NAKAKAMIS LANG KASI !

Marami ng dumaan sa buhay ko, pero gusto ko lang balikan ang mga panahon na nagkaroon ako ng ganito.You know what? Ito yung mukha ng ngiti noon ng napapanahon ng Marso nang una kitang nakilala.Nang dahil sa kaibigan mo nagkakilala tayo. Tandang-tanda ko pa noon, ni walang araw na hindi tayo nag co-conversation sa cellphone. Ang haba pa nga ng mga text natin sa inbox. Diba? Para akong sira-ulo na panay ang ngiti ko sa tuwing nababasa at nakikita ko pangalan mo sa inbox ko. Mula umaga, maghapun at minsan umaabot pa nga tayo ng gabi.Naaalala ko rin sa tuwing sumasapit ang gabi. Diba sumasama ka kay erpat mo bilang tagatanggap ng mga bayad ng mga pasahero sa jeep? Kasi sabi mo jeepney driver ang erpat mo.Noon, kahit ginagawa mo yun gabi-gabi. Kahit busy ka sa suklian ng bayad ng mga pasahero. Panay parin ang text natin sa isat-isa.Ang saya. Diba? Minsan nagkakataon na di ka na nagre-reply. Ang sagot mo naman wala kang load. Kasi nahihiya kang manghingi.

Hanggang ngayon naaalala ko parin lahat ng yun. Mga tawanan at harutan natin sa mga text. Mga text na naglalaman ng what are you doing? Ingat ka palagi huh? Kumain ka sa tamang oras at huwag kang magpapagutom.Lahat ng yun tanging binabalikan ko ang mga nagdaan sa atin dahil hindi ako sanay na wala ka. Parang nangangarap ako habang nakatingin sa malayo.

Hanggang nag meet tayo sa isang sikat na mall. Doon, na kita kitang naka-upo habang naghihintay sa pagdating ko. Sobrang attractive mo at ang balat ang knis-kinis na parang porselanang kumikinang sa puti. Ang lambot-lambot pag nagka dikit tayong dalawa. Nais kitang hawakan at nais kung maka-akbay sa balikat mo at sabihang how are you. At parang kinukuryente naman ako sa tuwa.

Dumating tayo sa April 12, 2014. Alam mo na yan12 na petsa na lagi nating inaabangan buwan-buwan. Masaya tayo, nagbibigayan at nagtatanungan. Mga tawagan natin sa isat-isa. Alam mo, simula nang dumating ka sa buhay ko. Naging inspirasyon na kita sa pang araw-araw kong (trabaho). Huwag mo sana akong iwan balang araw. Madami na nangyayari sa atin. Buwan ang binilang ng naka jamming ka. Mga makulay mong ngiti at mala-anghel mong mukha na ang sarap pagmasdan. At minsan ang mga mata ko hindi maalis-alis sa kakatitig sayo. Hindi ko mapigilan ang mga ngiti ko pag naaalala ko ang mga bagay na ito. Kaysarap lang balikan ang mga nagdaan.Hindi ko lang talaga mapigilan na isipin ang mga bagay na ito. Yung sana, maulit natin ang mga panahon na dati. Na wala pang kamalay-malay sa mga bagay-bagay na nagdudulot ng mga kalungkutan sa isat-isa. Nasaan man o anuman ang ginagawa mo. Sana lagi mong maaalala kung ano tayo noon.

To ; JOHN ROBERT EBRO