ΛΑΒστόρι • H ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ TΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΒΑΡΝΑΒΑ ΣΤΡΟΒΟΛΟΥ TEΥΧΟΣ 8 • ΜΑΡΤΙΟΣ 2018

Οσύγχρονος κόσμος «πλανάταιπλάνην οικτράν». Σε μια κοι-νωνία που εξελίσσεται αστρα-πιαία δεν μπορούμε να προσ-διορίσουμε αν ο αποσβολωμέ-

νος και μεροκαματιάρης άνθρωπος έχει χρό-νο και ψυχικά αποθέματα να συμβαδίσει μετον ρυθμό των αλλαγών ή αν παθητικά υπο-κύπτει σε οποιανδήποτε οδηγία χωρίς αντί-δραση και κριτική επεξεργασία των πληρο-φοριών, συγχυσμένος από την καταναλωτι-κή πολυχρωμία και την παραπληροφόρησητων ΜΜΕ.

Παθητικά πλέον ζούμε όλοι σε μια γκρίζασκοτεινή μεγαλούπολη και αποζητούμε στιγ-μιαίες ηδονές και τεχνητούς παραδείσους, γιανα πείσουμε τον εαυτό μας ότι ζει. Πολιτικοίπου αναίσχυντα καπηλεύονται και καταχρώ-νται τη δημοκρατία πίσω από ένα γραφείοκαι με πλήρη άγνοια των πραγματικών δεδο-μένων, αναλύουν άψυχα στατιστικά που θαμπορούσαν να ισχύουν, αν καθήκον τουςήταν ο έλεγχος βιομηχανίας ρομπότ και όχιο σεβασμός των ανθρώπων. Ακολουθούν τοαπό αρχαιοτάτων χρόνων μοτίβο κατανόη-σης του δικαίου αλλά έμπρακτης στήριξηςτου μόνο αν συμπίπτει με τα συμφέροντάτους. Χρησιμοποιώντας σε όλο της το μεγα-λείο την τέταρτη και ισχυρότερη μορφή εξου-σίας, που ονομάζεται Μέσα Μαζικής Ενημέ-ρωσης, σχηματίστηκε μια κοινωνία που πνί-γει τον άνθρωπο στην καθημερινή βιοπάλημετατρέποντάς τον σε άλλον έναν αριθμό.

Η δημοκρατία είναι το πολίτευμα όπου ηεξουσία πηγάζει από τον λαό, ασκείται απότον λαό και υπηρετεί τα συμφέροντα του λα-ού. Αν ακολουθήσουμε τις αρχές που ευαγ-γελίζονται οι (δήθεν) δημοκράτες θα έπρεπεκάθε ξεχωριστός άνθρωπος να νιώθει δυνα-

τός, πως ένα μέρος της εξουσίας τού ανήκει.Όμως οι άνθρωποι κάθε άλλο παρά δυνατοίνιώθουν. Νιώθουν υποταγμένοι, ανήμποροικαι δεν ξέρουν αν έχουν φωνή μέσα σε αυ-τή την κοινωνία.

Φτάνοντας στη δική μας πραγματικότητα,ένας μαθητής που έχει λιγότερες έγνοιες απόέναν ενήλικα και (ίσως) δεν έχει διαφθαρείακόμα, ασυνείδητα ή ενσυνείδητα εμβαθύνεισε διάφορα θέματα που θεωρεί άδικα ή κα-ταπιεστικά και όταν του τεθεί το ερώτημα«γιατί δεν μιλάς», η απάντηση, που κατάντη-σε πλέον ένα ακόμα κλισέ, είναι η ίδια: «Πούνα μιλήσω;» ή «Πώς να μιλήσω;» και το χει-ρότερο «Ποιος θα με ακούσει;»...

Η Παλαιά Διαθήκη δίδασκε το «Οφθαλμόναντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος»…Μήπως και όσοι θέλουμε να μιλήσουμε καινα ακουστούμε πρέπει να τους δώσουμε πί-σω ό,τι μας έδωσαν, να καλούμε τα κανάλια,να γράφουμε άρθρα; Με τεκμηριωμένη καισοβαρή άποψη να ζητούμε το δίκιο μας καιχωρίς να φτάνουμε σε ακραίες και βίαιες πρά-ξεις λόγων ή έργων να στηλιτεύουμε συμπε-ριφορές, καταστάσεις, πρόσωπα, πράγματακαι γεγονότα. «Να διαφωνείς και να μην συμ-βιβάζεσαι, ναι, να ’σαι επαναστάτης όμως γιατην ουσία, όχι για τον θόρυβο», επισημαίνειεύστοχα η νεαρή συγγραφέας Ρενέ Στυλιαρά.

Ως άνθρωπος αντιτάσσομαι στις ακραίεςσυμπεριφορές, πιστεύω στη δημοκρατία,στον άνθρωπο και την αγάπη, πιστεύω πωςυπάρχουν τρόποι ακόμα και όταν νιώθουμεπως έχουμε φτάσει στα όρια, να βρούμε μιαλύση ειρηνικά και πολιτισμένα, ως Ευρωπαί-οι πολίτες του 21ου αιώνα. Δεν χρειάζεται ναγράφουμε μαύρες σελίδες στην Ιστορία τηςπατρίδας μας ούτε το μέσο επικοινωνίας καιπειθούς μας να είναι η «ρητορική του ξύλου».

Καιρός λοιπόν να αρχίσουμε όλοι να σεβόμαστε την αξία τηςσχολικής μας εφημερίδας, του αρχείου των στιγμών που ζού-με μέσα στη μικρή μας κοινωνία που αποκαλούμε σχολείο. Εδώ

ο καθένας μπορεί ελεύθερα και δημοκρατικά να εκφράσει την άποψήτου και να ακουστεί ανάμεσα στους υπόλοιπους συμμαθητές μας. Μεαυτό τον τρόπο όλοι μπορούν να νιώσουν δυνατοί, να διατυπώσουναπόψεις, να σχολιάσουν θέματα, να εντοπίσουν καταστάσεις και νακρίνουν πρόσωπα. Αφού λοιπόν ξεκινήσαμε από κάτι μικρό, όπως ηεφημερίδα του σχολείου μας, και αφού χωρίς ντροπή ή φόβο ενδια-φερθήκαμε, γράψαμε, ψάξαμε, ρωτήσαμε, διεκδικήσαμε και συλλο-γικά δουλέψαμε για αυτό το αποτέλεσμα, εξίσου συλλογικά να δου-λέψουμε για ένα καλύτερο αύριο.

Πού, πώς, σε ποιον να μιλήσω;Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα...*

«Ε, κακομοίρη άνθρωπε,μπορείς να μετακινήσεις βουνά,να κάμεις θάματα, κι εσύ να βουλιάζειςστην κοπριά, στην τεμπελιά και στην απιστία!Θεό έχεις μέσα σου,Θεό κουβαλάς και δεν το ξέρεις,το μαθαίνεις μόνο την ώρα που πεθαίνεις,μα ’ναι πολύ αργά...»

Ν. Καζαντζάκης, Αδερφοφάδες

Βέβαια, μεγάλο μερίδιο ευθύνης, θα έλεγεκάποιος, έχουμε εμείς οι ίδιοι, και θα είχε δί-κιο, αφού εκούσια ή ακούσια θεοποιούμε καιεπικροτούμε τέτοιου είδους συμπεριφορέςστην προσπάθειά μας να γίνουμε κοινωνικάαποδεκτοί και να φανούμε πιο δυνατοί σταμάτια των άλλων. Έτσι σαν τυφλοί και άβου-λοι ηθοποιοί πρωταγωνιστούμε στο θέατροτου παραλόγου που ονομάζουμε ζωή. Ηεξουσία πηγάζει από τον κάθε ένα από εμάς.Έχουμε τον λόγο, όπλο αποτελεσματικότα-το, αλλά τον παραμελούμε. Γιατί; Είμαστε πιοδυνατοί από όσο μας κάνουν να πιστεύουμεπως είμαστε, φτάνει να βρούμε τη δύναμη μέ-σα μας. Να μην ξεχνάμε πάνω από όλα να εί-μαστε άνθρωποι, να σεβόμαστε τους εαυτούςμας και τους ανθρώπους γύρω μας, να προσφέ-ρουμε αλλά παράλληλα να σχηματίζουμε δυ-

νατές, τεκμηριωμένες απόψεις, να διαφωνού-με, να συζητούμε... Μόνο έτσι θα ανοίξουμετον δρόμο προς καλύτερες μέρες. Ο κόσμοςδεν βελτιώνεται για να αλλάξει τον άνθρω-πο, ο άνθρωπος βελτιώνεται για να αλλάξειτον κόσμο.

Αν όμως βρούμε τι αγαπάμε και γεμίσουμετον εαυτό μας με αυτό, έτσι ναι, ο κόσμος θααλλάξει και μπορούμε να αισιοδοξούμε γιαένα καλύτερο αύριο. Ένα αύριο στο οποίο οιστίχοι του Βάρναλη να σταματήσουν να εί-ναι διαχρονικοί αλλά ένα μνημείο μιας παθη-τικής εποχής που δεν θα υπάρχει πια.

Γιώργος Απέητος Γ2

* Στίχος από το ποίημα του Κ. Βάρναλη, Οι Μοιραίοι

Αστέρω Νικολάου Γ5

ηψÛfiÚÈÛÌ·2

Σας χαιρετώ από το λιλιπού-τειο παλάτι μου, κάπου στηΘεσσαλονίκη.

Όσοι μαθητάδες μπείτε στον κό-πο να διαβάσετε αυτό το κειμενά-κι, να ξέρετε ότι πριν λίγους μή-νες ήμουν ακριβώς στην ίδια θέ-ση με σας. Τα λόγια είναι περιτ-τά...! Μπορώ να νιώσω κάθε σαςσυναίσθημα και γι΄ αυτό σας εύ-χομαι απλά καλή δύναμη.

Λοιπόν, καταφέρνοντας να «επι-βιώσω» από την τρομακτική -γιακάποιους- Γ΄ Λυκείου, μάζεψα τοκουράγιο μου, την ελπίδα και ταόνειρά μου για να πορευθώ δη-μιουργώντας το δικό μου αύριο.

Απομνημόνευσα τα πρόσωπατων ανθρώπων που με συντρό-φευαν τόσα χρόνια, όπως και κά-θε γνωστή γωνίτσα από τον τό-πο που μεγάλωσα.

Αυτό ήταν... ήδη ένα αερικό ανε-ξαρτησίας ένιωσα να με δροσί-ζει...

Η Θεσσαλονίκη δεν χρειάζεταισυστάσεις. Πολλά έχουν ειπωθείγι’ αυτήν ακόμα και μελωδικά.Ίσως δεν είναι δα και καμιά πολυ-πολιτισμική μεγαλούπολις, μαπλάι σε βουνό και θάλασσα δενχρειάζεσαι πολλά.

Αυτά που επιθυμώ να γραφτούν,είναι αυτά που αντίκρισα.

Εξαρχής γνώριζα ότι η Νομικήήταν αυτό για το όποιο έδωσατον δικό μου αγώνα και ερχόμε-νη εδώ γνώριζα τον επερχόμενομαραθώνιο... Μα βγαίνοντας απότο διαμέρισμά σου, δεν κάνεις τολάθος να φορέσεις τα ακουστικάσου και να περπατήσεις νωχελικά

προς τα εκεί που οδεύεις. Αντι-κρίζεις καθημερινά τόσα διαφο-ρετικά πρόσωπα, χαμόγελα,κραυγές διεκδίκησης δικαιωμά-των, τραγούδι, μουσική, θέα-τρο...

Στον δρόμο σου όμως δεν θααργήσεις να δεις και ανθρώπουςπου καθημερινά μάχονται για τηνεπιβίωση.

Αμέσως θυμάσαι, τον δικό σουσκοπό. Αμέσως εκτιμάς όλα αυ-τά που έχεις και δεν έχεις. Αυτήήταν η κατάθεση ενός ψάρακα-φοιτητή.

Πριν σταματήσει αυτός ο μακρο-σκελής μονόλογος σας αφήνω μεμια συμβουλή: Κρατήστε στο πί-σω μέρος του μυαλού σας, κλεί-στε τα μάτια και συλλογιστείτε ότιείστε ένα δέντρο. Αισθάνεστε ότιέχετε ριζώσει καλά στη γη... Αυτόείναι οι ηθικές αξίες, με τις οποίες«θεμελιωθήκατε» μέχρι τώρα.

Έπειτα, παρατηρήστε το φύλλωμάσας, ελάχιστα φυλλαράκια αποτε-λούν οι γνώσεις του σχολείου.Μα ποιος δεν θαυμάζει ένα επι-βλητικό φυλλώδες δέντρο, πόσομάλλον όταν είναι καρποφόρο.

Στόχος αυτού του παραλληλι-σμού είναι να ωθήσει τον καθέ-να να μην αρκείται στις γνώσειςπου απέκτησε ήδη. Τόσα συμβαί-νουν για τα οποία είμαστε σεπλήρη άγνοια, όμως σαν ντόμι-νο κάποτε θα μας αγγίξουν καιμπορεί και να μας ρίξουν.

Αδράξτε κάθε μικρή πληροφορίακάθε στιγμή και όλα μετά από λί-γο καιρό θα σας φαίνονται έναανέκδοτο.

Ηλέκτρα Χριστοπούλου

Μέλος της Συντακτικής Ομάδας

2014-2017

Δ· § ∞μÚ¿ÎÈ·…Ιδιοκτήτρια – Υπεύθυνη κατά νόμοΕλένη Αντωνίου Τσιελεπή, Διευθύντρια

Υπεύθυνη ΕκδόσεωνΜαρία Φώττου Πήττα, ΒΔ

Επιμέλεια ΎληςΡοδούλα ΙωάννουΆντρεα Κωνσταντίνου

Συντακτική Ομάδα 2017 – 2018Χριστίνα Σάββα Γ3Παναγιώτης Αντωνιάδης Γ1Γιώργος Απέητος Γ2Χριστίνα Χριστοφόρου Γ2Μαρία Κορινού Γ8Αθηνά Γιωργαλλέττου Γ2Μαρία Θωμά Β3

Οι ΛΑΒερς που έγραψαν

Έλενα Σωτηρίου Γ1Σάββας Σκουφαρίδης Γ1Βλάντα Παναγή Γ2Σοφία Νικολάου Γ2Χριστιάνα Μιχαηλίδου Γ2Χρυστάλλα Χριστοφόρου Γ2Αναμαρία Φιλίπ Γ3Έλενα Χριστοδούλου Γ3Κλέαρχος Ομήρου Γ3Μαρία Ηροδότου Γ3Ειρήνη Γρηγορίου Γ4Φοίβος Λύμπουρας Γ4Γιάννης Χαραλάμπους Γ5Άντρεα Χριστοφίδου Γ8Μαριάντζελα Σπανού Γ8Χρίστια Δημητρίου Γ8Μαρία Χαραλάμπους Γ11Πάβελ Κουμάνοβ Γ11Ειρήνη Χαραλάμπους Β1Θεοδώρα Ρούσου Β1Χρυστάλλα Σωτηριάδη Β1Βασίλης Ιωάννου Β3Μαρία Τορναρίτη Β3Βασιλεία Γεωργίου Β9Τιμόθεος Ζντελίδης Β9Πολίνα Πιθαρά Β9Ελίνα Ιωσηφίδου Α11Μαρία Πέτρου Α11Κυριάκος Χριστοφορίδης Α31Θέα Δημητρίου Α32Κυριάκος Κόνικκος Α32Παναγιώτης Κόνικκος Α32Αντώνης Πέτρου Α41

Λογότυπο εξωφύλλουΛουίζα Μαρία Χαραλάμπους Γ11Ραφαέλλος Χριστοδούλου Γ11

Φωτογραφίες

Ειρήνη Γρηγορίου Γ4

Ευχαριστούμε τις φιλολόγουςκ. Ελένη Γεωργίου, κ. Λουίζα Μωυσέως καιτον κ. Σωτήρη Ελευθερίου,καθηγητή Τουρκικών, για τη βοήθειά τους.

Ευχαριστούμε όλους τους συμμαθητές καισυμμαθήτριες-συνεργάτες μας,που με τα κείμενα, τα σκίτσα,τα σχέδια και τις φωτογραφίες τουςεμπλούτισαν την ύλη της εφημερίδας μας.

Σχεδιασμός-Σελιδοποίηση-ΕκτύπωσηTheopress Ltd

ISSN 2357 - 1071

Carpe diem από τη Θεσσαλονίκη

Το «ΛΑΒστόρι»καλωσορίζει τους φετινούςτου αναγνώστες!Αγαπητοί ΛΑΒερς και αναγνώστες του τεύχους,

HΣυντακτική Ομάδα του «ΛΑΒστόρι»σάς καλοσωρίζει για πέμπτη συνεχό-μενη χρονιά στην ετήσια έκδοση της

σχολικής μας εφημερίδας! H εφημερίδα μας,στην οποία πρόθυμα εργάζονται αμφότεροιμαθητές και καθηγητές, αποτελεί ορόσημογια κάθε σχολική χρονιά, αφού μέσω αυτήςπραγματοποιείται η συγγραφή άρθρων, δοκι-μίων, χρονογραφημάτων, ποιημάτων και ηφιλοτέχνηση σκίτσων. Η εφημερίδα αποτελεί

για όλους εμάς μια μοναδική ευκαιρία καιπρόκληση. Οι ΛΑΒερς έχουν τη δυνατότητανα εκφράσουν τις απόψεις τους για θέματατης επικαιρότητας, να προβληματιστούν γιαδιάφορα διαχρονικά ζητήματα και να επιτύ-χουν οι ίδιοι, μέσα από τη δημιουργία, τη δι-εύρυνση των οριζόντων τους τόσο σε προ-σωπικό όσο και σε συγγραφικό επίπεδο. Γι’αυτό και το «ΛΑΒστόρι» αποτελεί για μας έναάνοιγμα στη σχολική κοινότητα αλλά και τηνκοινωνία.

™ÙÈÁÌÈfiÙ˘· ·fi ÙËÓ ÂÚÛÈÓ‹ Ì·˜ ‚Ú¿‚¢ÛË

Διαβάστεεκπαίδευση 3, 13, 14, 15πολιτική 4 - 8αθλητισμός 8-10κοινωνία 12, 13, 24τέχνη /πολιτισμός 11μαθητικό θέατρο 18-19σχολικές δραστηριότητες 20-23οικονομία 24τεχνολογία / επιστήμη 25περιβάλλον /υγεία 26πρόσωπα 27λογοτεχνία /σκέψεις 28-32

Το φετινό τεύχος, το όγδοο στη σειρά, έρχεταινα διαδεχθεί τα προηγούμενα και να αναδείξειτις απόψεις των μαθητών του Λυκείου μας πουαφορούν ένα ευρύ φάσμα θεμάτων. Οι συμμα-θητές μας καταπιάστηκαν με τον αθλητισμό, τηνπολιτική, τον πολιτισμό και τις τέχνες, τη λογο-τεχνία και τις επιστήμες, το περιβάλλον και τονάνθρωπο. Μέσα σε αυτό το τεύχος που κρατά-τε στα χέρια σας μπορείτε να διακρίνετε όλο τομεράκι όσων έγραψαν, φωτογράφισαν, σκίτσα-ραν ή επιμελήθηκαν την ύλη και τα θέματα.

Εκ μέρους της Συντακτικής Ομάδας, λοιπόν,σας καλωσορίζουμε κι εμείς με τη σειρά μαςστο φετινό τεύχος μας! Ελπίζουμε διαβάζον-τας τα δημοσιεύματα των συμμαθητών μας ναπάρετε μια γεύση από τον μικρόκοσμό μας,να προβληματιστείτε, να γίνετε κοινωνοί τωνσκέψεών μας και να εμπνευστείτε.

Καλή Ανάγνωση!

Χριστίνα Σάββα Γ3

εκ μέρους της Συντακτικής Ομάδας

Âη›‰Â˘ÛË3

• Κυρία Τσιελεπή, θα αφυπηρετήσετε φέτος...είναι η τελευταία σας χρονιά εδώ στο σχολείομας. Ποια συναισθήματα σας προκαλεί το γε-γονός ότι μετά από τόσα χρόνια αφήνετε τηνεκπαίδευση;

Δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμη. Δεν μπήκαστη διαδικασία να σκεφτώ πως αυτό που κάνωσήμερα δεν θα το κάνω και αύριο, έτσι δεν έχωμετρήσει αυτά τα συναισθήματα. Αυτό που μπο-ρώ να σας πω είναι ότι αισθάνομαι πως έχω ολο-κληρώσει μια πορεία, η οποία δεν θεωρώ ότιπρέπει να συνεχίζεται για πάντα. Πρέπει να μπουννέα άτομα σε αυτή τη δουλειά. Πιστεύω ότι απο-χωρώντας φεύγω πλήρης, αισθάνομαι ότι έκανατην προσπάθειά μου και είμαι ήσυχη με τον εαυ-τό μου. Από κει και πέρα δεν γνωρίζω το πώςέχει εκληφθεί αυτή η προσπάθεια από τους άλ-λους και φυσικά ο καθένας έχει την προσωπικήτου άποψη.

• Μετά από εννιά χρόνια στη Διεύθυνση τουσχολείου μας τι έργο νιώθετε ότι αφήνετε πί-σω σας;

Καταρχάς θέλω να πω ότι όταν ήρθα σε αυτό τοσχολείο ήταν ο δεύτερος χρόνος μου ως Διευ-θύντρια... ουσιαστικά μέσα σε αυτό το σχολείοέμαθα τη δουλειά. Πήρα εμπειρίες, έμαθα να εκτι-μώ την προσφορά του καθενός, εμπέδωσα ότι κά-θε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Όσον αφοράτη συνεργασία με τους συναδέλφους, έμαθα ότιαυτός που έχει διοικητικό ρόλο θα πρέπει να λαμ-βάνει υπόψη την προσωπικότητα του καθενός καινα μπορεί να χρησιμοποιεί χαρακτηριστικά της,έτσι ώστε να συμβάλει στο έργο του σχολείου.

• Ποια σχέση δημιουργήσατε με τους μαθη-τές όλα αυτά τα χρόνια;

Θέλω να πιστεύω πως οι μαθητές αισθάνονται πωςέχουν μια Διευθύντρια που είναι προσιτή... αισθά-νονται ότι της έχουν εμπιστοσύνη. Αυτό είναι μιακατάκτηση του σχολείου. Είναι ένα κλίμα το οποίοκτίστηκε όλα αυτά τα χρόνια και με τη βοήθεια τωνσυναδέλφων, αφού πέρασαν πάρα πολλοί συνά-δελφοι με την ίδια άποψη. Στο σχολείο έρχονταικαι φεύγουν άνθρωποι, ο καθένας αφήνει το απο-τύπωμά του, το οποίο είναι ένα κομμάτι της σύν-θεσης που αποτελεί το κλίμα του σχολείου. Αι-σθάνομαι ότι έχω συμβάλει στο να εκτιμάται η δια-φορετικότητα του κάθε ανθρώπου είτε καθηγητήείτε μαθητή. Διαφορετικότητα σημαίνει διαφορετι-κές ανάγκες, διαφορετικοί ρυθμοί μάθησης. Δενθεωρώ τυχαίο το γεγονός ότι παιδιά που έχουνκάποιες ιδιαιτερότητες, ζήτησαν να έρθουν σε αυ-τό το σχολείο και αποφοίτησαν με επιτυχία.

• Πιστεύετε πως η αυστηρότητα είναι αποτε-λεσματικό μέσο για τη Διεύθυνση ενός σχο-λείου;

Εξαρτάται πώς εννοείτε την αυστηρότητα. Εάναυστηρότητα σημαίνει το να υπάρχουν οι κανο-νισμοί και να τηρούνται, τότε είμαι υπέρ. Για ναγίνει όμως αυτό, πρέπει πρώτα απ’ όλα να γίνουνκατανοητοί οι κανονισμοί και να μην θεωρείταιαυτονόητο ότι, επειδή είναι γραμμένοι, ο μαθη-τής που έρχεται στην Α΄ Λυκείου τούς γνωρίζει.Η αυστηρότητα πρέπει να οδηγεί τον μαθητήστην αυτοπειθαρχία. Εάν η αυστηρότητα βασίζε-ται σε ένα κλίμα φόβου, είναι αποτυχία, αφούμόλις πάψει να υπάρχει ο φόβος, θα ακολουθή-σει η παραβατικότητα. Εάν όμως η αυστηρότηταβασίζεται στην επιμονή της κατανόησης των κα-νονισμών, τότε επιτυγχάνεται ο σκοπός της. Η

αυστηρότητα δεν είναι μονοσήμαντη έννοια. Εγώ,για παράδειγμα, πιστεύω πως πρέπει να είσαι αυ-στηρός στο ότι ο μαθητής πρέπει να έρχεται προ-ετοιμασμένος για το μάθημα και ο μαθητής πρέ-πει να κατανοεί αυτή την απαίτηση, αφού είναιγια το καλό του.

• Ποιος είναι, κατά τη γνώμη σας, ο ρόλοςτου σχολείου σε σχέση με την κοινωνία;

Στο σχολείο παρέχεται το οργανωμένο κομμάτιτης παιδείας, δηλαδή η εκπαίδευση. Όμως παι-δεία οι άνθρωποι παίρνουν από διάφορους πα-ράγοντες. Το σχολείο είναι εντεταλμένο να τοκάνει οργανωμένα. Αυτός είναι ο κύριος ρόλοςτου. Η παιδεία όμως είναι πολυδιάστατη έννοια,η οποία μπορεί να σημαίνει γνώσεις, δεξιότητες,στάσεις, αρχές, ιδέες. Κανένα από αυτά δεν πρέ-πει να είναι σε δεύτερη μοίρα. Ο ρόλος του σχολείου είναι να διαπαιδαγωγείτους ανθρώπους, να τους βοηθά να έχουν αντί-ληψη των υποχρεώσεων και των δικαιωμάτωντους, να τους κάνει εγγράμματους σε όλους τουςτομείς είτε αυτό σημαίνει επιστημονικός αλφαβη-τισμός είτε αριθμητικός αλφαβητισμός είτε αλφα-βητισμός στην κατανόηση κειμένου και να καλ-λιεργεί αξίες.Αυτά όμως δεν είναι το άπαν, είναι το απαραίτη-το. Το άπαν είναι τι ανθρώπους θα διαμορφώσειτελικά. Οι μαθητές θα πρέπει να έχουν βασικέςγνώσεις σε όλα τα επιστημονικά αντικείμενα, γιανα μπορούν να καταλαβαίνουν τον κόσμο και νασυνεχίζουν τις σπουδές τους αλλά να είναι καιευαίσθητοι άνθρωποι σε σχέση με τους συναν-θρώπους τους. Το σχολείο θα πρέπει να είναι αν-θρώπινο με την έννοια του να αντιλαμβάνεται καινα αποδέχεται τη διαφορετικότητα και να το με-ταδίδει στα παιδιά... Αν τα παιδιά δεν καταλαβαί-νουν ότι ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός,δεν θα μπορούν να αναπτύξουν ιδιότητες συνεν-νόησης και σύμπραξης, οι οποίες είναι απαραίτη-τες μέσα στην πολυπολιτισμική κοινωνία που θαζήσουν. Αυτό γίνεται και μέσω των μαθημάτωναλλά και μέσω εκδηλώσεων που διοργανώνει τοσχολείο, όπως είναι η Ποιητική Βραδιά και το θέ-ατρο. Με αυτά οι μαθητές αποκτούν δεξιότητεςσυνεργασίας, την ικανότητα να μπορείς να εκφρά-ζεις ελεύθερα την άποψή σου, να έχεις παρρησία.Επίσης το σχολείο πρέπει να είναι δημοκρατικό,δηλαδή να δίνει ευκαιρία στον κάθε μαθητή ναπάει ένα βήμα παρακάτω, λαμβάνοντας υπόψη τιςιδιαιτερότητές του.

• Ποια είναι η άποψή σας για το δημόσιοσχολείο; Προσφέρει αυτά που θα έπρεπεστους μαθητές, ώστε να αποφοιτούν έχονταςπάρει μια σφαιρική μόρφωση;

Δεν πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι με ό,τιέχουμε. Πρέπει να προσπαθούμε για το καλύτε-ρο. Αυτό είναι μια γενική αρχή, για να μπορούμενα πηγαίνουμε μπροστά. Αν δεν προσπαθούμεγια το καλύτερο, έστω και αν δεν είναι εντελώςσίγουρο ότι θα πετύχει, δεν θα πηγαίναμε μπρο-στά. Έχουν γίνει διάφορα βήματα στο εκπαιδευ-τικό μας σύστημα με αλλαγές στους νόμους. Δενξέρω τι αποτέλεσμα θα έχουν. Αυτό που με προ-βληματίζει είναι ότι βλέπω τους μαθητές να έχουνένα σημαντικό πρόβλημα στο να «γεννήσουν»στάσεις και τρόπους αντιμετώπισης προβλημά-των. Δεν πιστεύω ότι οι μαθητές ή οι καθηγητέςμας είναι τεμπέληδες. Πιστεύω ότι το σύστημαμας έχει ως κέντρο του την επιτυχία σε κάποια

εξέταση, δεν έχει ως κέντρο τι θα μάθει πραγμα-τικά το παιδί, και το πώς αυτό θα γίνει κτήμα του.Άλλο είναι το να ξέρεις απέξω χίλιες συνταγέςκαι άλλο το να μπορείς να μαγειρεύεις. Τα παιδιάόταν προσπαθούν να λύσουν κάτι είναι προσα-νατολισμένα προς το να προσπαθούν να ανακα-λέσουν στη μνήμη τους αυτά που έμαθαν και όχιστο να χρησιμοποιήσουν την κρίση τους. Αυτότο πρόβλημα έχει πολύ βαθιές ρίζες, από το δη-μοτικό ακόμη. Πιστεύω πως δεν το λάβαμε υπό-ψη με τις νέες αλλαγές που έγιναν. Βάζουμε και-νούργια πράγματα, καινούργια ύλη αλλά με αυτότον τρόπο δεν δίνεται στους μαθητές το περιθώ-ριο της αφομοίωσης. Το πιο σημαντικό είναι ναγίνει με τέτοιο τρόπο ο προγραμματισμός τηςπαιδείας, ώστε από τα πρώτα βήματα των παι-διών στα σχολεία να αναπτύσσεται η κρίση τους.Δηλαδή τα παιδιά να μάθουν να σκέφτονται καιόχι να απομνημονεύουν. Πιστεύω ότι η αποτυχίαπου παρουσιάζεται μέσα από διάφορες έρευνεςοφείλεται στο ότι οι μαθητές μαθαίνουν να απο-μνημονεύουν και όχι να σκέφτονται.

• Ποια ήταν η αγαπημένη σας στιγμή ως Διευ-θύντρια και ποια η πιο θλιβερή;

Οι αγαπημένες μου στιγμές ήταν όταν έβλεπα μα-θητές μας να αποφοιτούν, οι οποίοι δεν θα μπο-ρούσαν να αποφοιτήσουν με την ίδια ευκολία καιτην ίδια επίδοση εάν δεν ήταν σε αυτό το σχο-λείο. Επιτυχία είναι να μπορείς να παίρνεις τον μα-θητή ένα βήμα παραπέρα. Φυσικά και νιώθουμεαγαλλίαση όταν βλέπουμε επίσης ότι τα παιδιά μαςπαράγουν πολιτισμό μέσα από διάφορες εκδηλώ-σεις που οργανώνουν, όπως είναι το «MusicNight», αλλά και μεγάλη χαρά όταν διακρίνονταισε διαγωνισμούς και στις Παγκύπριες Εξετάσεις. Η πιο θλιβερή φυσικά ήταν όταν χάσαμε μαθητήμας. Είναι πολύ σημαντικό το θέμα της ζωής. Ακό-μη, μου προκάλεσε θλίψη η εικόνα των μαθητώνμας να συμπεριφέρονται ως όχλος. Με θλίβει το γε-γονός ότι κάποιες φορές οι μαθητές δείχνουν μιασυμπεριφορά που παραπέμπει σε παραβατικότητα.

• Τι είναι αυτό που μάθατε εσείς από τους μα-θητές;

Αυτό που έμαθα είναι να προσπαθώ να φαίνεταιο σεβασμός που έχω για την προσωπικότητα τουμαθητή και του κάθε ανθρώπου. Μπορεί και κά-ποιος άλλος να την σέβεται, όμως να μην προ-σπαθεί να το δείχνει. Πρέπει να βοηθούμε τουςμαθητές να αναγνωρίζουν τα λάθη τους, αφούδεν είναι αρκετό το να ξέρεις ότι έχεις δίκαιο καιότι αυτό που κάνεις είναι για το καλό του μαθη-τή. Πρέπει να το αναγνωρίζει και ο μαθητής καιαυτός είναι μεγάλος αγώνας.

• Πιστεύετε πως υστερούμε σε σχέση με ταιδιωτικά σχολεία;

Το δημόσιο σχολείο είναι μικρογραφία της κοι-νωνίας, στην οποία θα βγείτε πολύ σύντομα. Δενείμαστε ένα αποστειρωμένο περιβάλλον και δενέχουμε υπεροψία σε σχέση με τους άλλους, ότανβγούμε από αυτό. Όλα τα σχολεία έχουν προβλή-ματα. Πολλές φορές κάποιες «κακές μόδες» μπο-ρεί να έρχονται και από τα ιδιωτικά σχολεία. Τογεγονός ότι, εάν ένα ιδιωτικό σχολείο έχει ένανμαθητή με παραβατική συμπεριφορά, μπορεί νατον διώξει, ίσως φαίνεται καλό. Όμως πρέπει νααπορρίπτουμε τους ανθρώπους ή να προσπαθού-με να τους βοηθήσουμε; Εδώ δηλαδή μπαίνει θέ-μα ηθικής. Ένα σχολείο, για να μπορεί να λειτουρ-γήσει, πρέπει να έχει το μερίδιο που του αναλο-

γεί σε δύσκολες συμπεριφορές. Στο δημόσιοσχολείο γίνεται προσπάθεια να παρέχουμε σφαι-ρική μόρφωση χωρίς να έχουμε ως προτεραιότη-τά μας την επίδειξη των επιτυχιών μας.

• Ποια είναι η προσέγγισή σας σε μαθητέςπου παραβιάζουν κανονισμούς;

Καταρχήν η τιμωρία δεν είναι αυτοσκοπός, γι’ αυ-τό και προτιμούμε τον όρο παιδαγωγικά μέτρα. Τοκάθε μέτρο έχει σκοπό τη βελτίωση του μαθητή.Οι αποβολές και άλλες επιπτώσεις μπαίνουν γιανα καταλάβει ο μαθητής το παράπτωμά του. Εάν ομαθητής δεν κατανοήσει ότι η συγκεκριμένη συμ-περιφορά δεν είναι επιτρεπτή, τότε το οποιοδή-ποτε μέτρο απέτυχε. Η απόλυτη δικαιοσύνη είναιη απόλυτη αδικία. Για παράδειγμα, εάν ένα παιδίαργοπορεί κάθε μέρα για πολύ σοβαρό λόγο ενώένα άλλο απλώς αργεί να ξυπνήσει, πρέπει να τι-μωρηθούν με τον ίδιο τρόπο;

• Πολλοί συμμαθητές μας θα ασχοληθούνστο μέλλον με τον τομέα της εκπαίδευσης. Τισυμβουλές θα τους δίνατε;

Πρώτα απ’ όλα πρέπει να έχεις μέσα σου αγάπη.Αν το θεωρείς απλώς ένα επάγγελμα, θα αποτύ-χεις. Πολλοί, όταν έμπαιναν στον χώρο, δεν τοήξεραν, όμως στην πορεία κατάλαβαν ότι αν δεναντιλαμβάνεται ο μαθητής ότι αυτό που κάνεις τοκάνεις επειδή ενδιαφέρεσαι και τον αγαπάς, δενθα έχεις μεγάλη επίδραση πάνω του και θα είναιπολύ πιο δύσκολη η δουλειά σου. Αυτό θέλεικατάθεση ψυχής για να το κάνεις.

• Ποιος ήταν ο πιο σημαντικός σας στόχοςόλα αυτά τα χρόνια; Τον έχετε πετύχει;

Ο πιο σημαντικός μου στόχος ήταν να δοθεί στονμαθητή η ευκαιρία να γίνει καλύτερος. Δεν ξέρωαν τον έχω πετύχει ούτε αν έχει δοθεί η ευκαιρίασε όλους. Στόχος μου δεν είναι το σχολείο μαςνα βγάλει τους τρεις πρώτους παγκύπρια... αν τύ-χει, καλώς! Δηλαδή αν έχουμε παιδιά που μπο-ρούν να γίνουν οι τρεις πρώτοι καλύτεροι, θατους βοηθήσουμε να γίνουν. Αν δεν μπορούν, θαπροσπαθήσουμε να τους κάνουμε όσο καλύτε-ρους μπορούμε.

• Πιστεύετε πως θα έπρεπε να διατίθεται πε-ρισσότερο κεφάλαιο στην εκπαίδευση αλλάκαι να το διαχειρίζεται ο Διευθυντής κάθεσχολείου παρά η Σχολική Εφορεία;

Δεν πιστεύω ότι ο Διευθυντής πρέπει να γίνει λο-γιστής. Σίγουρα το να διατίθενται περισσότεραλεφτά για την παιδεία, ώστε να μπορεί να γίνειεργαστηριοποίηση μαθημάτων και να έχουμε κα-λύτερη υποδομή, είναι καλό.

• Όμως ακόμα και χωρίς μεγάλα κεφάλαια, εάνοι μαθητές επιλέγουν το διάβασμα ή ασχολούν-ται με τα κοινά αντί για μια έξοδο τη νύχτα, μπο-ρούν να αναπτυχθούν χωρίς πολλά μέσα.

Φυσικά! Υπάρχουν παιδιά που εκπαιδεύονται σεπολύ κακές συνθήκες και γίνονται πολύ καλοίεπιστήμονες, διότι μέσα από τις αντιξοότητεςεκτιμούν το αγαθό της παιδείας και της γνώσης.Κάποιοι το θεωρούν δεδομένο και δεν το εκτι-μούν. Πρέπει να εκτιμάς εκείνο που έχεις και ναπαλεύεις για το καλύτερο.

• Κυρία Τσιελεπή, σας ευχαριστούμε για τονχρόνο σας.

Απομαγνητοφώνηση – Επιμέλεια:Μαρία Κορινού Γ8

Στις σελίδες μας η Διευθύντριά μαςκ. Ελένη Αντωνίου Τσιελεπή

Μετά από εννιά χρόνια στο σχολείο μας, η Διευθύντριά μας, κυρία Ελένη Αντωνίου Τσιελεπή, μας αποχαιρετά. Εμείς τηνπλησιάσαμε και της μιλήσαμε επιθυμώντας να μάθουμε πώς νιώθει, τι σκέφτεται, ποιες είναι οι απόψεις της για το σχο-λείο και την παιδεία αλλά και για να την αποχαιρετήσουμε. Αρχικά, να την ευχαριστήσουμε για την προθυμία της και την

ευχάριστη διάθεσή της καθόλη τη διάρκεια της συζήτησής μας, αφού με το χαμόγελο και την οικειότητα με την οποία μας υπο-δέχτηκε, μας έκανε όλους να νιώθουμε άνετα. Να την ευχαριστήσουμε επίσης που αυτά τα τρία χρόνια της φοίτησής μας στο Λύ-κειο Αποστόλου Βαρνάβα μάς δόθηκε η ευκαιρία να συμμετέχουμε σε πολλές εξωδιδακτικές δράσεις, όπως είναι η Ποιητική Βρα-διά, το Μαθητικό Συνέδριο, η μαθητική εφημερίδα, τα διάφορα ευρωπαϊκά προγράμματα και οι ποικίλοι διαγωνισμοί, διότι αυτόδεν οφείλεται μόνο στους καθηγητές μας αλλά και στη στήριξη της Διευθύντριάς μας. Οι δράσεις αυτές είναι πολύ σημαντικές,γιατί όπως μας είπε και η ίδια, μέσα από αυτές γνωρίζουμε πτυχές του πολιτισμού και ανεβαίνουμε ένα σκαλοπάτι πιο ψηλά.

Κυρία Τσιελεπή, σας ευχαριστούμε πολύ για όλα όσα προσφέρατε στο σχολείο μας αυτά τα τρία χρόνια που φοιτούμε αλλά καιγια ολόκληρο το έργο που αφήνετε πίσω σας. Μας έχετε μάθει πολλά και συμβάλατε στο να αποκτήσουμε τα απαραίτητα εφό-δια για να αντιμετωπίσουμε τη ζωή εκεί έξω. Σας ευχόμαστε τα καλύτερα!

Μαρία Κορινού Γ8εκ μέρους της Συντακτικής Ομάδας

συνέντευξη

Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας,Συγχαρητήρια για την εκλογή σας! Ο κυπρια-κός λαός σάς εμπιστεύθηκε με την ψήφο τουτη διακυβέρνηση του πολύπαθου νησιού μας.Το βάρος στους ώμους σας αποτελεί και έν-δειξη της ευθύνης σας απέναντι στον καθένααπό εμάς. Βρήκα το θάρρος να γράψω τησυγκεκριμένη επιστολή, ώστε να δείξω έμ-

πρακτα την υποστήριξη και τον σεβασμό τωννέων απέναντι στην εκλελεγμένη ηγεσία αλλάκαι να επισημάνω τις προσδοκίες και τηνανάγκη για μια καινούργια αρχή.Ο κυπριακός λαός ελπίζει και ονειρεύεται. Ελ-πίζει για την ανάπτυξη της οικονομίας, τη δη-

μιουργία νέων θέσεων εργασίας, την ορθήεκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου του τό-που μας και για μία απρόσκοπτη και ευρείαβελτίωση της ζωής του. Ονειρεύεται να πάρειτον δρόμο για το σπίτι του, να ξεχορτίσει τηδική του αυλή και να απολαύσει τη θαλπωρήτου δικού του σπιτιού, όπως παλιά. Ελπίζειγια την εξέλιξη και την αναδιαμόρφωση της

παιδείας, αλλά και για την άμβλυνση των κοι-νωνικών ανισοτήτων. Ονειρεύεται να ανα-παυθεί η ψυχή του αγνοουμένου από τον πό-λεμο, συγγενή ή φίλου. Ο κυπριακός λαόςνιώθει την ανάγκη για ελπίδα και όνειρα. Αυ-τά τουλάχιστον δεν μπορεί να του τα πάρει

κανείς, είναι ένα έμψυχο κτήμα του! Σας εύ-χομαι λοιπόν μια γόνιμη θητεία, γεμάτη μεόμορφες στιγμές για το νησί μας. Γεμάτη επι-τυχίες που θα φέρουν επιτέλους το χαμόγελοκαι την αγαλλίαση. Ας είναι η περίοδος αυτήπου θα φέρει λύσεις στα σύγχρονα προβλή-ματα και τη ζεστασιά στην ψυχή μας.

Το έργο σας διαφαίνεται σύνθετο και γεμάτοδυσκολίες. Τα εμπόδια δυστυχώς θα είναι κα-θημερινός σας παραστάτης. Η υποχρέωση καιοι υποσχέσεις σας απέναντι στον κυπριακόλαό, ωθεί τον καθένα μας στην προσδοκίαενός ευημερούντος μέλλοντος, με εμάς τουςνέους να αποτελούμε τους πρωταγωνιστές.Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, εμείς οι πο-λίτες της Κύπρου θα ελπίζουμε για πρόοδοκαι θα ονειρευόμαστε μία ζωή χωρίς σύνορα,χωρίς παραστάτες.

Με σεβασμό,

Παναγιώτης Αντωνιάδης Γ1

ÔÏÈÙÈ΋4

Ανοιχτή επιστολή

στον επανεκλεγέντα πρόεδρο

Oι προεδρικές εκλογές έχουν φτάσειστο τέλος τους αλλά αυτό που μαςέχει μείνει από αυτή τη διαδικασία εί-

ναι το γεγονός ότι η συμμετοχή των νεών στακοινά υπήρξε μηδαμινή. Καταρχάς να επιση-μάνω ότι δικαίωμα ψήφου είχαν 41000 νέοιηλικίας 18 και 19 ετών εκ των οποίων μόνοοι 10500 το έχουν ασκήσει. Όπως φάνηκε,οι νέοι έχουν ούτε λίγο ούτε πολύ γυρίσειτην πλάτη σε όλους και έχουν υιοθετήσει μιαεντελώς αδιάφορη στάση. Έχουν αποστασιο-ποιηθεί από τα κοινά και την πολιτική ή απλάδεν ασχολήθηκαν ποτέ. Ποιοι όμως είναι οιλόγοι που τους έχουν σπρώξει στο να υιοθε-τήσουν μια τέτοια στάση;

Αρχικά, οι νέοι στις μέρες μας αγωνίζονται γιανα αποκτήσουν μια θέση εργασίας και βλέπον-τας το αυξημένο ποσοστό ανεργίας απαξιούννα ψηφίσουν αυτούς που οδήγησαν το νησί σεμια τέτοια κατάσταση. Επίσης, πρέπει να σημει-ωθεί πως δεν υπάρχει ένας πολιτικός εκπρόσω-

πος που να ασχολείται με τα προβλήματα πουαντιμετωπίζει η νεολαία, ώστε να την αντιπρο-σωπεύσει και να τη βοηθήσει. Επιπλέον, ειναιευρέως γνωστό, πως υπάρχει μια ιδεολογικήσύγχυση και ο ιδεολογικός προσανατολισμόςτων κομμάτων δεν είναι ξεκάθαρος γι΄ αυτόκαι οι νέοι δεν ξέρουν ποιο κόμμα τους αντι-προσωπεύει. Τέλος, η αδικία και η ανισότηταπου επικρατεί στη σημερινή κυπριακή κοινωνία,όπως και ανικανότητα και η ασυνέπεια μερικών

πολιτικών δεν μπορεί να συγχωρεθούν από τηνεολαία. Επομένως τι πρέπει να κάνουν τα κόμ-ματα ώστε στις επόμενες εκλογές να έχουν τηθετική ψήφο και την αποδοχή των νέων; Θαπρέπει ίσως να αρχίσουν να έρχονται σε επα-φή με τους νέους και να ασχολούνται με θέμα-τα που τους απασχολούν. Ομοίως θα πρέπεινα δώσουν το βήμα στους νέους αλλά και ναεφαρμόσουν την αξιοκρατία στη δημόσια υπη-ρεσία ώστε να μπορούν να διεκδικούν μια θέ-ση εργασίας με ίσα κριτήρια.

Συνεπώς, μέχρι τις επόμενες προεδρικέςεκλογές, δηλαδή τις προεδρικές εκλογές του2023 θα πρέπει να ληφθούν υπόψη τα παρά-πονα της νεολαίας, ώστε να μην έχουμε τόσοαποτρεπτικά αποτελέσματα με αποχή έναςστους τέσσερις. Μόνο τότε οι νέοι θα ευαι-σθητοποιηθούν και θα θελήσουν να συμμε-τάσχουν στα κοινά.

Ελίνα Ιωσηφίδου Α11

Απογοητευτική η συμμετοχήτης νεολαίας στις προεδρικές εκλογές

Oπρόεδρος μιας δημοκρατικής κοι-νωνίας ή ο οποιοσδήποτε ηγέ-της, εκτός από ήθος και τιμιότη-

τα, πρέπει να έχει στόχους που να μπορείνα τους πετύχει, να είναι μορφωμένος καινα νοιάζεται τόσο για το καλό του κάθεπολίτη της χώρας του όσο και για την ίδιατη χώρα. Στο πολύπαθο νησί μας ο ρόλοςτου προέδρου είναι βαρυσήμαντος, αφούη ιστορία το βαραίνει με το πέρασμα πολ-λών κατακτητών, ένας εκ των οποίων καιοι Τούρκοι που εδώ και ολόκληρες δεκαε-τίες κρατούν παράνομα το μισό. Είναι πο-λύ λογικό λοιπόν, το θέμα που απασχο-λεί περισσότερο τους πολιτικούς του τό-που μας αλλά και όλους εμάς, να είναι τοεθνικό μας ζήτημα, το «κυπριακό», για τοοποίο γίνονται προσπάθειες επίλυσης μέ-σω των συζητήσεων και του διαλόγουεδώ και πάρα πολλά χρόνια.

Όμως στην Κύπρο αντιμετωπίζουμε κι άλ-λα σοβαρά προβλήματα. Ένα εξ αυτών εί-ναι το οικονομικό πρόβλημα που επιφέρεισοβαρές συνέπειες στην κοινωνία, αφούσημαντικό ποσοστό του πληθυσμού είναιάνεργοι ή χαμηλόμισθοι. Και το σημαντι-κότερο: πολλοί νέοι ξοδεύουν 4-6 χρό-νια για να σπουδάσουν, να μορφωθούν κιαυτά μετά «πάνε χαμένα» αφού πολλοίαπό αυτούς καταλήγουν να δουλεύουν σεκαφετέριες και σε καταστήματα ή ακόμακαι να μοιράζουν διαφημιστικά φυλλάδιαστα φανάρια. Βλέπουν τα όνειρά τους ναεξανεμίζονται κάτω από τη μάστιγα της οι-κονομικής κρίσης και της ανεργίας. Αυτόθα έπρεπε να ανησυχεί την κυβέρνηση καιτον οποιοδήποτε πρόεδρο, αφού οι νέοιείναι το μέλλον του τόπου και οι ιθύνον-τες πρέπει να φροντίζουν ώστε να έχουνμια αξιοπρεπή ζωή.

Ως νέοι έχουμε ανησυχίες για το μέλλονμας. Θέλουμε να είμαστε σίγουροι ότι οικόποι μας θα ανταμειφθούν με τον καλύ-τερο πιθανό τρόπο και ότι θα ζήσουμε σεένα νησί που θα μας προσφέρει ευκαιρίεςκαι ασφάλεια. Αυτό που ζητούμε από τονπρόεδρό μας είναι να κάνει ό,τι καλύτερομπορεί, ούτως ώστε να μπορέσουμε κιεμείς να πραγματοποιήσουμε τα όνειράμας. Να τελειώσουμε τις σπουδές μας καινα έχουμε τη ζωή που μας αξίζει, να μπο-ρούμε να ανελιχθούμε κάνοντας αυτόπου αγαπούμε στον τόπο που αγαπούμε.Και αν όχι η προηγούμενη, τότε η δική μαςγενιά, να επιστρέψει πίσω στα κατεχόμε-να χωριά των προγόνων μας. Το χρωστά-με στους παππούδες και τις γιαγιάδες μαςπου το λαχταρούν από τότε που έφυγαναπό τα σπίτια τους πρόσφυγες.

Μαρία Ηροδότου Γ3

Κύριε Πρόεδρε,

βοηθήστε μας

να πραγματοποιήσουμε

τα όνειρά μας “Ο κυπριακός λαός ελπίζει και ονειρεύεται. Ελπίζει για την ανάπτυξη της οικονομίας,

τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας,την ορθή εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου

του τόπου μας και για μία απρόσκοπτη και ευρείαβελτίωση της ζωής του”

ÔÏÈÙÈ΋5

Στις 28 Ιανουαρίου, οι διαμένοντες στηχώρα ελληνοκύπριοι πολίτες καθώς καιο κυπριακός ελληνισμός της διασποράς

κλήθηκαν να ψηφίσουν για ανάδειξη νέουπροέδρου για την προεδρική θητεία των επό-μενων πέντε χρόνων.

Στις φετινές εκλογές το ποσοστό της αποχήςέφτασε σε επίπεδα ρεκόρ, αγγίζοντας το28,12% και ξεπερνώντας κατά 12 μονάδες τοποσοστό που σημειώθηκε στις εκλογές του2013. Παρόλο που οι προηγούμενες εκλογι-κές αναμετρήσεις, ευρωεκλογές, βουλευτικέςκαι δημοτικές προειδοποιούσαν πως το φαι-νόμενο της αποχής εδραιωνόταν χρόνο μετον χρόνο, ωστόσο για πρώτη φορά σε προ-εδρικές εκλογές καταγράφηκε τόσο ψηλό πο-σοστό αποχής.

Αναφέρεται συγκεκριμένα πως από το σύνο-λο των 550.876 εγγεγραμμένων ψηφοφό-ρων που είχαν δικαίωμα να ψηφίσουν,154.927 ψηφοφόροι επέλεξαν αποχή, 3.459ψηφοφόροι έριξαν λευκό και 5.879 ψηφοφό-ροι των οποίων τα ψηφοδέλτια κρίθηκαν ωςάκυρα. Η αποχή, το λευκό και το άκυρο ωςεπιλογές πολιτικής διαμαρτυρίας έχουν το ίδιοαποτέλεσμα, δηλαδή δεν λαμβάνονται υπόψηστο τελικό αποτέλεσμα και κατ’ επέκταση σταποσοστά των κομμάτων ή των υποψηφίων,ανάλογα με την εκλογική αναμέτρηση. Συνε-πώς, τα 3.459 ψηφοδέλτια που καταμετρήθη-καν την Κυριακή των εκλογών ως λευκά δενείναι τίποτε άλλο παρά χαμένες ψήφοι.

Τα αποτελέσματα όμως αυτά δεν ξενίζουνόσους μελέτησαν εκ των προτέρων, αφού τοΚυπριακό Ινστιτούτο Στατιστικολόγων με πο-ρίσματα έρευνας που διεξήγαγε τον Νοέμ-βριο του 2017 καταδεικνύει πως το 62.4%των νέων που συμμετείχαν δήλωσαν πως δενεπιθυμούσαν να ψηφίσουν τον Ιανουάριο.Έτσι ως φυσική απόρροια, πλήθος νέων δενκατέληξαν στις κάλπες, αυξάνοντας το ποσο-στό της αποχής από τις εκλογές.

Οι νέοι αποτελούν μια μεγάλη μερίδα πληθυ-σμού της κοινωνίας μας. Έτσι, η απώλεια ψή-φων ήταν μεγάλη αφού μεγάλο ποσοστό αυ-τών δεν έδωσαν την ψήφο τους. Και οι απαν-τήσεις που δικαιολογούν την αποχή των νέ-ων από τις εκλογές σκιαγραφούνται στα πο-ρίσματα της πιο πάνω έρευνας.

Πολύπλευρη παρουσιάζεται η προσέγγισητων νέων στην πολιτική.

Εξαιρετικά ενδιαφέρον κρίνεται το γεγονόςπως με βάση τα ευρήματα της έρευνας, το68% των νέων που δεν θα ψηφίσουν είναικάτοχοι προπτυχιακού ή μεταπτυχιακού δι-πλώματος.

Στο ερώτημα που αφορά στο τι θα πρέπει νακάνουν τα κόμματα για να πείσουν ώστε οι νέ-

οι να ψηφίσουν στις επόμενες προεδρικέςεκλογές, οι απαντήσεις ήταν: να έχουν επικοι-νωνία μαζί με νέους με ποσοστό 12%, ναέχουν νεαρό υποψήφιο πρόεδρο με ποσοστό18%, να ασχοληθούν με προβλήματα νεολαί-ας με ποσοστό 23%, να εφαρμόσουν τηναξιοκρατία στη δημόσια υπηρεσία με ποσοστό24%, να δώσουν βήμα στους νέους με ποσο-στό 14% και να δώσουν προτεραιότητα στηλύση του Κυπριακού με ποσοστό μόνο 9%!

Μεγάλο ποσοστό νέων συσχετίζει την ανερ-γία με τη πολιτική, αφού πιστεύουν πως οιεκάστοτε κυβερνήσεις οφείλουν να δώσουνπροτεραιότητα στις ανάγκες των νέων. Έτσιένα σχετικό εύρημα της έρευνας που αξίζει νασημειωθεί είναι ότι οι νέοι είναι διχασμένοιως προς τις προοπτικές εργοδότησης. Ερωτη-θέντες, αν τον τελευταίο χρόνο οι προοπτι-κές εργοδότησης ενός νέου ανθρώπου έχουνβελτιωθεί, έχουν χειροτερέψει ή έχουν παρα-μείνει το ίδιο, οι συμμετέχοντες απάντησαν«έχουν βελτιωθεί» σε ποσοστό 45%, «έχουνχειροτερέψει» σε ποσοστό 50%, «έχουν πα-ραμείνει το ίδιο» σε ποσοστό 5%. Τέλος, εύ-ρημα της έρευνας είναι ακόμη ότι οι νέοι δενπιστεύουν ότι θα αλλάξει κάτι γι’ αυτούς μετάτις προεδρικές του 2018.

Κατά τα σημερινά πρότυπα, ο ώριμος, αυθύ-παρκτος άνθρωπος και κατά συνέπεια ενεργόςπολίτης είναι αυτός ο οποίος χορτάτος από

εμπειρίες της ζωής έχει «μεστώσει» στις από-ψεις του, έχει μια στέρεη παιδεία και καθίστα-ται ικανός να κρίνει όλα όσα συμβαίνουν γύ-ρω του με βασικό γνώμονα τη λογική, τις αν-τικειμενικές ιστορικές του γνώσεις και τα προ-σωπικά του βιώματα, αδέσμευτος από πολιτι-κό φανατισμό και απόλυτα πιστεύω. Οι νέοιόμως σήμερα λησμονούν το γεγονός ότι απο-τελούν και οι ίδιοι ένα αναπόσπαστο μερίδιοτης σημερινής κοινωνίας και πως η φωνή τουςεπηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τα αποτελέσματακοινών αποφάσεων. Οι νέοι είναι αυτοί πουαποτελούν το θεμέλιο της αυριανής κοινω-νίας. Δίχως λοιπόν να έχουν αντιληφθεί τονκαίριο ρόλο που κατέχουν, επιλέγουν τηναποστασιοποίηση και την αποχή από τα πολι-τικά δρώμενα, ακολουθώντας ποντιοπιλατικήκαι παθητική στάση.

Ο πολίτης, όπως καθορίζεται από τον Θου-κυδίδη στον Επιτάφιο του Περικλή, ο οποίοςδεν είναι ενεργός, δεν είναι φιλήσυχος αλλάάχρηστος («μόνον εμείς οι Αθηναίοι θεωρού-με ότι όποιος μένει αμέτοχος στα κοινά δεν εί-ναι φιλήσυχος αλλά άχρηστος»). Έτσι, ο ανε-πηρέαστος πολίτης με ακέραια άποψη καιπροσωπικότητα αποτελεί άνευ αμφιβολίας τηδομική και κύρια μονάδα οικοδόμησης τηςκάθε δημοκρατικής κοινωνίας. Ο άνθρωποςείναι φύσει πολιτικόν ζώον, όπως επισημαί-νει ο Αριστοτέλης, και εάν δεν είναι πολιτικάενεργό, θα αποτελεί απλά ζώον...

Μια κοινωνία σαν τη δική μας, με ένα δημο-κρατικό σύνταγμα προερχόμενο εκ των έξω,στηρίζεται κατά κύριο λόγο στους ενεργούςτης πολίτες. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμετους τόσους αγώνες των πολιτών των περα-σμένων αιώνων, οι οποίοι αγωνίστηκαν γιανα εξασφαλίσουν την κοινωνική ισότητα, τηνισοτιμία των φύλων και των λαών και το πο-λύτιμο δικαίωμα ελευθερίας λόγου και ψή-φου. Η Γαλλική Επανάσταση και η χειραφέτη-ση των γυναικών το 1950 αποτελούν τρα-νά παραδείγματα των εν λόγω αγώνων.

Και εμείς οφείλουμε να αντεπεξέλθουμε έναν-τι των κινδύνων που απειλούν τη δημοκρατίακαι να επιβιώσουμε αυτοτελείς στις πολύπλο-κες πολιτικές προκλήσεις του σήμερα. Η μό-νη λύση για τη διατήρηση της πιο φιλελεύθε-ρης έκφανσης της δημοκρατίας στο νησί μαςείναι ο συνεχής εκδημοκρατισμός της. Οι δη-μοκρατικοί θεσμοί οφείλουν να παραμείνουναλώβητοι και στέρεοι απέναντι στις προερχό-μενες εκ των έξω πιέσεις. Προέχει ο σεβα-σμός στο ανθρώπινο πρόσωπο και στην ολι-κή οντότητα του ατόμου. Η συνεχής εμπλοκήκαι συμμετοχή των πολιτών στις δημόσιεςαποφάσεις κρίνεται ως αναγκαία, αφού απο-τελεί ένα αναφαίρετο δικαίωμα και μια σημαν-τική υποχρέωση του κάθε πολίτη. Δεν μπο-ρούμε άλλωστε να φανταστούμε μια δημο-κρατική κοινωνία χωρίς ενεργούς πολίτες καιπλουραλισμό. Όπως χαρακτηριστικά αναφέ-ρει ο Αριστοτέλης, το κύριο γνώρισμα τουπολίτη είναι η συμμετοχή στην απονομή δι-καιοσύνης και στην άσκηση εξουσίας («Ο πο-λίτης ουδενί των άλλων ορίζεται μάλλον ή τωμετέχειν κρίσεως και αρχής»).

H αποχή από το πολιτικό γίγνεσθαιχαρακτηρίζεται ως μια δυνάμει αντι-δημοκρατική πράξη και στάση πουαναιρεί το πολύτιμο δικαίωμα τωνσημερινών πολιτών για ψήφο καισυμμετοχή στα κοινά.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε άλλωστε πωςσε μια σύγχρονη δημοκρατική κοινω-νία σαν τη δική μας ένας πολίτηςισούται με μια ψήφο.

Μια κοινωνίαπου απέχει ή επαναστατεί;

Δ· ·ÔÙÂϤÛÌ·Ù·ÚÔ‚ÏËÌ·Ù›˙Ô˘Ó...

Νοέμβριος 2017: Έρευνα του Κυπριακού Ινστιτούτου

Στατιστικολόγων (ΚΙΣ) αποκαλύπτει πως το 62,4% των νέων

δεν ήθελαν να ψηφίσουν στις προεδρικές εκλογές του 2018.

Ιανουάριος 2018: Το 28,13% απέχει από τις εκλογές,

το 1,48% ρίχνει άκυρο και το 0,87% λευκό.

“Οι νέοι είναι αυτοίπου αποτελούν το

θεμέλιο της αυριανήςκοινωνίας. Δίχωςλοιπόν να έχουν

αντιληφθεί τον καίριορόλο που κατέχουν,

επιλέγουν τηναποστασιοποίηση και

την αποχή από ταπολιτικά δρώμενα,

ακολουθώνταςποντιοπιλατική καιπαθητική στάση” Χριστίνα Σάββα Γ3

ÔÏÈÙÈ΋6

Ας ρίχνουμε και μια ματιά στον έξω κόσμο...

Tρομοκρατικές επιθέσεις, πόλεμοι, θά-νατοι, πείνα, φτώχεια… Πόσοι άνθρω-ποι στον κόσμο παλεύουν καθημερινά;

Και κατά τ΄ άλλα θέλουμε να πιστεύουμε ότιζούμε σε μία «ειρηνική» εποχή. Η δημοκρα-τία είναι το πολίτευμα που κυριαρχεί στο ση-μερινό «αναπτυγμένο-πολιτισμένο» κόσμο,στον οποίο και εμείς ανήκουμε. Πώς μπο-ρούμε όμως να νιώθουμε ασφαλείς, αφούσυνεχώς ακούμε για καινούρια τρομοκρατι-κά κτυπήματα, απειλές και επιθέσεις εναντίοναθώων ανθρώπων;

Ευτυχώς, η χώρα μας, παρά τα αμέτρηταπροβλήματά της, είναι σχετικά ασφαλής σεαυτόν τον τομέα, λόγω κυρίως του μεγέ-θους της, που την καθιστά ασήμαντη μπρο-στά σε άλλες υπερδυνάμεις. Αυτό όμως δενσημαίνει ότι μας αφήνει αδιάφορους οτιδή-ποτε έχει να κάνει με τον έξω κόσμο. Όπωςείναι ο κόσμος σήμερα, δεν μπορούμε ναείμαστε αδιάφοροι για το τι γίνεται γύρωμας. Ζούμε σε μία εποχή, κατά την οποία οόρος «παγκοσμιοποίηση» χρησιμοποιείταιπολύ περισσότερο από ποτέ άλλοτε στηνΙστορία του κόσμου. Ο άνθρωπος έχει τηνανάγκη να ταξιδέψει. Θέλουμε να κάνουμε

ταξίδια αναψυχής, περιηγήσεις, να γνωρί-σουμε άλλους πολιτισμούς, να σπουδάσου-με και να δουλέψουμε στο εξωτερικό. Πώςμπορούμε να μείνουμε κλεισμένοι στα στε-νά όρια του νησιού μας και να μην ασχο-λούμαστε με το τι συμβαίνει γύρω μας;

Έχουμε μάθει να νιώθουμε ασφάλεια στονμικρό τόπο που ζούμε χωρίς να μας ενδιαφέ-ρουν οι άλλοι άνθρωποι. Μένουμε κλεισμέ-νοι στον μικρόκοσμό μας και πιστεύουμεπως όλα είναι απόλυτα ειρηνικά. Απλώς γιατίδεν συμβαίνει κάτι μπροστά στα μάτια μας,δεν σημαίνει ότι δεν συμβαίνει κάπου αλλού.Εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο υποφέ-ρουν. Πολλοί πεθαίνουν σε πολέμους, χά-νουν τα σπίτια τους, τους αγαπημένους τους,άλλοι πεθαίνουν από την πείνα και δεν έχουνπρόσβαση σε καθαρό νερό. Τόσα παραδείγ-ματα ανθρώπων που παλεύουν καθημερινάκαι εμείς μένουμε αδιάφοροι.

Το χειρότερο είναι ότι έχουμε την ψευδαί-σθηση πως όλα αυτά δεν επηρεάζουν κα-θόλου τις δικές μας ζωές. Πόσο αφελείςμπορεί να είμαστε;

Μαρία Τορναρίτη Β3

™ÙÔ ÛÙfi¯·ÛÙÚÔ ÙÔ ªÔ˘ÓÙÈ¿Ï 2018Καλλιέργεια κλίματος τρομοκρατίας από τον ISIS

Είναι τελικά ο Donald Trumpρατσιστής;

Eίναι ο Ντόναλντ Τραμπ ρατσιστής; Αυτότο ερώτημα πλανιέται σήμερα γύρω απότον 45ο Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολι-

τειών Αμερικής, αφού από τον Οκτώβριο του2016 έχει επανειλημμένως κάνει πολλές σχε-τικές δηλώσεις: αποκάλεσε τους Μεξικανούςβιαστές, αρνήθηκε να αποκηρύξει τη στήριξηστελέχους της Κου Κλούξ Κλάν, προσέβαλετους γονείς ενός νεκρού μουσουλμάνουστρατιώτη, μιμήθηκε με αισχρό τρόπο τηναναπηρία δημοσιογράφου... και η λίστα δεντελειώνει. Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι πρότει-νε να απαγορευτεί στους Μουσουλμάνους ηείσοδος στις ΗΠΑ!

Είναι αλήθεια πως όλο και περισσότερα περι-στατικά ρατσισμού βγαίνουν στην επιφάνειατον τελευταίο καιρό, όμως αυτό δεν μπορείνα γίνει εύκολα αποδεκτό όταν πηγάζει απόέναν άνθρωπο που στην πραγματικότητα πρέ-πει να έχει κύρος και να τρέφει μεγάλο σεβα-σμό προς όλους τους ανθρώπους της υφηλί-ου, ανεξαρτήτως φυλής. Αντίθετα όμως οΤραμπ κατάφερε να προκαλέσει αρνητική εν-τύπωση ακόμα και σε μια από τις ομιλίες του,

κατά την οποία ξεχώρισε έναν μαύρο στοκοινό και τον αποκάλεσε «ο Αφροαμερικα-νός μου», λες και η παρουσία αυτού του αν-θρώπου απεδείκνυε ότι ο Τραμπ έχει τις σω-στές θέσεις γύρω από το φυλετικό ζήτημα.

Για όσους παρακολουθούν εδώ και χρόνιατην πορεία του Τραμπ, τίποτε από αυτά δενπροκαλεί έκπληξη, καθώς το 1973 από μικρήηλικία η οικογένειά του και συγκεκριμένα οπατέρας του, που ήταν επιχειρηματίας, απαγό-ρευσε στους Αφροαμερικανούς να ενοικιά-ζουν διαμερίσματα από αυτόν. Αυτό είχε ωςαποτέλεσμα το δικαστήριο να στραφεί εναν-τίον της οικογενειακής επιχείρησης. Μετάαπό λίγο καιρό ο συγγραφέας Τζον Ο’ Ντό-νελ, σε βιβλίο του που εξέδωσε το 1983 θε-ώρησε απαράδεχτα και προσβλητικά εναντίοντων μαύρων τα εξής λόγια του Τραμπ: «Ναμου μετράνε μαύροι τα λεφτά μου; Το μισώ».Να τονίσω επίσης πως πολλές γυναίκες έκα-ναν άπειρες διαδηλώσεις κατηγορώντας τονγια σεξουαλική παρενόχληση.

Ο Ντόναλντ Τραμπ, όπως και ο κάθε Πρό-εδρος των ΗΠΑ, θα έπρεπε να αποδέχεται τηδιαφορετικότητα. Δυστυχώς όμως, αυτές τιςαντιλήψεις τις υιοθετούν και τις ενστερνίζον-ται πολλοί άνθρωποι, ακόμα και κάποιοι απότους «λεύκους» αστυνομικούς του κράτουςτου, που χωρίς λόγο δολοφονούν αθώουςΑφροαμερικανούς ενήλικες αλλά και παιδιά.Στο σημείο αυτό κλείνω με δύο ερωτήματα:Είναι τελικά ρατσιστής; Ποιος άραγε μπορείνα τον σταματήσει;

Βασίλης Ιωάννου Β3

Κωνταντίνα Μαραγκού Β9

Tο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου ήαλλιώς «Μουντιάλ» είναι μια ποδοσφαι-ρική διοργάνωση, η οποία πραγματο-

ποιείται κάθε τέσσερα χρόνια υπό την αιγίδατης Διεθνούς Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας.Σε αυτήν παίρνουν μέρος οι εθνικές ομάδεςτων χωρών μελών της ομοσπονδίας, οι οποί-ες κατάφεραν να προκριθούν ύστερα απόπροκριματικούς αγώνες. Θεωρείται η κορυ-φαία ποδοσφαιρική διοργάνωση, η οποίακαταφέρνει να προσελκύσει πλήθος θεατών,τηλεθεατών και χορηγών. Πολυνίκης του θε-σμού είναι η Βραζιλία με πέντε κατακτήσειςκαι ακολουθούν η Γερμανία και η Ιταλία μετέσσερα τρόπαια, η Ουρουγουάη και η Αρ-γεντινή με δύο και η Αγγλία, η Γαλλία και ηΙσπανία με ένα τρόπαιο.

Όμως φαίνεται ότι το Μουντιάλ δεν μένειανεπηρέαστο από απειλές σε μια εποχή πουχαρακτηρίζεται από τρομοκρατία και βία. Φω-τογραφίες και προπαγανδιστικές αφίσες πουδιέρρευσε στον Τύπο ο ISIS, προκαλούν τρό-μο στον ποδοσφαιρικό κόσμο και στους φι-λάθλους. Οι τζιχαντιστές απειλούν ότι θα επι-τεθούν με άλλο ένα τρομοκρατικό χτύπημακατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλουτου 2018 στη Ρωσία.

Η αρχή έγινε με τον Λιονέλ Μέσι και ακολού-θησαν οι Ντιντιέ και Νεϊμάρ, ενώ ο Κριστιά-νο Ρονάλντο φαίνεται να είναι ο επόμενοςπου μπαίνει στο στόχαστρο του Ισλαμικούκράτους ενόψει του Μουντιάλ.

Πιο συγκεκριμένα, τον περασμένο Οκτώβριοδημοσιεύτηκε σε ηλεκτρονική εφημερίδα αφί-σα που παρουσιάζει τζιχαντιστές με όπλα σταχέρια να βρίσκονται μπροστά από τα γήπεδατης Ρωσίας με γραμμένο απειλητικό μήνυμα,αφίσα του προπονητή της εθνικής ομάδας τηςΓαλλίας να κάθεται με στολή κρατουμένου καιέναν μασκοφόρο να στέκεται πίσω του έτοι-μο να τον πυροβολήσει και τον Μέσι με δά-κρυα από αίμα.

Κατά πόσο αυτές οι απειλές θα γίνουν πραγ-ματικότητα και σε ποιο βαθμό θα επηρεάσουντη διεξαγωγή των αγώνων; Θα αποτελέσουναποτρεπτικό παράγοντα για τους φιλάθλους,ώστε να προτιμήσουν να μην παρακολουθή-σουν στο γήπεδο το αγαπημένο τους άθλη-μα; Ευχόμαστε όλα αυτά να μείνουν απειλέςκαι να μη γίνουν πράξη, ώστε να μη συμβείκάτι που θα στοιχίσει για ακόμα μια φοράζωές αθώων ανθρώπων.

Μαρία Χαραλάμπους Γ11

∫·Ù¿ fiÛÔ ·˘Ù¤˜ ÔÈ ·ÂÈϤ˜ ı· Á›ÓÔ˘Ó Ú·ÁÌ·ÙÈÎfiÙËÙ· ηÈÛ ÔÈÔ ‚·ıÌfi ı· ÂËÚ¿ÛÔ˘Ó ÙË ‰ÈÂÍ·ÁˆÁ‹ ÙˆÓ ·ÁÒÓˆÓ;

Hπαγκόσμια πολιτική σκακιέρα έχειδιαφοροποιηθεί εντελώς το τελευ-ταίο χρονικό διάστημα, εν καιρώ βα-

θιάς οικονομικής ύφεσης και κοινωνικήςκρίσης. Άτομα φρέσκα, πρόσωπα καινού-ρια, χωρίς ιδιαίτερη εμπειρία, ενισχύουνσταδιακά όλο και περισσότερο τη θέση τουςστο πολιτικό σκηνικό. Απειλούν τις πρωτιέςτων πάλαι ποτέ έμπιστων και έγκυρων προ-

σωπικοτήτων του πρόσφατου παρελθό -ντος. Πολλά τα παραδείγματα πολιτικών μεανορθόδοξες ιδέες και πλάνα που υπερνι-κούν ορθολογιστικά σχέδια πολιτικών ήκομμάτων με αξιοσημείωτη εμπειρία στο πο-λιτικό γίγνεσθαι. Τι προκάλεσε αυτή την αλ-λαγή; Γιατί οι πολίτες προτιμούν άτομα χω-ρίς εμπειρία και καινούρια στο πολιτικό παι-χνίδι παρά καταξιωμένους αρχηγούς;

Ώρα της κάλπης. Ο πολίτης βρίσκεται στοεκλογικό παραβάν και ετοιμάζεται να ασκή-σει το δημοκρατικό του καθήκον. Το ψηφο-δέλτιο προσδιορίζει ποιος θα επηρεάσειέστω και στο ελάχιστο το μέλλον του. Πώςθα αλλάξει η καθημερινότητά μου; Αυτό σκέ-φτεται ο πολίτης στο παραβάν ενώ το υπο-συνείδητό του διεισδύει σε βαθύτερες ανη-συχίες και σκέψεις. Ανησυχεί για τους λογα-ριασμούς του μήνα, για το δάνειο που εκκρε-μεί και για τους δυσβάσταχτους φόρους πουκαλείται να πληρώσει στο κράτος. Σε ένακράτος σκανδάλων και ανηθικότητας. Αυτάσκέφτεται ο πολίτης. Και όντας απηυδησμέ-νος από όλα όσα τον στεναχωρούν σε ένακράτος που δεν τον στηρίζει, ψηφίζει... Ψη-φίζει κάτι καινούριο, κάτι που να μην του θυ-μίζει ούτε στο ελάχιστο τους υπαίτιους για τησημερινή κατάσταση της πατρίδας του. «Σαναυτούς θα ’ναι κι αυτοί», ψιθυρίζει ενώ δενλησμονεί τα σκάνδαλα και τις μίζες. Αδιαφο-ρώντας για το τι προστάζουν τα κόμματα,ακόμα και τι προστάζει η λογική, επιλέγει τοπιο ανορθόδοξο πλάνο, αφού ο ορθολογι-σμός, ο κομματισμός και οι μεγαλόπρεπεςυποσχέσεις δεν τον ωφέλησαν. Το σύστημα,που μέχρι πρόσφατα δούλευε σαν μια καλο-λαδωμένη μηχανή, έχει σκουριάσει και τρί-ζει. Η μηχανή αυτή ταυτίζεται με το κατεστη-μένο και με όλες τις πολιτικές οδούς και άτο-μα, τα οποία κρίνονται υπεύθυνα για την κα-τάντια της χώρας. Γι’ αυτό λοιπόν ο σύγχρο-νος πολίτης κατατάσσει καταξιωμένους πο-λιτικούς, πολιτικούς με χρόνια καριέρα στηνπολιτική σκηνή, στη σήψη και στην ανικανό-τητα. Στα λάθη και στο ρουσφέτι. Τους έχεικατατάξει στο ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ.

Οι πολιτικές εξελίξεις τρέχουν! Τι και αν οπλανητάρχης είναι επιχειρηματίας και δέχε-ται σωρεία αντιδράσεων καθημερινά; Το1/2 των Αμερικανών επέλεξε αυτόν το πάμ-πλουτο επιχειρηματία με μηδενική εμπειρίαγιατί δεν ταυτιζόταν (ακόμα τουλάχιστον)με τη σήψη, με τις λανθασμένες πολιτικές κι-νήσεις απέναντι στην παλαίμαχο της πολιτι-κής, κ. Κλίντον.

Μεταφερόμαστε στη μεγαλόνησο της Ευ-ρώπης, η οποία προ διετίας αποφάσισε νααποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση, μιαεντελώς ανορθόδοξη απόφαση. Η Αγγλίαθα πληρώσει τις συνέπειες, κάτι το οποίοήταν γνωστό και προμελετημένο! Οι Άγ-γλοι, γενικότερα απόμακροι από το ευρω-παϊκό πνεύμα, επέλεξαν να ακολουθήσουντον πιο δύσκολο δρόμο με βραχυπρόθε-σμη ύφεση της αξίας της στερλίνας αλλά καιπροβλεπόμενη αύξηση της ανεργίας. Πα-ράλληλα οι Γάλλοι διόγκωσαν τα ποσοστάτου ακροδεξιού κόμματος της Λεπέν ως αν-τίσταση στις πολιτικές του κράτους που μέ-χρι τώρα δεν τους έχουν ωφελήσει ιδιαίτε-ρα, μια πρωτοφανής στάση για τα παλαιότε-ρα ποσοστά της Λεπέν. Πολλά τα παραδείγ-ματα που μπορούν να δοθούν. Ωστόσο, ηανάγκη του σύγχρονου πολίτη για αλλαγήκαταστάσεων, καθεστώτων και ηγετών εί-ναι ολοφάνερη. Τα μέχρι πρότινος βασικάστην παγκόσμια σκηνή αναδιαμορφώνον-ται, κανείς δεν είναι απόλυτα σίγουρος γιατα αυριανά. Τα γρανάζια της πολιτικής σκη-νής κινούνται τόσο γρήγορα που μια λαν-θασμένη κίνηση ίσως αποβεί μοιραία αλλάίσως και καθοριστική!

Ένα μόνο είναι σίγουρο! Ο πολίτης πλέονδεν ξεχνά εύκολα και δίκαια κατ’ εμένα «δι-κάζει» με την ψήφο του όποιον θεωρεί ότιέχει φταίξει έστω και στο ελάχιστο. Δικάζεικαι γυρίζει σελίδα σαν να διαβάζει ένα βα-ρετό περιοδικό. Μετροφυλλά, αναρωτιέταικαι στοχάζεται. Η αστάθεια στην πολιτικήτου σήμερα δεν είναι ευθύνη των πολιτών.Οι κυβερνήσεις και οι πολιτευόμενοι κρί-νονται καθημερινά, πάντα κρίνονταν. Απλάπλέον γίνεται συνεχές φρεσκάρισμα. Φρε-σκάρισμα προσώπων και ιδεών. Το χρέοςανάγεται στον πολίτη, να αντιλαμβάνεται τηναξία της κρίσης του αλλά και να προωθεί έν-θερμα αυτό που πιστεύει πως θα φέρει τηναλλαγή. Γιατί αυτό είναι Δημοκρατία.

Παναγιώτης Αντωνιάδης Γ1

ÔÏÈÙÈ΋7

20Ιανουαρίου 2017: ο ΝτόναλντΤραμπ αναλαμβάνει τα καθήκο -ντά του ως νέος Πρόεδρος των

Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Η εκλο-γή του θεωρείται ως αντίδραση των Αμερι-κανών ενάντια στο κατεστημένο και ενσαρ-κώνει την επιθυμία τους για ριζοσπαστική αλ-λαγή. Παράλληλα, πολλοί είναι και αυτοί πουεκφράζουν τις ανησυχίες τους σχετικά με τηνίκη Τραμπ. Σήμερα, περισσότερο από ένανχρόνο μετά, οι αποφάσεις και οι δηλώσειςτου προκαλούν χάος ανά το παγκόσμιο.

Σε ό,τι αφορά την εξωτερική πολιτική, ο Ντό-ναλντ Τραμπ αποφάσισε να αποσύρει τιςΗΠΑ από τη Συνθήκη του Παρισιού για τοκλίμα, κάνοντας λόγο για «μια συμφωνία οι-κονομικά επιζήμια» για τις Ηνωμένες Πολιτεί-ες. Πρωταρχικός στόχος της Συνθήκης είναιόλα τα κράτη της γης να συμβάλουν, ώστε ηάνοδος της θερμοκρασίας να μην υπερβείτους 2 βαθμούς και, ει δυνατόν, να περιορι-

στεί στον 1,5 βαθμό Κελσίου από το 2020και έπειτα. Η απόφαση Τραμπ θα μπορούσενα αποτελέσει τροχοπέδη στην εφαρμογή αυ-τού του σχεδίου, δεδομένου ότι οι ΗΠΑ εί-ναι ο δεύτερος μεγαλύτερος παραγωγός αε-ρίων του θερμοκηπίου μετά την Κίνα, και κατ’επέκταση να έχει μη αναστρέψιμες οικολογι-κές επιπτώσεις σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Σαν να μην έφτανε αυτό, κόντρα ξέσπασε με-ταξύ του Ντόναλντ Τραμπ και του ανώτατουηγέτη της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Βό-ρειας Κορέας, Κιμ Γιονγκ Ουν, με αποτέλεσμαη ανθρωπότητα, για πρώτη φορά μετά το τέ-λος του Ψυχρού Πολέμου το 1991, να βρί-σκεται αντιμέτωπη με την εφιαλτική πιθανότη-τα θερμοπυρηνικού πολέμου. Οι απειλές τουΚιμ Γιονγκ Ουν εναντίον των ΗΠΑ και η επί-δειξη του πυρηνικού οπλοστασίου της Βόρει-ας Κορέας με συνεχείς δοκιμές βαλλιστικώνπυραύλων προκάλεσαν την οργή του Τραμπ.Συγκεκριμένα, ο Αμερικανός Πρόεδρος δή-

λωσε: «Η Βόρεια Κορέα καλά θα κάνει να μηναπειλεί άλλο τις ΗΠΑ. Θα βρεθεί αντιμέτωπημε φωτιά και οργή που ο κόσμος δεν έχει ξα-ναδεί ποτέ». Ας τολμήσουμε να φανταστούμετην κλίμακα της καταστροφής που θα επέφερεμια θερμοπυρηνική σύρραξη: αφανισμός δε-κάδων αν όχι εκατοντάδων χιλιάδων αμάχων,τραυματισμός και έκθεση στη ραδιενέργειαάλλων τόσων, ερημοποίηση και μόλυνση μεραδιενέργεια τεράστιων εκτάσεων γης...

Και ποιος ξέρει τι άλλο μας περιμένει; Ο εκ-

κεντρικός χαρακτήρας του ρεπουμπλικανούπλανητάρχη σε συνδυασμό με τους δύσκο-λους καιρούς στους οποίους ζούμε φαίνεταινα απειλούν την ίδια την ανθρωπότητα. Μέ-σα σε έναν χρόνο, ο Τραμπ με τη συμπεριφο-ρά του έχει σπείρει την ανησυχία και τον τρό-μο στη συνείδηση των πολιτών ολόκληρουτου πλανήτη. Μήπως τελικά οι Αμερικανοί θαέπρεπε να είχαν σκέφτεί καλύτερα προτού κα-ταλήξουν σε μια τέτοια ψήφο αντίδρασης;

Μαρία Πέτρου Α11

Προεδρία Τραμπέναν και πλέον χρόνο μετά...

Η απάντηση του κόσμου στο κατεστημένο...γιατί αυτό είναι Δημοκρατία

Μαρία Ξιναρή Γ3

Λίγοι θα διαφωνούσαν με την άποψηότι οι σύγχρονοι Άγγλοι φίλαθλοι τουποδοσφαίρου χαρακτηρίζονται από

αξιοθαύμαστη πειθαρχία και τάξη, αγγίζονταςάλλο επίπεδο κατά τη διάρκεια παρακολού-θησης ποδοσφαιρικών αγώνων. Ίσως αυτάτα στοιχεία να φαντάζουν πρωτόγνωρα καιαπόμακρα σε σύγκριση με την κυπριακή πραγ-ματικότητα. Ήταν όμως πάντα έτσι οι Άγγλοιοπαδοί; Δυστυχώς, έπρεπε να προηγηθούνμερικά σοβαρά και δυσάρεστα γεγονότα, σταοποία αποφάσισε να δώσει τέλος μια και κα-λή η τότε πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας,Μάργκαρετ Θάτσερ.

Η Μάργκαρετ Θάτσερ, αλλιώς «Σιδηρά Κυ-ρία», έγινε γνωστή για την άμεση εμπλοκή τηςστην προσπάθεια διαμόρφωσης του αγγλικούποδοσφαίρου. Στη χώρα της, τη δεκαετία του1960, το φαινόμενο του χουλιγκανισμού βρι-σκόταν σε έξαρση. Αποκορύφωμα όμως ήταντα γεγονότα που συνέβησαν λίγο αργότερα,τη δεκαετία του 1980, τα οποία αποτελούν μέ-χρι και σήμερα σημεία αναφοράς, αφού είναιίσως οι πιο μαύρες και θλιβερές σελίδες στηνιστορία του δημοφιλέστερου αθλήματος.

Θα αναφερθώ πρώτα στον πύρινο εφιάλτηστο γήπεδο της Μπράντφορντ το 1985. Η αι-τία της πυρκαγιάς που ξέσπασε στην εξέδρα,φαίνεται να ήταν ένα τσιγάρο, αν και τίποταδεν έχει επιβεβαιωθεί. Λόγω του ότι η εξέδραήταν ξύλινη, η φωτιά έλαβε μέσα σε 4 λεπτάτρομακτικές διαστάσεις, σπέρνοντας τον θά-νατο (56 νεκροί). Δυο εβδομάδες αργότερα,ακολούθησε η τραγωδία του Χέιζελ στις Βρυ-ξέλλες, όπου διεξήχθη ο τελικός ΚυπέλλουΠρωταθλητριών, ανάμεσα σε Λίβερπουλ καιΓιουβέντους. Οι οπαδοί των «Reds», πριν την

έναρξη του αγώνα, εισέβαλαν με… άγριες δια-θέσεις στην εξέδρα των Ιταλών φιλάθλων, μεαποτέλεσμα αυτοί να οπισθοχωρήσουν προςέναν τοίχο, ο οποίος τελικά κατέρρευσε εξαι-τίας της πίεσης, συνθλίβοντας 39 άτομα.

Τα δυο αυτά γεγονότα ενεργοποίησαν τηΘάτσερ, η οποία, σε συνεννόηση με την UEFA,αποφάσισε να αποκλείσει για 5 χρόνια(1985-1990) όλες τις αγγλικές ομάδες απόόλες τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.

Ωστόσο, τα αιματηρά γεγονότα δεν σταμα-τούν εδώ, αφού ακολούθησε η τραγωδία τουΧίλσμπορο, στις 15 Απριλίου 1989, ενόψειτου ημιτελικού για το κύπελλο Αγγλίας, ανά-μεσα σε Λίβερπουλ και Νότινγχαμ Φόρεστ. Οαριθμός των οπαδών στην εξέδρα ξεπερνού-σε κατά πολύ το όριο χωρητικότητας, κάτι πουείχε ως τραγική συνέπεια τον άδικο χαμό 96φίλων της Λίβερπουλ, οι οποίοι δεν άντεξαντην πίεση και ποδοπατήθηκαν από τον όχλο.

Για το γεγονός αυτό λανθασμένα κατηγορή-θηκαν οι οπαδοί της Λίβερπουλ από τις Αρ-χές, αφού οι πραγματικοί υπεύθυνοι ήταν τό-σο οι αστυνομικοί όσο και οι ταξιθέτες τουγηπέδου, οι οποίοι δεν φρόντισαν για τη σω-στή κατανομή των φιλάθλων, επιτρέπονταςσε πολύ περισσότερους την είσοδο στην εξέ-δρα, η οποία ήταν ήδη γεμάτη. Δεν αποκλεί-εται βέβαια, όπως πολλοί πιστεύουν, να φέ-ρει μερίδιο ευθύνης και η Θάτσερ. Υπάρχει η

άποψη πως το ποδόσφαιρο αντικατόπτριζετην κοινωνική αναταραχή που επικρατούσεστον καιρό της Βρετανίδας πρωθυπουργού,ενώ παράλληλα είναι προφανές ότι παραμε-λούνταν οι κανόνες ασφαλείας ενώ οι υπο-δομές των γηπέδων ήταν ακατάλληλες.

Το σημαντικότερο όμως είναι το ότι μετά απότα γεγονότα αυτά, τα οποία ήταν καταλυτικά,η Μάργκαρετ Θάτσερ δεν παρέμεινε άπραγη.Με τη βοήθεια και κάποιες εισηγήσεις τουΛόρδου Τέιλορ, προχώρησε σε ανάληψη δρα-κόντειων μέτρων, μέσω ενός σχεδίου δράσης(«Football Spectators Act»). Αυτή η νέα νο-μοθετική ρύθμιση, επέβαλλε την εγκατάστασηκλειστών κυκλωμάτων ασφαλείας, την απαγό-ρευση πώλησης αλκοόλ στα γήπεδα, συλλή-ψεις των ταραξιών με βαρύτατες ποινές κ.ά.Ακόμα, ξεκίνησαν οι αναβαθμίσεις και οι ανα-καινίσεις σε πολλά από τα γήπεδα ενώ οι αστυ-νομικοί έλεγχοι έγιναν πυκνότεροι και αυστη-ρότεροι. Η Θάτσερ είχε φτάσει στο σημείο ναπροτείνει και την εγκατάσταση ηλεκτροφόρωνκάγκελων αλλά η πρότασή της απορρίφθηκε.

Ευλογοφανές είναι λοιπόν το συμπέρασμαότι, παρά τη σκληρή στάση που επέδειξε η«Σιδηρά Κυρία», η παρέμβασή της στα ποδο-σφαιρικά, συνέβαλε σημαντικά στην ολικήαναμόρφωση της εικόνας των γηπέδων τηςΓηραιάς Αλβιώνας. Επίσης, βοήθησε στη με-ταμόρφωση του αγγλικού ποδοσφαίρου και

στη μετατροπή του στην πιο ευχάριστη καιασφαλή ίσως «οπαδική» εμπειρία που υπάρχεισήμερα. Ο χουλιγκανισμός μπορεί να γεννή-θηκε και να πέθανε στην Αγγλία, αλλά δυστυ-χώς σε κάποιες άλλες χώρες ζει και βασιλεύει.

Ας ελπίσουμε, λοιπόν, πως τα παραπάνω μέ-τρα και αλλαγές εκ μέρους της ΜάργκαρετΘάτσερ, θα αποτελέσουν παράδειγμα προςμίμηση και για τον τόπο μας, ο οποίος ουκολίγες φορές παρουσίασε σημάδια ντροπια-στικής οπισθοδρόμησης αντί της πολυπόθη-της προόδου. Στο σημείο αυτό θα ήθελα νασας υπενθυμίσω τα πρόσφατα γεγονότα στοντέρμπι ανάμεσα στην ΑΕΛ και στο ΑΠΟΕΛ,που διεξήχθηκε τον προηγούμενο Δεκέμβρη,τα οποία όμως δεν μπορούν να περιοριστούνσε μια υπενθύμιση ή σε ένα απλό σχόλιο, γι΄αυτό θα αναφερθώ εκτεταμένα σε αυτά σεένα άλλο άρθρο μου...

Χριστίνα Χριστοφόρου Γ2

ÔÏÈÙÈ΋/·ıÏËÙÈÛÌfi˜8

O21ος αιώνας του ποδοσφαίρου χα-ρακτηρίζεται από ραγδαία ανάπτυ-ξη σε διάφορους τομείς του δημο-

φιλούς αθλήματος. Ας πάρουμε για παρά-δειγμα τα υπερσύγχρονα ποδοσφαιρικάστάδια. Αναμφίβολα, οι εντυπωσιακές καιεπιβλητικές αρένες είναι ελκυστικές και απο-δίδουν κύρος και γόητρο. Σε τι χρησι-μεύουν όμως όλες αυτές οι πολυτέλειες, αντα καθίσματα στις κερκίδες παραμένουνάδεια κατά τη διάρκεια διεξαγωγής ποδο-σφαιρικών αγώνων; Μήπως καραδοκεί οκίνδυνος της κατακόρυφης μείωσης τηςπροσέλευσης στα γήπεδα;

Οι πιο πάνω προβληματισμοί μάς κάνουννα αναρωτηθούμε το εξής: τι κάνουν οι πο-δοσφαιρικοί σύλλογοι για την πρόληψη καικατ’ επέκταση την επίλυση αυτού του ζητή-ματος; Ή μήπως δεν ενδιαφέρονται και πο-λύ; Από τη μια πλευρά, κάποιος θα μπορού-σε να πει πως από τη στιγμή που ένα μεγά-

λο ποσοστό των εσόδων τους προέρχεταιείτε από τους πολυάριθμους χορηγούς είτεαπό τα τηλεοπτικά δικαιώματα, δεν θαέπρεπε να τους απασχολεί και πολύ. Εξάλ-λου, ρίχνοντας κανείς μια ματιά στο πόσοπολύ διαφημίζονται οι χορηγοί των ομά-δων, συνειδητοποιεί τη σημασία της δρά-σης και της βοήθειάς τους, αφού η οικονο-μική υποστήριξη που προσφέρουν είναι ζω-τικής σημασίας και εξασφαλίζουν ως ένασημείο την πολυπόθητη οικονομική άνεσηκαι σιγουριά.

Ωστόσο, το ποδόσφαιρο δεν είναι τίποταχωρίς την παρουσία των φιλάθλων, οιοποίοι «κουβαλούν» μαζί τους στο γήπεδοτη ζωντάνια, τον ενθουσιασμό, την ενέρ-γεια, την αδρεναλίνη, το πάθος και πάνωαπ’ όλα την αγάπη τους για το άθλημα. Οκόσμος γίνεται ο 12ος παίκτης, γίνεται έναμε τους ποδοσφαιριστές και έτσι δίνει δύ-ναμη, ρυθμό, υποστήριξη και ώθηση στην

ομάδα. Όσο μεγάλο κι αν είναι το χρηματι-κό ποσό που θα προσφέρει ένας χορηγός,δεν είναι ικανός να εξαγοράσει την ατμό-σφαιρα που δημιουργεί ο κόσμος, ο οποί-ος ενώνεται και έρχεται πιο κοντά κατά τηδιάρκεια ενός αγώνα. Ο καθένας από τουςθεατές ξεχνάει για λίγο τα προβλήματα, τιςέγνοιες και τις σκοτούρες της καθημερινό-τητας και αφήνεται ολοκληρωτικά στη γοη-τεία του αγώνα.

Παρατηρούμε, λοιπόν, ότι θα ήταν στ’ αλή-θεια λυπηρό εάν όλο και λιγότερος κόσμοςεμφανιζόταν στα γήπεδα. Γι’ αυτό ίσως εί-ναι καιρός οι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι ναβάλουν για λίγο στην άκρη τους προϋπολο-γισμούς και τα κέρδη και να βρουν τρόπουςμε τους οποίους θα κάνουν τον κόσμο ναξανα - αγκαλιάσει την ομάδα, φωνάζοντας«παρών» στους αγώνες. Για να επιτευχθείαυτό πρέπει να δοθούν δελεαστικά κίνητραστα οποία δύσκολα θα αντιστέκονται οι

οπαδοί. Βέβαια, ένας σοβαρός παράγονταςπου αποθαρρύνει τους φιλάθλους από τονα κατακλύζουν τα στάδια και δεν πρέπει ναπαραλειφθεί, είναι η χρόνια μάστιγα τωνγηπέδων, η βία και ο χουλιγκανισμός. Μετην ελπίδα για την άμεση πάταξή τους, τογήπεδο θα επανακτήσει το οικείο και μαγευ-τικό του περιβάλλον που κάποτε ήταν το κύ-ριο χαρακτηριστικό του.

Ανακεφαλαιώνοντας, καταλήγουμε στοσυμπέρασμα ότι για να επιβιώσει ένας σύλ-λογος χρειάζεται τα απαιτούμενα έσοδα αλ-λά τίποτα δεν αντιπροσωπεύει την πραγμα-τική αξία του ποδοσφαίρου όσο ο δεσμόςανάμεσα στους φιλάθλους και την ομάδα.Αυτή η σχέση αλληλεπίδρασης μπορεί ναπαραμείνει ζωντανή, φτάνει να παρθούνσωστές πρωτοβουλίες.

Χριστίνα Χριστοφόρου Γ2

Η δύναμη του «12ου παίκτη»!Ο δεσμός φιλάθλων και ομάδας η πραγματική αξία του ποδοσφαίρου

Μάργκαρετ Θάτσερ: Η συμβολή της «Σιδηράς Κυρίας» στην αναμόρφωσητου ποδοσφαίρου στη χώρα της

Εμείς πού πάμε...;

ÎÔÈÓˆÓ›·/·ıÏËÙÈÛÌfi˜9

Δεν χωράει αμφιβολία ότι μεγάλη μερί-δα των οπαδών κάθε ποδοσφαιρικήςομάδας σε όλο τον κόσμο ασπάζεται

συγκεκριμένες πολιτικές πεποιθήσεις. ΣτηνΚύπρο, όμως, το κοινωνικοπολιτικό αυτόφαινόμενο συναντάται σε ακραίο βαθμό, κα-θώς η συντριπτική πλειοψηφία των ποδο-

σφαιρόφιλων είναι βαθιά και φανατικά κομ-ματικοποιημένοι, με αποτέλεσμα στα κυπρια-κά γήπεδα να παρατηρούνται συχνά κρού-σματα τυφλής βίας και χουλιγκανισμού. Αςεξετάσουμε τα ιστορικά γεγονότα που μαςέχουν οδηγήσει στη σημερινή κατάσταση.

1948 και η σκιά του διχασμού από τον ελ-ληνικό Εμφύλιο Πόλεμο απλώνεται μέχρι τηνΚύπρο. Οι γυμναστικοί σύλλογοι, με προ-τροπή του ΣΕΓΑΣ (Σύνδεσμος Ελληνικών Γυ-μναστικών Αθλητικών Σωματείων), καλούντους αθλητές-μέλη τους να υπογράψουν δή-λωση «εθνικοφρόνων φρονημάτων». Η άρ-νηση του εκβιαστικού αυτού συμβολαίουσήμαινε την αποβολή από τα αθλητικά δρώ-μενα επ’ αόριστον. Οι προοδευτικοί αθλη-

τές εκδιώκονται ή απέχουν από τους Παγκύ-πριους Αγώνες Στίβου του 1948.

Αυτή η διάσπαση στον αθλητισμό προκάλε-σε τη δημιουργία νέων αθλητικών σωματεί-ων, καθώς και του πρωταθλήματος της ΚΕ-ΠΟ (Κυπριακή Ερασιτεχνική ΠοδοσφαιρικήΟμοσπονδία), το οποίο αποτελούνταν απότις ομάδες της Ομόνοιας και του Ορφέαστη Λευκωσία, της Νέας Σαλαμίνας στηνΑμμόχωστο, της Αλκής στη Λάρνακα, τηςΑΜΟΛ στη Λεμεσό και του Νέου ΑστέραΜόρφου. Αρκετά χρόνια αργότερα, τον Αύ-γουστο του 1953, η Νέα Σαλαμίνα, η Ομό-νοια, η Αλκή και ο Ανταίος υπέβαλλαν κοι-νή αίτηση στην ΚΟΠ (Κυπριακή Ομοσπον-δία Ποδοσφαίρου) για ένταξή τους στο δυ-

ναμικό της ως σωματείων της Α΄ Κατηγο-ρίας. Ένα μήνα μετά, η ΚΟΠ έκανε δεκτή τηναίτηση της Νέας Σαλαμίνας, της Ομόνοιαςκαι του Ανταίου· η ενοποίηση του κυπρια-κού ποδοσφαίρου ήταν γεγονός. Σταδιακά,εντάχθηκαν και άλλες ομάδες στην ΚΟΠ,όπως η Αλκή και ο Ορφέας. Παρ’ όλα αυ-τά, η πολιτική διαμάχη στο κυπριακό ποδό-σφαιρο καλά κρατεί.

Ας ελπίσουμε πως μέσα από την ιστορικήεπίγνωση εμείς, η νέα γενιά Κυπρίων φιλά-θλων, θα αντισταθούμε στην άλογη κομμα-τικοποίηση του ποδοσφαίρου και θα καλ-λιεργήσουμε κλίμα αθλητικού πολιτισμούμεταξύ όλων των οπαδών.

Αντώνης Πέτρου Α41

Όλοι θυμόμαστε το συγκλονιστικόαγώνα της 15ης αγωνιστικής, τοντέρμπι ανάμεσα σε ΑΕΛ και ΑΠΟΕΛ

στο Τσίρειο στάδιο, που διεξήχθη τον περα-σμένο Δεκέμβρη. Κατά τη διάρκεια του πρώ-του ημιχρόνου, δεν σημειώθηκαν ουσιαστι-κές ευκαιρίες από τις δυο ομάδες, παρά μόνοδυο σουτ του Εμπεσίλιο από πλευράς ΑΠΟ-ΕΛ, τα οποία όμως απέκρουσε ο τερματοφύ-λακας της ΑΕΛ. Ωστόσο, το αγωνιστικό μέ-ρος ήταν το τελευταίο που απασχόλησε τονοποιονδήποτε εκείνη τη μέρα, αφού το τιακολούθησε στιγμάτισε το κυπριακό ποδό-σφαιρο για άλλη μια φορά…

Τα ντροπιαστικά επεισόδια ξεκίνησαν στο40΄, με τον τραυματισμό από ρίψη κροτίδας,ενός ball boy της ΑΕΛ, το οποίο μετακομί-στηκε στο νοσοκομείο για περίθαλψη. Λίγαλεπτά μετά τη συνέχιση του αγώνα και αφούπροηγήθηκε μισάωρη διακοπή, ακολούθησερίψη φωτοβολίδων στον αγωνιστικό χώρο,όπου εισέβαλαν οπαδοί και των δυο ομάδωνκαι έδωσαν μάχες σώμα με σώμα. Ακόμα,αξίζει να τονιστεί ιδιαίτερα το ότι βρέθηκανμέχρι και μπουκάλια ποτού στον αγωνιστικόχώρο ενώ κλήθηκε και η πυροσβεστική για νατεθεί υπό έλεγχο φωτιά σε κερκίδα.

Τα ερωτήματα και οι προβληματισμοί είναιάπειρα και αναπάντητα. Τα παράπονα τουπλήθους όλα αυτά τα χρόνια ήταν φωνή βο-ώντος εν τη ερήμω. Γιατί βλέπουμε τα ίδια ήπαρόμοια περιστατικά να επαναλαμβάνονταικάθε χρόνο; Γιατί περίμεναν αυτά τα συμβάν-τα οι αρμόδιοι για να λάβουν μέτρα; Γιατί δενυπήρχαν μέτρα εξ αρχής για να αποτραπείόλο αυτό; Μήπως περίμεναν μέχρι να πεθά-νει κάποιος ώστε να δράσουν ή ούτε τότε θατους ενδιέφερε; Οι υπεύθυνοι που παρακο-λουθούσαν τις κάμερες ασφαλείας γιατί δεναντέδρασαν όταν είδαν οπαδούς να εισχω-ρούν στις κερκίδες, με τη βοήθεια σχοινιών,

τσάντες που περιείχαν επικίνδυνα αντικείμενα(ποτά, κροτίδες, φωτοβολίδες); Κανείς δενπρέπει να ξεχνά επίσης τις κακές υποδομές με-ρικών γηπέδων. Γιατί είναι τόσο εύκολο να«ξεριζώσει» ο οποιοσδήποτε τα καθίσματα,τα οποία μπορούν να μετατραπούν σε φονι-κά όπλα; Ή ακόμα, γιατί να διαλύονται τα τσι-μέντα στις κερκίδες, δίνοντας έτσι αφορμήστους οπαδούς να ρίξουν τις πέτρες στο γή-πεδο; Ποιος υποτίθεται ότι είναι υπεύθυνοςγι’ αυτά τα ζητήματα;

Δεν αποτελεί λοιπόν έκπληξη το γεγονός ότιόλο και λιγότερος κόσμος εμπιστεύεται τα κυ-πριακά γήπεδα. Γυναίκες με παιδιά, οικογένει-ες, ηλικιωμένοι και όχι μόνο αρέσκονται στηνασφάλεια και την άνεση του σπιτιού τους ήτης καφετέριας, παρά να ρισκάρουν τις ζωέςτους στο γήπεδο.

Φτάνουμε έτσι εύκολα στο συμπέρασμα ότιπαρά το γεγονός ότι το τελικό αποτέλεσματου αγώνα ήταν η λευκή ισοπαλία, ο πλέονγνωστός και μεγάλος ηττημένος ήταν γιαακόμα μια φορά το κυπριακό ποδόσφαιρο.Μόνο συντονισμένες και μεθοδευμένες προ-σπάθειες σε ατομικό και συλλογικό επίπεδοθα μπορούσαν να συμβάλουν στην αποτελε-σματική επίλυση του προβλήματος και τηναρχή την έκανε η Κυπριακή ΟμοσπονδίαΠοδοσφαίρου, μέσω ενός αρχικού αλλά αμ-φιλεγόμενου μέτρου. Αναλυτικότερα, απο-φασίστηκε η πώληση εισιτηρίων στους οπα-δούς της φιλοξενούμενης ομάδας, μόνο απότην ιστοσελίδα της ΚΟΠ (ισχύει μόνο γιατους αγώνες ανάμεσα στις ομάδες ΑΕΚ,Ανόρθωση, Απόλλωνα, ΑΠΟΕΛ, ΑΕΛ καιΟμόνοια). Βέβαια, η αλλαγή είναι καθήκονκαι ευθύνη όλων μας και βρίσκεται στο χέριμας, φτάνει μόνο να το πάρουμε και οι ίδιοιαπόφαση…

Χριστίνα Χριστοφόρου Γ2

Κυπριακό ποδόσφαιρο, βεντέτα ιστορικών διαστάσεων!

Ένα βήμα μπροστά άλλα δέκα πίσω…Εκεί που πιστεύαμε ότι τα είχαμε δει όλα στο

κυπριακό ποδόσφαιρο τελικά κάναμε ξανά λάθος…

Τιμόθεος Ζντελίδης Β9

Επιμέλεια Γραφικού:

Αντώνης Πέτρου Α41

“Δεν αποτελεί λοιπόν έκπληξη το γεγονόςότι όλο και λιγότερος κόσμος εμπιστεύεται τα

κυπριακά γήπεδα. Γυναίκες με παιδιά,οικογένειες, ηλικιωμένοι και όχι μόνο

αρέσκονται στην ασφάλεια και την άνεση τουσπιτιού τους ή της καφετέριας παρά ναρισκάρουν τις ζωές τους στο γήπεδο”

Η αγάπη μου για το box

·ıÏËÙÈÛÌfi˜/¯ÔÚfi˜

Το ποδόσφαιρο είναι… γυναικεία υπόθεση!UEFA Women’s Champions League & UEFA Women’s Euro

Tο όνομα μου είναι Τιμόθεος Ζντελί-δης και ασχολούμαι με το box σχε-δόν 9 μήνες. Επέλεξα αυτό το άθλημα

γιατί στο μέλλον θέλω γίνω ένας διάσημοςαθλητής που θα με γνωρίζει η χώρα, όπωςτον θείο μου, ο οποίος είναι και ο προπο-νητής μου. Έχω αγωνιστεί σε 4 αγώνες,τους οποίους έχω κερδίσει όλους. Ο μεγα-

λύτερος μου στόχος είναι να φτάσω σευψηλά επίπεδα σαν των Canelo Álvarez, οοποίος είναι και το είδωλό μου. Παρακο-λουθώ σχεδόν τον κάθε του αγώνα προσπα-θώντας να μάθω την κάθε του κίνηση. Μουαρέσει αυτό το άθλημα και με τραβά περισ-σότερο από οποιοδήποτε άλλο.

Τιμόθεος Ζντελίδης Β9

Χορόςη γλώσσα

του σώματος

Οχορός για μένα είναι να μπορείςνα εκφραστείς χωρίς να χρησι-μοποιείς λόγια ή λέξεις παρά

μόνο τη γλώσσα του σώματος μαζί μετο σώμα σου. Με τον χορό ξεχνιέσαικαι απολαμβάνεις τη μουσική, χορεύον-τας στον ρυθμό της. Σου προσφέρει μιααίσθηση χαράς, ολοκλήρωσης και εκτό-νωσης.

Άρχισα να ασχολούμαι με τον χορό απότο οκτώ μου χρόνια. Ήταν κάτι που ήθε-λα να κάνω. Τα τελευταία δύο χρόνιαχορεύω στη Σχολή περίπου τέσσεριςώρες τη βδομάδα. Το καλοκαίρι που πέ-ρασε συμμετείχα σε μια παράσταση καιείχα μια πολύ όμορφη εμπειρία που θαήθελα να ξαναέχω!

Μαθαίνω hip-hop, λάτιν, χασάπικο,συρτάκι, ζεϊμπέκικο, τσιφτετέλι και σού-στα! Περισσότερο μου αρέσει το hip-hop, γιατί μέσα από αυτό νιώθω να ολο-κληρώνομαι και με εκφράζει περισσότε-ρο. Θα ήθελα να ασχοληθώ και στομέλλον με τον χορό κι αν όχι σε επαγ-γελματικό επίπεδο, είναι σίγουρα έναχόμπι που θα κρατήσω.

Θέα Δημητρίου Α32

ΟΕλευθέριος Πετρούνιας είναι Έλλη-νας αθλητής της ενόργανης γυμνα-στικής. Γεννήθηκε στη Νέα Σμύρνη

στις 30 Νοεμβρίου 1990 και ξεκίνησε τηνενόργανη γυμναστική σε ηλικία 5 ετών μεσκοπό να καταναλώνει την τόση πολλή ενέρ-γεια που τον χαρακτήριζε. «Μπαίνοντας στογυμναστήριο ξετρελάθηκα με το τραμπολίνοκαι τους κρίκους», δήλωσε ο ίδιος σε μια συ-νέντευξή του. Αυτό που ένιωσε με το που εί-δε τους κρίκους για πρώτη φορά ήταν αρκε-τό για να γράψει ιστορία κάποια χρόνια μετά.

Ωστόσο, ο δρόμος προς την επιτυχία δενήταν ρόδινος. Στα 15 του χρόνια η κρίση τηςεφηβείας, καθώς και κάποια προβλήματα μετους αγκώνες του, τον οδήγησαν στο να εγ-καταλείψει το άθλημα. Όμως, η αποχή τουαπό το άθλημα που λάτρεψε κράτησε μόνογια 3 χρόνια. Το 2008 αποφασίζει να επι-στρέψει ξανά στο γυμναστήριο, έτοιμος νακατακτήσει τα πάντα, συνεχίζοντας την παρά-δοση που άφησε ο Δημοσθένης Ταμπάκος, οοποίος αποτελούσε πρότυπο για τον Λευτέ-ρη. Η αρχή γίνεται με την κατάκτηση της τρί-της θέσης στους κρίκους στο Παγκόσμιο Κύ-πελλο Ενόργανης Γυμναστικής στη Γάνδη το2010. Το 2011 κατακτά το χάλκινο μετάλλιο

στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Το 2012 τηνπέμπτη θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημαόμως αναδεικνύεται πρώτος στην παγκόσμιακατάταξη στους κρίκους από την ΠαγκόσμιαΟμοσπονδία Γυμναστικής (FIG). Το 2013τερματίζει και πάλι πέμπτος στο ΕυρωπαϊκόΠρωτάθλημα, κατακτά όμως 4 πρωτιές σεισάριθμα Παγκόσμια Κύπελλα, γεγονός πουτον οδήγησε να παραλάβει για δεύτερη συνε-χόμενη χρονιά το έπαθλο του νικητή στηνετήσια παγκόσμια κατάταξη της FIG στουςκρίκους. Το 2014 κερδίζει την πρώτη θέσηστους Μεσογειακούς Αγώνες, την πέμπτη θέ-ση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και την έκτηθέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νάνιγκτης Κίνας, για να ακολουθήσει το 2015 πουήταν η χρονιά που επιτέλους ξεκίνησαν οι συ-νεχόμενες επιτυχίες.

Το 2015 η αρμόδια επιτροπή της FIG δίνει τοόνομα του Λευτέρη Πετρούνια σε μια άσκησηστους κρίκους, την οποία εκτέλεσε για πρώτηφορά ο ίδιος στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα τηςΣόφιας το 2014. Επίσης, η «κατάρα» της πέμ-πτης θέσης στα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα τερ-ματίζεται, αφού κατακτά με εντυπωσιακό τρό-πο την πρώτη θέση στο Ευρωπαϊκό του Μονπε-λιέ της Γαλλίας. Θα κερδίσει επίσης το χρυσό

μετάλλιο στους κρίκους στους πρώτους ευρω-παϊκούς αγώνες που διεξήχθησαν στο Μπα-κού. Στις 31 Οκτωβρίου 2015 πετυχαίνει ίσωςτη μεγαλύτερη νίκη της καριέρας του. Κερδίζειτην πρώτη θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθληματης Γλασκώβης (διάκριση που του εξασφαλίζειτη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες τουΡίο) κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες, αφούλίγες μέρες πριν είχε φύγει από τη ζωή ο πατέ-ρας του. Το 2016 μπαίνει για τον Λευτέρη μετον καλύτερο τρόπο, αφού θα κατακτήσει τηνπρώτη θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Κα-τάρ. Μεγάλη τιμή για τον ίδιο αποτελεί η επιλο-γή του ως πρώτος λαμπαδηδρόμος στην τελε-τή αφής της φλόγας για τους ΟλυμπιακούςΑγώνες του Ρίο. Τον Μάιο το 2016 κατακτάγια δεύτερη συνεχόμενη φορά την πρώτη θέσηστο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Βέρνης και γί-νεται ο πρώτος αθλητής της 20ετίας που πετυ-χαίνει κάτι τέτοιο. Τελευταίος αγώνας για το2016 οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Ρίο. Ο Λευ-τέρης θα κερδίσει και πάλι την πρώτη θέση με16000 βαθμούς εκτελώντας σχεδόν αλάνθα-στα το πρόγραμμά του. Το 2017 θα παραμεί-νει αήττητος, κατακτώντας για τρίτη συνεχόμε-νη φορά την πρώτη θέση στο Ευρωπαϊκό Πρω-τάθλημα που έγινε στο Κλουζ της Ρουμανίας,καθώς και για δεύτερη συνεχόμενη φορά τηνπρώτη θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στοΜόντρεαλ στον Καναδά.

Ο Λευτέρης μπορεί να θεωρείται χωρίς αμφιβο-λία ο καλύτερος αθλητής των κρίκων όλων τωνεποχών. Έχει κατακτήσει όλα τα τρόπαια τα τε-λευταία 2 χρόνια ενώ ο ίδιος έχει δεσμευτεί μεπερισσότερες επιτυχίες στο μέλλον. Εμείς οφεί-λουμε να στηρίξουμε αυτά τα παιδιά που μας κά-νουν περήφανους στην παγκόσμια κοινότητα.

Έλενα Χριστοδούλου Γ3

10

Ελευθέριος Πετρούνιας: Μας καθηλώνει στους... κρίκους

Hπαρουσία και ο ρόλος της γυναίκαςεπεκτείνονται όλο και πιο πολύ σε κάθετομέα στη σύγχρονη εποχή. Τρανό πα-

ράδειγμα αυτού είναι η διεξαγωγή τόσο τουUEFA Women’s Champions League αλλά καιτου UEFA Women’s Euro. Οι δυο αυτές διορ-γανώσεις είναι οι ισοδύναμες των γνωστώνUEFA Champions League και UEFA EuropeanChampionship, αντίστοιχα, με τη μόνη διαφο-ρά να είναι το ότι τα μέλη των ποδοσφαιρικώνομάδων που λαμβάνουν μέρος αποτελούνταιεξ ολοκλήρου από γυναίκες.

Αναλυτικότερα, το UEFA Women’s ChampionsLeague ιδρύθηκε στο Παρίσι στις 23 Μαΐου2000, όταν η εκτελεστική επιτροπή της UEFAαποδέχτηκε πρόταση για σύσταση ενός ευρω-παϊκού διαγωνισμού γυναικείων συλλόγων. Ηαρχική ονομασία ήταν UEFA Women’s Cup καιστη συνέχεια, τη σαιζόν 2009/10, μετονομά-στηκε, υιοθετώντας τη σημερινή ονομασία. Οιομάδες που κατέχουν τα περισσότερα τρόπαια

είναι η γαλλική Lyon, η οποία με την κατάκτη-ση του τίτλου το 2017 έφτασε τα 4 τρόπαια,όσα έχει κατακτήσει και η γερμανική FFC Frank-furt. Παρ’ όλα αυτά, ιδιαίτερο ενδιαφέρονπροκαλεί το γεγονός ότι και μια κυπριακή ομά-δα έχει κάνει την εμφάνισή της σ’ αυτή τη διορ-γάνωση: η Apollon Ladies FC. Φέτος, μετράειτρεις αξιοσημείωτες νίκες απέναντι σε ομάδεςαπό τη Βουλγαρία, τη Μολδαβία και την Αυ-στρία. Κατάφερε να φτάσει μέχρι τη φάση των32, όπου και αποκλείστηκε από τη σουηδικήLinkoping. Ο φετινός τελικός για τη αγωνιστι-κή περίοδο 2017/18 θα διεξαχθεί στις 24 Μαΐ-ου, στο Valeriy Lobanovskyi Dynamo Stadi-um, στο Κίεβο της Ουκρανίας.

Το UEFA Women’s Euro διεξάγεται κάθε 4χρόνια και σ’ αυτό λαμβάνουν μέρος οι γυ-ναικείες εθνικές ομάδες της συνομοσπονδίαςτης UEFA. Η επικρατέστερη δύναμη στη διορ-γάνωση είναι η εθνική Γερμανίας, μετρώντας8 κατακτήσεις, από τις οποίες οι τελευταίες 6

ήταν συνεχόμενες(!). Τέλος στο σερί και τηνυπεροχή των Γερμανίδων έβαλε την περασμέ-νη χρονιά, το 2017, η εθνική Ολλανδίας ηοποία νίκησε με 4-2 τη Δανία στον τελικό. Ηεπιτυχία και το ενδιαφέρον για τη διοργάνω-ση αυξάνονται κάθε χρόνο, κάτι που φανε-ρώνει η άνοδος τόσο του ενθουσιασμούόσο και του αριθμού των θεατών κάθε τέσ-σερα χρόνια.

Αυταπόδεικτο είναι λοιπόν το συμπέρασμαότι οι γυναίκες είναι εξίσου ικανές για το οτι-δήποτε, αφού δεν τους λείπει ούτε η δύναμη,ούτε οι ικανότητες. Όπως αποδεικνύεται καιπιο πάνω, μπορούν να διαπρέψουν και να ξε-χωρίσουν σε όλους τους τομείς. Γι’ αυτό ανα-μένουμε να δοθεί περισσότερη έμφασηστους γυναικείους ποδοσφαιρικούς αγώνεςστα επόμενα χρόνια, αφού μπορούν να προ-σφέρουν το ίδιο συναρπαστικό και σαγηνευ-τικό θέαμα όπως αυτό που έχουμε συνηθίσει.

Χριστίνα Χριστοφόρου Γ2

Ù¤¯ÓË/ÔÏÈÙÈÛÌfi˜11

Tο καλοκαίρι που πέρασε είχα την ευκαι-ρία να ταξιδέψω στην Αμερική και πιοσυγκεκριμένα στην Pennsylvania. Ως λά-

τρης της τέχνης και της αρχιτεκτονικής δεν θαμπορούσα να μην επισκεφτώ το διασημότεροκτήριο της Αμερικής, το Falling Water House,το οποίο βρίσκεται στη λίστα με τους 28 προ-ορισμούς που πρέπει να επισκεφτείς πριν πε-θάνεις!

Η διαδρομή από το κέντρο της πόλης στοσπίτι ήταν φανταστική. Ο δρόμος που ακο-λουθείς για να φτάσεις εκεί, ονομαζόμενοςMill Run, είναι περιτριγυρισμένος από δάσος.Η θέα και η ηρεμία που επικρατεί σε προϊδε-άζουν για το τι θα συναντήσεις όταν φτάσειςστο σπίτι. Για να φτάσεις στο συγκεκριμένοσημείο όπου βρίσκεται το σπίτι διασχίζεις, μετα πόδια ένα μονοπάτι το οποίο βρίσκεταιεπίσης μέσα στο δάσος.

Το σπίτι στον καταρράκτη κτίστηκε το 1935με πρόθεση να αποτελέσει χώρο ξεκούρα-σης της οικογένειας του Edgar Kaufmann,γνωστού και πετυχημένου επιχειρηματία στοPittsburgh της Pennsylvania. Ο αρχιτέκτο-νας Frank Loyd Wright ήταν ιδιαίτερα τολ-μηρός και, όπως και οι ίδιοι θα συνειδητο-ποιήσετε από τις φωτογραφίες, η αρχιτεκτο-νική του ήταν ιδιαίτερα μοντέρνα για τηνεποχή του.

Ο καταρράκτης τρέχει δίπλα και κάτω από τοσπίτι, ενώ από τους κατακόρυφους πέτρινουςόγκους του βγαίνουν μπετονένιοι πρόβολοιπου εκτείνονται στο τοπίο. Oι τοίχοι και ταπατώματα είναι φτιαγμένα από τοπική πέτρακαι βράχους, οι οποίοι αναδύονται με φυσι-κότητα από κάτω. Υπάρχουν μεγάλης κλίμα-κας ανοίγματα παραθύρων και ευρύχωρες βε-ράντες στα κύρια δωμάτια. Τα υπνοδωμάτια

είναι μικρά, κάποια με χαμηλά ταβάνια. Είναικοινά παραδεκτό πως σχεδιάστηκαν έτσι μεσκοπό να ωθούν τους χρήστες «έξω», στουςανοιχτούς χώρους και στη φύση. Αξέχαστηθα μου μείνει η εσωτερική σκάλα που βρίσκε-ται στο καθιστικό και αιωρείται πάνω από τοορμητικό ρεύμα του καταρράκτη.

Το κτίριο δωρήθηκε στη Western Pennsyl-

vania Conservancy το 1964, η οποία πραγμα-το ποίησε πρόγραμμα συντήρησης και αποκα-τάστασης του Falling Water House. Χωρίςαμφιβολία σάς προτείνω αν κάποια στιγμήβρεθείτε στην Pennsylvania να το επισκεφτεί-τε, αφού ακόμη και αν δεν είστε λάτρεις τηςαρχιτεκτονικής, το φυσικό τοπίο θα σας συ-νεπάρει.

Ειρήνη Γρηγορίου Γ4

GraffityΈνα όμορφο χόμπι

Graffiti είναι η αναγραφή κειμένου,όπως συνθημάτων, ή η ζωγραφικήσε επιφάνειες. Συνήθως το βλέ-

πουμε σε δημόσιους χώρους (για πα-ράδειγμα σε τοίχους). Πρωτοεμφανί-στηκε την ίδια περίοδο και στα ίδια μέ-ρη που αναπτύχθηκε το κίνημα του χιπχοπ, από τον ίδιο καταπιεσμένο κό-σμο. Γι’ αυτό πολλοί θεωρούν ότι απο-τελεί μέρος της κουλτούρας χιπ χοπ. Ηπερίοδος 1971-1974 αναφέρεται ωςμία πρωτοποριακή εποχή, κατά τηνοποία τα γκράφιτι απέκτησαν δημοτι-κότητα. Μερικά από τα είδη γκράφιτιπου παρουσιάζονται σήμερα είναι:

• Σε εξωτερικούς τοίχους (συνήθως

σε τοίχους στους δρόμους, σε

τοίχους κτηρίων και κάτω από

γέφυρες/τούνελ).

• Συνθήματα

• Ζωγραφική (φαινόμενο

προερχόμενο από την Αμερική –

ΗΠΑ)

• Σε εσωτερικούς τοίχους και

επιφάνειες (συνήθως μικρού

μεγέθους), π.χ. τουαλέτες,

σκοπιές, θρανία

• Αυτοσχέδια ποιήματα

Προσωπικά ασχολούμαι με το graffitiαπό 12 χρονών. Το γνώρισα μέσα απότο διαδίκτυο και άρχισα κι εγώ να δη-μιουργώ τα δικά μου graffiti χρησιμο-ποιώντας διάφορες τεχνικές, αφού μουάρεσε αυτό το είδος ζωγραφικής. Επί-σης, μου τράβηξε την προσοχή το γε-γονός ότι τα graffiti διακοσμούν μεκαλλιτεχνικό τρόπο ακόμα κι έναν τοί-χο! Τον τελευταίο καιρό δεν ασχολού-μαι πολύ λόγω φόρτου εργασίας,όμως, όταν βρω ελεύθερο χρόνο ζω-γραφίζω. Τα σχέδιά μου αποτελούνταισυνήθως από κείμενο και φιγούρες. Εί-ναι για μένα ένας τρόπος έκφρασης καιδημιουργίας.

Τιμόθεος Ζντελίδης Β9

A Ghost Story (2017)Σκηνοθέτης και Συγγραφέας: David Lowery

Ηδραματική αλλάταυτόχρονα ρο-μαντική ταινία «A

ghost story» παρου-σιάζει την ιστορία ενόςαγαπημένου ζευγαριούπου μόλις μετακόμισε.Όταν ο άντρας όμως πε-θαίνει σε αυτοκινητιστι-κό δυστύχημα, η γυναί-κα του πενθεί εξαιτίαςτου χαμού του. Η ψυχή

όμως ποτέ δεν πεθαίνει και γι’ αυτό το φάντα-σμά του ξεκινά το ταξίδι του από το κρεβάτιτου νοσοκομείου στο σπίτι που ζούσε με τηναγαπημένη του.

Η ταινία αυτή μεταφέρει τα αισθήματα ενόςχαμού και ταυτόχρονα το πένθος, εφόσονδείχνει και τις δύο πλευρές, της χαμένης ψυ-χής και του αγαπημένου της ανθρώπου. Οσκηνοθέτης χρησιμοποιεί ένα άσπρο πανί και

καθόλου φωνή για το φάντασμα προσπα-θώντας να δείξει ότι μετά τον θάνατο, η ψυ-χή παραμένει μαζί μας, μην μπορώντας να μι-λήσει και κάνοντας θορύβους για να καταλά-βουμε ότι βρίσκεται ακόμα εκεί... Πρωτότυπηκαι διαφορετική, αξίζει να τη δείτε!

Mother! (2017)Σκηνοθέτης και Συγγραφέας:

Darren Aronofsky

Με δράμα και μυστή-ριο, η ταινία «Mo-ther!» μας παρου-σιάζει στην αρχή ένασπίτι που έγινε στά-χτη και μια όμορφηκοπέλα να καίγεταιστις φλόγες... Χωρίςνα μας λύσει τηναπορία, η ταινία δεί-χνει στη συνέχειαένα ζευγάρι που ζει σε ένα απομονωμένο μέ-ρος, με τον άντρα συγγραφέα να προσπαθεί

να βρει έμπνευση. Όταν πραγματοποιείται μιααπρόσμενη επίσκεψη από μια άγνωστη οικο-γένεια, τα πράγματα αρχίζουν να γίνονται πα-ράξενα και μυστήρια με θανάτους και ανεξή-γητα φαινόμενα. Ξαφνικά το σπίτι γίνεται ξε-νοδοχείο για τους «φανατικούς θαυμαστές»του συγγραφέα και η κατάσταση, που είναιπλέον εκτός έλεγχου, φέρνει τη γυναίκα τουστα όριά της. Ενδιαφέρον...

Star Wars: Episode VIII -The Last Jedi (2017)Σκηνοθέτης: Rian Johnson

Συγγραφείς: Rian Johnson, George Lucas

Η σειρά της αγαπη-μένης για κάθε ηλι-κία ταινίας συνεχί-στηκε φέτος με τοσ υ γ κ λ ο ν ι σ τ ι κ όεπεισόδιο που δί-νει έμφαση στη Reyκαι τον Kylo Ren. Ηιστορία δείχνει τηνανακάλυψη των δυ-νατοτήτων της Reyκαι πως τις εξασκείμε τη βοήθεια του Luke Skywalker ως ο δά-σκαλός της. Η επανάσταση μεταξύ Resistanceκαι First Order συνεχίζεται, με τον Kylo Renνα βγαίνει στο φως ως ο επόμενος μεγάλοςαρχηγός. Βλέπουμε ωστόσο τη συνομιλία τηςRey και του ίδιου του Kylo χωρίς να βρίσκον-ται στο ίδιο μέρος δημιουργώντας μας τα ερω-τήματα «πώς σχετίζονται οι δύο τους» και«πώς καταφέρνουν να συνομιλούν»... Μετάτην επική μάχη στην οποία δίνεται έμφαση, τηνπροσπάθεια να σωθεί ο γαλαξίας και τις απρό-σμενες εμφανίσεις παλιών χαρακτήρων, ηιστορία συγκλονίζει άτομα κάθε ηλικίας περι-μένοντας το επόμενο επεισόδιο.

Χρίστια Δημητρίου Γ8

Τιμόθεος Ζντελίδης Β9 Falling Water House: Ένας από τους διασημότερους προορισμούς του κόσμου

ταινίες που μας άρεσαν...

ÎÔÈÓˆÓ›·12

Χαμό προκάλεσε στα αμερικάνικα ΜΜΕ ηανάρτηση ενός βίντεο στον ιστότοποYoutube από τον διάσημο Youtuber

Logan Paul, κατά την επίσκεψή του στο suicideforest της Ιαπωνίας. Το διαγραμμένο πλέονβίντεο απεικόνιζε ένα πτώμα μέσα στο δάσοςκρεμασμένο πάνω σε ένα δέντρο, περιστατικότο οποίο –σύμφωνα με στοιχεία από τοβίντεο– είχε συμβεί λίγες ώρες νωρίτερα.

Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, οεν λόγω entertainer είχε επισκεφτεί ένα δά-σος στην Ιαπωνία, στο οποίο πολλοί κατα-φεύγουν για να αυτοκτονήσουν. Όσο μακά-βριο και να ακούγεται, υπήρξαν κι άλλοι πουαποφάσισαν να εξερευνήσουν το δάσοςβιντεογραφώντας τις εμπειρίες τους με δια-φορετικό όμως τρόπο.

Σκοπός της επίσκεψής του ήταν να περάσει τη

νύχτα στο δάσος Aokigahara και να μιλήσειγια το σοβαρό θέμα της αυτοκτονίας, όπωςισχυρίστηκε ο ίδιος. Αξίζει να αναφερθεί ότιτο βίντεο ήταν demonetized, δηλαδή ο Lo-gan είχε επιλέξει να μην πάρει λεφτά από δια-φημίσεις.

Λίγα λεπτά μετά την έναρξη του βίντεο, βρέθη-κε αντιμέτωπος με κάτι που δεν περίμενε. Στοβίντεο παρουσιάζεται να φωνάζει στο πτώμαπροσπαθώντας να καταλάβει εάν ο άνθρωποςήταν όντως νεκρός. Κάπου εκεί κάνει το μοι-ραίο λάθος, το οποίο πολλοί ισχυρίζοντανπως θα του στοίχιζε την καριέρα του. Άρχισενα βιντεοσκοπεί το πτώμα ενώ ο ίδιος και οιφίλοι του ήταν ακόμη σε κατάσταση σοκ. Κάτιπου πολλοί κατέκριναν ήταν το γεγονός ότιπροσπάθησε να δει την κατάσταση με χιούμορκαι αυτό θεωρήθηκε ότι ξεπερνούσε τα όρια.

Περιστατικά σαν αυτά φανερώνουν το γεγο-νός ότι τα ΜΜΕ σήμερα και ιδιαίτερα τα ηλε-κτρονικά έχουν την τάση να προβάλλουν αν-θρώπινες στιγμές για το κέρδος. Παραβιά-ζουν το αναφαίρετο δικαίωμα της προσωπι-κής ζωής. Στις μέρες μας εξάλλου, υπάρχει εμ-φανής ταύτιση του «είναι» με το «έχειν». Οι

άνθρωποι αναζητώντας το υλικό κέρδος είναιικανοί να φτάσουν μέχρι τα άκρα. Τα ΜΜΕ,όταν δεν λειτουργούν ορθά, αποτελούν ένανχώρο στον οποίο η αναζήτηση του κέρδουςείναι ένα έντονο και συχνό φαινόμενο.

Φυσικά, μετά το συγκεκριμένο βίντεο, τοοποίο διαγράφηκε μία μέρα μετά την ανάρτη-σή του, ακολούθησαν εκατοντάδες αντιδρά-σεις και σχόλια στο διαδίκτυο ή ακόμη καιβίντεο με τίτλους σαν «Dear Logan Paul…»και διάφορους άλλους, σε μία έντονη επίθε-ση. Με πολλά επιχειρήματα, όπως το ότι πολ-λά παιδιά παρακολουθούν τα βίντεο του, καιτο κορυφαίο ερώτημα «Πώς νομίζεις πως θανιώσει η οικογένεια του θύματος βλέπονταςτον συγγενή τους να κρέμεται από ένα δέντρομέσω ενός βίντεο;», όλοι έσπευσαν να εκ-φράσουν την άποψή τους. Φυσικά, πολλοίαπό αυτούς εκφράστηκαν με σκοπό να επω-φεληθούν από το γεγονός, κερδίζοντας προ-βολές και απήχηση. Δημιουργείται δηλαδήμία διαδικτυακή αλυσίδα εκμετάλλευσης τουανθρώπινου πόνου και παραβίασης του ανα-φαίρετου δικαιώματος της ιδιωτικής ζωής.

Η βομβαρδιστική αυτή επίθεση έκανε τον Lo-

gan λίγες μέρες μετά να αναρτήσει ακόμη έναβίντεο, με σκοπό να απολογηθεί για το περι-στατικό και να ξεκαθαρίσει πως δεν θέλει κα-νένας να τον δικαιολογεί. Μόλις μία εβδομά-δα μετά, το βίντεο είχε σχεδόν σαράντα εκα-τομμύρια προβολές. Ωστόσο, η απολογίατου φαίνεται πως δεν ήταν αρκετή, αφού και-νούρια βίντεο με επιθετικούς τίτλους εμφανί-ζονταν συνεχώς.

Είναι καιρός τα ΜΜΕ να αντιληφθούν τον ρό-λο τους και οι λεγόμενοι «influencers» να χρη-σιμοποιούν την πλατφόρμα τους για θετικόσκοπό. Εξάλλου, ευτυχώς ή δυστυχώς, πολλάανήλικα παιδιά περνούν πολύ χρόνο παρακο-λουθώντας τα πρότυπά τους στο διαδίκτυο.

Στο κάτω κάτω σε κάποια φάση θα ξεσπάσεικάποιο καινούριο σκάνδαλο και το συγκεκρι-μένο περιστατικό θα ξεχαστεί. Ως πότε όμωςθα συνεχίζουν τα ΜΜΕ να καταπιάνονται μεδυσάρεστα γεγονότα για να αυξήσουν τανούμερά τους; Ήρθε ο καιρός να ξυπνήσου-με και να αρχίσουμε να δίνουμε σημασία σεπράγματα που αξίζουν και έχουν θετικό αντί-κτυπο στην κοινωνία.

Μαρία Κορινού Γ8

Oμολογουμένως, διανύουμε μια πε-ρίοδο κατά την οποία ο παράγονταςάνθρωπος αγωνίζεται και παλεύει

προκειμένου να επιβιώσει στις αντίξοες συν-θήκες του 21ου αιώνα, αφού στην εποχή μαςαξίες και ιδανικά περνούν κρίση. Κούφια πρό-τυπα έχουν αρχίσει να προβάλλονται μέσωτης τηλεόρασης και να οδηγούν τους ανθρώ-πους στον μιμητισμό και την απερισκεψία ήδηαπό μερικές δεκαετίες πριν. Σήμερα, είναι κοι-νώς παραδεκτό πως το φαινόμενο «τηλεχαύ-νωση» πήρε τεράστιες διαστάσεις μιας καιβιώνουμε την εποχή στην οποία η παραπλη-ροφόρηση, ο τηλεοπτικός ρατσισμός και γε-νικότερα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βρί-σκονται στην ακμή τους.

Είναι λοιπόν φανερό πως από μικρή ηλικία ταπαιδιά πρέπει να περιβάλλονται από ανθρωπι-στικές αξίες και να οξύνουν την κριτική τουςσκέψη, ούτως ώστε να μην παρασύρονται καινα μην καθοδηγούνται αβασάνιστα. Είναιόμως η παιδεία του παρόντος ικανή να αποτρέ-ψει τη νεολαία από όλα τα σημερινά δεινά; Σ’ένα εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο εν ριπήοφθαλμού επιχειρεί να αναπροσαρμόζεται δή-θεν στα «νέα» δεδομένα με ανούσιες ανακα-τατάξεις και ξαφνικές αλλαγές, πώς ο μαθητήςμπορεί να βρει τον εαυτό του; Να ανακαλύψειτην πραγματική του ταυτότητα και να καθορί-σει το μέλλον του; Το σχολείο πρέπει να ανα-λαμβάνει την ευθύνη να προσφέρει στους μα-θητές την αληθινή παιδεία, εκείνη δηλαδή πουθα τους καλλιεργεί ψυχικά διευρύνοντας τουςπνευματικούς τους ορίζοντες, προκείμενου ναδιαμορφώσουν ολοκληρωμένες προσωπικό-τητες και βγαίνοντας στην κοινωνία να γίνουνπολίτες αυτεξούσιοι και ηθικά καλλιεργημένοι.

Αναντίρρητα, σήμερα, στα πλαίσια της παγκο-σμιοποίησης και της υπερκατανάλωσης, οσύγχρονος άνθρωπος επιδίδεται διά πύροςκαι σιδήρου σε έναν ατέρμονο αγώνα για τηναπόκτηση αξίας (έστω και φαινομενικής) που

λειτουργεί ως αυτοσκοπός. Εξάλλου, η έγνοιαγια την εξασφάλιση εργασίας, για τις κοινωνι-κές σχέσεις, τη σωματική και ψυχική υγεία αλ-λά και για τη δυνατότητα ψυχοπνευματικής έκ-φρασης ωθεί τους πολίτες σε άκρως αναποτε-λεσματικές συμπεριφορές, στο άγχος, στονφανατισμό αλλά κυρίως στη μεταξύ τους απο-ξένωση.

Όλοι λοιπόν οι κοινωνικοί φορείς επιβάλλε-ται να δράσουν συντονισμένα και αποφασι-στικά, προκειμένου να έχει τη δυνατότητα οάνθρωπος να μεγαλουργεί και όχι να αυτοκα-ταστρέφεται, αφού πλέον οι αξίες και ιδανικάέχουν υποβαθμιστεί. Μόνο έτσι θα οδηγηθείη κοινωνία μας στην πρόοδο και στην ανά-πτυξη.

Σάββας Σκουφαρίδης Γ1

Το ανθρώπινο μεγαλείο φθείρεται

Οι αξίες και τα ιδανικά αφανίζονται

Δάφνη Αρβανίτη Β9

Θερμή παράκληση

για την πολύτιμη ζωή μας

Έχω κουραστεί πραγματικά! Η κατάστα-ση είναι ανυπόφορη!

Τρεις ειδήσεις! Βγήκαν τρεις ειδήσεις ταυ-τόχρονα στον τοίχο ενημερώσεών μου,για να μου δείξουν τι; Πόσο καταστρεφό-μαστε; Πόσο αλλάζει η κοινωνία; Τι;;; Απαγωγή, δολοφονία, βιασμός!Με τη σειρά, η μία μετά την άλλη!Όσες καλές ειδήσεις κι αν ακούσεις, αυτάεδώ τις εκμηδενίζουν! Και τις τελευταίεςμέρες ειδικά ακούς για παιδιά τα οποίασκοτώνονται, πέφτουν θύματα απαγωγής,δολοφονούνται! ΦΤΑΝΕΙ! Η ζωή, το ξέ-ρω, δεν μπορεί να ελεγχθεί από κανέναν.Αν τη χάσεις ή αν την κρατήσεις μέχρι ταβαθιά γεράματα, δεν θα σου είναι γνωστόμέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις!Όμως δεν χρειάζεται να προκαλούμε τηντύχη μας ή να ανακατευόμαστε στη ζωήτων άλλων με το έτσι θέλω! Αν διαβάζεις αυτό το μήνυμα, σημαίνει ότιείσαι αρκετά έξυπνος για να καταλάβειςαυτά που προσπαθώ να μεταφέρω. Συ-νέλθετε. Να είστε προσεκτικοί!Ειδικά στους δρόμους. Οι τελευταίες δύοχρονιές είναι ΓΕΜΑΤΕΣ δυστυχήματα! Μο-τοσικλέτες, αυτοκίνητα, πεζοί! Άνθρωποιπου δεν κατάφεραν να ζήσουν! Τους κόπη-κε τόσο βάναυσα η κλωστή της Ζωής, πουδένεται η καρδιά μας κόμπο οπότε τα ακού-με! Λυπάμαι για όλα όσα γίνονται. Λυπά-μαι και δεν ξέρω τι μπορώ να κάνω!Ακούω συνέχεια δυσάρεστα! Θλιβερά γε-γονότα. Αδικοχαμένες ψυχές!Σας παρακαλώ ο καθένας να προσέχει τονεαυτό του και ακολούθως τους γύρω του!

Σας παρακαλώ να έχετε συναίσθηση τωνπραγμάτων και να ζυγίζετε καλά τα δεδο-μένα πριν πάρετε κάποια απόφαση.

Σας παρακαλώ να προστατεύεστε και ναφυλάσσεστε γιατί χωρίς πανοπλία είναιχαμένος κανείς που αγωνίζεται να ζήσει!

Έλενα Σωτηρίου Γ1

Σοβαρή παραβίαση του δικαιώματος της ιδιωτικής ζωής στον κόσμο του Youtube

ΔÔ ÂÚÈÛÙ·ÙÈÎfi ÌÂ ÙÔÓ Logan Paul

“Σ’ ενα εκπαιδευτικόσύστημα το οποίο εν ριπή

οφθαλμού επιχειρείνα αναπροσαρμόζεται δήθεν

στα «νέα» δεδομένα με ανούσιεςανακατατάξεις και ξαφνικές

αλλαγές, πώς ο μαθητήςμπορεί να βρει τον εαυτό του;

Να ανακαλύψει την πραγματικήτου ταυτότητα και να καθορίσει

το μέλλον του;”

ÎÔÈÓˆÓ›·/Âη›‰Â˘ÛË13

Δυστυχώς, τα ρατσιστικά φαινόμενα έχουναυξηθεί ραγδαία τα τελευταία χρόνια.Παρά τις αντιρατσιστικές καμπάνιες, τα

σχετικά εκπαιδευτικά προγράμματα και τα διά-φορα σεμινάρια, το φαινόμενο αυτό δεν κοπά-ζει. Η διαιώνιση του φαινομένου ίσως να οφεί-λεται στο ότι οι νέοι καταφεύγουν σε τέτοιεςσυμπεριφορές γιατί νιώθουν απογοήτευση ήανασφάλεια για το ποιοι είναι ή ακόμη και γιατο πώς φαίνονται. Δυστυχώς όμως στον βωμόρατσιστικών συμπεριφορών έχουν θυσιαστείπολλές ζωές και έχουν απομονωθεί αμέτρηταπαιδιά. Γι’ αυτό τέτοιες συμπεριφορές αποτε-λούν για μένα ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήμα-τα που μπορεί να διαπράξει ο άνθρωπος.

Το Λύκειό μας (ακόμη και μέσω των αρχικώντου – ΛΑΒ!) εκφράζει την αγάπη που έχουμεο κάθε ένας από εμάς προς τον συνάνθρωπόμας. Η αγάπη αυτή, η ευαισθησία και η καλο-σύνη των συμμαθητών και των συμμαθη-τριών μου φάνηκε πολύ έντονα όταν τουςπλησίασα και συζητήσαμε για το φαινόμενοτου ρατσισμού, κυρίως γύρω από δύο ερω-τήματα: Τι είναι ρατσισμός κατά τη γνώμητους κι αν έχουν υπάρξει ποτέ μάρτυρες ρα-τσιστικών επεισοδίων. Διαβάστε στο μικρόρεπορτάζ που ακολουθεί τι μας είπαν.

Τι σημαίνει για σένα«ρατσισμός»;• «Ο ρατσισμός μπορεί να εκφράζεται σε

άτομα του αντίθετου φύλου ή σε άτομααπό άλλες χώρες, κυρίως φτωχότερες.Εφαρμόζεται με λεκτική κυρίως αλλά καισωματική βία και προκαλεί στον άνθρωποδιάφορα αρνητικά συναισθήματα που ίσωςκαι να τον οδηγούν σε βαριά κατάθλιψη».

• «Ο ρατσισμός για μένα είναι όταν σου φέ-ρονται διαφορετικά από το σύνολο για τονλόγο ότι έχεις ένα ασυνήθιστο χαρακτηρι-στικό. Αυτό καταπατά τα δικαιώματά σουως άνθρωπος».

• «Ρατσισμός για μένα είναι όταν φέρεσαι σεκάποιον διαφορετικά γιατί έχεις την ιδέαπως είσαι ανώτερος από τους άλλους ενώδεν είσαι... όλοι είμαστε ίσοι και έχουμε ταίδια δικαιώματα».

Έχεις υπάρξει ποτέ μάρτυραςρατσιστικού επεισοδίου; Πώςαντέδρασες;• «Ναι, δυστυχώς. Ο θύτης κορόιδευε το

θύμα λόγω του ύψους του... η αντίδρασή

μου ήταν να βοηθήσω το θύμα μέσω ψυ-χολογικής υποστήριξης».

• «Όχι, όμως αν βρισκόμουν μπροστά σεένα επεισόδιο ρατσισμού, πρώτα-πρώταθα σταματούσα τον θύτη, γιατί είναι έναμεγάλο λάθος να ανεχόμαστε τέτοιες συμ-περιφορές».

• «Όχι, όμως αν ήμουν παρών σε ένα επει-σόδιο ρατσισμού αρχικά θα μιλούσα στοθύμα και θα προσπαθούσα να τονώσω τηνψυχολογία του, να τον βοηθήσω να νιώσεικαλύτερα... Έπειτα μέσω διαλόγου, θαπροσπαθούσα να δώσω ένα μήνυμα στονθύτη, έτσι ώστε να καταλάβει τη βαρύτητατης πράξης του και να μην το ξανακάνει».

Άντρεα Χριστοφίδου Γ8

Η πίεση δεν μαςαφήνει να χαρούμε

τα μαθητικά μαςχρόνια

Συζητώντας πολλές φορές με συμ-μαθητές μου, συνειδητοποίησαότι πολλοί από εμάς αισθανόμα-

στε υπερβολική πίεση κι αυτή προέρχε-ται κυρίως από το σχολείο. Το σχολικόδιάβασμα, τα ιδιαίτερα μαθήματα που«αναγκαζόμαστε» να παρακολουθή-σουμε και η υπερπροσπάθεια που κατα-βάλλει ο καθένας από εμάς ξεχωριστά,έτσι ώστε να κερδίσει έναν ψηλό βαθ-μό, μας προκαλούν άγχος και ανησυχία.Η μόνη μας διέξοδος για να ξεφύγουμεαπό όλο αυτό το άγχος και το στρες εί-ναι η ενασχόλησή μας με εξωσχολικέςδραστηριότητες, όπως για παράδειγμαο χορός, η μουσική ή κάποιο άθλημαπου μας εκφράζει. Όταν όμως αφιερώ-νουμε κάποιες ώρες από τον χρόνο μαςσε τέτοιου είδους ασχολίες νιώθουμεότι σπαταλούμε χρόνο τον οποίο θαμπορούσαμε να αφιερώσουμε στο διά-βασμα, ώστε να έχουμε καλύτερες επι-δόσεις στο σχολείο. Φαύλος κύκλος...

Έτσι, σιγά σιγά, δυστυχώς, ένα ένα πα-ρατούμε τα πάντα, όλα τα ενδιαφέροντακαι τα χόμπι μας, οτιδήποτε μας προσφέ-ρει χαλάρωση και εκτόνωση για να βά-λουμε στη θέση τους ιδιαίτερα μαθήμα-τα και για να έχουμε περισσότερο χρόνογια διάβασμα. Η κατάσταση που βιώνου-με μας καταπιέζει και μας πνίγει. Φυσικάόλο αυτό έχει πολύ αρνητικό αντίκτυποστην ψυχολογική ζωή ενός εφήβου, πουτο μόνο που επιθυμεί είναι να ζήσει.

Τη στιγμή που καλούμαστε να πάρουμετην απόφαση για το αν θα επιλέξουμε τηνψυχαγωγία και τη χαλάρωση από το διά-βασμα και τα ιδιαίτερα, αυτό που μας πα-ρακινεί να επιλέξουμε το δεύτερο είναι ηανησυχία μας για το μέλλον και η πεποί-θηση ότι έτσι θα πετύχουμε. Τελικάόμως, το άγχος και η πίεση που μας κα-ταβάλλουν δεν μας αφήνουν περιθώριανα αναπνεύσουμε. Χρειαζόμαστε κάποιεςώρες για να εκτονωθούμε και να ξεφύ-γουμε. Παρ’ όλα αυτά, αισθανόμαστεπως αν αφήσουμε το διάβασμα για ναασχοληθούμε με κάτι άλλο, στο τέλος θαυστερήσουμε σε σχέση με τους άλλους.

Και αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλη-μα. Ο ανταγωνισμός που υπάρχει μετα-ξύ μας. Χωρίς να το θέλουμε ενεργού-με ανταγωνιστικά ο ένας απέναντι στονάλλον, καθώς έχουμε όλοι σχεδόν τουςίδιους στόχους. Έτσι, καταλήγουμε ναπροσπαθούμε να ξεπεράσουμε ο έναςτον άλλο. Η πίεση που μας δημιουργεί-ται ώστε να πετύχουμε αυτό ή ακόμαχειρότερα η αγωνία αν δεν το πετύχου-με, είναι καταστροφική για εμάς.

Επιθυμούμε να μάθουμε χωρίς να χρει-άζεται να κυνηγούμε έναν βαθμό απλάγια να «περάσουμε». Θέλουμε να είμα-στε χαρούμενοι που έχουμε την ευκαι-ρία να πηγαίνουμε σχολείο και όχιαναγκασμένοι να το κάνουμε.

Τι πρέπει να αλλάξει;

Μαρία Τορναρίτη Β3

ρεπορτάζ

Το ΛΑΒ με την αγάπη του ενάντια στον ρατσισμό

Ένα από τα μεγαλύτερα «οδοφράγματα»που βιώνουμε είναι να προσπαθούμε ναεργαστούμε με τους εαυτούς μας αλλά

και να κατανοήσουμε τους εαυτούς μας. Εάνθέλεις να ζωγραφίσεις, τότε ζωγράφισε. Εάνθέλεις να περπατήσεις με το σκυλί σου, πήγαι-νε με τα πόδια και κοίταξε ψηλά, να δεις τηνομορφιά του κόσμου μαζί με το σκυλί σου.Αν χρειάζεται να γράψεις, ξεκίνα να δημιουρ-γείς και δες πού σε βγάζει. Εάν κατακερματί-σεις θα εκπλαγείς από αυτό που υλοποιούνόλα τα εμπόδια μεταξύ του «εγώ» σου και τηςεγγενούς δημιουργικής σου ενέργειας... Τοπώς είμαστε πραγματικά, είναι ένα μυστήριοπέρα από τα σκαμπανεβάσματα των διαθέσε-ών μας. Οι άνθρωποι έχουν απλώς την τάσηνα χαλαρώνουν τον εαυτό τους, αναγνωρί-ζοντας το «εντάξει» της στιγμής, αποδεχόμε-νοι το ποιοι είναι, χωρίς να απαιτούν συνεχήεπιβεβαίωση. Σταμάτα να καταπίνεις το άγχοςκαι σταμάτα να προσπαθείς να εντυπωσιάσειςένα άλλο ανθρώπινο ον, ίσο και ισάξιο μεσένα. Οι πιο συναρπαστικές και ενδιαφέρου-σες σχέσεις αναπτύσσονται όταν δύο άνθρω-ποι αποφασίζουν να σταματήσουν να προ-σπαθούν να ξεγελάσουν ο ένας τον άλλοστην πίστη ενός, ψευδώς, καλλιεργημένουπροσώπου· αποδέξου τον εαυτό σου, απο-δέξου και τους άλλους γύρω σου. Είναι πολύπιο εύκολο από το να αγωνίζεσαι συνεχώς

για προσοχή κι επικύρωση. Εάν εσύ ο ίδιοςκοιτάξεις επιβλητικά το σημερινό περιβάλλον,στο οποίο ζεις, θα βρίσκεις κάτι όμορφο κά-θε φορά.

Σύμφωνα με τον St. Augustine, «Είναι αμαρτίανα κρίνουμε τον κάθε άνθρωπο από το πόστοτου.» Το να είσαι σε θέση να καταλάβεις πώςο κόσμος λειτουργεί, απαιτείται δυνατό τα-λέντο και ανοιχτό μυαλό. Κρίνοντας τους αν-θρώπους από τη μάσκα τους είναι ένα από ταχειρότερα πράγματα που μπορεί να κάνει κά-ποιος. Οι άνθρωποι κρίνονται καθημερινάαπό την εργασία, τη θέση τους και το πόσαχρήματα βγάζουν. Αναμφίβολα, δεν είναιαμαρτία να κρίνουμε τους ανθρώπους από τηθέση τους μόνο και μόνο επειδή μια «αμαρ-τία» έχει διαφορετικό νόημα για τους Χρι-στιανούς, αλλά δεν έχει κανένα νόημα για τουςάθεους. Εάν όλοι αρχίσουν να ακολουθούντους «κανόνες» που δημιούργησε ο δικόςτους Θεός, ο κόσμος μας θα κατέληγε να είναιχειρότερος απ’ ό,τι είναι ήδη.

Έτσι, αν δεις έναν γιατρό, έναν δικηγόρο ήέναν οικοδόμο είναι όλοι οι ίδιοι άνθρωποι μετα ίδια δικαιώματα. Όλοι έχουν τα πάθη τους,τις συνήθειές τους, τα μικρά πράγματα που κά-νουν ασυνείδητα. Η δουλειά τους και το πόσαχρήματα έχουν στις τσέπες τους δεν θα ’πρεπενα είναι οι ετικέτες τους, τα ονόματά τους.

Αυτό που ορίζειέναν καλλιτέχνηείναι ο διαφορετικόςτρόπος που βλέπειτον κόσμο. Όλοι,όμως, βλέπουμετον κόσμοδιαφορετικά,όλοι έχουμετις δικές μαςσκέψεις και ουλές.Είμαστε όλοι καλλιτέχνεςμε τον δικό μας, ξεχωριστό τρόπο.Γιατί να κρίνεις έναν καλλιτέχνη μόνο και μό-νο επειδή δεν σου αρέσει το έργο του ή απλώςφοβάσαι να πεις ότι τον θαυμάζεις; Σταμάτα ναείσαι επικριτικός και άρχισε να βλέπεις το κα-λό στους ανθρώπους, τα μικρά πράγματα πουκάνουν, αυτά που τους κάνουν ξεχωριστούς.Το παρελθόν και τις ιστορίες τους, που μπο-ρούν να τους πληγώνουν για πάντα.

Χρίστια Δημητρίου Γ8

Ματιά στο «μέσα μας» για την αυτογνωσία και την ετερογνωσία

Σκέψεις γύρω από το «εμείς και οι άλλοι»

Στα

ύρο

ς Σ

οφ

οκλ

έους

Γ1

1

Κρατάς μυστικό;

Âη›‰Â˘ÛË14

• Η Γη είναι στρογγυλή. Γαλιλαίος

• Μια ταλάντωση ισούται με μία περίοδο!(Φυσική Γ’ Λυκείου Κατεύθυνσης)

• «Θέλει λέει να ’ναι λεύτερος, σκοτώστετον». Καζαντζάκης

• Εγέννησε η Kylie. 1.2.2018

• Τέλεια τα Μαθηματικά!

• Να μας παίρνετε περισσότερεςεκδρομές.

• «Kαι μόνο μια στιγμή αν βαθιάσυλλάβεις, γεμίζεις αιώνες.» Γ. Ρίτσος

• Θέλω μία μέρα να αγορεύσω στοΕυρωπαϊκό Κοινοβούλιο...

• Κυρία Ζένιου, είστε η καλύτερη!

• You are so strong and so capable ofmany wonderful things.

• Κύριε Τόσκα, διάβασμα και πάλιδιάβασμα.

• Γι’ αυτό έγινε ο κόσμος, πατάτα μου,γι΄αυτό για να σε τηγανίσω…..

• I love handball!

• Δεν έχει ίντερνετ, θέλουμε ίντερνετ!

• Κύριε Γιώργο, σε αγαπώ πολύ. Μεαγάπη, η αδυναμία σου.

• Θέλω να πετύχω στις Παγκύπριες καινα περάσω…

• Έχω να πω πως: “Time is not ameasure of love”.

• Kύριε Τόσκα, σας αγαπάμε!

• Η Έλενα Σωτηρίου του Γ1 έχει ταλέντο!

• Για να είσαι ανδρείος πρέπει να είσαιθαρραλέος, κύριε Τόσκα…

• Follow @andreasx20

• Aν θέλεις κάτι πολύ, πίστευε σε αυτόκαι τότε θα το καταφέρεις.

• Μόνο Ζούης Λαού! Ο ήρωας μας!

• Everybody is fine, but nobody is…

• If he is strong enough to let you go,be smart enough to let him go.

• Αρτέμη, είσαι ο έρωτας της ζωής μου. <3

• Το CISCO είναι θρησκεία.

• Συνοδεύομαι...

• «Για κάποιο λόγο γίναν όλα».

• Δεν είμαστε όλοι λίγο ναρκισσιστές;

• Kάποια μέρα όλα θα αλλάξουν και τότεθα με θυμηθείς.

• Η Σοφία Νικολάου είναι θεά.

• Τσανγκ, αγαπώ σε. <3

• Μου λείπεις! Αλλά δεν θα το μάθειςποτέ, γιατί δεν θα το διαβάσεις ποτέ αυτό.

• Ο Βαν Γκογκ έχει ταλέντο.

• Use your own way of thinking.

• Όταν οι ελέφαντες βλέπουν ένανάνθρωπο, έχουν την ίδια αντίδραση όπωςόταν οι άνθρωποι βλέπουν τα σκυλιά.

• Μαρίνα Παναγή, αγαπώ σε!

• Εεεε Φκιουυ μουυ!!! Σάββας Βιολάρης

Eπιμέλεια:

Παναγιώτης Αντωνιάδης Γ1

§‡ÎÂÈÔ: ÌÈ· fiÌÔÚÊË ÂÌÂÈÚ›·Λύκειο... Το άκουσμά του με αναστάτω-

νε παρόλο που όλοι μου έλεγαν πως θαπεράσω φανταστικά! Με φόβιζε η ιδέα

τού να είσαι ξανά «ο μικρός», με φόβιζαν οιυποχρεωτικές επιλογές των μαθημάτων, ηπροσαρμογή στο καινούριο περιβάλλον...

Ξεκινώντας το Λύκειο ήταν όλα περίεργα καιαμήχανα. Καταρχάς, το σχολείο μου φάνηκετεράστιο και μου πήρε πολύ καιρό να μάθω τιςαίθουσες. Να ξέρατε πόσες φορές χάθηκα...!Από πλευράς μαθητών, είχα ενθουσιαστεί μετο πόσοι πολλοί υπάρχουν! Μεγάλη επίσης εν-τύπωση μου έχει κάνει η ωριμότητα και η σο-

βαρότητα των μαθητών σε σχέση με το Γυμνά-σιο! Η διαφορά είναι πραγματικά τεράστια.Όσον αφορά τους καθηγητές, με υπομονή καικατανόηση μας βοήθησαν να προσαρμοστού-με στο νέο μας περιβάλλον. Ευτυχώς!

Από πλευράς μαθημάτων, έχοντας επιλέξειτον κλασικό κλάδο, μπορώ να πω με σιγου-ριά πως είμαι πολύ ευχαριστημένη. Τα μαθή-ματα δεν είναι τόσο δύσκολα όσο φανταζό-μουν διότι, όταν πράγματι σου αρέσουν, τοδιάβασμα σε ευχαριστεί. Το πρόγραμμα όμωςείναι αρκετά απαιτητικό και χρειάζεται πολλήόρεξη και ενέργεια για να μπορέσεις να αντε-

πεξέλθεις. Γνωρίζεις ότι πρέπει να αφοσιω-θείς στα μαθήματά σου, γιατί είσαι μόνο λίγαβήματα πίσω από το πανεπιστήμιο και αυτόπρέπει να ομολογήσω είναι αρκετά αγχωτικό.

Ήδη έξι μήνες έχουν περάσει και όλα πλέον κυ-λούν ομαλά. Έχω μάθει τον χώρο, έχω γνωρί-σει καινούριους ανθρώπους και έχω καινού-ριες εμπειρίες μέσα από τη συμμετοχή μου σεπρογράμματα όπως το Erasmus+ και στην ομά-δα χειροσφαίρισης του σχολείου μου. Όλαείναι πλέον διαφορετικά τώρα και είμαι σίγου-ρη πως τα καλύτερα ακόμη να έρθουν!

Ελίνα Ιωσηφίδου Α11

� Καθ: Ο ύπνος είναι χάσιμο χρόνου, πο-λύτιμου χρόνου, που θα μπορούσατε να δια-βάζατε Αρχαία!

� Καθ: Υπογραμμίζουμε από το βιβλίογια το διαγώνισμα.Μαθ: Αυτά που θα υπογραμμίσουμε είναιεκτός; (!)

� Καθ: Πήγε ο κόσμος στη Μαρία Αν-τουανέττα και ζήτησε ψωμί, τους είπε να φάνεπαντεσπάνι. Της ζήτησαν νερό, τους είπε να πι-ούνε σαμπάνια...Μαθ: Μα αφού δεν είχαν, γιατί τους είπε έτσι;

� Καθ: Τώρα που είναι οι εκλογές βγαί-νουν όλοι οι πολιτικοί και μιλούν με ειλικρίνεια.Μαθ: Μα αλήθεια;

� Μαθ: Είναι επιστημονικά αποδεδειγμένοότι δεν μπορείς να γράψεις στις Παγκύπριες;

� Καθ: Τα ζώα είναι του ιδίου είδουςόταν μπορούν να αναπαραχθούν. Το άλογομε το γαϊδούρι τι παιδί κάνουν; Μαθ: Μοσχάρι!

� Μαθ: Κύριε, είσαι ένας νοικοτζύρης!Αλλάζεις κουρτίνες, λάμπες...Καθ: Προσέχετε να μην... διότι δεν θα σας αλ-λάξω!

� Μαθ.1: Μα αφού δεν έχουμε σήμεραΦυσική, γιατί διαβάζεις;

Μαθ. 2: Έχουμε! (βγάζει το πρόγραμμα καιαυτό έγραφε Φυσ. Κατ)

Μαθ. 1: Είναι Φυσική Κατάσταση που έχουμε!Δηλαδή Γυμναστική!

� Καθ: Στα 33 χρόνια που είμαι σήμερα...Μαθ: Υπηρεσίας;

� Μαθ. 1: Κυρία, άλλα λέμε μπροστά σας,άλλα πίσω σας!Μαθ. 2: Μην είσαι σαν τον Messi, double face!

� Καθ: Την Αμερική χαρτογράφησε ο Αμέ-ρικο Βεσπούτσι και γι΄ αυτό ονομάστηκε «Αμε-ρική».Μαθ: Δηλαδή, κυρία, η Κύπρος πήρε το όνομάτης από τον Κύπρο;

� Στο μάθημα Βιολογίας…

Καθ: Παιδιά αυτή η λεπτομέρεια μπορεί να σαςπεράσει στην Ιατρική Αθηνών αντί Θεσσαλο-νίκης.Μαθ: Εγώ Αθήνα κι εσύ Θεσσαλονίκη!

Eπιμέλεια: Χριστίνα Σάββα Γ3

Τα «μαργαριτάρια» του ΛΑΒ�

We LOVE� Το πράσινο στο σχολείο μας!

� Το μέγεθος του σχολείου μας!

� Την ευαισθησία τους τον χειμώνα νααφήνουν ανοιχτές τις αίθουσες. Και τιςθερμάνσεις ανάμμενες για να μηνκρυώνουμε…!

� Τη χορωδία και την ποιητική βραδιά!

We DON’T LOVE� Τη συμπεριφορά κάποιων καθηγητών…

� Τις σχολικές εκδρομές που δεν μαςπηγαίνουν σε καινούρια μέρη…

� Το «move week» που, ενώ είναι μιαόμορφη δράση, φέτος δεν ήταν καιτόσο πετυχημένο…

� Την αδικία που νιώθουμε πολλέςφορές…

Επιμέλεια: Γεωργία Βασιλείου Β9

Âη›‰Â˘ÛË15

Θα έλεγε κανείς πως ως Έλληνες οφεί-λουμε να δίνουμε ιδιαίτερη σημασίαστη Λογοτεχνία, αφού αποτελεί ένα

από τα χαρακτηριστικά του πολιτισμού μας.Πολλά έργα της Λογοτεχνίας, παγκοσμίωςαναγνωρισμένα, έχουν γραφτεί στην ελληνι-κή γλώσσα. Πόσο σωστά όμως αντιμετωπί-ζεται το μάθημα αυτό στα σχολεία, ώστε νασπρώχνει τους νέους στη δημιουργία μιας κα-λής σχέσης με τη λογοτεχνία;

Λογοτεχνία είναι η τέχνη του λόγου, ένα πο-λύτιμο μέσο έκφρασης σκέψεων και συναι-σθημάτων. Είναι σημαντική τόσο για τουςσυγγραφείς όσο και για τους αναγνώστες.Ωστόσο, ειδικά φέτος, στην Γ΄ Λυκείου, πα-ρατηρώ ένα μεγάλο χάσμα ανάμεσα στη Λο-γοτεχνία και τη λογοτεχνία που θέλουν ναμας «μάθουν».

Ένας ποιητής ή ένας συγγραφέας, όταν γρά-φει, μπορεί να θέλει να περάσει έξι μηνύματα,μπορεί να μη θέλει να περάσει τίποτα. Έναςποιητής μπορεί να γράφει σκόρπιες λέξεις χω-ρίς συνοχή, που για εκείνον βγάζουν νόημα.Ένας αναγνώστης μπορεί να αντιληφθεί έναστίχο, μια στροφή, ολόκληρο το ποίημα δια-φορετικά από κάποιον άλλο. Αυτή είναι η λο-γοτεχνία. Γιατί λοιπόν πρέπει εμείς να αρκε-στούμε στην ανάλυση του Υπουργείου;

Υπάρχει όντως προσπάθεια από τους καθη-γητές να μας αναπτύξουν την κριτική σκέψηκαι η δομή του μαθήματος είναι διαμορφωμέ-νη έτσι ώστε να αντιλαμβανόμαστε το βασικόνόημα του κειμένου. Ωστόσο, όταν φτάνου-με στο σημείο της γραπτής ανάλυσης, όλα αλ-λάζουν. Η λογοτεχνία δεν θα έπρεπε να είναιμάθημα αποστήθισης, θα έπρεπε να είναι μά-

θημα κατανόησης, στο οποίο ο κάθε μαθητήςνα μπορεί να εκφράζεται ελεύθερα, τόσοπροφορικά όσο και γραπτά. Το να βαθμολο-γείται η «προσωπική» άποψη του κάθε μαθη-τή κάτω από οδηγίες τύπου «Να παρουσιάσε-τε την άποψή σας», σε ερώτηση στην οποίαπεριμένουν από τους μαθητές να γράψουνσυγκεκριμένα στοιχεία, είναι γελοίο.

Εάν όντως λοιπόν θέλετε την προσωπική μαςάποψη, μην μας δίνετε μονάδες με βάση τοχαρτί που σας έστειλαν από το Υπουργείο.Δώστε μας μονάδες με βάση το σημείο στοοποίο πιστεύετε πως έχουμε αντιληφθεί τονόημα του ποιήματος. Το πραγματικό νόημα,όχι το νόημα με τις λεπτομέρειες της ανάλυ-σης που θεωρούνται «απαραίτητες».

Τι; Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει; Τότε αλ-λάξτε το όνομα του μαθήματος. Γιατί στηναποστήθιση σίγουρα δεν φαίνεται η τέχνητου λόγου για τον κάθε μαθητή. Μην περιμέ-νετε μαθητές με κριτική σκέψη και πνευματικήκαλλιέργεια, αφού τους επιβάλλετε συγκεκρι-μένες απαντήσεις. Μήπως ήρθε ο καιρός νααντιληφθείτε ότι η Λογοτεχνία αξιολογείταιμε λάθος τρόπο στα σχολεία;

Το κάθε κείμενο έχει τη δική του ιδιομορφία.Είναι άδικο να μην επιτρέπετε στους μαθητέςνα την ανακαλύπτουν από μόνοι τους. Αφούέχουν γίνει τόσες μεταρρυθμίσεις –και συνε-χίζουν να γίνονται– οι οποίες μας επηρεά-ζουν άμεσα, ειδικά εμάς τους μαθητές της Γ΄Λυκείου, σκεφτείτε λίγο και το ενδεχόμενονα κάνετε τους μαθητές να αποκτήσουν ενδια-φέρον για το διάβασμα. Εξάλλου, όπως λέεικαι ο George R.R. Martin στο βιβλίο του «Adance with dragons», «Ένας αναγνώστης ζειχίλιες ζωές πριν να πεθάνει. Ένας άνθρωποςπου δεν διαβάζει, ζει μόνο μία.»

Μαρία Κορινού Γ8

Είμαι μια μαθήτρια Β΄ Λυκείου στοτμήμα των Καλών Τεχνών. Μέσααπό την εφημερίδα μας θέλω να

εκφράσω τα συναισθήματά μου για τημουσική αλλά και τα παράπονά μου,αφού στο σχολείο δεν διδασκόμαστεΜουσική. Να αναφέρω αρχικά ότι μαςανακοινώθηκε από πέρσι ότι με βάση τοκαινούριο σύστημα που εφαρμόστηκεπρόσφατα στα Λύκεια δεν θα υπάρχειτο μάθημα της Μουσικής στο πρόγραμ-μα για τη φετινή σχολική χρονιά, λόγωτου μικρού αριθμού μαθητών που τοεπέλεξαν. Έτσι στο σχολείο μας φέτοςδιδάσκονται Μουσική μόνο τα παιδιάτης Α΄ Λυκείου.

Αυτό εμένα μου γκρέμισε τα όνειρα,διότι ασχολούμαι χρόνια με τη μουσι-κή, παίζω πιάνο και τραγουδώ. Το όνει-ρό μου είναι να σπουδάσω Μουσικός.Έτσι τώρα θα δυσκολευτώ να πραγμα-τοποιήσω το όνειρό μου αυτό.

Να αναφέρω ότι πολλοί συμμαθητές μουαπό άλλες κατευθύνσεις αγαπούν τη μου-

σική και θα επέλεγαν το μάθημα αν μπο-ρούσαν όμως δεν μπορούν, διότι μόνοτα παιδιά που ανήκουν στον προσανατο-λισμό των Καλών Τεχνών δικαιούνται νατο επιλέξουν κι αυτά τα παιδιά είναι στοσύνολό τους πάντα πολύ λίγα. Ίσως τελι-κά λοιπόν να είναι μια σοβαρή αδυναμίατου καινούριου συστήματος.

Θέλω από το σχολείο μου να εισπράτ-τω αγάπη και για μένα δεν είναι λύσηούτε ένδειξη ενδιαφέροντος το να πρέ-πει να αλλάξω σχολείο για να παίρνωμαθήματα Μουσικής! Γιατί το σχολικόσύστημα που επιβάλλει το ΥπουργείοΠαιδείας να πρέπει να γκρεμίζει τα όνει-ρά μας αντί να μας βοηθά να τα πραγμα-τοποιήσουμε; Γιατί το σύστημα αυτό ναμην φροντίζει ώστε η σχολική μας ζωήνα είναι όμορφη και ευχάριστη αντί ναμας γεμίζει απογοήτευση και δυσαρέ-σκεια; Ποιος είναι άραγε ο τρόπος ναακουστεί η φωνή μας;

Αυτά για προβληματισμό...

Πολίνα Πιθαρά Β9

Θα θέλαμε να διατυπώσουμε τιςαπόψεις μας σχετικά με ένα θέ-μα που προέκυψε κατά τη διάρ-

κεια συζητήσεων εν ώρα διδασκαλίας.Αφορμές αυτών των συζητήσεων υπήρ-ξαν γεγονότα της προσωπικής ζωής τωνσυμμαθητών μας, γεγονότα της επικαι-ρότητας ή προβληματισμοί που δημι-ουργήθηκαν στο πλαίσιο μιας διδακτι-κής ενότητας του μαθήματος. Θέματαβαθυστόχαστα, ασύγκριτης σημασίαςσε σχέση με την προκαθορισμένη ύλητου αναλυτικού προγράμματος: οι σχέ-σεις ανάμεσα στα φύλα ή στα μέλη τηςοικογένειας, η ενδοοικογενειακή βία, ταμοντέλα ανατροφής των παιδιών, η τι-μωρία και η επιβράβευση, πολιτικά ζη-τήματα της επικαιρότητας, όπως η κατά-σταση στην Κύπρο και στη Συρία σήμε-ρα και άλλα πολλά. Θέματα που τις πιοπολλές φορές συζητήθηκαν ελάχισταέως καθόλου, αφού ήταν «εκτός ύλης»και δεν μπορούσε να διατεθεί ο απαι-τούμενος χρόνος. Τα ερωτήματά μαςέμειναν αναπάντητα και, όπως είναι φυ-σικά αναμενόμενο, δεν επιτεύχθηκε πο-τέ μια ικανοποιητική κατάληξη στη συ-ζήτηση για κάθε θέμα.

Για μας τους μαθητές είναι πραγματικάλυπηρό αυτό το γεγονός, όχι διότι θαχανόταν μια περίοδος και δεν θα είχα-με εργασία για το σπίτι αλλά επειδή γιακάποιους από μας το σχολείο είναι ημόνη ευκαιρία προσέγγισης και ανάλυ-σης τέτοιων σοβαρών θεμάτων. Οιπλείστοι μαθητές, μετά το τέλος τωνσυγκεκριμένων μαθημάτων, κατά τηδιάρκεια του διαλείμματος, προσπα-θούσαν να συνεχίσουν τη συζήτηση καιτην ανάλυση όμως η απουσία βασικώνγνώσεων και θεωρητικής κατάρτισης, ηακαλλιέργητη κριτική σκέψη και η έλλει-ψη τριβής σε τέτοια θέματα τους εμπό-διζε να επεξεργαστούν καλύτερα τιςαπόψεις που ακούστηκαν.

Θεωρούμε λοιπόν πως δεν είναι μόνοεπιθυμητή αλλά και αναγκαία η επανέντα-ξη στο αναλυτικό πρόγραμμα του σχο-λείου μαθημάτων όπως η Ψυχολογία, ηΠολιτική Αγωγή, η Οικογενειακή Αγωγήκαι η Κοινωνιολογία. Διότι κατά τη γνώ-μη μας είναι απαράδεχτο και αδιανόητοεν έτει 2018 το σχολείο να ενδιαφέρε-ται μόνο για μεταλαμπάδευση στεγνώνγνώσεων αντί μιας άρτιας καλλιέργειαςκάθε ατόμου, με στόχο να καταστήσειτον καθένα μας ενεργό, ευαισθητοποι-ημένο και ώριμο πολίτη του μέλλοντος.

Χρυστάλλα Σωτηριάδη Β1

Θεοδώρα Ρούσου Β1

Η τέχνη του λόγου δεν χωρεί αποστήθιση

Προβληματισμοί γύρω από το μάθημα της Λογοτεχνίας

František Kupka, Άμορφα: Φούγκα σε δύοχρώματα, 1912, 21,6x22,9 εκατοστά,

γκουάς και μελάνι σε χαρτί

Αναγκαία η επανένταξη

του μαθήματος της

Ψυχολογίαςστα Λύκεια

Marc Chagall, Πάνω από την πόλη, 1918, 141x197 εκατοστά, λάδι σε καμβά

Το παράπονό μου

από το σχολείο...

Δεν διδασκόμαστε το

μάθημα της Μουσικής

Tι εννοείς είναι το τελευταίο μου #selfesouinlav;;;Μα θέλεις να πεις φτάσαμε στο τέλος;

Πώς πέρασε ο καιρός τόσο γρήγορα…

Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους εσάς που με τις sel�ies σαςσυμβάλατε στον εμπλουτισμό της σελίδας αυτής. Εύχομαι το

#selfesouinlav να περάσει και σε άλλα χέρια

όπως πέρασε στα δικά μου και να αγαπηθεί από τους επόμενουςόσο αγαπήθηκε από εσάς. Ιδιαίτερα συγκινημένη εύχομαιστον κάθε ένα από εσάς καλή συνέχεια.

Φιλιά,Ειρήνη (@gregoriouirene)

Eπιμέλεια:

Ειρήνη Γρηγορίου Γ4

17

Αποχαιρετώνταςτο Λύκειο

Mε λένε Πάβελ Κουμάνοβ καικατάγομαι από τη Βουλγαρία.Είμαι τελειόφοιτος μαθητής

του τμήματος Γ11. Στη Βουλγαρία δενέχω πολλούς φίλους όμως στην Κύ-προ έχω. Όταν ήρθαμε να ζήσουμεστην Κύπρο δεν είχα κανέναν να κάνωπαρέα. Οι γονείς μου πήγαιναν δου-λειά κι εγώ έμενα μόνος μου στο σπί-τι. Βλέποντας τηλεόραση άρχισα ναμαθαίνω αγγλικά και μπορούσα ναεπικοινωνήσω καλύτερα με τους καθη-γητές μου, οι οποίοι μέσα από μαθή-ματα στήριξης με βοήθησαν να μάθωελληνικά. Όταν ήμουν μικρός αναγκα-ζόμουν να αλλάζω σχολεία γιατί μετα-κομίζαμε συνέχεια. Τα τελευταία τρίαχρόνια όμως είμαι στο Λύκειο Απο-στόλου Βαρνάβα και τώρα τελειόφοι-τος! Δεν είμαι άριστος μαθητής αλλάέτσι είναι, ο κάθε άνθρωπος είναι δια-φορετικός... Θέλω να ευχαριστήσω τηΔιεύθυνση του σχολείου μου και τουςκαθηγητές μου που μου έδωσαν τηνευκαιρία να γράψω στην εφημερίδαμας. Θέλω να ευχαριστήσω τον κ. Πα-ναγιώτη Βασιλείου, σας αγαπώ, κύριεκαι σας εύχομαι καλή χρονιά, την κ.Θεώνη, την κ. Λουίζα, την κ. Φαίδρα,την κ. Κάλια, την κ. Αντάρτη, την κ.Τρισόκκα, τον κ. Άγγελο, την κ. Χαρα-λαμπία Νεοφύτου, την κ. Αντιγόνη Κα-τσούρη, την κ. Αροδίτη, τον κ. Λαζού-ρα και τον κ. Τηλεμάχου. Επίσης, θέ-λω να πω σε όλους εσάς, τους συμμα-θητές μου και τους φίλους μου, καλήεπιτυχία και να μην τα παρατάτε.

Πάβελ Κουμάνοβ Γ11

Αποφοιτούμε και ευχαριστούμε

το μοναδικό μας σχολείο!

Όπως όλα τα όμορφα πράγματα στη ζωή έχουν ένα τέλος, έτσι και η σχολική μαςσταδιοδρομία κάπου εδώ θα τελειώσει. Είμαστε, λοιπόν, πολύ κοντά στη λήξητης σχολικής μας ζωής. Κάνοντας αναδρομή στα τελευταία τρία χρόνια, όταν ήμα-

σταν στην Α΄ Λυκείου, μπορούμε να διαπιστώσουμε τις αλλαγές όχι μόνο στον τρόπο σκέ-ψης μας αλλά και στη συμπεριφορά μας. Οφείλουμε να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στουςκαθηγητές μας, οι οποίοι ήταν στο πλάι μας, στις επιτυχίες αλλά και στις αποτυχίες μας.Έτσι, όχι μόνο μας βοήθησαν να αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις αλλά και να καταλάβου-με ότι μέσα σε αυτά τα τρία χρόνια πρέπει να αποκτήσουμε γερά θεμέλια και βασικές γνώ-σεις, οι οποίες θα καθορίσουν το μέλλον μας. Ωστόσο, όπως πολύ εύγλωττα το έθεσε ηMargaret Mead, «Τα παιδιά πρέπει να διδάσκονται πώς να σκέφτονται, όχι τι να σκέφτον-ται», αλλά συχνά δυστυχώς, πολλοί καθηγητές μας δεν μας διδάσκουν πώς να σκεφτόμα-στε αλλά μας βομβαρδίζουν με πληροφορίες, τις οποίες απομνημονεύουμε, στις περισσό-τερες περιπτώσεις, χωρίς να κατανοούμε.

Η καθημερνή κούραση όμως και οι άπειρες ώρες διαβάσματος δεν μας εμποδίζουν από τονα απολαμβάνουμε τη θετική πλευρά του ταξιδιού αυτού, αφού τα μαθητικά χρόνια σούδίνουν την ευκαιρία να αποκτήσεις αληθινούς φίλους με τους οποίους θα γεράσετε μαζίκαι θα θυμάστε τις πιο ανέμελες, γεμάτες ένταση εφηβικές στιγμές. Αναπολώντας, έτσι, τιςγλυκιές στιγμές όπου βρισκόμασταν όλοι στην σχολική αυλή και ανταλλάσσαμε απόψειςγια διαγωνίσματα και βαθμούς, γεμάτοι άγχος για τις Παγκύπριες, νιώθουμε την ανάγκη ναευχαριστήσουμε τους φίλους μας, οι οποίοι πάντα μας βοηθούσαν να επιλέξουμε τον σω-στό δρόμο και μας καθοδήγησαν στη δημιουργία μιας προσωπικότητας χωρίς ιδιοτελείςσυμπεριφορές. Τέλος, αποχαιρετούμε όλοι μαζί με ιδιαίτερη συγκίνηση,ένα μοναδικό σχολείο, το δικό μας σχολείο, το οποίο μας δίδαξε πολλάκαι μας γέμισε με αρετές και εφόδια που θα μας χαρακτηρίζουν για τηνυπόλοιπη ζωή μας. Το ταξίδι αυτό λοιπόν φτάνει στο τέλος του και αι-σθανόμαστε ευγνώμονες, που φοιτήσαμε στο σχολείο αυτό.

Μαριάντζελα Σπανού Γ8

Σοφία Νικολάου Γ2

2000L A V

Eπιμέλεια:

Χριστίνα Σάββα Γ3

ı¤·ÙÚÔ18

Σημείωμα

του Σκηνοθέτη

πρόσληψη της δραματουργίας τουΆρθουρ Μίλλερ σήμερα ξεπερνά ταστεγανά του πολιτικού θεάτρου καιαποκτά νόημα, αν ανατρέξει κανείςστις βασικές αρχές επανακαθορι-σμού του τραγικού προσώπου όπωςο σπουδαίος αμερικανός συγγραφέ-

ας τις διατύπωσε το 1949 στο δοκίμιο «Η Τρα-γωδία του κοινού Ανθρώπου»: «Τραγικόςήρωας είναι ο απλός άνθρωπος που συγκρούε-ται με τον ηθικό νόμο και που με κίνδυνο τηςζωής του διεξάγει τον αγώνα για αξιοπρέπεια..»

Ο Άρθουρ Μίλλερ, τοποθετώντας στο κέν-τρο της προσοχής του τον άνθρωπο, δοκιμά-ζει μια διαφορετική προσέγγιση των μέχριτώρα καθιερωμένων αξιών. Ακολουθώνταςτη δομή μιας σύγχρονης τραγωδίας, κατα-φέρνει να σοκάρει και να προβληματίσει κά-νοντάς μας από θεατές, συν-ενόχους. Υιοθε-τώντας την τεχνική του Ύψεν, εισάγει το πα-ρελθόν στο παρόν και κάνοντας αργούς βη-ματισμούς, οδηγεί το έργο στην κορύφωση.Το «Ήταν όλοι τους παιδιά μου» είναι ένααπό τα εντελέστερα έργα του Μίλλερ! Ο χα-ρισματικός αυτός δραματουργός διασχίζει το"ατομικό" επίπεδο για να καταλήξει στο"συλλογικό", καταθέτει το πέρασμα από τοανθρώπινο στο απάνθρωπο, σκιαγραφεί τοηθογραφικό, για να αποκαλύψει το τραγικό.

Ομολογώ πως, ήταν μεγάλη η πρόκληση καιδύσκολο το εγχείρημα για μένα και την ομά-δα, η αναμέτρηση με το έργο, τις πρακτικέςαλλά και τις απαιτήσεις της τέχνης του Θεά-τρου! Παλέψαμε, προσπαθώντας να νικήσου-με την απειρία μας και να υπερβούμε προβλή-ματα και αντιξοότητες που αναφύονταν.

Συζητήσαμε, αναλύσαμε, φιλοσοφήσαμε,προβληματιστήκαμε, διαφωνήσαμε, κλάψαμε,γελάσαμε, ονειρευτήκαμε, χαρήκαμε, μάθαμε!Αγγίξαμε το Θέατρο και μαγευτήκαμε από τηντέχνη του!

Αγαπήσαμε το έργο που ανεβάζουμε, συγκλο-νιστήκαμε από την πλοκή και τα μηνύματά τουκαι συμφωνήσαμε ότι θα δώσουμε όλη τηνενέργειά μας για να έχει αυτό που ετοιμάζου-με ψυχή, παλμό και τη σφραγίδα της αγάπηςμας! Της αγάπης μας για το Θέατρο! Της αγά-πης μας για το έργο μας!

Γιατί σπαταλούμε τόση πολλή ενέργεια στηντέχνη του Θεάτρου; Όχι, για να διδάξουμετους άλλους, μα για να μάθουμε μαζί τους τιέχει να μας προσφέρει ο εαυτός μας. Να μά-θουμε να γκρεμίζουμε τους φραγμούς πουμας κυκλώνουν και να ελευθερωνόμαστεαπό όλα εκείνα που επιδρούν μέσα μας ανα-σταλτικά. Αυτός είναι ένας από τουςστόχους του Θεάτρου στο πε-ριβάλλον του σχολείου.

Η βιωματική μάθηση πουεπιτυγχάνεται μέσω τουΘεάτρου είναιαδιαμφισβήτητη.Άλλωστε, το Θέατρο είναι οχώρος στον οποίονσυναντώνται όλες οι τέχνες καιόπου ο μαθητής εξελίσσει τιςδεξιότητές του σε όλους τουςτομείς. Μεταμορφώνεται μέσω τηςσκηνικής πράξης, παρατηρεί τονεαυτό του και τους άλλους καιαναγνωρίζει το Εγώ μέσω ενόςΕσύ, πράγμα συνταρακτικό γιακάθε άνθρωπο και ειδικά για τονέφηβο που πρωτοανιχνεύει σχέσεις,τρόπους συμπεριφοράς, κοινωνικά ήθηκαι πολιτικές πρακτικές.

Γιατί, όπως λέει ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, «μετο θέατρο μπορεί να μην μπορούμε να

αλλάξουμε τον κόσμο, αλλά μπορούμε να αλ-λάξουμε αυτούς που θα αλλάξουν τον κόσμο».

Η παράσταση είναι αφιερωμένη στη Διευθύ -ντριά μας, κ. Ελένη Αντωνίου Τσιελεπή. ΤονΆνθρωπο που μας έμαθε να αγαπούμε τονΆνθρωπο! Την εκπαιδευτικό που μετουσίωσεσε παιδαγωγική πρακτική το «Ήταν όλοι τουςπαιδιά μου»!

Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω το Μαράκικαι ειδικά τον Γιώργο μου, χωρίς τη βοήθειατων οποίων η παράσταση αυτή δεν θα είχεποτέ πραγματοποιηθεί.

Σωτήρης Ελευθερίου

Ήταν όλοι τους παιδιά μου!

Tο τρίτο κουδούνι για ερασιτέχνες, αρχά-ριους, σαν κι εμάς, ηθοποιούς, δεν απο-τελεί μόνο την έναρξη μιας παράστασηςαλλά και το τέλος μιας διαδρομής. Ενός

ταξιδιού καλύτερα. Ανεβήκαμε στο καράβι καισαλπάραμε για το ταξίδι. Σε ένα καράβι πουαξίζουν επευφημίες και συγχαρητήρια σεόσους τόλμησαν να ανεβούν και να ταξιδέψουνμαζί του. Πλέαμε έξι μήνες! Απειροελάχιστοςκαιρός για να ανακαλύψεις τον κόσμο του θεά-τρου και να γευτείς λίγη από τη μαγεία του! Συ-ναντήσαμε τρικυμίες και τσουχτερούς ανέ-μους, όμως είχαμε για ασπίδα την αγάπη μαςγι' αυτό που κάναμε και έναν καπετάνιο πουδεν σταμάτησε ούτε λεπτό να μας συμπαρα-στέκεται, αφού ήμασταν όλοι μας παιδιά του!

Θέατρο δεν είναι απλά υποκριτική ικανότητα αλ-λά και η ικανότητα να βλέπεις την αλήθεια σουστα μάτια. Ο χρόνος εκείνος από τη στιγμή πουήχησε το πρώτο κουδούνι μέχρι να πέσει η πρώ-τη ατάκα είναι η πεμπτουσία όλης μας της προ-σπάθειας! Ρίγος μάς διαπερνά! Το άγχος φτάνειστην κορύφωσή του! Oι ανασφάλειες, οι αδυνα-μίες, η ηττοπάθεια, όλα βγαίνουν στην επιφά-νεια. Γιατί το σανίδι δεν λέει ψέματα, από το σα-νίδι δεν μπορείς να κρυφτείς, όλη η αλήθεια πουκρύβει κάποιος μέσα του βγαίνει στην επιφά-νεια, ό,τι έκανες και δεν έκανες, όλη η προσπά-θεια που κατέβαλες ή όχι, όλα πια είναι στην κρί-ση των θεατών! Πλέον δεν σου μένει άλλη επι-λογή. Οικογένεια, φίλοι, συμμαθητές, καθηγη-τές όλοι είναι εκεί και περιμένουν. Αφήνεις στηνάκρη, όλα όσα προσπαθούν να σε τραβήξουνκάτω, τους γυρίζεις την πλάτη, βγαίνεις στησκηνή, τα συνθλίβεις και αποκαλύπτεσαι!

Τι κρατάμε εμείς μαζί μας μετά από όλα αυτά;Κρατάμε μια καλύτερη μορφή του εαυτού μας,ένα ωρίμασμα, προϊόν αυτού του ταξιδιού, καιόλες εκείνες τις στιγμές που εντυπώθηκαν μέσαμας από τη θεατρική εμπειρία.

Αυλαία! Χειροκρότημα! Στα χέρια μας κρατάμεφωτογραφίες, προγράμματα, αφίσες, λουλού-δια. Στο μυαλό μας μαθήματα, παθήματα, ανα-λύσεις, κουβέντες, συζητήσεις, αναμνήσεις!Στην ψυχή μας... το αποτύπωμα μιας όμορφηςπορείας, ανθρώπους, συναισθήματα και φίλους!

Εξάλλου κατά τον συγγραφέα του έργου μας,Άρθουρ Μίλλερ: «Το θέατρο είναι μια σοβα-ρή υπόθεση, που κάνει ή θα έπρεπε να κά-νει τον άνθρωπο ανθρώπινο, με άλλα λό-για λιγότερο μόνο».

Γιώργος Απέητος Γ2

ı¤·ÙÚÔ19

Δρ. Τζιμ Μπέυλις:Αντρέας Θεοφάνους, Α23Ως λάτρης των τεχνών γενικότερα, όταν μου προτά-θηκε να συμμετάσχω στη θεατρική παράσταση τουσχολείου μας, δεν μπορούσα να αρνηθώ. Δεν έχωασχοληθεί ξανά με το Θέατρο, έτσι το θεώρησα ως μιαπρόκληση, αλλά και ως έναν τρόπο για να διευρύνωτους ορίζοντές μου. Στο έργο που θα ανεβάσουμευποδύομαι τον ρόλο ενός γιατρού ο οποίος βρίσκεταισυνεχώς κάτω από την καταπίεση της γυναίκας τουκαι μπορεί να είναι ο εαυτός του μόνο με τον φίλο τουτον Κρις. Όλους αυτούς τους μήνες, μάθαμε πως γιανα πετύχουμε χρειάζεται πολλή δουλειά, αφοσίωσηκαι αγάπη για αυτό που κάνουμε. Με την καθοδήγη-ση του καθηγητή, σκηνοθέτη αλλά και φίλου μας, κ.Σωτήρη Ελευθερίου, είμαι σίγουρος πως μπορούμε νατα καταφέρουμε!

Τζο Κέλλερ, πατέρας:Φοίβος Λύμπουρας, Γ4Επέλεξα να συμμετάσχω στη θεατρική παράσταση τουσχολείου μας από τη στιγμή που συνειδητοποίησα τηναγάπη μου για τη λογοτεχνία. Σταδιακά κατάλαβα πωςμέσω του Θεάτρου θα κέρδιζα απίστευτα μαθήματαζωής τα οποία θα με συνοδεύουν για πάντα. Για πάνταθα θυμάμαι επίσης τη μαγεία στις πρόβες, τη σύνδεσηκαι την αγάπη που αναπτύχθηκε ανάμεσά μας, στοι-χεία που μας βοήθησαν να ξεπερνούμε δυσκολίες καινα βελτιωνόμαστε. Στην παράσταση υποδύομαι τονΤζο Κέλλερ, ένα αυτοδημιούργητο επιχειρηματία πουπάλεψε για την κατάκτηση του αμερικανικού ονείρουμε κάθε μέσο! Ελπίζω η σκληρή δουλειά και η πίστημας στο εγχείρημα αυτό, να έχει σαν αποτέλεσμα μιααξιόλογη παράσταση.

Φρανκ Λούμπυ:Χρήστος Χαραλαμπίδης, Γ1Το Θέατρο για μένα είναι μια τέχνη που ο καθένας μαςπρέπει να διδαχτεί αφού η ίδια η ζωή είναι ένα μεγά-λο θέατρο που μας επιβάλλει να υποδυθούμε ρόλουςκαι να έρθουμε αντιμέτωποι με διάφορα προσωπεία.Η συμμετοχή μου στη θεατρική παράσταση είναι γιαμένα μια πρωτόγνωρη εμπειρία και η σωστή απόδο-ση του ρόλου μου μια πρόκληση. Αρχικά όλα φάντα-ζαν ευκολότερα στα δικά μου μάτια. Τελικά τα πράγ-ματα δεν ήταν τόσο απλά! Η όλη διαδικασία όμως καιη στήριξη του σκηνοθέτη μας και των συμπρωταγω-νιστών μου, με βοήθησαν να ξεπεράσω διάφορες δυ-σκολίες και να καταπολεμήσω την αμηχανία και τιςανασφάλειες που μου γεννήθηκαν. Ελπίζω να κατορ-θώσω να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις του ρόλου μουκαι όλοι μαζί να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις τουπολύ δυνατού έργου που ανεβάζουμε. Εύχομαι η πα-ράστασή μας να έχει επιτυχία!

Σου Μπέυλις:Γιώτα Ναθαναήλ, B2Φέτος έχω την τιμή να συμμετέχω στη θεατρική πα-ράσταση του σχολείου μας. Αυτό που με ώθησε ναπάω στις ακροάσεις ήταν τα θετικά σχόλια της αδερ-φής μου από την εμπειρία της σε προηγούμενη σχολι-

κή θεατρική παράσταση αλλά και η επιθυμία μου ναεξελιχθώ ως άνθρωπος μέσω του Θεάτρου. Το Θέατρογια μένα είναι μια μεγάλη πρόκληση που χρειάζεταιπειθαρχία, κόπο και μεγάλη προσπάθεια. Η δουλειάπου προηγήθηκε στις πρόβες με γέμισε με ωραία συ-ναισθήματα, νέες εμπειρίες, νέους φίλους. Κυρίωςόμως με βοήθησε να γνωρίσω καλύτερα τον εαυτόμου και να γίνω καλύτερος άνθρωπος. Στο έργο υπο-δύομαι τη Σου μια χαιρέκακη και κουτσομπόλα νοσο-κόμα που φέρνει τους άλλους στα όριά τους και κυ-ρίως τον σύζυγό της. Όσο η απόδοσή μας στις πρόβεςβελτιώνεται, τόσο πιο κοντά νιώθω στον στόχο μας γιαμια ωραία παράσταση.

Λύντια Λούμπυ:Νικόλ Αριστοτέλους, Γ2Το Θέατρο σε βοηθά να τονώσεις την αυτοπεποίθησήσου! Αυτό γίνεται σταδιακά αλλά όταν το συνειδητο-ποιήσεις είναι μια πολύ ωραία έκπληξη! Στις πρόβεςέχουμε αναπτύξει μια ωραία σχέση μεταξύ μας και αυ-τό με κάνει να νιώθω πολύ όμορφα! Στο έργο υποδύο-μαι τη Λύντια, ένα άτομο που βλέπει τη θετική πλευ-ρά της ζωής. Ζει σε έναν δικό της κόσμο και δίνει μιαξεχωριστή, πιο ανάλαφρη νότα στο βαρύ και γεμάτοένταση κλίμα που επικρατεί. Θεωρώ πως όλοι μας θαπρέπει να έχουμε λίγο από τον χαρακτήρα της Λύντια,έτσι ώστε να ζούμε και να χαιρόμαστε την κάθε στιγ-μή της ζωής μας. Εύχομαι η δεμένη ομάδα μας να κα-ταφέρει να δώσει μια πολύ καλή παράσταση!

Κρις Κέλλερ:Γιώργος Απέητος, Γ2Σπουδαία η τέχνη του Θεάτρου! Σου δίνει εφόδιαζωής, σε βελτιώνει σαν χαρακτήρα, σε εξυψώνει καισε ολοκληρώνει σαν άνθρωπο! Αυτός είναι ο λόγοςπου αγάπησα το Θέατρο! Αυτό έμαθα από τη συμμε-τοχή μου σε παραστάσεις σχολικές και όχι μόνο τα τε-λευταία χρόνια! Όταν ο σκηνοθέτης, συνεργάτης αλλάπάνω από όλα φίλος μου, κ. Σωτήρης Ελευθερίου, μερώτησε αν ήθελα να τον ακολουθήσω σε άλλο ένα τα-ξίδι, με το πιο αληθινό χαμόγελο και εμφανέστατο εν-θουσιασμό μπήκα στη βάρκα και ανοίξαμε πανιά. Τοταξίδι γεμάτο γνώσεις, εμπειρίες και συναισθήματα!Η διαδικασία με αναζωογονεί, βοηθώντας με παράλ-ληλα να ηρεμήσω από το εντατικό διάβασμα και τιςαπαιτήσεις της Γ΄ Λυκείου. Υποδύομαι έναν πολύ εν-διαφέροντα χαρακτήρα, τον Κρις, που υποστηρίζει μιαεξίσου ενδιαφέρουσα στάση ζωής. Από την αρχή αυ-τού του ταξιδιού διαπίστωσα ότι έχω να μάθω πολλάαπό τον σπουδαίο αυτόν ήρωα αλλά και από το δυνα-μικό και συνάμα συγκινητικό έργο που ανεβάζουμε.

Μπέρτ:Νικήτας Ιγνατίου, Α31Παρόλο που τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι τόσο μετο Θέατρο όσο και με την τηλεόραση, η συμμετοχήμου στη θεατρική παράσταση του σχολείου μας με κά-νει ιδιαίτερα χαρούμενο, γιατί κάνω αυτό που αγαπώκαι στον χώρο του σχολείου. Υποδύομαι τον ρόλο ενόςοκτάχρονου αγοριού. Μου αρέσει πολύ ο ρόλος μου,διότι μεταφέρει στο έργο την αγνότητα της ψυχής τωνμικρών παιδιών.

Κέητ Κέλλερ, μητέρα:Μαριλένα Κυπριανού, Γ9Το Θέατρο είναι για μένα μια νέα εμπειρία. Οι ακροά-σεις και η γνωριμία τόσο με τον κ. Σωτήρη Ελευθερίουόσο και με κάποια παιδιά που συμμετείχαν στην περσι-νή παράσταση του σχολείου με έκαναν να θέλω να επι-λεγώ ως ηθοποιός της φετινής παράστασης. Όταν μουανακοινώθηκε πως θα συμμετέχω, ένιωσα πως αυτή ηεμπειρία θα με έκανε να ανακαλύψω τον εαυτό μου. Ορόλος που υποδύομαι είναι ο ρόλος μιας πονεμένηςμητέρας, που παλεύει να κρατήσει τις ισορροπίες στηνοικογένειά της όπως αυτή αντιλαμβάνεται τα πράγμα-τα. Μιας μητέρας που ακροβατεί μεταξύ των συναι-σθημάτων και της λογικής. Νιώθω περήφανη που υπο-δύομαι αυτό τον μεγάλο και δύσκολο ρόλο. Κάτι πουμε δυσκόλεψε είναι το να αφήνω οτιδήποτε με απα-σχολούσε και να μπαίνω στην ψυχολογία της Κέητ. Πα-ρά τις δυσκολίες, έρχομαι πάντα με ανυπομονησία στιςπρόβες, διότι επικρατεί ευχάριστο κλίμα. Γίναμε μιαωραία ομάδα και αυτό βοήθησε όλους μας να ξεπερά-σουμε τα όποια προβλήματα συναντούσαμε στην πρό-βα. Με πίστη στους εαυτούς μας και τις δυνατότητέςμας, νομίζω, πως θα ανεβάσουμε μια παράσταση αν-τάξια των προσδοκιών μας.

Άννι Ντέηβερ:Νάντια Θεοχαρίδου, Γ11Το Θέατρο για μένα είναι η ζωή, ο άνθρωπος. Είναι συ-ναισθήματα, θετικά και αρνητικά για τις πράξεις τωνανθρώπων, τα κίνητρα και την ψυχολογία τους. Το Θέ-ατρο δίνει μαθήματα ζωής! Αποφάσισα να λάβω μέροςστις ακροάσεις της θεατρικής παράστασης, διότι πι-στεύω ότι μέσα από την εμπειρία του Θεάτρου μπορείκάποιος να βγει μόνο κερδισμένος! Όταν διάβασα τοκείμενο, έμεινα άφωνη! Πολύ απαιτητικό αλλά και δύ-σκολο έργο! Οι πρόβες εντατικές αλλά αναγκαίες γιανα φτάσουμε στο επιθυμητό επίπεδο, αφού σχεδόνόλοι είμαστε άπειροι. Έχουμε δεθεί μεταξύ μας καιβοηθούμε ο ένας τον άλλο για να βελτιωθούμε και ναεξελίξουμε τους ρόλους μας. Πιστεύω ότι, με πολλήδουλειά, αφοσίωση στον στόχο μας, αλλά και ακολου-θώντας τις οδηγίες του καθηγητή και σκηνοθέτη μαςθα πετύχουμε ένα πολύ καλό αποτέλεσμα και θα περά-σουμε τα δυνατά μηνύματα του έργου στους θεατές.

Τζωρτζ Ντέηβερ:Νίκολας Γαλίδης, Γ11Είμαι πολύ ενθουσιασμένος που συμμετέχω και στηφετινή παράσταση, αφού το Θέατρο για μένα είναιόνειρο ζωής. Φέτος, το σχολείο μας θα ανεβάσει γιαάλλη μια φορά ένα απαιτητικό έργο, με δυνατούς ρό-λους και σκηνές συναισθηματικά φορτισμένες! Έναέργο με πολλά μηνύματα! Αυτό μου δημιουργεί αι-σθήματα ικανοποίησης, γιατί θέτουμε υψηλούς στό-χους. Απολαμβάνω τις πρόβες μας ακόμα και τις μέ-ρες που είναι δύσκολες και κουραστικές, γιατί πάντανιώθω ότι βγαίνω κερδισμένος από αυτές. Με χαρο-ποιεί επίσης το γεγονός ότι είμαι μέλος μιας πολύωραίας ομάδας! Ο Τζωρτζ, τον οποίο υποδύομαι, εί-ναι γεμάτος απογοήτευση, πίκρα, θυμό και οργή, αλ-λά και αγάπη για την οικογένειά του. Εύχομαι για τοκαλύτερο δυνατό αποτέλεσμα!

Διανομή με σειρά εμφάνισης

Û˘Ó¤‰ÚÈÔ/ÙÚÈ‹ÌÂÚÔ ÂÚÁ·Û›·˜20

Aν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, πρέ-πει να ομολογήσουμε ότι οι περισσό-τεροι μαθητές της Α΄ Λυκείου αδημο-

νούν για το τριήμερο εργασίας για έναν καιμόνο λόγο και αυτός δεν είναι άλλος από τονα χάσουν μάθημα. Ποιος μαθητής περιμένειτο τριήμερο εργασίας για να πάρει αποφάσειςγια τη μελλοντική του επαγγελματική αποκα-τάσταση; Πώς να καταλήξει κανείς σε σημαν-τικές αποφάσεις για το μέλλον του ακούγον-τας ανιαρές διαλέξεις, που κάνουν τους μαθη-τές να πλήττουν και να κοιτάζουν επανειλημ-μένα και απεγνωσμένα τα ρολόγια τους, εκλι-παρώντας για τον κτύπο του κουδουνιού πουθα τους ελευθερώσει;

Κάθε κανόνας όμως έχει και τις εξαιρέσειςτου. Η δική μου εμπειρία με τον θεσμό αυτόνείχε ως φωτεινή εξαίρεση τη διάλεξη της γνω-

στής ηθοποιού κ. Έλενας Ευσταθίου, που μετην ενέργεια, την παραστατικότητα, αλλά καιτο χιούμορ της κράτησε το ενδιαφέρον μουαμείωτο καθ’ όλη τη διάρκεια της ομιλίας τηςκαι, νομίζω, δεν έδωσε το δικαίωμα σε κανέ-ναν ακροατή να αφαιρεθεί. Μιλώντας μας γιατο θέατρο, την τηλεόραση και για ποικίλαβιώματα από την προσωπική της πορεία στονχώρο, για τα καλά και τα κακά του να είναι κα-νείς ηθοποιός και για τα προσόντα που χρει-άζεται να διαθέτει κάποιος για να διαπρέψεισε αυτό το επάγγελμα, σαγήνευσε το ακροα-τήριο που έδειχνε εντυπωσιασμένο. Είμαι σί-γουρος ότι αρκετοί είναι αυτοί που μετά τησυγκεκριμένη διάλεξη φαντάζονται τον εαυ-τό τους στα γυρίσματα μιας πετυχημένης σει-ράς ή στο σανίδι μιας θεατρικής παράστασης.

Άξια αναφοράς είναι επίσης η διάλεξη που πα-

ρακολουθήσαμε σχετικά με τα ναυτιλιακάεπαγγέλματα. Άψογη παρουσίαση με ενδιαφέ-ρουσες λεπτομέρειες για έναν επαγγελματικότομέα που μας ήταν ελάχιστα γνωστός πριναπό το τριήμερο. Ο ομιλητής, κ. Άγγελος Ια-κωβίδης, μάς ενημέρωσε για τις υψηλές μισθο-λογικές προοπτικές των επαγγελμάτων αυ-τών, καθώς και για τις μελλοντικές δυνατότη-τες ανάπτυξης του κλάδου, ιδιαίτερα σε μια ευ-ρωπαϊκή Κύπρο που γίνεται ολοένα και ισχυ-ρότερος πόλος έλξης για διεθνείς και πολυε-θνικές εταιρείες που επιζητούν τα πλεονεκτή-ματα ενός ευρωπαϊκού επιχειρηματικού περι-βάλλοντος. Δεν κρύβω ότι μετά τα όσα άκου-σα στη διάλεξη αυτή, στο πίσω μέρος τουμυαλού μου άρχισε να κυοφορείται η σκέψηνα ακολουθήσω ένα τέτοιο επάγγελμα.

Καταλήγοντας, μετά την εμπειρία μου με τονθεσμό του τριημέρου εργασίας έχω οδηγηθείστο συμπέρασμα ότι όντως οι περισσότερεςδιαλέξεις μπορεί να είναι πληκτικές και ανώ-φελες, ωστόσο μια διάλεξη, όταν υπάρχει ου-σιαστική επικοινωνία μεταξύ ακροατηρίου καιομιλητή, μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά εν-διαφέρουσα, σε σημείο που να επηρεάσει ήκαι να καθορίσει τις μελλοντικές επαγγελμα-τικές επιλογές ενός ατόμου και κατ’ επέκτασηολόκληρη τη μετέπειτα ζωή του.

Κυριάκος Χριστοφορίδης Α31

Τριήμερο εργασίας ή... αφορμή αργίας;

Διάλεξη στο σχολείο μας

Επίσκεψη στο μουσείο Carlsberg (φώτο: Κωνσταντίνος Ζήνωνος Α41)

17ο Μαθητικό Συνέδριο: «Η βιογραφία του Φωτός»

Στις 9 Μαρτίου πραγματοποιήθηκε στοσχολείο μας το 17ο Μαθητικό Συνέ-δριο με τίτλο «Η Βιογραφία του Φω-

τός». Μαθητές και καθηγητές συνεργαστήκα-με και πιστοί στην παράδοση του σχολείου

μας, οργανώσαμε και πάλι το Συνέδριό μαςγια 17η χρονιά. Ήταν μια ξεχωριστή μέρα γιαόλους, αφού όχι μόνο γέμισε εμάς χαρά αλ-λά άφησε ευχαριστημένους και τους προσκε-κλημένους μας.

Το Συνέδριό μας είχε στο επίκεντρο το Φωςσε όλες τις πτυχές του: η διττή φύση του, ησημασία του στην εξέλιξη της Επιστήμης αλ-λά και ως αναπόσπαστο κομμάτι της ζωήςμας, που οδήγησε σε μοναδικά επιτεύγματαστις Τέχνες, στη Φωτογραφία, στην Αρχιτε-κτονική, στη Λογοτεχνία, στον Κινηματογρά-φο και σε κάθε άλλο τομέα του ανθρώπινουπολιτισμού και της ανθρώπινης ύπαρξης.

Στην αρχή οι μαθητές μαζευτήκαμε στις τάξειςμε τους υπεύθυνους καθηγητές μας και παίξα-με διάφορα παιχνίδια γνώσεων σχετικά με τοφως. Εμπλουτίσαμε τις γνώσεις μας, σκεφτή-καμε και προβληματιστήκαμε. Στη συνέχειασυγκεντρωθήκαμε στην αίθουσα πολλαπλήςχρήσης όπου παρακολουθήσαμε σε μιαόμορφη ατμόσφαιρα με τραγούδια, χορό καιλογοτεχνία, την τελετή έναρξης των εργα-σιών του Συνεδρίου.

Μετά την τελετή συμμετείχαμε σε βιωματικάεργαστήρια, τα οποία ετοιμάστηκαν από μα-θητές και καθηγητές και είχαμε έτσι την ευκαι-ρία να εμβαθύνουμε στο θέμα και να γνωρί-σουμε διαφορετικές πτυχές του με την παρου-σία εκλεκτών προσκεκλημένων.

Η διοργάνωση τέτοιων εκδηλώσεων στοσχολείο μας είναι πολύ σημαντική, αφού μέ-σα από τη μη παραδοσιακή και συνηθισμένηδιδασκαλία μπορέσαμε, με έναν διαφορετικόκαι ευχάριστο τρόπο, να μάθουμε πολλά και-νούρια και ενδιαφέροντα πράγματα.

Μαρία Θωμά Β3

Οι σχολικές εκδηλώσεις

πρέπει να εμπλουτίζουν

τις γνώσεις μας

Κατά την διάρκεια της σχολικής χρο-νιάς παρακολουθούμε στο σχολείοκάποιες εκδηλώσεις σχετικές με την

Iστορία του τόπου μας και τις εθνικέςεπετείους. Μετά από δώδεκα χρόνια πουβρίσκομαι στα σχολεία και ειδικά τα τρίατελευταία που το νιώθω εντονότερα,μπορώ να πω πλέον σχεδόν με σιγουριάότι λίγοι είναι οι μαθητές που παρακο-λουθούν τις εκδηλώσεις αυτές ή, αν τοκάνουν περισσότεροι, το κάνουν επειδήαναγκαστικά βρίσκονται στην αίθουσαεκείνη τη στιγμή.

Όλες αυτές οι εκδηλώσεις έχουν χάσεικάθε ενδιαφέρον για μας διότι παρουσιά-ζουν τα ίδια γεγονότα με παρόμοιο τρό-πο ενώ ποτέ δεν μας κεντρίζουν, ώστε νασυγκεντρωθούμε και να ακούσουμε γιανα μάθουμε κάτι παραπάνω. Αυτό όμωςδεν σημαίνει ότι η προσπάθεια που κά-νουν οι συμμαθητές και οι καθηγητές μαςπερνά απαρατήρητη. Κάθε άλλο, είναι σε-βαστή και επικροτείται. Γνωρίζουμε όλοιπολύ καλά πόσος κόπος χρειάζεται για ναετοιμαστεί μια σχολική εκδήλωση.

Είναι σημαντικό να αναφέρω ότι αν μαςρωτήσουν τι γιορτάζουμε στις 28 Οκτω-βρίου ή στις 25 Μαρτίου, οι πλείστοι θατο σκεφτούν δυο φορές πριν απαντήσουνενώ οι υπόλοιποι θα απαντήσουν λάθος,αφού μας παρέχονται στείρες γνώσεις καιαποσπασματικές και όλα μπερδεύονταιμέσα στο μυαλό μας. Δυστυχώς.

Αυτό πρέπει να αλλάξει. Οι εκδηλώσειςπρέπει να γίνουν πιο ενδιαφέρουσες ού-τως ώστε οι μαθητές να θέλουν να λάβουνμέρος κι όλοι μαζί να παίρνουμε τα σωστάμηνύματα και να μαθαίνουμε από αυτές.

Μαρία Ηροδότου Γ3

ÔÈËÙÈ΋ ‚Ú·‰È¿21

Οι στίχοι ζέσταναν τις καρδιές μας στην Ποιητική Βραδιά του ΛΑΒ

...ἐς γῆν ἐναλίαν Κύπρον, οὗ μ᾿ ἐθέσπισεν οἰκεῖν...

Και όταν πια οι λέξεις δυσκολεύονται ναπουν αυτό που θέλουν, γίνονται στίχοι.Και όταν οι στίχοι θέλουν πιότερο να

πουν αυτό που νιώθουν, γίνονται τραγούδι.Αυτές τις δυο απλές αλήθειες της πνευματικήςδημιουργίας προσπαθήσαμε να μεταδώσου-με τη νύχτα εκείνη της 21ης Δεκεμβρίου, στηνΠοιητική Βραδιά του Σχολείου μας. Δεν ξέ-ρω αν ήταν τυχαίο ή μάλλον μοιραίο, αυτήτην πιο μεγάλη νύχτα του χρόνου, στο χειμε-ρινό ηλιοστάσιο, πιάσαμε να φωτίζουμε τοννου και να ζεσταίνουμε τις καρδιές των πα-ρευρισκομένων με ζωογόνες αχτίδες ποί-ησης. Νιώθαμε ότι ήταν το δικό μας μερτικόσε έναν αγώνα ενάντια στη λήθη: Το τραγού-δι του τόπου μου είναι το τραγούδι... της αλή-θειας του λαού μου, χωρίς φτιασιδώματα.

Το θέμα της βραδιάς η Κύπρος, η Ιστορία καιο πολιτισμός της, ένα θέμα τόσο ευρύ καιδιαχρονικό, μα και συνάμα τόσο «μακρινό»και «ξένο» από την εικονική πραγματικότητατων μέσων κοινωνικής δικτύωσης, στην οποίαζούμε τις περισσότερες ώρες μας εμείς οι νέ-οι. Η συμμετοχή στην εκδήλωση ήταν ταυτό-χρονα ένα ταξίδι ανακάλυψης και γνωριμίαςμε έναν κόσμο που είναι έξω από την πόρταμας, μέσα στο σπίτι μας, τον οποίο όμως πολ-λοί αγνοούμε. Σαν τον αέρα που αναπνέουμε,τόσο αναγκαίος, αλλά και τόσο «αόρατος»,ώστε να μην τον συνειδητοποιούμε: Πώς στά-θηκε μπορετό να βεβαιώνονται τόσοι ατσαλέ-νιοι νόμοι της κοινωνιολογίας και της ανθρω-πότητας μέσα σ’ ένα τόσο παράμερο εργαστή-ριο; Τη μυσταγωγική αυτή εμπειρία είχαμε τηντύχη να βιώσουμε όλοι όσοι λάβαμε μέροςστη φετινή ποιητική βραδιά, μια πολιτιστικήστιγμή που αποτελεί πλέον θεσμό για το Λύ-κειο Αποστόλου Βαρνάβα.

Προσωπικά, είχα ακούσει για τη συγκεκριμέ-νη εκδήλωση από μεγαλύτερους μαθητές. Ησυμμετοχή μου στη χορωδία και σε ένα απότα πολλά ποιητικά δρώμενα δεν ήταν απόφα-

ση χωρίς αρχικούς δισταγμούς. Οι απαιτήσειςσε χρόνο, κόπο, αλλά και το βάρος της ευθύ-νης έναντι σε κάτι που κουβαλάει πολύχρονησφραγίδα ποιότητας με προβλημάτιζαν, ίσωςκαι με φόβιζαν. Οι προτροπές και οι συμβου-λές των καθηγητριών και καθηγητών μου μεέκαναν εν τέλει να αντιμετωπίσω τη δυσκολίαως πρόκληση και την ευθύνη ως στόχο προ-σωπικής ανάπτυξης. Η συμμετοχή μου με απο-ζημίωσε πλήρως! Η ενέργεια και οι ώρες πουαφιερώσαμε όλοι οι συμμετέχοντες, μαθητέςκαι καθηγητές, έμειναν ως γλυκιά ανάμνηση,ενώ τη θέση της ανασφάλειας και του άγχουςπήραν αισθήματα ικανοποίησης και ενθουσια-σμού τόσο για το τελικό αποτέλεσμα όσο καιγια την οικοδόμηση ειλικρινών διαπροσωπι-κών σχέσεων μεταξύ των μελών της ομάδας,οι οποίες αναπτύχθηκαν μέσα από τις πολύω-ρες πρόβες που απαιτούνταν για τη διεκπεραί-ωση ενός τέτοιου φιλόδοξου εγχειρήματος:Φίλε, είναι ώρα ν’ ανοίξουμε τις καρδιές μας.Είναι ώρα να δώσουμε τα χέρια... Κι ας ποτί-σουμε το γιασεμί που μαράθηκε.

Το χειροκρότημα και οι αντιδράσεις του κοι-νού εκ των υστέρων μάς δικαίωσαν για τηνκοπιώδη προετοιμασία. Για να μετουσιωθεί ηαπλή απαγγελία σε βίωμα του θεατή, ο στίχοςσε συναίσθημα και το τραγούδι σε ταξίδιχρειαζόταν η δική μας προσωπική κατάθεσηόχι απλώς σε λέξεις ή μελωδίες, αλλά σε αξίεςκαι ήθος. Όταν μετά το τέλος της παράστασηςπολλοί άγνωστοι μας έδιναν συγκινημένοισυγχαρητήρια για τις ερμηνείες μας, νιώθαμεπόσο σημαντικό έργο είχαμε φέρει εις πέρας.Ένα έργο που δεν το συναντάμε καθημερινάστις οθόνες της τηλεόρασης και του υπολο-γιστή. Και ίσως αυτό εξηγούσε τη συγκίνησητου κόσμου που μας είχε παρακολουθήσει:Είμεθα Έλληνες κ’ εμείς... αλλά με αγάπες καιμε συγκινήσεις της Ασίας... που κάποτε ξενί-ζουν τον Ελληνισμό.

Κυριάκος Χριστοφορίδης Α31

ΘάλασσαΧάθηκα στην Κύπρο του σήμερα...Όπου το κεφάλι γύρισα έβλεπα ανθρώπους να χωρίζουν ανθρώπουςανθρώπους να καρφώνουν πινακίδες σε γλώσσες διάφορες.Αν ποτέ χανόμουν, μου ’παν,να περπατήσω ευθεία και θα έβρισκα τη θάλασσα.Μόλις έκανα ένα βήμα, είδα οδοφράγματακαι κόσμο... άλλο που πήγαινε και άλλο που ερχόταν,κόσμο που σταματούσε δήλωνε ταυτότητα και προχωρούσε.Έμεινα εκεί ανάμεσα στο κόκκινο και το θαλασσί.Μου ’παν πως βρισκόμουνα στην πράσινη γραμμή.Από κάθε μου αυτί άκουγα έναν άλλο εθνικό ύμνοκαι όπου το κεφάλι γύριζα, έβλεπα σημαίες.Χάθηκα στην Κύπρο του σήμερα...Στη διασταύρωση πυρών και λαών.Καρφωμένος εκεί που μου ’παν πως κάποιος ξένος κάποτετράβηξε στον χάρτη μια γραμμή.Γονάτισα και έμεινα να κοιτάζω μια σημαία.Μια σημαία λευκή σαν την ειρήνημε το χάλκινο της γης και το πράσινο των φύλλων της ελιάς.Χάθηκα σε ένα όραμα... και η ιστορία περνούσε από μπροστά μουσαν ταινία σε άδειο κινηματογράφοβούρκωσα, θόλωσε η εικόνα και σιγά-σιγά σκοτάδι,σηκώθηκα, σκούπισα τα μάτια και χαιρέτησα τους ανθρώπουςαπό τη μια και από την άλλη πλευράκαι γύρισα εκεί που με όρισαν να ζωμε τα βαρίδια του πολέμου και των επιδιώξεωννα μου ορίζουν ταυτότητα,να μου δένουν τα χέρια,να με καλούν να συνεχίσω,να οραματίζομαι,να μην ξεχνώκαι να αγωνίζομαι.Χάθηκα στην Κύπρο του σήμερα...και κίνησα να περπατώ ευθείαγιατί έτσι μου ’παν πως ίσως κάποτε θα βρω τη θάλασσα.

Γιώργος Απέητος Γ2

Το ποίημα διακρίθηκε στον ενδοσχολικό διαγωνισμό ποίησης που διεξήχθηκε στο

πλαίσιο της Ποιητικής Βραδιάς

«Οι ατελείωτες ώρες προετοιμασίας αλλά και η ομαδικότητα και η συ-νεργασία ανάμεσα στους μαθητές του ΛΑΒ είναι ό,τι κρατώ από τηνΠοιητική Βραδιά που διοργάνωσε και φέτος το σχολείο μου. Μέσωτων δρώμενων και των μουσικών προγραμμάτων παρουσιάστηκε η πα-νέμορφη Κύπρος σε πολλές πτυχές της αλλά και σε διάφορες φάσειςτης Ιστορίας της. Αναδείχθηκε έτσι σε πολύτιμο θησαυρό όλων τωνΚυπρίων, με τον πολιτισμό μας να προβάλλεται ως πνευματικό δώροτης πατρίδας μας σε όλους μας. Το τελικό αποτέλεσμα μάς ευχαρίστη-σε ιδιαίτερα ενώ παράλληλα γνωρίσαμε καλύτερα ο ένας τον άλλον σεένα κλίμα καλλιτεχνικής έκφρασης αλλά και αγάπης προς την πατρίδα».

Παναγιώτης Αντωνιάδης Γ1

Το έργο τέχνης της Δάφνης Αρβανίτη Β9 διακρίθηκε στον ενδοσχολικό διαγωνισμό

ζωγραφικής που διεξήχθηκε στο πλαίσιο της Ποιητικής Βραδιάς

ÂÎ·È‰Â˘ÙÈο ÚÔÁÚ¿ÌÌ·Ù·22

Το Μοντέλο Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου(MEP) είναι ένα από τα σημαντικότερακαι μεγαλύτερα προγράμματα που διε-

ξάγονται υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Επι-τροπής και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.Κατά τη διεξαγωγή του προγράμματος νέοιαπό χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλ-λά και από άλλες υποψήφιες χώρες και χώρεςπαρατηρητές, όπως η ΠΓΔΜ, η Τουρκία και οΚαναδάς, συνέρχονται δύο φορές τον χρόνοσε μία ευρωπαϊκή πόλη, όπου τους δίνεται ηευκαιρία για διεξαγωγή γόνιμου διαλόγουαναφορικά με επίκαιρα ζητήματα που δεναπασχολούν μόνο την Ένωση αλλά και τηνπαγκόσμια κοινότητα. Η 47η Διεθνής Σύνο-δος του MEP διοργανώθηκε τον περασμένοΝοέμβριο στο Ελσίνκι της Φινλανδίας, όπου

έδωσε το παρόν της και η Κύπρος με μια απο-στολή πέντε εκπροσώπων. Είχα κι εγώ την ευ-καιρία να συμμετάσχω ως ένα από τα πέντεμέλη αυτής της αποστολής και να ζήσω αυτήτη μοναδική εμπειρία!

Στόχος του προγράμματος είναι να κεντρίσειτο ενδιαφέρον των συμμετεχόντων και νατους καλλιεργήσει τις δεξιότητες εκείνες πουκρίνονται αναγκαίες για την αντιμετώπιση διε-θνών ζητημάτων υψηλού επιπέδου. Οι εκπρό-σωποι αρχικά χωρίζονται σε επιτροπές. Κάθεεπιτροπή έχει το δικό της θέμα-πρόβλημα, τοόποιο πηγάζει άμεσα από την επικαιρότητα.Παραδείγματα θεμάτων που αναδείχθηκανήταν η αυθαιρεσία των ΜΜΕ και η ευθύνητους προς την κοινωνία, η ένταξη των νέωνστην κοινωνία, το περιβάλλον και ο ρόλος της

ΕΕ στην προστασία των βιοτόπων. Αφού δο-θούν τα θέματα στους εκπροσώπους, κάθεένας από αυτούς παροτρύνεται να διεξάγει τηδική του προσωπική έρευνα πάνω στο θέμα,να προβληματιστεί και τελικά να διαμορφώσειμία σφαιρική εικόνα, η οποία με τη σειρά τηςθα του επιτρέψει μέσα από τη συνδρομή από-ψεων στο πλαίσιο της επιτροπής να καταλήξεισε μία λίστα από μέτρα και τρόπους άμβλυν-σης του προβλήματος. Για τη λήψη όλων τωναποφάσεων ακολουθούνται δημοκρατικές μέ-θοδοι. Έπειτα το σχέδιο κάθε επιτροπής υπο-βάλλεται στην ολομέλεια όπου διεξάγεταιένας ανοιχτός διάλογος, ο όποιος θα παίξεικαθοριστικό ρόλο στην υπερψήφιση ή κατα-ψήφιση του σχεδίου. Τα σχέδια τα οποία κρί-νονται ως άρτια, παραγωγικά και εποικοδομη-τικά αποστέλλονται σε μετέπειτα στάδιο στο

Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και αποτελούν τηφωνή των νέων της Ευρώπης.

Όμως στόχος του προγράμματος δεν είναιμόνο να παρέχει γνώσεις σχετικά με τα θεσμι-κά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το πρό-γραμμα, μέσα από τη φιλοξενία των εκπροσώ-πων από οικογένειες, αποσκοπεί στην ευρω-παϊκή ολοκλήρωση των μαθητών, καθώς καιτην κατανόηση της πολιτιστικής ποικιλομορ-φίας της Ευρώπης. Επιπρόσθετα, το ελεύθεροκαι οι δυνατότητες που προσφέρονται στουςμαθητές που συμμετέχουν στο πρόγραμμα δη-μιουργούν ένα περιβάλλον απελευθερωμένοαπό στρες, ιδανικό για τη διεξαγωγή διαλό-γου που να οδηγεί στη συνειδητοποίηση τωνκοινών που ενώνουν όλους εμάς τους ευρω-παίους πολίτες. Με αυτό τον τρόπο τονίζεταιστους εκπροσώπους εκ νέου ο στόχος τουπρογράμματος που δεν είναι άλλος από τη συ-νειδητοποίηση της σημαντικότητας των προ-σπαθειών των κρατών-μελών της ΕυρωπαϊκήςΈνωσης για την εδραίωση της ειρήνης και κα-τοχύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Αναντίλεκτα, το MEP είναι ένα μέρος για νέεςιδέες, για τους αυριανούς ευρωπαίους βου-λευτές και τους αυριανούς υπεύθυνους για τηλήψη αποφάσεων και έχει πολλά να προσφέ-ρει. Η συμμετοχή στο MEP για εμάς, εκτός απόπρονόμιο και ευχαρίστηση, ήταν σίγουραένας καθοριστικός παράγοντας που θα επηρε-άσει θετικά τον τρόπο με τον οποίο εμείς, ωςνέοι αντιμετωπίζουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Χριστίνα Σάββα Γ3

Model European Parliament (MEP): Η φωνή των νέων της Ευρώπης

η συμμετοχή μάς άφησε πλουσιότερους

Tο Erasmus ήταν μια απίθανη εμπειρία για μένα!Είχα την ευκαιρία να γνωρίσω μια άλλη κουλ-

τούρα, έναν νέο κόσμο. Η Πορτογαλία είναι μια με-γάλη και όμορφη χώρα. Είχα την τιμή να μεφιλοξενήσει μια κοπέλα και να γνωρίσω τον τρόποζωής του αντίθετου φύλου.

Στέφανος Κελεσίδης Γ10

Nιώθω πολύ τυχερή που είχα την ευκαιρία ναζήσω μια τόσο μοναδική εμπειρία. Πάνω από

όλα είμαι ευγνώμων που έκανα καινούριες φιλίεςπου θα κρατήσουν για μια ζωή!

Μαρία Εμμέλεια Χαραλάμπους Α21

Ispent a marvelous week in Cyprus. I stayed withGiorgios and his familly. They are very friendly

and organised everything for me. I discovered anew country and a new culture. We visited Nicosia,Limassol, Paphos, Larnaka and Lefkara. The land-scapes were wonderful and all the Cypriot peoplewere very nice and friendly. I will remember thisweek for a long time! I met friends from differentcountries, I took the plane for the first time and Iwill never forget my friend Giorgios.

Antoine Charpentier, France

The people of Cyprus are so warmhearted. I amglad that I had the opportunity to meet such

human beings and to make real friendships withsome of them. Moreover, the project work wasreally fruitful: I learnt a lot about Cyprus and itshistory, about the methods used in the tourismindustry to make it work and be beneficial bothfor the people who work in this economic sectorand for the guests who come to this country. AlsoI learned to cooperate with students from the

partners countries using English to communicate,to present our joint work in a pleasant way, toshare moments of joy, to have a time of qualitytogether. I feel so fortunate for the opportunitygiven to me.

Raluca Pintea, Romania

I met true friends and we are still in touch. Myhost family was like mine, they welcomed me likea daughter and on the last day they gave me a lotof presents for my family and for me. I’ll never for-get this! I’m so glad I was part of the project!

Noemi Nardini, Italy

It was my first experience abroad. I metdifferent cultures with the help of this project.

I made new friends. It was a wonderful experiencefor me.

Atakan Goksu, Τurkey

The week in Cyprus wasn’t like I imagined it wouldbe but nothing ever is the way we picture it. We can’t predict how people will act or howthings will turn out and that’s probably whatmakes everything so remarkable!On the other hand there are the people we spentour week with, they were the ones that trulymade places and moments special. What’s thepoint of doing all that if you don’t have someoneto share it with? We were lucky.We had our friends to share thosemoments with and I hope that these friendshipswill last forever. A girl can dream...

Andrada Maria Ion, Portugal

Aυτή τη χρονιά άλλος ένας κύκλος θακλείσει για το σχολείο μας. Ο κύκλοςτου διετούς προγράμματος Erasmus+,

στο οποίο συμμετείχε το σχολείο μας μαζί μεπέντε άλλα σχολεία από Ιταλία, Γαλλία, Τουρ-κία, Πορτογαλία και Βουλγαρία. Ένα πρό-γραμμα που άφησε εκείνους που τους δόθη-κε η ευκαιρία να συμμετάσχουν (καθηγητέςκαι μαθητές) πλουσιότερους. Όχι οικονομικάφυσικά, αλλά σε γνώσεις και εμπειρίες, οιοποίες θα μείνουν για πάντα χαραγμένεςστον καθένα από εμάς. Το δικό μας πρόγραμ-μα στόχευε στην επαφή των μαθητών με τατουριστικά επαγγέλματα, την ένταξη ατόμωνμε αναπηρίες στον τουριστικό τομέα αλλά καιστην καλύτερη εκμάθηση των κανόνων πρώ-των βοηθειών.

Το σπουδαιότερο πράγμα που προσφέρουντέτοιου είδους προγράμματα αλλά και ο λόγοςπου πολλοί θέλουν να ασχοληθούν με αυτάείναι φυσικά το ταξίδι. Η εμπειρία του να φι-λοξενηθείς και να φιλοξενήσεις. Στο συγκε-κριμένο πρόγραμμα, τα τελευταία δύο χρόνια,“ταξιδέψαμε” το σχολείο μας από τη μία μέχριτην άλλη άκρη της Ευρώπης με δυναμικούς μα-θητές-εκπροσώπους που έδειξαν πως και στο

μικρό νησί που ζούμε γεννιούνται... «μεγάλες»προσωπικότητες!

Ήρθε όμως και η σειρά μας. Νοέμβριος του2017. Εβδομάδα 19-26/11. Είχαμε την ευκαιρίανα αποδείξουμε γιατί οι ξένοι αποκαλούν τουςΚύπριους ως έναν από τους «πιο φιλόξενουςλαούς». Περήφανα μπορώ να δηλώσω πως τοπετύχαμε στο έπακρο. Επισκεφτήκαμε αξιοπρό-σεχτους τόπους και μέσα από αυτό καταφέραμενα γνωρίσουμε ακόμα και εμείς τη χώρα μας κα-λύτερα. Δεν μπορούμε να κρύψουμε πως δεχτή-καμε έντονα σχόλια για κάποιες συνήθειες πουέχουμε ως λαός (π.χ. υπερβολικά πολλά σκου-πίδια στους δρόμους) αλλά και πως το σχολείομας έχει την όψη φυλακής από τα ατέλειωτα καιγκρίζα κάγκελα που το περιβάλλουν).

Γενικά όμως η εβδομάδα κύλησε ομαλά και κα-ταφέραμε να δημιουργήσουμε δεσμούς με παι-διά στην άλλη άκρη της Ευρώπης. Το ότι μέχρικαι σήμερα διατηρούμε επαφή μαζί τους, είναιτρανταχτή απόδειξη του πόσο βαθιά συναι-σθήματα μπορούν να δημιουργηθούν μέσα σεμια βδομάδα μεταξύ αγνώστων, αν υπάρχει ηκατάλληλη χημεία και δεκτικότητα.

Γιώργος Απέητος Γ2

ÎÂÓÙÚÈÎfi Ì·ıËÙÈÎfi Û˘Ì‚Ô‡ÏÈÔ23

� Χαιρόμαστε πολύ που θα έχουμε αυτή τη

συζήτηση μαζί σας και σας ευχαριστούμε για τον

χρόνο σας. Ας αρχίσουμε με τους στόχους της

φετινής σχολικής χρονιάς. Ποιοι είναι αυτοί και

ποιος είναι ο σημαντικότερος για σας;

Μιχάλης: Οι στόχοι μας για αυτή τη σχολική χρο-νιά είναι η ευημερία των μαθητών και ένα καλόσχολικό περιβάλλον για καθέναν από αυτούς. Φυ-σικά, στόχος μας είναι επίσης και ένα πολύ δυνατόMusic Night μέσω του οποίου ελπίζουμε να γίνεικαλή προβολή του σχολείου έτσι ώστε να δείξουμετι σημαίνει Απόστολος Βαρνάβας! Έχουμε ξεκινήσεινα μαζεύουμε λεφτά για το γεγονός αυτό και έχου-με ήδη διοργανώσει άλλα events όπως το «Met inLav». Θα διοργανώσουμε επίσης παζαράκια γιατους απόρους και το φούτσαλ του σχολείου, ώστενα ψυχαγωγούνται οι συμμαθητές μας τα διαλείμμα-τα. Θέλουμε σίγουρα να κάνουμε και κάποια δωρεάστο σχολείο και ελπίζουμε να τα καταφέρουμε μετα έσοδα που θα έχουμε από τις εκδηλώσεις πουδιοργανώνουμε. Το πιο σημαντικό όμως από όλουςτους στόχους μας είναι η ευημερία των μαθητών.

� Μιχάλη, αναφέρθηκες στο Music Night ως

έναν από τους κύριους σας στόχους. Πολλά άλλα

σχολεία κάνουν παρόμοια events. Αντιμετωπίζετε

την επιτυχία του Music Night ανταγωνιστικά σε

σχέση με τα άλλα σχολεία; Και αν ναι, αυτό είναι

γόνιμο;

Μιχάλης: Είτε το επιθυμούμε είτε όχι, ανταγωνι-σμός υπάρχει όχι μόνο από εμάς αλλά και από άλ-λα σχολεία. Όλοι θέλουν να κάνουν το καλύτεροMusic Night! Σίγουρα δεν πιστεύω ότι είναι γόνι-μο… Πιστεύω ότι θα έπρεπε να συνεργαζόμαστεαλλά δυστυχώς ή ευτυχώς δεν γίνεται αυτό. Είναιη τέταρτη χρονιά που θα γίνει το δικό μας MusicNight και πιστεύω είναι πολύ καλό.

� Τι μπορεί να αναμένει κάποιος που θα έρθει

για πρώτη φορά να το παρακολουθήσει;

Σίγουρα θα διασκεδάσει πολύ. Θα του μείνει αξέ-χαστο και ειδικά φέτος με την προετοιμασία πουκάνουμε αναμένεται να είναι το καλύτερο που έγι-νε μέχρι τώρα.

� Πώς θα προσελκύσετε κάποιο άτομο που

ήρθε σε παλαιότερα Music Night και δεν πέρασε

καλά ώστε να ξαναέρθει;

Χρίστος: Δεν μπορούμε να εξαρτώμαστε από πα-λαιότερες χρονιές. Πρέπει εμείς οι ίδιοι να κάνου-με την καλύτερη διαφήμιση που μπορούμε ώστε ναπαραβρεθούν και άτομα που μπορεί να έχουν αμ-φιβολίες για την επιτυχία του.

Μιχάλης: Δεν είναι μόνο από εμάς που εξαρτάταιαλλά και από το σχολείο. Σίγουρα το ξεκινούμεεμείς και αν δεν το ξεκινήσουμε σωστά εμείς δενμεταφέρεται με τον τρόπο που πρέπει στο σχο-λείο. Για παράδειγμα το 2016 ξεκινήσαμε από νω-ρίς και μεταφέρθηκε το αίσθημα συμμετοχής καιπροώθησης σε όλο το σχολείο. Η διαφήμιση δενέγινε από 7 άτομα αλλά από 207 για αυτό είχαμεθετικό αποτέλεσμα.

� Να περάσουμε τώρα σε κάτι άλλο. Τα

συμβούλια πολλών άλλων σχολείων αντιπροσω -

πεύουν κάποια πολιτική ιδεολογία. Πιστεύετε ότι

αυτό συμβαίνει και στο δικό μας συμβούλιο;

Μιχάλης: Μας πλησιάζουν διάφορες πολιτικές ορ-γανώσεις μαθητών και προσπαθούν να μας εντά-ξουν στις οργανώσεις τους. Εμείς όμως, ακόμη κιαν έχουμε κάποια πολιτική θέση ή ανήκουμε σε κά-ποια πολιτική παράταξη, δεν το εκφράζουμε εντόςτου σχολείου. Προσωπικά δεν μου αρέσει η εμ-πλοκή ενός μαθητικού συμβουλίου στην πολιτι-

συνέντευξη

Το κεντρικό μαθητικό συμβούλιο του ΛΑΒ, αποτελούμενο από ανήσυχα πνεύματα και ενδιαφέ-ρουσες προσωπικότητες, αναμφίβολα είναι ένα άξιο αντιπροσωπευτικό σώμα. Κανείς δεν μπο-ρεί να ισχυριστεί πως το φετινό ΚΜΣ δεν ενεργεί ή δεν προσφέρει, αφού τα μέλη του ήδη έχουν

οργανώσει πληθώρα εκδηλώσεων και δράσεων. Παράλληλα, η μέχρι τώρα πορεία τους καθρεφτίζει και ταμελλοντικά πλάνα του ΚΜΣ, που απαιτούν κόπο, οργάνωση και πολλές ώρες δουλειάς.

Η Συντακτική Ομάδα της εφημερίδας μας συζήτησε μαζί τους για θέματα που αφορούν όλους τους μαθητές τουΛΑΒ, όπως το «LAV MUSIC night» και άλλες δράσεις τους. Στη συνέντευξη που ακολουθεί θα διαβάσετε επίσης τιςαπόψεις τους γύρω από θέματα που αφορούν τους μαθητές και το σχολείο αλλά και πολλά άλλα ενδιαφέροντα. Εμείς τουςευχαριστούμε για τον χρόνο που διέθεσαν να μας μιλήσουν, την προθυμία, την ειλικρίνεια και το χιούμορ τους σ’ αυτή την πολύευχάριστη συζήτηση που είχαμε μαζί τους.

Παναγιώτης Αντωνιάδης Γ1

Εκ μέρους της Συντακτικής Ομάδας

Το ΚΜΣ του σχολείου μας

Πρόεδρος: Μιχάλης Ταλιαδώρος Γ7

Αντιπρόεδρος: Ηλίας Θεολόγου Γ10

Γραμματέας: Νάγια Γεωργίου Α21

Ταμίας: Χρίστος Χαραλαμπίδης Γ1

Μέλη

Σοφία Πέτρου Β4Γιώργος Θεοδοσίου Β8Έλενα Φωτιάδου Α42

Ένα ΚΜΣ γεμάτο ειλικρίνεια, χιούμορ και ζωντάνια

κή... Πού χωρά η πολιτική σε ένα παζαράκι ή μιαεκδήλωση...; Πραγματικά δεν μπορώ να καταλά-βω. Είναι για μας δύο διαφορετικά πράγματα.

� Χρίστο, απευθύνομαι σε σένα που είσαι ο

ταμίας. Τα λεφτά του ταμείου του ΚΜΣ είναι

πάντα ένα θέμα που απασχολεί τους μαθητές. Τι

σκοπεύετε να κάνετε με τα λεφτά που μαζεύετε;

Έχετε κάποιο πλάνο;

Χρίστος: Για οποιαδήποτε δράση που οργανώνειτο ΚΜΣ παίρνουμε αποδείξεις και ενημερωνόμαστεόλοι για τα έξοδα, ώστε να μην υπάρχει ασάφειαόπως ίσως υπήρχε άλλες χρονιές. Ο απώτερός μαςστόχος είναι η βοήθεια των άπορων μαθητών αλλάκαι η καταβολή χρημάτων για τη διεξαγωγή εκδη-λώσεων. Η κάθε δράση που γίνεται και τα έσοδαπου μαζεύονται δεν είναι κάτι που κάνουμε για μας.Είναι μια συλλογική και εθελοντική πράξη προςόφελος όλων των μαθητών του σχολείου μας.

� Τι είναι αυτό που ώθησε τον καθένα από

εσάς να θέλει να είναι μέλος του ΚΜΣ;

Ηλίας: Θέλω να δω το σχολείο να βελτιώνεται καιθα το προσπαθήσω αυτό μέσα από τη δράση μου.

Γιώργος: Εγώ προσωπικά ήθελα πάντα να είμαιστο ΚΜΣ. Μου αρέσει γιατί έχουμε μια καλή συ-νεργασία και θέλω να βοηθήσω να γίνει το σχο-λείο μας καλύτερο.

Έλενα: Επειδή όλοι νοιαζόμαστε για το σχολείο,γι΄ αυτό και κάνουμε ό,τι μπορούμε για να το βοη-θήσουμε.

Σοφία: Μου αρέσει να ασχολούμαι με παρόμοι-ους θεσμούς, γιατί με βοηθούν να κοινωνικοποι-ηθώ και να γνωρίσω καινούριους ανθρώπους. Επί-σης ήθελα πάντα να βοηθήσω το σχολείο μας.

Νάγια: Επειδή αλήθεια αγαπώ το σχολείο μου καιθέλω το καλύτερο για την ευημερία των μαθητώνκαι μια ευχάριστη μαθητική ζωή για όλους.

Χρίστος: Θέλω να αντιπροσωπεύσω αξιοπρεπώςκαι με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τους μαθητέςτου ΛΑΒ. Πιστεύω ότι με τη συνεργασία με τα άλ-λα μέλη του ΚΜΣ και ιδιαίτερα με τον πρόεδρόμας, που είμαστε τυχεροί που τον έχουμε, μπορού-με να κάνουμε μεγάλα πράγματα για το σχολείο καινα είμαστε περήφανοι. Ο δρόμος τη επιτυχίας εί-ναι πολύ μεγάλος και το μυστικό της είναι η συνερ-γασία. Πιστεύω πως εμείς έχουμε ήδη διανύσει τονμισό δρόμο.

Μιχάλης: Αυτό που με ωθεί εμένα να συνεχίσω εί-ναι ότι είμαστε όλοι μια καλή παρέα. Εκτός από συ-νεργάτες είμαστε και φίλοι. Η εμπιστοσύνη πουμας δείχνουν οι άλλοι μαθητές είναι πολύ σημαν-τική. Μπορεί αυτό να είναι και το πιο σημαντικό κί-νητρο για μας. Πιστεύω ότι το σχολείο μας έχειπολλές δυνατότητες σε πολλούς τομείς και εμείς

θέλουμε μόνο να αξιοποιήσουμε αυτές τις δυνα-τότητες για να δημιουργήσουμε το καλύτερο δυ-νατό σχολικό περιβάλλον.

� Είστε δημοφιλή άτομα αφού έχετε εκλεγείστο ΚΜΣ και έχετε υποχρέωση απέναντι σεόλους μας... λαμβάνετε αποφάσεις που μαςαφορούν. Έχετε επίσης επαφή με αλλά δημοφι-λή άτομα, τα οποία όμως κάποιες φορές παίρ-νουν λανθασμένες αποφάσεις. Ποιες είναι οισυμβουλές σας προς αυτούς, αφού εσείς πρέπεινα έχετε μια υποδειγματική στάση απέναντιστους υπόλοιπους μαθητές.

Μιχάλης: Να σκέφτονται τις συνέπειες των πράξε-ών τους και να δρουν για το σύνολο και όχι γιατον εαυτό τους. Αν κάποιος από αυτούς θέλει βοή-θεια με οτιδήποτε, εμείς είμαστε εδώ για όλους.

� Υπάρχουν μαθητές που κάνουν παραπτώ-

ματα. Ποια είναι η δική σας στάση απέναντί

τους, ώστε να αποφεύγεται η σύγκρουση με τη

Διεύθυνση του σχολείου;

Μιχάλης: Πιστεύω πως το σχολείο αποτελείται απότρεις βασικούς παράγοντες: τη Διεύθυνση, το ΚΜΣκαι τον Σύνδεσμο Γονέων. Συνεργαζόμαστε μεταξύμας όσο μπορούμε. Όταν για παράδειγμα ένας μα-θητής παραπεμφθεί για κάποιο παράπτωμα στο πει-θαρχικό συμβούλιο, δύο αντιπρόσωποι από τοΚΜΣ είμαστε εκεί για τον μαθητή αυτόν και προσπα-θούμε να παρθεί η καλύτερη απόφαση, όχι μόνο γιατον ίδιο αλλά για όλους. Δεν μπορούν τα τρία αυ-τά σώματα να μην έχουν τις συγκρούσεις τους... ανγίνει αυτό, οδηγούμαστε στον δρόμο του ενός...έχουμε τις συγκρούσεις μας, όμως προσπαθούμε ναβρίσκουμε πάντα την καλύτερη κοινή λύση.

Χρίστος: Δεν είμαστε στο ΚΜΣ για να κρίνουμεποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο. Είμαστε εδώ γιανα βρίσκουμε κοινές λύσεις που να εξυπηρετούνόλους.

� Την πρώτη μέρα της φετινής σχολικής χρο-

νιάς αλλά και την τελευταία πριν τις διακοπές

των Χριστουγέννων, το ΛΑΒ είχε ένα ιδιαίτερο

τρόπο να γιορτάσει... Το ΚΜΣ γνώριζε ότι θα

συνέβαιναν αυτά τα περιστατικά;

Μιχάλης: Όσον αφορά την πρώτη μέρα δεν υπήρ-χε καν ΚΜΣ. Για τα γεγονότα της τελευταίας μέραςπριν τις διακοπές των Χριστουγέννων, το ΚΜΣγνώριζε και συμμετείχε αλλά όχι όλα τα μέλη του.Όσον αφορά τα επεισόδια αυτά, απολογηθήκαμεόχι μόνο τα τρία μέλη του που είμαστε τελειόφοι-τοι αλλά και όλοι οι τελειόφοιτοι. Μιλήσαμε με τηδιευθυντική ομάδα και λύσαμε το πρόβλημα.

� Τι μήνυμα περνούν, κατά τη γνώμη σας,

τέτοιου είδους επεισόδια που έχουν έντονο το

στοιχείο του χουλιγκανισμού;

Μιχάλης: Εξαρτάται πώς ορίζεις τον χουλιγκανι-σμό. Αν εννοείς βανδαλισμούς και βία, δεν είναικάτι που κάναμε...

� Συμπεριφορές όχλου και συνθήματα...

Μιχάλης: Από τη στιγμή που απολογήθηκα, ση-μαίνει ότι δεν συμφωνώ με αυτές τις συμπεριφο-ρές. Ό,τι κάναμε το κάναμε για να διασκεδάσουμεαλλά ο τρόπος ήταν λανθασμένος.

Ηλίας: Ήταν κάτι που κάναμε για μας. Δεν θέλαμενα διαταράξουμε την ηρεμία του σχολείου, αλλάνα περάσουμε καλά. Δεν σκεφτήκαμε σωστά τιςσυνέπειες και το κακό μήνυμα. Έχουμε συζητήσειμε τη Διεύθυνση και το ζήτημα έκλεισε.

� Μέσα από τη μέχρι τώρα δράση σας φαί-

νεται ότι έχετε την ικανότητα να οργανώνετε και

να προωθείτε εκδηλώσεις. Βοηθήσατε στην ορ-

γάνωση και άλλων εκδηλώσεων του σχολείου,

όπως είναι η Ποιητική Βραδιά και το Θέατρο;

Μιχάλης: Η ποιητική βραδιά δεν είναι μια εκδήλω-ση για την οποία θα πουληθούν εισιτήρια ούτεδιοργανώνεται από μαθητές. Η βοήθεια που προ-σφέραμε νομίζω ως ΚΜΣ είναι ότι οι πιο πολλοίαπό εμάς συμμετείχαμε οι ίδιοι στη βραδιά αυτή.Όσον αφορά το θέατρο έχω μιλήσει ήδη με τονυπεύθυνο καθηγητή και είμαστε πρόθυμοι να βοη-θήσουμε με ό,τι χρειαστεί, π.χ. να προωθήσουμετην παράσταση ή να πουλήσουμε εισιτήρια.

� Ένα καταληκτικό σχόλιο...

Χρίστος: Θα ήθελα να πω κάτι που πιστεύω ότι εί-ναι καλά να ακουστεί και να γνωρίζουν οι συμμα-θητές μας. Ακούμε διάφορες κριτικές για τις δρά-σεις που διοργανώνουμε, θετικές και αρνητικές, αλ-λά και σχόλια για βελτίωση. Απλά θέλω να πω πωςδεν είναι τόσο εύκολο να γίνει μια δράση. Θέλειπάρα πολλή δουλειά και κόπο. Εμείς, παρ’ όλη τηδουλειά που κάνουμε οι ίδιοι, προσπαθούμε να εί-μαστε όσο πιο δημοκρατικοί γίνεται, βάζουμε ψη-φοφορίες στο facebook και ακούμε γνώμες. Θέ-λω να το ξεκαθαρίσω αυτό... Σίγουρα είμαστε σεαυτή τη θέση για να παίρνουμε κάποιες αποφάσειςεμείς οι ίδιοι αλλά οι περισσότερες και οι πιο ση-μαντικές αποφάσεις μας φροντίζουμε να είναι όσοπιο καθολικές και δημοκρατικές μπορούμε.

Μιχάλης: Θέλω να ευχηθώ σε όλους καλή χρονιάκαι καλή επιτυχία στις Παγκύπριες και Προαγωγι-κές εξετάσεις. Και πωρωθείτε κι εσείς το MusicNight. Γιατί γουστάρω όπως γούσταρα παλιά...!

Ευχαριστούμε πολύ και καλή θητεία!

Απομαγνητοφώνηση – Επιμέλεια:

Αθηνά Γιωργαλλέττου Γ2

ÎÔÈÓˆÓ›·/ÔÈÎÔÓÔÌ›·24

Καταναλώνω άρα ζω ή ζω άρα καταναλώνω; «Ψωνίζω, άρα ζω!», διατυπώνεται

σλόγκαν τυπωμένο σε μια τσάν-τα χειρός γνωστής αλυσίδας

γερμανικών πολυκαταστημάτων. Ένα σύνθη-μα το οποίο αντικατοπτρίζει πλήρως και εύ-στοχα την εξάρτηση των καταναλωτών απότα υλικά αγαθά ως απόρροια της καταναλω-τικής μανίας των σύγχρονων κοινωνιών. Ηκαθιέρωση των ημερών προσφορών και πε-ριόδων εκπτώσεων εκ μέρους των καπιταλι-στικών κοινωνιών της δύσης (λ.χ. «BlackFriday»), η εξάπλωση, η καθολική αποδοχήκαι υιοθέτησή τους, έχουν οδηγήσει στη δη-μιουργία μιας παγκόσμιας τάσης υπερεκτίμη-σης των υλικών αγαθών και στην υπερκατα-νάλωση όλο και περισσότερων πρώτωνυλών κατά την τελευταία πεντηκονταετία. Οισύγχρονοι πολίτες ορίζουν την κατανάλω-ση ως έναν αυτοσκοπό για τους ίδιους, μιανύψιστη αξία και μιαν αρχή που τους εκφρά-ζει και τους καθορίζει ως όντα. Γιατί όμως οκαταναλωτισμός συνιστά πληγή για την κοι-νωνία μας και ποια τα πιθανά μέτρα εξομά-λυνσης του μανιώδους υπερκαταναλωτι-σμού;

Ο υπερκαταναλωτισμός οδηγεί το αγορα-στικό κοινό με μαθηματική ακρίβεια στηνπαθητικότητα, στην αλλοτρίωση και στον«ωχαδελφισμό». Οι καταναλωτές, πλήρωςεπηρεαζόμενοι από τα ρεύματα του πρό-σκαιρου ευδαιμονισμού από την κατάκτησηυλικών αγαθών και υπεξούσιοι των σειρή-νων της διαφήμισης, αιχμαλωτίζουν τη σκέ-ψη τους σε ψευδεπίγραφες ανάγκες. Έτσι,δεν βρίσκονται σε θέση να διυλίσουν όσαπροβάλλονται και να αξιολογήσουν κριτικάτις πληροφορίες που λαμβάνουν. Κατά αυ-τόν τον τρόπο, δεν διεκδικούν αλλαγές καιμεταρρυθμίσεις, δεν συμμετέχουν στα κοι-νά (λ.χ. λήψη σημαντικών αποφάσεων) καιπαραγκωνίζουν τις αληθινές αξίες της ζωής(οικογένεια, συλλογικότητα, αγάπη και επι-κοινωνία).

Ο καταναλωτισμός πιθανόν να αποτελέσειαίτιο για κοινωνικό ρατσισμό και ανισότη-τες, εγκληματικότητα, περιθωριοποίηση του

ατόμου και σπατάλη. Ουκ ολίγοι είναι πλέ-ον οι άνθρωποι, οι οποίοι, χωρίς επίγνωσητων ευεργετημάτων της αποταμίευσης καιτης ορθολογικής οικονομικής διαχείρισης,σπαταλούν ολόκληρες περιουσίες και οικο-νομίες χρόνων σε ακριβά ξενοδοχεία, ρού-χα και αυτοκίνητα πολυτελείας. Αφιερώνουνάφθονο από τον πολύτιμο τους χρόνο γιαέρευνα αγοράς ή «ψώνια βιτρίνας» και αφούέχουν αποκτήσει (δήθεν) όσα επιθυμούν,αισθάνονται και αυτοχαρακτηρίζονται ανώ-τεροι των υπολοίπων. Κατ’ αυτόν τον τρό-πο περιθωριοποιούνται τα άτομα με λιγότε-ρα εισοδήματα και διακρίνονται οι «φτω-χοί» από τους «πλουσίους».

Το περιβάλλον υπόκειται σε μεγάλες κατα-στροφές χάριν της υπερ-παραγωγής αγα-θών. Ας προσπαθήσουμε να φανταστούμεέναν κόσμο χωρίς διαφημιστικές πινακίδες,γιγαντοαφίσες, εργοστάσια, πολυκαταστή-ματα, κουτιά συσκευασιών και καροτσάκιατου σούπερ μάρκετ. Μπορούμε; Ακόμη κι αντο προσπαθήσουμε, μόλις έλθουμε σε επα-φή με το μεγάλο καρότσι μια υπεραγοράς,είναι σχεδόν αδύνατον να αντισταθούμε

στην επιθυμία μας να το γεμίσουμε με ψώ-νια, τα περισσότερα εκ των οποίων είναι βέ-βαιον ότι θα καταλήξουν σε κάποια χωμα-τερή είτε στη θάλασσα, όπου τα πλαστικάπλέον καλύπτουν τεράστιες επιφάνειες τουΑτλαντικού και του Ειρηνικού ωκεανού! Αςμη μιλήσουμε καλύτερα για τους ρύπους τωνβιομηχανιών οι οποίες παράγουν πλήθοςάχρηστων πλαστικών αντικειμένων, εκλύον-τας στην ατμόσφαιρα δηλητηριώδη αέρια.

Επιβεβλημένη θεωρείται η ανάγκη για άμεσηδράση των αρμοδίων οι οποίοι οφείλουννα δώσουν έμφαση στην προαγωγή της αν-τικαταναλωτικής και ανθρωπιστικής παιδεί-ας. Η τελευταία διδάσκει στον νέο άπλεροάνθρωπο τις αξίες της επικοινωνίας, τουδιαλόγου και τον καθιστά αυτεξούσιο καιικανό να διαφοροποιήσει το χρήσιμο απότο αχρείαστο, το σημαντικό από το ανώφε-λο, τη διαφημιστική παραπληροφόρηση απότην ορθή ενημέρωση. Γι’ αυτό και το σχο-λείο έχει καθήκον να εντάξει στα αναλυτικάπρογράμματα μαθήματα, σεμινάρια και δια-λόγους περί θεμάτων της διαφήμισης και τηςυγιούς κατανάλωσης.

Η οικογένεια, οι πνευματικοί άνθρωποι καιη πολιτεία κατέχουν ένα αναπόσπαστο μέ-ρος ευθύνης έναντι των μελλοντικών γενε-ών. Αρχικά, η οικογένεια οφείλει να ενστα-λάξει στο νεαρό παιδί-άνθρωπο αξίες όπωςτο μέτρο και η αποταμίευση και να το εφο-διάσει με παραδείγματα υγιών καταναλωτι-κών προτύπων. Έπειτα, δίνοντας το παρά-δειγμά τους οι πνευματικοί άνθρωποι, ωςθεματοφύλακες γενικότερα των ιδεωδώνκαι ειδικότερα της υγιούς κατανάλωσης,έχουν χρέος να την απελευθερώσουν απότον λαβύρινθο της απερίσκεπτης υπερκατα-νάλωσης. Τέλος, η πολιτεία επιβάλλεται ναπροστατεύσει το καταναλωτικό κοινό με τονα καθιερώσει τους αναγκαίους νόμους πουαπαγορεύουν τις ύπουλες διαφημίσεις καινα περιορίζει τις ποικίλες αυθαιρεσίες τωνεμπόρων, των μεγαλοεπιχειρηματιών καιτων επιτήδειων διαφημιστών που φαντά-ζονται την κοινωνία ως μία πειθήνια και πλα-δαρή αδηφάγο μάζα.

Ο υπερκαταναλωτισμός μαστίζει σήμερα τηνανθρωπότητα. Ως μια τάση εμφανιζόμενητον τελευταίο μισό αιώνα, ο καταναλωτισμόςθέτει το άτομο σε διαρκή αγοραστική εγρή-γορση, υπονομεύει τον ορθολογισμό του,το απομακρύνει από το ουσιώδες νόημα τηςζωής και το οδηγεί χωρίς αμφιβολία στησπατάλη και την ηθική παρακμή. Σε καμία πε-ρίπτωση όμως δεν μπορούμε να φτάσουμεστο σημείο, όπου μιλώντας για τον σύγχρο-νο άνθρωπο, να τον αποκαλούμε ως “ΗοmoConsumens”. Ήρθε ο καιρός να δράσουμεκαι να λάβουμε τα αναγκαία μέτρα έτσι ώστετο πανδαιμόνιο του υπερκαταναλωτισμού νααποτελεί παρελθόν, τουλάχιστον για τις εκλε-πτυσμένες κοινωνίες. Έτσι, θα μπορούμε τε-λικά να μιλούμε για μια ρηξικέλευθη και ριζο-σπαστική εποχή, ξένη από χειραγωγήσεις,πρόσκαιρο ευδαιμονισμό και σπατάλη. Αρ-κεί στη θέση του «καταναλώνω, άρα υπάρ-χω» να παραφράσουμε τον Ντεκάρτ: «σκέ-πτομαι αντικαταναλωτικά και ανθρωπιστικάεπειδή θέλω να υπάρξω ηθικά»!

Χριστίνα Σάββα Γ3

Λευκωσία 24 Νοεμβρίου του 2017. Μιαπόλη γεμάτη «κίνηση». Μάλλον καλύ-τερα ακινησία. Σχολάνοντας περιμένω

για αρκετή ώρα (περισσότερη της συνηθισμέ-νης) τους γονείς να με πάρουν. Στον δρόμοαπέναντι βλέπω ουρές ακίνητων αυτοκινήτωνστα φώτα τροχαίας. Πού παν όλοι; Μια Πα-ρασκευή μεσημέρι δεν παρατηρείται συνήθωςτέτοια κυκλοφοριακή συμφόρηση. Ρωτάω τημητέρα μου και μου λέει πως η σειρά των οχη-μάτων κατευθύνεται προς τα πολυκαταστήμα-τα... Α, ναι ξέχασα! Είναι το λεγόμενο «BlackFriday», επιτρέψτε μου να το χαρακτηρίσω ως«Αμερικανική Παρασκευή». Εσύ δεν το αντι-λήφθηκες; Δεν είδες κάτι να αλλάζει; Ένα τρέ-ξιμο, μιαν ανησυχία;

Αμερικάνικης προέλευσης, το Black Friday,αποτελεί για εκατομμύρια ανθρώπους τηνπλέον κατάλληλη μέρα για να κάνουν τις πιοσημαντικές χριστουγεννιάτικες αγορές. ΤοBlack Friday είναι η Παρασκευή που ακολου-θεί την αμερικανική γιορτή της Ημέρας τωνΕυχαριστιών και συνήθως πραγματοποιείταιστο διάστημα μεταξύ 23-29 Νοεμβρίου.

Ο όρος «Black Friday» πρωτοεμφανίστηκε τηδεκαετία του ΄60 όταν αστυνομικοί στη Φι-

λαδέλφεια της Αμερικής παραπονιούνταν γιατη συμφόρηση στους δρόμους τόσο από αυ-τοκινητιστές όσο κι από πεζούς.

Παρόλο που κατά τη διάρκεια του 19ου αι-ώνα ο όρος «Black Friday» χρησιμοποιήθη-κε για τη μεγάλη οικονομική ύφεση του1869, όταν δηλαδή επενδυτές της Νέας Υόρ-κης έχασαν τεράστια χρηματικά ποσά στοχρηματιστήριο, μέχρι τα τέλη της δεκαετίαςτου ΄80 οι λιανοπωλητές έδωσαν στον όροέναν θετικό χαρακτήρα και έκτοτε η «BlackFriday» σηματοδότησε την Παρασκευή μετάτην «Ημέρα των Ευχαριστιών», μια ημέρα πουτα καταστήματα της Αμερικής περιμένουν όλοτον χρόνο διότι πετυχαίνουν μεγάλα κέρδη.

Αναρωτιέμαι λοιπόν... Μια το Black Friday,μια το Halloween, μια ο Santa Claus... Μή-πως έχουμε αποκτήσει αμερικάνικη ιθαγένεια,βρε παιδιά; Για να ξερω τι να δηλώνω στιςφόρμες που θα συμπληρώνω, όχι τίποτα άλ-λο! Αυτό που έμεινε είναι να υιοθετήσουμε κιεμείς το Thanks Giving...

Πώς θα μας φαινόταν εάν οι Αμερικάνοι κα-θιέρωναν την αργία των Τριών Ιεραρχών, τιςπαραδόσεις της Καθαράς Δευτέρας και τα έθι-μα του Πάσχα και των Χριστουγέννων; Θα

λέγαμε φυσικά πως «δεν ανήκουν στηνταυτότητά τους». Αλλά Black Fridayκαι το Halloween ταιριάζει στη δικήμας ταυτότητα, έτσι; Αν μπορούμενα τα αποκαλούμε βέβαια στοιχείαπαράδοσης…

Ο μανιώδης καταναλωτισμός τωνημερών γύρω από

και εφήμερη ικανοποίηση. Τίποτα βαθύτεροκαι τίποτα περισσότερο από αυτό…

Πάντως για όσους είχατε ψωνίσει εκείνη τηνΠαρασκευή και είχατε πλήρως εκμεταλλευτείτις προσφορές των πολυκαταστημάτων, τότεζήσατε την ολοκληρωμένη αμερικάνικη συνή-θεια του Black Friday!

Χριστίνα Σάββα Γ3

ημέρα καταναλωτισμού και πρόσκαιρου ευδαιμονισμούBlack Friday

το Black Friday αποτελεί με βεβαιότητα ένααποτέλεσμα των ύπουλων σειρήνων της δια-φήμισης από πλευράς των μεγάλων καταστη-ματαρχών και εμπόρων. Και τι μας δίνουν στηντελική τα ψώνια αυτών των ημερών πέραν τωνμεγάλων εξόδων που προσκομίζουν σε κάθενοικοκυριό;

Τίποτα άλλο παρά πρόσκαιρο ευδαιμονισμό

Γιώ

ργο

ς Π

ετρίδ

ης

Γ6

Ù¯ÓÔÏÔÁ›·/ÂÈÛÙ‹ÌË25

Ένα από κύρια χαρακτηριστικά της σύγ-χρονης εποχής είναι η τεχνολογία, ηοποία με τη βοήθεια της επιστήμης εξε-

λίχθηκε ραγδαία τα τελευταία χρόνια. Ωςαποτέλεσμα της τεχνολογικής ανάπτυξης, οάνθρωπος κατάφερε να προχωρήσει σε νέεςανακαλύψεις και εφευρέσεις που προκάλεσανριζικές αλλαγές σε όλους τους τομείς τηςζωής του. Οι συνέπειες που προκύπτουν απότην πρόοδο της τεχνολογίας είναι ως επί τοπλείστον θετικές. Δεν θα μπορούσαμε όμωςνα παραβλέψουμε και τον αρνητικό αντίκτυ-πο που έχει σε πολλές εκφάνσεις της ανθρώ-πινης ζωής αλλά και στο φυσικό περιβάλλον.

Θα επικεντρωθούμε αρχικά στα θετικά απο-τελέσματα της τεχνολογίας που αδιαμφισβή-τητα, επιτελώντας τον αρχικό σκοπό της,ευεργέτησε την ανθρωπότητα και διευκόλυνεκατά πολύ τη ζωή του ανθρώπου. Καταρχάς,με την τεχνολογική πρόοδο, δημιουργήθη-καν μηχανές που απάλλαξαν τον άνθρωποαπό τον μόχθο και αύξησαν την παραγωγή.Πιο απλά, παράγονται τώρα περισσότεραπροϊόντα σε λιγότερο χρόνο, με μειωμένοκόπο και κόστος. Ως εκ τούτου, οι συνθήκεςεργασίας βελτιώθηκαν κι επιτεύχθηκε η άνο-δος του ανθρώπινου βιοτικού επιπέδου. Ανα-λυτικότερα, σήμερα ο άνθρωπος απολαμβά-νει πιο πολλές ανέσεις κι αγαθά έχοντας αυ-ξημένες επιλογές στη διατροφή, την ενδυμα-σία, την κατοικία, τη διασκέδαση, τη μόρφω-σή του και άλλα. Επιπλέον, ο άνθρωπος απέ-

κτησε περισσότερο ελεύθερο χρόνο, τονοποίο μπορεί να αξιοποιήσει για την ψυχα-γωγία του, την ανάπτυξη των ενδιαφερόντωντου και την καλλιέργεια των χαρισμάτων του,που οδηγούν στην εσωτερική πληρότητα καιτην πνευματική δημιουργία. Παράλληλα, η τε-χνολογία, σε συνδυασμό με την επιστημονι-κή γνώση, βοήθησε τον άνθρωπο να απαλλα-γεί από προλήψεις και δεισιδαιμονίες του πα-ρελθόντος, που καθήλωναν την ανθρώπινησκέψη. Οι πνευματικοί ορίζοντες των αν-θρώπων διευρύνθηκαν και δημιουργήθηκανευνοϊκές συνθήκες για πολιτιστική ανάπτυξη.Επίσης, χάρη σε αυτή, βελτιώθηκαν τα μέσασυγκοινωνίας και μαζικής επικοινωνίας και εκ-μηδένισαν τις μεγάλες αποστάσεις που χώρι-ζαν τους ανθρώπους. Έτσι δόθηκε η δυνατό-τητα στους λαούς να έρχονται ευκολότερασε επαφή μεταξύ τους για αλληλεπίδραση,συνεργασία και πολιτισμικές ανταλλαγές. Τέ-λος, με τη βοήθεια της τεχνολογίας εξελίχθη-κε περισσότερο η ιατρική επιστήμη που είχεως επακόλουθο τη θεραπεία πολλών ασθε-νειών που μάστιζαν την ανθρωπότητα και τηνεπέκταση του μέσου όρου ζωής.

Εκτός όμως από τις ευεργετικές επιδράσειςτης, η τεχνολογία εγκυμονεί πληθώρα κινδύ-νων, οι οποίοι απειλούν τόσο τον άνθρωπο

όσο και τη φύση. Αρχικά, η αφθονία τωνπροϊόντων οδήγησε τον άνθρωπο στηνυπερκατανάλωση, επιδιώκοντας με κάθε μέ-σο την απόκτηση των υλικών αγαθών. Οιηθικές αξίες και τα ανθρώπινα ιδανικά ξέπε-σαν μπροστά στο κυνήγι του χρήματος. Οικοινωνικές σχέσεις των ανθρώπων έγιναν πιοεπιφανειακές και κερδοσκοπικές, με αποτέλε-σμα να καθορίζονται σε μεγάλο βαθμό απότο οικονομικό επίπεδο του καθενός κι όχιαπό τον πνευματικό πλούτο του ανθρώπου.Ταυτόχρονα, οι οικογενειακοί δεσμοί απο-δυναμώθηκαν και η επαφή ανάμεσα στα μέληεξασθένησε, εφόσον το ενδιαφέρον του κα-θενός στρέφεται προς την τεχνολογία. Πόσεςφορές δεν προτιμούμε την ενασχόληση μετην τηλεόραση, το κινητό τηλέφωνο ή τονηλεκτρονικό υπολογιστή παρά την ουσιαστική,πρόσωπο με πρόσωπο, επικοινωνία; Ακόμη,η τεχνολογική ανάπτυξη οδήγησε στη δημι-ουργία πολλών εργοστασίων, τα οποία γιανα παραγάγουν τα προϊόντα τους, εκλύουνκαυσαέρια. Οι ρυπογόνες αυτές ουσίες είναιβλαβερές για το φυσικό περιβάλλον και προ-καλούν ανεπανόρθωτες καταστροφές στηχλωρίδα και στην πανίδα, με συνέπεια τηνεξαφάνιση πολλών ζώων και φυτών από τονπλανήτη μας. Επιπρόσθετα, η βιομηχανική πα-

ραγωγή απαιτεί τεράστιες ποσότητες πρώτωνυλών κι αυτό έχει ως επακόλουθο οι φυσικοίπόροι της γης με την πάροδο του χρόνου ναεξαντλούνται. Επίσης, οι υπέρογκες ποσότη-τες εργοστασιακών απορριμμάτων ρυπαίνουνκαι μολύνουν το περιβάλλον σε ανησυχητικόβαθμό. Παράλληλα, με την καταστροφή τηςφύσης, απειλείται καθημερινά κι η ζωή τουανθρώπου. Η αλόγιστη χρήση μεταλλαγμέ-νων προϊόντων και φυτοφαρμάκων, καθώςκαι οι ανθυγιεινές συνθήκες διαβίωσης πουείναι απόρροια της τεχνολογικής ανάπτυξης,επιβαρύνουν την υγεία του ατόμου. Δεν θαμπορούσαμε βέβαια, ανάμεσα στα άλλα πουέχουμε αναφέρει, να παραγνωρίσουμε τις δυ-σμενείς επιπτώσεις ενός πιθανού ατυχήματοςστα εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας ή ενόςπυρηνικού πολέμου που θα σκόρπιζε τονόλεθρο σε ολόκληρη την ανθρωπότητα.

Συνοψίζοντας, αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι ητεχνολογία όσα οφέλη μπορεί να προσφέρειστον άνθρωπο, άλλα τόσα προβλήματα μπο-ρεί να προκαλέσει, όταν δεν χρησιμοποιείταιορθολογιστικά. Η χρήση της εξαρτάται απότον ίδιο τον άνθρωπο. Γι’ αυτό πρέπει να γί-νεται κάθε φορά με μέτρο και σύνεση, ώστενα αντλούμε από αυτή μόνο τα οφέλη της καινα μην τίθεται σε κίνδυνο η ανθρώπινη ύπαρ-ξη ή το μέλλον του πλανήτη μας.

Παναγιώτης Κόνικκος Α32

Κυριάκος Κόνικκος Α32

Τεχνολογία: Ευλογία ή απειλή;

Τεχνολογία CRIPSR: Η μεγαλύτερη επιστημονική επανάσταση του αιώνα μας;

Aπό την αρχαιότητα ο άνθρωπος είχεέναν διαχρονικό στόχο. Να πάρει τημοίρα του στα δικά του χέρια. Παρά τις

πολυάριθμες προσπάθειές του ανά τους αι-ώνες, παραμένει ένα από τα λίγα πράγματαπου φάνταζε ακατόρθωτο. Ωστόσο, μία νέαεπιστημονική ανακάλυψη έρχεται να καταρρί-ψει όσα θεωρούσαμε αναπόφευκτα μέχρι σή-μερα. Με την τροποποίηση του DNA ο άν-θρωπος ίσως να μπορεί πλέον να απαλλαγείαπό γενετικές ασθένειες αλλά και γενετικάπροκαθορισμένα χαρακτηριστικά, όπως το

ύψος και ο μεταβολισμός. Αν και κάτι τέτοιοείναι ήδη εφικτό σε κάποιο βαθμό στις μέρεςμας, το κόστος, ο χρόνος και η διαθεσιμότη-τα μιας τέτοιας τεχνολογίας το καθιστούσαναπρόσιτο. Με την τεχνολογία CRIPSR (Clu-stered Regularly Interspaced Short Palindro-mic Repeats) μάς δίνονται τεράστιες ευκαι-ρίες, αφού μπορούμε να μεταλλάξουμε όπωςεμείς θέλουμε το DNA. Με λίγα λόγια, γενε-τικά σύνδρομα και ασθένειες, όπως ο διαβή-της, το AIDS και η θαλασσαιμία, ίσως ανήκουνπλέον στο παρελθόν.

Χρησιμοποιώντας την τεχνολογία CRIPSRμπορούμε να κόψουμε μέρος του γενετικού

μας κώδικα, αναιρώντας έτσι ορισμένα γονί-δια ενώ σε συνδυασμό με άλλες μεθόδουςμπορούμε να αντικαταστήσουμε ή να προ-σθέσουμε γονίδια. Έτσι, μπορούμε να επιλέ-γουμε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που θαέχει ένα φυτό, ένα ζώο ή ακόμη και ένας άν-θρωπος. Από τα γενετικά μεταλλαγμένα φυ-τά, που θα παρέχουν τροφή και τα απαραίτη-τα θρεπτικά συστατικά σε υπανάπτυκτες πε-ριοχές και ακραία κλίματα, μέχρι και την εξά-λειψη των πιο θανατηφόρων επιδημιών, η τε-χνική CRISPR έχει εφαρμογές σε πολλούς

διαφορετικούς τομείς της ζωής μας. Ταυτό-χρονα, το κόστος ελαχιστοποιείται, είναιαποτελεσματική σε μόλις λίγες εβδομάδες,ενώ μπορεί να γίνει σε οποιοδήποτε εργα-στήριο. Όμως, αυτό που το κάνει πραγματικάκαινοτόμο, είναι η δυνατότητα να εφαρμο-στεί και σε ζωντανούς οργανισμούς χωρίς κά-ποια επιπλοκή. Αποτελεί επομένως μια επανα-στατική ανακάλυψη που θα καθορίσει τιςεπερχόμενες γενιές.

Πρόκειται για μια πολλά υποσχόμενη μέθοδο.Ήδη οι επιστήμονες είχαν πετυχημένα αποτελέ-σματα σε φυτά και ζώα ενώ εγκρίθηκαν και οιπρώτες δοκιμές της σε ανθρώπους με σκοπό

την καταπολέμηση διαφόρων μορφών τουκαρκίνου και άλλων κληρονομικών νοσημά-των. Επιπρόσθετα, διάφορα ινστιτούτα απόπολλές περιοχές του πλανήτη έχουν αιτηθείάδειες για δοκιμές για τη θεραπεία και άλλωνασθενειών. Αν η μετατροπή γίνει σε ενήλικοάτομο, αν και αυτό απαλλάσσεται από τηνασθένεια, συνεχίζει να τη μεταδίδει στις επόμε-νες γενιές. Επομένως, ορισμένα ερευνητικά κέν-τρα εστιάζουν την έρευνά τους στη θεραπείανόσων σε έμβρυα, έτσι ώστε να μην μπορέσειτο άτομο να τις μεταδώσει στα παιδιά του. Μετη διαφοροποίηση του συστήματος CRISPR,ως προς τα ένζυμα που χρησιμοποιεί για να πε-

έρχονται και με απρόβλεπτες συνέπειες. Η πι-θανότητα να χρησιμοποιηθεί για αθέμιτουςσκοπούς και τα θέματα βιοηθικής που προκύ-πτουν πρέπει να μας προβληματίσουν και ναμελετηθούν πριν την εφαρμογή της. Ακόμη,υπάρχει και η περίπτωση ο άνθρωπος να μηνείναι σε θέση να την αξιοποιήσει στον μέγι-στο δυνατό βαθμό λόγω της εξελικτικής πο-ρείας που ακολούθησε μέχρι τώρα. Οπότε,δεν έχουμε παρά να περιμένουμε για την πε-ραιτέρω ανάπτυξή της, που απ’ ότι φαίνεταιδεν θα αργήσει να έρθει.

Κλέαρχος Ομήρου Γ3

Γιάννης Χαραλάμπους Γ5

“Ορισμένα ερευνητικάκέντρα εστιάζουν την έρευνάτους στη θεραπεία νόσων σε

έμβρυα, έτσι ώστε να μηνμπορέσει το άτομο να τις

μεταδώσει στα παιδιά του”

τύχει τον στόχο του, η τεχνολογία συνεχώςαναπτύσσεται, επιτρέποντας «εγχειρήσεις» στοDNA με ακόμη μεγαλύτερη ακρίβεια.

Χαρακτηριστικά που διακρίνουν τον καθέναμας σήμερα, όπως το το χρώμα των μαλλιών,των ματιών ή του δέρματος, η μυική μάζα,ακόμη και το επίπεδο της νοημοσύνης μας,ίσως να μην είναι πλέον προκαθορισμένα.Ωστόσο, δεν πρέπει να είμαστε αφελείς όσοναφορά τον CRISPR. Οι τεράστιες δυνατότητεςμε τις οποίες προμηθεύει την ανθρωπότητα,

ÂÚÈ‚¿ÏÏÔÓ/˘Á›·26

Aνησυχητική κρίνεται η κλιματολογικήκατάσταση της φετινής χειμερινής πε-ριόδου. Με ψηλές θερμοκρασίες άνοι-

ξης, μειωμένες βροχοπτώσεις και άδεια φράγ-ματα δεχτήκαμε το καινούριο έτος, προσδο-κώντας η νέα χρονιά να θέσει τέλος στη λει-ψυδρία που μαστίζει το νησί. Τοπικές έρευνεςκαταδεικνύουν ότι ο Δεκέμβρης που μας πέ-ρασε κατατάσσεται στη 15η θέση του χειρό-τερου Δεκεμβρίου των τελευταίων εκατό χρό-νων. Τα ακραία φυσικά φαινόμενα μοιάζουνοικεία σε όλη την υφήλιο, καθώς η NASA, κα-τόπιν ερευνών, χαρακτήρισε το έτος 2017 ωςτο δεύτερο κατά σειρά θερμότερο που ο πλα-νήτης βίωσε ποτέ.

Η εξακολουθητική και ανεξέλεγκτη εισχώρη-ση του διοξειδίου του άνθρακα στην κυκλο-φορία της ατμόσφαιρας –ένα από τα βασικάαέρια του θερμοκηπίου– από τις μεγάλες βιο-μηχανίες ευνοεί τη ραγδαία αύξηση της μέσηςθερμοκρασίας της επιφάνειας της Γης, πέραντων 2°C μέσα στα επόμενα 30 χρόνια. Πώςερμηνεύεται αυτό για την Κύπρο; Οι θερμο-κρασίες, λοιπόν, θα κυμαίνονται μεταξύ 41-42 βαθμούς (!) κατά τη διάρκεια του καλοκαι-

ριού ενώ οι καύσωνες θα φτάνουν τους 45-46 βαθμούς! Είναι εφικτή η επιβίωση του αν-θρώπου σε τέτοιες τερατώδεις θερμοκρασίες;

Η αφόρητη ζέστη, ιδιαίτερα στην περιοχήμας, συνδέεται στενά με την αύξηση του επι-πέδου σκόνης στην ατμόσφαιρα. Οι ειδήμο-νες προβλέπουν ότι η Κύπρος μας θα είναι μιακόλαση το 2050. Η μακροχρόνια υπερβολι-κή θέρμανση ξηραίνει το έδαφος, η υγρασίατης ατμόσφαιρας μειώνεται και τα κύματασκόνης, που σηκώνονται από τις ερήμους τηςπεριοχής, επιδεινώνουν συνεχώς την ποιότη-τα της ατμόσφαιρας. Αναμφίβολα, οι κλιμα-τολογικές αυτές συνθήκες ενισχύουν τις προ-βλέψεις των ερευνητών για απερήμωση τουνησιού, εφόσον αυτές δεν ενδίδουν.

Δυστυχώς, υπάρχουν και χειρότερα νέα. Ποιαείναι αυτά; Οι ερευνητές επιβεβαιώνουν ότιείναι απίθανο να επιστρέψουμε σε δροσερό-τερες θερμοκρασίες από αυτές που ταλανί-ζουν σήμερα την οικουμένη. Χαρακτηριστικόπαράδειγμα συνιστά η ποσότητα εισροής νε-ρού στα φράγματα της Κύπρου τον φετινό Ια-νουάριο σε σύγκριση με τον περσινό. Ο μή-νας αυτός χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως«σωτήρας», καθώς παρουσίασε αυξημένεςβροχοπτώσεις βελτιώνοντας την άκρως απο-γοητευτική κατάσταση που παρουσίασε ο πε-ρασμένος Δεκέμβρης. Ωστόσο, οφείλουμενα διατηρήσουμε τις επιφυλάξεις μας λόγωτης μειωμένης εκατοστιαίας πληρότητας νε-

ρού στα φράγματα σε αντίθεση με πέρσι. Ει-δικότερα, φέτος, τον μήνα αυτό, η πληρότη-τα των φραγμάτων ανήλθε στο 14.1% ενώπέρσι καταγράφηκε η τιμή των 20.8%.

Απαισιόδοξα κρίνονται τα αποτελέσματα με-λετών και ερευνών τόσο για το νησί μας όσοκαι όλο τον πλανήτη. Παρ’ όλα αυτά, οι ειδή-σεις αυτές δεν θα πρέπει να πτοούν τον πλη-θυσμό αλλά κάθε άλλο, να λειτουργήσουν ωςαφορμή αφύπνισης και ενεργοποίησης των αρ-

μόδιων φορέων και κάθε πολίτη, ώστε να λη-φθούν τα απαραίτητα μέτρα για τη συγκράτη-ση των ραγδαίων κλιματολογικών αλλαγών.Επιβάλλεται λοιπόν τόσο η συλλογική συνερ-γασία όσο και η ατομική συμβολή για τη δια-τήρηση σταθερών κλιματολογικών συνθηκών,για να απολαύσουν και οι μελλοντικές γενιέςτην πανδαισία της γνήσιας και καθαρής φύσης.

Αναμαρία Φιλίπ Γ3

Κάθε πέρσι και καλύτερα...

Θερμοκρασίες που καίνε τον πλανήτη!

Πόνος στην πλάτη...• Να στέκεστε με την πλάτη ίσια και το

κεφάλι να κοιτάζει προς τα εμπρός,δίχως να σκύβετε.

• Το γραφείο σας πρέπει να είναι αρκετάψηλό και με χώρο για τα πόδια σας, νακάθεστε αρκετά κοντά με ίσια την πλάτηκαι να διαβάζετε άνετα.

• Η πολύωρη ακινησία σε μία θέσηαποτελεί σημαντική αιτία πόνου.

• Η καρέκλα γραφείου πρέπει να έχειστήριγμα στη μέση.

• Να αποφεύγετε να κάθεστε σε σκαμνιά μετην πλάτη σας σκυμμένη προς τα εμπρός.

Σωστή διατροφή...• Προσπαθήστε να γυμνάζεστε 30 λεπτά

την ημέρα.

• Επιλέξτε προïόντα ολικής άλεσης.

• Αποφεύγετε τα ζαχαρούχα ροφήματα καιτα βιομηχανοποιημένα σνακ, πλούσια σεζάχαρη, λιπαρά και αλάτι.

• Καταναλώνετε φρέσκα φρούτα καιλαχανικά.

• Καθιερώστε να τρώτε ένα καλόπρόγευμα.

Μαρία Θωμά Β3

Ένα από τα φυτά που χρησιμοποιήθηκανκαι εξακολουθούν να χρησιμοποιού -νται για θεραπευτικούς σκοπούς είναι

η αλόη. Γνωρίζετε αυτό το φυτό; Τελικά,πόσο «θαυματουργό» είναι το φυτό αυτόπου στις μέρες μας κοσμεί τα μπαλκόνια καιτις αυλές πολλών σπιτιών;

Γνωστή για τις θεραπευτικές καικαλλυντικές της ιδιότητες, η αλόημπορεί να δώσει φυσική λύση σεπροβλήματα.

Το ζελέ της Aloe Vera περιέχει πάνω από 75συστατικά, η συνέργεια των οποίων οδηγείστην ενίσχυση της δράσης τους. Η Aloe Veraείναι πηγή βιταμινών, με κυριότερες τις B, C,E και β-καροτίνη. Χάρη σε αυτά, η αλόη δι-εισδύει βαθιά στο δέρμα, το καθαρίζει καιαποτελεί φυσικό αναισθητικό. Ενισχύει τηνανάπτυξη νέων κυττάρων, βελτιώνει τη λει-τουργία των ιστών. Ο δερματολόγος James

Fulton χρησιμοποιεί την αλόη όταν κάνειχειρουργική επέμβαση για να επιταχύνει τηνεπούλωση πληγών. Ισχυρίζεται ότι «όποιοτραύμα θεραπεύουμε, είτε είναι ουλή είτε εί-ναι καρκίνωμα του δέρματος, η αλόη θερα-πεύει καλύτερα τις πληγές». Συμπληρωματι-κά, φαίνεται να μειώνει τον κίνδυνο καρ-διαγγειακών παθήσεων, να περιορίζει τουςμυϊκούς πόνους και τις κρίσεις άσθματος.Τονώνει την πεπτική λειτουργία και καταπο-λεμά διαταραχές όπως τη δυσκοιλιότητα,ενώ ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα.

Όμως η δράση της δεν είναι μόνο εσωτερι-κή αλλά και εξωτερική. Η αλόη κρατά τοδέρμα απαλό και χρησιμοποιείται για την πε-ριποίηση του σώματος και των μαλλιών, κα-θώς ενυδατώνει, αυξάνει την παραγωγή τουκολλαγόνου και ενισχύει τη φυσική τουςάμυνα. Θεωρείται ακόμη αποτελεσματικήθεραπεία για την αντιμετώπιση της ακμής.

Τι θα βρείτε στην αγορά;

Υπάρχουν πολλά προϊόντα που περιέχουναλόη κυρίως για την περιποίηση του σώματος,του προσώπου και των μαλλιών. Έχετε επισκε-φθεί καταστήματα βιολογικών προϊόντων ήπροϊόντων υγιεινής διατροφής; Εκεί μπορείτενα αγοράσετε χυμό αλόης, ενώ στα φαρμα-κεία μπορείτε να προμηθευτείτε με κάψουλες,λάδι για εξωτερική χρήση και σκόνη αλόης.

Πώς μπορείτε εσείς να τη χρησιμο-ποιήσετε για την επούλωση πληγών;

• Καθαρίστε την πληγή.• Κόψτε το φύλλο.• Αφαιρέστε το φλοιό ώστε να μείνει

μόνο το ζελέ.• Τοποθετήστε το σε μία γάζα και βάλτε

το σαν επίθεμα στην πληγή σας.• Επαναλάβετε μέχρι να κλείσει η πληγή.

Μαρία Θωμά Β3

Αλόη:Ένα φαρμακείο

σε γλάστρα!

Μικρές συμβουλέςγια υγιεινή ζωή

ÚfiÛˆ·27

Time’s up!Κάλεσμα για αλλαγή από

τις γυναίκες - αστέρες

Τη χρονιά που μας πέρασε, το 2017,μεγάλα σκάνδαλα τα οποία αφορούνχολιγουντιανούς σταρ διέρρευσαν

στον χώρο του Χόλυγουντ. Σεξουαλικέςεπιθέσεις, παρενοχλήσεις και κακοποιήσειςαποκαλύφθηκαν από γυναίκες-αστέρες, οιοποίες υπήρξαν θύματα των περιστατικώναυτών. Καταγγελίες δέχτηκαν o Harvey We-instein, Kevin Spacey, Brett Ratner, EdWestwick, Louis C.K. και Dustin Hoffman.

Οι σταρ δεν αρκέστηκαν μόνο στις καταγγε-λίες αλλά αποφάσισαν να λάβουν και άλληδράση, εκφράζοντας μια έκκληση για αλλα-γή από τις «γυναίκες στην ψυχαγωγία για τιςγυναίκες παντού», γνωστό ως «Time’s up»!Οι σταρ λοιπόν καλούν γυναίκες αλλά και άν-

τρες από όλο τον κόσμο να βοηθήσουν στηνπροσπάθεια αυτή, έτσι ώστε να σταματήσουννα συμβαίνουν παρόμοια περιστατικά.

Πολλοί ήταν αυτοί που ανταποκρίθηκαν στοκάλεσμα και ως ένδειξη διαμαρτυρίας αρκε-τοί δήλωσαν ότι θα φορέσουν μαύρα στις«Χρυσές Σφαίρες», με σκοπό να αποδοκι-μάσουν όσα έχουν συμβεί και φυσικά ναευαισθητοποιήσουν περισσότερους ανθρώ-πους. Οι άνδρες ηθοποιοί θα επιλέξουν επί-σης σκουρόχρωμα κοστούμια. Είτε είναιυποψήφιες στις κατηγορίες των βραβείων εί-τε παρουσιάστριες, αναμένεται να συμμετέ-χουν σε αυτήν την κίνηση που ίσως καταφέ-ρει να επηρεάσει δυναμικότερα και να περά-σει το μήνυμα και για τελετές απονομής βρα-

βείων που έπονται. Ας σημειωθεί ότι με μαύ-ρη ενδυμασία θα εμφανιστούν και στην τε-λετή απονομής των αμερικανικών κινηματο-γραφικών και τηλεοπτικών βραβείων στοBeverly Hills της Καλιφόρνια.

Αυτές οι συμβολικές κινήσεις αποσκοπούνστο να καταδικάσουν τη σεξουαλική παρε-νόχληση που μαστίζει τη βιομηχανία του κι-νηματογράφου, ενός χώρου που στα μάτιακάποιων από εμάς μπορεί κάποτε να φαντά-ζει υπέροχος και ιδανικός. Ας ευχηθούμε ότιαυτές οι συμπεριφορές θα σταματήσουν όχιμόνο απέναντι στις γυναίκες του θεάματοςκαι της τέχνης αλλά και σε κάθε άλλη ανθρώ-πινη ύπαρξη.

Χριστιάνα Μιχαηλίδου Γ2

Το όνομά της ήταν

Rachel Corrieκαι δεν ήταν απλώς μια ακτιβίστρια

ΗRachel ήταν ένα κορίτσι όπως όλα τααλλά που έζησαν και συνεχίζουν ναζουν σ’ αυτό τον πλανήτη. Ήταν ένα

κορίτσι γεμάτο όνειρα, ανησυχίες και μια αδιά-κοπη θέληση να φανεί χρήσιμη και να βοηθή-σει τους λιγότερο τυχερούς αυτής της ζωής.Δεν ονειρευόταν να έχει πολλά ρούχα και πολ-λές κούκλες για να παίζει… Το όνειρό της ήταννα υπάρχει ειρήνη στις χώρες του «τρίτου κό-σμου» και να σταματήσουν οι συγκρούσειςανάμεσα στα κράτη. Ένιωθε την ανάγκη ναβοηθήσει όλα αυτά τα παιδιά - θύματα αλλάκαι όλους τους ανθρώπους...

Ήταν ένα κορίτσι που ήξερε τι ήθελε και πουείχε βρει τον σκοπό της ζωής της από πολύ μι-κρή ηλικία, χωρίς να το συνειδητοποιεί όμως…Είχε κότσια και τσαγανό για αυτό και ότανήταν μόλις 10 χρονών και μόλις 13 χρόνιαπριν τον θάνατό της, με αφορμή μια συνέντευ-ξη τύπου για την πείνα στον κόσμο, είπε σε μιαδική της ομιλία τα εξής:

«Είμαι εδώ για τα άλλα παιδιά. Είμαι εδώ για-τί νοιάζομαι. Είμαι εδώ γιατί παιδιά σ’ όλοτον κόσμο υποφέρουν και γιατί 40.000 άν-θρωποι πεθαίνουν κάθε μέρα από πείνα. Εί-μαι εδώ γιατί αυτοί οι άνθρωποι είναι κυρίωςπαιδιά. Πρέπει να καταλάβουμε ότι οι φτωχοίείναι παντού γύρω μας κι εμείς τους αγνοού-με. Πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτοί οι θά-νατοι είναι αποτρέψιμοι. Πρέπει να καταλά-βουμε ότι οι άνθρωποι στις χώρες του «τρί-του κόσμου» σκέφτονται και χαμογελούν καικλαίνε ακριβώς όπως εμείς. Πρέπει να κατα-λάβουμε ότι ονειρεύονται τα όνειρά μας καιεμείς τα δικά τους. Πρέπει να καταλάβουμεότι εκείνοι είναι εμείς. Εμείς είμαστε εκείνοι.Το όνειρό μου είναι να σταματήσει η πείναμέχρι το 2000. Το όνειρό μου είναι να δοθείστους φτωχούς μια ευκαιρία!»

Όντως αυτός ήταν ο σκοπός της ζωής της… Τοόνειρό της, το οποίο έκανε πραγματικότηταμια μέρα του 2003, όταν αποφάσισε να φύγειμακριά από τις ανέσεις της Αμερικής και να πά-ει στη Γάζα, ως ακτιβίστρια πλέον για να σώ-σει και να βοηθήσει με τον δικό της τρόποόλους αυτούς τους ανθρώπους.

Είχαν δει πολλά τα μάτια της από την πρώτη μέ-ρα που πάτησε το πόδι της στη Γάζα… Είχε βιώ-σει τον κίνδυνο… Αλλά δεν έφευγε, έμενε…!Ήταν κοντά στους ανθρώπους που βίωναν τημάστιγα του εμφύλιου πολέμου… Εντάχθηκε σεοργανώσεις κατά της τρομοκρατίας, περνούσεμέρες ατέλειωτες στα καταλύματα περιτριγυρι-

σμένη από αγνώστους, προσφέροντάς τουςφαγητό, στήριξη και κυρίως ελπίδα. Πολεμού-σε και δεν τα παρατούσε. Έβλεπε πως τα παιδιάεκεί ήταν κατά κάποιο περίεργο λόγο ευτυχι-σμένα κι ας γινόταν πόλεμος! Είδε παιδιά να τηςφωνάζουν στον δρόμο «Πώς σε λένε;»... Παι-διά που συγχρόνως ήταν εγκλωβισμένα στασπίτια τους, των οποίων οι τοίχοι είχαν τρύπεςαπό τους πυροβολισμούς, που δεν είχαν ναφάνε, που δεν είχαν την ευκαιρία να πηγαίνουνσχολείο και που έχασαν τους γονείς τους. Εί-δε πολλούς νεκρούς σε πολλούς δρόμους καιείχε πληγωθεί από τις συμπεριφορές των αν-θρώπων που στερούσαν την ελευθερία άλλωνανθρώπων. Ακόμη είχε γνωρίσει πάρα πολ-λούς που της φέρθηκαν σαν οικογένεια, πουτης πρόσφεραν το φαγητό τους κι ας έμεναναυτοί νηστικοί, που της πρόσφεραν στέγη καιαγάπη και στοργή. Είχε μείνει χωρίς φαγητό γιαμέρες, γιατί έτρεχε να σώσει ανθρώπους, σπί-τια και εδάφη που για αυτή δεν ήταν ουσιαστι-κά τίποτα αλλά ήξερε πως για κάποιους ήτανανεκτίμητα...

Η Rachel όμως, όπως ανέφερα και πριν, ήτανένα κανονικό κορίτσι γι΄ αυτό θα ήθελα να τηγνωρίσετε, όπως τη γνώρισα κι εγώ. Στο ημε-ρολόγιό της, το οποίο αργότερα έγινε βιβλίο,μιλά για τον εαυτό της με τα εξής: «Είμαι η δη-μιουργός εκκεντρικά διακοσμημένων δωμα-τίων. Όποτε μετακομίζω, περνάω βδομάδεςβάφοντας, κολλώντας διάφορα στους τοί-χους, επιλέγοντας με φροντίδα εικόνες καικαρτ ποστάλ. Πρόκειται για μια πράξη αγάπηςκαι βυθίζομαι ολόκληρη σ’ αυτήν...». Ενώ ότανήταν μόλις 12 είχε συστήσει τον εαυτό της στοημερολόγιό της με τον εξής τρόπο: «Το όνο-μά μου είναι Rachel Corrie. Είμαι δώδεκα χρό-νων. Γεννήθηκα στις 10 Απριλίου 1979 στηνΟλύμπια της Ουάσιγκτον, από τον πατέρα μουτον Γκρέκ και τη μητέρα μου τη Σίντυ, έναςαδελφός ο Κρίς μια αδελφή η Σάρα και μιαπραγματικά πολύ γριά γάτα, η Φοίβη. Μεγά-λωσα, έμαθα να συλλαβίζω τη λέξη γάτα, ναδιαβάζω μικρά βιβλία. Στα πέντε μου ανακάλυ-ψα τα αγόρια, κάτι που έκανε τη ζωή μου πιοδύσκολη αλλά πολύ πιο ενδιαφέρουσα. Στη Β΄Δημοτικού υπήρχαν κανόνες που κρέμονταναπό το ταβάνι. Τώρα πάω Γυμνάσιο, φαντάζο-μαι μεγάλωσα λιγάκι. Έτσι και αλλιώς είναι όλατόσο σχετικά... εννιά χρόνια μπορεί να μετρά-νε για σαράντα… Εξαρτάται από το πόσο έχειζήσει κανείς. Αυτό το έκλεψα από τον πατέραμου. Μερικές φορές νομίζω ότι ο πατέρας μουείναι ο σοφότερος άνθρωπος στον κόσμο».

Οι γονείς της Rachel ήταν χωρισμένοι και οπατέρας της είχε ξαναπαντρευτεί. Παρ’ όλη τηναγάπη της για τον πατέρα της, ένιωθε παραμε-λημένη και πως την είχε ξεχάσει και δεν τηναγαπούσε πλέον. Οι στιγμές επικοινωνίας τουςήταν σπάνιες και ήταν γεμάτες παράπονα, τόσοαπό την ίδια όσο κι από τον πατέρα της. Γι’ αυ-τό και στο ημερολόγιό της αφιέρωσε αρκετέςαπό τις σελίδες του για να μιλήσει για τον πα-τέρα της και για αυτά που ένιωθε για αυτόν.Από την άλλη πλευρά οι σχέσεις της με τη μη-τέρα της ήταν πολύ καλύτερες μιας και με αυτήνείχε μεγαλώσει. Ήταν, θα έλεγα, περίπλοκες καιπολυδιάστατες, ήταν σχέσεις αγάπης και μί-σους. Μετά από λίγα χρόνια ξαναγράφει γιατον εαυτό της τα εξής: «Okay. Είμαι η Rachel.Μερικές φορές φοράω σκισμένα μπλου τζιν.Μερικές φορές φοράω πολιέστερ».

Στις 16 Μαρτίου του 2003 είχε σταθεί μπροστάαπό ένα άδειο σπίτι που ήταν έτοιμο να κατεδα-φιστεί από μια αμερικάνικη μπουλντόζα. Δεν με-τακινήθηκε, γιατί ήθελε να προστατέψει την πε-ριουσία κάποιων, την οποία δημιούργησαν μεκόπο. Έτσι λοιπόν σκοτώθηκε η Rachel: ενώ θαμπορούσε να απομακρυνθεί, θυσίασε τη ζωή

της… Έτσι όπως είχε δει σ’ ένα από τα περίεργαόνειρά της, εκείνες τις δύσκολες μέρες στη Γάζα.

Αυτή ήταν η Rachel Corrie, που ελάχιστοιγνωρίζουν ή θυμούνται... Ήταν ακτιβίστριαπου μαχόταν για τα δικαιώματα των ανθρώ-πων στις τριτοκοσμικές χώρες σαν τη βραβευ-μένη με Νόμπελ Malala. Ήταν εβραία και συγ-γραφέας ημερολογίων, που αργότερα εκδό-θηκαν, όπως αυτά της Άννας Φρανκ. Και είναικαλά να τη γνωρίζουμε...

Ειρήνη Χαραλάμπους Β1

“Ένα κορίτσι σαν όλατ’ άλλα... Κάποιοι μέχρικαι σήμερα θεωρούν

τρελό το ότι έμεινε καιδέχτηκε να τη λιώσει μια

μπουλντόζα”

ÏÔÁÔÙ¯ӛ·/ÊÈÏ·Ó·ÁÓˆÛ›·28

Ο Κώστας Κρομμύδας καιτο βιβλίο «Ουρανόεσσα»

ΟΚώστας Κρομμύδας είναι απόφοι-

τος του Εθνικού Θεάτρου. Έχει ερ-

γαστεί ως ηθοποιός στο θέατρο,

στην τηλεόραση και στο σινεμά. Το 2017

συμμετείχε στον τρίτο κύκλο της δημοφι-

λούς αγγλικής σειράς «The Durrells». Πα-

ραδίδει μαθήματα υποκριτικής και «δημόσι-

ου λόγου-public speech». Αρθρογραφεί

στο διαδίκτυο, σε εφημερίδες και περιοδι-

κά. Τον Μάιο του 2016 εκδόθηκε το μυθι-

στόρημά του «Ουρανόεσσα», το οποίο

βραβεύτηκε το 2017 ως το καλύτερο μυθι-

στόρημα της χρονιάς, στην κατηγορία

«Ηρωίδα έμπνευση».

Τόσο ο τίτλος του βιβλίου όσο και το εξώ-

φυλλο σε κάνουν να θέλεις να το διαβά-

σεις. Το περιεχόμενο από την άλλη σε αφή-

νει πέρα για πέρα ικανοποιημένο. Το βιβλίο

είναι καλογραμμένο, έχει πολύ έξυπνη και

ενδιαφέρουσα πλοκή, συνδυάζει ρομαντι-

σμό, μυστήριο και εναλλαγές του παρόντος

με το παρελθόν που το κάνουν ακόμη πιο

εντυπωσιακό. Ένα από τα καλύτερα μυθι-

στορήματα που έχω διαβάσει, εγώ και πολ-

λοί άλλοι αναγνώστες, όπως αποδεικνύει

το γεγονός ότι έχει βραβευθεί ως το καλύ-

τερο μυθιστόρημα της χρονιάς 2017.

� Κ. Κρομμύδα, πώς ανακαλύψατε τηναγάπη σας για το γράψιμο και πότε γράψα-τε το πρώτο σας βιβλίο;

Γράφω από πολύ μικρός. Μικρές ιστορίες, ποι-ήματα. Τα τελευταία δέκα χρόνια όμως αποφά-σισα να ασχοληθώ πιο επαγγελματικά και ξε-κίνησα με σκοπό να γράψω ένα ολοκληρωμέ-νο βιβλίο. Το πρώτο βιβλίο ήταν το «Μπαμπά,μεγάλωσέ με» και το έγραψα το 2011.

� Η λέξη Ουρανόεσσα, όπως έχω διαβά-σει στο βιβλίο σας, έχει διπλή έννοια - αυτήπου είναι γεμάτη ουρανό ή αυτή που ανήκειστον ουρανό, και αποτελεί την ονομασία πουέχει χρησιμοποιήσει για τη Σαμοθράκη οΘρακιώτης ζωγράφος και χρησμένος από τονΟικουμενικό Πατριάρχη ως Άρχοντας Αγιο-γράφος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, κ.Γιάννης Μητράκας. Πώς προέκυψε να αποτε-λέσει τον τίτλο του βιβλίου σας; Το είχατεαποφασίσει εξ αρχής ή στην πορεία της συγ-γραφής;

Προέκυψε ακριβώς από αυτό που αναφέρειςστην ερώτησή σου… όταν είδα αυτή την ονο-μασία που παραπέμπει στη Σαμοθράκη κατά-λαβα ότι ο τίτλος ταιριάζει πάρα πολύ στο βι-βλίο και αποφάσισα αμέσως να τον δώσω.

� Έχω διαβάσει πως αφιερώσατε το βι-βλίο «Ουρανόεσσα» στους αρχαιολόγουςτης Ελλάδας. Είναι αλήθεια; Ποια διαδικα-σία ακολουθήσατε πριν να γράψετε το βι-βλίο έτσι ώστε να ενημερωθείτε για τονχώρο της αρχαιολογίας;

Καταρχάς διάβασα πάρα πολύ όλο το ιστορικόκομμάτι που αφορά την αρχαιολογική ιστορίατης Σαμοθράκης. Αμέσως μετά όμως ήρθα σεεπικοινωνία με αρχαιολόγους και με ανθρώ-πους που έχουνε δουλέψει στο ιερό των μεγά-λων θεών στη Σαμοθράκη. Με βοήθησαν πο-λύ δίνοντάς μου πληροφορίες και υλικό, τοοποίο έχω περάσει μέσα στο βιβλίο μου.

� Μπορείτε να μας πείτε μερικά λόγια γιατο επόμενό σας βιβλίο;

Το επόμενό μου βιβλίο θα εκδοθεί στις 25Απριλίου με τον τίτλο «Μυρωδιά από σανίδι».Είναι εμπνευσμένο από τους μεγάλους έρωτεςτου ελληνικού θεάτρου και της μεγάλης οθό-νης. Η ιστορία μου ξεκινάει τη δεκαετία του ’40και φτάνει στο σήμερα, ακολουθώντας τη ζωήενός ζευγαριού και στη ζωή και στο θέατρο.

Λογοτεχνία είναι η τέχνη του λόγου, ένα πολύτιμο μέσο έκφρασης σκέψεων και συναισθημάτων. Είναι σημαντική τό-

σο για τους συγγραφείς όσο και για τους αναγνώστες. Ένας ποιητής ή ένας συγγραφέας όταν γράφει μπορεί να θέ-

λει να περάσει έξι μηνύματα, μπορεί να μην θέλει να περάσει τίποτα. Ένας ποιητής μπορεί να γράφει σκόρπιες λέξεις

χωρίς συνοχή, που για εκείνον βγάζουν νόημα. Ένας αναγνώστης μπορεί να αντιληφθεί έναν στίχο, μια στροφή, ολόκλη-

ρο το ποίημα διαφορετικά από κάποιον άλλο. Αυτή είναι η λογοτεχνία.

Από μικρή μου άρεσε το διάβασμα, αφού αυτό μπορεί να σε ταξιδέψει σε πολλούς τόπους και να σου μάθει πολλά. Κάθε

βιβλίο είναι σαν ένας διαφορετικός κόσμος, με διαφορετικά πρόσωπα και καταστάσεις. Όποτε τελείωνα την ανάγνωση

ενός βιβλίου, μου δημιουργούνταν πολλά ερωτήματα σχετικά με αυτό, έτσι αποφάσισα να επικοινωνήσω με μερικούς από

τους αγαπημένους μου συγγραφείς, τους οποίους και ευχαριστώ για τις συνεντεύξεις που μου έδωσαν.

Κρατήστε στο μυαλό σας το ρητό «Ένας αναγνώστης ζει χίλιες ζωές πριν να πεθάνει. Ένας άνθρωπος που δεν διαβάζει ζει

μόνο μία» και ταξιδέψτε κι εσείς σε αυτούς τους μαγικούς κόσμους διαβάζοντας βιβλία.

Μαρία Κορινού Γ8

Ταξίδι στον κόσμο της Λογοτεχνίας συνεντεύξεις

Η Γιόλα Δαμιανού -Παπαδοπούλου και τοβιβλίο «Η ζωή είναι αγάπη»

HΓιόλα Δαμιανού - Παπαδοπούλουγεννήθηκε στη Λευκωσία. Έζησεπολλά χρόνια στο Κονγκό και στη

Νιγηρία. Σπούδασε Δημοσιογραφία καισυνεργάστηκε με ραδιοφωνικούς σταθ-μούς, περιοδικά και εφημερίδες της Κύ-πρου σε χρονογράφημα, πολιτιστικά και

έρευνα. Έχει γράψει μυθιστορήματα για

ενήλικες και παιδιά ενώ για το έργο της

έχει αποσπάσει κρατικά βραβεία και πολ-

λές διακρίσεις στην Κύπρο, στην Ελλάδα

και στην Ευρώπη και έχει πουλήσει συνο-

λικά περισσότερα από 80.000 αντίτυπα.

Μέσα από το βιβλίο «Η ζωή είναι αγάπη»,

βλέπεις τη ζωή από μία εντελώς διαφορετι-

κή οπτική γωνία και ανακαλύπτεις πράγματα

για αυτή που σε συγκλονίζουν. Σε συνδυα-

σμό με τον ρομαντισμό και την πανέξυπνη

πλοκή, η συγγραφέας κατάφερε να δημι-

ουργήσει μια πολύ όμορφη ιστορία, βασι-

σμένη σε αληθινά γεγονότα. Το γεγονός

ότι η πρωταγωνίστρια ζούσε μια όμορφη

εφηβική ζωή, όταν συνέβηκε το τρομερό

ατύχημα που της άλλαξε τη ζωή, κάνει το βι-

βλίο ακόμη πιο ενδιαφέρον και οικείο.

� Κ. Δαμιανού-Παπαδοπούλου, πότε

ανακαλύψατε την αγάπη σας για το γρά-

ψιμο και πότε γράψατε το πρώτο σας βι-

βλίο;

Την αγάπη μου για το γράψιμο την ανακά-λυψα στα εφηβικά μου χρόνια. Όλοι οι νέ-οι σ’ αυτή την ηλικία ψάχνουμε έναν τρόποέκφρασης του συναισθηματικού μας κό-σμου. Εγώ έγραφα ποιήματα και τα έστελ-να στο ΡΙΚ, όπου μεταδίδονταν από μια λο-γοτεχνική ραδιοφωνική εκπομπή. Τα ποι-ήματα σιγά σιγά έγιναν διηγήματα και χρο-νογραφήματα. Το πρώτο μου βιβλίο ήτανμια συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Πατού-ρε» (1988), που θα πει «λευκός» σε μια

αφρικανική διάλεκτο. Το πρώτο μου μυθι-στόρημα κυκλοφόρησε το 1992 και είχετον τίτλο «Ο ψίθυρος του δάσους». Κιέκτοτε έχω γράψει δώδεκα μυθιστορήματαγια ενήλικες και έξι για παιδιά.

� Πώς μπορέσατε να γράψετε με τόσο

καλό τρόπο μια ολόκληρη ιστορία μέσα

από τα μάτια μιας τετραπληγικής κοπέλας;

Συνάντησα την «Ιάνθη μου» σε μια εκδήλω-ση για τη γυναίκα που ήταν αφιερωμένη σ’αυτήν. Όταν την άκουσα να μιλά τόσο άνε-τα για το πρόβλημά της, ένιωσα δέος καιήταν τόσο έντονη η ανάγκη μου να γράψωτην ιστορία της, να πω στον κόσμο πως μεθάρρος και καλή θέληση ξεπερνιούνται όλατα προβλήματα. Της το ζήτησα και δεν αρ-νήθηκε. Τη μελετούσα αρκετό καιρό καικουβέντιασα μαζί της άπειρες φορές για νακαταλάβω τον τρόπο που εξυπηρετείται καινα βρω τις πηγές που αντλεί το θάρρος καιτη θέλησή της.

� Η ζωή της Ιάνθης μετά το ατύχημα

αποτελεί την ιδανική εξέλιξη κάθε ανθρώ-

που στη θέση της (παντρεύεται έναν διά-

σημο αθλητή, κάνει οικογένεια, έχει δική

της στήλη σε εφημερίδα, αλλάζει το κοι-

νωνικό κατεστημένο της εποχής.) Η αλη-

θινή ιστορία στην οποία βασίστηκε το βι-

βλίο έχει παρόμοια εξέλιξη;

Η ιστορία της πραγματικής Ιάνθης δεν έχειτίποτα λιγότερο απ’ αυτήν που έγραψα. Ηαναπηρία της δεν την κάνει λιγότερη από

όλους εμάς. Μετά το ατύχημα εξακολουθού-σε να είναι ένα κορίτσι που έκανε όνειρα, εί-χε αισθήματα και προσδοκίες. Κατάφερε νααποδεχτεί το πρόβλημά της και βρήκε τρό-πους να κερδίσει αυτά που της χρωστούσεη ζωή. Όλοι έχουμε δικαίωμα στη χαρά καιστην αγάπη. Αυτό που πρέπει να γνωρίζου-με είναι πως ο άνθρωπος, όταν έχει θέληση,βρίσκει τρόπους να το πετυχαίνει.

� Εάν θεωρήσουμε τον μύθο πραγμα-

τικότητα, πιστεύετε πως η ζωή της Ιάνθης

μετά το ατύχημα θα ήταν η ίδια εάν δεν

ήταν τόσο όμορφη, αφού έχουμε δει πως

η ομορφιά της την βοήθησε σε πολλούς

τομείς;

Πιστεύω πως η ομορφιά στον κάθε άνθρω-πο βρίσκεται μέσα του, στην ψυχή του. Ανμέσα του κατοικεί η καλοσύνη, η χαρά, η ευ-γένεια, η αγάπη, τότε το πρόσωπό του εκ-πέμπει μια φωτεινή λάμψη που προσελκύειτους άλλους ανθρώπους.

� Θα θέλατε να ξαναγράψετε βιβλίο

στο μέλλον;

Το γράψιμο είναι για μένα ζωή, είναι ανά-σα, είναι το όχημα για να ταξιδεύω στις χώ-ρες της γης, να αγγίζω, να νιώθω και νασυλλέγω σκέψεις και συναισθήματα. Έχωγράψει δυο βιβλία μετά το «Η ζωή είναιαγάπη», το «Αν ήξερα αλλιώς να σ’ αγαπώ»και το «Ηλέκτρα, το δάκρυ της Αφρικής».Και θα συνεχίσω να γράφω όσο ζω και ανα-πνέω!

Επιμέλεια: Μαρία Κορινού Γ8

Κάποια Βράδια

Κάποια βράδια, οι έγνοιες, τα άγχη, οιφόβοι, οι ευθύνες και τα λοιπά τέραταπάνε για ύπνο. Εσύ πιέζεις τον αδύναμο

πια εαυτό σου να μείνει για λίγο ακόμα ξύ-πνιος, να ακούσεις για λίγο την ανάσα σου.Εκείνα τα (σύμφωνα με την πραγματικότητα)λίγα λεπτά είναι η μόνη πηγή για να πάρειςθάρρος και δύναμη ώστε, παρόλο που ξέρειςπως σε εκείνο εκεί το μαξιλάρι σε περιμέ-νουν τα τέρατα που έχω αναφέρει, εσύ θασυνεχίσεις και την επόμενη μέρα την άνισημάχη με τις προσδοκίες και τον χρόνο. Σαν,λοιπόν, της στιγμιαίας (θα τολμούσα να πω)ηδονής έρμαιο μην σπαταλήσεις ούτε μιαστιγμή σε σκέψεις που παραπέμπουν στο πα-ρελθόν. Εκείνες τις στιγμές, κάποια βράδια,εγώ γράφω.

Κάποια βράδια νιώθωΤο ψυχρό αεράκιΝα με τυλίγειΚάποια βράδια έχω τα παράθυρα κλειστά

Κάποια βράδια πριν βραδιάσουνΤο φως τα εξαφανίζειΚάποια βράδια Δεν λεν να ξημερώσουν

Κάποια βράδια καθείς απ’ όπου βρίσκεταιΚοιτάμε το φεγγάρι μαζίΚάποια βράδια ως και αυτό κρύβεταιΣτερώντας μας ως και αυτή τη μικρή χαρά

Κάποια βράδια νιώθω μόνοςΚαι στο ψάξιμο για επαφή, βρήκα τα αστέριαΑλλά τόσα της πόλης τα ψεύτικα φώταΠου μου μείναν μόνο δάκρυα

Κάποια βράδια γίνονται δρόμοςΚαι οδηγούνΣε ’κείνες τις τυχαίες συναντήσειςΚαι σε ’κείνους τους αβάσταχτουςαποχωρισμούς

Κάποια βράδια ξεχνάω Πόσο άχρηστος νιώθω και είμαιΓιατί η νύχτα μού ψιθυρίζει:«εγώ είμαι εδώ απλά γιατί λείπει ο ήλιος»

Κάποια βράδια γίναν λάθητα λάθη γίναν πάθηκαι τα πάθη δυο μάτιαπου ονειρεύονταιΗ στιγμή τελειώνειΚαι τα βράδια αποτυπώνονται κάτω απότα μάτια μουΓια να κοιμηθώ αντί αστέριαΜετράω τα κομμάτια μου

Βράδια μου.

Γιώργος Απέητος Γ2

ÏÔÁÔÙ¯ӛ·/ÊÈÏ·Ó·ÁÓˆÛ›·29

Η Ευαγγελία Ευσταθίουκαι το βιβλίο«Όχθες και κύματα»

Eίχα την τιμή να επικοινωνήσω διαδι-κτυακά με μία αγαπημένη μου συγγρα-φέα και να της πάρω συνέντευξη. Πρό-

κειται για την Ευαγγελία Ευσταθίου. Ησπουδαία αυτή συγγραφέας γεννήθηκεστην Αθήνα και μεγάλωσε στον Πειραιά.Σπούδασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημο-τικής Εκπαίδευσης στην Αθήνα και μέχρισήμερα έχει αξιωθεί να είναι μία αξιόλογησυγγραφέας και μια υπέροχη δασκάλα δη-μοτικού. Όσο αξιοθαύμαστα κι αν είναι καιτα δύο, εμείς επικεντρωθήκαμε στο πρώτο,ρωτώντας και μαθαίνοντας για τα διαμά -ντια που εκδίδει και προσφέρει σε εμάςτους βιβλιοφάγους.

Ένα από τα πολλά βιβλία της που έχω δια-

βάσει είναι το «Όχθες και Κύματα», ένα βι-

βλίο που αν και στη βάση του είναι ρομά -

ντζο, συνδυάζει και άλλα είδη, όπως μυ-

στήριο, δράση και περιπέτεια. Πρωταγωνι-

στές δύο άνθρωποι από διαφορετικούς κό-

σμους που ωστόσο καλούνται να συνυπάρ-

ξουν και να εμπλακούν εκούσια ή ακούσια

σε ένα παιχνίδι διαφθοράς και απάτης.

«Ακόμη και ο έρωτας μοιάζει να γίνεται εχ-θρός σε μια στιγμή που τα λάθη του παρελ-θόντος τούς φέρνουν αντιμέτωπους με θα-νάσιμους κινδύνους», όπως χαρακτηριστι-

κά αναφέρει στην περίληψη του βιβλίου.

Προσωπικά πιστεύω πως αξίζει να το δια-

βάσει κάποιος και συστήνω ανεπιφύλακτα

τη συγκεκριμένη συγγραφέα καθώς μέσα

από τα γραφόμενά της δύναται κανείς να

νιώσει, να κλάψει, να γελάσει, να ερωτευτεί

και πάνω απ’ όλα να ταξιδέψει όπως ποτέ

άλλοτε.

� Κυρία Ευσταθίου, χαίρεται και καλήχρονιά! Πότε ξεκινήσατε να γράφετε βιβλίακαι τι σας ώθησε να τα εκδώσετε;

Ξεκίνησα να γράφω από την ηλικία των δώ-δεκα ετών αλλά πολλά χρόνια αργότερα ένααπό τα βιβλία μου έφτασε στα γραφεία τουεκδοτικού οίκου. Ο λόγος που τα έστειλαήταν κυρίως οι παροτρύνσεις φίλων, οι οποί-οι μου συνιστούσαν να βγουν στο φως,αφού κατά τη γνώμη τους ήταν κρίμα να πα-ραμείνουν στα συρτάρια μου.

� Πρόσφατα διάβασα το «Όχθες και Κύ-ματα» και για ακόμη μία φορά ξετρελάθηκατόσο με τη φαντασία σας όσο και με τοντρόπο γραφής σας. Από πού εμπνευστήκατεγια να γράψετε αυτήν την υπέροχη ιστορία;

Καταρχάς, σε ευχαριστώ πολύ που ταξίδεψεςμαζί μου. Δεν υπήρχε συγκεκριμένη πηγή έμ-πνευσης. Ήθελα κατά κύριο λόγο να γράψωμια ρομαντική κομεντί. Και η ιστορία χτίστηκεσιγά σιγά στο μυαλό μου. Βέβαια, στην πο-ρεία παρείσφρησε ξανά η ιντριγκαδόρικηπλευρά του εαυτού μου, οπότε το βιβλίο ήταντελικά ένα κράμα από ρομαντισμό, χιούμορ,περιπέτεια και μυστήριο.

� Στο τέλος του συγκεκριμένου βιβλίουαφήνονται αναπάντητα ερωτήματα για τονμυστηριώδη άντρα που έκανε εμφάνισηστο νεκροταφείο αφότου αποσύρθηκαναπό τη σκηνή οι πρωταγωνιστές. Υπονοεί-ται συνέχεια του βιβλίου ή μήπως το ξεκί-νημα μίας καινούριας περιπέτειας;

Πρόκειται όντως για το ξεκίνημα μιας καινού-ριας περιπέτειας, η οποία έχει ήδη ολοκληρω-θεί και βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο τελικό στά-διο της επιμέλειας. Υπάρχει φυσικά σύνδεση μετο «Όχθες και Κύματα», την οποία θα δουν οιαναγνώστες καθώς θα περνούν οι σελίδες.

� Θα θέλατε ίσως να γράψετε και κά-ποιο βιβλίο φαντασίας;

Ναι, θα το ήθελα πάρα πολύ και υπάρχει ήδηένας κορμός στο μυαλό μου. Ίσως κάποιαστιγμή στο μέλλον να βγει στο φως και μιατέτοια ιστορία από μένα.

� Ποια είναι η διαδικασία με την οποίαξεκινάτε να γράψετε ένα βιβλίο; Γράφετεελεύθερα ή έχετε προσχεδιασμένο το τι θαγίνει σε κάθε κεφάλαιο;

Ποτέ δεν προσχεδιάζω ανά κεφάλαιο. Συνή-θως στήνω τον κεντρικό κορμό με τουςήρωες και τη βασική πλοκή. Ξέρω τι προηγεί-

ται και τι συμβαίνει στο παρόν αλλά ποτέ δενγνωρίζω το μέλλον. Προτού ξεκινήσω ναγράφω, έχω οπωσδήποτε στήσει τους χαρα-κτήρες ώστε να μπορώ να τους δώσω πνοήκαι ομιλία. Από κει κι έπειτα οι ήρωες με παίρ-νουν από το χέρι και με καθοδηγούν. Οι εξε-λίξεις έρχονται σελίδα με τη σελίδα ως το τέ-λος, ποτέ οριοθετημένες από την αρχή. Αυτόείναι και το συναρπαστικό για μένα. Να χτίζε-ται το βιβλίο έχοντας τη δική του οντότητακάθε μέρα που περνά.

� Τι συμβουλές θα δίνατε σε κάποιονπου επιθυμεί να γίνει συγγραφέας και ναεκδώσει βιβλία;

Να μην τα παρατήσει ποτέ. Να μην απογοητευ-τεί από τυχόν απορρίψεις και δυσκολίες κατάτη δύσκολη διαδρομή της έκδοσης. Να επιμέ-νει και να κρατά το όραμά του ζωντανό. Ναδιαβάζει και να προβληματίζεται. Να αναρωτιέ-ται, να ψάχνεται και να βελτιώνεται. Να δοκι-μάζει και να επιχειρεί. Η συγγραφή δεν είναιεπάγγελμα, το οποίο κάποιος καλείται να κά-νει σωστά. Είναι ανάγκη της ψυχής και στηνψυχή δεν χωρούν εκπτώσεις. Ακόμη κι αν οδρόμος φαντάζει μονίμως ανηφορικός, θαπρέπει το κουράγιο και το πείσμα να ωθούν τοβήμα. Από το μικρό μου πόστο αυτές είναι οισυμβουλές που μπορώ να δώσω σε όποιονεπιθυμεί να ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο.

Κυρία Ευσταθίου, σας ευχαριστώ και πάλι

για τον χρόνο σας!

3 συγγραφείς 3 έργα 3 συνεντεύξεις

Tα βιβλία για μένα δεν είναι

απλά εκατοντάδες σελίδες

ενωμένες μαζί. Δεν είναι

φύλλα με γράμματα και σημεία

στίξης που απλά τυπώθηκαν πά-

νω. Όχι. Για μένα τα βιβλία είναι

το «κλειδί» για την είσοδό μου σε

άλλους, παραμυθένιους κόσμους

και το «εισιτήριό» μου για ταξί-

δια σε κάθε γωνιά της γης, μονά-

χα με τη φαντασία μου.

Έλενα Σωτηρίου Γ1

“Η συγγραφή δεν είναιεπάγγελμα, το οποίο κάποιος

καλείται να κάνει σωστά.Είναι ανάγκη της ψυχής και

στην ψυχή δεν χωρούνεκπτώσεις. Ακόμη κι αν

ο δρόμος φαντάζει μονίμωςανηφορικός, θα πρέπει

το κουράγιο και το πείσμανα ωθούν το βήμα.

Από το μικρό μου πόστοαυτές είναι οι συμβουλές

που μπορώ να δώσωσε όποιον επιθυμεί

να ακολουθήσει αυτόντον δρόμο”

Vincent van Gogh, Η έναστρη νύχτα, 1889,

73,7,6x92,1 εκατοστά, λάδι σε καμβά

Επιμέλεια: Έλενα Σωτηρίου Γ1

Κοινωνίακαθώς πρέπει

Και τη σιχάθηκα αυτή την κοινωνίαΣιχάθηκα την κριτική και την υπεροψία

Κάθε αξία, Κάθε νόμος, Κάθε ηθικήΈχουνε πάρει δρόμο απ’ αυτή την εποχή

Κάθε «πολίτης» κοροϊδεύει συμπολίτες και κατηγορείΚάθε «αθώος» σκοτώνει και κυκλοφορεί

Κάθε «ξεπερασμένος» δεν έχει δικαίωμα να ακουστείΚαι κάθε «λογικευμένος» κρατάει όπλο και απειλεί

Κάθε «τρελαμένος» κάποτε είχε λογικήΚάθε «άκαρδος» κάποτε είχε πληγωθεί

Κάθε «βλαμμένος» είναι ένας έξυπνος που έχει υποτιμηθείΚάθε «άνθρωπος» δεν ξέρει άνθρωπος τι πάει να πει

Ο κόσμος, λένε, πως έχει χαθείΚαι πως η φύση μάς τιμωρεί

Η ανθρωπιά πως πήγε ταξίδι χωρίς επιστροφήΚαι η αγάπη πως έχει υπερεκτιμηθεί

Αλήθεια, αναρωτιέμαι, πού έχουμε γεννηθεί;

Έλενα Σωτηρίου Γ1

ÛΤ„ÂȘ30

Σήμερα ζούμε σε μια εποχή στην οποίαείναι φυσιολογικό να υπάρχουν διατα-ραχές στο φυσικό περιβάλλον που συ-

νηθίζεται να αποδίδονται στην ανθρώπινηδραστηριότητα. Ζούμε σε μια εποχή όπου ηκαταστροφή της φύσης είναι κάτι το σύνηθεςκαι ασήμαντο. Είναι πρόδηλο λοιπόν ότι ησύγχρονη κοινωνία μας ξεχειλίζει από δεινάκαι οδεύει στην απονέκρωση και ενώ αγωνι-ζόμαστε για τη σωτηρία μας από αυτά, αυτάφαίνεται να αυξάνονται ατέρμονα. Βρισκόμα-στε συνεχώς σε έναν φαύλο κύκλο, ο οποίοςδιαρκώς περιστρέφεται, επαναλαμβάνεται καιμας καταβάλλει. Και αυτό συμβαίνει εξαιτίαςενός μεγάλου προβλήματος. Ενός προβλήμα-τος που αποτυγχάνουμε συλλογικά να αντι-ληφθούμε.

Εάν κοιτάξουμε προσεκτικά το περιβάλλονγύρω μας, θα παρατηρήσουμε ότι ο βίος σεαυτό είναι ελάχιστος, μηδαμινός και πως οιπρωταρχικές ύλες που είναι απαραίτητες γιατην επιβίωσή μας, έχουν πλέον κατακτηθείαπό μεγάλες εταιρίες. Εκεί που παλαιότεραυπήρχαν νερό, δάση που καθάριζαν τον αέ-ρα μας και ζώα που έτρεχαν ελεύθερα, τώραυπάρχουν απόβλητα, εργοστάσια που δηλη-τηριάζουν την ατμόσφαιρα και βιομηχανικέςφάρμες στις οποίες αναπαράγεται ζωή καισφάζεται ανελέητα για τη προσωπική μας ευ-χαρίστηση. Θα αντιληφθούμε τότε πως ταπλείστα ζώα που γνωρίζουμε, τα ζήσαμε εξαποστάσεως, μέσα από ψηφιακές οθόνες. Καιαυτό γιατί μάθαμε να αναλύουμε τις ενέργειέςτους ως βαρβαρότητες και να τα θεωρούμεθηρία. Μα ενώ αυτά σκοτώνουν για να επι-

βιώσουν, εμείς δεν εκτελούμε απλώς, αλλάεκτρέφουμε για κατανάλωση, όχι επειδή τοχρειαζόμαστε, αλλά αντιθέτως, διότι μας αρέ-σει η γεύση, η όλη αίσθηση. Κι όταν βλέπειςτη ζωή ως κάτι αναλώσιμο με αξία, τότε είναιαδύνατο να κατανοήσεις την αξία της ζωής.Δικαιολογούμε τις πράξεις μας χαρακτηρίζον-τας τις παράδοση κι εμάς τους ίδιους πολιτι-σμένους, σαν να είμαστε δυο διαφορετικέςυπαρξιακές μορφές με κανένα κοινό στοιχείο.Αλλά το να σκοτώνουμε επειδή μπορούμε και

το κάναμε εξ αρχής σημαίνει πως είναι σωστόή δείχνει το πόσο λίγα έχουμε μάθει και πωςσυνεχίζουμε να δρούμε με βάση την πρωτό-γονη βία μας αντί της σκέψης και της συμπά-θειας; Εξερευνούμε το διάστημα για να ανα-καλύψουμε την ύπαρξη άλλων όντων τη στιγ-μή που δεν μπορούμε να συνυπάρξουμε μεαυτά του δικού μας πλανήτη. Πώς λοιπόν, σεέναν κόσμο με μυριάδες είδη, εξακολουθού-με να θεωρούμε το δικό μας ως το μοναδικόπου σκέφτεται, νιώθει και έχει σημασία;

Πάντα δυσκολευόμασταν να αποδεχτούμε αυ-τά που δεν είναι όμοια με εμάς. Το να αποδέ-χεσαι όμως ότι κάτι είναι διαφορετικό, δενσημαίνει ταυτόχρονα ότι πρέπει να αντιμετω-πίζεται διαφορετικά. Η ιδεολογία του φυσιο-λογικού διαμορφώνεται με βάση τα δεδομέ-να της εποχής και της καταγωγής του καθενός,έτσι που μόνο με την αλλαγή τους υποβαλλό-μαστε στην κριτική των πεπραγμένων μας. Μαμεγαλώσαμε μαθαίνοντας να μην απορούμεγια την ορθότητα των συνηθειών που επικρα-τούν αλλά να τις εναγκαλιζόμαστε. Εάν όμωςδεν αμφισβητούσαμε την παράδοση του πα-ρελθόντος, δεν θα εξελισσόμασταν ποτέ.

Είμαστε σαν μια μορφή πανούκλας που αφα-νίζει τη γη καταστρέφοντας το ίδιο περιβάλ-λον που μας επιτρέπει να ζούμε. Μα τι θασυμβεί όταν μολύνουμε και το τελευταίο πο-τάμι; Την τελευταία ανάσα αέρα; Πότε θα κα-ταλάβουμε ότι το χρήμα δεν τρώγεται και δενέχει αξία; Ζούμε σε έναν κόσμο που βρίσκε-ται στο χείλος της καταστροφής. Δεν κατα-στρέφουμε τον πλανήτη, καταστρέφουμε τονβίο επάνω σε αυτόν. Κάθε έτος εξαφανίζον-ται χιλιάδες είδη πανίδας και χλωρίδας και οχρόνος τελειώνει πριν έρθει η σειρά μας. Συ-νεπώς ο καθένας από εμάς πρέπει να σταμα-τήσει να αναμένει την αλλαγή και να γίνει οίδιος η αλλαγή που θέλει να δει στον κόσμο.

Η ζωή δεν είναι μια ταινία με ένα προκαθορι-σμένο σενάριο. Εμείς είμαστε οι σεναριογρά-φοι της. Αυτή είναι η δική μας ιστορία...

Χρυστάλλα Χριστοφόρου Γ2

Σοφία Ρετσίδου Β3

Οάνθρωποι φεύγουν, χάνονται, πεθαί-νουν σαν τα φύλλα του φθινοπώρουπου τα παρασύρει ο άνεμος. Τους

ανθρώπους όμως ποιος τους παρασύρει στονθάνατο; Οι διατροφολόγοι δεν αργούν νααπαντήσουν «η κακή διατροφή», οι ψυχολό-γοι φωνάζουν «η κατάθλιψη», οι γιατροίυποστηρίζουν σθεναρά τα προβλήματα υγεί-ας και οι ελεύθεροι ρομαντικοί κατηγορούντην απανθρωπιά και τη μοναξιά του κόσμου!Αλλά οι λόγοι δεν έχουν σημασία...

Σ’ αυτό το κείμενο σημασία έχουν αυτοί πουμένουν πίσω, που θρηνούν, που νιώθουνέρημοι, που έχουν αναμνήσεις ζωής, χαράς,αγάπης, κλειδωμένες στο πίσω συρτάρι τουμυαλού τους από φόβο μη χάσουν την ανά-μνηση των κάποτε πράσινων φύλλων του φθι-νοπώρου. Αυτοί έχουν σημασία, οι δυνατοίκαι οι αδύναμοι, οι ψύχραιμοι και οι θερμόαι-μοι. Αυτοί που σαν ανοίγει η βαριά πόρτα τουπλιθαρένιου σπιτιού περιμένουν να τον δουνπίσω της να χαμογελάει. Αυτοί που ανάμεσασε τόσα άλλα είναι υποχρεωμένοι να καθαρί-σουν και τα φύλλα του φθινοπώρου.

Βέβαια όχι μόνοι. Γιατί όταν έρθει το φθινό-πωρο μαζεύονται όλοι, φίλοι, συγγενείς, γεί-τονες να βοηθήσουν στο καθάρισμα. Αλλάγιατί; Γιατί πρέπει να περιμένουμε τα φθινο-πωρινά φύλλα να πέσουν για να μαζευτούμεόλοι μαζί; Γιατί δεν δείξαμε την αγάπη μας τηνάνοιξη που ήταν κι αυτός εκεί; Γιατί πρέπει ναπεριμένουμε τον φθινοπωρινό άνεμο να τονπαρασύρει για να αγαπήσουμε, να κατανοή-σουμε, να συμπαρασταθούμε; Και προπάντωνγιατί πρέπει να περιμένουμε τα φύλλα να πέ-

Τα φύλλατου φθινοπώρου

Χρίστια Δημητρίου Γ8

Το παρασκήνιο του... εγώ μας

σουν για να καταλάβουμε πόσο μας λείπειπου δεν είπαμε ευχαριστώ;

Γι’ αυτό λοιπόν, σε όλους αυτούς που πρέπεινα συνεχίσουν τη ζωή τους βλέποντας το γυ-μνό δέντρο στην αυλή τους, αυτό το κείμενοαποτελεί μια ένδειξη κατανόησης και μιαυπενθύμιση: Πως δεν είναι μόνοι και πως πα-ρόλο που το επόμενο φθινόπωρο δεν έχειέρθει ακόμη δεν πρέπει να ξεχνούν να απο-λαμβάνουν τη μαγεία και των άλλων εποχών.Ως το επόμενο φθινόπωρο, ως το επόμενοπέσιμο των φύλλων.

Αθηνά Ελένη Γιωργαλλέττου Γ2

...οÙÈ ÁÈ· ÙÔ Ù¤ÏÔ˜31

Ο καλός καλό δεν βρήκε(!);

Παρακολουθείτε μια ταινία χαλαρά στονκαναπέ σας. Κλασικό στόρι: ο καλός,όντας αδύναμος, προσπαθεί να ξεπε-

ράσει τις αντιξοότητες της ζωής και ο δυνατόςπάμπλουτος κακός που διώκει τον φτωχούλητου Θεού. Η ταινία κυλά και ο αγαθός αδικη-μένος βρίσκεται σε κίνδυνο ενώ ο κακός επι-βλέπει τις τελευταίες στιγμές του καημένου αν-θρωπάκου. Το ευφάνταστο και αναμενόμενοhappy end επέρχεται τελικά και όλα καλά. Χαι-ρόμαστε που για μια ακόμα φορά το αδύναμοκαλό εν τέλει βρήκε την ευκαιρία να νικήσει καιδεν αναγκάστηκε να επιβληθεί περαιτέρω στοπαντοδύναμο κακό. Η ταινία όμως πλέον έχειτελειώσει και κανείς δεν αντιλαμβάνεται πωςένα νόημα έχει εισαχθεί στον ευφυή νου μας.Η ΤΕΡΑΣΤΙΑ δύναμη του κακού και η αφέλειατου καλού. Το στερεότυπο έχει ριζώσει καλάμέσα μας, τόσο βαθιά που πλέον οι ρόλοιέχουν αντιστραφεί και η καλοσύνη αρχίζει ναθεωρείται ελάττωμα και αδυναμία.

Από το νέο «Despicable Me», μέχρι την«Taylor Swift» όλοι έχουν απηυδήσει. Το κα-λό είτε δεν τους προσέφερε αρκετά είτε επέ-τρεψε σε άλλους να τους εκμεταλλευτούν.

Η κακία αυτή δεν έχει απόλυτα την έννοια τουαυθεντικού μίσουs, αλλά μια μορφή εγωκεν-τρισμού και επίδειξης δύναμης κατά την οποίατο χρήμα (money moves) αλλά και γενικότεραη επιτυχία αποτελούν τον απώτερο σκοπό τουσύγχρονου (και μορφωμένου) όντος. Κανείςδεν ενδιαφέρεται για καλοσύνη, αλληλοϋπο-στήριξη, ομαδικότητα και άλλα τέτοια σχετικά.Η σύγχρονη αυτή μορφή κακίας είναι ένας μο-ναχικός δρόμος για την επιτυχία, αφού απο-κλείονται οι σχέσεις στον βωμό της προσωπι-κής επιτυχίας. Όλοι επιδιώκουν τον ρόλο του

κακού παιδιού αλλά κυρίως του κακού της ται-νίας. Ο παντοδύναμος, καταξιωμένος, μυστη-ριώδης που χωρίς να ξέρουμε εμείς για κόπουςκαι προσπάθειες, εμφανίζεται παντοδύναμος,πολυπόθητος και κυρίαρχος των πάντων!

Η ξεπερασμένη καλοσύνη είναι ένα ζήτημα τοόποιο καθρεφτίζει εν ολίγοις το σήμερα. Η κα-χυποψία, η διαφθορά, ο εγωισμός, είναι πλέονβασικότατες έννοιες στο λεξιλόγιο ενός αρθρο-γράφου. Ο καθένας αγωνίζεται για τον εαυτότου, παλεύει να αναδειχθεί. Η φιλανθρωπίαυπάρχει μόνο σε επιδειχτικά post των celebri-ties. Η αλληλεγγύη υπάρχει μόνο εκεί που υπάρ-χει και το συμφέρον. Και ούτω καθ’ εξής...

Ας μην είμαστε όμως μηδενιστές, αγαπητοίέφηβοι. Η ζωή στιγματίζει τον καθένα μαςδιαφορετικά. Και πιστεύω εν καιρώ απόλυτηςελευθερίας της άποψης, η έκφραση αυτής τηςεπίθεσης, που σε αναδεικνύει σε ένα μεγαλό-πρεπο αρπακτικό, έτοιμο να κατασπαράξει τιςαδύναμες γαζέλες, είναι κάτι σίγουρα καθαρ-τικό και αναζωογονητικό. «But it feels so go-od», λένε συχνά καθώς διαγράφουν και ρεζι-λεύουν σε ένα ολόκληρο album τους εχ-θρούς τους.

Ένα μείγμα αυτοπεποίθησης, οργής, αλαζο-νείας αλλά και ενδόμυχης πικρίας και παγερήςθλίψης...

Η γενικότερη βιομηχανία διασκέδασης τείνειπρος αυτή την κατεύθυνση, αφού είναι άκρωςπροσοδοφόρα. Όλοι μας αρεσκόμαστε σείντριγκες και καυγάδες. Το ίδιο και τα πορτο-φόλια των celebrities.

Ελάχιστα είναι τα περιστατικά αλληλοσυμφι-λίωσης ενώ τις περισσότερες φορές γίνονταιγια τον ντόρο και όχι την απήχηση του θετι-

κού μηνύματος. Σε καιρούς μιμητισμού, αφούη κριτική μας σκέψη συχνά αραχνιάζει καισκονίζει, αναπαράγονται άκριτα σαν τουςιούς όλα τα κακώς κείμενα της κοινωνίας. Καιο καλός στο τέλος θα συμβιβαστεί, θα απηυ-δήσει και θα αυτομολήσει.

Η ολοκλήρωση που νιώθει το άτομο ότανφέρεται καλοπροαίρετα, όταν δίνει χωρίς αν-τάλλαγμα και όταν περιθωριοποιεί τον εγωι-σμό και τα θέλω δημιουργεί ευφορία καιπροσφερει μια απέραντη ευτυχία. Το άτομοτότε είναι πλήρες και έτσι κατανοεί τη μαται-ότητα της κακίας και των συγκρούσεων.

Η συνεχής όμως υποκρισία και εμμονή στηνιδιοτέλεια αναδεικνύει και ένα τεράστιο ψυχι-κό κενό που εναγωνίως και με πομπώδειςπράξεις, το κατά βάθος πληγωμένο άτομοπροσπαθεί να καλύψει.

Νιώθεις λοιπόν την ανάγκη να αγαπήσεις;Αγάπησε! Νιώθεις την ανάγκη να βοηθήσεις;Βοήθησε! Μόνο όμως αν αυτό βγει από τηνκαρδιά και είναι ατόφιο, θα εξαλειφθεί η υπο-

κρισία. Νιώθεις όμως την ανάγκη να εκδικη-θείς; Μην εκδικηθείς! Και να μισήσεις; Μηνμισήσεις! Σε παρακαλώ! Προσπάθησε να ψά-ξεις βαθιά μέσα σου και θα καταλάβεις! Θακαταλάβεις το ανώφελο των προσπαθειώνσου! Δεν θα μειώσεις τη δύναμη και το κύροςαν επιλέξεις να συγχωρήσεις! Πίστεψέ με!Αυτό κι αν είναι μια διαχρονική τάση! Είναιπολύ όμορφο να χαμογελάς και να ψιθυρίζειςμια «συγγνώμη» μετά από έναν καυγά, κάνο-ντας εσύ το πρώτο βήμα για επανένωση!

Ο καλός λοιπόν κατάφερε έστω και με δυσκο-λία να υπερτερήσει! Οι αγνές του προθέσειςκαι η αλτρουιστική του στάση αναγνωρίστη-καν. Ο ρωμαλέος κακός κατάφερε πολλές φο-ρές να κερδίσει ισχύ και άπλετη ύλη αλλά ημοναχικότητα και η ματαιοδοξία του δεν προ-σέλκυσαν κανέναν, έφεραν τη μεγαλόπρεπήτου ήττα. Στο τέλος τα μεγαλόπνοα σχέδιατου χάθηκαν, αφήνοντάς του για μόνη συν-τροφιά την ελλειπτική του συνείδηση. Τέλος.

Παναγιώτης Αντωνιάδης Γ1

Το άστρο της τιμιότητας

Το αστέρι σβήνει σιωπηλά

Μπροστά μία άβυσσος ψυχώνΕνώ ολοένα σφίγγει το λαρύγγι

Γελώντας αμήχανα ξεγελάς τον εαυτό σουΜε την πίστη πως μια μέρα θα λάμψεις

Το αστέρι ακόμα λάμπει

Η ατμόσφαιρα αλλάζειΣου προσφέρεται η ψευδαίσθηση της ζωής

Και το δώρο του θανάτου

Το αστέρι υπέρλαμπρο, λες κι είναι αστέρι από χιλιάδες άλλα αστέρια φτιαγμένοΠροσδίδει την εικόνα ότι έφθασε ο καιρός σου

Μα ξαφνικά το αστέρι σβήνει, πέφτει στην άβυσσο και τα μάτια κλείνειΞέχασες ότι το αστέρι λάμπει πιο δυνατά όσο εξασθενεί

Ίσως από καιρό αντίο ήθελε να σου πει

Φοίβος Λύμπουρας Γ4

ΆτιτλοΓιατί ζούμε; Γιατί ζω, Αφού θα πεθάνω. Το νόημα; Ποιο είναι το νόημα των πράξεων; Σωστό και λάθος; Γιατί να μαθαίνω αφού η γνώση μεσυνοδεύει στον θάνατο; Έχω λεφτά άρα ζωΛένεΚαι ας λένε Τι μένει στην τελική;Η ανάμνηση των άλλων για μας; Θα με θυμούνται τα παιδιά μου Εγγόνια Και πάει Ποια είναι η απάντηση;Να ξέρω γιατί ζω τουλάχιστον Για να παλεύω το παρόν και να χαρώτο μέλλον; Για να προσφέρω μια δύο γνώσειςπου θεωρώ για μένα σωστέςστους επόμενους; Και τι; ΓνώσειςΛεφτά Οικογένεια Φαγητό Νερό Φίλοι Έρωτες Χαρές Λύπες .Γιατί φτιαχτήκαμε; Σε τι εξυπηρετούμε εμάς, τους άλλους;Γιατί μέρα και νύχτα; Γιατί γη;

Γιατί γάτα και όχι σκύλος;Γιατί και τα δύο;Γιατί τέχνη, ο Χορός, η Ποίηση, το φιλί,ο Έρωτας, το τσιγάρο, το ποτό;Ναρκωτικά; Είναι η έξοδος από τις προηγούμενεςερωτήσεις; Γιατί να αναζητώ έξοδο;Θεός;Και ο Θεός με τη λάθος εικόνα που έχειαποφασίσει ο άνθρωπος.Η ψυχική σταθερότητα πλέονδημιουργείται μόνο με την υλικήπροσέγγιση.Τότε βρες την ουσία της ζωής σε αυτόντον κύκλο… Μια ουσία ανώτερη, ουσιαστική Αν όχι Τότε ποιος είσαι;

Βλάντα Παναγή Γ2

Σαν καταγάλανα νεράΜιας θάλασσας μολυσμένης

Τα μάτια της τα ζωηράΜίας νύχτας κουρασμένης

Μαλλιά ίσια και μαλακάΣαν άχυρα σπασμένα

Μονάχα αν κατάφερνε να δειΤην αγάπη που έχασε σε σένα

Εσύ δίνεις έρωταΑυτή σερβίρει πόνο

Ώρες ατέλειωτες μαζίΚαι να σ’ αφήνει μόνο

Με μία φωνήΓλυκιά σαν το λεμόνιΚαλά θα έκανες κι εσύΝα την αφήσεις μόνη

Χάθηκες κι εσύ Στην αναζήτηση του εαυτού σουΠνίγηκες στα όνειραΚαι στη ζωή του άλλου του μισού σου

Τα μάτια σου από τρυφεράΠλέον ήσαν μετάξιΠοτέ σου όμως μην ξεχνάς,Αφού αληθινά την αγαπάς, άσε την να πετάξει

Απερίγραπτη

Φοίβος Λύμπουρας Γ4

Φώτο: Παναγιώτης

Αντωνιάδης Γ1

„˘¯·ÓÂÌ›ÛÌ·Ù·32

Ας αφήσουμετον εαυτό μαςνα πιστέψει

Aπλά για να ξεκαθαρίσω τη θέση μουπριν διαβαστεί το κείμενο και να απο-φευχθούν τυχόν παρεξηγήσεις, γνωρί-

ζω πως τα θέματα πίστης είναι πολύ ευαίσθη-τα και προσωπικά για τον καθένα και χρειάζε-ται κανείς ορθούς και προσεκτικούς ελιγμούςστον λόγο για να καταφέρει να μιλήσει για αυ-τά χωρίς να προκαλέσει αντίδραση. Αυτό τοκείμενο δεν προάγει κάποιο είδος θρησκείας.Σ’ αυτό καταγράφω την άποψή μου για ένα θέ-μα που με βασάνισε χρόνια και σίγουρα βασα-νίζει πολλούς ανάμεσά μας. Δεν προσπαθώ μεκανέναν τρόπο και για κανέναν λόγο να χαρα-κτηρίσω αυτό που πιστεύω «σωστό». Μια τέ-τοια απόπειρα άλλωστε θα μπορούσε εύκολανα χαρακτηριστεί γελοία και ανώριμη από μέ-ρος μου. Είμαι σίγουρος πως το σχολείο μας(κυρίως) αποτελείται από ανοικτόμυαλους καινοήμονες μαθητές και δεν θα υπάρξει θέμα πα-ρεξήγησης. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

2018, 21ος αιώνας, μια εποχή που εύλογα χα-ρακτηρίζεται από τη ραγδαία τεχνολογική ανά-πτυξη που κάποιες φορές είναι δύσκολο ακό-μα και να την αντιληφθούμε. Η επιστήμη συνε-χίζει να ξεκλειδώνει καθημερινά πόρτες πουδεν βαδίσαμε ποτέ, να λύνει μυστήρια, νααπαντά ερωτήματα. Όλοι μας (θα έπρεπε να) εί-μαστε περήφανοι κάθε φορά που ακούμε ήδιαβάζουμε ή βλέπουμε πως ακόμα ένα, μέχριπριν μερικές στιγμές μυστήριο, έχει βγει στοφως. Μια μερίδα ανθρώπων όμως δυστυχώςχρησιμοποιούν την έκφραση «Οι επιστήμονεςσυνεχώς διαψεύδουν τον Θεό». Δεν ήτανε (καιείμαι σίγουρος για αυτό) ποτέ ο σκοπός τηςεπιστήμης να διαψεύσει τον Θεό. Είναι δύοδιαφορετικές επιστήμες που ασχολούνται μεδιαφορετικές καταστάσεις, το φυσικό και τομεταφυσικό. Γι΄ αυτό καλό θα ήταν να μην ταμπερδεύουμε. Υπάρχει κάπου κανόνας που λέ-ει πως για να ασχολείσαι με την επιστήμη πρέ-πει να μην πιστεύεις στο Θεό; Είμαι πολύ βέ-βαιος πως δεν υπάρχει. Ο Θεός δεν είναι έναεργαλείο μαζικής αποπλάνησης ή μια απεγνω-σμένη προσπάθεια εξήγησης φαινομένων.Ίσως ήταν για τους ανθρώπους πριν 2000 χρό-νια, όχι όμως για εμάς. Για μας ο Θεός θα έπρε-πε να γίνεται κατανοητός διαφορετικά. Σίγου-ρα κάποιοι άνθρωποι έχουν δικούς τους σοβα-ρούς λόγους να μην πιστεύουν σε κάποιο εί-δος θεού, έχουν κάθε δικαίωμα! Υπάρχουνόμως και κάποιοι που δηλώνουν περήφανα καιμε έντονη αλαζονεία την απιστία τους βασισμέ-νοι κυρίως στην έντονη επιθυμία τους να νιώ-σουν ξεχωριστοί και εναλλακτικοί μέσα στηνκοινωνία (αυτό που λέμε επαναστάτες χωρίς αι-τία). Η ύπαρξη ή μη του Θεού είναι ένα ζήτημαπου έχει απασχολήσει χιλιάδες σπουδαίους αν-θρώπους μέσα στους αιώνες και καλό θα ήταννα το προσεγγίζουμε με προσοχή. Ο Μεσαί-ωνας έχει περάσει και ο σκοταδισμός (σταπλείστα μέρη του πλανήτη) δεν υπάρχει, άρα ητυφλή πίστη, η συστηματική άρνηση της εξέλι-ξης και ο φανατισμός σε μια θρησκεία (όπωςκαι σε οτιδήποτε) είναι τραγικά σφάλματα πουπαίρνουν πίσω την ανθρωπότητα.

Ένα ερώτημα που στο πέρασμά μου από τα δύ-σβατα και ακατανόητα μονοπάτια της εφηβεί-ας βασάνιζε το μυαλό μου (και πολλών συνο-μήλικών μου) ήταν το εξής: Ο Θεός δημιούρ-γησε τον άνθρωπο ή ο άνθρωπος τον Θεό;Ψαχνόμουνα πολύ, ρωτούσα ανθρώπους γύ-ρω μου αλλά δεν έβρισκα κάπου να πιστέψω.Το, μέχρι την ηλικία που ήμουν, προπαγανδι-στικό και με παρωπίδες μάθημα των Θρησκευ-τικών που είχε για αποκλειστικό θέμα τον Χρι-στιανισμό και όχι γενικά θέματα πίστης, καθώςκαι μελέτη των θρησκευμάτων ανά το παγκό-

σμιο όπως θα περίμενε κανείς, δεν με βοηθού-σε να καταλήξω κάπου. Οι άνθρωποι γύρωμου επίσης δίχαζαν τις απόψεις μου παρά νατις παντρεύουν. Για να μην τα πολυλογώ, κά-που στην Α΄ Λυκείου έκανα την προαναφερ-θείσα ερώτηση σε μια καθηγήτρια. Η απάντη-σή της με καθήλωσε, προκάλεσε συνειρμούςστο μυαλό μου που ποτέ πριν δεν είχαν δημι-ουργηθεί. Μέσα στα χρόνια που μας χωρίζουναπό εκείνη τη μέρα δούλεψα έντονα με τονεαυτό μου το θέμα της πίστης και την άποψηεκείνης της γυναίκας την έχω εξελίξει και προ-σαρμόσει στα δικά μου δεδομένα, ώστε να μεικανοποιεί και να με γεμίζει σαν άνθρωπο.

Κατ’ αρχήν θεωρώ τη Βίβλο ως το σπουδαι-ότερο παιδαγωγικό μέσο που έχει υπάρξει πο-τέ. Κατά δεύτερον, ο άνθρωπος έχει το μυαλόπου του δίνει ατελείωτες δυνατότητες και γι’αυτό όλο και προχωρεί μπροστά η ανθρωπό-τητα και δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσει ηεξέλιξη αυτή. Ο άνθρωπος όμως στον πυρήνατου δεν είναι παντοδύναμος, δεν μπορεί ναελέγξει τα πάντα. Χρειάζεται ένα μικρό «παρα-θυράκι» στον κόσμο του να το αφήσει στονΘεό. Όποιος και αν είναι αυτός, σε ό,τι πι-στεύει ο καθένας. Χρειαζόμαστε όλοι μια ελ-πίδα εκεί που όλα μοιάζουν χαμένα, χρειαζό-μαστε να νιώθουμε συνέχεια πως κάποιος εί-ναι δίπλα μας, όσο και αν δεν θέλουμε να τοπιστέψουμε, μόνος κανείς ποτέ δεν έχει πετύ-χει τίποτα. Ο καθένας μπορεί να πιστεύει όπουθέλει, αλλά εγώ πλέον θα μιλάω για τον Χρι-στιανισμό αφού είναι πιο κοντά στη δική μουπραγματικότητα.

Είναι ωραίο το συναίσθημα αν πιστέψεις πραγ-ματικά στην προσευχή ή αν νιώσεις πραγματικά

δυνατός καθώς βάζεις τον σταυρό σου. Ακόμακαι αν όλα χαθούν και μοιάζουν σκοτεινά, είναιωραίο να νιώθεις πως ο Θεός είναι δίπλα σουκαι να τον νιώθεις δίπλα σου πραγματικά. Ακό-μα, την επόμενη φορά που τα νεύρα θα ξεχειλί-ζουν από παντού, θα θέλεις να φωνάξεις, ναβρίσεις, να κτυπήσεις κάποιον, είναι ωραία ησκέψη του Θεού να σε ηρεμεί και να σε βοηθάνα βρεις πολιτισμένα μια λύση στο πρόβλημα.Την επόμενη φορά που θα νιώσεις μόνος,αβοήθητος, αγχωμένος και θα προσπαθήσειςνα βλάψεις τον εαυτό σου, είναι ωραία να νιώ-θεις πως έχεις έναν Θεό που σε αγαπά. Δεν ζωούτε με ψευδαισθήσεις ούτε με φανταστικούςφίλους που με ακολουθούν όπου πάω και εκείθέλω να καταλήξω, δεν χρειάζεται να σε βασα-νίζει το ερώτημα αν υπάρχει ή όχι ο θεός, δενέχει σημασία, σημασία έχει τα λόγια αυτού τουΘεού να μπουν μέσα στο μυαλό και την καρδιάσου, χωρίς να σε οδηγούν όμως σε παθητικά,φανατικά και σκοταδιστικά μονοπάτια, γιατί αυ-τό θα ήταν αυτοκαταστροφικό και ο Θεός τουκαθενός σίγουρα δεν θέλει να μας καταστρέψει.

Όσο για το θέμα του τι συμβαίνει μετά τον θά-νατο βάσει των πιστεύω μου; Απλούστατηαπάντηση: Γιατί να σπαταλώ αγύριστες στιγμέςαπό το σίγουρο δεδομένο, που είναι η ζωήπου ζω, για να προσπαθώ να απαντήσω τοαβέβαιο ερώτημα του τι συμβαίνει μετά πουδεν θα έχω τη ζωή μου; Ας ζήσουμε για το τώ-ρα, ό,τι είναι να γίνει μετά, θα γίνει. Ας αποδε-χτούμε πως κάποια στιγμή όλοι θα πεθάνουμεκαι ας προχωρήσουμε.

Πιστεύω στα λόγια που είναι γραμμένα σταΕυαγγέλια, στην Καινή και Παλαιά Διαθήκη,δεν με απασχολεί αν υπήρξε ή όχι σαν άνθρω-

πος ο Ιησούς, με απασχολεί να αποκωδικοποι-ήσω αυτά που είναι γραμμένα να βγαίνουν απότο στόμα Του, να βοηθήσω τον εαυτό μου μέ-σα από παραβολές και παραδείγματα, τόσοαπλά και καθημερινά ώστε να τα καταλαβαί-νουν όλοι, ταυτόχρονα όμως τόσο πολυεπί-πεδα και βαθιά ώστε να μπορείς συνεχώς ναψάχνεις και να παραλληλίζεις γεγονότα με πα-ραβολές και πράξεις του Ιησού, των Αποστό-λων, των προγόνων και των απογόνων του.Να δω έμπρακτα τη διδασκαλία Του να γίνεταιπαράδειγμα για τις αποφάσεις και τις πράξειςτης ζωής μου. Χωρίς όμως να γίνομαι ένα πα-θητικό και (τις περισσότερες φορές) άβουλοπλάσμα που ακολουθεί κανόνες που γράφτη-καν από αμαρτωλούς σαν και εμάς. Στα μάτιαμου και μέσα από τα λόγια Του, δεν υπάρχειιεραρχία, υπάρχουν νόμοι και άνθρωποι σεθέση ισχύος για να παίρνουν αποφάσεις. Αυ-τό είναι καλό, όμως όλοι είμαστε ίσοι, απότον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μέχρι και το τε-λευταίο βρέφος που μόλις του έκοψαν τον ομ-φάλιο λώρο από την κοιλιά της μάνας του.

Δεν το πίστεψα μέχρι που το έζησα, αλλά είναιωραίο το «Αγαπάτε Αλλήλους». Είναι μια λύ-τρωση, ένα μήνυμα, μια ελπίδα. Είναι ωραίο νασυγχωράς, να μην ξεγράφεις τους ανθρώπους,να προσπαθείς να τους βοηθήσεις, πάντα μεόρια όμως! Ας πιστέψουμε λοιπόν, χωρίς φό-βο για το πώς θα μας χαρακτηρίσουν οι άλλοιπου θεωρούν τους εαυτούς τους εξυπνότε-ρους από όσους πιστεύουν. Ας πιστέψουμε σεκάτι, κάποιον. Να νιώθουμε πως υπάρχει μιαδύναμη υψηλότερη από εμάς και μας κάνει κα-λύτερους, μας βελτιώνει, μας κάνει να κοιτάμεψηλά με χαρά γιατί νιώθουμε προστασία καιδύναμη όποτε δούμε ψηλά στον ουρανό αλλάκαι βαθιά μέσα στον εαυτό μας. Ακόμα και ανυπήρξε αλλά ακόμα και αν δεν υπήρξε ποτέ οΧριστός, αν ακολουθήσουμε τη διδασκαλίαΤου, ο κόσμος θα ήταν ένας παράδεισος.

Δυστυχώς πολλοί που αποκαλούν τους εαυ-τούς τους ιερωμένους και πρεσβευτές του Θε-ού στη Γη, προσπαθούν να βάλουν κανόνεςστο πώς να πιστεύουμε, πώς είναι ο «σωστός»τρόπος να ντυνόμαστε, να περπατάμε, να μιλά-με, να σκεφτόμαστε, να πράττουμε και άλλαμεσαιωνικά χαρακτηριστικά που προκαλούνφόβο (αν είναι δυνατό) στο πρόσωπο του Θε-ού και όλο απομακρύνουν τον κόσμο από τηνεκκλησία. Η πίστη δεν έχει κανόνες, ο Θεόςδεν είναι δικαστής. Ο Θεός είναι ένα πράγμα.Αγάπη.

Γιώργος Απέητος Γ2

Ραφαέλλος Χριστοδούλου Γ11

“Ας πιστέψουμε σε κάτι, κάποιον. Να νιώθουμε πωςυπάρχει μια δύναμη υψηλότερη από εμάς και μας κάνεικαλύτερους, μας βελτιώνει, μας κάνει να κοιτάμε ψηλά

με χαρά, γιατί νιώθουμε προστασία και δύναμη όποτε δούμεψηλά στον ουρανό αλλά και βαθιά μέσα στον εαυτό μας.Ακόμα και αν υπήρξε αλλά ακόμα και αν δεν υπήρξε ποτέ

ο Χριστός, αν ακολουθήσουμε τη διδασκαλία Του,ο κόσμος θα είναι ένας παράδεισος”