Embed Size (px)
Citation preview
Haveyouseenthisgirl’s final note fordiary ni Eya:
PLEASE READ.
Umm. Yeah, ito na po ang final entry ngdiary ni eya. I don’t know kungmagugustuhan nyo sya. Yung ending kasinito ay sinulat ko na lang as simple as Ican, pedeng magustuhan nyo pedenghindi. Pero magustuhan nyo man o hindi,magpapasalamat pa rin po ako kasibinasa nyo ang Diary ng Panget at Diaryni Eya up to this very last point.Nakakatuwa. Masaya ako kasi maramingsumuporta dito and finally natapos ko narin syang isulat. Alam ko hindi magandaang storya at parang “pa ewan ewan”lang, pero okay lang yun hindi ko naman
kasi sineryoso ang pagsusulat nito ---it’s just an outcome of my boredom.Impromptu writing ako madalas pagnaguupdate kaya minsan maynakakalimutan akong mga twists or plot,wala akong stable plot dahiltinatamad(XD) akong magisip. At alamko andaming typo at grammatical errorssa buong storya pero who cares? Angmahalaga naiintindihan, nobody’sperfect. hahaha XD
Yung storyang ito, mostly WALANGSENSE at OA. --- and I know that dahilthis is 50%comedy at 40%romance at10%kalokohan. This is purely forENTERTAINMENT kaya ganun, walaakong intensyon na i-impress kayo sa
“smooth professional type of writing”kaya hindi ako nagsulat sa “formal way”.This story is written in a very informalway and that’s awesome like that.bwahaha
Basta mukhang taeng ewan man angstory, nagpapasalamat ako kasimaraming sumuporta sa kalokohan ko.hahaha. As in 100000000000000x nathank you. Thank you yan from thebottom of my heart and lungs. Sana rinpagkatapos nitong DNE, basahin nyo rinsana ang iba ko pang stories (finished,ongoing and future stories), sanapagpatuloy nyo pa rin ang pagsupportsakin. I love you guys! Godblesseveryone! <3
Entry 44
Nagtaka na lang ako nung biglanglumabas si Cross ng kwarto nya kasamayung tinatawag nyang “lolo” at naiwankaming dalwa ni Mr. Sandford dito.
“What a disaster!” napaupo si Mr.Sandford sa may kama habang ang mgakamay nya ay nasa uluhan nya atmukhang kinakabahang ewan sya.
“Huh? Anong nangyari? Disaster?”
“Reah, that old man you just saw is myfather in law which is also Althea’sfather. And you know that he doesn’t likethe fact that Althea ran away and
married your father, Ark. And earlierago, you just told him that you’re Ark’sdaughter and then, Cross also told himthat you’re his girlfriend…” napatakipsya ng mukha, “You know, Althea’sfather still bear a grudge on her daughterand Ark and as shown with his previousreaction when he knew who you are andwhat relation you have with his grandsonI’m pretty sure he’s mad about this andwill do everything to separate you guys.I’m not saying this to scare you but onlyto warn you, Althea’s father is very fullof himself, he gets what he wants and ifhe doesn’t he’ll still persist to get it byall means.”
“Weh di nga?”
“Seryoso, promise.”
“Sure ka ba dyan? 100%?”
“Oo. Swear.”
“Sows. Naniniwala ako kay Cross naipaglalaban nya ako.”
fighting spirit! Tama na ang drama sabuhay, kung yung pagsubok sa bloodrelation thingy namin eh nalagpasan agadnamin eto pa kaya? Walang pagsubok nabinibigay ang Diyos na hindi natinkayang lagpasan. Kung hindi monalagpasan, isa lang ibig sabihin nun ---hindi mo sinubukan o maaga kangsumuko. At ako hindi ako susuko!
Malalagpasan din namin lahat ngpagsubok na ito! Naniniwala ako sapositive energies ng author ng storyangito, patayin nyo sya pag tragic endingnito!
“Sana nga ganun katapang ang anak kopara kalabanin ang lolo nya. Pero Reah,ako na humihingi ng pasensya sayo kasikahit anuman mangyari wala akongmagagawa kapag ang lolo na ni Crossang nagdesisyun. Syapinakamakapangyarihan dito sapamilyang Sandford at kahit kelan hindiko nagawang sumuway sa kanya, walaakong sapat na lakas ng loob kayangayon pa lang humihingi na talaga akosayo ng pasensya kung anu’t anuman ang
mangyayari at wala akong maitutulong.”
“Eh lasunin nyo na lang kaya yun paradedo na tutal matanda nanaman diba?”pero syempre joke lang hindi yan angsinabi ko, marunong naman akonggumalang. Kaya tumango lang ako sakanya at sinabing, “Naiintindihan pokita, Mr. Sandford.”
“Sige, maiwan na muna kita dyan.Hintayin mo na lang si Crossmakabalik.”
“Ok po.” lumabas na si Mr. Sandford ngkwarto at naiwan akong mag-isa dun.Nagikot ikot ako sa kwarto kasi hindiako mapakali tapos biglang napansin kosa isang sulok si EYOSS bear, yung
regalo sakin ni Cross. Hindi ko nga palanai-uwi ito dahil sa mga pangyayarikagabi, grabe ano kaya nangyari sa partynun pagkatapos? Kasi umalis ako taposumalis din si Cross na hindi ko alamkung saan nagpunta. Ohwell, that’s thebest and worst party for me pero hindina mahalaga yun, basta maayos na rinkasi hindi talaga kami magkadugo niCross. Ang liit naman kasi ng mundonoh? Sa lahat lahat naman kasi ngmakikilala ko at magugustuhan ko ayyung tao pang muntikan kong magingkapatid.
Eh siguro kung hindi ko na-meet siCross, wala siguro akong pinoproblemangayon. Bakit ko ba kasi napiling
magtrabaho dito sa mga Sandford---wait lang…
diba si Benjo nagpakilala sakin sa mgaSandford? Diba sya nagbigay sakin ngtrabahong ito? Nung mga panahongnagigipit ako at tumawag ako sa kanyapara magtanong kung may modelling joboffer sya sinabi nya saking wala syangmaiooffer na trabaho sakin noon nungmga panahong yun pero bigla nyangsinabi sakin na may isang pamilyangnaghahanap ng maid? At ito na nga angpamilyang iyon na ngayon aypinagtatrabahuhan ko.
flashback
“Pero kung kailangan mo ng pera talaga
at matitirhan, mayroon akong alam natrabaho…”
“Teka, hindi ako natanggap ng trabahongillegal ah. Wala akong balak magingdrug pusher.”
“Tange! Hindi yun. Parang maid slashpersonal assistant ng isang kilalangmodel.”
“Eh? Maganda sana offer mo kaso hindiko kayang maging personal assistant lalona at may schooling ako. Edi ba pagassistant kelangan halos 24/7 ready?Lalo na at model pa ang boss mo,kelangan kasama lagi sa shootings. Hindinaman ako pedeng magcutting saschool.”
“Don’t worry, sa Willford din syanapasok. Ang totoo nga nyan, matutuwapa ang mga parents nun kapag nalamangang magiging personal assistant ng anaknila ay nasa parehas na school lang.Kunin mo na ‘tong offer na ‘to, 10thou amonth plus weekday bedrooms.”
“Wow. 10thousand! Malaki nga perowait, anong ibig sabihin ng weekdaybedrooms?”
“It means sa kanila ka titira everyweekdays. Sa ganung paraan, libre ka nasa apartment. Kung poproblemahin monaman ang weekends, pede mo nasigurong pakiusapan ang auntie mo nababayaran mo na lang ang weekend staymo sa kanila, so what do you think about
it?”
“It’s brilliant! I’m so taking thatopportunity!”
“Good. This is the address…”
end of flashback
WALANGYANG YUN.
Wag mong sabihin saking sinadya nyanglahat ng ito?
Ibig kong sabihin, kung alam nya angtungkol kay mama Althea at sa mgaSandford… bakit nung una pa lang…dinala nya na ako dito sa mga Sandfordat sya pa nagsuggest sakin na dito
magtrabaho sa kanila?
Wait lang ha. Anong kabaliwan angpumasok sa Benjo na iyon? Sinasadyanya ba ang lahat ng ito?
“Nakuu Eyoss,” nilapitan ko yung bear atkinausap ito, “Patay sakin yun si Benjopag nakita ko ulit. Kakausapin ko ngaiyon at kokomprontahin.” >__<
Tapos to say na pinakilala ko rin sakanya si Cross at umakto syang paranghindi nya kilala ito? Uupakan ko talagayun si Benjo, kelangan nyangmagpaliwanag sakin!
Niyakap ko na lang si EYOSS bear atpinatong ang ulo ko sa ulo nito, “Haay,
antagal naman ng tatay mo este ni Crosspala. Nakakainip maghintay. Hmfff.”
“Ano na kayang nangyayari dun at anonaman kaya mga pinaguusapan nila nglolo nya?” nakatingala lang ako sa maykisame habang yakap yakap ko pa rinyung malaking teddy bear, “Anong satingin mo Eyoss? Kontra kaya sakin yunglolo nya? Ipagtatanggol kaya ako niCross? Naku Eyoss, pag ako hindi nyapinagtanggol… ano… umm, malulungkotako.”
Maya maya naitulak ko yung bear,“Baliw na ata ako, pati teddy bearkinakausap ko.” =__=
After 1234567890 years, nakabalik dinsi Cross sa kwarto nya.
“Oh anong nangyari?” lumapit agad akosa kanya para magtanong, he has thisvery twisted facial expression.
“Wala wala.” bigla nyang pinatong yungulo nya sa balikat ko tapos narinig kongbumuntong hininga sya.
“Ha? Anong wala wala? Edi bakinausap ka ng lolo mo? Anong sabi?”
“Wala wala.”
“Anong wala wala? Eh halos isang orasakong naghintay sayo dito tapos walawala ang isasagot mo? Seryoso naman,
sabihin mo sakin kung ano napagusapannyo. Uy,” ginalaw galaw ko balikat kona pinagpapatungan nya ng ulo nya.
“Wala nga.”
“Weh? Eh bakit ganyan expression ngmukha mo? May sinabi ba syangmasama? Or against ba sya sarelationship natin? O ayaw nya sakin? Oano? Wag ka naman ganyan, i-share monaman sakin napagusapan nyo, wag monamang sarilinin oh.”
“Manahimik ka nga!” nabigla na langako nang bigla syang sumigaw taposniyakap nya ako ng sobrang higpit, “Shutup for 10minutes.”
“Ha? Oy maso-suffocate ako, ano bangproblema mo?”
“Shut up!!!”
“Eh a---”
“If you don’t shut your mouth, I’ll kissyou.” =__=
Mouth shut. Psh. Ano ba kasi problemanito? May pahug hug pa ng 10minutes nanalalaman? Tapos bawal pa akongmagsalita? Tapos sasabihin nyangwalang nangyari eh ganto yung inaasalnya? Kamusta naman yun diba? Arghhh.
Ewan ko kung nakaka-10 minutes na ba owala pa pero bigla syang nagsalita…
“CB…” hindi ako sumagot sa pagtawagnya sakin, kasi bawal nga ako umimikdiba? “Remember, there’s only one wayto say those three words for you…”
Inangat nya yung ulo nya tapos tinignanako ng diretso sa mga mata at napapikitako ng mga mata ko ng halikan nya akosa noo, “I love you.”
“Umuwi ka na muna sa inyo.”
“E-eh?” medyo hilo pa ako sa paghaliknya sa noo ko at sa sinabi nya.
“Umuwi ka na.”
“B-bakit?”
“Umuwi ka na sabi.”
“Bakit nga?”
“Wag ka ng makulit okay? Uwi na!”bigla nya akong tinulak palabas ngkwarto nya.
“Ano ba, oo na oo na! Uuwi na! Saglitkukunin ko lang si Eyoss!” pinuntahan kosi Eyoss bear sa may sulok ng kwarto niCross at kahit anlaki nito eh nagawa konamang madala papuntang pinto, “Oo,eto na. Uuwi na kami ni Eyoss!”
Aalis na sana talaga ako kaso bigla nyaakong niyakap mula sa likod, “Eh ano batalaga? Pinapauwi mo ako tapos biglamo akong yayakapin? Paano naman ako
makakauwi nyan?”
Kumalas na ulit sya sa pagkakayakap attinulak ako ng mahina palabas ng pintong kwarto nya,“Bye, ingat ka.”
Pagkatapos nun, sinarhan nya na pinto ngkwarto nya. Ewan ko ba kung talagangmataas ang paranoia level ko o sadyangmalungkot lang yung mukha ni Crossnung sarhan nya yung pinto ng kwartonya at banggitin nya ang mga katagang,“Bye, ingat ka.”
Kahit medyo naguguluhan ako ehnagkibit balikat na lang ako at umalis nang bahay nila.
Monday.
Pasukan nanaman, lumabas na ako ngresto para pumasok na peronakakapagtaka kasi wala si Cross samay tapat ng resto… usually kasi pagMonday mornings inaantay nya ako ditoat magpapanggap kuno na “napadaan”lang sya when truth is gusto nya langsumabay sakin na pumasok. Wala rinakong natatanggap ni “hoy” o “psttpanget” na text message sa kanya simulapa kahapon nung umalis ako ng bahaynya, ni hindi nga natawag sakin ee.
Sigurado bang walang nangyari sausapan nila ng lolo nya? Hindi magandapakiramdam ko tungkol dun aa. Hmm,mabuti pang kausapin ko na lang sya
mamaya sa academy.
“fesbjasefsf sd”
“asfsfvadvasfskbs”
“fbasfbakbyfhfhsudgfidjb”
Pagkarating ko sa academy at habangnaglalakad ako sa may hallwaypapuntang classroom ko napansin kongparang pinagtitinginan ako taposnagbubulungan sila pero syempre OA nakung maririnig ko bulungan nila diba?Kaya nga “bulong” ee. =_=
Pero bakit sila tumitingin sakin? O sakinba talaga sila nakatingin o masyado langakong “feeling” na ako pinagtitinginan
nila o baka duling sila na mukhang sakinnakatingin pero sa iba pala? Uhh…Ewan ko, ignore them na lang.
Naglakad lakad ako hanggang saclassroom ko at pagpasok ko saclassroom ko hanggang pagpunta ko samay upuan at table ko, ganun dinnagbubulungan din yung mga classmatesko at parang sakin din sila nakatingin?ANONG MERON? SHARE NAMANDYAN! NAKAKA-OP EE! =__=
“PEPPY!!!!” ang bigla ko naman nangbiglang pumasok si Chad at Lory saclassroom ko, parang tumakbo pa silapapunta dito sa classroom ko kasiparehas silang naghahabol ng hiningatapos yung mga expression ng mukha nila
parang sobrang worried na hindimaintindihan na parang may nangyaringhindi maganda?
“Bilisan mo!” lumapit silang dalwa samay desk ko tapos hinawakan ako niLory sa kamay ko at hinigit ako patakbosa labas ng classrom ko. Takbo kami ngtakbo habang nage-explain sila sakin ngnangyayari.
“Oy teka bakit nyo ako hinihila? Saannyo ako dadalhin? Saka bakit kayonagmamadali at tumatakbo? Maynangyari ba? Anong meron?”pagtatanong ko habang nakikitakbo na rinsa kanila.
“We were passing near the principal’s
office when we saw Cross’s dad enteredthere,” nagstart mag-explain si Lorykahit natakbo kami, medyo nahihirapannga akong makinig ee, “Since it’s notnormal to see a parent of a student herein this academy, we got very curious anddecided to eavesdrop. We tried listeningoutside the principal’s room, luckily wewere able to hear the conversationthough it wasn’t that clear but if we haveheard it right, Cross is dropping out ofschool because he’s leaving the countrytoday!”
Kahit yung mga paa ko ay tumatakbofeeling ko yung puso ko tumigil sapagtakbo, aalis ng bansa? Ngayon?Teka… ano yun? Biglaan? Bakit? Wala
syang sinasabi saking ganto aa! Ito bayung sinasabi nyang pinagusapan nila nglolo nya, yung tinatawag nyang “walawala”?!!!
“Pero… walang nababanggit si Crosssakin…”
“Yeah, we’ve guessed so since its allsudden that’s why we came to searchyou and bring you to the principal’soffice.”
“Bilisan nyo baka maabutan pa natin saprincipal’s office si Mr. Sandford,”sigaw ni Chad, “Kelangan natingmalaman kung asan si Cross or saangairport sya naroon o kung anong oras ngflight nya.”
“Tawagan kaya muna natin telepononiya?” pagsusushestiyon ko kesa satumakbo kami at itanong kay Mr.Sandford.
“Sinubukan na namin kanina peronakapatay cellphone nya, hindi naminmakontak.”
Nagpull out from school, biglaangpagalis ng bansa tapos nakapatay pa angcellphone? Cross! Ano ba, bakit ganyanka? Wala ka man lang sinabi sakin nakahit ano! Nalulungkot, kinakabahan,nagaalala at naiinis ako!
Hindi pa man kami nakakarating sa mayprincipal’s office ay nakasalubong naagad namin si Mr. Sandford kasama ang
lolo ni Cross na naglalakad sa mayhallway, papunta na siguro sila saparking area para umalis ng academy.Medyo nagkaroon ng intense nakatahimikan at nagkatinginan kami lalona ako at ang lolo ni Cross, medyohinahabol habol ko pa ang hininga kohabang nagsusukatan kami ng tingin nglolo ni Cross. >__<
“Let’s go.” pag-au-authorize ng lolo niCross kay Mr. Sandford ignoring thethree of us in front of them, nakatungongsumunod naman si Mr. Sandford sa utosng lolo ni Cross. Sinusubukan kong kuninang tingin nya pero mukhang pinipilit nyatalagang wag magsalubong ang amingmga mata.
“Mr. Sandford, lolo ni Cross, saglitlang!” sinusubukan ko silang tawaginpero walang lumilingon sakin. “Saglitlang may itatanong lang ako!”
Ayaw talaga nila akong lingunin.AHHH! LESHE! MGA BINGI BASILA?! TINATAWAG KO SILATAPOS HINDI AKO NILILINGON!NAAASAR NA AKO HA!
“Hooyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyy!!!!”tumakbo ako palapit sa kanilang dalwaat parehas na hinigit sa kanilang mgabraso at buong lakas na iniharap silangparehas sakin, “Wag kayong magbingibingihan okay? Pag tinatawag kayolumingon kayo, wag bastos okay?”
“Get your filthy hands off me!”
“Filthy hands your face!” hindi sa lahatng pagkakataon ang mga nakakabata angdapat gumalang sa matatanda, minsankelangan din naman matutong gumalangng mga matatanda sa mga nakakabata sakanila kung gusto nilang sila ay igalang.Ang sabi nga, ‘do unto others what youwant others do unto you.’
“Reah, it’ll be better if you don’tinterfere.” nagaalala yung itsura ni Mr.Sandford.
“Mr, Sandford, asan si Cross? Ano yungnarinig kong nagpull out na sya saacademy at pupuntang ibang bansa?”
“Rodriguez like you would never have aplace in the Sandford’s family so I’d doanything to get my grandson away fromyour reach.”
Tinaasan ko ng kilay yung lolo ni Crossat pinameywangan, “Ikaw kausap ko?Ikaw tinatanong ko ha? Wag epalplease?”
“You ill-mannered piece of dirt!”
“Hoy excuse me lang PO ha, kung illmannered na ako eh ano ka pa PO kayadiba? If ever against ka sa mgaRodriguez dahil sa tatay kong si Ark,wala kang karapatang paghiwalayinkami ni Cross. Wag kang magmala-kontrabida, hindi bagay sayo baka
mamatay kang maaga okay? Tanda tandamo na, umeepal ka pa rin. Umepal ka nanga sa buhay ni mama Althea, umepal kapa rin sa masayang buhay sana ngpamilya namin at ngayon eepal ka pasamin ngayon ni Cross? Alam mo hindikita mapapatawad sa ginawa mongpagpapatay sa mga magulang ko, kungpede ka nga lang idemanda at ipakulongay nagawa ko na pero alam ko namangbabayara’t babayaran nyo lang namanang hustisya kaya wala rin akongmagagawa sa huli. Pero ito langmasasabi ko sayo pag inepalan mo paang buhay ko, mapapaaga ang burol motanda.”
Mukhang effective naman ang threat ko
sa kanya, actually hanggang salita langako wala talaga akong balak patayin syanuh, hindi ako ganun ka-bad! Pero halatamo sa mukha nya na naniwala sya sasinabi ko pero after ilang secondsumismid lang sya at tinalikuran ako, “Idon’t care.”
Naglakad na sya palayo pero tumigil syapara tawagin si Mr. Sandford, “Heyarent you going?!!”
“H-huh? Y-yeah, I’m coming. Just a sec,go ahead dad susunod ako.” kahit inis ayiniwan na sya ng lolo ni Cross.
“Reah,” nabigla naman ako kasihinawakan ako ni Mr. Sandford samagkabilang balikat, “Stop it. You don’t
know what trouble it might bring you ifyou interfere with Cross’s grandfather.”
“Leshe. Hindi ako natatakot sa kanya,wala akong pakelam sa kanya. Mr.Sandford, sabihin mo naman po sakinkung asan si Cross ngayon? Saka bakitsya aalis ng bansa?”
Yumuko si Mr. Sandford, “I can’t tellyou where he is now pero Reah, sanarespetuhin mo ang desisyun ng anak ko.Pinili nyang umalis ng bansa para mag-aral abroad ayon na rin sa kagustuhan nglolo nya, kahit ayaw nya ay napilitan syadahil ayaw nyang may mangyari sayongmasama. Alam mong nagawang ipapatayng lolo nya si Althea at ang tatay mokaya ang threat nito kay Cross na ipa-
papatay ka kung hindi syamakikipaghiwalay sayo at mag-aaralabroad eh nagkaroon ng malaking impactkay Cross at sadyang natakot si Cross nabaka totohanin ng lolo nya ang threat naipapatay ka. Reah, mahalaga ka kayCross kaya ayaw nyang may mangyarisayong masama kaya please para saikabubuti nyong parehas, kalimutan mona lang sya. Kunwari hindi mo syanakilala… kunwari hindi sya nagingparte ng buhay mo… Kalimutan mo nasya, Reah.”
“Ano ako computer? May program sautak na pedeng magreformat anytime? Naisang click lang pede ko na sya agadmaalis sa isipan ko at makalimutan?
Naglolokohan po ba tayo dito, Mr.Sandford? Gagong Cross yun, iiwan langako? Hindi ako ipagtatanggol sa lolonya? Ganun? Nagpasindak sya sa threatng lolo nya?”
“Pinagtanggol ka nya! Kaya nganagdesisyun syang umalis ng bansa ee!”
“Sows. Pinagtanggol? Walang effort!Kung gusto nya talaga malaman ibigsabihin ng tunay na “pagtatanggol”,ipapakita ko sa kanya. Ipagtatanggol kopagiibigan naman!” bigla akongnapahawak sa baba ko, “Wait ang korniata nung last line ko, pagtatanggol angpagiibigan? Eew. But anyway, hindinaman ako papayag na iiwan nya akodahil lang sa threat na yun?”
“Ano ba! Seryosong usapan ito, wag kangang magbiro, buhay mo kayanakasalalay dito!”
“Mukha po ba akong nagbibiro Mr.Sandford?!”
“Slight.”
=____=
“Seryoso ako Mr. Sandford! Please langpo sabihin nyo sakin kung asan ngayon siCross!”
“Pasensya na Reah, nangako rin ako saanak ko na para sa ikabubuti mo wag kodaw sasabihin sayo kung asan sya
ngayon at saang bansa sya pupunta.”
“Mr. Sandford! Please naman oh!”
“I’m really sorry, Reah. I can’t.”
Hindi ko na talaga alam ang gagawin ko,bukod sa iiwan na nga ako ni Crossayaw pa sabihin sakin ni Mr. Sandfordkung asaan ito pero bigla akong maynaalala, “Mr. Sandford, diba may6month deal tayo?”
flashback
“Hayy. Wawarningan na kita, hindi bastabasta ang pagsisilbihan mo. Ang anak koay kalhating halimaw kalhating tao.”
Dun sa narinig ko, napalunok ako. Halfmonster? OMG. Kaya pala ang taas ngsweldo na ibibigay nila, kalhatinghalimaw pala ang pagsisilbihan ko!
“Pero don’t worry, hindi naman syananganggat.” tumawa muna ito ngmahina, “Medyo mahirap nga lang syangintindihin. Pero ang hiling ko lang sanaeh ikaw na yung huling mag-aapply,nakakapagod na kasi maghire ngmaghire. May deal akong ibibigay sayo.”
“Po? Deal?”
“Kapag tumagal ka ng atleast 6months sapagiging maid ng anak ko, bibigyan kitang kahit anong gusto mo. You can ask fora mansion, a car, a villa or whatsoever.
Basta tumagal ka lang ng 6months, so areyou gonna take it?”
MANSION? CAR? VILLA? WAAAA.KAHIT ANO? TALAGA TALAGA?
“Game!” walang hali-halimaw sa taongmukhang pera!
end of flashback
Kahit nagtataka sya kung bakit konabanggit yung deal namin ay tumangosya bilang sagot.
“According sa deal natin, ibibigay mosakin ang kahit anong gusto ko diba? Mr.Sandford, kahit hindi pa ako nakaka-6months, pede ko na bang hingiin ang
deal nating iyon? Dati hiling ko langsana na pag naka6months na ako,magpapatulong sana ako sa inyo naisakatupuran yung dream kong magingastronaut pero ngayon, sa tingin komakakapagantay yung pangarap kongmaging astronaut pero yung iiwan ako ngtaong mahal ko parang… wala na akonglakas pa ng loob na magpatuloy. Kungiiwan ako ng taong mahalaga sakin, hindiko na lang rin alam kong mayinspirasyon pa ako para maipagpatuloyang mga pangarap ko. Nung nakilala kona ang halaga ni Cross sa buhay ko,nagbago ang pangarap ko… hindi namaging “basta” astronaut lang kundimakapunta sa may buwan kasama sya.Gusto ko dumating yung araw na sabay
kaming mag-aaral para sa mga pangarapnamin at sabay naming maisasakatuparanang mga ito. Kaya please Mr. Sandford,grant me this wish. Tulungan mo akongwag mahiwalay sa kanya…”
Hindi muna sya nagsalita ng mga ilangsegundo tapos tumingin sya sakin matasa mata, “Mauna na ako, I have to talk tomy dad.”
Nalungkot ako nung tumalikod na sya,akala ko sasabihin nya na sa akin kungasaan si Cross… yun pala hindi… Herejected my wish. :(
Aalis na rin sana ako kaso biglangnagsalita si Mr. Sandford habangnakatalikod sakin, “He’s flying to
London at around 8.30 so hurry, youmight still catch up with him. He’s at ***airport. Tell him that he has nothing tofear anymore, I’d stand up for you guys.Kaya siguro hindi ako nagawang mahalinni Althea, I never stood up for her norfor myself, naging isa akong sunodsunuran lang ng tatay ko at tatay nya. Iwon’t repeat the same mistake again.”
Tumakbo na nun si Mr. Sandfordpagkatapos. Naiwan ako dung natulala atmedyo nabigla sa mga sinabi ni Mr.Sandford. He’ll stand up for us? Doesthat mean kakausapin nya ang lolo niCross at ipaglaban yung relationshipnamin ng anak nya? Why do I feel likecrying? Sobrang na-touched ata ako dun
sa sinabi ni Mr. Sandford. :”)
“Eya, ano pa tinatayo tayo mo dyan?”nabigla ako ng hinawakan ni Chad angbraso ko, “8am na! 30minutes na langaalis na si Cross! Tara na sa kotse kobaka maabutan pa natin sya! Dali!”
Natauhan naman ako at tumakbo na kamipapunta sa pinagkakaparking-an ng kotseni Chad, kasama rin samin si Lory.Iniutos ni Chad sa driver nya na pumuntakami sa airport kung san andun si Cross.
Habang nasa byahe kami, nakatulala langako dun sa isang sulok. Medyokinakabahan na baka hindi maabutan siCross.
Paano kung hindi ko sya maabutan,makikita ko pa kaya sya pagkatapos?
Makakausap ko pa kaya sya?
Babalik pa kaya sya?
Pag naiisip ko na hindi ko sya maabutansobrang nakakaramdam ako ng lungkot.Ayaw kong dumating yung araw na hindiko na maririnig ang boses nyang lagingnakasigaw o nagtataray.
flashback
“Dalhin mo lahat ng mga yan papuntadun sa kotse sa parking lot, mayappointment pa ako sa bench.”
Tinuro nya sakin yung mga gamit naipapadala nya, “Lahat ng yan?! Seryosoka ba?!”
2 bags na malaki at 3 plastic bags namaraming laman lang naman angipapadala nya sakin. Sa tingin nyo,mabubuhat ng isang 44kg na tao angganun kadaming gamit?!! Not to mentionna pagod na ako sa daming pinaggawasamin ngayon sa klase.
“Kelan ba ako nagjoke?!” tapostumalikod na sya nun, “Bilisan mo,sumunod ka sakin.”
end of flashback
Kung hindi ko sya maaabutan at hindi na
kami magkakaroon ng chance magkita paulit, sino na lang maguutos sakin ng mgabagay na napakaimposible katulad ngpagbili ng mga sandamakmak na gamit atmagpapadala sakin ng lahat ng gamit nyadiba? Pag wala na sya, nakakapanibagokung pagtapos ng klase at paglabas ko ngclassroom walang magiintay sakingmasungit na Cookie monster or wala naakong pupuntahan sa student councilroom.
flashback
“AHAHAHA! Takot ka ba sa multoCross?!! AHAHAHA!” I can’t believethis, ang masungit, mataray at halimawna si Cross ay takot sa multo?!
HAHAHA. Ang laking joke nitopromise! Sasakit ang tyan ko dito. XD
“H-hindi ah!” inis at mapride nyangsabi. Sus, deny pa sya eh halata namangtakot sya.
“Ah talaga lang ha?” tinaasan ko sya ngkilay, “Gusto mo ipakilala ko sayo siMary.”
“Sinong Mary?!”
“Narinig mo na ba yung balita na pagalas otso daw ng gabi dito sa may schoolpag wala ng tao at patay na lahat ngilaw, sa may room mismo ng studentcouncil, meron daw babaeng nakaputi atduguan na may hawak na kandila ang
umiiyak? Sabi nila, narape daw sya saloob ng room ng studentcouncil kayanaman hindi matahimik ang kaluluwa nyaat kaya lagi syang umiiyak dun pag alasotso. At ang sabi nila, Mary daw angpangalan.”
“T-talaga?”
end of flashback
Sya yung lalaking kahit gaano ka-toughlooking sa panlabas na anyo, eh masmatatakutin pa pala kesa sa akin. Hindimo talaga basta basta makikilala angisang tao sa unang tingin lang, kelangantalaga ng time para makilala mo angtunay nyang pagkatao. Pero kahitbabading bading si Cross paminsan,
ayaw kong mawala sya sa tabi ko.Mamimiss namin sya ni Mary pagnagkataon. :(
At paano ko ba naman makakalimutanang boybawang moment ko sa kanyanung mga panahong nalocked kami samay student council room? Isa yun samga unforgettable moment ko na kasamasya. Paano ba naman kasi nakakatuwayung fact na isang maarteng mayaman natulad nya ay nainlove sa isang simplengboybawang. :”)
flashback
“Ano ‘to?” pagtatakang inobserbahannya yung inabot ko sa kanya.
“Boy bawang. Tigpipiso sa kanto.Masarap yan lalo na pag gutom ka.”
“Nakakain ba ‘to?!”
“Ang arte mo! Pag gutom, hindi nanagrereklamo! Wag kang magalala walayang lason, hindi ka mamamatay dyan!Kainin mo na!”
end of flashback
Para na tuloy akong tanga nito sa kotse,sumisimangot tapos biglang ngingiti.Ewan ko ba, feeling ko halos lahat ngmga panahon na kasama ko sya noon aynagfa-flashback sa isipan ko. Feeling kokasi baka hindi na maulit pa ang mgaiyon pero wag naman sana… Sana,
maabutan pa namin sya. :(
“Asar naman, traffic pa!” medyo naiinisna rin si Chad, medyo tensed din silangdalwa sa sitwasyon.
Bakit may traffic pa? Bakit ba lagi nalang may traffic sa umaga?! Hindi bapedeng mawala ang traffic kahit ngayonlang? As in ngayon lang? Asaaarrr.>____<
Anubayan, maabutan pa kaya namin sya?Anong oras na ba? >__<
Kinuha ko yung cellphone ko sa mayschoolbag ko para silipin ang oras atnung makita ko yung cellphone nabinigay nya… nagflashback sa isipin ko
yung panahong binigay nya sakin ito.Ang pagkakatanda ko, nagaway kami nunni Cross, nagespadahan pa nga kamigamit ang dustpan at walis ee kasi namankinain ni Cross nun yung mga sheepcupcakes na ginawa para sakin ni Chad.Sobrang inis ko sa kanya nun kasi ayawnya man lang magsorry. Pero all ofsudden, nagising na lang ako maycellphone na sa may side table ko at maynote na nagsasabing yung cellphone nalang daw ang kapalit nung mga cupcakesna kinain nya. After some days, bumilirin sya ng mga cupcakes talaga bilangkapalit din ng mga nakain nya. Si Crossnaman kahit ganun yun, marunong dinnaman syang magsorry. Hindi man nyakayang ipakita sa “normal” na aksyon eh
he has his “own” ways para magpakitana sincere sya sa pagso-sorry.
“Peppy, andito na tayo! Tara, takbo natayo bilis!” nakarating na pala kami samay airport, bumaba na agad kami ngkotse at nagsimula nanamang tumakbo.Takbo kami ng takbo sa loob ng airporthabang hinahanap ang flight to Londonna pang 8.30, nagkaroon pa kami ngilang troubles sa mga gateways dahilhindi kami pedeng pumasok ng walangpassport or ticket or any documents nahawak pero buti na lang may connectionpala ang mafia family ni Chad sa may-ari ng airport kaya nakapasok namankami at nalocate din naman namin agadang waiting area ng flight to London
pero dahil andaming hindrances napinagdaanan namin sa mga guards kaninaeh inabot na kami ng 8.30… nagsitayuanna yung mga passengers sa may waitingarea with their bags with them, palingalinga ako para hanapin si Cross…nagsisipilahan na yung mga tao papasokng airplane…
Tumakbo ako palapit sa may waitingarea, kamuntik na akong mawalan ngpag-asa akala ko talaga nakapasok na siCross sa may eroplano pero buti na langsa may bandang dulo ng pila nakita kosya…
“Cross!!!!” sumisigaw ako at tinatawagang pangalan nya habang tumatakbopalapit sa kanya pero dahil hindi naman
ako masyadong kalapitan sa kanya ehhindi nya ako narinig plus yung factor pana nakaheadset sya kaya namannagdiretso lang syang maglakad habangumaandar ang pila papasok ng eroplano.
Hindi ko alam kung aabot ba ako sakanya o hindi kaya tumigil ako sapagtakbo, hinubad ang sapatos ko,tinarget sya at hinagis ito pero…
“Ay sorry po sorry po!!!” i mouthed sanatamaan kong passenger sa tabi niCross. Sumala ang target ko, medyonaduling ako at iba ang natamaan ko ngsapatos ko, medyo nagalit yung natamaanko pero matapos akong makapagsorry ehinignore nya na lang ako. Asar naman
kasi si Cross eh paheadset headset pahindi tuloy ako marinig! >___<
Nagkalkal ako sa may gamit ko at nakitayung diary ko na ewan ko kung bakit yunang napili kong ihagis, this timesinubukan ko ulit targetin sya at inihagisko ito at thank God tinamaan sya sa ulo!:D
At dahil sa tinamaan sya sa ulo ng diaryko, nakuha ko rin ang atensyon nya atlumingon sya sakin, nanlaki pa nga mgamata nya ng makita nya ako. Tinanggalnya ang headset nya, pinulot yung diaryko pati na rin yung sapatos kong hinagisko sa may katabi nya at medyo naiinis nalumapit sakin.
“hoy anong ginagawa mo dito? Sakabaliw ka ba? Bakit ka nagpapalipad ngmga gamit dito?! Tama ba namanghagisan mo ako ng notebook ha?Kamuntik mo pang ihagis sakin sapatosmo buti na lang hindi ako tinamaan!”
“Gago!!!” napakagat ako ng labi at yunlang ang nasabi ko at sinuntok ko sya samukha. Oo, sinuntok ko sya. Naiiyakako. :(
“Aray! Hoy bakit mo ako sinuntok!”
“Sorry, dapat pala sinipa na lang kita!” :(
“Ha?! Anong problema mo?”
“Nakakaasar ka, nung tinatanong kitakahapon kung ano napagusapan nyo nglolo mo ang sagot mo sakin ‘wala wala’.Eto ba tinatawag mong wala ha? Aaliska ng walang pasabi? Iiwan mo akoganun ha? Kakalimutan mo na lang ako?Ang selfish mo! Nakakainis ka! Angselfish selfish mo!”
“Hoy hindi ako isda! Hindi ako selfish!Kaya ako aalis ay para din naman sayo,”yumuko sya, “Ayaw kong maymangyaring masama sayo!”
“Gago ka talaga one million times ever!”susuntukin ko ulit sana sya kaso sapagkakataong ito, nahawakan nya angkamay ko at napigilan nya akongmasuntok ulit sya sa mukha.
“Hoy, makakadalawa ka ng suntok ha!Idedemanda na kita sa pangaabuso ngpagmamahal ko at ipapakulong kita sapuso ko.”
“Che! Nakakaasar ka eh! Pinakaba moako! Akala ko hindi na kita maaabutan,akala ko hindi na ulit kita makikita!Akala ko hindi ko na ulit maririnig angnakakainis mong boses! Akala ko hindiko na ulit makakasama ang monster natulad mo. Sobrang nalungkot ako ngmalaman kong iiwan mo ako.” :(
“Ang sabi ni lolo, papatayin ka daw nyakung hindi ko susunurin ang gusto nya…ayaw kong mangyari yun, ayaw kongmamatay ka.”
“Wala akong pakelam sa lolo mo,makikipagpatayan ako sa kanya.Manghihiram ako ng chainsaw kungkinakelangan!”
“Heh! Magtigil ka nga, chainsaw kadyan!” =___=
“Pero seryoso, hindi ako magpapasindaksa kanya… atsaka Cross, sabi ng tataymo sya na daw bahala kumausap sa lolomo… ipagtatanggol nya tayo sa lolo mokaya wag ka ng umalis please? Wag mona akong iwan?”
“Talaga?”
“Oo. Pero kahit naman hindi pa rinsumangayon ang lolo mo matapos syang
makausap ng tatay mo, hindi pa rin yundahilan para iwan mo ako… ipaglabanmo ako, paglalaban din kita. Para saanpa’t naging cookiemonster ka kungmaduduwag ka lang pala sa isang simplethreat ng lolo mo? Walang Cookiebearkung walang Cookiemonster kaya angmang-iwan, panget.”
Bigla syang lumuhod at nilagay angsapatos kong inihagis ko kanina athabang nilalagay nya yung sapatos sapaa ko, narinig ko pang nagsalita sinaChad at Lory sa may hindi kalayuan salikuran ko.
“Grabeng Cinderella story ito, imbis nadumulas yung sapatos sa paa niCinderella para mapansin sya ng
prinsipe, itong si CinderEYA natintalagang inihagis at ibinato na saprinsipe yung sapatos nya para mapansinsya!”
“Haha! Right, flying shoes! Haha! Youthink it’s happily ever after already?”
“Who knows!” :D
Yung baliw na mag-girlfriend boyfriendtalagang yun kung anu ano pinagsasasabi.Pero, happily ever after nga ba?
“Oh, wag mo ihagis pati diary mo!”tumayo na sya at ipinukpok sa noo koyung diary ko, “Lahat ng mgaimportanteng pangyayari sa buhay monitong nakaraang buwan ay nakasulat
dyan kaya ingatan mo!”
Inabot ko na ito at binalik sa bag kosabay binehlatan ko sya.
“Oo, nakasulat dito yung time na takot natakot ka kay Mary ee. Hahaha!”sinimangutan nya ako nung sinabi koiyon.
“Mabuti pa ngang hindi ako tumuloy saLondon at magstay na lang dito, hindi kokayang umalis sa tabi mo eh kasinatatakot akong baka mamaya sumulpotsi Mary kaya mabuti na yung kasama kitapalagi.”
“Weh, so ginawa mo akong shield parakay Mary the ghost?” =___=
Hindi ko inaasahan ang susunod naginawa nya, bigla nyang nilapit angmukhanya sa mukha ko at siniil ang mgalabi ko ng halik, “Ang panget mo talagakahit kelan.”
Minsan ang mga bagay na “panget” aynagiging “maganda” kung mula ito sataong mahal mo. :)
Happily ever after? The end?
Hindi fairytale ang buhay na kung saanpag naghalikan na ang mga leadcharacters ay may “the end” and“happily ever after” na agad. Oo,nalagpasan na namin ang problemanamin ngayon. Sigurado masaya na ulitkami pero sigurado din akong may mga
susulpot pa uling mga problema, pero sapast experiences ko may isang bagayakong natutunan: “hindi naman mahalagakahit ilang problema pa ang dumating sabuhay mo, kahit gaano pa kabigat angmga ito o kahit gaano pa kadami, kahitsunod sunod pa silang dumating… hindidapat magpatalo sa mga problema kasiwalang bagay na hindi kayang lagpasanang tao.”
Pedeng ngayon masaya kami ni Cross,tapos bukas magaaway ulit kami taposmagkakabati ulit. Pero pagkataposmagkabati baka may sumulpot nanamangkontrabida o mushroom o streetfoodpero kung mahal talaga namin ang isa’tisa hindi mahalaga kung “para talaga
kami sa isa’t isa” basta handa kamingipaglaban ang pagmamahalang meronkami kahit tadhana pa ang kontra samin,kami pa rin sa huli.
O sige na, asan na ba yung “period” sastoryang ito. Kung anu ano pang speechsinasabi ko ee, napapahaba. :D
Pagkauwi ko magsusulat pa ako sa diaryko. (w)
“dear diary,
Love is seeing a person as a whole andaccepting whatever flaws he/she has.
I love my boyfriend. ???
-Eya”
“Anong masasabi mo sa plano ko? Theyworked right?”
“You really are strange, you really wantthings to happen the way you predictthem.” pagco-comment ni Benjo sakinhabang nagkakape kami ngayon sa isangcoffee shop. Pinabasa ko sa kanya yungmga diary entries ni Eya, ninakaw kosaglit kay Eya yung diary nya at hindinya naman napansing nakuha ko na sakanya yung diary nya.
“Well, of course. Kaya nga pinatalsik kosya sa sarili nyang apartment ee.” oo,ako ang dahilan kung bakit nawalan ngmatitirahan si Eya.
flashback
“Ikaw ang landlord ni Reah Rodriguezdiba?”
“Oo, bakit?”
“Ito, 5thousand. Patalsikin mo na syadito sa apartment mo. Wag mongsasabihing may naghanap sa kanya, bastaumakto ka lang na kaya mo syapinapatalsik eh dahil hindi sya regularmagbayad ng rent nya tapos kunwari maynakakuha na ng apartment nya.”
“Huh? Bakit?”
“Basta.”
end of flashback*
Oo, ako nagpatalsik kay Eya saapartment nya at nung malaman kongnakitira sya sa mga auntie nya sinabi kosa mga auntie nya na wag pagbigyan ngfree stay si Eya sa resto nila. At hinanapko rin si Benjo, na according sa researchko, sya ang pinakanilalapitan ni Eya satuwing nagigipit ito.
Sinabi ko kay Benjo na bigyan ngtrabaho si Eya sa oras na maghanap itong trabaho at nung mga panahong iyonsaktong naghahanap ng personal maidang family ni Cross and I grabbed thechance na magmeet sina Eya at Cross atiniutos kay Benjo na ibigay kay Eya angtrabahong iyon without saying the
Sandford’s connection with the death ofEya’s parents. Ako na rin ang nagsabikay Benjo na isuggest kay Eya napumasok sa Willford Academy. At firstwalang tiwala si Benjo sa plano ko peromukhang naging interested din sya samagiging outcome sa pagsasama ng isangRodriguez at Sandford.
“Nakakatawa nga ee, tinanong sakin niEya yung about sa past nya at hindi manlang nya naalala na ako yung nagpakilalasa kanya sa mga Sandford.”
“Haha! Pero oras na maaalala nya yun,wag kang magsasasabi ng totoo sa kanya.Ayokong malaman nina Cross at Eya namay kinalaman tayo sa mga nangyari sa
kanila.”
“Well, I should say maganda angkinalabasan talaga ng plano mo. Tell me,ano ba ang purpose mo at gusto mong i-control ang mga pangyayari ng mga taosa paligid mo? I’m really curious aboutyou.”
“Now that I’m done with CrossSandford’s and Reah Rodriguez’s chesspieces, I’m also done with you, Mr.Benjo.” tumayo na ako at iniwan sya.
Ako si Memo Clarkson, at sabihin nanating 70% na nangyari sa buhay ninaEya at Cross nitong mga nakaraang araway may kinalaman ako. Noon pa maninterested na ako sa storya ng
pagkamatay ng mom ni Cross at angsudden appearances nito dati tuwingbirthday nya kaya naman nagresearchako ng konti at natuklasan ko ang mgakune-kunektadong kwento hanggang sanatuklasan ko ang tungkol kay ReahRodriguez. Unang hinanap ko ay siBenjo na ayon sa aking research aysyang tumutulong sa ulilang Eya. Naisipisip ko, maganda sigurong si Cross atEya ay pagtagpuin kaya naman nagplanoako ng mga bagay bagay na magigingdahilan ng pagtatagpo ng mga landasnila.
I love making twist and turns, it’s veryentertaining to see things happen basedon how you planned them to be. I love
manipulating people’s life.
Naglakad ako palabas ng coffee shopwith a smile on my face, checkmate ---I’m done with this chess match. Off tothe next one.
—
“Kuya Memo! Please samahan mo naako! Please!”
“Momo, I’m really sorry but I can’t gowith you. I’m really busy.”
“Please naman oh, kahit bilhan mo nalang ako ng ticket?” nagpuppy eyes anglittle sister kong si Momoxhien or Momofor short, “I just really want to attend
Syntax Error’s concert. Kelangangmakita ko rin ang leader nila na si SyncMnemosyne, ang gwapo gwapo kasi nyakuya!!! Alam mo bang deds na deds akodun!” >__<
“Syntax Error?” napangiti ako ng hindioras at may naalala, “Sync Mnemosyne?hmm… wala ka bang naaalala?”
“Huh? Naaalala? Ano ibig mong sabihinkuya?”
Napailing ako, “Wala, wala. O sige, I’llbuy you a ticket for that concert.”
Another chess match, I’ll be using Momoas the queen piece --- and SyncMnemosyne as the king piece.
----- end of diary ni Eya ----
