Embed Size (px)
Citation preview
Numer 5(88)2019
Gazeta Parafii pw. Matki Boskiej Częstochowskiej w Starachowicach
TRAKTAT O CZYŚCU ŚW. KATARZYNY Z GENUI
Data wydania 5.05.2019 r.
Życie jest dochodzeniem nie tylko do granicy śmierci, ale i do nowego Życia.
W ten sposób Krzyż stał się dla nas największą katedrą prawdy o Bogu i o człowieku
Jan Paweł II 8.06.1979r
ŚWIĘTY
PRZYPOMINA:
Rozdział II Radość dusz w czyścu i ich wzrastające uczestniczenie w Bogu 1. Z wyjątkiem Świętych w niebie nie przypuszczam, aby u kogokolwiek można spotkać zadowolenie równe temu, jakie odczuwa dusza w czyścu: wzrasta ono z każdym dniem pod wpływem działania Bożego na duszę, a to działanie wzmaga się w miarę ustępowania jego przeszkody.
2. Taką przeszkodą jest rdza grzechowa; płomień ją pożera, a równocześnie dusza coraz więcej wystawia się na działanie Boże. Jako przykład, uzmy-sławiający tę prawdę, niech nam posłuży lustro zasłonięte. Nie odbija ono promieni słonecznych; nie dla braku w słońca, co promienieje bez przestanku, lecz po prostu z powodu przeszkody, stawianej przez zasło-nę. W miarę jak zasłona znika, lustro coraz więcej nastawia się na pro-mieniowanie słoneczne.
3. W podobny sposób dusza pokryta jest rdzą grzechową, którą stale spala-ją płomienie czyścowe; i im więcej ona ginie, dusza coraz doskonałej odbija blask prawdziwego słońca, jakim jest Bóg. Stąd i zadowolenie wzrasta w miarę znikania rdzy tudzież równoczesnego odsłaniania się duszy, by wystawić się na działanie promieni Bożych. W ten sposób dobro wzrasta, znika rdza, aż wypełni się czas.
4. Przez to jednak nie zmniejsza się kara, lecz tylko czas jej trwania. Skoro jednak wola tych dusz tak całkowicie zjednoczona jest przez miłość doskonałą z wolą Boga, nie można by powiedzieć, by kara ponoszona była dla nich cierpieniem. Tak to dalece zadowolone są z rozporządzenia Bożego.
/fragmenty z traktatu/ wybrał: ks. Grzegorz
To już 99 lat. 18 maja 1920r. urodził się Karol Wojtyła, późniejszy Papież Jan
Paweł II, Święty. Wszyscy pamiętamy Jego niezwykły pontyfikat. Pamiętamy o
Nim, kiedy przypominają nam publikatory, a popularny portal tworzy specjalne
nakładki na profilowe zdjęcia. A jak z naszą pamięcią jest na co dzień?
Przez ponad 26 lat Jan Paweł II, głosząc niezliczone homilie, pouczał nas jak
postępować w codziennym życiu aby było ono zbieżne z Bożym planem. Tysią-
ce tych myśli i cytatów możemy znaleźć w publikacjach, internetowych stro-
nach, czy encyklikach. Chciejmy tylko się w nie wczytać. P.P.
Komunikat Biskupa Radomskiego
Drodzy Siostry i Bracia
Zapraszamy młodzież z całej Diecezji na wielkie święto młodości, którym staną się
Diecezjalne Dni Młodych, trwające w dniach 14-16 czerwca br.
Program Dni Młodych zawiera spotka-nia modlitewne, konferencje, świadectwa, wieczorne spotkania w kościele, warsztaty i zajęcia rekreacyjne. Nasz wspólny czas ubo-gacą występy zespołów muzycznych. Wystąpią:
Łukasz Wieczny Wieczorek, Jak Najbardziej,
Good God, Full Power Spirit. Uczestnicy Dni Młodych będą mogli
wziąć udział w 19. warsztatach tematycznych, m.in.: filmowych, fotograficznych, gier i zabaw rekreacyjnych, kulinarnych, liturgicznych, medycznych, muzycznych, perkusyjnych,
tanecznych, wokalnych, wolontariatu, teatral-nych, motywacyjno – profilaktycznych. Podczas trzydniowego spotkania będą także realizowane projekty: „Znajdź pomysł na sie-
bie”, kurs pierwszej pomocy oraz kurs samoob-rony oraz wiele innych wydarzeń, na które złożą się m.in.: pokaz filmowy, przedstawienie teatralne, gra miejska – rywalizacja grup oraz spotkania z ciekawymi gośćmi.
W przepięknym drewnianym kościele pw. św. Doroty nieprzerwanie będzie można adorować Pana Jezusa w Najświętszym Sakra-mencie. Centralnym zaś punktem każdego dnia będzie Eucharystia i Uwielbienie.
Serdecznie zapraszam młodzież całej Diecezji, a szczególnie te osoby, które w tym roku przystępują do Sakramentu Bierzmowa-nia. Serdecznie zapraszam do udziału w Dniach Młodych także księży, siostry zakon-
ne, katechetów i opiekunów świeckich z grupami młodzieży.
Z pasterskim błogosławieństwem
Biskup Henryk Tomasik
Przed stuleciem
Ś w i ę t y F l o r i a n
Wielkanoc raz jeszcze
Papież Jan Paweł II w liście apostolskim przesłanym z okazji 800-lecia Parafii św. Floriana w Krakowie jako były wikariusz tej wspólnoty napisał: Kościół w Polsce, zanim wydał własnego Świętego i Męczennika, Biskupa krakowskiego Stanisława i uzyskał w nim swojego Patrona, opierał się niejako i rósł na dojrzałych owocach świętości Kościoła Powszechnego, na świętych, których wydały inne narody. Oni byli wówczas dla naszego Kościoła drogowskazami i przewodnikami na drodze do świętości, która wnet zaczęła przynosić plon na rodzimym gruncie...Święty zaś, wzywany jako opiekun Królestwa Polskiego, stał się Patronem Miasta i Ojczyzny. Ten, który poniósł męczeństwo, gdy spieszył ze swoim świadectwem wiary, z pomocą i pociechą prześladowanym chrześcijanom w Lauriacum, stał się zwycięzcą i obrońcą w wielorakich niebezpieczeństwach, jakie zagrażają materialnemu i duchowemu dobru człowieka. Trzeba także podkreślić, że Święty Florian jest od wieków czczony w Polsce i poza nią jako Patron strażaków, a więc tych, którzy wierni przykazaniu miłości i chrześcijańskiej tradycji, niosą pomoc bliźniemu w obliczu zagrożenia klęskami żywiołowymi. Historię sprowadzenia relikwii w 1184 roku, pochodzącego z Dolnej Austrii Świętego, opisuje w kronice Jan Długosz: Papież Lucjusz III chcąc się przychylić do ciągłych próśb monarchy polskiego Kazimierza, postanawia dać rzeczonemu księciu i katedrze krakowskiej ciało niezwykłego męczennika św. Floriana. Na większą cześć zarówno świętego jak i Polaków, posłał kości świętego ciała księciu polskiemu Kazimierzowi i katedrze krakowskiej przez biskupa Modeny Idziego. Ten, przybywszy ze świętymi szczątkami do Krakowa dwudziestego siódmego października, został przyjęty z wielkimi honorami, wśród oznak powszechnej radości i wesela przez księcia Kazimierza, biskupa krakowskie-go Gedeona, wszystkie bez wyjątku stany i klasztory, które wyszły naprzeciw niego siedem mil. Wszyscy cieszyli się, że Polakom, za zmiłowaniem Bożym, przybył nowy orędownik i opiekun i że katedra krakowska nabrała nowego blasku przez złożenie w niej ciała sławnego męczennika...Na cześć św. Męczennika biskup krakowski Gedeon zbudował poza murami Krakowa, z wielkim nakładem kosztów, kościół kunsztownej roboty, który dzięki łaskawości Bożej przetrwał dotąd. Od tego czasu zaczęli Polacy, zarówno rycerze, jak mieszczanie i wieśniacy, na cześć i pamiątkę św. Floriana nadawać na chrzcie to imię. W delegacji odbierającej relikwie obecny był bł. Wincenty Kadłubek, późniejszy biskup krakowski. W 1436 r. św. Florian został zaliczony, wraz ze świętymi: Wojciechem, Stanisławem i Wacławem, do głównych patronów Polski i wspominany był w Bogurodzicy, pełniącej wówczas rolę hymnu: Święty Florianie, Nasz miły patronie, Proś za nami Gospodyna Paniej Maryjej Syna. Do czasów nam współczesnych na krakowskim Kleparzu przetrwała kolegiata z relikwiami Świętego, która w 1528 roku jako jedyna budowla ocalała z wielkiego pożaru, który strawił tą część miasta. Od tego wydarzenia uznano św. Floriana jako patrona podczas klęsk pożaru, a strażacy obrali go za swego opiekuna. Z czasem czuwał nad hutnikami, kominiarzami, garncarzami i piekarzami - zawodami ściśle związanymi ze stosowaniem ognia. Umiejscowienie kościoła przy trakcie do miasta spowodowało, że bramę i ulicę rozpoczynającą Trakt Królewski nazwano Floriańskimi. Trzykrotnie w ramach przebudowy zamierzano rozebrać mury Bramy Floriań-skiej, ale zawsze 34,5 metrowa wieża znajdowała swoich obrońców, a w XVIII wieku umieszczono na jej południowej ścianie płaskorzeźbę z wizerunkiem Świętego. W dzień św. Floriana mieszkańcy warmińskich wsi Migajny i Kaszuny odbywali tzw. pokutne dni, nazywane również zimnymi dniami. Według tradycji uczestniczyli we Mszy św., pościli i nie spożywali po-traw gotowanych, bo ogień można było rozpalić dopiero po zachodzie słońca. W Kościele wspominany jest 4 maja, w dniu męczeńskiej śmierci poniesionej za panowania cesarza Dioklecjana w 304 roku. Dzień jest rów-nież świętem Straży Pożarnej, grupy zawodowej cieszącej się w Polsce ponad 90 % zaufaniem społecznym, najwyższym pośród tych, których zawód to nie tylko profesja, ale przede wszystkim służba. W naszej parafii kapliczka z figurą Świętego znajduje się przy skrzyżowaniu ulic Długiej i Rubinowej. D.W.K
Święta Zmartwychwstania Pana to
czas w którym zagłębialiśmy się
w istotę naszej wiary. Uczestnicząc
we Mszach Św., nabożeństwach,
rezurekcyjnej procesji, zwracaliśmy
się w modlitwie ku Bogu. Na krót-
kie przypomnienie tych dni zapra-
szamy na stronę parafii do działu
„galeria” gdzie znajdują się zdjęcia
„od Palmowej Niedzieli do Rezurek-
cji”. Tekst i zdjęcia P.P
C.d. Św. Maksymilian Maria Kolbe, WIELKI ŚWIĘTY na DZIŚ i na TRUDNE CZASY
… w życiu świętych, widzimy przedziwną pieczęć Bożą, która przecina całe ich życie…
W styczniu 1941 r. doszła o. Maksymiliana tajna wiadomość, że ma być ponownie aresztowany. Radzono mu jak najusilniej, by póki czas, ukrył się. Święty jednak zbyt kochał swe, a raczej jak mówił - Niepokalanej dzieło - Niepokalanów, by tak jak za pierwszym, choćby i realnym zagrożeniem opuścić go i szukać tylko własnego bezpieczeństwa. Jak zwykł to zawsze czynić, polecił najpierw całą sprawę Niepokalanej i zwierzył się z tego zagrożenia kilku z nas. W niedzielę, 17 lutego 2019 r., minęła 78 rocznica aresztowania św. Maksymiliana. Jednak święty bardzo głęboko przeżywał wieczór w przed dzień swego aresztowania. Pożegnalna mowa ( ze wspomnień br. Pelagiusza Popławskiego) „Mówił o miłości Niepokalanej ku nam. Ja słuchałem i tylko wyrażałem mimo trwogi zgodność swej woli z tym co On mówił, co chciał mi tak osobiście i bezpośrednio przekazać. … Wreszcie przytulił moją głowę do swego serca i prosił bym za nim powtarzał: "Niepokalane Poczęcie! Niepokalane Poczęcie! Niepokalana Boża! Niepokalana Boża! Niepokalana moja! Niepokalana moja! Niepokalana nasza! Niepokalana nasza!" Modlitwa ta zakończyła spotkanie. Odszedł. Ten wieczór przed swoją męką upodobnił Ojciec Maksymilian do Chrystusowego wieczoru w Ogrojcu. Było to jak gdyby echo Chrystusowego napomnienia " Czuwajcie i módl-cie się...". Jak już wiemy z dalszych faktów, szedł Święty złożyć Bogu ostatnią ofiarę swojego życia. Nie zdawałem sobie sprawy, co za znaczenie ma to Jego aresztowanie. Wydawało mi się, że aresztowanych wówczas wywieziono do Warszawy tylko na zeznania i że wieczorem powrócą. Dziś bardziej niż wówczas uprzytamniam to sobie, że wyżej przytoczona modlitwa była ostatnim pożegnaniem na ziemi, na zawsze. I zapewne było ono nie tylko dla mnie, ale także dla wszystkich... Dlatego chce ją przekazać. Dzięki Ci, Święty Męczenniku, Ojcze Maksymilianie! Módl się i dziś za nas o wytrwanie w dobrem i prawdziwą pokutę.” 17 lutego 1941 r. został ponownie aresztowany wraz z kilkoma franciszkanami i osadzony w centralnym więzieniu gestapo na Pawiaku w Warszawie. Towarzyszami niedoli byli czterej franciszkanie: bł. o. Pius Bartosik, bł. o. Antonin Bajewski, o.Justyn Nazim i o. Urban Cieślak. Nie było to pierwsze aresztowanie o. Maksymiliana Kolbego (1894-1941) przez Niemców. Po wybuchu II wojny światowej, wraz z 34 braćmi, został 19 września 1939 roku wywieziony do przejścio-wego obozu jenieckiego w Lamsdorf (Łambinowice), skąd przewożono go jeszcze dwukrotnie - do obozu koncentracyjnego w Amtitz (Gębice), a stamtąd do obozu jenieckiego w Ostrzeszowie. O. Maksymilian powrócił do Niepokalanowa 8 grudnia 1939r w N.P.N.M.Panny. Życie św. Maksymiliana było opieczętowane PRZEDZIWNĄ wprost obecnością Matki Bożej i świętych, którzy ukochali Niepokalaną". Jego życie można porównać, z pięcioma zasadami życia siedmiu świę-tych założycieli Zakonu Serwitów, czyli Sług Maryi, Do tych pięciu punktów należało: wierność Kościołowi; użyteczność dla społeczności, w której żyli i posługi-wali; oddawanie czci Najświętszej Maryi Pannie; pogłębianie swojej wiary i dążenie do świętości oraz założenie zakonu, który miał pomagać innym w drodze do Boga. W czasie drugiego aresztowania, trafił do celi numer 103, na oddziale V. Zachęcał innych uwięzionych do ufności, nadziei i modlitwy. Za mężne wyznawanie wiary i przyznawanie się do Chrystusa, o. Maksymilian był bity i poniżany przez strażników więziennych. Z Pawiaka napisał trzy listy do franciszkanów w Niepokalano-wie, datowane na 24 lutego, 1 maja i 12 maja. Z relacji ówczesnych więźniów wynika, że ojciec Kolbe pracował w więziennej bibliotece i przebywał w izbie cho-rych. Przed Wielkanocą prowadził rekolekcje i spowiedź dla więźniów. Był spokojny, dużo się modlił, a w sytuacjach konfliktowych wpływał pozytywnie na otocze-nie. Osadzeni darzyli go szacunkiem i zaufaniem. 26 lutego dwudziestu zakonników z Niepokalanowa zgłosiło władzom niemieckim gotowość pójścia do więzienia i poniesienia wszelkich konsekwencji w zamian za uwolnienie o. Maksymiliana i pozostałych kapłanów. Prośba ta pozostała jednak bez odpowiedzi … 28 maja wraz z 303 więźniami, o. Kolbe został przetransportowany do obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau, gdzie otrzymał numer więzienny 16670. DZIŚ wiemy, że św. Maksymilian zawsze był wierny Kościołowi, odznaczał się niezwykłym nabożeństwem do Niepokalanej, starał się być użyteczny dla innych, dążył do świętości i założył Rycerstwo Niepokalanej i inne dzieła, których celem jest troską o zbawienie i uświęcenie wszystk ich ludzi przez Niepokalaną i żył TAK „ by zdobyć cały świat dla Chrystusa przez Niepokalaną” cdn.. . Zofia Falkiewicz
„Nie ma złych kapłanów. Są tylko tacy, za których wierni za mało się
modlą” (św. Jan Maria Vianney)
Pod tym hasłem odbyło się 27 kwietnia, w101 rocz. święceń św. Mak-symiliana M.Kolbe, II Ogólnopolskie Spotkanie Apostolatu " Margaret-ka" oraz grup i wspólnot modlących się za kapłanów, aby dziękować Bogu za sakrament kapłaństwa oraz prosić o nowe powołania z na-szych rodzin, wspólnot parafialnych.
Uroczystą Mszę Św. której przewodniczył o godz:11:00 i wygłosił homilię Ks.
Bp Piotr Jarecki, poprzedził Różaniec w intencji kapłanów. Bezpośrednio po
Eucharystii odbyło się Zawierzenie Niepokalanej, wszystkich "margaretek"
Na spotkaniu byli obecni członkowie katolickiej wspólnoty Cenacolo, założo-
nej przez włoską zakonnice s. Elwirę, skupiającą młodzież uzależnioną.
Uczestniczy Zjazdu wysłuchali ich świadectwa nawrócenia oraz mogli porozmawiać o nurtujących problemach. Konferencja na temat
Sakramentu kapłaństwa, wygłoszona przez ks. Bogusława Nagela - Opiekuna Krajowego Apostolatu Margaretka oraz Godzina Miło-
sierdzia poprowadzona przez Wspólnotę Guadalupe zakończyła przepiękny DZIEŃ przed Niedzielą Bożego Miłosierdzia.. Tradycyjna
grochówka z klasztornego stołu, której smak i zapach przyciąga pielgrzymów z najdalszych zakątków Polski i zaprasza kolejny raz
do Domu Naszej Matki oraz do Kaplicy Wiecznej Adoracji, w której widok Jezusa w Hostii pod Sercem Maryi, zapiera dech.. Niepo-
kalana, jakby "z nieba", w poświacie i blasku zstępuje pośród kwiatów - wyciąga swoje dłonie, na TWOJE przyjście i przytulenie cię
do Niepokalanego Serca z twoimi radościami i smutkami, aby je zanieść Bogu... każdy by chciał tam pozostać na dłużej... Niezapo-
mniane TO chwile, dla każdego z nas, 85-u osób uczestniczących z zaproszonym Ks. mgr Rafałem Grzywaczem z parafii p.w.
N.S.Jezusa z osiedla Majówka, który również otrzymał "Margaretkę" od pielgrzymów. Dostatek zimnych napoi gasił pragnienie,
a gorących dawał wzmocnienie. Ojcowska troska Franciszkanów, ich uśmiech i radość serc przepełnionych gościną, by NIKT nie był
głodny, ani też spragniony, procentuje coraz większą liczbą pielgrzymów ( było ponad 2 tys.) Ubogaceni Modlitwą wraz z BŁOGO-
SŁAWIEŃSTWEM Bp. Piotra i pieśnią na ustach, nakarmieni do syta ... trwamy nadal w nieustającej Modlitwie za naszych kapłanów,
aby wymodlić im świętość i umocnić siebie samych w wierze i miłości do Kościoła,
który jest MATKĄ …
II Ogólnopolskie Spotkanie Apostolatu " Margaretka"
Koordynator Apostolatu "Margaretka" - Zofia Falkiewicz
Adres: Parafia p.w. Matki Boskiej Częstochowskiej w Starachowicach
Starachowice 27-200 , Al. Najświętszej Maryi Panny 7
tel. kancelarii parafialnej — 500 152 994
Str.internetowa: www.parafialazy.pl / nowa str. /
E-mail: [email protected]
Nr konta: 35 2030 0045 1110 0000 0164 0230
NA FACEBOOKU: https://www.facebook.com/pages/Parafia-pw-Matki-
Boskiej-Częstochowskiej-w-Starachowicach/579311342087755
Zwiastun
ZWIASTUN - katolicki miesięcznik parafialny, ukazujący się
w parafii Matki Boskiej Częstochowskiej w Starachowicach (os. Łazy)
Redaguje Zespół: ks. Grzegorz Roszczyk,
Irena Górecka -Wrona /skład/, Renata Minda - Juda,
Paweł Perchel /zdjęcia/, Paula Rączka /str. www /, Donata Witkowska - Kowal
Współpraca przy n-rze– Zofia Falkiewicz
Przychodzi policjant do sklepu papierniczego.
– Poproszę długopis.
– Jaki?
– Nooo… Taki do wypisywania mandatów! *
Dwaj uczniowie szarpią policjanta za mundur.
– Panie policjancie, prędko, nasz nauczyciel…!
– Co się stało? Napadli go!? Biją?!
– Nie, on nieprawidłowo zaparkował. *
Żona do męża oglądającego mecz:
– Co takiego jest w tej piłce, że nie możecie bez
niej żyć?
– Powietrze.
100 LAT DLA KSIĘDZA ROBERTA!
To już VI rozpoczęcie sezonu motocyklowego
w naszej parafii. 28 kwietnia o godzinie 14.00 została
odprawiona Msza święta w intencji motocyklistów,
sprawowana przez ks. proboszcza i księdza Piotra
Wołąkiewicza, który także wygłosił kazanie. Niestety aura
pogodowa nie sprzyjała. Od rana padający deszcz spowo-
dował, że nie odbyła się parada ulicami miasta. Nie przy-
jechało też zbyt wiele osób, ale najwytrwalsi nie zawiedli.
Grupa MOTOSTAR Starachowice, stawiła się w komple-
cie. Przyjechali także, prawie w całości członkowie Klubu
Trzy Korony z Iłży. W sumie ponad 80 osób. Kilkanaście
motocykli, a inni samochodami. Swoją pomocą i prelekcją
służyli , jak zawsze policjanci, a także straż miejska.
Następnie spotkanie przeniosło się pod wiatę i namioty,
gdzie była kiełbasa z grilla, ciasto, herbata i kawa.
Dziękujemy wszystkim za udział i super atmosferę.
Ks. Grzegorz
HUMOR
Popołudniowa, koncelebrowana Eucharystia 17 kwietnia br. zgromadziła więcej para-
fian niż zazwyczaj to bywa w dniu powszednim. Intencją Mszalną objęliśmy Solenizan-
ta i niedawnego Jubilata – Ks. Roberta. Uczestnicząc w Mszy, ofiarowując modlitwę
i Komunię św. w Jego intencji, daliśmy wyraz naszej pamięci, życzliwości, wsparcia
duchowego i modlitewnego. Wyraziły to także serdeczne życzenia, które Ks. Robert
przyjął od przedstawicieli grup parafialnych. Wzruszającym był fakt obecności wśród
nas - mamy Księdza Roberta, do której z ciepłym słowem zwrócił się Ks. Proboszcz,
podkreślając Jej rolę w wychowaniu i kształtowaniu się osoby i osobowości Syna –
Kapłana. Obecni, serdecznym spojrzeniem i duchowym uściskiem obdarzyli skromną
postać rodzicielki. Kwiaty dla Solenizanta, wyśpiewane wspólnie życzenia, zaniesione
modlitwy, to wyrazy wdzięczności dla Ks. Roberta, za obecność i posługę kapłańską
w naszej wspólnocie. Szczęść Boże, na dalsze lata życia i pracy kapłańskiej! A wyśpie-
wana w życzeniach „gwiazdka” niech prowadzi i wyznacza drogę do ostatecznego
celu - Jezusa. R.M.J.
SEZON MOTOCYKLOWY ROZPOCZĘTY
Zdjęcia:
Donata
Kowal
Katolickie Stowarzyszenie Niepełno-sprawnych Świetlica "Motylkowe Wzgórze" dziękuje wszystkim, któ-rzy nas wsparli na kiermaszu ozdób świątecznych. To cegiełka od Was na naszą Pielgrzymkę do Wilna. Szcze-gólne podziękowania dla ks. Grzego-rza. Serdecznie dziękujemy!!!!
