesposobuopieki

okołooperacyjnejwiążesięzwyklezniskimstopniemrealizacjiprotokołu.Matodużeznaczenie,

ponieważ wraz zpoprawą jego realizacji obserwuje się zmniejszenie odsetka powikłań,

ponownychprzyjęćiskrócenieczasutrwaniahospitalizacji.Celempierwszejpracywchodzącej

wskład cyklu była zatem analiza przebiegu wprowadzania protokołu ERAS do codziennej

praktykiwoparciuostopieńrealizacji jegoposzczególnychelementów.Badaniemobjęto92

kolejnych chorych operowanych laparoskopowo zpowodu raka okrężnicy lub odbytnicy

wlatach2012–2014,bezpośredniopowprowadzeniuprotokołuERAS.Chorychpodzielonona

3podgrupy wzależności od czasu, wktórym byli operowani. Po wykonaniu 30 pierwszych

operacji kolorektalnych (grupa1.) oceniono stopień realizacji protokołu, anastępnie

przeprowadzono drugi cykl szkoleń mający na celu poprawę w zakresie stosowania siędo

założeń protokołu. Podobnej analizy dokonano po kolejnych 30 zabiegach operacyjnych

(grupa2.). Grupę3. stanowili pacjenci operowani po trzecim szkoleniu.Wymienione grupy

porównano pod względem realizacji poszczególnych elementów protokołu oraz

krótkoterminowychwynikówleczeniaoperacyjnego.Analizującwyniki,stwierdzono,żeśredni

procent realizacji protokołu uchorych różnił się istotnie pomiędzy grupami iwynosił 65%

wgrupie1., 83,9% wgrupie2., a 89,6% wgrupie3. (p <0,0001). Zaobserwowano, że wraz

zpoprawą realizacji elementów protokołu ERAS zmniejszeniu uległ odsetek powikłań:

wgrupie1.–u56%chorych,wgrupie2.–u43%,awgrupie3.–u9,4%chorych(p<0,001).

Medianapobytuwszpitaluuległaskróceniuz5dniwgrupie1.do3dniwgrupie3.Używając

korelacji Pearsona,wykazanoponadtoodwrotną zależnośćmiędzy stopniemprzestrzegania

protokołu aczasem trwania hospitalizacji. Na podstawie powyższych analiz stwierdzono, że

wprowadzenieprotokołuERASwośrodkupodobnymdonaszegojestprocesemstopniowym,

adojegorealizacjinapoziomie80%iwięcejpotrzebaprzynajmniej30chorychiokresuokoło

6miesięcy. Początkowe odstępstwa od założonego postępowania są nieuniknione inie

powinnyzniechęcaćdodalszychdziałań.Szczególnynaciskwewczesnymstadiumpowinnosię

kłaśćna stałe szkoleniepersoneluwszystkich specjalności oraz ciągłą ewaluację rezultatów.


11

Zkolei wykorzystanie własnych obserwacji iwyników pozwala na zmianę nastawienia

personelu iprzyspieszenie akceptacji wprowadzanych zmian. Na uwagę zasługuje fakt, że

przedstawiona praca to dotychczas jedyne polskie doniesienie dokumentujące proces

wprowadzaniaprotokołuERASdocodziennejpraktykiklinicznej.

Wstępnewyniki dotychczasowychbadań sugerowały, żedzięki zmianiepodejściado

opieki okołooperacyjnej izmniejszeniu urazu związanego zzabiegiem operacyjnymmożliwe

jest wyeliminowanie niektórych czynników ryzyka okołozabiegowego. Temat ten był

przedmiotemdrugiej zprzedstawianychprzezemnieprac,wktórej zbadano, jakieczynniki

demograficzne ielementy protokołu ERAS wpływają na przedłużenie hospitalizacji oraz

wystąpienie powikłań. Analizą objęto 143 chorych operowanych wnaszym ośrodku

laparoskopowozpowodurakajelitagrubego.Pacjentówpodzielonona2grupywzależności

od długości pobytu. Punktem odcięcia był czas trwania hospitalizacji równy 4dni, który

odpowiadamedianie.Grupę1.stanowiło75chorych,którychczaspobytuwszpitaluwyniósł

4dni lub mniej, grupę2. zaś – 68 chorych przebywających wszpitalu dłużej niż 4dni. Na

pierwszymetapieanalizyporównanoobiegrupypodwzględemczynnikówdemograficznych

orazparametrówokołooperacyjnych.Grupynieróżniłysiępodwzględemparametrówtakich

jakczastrwaniazabiegu,średniautratakrwiatakżerodzajwykonanegozabieguoperacyjnego.

Co więcej, nie wykazano istotnych różnic wzakresie czynników takich jak wiek, płeć,

występowanie chorób współistniejących, stopień ryzyka okołooperacyjnego wskali ASA,

odległość Kliniki od miejsca zamieszkania. To ważne spostrzeżenie, ponieważ wcześniejsze

doniesienia podają związek między wybranymi parametrami operacyjnymi iczynnikami

demograficznymiadługościąpobytuwszpitalu.Pomiędzygrupamizaobserwowanonatomiast

istotneróżnicepodwzględemstopniarealizacjiprotokołuERAS(91,2%±9,6wgrupie1.,a76,7%

±13,6 wgrupie2., p = 0,00001), atakże różnice pod względem odsetka powikłań

pooperacyjnych (odpowiednio18,7%vs36,8%,p=0,02).Co istotne,pomiędzygrupaminie

byłoróżnic,jeślichodzioodsetekponownychprzyjęćwciągu30dniodwypisuzeszpitala.Na

kolejnym etapie badania posłużono się modelami regresji logistycznej jedno-

iwieloczynnikowejwceluokreśleniawpływuanalizowanychczynnikównaprzedłużenieczasu

pobytuwszpitalu iwystąpienia powikłań. Stwierdzono, że na przedłużenie hospitalizacji do

ponad4dnizasadniczywpływmająelementyprotokołuERAStakie jakprzygotowaniejelita,

brak podaży wysokowęglowodanowego napoju przedoperacyjnego, niezbilansowana


12

płynoterapia dożylna, zastosowanie drenażu pola operacyjnego, dłuższe niż 24 godziny

cewnikowanie pęcherza moczowego, brak tolerancji diety doustnej wpierwszej dobie

pooperacyjnej,brakuruchomieniawdobiezabieguoperacyjnegoorazwystąpieniepowikłań

pooperacyjnych.Wykorzystującelementyistotnewmodelachjednoczynnikowych,zbudowano

model wieloczynnikowy (R2 Nagelkerke = 0,46), wktórym istotne były: nadmierna podaż

płynówdożylnych,zastosowaniedrenażupolaoperacyjnego,przedłużoneponad24godziny

cewnikowanie pęcherza moczowego, atakże brak uruchomienia pacjenta wdobie zabiegu

operacyjnego. Z kolei analiza potencjalnych czynników rozwoju powikłań pooperacyjnych

wykazała, żemogąnimibyć:przygotowanie jelitaoraznadmiernapodażpłynówdożylnych.

Podsumowując,naszeobserwacjeobejmującechorychobjętychopiekąopartąnaprotokole

ERAS ioperowanych techniką minimalnie inwazyjną dowiodły, że na opóźnienie wypisu ze

szpitalaistotnywpływmabrakrealizacjiniektórychelementówprotokołuERAS.Jesttojedno

zpierwszychdoniesieńnaświeciesugerujących,żetradycyjneczynnikidemograficzne,które

we wcześniejszych opracowaniach kojarzone były zwystąpieniem powikłań iopóźnioną

rekonwalescencją,przestałymiećznaczeniewtejgrupiechorych.Otwieratonanowodyskusję

nadznaczeniemniektórychparametrówprzyocenieryzykaokołooperacyjnego.

Licznebadaniaobserwacyjnedowiodły, że rezerwyorganizmuchorychnanowotwór

wzaawansowanymstadiumsączęstowyczerpane,cobezpośrednioprzekładasięnegatywnie

nawyniki leczeniaoperacyjnego.Chorzynanowotwórwczwartymstopniu zaawansowania,

awięc zprzerzutami odległymi są grupą szczególnie narażoną na wystąpienie powikłań

iopóźnienie rekonwalescencji. Mimo że uniektórych możliwe jest postępowanie zintencją

wyleczenia(wycięcieogniskapierwotnegoiprzerzutówodległych),uprzeważającejwiększości

znich proces nowotworowy w stadium uogólnienia uniemożliwia wykonanie operacji

radykalnej.Poglądyna leczenie takichchorychniesą jednoznaczne.Wieluautorówobecnie

skłania się ku temu, aby podstawę leczenia stanowiła systemowa chemioterapia. Jednak

upewnej liczby pacjentów nie jest ona możliwa do wdrożenia jako leczenie zwyboru ze

względu na ich stan ogólny, azabieg operacyjny jest wskazany zuwagi na potencjalne

powikłania wskutek obecności guza pierwotnego (zagrażająca niedrożność, przewlekła

niedokrwistość). W trzeciej zprzedstawianych prac podjęto zatem próbę porównania

wyników zastosowania uchorych na raka jelita grubego (w zależności od stadium

zaawansowania) leczenia operacyjnego techniką laparoskopową wpołączeniu zprotokołem


13

ERAS. Celem badania była odpowiedź na pytanie obezpieczeństwo imożliwość realizacji

protokołu ERAS wśród chorych na nowotwór wnajwyższym stadium zaawansowania.

Prospektywnym badaniem objęto 188 osób poddanych resekcji jelita grubego sposobem

laparoskopowym.U20spośródnichstwierdzonoIVstopieńzaawansowaniawedługAmerican

JointCommitteeonCancer (grupa1.).Grupę2. stanowili zchoryminanowotwórwstopniu

zaawansowaniaI–III.Obiegrupynieróżniłysiępodwzględemparametrówdemograficznych

ioperacyjnych.ChociażniebyłoróżnicwzakresiecałościowejrealizacjiprotokołuERAS(86,3

±13,0% wgrupie1. i83,0 ±11,3% wgrupie2., p = 0,17158), szczegółowe porównanie

parametrówoperacyjnychwykazało,żeuchorychzgrupy1.wporównaniuzgrupą2.częściej

utrzymywanocewnikwpęcherzumoczowymponad24godziny(odpowiednio86,3%i60,0%,

p=0,00272)orazczęściejpozostawianodrenwjamieotrzewnej(odpowiednio76,8%i45,0%,

p=0,00236).Różnicetenieznalazłyjednakodzwierciedleniawodsetkachpowikłań,długości

pobytu oraz odsetkach ponownych przyjęć do szpitala. Przedstawiona praca jako jedna

zpierwszychnaświeciewykazała,żepołączenie laparoskopiizprotokołemERASpozwalana

osiągnięcie dobrych rezultatów niezależnie od stopnia zaawansowania nowotworu.

Spostrzeżenie tomożebyćwięcgłosemwdyskusji nad zasadnościąwykonywania zabiegów

operacyjnych uchorych na nowotwórwstadium uogólnienia,w przypadku których nie jest

możliwewykonanieoperacjiwzamyśleradykalnej.

Wostatnichlatachzwracasięszczególnąuwagę,żewprzebiegunowotworunastępuje

ubytekmasymięśniowej,którynosinazwęsarkopeniiidotyczy20–50%chorych.Nadodatek

uniektórych dochodzi do penetracji mięśni przez tkankę tłuszczową, czyli tak zwanej

miosteatozy (myosteatosis). Zarówno sarkopenia jak imiosteatoza to zjawiska niekorzystne.

Stwierdzono bowiem, że mają wartość rokowniczą – wpływają negatywnie na przeżycie.

Cowięcej,wystąpieniesarkopeniibyłodotychczasuznawanezaistotnyczynnikryzykarozwoju

powikłań wchirurgii. Jednak dostępne badania obejmują jedynie grupy pacjentów

operowanych techniką klasyczną.W pracy stanowiącej czwartą pozycję wprzedstawianym

cyklu podjęto próbę określenia, czy laparoskopia może wyeliminować negatywny wpływ

sarkopeniiimiosteatozynawynikileczeniaorazczypołączeniechirurgiiminimalnieinwazyjnej

znowoczesną opieką okołooperacyjną według protokołu ERAS może przyspieszyć

rekonwalescencjępozabieguoperacyjnymrównieżupacjentówzubytkiemtkankimięśniowej.

Przeprowadzono prospektywne badanie zanalizą post-hoc, którym objęto 124 chorych


14

poddanych (wnaszymośrodkuwlatach2014–2015) laparoskopowej resekcji jelita grubego

zpowodu raka. Wgrupie tej u86 chorych guz był umiejscowiony wokrężnicy, au38

wodbytnicy.Uwszystkich operowanych rutynowo stosowanoprotokół ERAS.Na podstawie

tomografiikomputerowejbrzuchaokreślonostopieńzarównozaawansowanianowotworujak

iutratymasymięśniowejorazmiosteatozy.Chorychprzydzielonodoróżnychgrupwzależności

odwystąpieniasarkopenii(S+/S–)lubmiosteatozy(M+/M–).Grupyporównanonastępniepod

względem parametrów okołooperacyjnych takich jak czas trwania hospitalizacji, odsetek

powikłań, odsetek ponownych przyjęć, stopień realizacji protokołu ERAS oraz parametrów

rekonwalescencji: tolerancji diety doustnej wpierwszej dobie pooperacyjnej, pełnego

uruchomieniawciągu24godzinpozabieguoperacyjnymorazczasudooddaniapierwszych

gazów.Sarkopenięstwierdzonou27,4%chorych.MiędzygrupąS–iS+nieodnotowanoróżnic

podwzględemczęstościiciężkościpowikłań.Średniczastrwaniahospitalizacji(5,9±5,6dniavs

5,7 ±3,4 dnia, p = 0,2588) był porównywalny. Sarkopenia nie wiązała się zopóźnieniem

rekonwalescencji.Zkoleiczęstośćwystępowaniamiosteatozyokreślonona38,7%.Podobnie

jakwprzypadkusarkopenii,nieodnotowanoróżnicpodwzględemodsetkówpowikłań,czasu

trwania hospitalizacji iponownych przyjęć. Mierzone parametry rekonwalescencji były

podobneniezależnieodwystąpieniamiosteatozy.Toskłoniłonasdowyciągnięciawniosków,

że wprzeciwieństwie do chirurgii klasycznej itradycyjnej opieki okołooperacyjnej

wykorzystanietechnikminimalnieinwazyjnychmożezredukowaćnegatywnywpływsarkopenii

imiosteatozy na wyniki leczenia. Ponadto zastosowanie opieki okołooperacyjnej opartej

ozasady ERAS nie powoduje pogorszenia przebiegu pooperacyjnego niezależnie od stanu

tkankimięśniowej.Dochwiliobecnejjesttojedynewdostępnympiśmiennictwiedoniesienie

poruszające to zagadnienie wgrupie chorych operowanych laparoskopowo objętych

jednocześnienowoczesnąopiekąokołooperacyjną.

Większość dotychczasowych badań dotyczących opieki okołooperacyjnej wchirurgii

kolorektalnejobejmujestosunkowoniejednorodnegrupychorych.Zwyklewłączasiędonich

zarównochorychnarakaodbytnicyjakiokrężnicy,comożemiećwpływnaostatecznewyniki

leczenia. Wcześniejsze opracowania dotyczące operacji klasycznych oraz opieki tradycyjnej

wykazały,żepooperacjachodbytnicyrekonwalescencjaihospitalizacjatrwajądłużej,aodsetek

powikłań jest większy niż po zabiegach wobrębie okrężnicy. Co więcej, istnieją osobne

wytyczneERASdlatychtypówzabiegów.Wzwiązkuztymcelempiątejzpracskładającychsię


15

nacyklpublikacjibyłoporównaniewynikówoperacji laparoskopowychokrężnicy iodbytnicy

wskojarzeniu zprotokołem ERAS. Prospektywną obserwacją objęto 150 chorych na raka

okrężnicy i82narakaodbytnicy.Analizawynikówwykazała,żepobytwszpitalupooperacji

okrężnicy (4dni) był istotnie krótszy niż po operacji odbytnicy (5dni). Co interesujące,

pomiędzygrupaminie stwierdzono różnicypodwzględemodsetka iciężkościpowikłańoraz

odsetka ponownych przyjęć, natomiast istniały różnice wzakresie realizacji protokołu

(odpowiednio 86,9% i82,6%). Analiza regresji logistycznej obejmującej zarówno parametry

demograficzne oraz okołooperacyjne wykazała, że wpływ na przedłużenie czasu trwania

hospitalizacjimają: wyłonienie stomii,mechaniczne przygotowanie jelita oraz zastosowanie

drenażupolaoperacyjnego.Porównującparametryrekonwalescencji takie jakuruchomienie

pacjenta wpierwszej dobie po zabiegu, tolerancja diety doustnej oraz oddanie gazów po

operacji, nie stwierdzono istotnych różnic pomiędzy grupami. Wpodsumowaniu naszych

obserwacjistwierdziliśmy,żechociażparametryrekonwalescencjiokazałysięporównywalne,

operacje zpowodu raka odbytnicy – mimo zastosowania protokołu ERAS na podobnym

poziomie–wiązałysięzdłuższymczasempobytupacjentównaoddziale.

Przedstawiony cykl publikacji omawia etapywprowadzenia protokołu kompleksowej

opieki okołooperacyjnej ERAS oraz porusza wsposób wielostronny poszczególne kwestie

nowoczesnej opieki okołooperacyjnej. To pierwsze tego typu doniesienia wnaszym kraju,

awniektórych aspektach również na świecie. Stwierdziłem wnich, że zastosowanie

uniwersalnego protokołu nowoczesnej opieki okołooperacyjnej jest możliwe wwarunkach

polskiego szpitala. Cowięcej, jest to postępowanie bezpieczne, które pozwala na skrócenie

czasu trwania hospitalizacji izmniejszenie odsetka powikłań pooperacyjnych. Proces ten

wymaga jednak odpowiedniego czasu iwłaściwego przeszkolenia personelu. Dzięki

uwzględnieniunowoczesnejopiekiokołooperacyjnejwlaparoskopowejchirurgiikolorektalnej

możliwejestwyeliminowanieroliniektórychelementów,którepowszechnieuznawanesąza

czynniki ryzyka rozwoju powikłań iprzedłużonej rekonwalescencji wchirurgii tradycyjnej.

Protokół ERAS można zpowodzeniem stosować także wprzypadku chorych szczególnie

narażonych na wystąpienie powikłań pooperacyjnych, zwłaszcza że dzięki połączeniu

laparoskopiiiERASmożliwejestuzyskanieszczególniekorzystnychwynikówleczenia.


16

5.Omówieniepozostałychosiągnięćnaukowo-badawczych

a) Danebibliometryczne

Jestemautoremiwspółautorem63artykułównaukowychopublikowanychwindeksowanych

czasopismachkrajowych izagranicznych (wtym5pracwchodzącychwskładcyklupublikacji

stanowiącegoosiągnięcienaukowe).Przyczym49publikacjitopraceoryginalne.W34znich

byłempierwszymlubdrugimautorem.Mójsumaryczny ImpactFactorpublikacjinaukowych

wedługlistyJournalCitationReports,zgodniezrokiemopublikowaniawynosi41,665,aliczba

punktówKBN/MNiSW845.

Dodatkowo jestem autorem iwspółautorem 113 doniesień na krajowych izagranicznych

kongresachizjazdach.LiczbacytowańwedługbazyWebofSciencewynosi42,wgbazyScopus

–65.IndeksHirschawedługbazyWebofSciencewynosi4,awedługScopus–5.Załączniknr3

przedstawia kompletną listę moich publikacji pełnotekstowych, a załącznik nr 4

analizębibliometrycznąsporządzonąprzezBibliotekęMedycznąUJ.

b) Główneobszarybadańnaukowych

Mójdorobeknaukowymożnapodzielićnakilkagłównychgruptematycznych:

o InneaspektyzwiązanezprotokołemERAS

Tematyka opieki okołooperacyjnej ERASobecna jest takżewinnychpublikacjachnieujętych

wcyklustanowiącymosiągnięcienaukowebędąceprzedmiotempostępowaniahabilitacyjnego.

Dwie prace poświęcono porównaniu wyników leczenia wróżnych grupach wiekowych, nie

wykazując,abywiekbyłistotnymczynnikiemryzykaokołooperacyjnego.Bardzointeresujących

wynikówdostarczyłapracabędącaanalizą kosztów leczenia chorychna raka jelita grubego.

Badaniem kliniczno-kontrolnym objęto 3grupy: grupę1. stanowili pacjenci operowani

laparoskopowo zzastosowaniem protokołu ERAS, grupę2. – operowani laparoskopowo,

uktórychstosowanoopiekętradycyjną,agrupę3.–operowaniklasycznieiobjęcitradycyjną

opieką okołooperacyjną. Koszty leczenia przypadające na jednego chorego obliczono

zwykorzystaniem techniki mikrokosztów, biorąc pod uwagę koszty zabiegu operacyjnego


17

(sprzęt,znieczulenieogólne,innekosztyblokuoperacyjnego),kosztypobytuwszpitalu,koszty

lekóworazopanowaniapotencjalnychpowikłań.Łącznekoszty leczeniawgrupie1.(chorych

operowanych laparoskopowo zzastosowaniem protokołu ERAS) były znamiennie niższe niż

wpozostałych. Najwyższe wydatki wiązały się zgrupą3. (osób operowanych klasycznie

zzastosowaniem opieki tradycyjnej). Stwierdzono ponadto istotne skrócenie czasu trwania

hospitalizacji oraz redukcję odsetka powikłań. Przedstawiana praca to dotychczas jedyne

wnaszymkrajudoniesieniedokumentująceopłacalnośćchirurgiilaparoskopowejwpołączeniu

znowoczesnąopiekąokołooperacyjną.

Jak już wspomniano, protokół ERAS wnaszym ośrodku wprowadzono równolegle również

wprzypadkuchorychpoddawanychinnymzabiegomchirurgicznym.Dwiekolejnepracebyły

poświęcone laparoskopii inowoczesnej opieki okołooperacyjnej zastosowanych wgrupie

chorychoperowanychzpowodunowotworówżołądka.Mimożeprzywołanepraceobejmują

stosunkowo nieliczne grupy chorych, są one pierwszymi polskimi doniesieniami na temat

laparoskopowych operacji usunięcia żołądka. To również pierwsze polskie doniesienia

dokumentujące zastosowanieprotokołuERASwchirurgii onkologicznej górnegopiętra jamy

brzusznej.Nauwagęzasługujerównieżto,żenaszebadaniaopublikowanezostałynaponad

rok przed wprowadzeniem oficjalnych wytycznych dotyczących nowoczesnej opieki

okołooperacyjnejwchirurgii żołądka.Ostatnią grupą chorych, uktórych analizowanowyniki

leczenia po wprowadzeniu protokołu ERAS, byli pacjenci operowani zpowodu otyłości

olbrzymiej. Badaniem objęto 179 chorych, uktórych wykonano laparoskopową rękawową

resekcjężołądkalublaparoskopowyzabiegwyłączeniażołądkowego.Wpracyzwróconouwagę

na dobrą tolerancję diety doustnej we wczesnym okresie pooperacyjnym, szybkie

uruchomieniepacjentówikrótkiczaspobytuwszpitaluwynoszącyśrednio2,9dnia.Cowarte

podkreślenia,pracata jestpierwszymdoniesieniemwpolskimpiśmiennictwiechirurgicznym

ijednym zpierwszych na świecie na temat wykorzystania protokołu ERAS wchirurgii

bariatrycznej.

o Leczenieoperacyjneguzównadnerczytechnikamiminimalnieinwazyjnymi

Operacje laparoskopowe guzów nadnerczy są drugim głównym przedmiotemmoich

zainteresowań naukowych. Dotychczas opublikowałem 10 prac ztego zakresu. Woparciu

ozgromadzonymateriałobejmującygrupękilkusetchorychdokonałemszczegółowejanalizy


18

wyników leczenia chorych poddanych laparoskopowej adrenalektomii zdostępu

przezotrzewnowego bocznego wnaszym ośrodku w ciągu ostatnich 10 lat. Przedstawiłem

wnichmożliwościwykorzystaniaorazpotencjalneograniczeniachirurgiiminimalnieinwazyjnej.

Na podstawie dokonanych przeze mnie obserwacji wykazałem, że rozmiar guza, jego

umiejscowienieatakżetyphistologicznyiczynnośćhormonalnaniewiążąsięzezwiększonym

ryzykiemwystąpieniapowikłańokołooperacyjnych.Wubiegłymrokuprzeanalizowałemtakże

wynikileczeniachorychnazłośliwenowotworynadnercza,iwykazałem,żeprzeżycieodległe

wgrupiepacjentówoperowanychtechnikąminimalnieinwazyjnąnieróżnisięodpodawanego

dla operacji klasycznych. Praca ta stanowi ważny głos wciągle trwającej dyskusji nad

bezpieczeństwemlaparoskopowejadrenalektomiiwprzypadkuzmianzłośliwych.

o Operacyjneleczenieotyłościolbrzymiej

WIIKatedrzeChirurgiiUJCMjestemczłonkiemzespołuzajmującegosiębadaniaminad

operacyjnym leczeniem otyłości olbrzymiej. Prowadzone przez nas badania skupiają się na

wczesnych idługoterminowych efektach operacji bariatrycznych wkontekście utraty masy

ciałaorazpooperacyjnejpoprawyjakościżycia.Wykazanownich,żelaparoskopowarękawowa

resekcja żołądka ilaparoskopowy zabieg wyłączenia żołądkowego pozwalają na podobną

redukcjęmasyciała.Mimożeuwszystkichoperowanychodnotowanoznacznąpoprawęjakości

życia, nie stwierdzono różnic wzależności od rodzaju operacji. Ciekawemu zagadnieniu

poświęconopracędotyczącąwiedzyzzakresu leczeniaotyłościwśródblisko500studentów

czterechuczelnimedycznychwPolsce.Wyniki ankietwykazały, żepoziomwiedzyodnośnie

chirurgicznegoleczeniaotyłościjestniski.Ponadtowiększośćankietowanychzwróciłauwagę

na niedobór informacji z tej dziedzinywczasie trwania studiów.Wnioskiem płynącym ztej

analizy było sformułowanie zaleceń rozszerzenia zakresu wiedzy na temat operacji

bariatrycznych podczas studiów medycznych. Wnaszym ośrodku prowadzone są również

badania nad czynnikami wpływającymi na krótkoterminowe wyniki leczenia. Ważnym

zagadnieniem jest wpływ zabiegu operacyjnego na metabolizm tkanek, ze szczególnym

uwzględnieniem tkanki kostnej itłuszczowej. Osobny przedmiot badań stanowi kwestia

optymalizacjinaukiwykonywanialaparoskopowychoperacjibariatrycznych


19

o Chirurgiaostrodyżurowajamybrzusznej

Kolejnąsferąmojejaktywnościnaukowejsąbadaniadotyczącechirurgiiostrodyżurowej.

Jestem autorem pracy, której tematem była analiza przyczyn niedrożności przewodu

pokarmowego u pacjentów leczonych wII Katedrze Chirurgii UJ wciągu 145 lat. To jedno

zniewielu tego typu opracowań obejmujących tak długi zakres czasu. Zaobserwowano, że

wtym okresie zmianie uległy zarówno charakterystyka demograficzna operowanych jak

iprzyczyny niedrożności. Wubiegłym wieku najczęstszą przyczynę stanowiły uwięźnięte

przepukliny, nierzadko powikłanemartwicą jelita. Obecnie przeważa niedrożność zrostowa,

aznaczny odsetek interwencji stanowią operacje zpowodu niedrożności nowotworowej.

Aktualna epidemiologia wpołączeniu zcoraz bardziej zaawansowanym wiekiem chorych

potwierdza to obserwowane tendencje. Winnej pracy wspólnie zmoimi kolegami

analizowałem również wyniki leczenia izmianę postępowania wleczeniu operacyjnym

przedziurawionegowrzodutrawiennegodwunastnicywciąguponad30 lat.Stwierdzono,że

wtym czasie zabiegi resekcyjne żołądka sposobem klasycznym zostały wnaszym ośrodku

praktyczniewcałościzastąpioneoperacjamilaparoskopowymi,aleczeniechorobywrzodowej

dwunastnicyopierasięobecnienapostępowaniufarmakologicznym.Miałotooczywistywpływ

na zmniejszenie śmiertelności okołooperacyjnej iodsetka powikłań. Badaliśmy również

częstośćwystępowaniaiprzyczynyniedrożnościprzewodupokarmowegouchorychleczonych

wcześniejzpowodunowotworuzłośliwego.Jestemponadtowspółautorempracpoświęconych

skalom prognostycznym wostrym zapaleniu otrzewnej, krwawieniu zgórnego odcinka

przewodupokarmowegoiostrymzapaleniutrzustki.

o Laparoskopoweoperacjenarządówjamybrzusznej

Doobszarumoichzainteresowańnaukowychnależąrównieżoperacjelaparoskopowe

wykonywanezinnychwskazań.Wtrzechpracachprzedstawiłemnaszewynikileczeniachorych

zpojedynczegodostępuprzezpępek (single incision laparoscopicburgery,SILS).Prace te są

pierwszymi wnaszym kraju doniesieniami na temat wykonywania tego typu zabiegów

upacjentówobciążonychchorobamiśledziony,nadnerczaorazpęcherzykażółciowego.Należą

onedonajczęściejcytowanychpublikacjiwmoimdorobkunaukowym.Innąpracęporuszającą

rzadkopodnoszonekwestietematycznestanowibadanieopisującewynikileczeniachorychna


20

nowotworypodścieliskowymiprzewodupokarmowego(gastrointestinalstromaltumor,GIST)

zwykorzystaniem techniki laparoskopowej. Przedstawiliśmy nasze obserwacje dotyczące

technikioperacyjnej,zaletdostępuminimalnieinwazyjnego(włączającchorych,wprzypadku

których preparat operacyjny usunięto za pomocą gastroskopii śródoperacyjnej przez usta

(natural orifice specimen extraction, NOSE). Kilka prac poświęcono chirurgii pęcherzyka

żółciowego.Dokonanoretrospektywnejanalizywynikówleczenia5369pacjentów;u152(2,8%)

znich operację wykonano zpowodu polipów pęcherzyka żółciowego rozpoznanych na

podstawieprzedoperacyjnychbadaniachobrazowych.Cointeresująceiwartepodkreślenia,że

wgrupie tej aż u102 (67%) pooperacyjne badanie histopatologiczne nie potwierdziło

obecności polipa, ajedynie kamicę pęcherzykową. Wpozostałych przypadkach przeważały

zmiany niezłośliwe, aognisko gruczolakoraka wykryto ujednego chorego (0,65%). Zatem

obserwacje chorych zpolipami pęcherzyka żółciowego wykazały, że występowanie raka

pęcherzykażółciowegowzmianachpolipowatychbyłoniezwyklerzadkie.Innapracadotyczyła

bezpieczeństwawykonywania laparoskopowej cholecystektomii przez rezydentówwtrakcie

szkolenia specjalizacyjnego. Ciekawym okazało się przeprowadzone wspólnie zczłonkami

Studenckiego Koła Naukowego IIKatedry Chirurgii badanie zrandomizacją oceniające

zasadność stosowania przedoperacyjnego napoju węglowodanowego ijego wpływu na

insulinoopornośćistężeniekortyzoluwokresiepooperacyjnym.

o Endoskopiadolnegoodcinkaprzewodupokarmowego

W ramach mojej działalności naukowej prowadziłem badania poświęcone polipom

gruczolakowym jelita grubego. Opublikowane na ten temat prace dotyczyły możliwości

wykorzystania kolonoskopii śródoperacyjnej wcelu poszukiwania zmian patologicznych

upacjentówoperowanychzpowodurakajelitagrubegozamykającegoświatłotegonarządu,

uktórych wykonanie pełnego badania endoskopowego przed zabiegiem nie było możliwe.

Drugim zprzywoływanych badań było określenie stopnia niestabilności mikrosatelitarnego

DNA(microsatelliteinstability,MSI)wgruczolakachusuwanychpodczasbadańendoskopowych.

Chociaż stwierdza się ją główniewprzypadkugruczolakoraka inwazyjnego,przeprowadzone

badania molekularne tkanki usuniętych gruczolaków potwierdziły obecność MSI u16,6%

chorych.Badanianadgruczolakamijelitagrubegobyłytakżetematemmojejpracydoktorskiej,

wktórejokreślonoczynnikizwiązanezpojawianiemsięnowychpolipówuchorych,uktórych


21

wykonano endoskopową polipektomię gruczolaków. To pozwoliło na wyodrębnienie

szczególnej grupy chorych, wprzypadku których częstsze badania kontrolne mają swoje

uzasadnieniekliniczne.

c) recenzjewczasopismachnaukowych

Pełniłemfunkcjęrecenzentawnastępującychczasopismachnazaproszenieichredakcji:

− ClinicalNutrition(IF4,476)

− WorldJournalofGastroenterology(IF2,369)

− ClinicalOtolaryngology(IF2,113)

− InternationalJournalofSurgery(IF1,531)

− MedicalScienceMonitor(1,433)

− BMCSurgery(IF1,397)

− UrologyJournal(IF0,565)

− WorldJournalofGastrointestinalSurgery

− AmericanJournalofCaseReports

− JournalClinicalStudies&MedicalCaseReports

− InternationalJournalofClinicalCardiology

d) udziałwkrajowychimiędzynarodowychprojektachbadawczych

Byłem kierownikiem iwykonawcą kilku projektów finansowanych zdotacji na utrzymanie

potencjału badawczego oraz dotacji na rozwój młodych naukowców, które realizowano

wIIKatedrzeChirurgiiUJ:

K/DSC/003102 – Oznaczeniemarkerów stanu zapalnego jako element protokołu Enhanced

RecoveryAfterSurgerywdiagnostycepowikłańpolaparoskopowychoperacjachjelitagrubego

K/ZDS/005473 – Określenie rozmieszczenia komórek wydzielających grelinę wżołądku

uchorychzotyłościąolbrzymią


22

K/ZDS/003753 – Chirurgiczne leczenie zespołu metabolicznego towarzyszącego otyłości

olbrzymiej

K/DSC/003089 –Wpływ chirurgicznego leczenia otyłości na przewlekły proces zapalny oraz

metabolizmkości

K/DSC/000725 – Jakość życia po laparoskopowej rękawowej resekcji żołądka lub zabiegu

wyłączeniażołądkowegouchorychoperowanychzpowoduotyłościolbrzymiej

K/ZDS/004485–Próbaokreśleniaczynnikówwpływającychnapojawianiesięnowychpolipów

gruczolakowychjelitagrubegouchorychporadykalnejendoskopowejpolipektomii

K/ZDS/001443–Laparoskopoweoperacjebariatrycznewleczeniuotyłościolbrzymiej

Jestemwykonawcąwnastępującychprojektachmiędzynarodowych:

- GlobalSurg II – Determining theworldwide epidemiology of surgical site infections after

abdominalsurgery

- POSAW(ProspectiveObservationalStudyonAcuteAppendicitisWorldwide)STUDY

- Deutsch-PolnischeQualitätssicherungsstudieKolon-Rektum-Karzinom

e) nagrodyiwyróżnienia

Zaswojedotychczasoweosiągnięcianaukowo-dydaktyczneotrzymałemnastępującenagrody

iwyróżnienia:

2015—NagrodaGłównazanajlepsząprezentacjęplakatową̨

podczas67.KongresuTowarzystwaChirurgówPolskichwLublinie

2015—Wyróżnieniezanajlepszedoniesieniezzakresuchirurgiijelit

podczas67.KongresuTowarzystwaChirurgówPolskichwLublinie

2012—StypendiumNiemieckiegoTowarzystwaChirurgów

2011—NagrodaGłównazacyklpracpoświęconychchirurgiiminimalnieinwazyjnej

podczas65.KongresuTowarzystwaChirurgówPolskichwŁodzi

2011—StypendiumTowarzystwaChirurgówPolskich

2010—NagrodadlaopiekunanajlepszegoStudenckiegoKołaNaukowegodziałającego

wCollegiumMedicumUniwersytetuJagiellońskiego


23

f) osiągnięciadydaktyczneipopularyzującenaukę

Do moich obowiązków dydaktycznych należy koordynowanie odbywających się wKatedrze

zajęć zchirurgii dla studentów trzeciego, czwartego, piątego iszóstego roku kierunku

lekarskiego Wydziału Lekarskiego. Prowadzę seminaria, ćwiczenia oraz biorę udział

wprzygotowywaniu zaliczeń testowych. Równolegle koordynuję zajęcia, atakże prowadzę

wykłady,seminaria,ćwiczeniaorazegzaminujęzchirurgiistudentówsześcioletniegoprogramu

studiówSzkołyMedycznejdlaObcokrajowców.

Jestemobecniepromotorempomocniczymwdwóchrozpoczętychprzewodachdoktorskich:

lek. Michała Natkańca (pt. Czynniki wpływające na trudności, bezpieczeństwo iwyniki

krótkoterminowe laparoskopowej adrenalektomii zdostępu przezotrzewnowego bocznego)

ilek. Michała Kisielewskiego (pt. Zastosowanie protokołu opieki okołooperacyjnej ERAS

uchorych po zabiegach resekcyjnych zpowodu chorób jelita grubego). Obaj oni otrzymali

stypendiumMinistraNaukiiSzkolnictwaWyższegozawybitneosiągnięcianaukowe.

Jestem kierownikiem iwykładowcą podczas kursów specjalizacyjnych idoskonalących dla

chirurgów pt. „Podstawy ultrasonografii”, „Kurs wprowadzający do specjalizacji zchirurgii

ogólnej”oraz„ERAS–EnhancedRecoveryAfterSurgery–nowoczesnaopiekaokołooperacyjna”

organizowanychprzezMedyczneCentrumKształceniaPodyplomowegoUJ.

W 2011 roku uczestniczyłem wmiesięcznym szkoleniu dydaktycznym Academic Teachers

Training wMonachium, które zorganizowane było wspólnie zUniwersytetem Ludwika

Maksymiliana wramach programu „Pro bono Collegii Medici Universitatis Jagiellonicae”.

Wynikiem tego było wprowadzenie do programu zajęć nowoczesnych technik nauczania.

Jestemnastałezaangażowanywpracenadprzygotowaniemiwdrożeniemreformyprogramu

nauczania chirurgii wzwiązku zwprowadzeniem tzw. nowego trybu studiów na kierunku

lekarskimnaWydzialeLekarskimorazwSzkoleMedycznejdlaObcokrajowców.

Nieprzerwanie od rozpoczęcia pracy sprawuję pieczę nad studentami zagranicznymi

istażystami odbywającymi praktyki wnaszej Klinice. Jestem także głównym opiekunem

Studenckiego Koła Naukowego IIKatedry Chirurgii UJ. Należy ono do najliczniejszych kół


24

naukowychnaWydzialeLekarskim(ponad60członków).Podmojąopiekąpowstałoponad35

naukowych prac studenckich, które prezentowano podczas konferencji naukowych wkraju

izagranicą.Wiele znich otrzymało wyróżnienia inagrody. Zamoją działalność dydaktyczną

w2010rokuprzyznanomiNagrodędlaopiekunanajlepszegoStudenckiegoKołaNaukowego

działającegowCollegiumMedicumUniwersytetuJagiellońskiego.

Regularnie prowadzę szkolenia poświęcone opiece okołooperacyjnej dla personelu

medycznegoróżnegostopnia.

Zostałem członkiem kolegium redakcyjnego podręcznika „Podstawy chirurgii” dla lekarzy

specjalizującychsięwchirurgiiogólnej,podredakcjąJ.SzmidtaiJ.Kużdżała.

Kilkanaście razy zapraszano mnie do wygłoszenia wykładów podczas różnych krajowych

konferencjiispotkańnaukowych,m.in.:

− 65.KongresTowarzystwaChirurgówPolskich,Warszawa,21.09.2014r.

− 67.KongresTowarzystwaChirurgówPolskich,Lublin,11.09.2015r.

− XVIIZjazdPolskiegoTowarzystwaŻywieniaPozajelitowego,Dojelitowego

iMetabolizmu,Jachranka,12czerwca2015r.

− XVIIIZjazdPolskiegoTowarzystwaŻywieniaPozajelitowego,Dojelitowego

iMetabolizmu,Jachranka,2czerwca2016r.

− ISympozjumEnhancedRecoveryAfterSurgery,Kraków,15maja2015r.

− KrakówHerniaDays,Kraków,12grudnia2015r.

− XIVSpotkaniePolskiegoKlubuPrzepuklinowego,Bydgoszcz,9czerwca2016r.

− KonferencjaGeriatriaiopiekadługoterminowa,Kraków,7listopada2015r.

− KonferencjaPielęgniarka-pacjentpartnerzywdziałaniu,Kraków,19maja2016r.

g) działalnośćorganizacyjna

WczasiestudiówbyłemaktywnymczłonkiemMiędzynarodowegoStowarzyszeniaStudentów

MedycynyIFMSA-Poland,gdziepełniłemmiędzyinnymifunkcjeSekretarzaGeneralnegooraz

Narodowego Koordynatora Programu Stałego ds. Edukacji Medycznej. Byłem także żywo

zaangażowany wdziałalność Studenckiego Towarzystwa Naukowego Collegium Medicum


25

Uniwersytetu Jagiellońskiego, organizując wielokrotnie sesje chirurgiczne podczas

Międzynarodowych Konferencji Studentów Uczelni Medycznych wKrakowie. Kilkakrotnie

byłemczłonkiemkomitetuorganizacyjnegokonferencjinaukowych,m.in.EuropeanSocietyof

ThoracicSurgeonsCongressw2009roku,IKrakowskiegoSympozjum„OstryDyżur”wramach

IVSympozjum Sekcji Chirurgii Urazowej Towarzystwa Chirurgów Polskich oraz

VMiędzynarodowej Konferencji Sekcji Chirurgii Metabolicznej iBariatrycznej Towarzystwa

ChirurgówPolskich.PrzezlatabyłemodpowiedzialnyzaorganizacjęstoiskaIIKatedryChirurgii

podczasFestiwaluNaukiwKrakowie.Regularniebiorętakżeudziałworganizacjiprowadzonych

przezKatedrękursówzzakresuchirurgiilaparoskopowej.

Documents

dr n. med. Michał Jan Pędziwiatr - Wydział Lekarski · Wydział Lekarski Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie 19 września 2013 r. – Dyplom doktora nauk medycznych ... Stanisław