Goeie Hoop: de eerste kinderen

Dineke: Guinee-Bissau liet me niet meer los

Weer thuis...

Volg Mij na en Ik zal u vissers van mensen makenMattheüs 4

4

Evangelisatieen

hulpverleningaan kinderen

in noodwereldwijd

Zambia: op bezoek bij de Chief

2

Colofon

Postbank rek.nr.: 6849217 t.n.v. St. Kinderhulp Mondiaal Hendrik-Ido-Ambacht

Doel van de stichting Hulpver lening en Evangelie ver -kondiging wereldwijd aan kinde-ren in nood.

Secretariaat J.K.W. Stout, Baan-hoek 67, 3361 GA Sliedrecht,078-6931377. E-mail: w.stout@filternet.nl

Grondslag van de stichtingDe Heilige Schrift vormt het uit-gangspunt en is de in spi ra tie bronvoor het werk van de Stichting.Hierbij zijn de Reformatorischebelijdenisgeschriften voor onseen leid raad tot het verstaan vanGods Woord.

Bestuursledenmevr. D. van den Belt, wnd voorzitterJ.K.W. Stout, secretarisA. Steehouwer RA, penningmeesterW.A.J. Jansenmevr. G. van Schaik

DirecteurC. MoermanMenkemaborg 558226 TB Lelystadtel. 0320-411271E-mail cmoerman@kimon.nl

Eindredactie: C. MoermanE-mail: cmoerman@kimon.nl

Medewerkersdrs. A.G. Laseur, Zwolle: Zang-en muziekbijeenkomsten, Tel.038 - 4600650.G.H. Fikse, Soest: Werkvakantiesen stages Tel. 035 - 6981918.Fam. J.W. Lemstra, SponsorprojectBangladesh, Tel. 033 - 2462065 of

famlemstra@filternet.nlVoorlichting en presentatiesDianne van den Belt, Parkstraat 168,7461 BS Rijssen, tel. 0548-512518.E-mail: dvandenbelt@kimon.nlSeleke Steehouwer Tel. 078-6822151

LezersadministratieRianne de Geus, A.M. de Jong-straat 20, 3245 RK Sommelsdijk,tel. 0187-48 77 56. E-mail:riannedegeus@kliksafe.nl

WebmasterJohan Meijer, Veenendaal

KimonKidzMirjam NagtegaalStationsweg 1843364 AP Sliedrecht

Comité van aanbevelingDs. D.J. Budding, Waarder; Ds. A.A. Egas, Middelharnis; J.J. Frinseljr. - directeur Cornerstone Missio-nary Training College; Ds. K.Hoefnagel, Katwijk; Ds. G.C. deJong, Sliedrecht; Mr. J.J. Jacobse,advocaat, Middelburg; Ds. G.D.Kamphuis, Amersfoort; Ds. R. Kat-tenberg, Lelystad; mr. C. G. vander Staaij, tweedekamerlid voorde SGP; Dr. A.A. Teeuw, Ridder-kerk; Mw. J.J. Vreugdenhil-Fieret,Vlis singen

LegatenIndien u ons een legaat wilt nala-ten, kunt u hierover contactopnemen met het bestuur.

Kimonline: www.kimon.nl

Discipel is een uitgave van stichting Kinderhulp Mondiaal

In dit nummer

Van de bestuurstafel 3De druppel en de beker

Vanuit Guinee-Bissau 5Wikken en wegen, planten en bouwen

Vanuit Zambia 7Met een kakelende kip op audiëntie

De handen uit de mouwen 8

Vanuit Mozambique 9Verlof... wat lijkt dat lang geleden

Vanuit Zuid-Afrika 11De eerste kinderen

Vanuit Zuid-Afrika 13Wie sponsort ons?

Nieuw bestuurslid 14Hans Jansen

Bangladesh 15Actueel nieuws

Vanuit in Guinee-Bissau 16Weer thuis...

Agenda 18

Ingezoomd 18

Giftenverantwoording 19

Interview 20Bijzonder maanden in Bangladesh

KimonKidz 22

VERhaal 23

Adressen veldwerkersLéonie Dieleman (2 februari 1969)

p/a Hunniusstraat 34333 LV Middelburg

Post voor Léonie wordt doorgestuurd, dus verzenden in extra envelop metextra losse postzegels (€ 0,44 tot 20 gr, etc.)

Marianne van Helden (25 oktober 1975)Apartado 908, BissauRGB Guiné-BissauAfrica Ocidental

Gerda Klaver (27 november 1972)Apartado 908, BissauRGB Guiné-BissauAfrica Ocidental

familie Born22 La ProvenceDisa RoadGordon’s Bay 7150South AfricaErwin Born (13 oktober 1970) Ida Born-Meijer (12 september 1969)Japke (15 juli 1995)Marianne (5 februari 1999)Gerrit (13 april 2004)

Anneke van Asselt: (5 februari 1975)Covenant CollegeAnneke van Asselt,PO Box 560229,Petauke, Eastern Province,Zambia

Wereldwijd voltrekt zich een ramp vanongekende omvang, onder eendoelgroep die Jezus ten voorbeeld nam,toen Hij sprak: Zie toe, dat gij niet éénvan deze kleinen veracht. In schrilcontrast daarmee staat het gegeven dater elke drie seconden (!) een kind sterftdoor gebrek aan zaken die wij maargewoon vinden, zoals voedsel,onderdak en medische zorg. Daarom iselk krantenartikel, elk radio- oftelevisiebericht hierover ook een directeaanklacht. Wat hebben we gedaan metZijn woord?

“Ja maar……we kunnen nu eenmaal niet de ellendevan de hele wereld op onze schoudersnemen.” Dat is wáár. “Het is dweilen metde kraan open.” Dat is óók waar. “Het istoch maar een druppel op een gloeiendeplaat.” Dat is níet waar!Als God ons deze opdracht geeft, beseftHij terdege dat onze schouders te smalzijn. En dat we niet overal tegelijkkunnen helpen. Maar nergens lees ikover een gloeiende plaat, waar onzedruppels van hulp sissend opverdampen. Wat ik wel lees: “En zo wieeen van deze kleinen te drinken geeftalleenlijk een beker koud water, in denaam van een discipel, voorwaar zeg Ik u,hij zal zijn loon geenszins verliezen.”(Mt.10) En: “Voorwaar zeg Ik u: Voor zoveelgij dit een van deze Mijn minste broedersgedaan hebt, zo hebt gij dat Mij gedaan.”(Mt. 25)Ziet u, God vraagt ons niet om ons teverliezen in de massa. Geen kille

rekensommetjes. Zoveel aids-patiënten,zoveel slachtoffers van die en die ziekteper jaar, per dag, per uur of perseconde. Steeds weer die nadruk op heteenvoudige, het enkelvoudige: eenbeker koud water, één van deze Mijnminste broeders, één van deze kleinen.Het weerspiegelt Gods ontferming overdie ene uit de massa. Het ene verlorenschaap, die ene verloren penning; deaidsbaby die door een wanhopige,stervende moeder op een vuilnisbelt bijKaapstad is gelegd; het tienermeisje inde straten van Kinshasa, dat vannachtweer door zoveel mannen wordtmisbruikt; het verwaarloosde,gehandicapte kind in een weeshuisergens in het Oostblok, dat je met holleogen aanstaart van tussen de roestigespijlen van het ledikant. Over dezeaarde met haar nameloos leed welft zicheen hemel. Daar is blijdschap - over éénkind dat behouden wordt. Over éénzondaar die zich bekeert. Het gaat overde enkeling. Over u en over mij.

VoortgangOok in 2007 waren ze er. Jonge mensen

die dit verstonden, en als discipelen vande 21e eeuw door de savannes vanAfrika trokken, door de asfaltjungles vande wereldsteden. De voeten geschoeidmet de bereidheid van het Evangeliedes vredes. Met een passie om hetverlorene te zoeken. Kind voor kind.Draag onze veldwerkers in uw gebeden!Het werk vindt niet alleen haarvoortgang, het mag zelfs wordenuitgebreid. In dit nummer stelt DinekeStam zich voor, die in 2008 het team inGuinee-Bissau hoopt te gaan versterken.Een andere kandidaat-veldwerkster,Gonnie Maasse, bereidt zich voor ophaar uitzending naar Hongarije. Zijhoopt zich in een volgend nummer tepresenteren. In Zuid-Afrika arriveerdende eerste kinderen in het opvanghuis“Goeie Hoop”; een mijlpaal, en ook eenbevestiging voor het gezin Born datbegin dit jaar emigreerde. InBangladesh vinden nu 350 kinderen eenchristelijk onderdak in Samaritan Home.Met enige regelmaat ontvangen webericht dat jongeren met een Moslim ofHindoe achtergrond hier tot geloofkomen en gedoopt worden.

Van de bestuurstafelKees Moerman, directeur

3

De druppel en de beker

Voor de laatste keer in 2007mag ik ons blad Discipelinleiden. Dankbaar stel ikvast, dat het werk van destichting dit jaar haar voort-gang mocht hebben. De nood-zaak daartoe was echtereveneens onverminderd aan-wezig.

Bij dit decembernummerontvangt u een gratisdriehoekskalender! Vouwdeze langs de rillijnen, enmaak hem vast met dekleefstrip. Met dezepraktische kalendervoor uw bureaubedanken we u vooruw betrokkenheid.Bovendien brengenwe zo ons werk onder

uw dagelijkse aandacht. Wij hopen dat udit kadootje weet te waarderen!

Anderzijds waren er ook zorgen. In hetvorige nummer berichtten we over desituatie in Zambia, waar Anneke vanAsselt werkt. Contacten met lokaleoverheden en kerken zijn echterhoopgevend. Tijdens haar tussentijdsverlof zullen we samen nieuwe plannenen afspraken maken. Een en ander heefter wel toe geleid, dat we van eenuitzending van Jacobine Frens naarZambia moesten afzien. We zullen methaar naar nieuwe mogelijkhedenzoeken. Met anderen zijn we in gesprek overnieuwe werkterreinen. Dat is echter nogin een te vroeg stadium om ietsdefinitiefs te kunnen melden. We hopendaar echter in 2008 over te kunnenberichten. De sterke uitbreiding van ons werkvraagt natuurlijk veel van bestuur endirectie. We zijn daarom ingenomenmet de toetreding van twee nieuwebestuursleden: Hans Jansen en Geurtjevan Schaik. Beiden brengen veel expertise met zichmee, de eerste o.a. in het zondags schoo -

lwerk, de tweededoor haarjarenlange zen -dingservaring inMalawi. In ditnummer steltHans Jansen zich

aan u voor. Tot het comité vanaanbeveling trad ds. A. A. Egas toe,christelijk gereformeerd predikant teMiddel harnis. Als organisatie willen weer zijn voor de breedte van dereformatorische gezindte; het is daaromgoed om in alle geledingen ook in dezebreedte te worden vertegenwoordigd. Consumentisme en carrièredrang gaanaan genoemde gezindte niet voorbij.Wat is het dan bemoedigend om teervaren dat zoveel, vaak jonge mensende roep verstaan om “eenvoudig”vissers van mensen te worden. Wijachten het onze roeping om samen methen wegen te zoeken en Godskoninkrijk gestalte te geven. Onder Zijnzegen willen we daarmee ook in 2008doorgaan!

BetaaldEen groeiende organisatie vraagt ookveel van haar achterban. Véél? Eénbeker koud water. Zo eenvoudig kunt u,kun jij discipel zijn. Het kind uit dekribbe werd de man van smarten:“Indien mogelijk, laat deze drinkbeker

aan mij voorbijgaan.” Maar het was nietmogelijk. Daarom klonk even later Zijnkruiswoord: “Mij dorst!” De beker die uvandaag mag uitreiken is zelfs albetaald.Bij de Zuid-Afrikaanse dichteresElisabeth Eybers, die begin deze maandoverleed, vond ik bovenstaandegedachte onnavolgbaar vertolkt in haargedicht “Maria”.Een “boodskap” om goed te verstaan.Gezegende kerst!

De beker die u vandaag mag uitreiken is zelfs al betaald

4

Uit: “Maria”

Die nag daar in die stal – geeneenom in jou nood by jou te staan –Het jy geweet dat hy alléénGetsémané sou binnegaan?

En toe hy in jou arms lê,sy mondjie teen jou volle bors,het jy geweet dat hy sou sê,toe dit te laat was: Ek het dors!

Toe dit verby was, en jy metsy vriend Johannes huis toe gaan –Maria, vrou van smarte, hetjy tóé die boodskap goed verstaan?

Elisabeth Eybers (1915-2007)

De reis verliep voorspoedig en in Foia werden we enthousiastopgewacht door de kinderen. Een van de kinderen pakte mijnrugzak en droeg die voor me uit. Grijnzend keek hijachterom: ‘Ha, patron (baas), bent u er weer?’ De kinderennoemen me voor de grap vaak baas, omdat ze regelmatig

klusjes voor me doen. En klusjes zijn er genoeg! De eerstedag waren ze wel met z’n twintigen aan het werk: onkruidtrekken, gras maaien met een lang hakmes, het hekrepareren, de rijst oogsten, de veranda vegen en nog veelmeer. De kinderen die ’s morgens naar school moesten,kwamen ’s middags vragen of ze asjeblieft ook onkruidmochten trekken. En dat alles met één doel: een maaltijd ofeen stuk brood als loon. Dat geeft aan hoe de situatie nu is:honger! Eén keer op een dag een schamele maaltijd.Gelukkig is er via een vaccinatieprogramma 30 kilo rijstverstrekt aan ieder die zijn kind in het ziekenhuis kwam latenvaccineren. Vrijwel elk huishouden heeft hieraan meegedaan,waardoor de ergste honger wat kon worden gestild.

HongerHonger is hier een jaarlijks terugkerend probleem. Derijstoogst zal naar verwachting dit jaar redelijk zijn, maarhelaas kan er pas in december worden geoogst. Misschien

Vanuit Guinee-BissauMarianne van Helden

Wikken en wegenplanten en bouwen

Eind oktober was het weer zo ver: kofferspakken. Deze keer voor de terugreis naarGuinee-Bissau. Telkens weer is het een wik-ken en wegen (dat laatste ook letterlijk!) water echt mee moet in de koffer en wat er even-tueel nagestuurd kan worden. Een heelgepuzzel. Gelukkig is het goed gekomen en isalles heel overgekomen.

5

gehouden voor jongeren van 14 jaar en ouder. Dezeleeftijdsgroep is moeilijk te bereiken, omdat ze in feite te oudzijn voor de zondagsschool. De ene week willen we clubhouden voor de jongens en de andere week voor de meisjes.Deze eerste keer was het voor de jongens. Ze kwamen wataarzelend binnendruppelen, maar tegen het eind zat deschuur vol. Na het Bijbelverhaal mochten ze tekenen en om de beurteen tafeltennisbatje uitzagen. Na de club heb ik de grootstetafel buiten gezet en het spel uitgelegd. In het begin vondenze het nog wat moeilijk, maar weldra waren ze niet meer bijde tafel weg te slaan.

In de kerk hebben we ook alles goed aangetroffen! Tot mijngrote verrassing is er in Tite-de-Bas drie avonden per weekkerk gehouden onder de grote Pilonboom. Veel mensenkwamen luisteren! De jongeren hadden op eigen initiatief een stuk terreingevraagd aan de oudsten van het dorp en datschoongemaakt. Ze lieten me het terrein zien en zeiden datze binnenkort zouden beginnen met het maken van stenen.Ze vonden dat het nu, na 4 jaar, echt tijd werd dat er eenkerk gebouwd zou worden. De Heere gaat door met zijnwerk!

vraagt u zich af hoe het kan dat ik al wel heb geoogst, maarde bevolking nog niet. Ik zal het u uitleggen. Dit jaar heb ik,in een dorp 30 km bij ons vandaan, een rijstsoort ontdekt diena 3 maanden kan worden geoogst is en bovendien weinigwater nodig heeft. Dat is een hele vooruitgang ten opzichtevan de in ons dorp gebruikte soort, die 5 maanden en veelregen nodig heeft en ook nog eens een lagere opbrengstgeeft. Het betreffende dorp had via een Italiaanse en eenAfrikaanse organisatie deze nieuwe rijstsoort gekregen. Wewillen volgend jaar een rijstproject starten om te bezien of wijook hier op deze wijze de honger kunnen bestrijden.

HoofdpijnWeet je wat zo treffend was? Ik wilde de eerste maandag naonze terugkeer al naar Abudu Dabu, een van de oudsten vanhet genoemde dorp. Hij had mij veel verteld over de nieuwerijstsoort. Maar ‘s maandags hadden we het zo druk dat ik ergeen tijd voor had. Ook dinsdag moest ik verstek laten gaanvanwege een gigantische hoofdpijn. Uiteindelijk werd hetwoensdagmiddag voor we konden vertrekken. Toen we dichtbij het dorp kwamen, zagen we een auto bij de rijstveldenstaan. Wat bleek: het waren de mensen van het rijstproject!We hebben heel fijn met hen kunnen praten en ookinformatie gekregen over het opstarten van een dergelijkrijstbouwproject in onze dorpen. Door dit gesprek zijn we ophet goede spoor gezet om met de organisatie in contact tekomen. We hebben het echt als leiding van de Heere ervarendat we daar juist op dat moment kwamen! Als ik dinsdageens geen hoofdpijn had gehad…

Werk aan de kerkIn Foia heb ik zaterdagmiddag voor het eerst bijbelclub

Ik help mee. Het net aan land trekken.(U mag meer mogelijkheden aankruisen)

� Zend mij voortaan het gratis magazine ‘discipel’.

� Ik adopteer een kind uit Bangladesh voor 1 Euro per dag: Jongen/meisje/geen voorkeur**

� Ik machtig de stichting Kimon om eenmalig € ______ van mijn rekening af te schrijven*.

� Ik machtig de stichting Kimon om eenmaal per maand / kwartaal** € ______ van mijn

rekening af te schrijven . Ik ontvang het boekje ‘Aanmerk de leliën’ van ds. J.H.C. Olie.

Bestemming gift:

� Algemeen

�

(Vul zelf in, bijv. de naam van een land of een veldwerker)

Naam

Adres

Postcode Woonplaats

Bank- of gironummer

Datum Handtekening

* Indien gewenst kunt u het bedrag binnen een maand na afschrijving op uw rekening laten terugboeken.

** Doorhalen wat niet van toepassing is

Deze kaart sturen naar : KIMON, p/a Arie Steehouwer, Amandelgaarde 50, 3344 RE Hendrik-Ido-Ambacht

Honger is hier een jaarlijks terugkerend probleem

De boer vraagt of hij mee kan? Natuurlijk, geen probleem. Alsik hem bij de boerderij ophaal heeft hij 20 trays met eierenklaar staan voor de markt, samen met twee zakken maïs omte laten malen. De buurvrouw wil graag mee om haar ziekekleinzoontje in Petauke te bezoeken. Zij neemt een grote zakdoppinda’s mee. Onderweg staat een meisje te zwaaien; zewil naar Petauke om maïszaad te kopen. Kom er maar bij! Zoook een moedertje met een baby op de rug en een kleintjeaan de hand. Ze is onderweg naar de kliniek, want de baby isziek. Zo komen we in Petauke aan. Na iedereen op de juisteplek afgeleverd te hebben, kan ik eindelijk doen wat ik moetdoen. Op de terugweg hetzelfde ritueel. De laatste stopvoordat ik terug rijd is de groentemarkt. Het meisje met haarmaïszaad, de moeder met haar kinderen, ze staan al gereedvoor de terugreis. Nu nog even de boer met zijn zakken maïs

en de buurvrouw oppikken. O, daar staat nog een vrouwtje,hup ook maar mee. De kip op haar schoot protesteertluidkeels. Ik zet m’n gezicht maar in de plooi en zet eenbandje met Engelse hymns op. De buurvrouw begint directuit volle borst mee te zingen en zo ook de boer met z’ndiepe stem. Wat kunnen die mensen mooi zingen en watgeniet ik van zulke ritjes! Je moet alleen geen haast hebben…

GeslooptOok op zaterdagmiddag, na de bijbelclub, bewijst de autozijn nut. Zo reed ik vorige week met 10 kinderen achterin, 1volwassene plus 6 kinderen op de achterbank, Josephine(mijn vertaalster) met 2 kinderen voorin en tenslotte ikzelfmet eentje op schoot achter het stuur. En schik dat zehebben! Alle liedjes van de club worden nog eens luid en volovergave herhaald. Het is gelukkig maar 10 minuutjes hetbospaadje af, want veilig is anders. Maar er zijn ook minder leuke ritjes. Onlangs kwam iemandmet de boodschap dat een man uit één van de omliggendedorpen erg ziek is. Of we asjeblieft voor transport naar hetziekenhuis kunnen zorgen. Als we bij het dorpje komen,worden we al opgewacht. Uit één van de hutjes komt eenjonge, magere man. Te zwak om zelf te lopen, wankelt hijtussen twee andere mannen naar de auto. Onderweg zie ikin de spiegel dat hij met gesloten ogen tegen z’n vriendenaanligt. Hij ademt diept, en heeft een nare hoest. Bij hetziekenhuis heeft hij een rolstoel nodig om naar binnen tegaan. Er zitten lange rijen mensen te wachten om geholpente worden. Als ik de volgende dag kom om te zien hoe het is,ligt hij in een kamertje apart, doodziek. Twee dagen later isde man overleden. De ziekte Aids had hem al te vergesloopt, zodat de medicijnen niet meer aansloegen. 32 jaar,net zo oud als ik. Hij laat een zwangere vrouw alleen achter.

Op audiëntie Nu we meer in de dorpen werken, vonden we dat het tijdwerd om de Chief van het gebied te ontmoeten en hem teinformeren over onze aanwezigheid. Ieder dorp heeft een hoofdman en boven de hoofdmannenstaat de Chief. Een Chief regeert over zijn chiefdom, in onsgeval zijn dat 307 dorpen. De Zambianen hebben veelrespect voor de Chief en een bezoek aan hem is dan ook ietsspeciaals. Samen met de buurman, een dominee, gaan weeerst een afspraak maken. De dominee is al eerder bij deChief geweest en wil ons begeleiden en introduceren.Mannen hebben in Zambia meer aanzien dan vrouwen. Aan de weg naar het “paleis” staat een bord: His RoyalHighness Senior Chief. Bij de receptie, een grashut met tweemannen in uniform, mogen we op een rieten mat gaanzitten. De dominee let het een en ander uit, waarnareceptionist het verzoek overbrengt aan de Chief.Aanstaande vrijdag zijn we welkom. We zijn erg nerveus en

Vanuit ZambiaAnneke van Asselt

Als mijn auto kon spreken, zou hij heel watte vertellen hebben over alles wat hij mee-maakt en over alles dat meerijdt. We wonenongeveer 20 minuten vanaf Petauke, eenklein stadje met winkeltjes, een markt, eenziekenhuis en een busstation. Als we naarPetauke gaan begin ik de reis meestal alleen.Maar als ik in Petauke aankom is de ladingaanmerkelijk toegenomen.

7

Met een kakelende kipop audiëntie

willen niet graag iets verkeerd doen. Iedere cultuur heeft zoz’n eigen tradities, dus we informeren eerst meer eens hier endaar wat de etiquette verlangt. Gelukkig gaat de domineeweer mee, samen met zijn vrouw. Marjanne en de vrouw vande burgemeester maken het stel compleet. Met hettraditionele geschenk, een pak suiker en een levende kip,zetten we vrijdagsmorgens koers naar de residentie. Dedames zien er bijzonder mooi uit in hun veelkleurigeAfrikaanse jurken. Nadat de receptionist ons heeftaangemeld, mogen we verder. Daar lopen we dan, met eenkakelende kip in de hand. Een open hut, de receptionistsalueert en dan mogen we naar binnen. Er liggen rietenmatten op de grond. De Chief, gekleed in overhemd, broeken slippers, zit op de enige stoel die het vertrek rijk is. Zijnassistent zit naast hem op de grond. We moeten op de matgaan zitten en wachten tot de Chief spreekt. De kip zit houdtzich nu gelukkig rustig. Ik kijk maar steeds naar de beidevrouwen om te zien wat ik moet doen. Wat zijn ze nederig enwat tonen ze veel respect. De Chief groet ons vriendelijk enéén voor één mogen we hem teruggroeten. Dan krijgt dedominee het woord. Hij legt uit wie we zijn en wat we doenen vertelt de reden van onze komst. De Chief heet onshartelijk welkom en hoopt dat we ons thuis zullen voelen. Opontspannen wijze vertelt hij iets over de geschiedenis en denaam van zijn chiefdom. Ondertussen komt een man inuniform om de kip en het pak suiker weg te halen. Ik bedenk

plotseling dat ik niet weet of je zo’n hoogstaand iemand alsde Chief wel mag aankijken als hij spreekt… Maar z’n ogenlachen vriendelijk, dus het zal wel goed zijn. Opeens maaktde dominee de opmerking dat Marjanne en ik nog singlezijn. We lachen er allemaal om, zo’n opmerking op zo’nserieus moment. We moeten maar snel een Zambiaanse mantrouwen, vindt de Chief. Samen op de foto vindt hij een heel goed idee. Hij laat onsbeloven dat we hem de foto’s zullen brengen zodra ze klaarzijn. Na de fotosessie gaan we weer op de mat zitten, eenlaatste woord van dank en we mogen weer gaan. Terafscheid een zacht, dubbel handklapje op afstand. We zienterug op een waardevol bezoek.

Een kortere of langere periode op een zendingsveld ismeestal nuttig en altijd verrijkend. Voor de bezoekers, voorhet team ter plekke en voor de organisatie! Of je nu gaat alsstagiair, kortverbander of voor een werkvakantie. Welkemogelijkheden bieden wij?

Guinee-BissauBij voldoende belangstelling wordt elk jaar een werkvakantiegeorganiseerd naar dit West-Afrikaanse land. Stages zijnvooral mogelijk op medisch gebied. Werkvakanties duren drieweken, stages of kortverband vrijwilligerswerk in overleg.

BangladeshKimon zendt geen veldwerkers uit naar Bangladesh. Het landverleent geen visum voor langere periodes. Samaritan Children'sHome roept echter mensen op om voor een korte periode (2 – 6maanden) vrijwilligerswerk te verrichten. Als je bijvoorbeeld eenmedische, onderwijskundige, sociaalpedagogische of technische(werktuigbouwkundige/ elektrotechnische) achtergrond hebtben je hier bijzonder welkom.

Zuid-AfrikaOp het project “Goeie Hoop” wordt met Nederlandsekortverbanders gewerkt. Vooral mensen met een medische ofsociaal-pedagogische achtergrond zijn van harte welkomvoor een periode van bijv. 6 maanden. Aanmeldingenhiervoor via de fam. Born, via www.goeiehoop.nl.

In de opstartfasevan het project isook sterke behoefteaan “mankracht”voor de bouw vanhet tehuis en voorde inrichting vanhet terrein.

Wat doet Kimonvoor je?Heb je hart voor(zending onder) kin-deren, en wil jebuitenlandervaringopdoen? Kun je zelfin de onkosten voor reis en verblijf voorzien? Dan willen we graag de mogelijkheden met je bekijken. Voorje vertrek vindt een kennismakingsgesprek plaats, en bijterugkeer een evaluatiegesprek. De stichting kan je ookadviseren rondom reis, visa, etc. Kijk op onze website voor verdere informatie envoorwaarden: www.kimon.nl, “Meehelpen”. Hier kun je jeook aanmelden. Voor contact:G. H. Fikse, coördinator stages en werkvakanties, tel. 035-6981918 of ghfikse@solcon.nlC. Moerman, directeur, cmoerman@kimon.nl

De handen uit de mouwen

Stages en werkvakanties

8

serieus aan de studie, aan het werk en soms zelfs algetrouwd, anderen waren helaas bezig een zooitje van hunleven te maken.

TurbulentTerug in Nederland was ik zo enthousiast over m’n trip naarRio dat een paar mensen vroegen of ik toch wel naarMozambique terugwilde. O ja! Hoe ik ook genoten heb inBrazilië, mijn hart ligt in Afrika! En dus ging ik opnieuw m’nkoffers pakken voor vertrek. Het was een turbulente reis. Bijde landing in Zuid-Afrika moest ik van de nodige spuugzakjesgebruikmaken. Het vliegtuig naar Mozambique miste ikvanwege vertraging en mijn bagage bleek nog in Engeland testaan. Thuis in Beira wachtte me nòg een onaangenameverrassing: al mijn geld bleek gestolen. Systematisch was m’n

Verlof...wat lijkt dat lang geleden!

Vanuit MozambiqueLéonie Dieleman

Overstuur zat Carol in de bus. Ze had net tehoren gekregen dat ze zwanger was… Ver-warring alom, want dat was nu niet ècht debedoeling geweest. “Zal ik het weg latenhalen?”, vroeg ze wanhopig aan Monique,een vriendin die net was ingestapt en bij wieCarol haar hart luchtte. Ze praatten watheen- en weer. Beiden herinnerden zich defilm die ze zes jaar geleden (!) tijdens één vanonze tieneruurtjes hadden gezien. Daaropwas te zien geweest hoe een foetus werdgeaborteerd en hoe deze schreeuwde vanpijn.

Ik was in Rio de Janeiro en luisterde naar het verhaal vanCarol die me vol trots haar zoontje Michael liet zien. Ze hadbesloten níet te aborteren en het raakte me dat een les vanjaren geleden een beslissende invloed heeft gehad op hetleven van dit ventje.

VerrassingTijdens mijn verlof in Nederland onlangs had ik demogelijkheid om even terug te gaan naar Brazilië waar ikbijna zes jaar gewoond en gewerkt heb. En zo liep ik in Rio alsvanouds langs de stranden en genóót. Ik grinnikte af en toeinwendig, omdat na twee jaar Afrika de lichaamscultuur in

Brazilië me des te meer opviel. Iedere dag probeerde ik eenpaar tieners thuis op te zoeken. Dat waren echthoogtepunten! Sommigen had ik drie, anderen vier jaar nietgezien. Het was altijd even spannend wanneer ik, na het in-en uitlopen van diverse steegjes, op de deur bonsde. Zoudenze thuis zijn? Het was onvergetelijk om de verbazing enverrassing op de gezichten van de inmiddels jongvolwassenen te zien wanneer ik ineens op de stoep stond.Verhalen en herinneringen kwamen los. Sommigen waren

9

Mijn hart ligt in Afrika

10

huis doorzocht en al het geld - al dan niet verstopt – wasverdwenen. Ik hapte echt even naar lucht en ontdekte óóknog eens torenhoge telefoonrekeningen. Waar te beginnen,want er waren verschillende mensen in huis geweest. Vandiverse kanten hoorde ik dat ik er maar rekening mee moesthouden dat iedereen zou ontkennen. Inmiddels heeft dedader tòch bekend. Het doet me pijn om te schrijven: eenjeugdleider uit de kerk, vader van twee kinderen. Hij iswerkeloos en ik wilde hem een salaris laten verdienen doorhem op mijn huis te laten passen. Ik was aanvankelijkopgelucht dat hij bekende. Enerzijds had ik met hem te doen.Anderzijds voelde ik me ook bedrogen. Vanmorgen hoorde ikdat de kerkleiding zal worden geïnformeerd, waarna als hetgoed is een tuchtmaatregel volgt. Het zweet breekt me uit alsik bedenk hoe de jeugdleider in z’n hemd zal staan engezichtsverlies zal leiden. Veel in me verzet zich dan ooktegen het ondernemen van deze stap. Maar ik moet inziendat fout gedrag behalve vergeving ook consequenties vraagt.De regenwolken pakken zich letterlijk en figuurlijk samen inBeira - en het is al zo’n zooitje in de kerk. De ene ouderlingbeschuldigt de andere van toverij, weer een andere ouderlingkoopt mensen om en een volgende gaat vreemd. Mijn hartbreekt als ik denk aan de jeugd, wanneer die binnenkort zalhoren wat één van hun jeugdleiders gedaan heeft. Je zou hettoch helemaal voor gezien houden…

WegwezenBij thuiskomst hoorde ik dat Antónia, m’n overbuurvrouw,overleden was aan de gevolgen van Aids. De volgende dagkwam Ana, één van de fruitvrouwen, naar boven. Ze deeldeme mee dat José Leonardo, het jongetje dat ik bijna 2 jaargeleden een naam had moeten geven, zojuist aan malariawas gestorven. Toen ik een dag later van die begrafenisterugkwam, ontmoette ik een kennisje van Fatima. Zijvertelde dat Fatima’s baby van een paar maanden oud wasoverleden. Een eerdere zwangerschap was na zevenmaanden geëindigd in een levenloze geboorte. Een week nahet overlijden van haar baby werd ze door haar man het huisuitgezet met de woorden: ‘Eerst lukt het je al niet om ereentje levend op de wereld te zetten en nu gaat deze na eenpaar maanden óók nog dood. Wegwezen jij’.

MerciWat lijkt het alweer lang geleden dat ik met verlof was… opde boot naar Vlieland zat… op de fiets naar eenstruisvogelboerderij in Sluis reed… en voor de zoveelste keerbij een bakker binnenstapte om eierkoeken te kopen enheerlijk vers, bruin brood met knapperige korstjes. Ook kochtik een doosje met Merci-chocolaatjes. Die had ik aan m’nbewaker willen geven om hem te bedanken. Nu liggen zehelaas nog steeds in mijn koelkast…

Sinds 2005 is Léonie werkzaam in Bei-

ra, Mozambique. Samen met een

Mozambikaanse collega verzorgt ze

morele educatielessen op publieke scho-

len. Tijdens deze lessen draait het voor-

al om seksualiteit, Aids, groepsdruk, het

maken van keuzes, mediagebruik etc.

Op de scholen wordt niet toegestaan dat

je openlijk een geloofsovertuiging vertegenwoordigt, maar

uiteraard zijn de lessen gebaseerd op Bijbelse waarden en

normen. Verder is Léonie betrokken bij het kinderwerk in de

gemeente en geeft ze Bijbellessen in een weeshuis. Ook leidt

ze een kinderclub voor de buurtkinderen.

MedewerkerlezersadministratieOnze huidige medewerker, Rianne deGeus, wil haar taak i.v.m.gezinsuitbreiding graag overdragen.Wie wil deze belangrijkevrijwilligerstaak overnemen? Ben jeaccuraat, kun je uitstekend met decomputer overweg, en wil je graagdienend bezig zijn voor onzeorganisatie? Heb je bovendien elkeweek een aantal uren ter beschikking?Neem dan contact op met dedirecteur, Kees Moerman. Tel. 0320-411271, mailadrescmoerman@kimon.nl

De eerste kinderen

Goeie Hoop, Zuid-AfrikaIda Born

11

Onze vrolijk beletterde “Goeie-Hoop-auto” werd overalgezien en opgemerkt. De aanstelling als “huismoeder” vanThandeka, een echte Xhosa-vrouw, deed eveneenswonderen. Dacht men eerst: “Daar heb je weer van diemensen van overzee met wilde plannen,” nu gingen ze daartoch anders over denken. Hun vertrouwen in ons groeide vanlieverlee. Op een gegeven moment vielen alle puzzelstukjes inelkaar: we voldeden aan de eisen om kinderen op te mogenvangen.

SipheDaags na deze erkenning rinkelde de telefoon al. Het was eenmaatschappelijk werkster waar we veel contact mee hebben:“We hebben een meisje van 3 jaar, aids, erg ziek en haarmoeder kan niet voor haar zorgen. Willen jullie…?” Ikantwoordde: “Ja, wij willen…… !” “Komen jullie haar morgenom 3 uur ophalen?”, klonk het aan de andere kant van de

lijn. “En nemen jullie wat meisjeskleren mee? Doe maar eenmaatje kleiner want ze is erg ziek…”Daar zaten Maria (onze vrijwilligster uit Holland) en ik dan te

wachten op ons eerste meisje. Ondertussen liepen tweejonge Xhosavrouwen de wachtkamer in met een kleinjongetje op hun arm. Zij namen naast ons plaats. Oeps, dachtik… daar gaan we weer... dit kon wel eens ons kindje wezen.In Zuid-Afrika gaat het namelijk nogal eens anders dangepland. Maar… dan krijgen we een jongetje! Jawel hoor, erwaren twee verhalen door elkaar gehaald. Ach, ieder verhaalis triest. Dit jongetje, Siphe, is 2 jaar. Hij heeft aids en TBC enis door zijn moeder achtergelaten. Zelf is ze vertrokken naarfamilie hier 2000 km vandaan om te sterven. Siphe is onskleine dappere mannetje en we zijn allemaal dol op hem.Toen hij kwam had hij erge diarree, bloedneuzen en at hijmaar minimaal. Nu eet hij zijn bord achter elkaar leeg envraagt om meer. De diarree is gestopt, maar zijn bloedneuzenblijven. Ook heeft hij zomaar ineens hoge koorts. Het is enblijft een aids-patiëntje.

LeticiaEen paar dagen na de komst van Siphe kondigde Leticia zichaan. Leticia is een prematuurtje van 4 maanden oud met eenwaterhoofd (ze heeft een drain). Bij haar geboorte woog ze780 gr en bij haar komst in het ‘Goeie-Hoop-huis’ 2,5 kg.

Wat is er veel veranderd de laatste tijd. Namaanden op de proef gesteld te zijn doorallerlei (overheids-) instanties hebben wedan eindelijk hun vertrouwen gewonnen!Ondanks alle tegenwerking zijn we kalmdoor blijven gaan. Stapels papierwerk heb-ben we de afgelopen maanden ingediend. Opwonderlijke wijze kwamen we steeds in con-tact met de juiste personen. Ons team konmeewerken in plaatselijke projecten waarblanken normaal geen hulp bieden.

Inmiddels is ze lekker aan het groeien en reageert goed opalles. Haar moeder is niet in staat om voor haar zorgen. Zeheeft aids, is alcoholverslaafd en daarbij… als je ziet hoe zewoont in de krottenwijk! Zo’n kwetsbaar kindje overleeft dieomstan digheden nooit!

KholosaNiet lang daarna konden we alsnog ‘ons meisje’ ophalen:Kholosa. Ze is 5 november 2 jaar geworden. Ook een aids-patiëntje met TBC. Ze had drie maanden in hetTijgerberghospitaal in Kaapstad gelegen, vanwege ernstigeverwaarlozing door haar eveneens aan aids lijdende moeder.Kholosa is er slecht aan toe geweest maar nu gaat ze metsprongen vooruit. Ze begint te lopen, praten, spelen, lachen;dingen die de artsen voor onmogelijk hadden gehouden. Watliefde en goede medische verzorging al niet kunnen doen!Deze week verwachten we weer 2 kinderen. Een meisje van10 jaar en haar broertje van 6 jaar. Opnieuw een triestverhaal. We zullen daar de volgende keer dieper op ingaan.

Ons leven en dat van de vrijwilligers is door de komst van dekinderen behoorlijk veranderd. Het zijn erg zieke kinderen,die goede medische verzorging nodig hebben. De koelkast inhet ‘Goeie-Hoop-huis’ staat dan ook vol met medicijnen.Ieder kind heeft zijn eigen vakje met medicijnen, spuiten,lepeltjes enz. Bij iedere handeling en verschoning moeten wehandschoenen dragen. Ook voor onze eigen kinderen is hetnu niet meer veilig spelen in het opvanghuis. De kans is tegroot dat ze besmet raken met allerlei akelige ziekten.Onze Gerrit (3) is vorige maand behoorlijk ziek geweest vaneen streptokokkeninfectie in zijn benen. Dat had verkeerd afkunnen lopen en daar ben ik erg van geschrokken. Het maaktje toch weer iets voorzichtiger…

GelatenWe rijden nu dus van aids-kliniek naar TB-kliniek en van hetziekenhuis naar de apotheek. Gelukkig kunnen we gratis gebruikmaken van al deze staatsziekenhuizen en klinieken en ook demedicijnen, waaronder aidsremmers, zijn gratis verkrijgbaar.Zelfs een huisarts heeft gratis haar diensten aangeboden voorons project. Wat zijn we dankbaar voor dit alles! Een bezoek aan een aids-kliniek of staatsziekenhuis istrouwens een verhaal apart. Wat je daar niet te zien krijgt!Intriest. Vorige week ben ik met Maria naar hetTijgerberghospitaal in Kaapstad geweest om met Kholosa eenspecialist te bezoeken. Daar zit je dan als enige blanken ineen wachtzaal die ‘zwart’ ziet van mensen. Vijf uur wachtenop de aids-specialist en daarna vier uur in de apotheek, waaropnieuw honderden mensen gelaten hun beurt afwachten!Zien jullie ons zitten? Wisten wij veel dat het zolang konduren! We hadden nauwelijks eten of drinken bij ons, terwijliedereen rustig complete maaltijden tevoorschijn tovert. Wehadden ook maar één schone luier voor Kholosa bij ons. Opeen gegeven moment hebben we maar een plastic zak omhaar kletsnatte diarreeluier gedaan! En dan wijzelf met onzebehoeften; één vieze WC aanwezig voor al die mensen,zonder wc-papier! Ach…hier gingen we toch voor. Dit isonze roeping. Dienend bezig zijn. En we redden er immerskinderlevens mee? Volgens de artsen zouden de kinderenanders sterven en zo’n uitspraak doet wat met je!

RustWij zijn zo verwonderdover Gods leiding in aldie afgelopen jaren en deperiode dat we hier inZuid-Afrika zijn. Ons heleteam (Erwin, ik en de viervrijwilligsters uit Holland)is daar diep van onder deindruk. Gods aanwe -zigheid is voelbaar enmerkbaar. We makenwonderlijke dingen meeen we loven en prijzenZijn Naam daarvoor. De

Heere is zo machtig en wijs. Hij geeft ons een diepe rust inons hart. En vanuit die rust kunnen we de toekomst in Zijnhanden leggen. God zelf gaat immers voor ons uit?Wat de toekomst betreft: de plannen liggen klaar. Onstijdelijke, gehuurde opvanghuis heeft zo zijn beperkingen. Detekening voor een groter Child-Care-Centre (20-40 kinderen)is gereed, maar er is nog veel geld nodig om daadwerkelijk tekunnen beginnen met de bouw. Onhaalbaar? Niet als ik denkaan de namen van de kinderen: Siphe - geschenk van God;Kholosa - vertrouw op God! Biddend om hulp blijven weGoeie Hoop houden om in 2008 te kunnen starten met debouw. Bidden en helpen jullie mee?Namens ons hele ‘Goeie-Hoop-team’ Goede Kerstdagen eneen Gezegend Nieuwjaar toegewenst!

Erwin Born Maria DamstraIda Born-Meijer Mirjam BrouwerJapke Trijntje HulsMarianne Berdine EngbertsGerrit

12

Wie sponsort ons?

Hoewel wij gratis gebruik mogen maken van staatsziekenhuizen, TB-kliniek, Aids-kliniek en medicijnen(w.o. aidsremmers), blijft de verzorging van deze erg zieke en kwetsbare kinderen kostbaar. Eén sponsorper kind is daarom bijna onmogelijk. Daar komt bij, dat door de soms beperkte levensverwachting, ofdoor plaatsing in pleeggezinnen, vaker zal worden gewisseld dan bij normale financiële adoptie. Wehopen dat u daar begrip voor heeft. Toch willen wij u de mogelijkheid bieden een persoonlijke band meteen kind op te bouwen. Daarom kunt u zelf aangeven voor welk bedrag per maand u een kind wiltsponsoren. U ontvangt regelmatig een ‘persoonlijke groet’ van uw sponsorkind vanuit Zuid-Afrika.

Bon opsturen naar: Fam. J. W. Lemstra, Van Oldenbarneveltstraat 68, 3862 SG Nijkerk

13Ik wil meehelpen om Goeie Hoop te bieden!

� Ik steun de opvang van kinderen door “Goeie Hoop.” Ik machtig de stichtingKimon om € ____________ per maand / per kwartaal* van mijn rekening af teschrijven.

� Ik wil graag persoonlijke sponsor worden, en machtig de stichting Kimon ommaandelijks € ____________ van mijn rekening af te schrijven t.b.v.__________________________ (naam sponsorkind)

Wanneer een kind in staat is terug te keren naar familie of pleeggezin buiten het‘Goeie-Hoop-project’, gaat mijn sponsoring over op een ander kind binnen ditproject. Ik krijg dan de naam en gegevens van dit nieuwe sponsorkind door.

U ontvangt ieder kwartaal het gratis magazine ‘discipel’, met daarin een ‘GoeieHoop’-verslag vanuit Zuid-Afrika.

Naam: __________________________________________________

Adres: ___________________________________________________

Postcode: _____________ Woonplaats: _______________________

Emailadres:_______________________________________________

Bank- of gironummer: _____________________________________

Datum: _______________ Handtekening:

* Doorhalen wat niet van toepassing is.

Siphe, jongen, 2 jaar, aids, TBC.Moeder (aids) heeft hemachtergelaten en is vertrokkennaar familie 2000 km verder, omte sterven.

Leticia, meisje, 4 maanden(woog bij geboorte 780gr!)TBC, waterhoofd. Moeder (aids)kan niet voor haar zorgen.

Kholosa, meisje, 2 jaar, aids, TBC.Moeder is door ziekte (aids) nietin staat voor haar te zorgen.

Het is al weer een aantal jaren geleden - de beginjaren vanKimon - dat veldwerkers van Kimon op school wat kwamenvertellen. Een eerste kennismaking! De geweldige inzet van de veldwerker en de waardering voorhet werk hebben voor de leerlingen toen en voorondergetekende toen en nu ‘iets’ betekend. Zo is hetgebleven… en enige tijd geleden hebben we kennisgemaaktmet het bestuur van Kimon. Daar is uit voortgekomen dat weeen bestuursfunctie hebben aanvaard.

Iets over mezelf… Geboren in Wageningen. Opgegroeid inde studentenstad. Voortgezet onderwijs in Wageningen enVeenendaal en vervolgens naar de PA in Gouda. Na deopleiding ben ik als leerkracht basisonderwijs begonnen inBleskensgraaf in de Alblasserwaard. Na een aantal jaren zijnwe – samen met vrouw en zoon – verhuisd naarOoltgensplaat op Flakkee om leiding te geven aan eenbasisschool. Daarop volgden Genemuiden en Gameren.Vervolgens zijn we weer in Bleskensgraaf terechtgekomen enhebben we een aantal jaren in het Voortgezet Onderwijs inRotterdam gewerkt. De laatste jaren ben ik werkzaam inWekerom op de Veluwe. We kunnen stellen dat we veel vanNederland hebben gezien… Met vreugde mogen we ons werk doen!We zijn bezig geweest met het onderwijs aan kinderen en

jongeren. Jeugdvereniging, zondagsschool en basis- envoortgezet onderwijs. De opdracht die we hebben metbetrekking tot onze kinderen en jongeren staat in psalm 78.We hebben hen de loffelijkheden des Heeren te vertellen. Endat met het ene grote doel: ‘Opdat zij hun hoop op Godzouden leren stellen’. Zo wilde ik in het onderwijs, op dejeugdvereniging, in de kerk en in het zondagsschoolwerkmijn krachten geven. Zeker ook het zondagsschoolwerk(plaatselijk en landelijk en over de grenzen) heeft mijn hart.We hebben een boodschap voor de kinderen in Nederlandvan binnen en buiten de kerk. Zo hebben we ook eenopdracht en een boodschap voor kinderen wereldwijd.Kimon, kinderhulp mondiaal, wereldwijd….Temidden van alle verwarring en verstarring is het onzeopdracht om kinderen naar Hem te verwijzen Die heeftgezegd: ‘Laat de kinderkens tot Mij komen’. In Nederland, inRoemenië en in Albanië hebben we zelf mogen ervaren hoebelangrijk het is om ‘onze’ kinderen op Hem te wijzen.

Zo mogen we als volwassenen in afhankelijkheid van Hemons werk doen. Zo mogen de veldwerkers van Kimon, hetthuisfront en de bestuurders werken in opdracht van Hem,Die zal zorgen dat Zijn huis vol wordt.

Barneveld, Hans Jansen.

Nieuw bestuurslidHans Jansen

“opdat zij hun hoop op Godzouden leren stellen”

Help ons!dringende oproep

Wij zijn dringend op zoek naar nieuwe vrijwilligers omvanaf maart 2008 ons huidige Goeie-Hoop-team in

Zuid-Afrika te komen versterken.Ons “Goeie Hoop” project biedt opvang en verzorgingaan aidskinderen/wezen en mishandelde of misbruiktekinderen, afkomstig uit de nabijgelegen krottenwijken.

Ben je:- 20 jaar of ouder;

- medisch of pedagogisch geschoold, liefst met ervaring;- een christen met roeping voor kinderen in nood;

- bereid om je 6-12 maanden voor dit werk te geven,

reageer dan!

Dit kan via onze website www.goeiehoop.nl. Deze site biedt alle informatie over ons project,

evenals persoonlijke verhalen van het huidige Goeie-Hoop-team.

Je kunt ook direct mailen, schrijven of bellen naar:Erwin en Ida Born (projectleiders)22 La Provence,Disa Road7140 Gordon’s BaySouth AfricaEmail: born246@zonnet.nlTel/fax: 0027 21 856 2088

Wij kijken uit naar je reactie!

Maria: Aids-

patiëntje Siphé is

achtergelaten

door zijn

stervende

moeder. Erg,

maar zulke

dingen gebeuren

dus vaak

Trijntje:

afwisselend - van

envangelisatie

tot masseren,

van lesgeven tot

badderen

Mirjam: Gelukkig

blijf ik nog vijf

maanden

14

Bangladeshfam. J.W. Lemstra

Het zal u niet ontgaan zijn, dat de situatie in (delen van)Bangladesh op het moment niet erg rooskleurig is. Decycloon Sidr heeft veel mensenlevens geëist. Daarnaast staande overlevenden in de getroffen gebieden voor groteproblemen.Het Samaritan Children Home, waar de kinderen wonen dievia Kimon financieel gesponsord worden, staat gelukkig nietin het zuidwestelijke deel van Bangladesh, waar de cycloonzijn spoor van verwoestingen trok.Toch zijn ook daar de gevolgen merkbaar. Verschillendestafleden en kinderen zijn namelijk wel afkomstig uit hetzuidwesten van het land. Er zijn dan zo’n 30 kinderen van wiede familie en/of bekenden hun huis zijn kwijtgeraakt.Hetzelfde geldt voor 10 van de stafleden.

De Bengalese overheid heeft de hulporganisaties opgeroepenom de getroffen mensen te helpen.Naar aanleiding daarvan berichtte David Halder, de directeur

van het Samaritan Children Home: ‘Ik weet niet hoe ik kanhelpen, maar we bidden om middelen en of de Heere inmogelijkheden wil voorzien zodat we de getroffen mensen tehulp kunnen komen om hun huizen te herbouwen of terepareren, van voedsel en kleding te voorzien en zeker ookom ze van zaad te voorzien om hun akkers te bebouwen. Dusverenigen jullie je alsjeblieft met ons in de gebeden.’

Ook binnen het Samaritan Children Home staat het werk nietstil. Het aantal opgenomen kinderen neemt alleen maar toe.Dit maakt uitbreiding van de gebouwen noodzakelijk.Daarvoor worden dan ook al plannen gemaakt.In ieder geval zijn er nog genoeg kinderen die op eensponsor wachten!

15

Bangladeshactueel nieuws

Nieuw! Iedere sponsor van een kinduit het Samaritan Children Homeontvangt nu een exclusieve Kimonvideo presentatie op DVD: “Een bezoekaan Bangladesh”. Zo kunt u zich eenbeeld vormen van het leven in ditland, en in het bijzonder van deleefomstan digheden van “uw” kind.De huidige sponsors krijgen de DVDautomatisch thuisgestuurd

Mijn gedachten gaan uit naar Eva en Maia uit Enxudè. Maiavan 2 jaar kende ik niet zo goed. Zij was al ernstig ziek toen ikmet verlof ging. Maar Eva, die kende ik heel goed! Eva, bijna3 jaar oud, kwam altijd naar de kerk. Meestal was ze er alseerste en ze zong mee uit volle borst. Zondagsschool ofBijbelstudiedienst, zondag of door de week, Eva was er altijd.Als ze moe werd ging ze naar huis, want dat was vlakbij. Eva,die er nu niet meer is. Ze is ziek geworden en debehandelingen in het ziekenhuis mochten niet meer baten.Eva, die één van de laatste keren nog met mij voorin de kerkgezongen heeft. Ik denk aan haar en ben verdrietig. Maar deHeere wist van haar verlangen. Kan een kind te jong zijn om van de Heere Jezus verteld teworden? Wat kunnen ze zitten wiebelen! Maar zingen kunnenze ook, en daarmee de Naam van de Heere grootmaken. Eneenvoudig kan hen uit de Bijbel worden verteld, en hoe ze inde Heere Jezus kunnen gaan geloven. De eerste zondag ben ik ook nog even bij een oude vrouw

(80, voor hier is dat hééél oud) langs geweest. Zij was al eenhele poos ziek en ik ging er geregeld op bezoek. Ze had eenhoge bloeddruk en ook had ze haar heup gebroken (daardoen ze hier niets aan). Ze reageerde amper meer. Ik hebeven bij haar gezeten en zoals gewoonlijk een stukje uit deBijbel gelezen en gebeden. De familie dacht dat ze toch nietsmeer hoorde. Misschien hoorde ze het niet, misschien ookwel. Ze had geen kracht meer om te reageren. Ze overleednog dezelfde dag. Is iemand te oud om uit de Bijbel voorgelezen te worden?Nee, niemand is te oud! Maar het is wel moeilijker om jeoude gewoontes los te laten en je vertrouwen te stellen opde Heere Jezus. Maar niets is te wonderlijk voor Hem!

VoorlichtingHet werk is al weer helemaal begonnen, voorlichting gevenover het gebruik van medicijnen. Nu heb ik een groep die alheel wat weet over ziektes en daarover ook zelf voorlichtinggeeft in de dorpen. Toch willen ze graag meer weten overhet gebruik van de meest voorkomende medicijnen,chloroquine en ‘huismiddeltjes’ zoals paracetamol, ibuprofenen vitamine. Verder zal ik hen voorlichting geven overwondzorg.

Kruiwagen Anna (geopereerd voor botontsteking) is voor controlegeweest en de orthopeed heeft gezegd dat haar beengenezen is. Wat waren we blij toen we dat hoorden! Inaugustus was ze voor controle geweest en toen zeiden ze dater nog een infectie in haar bot zat, en dat ze waarschijnlijkweer geopereerd moest worden. Maar de Heere God heeftde gebeden verhoord en Anna is genezen verklaard! Het gelddat we voor haar operatie gespaard hadden zullen we nugebruiken om de school voor haar te betalen. Ook zullen wezorgen dat ze goede voeding krijgt, zodat ze weer helemaalop krachten komt. Het overige zullen we voor andere ziekenaanwenden.Met Namissan gaat het aardig. Ze kan haar knie, waaraan zeis geopereerd, echter niet bewegen. Ook heeft ze eeninfectie aan haar been, maar gelukkig gaat dat al weer degoede kant op. Met haar heup lijkt het wat beter te gaan, ze

16

Bij aankomst in Guinee-Bissau is de eerstevraag altijd: Hoe gaat het? En met je familie?En hoe is het in Foia en Enxude en de anderedorpen? We waren blij velen weer te zien.Helaas … niet iedereen was er meer.

Vanuit Guinee-BissauGerda Klaver

Weer thuis

Het is moeilijk om je oude gewoonteslos te laten en je vertrouwen te stellen

op de Heere Jezus

kan nu een beetje met krukken lopen. Namissan moet weervoor controle als haar infectie over is. Beide meisjes gaan nunaar school, dat is hier niet de gewoonte. Maar wij, blanken,zeggen: als je niet ziek bent aan je hoofd en handen, dan ishet goed om naar school te gaan. En als je niet kan lopen,dan maar met de kruiwagen!

PostHet is grappig om nu de post te lezen… Toen we vrijdagsaankwamen ben ik gelijk nog even naar het postkantoor

gegaan. Helemaal geen post, van twee maanden niet. Datviel tegen… Nu ben ik weer naar het postkantoor gegaanen… post gekregen van de maanden juni tot en metseptember. Hoe is het met je? Ga je bijna met verlof? Danmoet ik glimlachen. Nee, ik ben net met verlof geweest, dushet zal wel even duren voor ik weer ga. Ik heb een fijn verlofgehad en heerlijk bij kunnen praten, maar het is ook fijn omweer thuis te zijn in Foia. Heimwee heb ik gelukkig niet, maarhet ontvangen van post doet me altijd goed.Bij dezen wil ik u en jullie ook gezegende kerstdagentoewensen en een Gelukkig Nieuwjaar. Dat gelukkig wil nietzeggen dat u of jullie geen zorgen of pijn zult ontmoeten,maar dat u in alles de Heere groot zal mogen maken! Wantdat maakt echt Gelukkig!

Hartelijke groeten uit het zonnige Guinee-Bissau,Gerda Klaver

17

Wilt u met ons danken voor: - Het fijne verlof en de goede terugkeer;- Anna, die gezond is verklaard;- De rijst die goed gegroeid is;- Het kerkenwerk dat tijdens ons verlof door is gegaan.

Wilt u met ons bidden:- Voor een gezegend Kerstfeest met alle

evangelisatieactiviteiten daar omheen;- Voor Namissan, die nog veel pijn heeft en een lange

weg te gaan heeft.- Dat kinderen en volwassenen tot geloof mogen

komen in Jezus Christus- Dat zij die reeds geloven standvastig mogen blijven.

Eva was er niet meer...

18

Op mijn hart gedrukt

Ik mag me in dit blad voorstellen omdat ik, bij leven enwelzijn, volgend jaar uitgezonden wordt naar Guinee-Bissau. In Discipel nr. 2 van 2007* hebben jullie al wat van mijkunnen lezen. Mijn naam is Dineke Stam, ik kom uit Nieuw-Lekkerland en ben 24 jaar. Van jongs af aan was het voor mijduidelijk dat ik ‘de verzorging’ in wilde. Eerst heb ik in eenverpleeghuis gewerkt als Verzorgende-IG en daarna deopleiding tot verpleegkundige gevolgd. Met veel plezier werkik nu sinds mijn diplomering zo’n 2,5 jaar in het AlbertSchweitzer ziekenhuis in Dordrecht. Naast mijn baan mag ikactief deelnemen in jongeren- en evangelisatie werk in mijnkerkelijke gemeente. Ontwikkelingshulp en zendingswerk leekme altijd ontzettend mooi werk, maar stond ver van m’n bed.Er werd wel eens tegen me gezegd: ”Jij lijkt me nou echt zoiemand die de zending in zal gaan.” Ik dacht er dan kort overna, maar kwam tot de conclusie dat ik dan alles hier achtermoest laten, en zag dat niet zitten.

VerlorenPas toen ik in 2006 in Gambia was kwam alles veel dichterbij.Ik zag…nood. De maanden in Guinee-Bissau (de eerste keer

dat ik met Kimon in contact kwam) bevestigden dit weer.Veel lichamelijke en geestelijke nood. Zoals jullie hebbenkunnen lezen, heb ik in die tijd veel gezien en veel geleerd,en dit heeft het verlangen gewekt om daar ontwikkelings- enzendingswerk te gaan doen. De periode na mijn terugkomstuit Guinee-Bissau was een tijd van bezinning. Het liet me nietmeer los, steeds duidelijker werd het voor me dat dezebevolking verloren zou gaan omdat er nog maar zó weinigmensen van het Evangelie gehoord hadden. Het mooiste vandeze tijd was, dat de Heere hoorde naar het gebed omduidelijkheid over mijn levensweg. De Heere liet me zien dathet niet alleen mijn eigen verlangen was, maar dat Hij Zijnzegen erover wilde geven. Hij zou met me mee gaan. Wat iser mooier dan dit? Het besluit om te solliciteren stond vast engaf vrede. De keuze bij welke organisatie ik zou solliciterenwas niet moeilijk, omdat het land Guinee-Bissau in mijn hart

Guinee-Bissau liet me niet meer los; de vra-gende kinderogen, de armoede, de hulp die erbitterhard nodig is om het Evangelie, omJezus Christus te verkondigen… het werd opmijn hart gedrukt.

Guinee-BissauDineke Stam

JA! Ik help Dineke uitzenden naar Guinee-Bissau.

�� Ik machtig de stichting Kimon om elke maand / elk kwartaal * € 10 / 15 / 25 / 50 / 100 / __________ van mijn rekening

af te schrijven, ingaande per__________ ** ten behoeve van de uitzending van Dineke Stam naar Guinee-Bissau.

Via het kwartaalblad “discipel” word ik op de hoogte gehouden van de ontwikkelingen.

Naam: _____________________________________________________________________________________________________

Adres: _____________________________________________________________________________________________________

Postcode en Woonplaats: _____________________________________________________________________________________

Rekeningnummer: ___________________________________________________________________________________________

Telefoonnummer / E-mail: ____________________________________________________________________________________

Handtekening: ______________________________________________________________________________________________

* doorhalen wat niet van toepassing is; eventueel zelf bedrag aangegeven

** datum invullen; indien gewenst kunt u het bedrag binnen een maand op uw rekening terug laten storten.

Opsturen naar stichting Kimon, p/a Arie Steehouwer, Amandelgaarde 50, 3344 RE Hendrik-Ido-Ambacht

stond gegrift en Kimon daar werkzaam is. Ooksluit deze organisatie aan bij mijngeloofsovertuiging.

TropencursusHet werk dat ik hoop te gaan doen is veelalhetzelfde werk als wat Gerda momenteel doet.Hierbij kunnen jullie denken aangezondheidsvoorlichting, zieke mensenbezoeken, en het Evangelie doorgeven opverschillende manieren. Maar allereerst zal ik mede op de taalstudie storten. Op dit moment ben ik bezig met de verderevoorbereidingen. De psychologische test isachter de rug. Verder ben ik in septemberbegonnen met een tropencursus, wat intensiefmaar leerzaam is. Deze duurt tot eind januari.Ook hebben we een thuisfrontcommissieopgestart, en zijn we bezig met het verzamelenvan sponsors die hard nodig zijn om mijnuitzending werkelijkheid te maken. Ontzettendfijn dat familieleden en jongeren uit degemeente zo actief mee helpen. Al met al eendrukke periode, maar allemaal met hetzelfdedoel: goed voorbereid op weg naar Guinee-Bissau, waar een mooie taak op me wacht. Wilt umee bidden dat alle voorbereidingen, met Godskracht, goed mogen verlopen?

Dineke

* Alle eerder verschenen nummers zijn nog tedownloaden van onze website, onder “Archief,Magazines.”

19

Agenda

Woensdag 20 februari 2008:presentatie voor de gemeenteavond van de Oud. Ger. Gem. te Terneuzen. Aanvang: 19.30

Zaterdag 8 maart 2008:presentaties voor de jeugd van 6-12 jaar op de zendingsdag van de Chr. Ger. Kerk te Barneveld. Aanvang: 11.45, locatie: Fontanus College.

Maandag 17 maart 2008:presentatie voor de kinderen van de school voor speciaal basisonderwijs De Akker te Barendrecht.

Kimon in actie

20

Eben-Haëzerschool OldebroekTijdens haar verlof verzorgde Gerda Klaver o.a. eenpresentatie op de Eben-Haëzerschool in Oldebroek. Dekinderen van groep 7 en 8 vonden het heel leuk. Zeluisterden ingespannen en stelden allerlei vragen. Gerda hadook allerlei materialen bij zich. Zoals poppetjes, koetjes enkruiken. Ook had ze autootjes bij zich die door Afrikaansekinderen uit blikjes waren gemaakt. Een van de leerlingengaat proberen om ze te verkopen. Hij heeft nu al voor meerdan 60 euro verkocht! En dat bedrag zal alleen maar groterworden…

Benefiet-s-tochtVrijdag 3 augustus om 4 uur in de morgen is het zover. Hetfietsgroepje van Ko Wisse staat klaar voor de start: fietsenvoor goede doelen, waaronder de stichting Kimon. Vanuit Aagtekerke gaat het via Zierikzee naar de Moerdijk.Langs de Maas richting Duitsland, om de stad Cock heen.Vervolgens door Noord-Limburg richting Helmond, om inLiessel de fietstocht te beëindigen. Het is dan 11 uur ’savonds, en de teller staat op 355 kilometer. Een zeergeslaagde sponsortocht, met een totale opbrengst van €61.000. Daarvan is een kwart bestemd voor Kimon.Ko & Co: hartelijk dank voor deze bijzondere bijdrage!

Thoolse jeugd in actieAfgelopen voorjaar hebben de leerkrachten en kinderen vande Eben-Haëzerschool in Tholen tijdens een projectweekactiegevoerd voor “Goeie Hoop”. Het enthousiasme wasgroot. Er was een skeelertocht, er werden auto’s gewassen,een kinderrommelmarkt georganiseerd en de week werdafgesloten met een gezellige verkoping. Dit alles leverde hetmooie bedrag op van 4250 euro. Kinderen en leerkrachten:mede namens de eerste pleegkinderen in Zuid-Afrika heelhartelijk dank!

genoten van muziek en zang, uitgevoerd door Noortje vanMiddelkoop, Martin Mans en het Urker zangeresje Willemijn.Voor het werk van Kimon werd ca. 900 euro bijeengebracht.

Kinderen zingen voor KimonWat een drukte op die zaterdagmiddag, 3 november! In rijendik stonden ze te wachten voor de deuren van de Bovenkerkin Kampen. Naar schatting 1100 kinderen met hun ouders

FinancieelArie Steehouwer

GiftenverantwoordingIn het 3e kwartaal van 2007 heeft Kimon voor € 70.882,61 aan giften ontvangen. De specificatie hiervan is als volgt: €

-Ontvangen giften van particulieren en bedrijven (algemeen): 13.417,60-Giften en collecten van kerken, scholen en verenigingen: 6.333,32

Diakonie Herv. Gem. Oud-Beijerland € 2.185,95; Chr. Geref. Kerk Nieuw-Vennep € 293,75;

Diakonie Herv. Gem. Nieuwe Tonge € 249,80; Diakonie Herv. Gem. Zuilichem € 200; collecten

Spiez en Frutigen, Zwitserland € 1.700; Ger. Gem. Rotterdam-Alexanderpolder € 250; Diako-

nie Ned. Herv. Gem. Nijkerk € 875,82; Diakonie Ned. Herv. Gem. Tholen € 90; Ned. Herv.

Gem. Harkema € 10; Diakonie Herv. Gem. Urk € 250; Diakonie Herv. Gem. Hedel € 228

-Giften en akties: 865,00Schimmelpenninckschool Hoevelaken € 200; Groep 8 H. Faukeliusschool € 130; Stichting

Metadidomi Foundation € 500; opbrengst rommelmarkt Rijssen € 35

-Giften en akties voor Zuid-Afrika: 23.908,10Particulieren € 9.232,50; incasso’s particulieren € 1.857,50; zending Ned. Geref. Kerk en Chr.

Geref. Kerk Lelystad € 1.500; collecten Raron, Zwiserland € 1.990; Diakonie Hersteld Herv.

Kerk Lunteren € 863,90; Diakonie Herv. Gem. Houten € 50,15; fam. Hoogenboezem verkoop

Babyborn kleertjes € 60; giften huwelijksjubileum fam. J. Meijer, Veenendaal € 1.635,10;

diverse giften actie Nijkerk € 5.295,50; Biomerieux Benelux B.V. actie Nijkerk € 1.000;

Actie kinderclub Daniël Ridderkerk-Oostendam € 153,45; fam. Meijer, Veenendaal van actie

op Naar Buiten voor vloerbedekking € 160; thuisverkoop E. Hulsman, Loenen a/d Vecht € 110

-Giften en akties voor Guinee-Bissau: 2.467,50Giften particulieren € 675; incasso’s particulieren € 292,50; gift werkvakantie groep € 1.500

-Giften en akties voor Bangladesh: 3.695,50Sponsoring € 2.983; braderie Boombergum voor Shampa Das € 100; particulieren voor

Shampa Das € 75; overige giften particulieren € 537,50

-Giften en akties voor Zambia: 14.946,71Ger. Gem. in Ned. De Beek-Uddel € 600; Rehobothschool Uddel € 1.000; basisschool Sjofar

Apeldoorn € 198,61; Ds. Van Stuijvenbergschool Nunspeet € 351,17; Ds. C. de Ridderschool

Nunspeet € 465,15; opbrengst kleedjesmarkt € 60; verkoop kaarten € 61,40; Diakonie Herv.

Gem. Apeldoorn huwelijk fam. Fahner-Dijkshoorn € 419,85; psalmzangavond De Beek-Uddel

€ 882; dia-avond en fruitverkoop Rehobothschool Uddel € 1.675; rommelmarkt groep 7

Rehobothschool Uddel € 851,53; zendingsmarkt Uddel € 1.204,50; Doornebal Interieurs BV

(sponsoring zangavond) € 250; particulieren € 602,50; giften particulieren voor waterpomp

€ 3.025; incasso’s € 3.300

-Dia-avonden, zangavonden en boekjes: 5.248,88verkoop CD’s € 5.248,88

Totaal 70.882,61

De inkomsten tot en met september 2007 zijn uitgekomen op € 150.822,38. Datis iets meer dan was begroot (€ 135.000,— tot en met september).De bedragen die zijn ontvangen voor het project Goeie Hoop in Zuid-Afrikabedroegen € 40.369 (begroot € 22.500). Voor het project Goeie Hoop is tot enmet september 2007 (na de betaling van € 109.000 voor aankoop van grond) eenbedrag van per saldo € 24.473 bijeengebracht. Giften en bijdragen blijven echternodig aangezien de totale kosten voor de bouw op € 95.000 worden geraamd ende kosten van inrichting van het huurpand en de reguliere projectkosten inmiddelsook lopen.Voor het project in Zambia is in januari tot en met september € 28.349ontvangen, waarvan € 1.890 voor de inmiddels in gebruik genomen terreinautoen € 7.638 voor de waterpomp.Aan algemene giften en giften voor de projecten in Guinee-Bissau, Mozambique enBangladesh in januari tot en met september € 82.104 ontvangen. Dat ligt zo’n 9%beneden het niveau van wat was begroot (€ 90.000). De giften van particulierenen bedrijven (€ 41.955) liggen bijna op het niveau van de begroting (€ 42.300),maar die van kerken en scholen liggen deze maanden lager.

We zijn dankbaar voor de giften in deeerste drie kwartalen. De lichtevoorspring ten opzichte van debegroting stemt tot dankbaarheid. Degroei van de activiteiten (tweeveldwerksters in Guinee Bissau, eengezin in Zuid-Afrika, één veldwerksterin zowel Mozambique als Zambia, ennog enkele uitzendingen in hetvooruitzicht) maken een dergelijkegroeiende giftenstroom ook zeerwenselijk. Graag bevelen we het werkdat Kimon wereldwijd mag doen in uwmilddadigheid aan.

Hartelijke groeten, Arie Steehouwer

Kimon aangewezenals ANBI

Een ANBI is een kerkelijke,levensbeschouwelijke, charitatieve,culturele, wetenschappelijke ofalgemeen nut beogende instellingdie als zodanig door deBelastingdienst is aangewezen.

Giften aan Kimon waren voor ualtijd al aftrekbaar voor deinkomstenbelasting, terwijl weover grote schenkingen en legatengeen schenkingsrecht ofsuccessierecht hoeven te betalen.Dat was omdat we een erkenninghadden volgens artikel 54 van deSuccessiewet. Vanaf 1 januari 2008geldt dat nog steeds als je alsinstelling door de belastingdienstbent aangemerkt als AlgemeenNut Beogende Instelling. Kimonheeft een aanvraag hiervooringediend en intussen hebben wevan de belastingdienst deaanmerking als ANBI ontvangen.Dat betekent dat er voor debelastingaftrek van uw giften dusniets verandert.

22

������������Hallo allemaal,Heb je een broertje of zusje? Een neefje of een nichtje? Weetje nog toen het kindje werd geboren? Klein hè, zo’n baby’tje!Elke dag worden er heel veel baby’s geboren. Dichtbij, maarook in verre landen. Sommige moeders in Afrika hebben nieteens een wiegje voor hun kindje. Weet je wie dat ook niethad? De Heere Jezus. Toen Hij naar de aarde kwam en alsbaby’tje geboren werd, werd hij in de voederbak neergelegd.Hij was heel rijk in de hemel, en werd arm voor zondigemensen in allerlei verschillende landen. Daar mag je overnadenken als het kerstfeest wordt. Dat mag je ook aaniedereen vertellen! Gelukkig vertellen de mensen van Kimonhet ook in allerlei landen. Ook al hebben de moeders dangeen mooie wieg, ze kunnen toch rijk zijn! Rijk omdat ze Jezusin hun hart hebben.

De God Die nog groter is dan het heelal,heeft Zich zo klein gemaaktDat Hij kon wonen in mij,klein mensenkind

Weten jullie eigenlijk in welke landen de mensen van Kimonwerken? Er staan er een aantal (5) op deze kaart. De ouderekinderen (9-12 jaar) mogen de landen opschrijven en dejongere kinderen (4-8 jaar) mogen de landen kleuren. Je kunthet antwoord vinden in de ‘Discipel’. Puzzelen jullie weermee? Dan zorg je ervoor dat de kinderen in Afrika ookkerstfeest kunnen vieren!

Als je bij het kerstfeest aan al die kinderen uit allerlei landenwilt denken, kijk dan eens op onze website, www.kimon.nl.Daar vind je een prachtige slinger om te kleuren. Als je die opeen lange strook gekleurd papier plakt, kun je hem in eencirkel om een kaars heenzetten. Zo vier je samen met al diekinderen het kerstfeest!Als je nog meer wilt weten over de wereldbol, kun je er zelféén maken. Hoe je dat moet doen, staat ook op de website!

Kleur de Kimon-landen in, of schrijf de namen op. Opsturennaar Juf Mirjam!

KimonKidzMirjam Nagtegaal

Geen wieg en toch rijk

Juf Mirjam, Stationsweg 184

3364 AP Sliedrecht

23

������������“Ai, au, au…” Kermend ligt Biomande op de grond. Een

groepje kinderen staat eromheen. Naast Biomande ligt defiets, die hij geleend had. Het voorwiel ligt er verwrongen bij,maar niemand kijkt ernaar. Alle ogen zijn gericht opBiomande. Zijn been ligt in een rare houding, hij kermt hetuit. Algauw komen er ook grote mensen aanlopen en wordtzijn vader gewaarschuwd. De grote mensen praten zacht metelkaar: “Nee, niet naar het ziekenhuis, daar gaan de mensenalleen maar dood. Naar Flak-Ndekite, naar de wrijver, dat isveel beter…” Biomande hoort het wel. Zacht protesteert hij: “Nee, nee,niet naar Flak…” De mannen trekken zich er niets van aan.Ze maken een draagbaar van stokken en een rieten mat enleggen hem erop. Hij gilt het uit van de pijn. De mannentillen de draagbaarop en leggen destokken op hunschouders. Zo gaanze op weg naar hetdorpje Flak-Ndekite. Biomandeschommelt in dedraagbaar heen enweer als zijn vaderen zijn ooms hemsnel over hetstoffige padwegdragen.De wrijver is nietzachtzinnig. Als hijBiomandes beenziet beveelt hij:“Hou hem goedvast!” Hij pakt hetbeen en trekt er uit alle macht aan. “Au, au, au,” huiltBiomande. Hij weet niet meer hoe hij het heeft van de pijn.“Zo”, zegt de wrijver, “morgen kijken we verder, leg hemmaar in dat kamertje”. Biomande ligt nog lang wakker. Hij isbang, hij heeft van die enge verhalen gehoord over dezewrijver. Ze zeggen dat er ’s nachts geesten komen, die aan jebenen trekken. Biomande rilt als hij daar aan denkt. Brr,geesten… nee, daar moet hij niet aan denken. Maandenlang moet Biomande bij de wrijver blijven. Elke dagwordt hij gemasseerd en wordt er aan zijn been getrokken.Lopen kan hij wel een beetje, maar z’n ene been wil niet zogoed. Het blijft zeer doen. De dagen duren zo lang bij dewrijver, want schoolgaan is er niet bij. “Hè”, verzuchtBiomande, “ik wou dat ik mijn kinderbijbel mee had kunnennemen, dan had ik daar mooi in kunnen lezen.” Maar helaas,zijn kinderbijbel ligt thuis. Die had hij gekregen omdat hij zotrouw naar de club kwam en soms zelfs een verhaal konvertellen. De club, daar kan hij nu ook niet naar toe… “Eénding weet ik”, denkt Biomande hardop, “al kan ik dan nietnaar de club, de Heere is ook hier in Flak-Ndekite! Hij kent

mij en Hij heeft me geholpen in die nacht dat ik zo bangwas!” Ten slotte heeft zijn vader voldoende geld bij elkaar om dewrijver te betalen. Ook worden er een kip, rijst en wijnbetaald als offer voor de geesten. Nu mag Biomande eindelijknaar huis. Wat is hij blij. Eindelijk zijn broertjes weer zien,eindelijk weer naar de club en naar school!Een jaar later. Biomande heeft nog steeds veel pijn aan zijnbeen. Het gaat wel wat beter dan in het begin, maar hinkendoet hij nog steeds. De twee kilometer naar school lopen lukthem echt niet. Gelukkig heeft hij sinds kort een fiets te leengekregen van Marianne, een van de blanken die altijd clubhoudt.“Marianne, ik kan niet mee naar de stad hoor, ik heb geen

slippers en mijnbroek is kapot.”Verlegen staatBiomande bij deauto. “Je zal welmoeten! Of wil jeniet dat er eenechte dokter naarje been kijkt?”“Ja, ja, maar hoekom ik dan bij deboot?” Hij krijgt500 franc (80eurocent) in zijnhand gestopt.“Morgen bij dehaven, OK?”Zo zit Biomandede volgende dagin de boot, tussen

zijn vader en Marianne in. Zijn waterschoenen zijn metallerlei gekleurde stukjes plastic aan elkaar gesmolten. Zijnbeste broek zit onder de inktvlekken en ook zitten er gatenin. Maar het ergste moet nog komen. In het ziekenhuis zegtde dokter dat hij zijn broek uit moet doen, zodat de dokternaar zijn been kan kijken. “Moet dat echt?” vraagt Biomandebenauwd. Als ze nou ook nog te weten komen dat hij geenonderbroek heeft…

VER haaldoor Marianne van Helden

Voor de dokter ermee

Uit het onderzoek is gebleken dat Biomandes heup gebro-

ken is geweest en verkeerd is vastgegroeid. Biomande kan

alleen geholpen worden met een nieuwe heup. Maar zo’n

operatie kunnen ze in Guinee-Bissau niet uitvoeren… Er

is een wonder nodig om Biomande aan een nieuwe heup

te helpen. Bidden jullie om dat wonder?