WERELDEN2Als Nederlander van Turkse afkomst sta ik eens eindelijk stil bij de vraag welke mysterieuze eigenschappen der Nederlandse cultuur ik me eigen heb gemaakt… Tegelijkertijd vraag ik me af of dat überhaupt meerwaarde heeft voor mij. Aangezien ik een mens ben van twee culturen leef ik ook in twee werelden. Moeilijk, zou je denken, en dat is het ook wel een beetje. Want soms kom je als Turkse in een spanningsveld tussen de westerse en oosterse beschaving. En het is soms best moeilijk om daarmee om te gaan, maar dat is tegelijkertijd ook de uitdaging!

“Spanningsveld tussen westerse en oosterse beschaving”

Laten we het wagen met een aantal leuke voorbeelden. Allereerst een klassieker. Als Turk word ik geacht om me niet te focussen op mijn eigen belangen, maar op de belangen van anderen. Dit komt tot uiting binnen de welbekende gastvriendelijkheid van Turken. Dit, terwijl je van mij als Nederlander verwacht dat ik mijn ego een prominente plek toeken. Ook dat is iets wat ik me door de jaren heen deels eigen heb gemaakt. Zijn dit twee onverenigbare uitersten? Nee. Ik weet het namelijk voor elkaar te krijgen om zowel de belangen van anderen, als die van mezelf te behartigen. Al is er sprake van een compromis: het kan!

“Gastvriendelijkheid van Turken”

Waar het op neerkomt is dat ik me niet eenzijdig gedraag, dus mezelf niet sec Turks of sec Hollands gedraag. Ik zou het ook niet willen, want hoe meer culturen je kent, hoe beter je in staat bent om passend gedrag te vertonen, door namelijk het beste te halen uit twee of meer culturen. Zodoende gedraag ik me Turks en Nederlands, tegelijkertijd. Ik streef naar balans. Er valt heel wat te halen door je leven te verrijken met een andere cultuur!