PRZEMYSŁ SPOZYWCZY56

sierpień 2020 l tom 74ŻYWNOŚĆ – ŻYWIENIE

[2] Albińska J., J. Góralski, M.I. Szynkowska, E. Leśniewska, T. Paryjczak. 2011. „Rtęć w tuszach zwierząt łownych pochodzących z terenu województwa łódzkiego”. Środkowo- Pomorskie Towarzystwo Naukowe Ochrony Środowiska. Rocznik Ochrona Środowiska 13 : 525-540.

[3] Boening D.W. 2000. „Ecological effects, transport, and fate of mercury: a general review”. Chemosphere 40 : 1335-1351.

[4] Cousins R.J., R.K. Blanchard, J.B. Moore, L. Cui., C. Green, J.P. Liuzzi, J. Cao, J.A. Bobo. 2003. „Regulation of zinc metabolism and genomic outcomes”. The Journal of Nutrition 133 : 1521-1526.

[5] Czeczot H., M. Skrzycki. 2010. „Kadm – pierwiastek całkowicie zbędny dla organizmu”. Postępy Higieny i Medycyny Doświadczalnej 64 : 38-49.

[6] Duma P., M. Pawlos, M. Rudy. 2012. „Zawartość metali ciężkich w wybranych produktach spożywczych województwa podkarpackiego”. Bromatologia i Chemia Toksykologiczna 45 (1) : 94-100.

[7] Grembacka M., A. Kaliś, P. Szefer. 2012. „Ocena zanieczyszczenia wybranych win kadmem i ołowiem”. Bromatologia i Chemia Toksykologiczna 45 (3) : 303-307.

[8] Gruca-Królikowska S., W. Wacławek. 2006. „Metale w środowisku. Cz. II. Wpływ metali ciężkich na rośli-ny”. Chemia, Dydaktyka, Ekologia, Metrologia 11 (1-2) : 41-56.

[9] Gut K., E. Marchwińska-Wyrwał, D. Rogala. 2017. „Wpływ przygotowania marchwi do spożycia na stężenie metali ciężkich w konsumowanym produkcie”. Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu 23 (4) : 240-244.

[10] Hall A.H. 2002. „Chronic arsenic poisoning”. Toxicology Letters 128 : 69-72.[11] Horoszewicz E., K. Pieniak-Lendzion, R. Niedziółka, M. Łukasiewicz. 2010. „Porównanie zawartości

wybranych metali w tkance mięśniowej oraz narządach wewnętrznych koziołków i tryczków”. Acta Scientiarum Polonorum. Zootechnica 9 (1) : 15-20.

[12] Kot A., S. Zaręba, L. Wyszogrodzka-Koma, M. Staszowska. 2011. „Ocena skażenia kadmem i ołowiem makaronów”. Bromatologia i Chemia Toksykologiczna XLIV (4) : 1065-1072.

[13] Krupa J., B. Kogut. 2000. „Zawartość kadmu i ołowiu w mięśniach, wątrobie i nerkach kóz i owiec z okolic Rzeszowa”. Żywność. Nauka. Technologia. Jakość 7 (1) : 109-116.

[14] Krzywy I., E. Krzywy, M. Pastuszak-Gabinowska, A. Brodkiewicz. 2010. „Ołów – czy jest się czego oba-wiać?”. Roczniki Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie 56 (2) : 118-128.

[15] L’yasova D., G. Schwartz. 2005. „Review. Cadmium and renal cancer”. Toxicology and Applied Pharma- cology 207 : 179-186.

[16] Łoźna K., J. Biernat. 2008. „Występowanie arsenu w środowisku i żywności”. Roczniki Państwowego Zakładu Higieny 59 (1) : 19-31.

[17] Mania M., M. Rebeniak, T. Szynal, K. Starska, M. Wojciechowska-Mazurek, J. Postupolski. 2017. „ Expo-sure assessment of the population in Poland t the toxic effects of arsenic compounds present in rice and rice-based products”. Roczniki Państwowego Zakładu Higieny 68 (4) : 339-346.

[18] Meliker J.R., A. Franzblau, M.J. Slotnick, O. Jerome. 2006. „Major contributors to inorganic arsenic intake in southeastern Michigan”. The International Journal of Hygiene and Environmental Health 209 : 399-411.

[19] Mielewska D., A. Stefanska, J. Wenta, M. Mazur, L. Bielawski, D. Danisiewicz, A. Dryzalowska, J. Fa-landysz. 2008. „Rtęć w trzech gatunkach grzyba maślak z niektórych miejsc w Polsce”. Roczniki Państwowego Zakładu Higieny 59 (2) : 147-153.

[20] Ognik K., E. Rusinek, I. Sembratowicz, J. Truchliński. 2006. „Zawartość metali ciężkich oraz azotanów (V) i azotanów (III) w owocach bzu czarnego i aronii czarnoowocowej w zależności od miejsca pozyskania i okresu wegetacyjnego”. Roczniki Państwowego Zakładu Higieny 3 : 235-241.

[21] Ognik K., E. Rusinek, I. Sembratowicz, J. Truchliński. 2006. „Influence of environmental conditions and vegetation period on trace elements contents in black chokeberry and elderberry fruits from Lublin re-gion”. Polish Journal of Environmental Studies 3a : 113-117.

[22] Pacyna E.G., J.M. Pacyna, J. Fudała, E. Strzelecka-Jastrząb, S. Hławiczka, D. Panasiuk. 2006. „Mercury emissions to the atmosphere from anthropogenic sources in Europe in 2000 and their scenarios until 2020”. Science of the Total Environment 370 : 147-156.

[23] Protasowicki M. 1991. „Long-term studies on heavy metals in aquatic organisms from river Odra mouth area”. Acta Ichthyologica et Piscatoria 21 (1) : 301-309.

[24] Rogala D., I. Hajok, R. Baranowska, A. Spychała, K. Gut. 2017. „Zanieczyszczenie czekolad związkami kadmu na polskim rynku. Regulacje prawne.” Przemysł Spożywczy 71 (9) : 32-37.

[25] Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1881/2006 z dnia 19 grudnia 2006 r. ustalające najwyższe dopuszczal-ne poziomy niektórych zanieczyszczeń w środkach spożywczych (Dz.U. L 364/5 z 20.12.2006).

[26] Rusinek E., I. Sembratowicz, K. Ognik. 2008. „Zawartość wybranych metali w owocach leśnych w zależ-ności od miejsca pozyskania”. Roczniki Państwowego Zakładu Higieny 59 (2) : 155-161.

[27] Sauerbeck D.R. 1991. „Plant, element and soil properties governing uptake and availability of heavy metals derived from sewage sludge”. Water, Air, Soil Pollution 57-58 : 227-237.

[28] Seńczuk W. 2006. Toksykologia współczesna, 360-442. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL.[29] Siebielec S., G. Siebielec. 2016. „Zawartość ołowiu w owocach”. Badania i Rozwój Młodych Naukowców

w Polsce. Nauki przyrodnicze V : 90-96.[30] Staniak S. 2014. „Źródła i poziom zawartości ołowiu w żywności”. Polish Journal of Agronomy 19 : 36-45.[31] Tkaczewska J., W. Migdał. 2012. „Porównanie wydajności rzeźnej, zawartości podstawowych składni-

ków odżywczych oraz poziomów metali ciężkich w mięśniach karpii (Cyprinus carpio L.) pochodzących z różnych rejonów Polski”. Żywność. Nauka. Technologia. Jakość 6 (85) : 180-189.

[32] Waisberg M., P. Joseph, B. Hale B. 2003. „Molecular and cellular mechanisms of cadmium carcinogen-esis”. Toxicology 192 (5) : 95-117.

[33] Williams P.N., A. Villada, C. Deacon, A. Raab, J. Figuerola, A.J. Green, J. Feldmann, A.A. Meharg. 2007. „Greatly enhanced arsenic shoot assimilation in rice leads to elevated grain levels compared to wheat and barley”. Environmental Science & Technology 41 (19) : 6854-6859.

[34] Zdrojewicz Z., A. Jagodziński, M. Kowalik. 2017. „Ryż to zdrowie – prawda czy mit?”. Medycyna Rodzin-na 20 (1) : 53-59.

[35] https://gis.gov.pl/zywnosc-i-woda/rasff/ [dostęp: 03.04.2020].

Metale ciężkie w żywności

Trzy czwarte społeczeństwa polskiego słyszało, że Pol-ska jest największym producentem jabłek w Europie. A mimo to Polacy nie mają świadomości skali tej potęgi. W badaniach opinii tylko co piąty z nas wie, że produkujemy aż 3 000 000 ton jabłek rocznie.

Polskie jabłka są wyjątkowe. Wiedzą o tym producenci so-ków, dla których koncentrat z polskich jabłek – dzięki swojej unikalnej kwasowości i walorom smakowym – jest niezbęd-nym i bardzo pożądanym składnikiem. Unikalność naszych jabłek wynika z wielu czynników: mamy nie tylko wyjątkową kulturę sadowniczą, w której mimo unowocześniania upraw zachowano ich naturalność, ale również wyjątkowe położenie geograficzne i mnogość odmian owoców.

Dzięki temu jesteśmy prawdziwą i niekwestionowaną po-tęgą – produkujemy zdecydowanie najwięcej jabłek w całej Europie, a ubiegłoroczna produkcja sięgnęła 3 000 000 ton. Mimo tych liczb świadomość skali naszej produkcji wśród Po-laków, jest niewielka.

Jak pokazują badania przeprowadzone przez SW Research na zlecenie Fundacji State of Poland, Polacy zdają sobie sprawę, że jesteśmy jednym z największych producentów jabłek na świe-cie – z taką informacją zetknęło się 74,2% respondentów. Jabłko uznajemy także za najbardziej polski owoc – wskazało tak 70,7% badanych (na drugim miejscu, z wynikiem zaledwie 12,6% upla-sowała się truskawka). Jednocześnie jednak badanie dowodzi, że niewiele wiemy o rzeczywistej skali rodzimej produkcji jabłek.

Trudności sprawiało ankietowanym wskazanie liczby ton produkowanych owoców – 41% respondentów uznało, że pro-dukujemy mniej niż 10 tysięcy ton rocznie, a 64,3% że wielkość produkcji nie przekracza 1 miliona. Tymczasem już co najmniej od dekady zbiory jabłek w Polsce oscylują wokół 3 milionów ton, a nierzadko liczba ta jest znacząco przekraczana. Jednak wartości te zależne są od kilku czynników.

Okazuje się również, że areał polskich sadów stale rośnie – najszybciej między 2012 a 2017 rokiem, gdy odnotowano 11%. wzrost (dla porównania, średnia wzrostu dla Unii Europejskiej wynosiła 0,4%).

Jabłko to owoc wdzięczny i budzący dobre skojarzenia. Do-tychczas w niewielkim stopniu wykorzystujemy naszą pozycję światowego potentata w produkcji jabłek do budowania wize-runku Polski na świecie. Jabłko jest przecież nie mniej atrakcyjne niż czekolada czy ser, na których Belgowie i Szwajcarzy od dekad budują swoją narodową markę. Dlatego wkrótce ruszymy z wy-jątkową kampanią. Będziemy przez pryzmat jabłek pokazywać to, co w Polsce najlepsze: wspaniałe warunki klimatyczne, nasze przywiązanie do natury, unikatowe położenie na mapie świata – ale także przedsiębiorczość i zaradność – deklaruje Danuta Nierada, dyrektor kreatywny Fundacji State of Poland.

/op.MM na podstawie informacji prasowej State of Poland z dnia 13.08.2020 r.

Polska – największy sad w Europie!WYDARZENIE