© Revak Kitabevi, 2013

Tüm hakları Revak Kitabevi’ne âittir.

Revak Kitabevi: 19

Rifâîlik Serisi: 4

Nefîr-i Sırrî

Sırrî Kalender

Kitap Editörü: Arzu Meral

ISBN: 978-605-63329-8-2

Sertifika No: 23108

1. Baskı: Ekim, 2013

Kapak Tasarımı: Togay Kazım Ataç

Sayfa Düzeni: Revak Kitabevi

Baskı & Cilt: Step Ajans Matbaacılık Ltd. Şti.

Göztepe Mah. Bosna Cd. No:11

Mahmutbey-Bağcılar, İstanbul

Tel: 0212 446 88 46 E-mail: stepajans@stepajans.com

Matbaa Sertifika No: 12266

Besmele: “Bismillâhirrahmânirrahîm”

Seri Levhası: “Yâ Hazret-i Ebu’l Alemeyn

eş-Şeyh es-Seyyid es-Sultân Ahmed er-Rifâî”

http://www.revakkitabevi.com

Adres: Aziz Mahmut Hüdayi Mahallesi

Tepsi Fırın Sokak. Şifa Apt. 12/3

Üsküdar, İstanbul

Tel: 0216 342 47 97 Fax: 0216 342 95 92

E-mail: info@revakkitabevi.com

NEFÎR-İ SIRRÎ

Sırrî Kalender

Revak Kitabevi

İstanbul, 2013

İçindekiler

Takdim.......................................................................................................................................................................................i

1. Ben bugün geldim öz cânımdan cânıma...........................................................................................................................12. Öyle bir abd-i mahzam ki, nâtık-ı kitâb-ı insân................................................................................................................2 3. Câmide anlatılan, kilisede, havrâda tapınılan mâbuda yok artık ihtiyacımız............................................................34. Dalsam esfelin esfeline çıksam âlâdan âlâsına.................................................................................................................5 5. Âlemin çarkının bir dönüşü var ammâ, bu devrân öyle değil......................................................................................66. Ey Leyletü’l-Kadr’in Kâdir’i, yapıştım dâmen-i pâkine..................................................................................................77. İlmin var ammâ âlim değilsin, kurnazsın ammâ irfânın yok Şeytan...........................................................................88. “Kuli’r-rûhu min emri Rabbî” mânâsına duhûl iden zât-ı emîn......................................................................................99. Pençe-i kahrında zemîn ü âsumân, Sultân Abdülkâdir’in...........................................................................................1010. Semâvî haber-i sadık........................................................................................................................................................1111. Kudreti ile fâtih-i Hayber’in............................................................................................................................................1212. Âsî kulların zât-ı seniyyeni severler lâkin Şeytan’a îtibârımız daha ziyade yâ Resûlallâh...................................1313. Zât-ı Ahmediyye’ni hâşâ incitmişse veya incitecekse bir hâl-i isyanım...................................................................1414. Âşık-ı hayrân u mestim, mezhebim Alevî benim........................................................................................................1515. Ey cûd-i Allâh, ey vücûd-i Ali, ey mevcûdât-ı Muhammed bismillâh....................................................................1616. Görünmeyen Allâh hem görünen Allâh değil de yâ nedir?.......................................................................................1717. Ey sâkin-i Cibâ vey nûr-i Mustafâ ve kudret-i Mürtezâ, Hazret-i Sadeddîn..........................................................1818. Sen de yalancısın! Doğru diyor dediğin de yalan, hepiniz yalancısınız..................................................................1919. Dayan kalbim! On sene de geçer, günler geçer, vakit erer........................................................................................2020. Zerreden kürreye külli şey muhtâc-ı şefaatidir o sahib-i mîrâcın.............................................................................2121. Esfelin esfeline inerim, âlâdan âlâsına çıkarım, devrandayım..................................................................................2322. Sûre-i Bakara’ya “inek” ya da “öküz” sûresi diyen öküzlerden değilsen dinle.....................................................2423. Hakk Muhammed Ali Ebe’l-Alemeyn’e herdem niyâz, secde...................................................................................2624. Mâ-dâmki doğdun, hiçbir yere kaçamazsın, Allâh seni yakaladı!............................................................................2725. On bir ayın sultânı Ramazan geldi diyerek herkeste bir bayram havası.................................................................2826. Bu sahrada gündüz gece karıştı cezbe-i aşkından, kalk Mecnûn kalk, Leylaaa Leylâ..........................................3027. Mezarımdan kalkarak, Şehâdet-i Şâh-ı Merdân yani Leyle-i Kadr yâdı.................................................................3128. Bâb-ı rahmetinde kıyamda beklerim zekâtın hüsn-i cemâlinden.............................................................................3229. Ân-ı zâtiyyemden sıfât-ı zamâniyyeme hitâb-ı beyyinât...........................................................................................3330. Kûy-i Cânân’e yüz sürdüm, dosttan atâ.......................................................................................................................34 31. Sıfat, esmâ, kevn ü mekân, zaman içinde saklıyız......................................................................................................3632. Nevrûz-ı Şâh-ı Velâyet tebriği Allâh’a ve Habîbi’ne...................................................................................................3733. Temiz düşünen, temiz hisseden, temiz yaşayan veya temiz olmak isteyenler içün................................................3934. Zât-ı âlîniz hiç usanmadınız, hep dayandınız yâ Resûlallâh....................................................................................4035. Bâb-ı devlet-meâbında durmuşum divâne yâ Resûlallâh..........................................................................................41

36. Bismillâhi ve billâhi, nimet-i Hazret-i Yezdân, evvelen îman...................................................................................4237. Otâğ-ı hümâyununu kurmuş mine’l-ezel ile’l-ebed arz u semâya............................................................................4338. Yâ Hazret-i Mısrî, ey pîr-i muazzam, coşar kalbim her ism-i pâkin andıkta..........................................................4439. Nedir bu hâlim, senden kalan bir soluk resim içün her yere koşuyorum...............................................................4540. Bak nâra-i “innî enallâh” geliyor bu Kitâb-ı Hakk’tan.................................................................................................4641. Ne gelir ne gideri var, o zât-ı muazzamın....................................................................................................................4742. Don giydi Hakk, bâtından zuhûra geldi, ismine dedi Ali.........................................................................................4843. Senin âşıkların Yâ Rabb, meyletmez hûri gılmâna.....................................................................................................4944. Üç Muhammed, dört Ali, iki Hasen, Hüseyn, Câfer, Mûsâ aşkına..........................................................................5145. Gönlüm dolu meveddet-i Ehlibeyt ile, sırrım da cismim de.....................................................................................5246. E-yâ Şâh-ı Horasan ve yâ Sultân-ı dü cihân.................................................................................................................5347. Ey Pîr-i pîrân, Gavsü’l-agvâs, Muamma-i âzam, Sırru’l-esrâr-ı amâ Ebe’l-Alemeyn.............................................5448. Aslımız amâ, faslımız nurdur.........................................................................................................................................5549. Hak ile bâtıl davasına düşmüş o nâdân........................................................................................................................5650. Bugün bu saat nerede o zamanda dürülenler.............................................................................................................5751. Vücûd yani Zât-ı Mutlak coştu ismine Allâh dedi.....................................................................................................5852. Bir anam yok Rahîm iken aktım çok rahimden rahime.............................................................................................5953. Benim bir şâhım var, türlü dondan baş gösterir..........................................................................................................6054. Bir şehin-şâh-ı âzamdır Hazret-i Bekrü‘l-Cezbî...........................................................................................................6255. Hüsn-i ânına bir nazar kıldım, bağladım belime zünnârını......................................................................................6356. Ey pâkize “ân” nedir bilirsen yok olmazsın korkma!.................................................................................................6557. Rabbü‘l-felâk, ibn Tâ-Hâ, Cenâb-ı Müctebâ.................................................................................................................6658. “Yol“un Tarihinden Notlar.............................................................................................................................................6759. İpler....................................................................................................................................................................................7060. Muhatap............................................................................................................................................................................7261. Hazret-i İnsân’a Mektup.................................................................................................................................................7362. Hakîkat-i İnsâniyye Kitâbından Bir Varak....................................................................................................................7463. Tarîkat-i Aliyye ve Menşei..............................................................................................................................................7564. Zâtiyyûn Hastalığı...........................................................................................................................................................8065. Regâib Kandili..................................................................................................................................................................8366. Nevrûz...............................................................................................................................................................................8567. Kurban...............................................................................................................................................................................8768. Madde ve Mânâ Hakkında Mektup..............................................................................................................................8969. Nefs-i Emmâre Terbiyesi................................................................................................................................................9270. İmânım ve Mezhebim Nedir?........................................................................................................................................9371. Hayat.................................................................................................................................................................................9472. Bir Âyet ve Bir Kelâm-ı Kibâr Üzerine.........................................................................................................................9673. Rûm Sırrı...........................................................................................................................................................................98

Lügatçe....................................................................................................................................................................................99

i

Takdim

Keşkül ve Asâ’dan sonra, Sırrî’nin nutuklarının toplandığı üçüncü esere Nefîr-i Sırrî ismi verilmiştir. İnsanın hakikatine dâir bazı hususları ehline açan ve okuyucunun dikkatini, kendinde gizli olan hazineye çeken nutuklar, ten kabri içinde ölüm uykusunda bulunan canlara İsrafil’in sûrunu hatırlatacaktır. İlk iki kitaptan farklı olarak, Nefîr’de yer alan nev-i şahsına mahsus düz yazılar, hayat, kâmil insan, mad-de ve mânâ, nefs terbiyesi, kurban, Rûm sırrı, tarîkatin kökeni ve tarihindeki dönüm noktaları, Regâib kandili ve Nevruz gibi konularda, âşinâ olmadığımız yorumlarla hakikatin ne kadar derin bir umman olduğunu bir kez daha hatırlatmaktadır.

Destûr yâ Sâhibe’l-Meydân

Destûr yâ Sâhibe’l-Makâm

Destûr yâ Ricâlallâh

Destûr yâ Sâhibe’z-Zemân

Nefîr-i Sırrî

1

{1}

HÛ

Ben bugün geldim, öz cânımdan cânımaHem dem Nevrûz oldu, kimse farkında değil amaBu mübârek şehir mezarım, hem muzmerim1 burda aşkımaCevlân ediyor gönlüm, değdiğinde nazarı nazarımaHer putu kırmışız, şimden geru şudur demek putumaBir şirk-i azîmdir ki, yakışmaz abdiyyet şânımaNevbetimdir2 ne güzel! Cânım karışmış Cânân’ımaZevk ü safâ benim Sırrî, nefh et3 nefîrin4 uşşâkına5

1 Muzmer: Gizli, saklı. Sırrî’nin manevî güzelliğini aksettiren yüz. 2 Nevbet: Nöbet.3 Nefh etmek: Nefes üflemek.4 Nefîr: Antilop boynuzundan yapılan üflemeli çalgı. İsrafil’in borusundan ilham alınarak hazırlanmış bir der-

viş çeyizidir.5 Uşşâk: Âşıklar.

Nefîr-i Sırrî

10

{9}

HÛ

Pençe-i kahrında79 zemîn ü âsumân,80 Sultân Abdülkâdir’inÇağır ism-i pâkini, ism-i âzam bil nâmını, Sultân Abdülkâdir’inO Bâzü’l-Eşheb81 ki mürg-i dili82 yetiştirdi Hû’ya kudreti, Sultân Abdülkâdir’inMuhyî gibi Sultân oldu bize sahip, o seyyiddir mazharı, Sultân Abdülkâdir’in

Sırrî Rifâî-Kâdirî bâbının bir kıtmîridir,83 cezbesi ile çarh urur84 Sultân Abdülkâdir’inMeded senden meded yâ Ebe’l-Alemeyn85 yâ Bâzullâh Sultân AbdülkâdirMeded senden yâ Gavsullâh Sultân Abdüsselâm ayniyyet-i86 AbdülkâdirMeded senden meded efendim Muhyiddîn cemâl-i Abdülkâdir

79 Pençe-i kahr: Kahır pençesi.80 Zemîn ü âsumân: Yer ve gök.81 Bâzü’l-Eşheb: Beyaz doğan kuşu. Hazret-i Pîr Seyyid Abdülkâdir Geylânî efendimizin mahlaslarından biri. 82 Mürg-i dil: Gönül kuşu.83 Kıtmîr: Ashâb-ı Kehf’in köpeğinin adı olup tevazu sözü olarak kullanılır.84 Çarh urmak: Dönmek, sema etmek. 85 Ebe’l-Alemeyn: Hazret-i Pîr Seyyid Ahmed er-Rifâî efendimizin en meşhur mahlas-ı şerîfleri Ebe’l-Alemeyn’dir.

Neseben Hasenî ve Hüseynî olmalarına, dünyanın ve âhiretin manevî tasarrufunun manevî hüviyetlerine ve-rilmiş bulunmasına binâen, iki âlemin veya iki sancağın (alemin) babası olarak isimlendirilmiştir. Bu mânâya mebnî, Rifâî meydanlarının mihrâbında dâima iki sancak bulunur.

86 Ayniyyet: Aynısı.

Nefîr-i Sırrî

31

{27}

HÛ

Mezarımdan kalkarak, Şehâdet-i Şâh-ı Merdân yani Leyle-i Kadr yâdı...

Düldül’ün242 üstünde sallayan Zülfikâr’ınıAli’min bir resmidir, put yapma resmini esvâbını243

Bütün kemâlât-ı insâniyye açarsa sana nikâbını244

İşte o benim Ali’m, takdîs edegör celle şânını245

Ne zaman geçersen yavrum, lâ ve illâ’sınıÂrif olursun, çözersin hayat muammasını

Kim ki Şeytan’ın hocası, meleğin âmiri olmadıSarmazlar beline sır şeddi246 kuşağını

Bir mecazdır bu âlem, gör kitâbın îcâzınıÂdem ara âdemi bul, aç hilkatin247 ilk sayfasını

Sırrî’yâ oku her dem Ali’nin nâdını248

Tenezzül etsin melâik ve rûh, sende bulsun Allâh’ını

242 Düldül: Cenâb-ı Muhammed sallallâhu aleyhi ve âlihi ve sellem efendimiz hazretleri tarafından Cenâb-ı Ali efen-dimize hediye edilen beyaz renkli atın ismidir.

243 Esvâb: Elbiseler. 244 Nikâb: Peçe. 245 Celle şân: Şânı yüce olan Allah. 246 Şedd: Kuşak, Gâdir-i Hum günü Hazret-i Resûlullâh ve Hazret-i Ali efendilerimizin tarîkat verdikleri as-

haplarına kuşattıkları şal şeklindeki kumaş. Bu sünnete uyularak hâlâ Rifâiyye tarîkatinde ikrar veren erkek dervişlere şed erkânı düzenlenmektedir.

247 Hilkat: Yaratılış. 248 Ali’nin nâdı: Hazret-i Peygamber’in Uhud savaşında yaralanarak, içinde bulunmalarını reva gördükleri çu-

kurda, müşrik okçularının attığı oklar Peygamber’in üstüne kapanan Ebû Dücâne hazretlerini şehîd ettiği zaman, Hazret-i Ali’yi yanına çağırmak için zikrettiği sözler. “Nâda Aliyyen mazharu’l-acâyibu tecidhü avnen leke fi’n-nevâib küllü hammin ve gammin se-yencelî bi-velâyetike Yâ Ali Yâ Ali Yâ Ali. Meâlen: Ey hârikalara mazhar olan Ali, yetiş, ben her musibette senin yardımınla karşılaşıyorum. Her türlü dert ve gam senin velâyetinin hürme-tine zâil olur. Yâ Ali Yâ Ali Yâ Ali.”

Nefîr-i Sırrî

52

{45}

HÛ

Gönlüm dolu meveddet-i394 Ehlibeyt ile sırrım da cismim deBir Alevîyim gözüm, Gâliyyûn’dan,395 Şia’dan, Râfızî’den bileMeydan-ı aşkta boyandık kızıl kan ile Hüseynî rengeKızılbaş bir kalenderim,396 arûs-i Basra,397 Şâh-ı Rifâî’ye bende

Dü398 âlem bâzîçedir399 benim pîrimin elinde, şeyhime Hû deAllâh’ı, Resûl’ü, velîyi bulursun el ele bizim tekyemizdeAşk kâfiriyiz, îman kandil diye asılı muşâşa400 puthânemizdeNeş’e-i melâmet401 cünbüşümdür, âvâreyim hem de divâne

Bir Kâdirîyim gülüm! Sığmaz kudretim hiçbir tarifeBâzullâh yavrusuyum, konmaz mânâm aslâ hiçbir leşeSûrette ben de bir leşim ammâ, sîretim mâlum: celle şâneUğraşma isim vermeye beyim, nice ismim var her yerde

Sırrî söylesen ne? Söylemesen ne? Nedir bu meyl sohbete?Bulunsun bu sözler de bir yerlerde, kalmasın kelâmda perdeGelir kadirşinâs bir eroğlu, kuddise sırruhu okur bizim ismimizeNevbet bu nevbet, bulursun beni, ezelsiz âhiretsiz bir demde

394 Meveddet: Vüd kökünden türemiş, aşkın en şiddetli ve sonsuz hâli.395 Gâliyyûn: Hazret-i Ali şiası içinde aşırı gittiği kabul edilen zümre. 396 Kalender: Lâubalî meşrep, lâkayd, mücerred (bekâr) dervişlere verilen genel isim.397 Arûs-i Basra: Basra’nın gelini. Hazret-i Pîr Seyyid Ahmed er-Rifâî kastedilmektedir.398 Dü: İki.399 Bâzîçe: Oyuncak, oyun, eğlence.400 Muşâşa: Gösterişli.401 Melâmet: Hâiz olduğu manevî sırrı saklamak adına kınanacak hâllerden çekinmemek.

Nefîr-i Sırrî

66

[57]

HÛ

Rabbü’l-felâk,478 ibn Tâ-Hâ,479 Cenâb-ı MüctebâVücûdun ism-i âzamı, sırr-ı rûh-i ZehrâAyn-i Ali,480 mazlûm, şehîd, sertâc-ı Kerbelâ481

Niyâz edelim eşiğine, yâ İmamünâ Hasen, Mevlânâ!

Zât-ı pâkindir âb-ı çeşmân-ı Âl-i Abâ482

Mevcûdât ağlarken Hüseyn’ine, o ağlar sanaLâkin bugün bayramdır, sürûr-i enbiya ve evliyayaSafâlar getirdin, aşka aşk getirdin, ey ibn Mustafâ

Ne cilvedir? Şâdîlik ve bukâ bir arada bu bâbdaRamazan’da velâdetiniz483 bayram, mâtem-i Kübrâ ve MürtezâKadri bilmek belki cem etmektir bu hâlâtı484 irfanlaDînim, îmanım, aşkım, âyinim, gülmem, ağlamam sensin ey Şehâ

Varlık Ehlibeyt’tir, vücûdu okumak vâbestedir485 bu esmâyaSırrî, kapunda dolanan kıtmîrin zerresi ayağı tozundaNe mümkin bu perişanlıkla yâd-ı mevlid-i Ebu’ş-ŞühedâLîk,486 settârdır, şefîktir o, budur kârımız her zamanda

478 Rabbü’l-felâk: Fecr vaktinin Rabbi.479 İbn Tâ-Hâ: Hazret-i Resûlullah’ın oğlu. Hazret-i Hasen efendimiz kastedilmektedir.480 Ayn-i Ali: Hazret-i Ali’nin gözü, aynısı.481 Sertâc-ı Kerbelâ: Kerbelâ’nın baştâcı. Hazret-i Hasan efendimiz kastedilmektedir.482 Âb-ı çeşmân-ı Âl-i Abâ: Ehlibeyt’in gözlerinin suyu, yaşı.483 Velâdet: Doğum.484 Hâlât: Hâller.485 Vâbeste: Bağlı.486 Lîk: Lâkin, ama, fakat.

Nefîr-i Sırrî

75

[63]

HÛ

Tarîkat-i Aliyye ve Menşei

Gül-i gülzâr-ı kelâm-ı kadîmBismillâhirrahmânirrahîm

El-hamdü li’llâhi Rabbi’l-Âlemîn, ve’s-salâtu ve’s-selâmu alâ sırrı’l-azîm Ahmed el-Mustafâ Seyyide’l-Mürselîn ve alâ Ehlibeytihi ve Âl-i Beytihi ve evlâdihi ve ezvâcihi ve ashâbihi ve men tebiahu bi-ihsânihi ecmaîn.

E-yâ sâlik-i râh-ı hakîkat! Malûmun olsun ki, tarîkatin menbaı, menşei, mebdei, muallimi, müteallimi ve mübelliği, Cenâb-ı Muhammed Ali’dir. Tarîkat, sonradan meydana gelmiş değildir. Devr-i Cenâb-ı Âdem’den beri gelen bir sırât-ı müstakîmdir ve İslâm’ın lübbü’l-lübbüdür. Nasıl ki şerîat-i garrâ-yı Ahmediyye ve şerîat-i Muhammediyye’nin îtikadî ve amelî hususlarının delilleri ve senetleri tafsilâtlı olarak Kitâbullah ve sünnet-i Resûlullah ile sabit ise, tarîkatte füruât olan hususların da delilleri ve senetleri, Kitâbullah, sünnet-i Resûlullah ve sünnet-i ehlullah ile sabittir. Biz Muhammedîler içün meçhul yoktur. Çünki Hazret-i Allah Kitâb-ı Mûcizü’l-Beyân’ında, “Yaş ve kuru her şey bu kitapta beyân edilmiştir.” ve “Bu kitap, Kitab-ı Mübîn’dir.” buyuruyor. Demek ki iktidâ ettiğimiz şerîat nasıl gün gibi ayân ise, tarîkat de gün gibi ayân ve malûmdur! Muhammedîler, Habîb-i Kibriyâ’ya iktidâ ile îman, îtikad ve amele âit tüm meselelerde burhan sahibidir. Bu ziyâ-yı burhanın şemsi, Şems-i Hakîkat-i Mutlak, Cenâb-ı Mâşuk-i Nâzenîn aleyhi’s-salâtü ve’s-selâm efendimiz hazretleridir. Tarîkatin, senedini beyân edemiyeceği en küçük bir âdeti dahi yoktur. İnkâr damarlarına neşter vuran, kuvvet-i îmân ile sâlikini her hususta kavî kılan tek bir yol vardır: O da Tarîkat-i Aliyye’dir. Şimdi sana Tarîkat-i Aliyye’nin menşei ve silsilesi hakkında hülâsa bir malûmat arz edeyim de, bi-iznillah mutmain ol, sâliki olmak nimetine erdiğin tarîkinin kıymetini bil. Rabbim nasip ederse, hülâsa olarak arz edeceğim mevzunun, pek tafsilâtlı ve teferruatlı senetlerini de arz etmek istediğim hacimli bir eseri kaleme almak niyet ve niyâzındayım.

Cenâb-ı Resûl-i Ekrem ve Nebiyy-i Muhterem sallâllahu aleyhi ve âlihi ve sellem efendimiz hazretlerinin sır-rı olan Şâh-ı Velâyet, Sırr-ı Hidâyet, İmâmü’l-Muttakîn, Emirü’l-Mü’minîn Cenâb-ı Ali aleyhi’s-salâtü ve’s-selâm hazretleri, Efendimizden tarîkat ahz etmiş ve sırrı olması hasebiyle tarîkatin minhâcı olmuştur. Fahr-i Risâlet sallâllahu aleyhi ve âlihi ve sellem efendimiz hazretleri, Medine’ye hicret buyurduktan sonra İmâm Ali efendimizle beraber beşeriyete hakikî medeniyet hususunda bî-nazîr bir numûne-i imtisâl olan Muhammedî medeniyetinde, bir taraftan şerîati tâlim ederlerken bir taraftan da Ravza’nın sofasında Tarîkat-i Muhammediyye’nin o devirdeki ilk dervişleri sayılan Ashâb-ı Suffe’ye tarîkat tâlim etmişlerdir. Devr-i Âdem aleyhi’s-selâmdan beri gelen Tarîkat-i Ahmediyye, her nebîye bizzat rûhaniyyet-i Âl-i Âba ile tâlim edilmiş ve bütün nebîler ümmetlerinde müstaid buldukları zevâta Âl-i Âba sırrından ahz ettikleri tarîki sırren tâlim etmişlerdir. Cenâb-ı Muhammed’in cisim âleminde basar ile de müşâhade edildiği zaman, tarîkat tâlimi alenî olmuştur. Çünki devr-i saâdet öyle bir devr-i muazzamdır ki, müşâhade-i cemâl-i ilâhî, bedr-i tâm müşâhadesi gibi zâtiyyetiyle mütecellî olmuştur.

Nefîr-i Sırrî

85

[66]

HÛ

Nevrûz

Nevrûz bayramının menşei hakkında tetebbu sahibi olan kimseler dahi bazı yanlış neticelere saplanabilmek-tedirler. Nevrûz kelimesi farsça bir kelimedir. Nev yeni, rûz gün demektir. Yani yeni gün mânâsına gelir. Cenâb-ı Resûlullah sallâllahu aleyhi ve âlihi ve sellem efendimiz hazretlerinin dünyayı teşriflerinden evvel de, bazı kavim-ler arasında Nevrûz bayramı, baharın başlangıcı olarak kutlanmaktaydı. Şamanlarca Nevrûz’un bahar bayramı olarak kutlanması veya İran (Farsî) tarihinde bazı vakaların bu güne denk düşmesi nedeniyle bu günün tarihî ve kültürel olarak Farsîler için bir anlam kazanmış olması, ehl-i tasavvufun Nevrûz veya Nevrûz-ı Sultânî diye yâd ettikleri bayram ile alâkası yoktur.

Cenâb-ı Muhammed sallâllahu aleyhi ve âlihi ve sellem efendimiz hazretlerinin dünyayı teşrif ettikleri gün, en aziz gündür ve Kadir gecesinden dahi daha kıymetlidir. Efendiler efendisi sallâllahu aleyhi ve âlihi ve sellem efendi-miz hazretlerinin velâdet-i seniyyelerinden sonra en ehem ve mühim gün, Cenâb-ı İmâm Ali kerremallâhu vechehu ve aleyi’s-salâtu ve’s-selâm efendimiz hazretlerinin dünyayı teşrif ettikleri gündür. Cenâb-ı Ali efendimiz, Receb-i Şerîf’in on üçüncü günü bu âlemi şereflendirmişlerdir. Vâlide-i mâcideleri, Resûlullah efendimiz hazretlerinin “annemden sonra annem” buyurdukları Cenâb-ı Fatime bint Esed aleyha’s-selâm vâlidemiz hazretleri, peder-i âlî-şânları, Resûl-i Ekrem efendimiz hazretlerinin amcaları Cenâb-ı Ebû Tâlib aleyhi’s-selâm hazretleridir. Hazret-i İmâm Ali efendimiz, vâlidelerinin sancısının Kâbe’yi tavaf ederken tutmuş olmaları hasebiyle, Kâbe’nin içinde doğmuşlardır. Beytullah’ın içinde doğan ilk ve son insan, Hazret-i Ali efendimizdir. İmâm Ali efendimiz hazret-lerinin 13 Receb’teki hicrî doğum tarihleri, milâdî takvimde 21-22 Mart tarihine denk düşer ki, güneşin Koç bur-cuna girdiği, baharın uyanmaya, etrafın yeşillenmeye, güllerin açmaya, bülbüllerin ötmeye başladığı zamandır.

Sufî geleneği içinde Nevrûz bayramı, Hazret-i Ali efendimizin doğum günlerinin Şemsî yani güneş takvimi-ne göre kutlanmasından ibarettir. İfade ettiği başka bir mânâsı yoktur. Peki, bütün kutsal geceler kamerî/hicrî tak-vime göre takip ediliyor da, Nevrûz niçün şemsî/milâdî takvime göre takip ediliyor? Mânâ ilminde ehline malûm bize meçhûl olan nükte içinde, güneş nübüvveti (peygamberliği), ay velâyeti (evliyalığı) temsil eder. Kâinâtın Efendisi son peygamber olduğundan, içinde bulunduğumuz devir, devr-i velâyettir. Yani bizler son peygambere tâbî olan evliyanın devrini yaşıyoruz. Binâen-aleyh Resûl-i Ekrem’in doğum günleri, diğer mübarek günler ve geceler, ay takvimine göre yani velâyet devrinin saltanatı altında kutlanmaktadır. Fakat Hazret-i Ali efendimizin doğum günleri bizzat Hazret-i Resûlullah efendimiz tarafından kutlandığı içün, o günü şerâfet-i Muhammediyye altında kutluyoruz. Nevrûz, Hazret-i Ali efendimizin şemsî doğum günleri olduğundan, arz ettiğim irfânî nükte-yi verebilmek içün ehlullah tarafından bu şekilde kutlanmıştır.

Nefîr-i Sırrî

94

[71]

HÛ

Hayat

Arz peygambersiz kalmıştır ammâ velîsiz hiç kalmamıştır. Cenâb-ı Hakk, Kur’ân-ı Kerîm’de, “Biz hiçbir kavmi kendilerine bir uyarıcı göndermeden helâk etmedik.” buyurur. Bu uyarıcılar, nebî veya velî, muhakkak her kavimde bulunmuşlardır. Nebînin veya velînin söylediklerini bir an içün fikrimizde bir kenara koyalım. İnkâra mecâl olmayan, nebîyi veya velîyi tasdik ve kabulden evvel de karşında bulunan gerçeklik, senin senliğindir. Birkaç sorum olacak:

1. Şeytan’a kulluk edenler, şeytanî işler işleyenler, acaba kulluk ettikleri, sultan olarak tanıdıkları, yolunu harfiyyen güttükleri şeytanlarının şeytanîliklerinden başka bir yola özenip, “Ben şeytan gibi biriyim ammâ çok özendim acaba ara sıra evliya mı olsam?” diyor mu veya der mi?

2. Şeytan’dan daha habîs, daha mel‘ûn, daha aşağılık olan melûn Muaviye ve Yezid’in lânetullahi aleyhim ahlâkında yaşayanlar veya bu habîs ağacın dalları olanlar, acaba bu hâllerinden taviz veriyorlar mı veya “Arada bazen de Alevî olmak lâzım, çok özendim şu Alevîliğe!”diyorlar mı?

3. Şeytan’a veya Süfyanîliğe, en azından fikrî meyli olmayan hattâ bu mefhumların temsil ettikleri mânâdan habersiz, mekteplisinden en cahiline kadar avam yani sürü cinsinden yaşayanlar veya bunların en ebleh olanları-na söylenen nâdan cinsi beşer, acaba “hayat” namına yaptıklarından ızdıraba düşüyorlar mı? Hayatı tariflerinde bir değişme bahis mevzusu mu? Rutinlerinin dışına çıkmak özentileri var mı?

4. Puthânedeki putperestin, havrâdaki hahamın, manastırdaki beli zünnarlı ve samimiyetle doğru bildiği îtikad sistemi uğruna hakkı olan nefsanî paylardan dahi vazgeçmiş nicelerinin, acaba tuttukları yolda, “Arada Müslüman mı olsak? Bu gece Müslüman olalım da felekten bir gece çalalım veya nasıl oldu anlayamıyorum, bu dünya şartları, hayatın şartları, çevre şartları beni istemeden Müslümanlaştırıyor.” diye bir şikâyetleri var mı?

Muaviye ve neslinin kulları, Şeytan’ın kulları, nefsanî arzularının kulları, ahmaklıklarının kulları, puthânenin kulları, havrânın kulları, kilisenin kulları vs... Bütün zümreler vazifelerini nasıl yapıyor hiç dikkat ediyor musu-nuz? Bunların, tuttukları yola veya “hayat” dedikleri meseleye getirdikleri tariflere ne derece hassasiyet ile riâyet ettikleri hiç dikkatinizi çekiyor mu? Bu zümrelerin dışında, hayat tarifini bizzat Allah’ın kelâmı ile yapan, Mu-hammed-Ali hakîkatinin kulları olanlar veya kuluyuz diyenler de var!

Fakîrin kanaat-i âcizânem şu ki, eğer şeytanlık yapacaksam benden evvel şeytanlık yapanlar benim hâlime bakarak beni kıskanmalı. Eğer Süfyanî olacaksam, zulmüm arşı titretmeli. Eğer nefsime esir olacaksam, nefs nâmına tatmadığım lezzet kalmamalı. Eğer câmide zâhid olacaksam, alnım namazdan çürümeli. Eğer manastırda papaz olacaksam, belimdeki zünnâr lime lime olacak kadar yıpranmalı. Eğer ahmaklardan olacaksam, satma-lıyım anasını dünyanın. “Dünya yansa bana ne! Âhiret diyorlar. Aman canım, herkese ne olacaksa bana da o olacak!” derken, eblehliğim her akıllıya ibret levhası olacak kadar ileri derecede olmalı. Ammâ hepsinden biraz biraz olup da, sonra “Muhammed Ali kuluyum.” demek, ne demek? Burasını çözemedim, siz aziz ve muhterem kardeşlerime soruyorum ki, hikmet perdeleri içinde perdesini kaldırmaya muvaffak olamadığım bu hususta bel-ki fakîre yardımcı olursunuz?!