3
Short Story: Ang Pabula ng Kabayo at ng Kalabaw A short story from Katig.Com book of fables. Inspired by the ancient fables of Aesop. Basahin dito kung ano ang pabula Isang magsasaka ang nais manirahan sa ibang bayan kaya isang araw ay inipon niya ang kanyang mga gamit at inilulan sa kanyang alagang kabayo at kalabaw. Maaga pa ay sinimulan na nila ang mahabang paglalakbay. Makaraan ang ilang oras ay nakaramdam ng matinding pagod at pang- hihina ang kalabaw dahil sa bigat ng kanyang pasang gamit. "Kaibigang kabayo, di hamak na mas mabigat ang pasan kong gamit keysa sa iyo. Maaari bang tulungan mo ako at pasanin mo yung iba?" pakiusap ng kalabaw. "Aba, yan ang ipinataw sa iyong balikat ng ating amo kaya pagtiisan mo," anang kabayo na lalo pang binilisan ang paglalakad. "Parang awa mo na tulungan mo ako. Di ko na kakayanin ang bigat ng dala ko. Nanghihina ako. Alam mo namang kailangan kong magpalamig sa ilog kapag ganito katindi ang init ng araw dahil madaling mag-init ang katawan ko," pakiusap pa rin ng kalabaw. "Bahala ka sa buhay mo," naiinis na sagot ng kabayo. Makaraan pa ang isang oras at lalung tumindi ang init ng araw. Hindi nagtagal at ang kalabaw ay iginupo ng bigat ng kanyang dala at siya ay pumanaw. Nang makita ng magsasaka ang nagyari ay kinuha niya ang lahat ng gamit na pasan ng kalabaw at inilipat sa kabayo na bahagya namang makalakad dahil sa naging napakabigat ng kanyang mga dalahin. "Kung tinulungan ko sana si kasamang kalabaw ay hindi naging ganito kabigat ang pasan ko ngayon," may pagsisising bulong ng kabayo sa kanyang sarili. N m n

laira

Embed Size (px)

DESCRIPTION

wadawd

Citation preview

Page 1: laira

Short Story:  Ang Pabula ng Kabayo at ng KalabawA short story from Katig.Com book of fables.Inspired by the ancient fables of Aesop.

Basahin dito kung ano   ang pabula

Isang magsasaka ang nais manirahan sa ibang bayan kaya isang araw ay inipon niya ang kanyang mga gamit at inilulan sa kanyang alagang kabayo at kalabaw. Maaga pa ay sinimulan na nila ang mahabang paglalakbay.

Makaraan ang ilang oras ay nakaramdam ng matinding pagod at pang- hihina ang kalabaw dahil sa bigat ng kanyang pasang gamit.

"Kaibigang kabayo, di hamak na mas mabigat ang pasan kong gamitkeysa sa iyo. Maaari bang tulungan mo ako at pasanin mo yung iba?" pakiusap ng kalabaw.

"Aba, yan ang ipinataw sa iyong balikat ng ating amo kaya pagtiisan mo," anang kabayo na lalo pang binilisan ang paglalakad.

"Parang awa mo na tulungan mo ako. Di ko na kakayanin ang bigat ng dala ko. Nanghihina ako. Alam mo namang kailangan kong magpalamig sa ilog kapag ganito katindi ang init ng araw dahil madaling mag-init ang katawan ko," pakiusap pa rin ng kalabaw.

"Bahala ka sa buhay mo," naiinis na sagot ng kabayo.

Makaraan pa ang isang oras at lalung tumindi ang init ng araw. Hindi nagtagal at ang kalabaw ay iginupo ng bigat ng kanyang dala at siyaay pumanaw.

Nang makita ng magsasaka ang nagyari ay kinuha niya ang lahat ng  gamit na pasan ng kalabaw at inilipat sa kabayo na bahagya namang makalakad dahil sa naging napakabigat ng kanyang mga dalahin.

"Kung tinulungan ko sana si kasamang kalabaw ay hindi naging ganito kabigat  ang pasan ko ngayon," may pagsisising bulong ng kabayo sa kanyang sarili.

N m n

Page 2: laira

The Adventures of Aladdin

The Brothers GrimmOne day, as he was looking for wild figs in a grove some way from the town, Aladdin met a mysterious stranger. This smartly dressed dark-eyed man with a trim black beard and a splendid sapphire in his turban, asked Aladdin an unusual question: "Come here, boy," he ordered. "How would you like to earn a silver penny?"

fable

The Lion and the Beetle

retold by S.E. Schlosser

Lion was very proud and very vain.  He loved to stomp around the savannah, roaring and growling whenever he saw his animal subjects - Giraffe or Hyena or Elephant or Gazelle or Ape - to show what a mighty Lion he was. 

"I am a Very Mighty King!" he roared.  And his subjects all bowed low before him. 

One day, Lion looked into the mirror-like waters of the lake.  He was struck by his own greatness.  What a beautiful and noble creature I am, he thought. 

"I am a Very Mighty King!" he roared.  "I am a Very Mighty King!" 

Lion preened and posed and pranced in front of the glassy lake for hours, admiring his greatness.  Finally, Lion said:  "I will show my devoted subjects that their leader is every inch a King." 

Lion put on his fancy robes, his jeweled crown, and all his gold and silver medals.  His clothes were very heavy, but they made him look mighty and grand. 

"I am a Very Mighty King!" he roared in delight. "I am a Very Mighty King!"

Lion sent out a message to all his animal subjects - to Giraffe and Hyena and Elephant and Gazelle and Ape.  He sent messages to all the animals living on the savannah or in the junge, inviting them to a meeting on the parade grounds in front of his palace, where they could admire him in his finery. 

And so the animals came to see Lion; the Giraffe and the Hyena and the Elephant and the Gazelle and the Ape.  And many more animals came as well; from the stately Zebra in his black-and-white coat to the teeny, tiny Beetle, who was so little that he had to walk on the side fo the road so the bigger anmals would not step on him by accidents.