Midnight Shooting Star - Memooh

5/24/2018 Midnight Shooting Star - Memooh

1/7

MIDNIGHT SHOOTING STAR

by: Memooh

keep and stay believe for everything

Introduction:

Love also means waiting till you see each other again

and proven that the feelings always exists. Even if time and distance contradicts...

-------------------------

Nasa daan kami. Kasama ko si Carl, ang bestfriend ko. Pareho kaming 18 years old. Mas matanda nga lang siya ng dalawang buwan sa akin.

Badtrip siya. Siguro dahil sa akin. Ewan ko ba. Basta bigla na lang nag-iba yungmood niya ng makausap ko yung crush ko. Hindi naman siya nagseselos dahil kaibigan lang ang tingin niya sa akin. Saka wala naman sana kaming balak umuwi dahil hindi pa tapos ang party sa bahay ng classmate ko. Kaso nag-aya ang loko. Oo alamko na puwede namang umuwi siya at maiwan ako. Pero bawal, kailangan kasing lagiko siyang kasama, yun kasi ang utos ni 'dad.


2/7

Kakainis nga, wala naman akong magagawa. Dependent pa ako. Haist ang hirap namankasi para akong bata. Teka kausapin ko kaya 'to?

"Galit ka ba?" hindi sinagot ni Carl ang tanong ko. Bigla na lang tumigil yung sasakyan. "Bakit tayo huminto?"

"Dito na lang tayo. Maganda pa ang view" bumaba si Carl at pinagbuksan naman akong pinto ng kotse.

Carl is my someone. Secret lang iyon dahil kaibigan lang ang tingin niya sa akin. Ayoko rin naman niyang malaman dahil baka masira ang friendship namin.

Kapag nagkataon malalayo pa siya sa akin. E di hindi ko na siya makakasama ng kagaya ngayon.

Nasa Roxas Boulevard pala kami. Tama ang ganda ng view. Pati ang langit na purobituin ay maganda din. Sakto may shooting star! Hindi maaalis sa akin ang mag-wish!

"Mami-miss ko ang mga 'to" sabi ni Carl. Kahihiling ko lang na 'wag sana siyangmalalayo sa akin. Bakit nagpapaalam na siya?

"Alam ko nabigla kita Raleen" hindi naman ako nagkamali. Gusto ko tuloy magtapatsa kanya. Sasabog na kasi e. Ang problema natatakot naman ako. Paano kasi bakahindi matuloy. "Aalis ka ba?"

"My mom' told me na sa New York ko na lang ipagpatuloy yung pag-aaral ko ng kolehiyo."

"Kailan ka babalik?" umiyak na pala ako sa harapan niya. Hindi ko man lang naramdaman yung luha ko. Nakakainis naman, baka naman niloloko ako nito?

Nagkibit-balikat lang si Carl. He wipe my tears.

"Mamaya 'pag may nakakita sayo na umiiyak ka baka gulpihin nila ako."


3/7

"Bakit naman?"

"Baka sabihin nilang pinapaiyak ko ang magandang kagaya mo."

Natawa ako. Alam kong pinapatawa niya lang ako ng sandaling iyon.

"Carl kapag bumalik ka ako ang una mong bisitahin."

"Sige, kung buhay ka pa."

"Gaga ka talaga" nagkatawanan na lang kami. Alam kong kahit hindi nakakatawa aynapapangiti ako. Ay naku ewan ko ba. Mahal ko nga siguro talaga ang sira-ulong 'to!

Natapos ang kuwentuhan namin ni Carl sa balak niya pagkatapos niyang mag-collegesa New York .

Kinaumagahan bumisita raw si Carl sa bahay. Okey lang sa isip-isip ko. Pero tulog ako nun e! tapos yung diary ko nawawala! Patay! Araw-araw ba namang si Carl ang laman ng pahina nun e!

Pumunta ko sa kanila at sabi ng katulong ay nasa airport na ang mokong. Huwag nadaw akong humabol dahil hindi ko na rin naman daw iyon naaabutan.

Sa kuwarto na lang ako nagmukmok. Pesteng shooting star 'yon binaligtad 'yung hiling ko! Dapat pala inamin ko na sa kanya yung feelings ko. Akala ko kase pinagti-trip-an niya ako e.

Sayang!

Nag-aral ako ng mabuti. After six years isa na akong graphics artist. Sa kompanya namin, ang kuya ko ang namahala. Nagtatampo pa si Dad dahil puwede namang sakompanya niya na lang ako magtrabaho. Pero ayoko. Masaya na ako sa tinapos ko.Dalawang taon na ako sa propesyon ko.


4/7

Ang puso ko kamo?

Siyempre hindi. Anim na taon ko na ring nami-miss si Carl. Isa pa iyon simula ngUmalis hindi na nagparamdam.

"Can you design this?"

Ang baduy naman heart. Nilait ko pa yung tinuro ng lalaki. Nakasumbrero iyon. matangkad. Wearing a blue t-shirt at twelve pocket short.

"Teka heart? Design na yan e. Baka saan po kamo puwede I-design?"

"Sa puso mo?"

I rolled my eyes. Sino ba 'to? Nah! May may-ari na ng puso ko!

"Excuse me?"

"Yes?"

"Hindi ako nakikipaglokohan sayo."

"Okey" sabi 'nun sabay Umalis.

Sino ba kasing nagpapasok niyan sa department na 'to. Nakaka bad trip a!

"Hey" si Rain ang nagsalita. Kasamahan ko sa trabaho. May dala iyong malaking ballot ng plastic. Laman ang mga... kung hindi ako nagkakamali ay parang invitation card.

"Lagyan daw ng mga design mo 'yan!" kinikilig na sabi niya at ibinigay sa akin ang bondpaper.


5/7

Hindi ko iyon tinignan.

"Kaya ang weird ng tingin ko sayo e" sabi nitong kumindat pa sa akin.

Ano kayang pinagsasabi nito?

"Ikakasal ka na pala! Ah itong mga dala ko pinabibigay nung future husband mo!"tumawa pa ang loka-loka.

Naguguluhan na talaga ako.

"Sabi niya ikaw na lang ang bahala sa design ng wedding invitation card niyo. Aynaku! Kung ako si Raleen at si Carl Montenegro ang magiging asawa ko! Malamang

bobonggahan ko pa 'yung design ko!"

NGANGA!

'yan ang sigaw ng isip ko. Si Carl Montenegro pala ang lalaking kausap ko. The hell! Bakit hindi ko siya nakikilala?!

Nang mawala sa paningin ko si Rain ay saka lang ako umiyak. Kapag bumalik ang lalaking 'yan dito, titirisin ko ulo 'nun! Magpapakita na nga lang pinagloloko pa

ko! Kung alam niya lang na mangiyak-ngiyak ako noon?!

Sobranng inis at kabang bumalot sa akin lumabas ako ng silid ko, bumalik ako ngmaalala ko yung binigay ni Rain at kinuha iyon. Lumabas na talaga ko ng opisinako.

MAHAL NA MAHAL KITA RALEEN!

FOREVER AND EVER!

YOU STILL HAVE ALL OF MY HEART!


6/7

Napaluha na ko sa nabasa ko. TTT_TTT

Tapos may yumakap sa akin.

"Kanina pa sayo ibinigay yan, ngayon mo lang binasa" sabi nito.

"Mahal mo ako?" hindi lang ako makapaniwala kaya tinanong ko siya.

"Yes. Since we're in High school."

Naalala ko yung sinabi ni Rain. Hindi naman ako nakapgsalita ng halikan niya ako. Medyo namula lang ako ng nakita kong naroon yung ibang empleyado.

"I talk to your dad. Also to your brother."

"For what?" napakagat labi ako.

"Para sa kasal natin."

Nagsigawan na yung mga empleyado sa department. Siyempre masaya ako. Yung shooting star kagabi hindi ako binigo.

"Get it." sabi niya at inabot ang notebook. "Di naman masama yung ginawa ko sa pag steal ng notebook mo di ba? Atleast nalaman ko may feelings ka pala para sa'kin.". sabi niya sabay ngiti ng wagas. Siyempre shock ako. Siya pala kumuha nungdiary ko.

"Surprise?" ang guwapo talaga ni Carl kapag nakangiti. Siguro ako na ang pinakamasayang babae ng sandaling iyon.

"YES I was surprise" niyakap ko na lang siya. A hug I want to give him since heleft


7/7

Sabi nga nila destiny is the perfect reason why two people live in ever after. Shooting star is for the wish.. pero kung maniniwala ka talaga na magiging kayo mangyayari yon. Dahil parang shooting star lang yan, hindi man mahulog ngayon, puwe ding bukas.

Wakas

--------------

thanks po sa pagbabasa :D

sana nabasa ni favorite author :)pabasa po ng Let Love Bleed Red :]

Documents

Midnight Shooting Star - Memooh