Part 10: Life-Giver (7:1-17) September 15, 2013

The Story

Pagkatapos mangaral ni Jesus sa mga tao, pumunta siya sa

Capernaum. May isang kapitan doon ng mga sundalong Romano

na may aliping malubha ang sakit at naghihingalo na. Mahal niya

ang aliping ito.

Kaya nang mabalitaan niya ang tungkol kay Jesus, sinugo niya

ang ilang mga pinunong Judio para pakiusapan si Jesus na

pumunta at sagipin ang buhay ng kanyang alipin.

Nang dumating sila kay Jesus, nakiusap silang mabuti sa kanya,

"Kung maaari po sana tulungan n'yo ang kapitan, dahil mabuti

siyang tao. Mahal niya tayong mga Judio at ipinagpatayo pa niya

tayo ng isang bahay-sambahan."

Kaya sumama sa kanila si Jesus.

Nang malapit na sila sa bahay ng kapitan, sinugo ng kapitan ang

ilang mga kaibigan niya para salubungin si Jesus at sabihin,

"Panginoon, huwag na po kayong mag-abalang pumunta sa bahay

ko, dahil hindi ako karapat-dapat na puntahan n'yo. Kaya nga

hindi na rin ako naglakas-loob na lumapit dahil hindi ako

karapat-dapat na humarap sa inyo. Sabihin n'yo lang po at

gagaling na ang utusan ko. Magagawa n'yo iyon dahil may mga

sundalo ding nasa ilalim ko. Kapag sinabi ko sa isa, 'Pumunta ka

roon,' pumupunta siya. Kapag sinabi kong, 'Halika,' lumalapit siya.

At kung ano pa ang iniuutos ko sa aking alipin ay sinusunod niya."

Nang marinig ito ni Jesus, namangha siya sa kapitan at sinabi

niya sa mga taong sumusunod sa kanya, "Hindi pa ako nakakita

ng isang tao sa Israel na may ganito kalaking pananampalataya."

Nang bumalik sa bahay ang mga sinugo ng kapitan, nadatnan

nilang magaling na ang alipin.

Pagkatapos, pumunta si Jesus sa bayan ng Nain. Sumama sa

kanya ang mga tagasunod niya at ang maraming tao. Nang

malapit na sila sa pintuang bayan, nakasalubong nila ang libing

ng kaisa-isang anak ng isang biyuda. Marami ang

nakikipaglibing.

Nahabag ang Panginoon sa biyuda nang makita niya ito. Sinabi

niya sa biyuda, "Huwag kang umiyak."

Lumapit siya at hinawakan ang kinalalagyan ng patay upang

tumigil ang mga nagdadala nito. Sinabi ni Jesus, "Binata,

bumangon ka!"

Umupo ang patay at nagsalita. At ibinigay siya ni Jesus sa

kanyang ina.

Kinilabutan ang mga tao at nagpuri sila sa Diyos. Sinabi nila,

"Inalala tayo ng Diyos. Isinugo niya sa atin ang isang dakilang

propeta." At kumalat sa buong Judea at sa palibot na mga bayan

ang balita tungkol kay Jesus.

Mahirap na Takbo ng Buhay Last week, nakita natin ang ending ng sermon ng Panginoong

Jesus sa Luke 6 tungkol sa kaseryosohan ng pagsunod sa

kanyang salita. Ikinumpara niya ang nakikinig nga sa mga

salita niya ngunit hindi naman sumusunod sa isang lalaking

nagtayo ng bahay sa buhanginan. Dahil hindi matibay ang

pundasyon, nang dumating ang malaking baha, lubusang

nawasak ang bahay. Sinasabi ni Jesus na kung gusto nating

maging matibay ang buhay natin at ayaw natin itong mawasak,

seryosohin natin ang pagsunod sa kanyang mga salita.

Maraming tao ang hindi sineseryoso ang mga salita ni Jesus

kasi feeling nila, kahit hindi naman nila nasusunod ang mga

utos ni Jesus, normal pa rin namang tumatakbo ang buhay nila.

Maganda pa rin naman ang kita sa negosyo, hindi naman grabe

kung magkasakit ang mga anak, nakakakain pa naman sa

araw-araw, maganda naman ang mga grado sa eskuwelahan,

nakakabili naman ng mga gustong bilhin, masaya naman ang

pamilya. Pero dapat nating marealize na ang pagsunod kay

Jesus ay hindi naman nakasalalay sa takbo ng buhay natin,

kundi sa kung sino si Jesus para sa atin.

Dahil hindi natin kaagad naiintindihan iyon, hinahayaan ng

Diyos na maranasan natin ang hirap ng takbo ng buhay. Para

ano? Para ipakilala kung sino si Jesus at kung ano ang

kapangyarihan ng kanyang mga salita na dapat nating sundin.

Last Wednesday (Sept. 11), papunta ako ng IGSL sa QC,

pagbaba ko sa Munoz, napansin ko na dumadami ang tao.

Nakatingin sila sa taas ng billboard (30 meters siguro ang

taas). May lalaki na nasa taas (tantsa ko nasa late 20s or early

30s ang edad). Magpapakamatay. Kinabahan ako. Kasi buhay

ang nakasalalay doon. Nandoon sa tuktok ang isang lalaking

hindi na maayos ang takbo ng buhay kaya tatangkain niyang

wakasan na ang buhay niya. (Sasabihin ko mamaya kung ano

ang nangyari.) Sa mga panahong parang malapit nang matapos

ang buhay natin o kaya naman parang wala nang

patutunguhan o wala na tayong kasiyahang nararamdaman, sa

mga panahong iyon merong sinisimulang gawin ang Diyos.

Gusto ni Jesus ipakilala ang kanyang sarili sa mga tao.

Pagkatapos mangaral ni Jesus sa mga tao, pumunta siya sa

Capernaum (Luke 7:1). Hindi ba iyong parang isang guest

speaker sa isang church special event na pagkatapos magbigay

ng sermon, nabigyan ng love gift at umuwi na. Tapos na ang

kanyang tungkulin. Kundi parang isang pastor tulad ng

ginagawa ko na hindi sapat na makapagsermon lang. Kundi

iyong matiyak na napakinggan ang mga salita ni Jesus,

pinaniniwalaan at sinusunod.

Paano ngayon ipinakilala ni Jesus ang kanyang sarili sa mga

taong nakakarinig ng kanyang mga salita? Tingnan natin sa

dalawang kuwento sa Luke 7:1-17.

Jesus Our Life-Saver (7:1-10) Ilang beses na nating nakikita sa series natin sa Luke na

nagpapagaling si Jesus. Napagaling niya ang inaalihan ng

demonyo (4:31-37). Ang matinding lagnat ng biyenan ni Pedro

(4:38-41). Ang lalaking may malubhang sakit sa balat (5:12-

16). Ang lalaking paralitiko (5:17-26). Ang lalaking paralisado

ang kanang kamay (6:6-11). Lahat nga ng maysakit kaya

niyang pagalingin kung gugustuhin niya, "...all those who had

any who were sick with various diseases brought them to him,

and he laid his hands on every one of them and healed them"

(4:40). Siya iyong pambihirang doktor na makapagpapagaling

sa mga maysakit (5:31). Hindi maganda ang pagkakasakit,

pero paraan ito ng Diyos para magpakilala siya sa atin. Kung

sipon at ubo lang, medyo normal pa ang takbo ng buhay ng

pamilya n'yo. Pero kapag may kasama kayo sa bahay na

naghihingalo na, ibang usapan na iyon. Hindi na puwedeng

busy-busyhan ka lang niyan. Life and death situations are

God's way of calling us out to cry for help. Ganyan ang

nangyari sa Capernaum...

May isang kapitan doon ng mga sundalong Romano na may

aliping malubha ang sakit at naghihingalo na. Mahal niya ang

aliping ito (2). Ang kapitang ito ay tinatawag na "centurion" o

tagapamahala ng 50-100 sundalo. Isa siyang Romano, hindi Judio. Nagpapakita na ang Panginoong Jesus ay naparito hindi

lang para sa mga Judio kundi para sa lahat ng tao. Meron

siyang alipin. Siyempre sa lipunan nila, mababa ang tingin nila

sa mga ganitong tao, ang tingin lang nila ay nakedepende sa

pakinabang na makukuha nila. Pero itong kapitan,

pinapahalagahan niya ang aliping ito. Hindi ito parang isang

gamit na kapag naluma o nasira ay pwede namang palitan.

Nagpapakita ito ng pagpapahalaga ng Panginoong Jesus

maging sa mga taong mababa ang tingin sa lipunan. Kapitan ka

man o alipin, dumating si Jesus para sa kagaya mo. Mahalaga

ang buhay ng bawat isa sa atin para sa Diyos.

Naghihingalo na ang alipin, ilang sandali na lang mamamatay

na. Dinala na sa mga doktor, sinubukan na ang mga gamot,

dinala na sa ospital, wala pa rin. Parang wala nang pag-asa.

Tanggapin na lang siguro ang sitwasyon. Pero isang araw, may

nagbalita sa kapitan, siguro isa sa mga napagaling ni Jesus o

nakakita kung paano siya nagpagaling. Nabuhayan ng pag-asa

ang kapitan. Hangga't nariyan ang Panginoong Jesus, may pag-

asa, kahit naghihingalo na.

Kaya nang mabalitaan niya ang tungkol kay Jesus, sinugo niya

ang ilang mga pinunong Judio para pakiusapan si Jesus na

pumunta at sagipin ang buhay ng kanyang alipin (3).

Napakagandang larawan na makitang ang mga Judio ay

tumutulong din sa mga hindi Judio para sagipin ang buhay ng

isang alipin. Ganoon talaga kapag buhay na ng isang tao ang

nakasalalay, kailangang isantabi muna ang mga differences at

magtulung-tulong. Pero kahit anong sikap pa ng mga tao, kahit

anong pagkakaisa ang gawin natin, kung wala naman tayong

kakayahang pagalingin ang isang taong naghihingalo, wala rin.

Maliban na lang kung lalapit sila at makikiusap sa nag-iisang

makapagsasalba sa buhay ng alipin. Iyon ang request nila.

Kung hindi sumang-ayon si Jesus, siguradong patay. Tulad ng

isinakay sa ambulansya na nag-aagaw buhay, kung hindi

naman maadmit at maaccomodate sa operating room, patay!

They now feel the urgency of the situation. Nagmamadali iyan,

tumatakbo, kahit pagod, basta makarating agad ang request

kay Jesus.

Nang dumating sila kay Jesus, nakiusap silang mabuti sa

kanya...(4a). Para bang lumuluhod na sa harap ni Jesus at

nagmamakaawa, "Please...Please...Wala na kaming ibang

malalapitan..." Iyan din naman ang hirap sa ating mga tao.

Kung anu-ano pa ang sinusubukan natin o nilalapitan natin

para masolusyunan ang problema, tapos palpak naman lahat,

tapos parang last resort na lang ang Panginoong Jesus. Kapag

agaw-buhay na, wala nang posibleng human solution saka tayo

lalapit sa kanya. Kahit naman simple pa lang ang sakit, kahit

naman hindi pa malala ang problema, puwede naman nating

siyang lapitan. "Give all your worries and cares to God, for he

cares about you" (1 Pet. 5:7 NLT). Tulad noong nangyari sa

Prayer Meeting last Friday. Nakasalampak kami sa sahig. May

mga umiiyak dahil inilalapit nila ang kabigatan nila sa

Panginoon. Nakikinig ang Diyos. Tutulong siya sa atin. Dahil

ano? Dahil mabuti ba tayo at deserving of his mercy? Pakiusap

ng mga isinugo ng kapitan...

"Kung maaari po sana tulungan n'yo ang kapitan, dahil mabuti

siyang tao. Mahal niya tayong mga Judio at ipinagpatayo pa

niya tayo ng isang bahay-sambahan" (4b-5). Tutulungan ba siya

ni Jesus dahil mabuti siyang tao? Dahil mataas ang katayuan

niya sa lipunan? Dahil maganda ang reputasyon niya?

Kaya sumama sa kanila si Jesus (6a). Dahil ano? Dahil sa

kahilingan ng kapitan, hindi dahil sa kanyang kabutihan. "Who

am I, that the Lord of all the earth / Would care to know my

name / Would care to feel my hurt?.../ Not because of who I

am / But because of what You've done / Not because of what

I've done / But because of who You are." Malinaw ito dahil ang

kapitan mismo ang nagpasabi nito.

Nang malapit na sila sa bahay ng kapitan, sinugo ng kapitan

ang ilang mga kaibigan niya para salubungin si Jesus at sabihin,

"Panginoon, huwag na po kayong mag-abalang pumunta sa

bahay ko, dahil hindi ako karapat-dapat na puntahan n'yo. Kaya

nga hindi na rin ako naglakas-loob na lumapit dahil hindi ako

karapat-dapat na humarap sa inyo.... (6b-7a). Sabi ng mga

isinugo niya noong una, worthy siya. Pero siya mismo ang

nagsabi na hindi. Dalawang beses sabi niya, "Hindi ako

karapat-dapat puntahan n'yo...Hindi ako karapat-dapat

humarap sa inyo." Dahil ba Judio si Jesus at ayaw niyang

maparatangan pa ng kapwa Judio si Jesus? Pwedeng iyon ang

isang dahilan dahil itong mga Judio hindi pumapasok sa bahay

ng mga di-Judio. Pero hindi ganoon mag-isip si Jesus. Kahit

sino ka pa, basta narealize mong kailangan mo siya. At itong

kapitan, narealize niya ang totoo niyang kalagayan sa buhay,

na bagamat mataas ang posisyon, nasa kapangyarihan, wala

siyang awtoridad at kapangyarihan ng tulad ng kay Jesus.

Kahit gaano kataas ang tingin natin sa sarili natin o ng ibang

tao sa atin, hindi iyan maipapantay sa kataasan ng Panginoong

Jesus. Kahit pa anong galing ang tingin natin sa sarili natin,

balewala iyan kung ikukumpara sa magagawa ni Jesus. Iyan

ang pinaniniwalaan ng kapitan. Ang tingin niya sa sarili niya,

hindi siya karapat-dapat. Ang tingin niya kay Jesus? Pambihira

ang kapangyarihan kaya pinasabi niya kay Jesus...

Sabihin n'yo lang po at gagaling na ang utusan ko (7b). Hindi

kailangan ng gamot, hindi kailangang lumapit pa, hindi

kailangan ng technology. Just his word! At tiyak itong kapitan

na ganoon ang bisa ng mga salita ni Jesus. Hindi niya sinabi,

"Subukan n'yo pong magsalita lang at pagalingin siya, tingnan

natin baka matsambahan n'yo...Try lang ba, no choice na."

Hindi ganoon! Alam niyang magagawa iyon ni Jesus dahil kung

ikukumpara sa kanya, no match ang power ni Jesus.

"Magagawa n'yo iyon dahil may mga sundalo ding nasa ilalim

ko. Kapag sinabi ko sa isa, 'Pumunta ka roon,' pumupunta siya.

Kapag sinabi kong, 'Halika,' lumalapit siya. At kung ano pa ang

iniuutos ko sa aking alipin ay sinusunod niya" (8). Umapela ang

kapitan hindi sa kanyang awtoridad bilang kapitan, kundi sa

awtoridad ni Jesus na higit pa sa kaninumang kapitan, o

general, o presidente, o hari. Jesus has authority over all

creation, over all sicknesses, over all people. That's faith.

Believing in the authority and power of Jesus to do everything,

to do the humanly impossible.

Nang marinig ito ni Jesus, namangha siya sa kapitan at sinabi

niya sa mga taong sumusunod sa kanya, "Hindi pa ako nakakita

ng isang tao sa Israel na may ganitong pananampalataya" (9).

Si Jesus ang namangha!Sa Luke, dito lang nangyari iyon.

Palaging ang mga tao ang namamangha sa kanya. Hindi ibig

sabihing sa Israel ay walang pananampalataya ang mga tao.

But it is a call and a challenge sa mga sumusunod sa kanya at

namamangha sa mga miracles niya na hindi puwedeng

hanggang doon lang. Tulad ng kapitang ito, they must have

"great faith" (NIV). Great dahil sa dakilang kapangyarihan ng

object of our faith. This event also looks forward to the

inclusion of Gentiles in the church and the rejection of Israel.

Hindi ba't nakita natin iyan sa story ng Book of Acts. Marami sa

Israel ang tumalikod sa mensahe tungkol kay Jesus. Pero may

mga Gentiles, tulad ng kapitan din na si Cornelius na nakinig sa

mensahe ni Pedro at naligtas (Acts 10-11). Hanggang

makarating ito sa atin ngayon. Nakamamangha. Dahil may mga

taong naniwala kay Jesus, nahabag sa atin at ibinalita ito sa

mga katulad natin. Dahil para sa mga taong katulad nito,

malinaw na malinaw at kitang-kita ang ebidensiya tungkol kay

Jesus.

Nang bumalik sa bahay ang mga sinugo ng kapitan, nadatnan

nilang magaling na ang alipin (10). Malinaw na malinaw ang

ebidensiya. Kung baga sa kaso ni Napoles sa plunder, hindi na

na maidedeny na siya ay magnanakaw dahil sa mga ebidensya

laban sa kanya. Heto namang kay Jesus, malinaw na ebidensiya

para sa kanya, na ang narinig ng kapitan tungkol kay Jesus, ang

pinaniniwalaan niya, ang sinabi mismo ni Jesus, nangyari nga.

Wala nang sakit ang alipin niya. Kani-kanina lang agaw-buhay,

pero sinagip ni Jesus ang buhay.

Jesus is our life-saver, salba-bida. Nung nakita ko ang

magpapakamatay, feeling ko wala naman akong magagawa

para iligtas siya. Hindi naman ako Superman. Umalis na ko,

sumakay ng bus, at nagpray, "You alone can rescue. You alone

can save." Kahapon lang nabasa ko sa news na tinawagan ng

mga pulis ang pinsan ng lalaking ito (Lucien Junn Gacotano,

22). Umakyat din ang pinsan niya at kinausap siya para

bumaba na at huwag nang magpakamatay. Answered prayer.

Anumang pangyayari sa buhay, we must call to Jesus for help.

Habang ginagawa ko ang sermon na 'to, nabalitaan kong

isinugod sa ospital ang nanay ni Marie. I stopped what I was

doing and asked God for help. We need him to keep us alive,

para hindi tayo malunod sa rumaragasang takbo ng buhay

ngayon.

Jesus Our Life-Giver (7:11-17) Jesus is our life-saver, yes. But he is a lot more than that. Kasi

mamamatay din naman tayo. Nasagip nga ang nagtangkang

magsuicide, pero mamamatay din iyon. Iyong alipin ng

kapitan, magkakasakit ulit iyon at mamamatay din. Kaya sa

sumunod na kuwento, may patutunayan si Jesus sa atin na

higit pa doon sa naunang kuwento.

Pagkatapos, pumunta si Jesus sa bayan ng Nain. Sumama sa

kanya ang mga tagasunod niya at ang maraming tao (11).

Maraming tao. Ang iba totoong tagasunod, ang iba

nakikiusyoso lang. O nakikita si Jesus na panggarantiya sa

buhay nila ngayon, na maging maginhawa, na gumaling kapag

nagkasakit, na mapakain kapag nagutom. Ginagawa siya

sigurong life insurance. E paano kapag namatay na, sasabihin

ba ni Jesus, "Sorry, hanggang diyan na lang ako. Hindi ko na

kaya iyan. Patay na e."

Nang malapit na sila sa pintuang bayan, nakasalubong nila ang

libing ng kaisa-isang anak ng isang biyuda. Marami ang

nakikipaglibing (12). Walang asawa, iisa na lang ang anak.

Nawala pa. As good as dead na rin siya. No point of going on

with her life. Baka maging suicidal na rin ito kung walang

aalalay sa kanya. Buti na lang maraming nakipaglibing, nakita

ang kaawa-awang kalagayan ng biyuda. Sa panahon kasi noon,

ang lalaki lang halos ang kumikita. Kaya kapag nabiyuda, at

nawalan na ng anak wala na siyang ikakabuhay maliban na

lang kung may mga aalalay sa kanyang kamag-anak

(remember the story of Ruth and Naomi?). Minsan may na-

meet akong "suicidal" na. Nanay siya. Iniwan ng asawa. Isa

lang ang anak niya. Pero mga kamag-anak niya galit din sa

kanya at inaaway siya. Gusto na niyang magpakamatay kasi

feeling niya mas mainam pang mamatay kaysa naman ganito

ang buhay. When everything or everyone we love is taken

from us, parang wala nang saysay ang buhay. Sa mga

panahong tulad nito, dama ng Panginoon ang kalagayan natin...

Nahabag ang Panginoon sa biyuda nang makita niya ito. Sinabi

niya sa biyuda, "Huwag kang umiyak" (13). Oh, we have a

compassionate Savior. He is for us. He feels our pain. At siya

lang talaga ang makapagsasabi sa atin na, "Huwag ka nang

umiyak." Kapag tayo nagsabing "Huwag kang umiyak,"

balewala iyon kung hindi naman mawawala ang reason for

crying. Si Jesus lang ang makagagawa noon. He came to wipe

away our tears.

Lumapit siya at hinawakan ang kinalalagyan ng patay upang

tumigil ang mga nagdadala nito (14a). Sa panahon nila, bawal

humawak sa patay o sa kinalalagyan ng patay. Magiging

marumi sila or ritually unclean. Pero kay Jesus - he's the Holy

One of God - hindi siya magiging marumi. Balewala na iyon sa

kanya dahil buhay ng tao ang mas mahalaga. Naparito si Jesus

para gapiin ang kasalanan, ang sakit, at ang kamatayan. Kaya...

Sinabi ni Jesus, "Binata, bumangon ka!" (14b). Binata, totoo pa.

Bumangon? Patay nga. Makikinig ba iyon? Makakasunod ba

iyon? Observe here the power, the life-giving power of Jesus'

word. Sa ilang salita lang, may kapangyarihan siyang muling

makarinig ang patay, muling tumibok ang puso, muling

magkaroon ng hiningi, na maipanumbalik ang lakas.

Umupo ang patay at nagsalita (15a). Hindi "umupo ang binata"

kundi umupo ang patay para bigyang diin na patay na ito.

Ililibing na nga. Pero walang imposible sa Panginoon. Kung sa

tao wala nang kapag-a-pag-asa. "Habang may buhay may pag-

asa." Kay Jesus, "Kahit patay na, may pag-asa." Dahil siya

mismo ang Lumikha sa atin na nagbigay ng buhay. Siya rin ang

bumabawi at nagbabalik nito. Kung ang pag-asa natin kay

Jesus ay hanggang dito lang sa buhay na ito, tayo na ang

pinakakaawa-awa sa lahat ng mga tao (1 Cor. 15:19).

At ibinigay siya ni Jesus sa kanyang ina (15b). Hawig na hawig

ang mga salitang ito sa kuwento ni Propeta Elias (1 Kings

17:23) kung saan binuhay din niya ang anak ng isang biyuda at

ibinigay sa kanyang ina. But Jesus was greater than the

prophet Elijah! Hindi lang siya instrumento ng Diyos para

magbigay buhay, Jesus himself is the life-giver. Ibinigay niya

ang buhay sa binata na parang isang regalo. Ganoon din sa

biyuda, binigyan niya ng bagong buhay, bagong pag-asa. Jesus

is not just our life-saver. He is our life-giver.

You need him. Some of you here are dead, spiritually-speaking.

Patay dahil sa kasalanang naghahari sa inyo (Eph. 2:1). Pero

naniniwala ako sa kapangyarihan ng salita ni Jesus na bigyan

kayo ng buhay. We are "born again...through the living and

abiding word of God" (1 Pet. 1:23). Pakinggan n'yo ang mga

salita niya. Paniwalaan. Magtiwala sa kanya. Pumasok ka dito

na patay. Lalabas kang buhay. Sabihin mo sa kanya, "You alone

can rescue. You alone can save. You alone can lift us from the

grave. You came down to find us, led us out of death." Now that

you're alive...

Bagong Buhay Ngayong may bagong buhay na tayo dahil kay Jesus, may

bagong pananaw na rin tayo sa buhay.

A View of Self - Humility. Sa verse 16, "Kinilabutan sa takot

ang mga tao." Iyon bang nakita nila ang kapangyarihan,

kadakilaan ni Jesus, at ang sarili nilang kalalagayan.

Kinatatakutan mo ang isang tao higit na mataas ang katayuan

sa iyo. Ibig sabihin, nakita mo ang aba mong kalagayan. Kahit

ano pa ang taas ng posisyon natin, tulad ng kapitan sa

kuwento, sinasabi din natin sa Diyos in humility, "Hindi ako

karapat-dapat." Dahil nandoon ang humility sa atin, we must

let Jesus do his way. Sabi niya sa biyuda, "Huwag kang

umiyak." Hindi na nagsalita pa ang biyuda, in humility she let

Jesus do his way. Kung ikaw ay may bagong buhay na, hindi na

ang posisyon mo sa trabaho, o ang kayamanan, o ang

reputasyon ang sukatan ng buhay mo, kundi ang relasyon mo

sa Panginoon.

A View of God - Worship. "They glorified God" (v. 16). Nakita

nila ang ginawa ni Jesus, nagkaroon sila ng dahilang magbigay

papuri sa Diyos. Hindi tao ang dapat maitaas kundi ang Diyos.

Na sa pagsamba natin maipakita siya lamang ang tunay na

dakila. Kung may bagong buhay na tayo dahil kay Jesus, anong

klaseng pagsamba ngayon ang iaalay natin sa Diyos? Ang iba

sa inyo, parang patay pa rin kung sumamba sa Diyos. Walang

kabuhay-buhay.

A View of Others - Compassion. Sinabi ng mga tao, "God has

visited his people!" (v. 16). It shows the compassionate

character of God. Nakita ng Diyos ang kaawa-awang kalagayan

ng tao, dinalaw niya, hindi lang para bumisita at bumati, kundi

para pagalingin. Tulad ng ginawa ni Jesus, nahabag siya sa

biyuda. Tayo ang mga anak ng Diyos. "Be merciful, even as

your Father is merciful" (6:36). Tayo ang mga tagasunod ni

Jesus, we must have Christ-like compassion. May bagong

buhay na tayo, maraming nakapaligid sa atin ang "patay" dahil

wala sa kanila si Jesus. Don't you feel compassion for them?

Yung magpapakamatay sa Munoz, pinagtatawanan pa ng mga

tao. Narinig kong sabi ng iba, "Pinagtatagal pa." Sabi naman ng

isa, "Bumaba ka dito, tulungan kitang magpakamatay." Sa

report ng Inquirer, meron daw din na nagsabi na ice cream

vendor na malaki ang kita kasi maraming tao, "Huwag ka

munang tatalon." Nung may dumaan na karo ng patay, sabi

nila, "Hintayin mo na." Pagkaraan ng tatlong oras at hindi

natuloy magpakamatay, "Natalo ang pusta ko," sabi ng isa.

People don't value life anymore. No more compassion. Pero iba

ang mga may bagong buhay kay Jesus. Mahalaga ang buhay ng

isang tao.

A View of the World - Mission. Sinabi ng mga tao, Isinugo

niya sa atin ang isang dakilang propeta (v. 16). Narecognize

nila na si Jesus (bagamat higit pa sa isang propeta) ay sugo na

galing sa Diyos. Ibig sabihin, naparito siya with a sense of

mission from God - na ipangaral ang kanyang mga salita. We

have the same mission. Hindi lang sa Pilipinas kundi sa ibang

bansa din. Kaya nga tinulungan ni Jesus ang kapitan na hindi

naman Judio. Kung mag-abroad kayo, huwag n'yong isiping

mas mabuti ang kalagayan ng mga tao doon, pareho din naman

silang mga patay. You have a mission field there. At kung

nasaan man tayo, ang mission natin ay ikalat an gbalita

tungkol kay Jesus. Nagtapos ang kuwento natin dito, At

kumalat sa buong Judea at sa palibot na mga bayan ang balita

tungkol kay Jesus (17). Lumabas ang balita, hindi itinago. Iyon

din ang utos sa atin, "Go and make disciples" (Matt. 28:19).

Sabi niya sa verse 18, "All authority in heaven and on earth has

been given to me." Ang sakit sumusunod kay Jesus. Ang patay

nakikinig sa kanya at bumabangon. Ikaw pa kaya na may

buhay at binigyan na ng bagong buhay?

Jesus is the Life, the Only Life Kapag si Jesus ang iyong buhay, mag-iiba ang pananaw mo sa

buhay, mag-iiba ang takbo ng buhay mo. Ang dalawang

himalang nakita natin sa kuwento ngayon ay isang

"demonstration," hindi ito ang "solution" sa hirap ng takbo ng

buhay. Hindi niya sinasabi dito sa kapitan, "Malungkot ka dahil

sa alipin mong naghihingalo. Wag kang mag-alala pagagalingin

ko siya." Mamamatay din naman ang aliping iyon di ba?

Sinasabi niya, "Nandito ako." Hindi niya sinasabi sa biyuda,

"Umiiyak ka dahil sa anak mong namatay. Huwag ka nang

umiyak, ibibigay ko siya ulit sa iyo." Paano kung mamatay iyon

ulit? Sinasabi niya, "Nandito ako." He is not just life-saver. He is

not just life-giver. He himself is our life.

Mabibigo tayo sa buhay kung maghahanap pa tayo ng iba.

Alam n'yo kung bakit magpapakamatay iyong nasa Munoz?

Iniwan daw siya ng girlfriend niya na nangangaliwa sa kanya

at umuwi na sa probinsiya. He's looking for love, he must be

looking for Jesus. Nabasa ko sa Inquirer na noong araw ding

iyon, meron pang isang lalaki na janitor na umakyat din sa

billboard sa Magallanes at magpapakamatay din. Ang dahilan?

Limang araw na ang nakaraan nang iwanan naman siya ng

asawa niya. People around us, tulad natin, we are looking for

love para magkaroon ng saysay ang buhay natin. We are

looking at the wrong places. We must be looking to Jesus. He is

our Life. At kapag naranasan natin iyon, masasabi din natin

tulad ng awit na 'to, "Your unfailing love is better than life

itself" (Psa. 63:3 NLT).