GRUDZIEŃ DIDASKO klasa 1 suplement · GRUDZIEŃ – klasa 1 Propozycje planów pracy oraz scenariusze zaj ęć z ćwiczeniami Didasko dla klasy I – suplement do „Poradnika dla

GRUDZIEŃ – klasa 1

Propozycje planów pracy oraz scenariusze zaj ęć z ćwiczeniami Didasko dla klasy I – suplement do „Poradnika dla nauczyciela klasy pierwszej…”, wyd. MEN Strona 1



14. tydzień nauki – N jak nos

Temat: N jak nos Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna

Edukacja przyrodnicza

Edukacja matematyczna

Analiza i synteza wyrazów z głoską n. 1.3e

Pokaz litery pisanej i drukowanej. Pisanie litery n małej i wielkiej w liniaturze (Ćwiczenia, cz. B, str. 4, Mój zeszyt, str. 40).

1.1b; 1.3e; 1.3f

N jak nuty. Praca plastyczna. 1.1b 5.4

Pies – nasz przyjaciel. Swobodne wypowiedzi. 1.1a; 1.1c; 1.3a; 1.3c

5.4; 4.5 6.2; 6.8; 6.10

Przygotowanie w grupach prezentacji na wybrany temat związany z psem. 1.1c; 1.3a; 1.3d

6.2; 6.8; 6.10

Jestem detektywem. Pisownia imion wielką literą (Ćwiczenia, cz. B, str. 5). 1.3f

Czytanie sylab, tworzenie wyrazów z głoską n (Ćwiczenia, cz. B, str. 6; Mój zeszyt, str. 41). 1.1b; 1.3e; 1.3f

Szczególne uzdolnienia zwierząt. Burza mózgów. 1.1a; 1.1c; 1.3c

6.2; 6.8; 6.10

Rysuję. Rozpoznaję części ciała zwierząt (Ćwiczenia, cz. B, str. 7). 1.1c 6.8

Czytam i zaznaczam. Czytanie ze zrozumieniem zdań sposobem sylabowym. Wyszukiwanie informacji (Ćwiczenia, cz. B, str. 8).

1.1b; 1.1c; 1.2b

Rysuję i opowiadam. Pies i jego tajemnica – tworzenie komisu (Ćwiczenia, cz. B, str. 9). 1.1a; 1.3a

MÓJ WŁASNY ELEMENTARZ – Wycinanki – Karta z literą N. MÓJ WŁASNY ELEMENTARZ – Wycinanki – Karta Pies – przyjaciel dzieci. MÓJ WŁASNY ELEMENTARZ – Wycinanki – Karta PIES.

1.1b; 1.3e; 1.3f

6.2; 6.8; 6.10

Propozycje zajęć:

• Analiza i synteza wyrazów z głoską n. Dzieci podają przykłady przedmiotów, które zaczynają się głoską n, np. nos, nuty, narty. Dzielą je ze względu na liczbę sylab i liczbę głosek. Układają modele wybranych wyrazów. Analiza wyrazów zawierających głoskę n w nagłosie, wygłosie i śródgłosie. Rysowanie przedmiotów, które w nazwie mają głoskę n.

• Pokaz litery n pisanej i drukowanej. Pisanie litery n małej i wielkiej w liniaturze. Uzupełnianie wyrazów literą n (Ćwiczenia, cz. B, str. 4, Mój zeszyt, str. 40).

• N jak nuty. Praca plastyczna. Praca w grupach – układanie z wyciętych kolorowych nutek dużej litery n i naklejenie jej na arkusz szarego papieru.

• Pies – nasz przyjaciel. Zebranie z różnych źródeł informacji o psie. Rozmowa na temat budowy psa, ras psów, funkcji: pies – przyjaciel rodziny, pies-opiekun, pies -ratownik, myśliwski, pasterski.

• Przygotowanie w grupach prezentacji na wybrany temat związany z psem. Wykorzystanie dużych arkuszy szarego kartonu. Przedstawienie prezentacji.

• Jestem detektywem. Pisownia imion wielką literą (Ćwiczenia, cz. B, str. 5).



• Czytanie sylab, tworzenie wyrazów z głoską n (Ćwiczenia, cz. B, str. 6; Mój zeszyt, str. 41).

• Szczególne uzdolnienia zwierząt. Burza mózgów.

• Rysuję. Rozpoznaję części ciała zwierząt (Ćwiczenia, cz. B, str. 7).

• Czytam i zaznaczam. Czytanie ze zrozumieniem zdań sposobem sylabowym. Wyszukiwanie informacji (Ćwiczenia, cz. B, str. 8).

• Rysuję i opowiadam. PIES I JEGO TAJEMNICA – tworzenie komisu. Prezentacja swoich komiksów (Ćwiczenia, cz. B, str. 9).

• MÓJ WŁASNY ELEMENTARZ – Wycinanki – Karta z literą N.

• MÓJ WŁASNY ELEMENTARZ – Wycinanki – Karta Pies – przyjaciel dzieci.

• MÓJ WŁASNY ELEMENTARZ – Wycinanki – Karta PIES. Pies jest uważany za jedno z pierwszych udomowionych przez człowieka zwierząt. Jego historia jest ściśle związana z dziejami człowieka. Różne są przypuszczenia dotyczące

przodków dzisiejszego psa domowego. Niektórzy spośród zoologów uważają, że jest nim wilk, inni – że szakal. Przykładem gatunku psa pierwotnego, który przetrwał do dziś,

jest pies dingo. Psy, które towarzyszą człowiekowi od bardzo dawna, były dobierane i przygotowywane do wykonywania różnych zadań. Umiejętności te i zdolności utrwalały

się, co doprowadziło do wyodrębnienia się ras. Psy są bardzo pomocne w różnych działaniach człowieka, np. poszukują zaginionych, są przewodnikami niewidomych, tropią

przestępców, pilnują domu, ale przede wszystkim są najwierniejszymi towarzyszami swoich opiekunów, którzy nie zawsze odpłacają im tym samym.

Oto kilka popularnych ras psów: setery, jamniki, foksteriery, dobermany, owczarki niemieckie, owczarki szkockie (collie), owczarki podhalańskie, owczarki polskie nizinne,

bernardyny, dogi niemieckie, boksery, pudle, szpice, mopsy, pekińczyki, maltańczyki, charty. Wśród ras psów istnieje ogromne zróżnicowanie pod względem wielkości, masy,

długości, koloru sierści, temperamentu, siły i inteligencji. Wśród bardziej popularnych ras jednym z najmniejszych psów jest jamnik. Także wśród jamników jest duże

zróżnicowanie pod względem wielkości i wagi (duże 5–7,5 kg, karłowate 2–3 kg). Jamnik jest psem ruchliwym, wytrwałym, sprytnym i inteligentnym. Bardzo przywiązuje się

do opiekuna, chętnie bawi się z dziećmi. Ze względu na krótkie łapy nie lubi schodów. Szkodzą mu przeciągi, wilgoć i zimno. Jamnik jest psem myśliwskim. Istnieją trzy

odmiany jamników: gładkowłose, szorstkowłose i długowłose oraz wiele rodzajów umaszczenia.

Jednym z największych, wśród bardziej znanych ras, jest bernardyn, którego masa wynosi do 80 kg, a wysokość 70–80 cm. Psy te mają masywną budowę, wielką głowę,

długą i gęstą sierść. Są bardzo łagodne i dobroduszne. Kiedyś wykorzystywano je do niesienia pomocy ludziom zagubionym w górach. Teraz również można je spotkać w

wielu schroniskach alpejskich, gdzie stanowią atrakcję turystyczną. Są posłuszne, wierne i zupełnie nieagresywne. Można im powierzyć opiekę nad dziećmi, do których bardzo

się przywiązują. Za psa superinteligentnego, który może być doskonałym przewodnikiem osób niepełnosprawnych, uważa się złotego retrievera. To pies, który jest w stanie

szybko nauczyć się wielu poleceń, np. odbierania telefonu, otwierania lodówki, sprowadzania windy. Jest łagodny i bardzo odważny. Niewiele ustępuje mu pod względem

inteligencji popularny owczarek niemiecki, który w mig pojmuje wiele poleceń i często występuje w wielu filmach. Jedną z bardziej niezwykłych ras jest shar pei pochodząca z

Chin. Jest to pies wyglądający jak góra pofałdowanej, zwisającej skóry. Chroni ona zwierzę niczym pancerz. Jest to pies średniej wielkości. Oryginalne shar pei są niewielkie,

przez cały czas mają ściśle przylegające do czaszki uszy oraz język w kolorze dojrzałych jagód.



14. tydzień nauki – Poznajemy świat za pomocą zmysłów

Temat: Poznajemy świat za pomocą zmysłów Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna



JAKI TO ZMYSŁ? Wyróżnienie i nazwanie pięciu zmysłów. Do czego potrzebne są nam zmysły? Przeprowadzenie doświadczeń i ćwiczeń. Dyskusja, burza mózgów. Doświadczenia dotyczące zmysłu smaku. Doświadczenia dotyczące zmysłu węchu. Doświadczenia dotyczące zmysłu słuchu. Doświadczenia dotyczące zmysłu wzroku. Doświadczenia dotyczące zmysłu dotyku.

1.1a; 1.1c; 1.3a; 1.3c; 1.4a, 1.4b

5.4; 5.5 6.1; 6.8; 6.9; 6.10

Poznaję świat za pomocą zmysłów. Spacer po najbliższej okolicy. 1.1a; 1.3c 5.4 6.1; 6.8; 6.10

Zakupy w sklepie owocowo-warzywnym – zabawa dramowa. 1.1a; 1.3b; 1.3c

5.4 6.8

Reklama i zmysły. Burza mózgów. 1.1a; 1.3b; 1.3c

6.8 7.1; 7.2

Uczymy się, wykorzystując zmysły. Rozmowa z dziećmi na temat tego, jak najszybciej i najłatwiej zapamiętujemy i uczymy się. Doświadczenia w zapamiętaniu wiersza, zdań, cyfr, układu obrazków itp.

1.1a; 1.3c 6.1; 6.8

Propozycje zajęć:

• JAKI TO ZMYSŁ? Wyróżnienie i nazwanie pięciu zmysłów. Do czego potrzebne są nam zmysły? Przeprowadzenie doświadczeń i ćwiczeń. Dyskusja, burza mózgów.

• Propozycje doświadczeń i ćwiczeń. Przeprowadzenie doświadczeń i zabaw pozwalających na odbiór bodźców przy pomocy zmysłów. Podczas realizacji każdego zadania nauczyciel naprowadza dzieci, by zgadły, jaka część ciała jest im w danej chwili niezbędna. Przeprowadzenie doświadczeń przy aktywnych wszystkich zmysłach. Następnie wykonujemy ćwiczenia, wzmacniając badany zmysł, i jednocześnie eliminując pozostałe, np.: dziecko smakując przyprawy, zamyka oczy i zatyka nos. Próba odpowiedzi przez dzieci na pytanie, czy ograniczenia lub braki którejś z części ciała odbierającej zmysły wpływają na nasze postrzeganie świata. Na podstawie doświadczeń dochodzimy do wniosków, jak ważne jest dbanie o zdrowie – niesprawność jakiegokolwiek ze zmysłów utrudnia nam funkcjonowanie.

• ZMYSŁ SMAKU o Odszyfrowanie podstawowych smaków (słodki, słony, kwaśny gorzki). Czubek języka reaguje najsilniej na smak słodki, boki języka na kwaśny, brzegi języka na

słony, a tył języka na smak gorzki. Odczucie smaku potrawy zależy od miejsca jej ułożenia na języku. Rozprowadzenie jedzenia w ustach dostarcza nam pełnej informacji smakowej. Drażniąc poszczególne kubki smakowe języka pokarmem, możemy zakłócić odbiór wrażeń smakowych. Przygotowujemy napoje w czterech smakach: wodę słoną, wodę słodką, wodę kwaśną (sok z cytryny rozcieńczony), wodę gorzką (tonik). Kroplomierzem nakładamy płyn na język dziecka, ale w miejscu innym niż to, najlepiej odbierające dany bodziec smakowy, np. słodki płyn podajemy w miejscu odbierającym smak gorzki, a kwaśną kroplę umieszczamy w miejscu odbierającym smak słodki. W pierwszej chwili dziecko odbierze smak wynikający z mapy językowych



smaków, dopiero po rozprowadzeniu płynu po języku określi prawidłowo smak próbki. Smak słony i słodki są sobie najbliższe. Bardzo wysokie stężenie soli ma smak słodki.

o Kubki smakowe – rozmowa na temat sposobu wyróżniania różnych smaków, przedstawienie rysunku języka, wskazanie pól odpowiedzialnych za odbieranie określonych smaków. Podział dzieci na cztery grupy odpowiadające czterem smakom – każda grupa koloruje pole języka, które odpowiada danemu smakowi. Następnie przykleja wycięte z gazet/reklamówek sklepowych rysunki produktów, które kojarzą im się z danym smakiem.

o Smakowa matematyka. Dzieci próbują różnych przypraw/produktów, nazywają przyprawę, jeśli ją znają lub opisują jej smak. Umieszczają produkty w czterech grupach smakowych. Przeliczanie produktów. Porównywanie ilości: o ile więcej, o ile mniej.

o Rozpoznawanie smaku produktu – bez używania zmysłu wzroku; bez używania zmysłu wzroku i węchu. Na odbiór wrażeń smakowych wpływa zmysł wzroku oraz zmysł węchu. Każdy z nas poczuł kiedyś, jak na widok atrakcyjnej potrawy „ciekła mu ślinka”. Tak samo reagujemy, widząc osobę jedzącą cytrynę. Ograniczenie zmysłu węchu (katar) powoduje trudności w rozpoznaniu smaku. Pierwszy etap – dzieci próbują różnych produktów z zawiązanymi oczami, w drugim etapie – z zawiązanymi oczami i zatkanym nosem.

• ZMYSŁ WĘCHU o Rozpoznawanie zapachów. Dzieci otrzymują waciki nasączone np. olejkiem spożywczym, płynem do płukania, perfumami. Ich zadaniem jest odgadnięcie źródła

danego zapachu oraz określenie, czy zapach ten był przyjemny, czy nieprzyjemny. o Zatkany nos. Rozmowa na temat roli zapachów podczas jedzenia. Dlaczego podczas choroby (kataru) mamy gorszy apetyt? Dzieci jedzą cukierki z zatkanym

nosem – próba określenia smaku słodyczy. o Zmysł węchu – omówienie roli węchu w życiu zwierząt i ludzi. Burza mózgów. o Pachnące obrazy. Tworzenie pachnących obrazów na arkuszu grubego kartonu z wykorzystaniem przypraw: pieprz, ziele angielskie, papryka, majeranek, zioła,

cynamon itp. o Fabryka zapachów. Stworzenie własnych kompozycji zapachowych – łączenie olejków, perfum, płatków kwiatów. Umieszczenie zapachu w małej buteleczce.

Narysowanie etykiety dla swoich perfum.

• ZMYSŁ SŁUCHU o Rozpoznaję dźwięki. Odsłuchiwanie przygotowanych przez nauczyciela różnych dźwięków: lot samolotu, śpiew ptaka, krzyki dzieci, dzwonek itp. lub dźwięków

wytwarzanych w sali przez nauczyciela z różnych miejsc pomieszczenia: szuranie, stukanie, szeleszczenie folii, rozdzieranie papieru, dzwonienie kluczami, uderzanie łyżeczką w kubek, zgniatanie gazety itp. Dźwięki powinny być odtwarzane z różną głośnością. Dzieci zgadują, co to za dźwięk lub opisują, jak powstał. Dzieci próbują również słuchać z zamkniętymi oczami i określić, z którego kierunku pochodzi dźwięk.

o Czy mamy dobry słuch?

• Wybrane dziecko wychodzi z klasy i pozostaje za drzwiami. Nauczyciel po zamknięciu drzwi prosi jedno dziecko o wypowiedzenie umiarkowanym głosem ustalonego hasła – polecenia dla dziecka z korytarza. Prosi kolejne dzieci do wypowiadania hasła, aż zostanie ono usłyszane przez dziecko stojące na korytarzu. Następnie wspólnie liczą, ile osób musiało mówić, aby polecenie dotarło do adresata.

• Nauczyciel z dziećmi organizuje dowolne źródło dźwięku, a następnie wszyscy stopniowo się oddalają – dopóki dźwięk będzie zaledwie słyszalny. o Rozchodzenie się dźwięków – doświadczenie. Dzieci siedzą wokół miski z wodą i obserwują kręgi fal, które rozchodzą się do brzegów miski po wrzuceniu

kamyka. Dzięki temu doświadczeniu mogą sobie wyobrazić rozchodzenie się dźwięku i jego nasilanie. Zwracamy uwagę, że fale przy brzegu miski są już prawie niewidoczne.

o Kto to powiedział? Dzieci siedzą w kręgu z zamkniętym oczami, dziecko dotknięte przez nauczyciela mówi „Dzień dobry”. Pozostałe dzieci zgadują, czyj to głos.



o Dźwiękowa ciuciubabka – w różnych miejscach w sali stoją dzieci z instrumentami w ręku. Nauczyciel wskazuje osobę grającą. Dziecko z zawiązanymi oczami podąża za usłyszanym dźwiękiem.

o Jak bardzo jest nam potrzebny słuch? Komunikacja niewerbalna. Zabawa – wprowadzenie do rozmowy na temat roli słuchu w naszym życiu – jedno z dzieci wychodzi z sali, w tym czasie pozostali uczestnicy zabawy ustalają, jakie zadanie będzie miał do wykonania ich kolega, np. wyjęcie książki z półki, ułożenie wieży z klocków. Po wprowadzeniu dziecka do sali należy przekazać mu zadanie do wykonania, nie używając słów.

o Odczytywanie z ruchu warg. Wskazane dziecko bezdźwięcznie wypowiada krótkie słowo będące nazwą obrazka pokazanego mu przez nauczyciela, pozostałe dzieci próbują odgadnąć, jakie to było słowo.

o Życie z zaburzonym zmysłem słuchu. Osoby głuche i niedosłyszące. Język migowy. Swobodne wypowiedzi dzieci na temat roli zmysłu słuchu.

• ZMYSŁ WZROKU o Co to jest?

• Zaglądanie z głową zakrytą chustą do pudełka (tak, żeby do pudełka nie docierało światło), w którym znajdują się kolorowe przedmioty. Próba odgadnięcia, co to za przedmiot.

• Wyciąganie z pudełek przedmiotów z zamkniętymi oczami, rozpoznawanie wylosowanych przedmiotów za pomocą innych zmysłów – dotyku, węchu. o Oko pirata. Dzieci dobierają się w pary. Jedno z nich ma zawiązaną chustkę na jednym oku i wykonuje proste czynności, np. spaceruje po sali, wyjmuje książki z

półki, układa zabawki – drugie dziecko mu asystuje. Po wykonaniu zadania następuje zmiana ról. Zwrócenie uwagi na utrudnienia związane z ograniczonym polem widzenia – przy zasłoniętym jednym oku. Wypowiedzi dzieci na temat swoich odczuć podczas wykonywania zadania.

o Ostrość widzenia. Rozmieszczenie przez nauczyciela w jednym z końców sali krótkich wyrazów/liter zapisanych różną wielkością czcionki. Próby odczytania z drugiego końca sali.

o Rozróżnianie kolorów. Odczytywanie liter i cyfr ukrytych w barwnych mozaikach (można wykorzystać karty stosowane w gabinetach pielęgniarskich i lekarskich).

o Sokoli wzrok. Zabawa w wyszukiwanie szczegółów na rysunkach lub w „znajdź różnice”. Wykorzystanie przygotowanych przez nauczyciela gotowych ilustracji lub zdjęć.

o Rola zmysłu wzroku. Rozmowa na temat roli zmysłu wzroku w codziennym życiu. Osoby niewidome i niedowidzące. Daltonizm. Swobodne wypowiedzi dzieci.

• ZMYSŁ DOTYKU o Rozpoznaję za pomocą dotyku. Dzieci rozpoznają dotykiem przedmioty, które znajdują się w worku, bez wyciągania ich na zewnątrz. o Jakie to jest? Określanie faktury wylosowanych przedmiotów, np. szorstkie, gładkie, ostre, puszyste, ciepłe, zimne, śliskie, mokre. Dzieci mogą dotykać

przedmiotów za pomocą nie tylko dłoni, ale także innych części ciała.

• Poznaję świat za pomocą zmysłów. Spacer po najbliższej okolicy – dzieci są podzielone na dwie grupy. Jedna grupa obserwuje to, co widzi (może rysować lub notować), a druga zapamiętuje to, co słyszy (może uda się nagrać charakterystyczne dźwięki na dyktafon). Po powrocie prezentują swoje obserwacje. Porównują, ile elementów spostrzegli za pomocą słuchu, ale ile za pomocą wzroku. Porównują, sprawdzają, czy niektóre elementy się powtarzają. Próba odpowiedzi na pytanie, czy dzięki wielu narządom zmysłu obraz świata jest bogatszy. Dyskusja.

• Zakupy w sklepie owocowo-warzywnym – zabawa dramowa. Reklamowanie owoców i warzyw przez dziecko pełniące funkcję sprzedawcy. Przeliczanie towaru. Segregowanie w zbiory. Wypowiedzi dzieci na temat: „Jakimi zmysłami posługujemy się podczas zakupów?”.

• Reklama i zmysły. Jakie zmysły wykorzystują twórcy reklamy w telewizji, żeby wpłynąć na nasze zakupy? Burza mózgów.



• Uczymy się, wykorzystując zmysły. Poznaję swój styl uczenia się. Jak najlepiej zapamiętuję? Różnimy się nie tylko wyglądem zewnętrznym, charakterem, zdolnościami, predyspozycjami, temperamentem, ale również stylem pracy i stylem uczenia się. Nauczyciel może przygotować symbole/ikonkę ilustrującą trzy podstawowe typy osób: wzrokowcy, słuchowcy, kinestetyczno-dotykowi. Rozmowa z dziećmi na temat tego, jak najszybciej i najłatwiej zapamiętujemy i uczymy się. Doświadczenia w zapamiętaniu wiersza, zdań, cyfr, układu obrazków itp.

o WZROKOWCY – najlepiej uczą się, kiedy widzą materiał, który mają sobie przyswoić. Materiał do zapamiętania rysują w postaci symboli, obrazków, map skojarzeń.

o SŁUCHOWCY – najlepiej uczą się, słuchając, uczą się poprzez dźwięk. Zawsze pytają o informacje, nie czytają instrukcji obsługi. Czytanie książek zastąpiliby wysłuchiwaniem ich z płyt.

o KINESTETYCZNO-DOTYKOWI – najlepiej uczą się poprzez ruch, dotyk, wykonywanie czynności. Trudno im spokojnie wysiedzieć przez dłuższy czas. Mają największe trudności z dopasowaniem się do systemu edukacyjnego.



14. tydzień nauki – Spotkanie z liczbą 5

Temat: Spotkanie z liczbą 5 Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna



Liczby porządkowe. Zabawa matematyczno-ruchowa. 7.1; 7.2

Zapis liczby 5 (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, str. 50). 7.3

Dopełnianie do 5 (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, nr 1, str. 51; nr 1, str. 52; str. 55). 7.4; 7.5

Rozkład liczby 5 na składniki (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, nr 2-3, str. 51). 7.5

Porównywanie liczb w zakresie 5, znaki: >, =, < (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, nr 1, str. 54; Zadania

dodatkowe, str. 10-11). 7.4

Rozkład liczby 5 na składniki – działania mianowane zł (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, nr 2, str. 54). 7.5; 7.9

Głoskowanie, liczenie głosek (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, nr 3, str. 54). 1.3e 7.2

Wspólne układanie opowiadania o liczbie 5. 1.3a 7.3

Dodawanie i odejmowanie w zakresie 5 (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, nr 2, str. 52; nr 1, str. 53; str. 56, 57, Zadania dodatkowe, str. 8-9).

7.5

Gra „Matematyczna pamięć”. 7.4; 7.5

Propozycje zajęć:

• Liczby porządkowe. Zabawa matematyczno-ruchowa. Każde dziecko, trzymając w ręku lizak liczbowy, porusza się po sali w rytm tamburynu. Na ustalony sygnał dzieci ustawiają się w szeregi liczbowe od 1 do 5. Zadaniem dzieci, które nie znalazły swojego miejsca w szeregu, jest przeliczenie utworzonych szeregów.

• Zapis liczby 5 (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, str. 50).

• Dopełnianie do 5 (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, nr 1, str. 51; nr 1, str. 52; str. 55).

• Rozkład liczby 5 na składniki (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, nr 2-3, str. 51).

• Porównywanie liczb w zakresie 5, znaki: >, =, < (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, nr 1, str. 54; Zadania dodatkowe, str. 10-11).

• Rozkład liczby 5 na składniki – działania mianowane zł (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, nr 2, str. 54).

• Głoskowanie, liczenie głosek (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, nr 3, str. 54).

• Wspólne układanie opowiadania o liczbie 5.

• Dodawanie i odejmowanie w zakresie 5 (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, nr 2, str. 52; nr 1, str. 53; str. 56, 57, Zadania dodatkowe, str. 8-9).

• Gra MATEMATYCZNA PAMIĘĆ – Dzieci dzielą się na grupy 5-,6-osobowe. Każda grupa na przygotowuje 20 jednakowej wielkości kartoników – na 10 kartonikach zapisujemy działania matematyczne (dodawanie i odejmowanie) w zakresie 5, np. 2+3. Na pozostałych dziesięciu – przedstawiamy te działania za pomocą symboli, np. *** + **. Dzieci układają kartoniki rysunkami i zapisami do dołu. Odkrywają po dwa kartoniki. Jeżeli trafią na parę, zabierają. Jeśli nie, odkładają na miejsce (zasady takie same jak w grze Memory).



14. tydzień nauki – C jak cytryna

Temat: C jak cytryna Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna



Demonstracja litery c – drukowanej i pisanej (Ćwiczenia, cz. B, str. 10, Mój zeszyt, str. 42). 1.1b; 1.3e; 1.3f

Litera c – praca plastyczna. 1.1b

Wyrazy z literą c (Ćwiczenia, cz. B, nr 1, str. 10, nr 1, str. 11, nr 1, str. 12; Mój zeszyt, str. 43). 1.1b; 1.3e; 1.3f

Niewidzialny atrament - doświadczenia 1.1b

Szyfry. Kto używa szyfrów? Zebranie informacji z różnych źródeł. Swobodne wypowiedzi dzieci. 1.1b; 1.1c; 1.3a; 1.3c

Nauka szyfru SOS sygnalizowanego alfabetem Morse’a. 1.1b

Rozmawiam i dyskutuję. Wymyślanie własnego szyfru (Ćwiczenia, cz. B, nr 3, str. 12). 1.1b

Zaszyfruj swoje imię – różne propozycje zabaw. 1.1b

Czytam i piszę. Czytanie zdań, rozszyfrowywanie wyrazów (Ćwiczenia, cz. B, nr 2, str. 13). 1.1b; 1.3f

MÓJ WŁASNY ELEMENTARZ – Wycinanki – Karta z literą C. MÓJ WŁASNY ELEMENTARZ – Wycinanki – Karta OWOCE.

1.1b; 1.3e; 1.3f

6.4; 6.10

Propozycje zajęć:

• Demonstracja litery c – drukowanej i pisanej. Omówienie kształtu, kierunku pisania i położenia w liniaturze (Ćwiczenia, cz. B, str. 10, Mój zeszyt, str. 42).

• Litera c – praca plastyczna. Skręcanie stron z gazet i układanie z nich litery c wielkiej i małej. Naklejenie liter na kartony, ozdobienie według własnego pomysłu. Ekspozycja prac.

• Wyrazy z literą c (Ćwiczenia, cz. B, nr 1, str. 10, nr 1, str. 11, nr 1, str. 12; Mój zeszyt, str. 43).

• SZYFRY – odszukiwanie i pisanie ukrytych wyrazów (Ćwiczenia, cz. B, nr 2, str. 12; nr 1, str. 13).

• NIEWIDZIALNY ATRAMENT – doświadczenia. Zapisywanie wiadomości lub rysunków za pomocą pędzelka maczanego w „niewidzialnym atramencie”. Trzy propozycje:

o 1. Wymieszaj ¼ kubka (60 ml) sody oczyszczonej z ¼ kubka wody. Zapisz wiadomość na kartce papieru. Odłóż kartkę do wyschnięcia. Aby odczytać wiadomość, posmaruj kartkę papieru pędzlem lub gąbką zamoczoną w soku z winogron.

o 2. Zapisz wiadomość na kartce, maczając pędzel w mleku. Odłóż kartkę do wyschnięcia. Aby odczytać wiadomość – przy pomocy osoby dorosłej podgrzej kartkę żelazkiem lub przysuń kartkę do zapalonej żarówki.

o 3. Zapisz wiadomość na kartce, maczając pędzel w soku z cytryny. Odłóż kartkę do wyschnięcia. Aby odczytać wiadomość – przy pomocy osoby dorosłej podgrzej kartkę żelazkiem lub przysuń kartkę do zapalonej żarówki.

• SZYFRY. Kto używa szyfrów? Szyfry używane w czasie wojen i bitew. Znaki dymne Indian. Znaki marynistyczne. Zebranie informacji z różnych źródeł. Swobodne wypowiedzi dzieci.



• Nauka szyfru SOS sygnalizowanego alfabetem Morse’a.

• Rozmawiam i dyskutuję. Wymyślanie własnego szyfru (Ćwiczenia, cz. B, nr 3, str. 12).

• Zaszyfruj swoje imię: o dzieci piszą swoje imię w odwrotnej kolejności – od ostatniej litery do pierwszej, o dzieci próbują napisać swoje imię w odbiciu lustrzanym. Sprawdzamy poprawność napisania, przykładając z boku lusterko. o dzieci kładą lusterką przed sobą i zapisują swoje imię, patrząc w lusterko.

• Czytam i piszę. Czytanie zdań, rozszyfrowywanie wyrazów (Ćwiczenia, cz. B, nr 2, str. 13).

• MÓJ WŁASNY ELEMENTARZ – Wycinanki – Karta z literą C.

• MÓJ WŁASNY ELEMENTARZ – Wycinanki – Karta OWOCE.



14. tydzień nauki – Matematyczne gry i zabawy

Temat: Matematyczne gry i zabawy Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna



Kwadraty – mierzenie i porównywanie. 7.10; 7.16

Zabawa – POJEKTUJEMY GLAZURĘ. 7.16

Zabawa – figury geometryczne. 7.2; 7.5; 7.16

Przeliczanie w zakresie 20 – gra matematyczna. 7.2; 7.5

Rozkład liczby 5 na składniki (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, str. 56). 7.5

Dodawanie w zakresie 5 (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, str. 57). 7.5

Propozycje zajęć:

• Kwadraty – mierzenie i porównywanie. Nauczyciel rozdaje dzieciom kartki papieru w kształcie kwadratu. Dzieci składają je na cztery części i rozkładają, ślady utworzone po złożeniu wyznaczają 4 kwadraty. Dzieci przecinają kartki na zgięciach i otrzymują 4 kwadraty, porównują ich wielkość, sprawdzają różnymi miarkami, np. nitką, czy wszystkie boki w kwadracie są tej samej długości.

• Zabawa – POJEKTUJEMY GLAZURĘ. Nauczyciel pokazuje dzieciom różne zdjęcia ścian pokrytych glazurą. Dzieci omawiają wzory, kolory glazury i sposoby ułożenia kafelków. Nauczyciel ustala z dziećmi, że wycięte przez nich kwadraty będą ozdobnymi kafelkami. Dzieli dzieci na kilkuosobowe grupy, zadaniem każdej z grup jest zaprojektowanie glazury, ozdobienie kwadratów, naklejenie glazury na duży karton. Wybór najładniejszego projektu.

• Zabawa – FIGURY GEOMETRYCZNE. Przeliczanie liczby boków. Dzieci dostają od nauczyciela kolorową włóczkę. Na polecenie nauczyciela przecinają włóczkę na tyle kawałków, ile potrzeba, aby ułożyć figury geometryczne, np.: Potnijcie włóczkę na tyle kawałków i o takiej długości, ile potrzeba, aby ułożyć trójkąt i 2 prostokąty.

• Przeliczanie w zakresie 20 – gra matematyczna. Przygotowujemy pola: odrysowujemy na papierze i wycinamy kształty stóp lub dłoni. Zapisujemy na polach polecenia, np. policz od 10 do 1, przelicz, ile dziś jest dziewczynek w klasie, policz, ile głosek jest w wyrazie krokodyl, przelicz, ile pól brakuje ci do mety, policz, ile jest kwiatków na parapetach. Dzieci rzucają kostką i przechodzą po tylu polach, ile oczek pokazała kostka. Gdy natkną się na zadanie, wykonują je i idą o jedno pole do przodu. Można wprowadzić np. czarne stopy, co oznacza utratę kolejki, czerwone stopy – jedno pole do przodu.

• Rozkład liczby 5 na składniki (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, str. 56).

• Dodawanie w zakresie 5 (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, str. 57).



14. tydzień nauki – Język migowy, alfabet Braille'a

Temat: Język migowy, alfabet Braille'a Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna



Gimnastyka oczu – zabawa w zapamiętywanie. 1.1.b 7.1

Wypukłe cyfry i litery – odczytywanie za pomocą dotyku. 1.1b

ALFABET BRAILLE’A. Prezentacja pisma i omówienie jego funkcji. 1.1a; 1.1b

Zastępowanie funkcji poszczególnych zmysłów. Swobodne wypowiedzi dzieci moderowane przez nauczyciela.

1.1a; 1.a; 1.3c

6.8; 6.10

Spotkanie z osobą posługująca się językiem migowym. Jak porozumiewają się ludzie niedosłyszący i głusi? Spotkanie z osobą posługująca się językiem migowym. Tłumaczenie na język migowy programów nadawanych w telewizji. Swobodne wypowiedzi dzieci.

1.1a; 1.a; 1.3c

6.8; 6.10

Zabawy dramowe – pantomima. Przekazywanie informacji za pomocą gestów. 1.4a

Propozycje zajęć:

• Gimnastyka oczu. Uczniowie patrzą na planszę, na której są umieszczone litery lub cyfry według pewnego wzoru. Starają się odszyfrować i zapamiętać wzór, np. b, p, d, g; 1, 3, 6, 9; zapamiętują ciągi liter lub cyfr niepowiązanych ze sobą; starają się zobaczyć i zapamiętać jak najwięcej liter umieszczonych na tablicy itd.

• Wypukłe cyfry i litery – wklejenie na tekturę sznurka ułożonego w kształcie jednej z poznanych liczb lub liter. Następnie dzieci po kolei z zawiązanymi oczami rozpoznają za pomocą dotyku podsuniętą im do „odczytania” literę lub cyfrę.

• ALFABET BRAILLE’A. Prezentacja pisma i omówienie jego funkcji. Odczytywanie za pomocą dotyku podstawowych słów napisanych w języku Braille’a przygotowanych przez nauczyciela.

• Zastępowanie funkcji poszczególnych zmysłów. Zmysł dotyku i zmysł słuchu – pomocą dla osób z ograniczonym zmysłem wzroku. Wyostrzanie zmysłów. Swobodne wypowiedzi dzieci moderowane przez nauczyciela.

• Język migowy. Jak porozumiewają się ludzie niedosłyszący i głusi? Język migowy. Spotkanie z osobą posługująca się językiem migowym. Podstawowe znaki. Tłumaczenie na język migowy programów nadawanych w telewizji. Wspólne obejrzenie fragmentu programu. Swobodne wypowiedzi dzieci.

• Zabawy dramowe – pantomima. Podział dzieci na dwie grupy. Wybrane dzieci z grupy przekazują zadane przez nauczyciela informacje za pomocą gestów. Grupa zgaduje.





Edukacja społeczna



Owady i kwiaty. Zabawa ruchowa. 5.4 7.3

Prezentacja cyfry 0 (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, str. 58). 7.3

Przeliczanie w zakresie 5 (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, str. 59, nr 1, str. 60). 7.1; 7.2

Dodawanie i odejmowanie w zakresie 5 (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, nr 2, str. 60, nr 3, str. 61). 7.5

Dopełnianie w zakresie 5 (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, nr 1 i 2, str. 61). 7.5

Porównywanie w zakresie 5 – znak większości, mniejszości i równości (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, nr 1 i 2, str. 62).

7.4; 7.5

Rozkład liczby 5 (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, nr 3, str. 62, nr 3, str. 63). 7.5

Oś liczbowa – zabawa matematyczna 7.2

Oś liczbowa (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, nr 1 i 2, str. 63). 7.5

Zabawa SKOKI ŻABY. 7.5; 7.10

Zabawa matematyczna z monetami. 7.5; 7.9

Propozycje zajęć:

• Owady i kwiaty. Zabawa ruchowa. Kilkoro dzieci otrzymuje papierowe kwiatki z liczbami w środku od 0 do 5. Pozostałe dzieci są owadami. Wszyscy tańczą na łące w rytm muzyki. Kiedy muzyka cichnie, owady lecą do kwiatków. Przy każdym kwiatku może być tyle owadów, ile wskazuje liczba. Nauczyciel wyjaśnia, że liczba 0 oznacza, że na tym kwiatku nie ma ani jednego owada.

• Prezentacja cyfry 0. Zapis w kratkach (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, str. 58).

• Przeliczanie w zakresie 5 (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, str. 59, nr 1, str. 60).

• Dodawanie i odejmowanie w zakresie 5 (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, nr 2, str. 60, nr 3, str. 61).

• Dopełnianie w zakresie 5 (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, nr 1 i 2, str. 61).

• Porównywanie w zakresie 5 – znak większości, mniejszości i równości (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, nr 1 i 2, str. 62).

• Rozkład liczby 5 (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, nr 3, str. 62; nr 3, str. 63).

• Oś liczbowa – tworzenie ze sznurka lub paska szarego papieru klasowej osi liczbowej. Wyznaczanie na niej takich samych odległości, zaznaczanie odpowiednich wartości liczbowych od 0 do 5.

• Oś liczbowa (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, nr 1 i 2, str. 63).

• Zabawa SKOKI ŻABY. Rysujemy lub przyklejamy na podłodze obok siebie 2 linie – osie liczbowe, zaznaczamy jej początek i strzałkę. Zaznaczamy odległości, bawimy się w skoki żaby. Każde dziecko ma 2 skoki następujące jeden po drugim. Musi zapamiętać, ile skoczyło za pierwszym razem, skoczyć drugi raz, dodać obie wartości i zapamiętać wynik. Wykonywane działania dzieci zapisują w zeszytach. Na koniec zabawy porównujemy, kto skoczył taką samą odległość, kto mniej i kto najwięcej.

• Zabawa matematyczna z monetami. Nauczyciel dzieli dzieci na grupy. Każda grupa dostaje po kilka monet 1 zł i 2 zł oraz pudełeczko/portmonetkę. Nauczyciel także ma przy sobie monety i portfelik. Wydaje dzieciom różne polecenia, demonstrując swoje czynności, np.:



o Wkładam do portmonetki 3 monety o nominałach 1 zł. Włóżcie do swoich portmonetek o 2 zł więcej. o Mam w portmonetce 4 zł. Włóżcie do portmonetek o 1 zł mniej. o Włóżcie do portmonetki 2 monety o nominałach 1 zł, a przed portmonetka połóżcie 2 zł. Ile to razem? o Mam w ręku 2 monety o nominałach 2 zł. Ile powinnam dołożyć, żeby mieć razem 4 zł? Itd.



15. tydzień nauki – Litera ę

Temat: Litera ę Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna



Demonstracja litery ę – drukowanej i pisanej (Ćwiczenia, cz. B, str. 14; Mój zeszyt, str. 44). 1.1b; 1.3e; 1.3f

Co robię? Czytanie ze zrozumieniem. Łączenie wyrazów w pary (Ćwiczenia, cz. B, nr 1, str. 14). 1.1b; 1.3e; 1.3f

Pisanie litery ę w wyrazach. Uzupełnianie zdań (Ćwiczenia, cz. B, nr 1 i 2, str. 15; Mój zeszyt, str. 45). 1.1b; 1.3e; 1.3f

Kiedy należy powiedzieć NIE! Zabawy dramowe. 1.3b; 1.4a; 1.4b

5.1; 5.2; 5.4; 5.10; 5.11

Wyrażanie własnej opinii. Scenki dramowe. 1.3b; 1.4a; 1.4b

5.1; 5.2; 5.4; 5.10; 5.11

Zasady kulturalnego wrażania własnej opinii. 1.3a; 1.3c 5.1; 5.2; 5.4; 5.10; 5.11

Czytanie opowiadań z książki G. Kasdepke pt. .„Bon czy ton”. Swobodne wypowiedzi dzieci. 1.2a; 1.2c; 1.3c

5.1; 5.2; 5.4; 5.10; 5.11

Rozmawiam i dyskutuję. Pomoc zwierzętom w zimę (Ćwiczenia, cz. B, str. 18). 1.1c; 1.3c 6.2; 6.6

Zimowe zabawy. Swobodne wypowiedzi (Ćwiczenia, cz. B, str. 19). 1.3c 5.4 6.10

MÓJ WŁASNY ELEMENTARZ – Wycinanki – Karta z literą ę. 1.1b; 1.3e; 1.3f

7.17

Propozycje zajęć:

• Demonstracja litery ę – drukowanej i pisanej. Litera w liniaturze (Ćwiczenia, cz. B, str. 14; Mój zeszyt, str. 44).

• Co robię? Czytanie ze zrozumieniem. Łączenie wyrazów w pary (Ćwiczenia, cz. B, nr 1, str. 14).

• Pisanie litery ę w wyrazach. Uzupełnianie zdań (Ćwiczenia, cz. B, nr 1 i 2, str. 15; Mój zeszyt, str. 45).

• Kiedy należy powiedzieć NIE! Zabawy dramowe. Dzieci odgrywają role w sytuacjach, w których należy powiedzieć „Nie!” (nie pójdę, nie zrobię, nie pojadę, nie zgodzę się itp.).

o Koleżanka namawia cię na pójście do kina bez zgody rodziców. o Kolega zachęca cię do zniszczenia cudzej rzeczy. o Nieznajomy chce z tobą porozmawiać i zabrać cię na lody. o Koledzy chcą zrobić przykry dowcip nowej koleżance.

• Wyrażanie własnej opinii. Scenki dramowe. Odgrywanie scenek dramowych obrazujących odpowiednie i nieodpowiednie wyrażanie własnej opinii (można zaproponować dzieciom odgrywanie tej samej scenki, pokazując, jak należy i nie należy się zachowywać). Propozycje scenek:



o Koleżanka ma nową sukienkę, pyta, czy ona ci się podoba, a tobie się ona nie podoba. o Kolega namawia cię na wyjście do kina, a ty wolisz jazdę na rowerze. o Dostajesz na prezent rzecz, którą już masz.

• Zasady kulturalnego wrażania własnej opinii. Omówienie zasad kulturalnego wyrażania własnej opinii. Układanie i pisanie zdań na temat, czego nie lubię robić.

• Czytanie opowiadań z książki G. Kasdepke pt. .„Bon czy ton”. Swobodne wypowiedzi dzieci na temat sytuacji opisanych w opowiadaniach.

• Rozmawiam i dyskutuję. Pomoc zwierzętom w zimę (Ćwiczenia, cz. B, str. 18).

• Zimowe zabawy. Swobodne wypowiedzi dzieci na temat, jak należy zachowywać się podczas zimowych zabaw na świeżym powietrzu. Troska o bezpieczeństwo. (Ćwiczenia, cz. B, str. 19).

• MÓJ WŁASNY ELEMENTARZ – Wycinanki – Karta z literą ę.



15. tydzień nauki – Mierzymy i porównujemy

Temat: Mierzymy i porównujemy Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna



Zabawa różnymi miarkami. Dokonywanie pomiarów długości i szerokości. 7.10

Porównywanie. Znaki większości, mniejszości i równości (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, nr 1 i 2, str. 64).

7.4

Szacowanie odległości między dwoma elementami w szkole lub na boisku szkolnym. 7.10

Szacowanie odległości – zawody w grupach. 7.10

Miarka centymetrowa – wprowadzenie pojęcia centymetr. 7.10

Dodawanie – zapis dodawania za pomocą grafów (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, str. 65). 7.5

Propozycje zajęć:

• Zabawa różnymi miarkami. Dokonywanie pomiarów długości i szerokości. Porównanie pomiarów z zastosowaniem określeń: wyższy, niższy, najwyższy, najniższy; większy, mniejszy, największy najmniejszy, węższy, szerszy, najwęższy, najszerszy.

• Porównywanie. Znaki większości, mniejszości i równości (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, nr 1 i 2, str. 64).

• Szacowanie odległości między dwoma elementami w szkole lub na boisku szkolnym, np. ławkami, ścianami, drzewami. Dzieci szacują odległość, następnie mierzą ją za pomocą kroków, stóp, skoków, sznurków, taśm, miarek.

• Szacowanie odległości – zawody w grupach – dzieci szacują, ile potrzeba kroków o ustalonej długości, aby dojść do wskazanego przez nauczyciela celu. Sprawdzają swoje rozwiązania. Grupa, która będzie najbliżej prawdy, otrzymuje punkt. Na koniec sumują punkty. Można przeprowadzić zawody na szkolnym korytarzu.

• Miarka centymetrowa – wprowadzenie pojęcia centymetr. Dzieci działają na konkretach – mierzą wskazane długości, porównują i zapisują wyniki pomiarów.

• Dodawanie – zapis dodawania za pomocą grafów (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, str. 65).



15. tydzień nauki – Litera ą

Temat: Litera ą Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna



Pantomima. Co oni robią? 1.4a;

Prezentacja i pisanie litery ą (Ćwiczenia, cz. B, str. 20; Mój zeszyt, str. 46). 1.1b; 1.3e; 1.3f

Czynności. Pisanie wyrazów z literą ą (Ćwiczenia, cz. B, nr 1, str. 20; Mój zeszyt, str. 47). 1.3f

Czytanie wyrazów ze zrozumieniem (Ćwiczenia, cz. B, nr 1, str. 25). 1.1b

Czytanie tekstu ze zrozumieniem. Czytanie sylabowe. Rozwiązywanie testu (Ćwiczenia, cz. B, nr 1, str. 26-27).

1.1b

KIM ONI SĄ? Zabawy dramowe. 1.4a 5.4; 5.9

MÓJ WŁASNY ELEMENTARZ – Wycinanki – Karta z literą ą. 1.1b; 1.3e; 1.3f

5.9

Propozycje zajęć:

• Pantomima. Co oni robią? Dzieci w parach losują karteczki z nazwą czynności, zastanawiają się i prezentują ją pantomimą. Po odgadnięciu hasła nauczyciel zapisuje te czynności na tablicy, np. gotują, skaczą, biegną, grają, piszą, czytają.

• Prezentacja i pisanie litery ą (Ćwiczenia, cz. B, str. 20; Mój zeszyt, str. 46).

• Czynności. Pisanie wyrazów z literą ą (Ćwiczenia, cz. B, nr 1, str. 20; Mój zeszyt, str. 47).

• Czytanie wyrazów ze zrozumieniem (Ćwiczenia, cz. B, nr 1, str. 25).

• Czytanie tekstu ze zrozumieniem. Czytanie sylabowe. Rozwiązywanie testu dotyczącego przeczytanego tekstu (Ćwiczenia, cz. B, nr 1, str. 26-27).

• KIM ONI SĄ? Zabawy dramowe. Podział dzieci na grupy. Każda grupa dostaje nazwę zawodu w liczbie mnogiej. Dzieci opowiadają o danej grupie, wymieniając nazwy czynności bez wymieniania nazwy zawodu – zwracamy tutaj uwagę na używanie czasowników z końcówką ą. Nauczyciel przedstawia pierwszą grupę, np.

(nauczyciele) pokazują, wskazują, śpiewają, ćwiczą, wyjaśniają, uczą itp. Pozostałe grupy zgadują nazwę opisywanego zawodu.

• MÓJ WŁASNY ELEMENTARZ – Wycinanki – Karta z literą ą.





Edukacja społeczna



Prezentacja cyfry 6. Zapis liczby 6 w kratkach (Ćwiczenia matematyczne, str. 66; Zadania dodatkowe,

str. 16). 7.3

Kostki do gry. Różne zabawy matematyczne. 5.4 7.2; 7.4; 7.5; 7.16; 7.17

Przeliczanie w zakresie 6 (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, nr 1, str. 67; Zadania dodatkowe, str. 15). 7.2

Porównywanie liczb w zakresie 6. Zabawa matematyczna (Zadania dodatkowe, str. 14). 7.4

Porównywanie ilości zbiorów. Zabawa matematyczna. 7.4

ZBIORY – dopełnianie zbiorów sześcioelementowych (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, nr 2, str. 67; Zadania dodatkowe, str. 17 ).

7.1; 7.4

Dodawanie w zakresie 6. Zaznaczanie wyniku na osi liczbowej (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, nr 1, str. 68; Zadania dodatkowe, str. 12).

7.5

Rozwiązywanie i zapisywanie działań odejmowania w zakresie 6 – zabawa matematyczna. 7.5

Odejmowanie w zakresie 6 (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, nr 2, str. 68). 7.5

Rozwiązywanie i zapisywanie działań dodawania w zakresie 6 – zabawa matematyczna. 7.5

Dodawanie trzech składników w zakresie 6 (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, nr 3, str. 68; str. 69; Zadania dodatkowe, str. 13).

7.5

Rozkład liczby 6 na składniki. Różne możliwości zapisu działań (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, str. 70; nr 1, str. 71).

7.5

Obliczanie działań dodawania i odejmowania (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, nr 2, str. 71; nr 1, str. 72).

7.5

Układanie zadań i działań – zabawa matematyczna. 7.5; 7.8

Bajki matematyczne. 1.1a 7.5; 7.8

W poszukiwaniu symetrii. Linie symetrii – wycieczka matematyczna. 5.4 7.18

SYMETRIA. Propozycje różnych prac plastycznych: Barwy motyla / serca / bombki – odbijanie Symetryczny płatek śniegu Symetryczne choinki Symetryczne baletnice

7.18

Propozycje zajęć:

• Prezentacja cyfry 6. Zapis liczby 6 w kratkach (Ćwiczenia matematyczne, str. 66; Zadania dodatkowe, str. 16).



• Zabawy z kostkami do gry. Każde dziecko otrzymuje kostkę do gry. o Dzieci dobierają się w pary i każde z nich rzuca kostką. Porównują liczbę oczek. Punkt otrzymuje osoba mająca większą liczbę oczek. Wygrywa dziecko,

które jako pierwsze zdobędzie 6 punktów. o KTO DOJDZIE SZYBCIEJ DO METY? Zabawa w grupach. Dzieci rzucają kostką i robią tyle kroków, ile jest kropek na kostce. Wygrywa ta osoba, która dojdzie

pierwsza do mety. o Gra zespołowa – dzieci rzucają kostką, wymyślają zdanie, które ma tyle wyrazów, ile jest kropek na kostce. Zdobywają tyle punktów, ile jest wyrazów w

zdaniu. Jeśli kostka wskaże jedną kropkę, oddają jeden punkt. Wygrywa ta grupa, która uzyska jak najwięcej punktów. o Zabawa RÓB TO, CO KAŻE KOSTKA – gra ruchowa. Dzieci poruszają się swobodnie w rytm muzyki, nauczyciel rzuca kostką, cichnie muzyka, liczba oczek, to

zadanie, np.: � 1 – siadamy pojedynczo, � 2 – stajemy parami i robimy przysiady, � 3 – stajemy trójkami i tworzymy trójkąty, � 4– stajemy przy rzeczy, która ma cztery elementy, � 5 – stajemy piątkami i ustawiamy się od najniższego do najwyższego, � 6– każdy podaje wyraz, który ma 6 głosek.

• Przeliczanie w zakresie 6. Zaznaczanie właściwej liczby elementów (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, nr 1, str. 67; Zadania dodatkowe, str. 15).

• Porównywanie liczb w zakresie 6. Zabawa matematyczna. Rozdajemy każdemu dziecku jeden kartonik z liczbą od 1 do 6 lub znakiem: >, <, =. Nauczyciel rzuca dwoma kostkami, dzieci, które mają liczbę odpowiadającą liczbie oczek na kostce, wstają i wybierają kolegę mającym znak pasujący do powstałego działania, dokonując porównania liczb. Działania zapisujemy w zeszycie (Zadania dodatkowe, str. 14).

• Porównywanie ilości zbiorów. Zabawa matematyczna. Dzieci w parach układają przed sobą obrazki lub elementy np. klocki, kredki. Każde z dzieci ma kostkę. Dzieci kolejno wyrzucają liczbę oczek i układają zbiór tylu elementowy, jaką liczbę wyrzuciły na kostce. Porównują, kto ma mniej i o ile, a kto ma więcej i o ile.

• ZBIORY – dopełnianie zbiorów sześcioelementowych (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, nr 2, str. 67; Zadania dodatkowe, str. 17).

• Dodawanie w zakresie 6. Zaznaczanie wyniku na osi liczbowej (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, nr 1, str. 68; Zadania dodatkowe, str. 12).

• Rozwiązywanie i zapisywanie działań odejmowania w zakresie 6 – zabawa matematyczna. Każde z dzieci otrzymuje dwie kostki do gry. Jednocześnie rzuca kostkami. Odczytuje i porównuje liczby. Od większej liczby odejmuje mniejszą. Zapisuje działanie.

• Odejmowanie w zakresie 6 (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, nr 2, str. 68).

• Rozwiązywanie i zapisywanie działań dodawania w zakresie 6 – zabawa matematyczna. Nauczyciel rzuca kostką. Zadaniem dzieci jest ułożenie i podanie działania, którego wynikiem będzie wyrzucona przez nauczyciela liczba oczek – można zapisywać działania w zeszycie.

• Dodawanie trzech składników w zakresie 6 (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, nr 3, str. 68, str. 69; Zadania dodatkowe, str. 13).

• Rozkład liczby 6 na składniki. Różne możliwości zapisu działań (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, str. 70; nr 1, str. 71).

• Obliczanie działań dodawania i odejmowania (Ćwiczenia matematyczne, cz. 1, nr 2, str. 71; nr 1, str. 72).

• Układanie zadań i działań – zabawa matematyczna. Dzieci dobierają się parami, losują kartoniki z różną liczbą elementów. Ich zadaniem jest ułożenie treści zadania i działania na dodawanie lub odejmowanie. Następnie dzieci zapisują w zeszytach działania, mogą je zilustrować.

• Bajki matematyczne. Dzielimy dzieci na grupy, każda dostaje inny temat bajki, np.: W krainie koła. W mieście liczby 6 wszystkiego było po sześć. W państwie 4

zamieszanie, 2 gości przyszło na śniadanie... Dzieci układają bajki o danych liczbach, figurach, wplatając w opowieść działania matematyczne. Następnie przygotowują ilustrację i dokonują prezentacji bajek.



• W poszukiwaniu symetrii. Linie symetrii. Wycieczka matematyczna. Dzieci w małych grupkach na terenie szkoły i placu zabaw, parku poszukują przedmiotów, które są symetryczne: liści, szyszek, kwiatków. Można też poszukać zdjęć takich przedmiotów. Sprawdzamy za pomocą lusterka linie symetrii.

• SYMETRIA. Propozycje prac plastycznych o Barwy motyla / serca / bombki Odbijanie – praca z wykorzystaniem farb plakatowych. Dzieci otrzymują kartki złożone na pół z wyciętym schematem

skrzydeł motyla / sercem/ kształtem bombki. Używając farb plakatowych, dzieci malują jedną część kartki dowolnie wybranymi przez siebie barwami. Następnie składają pracę tak, aby na pustej powierzchni odcisnęły się wzory i barwy pokolorowanych części.

o Symetryczny płatek śniegu. Dla każdego dziecka przygotowujemy ciemny kwadrat papieru wycięty z formatu A4. Kwadrat składamy na pół wzdłuż obydwu boków, a także na pół wzdłuż obydwu przekątnych. Rozkładamy – widnieją na nim linie zgięcia. Przyklejamy biały wacik na środku, a następnie używając białych i srebrnych elementów (białe patyczki kosmetyczne, waciki, gwiazdeczki cukiernicze itp.), tworzymy płatek śniegu i zwracamy uwagę na to, aby zachować symetrię.

o Symetryczne choinki. Karton A4 składamy na pół wzdłuż długiego boku. Następnie na pół wzdłuż krótkiego boku. Rozkładamy drugie załamanie. Od górnego brzegu papieru do linii środkowej rysujemy połowę dużej choinki – rysunek się kończy przed poprzeczną linią środka strony. Odwracamy kartkę do góry nogami i od góry strony rysujemy połowę kształtu małej choinki, kończąc ją około 4 cm przed poprzeczną linią środka strony – pomiędzy choinkami rysujemy podstawkę łączącą choinkę dużą i małą. Wycinamy kształty. Zaginamy choinki do góry. Ozdabiamy drzewka.

o Symetryczne baletnice. Przygotowujemy dla każdego dziecka wyciętą z kartonu złożonego na pół symetryczną figurkę baletnicy w króciutkiej sterczącej na boki spódniczce (ręce w górze). Każdemu dziecku dajemy także cienki pergamin lub serwetkę, którą składają 3 lub 4 razy na pół i wycinają w różne wzorki, tworząc spódniczkę baletnicy. U góry nacinamy otwór, żeby założyć baletnicy spódniczkę. Figurki zawieszamy na rozpiętym w sali sznurku.



16. tydzień nauki – Świąteczne zakupy

Temat: Świąteczne zakupy Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna



Święta Bożego Narodzenia – swobodne wypowiedzi dzieci. 1.1a; 1.1c;1.3a; 1.3c

5.3; 5.4; 5.5

Rozmawiam i dyskutuję (Ćwiczenia, cz. B, nr 1, str. 16-17). 1.3c 5.5

Sami robimy świąteczne prezenty. Prace plastyczne. Rozmowa na temat tego, jak ważne są własnoręcznie przygotowane prezenty.

Broszka dla mamy lub babci. Prezent dla taty lub dziadka. Bombki dla osób znajomych. Świąteczny witraż.

1.3c 5.3; 5.4; 5.5

Ozdoby świąteczne dawniej i dziś. Zebranie informacji. Swobodne wypowiedzi. Wystawa. 1.1a; 1.1c;1.3a; 1.3c

5.4

Ozdabiamy naszą salę. Prace plastyczne ŁAŃCUCH CHOINKOWY. CHOINKI. KLASOWA CHOINKA.

5.4 7.2; 7.17

MÓJ WŁASNY ELEMENTARZ – Wycinanki – Karta ŚWIĘTA BOŻEGO NARODZENIA. 1.1a; 1.1c;1.3a; 1.3c

5.3; 5.4; 5.5

Propozycje zajęć:

• Święta Bożego Narodzenia – swobodne wypowiedzi dzieci. Co to znaczy „rodzinne święta”? Co jest najważniejsze podczas rodzinnego świętowania? Jak mogą wyglądać święta ludzi samotnych? Święta ubogich rodzin. Akcja PIĘKNIE ŻYĆ – pomysły na sposoby dzielenia się z innymi (rzeczami, czasem, pomocą, dobrym słowem, życzliwością, obecnością). Nastrój świąt.

• Rozmawiam i dyskutuję (Ćwiczenia, cz. B, nr 1, str. 16-17). Rozpoznawanie elementów charakterystycznych dla świąt Bożego Narodzenia. Swobodne wypowiedzi dzieci. Wyrażanie własnej opinii, argumentowanie swoich wypowiedzi.

• Sami robimy świąteczne prezenty. Prace plastyczne. Rozmowa na temat tego, jak ważne są własnoręcznie przygotowane prezenty. o Broszka dla mamy lub babci. Dzieci otrzymują kolorową plastelinę i formują z niej dowolny kształt/figurkę/kwiat niewielkich rozmiarów. Następnie

wkładają figurkę do plastikowej formy po czekoladkach i zalewają klejem Wikol. Po ok. 30 min nauczyciel układa na broszkach agrafki. Po całkowitym



zaschnięciu kleju nauczyciel wyjmuje gotowe broszki z formy. Klej Wikol po zaschnięciu staje się przezroczysty, dzięki czemu zatopiony w nim element z plasteliny będzie widoczny.

o Prezent dla taty lub dziadka. Dzieci, korzystając z foremek do ciasteczek, wykrawają w plackach z modeliny wybrane kształty. Ozdabiają je wg własnego pomysłu. Po utrwaleniu mocują do zawieszki, tworząc breloczek dla taty.

o Bombki dla osób znajomych. Dzieci wykonują kolorowe bombki z gąbki lub ze styropianu. o Świąteczny witraż. Technika plastyczna: malowanie pastelami olejnymi. Dzieci malują suchymi pastelami dowolny symbol świąt Bożego Narodzenia, np.

gwiazdę betlejemską, bombkę, choinkę. Następnie rozcinają swoją pracę, tworząc z niej kilkuelementowe puzzle. Puzzle wklejają na prostokątny fragment bibuły lub papieru pergaminowego, pozostawiając półcentymetrowe odstępy pomiędzy fragmentami układanki. W ten sposób uzyskują witraż.

• Ozdoby świąteczne dawniej i dziś. Zbieranie informacji w Internecie, albumach, wśród bliskich na temat ozdób świątecznych w dawnych czasach. Omówienie tradycji świątecznej związanej z ubieraniem iglastego drzewka. Wyjaśnienie pojęcia – podłaźniczka. Oglądanie fotografii choinek z różnych regionów. Wyszukiwanie różnic i podobieństw. Nawiązanie do dawnego zwyczaju ubierania choinki – zawieszanie jabłek, cukierków, ciasteczek. Wystawa najstarszych ozdób choinkowych przyniesionych przez dzieci.

• Ozdabiamy naszą salę. Prace plastyczne o ŁAŃCUCH CHOINKOWY. Każde dziecko wycina z kolorowego papieru pięć pasków i robi z nich fragment łańcucha. Nauczyciel łączy wszystkie części,

oddzielając 5-elementowe zbiory płaskimi gwiazdkami. Przed ubraniem choinki w łańcuch każde dziecko przelicza elementy swojej części. o CHOINKI. Najtrudniejsze do wycięcia, ale i najbardziej efektowne, są choinki z tektury falistej. Wycięte choinki nalepione na długi pasek kartonu stworzą

fryz, który można przeznaczyć do dekoracji klasy. Poszczególne części fryzu uczniowie mogą wykańczać w grupach, ozdabiając nalepione choinki wycinankami z błyszczącej folii samoprzylepnej, rysując glintersami lub flamastrami. Choinki wycięte z tektury falistej ciekawie wyglądają, gdy są ozdobione nakrapianką z zielonej farby.

o KLASOWA CHOINKA – przyozdabianie drzewka świątecznymi dekoracjami. Dzieci samodzielnie zawieszają ozdoby. Nauczyciel naprowadza dziecko, używając nazw kierunków przestrzennych: nad, pod, z prawej strony, wyżej, niżej.

• MÓJ WŁASNY ELEMENTARZ – Wycinanki – Karta ŚWIĘTA BOŻEGO NARODZENIA.



16. tydzień nauki – Robimy cynamonowe pierniki

Temat: Robimy cynamonowe pierniki Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna



Świąteczne tradycyjne dania w mojej rodzinie. Swobodne wypowiedzi dzieci. 1.1a; 1.1c;1.3a; 1.3c

5.3; 5.4; 5.5

Świąteczna klasowa książka kucharska. 1.1a; 1.3a; 1.3f

5.3; 5.4; 5.5

Przygotowujemy wigilijne stoły. Praca w grupach. 5.3; 5.4; 5.5

Przygotowujemy świąteczne kulinarne prezenty. Świąteczne ciasteczka. Herbata zimowa. Cukier waniliowy. Oliwy smakowe.

5.3; 5.4; 5.5

Propozycje zajęć:

• Świąteczne tradycyjne dania w mojej rodzinie. Potrawy charakterystyczne dla Wigilii i świąt Bożego Narodzenia. Podobieństwa i różnice w tradycjach rodzin. Swobodne wypowiedzi dzieci.

• Świąteczna klasowa książka kucharska. Dzieci razem ze swoimi rodzicami przygotowują przepis na jedną z rodzinnych potraw świątecznych. Przepis wydrukowany na kartach A4 przynoszą do szkoły (warto wcześniej uzgodnić format, układ kartek). Następnie dzieci ozdabiają graficznie swój przepis, łączą kartki i wspólnie przygotowują okładki klasowej książki. Można też zawiesić przygotowane strony na sznurkach za pomocą np. spinaczy, tworząc girlandę ze świątecznych przepisów. Dzieci mogą również przygotować swoje przepisy podczas lekcji informatyki w programie komputerowym. Następnie nauczyciel łączy poszczególne strony i dla każdego dziecka drukuje świąteczną książkę kucharską klasy, którą dziecko może podarować w prezencie komuś bliskiemu.

• Przygotowujemy wigilijne stoły. Dzieci dzielimy na grupy – rodziny. Dzieci tworzą świąteczny stół na dużych kartonach z wykorzystaniem świątecznych potraw wyciętych z gazet, kolorowych papierów, kawałków materiałów itp. Ustalają potrawy, które znajdą się na ich stole, oraz świąteczne ozdoby. Przy tworzeniu wigilijnych stołów dzieci powinny uwzględnić liczbę osób w grupie (rodzinie). Powinniśmy przypomnieć dzieciom o staropolskim zwyczaju stawiania talerzyka dla niezapowiedzianego gościa.

• Przygotowujemy świąteczne kulinarne prezenty. o Świąteczne ciasteczka. Jeżeli jest możliwość, pieczemy ciasteczka w klasie. Wspólne ważenie produktów. Posługiwanie się jednostkami wagi – kilogram,

dekagram. Odmierzanie produktów sypkich (mąka i cukier) za pomocą szklanek, łyżek i łyżeczek. Jeżeli nie ma takiej możliwości, przygotowujemy kupne, nielukrowane i nieozdabiane kruche ciasteczka. W kasie dzieci ozdabiają je lukrem, roztopioną czekoladą, posypkami itp. Ważne jest staranne zapakowanie prezentów.



o Herbata zimowa. Praca w grupach. Dzieci przynoszą do szkoły liściastą czarną herbatę oraz laski cynamonu, goździki, kawałki suszonego imbiru, gwiazdki anyżu, suszoną skórkę pomarańczową, suszoną żurawinę itd. Mieszamy w większych miskach czarną herbatę z dodatkiem przypraw. Herbatę umieszczamy w małych słoiczkach lub małych celofanowych torebeczkach, ozdabiamy świątecznymi kokardami, własnoręcznie przygotowanymi etykietami.

o Cukier waniliowy. Dzieci mieszają cukier z pokrojoną na mniejsze kawałki laską wanilii. Cukier przesypują w celofanowe rożki lub do małych słoiczków, ozdabiają.

o Oliwy smakowe. Oliwę z oliwek wlać do małych, ładnych buteleczek z zakrętkami (mogą to być np. szklane buteleczki po sokach dla dzieci). Do oliwy

można dodać papryczki chili, gałązkę świeżego rozmarynu, bazylię, czosnek, kolorowy pieprz. Można przygotować oliwkowe upominki ze wszystkich tych

składników lub do oliwy włożyć tylko jeden dodatek np. świeży rozmaryn, owinąć nakrętkę kawałkiem lnu lub kolorowej serwetki oraz wstążką.

Przygotować ozdobną etykietę na buteleczkę.



16. tydzień nauki – „Zima”

Temat: „Zima” Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna



ŚWIĘTA W MOIM DOMU – wypowiedzi dzieci. 1.1a; 1.1c;1.3a; 1.3c

5.3; 5.4; 5.5

MIKOŁAJE – wysłuchanie i omówienie wiersza Zofii Beszczyńskiej „Mikołaje”. Wykonanie w grupach ilustracji.

1.2a; 1.2b; 1.2d; 1.3c

WYMARZONY PREZENT OD MIKOŁAJA. Wypowiedzi dzieci. 1.3c

Zimowe prace plastyczne: Zima Bałwanek Zimowy pejzaż w śnieżnej kuli Szklana kula

5.4

Karnet na świąteczne życzenia. Praca plastyczna. 1.3a

Życzenia świąteczne. Swobodne wypowiedzi dzieci. Układanie życzeń z rozsypanki wyrazowej (Ćwiczenia, cz. B, str. 21).

1.3a

Tworzę świąteczne pocztówki (Ćwiczenia, cz. B, str. 23). 1.3a

Rodzinne zimowe zabawy. Burza mózgów. 1.2a; 1.2b; 1.2d; 1.3c

MÓJ WŁASNY ELEMENTARZ – Wycinanki – Karta ŚWIĘTY MIKOŁAJ.

Propozycje zajęć:

• ŚWIĘTA W MOIM DOMU – wypowiedzi dzieci na temat obrzędów i zwyczajów świątecznych obchodzonych w ich domach. Prezentacja przyniesionych zdjęć przedstawiających świąteczne dni.

• MIKOŁAJE – wysłuchanie i omówienie wiersza Zofii Beszczyńskiej „Mikołaje”. Wykonanie w grupach ilustracji przedstawiającej opisywane Mikołaje.

• WYMARZONY PREZENT OD MIKOŁAJA. Wypowiedzi dzieci na temat świątecznych prezentów, miejsca odnajdywania i sposobów dostarczania ich do domów. Wykonanie rysunku wymarzonego prezentu pod choinkę.

• Zimowe prace plastyczne – propozycje: o Zima. Dzieci otrzymują arkusz bloku technicznego w czarnym kolorze. Na białej kartce rysują kształty kul śnieżnych i sopli lodu. Z kolorowego papieru

wydzierają inne elementy pracy, które kojarzą się im z zimą, np. sanki, choinki. Wykonane elementy wklejają na czarny arkusz, ozdabiają. o Bałwanek. Dzieci otrzymują koła wycięte z niebieskiego kartonu. Farbami plakatowymi za pomocą kropek stawianych palcami tworzą kształt bałwana i

innych świątecznych elementów.



o Zimowy pejzaż w śnieżnej kuli. Dzieci otrzymują arkusz bloku technicznego w granatowym lub czarnym kolorze. Przynoszą z domu plastikowe przeźroczyste nakrywki od jednorazowych pojemników, np. od surówek. Przykładają pokrywki do kartonu i odrysowują ich kształt. W obrysie koła dowolną techniką (malują, wyklejają) przygotowują zimowy pejzaż, bałwanka itp. Gdy obrazek jest gotowy, delikatnie wsypują na środek około jednej łyżeczki styropianowych kulek, troszkę brokatu. Następnie delikatnie przyklejają pokrywki klejem (np. wikol).

o Szklana kula. Potrzebne są małe słoiki typu twist. Pokrywkę od słoika układamy wewnętrzną stroną do góry. Przygotowujemy na niej zimową kompozycję (bałwanka z modeliny lub z kulek z waty, choinkę, Mikołaja itp.) i przyklejamy ją do pokrywki. Ozdabiamy. Do słoika sypiemy trochę brokatu i zakręcamy go.

• Karnet na świąteczne życzenia. Praca plastyczna. Karton z bloku technicznego składamy na pół wzdłuż krótszego boku – powstanie format A5. Dwa kolorowe arkusze papieru – większy o formacie A5, drugi mniejszy, składamy na pół wzdłuż dłuższego boku. Na każdym z osobna rysujemy, od złożonej strony, kształt połowy choinki. Na jednym z kolorowych arkuszy – trochę większą choinkę, na drugim - mniejszą. Wycinamy każdą z osobna i rozkładamy. Na pierwszej stronie wcześniej przygotowanego karnetu układamy pośrodku większą, a na niej mniejszą wycinankę. Jeśli kompozycja jest gotowa, nalepiamy ją i ozdabiamy.

• Życzenia świąteczne. Swobodne wypowiedzi dzieci na temat tego, czego życzymy sobie w okresie Bożego Narodzenia i Nowego Roku. Układanie życzeń z rozsypanki wyrazowej (Ćwiczenia, cz. B, nr 1, str. 21).

• Tworzę świąteczne pocztówki. Wykorzystanie przygotowanych elementów graficznych w samodzielnym tworzeniu kartek. Próby samodzielnego układania życzeń. (Ćwiczenia, cz. B, str. 23).

• Rodzinne zimowe zabawy. Burza mózgów. Wypowiedzi dzieci na temat, jak miło można spędzić z rodziną świąteczne dni (oprócz biesiadowania przy stole).

• MÓJ WŁASNY ELEMENTARZ – Wycinanki – Karta ŚWIĘTY MIKOŁAJ.

Documents

GRUDZIEŃ DIDASKO klasa 1 suplement · GRUDZIEŃ – klasa 1 Propozycje planów pracy oraz scenariusze zaj ęć z ćwiczeniami Didasko dla klasy I – suplement do „Poradnika dla