1

Measure for Measure (a tale from Shakespeare)

Tamil Translation by Natesa Sastry

(in Tamil, Unicode format)

தன்னுனிரபப்போ நன்னுனிரப ிர. தநிமோக்கம்: ண்டித பேச சோஸ்திரினோர்

Acknowledgements:

This work is the Tamil version of "Measure for Measure (a tale from Shakespeare)

by Natesa Sastry published in 1893.

Our sincere thanks to the Tamil Heritage Foundation for providing us wit scanned

image version of this work and permission to publish this machine-readable version

of the etext as part of Project Madurai collections.

PDF and Web versions Dr. K. Kalyanasundaram, Lausanne, Switzerland

This etext has been prepared via Distributed Proof-reading implementation of

Project Madurai

We thank the following for their help in the preparation of this etext:

Ms. Deeptha, S. Karthikeyan and V.S. Kannan

This Etext file has the verses in tamil script in Unicode format

So you need to have a Unicode Tamil font and the web browser set to "utf-8" to

view the Tamil part properly.

© Project Madurai 2007.

Project Madurai is an open, voluntary, worldwide initiative devoted to preparation

of

electronic texts of tamil literary works and to distribute them free on the Internet.

Details of Project Madurai are available at the website

http://www.projectmadurai.org/

You are welcome to freely distribute this file, provided this header page is kept

intact.

Measure for Measure (a Tale from Shakespeare)

in Tamil by Pandit S.M. Natesa Sastri, B.A.,

(Member of the Council of the Folklore Society. London.)

2

தன்னுனிரபப்போ நன்னுனிரப ிர.

இஃது ண்ேன் கதோசர மநம்ர்,

ண்டித பேச சோஸ்திரினோபோல் இனற்ப்ட்ேது.

(Reprinted from the "JANAVINODINI" with the permission of the M.S.B. &

V.L.Society.)

Madras: SRINIVASA, VARADACHARI & CO.

1893.

Price - 2 Annas.

MADRAS: PRINTED BY SRINIVASA, VARADACHARI & CO.,

MOUNT ROAD

Book Source: British Library, London and Tamil Heritage Foundation

தன்னுனிரபப்போ நன்னுனிரப ிர.

யினன்ோ (Viennna) கபத்தில் ற்குணபள் அபசமோரு யிருந்தோன். சட்ேம் எருயோோனிருக்க, தன்னுனிரபப்போ நன்னுனிரபக் கோக்கும் குணத்ரத பநற்மகோண்டு

ஜங்கலக்கு எருயித யருத்தபம் உண்ேோகோதடி மசங்பகோல் மசலுத்தி யந்தோன். ஆதுற்ிப் ிபரஜகள் எவ்மயோரு சநனத்தில் சட்ேத்ரத நீறும்டினோகவும்

பரிட்டுக்மகோண்டிருந்தது. அத்பதசத்தில் கிபநநோய்க் கினோணம் ண்ணிக்மகோள்ோநல் எரு மண்ணுேன் எருயன் யோழ்யோபனோோல் அயன் மகோர மசய்னப்டுயோன் ன் ஏர் சட்ேநிருந்தது; ஆனினும் அது ழுத்தில்நட்டும் இருந்தபதனன்ி யமக்கத்தின்கீழ்

யபபயனில்ர. அதோல் சி சநனங்கில் அக்கிபநநோ

3

கினோணங்கள் ேந்தரதபம், தோன் ல்யோகபய னிருந்தும் ஜங்கள் மகட்ே ேக்ரக உரேனயர்கோயரதபம் அபசன் கண்டு, தோன் மகோஞ்ச கோம் தது போச்சினத்ரத னோரிேநோயது எப்புயித்துத் பதசோந்தபம் போோல் தோன் திரும்ியருயதற்குள் ல்ோம் சபீோக ேக்குமநன்மண்ணி அவ்யிதபந மசய்னத் தரீ்நோித்தோன்.

யினன்ோ கபத்தில் அஞ்சபீோ (Angelo) ன்மோரு ஞோி இருந்தோன். அயன் ற்குண ற்மசய்ரக பள்யமன்றும் பபோகோரிமனன்றும் மனர் மற்ிருந்தோன். அபசன்

அயரத் தக்குப் திோக ினநித்துத் தோன் போோண்டு (Poland) பதசத்திற்குப் போயதோகச் மசோல்ி ஊரபயிட்டுச்மசன்ோன். ஆோல் அயன் ஜங்கலக்குச் மசோன்டி பதசோந்தபம் போகயில்ர; ட்ேணத்திற்கு மயிபன மசன்று சந்ினோசி பயரம் தரித்து, அன்ரன திபந அத்பதசத்திற்குள் யந்து அஞ்சபீோ மசலுத்தும் மசங்பகோரத் தூப இருந்துமகோண்பே கயித்து யந்தோன். இப்டி அயன் அஞ்சபீோயிிேம் அதிகோபம் எப்புயித்த சநனத்தில் கிோடிபனோ (Claudio) ன்னும் எரு யோின் ஜூினத் (Juliet) ன்னும் எருமண்ரண ினோனநோய்க் கினோணம் மசய்துமகோள்ோநல் தகப்ன்

யடீ்டிிருந்தயரச் மசோல்ோநல் அரமத்து யந்துயிட்ேோன். அந்தப் ிசகுக்கோக அயன் தரரன யோங்கியிடும்டி அஞ்சபீோ ன்னும் இபோஜப்ிபதிிதி தண்ேர யிதித்துயிட்ேோன். ஸ்பகஸ் (Escalus) ன்மோரு சநீோன் வ்யவுதூபம் அந்த கிோடிபனோவுக்கோக

4

யருத்தமநடுத்துக்மகோண்டு பசிபம் அந்த இபோஜப்ிபதிிதி பகட்கபயனில்ர; இவ்யிதநோய் எவ்மயோருயரபபம் யிட்டுயந்தோல் சட்ேம் ன்த்திற்மகன்றும், இந்த கிோடிபனோரய அயசினம் சிபச்பசதம் ண்ணியிே பயண்டுமநன்றும் சிோர்சு மசய்னயந்த எவ்மயோருயரிேபம் அயன் மசோல்ி நறுத்தோன்.

அந்த கிோடிபனோ ன்னும் யோினுக்கு லூரிபனோ (Lucio)

ன்மோரு சிபகிதன் இருந்தோன். அயன் தன் சிபகிதரச் சிரச்சோரனில் போய்ப் ோர்த்தமோழுது கிோடிபனோ அயர போக்கி, "அப்ோ லூரிபனோ! ன் தங்ரகனோகின இறமல்ோரய(Isabella) ீ அியோனோ? அயள் கோயித்துணி கட்டிக்மகோண்டு நேத்திற்குத் தயசிப்மண்ணோய்ப் போக உத்பதசித்திருக்கிோள். அயள் ன்ோய்ப் பசுயதில் மயகு மகட்டிக்கோரி; ோன் மசோன்தோய்ச் மசோல்ி அஞ்சபீோயிிேம் மசன்று ன் யிரனநோய்ப் பசச்மசோல்லு. அயள் பச்சின் அமரகக்கண்டு அபசன் எருகோல் ன்ர நன்ிப்ோன்" ன்ோன்.

லூரிபனோவும் தன் சிபகிதன் தங்ரகனோகின இறமல்ோரயத் பதடிக்மகோண்டு பநற்மசோன் நேத்திற்கு யந்து பசர்ந்தோன். அப்மோழுது அயலம் தயசிப்மண்ணோய்

நோறுயதற்கு பன் தோன் மதரிந்துமகோள்பயண்டின யிரனங்கர எரு பதிர்ந்த தயசினிிேநிருந்து கற்றுக்மகோண்டிருந்தோள். அம்நேத்தின் யோசில் லூரிபனோ

ன்யன் யந்து ின்று "இந்த இேத்தில் ப்மோழுதும் சோந்தபர்த்திகப தங்கினிருப்ோர்கோக" ன்று

5

உபத்துக்கூயிோன். அரத உள்பனிருந்த யிருத்ததயசி பகட்டு ன்மயன்று அிந்துயரும்டி இறமல்ோரய னனுப்ிோன். இறமல்ோவும் தோன் இன்னும் கோயித்துணி உடுக்கோதடினோல் மயினில் கூச்சநின்ி யந்தோள். அயள் யபரயக் கண்ேதும் லூரிபனோ நிகவும் நரினோரதபேன்,

"அம்நணி! இறமல்ோ ன்னும் எரு மண்நணி இவ்யிேத்திிருக்கிோோபந. அந்த அம்நோர ோன் ோர்த்துத் துபதிர்ஷ்ேோ அயள் தரநனரப் ற்ிக் மகோஞ்சம் பசபயண்டும்" , அரதக்பகட்டு இறமல்ோ திடுக்கிட்டு, "ோன் தோன் அந்தப்மண்; ன் தரநனனுக்கு ன் துபதிர்ஷ்ேம் பர்ந்திருக்கிது" ன்றுபகட்ேோள். அதற்கு லூரிபனோ, "அயன் இப்மோழுது சிரச்சோரக் கோயிிருக்கிோன்; அயன் மசய்த குற்ம் எருமண்ரணக் கினோணம் மசய்னோநல் தித்து அரமத்துயந்து யிட்ேபதனோம்" ன்ோன். அதற்கு இஸ்மல்ோ பன்பநதோப தன் தரநனனுக்கும் ஜூினத்துக்குநிருந்த

அன்ிபனோன்ினத்ரத அிந்தயோரகனோல், "அதில் ன் ிசகு; கிோடிபனோ ஜூினத்ரதக் கினோணம் ண்ணிக்மகோள் எருோலம் ஆபேம் மசய்னநோட்ேோப" ன்ோள்.

அதற்கு லூரிபனோ "அமதல்ோம் நது ரமன அபசன் ோில் குற்நோகநோட்ேோது; இப்மோழுது அயர் ஸ்தோத்தில் யந்திருக்கும் அஞ்சபீோ ன்னும் ஞோி இபக்கநற்யபோக

இருக்கிோர். கிோடிபனோ ஜூினத்ரதக் கினோணஞ் மசய்துமகோள்யதோக மயகுயோய்ச் மசோல்ிபம் அயன் பதில் மசய்த குற்த்திற்கோக அயரக் மகோல்

6

ிச்சனித்திருக்கிோர். ங்கோல் கூடினநட்டும் இப்புது அபசனுக்குச் மசோல்ினோய்யிட்ேது. இி ீ தோன் அபசிேம் போய்ப்பசி உன் தரநனர யிடுயிக்கபயண்டும். இதற்கோகபய ன்ர கிோடிபனோ உன்ிேம் அனுப்ிோன்" ன்ோன். அதற்கு இறமல்ோ பதில் மகோஞ்சம் அரதரினப்ட்டு, ிகு அகத்தினம்போய்ப் பசுயதோக எப்புக் மகோண்டு, பசிபடிபம் சநோசோபத்ரதபம் மோழுதுபோகுபன்ம் மசோல்ினனுப்புயதோக

லூரிபனோவுக்குச் மசோல்ி அனுப்ி யிட்ேோள்.

தோன் மசோன் மசோற்டிபன இறமல்ோவும் உேப அபசிேம் மசன்று அயன் கோில் யிழுந்து தன் தரநனனுரேன உனிர்ப்ிச்ரச பகட்ேோள். அபசன் சட்ேத்ரதமனடுத்துக் கோட்டி, சட்ேப்டி ோன் ேக்கியபனன்ிச் சிோர்சுக்கு இேங்மகோடுக்கியல்மன்று, மகோஞ்சபநனும் இேங்மகோடுக்கோநல் பசிோன். அதற்கு இறமல்ோ,

"சட்ேங்கள் ப்டினிருந்தபோதிலும் தரனமனன்து நிதனுக்கு பயண்டும். அது இல்ோயிடில் வ்யவுதோன் சரினோக ேந்தபோதிலும் அபசர்கள் ோயத்ரதக் கட்டிக் மகோள்யோர்கபனன்ிப் புண்ணினம் மபயநோட்ேோர்கள்" ன்றுமசோல், அதற்கு அபசன் மகோஞ்சபநனும்

கோதுமகோேோநல் "ோர சோனந்தபத்திற்குள் உன் தரநனன் தரரன யோங்கியிே உத்தபவு மகோடுக்கப்போகிபன்" ன்ோன். அதற்கு இறமல்ோ டுடுங்கி, "பனோ ஆடுபகோமிகரக்கூே இபண்மேோருோள் ரயத்திருந்து மகோல்லுகிபோபந; அவ்யவு தோநதங்கூே இல்ோநல் ன்

7

தரநனரக் மகோல்பயண்டுநோ?" ன்று கண்ணும் கண்ணரீுநோய் ிற்க, அரதக்கண்டு அஞ்சபீோ மகோஞ்சம் நதிபங்கியோய்க் கோட்டி, "ோரனதிம் யோ,

பனோசிப்போம்" ன்ோன். அரதக்பகட்டு இறமல்ோ

கித்துத் தன் தரநனன் னநன் யோனிிருந்து யிடுட்ேோற்போ ண்ணி, நறுோள் அபசரப்போய்க் கோணத் தரீ்நோித்துக்மகோண்டு யடீு யந்துபசர்ந்தோள்.

இப்டி இயர யபச்மசோன்தில் அஞ்சபீோ மகோண்ேகருத்து ல் கருத்தல்; அயருரேன திேசித்தபம் ஞோபம் இயள் அமகோகின சூரினன்பன் ிபோ உருகியிட்ே. இயரத் தது மகோடின கோநத்திற்குள்ோக்கி அதற்குப் திோக இயள் தரநனர

யிடுயிக்க ிரத்துயிட்ேோன்.

இயள் நறுோள் கோரனில் தன் தரநனர யிடுயிக்கக் பகட்தற்கோக அபண்நர போய்ச்பசப, அஞ்சபீோ இயலக்கு கோந்தத்தில் தரிசம் மகோடுத்து, அன்ிபயில்

திரநனோகத் தன் பதோட்ேத்தில் தன்னுேன்யந்து இருப்ோபனோோல் கிோடிபனோரய யிடுயிப்தோகச் மசோன்ோன். அரதக் பகட்டு இறமல்ோ நனிர்க்குச்மசிந்து "இரத உண்ரநனோகப் பசிரீ்கோ,

அல்து பயடிக்ரகனோகயோ?" ன்று பகட்க, அபசன் "உண்ரநனோகத்தோன் பசிபன்" ன்ோன். அதற்கு இறமல்ோ "ல்து இப்மோழுது ன் தரநனர யிடுயிக்கோத ேத்தில் ீர் ன்ரக் பகட்ே சங்கதிரன ஊர் படினச் மசோல்ி உநது யஞ்சர குணத்ரத

8

மயிப்டுத்தியிடுகிபன்" , "ீ ன் மசோன்ோலும் உன் பச்ரச னோர் ம்ப் போகிோர்கள். ோன் இதுயரபனில்

பதோரநற்யோனிருந்தது ல்ோருக்கும் மதரிபநோரகனோல் ீ மசோல்யரத னோரும் ம்ோர்கள். ோன் பகட்டுக்மகோண்ேதற்கு உேன்டுயோனோகில் உன் தரநனன் ிரமப்ோன்; இல்ரமனிபோ அயன் நோண்டுபோயோன். இதற்கு யிரே ோரக்குள் ீ மசோல்பயண்டும்" ன்று அஞ்சபீோ மசோன்ோன்.

இறமல்ோ இந்த அினோனங்கரத் தோன் னோரிேம் மசோல்ித் துக்கப்டுகிமதன்மண்ணிக்மகோண்டு தன் தரநனன் இருக்கும் சிரச்சோரரன போக்கிச் மசல்,

அங்பக அயிேம் எரு சன்ினோசி யந்து பசிக்மகோண்டிருப்ரதக் கண்ேோள். இப்டிப் பசிக்மகோண்டிருந்த சன்ினோசி ிஜநோ சன்ினோசினல்;

சன்ினோசிபயரம் பூண்டுயந்த மரின அபசன். இயன் இந்த பயரத்துேப தித்திபன கிோடிபனோரயபம் ஜூினத்ரதபம் அயபயர் சிரச்சோரனில் கண்டுபசி, அயர்கள் மசய்த கோரினம் குற்மநன்ரத உணரும்டிச்

மசய்தோன். கிோடிபனோ இருந்த சிரச்சோரக்குச் சநீத்தில் இறமல்ோ யந்து "இவ்யிேத்தில் ல் றத்புருரரும் சோந்தபர்த்திகலம் இருக்கட்டும்" ன்று

ஆசிர்யதித்தோள். அரதச் சன்ினோசி பயரம்பூண்ே அபசன் பகட்டுச் சந்பதோரித்து, ீ னோர், இவ்யிேம் ன் யந்தோய்?

ன்று பகட்க, இறமல்ோ ன் தரநனன்

கிோடிபனோயிிேம் இபண்மேோரு பச்சுப் பசயந்பதமன்ோள். அபசோகின சன்ினோசி, அப்டிபன

9

மசய்மனன்று மசோல்ி, தோன் உத்தபவு மற்றுக் மகோண்டு மயினில் போயதுபோ நரந்து, இயர்கள் பசும் பச்ரசக் பகட்க இயர்கலக்குத் மதரினோத எரு அரனில் நரந்து ின்ோன்.

இறமல்ோ, தோன் அஞ்சபீோ போஜிேம்போய்ப் பசிரதபம், அயன் கிோடிபனோரய யிடுயிப்தற்கோகத் தன்ரத் திரநனில் அன்ிபவு அபண்நரனில் யந்துபசபக் பகட்டுக் மகோண்ேரதபம் மசோல்ி, "அண்ணோ இம்நோதிரி அயநோம் நது குத்திற்கு யருயரதக் கோட்டிலும் ீ ோரக்கு ிபோணர யிடுயது மநன்று பதோன்றுகிது" ன்ோள். அதற்கு கிோடிபனோ "ன் ிபோணரயிே உன் நோம் மரிதோ?" ,

இறமல்ோவுக்குத் தன்ரனினோத பகோபம் துக்கபம் யந்து யிட்ேது. "நோத்ரதயிே ீ ிபோணன் மரிமதன்று ிரக்கிோபன; வ்யவு அற்புத்தி! இவ்யவு அற்புத்தி உன்ிேம் இருக்குமநன்று ோன் ண்ணபயனில்ர. ோன் சந்பதோரத்துேன் ிபோணர யிடுபயபனல்ோது நோத்ரத யிேநோட்பேன். ன்ினற்யப! ீ மகட்ேோய்,

உன் ிபோணரயிே உன் தங்ரகனின் நோத்ரதக் குரயோக ண்ணிோபன! உக்கு இபோயணரப் போப் த்துத்தரனிருந்த போதிலும் அரயகரமனல்ோம் எவ்மயோன்ோக மயட்டுப்ேப் ோர்ப்பபனல்ோநல்,

அரயகில் என்ரபனனும் கோப்ோற் ன் நோத்ரத இமக்கநோட்பேன்" ன்று இவ்யோறு பசிோள்.

அப்மோழுது இயர்கள்ின் துங்கி ின் சன்ினோசிபனோ!

10

போஜப்ிபதிிதினோயன் இயரக் மகடுக்கபயண்டுமநன்று எருோலம் ண்ணங் மகோண்டிருக்கநோட்ேோன். அயன் மசோன் பச்சு இயரப் ரிபசோதிப்தற்கோகபயனன்று பயல். இயள் நரினோரதனோய் நறுதித்து யந்துயிட்ேோள். இி ீபம் ோரனதிம் உன் ிபோணர

இமக்கபயண்டினதுதோன். அதற்குள் மதய்யத்திற்குச் மசய்னபயண்டின ிபோர்த்தரகர ீ நதிற்குள் மசய்துமகோள்" ன்ோன். இப்டி இயர் மசோன்ரத கிோடிபனோ பகட்டுத் தோன் கூச்சநின்ித் தன் தங்ரகபேன் பசிதற்கோகத் தன்ரபன மோந்துமகோண்டு துக்கத்தோலும் மயட்கத்தோலும் என்றும் மசோல் ோமயமோநல் திரகத்து ின்ோன்.

உேப இறமல்ோ மயினில் யந்துயிேபய சன்ினோசிபம் அயள் ின்மசன்று "உன்ர அமகோய்ச்மசய்த ஈசன் உன் குணத்ரதபம் அமகோய்ச் மசய்தோப" ,

அதற்கு அயள், நது அபசன், அஞ்சபீோ ல்யமபன்று ிரத்து பநோசம் போய்யிட்ேோபப; அயர் ப்மோழுது நது ோட்டிற்குத் திரும்ியருயோபபோ அிபனப. ோன் அயரபக் கோண்பபனோோல் இந்தப் ோயினின் ேத்ரதரன அயரிேம் மயிப்டுத்தி யிடுபயன்" ன்ோள். தோன் பசுயது அபசபோமேன்றும், அப்மோழுபத அஞ்சபீோயின்

ேத்ரதரன அபசிேம் மயிப்டுத்தியிட்ேோமன்றும் அயள் ண்ணபயனில்ர. அயள் மசோன்ரதக்பகட்டுச் சன்ினோசி பயரம்தரித்த அபசன் "அதில் என்றும்

ிசகுயபநோட்ேோது; மன போஜன் தோன் திரும்ியரும்மோழுது ல்ோயற்ரபம் தப்ோநல் யிசோரித்துக்மகோள்யோர். ோன்

11

என்று மசோல்லுகிபன், ீ அரதக் கோதுமகோடுத்துக்

பகட்ோனோோல் உன் நோபம் மகேோது, உன் தரநனனும் ிரமப்ோன். இன்னும் எருயருக்கு உகோபபம் மசய்ததோகும்" ன்ோன். இறமல்ோ அரதக்பகட்ேதும்,

நோம்நட்டும் மகேோதேத்தில் ீங்கள் ன் மசோன்ோலும் பகட்கிபன். ன்ர ன் மசய்னச்மசோல்லுகிரீ்கம, அதற்குச் சன்ினோசி பயரம்பூண்ே மரின அபசன் ின்யருநோறு மசோல்ோோன். "பன்ப ப்பேரிக் (Frederick) ன்மோரு போர்யபீன் இருந்தோன். அயனுக்கு நரினோோ (Mariana)

ன்மோரு தங்ரகனிருக்கிோள். அயர அஞ்சபீோவுக்கு அயள் தரநனோயன் கினோணஞ்மசய்து மகோடுத்து அயலக்கு மகோடுக்கபயண்டின சதீத்ரதமனல்ோம் எரு கப்ில் ற்ி இந்த ஊருக்குக் மகோண்டுயந்துக் மகோண்டிருந்தோர்; டுச்சபத்திபத்தில் கப்ல் எருோரனில் பநோதி உரேனபய, அந்தச் சதீங்கலேன் அந்த யபீன் கேில்நோண்ேோன். தன் மண்சோதிக்குச் பசபபயண்டின ஆஸ்தி பசபோததிோல் அஞ்சபீோ அயர எரு

குற்த்ரதச்சோட்டித் தள்ிரயத்திருக்கிோர். அந்தப்மண் தது தரநனரபம் ஆஸ்திரனபம் ீரில் இமந்ததுபோ ித்தில் புருரரபம் இமந்து

துக்கப்ட்டுக்மகோண்டிருக்கிோள். ஆரகனிோல் இறமல்ோபய! ோம் இருயருநோய்ச் பசர்ந்து ஏர் தந்திபம் மசய்ன பயண்டும்: ீ அஞ்சபீோயிிேம் மசன்று அயர் குிக்குநிேத்திற்கு இன்று இபவு திரநனோய் யருயதோக எப்புக்மகோண்டு யந்துயிடு; உக்குப்திோக நரினோோரய ோம் அயள் புருரிேம் அனுப்ியிடுபயோம். இப்டி ோம்

12

மசய்யது எரு ோயத்திலும் பசர்ந்ததோகோது. அஞ்சபீோ அயரக் கினோணம்மசய்த புருரல்ோயோ. எரு புருரனுேன் அயன் ற்குணபள் மண்சோதிரனச் பசர்த்துரயப்து நக்கு வ்யபயோ புண்ணினம்" ன்ிவ்யோறு சன்ினோசி மசோல், இறமல்ோ அரதக்பகட்டுச் சந்பதோரநரேந்து சன்ினோசினின்

ற்குணத்ரத மநச்சி, அப்மோழுபத அயன் மசோன் ற்ோட்ரே படித்துரயக்க அஞ்சபீோயிிேம் மசன்ோள். அபசனும் தோன் மசய்த ற்ோட்ரே நரினோோயிிேம்

மசோல் அயள் யடீு மசன்ோன். இதற்கு பன்பநதோப தன் சன்ினோசி பயரத்துேன் அயரக்கண்டு அயள் துக்கத்ரதக் பகட்டிருந் தயோரகனோல் மரின அபசன்

இவ்யிரனத்தில் இவ்யவு சிபநப்டும்டினோனிற்று.

இறமல்ோயோயள் அஞ்சபீோரயக்கண்டு மசோல்ியிட்டுச் சன்ினோசி மசோல்ினிருந்தடி நரினோோ யடீ்டிற்கு யந்துபசர்ந்தோள். அங்கு இயள் யபரய திர்ோர்த்திருந்த சன்ினோசிபம் போஜப்ிபதிிதி ன் மசோன்ோமபன்று பகட்க, அதற்கு இறமல்ோ, தோன் கோரினத்ரதச் சரியப படித்து யந்துயிட்ேதோகச் மசோல்ி, அபண்நரக்கருகில் மசங்கற்சுயபோல் நதிள் டுத்த எரு பதோட்ேநிருக்கிமதன்றும், அதன் பநற்புத்தில்

திபோரேக்மகோடினோல் போேப்ட்ே எரு ந்திருக்கிமதன்றும், அவ்யிேத்தில் தோன் இபோத்திரிக்கு யந்து பசபபயண்டுமநன்றும் இரயபதோய் அஞ்சபீோ மசோன் மசய்திகரச் மசோல்ி, அயன் மகோடுத்த பதோட்ேக் கதவுகின் இபண்டு திவு பகோல்கரபம் கோண்ித்தோள்.

13

அரதச் சன்ினோசி யோங்கி நரினோோயிிேத்திற் மகோடுத்து " ீ இயள் மசோன்ரத நதில் ரயத்துக்மகோண்டு மசய்யோபனனோோல் உன் புருரர அரேயோய்" ன்ோன். நரினோோ அதுபகட்டு நிகச் சந்பதோரநரேந்து இன்னும் பயறு தோயது சங்பகத பண்பேோமயன்று பகட்க, அதற்கு இறமல்ோ, என்றுநில்ர, ஆோல் ீ அயரபயிட்டுத் திரும்ியரும்மோழுது மநதுயோய், ன் தரநனரநோத்திபம்

நக்கக்கூேோமதன்று மசோல்ி யபபயண்டினமதன்ோள்.

அபசனுரேன சங்பகதப்டிபன இறமல்ோவுக்குப் திோக நரினோோ அஞ்சபீோ குிப்ிட்ே இேத்திற்குச் மசன்ோள். ோம் இவ்யவு மசய்தும் கிோடிபனோவுக்கு உனிர்தங்குபநோ தங்கோபதோமயன்று னந்து சன்ினோசி சிரச்சோரக்குச் மசன்ோன். இயன் அயரிேம் மசன்து அந்த கிோடிபனோயினுரேன ோக்கினமநன்ப மசோல்பயண்டும். மில் அஞசபீோ தன் கோரினத்ரதநட்டும் சரியப ேத்திக்மகோண்டு கிோடிபனோரயத் தோன் பதில் உத்தபவு மசய்திருந்தடிபன மகோர மசய்துயிேச் சிரச்சோரச்

பசயகனுக்குக் கட்ேர அனுப்ி யிட்ேோன். யந்த உத்தபரய அபசன் கண்டு திரகத்துச் சிரச்சோரச் பசயகரப்ோர்த்து, இந்த கிோடிபனோரயக் மகோர மசய்னக்கூேோமதன்றும், அன்றுகோரனில் சுபத்தோல் இந்து போ எரு யினோதிக்கோபன் தரரன கிோடிபனோ

தரமனன்று அஞ்சபீோயிிேம் மயட்டினனுப் பயண்டுமநன்றும் பகட்டுக்மகோண்ேோன். இதற்குச் சிரச்சோரச்பசயகன் மகோஞ்சபநனும் சம்நதிக்கயில்ர. மில் அயன் சன்ினோசிரனச் சன்ினோசினோகபய

14

ண்ணிோபனல்து அபசோகயோயது அல்து

அபசிேத்திிருந்து உத்தபவுமற்று யந்தயோகயோயது ண்ணயில்ர. இப்டி இயன் தோன் மசோன் பச்ரசக்பகட்கோநல் போகபய சன்ினோசி, கிோடிபனோ உனிரப எரு ோலம் யோங்கக்கூேோமதன்று மரின அபசன் மசய்த உத்தபவு அயர் பகருேன் தன்ிேம் இருப்தோகவும்,

அதற்குப் னந்து பசயகன் ேயோதேத்தில் அச்பசயகன் உனிரபத் தோன் யோங்கியிேக்கூடுமநன்றும் மசோன்ோன். அரதச் சிரச்சோர நிதன் பகட்டுப்னந்து ீர் அந்த உத்தபரயக் கோட்டுயபீபனோோல் ோன் இந்த கிோடிபனோரய அயர் திரும்ி யருகியரபனில் கோப்ோற்ிரயப்பன் ன்ோன். உேப சன்ினோசி சிிதுதூபம் மசன்று எரு கோகிதத்தில் ழுதபயண்டின உத்தபரய ழுதி, தோப அபசோரகனோல் தோன் நரயோய் ரயத்திருந்த பகரப அதில் தித்து அரத எரு உரனில் போட்டுச்

சிரச்சோரச் பசயகிேம் மகோண்டுயந்து மகோடுத்தோன். அப்த்திரிரகரனக் கண்ேதும் பசயகன் டுங்கி, இயரஅபசனுரேன தூதோக ண்ணிச் மசத்தயன்

தரரனமயட்டி அஞ்சபீோவுக்கு அனுப்ியிட்டு கிோடிபனோரயக் கோப்ோற்ி ரயத்தோன்.

இவ்யிதநோகச் சிரச்சோரனில் எரு உனிரபக்கோப்ோற்ி ிகு அபசன், தோன் பதசோந்தபம் போகச் சி சங்கேங்கோல் சரிப்ேயில்ரமனன்றும்,

நறுோள் கோரனில் யினன்ோ கபத்துக்கு யந்து பசருயமன்றும், அஞ்சபீோ அப்ட்ேணத்து பதல் யோசற்டினிப தன்ரயந்து ோர்க்கபயண்டுமநன்றும்,

15

அந்த ஊபோர்கள் தங்கலக்கு தோயது குரகள்

உண்ேோோல் யந்து மசோல்ிக்மகோள்பயண்டுமநன்றும் எரு கடிதத்ரதத் தன் ிபதிிதிக்கு ழுதிோன்.

மோழுது யிடிபபன்பந இறமல்ோ சிரச்சோரக்குச்மசன்று தன் தரநனன் கிோடிபனோ ிரமத்திருக்கிோோமயன்று யிசோரிக்க, அங்கு இயலக்கோகபய தது சன்ினோசி பயரத்ரதக் கரக்கோநல் ின் அபசன், கிோடிபனோ சுயர்க்கத்திிருக்கிோன், அயன் தரரன டுபோத்திரினிபபன மயட்டி அஞ்சபீோயிிேம் அனுப்ியிட்ேோர்கள் ன்ோன். மண்கள் சிகோநணினோகின இறமல்ோ அதுபகட்டுக் கீபம யிழுந்து தன் தரநனனுக்கோகத் தோன் மசய்த உோனம் என்றும் ிக்கோநல் போரதப்ற்ிபம், சன்ினோசி மசோன் மசோல்லும் மோய்னோய்ப் போரதப்ற்ிபம் பும்ிோள். அதற்கு அபசன், அயலக்குத் ரதரினம் மசோல்ிப் மோழுதுயிடிந்தவுேன் அபசன் யபப்போகிோர், அயரிேம் உன் ிரினோரதச் மசோல்ிக் மகோள்லயோபனனோோல் உக்கு ினோனம் கிரேக்குமநன்று உபதசித்து, நரினோோ யடீ்டிற்குச் மசன்ோன். அயலக்கும் ேந்துமகோள்பயண்டின யிரனத்திற்கு ற்ோடு மசய்துயிட்டுப் ட்ேணத்திற்கு மயிபன போய்யிட்ேோன். ஊரபயிட்டு மயிபன போதும் தன் சன்ினோசி பயரத்ரத நோற்ி அவ்வுரேகரத் தன் பயரக்கோபிேம் எப்புயித்துத் தது உண்ரநனோ இபோஜபயரம்பூண்டு ட்ேணத்ரத போக்கி

16

யந்துமகோண்டிருந்தோன். இயன் யபப்போகி சநோசோபத்ரதக் பகட்டுக் கித்து அந்த ஊர் ஜங்கமல்ோம் அயர திர்மகோண்டு அரமக்க அப்ட்ேணத்து பதல்யோசற்டினிபபன யந்து கோத்துக் மகோண்டிருந்தோர்கள். தங்கள் ரமன அபசரக் கோணபய அயர்கலக்குண்ேோ

சந்பதோரத்திற்கு அபயனில்ர. அஞ்சபீோவும் அவ்யிேம் யந்து தது அதிகோபத்ரத அபசிேம் எப்புயித்தோன். இப்டி இருக்ரகனில் இறமல்ோமனன்னும் மண்ிள்ர தக்கு ஏர் ிரினோது இருக்கிமதன்று அபசன்பன் யந்துின்று,

ினோனத்தின் அயதோபபந! ன் அபபச! ோன் மசோல்யரதச் சற்றுக் கோதுமகோடுத்துக் பகட்கபயண்டும். ோன் கிோடிபனோமயன்னும் எரு ோயினின் தங்ரக. அயன்

தோன்மசய்த குற்த்திற்கோகக் மகோடின தண்ேரக்கு உள்ோக்கப்ட்ேோன். அயர யிடுயிக்கும்மோருட்டு ோன் வ்யவு பயண்டிபம் அஞ்சபீோ அபசன் பகட்கோநல், ோன் அயது கோநபயட்ரகக்கு உட்ட்ேோல் ன் தரநனரக் கோப்ோற்ிக் மகோடுப்தோகச் மசோன்ோன்.

அதன்பரில் ன் தரநனனுக்கோக ோன் ன் நோத்ரத இமந்பதன். பனோ! இந்தப்ோயி ன் நோத்ரத நோத்திபங் மகடுத்துயிட்ேோபனன்ித் தோன் மசோன் யோக்ரகக்

கோப்ோற்யில்ர; ன் தரநனரக் மகோன்றுயிட்ேோன் ன்று கண்ணும் கண்ணரீுநோய்ப் பும்ிக்மகோண்டு ின்ோள். அரத அபசன் மகோஞ்சபநனும் ம்ோதயன்போ இயள் மசோல்யது ன்மயன்று அஞ்சபீோரய பகட்க,

அதற்கு அந்த நகோிபபு, தரநனன் இந்ததோல் இயலக்குப் ித்தம் பநிட்டிருக்கிது போத் பதோன்றுகிமதன்ோன்.

17

இதற்குள் நரினோோ ன்யள் ஏடியந்து மருரநதங்கின

நகோிபபுபய! ஆகோனத்தில் சூரினன் உதித்தோற்போலும்,

சுோயத்தில் உண்ரந பதித்தோற் போலும், உண்ரநனிற் புத்தி பதித்தோற்போலும் யிங்கும் ன் அபபச! இயள்மசோல்யது மோய். இயள் நோத்ரத ன்ரன திம் அஞ்சபீோ அமித்ததோகச் மசோல்லுகிோபோ, அன்ரன திம் ோன் அயருேன் இருந்பதன். இரயகலக்மகல்ோம் சோேி பநபனோகி (Lodowick) ன்னும் எரு சன்ினோசி ன்ோள். இந்தப்பர் அபசன் தோன் சன்ினோசிபயரம் பூண்ேமோழுது ரயத்துக்மகோண்ேது. இப்டி இயர்கள் கூிதும் அயன் மசோல்ிப் போடிபனனன்ிபயல். இரயகரக்மகோண்டு இறமல்ோயின் ேத்ரதனின் சுத்தபம் ற்குணபம் அபசன் ஜங்கலக்குக் கோட்ே ிரத்தோன்.

ஆோல் இவ்யிதநோகத் தன் துர்ேத்ரதரன மயிப்டுத்த இம்பயர்கலம் என்று பசர்ந்திருக்கிோர்கள் ன்து அஞ்சபீோவுக்குச் சிிதும் மதரினோது. இவ்யிருயர்கலம்

மசோல்யதில் இருந்த யித்தினோசத்ரதக்கண்டு அஞ்சபீோ தோன்தப்ித்துக்மகோள் யமிோர்த்தோன். "ோன் இதுயரபனில் சிரிப்ோய்ப்மோறுத்துக் மகோண்டிருந்பதன், இிச்சும்நோ இருப்து சரினல்; இயர்கர னோபபோ ன் மனரபக் மகடுக்கும்டி யியிட்டிருக்கிோர்கள்"ன்று அஞ்சபீோ மசோல்பய, அதற்கு அபசன் ஸ்பகஸ் ன்னும் ிபபுரயப்ோர்த்து, னோ, ீங்கள் அஞ்சபீோ ன்யனுேன் கூே உட்கோர்ந்து இயர்பநல் யந்திருக்கும் குற்த்ரத யிசோரிபங்கள். ோன் மயிபனபோய் அந்த சன்ினோசிரனக்

18

கண்டுிடித்து யருகிபமன்று மசோல்ி மயிபன மசன்ோன்.

அதுபகட்டு அஞ்சபீோ தன்பநல்யந்த குற்த்ரதத் தோப யிசோரிக்கயந்தபத ன்று நிகவும் நநகிழ்ந்து, அபசன் திரும்ியருபன் யிசோரித்துபடிக்க அவ்யிபண்டு

மண்கரபம் தன்பன் யபயரமத்து, அயர்கரச் சி பகள்யிகள்பகட்க ஆபம்ித்தோன். ஸ்பகஸ் அஞ்சபீோ குற்நற்யமன்றும், சன்ினோசி மனோருயன் பச்ரசக்பகட்டு இந்தப் மண்கள் இப்டி ிந்திக்கிோர்கமன்றும் ண்ணிக்மகோண்டிருக்ரகனிபபன

சன்ினோசிபம் அங்குயந்து பதோன்ிோர். அயரபக் கண்ேதும் ஸ்பகஸ் "ீங்கோ அஞ்சபீோ ிபபுரயத் தூரிக்கும்டி இவ்யிபண்டு மண்கரபம் யியிட்ேது ன்று பகட்க, அதற்கு அயன், அபசமங்பக? அயருேன் பசபயண்டுபநனல்ோது உம்பேன் ோன்பசயபயில்ர" ன்ோன். அதற்கு ஸ்பகஸ், இந்தச் சங்கதிரன யிசோரிக்க

அபசன் ங்கலக்கு உத்தபவு மசய்துபோனிருக்கிோர்,

மசோல்லும் , அதற்குச் சன்ினோசி, இந்தக் குற்த்ரத உங்கிேம் யிசோரிக்கும்டி அபசன் ப்டி யிட்ேோர்? ோன் இந்த ஊரிப மகோஞ்சோிபபன வ்யபயோ குற்ங்கள் கண்டுிடித்து அரயகர யோய்யிட்டுப் பசிபன். அதற்கு ஸ்பகஸ் ன்யர் ன்ரச் சிரச்சோரக்கு

அனுப்புயதோகச்மசோன்ோர் ன்று மசோல்ித் தன் சன்ினோசி பயரத்ரதக் கரத்து அபசோகத பதோன்ிோன். இப்டி இயன் ஆறு கண்டு பதில் டுங்கிது அஞ்சபீோபய. அச்சரனிிருந்த நற்யர்கள் அரயரும் ன்

19

ேக்குபநோமயன்று ிபநித்து ின்ோர்கள்.

அபசன் குணயதினோகின இறமல்ோரயப் ோர்த்து, "ன் மண்பத்பந, உன் சன்ினோசி இப்மோழுது உன் அபசோக நோியிட்ேோன். ஆோல் இன்னும் உக்கு உகோபம்

மசய்னயிரும்புகிோன். உன்குர ன்மயன்று பகட்க,

அதற்கு அயள், ோன் ன் தோழ்ந்த

ிரரநனிிருந்துமகோண்டு தங்கர இன்ோமபன்று அினோநல் மசய்துயந்த ிரமகரப் மோறுப்ீர்கோக" ன்று பகட்டுக்மகோண்ேோள். அதற்கு அயன், கிோடிபனோ இன்னும் ிரமத்திருக்கிோன் ன்ரதக் கோட்டிக்மகோள்ோநோல், ன்மசய்தும் உன் தரநனரக்

கோப்ோற்க்கூேோநற் போய்யிட்ேபத ன்று யருத்தப்ட்ேோன். இதற்குள் அஞ்சபீோவுக்குத் தோன்மசய்த எவ்மயோரு சங்கதிரனபம் அபசன் நரயிிருந்து அிந்துமகோண்ேதோகத் மதரினபய, அயன் அயர் கோில்யிழுந்து ோன்மசய்த குற்ங்கரப்ற்ி இங்கு யிசோரித்து ன் மகட்டுப்போ நோத்ரத இன்னும் மகடுப்ோபன். இந்தேணபந க்குக் மகோரரன யிதித்து ன்ரத் தண்டிபங்கள். ோன்மசய்த ோயத்ரத எருயரும் ோர்க்கநோட்ேோர்கள் ன்ிருந்பதன். ஈச்யபரூநோய் ீங்கள் ோர்த்துயிட்டீர்கப ன்ோன். அதற்கு அபசன் "உன் குற்ங்கமல்ோம் ன்ோய்த்மதரிந்துயிட்ேது. கிோடிபனோவுக்கு ீ யிதித்த தண்ேரரன ோன் இப்மோழுது உக்கு யிதிக்கும்டினோனிற்று ன்றுகூி, நரினோோரய போக்கி, இயரயிே ல் புருரன் உக்கு பயமோருயன்

20

கிரேக்கநோட்ேோோ ன்ோன். அதற்கு நரினோோ, "க்கு இயர் கிரேத்தோல்போதும், க்கு நங்கினப்ிச்ரச மகோடுங்கள்" ன்று அபசன் கோில்யிழுந்து அஞ்சபீோயின்

உனிரபப் ிச்ரசபகட்ேோள்.

அஞ்சபீோ கோில் இறமல்ோ யிழுந்து கிோடிபனோ உனிரபக் பகட்தற்குப் திோக அந்தக் மகோடும்ோயினோ அஞ்சபீோயின் உனிரபபன அயன் மண்சோதி ிச்ரச

பகட்கும்டினோய் படிந்தது. ின்பு தோன் மசய்யதுநோத்திபம் போதோமதன்று நரினோோ இறமல்ோரயப் ோர்த்து "தோபன ீபம் அபசன் கோில் யிழுந்து ன் புருரன் ிபோணர

இபேித்துக்மகோடுப்ோனோக" ன்று பகட்டுக்மகோள்,

அயலம் தன் நோத்ரதக் மகடுக்க பதில் ிரத்த மகோடும்ோயினோகின அஞ்சபீோவுக்கிபங்கி அபசன் கோில் யிழுந்து அஞ்சபீோரய யிடுயிக்கக் பகட்டுக்மகோண்ேோள். இதற்குத் தகுந்த உத்தபம் மசோல்லுபன்

சிரச்சோரனிிருந்த கிோடிபனோரய அபசன் யபயரமத்து இறமல்ோரய போக்கி, ன் மண்நணிபன,

உன் ரகரன ீட்டு; உன் ற்குணங்கலக்கு ோன் தோறோய்யிட்பேன்; இபதோ உன் தரநனரக் மகோரமசய்னோநல் கோப்ோற்ி ரயத்திருந்பதன். இன்றுபதல் ீ க்கு போணினோகி உன் தரநனரபம் ன் தரநனோய்ப்ண்ணு ன்று மசோல்ி அயரத் தன் சிங்கோதத்தில் தூக்கிரயத்துக்மகோண்ேோன்.

உேப அஞ்சபீோரயப்ோர்த்து, ீ மகோண்ே ண்ணங்கள் மகட்ேரயகோனிருந்தபோதிலும் உன்ர நரினோோ

21

ன்னும் மண்நணி ிநித்தம் நன்ிக்கிபன். அயலக்கோக உன் உனிரப ோன் இப்மோழுது திருப்ிக்மகோடுக்கிபன். ீ மகோஞ்சகோம் அதிகோபத்திிருக்கும்போது உன்னுரேன இருதனம் வ்யவு கடிநோனிருந்தது! இிபநோயது தரன தோேிணினம் ன்ரத ீ அின்று மசோல்ி அயர யிடுதர ண்ணிோன். அபத ிநிரத்தில் அபண்நரனில் பன்று கினோணங்கள் ேந்த. கிோடிபனோ ன்யன் ஜூிமனத்ரதபம், அபசன் இறமல்ோரயபம், அஞ்சபீோ நரினோோரயபம் கினோணம் மசய்துக்மகோண்ேோர்கள். இறமல்ோ கோயித்துணிரனக் கட்டிக்மகோள்ோநிருந்தடினோல் அபசரக் கினோணம்மசய்துமகோள் னோமதோரு

தரேபநில்ோநல் இருந்தது.

தது ற்குண ற்மசய்ரககிோல் அந்ோட்டிலுள் மண்டுகரமனல்ோம் அயள் சரீ்திருத்திரயத்தோள். ஜூினத்ரதப்போப் மண்கள் தங்கள் ிந்த யடீ்ரேயிட்டு ஏடிப்போய்யிேயோயது,

கிோடிபனோரயப்போப் புருரர்கள் சிரனில் அகப்ட்டுக்மகோண்டு யிமிக்கயோயது சிிதும்

இேநில்ோநற்போனிற்று. தனோிதினோ அந்த அபசனும்,ற்குணபள் இறமல்ோ ன்னும் மண்ரணத் தன் மண்சோதினோகப்மற்று ீடுமிகோம் சுகித்துயோழ்ந்திருந்தோன்.

"ோம் ிருக்கப்துதோன் நக்கும் அக்கப்டும்."