Dit Palazzo Vecchio is wellicht het belangrijkste niet religieuze gebouw van Florence, na ruim 13 jaar bouwen was het in 1314 klaar werd het het administratieve hart van de stad. Het is een prachtig gebouw met een herkenbare toren, die doet denken aan het beroemde doge paleis in Venetië. Het zien van dit gebouw doet je veel meer aan middeleeuws Florence denken dan alle andere beroemde gebouwen. Dit komt vooral door de bouw die door de kleine ramen en dikke muren en robuuste klokkentoren ,die ook als gevangenis dienst deed, de indruk van een fort maakt. Maar ook door bovenrand, console opgebouwd uit bogen waarin een wapenschild geverfd is, zoals van de stad Florence, een die de verbondenheid met de paus weergeeft, een ander van het volk van Florence enz. De huidige naam heeft het paleis pas gekregen toen Cosimo I er uittrok en in palazzo Pitti ging wonen. Bij de ingang staat een copie van de David en Hercules die de afggrijselijke Cacus verslaat.

Bij binnenkomst van het Palazzo betreed je een ruime patio met grote zuilen gedecoreerd met grote vergulde motieven. In het midden staat een vertederend beeldje van een blij glimlachend engeltje dat een dolfijntje knuffelt. Het paleis heeft vele zalen ook weer met allerlei fantastisch mooie kunst. Prachtig beschilderde plafonds maar ook met parelmoer, schilpad en zo ingelegde ladenkastjes. Zo fraai gemaakt dat je de afgebeelde vogel- en plantensoorten herkennen kan.

De mooiste zaal is ongetwijfeld de zaal waar de vijfhonderd afgevaardigden uit de wijde omgeving vergaderden. Leonardo da Vinci en

Michelangelo hebben beide gewerkt aan de enorme schilderingen van allerlei veldslagen die op de zijmuren staan afgebeeld. Het plafond is adembenemend door de prachtige constructie en de decoraties die tussen de bewerkte balken in geschilderd zijn. Op de terug weg door hete Uffizi

werden we verrast door het optreden van een harmonie. Het verkrijgen van een taxi was weer een groot probleem.

29-5 Deze dag hadden we uitgetrokken om geen points of intererst te bezoeken maar gewoon wat door het centrum van de stad te wandelen. Door de smalle straatjes rondom de dom en de pleinen.

We dwaalden wat rond in de smalle straatjes rondom het plein en zagen zo klein middeleeuws paleis, wat door Anton Pieck ontworpen kon zijn. Het heet officieel Palazzo dell’ Arte della Lana, het gildehuis voor de wolhandelaren.

Nu zit het Dante-genootschap er in. Dante staat dan ook mooi boven de ingang afgebeeld.

Hoewel het bekendste werk van Dante ongetwijfeld de goddelijke komedie is volgens “kenners het nieuwe leven” veel belangrijker . In de tijd van de Dante woedde er burgeroorlogen, tussen voorstanders van de paus (de Welfen) en de tegenstanders( de Ghibbelijnen). Dante koos de verkeerde partij en werd valselijk beschuldig van corruptie waardoor hij Florence nooit meer zou terug zien.. Via een stenen brug kan men in het kerkje Orsanmichelle komen. Aangezien wij het Dante-huis niet bezochten, moesten we bij de ingang van het kerkje onze toegangskaarten kopen. Nu, dat viel niet mee; tegenstrijdige informatie over de plaats van de kaartverkoop, tegenstrijdige informatie over de openingstijden maakten het kaartje kopen tot een hele onderneming, maar dankzij de stevige benen van Betty hebben we kaartjes bemachtigd en hebben we Orsanmichelle kunnen bezichtigen.

De oorsprong van dit kerkje ligt naar men zegt bij een in een tuin (Horta) gelegen kapel die gewijd was aan de heilige Michelle.Toen de kapel in de 13e eeuw werd afgebroken is men op die plek een open graanmarkt begonnen. In een van de loggia’s werd een madonna geschilderd die al snel wonderen begon te verrichten. Dat trok vele mensen aan. In 1337 werd een overdekte met open loggia’s omzoomde korenbeurs opgericht. In deze tijd begonnen de pest epidemieën en veel geld werd voor bidden voor genezing of dankzij testamenten aan de

broederschap van Orsanmichelle geschonken. Hiermee liet de orde van Orsanmichelle veel religieuze kunst maken. Pestlijders die de kerk niet in mochten konden buiten bij daar opgestelde tabernakels

bidden. De rijke Florentijnen lieten grote zeer kostbare tabernakels maken. Natuurlijk kon men die niet zomaar buitenlaten staan en dus werden loggia’s aan de buitenzijde dichtgemetseld. De korenbeurs werd langzaam een gebouw met een religieuze functie.

Het altaar heeft een beeldengroep gewijd aan de heilige Ana.

De bovenverdiepingen bleven lange tijd hun functie van graanopslag behouden. De zuilen van de kerk laten nog de schachten zien waardoor het graan gestort kon worden.

De diverse gilden van de stad kregen 14 nissen toegewezen waarin zij beelden van hun heilige schutspatronen konden plaatsen Bij ons bezoek waren de beelden gezamenlijk op een bovenverdieping uitgestald. Opvallend voor mij was dat bij alle beelden die ik van Johannes de Doper heb gezien de ene kunstenaar hem nog wilder afbeeldde dan een ander. Johannes de Doper, schutsheilige van de handelaren.

De ongelovige Thomas was/is (ook?)de schutsheilige van de handelaren.

De originelen staan nu uitgestald op de bovenste verdieping van het gebouw.

Verder wandelend kom je op de Piazza della Repubblica. Het wordt afgegrensd en gedomineerd door een triomfboog die in het geheel niet past bij het renaissance karakter van Florence en bovendien nog aan beide zijden begeleid wordt door pompeuze gebouwen. Op de boog staat: “Dit is het oude centrum van de stad, hersteld van eeuwenlang verval tot een nieuw leven gebracht”. Kenners zien dit als nog een trap na aan Dante die uit Florence verdreven is en er zelfs daar niet begraven kon worden, maar men gebruikt hier wel de titel van een beroemd boek van hem waarin hij voor het eerst

zijn grote liefde Beatrice beschrijft. Aan de rechterzijde bevinden zich chique koffiehuizen, literaire en bijzondere cafés. Alles, dus ook de bezoekers, straalt vergane chique uit.Met de aanleg van de Piazza della Repubblica is in 1890 begonnen..Ga je de poort onderdoor dan kom je in een geheel ander Florence in de nabijheid van Palazzo Strozzi. Hier geen smalle straatjes , geen kleine middeleeuwse huisjes. Brede straten met grote renaissance huizen opgebouwd uit grote kussenstenen. De parterre wordt vaak gevormd door winkels waar je niet zomaar naar binnen mag en waarvan de etalages slechts een of twee voorwerpen laten zien , maar wel zonder zichtbare prijsaanduiding . Zelfs het publiek dat door de straten loopt is chique en elegant gekleed. Wij zijn dus snel omgekeerd en naar De Mercato Nuovo,

ofwel de Nieuwe Markt gewandeld. Deze markt werd rond 1547 in opdracht van Cosimo I gebouwd. De markt werd in eerste instantie vooral gebruikt door handelaren in luxe goederen als goud en zijde, een deel ervan verdween naar de Ponte Vecchio.De Mercato Nuovo werd later een stromarkt, waar hoeden, manden en allerlei andere voorwerpen van stro werden verhandeld. Inmiddels is ook het stro ver te zoeken; de Mercato Nuovo herbergt tegenwoordig vooral kraampjes die in trek zijn bij toeristen. Je struikelt er over de Pinokkio’s, voetbalshirts, tassen en reproducties van David en Il Porcellino, een verkleinde versie van het

bronzen zwijn dat aan de zijkant van de markt te vinden is. Het bronzen beeld is een kopie van een Romeins beeld dat nu in Uffizi te zien is. Het was dus ooit bezit van Cosimo I. Wil je als toerist ooit weer in Florence terug willen/mogen komen dan moet je over de snuit van het zwijn wrijven en gelijktijdig een muntje in zijn bek stoppen. Valt het muntje in het water van de fontein dan kan het niet anders of je komt terug naar Florence. Door al dat wrijven is de zwijnensnuit spiegelglad geworden en

kaatst dus alle licht terug.Blijft de vraag waar is dan de oude markt (gebleven)? Deze markt werd gebouwd op het romeinse forum en was in de glorie dagen van Florence de plaats waar het gebeurde. De gehele stad kwam om boodschappen te doen, te kijken en om gezien te worden, te roddelen, samen te spannen en naar de door de nieuwslezers uitgeschreeuwde nieuwtjes te luisteren. Eind 19e eeuw werd Florence hoofdstad van het verenigde Italië en kwam op het onzalige idee om een groot plein aan te leggen juist daar waar het meest authentieke gedeelte van de stad zich uitstrekte. De oude markt en middeleeuwse en renaissance huizen werden tot woede van de Florentijnen en vele Europeanen met grond gelijk gemaakt.