picasso

– <<Ζωγραφίζω τα αντικείμενα όπως τα σκέφτομαι , και όχι …όπως τα βλέπω>>

– Το φαινόμενο της προσωπικότητας και του έργου του Πικάσσο, χαρακτήρισε ολόκληρο τον 20ο αιώνα. Δεν υπήρξε ζωγράφος που να τον αγνόησε και να μην επηρεάστηκε από αυτόν. Ο Πικάσσο δεν ήταν ο τύπος του λόγιου καλλιτέχνη που μας άφησε , μακροσκελή κείμενα να μιλούν περί ζωγραφικής και περί τέχνης γενικότερα. Έκρινε ότι η εικαστική σκέψη καταγράφεται στο έργο του ζωγράφου και οφείλει να εκφράζεται μέσα από αυτό και μόνο. Δεν <<καταλάβαινε>> ή δεν ήθελε να <<καταλαβαίνει>> όλα τα περίεργα που φλέρταραν τη ζωγραφική και δεν είχαν σκέψη με την όραση , ακόμα και αν αυτά ήταν της μόδας. Επίσης δεν συγχωρούσε την άγνοια που είναι καλυμμένη με το μανδύα του σνομπισμού. Γι’αυτό δεν έλειψαν και οι στιγμές που με χιούμορ και σκωπτική διάθεση σχολίαζε καταστάσεις υπερασπιζόμενος πάντα τη ζωγραφική, την ελευθερία της ,την αλήθεια της, την ακεραιότητά της.

Βιογραφικό • Ο Πάμπλο Ντιέγο Χοσέ Φρανθίσκο ντε Πάουλα Χουάν Νεμοπουθένο Μαρία ντε λος Ρεμέδιος

Θιπριάνο ντε λα Σαντίσιμα Τρινιδάδ Ρουίθ υ Πικάσο ή απλά Πάμπλο Πικάσο (25 Οκτωβρίου 1881- 8 Απριλίου 1973) ήταν Ισπανός ζωγράφος.Είναι ένας από τους κυριότερους Ισπανούς εκπροσώπους της τέχνης του 20ου αιώνα, συνιδρυτής μαζί με τον Ζώρζ Μπράκ του κυβισμού και με σημαντική συνεισφορά στην διαμόρφωση και εξέλιξη της μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης.

• Γεννήθηκε στην Μάλαγα της Ισπανίας οπού πέρασε και τα 10 πρώτα χρόνια της ζωής του. Τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής, τα έλαβε από τον πατέρα του ο οποίος δίδασκε σε διάφορες ακαδημαϊκές σχολές.Ο ίδιος ο Πικάσο ξεκίνησε να ζωγραφίζει σε πολύ μικρή ηλικία και έδειξε από νωρίς δείγματα του ταλέντου του. Το 1891 η οικογένεια του μετακόμισε στην Λα Κόρουνια οπού έζησε και τα υπόλοιπα 4 χρόνια, σπουδάζοντας στην τοπική σχολή καλών τεχνών. Η οικογένεια εγκαταστάθηκε στην Βαρκελώνη το φθινόπωρο του 1895,και ο Πάμπλο έγινε δεκτός στην Τοπική Ακαδημία Καλών Τεχνών(La Llotja), οπού είχε προσληφθεί ο πατέρας του ως καθηγητής του σχεδίου. Η οικογένεια ήλπιζε ότι ο γιός της θα σημείωνε επιτυχία ως ακαδημαικός ζωγράφος, και το 1897 η μελλοντική φήμη του στην Ισπανία φαινόταν εξασφαλισμένη. Τον ίδιο χρόνο το έργο του ‘’Επιστήμη και συμπόνια’’ όπου για το πρόσωπο του γιατρού είχε ποζάρει ο πατέρας του έτυχε διακρίσεως στην έκθεση Καλών Τεχνών της Μαδρίτης. Ο Πάμπλο Ρούιθ έφυγε για τη Μαδρίτη το φθινόπωρο του 1897 και έγινε δεκτός στην βασιλική ακαδημία του Σαν Φερνάντο. Βρίσκοντας όμως την διδασκαλία εκεί χωρίς νόημα, περνούσε ολο και περισσότερο τον καιρό του αποτυπώνοντας την ζωή γύρω του, στο καφενείο,στους δρόμους,στα πορνεία και στο Πράδο,οπου ανακάλυψε την Ισπανική ζωγραφική. Έγραψε ‘’ο Βελάσκεθ πρώτης κατηγορίας Ελ Γκρέκο έχει ζωγραφίσει κάποια υπέροχα κεφάλια, Ο Μουρίγιο δεν με πέίθει σε όλα του τα έργα’’,όπως λ.χ του Γκόγια,θα αιχμαλωτίσουν την φαντασία του Πικάσο σε δίαφορες περιόδους της μακρόχρονης σταδιοδρομίας του.Ο Πικάσο αρρώστησε την άνοιξη του 1889 και πέρασε την υπόλοιπη χρόνία αναρρώνοντας στο Καταλανικό χωρίο Όρτα Ντέ Έμπρο με συντροφιά τον φίλο του από την Βαρκελώνη Μανουέλ Παλάρες. Όταν ο Πικάσο επέστρεψε στην Βαρκελώνη στις αρχές του 1899,ήταν άλλος άνθρωπος,είχε παχύνει,είχε μάθει να ζεί μόνος του στην ύπαιθρο,μιλούσε Καταλανικά,και το σπουδαιότερο είχε πάρει την απόφαση να διακόψει την καλλιτεχνική του εκπαίδευση σε σχολές ζωγραφικής και να αγνοήσει τα σχέδιοα της οικογένειας του για το μέλλον του.Άρχισε ακόμη να δίχνει σαφή προτίμηση στο επίθετο της μητέρας του και επέγραφε πιο συχνά τα έργα του ως Π.Ρ.Πικάσο(από τα τέλη του 1901 εγκατέλειψε εντελώς το επίθετο Ρουίθ).Το 1900 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και συγκεκριμένα στην Μονμαρτρη,που αποτελούσε σημαντικό κέντρο της καλλιτεχνικής ζωής.

Έργο

• Λόγω της ποικιλομορφίας αλλα και της χρονικής έκτασης που παρουσιάζει το έργο του Πικάσο,χωρίζεται συνήθως σε διαφορετικές περιόδους.Η κυριότερες από αυτές είναι:

• Μπλέ ή γαλάζια περίοδος(1901-1904)

• Ρόζ ή ρόδινη περίοδος(1905-1907)

• Αναλυτικός κυβισμός(1907-1912)

• Συνθετικός κυβισμός(1912-1915)

• Γαλάζια Περίοδος –Η Ζωή (κυριαρχεί το

χρώμα ΜΠΛΕ,ζωγραφίζει τον πόνο και τη

δυστυχία )

• Ροζ Περίοδος – Άνθρωποι του Τσίρκου

(κυριαρχεί το ΡΟΖ χρώμα και η αισιοδοξία

)

Προσωπική Ζωή • Πρώτη σύζυγος του Πικάσο ήταν η Ρωσίδα χορεύτρια

Όλγα Κοκλόβα.Στις αρχές Μαρτίου του 1961 σε ηλικία 79 ετών,ο Πάμπλο Πικάσο παντρεύτηκε την 34χρονη Ζακλίν Ρόκ,μοντέλο, μελαχρινή με πράσινα μάτια,την οποία απαθανάτισε σε αρκετούς πίνακές του.Ο γάμος, όχι θρησκευτικός, τελέσθηκε εν πλήρει μυστικότητα στο Βαλορί της Κυανής Ακτής και ήταν ο δεύτερος και για τους δύο.

Γκερνίκα

• Η Γκερνίκα (Guernica στα Ισπανικά ή Γκουέρνικα, με λατινική απόδοση στα ελληνικά), είναι ο διασημότερο ίσως έργο του Πάμπλο Πικάσο. Αυτός ο τεράστιος καμβάς(3,54x7,82 m) περιγράφει την απανθρωπιά, την βιαιότητα και την απόγνωση του πολέμου. Ήταν παραγγελία της δημοκρατικής κυβέρνησης της Ισπανίας για την διεθνή έκθεση του Παρισιού το 1937.Ο Πικάσο εμπνεύστηκε το έργο του όταν, στις 26 Απριλίου της ίδιας χρονιάς του Ισπανικού εμφυλίου πολέμου, Γερμανοί πιλότοι τις αεροπορίας των εθνικιστών βομβάρδισαν την κωμόπολη Γκερνίκα της χώρας των Βάσκων. Στο βομβαρδισμό εκείνο σκοτώθηκαν 1650 άνθρωποι και ισοπεδώθηκε το 70% της πόλης και 32 τόνους εκρηκτικά.

• Ο Πικάσσο πληροφορήθηκε τα γεγονότα από την εφημερίδα Le Soir, μόνο την 1η Μαΐου και το ολοκληρώνει στις 3 Ιουνίου του 1937

• Ο Πικάσο απέφυγε να ζωγραφίσει αεροπλάνα, βόμβες ή ερείπια. Οι δύο κυρίαρχες μορφές του έργου είναι ένας ταύρος και ένα πληγωμένο άλογο με διαμελισμένα κορμιά και τέσσερις γυναίκες που ουρλιάζουν κρατώντας νεκρά μωρα. Αρχικά ο Πικάσο πειραματίστηκε με χρώμα, αλλά τελικά κατέληξε στο άσπρο-μαύρο και αποχρώσεις του γκρι,καθώς θεώρησε ότι έτσι δίνει μεγαλύτερη ένταση στο θέμα .Πολλές φορές μετακίνησε φιγούρες και μορφές πρίν καταλήξει στην οριστική τους θέση. <<Η αφαίρεση του χρώματος και του αναγλύφου αποτελεί διακοπή της σχέσης τού ανθρώπου με τον κόσμο: όταν διακόπτετε, δεν υπάρχει πια η φύση ή η ζωή>>

• Η Γκέρνικα έμεινε στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης για πολλά χρόνια και ο Πικάσσο είχε δηλώσει πως δε θα επέστρεφε στην Ισπανία προτού αποκατασταθεί πλήρως η δημοκρατία .Το 1974 υπήρξε συμβάν βανδαλισμού του έργου με κόκκινη μπογιά σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη σφαγή του Μάι Λάι στο Βιετνάμ. Το 1981 Η Γκερνίκα επιστράφηκε στην Ισπανία και εκτέθηκε αρχικά στο Cason del Buen Retiro και κατόπιν στο Μουσείο ντελ Πράδο,προστατευμένη με αλεξίσφαιρο τζάμι και οπλισμένους φρουρούς ,για το φόβο νέου βανδαλισμού. Το 1992 ο πίνακας μεταφέρθηκε στην σημερινή του θέση στο Εθνικό Μουσείο Τέχνης Βασίλισσα Σοφία στη Μαδρίτη, του οποίου έγινε το διασημότερο και σπουδαιότερο έκθεμα.

• Λέγεται πως όταν οι Γερμανοί εισήλθαν στο Παρίσι κατά τον Β

Παγκόσμιο Πόλεμο, στην προσπάθειά τους να βρουν καλλιτεχνικούς

θησαυρούς και να τους κατασχέσουν, ένας Γερμανός Αξιωματικός

έδειξε σε φωτογραφία τον πίνακα <<Γκερνίκα>> στον ίδιο τον

Πικάσσο που είχε προσαχθεί ρωτώντας τον : -Αυτόν τον πίνακα

εσείς τον κάνατε; Και εκείνος απάντησε με θάρρος : Όχι,εσείς !

• ΚΥΒΙΣΜΟΣ – Η εικόνα της

πραγματικότητας δίνεται με κύβους

παραλληλόγραμμα , τρίγωνα και

τετράγωνα. Δίνει τολμηρά μια άλλη

διάσταση στο χώρο.

• Αναλυτικός Κυβισμός η εικόνα σχεδόν

αποσυντήθεται και φτάνει το έργο στα όρια

της αφηρημένης τέχνης.

• Ηταν το 1947 όταν ο 65χρονος τότε Πάμπλο Πικάσο, καταξιωμένος στο διεθνές στερέωμα της τέχνης (και έχοντας πρωτοπαρουσιάσει την «Γκερνίκα» δέκα χρόνια πριν στο Παρίσι) εξέπληξε τους πάντες: «δραπέτευσε» από το μεταπολεμικό Παρίσι με σκοπό να ξεκινήσει την μαθητεία του στο _ τότε σχεδόν άγνωστο _ εργαστήριο Μαντούρα στο Βαλορί της Νότιας Γαλλίας. Τα παιχνιδιάρικα έργα που δημιούργησε στην περιοχή αυτή, σε διάστημα μεγαλύτερο των δύο δεκαετιών, παριστάνουν ζώα και ανθρώπους φιλοτεχνημένα σε πηλό και αντιπροσωπεύουν μια σημαντική περίοδο στα τελευταία χρόνια της καριέρας του. Αυτή, η λιγότερη γνωστή, πτυχή της δημιουργίας του μεγάλου καλλιτέχνη αναδεικνύεται μέσα από μια νέα δημοπρασία.

• Η κατσίκα ,1950

• Η κυοφορούσα γυναίκα , 1950-59

Νίκος Χατζηκυριάκος - Γκίκας

• Ο Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας γεννήθηκε στην Αθήνα στις 26 Φεβρουαρίου 1906. Μαθητής του Παρθένη στην Αθήνα, έφυγε για το Παρίσι, όπου σπούδασε Γαλλική Φιλολογία και Αισθητική στη Σορβόνη, και Ζωγραφική και Χαρακτική στην Academie Ranson με δασκάλους τον Bissiere και τον Δ. Γαλάνη. Πραγματοποιεί την πρώτη του έκθεσηστο Παρίσι το 1923 και στη συνέχεια συμμετέχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις. Η πρώτη του ατομική έκθεση οργανώνεται το 1927 στο Παρίσι στην Galerie Percier, και παρουσιάζεται από τον Maurice Ranyal. Στην Αθήνα εκθέτει για πρώτη φορά το 1928, με τον γλύπτη Μιχ. Τόμπρο.

• Στα 1935-1937 ο Γκίκας συνεργάζεται με τον Δημ. Πικιώνη, τον Τ. Παπατζώνη και τον Σ. Καραντινό στην έκδοση του περιοδικού Το Τρίτο Μάτι. Το 1941 εκλέγεται καθηγητής στην έδρα του Σχεδίου της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου, όπου και δίδαξε έως το 1958. Το 1972 εκλέγεται τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθνών και το 1986 επίτιμο μέλος της Royal Academy of Arts του Λονδίνου. Ανακηρύσσεται επίτιμος διδάκτωρ της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1982) και επίτιμος διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1991).

• Περισσότερες από 50 εκθέσεις του καλλιτέχνη έχουν οργανωθεί κατά καιρούς στην Αθήνα, το Παρίσι, Λονδίνο, Γενεύη, Βερολίνο, Ν. Υόρκη κ.α. Έργα του Γκίκα βρίσκονται σε πολλές ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, καθώς και σε μουσεία, όπως στο Musee d’ Art Moderne - Παρίσι, στην Tate Gallery - Λονδίνο, στο Metropolitan Museum of Art - Ν. Υόρκη, στην Εθνική Πινακοθήκη των Αθηνών κ.α. Με τη δωρεά το Ν. Χ. Γκίκα στο Μουσείο Μπενάκη του σπιτιού και του ατελιέ του, μαζί με όσα έργα είχε διατηρήσει στην προσωπική του συλλογή, δημιουργήθηκε το 1990 η Πινακοθήκη Γκίκα, που λειτουργεί ως παράρτημα του Μουσείου.

• Εκτός από τη ζωγραφική, ο Γκίκας ασχολήθηκε δημιουργικά και με τη γλυπτική, τη χαρακτική, τη σκηνογραφία και την εικονογράφηση βιβλίων. Και ακόμα συνέγραψε βιβλία, άρθρα και μελέτες για την Αρχιτεκτονική και την Αισθητική, καθώς και δοκίμια για την ελληνική τέχνη.

ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ PABLO PICASSO. 1. Δεν ψάχνω , βρίσκω.

2. Η νιότη δεν έχει ηλικία.

3. Εάν υπήρχε μόνο μία αλήθεια , δεν θα μπορούσε να ζωγραφίσει κανείς 100 πίνακες με το ίδιο θέμα.

4. Αρχίζω με μία ιδέα και αυτό στη διαδρομή γίνεται κάτι άλλο.

5. Το να κάνεις κάποιον να σε μισήσει είναι πιο δύσκολο , από το να τον κάνεις να σε αγαπήσει.

6. Η τέχνη είναι ένα ψέμμα , που μας κάνει να αντιληφθούμε την αλήθεια.

7. Ο σκοπός της τέχνης είναι το ξεσκόνισμα της καθημερινής ζωής των ψυχών μας.

8. Όλα τα παιδιά είναι καλλιτέχνες.Το πρόβλημα είναι να παραμείνουν καλλιτέχνες όταν μεγαλώσουν.

9. Πάντα κάνω αυτό που δεν μπορώ , ωστέ αυτό να με κάνει να μάθω πώς να το κάνω.

10. Η μητέρα μου, μου εάν γίνεις στρατιώτης θα γίνεις στρατηγός. Εάν γίνεις καλόγηρος θα γίνεις Πάπας. Αντί αυτών έγινα ο ζωγράφος Πικάσσο.

11. Η πράξη είναι το θεμελιώδες κλειδί της επιτυχίας.

12. Η διάνοια του Αϊνστάιν μας οδήγησε στη Χιροσίμα.

13. Δεν γερνάμε , ωριμάζουμε.

14. Τα κομπιούτερς είναι άχρηστα , δίνουν μόνο απαντήσεις.

15. Όσο γερνάει ο άνθρωπος , ο άνεμος τον χτυπά πιο δυνατά στο πρόσωπο.

16. “Όλοι θέλουν να καταλάβουν τη ζωγραφική. Γιατί δεν προσπαθούν να καταλάβουν το κελάηδημα των πουλιών; Τους αρέσει η νύχτα, ένα λουλούδι, τόσα πράγματα γύρω τους, χωρίς να τα καταλαβαίνουν. Γιατί πρέπει οπωσδήποτε να καταλάβουν τη ζωγραφική;”