POMOCPOMOC PUBLICZNAPUBLICZNA WW PODATKACHPODATKACH LOKALNYCHLOKALNYCH

--

PORADNIKPORADNIK DLADLA PRZEDSIĘBIORCÓWPRZEDSIĘBIORCÓW

Urząd Miejski w Stargardzie Szczecińskim

kwiecień 2009

Szanowni Przedsiębiorcy

Zagadnienia związane z pomocą publiczną dla przedsiębiorstw zawsze

cieszyły się duŜym zainteresowaniem przedsiębiorców. W związku z

członkostwem Polski w Unii Europejskiej zdecydowanie poszerzył się wachlarz

moŜliwości sięgnięcia po środki pomocowe. Jako miasto aktywnie wspierające

rozwój przedsiębiorczości postanowiliśmy, wychodząc naprzeciw Państwa

oczekiwaniom, przygotować poradnik dotyczący problematyki stosowania

pomocy publicznej w podatkach lokalnych. Chciałbym wyrazić nadzieję, iŜ

będzie on dla Państwa swoistym kompendium wiedzy w zakresie pomocy

publicznej, z której moŜecie Państwo korzystać, prowadząc działalność

gospodarczą na terenie Stargardu Szczecińskiego.

Poradnik ma na celu przybliŜyć Państwu obszerną i często zawiłą

tematykę związaną ze wsparciem przedsiębiorczości ze środków publicznych

jak i udzielić Państwu odpowiedzi na interesujące Państwa pytania w tym

zakresie. Proszę potraktować niniejszy poradnik jako uzupełnienie i

usystematyzowanie w przejrzystej i przystępnej dla Państwa formie informacji,

jakie moŜecie Państwo równieŜ uzyskać nawiązując kontakt bezpośrednio z

naszymi urzędnikami, którzy z przyjemnością pozostają do Państwa dyspozycji i

słuŜą Państwu poradą.

Mam nadzieję, iŜ niniejszy poradnik okaŜe się dla Państwa pomocny i

przyczyni się do efektywnego wykorzystywania środków pomocy publicznej a,

co za tym idzie, do wzrostu wartości Państwa przedsiębiorstw i długotrwałego

rozwoju społeczno-gospodarczego naszego Miasta.

Z wyrazami szacunku

Sławomir Pajor

Prezydent Miasta

2

SPIS TREŚCI

1. 1. POMOCPOMOC PUBLICZNAPUBLICZNA – – PODSTAWOWEPODSTAWOWE ZAGADNIENIAZAGADNIENIA 44

1.1. POJĘCIE , ISTOTA I FORMY POMOCY PUBLICZNEJ 41.2. PODSTAWOWE POJĘCIA ZWI ĄZANE Z POMOCĄ PUBLICZN Ą 71.3. POLSKIE I WSPÓLNOTOWE PODSTAWY PRAWNE POMOCY PUBLICZNEJ 111.4. PODSTAWY UDZIELANIA POMOCY PUBLICZNEJ – PROGRAMY POMOCOWE I POMOC INDYWIDUALNA 151.5. PRZYKŁADY DZIAŁA Ń MOGĄCYCH STANOWIĆ POMOC PUBLICZN Ą 17

2. C2. CHARAKTERYSTYKAHARAKTERYSTYKA ULGULG WW SPŁACIESPŁACIE ZOBOWIĄZAŃZOBOWIĄZAŃ NANA PODSTAWIEPODSTAWIE PRZEPISÓWPRZEPISÓW

OORDYNACJARDYNACJA PODATKOWAPODATKOWA 2020

2.1. RODZAJE ULG PODATKOWYCH 202.2. RODZAJE POMOCY PUBLICZNEJ UDZIELANEJ W FORMIE ULG PODATKOWYCH 242.3. POMOC DE MINIMIS 262.4. WYŁĄCZENIA Z POMOCY 282.5. ZAŚWIADCZENIA O POMOCY DE MINIMIS 312.6. BADANIE I OBLICZANIE POMOCY PUBLICZNEJ ORAZ OCENA SYTUACJI PRZEDSIĘBIORCY 34

3. P3. POMOCOMOC NANA ROZWÓJROZWÓJ MAŁYCHMAŁYCH II ŚREDNICHŚREDNICH PRZEDSIĘBIORCÓWPRZEDSIĘBIORCÓW 4646

3.1. CHARAKTERYSTYKA POMOCY 463.2. WYŁĄCZENIA Z POMOCY 503.3. WARUNKI OTRZYMANIA POMOCY 54

4. I4. INNENNE RODZAJERODZAJE POMOCYPOMOCY 5757

4.1. POMOC NA ZATRUDNIENIE 574.2. POMOC NA SZKOLENIA 604.3. POMOC W ROLNICTWIE 624.4. POMOC W TRANSPORCIE 654.5. POMOC W KONTEK ŚCIE ZMIAN KLIMATYCZNYCH I NA INNE DZIAŁANIA ZWI ĄZANE Z OCHRONĄ ŚRODOWISKA 68

5. P5. PROGRAMYROGRAMY POMOCOWEPOMOCOWE OBOWIĄZUJĄCEOBOWIĄZUJĄCE NANA TERENIETERENIE STARGARDUSTARGARDU SZCZECIŃSKIEGOSZCZECIŃSKIEGO

WYNIKAJ ĄCEWYNIKAJ ĄCE ZZ AKTÓWAKTÓW PRAWAPRAWA MIEJSCOWEGOMIEJSCOWEGO 7979

5.1. WPROWADZENIE 795.2. PROGRAM REGIONALNEJ POMOCY INWESTYCYJNEJ DLA PRZEDSIĘBIORCÓW NA TERENIE MIASTA STARGARDU

SZCZECI ŃSKIEGO 805.3. PROGRAM POMOCY NA REALIZACJ Ę NOWYCH INWESTYCJI ORAZ NA TWORZENIE NOWYCH MIEJSC PRACY W FORMIE

POMOCY DE MINIMIS 94

3

1. 1. POMOCPOMOC PUBLICZNAPUBLICZNA – – PODSTAWOWEPODSTAWOWE ZAGADNIENIAZAGADNIENIA

1.1. P1.1. POJĘCIEOJĘCIE , , ISTOTAISTOTA II FORMYFORMY POMOCYPOMOCY PUBLICZNEJPUBLICZNEJ

�� W jaki sposób naleŜy rozumieć pojęcie pomocy publicznej?W jaki sposób naleŜy rozumieć pojęcie pomocy publicznej?

Komisja Europejska (KE) nie zdefiniowała wprost pojęcia pomocy publicznej. Art. 87

ust. 1 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (Traktat WE) określa jedynie, Ŝe

poza wyjątkami określonymi w aktach prawa wspólnotowego „[…] wszelka pomoc

przyznawana przez Państwo Członkowskie lub przy uŜyciu zasobów państwowych w

jakiejkolwiek formie, która zakłóca lub grozi zakłóceniem konkurencji poprzez sprzyjanie

niektórym przedsiębiorstwom lub gałęziom produkcji, jest niezgodna ze wspólnym rynkiem w

zakresie, w jakim wpływa na wymianę handlową między Państwami Członkowskimi”.

Zapis art. 87 ust. 1 Traktatu WE oznacza de facto, Ŝe pomoc państwa jest zasadniczo

niezgodna ze wspólnym rynkiem, a zatem niedopuszczalna. W związku z powyŜszym

uznaje się, Ŝe pomocą publiczną jest wsparcie udzielane przedsiębiorstwu, o ile spełnia ono

łącznie następujące warunki:1

1) przekazanie zasobów państwowych – np. przez władze centralne, samorządy, banki

publiczne itp. oraz przez prywatne lub publiczne organy pośredniczące w przekazaniu

środków publicznych;

2) korzyść ekonomiczna – przedsiębiorstwo uzyskuje korzyść, której uzyskanie w

zwykłym toku działalności gospodarczej nie byłoby moŜliwe;

3) selektywność – pomoc publiczna musi wpływać na zachowanie równowagi pomiędzy

niektórymi przedsiębiorstwami i ich konkurencją; pomoc państwa uprzywilejowuje

wybrane przedsiębiorstwa lub produkcję wybranych towarów;

4) wpływ na konkurencję i wymianę handlową między państwami członkowskimi UE –

pomoc publiczna musi potencjalnie wpływać na konkurencję i wymianę handlową

między państwami członkowskimi.

1 „Vademecum – prawo wspólnotowe w dziedzinie pomocy państwa”, Komisja Europejska Dyrekcja Generalnads. Konkurencji, Wspólnoty Europejskie 2008, s. 7-8,http://ec.europa.eu/competition/state_aid/studies_reports/studies_reports.cfm

4

Od reguły niedopuszczalności pomocy publicznej na terenie Unii Europejskiej jako

niezgodnej ze wspólnym rynkiem istnieją wyjątki określone w art. 87 ust. 2 i 3 TWE (patrz

rozdział 2.4.).

Komisja Europejska jest organem decyzyjnym w zakresie dopuszczalności środków

pomocy publicznej oraz jednocześnie organem kontrolnym w zakresie pomocy publicznej

udzielanej w państwach członkowskich. KE decyduje o dopuszczeniu danego rodzaju pomocy

publicznej w toku procedury oceny zgłoszonego środka pomocy bądź teŜ na mocy

stosownego aktu normatywnego, za pomocą którego KE uznaje określone środki pomocy

publicznej za zgodne ze wspólnym rynkiem, tj. dopuszczalne.

Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (UOKiK) jest w Polsce

organem odpowiedzialnym za wydawanie opinii dotyczących projektów pomocy państwa,

notyfikowanie ich Komisji Europejskiej , reprezentowaniu rządu polskiego w

postępowaniach przed KE i sądami europejskimi a takŜe za nadzorowanie pomocy publicznej

udzielanej w Polsce. Prezes UOKiK ma równieŜ za zadanie wyjaśnianie podmiotom

udzielającym oraz beneficjentom pomocy sposobu interpretacji przepisów o pomocy

publicznej.

�� Jaki jest cel udzielania pomocy publicznej przez państwa członkowskie UE?Jaki jest cel udzielania pomocy publicznej przez państwa członkowskie UE?

Pomoc publiczna jest instrumentem regulującym rynek w przypadku jego zawodności.

Poprzez udzielanie przedsiębiorstwom pomocy ze środków publicznych państwa UE dąŜą do

tego, aby wesprzeć mechanizm wolnego rynku i wpłynąć na podejmowane przez podmioty

gospodarcze decyzje. Działania te podejmowane są w interesie publicznym i są ściśle

powiązane z określonymi celami o charakterze społeczno-gospodarczym.2

�� Jakie formy moŜe przyjmować pomoc państwa?Jakie formy moŜe przyjmować pomoc państwa?

Pomoc państwa moŜe być przyznawana w róŜnych formach. Zgodnie z Rozporządzeniem

Rady Ministrów z 11 sierpnia 2008 r. w sprawie szczegółowego sposobu obliczania wartości

pomocy publicznej udzielanej w równych formach naleŜą do nich:

o dotacje;

2 zob. „Kierunki udzielania pomocy publicznej w latach 2007-2013”, Ministerstwo Gospodarki, 2007 Warszawa,s. 7

5

o ulgi podatkowe (obniŜenie wysokości podatku lub podstawy opodatkowania,

zwolnienia podatkowe);

o dokapitalizowanie poprzez nabywanie akcji lub udziałów;

o zwolnienia od wpłat z zysku w przedsiębiorstwie państwowym, jednoosobowej spółce

Skarbu Państwa lub spółce, w której wszystkie akcje lub udziały są własnością Skarbu

Państwa;

o poŜyczki lub kredyty preferencyjne;

o dopłaty do oprocentowania kredytu;

o poręczenia i gwarancje (programy doręczeniowe i gwarancyjne, gwarancje

indywidualne) ;

o odstąpienie od dochodzenia wierzytelności;

o zaniechanie poboru podatku;

o umorzenia w całości lub w części zaległości podatkowej, odsetek za zwłokę, opłaty

prolongacyjnej, zaległości z tytułu innego świadczenia pienięŜnego stanowiącego

środki publiczne;

o rozłoŜenie na raty zapłaty świadczenia pienięŜnego stanowiącego środki publiczne;

o odroczenie terminu zapłaty świadczenia pienięŜnego stanowiącego środki publiczne;

o zbycie mienia będącego własnością Skarbu Państwa lub jednostek samorządu

terytorialnego na warunkach korzystniejszych od oferowanych na rynku;

o oddanie do korzystania mienia będącego własnością Skarbu Państwa lub jednostek

samorządu terytorialnego na warunkach korzystniejszych od oferowanych na rynku;

o przyspieszona amortyzacja;

Najczęściej stosowaną formą pomocy państwa na terenie UE jest dotacja, będąca formą

tzw. pomocy aktywnej. W przeciwieństwie do pasywnych form pomocy takich, jak np. ulgi

podatkowe, pomoc państwa w formie dotacji nie jest związana z ograniczeniem wpływów do

budŜetu.

6

1.2. P1.2. PODSTAWOWEODSTAWOWE POJĘCIAPOJĘCIA ZWI ĄZANEZWI ĄZANE ZZ POMOCĄPOMOCĄ PUBLICZN ĄPUBLICZN Ą

beneficjent pomocybeneficjent pomocy – podmiot prowadzący działalność gospodarczą, bez względu na formę

organizacyjno-prawną oraz sposób finansowania, który otrzymał pomoc publiczną

działalność gospodarczadziałalność gospodarcza – działalność gospodarcza, do której mają zastosowanie reguły

konkurencji określone w przepisach części trzeciej tytułu VI rozdziału 1 Traktatu

ustanawiającego Wspólnotę Europejską;

dzień udzielenia pomocydzień udzielenia pomocy – dzień, w którym podmiot ubiegający się o pomoc publiczną

nabył prawo do otrzymania tej pomocy, a w przypadku gdy udzielenie pomocy w formie ulgi

podatkowej następuje na podstawie aktu normatywnego, bez wymogu wydania decyzji:

a) dzień, w którym zgodnie z odrębnymi przepisami upływa termin złoŜenia deklaracji

albo innego dokumentu określającego wartość pomocy, z zastrzeŜeniem lit. b,

b) dzień, w którym zgodnie z odrębnymi przepisami upływa termin złoŜenia zeznania

rocznego – w przypadku udzielenia pomocy w formie ulgi w podatku dochodowym,

c) dzień faktycznego przysporzenia korzyści finansowych – w przypadku braku

obowiązku złoŜenia deklaracji albo innego dokumentu określającego wartość pomocy –

chyba Ŝe przepisy odrębne stanowią inaczej.

dyskontowaniedyskontowanie - uwzględnianie zmiany wartości pieniądza w czasie, polegające na

pomnoŜeniu przyszłych płatności przez czynnik dyskontujący;

duŜy projekt inwestycyjnyduŜy projekt inwestycyjny - oznacza inwestycję w środki trwałe, której koszty

kwalifikowane przekraczają 50 mln EUR, według obliczeń na podstawie cen i kursów

wymiany obowiązujących w dniu przyznania pomocy;

ekwiwalent dotacji bruttoekwiwalent dotacji brutto - kwota pomocy, którą otrzymałby beneficjent pomocy lub

podmiot ubiegający się o pomoc, gdyby uzyskał pomoc w formie dotacji, bez uwzględnienia

opodatkowania podatkiem dochodowym, wyraŜoną z dokładnością dwóch miejsc po

przecinku;

7

ekwiwalent dotacji nettoekwiwalent dotacji netto - kwota pomocy, którą otrzymałby beneficjent pomocy lub

podmiot ubiegający się o pomoc, gdyby uzyskał pomoc w formie dotacji, uwzględniającą

opodatkowanie podatkiem dochodowym, wyraŜoną z dokładnością dwóch miejsc po

przecinku;

intensywność pomocyintensywność pomocy - oznacza kwotę pomocy wyraŜoną jako odsetek kosztów

kwalifikowanych

kapitał podwyŜszonego ryzykakapitał podwyŜszonego ryzyka - oznacza finansowanie kapitałowe lub quasi-kapitałowe

zapewniane przedsiębiorstwom na początkowych etapach rozwoju (faza zaląŜkowa, rozruch i

ekspansja);

kumulacja pomocy publicznejkumulacja pomocy publicznej – oznacza przyznanie z róŜnych źródeł pomocy publicznej,

która przeznaczona jest na poniesienie tych samych wydatków kwalifikowanych, w ramach

realizacji danego projektu; oznacza finansowanie kapitałowe lub quasi-kapitałowe

zapewniane przedsiębiorstwom na początkowych etapach rozwoju (faza zaląŜkowa, rozruch i

ekspansja);

notyfikacjanotyfikacja – przekazanie Komisji, zgodnie z art. 88 traktatu WE, projektu programu

pomocowego, projektu pomocy indywidualnej lub projektu pomocy indywidualnej na

restrukturyzację, wraz z informacjami niezbędnymi dla oceny zgodności pomocy publicznej

ze wspólnym rynkiem;

organ publicznyorgan publiczny – organ administracji rządowej, inny organ państwowy, organ jednostki

samorządu terytorialnego lub związku tych jednostek, a takŜe inny podmiot, który z mocy

prawa lub na podstawie czynności prawnej realizuje zadania z zakresu administracji

publicznej;

opłata prolongacyjnaopłata prolongacyjna – opłata z tytułu rozłoŜenia na raty lub odroczenia terminu płatności

podatków i opłat stanowiących dochody budŜetu państwa i jednostek samorządu

terytorialnego;

pomocpomoc - oznacza kaŜdy środek, spełniający wszystkie kryteria ustanowione w art. 92 ust. 1

Traktatu (obecnie art. 87 ust. 1);

8

pomoc indywidualnapomoc indywidualna - oznacza pomoc, która nie jest przyznawana na podstawie programu

pomocowego (ad hoc) oraz podlegającą obowiązkowi zgłoszenia pomoc przyznawaną na

podstawie programu pomocowego

pomoc pomoc ad hocad hoc - oznacza pomoc indywidualną przyznawaną poza programem pomocy;

pomoc udzielana w ramach wyłączeń grupowychpomoc udzielana w ramach wyłączeń grupowych – pomoc publiczna, której nie dotyczy

obowiązek notyfikacji;

pomocy indywidualna na restrukturyzacjępomocy indywidualna na restrukturyzację – pomoc indywidualna przewidziana w planie

restrukturyzacyjnym określającym działania mające na celu przywrócenie przedsiębiorcy

długookresowej zdolności do konkurowania na rynku, w szczególności sposób finansowania

tych działań, w tym równieŜ przez udzielanie pomocy publicznej;

pomoc niezgodna z prawempomoc niezgodna z prawem – nowa pomoc, wprowadzona w Ŝycie z naruszeniem art. 93

ust. 3 Traktatu WE (obecnie art. 88 ust. 3);

pomoc wykorzystana niezgodnie z przeznaczeniempomoc wykorzystana niezgodnie z przeznaczeniem - pomoc, wykorzystana przez

beneficjenta z naruszeniem decyzji podjętej przez Komisję Europejską;

pomoc pomoc de minimisde minimis – pomoc, której wartość łącznie z wartością innej pomocy de minimis,

otrzymanej przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w okresie trzech kolejnych

lat budŜetowych, nie przekracza 200 tys. euro (w sektorze transportu drogowego

100 tys. euro);

pomoc pomoc de minimisde minimis w rolnictwie lub rybołówstwie w rolnictwie lub rybołówstwie - pomoc spełniająca przesłanki określone

w przepisach prawa Unii Europejskiej dotyczących odpowiednio pomocy de minimis w

rolnictwie lub pomocy de minimis w rybołówstwie;

pomoc przejrzystapomoc przejrzysta - oznacza pomoc, w przypadku której moŜna dokładnie obliczyć z

wyprzedzeniem ekwiwalent dotacji brutto bez konieczności przeprowadzania oceny ryzyka;

podmiot udzielający pomocypodmiot udzielający pomocy – organ administracji publicznej lub inny podmiot, który jest

uprawniony do udzielania pomocy publicznej, w tym przedsiębiorca publiczny, o którym

mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 22 września 2006 r. o przejrzystości stosunków

finansowych pomiędzy organami publicznymi a przedsiębiorcami publicznymi oraz o

przejrzystości finansowej niektórych przedsiębiorców;

9

program pomocowyprogram pomocowy - oznacza kaŜdy akt prawny, na podstawie którego, bez dodatkowych

środków wykonawczych, moŜna przyznać pomoc indywidualną przedsiębiorstwom,

określonym w sposób ogólny w tym akcie, oraz kaŜdy akt prawny, na podstawie którego

przedsiębiorstwu lub przedsiębiorstwom moŜna przyznać pomoc niezwiązaną z konkretnym

projektem na czas nieokreślony i/lub o nieokreślonej wysokości;

przedsiprzedsięębiorstwo mikrobiorstwo mikro - przedsiębiorstwo zatrudniające mniej niŜ 10 pracowników i

którego roczny obrót i/lub suma bilansowa nie przekracza 2 milionów euro;

przedsiprzedsięębiorstwo małebiorstwo małe - przedsiębiorstwo zatrudniające mniej niŜ 50 pracowników

i którego roczny obrót i/lub suma bilansowa nie przekracza 10 milionów euro;

przedsiprzedsięębiorstwo średniebiorstwo średnie - przedsiębiorstwo, które zatrudnia mniej niŜ 250 pracowników i

których roczny obrót nie przekracza 50 milionów euro i/lub suma bilansowa nie przekracza

43 milionów euro;

przedsiprzedsięębiorstwo duŜebiorstwo duŜe – przedsiębiorstwo, które zatrudnia więcej niŜ 250 pracowników i

którego roczny obrót przekracza 50 milionów euro i/lub suma bilansowa przekracza 43

miliony euro;

rolnictworolnictwo – działalność związana z produkcją, przetwarzaniem i obrotem produktami

rolnymi, o których mowa w przepisach Unii Europejskiej dotyczących pomocy państwa dla

małych i średnich przedsiębiorstw prowadzących działalność związaną z produkcją,

przetwarzaniem i obrotem produktami rolnymi;

rybołówstwo – działalność związana z produkcją, przetwarzaniem i obrotem produktami

rybołówstwa, o których mowa w przepisach prawa Unii Europejskiej dotyczących wspólnej

organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury;

wielkość pomocywielkość pomocy – wartość pomocy publicznej wyraŜona w kwocie pienięŜnej lub

intensywność pomocy publicznej wyraŜona jako stosunek wartości pomocy publicznej do

kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną;

10

1.3. P1.3. POLSKIEOLSKIE II WSPÓLNOTOWEWSPÓLNOTOWE P PODSTAWYODSTAWY PRAWNEPRAWNE POMOCYPOMOCY PUBLICZNEJPUBLICZNEJ

�� Prawodawstwo Unii Europejskiej dotyczące pomocy publicznejPrawodawstwo Unii Europejskiej dotyczące pomocy publicznej

Punktem wyjścia dla aktów prawa stanowionych na poziomie wspólnotowym, a co za tym

idzie równieŜ na poziomie ustawodawstwa poszczególnych państw członkowskich, są

postanowienia zawarte w art. 87-89 Traktatu WE.

Do podstawowych aktów wykonawczych dotyczących pomocy publicznej na terenie Unii

Europejskiej zaliczyć moŜna:

- rozporządzenie Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiające

szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE (obecnie art. 88 TWE);

- rozporządzenie Komisji (WE) nr 794/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie

wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 ustanawiającego szczegółowe zasady

stosowania art. 93 Traktatu WE (obecnie art. 88 TWE).

Do pozostałych źródeł prawa wtórnego naleŜą inne rozporządzenia, komunikaty ,

wytyczne, decyzje indywidualne, orzeczenia Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości i

Sądu Pierwszej Instancji oraz decyzje Komisji Europejskiej.

Przepisy UE dotyczące pomocy państwa moŜna podzielić na następujące grupy:3

o przepisy proceduralne,

o przepisy dotyczące wyłączeń grupowych,

o horyzontalne zasady udzielania pomocy publicznej,

o regionalne zasady udzielania pomocy publicznej,

o sektorowe zasady udzielania pomocy publicznej,

o przepisy dotyczące ratowania i restrukturyzacji przedsiębiorstw,

o zasady udzielania pomocy publicznej w sektorze transportu,

o zasady oceny pomocy udzielanej w ogólnym interesie gospodarczym,

o przepisy dotyczące transakcji i transferów finansowych.

3 http://www.uokik.gov.pl/pl/regulacje_prawne/polskie_i_wspolnotowe_akty_prawn/pomoc_publiczna/wspolnotowe_akty_prawne/

11

PoniŜej wyszczególnione zostały wybrane najwaŜniejsze wspólnotowe akty prawne

dotyczące pomocy publicznej, uszeregowane wg obszarów problemowych (źródło: UOKiK).

Przepisy proceduralne• Rozporządzenie Rady (WE) Nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady

stosowania art. 93 Traktatu WE (Dz. Urz. L 83.1 z 27.03.1999)

• Rozporządzenie Komisji (WE) Nr 794/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania

rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 93

Traktatu WE (Dz. Urz. L 140.1 z 30.04.2004)

• Rozporządzenie Komisji (WE) Nr 271/2008 z dnia 30 stycznia 2008 r. zmieniające rozporządzenie

(WE) Nr 794/2004 w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (WE) Nr 659/1999 ustanawiającego

szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE (Dz. Urz. L 82.1 z 25.03.2008)

• Rozporządzenie Komisji (WE) Nr 1627/2006 z dnia 24 października 2006 r. zmieniające

rozporządzenie Nr 794/2004 w odniesieniu do standardowych formularzy słuŜących zgłoszeniu

pomocy, zawierające dodatkowy formularz informacyjny dotyczący pomocy regionalnej (Dz. Urz. L

302.10 z 01.11.2006)

Wyłączenia grupowe• Rozporządzenie Rady (WE) NR 994/98 z dnia 7 maja 1998 r. dotyczące stosowania art. 92 i 93

Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską do niektórych kategorii horyzontalnej pomocy

państwa (Dz. Urz. L 142.1 z 14.05.1998)

• Rozporządzenie Komisji (WE) NR 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i

88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. L 379.5 z 28.12.2006)

• Rozporządzenie Komisji (WE) Nr 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r. uznające niektóre rodzaje

pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 TWE (ogólne rozporządzenie w

sprawie wyłączeń grupowych) (Dz. Urz. L 214.3 z 09.08.2008)

Ratowanie i restrukturyzacja• Wytyczne wspólnotowe w sprawie pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji zagroŜonych

przedsiębiorstw (Dz. Urz. C 244.2 z 01.10.2004)

Horyzontalne zasady udzielania pomocy publicznej• Wytyczne wspólnotowe w sprawie pomocy państwa na wspieranie inwestycji kapitału podwyŜszonego

ryzyka w małych i średnich przedsiębiorstwach (Dz. Urz. UE C 194.2 z 18.08.2006)

• Wspólnotowe wytyczne w sprawie pomocy państwa na ochronę środowiska (Dz. Urz. C 82.1 z

01.04.2008)

Regionalne zasady udzielania pomocy publicznej

12

• Wytyczne w sprawie krajowej pomocy regionalnej na lata 2007-2013 (Dz. Urz. C 54.13 z 04.03.2006)

Zasady udzielania pomocy publicznej w sektorze transportu• Rozporządzenie (WE) 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r.

dotyczące usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasaŜerskiego oraz

uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 1191/69 i (EWG) nr 1107/70

UWAGA! Akt oczekuj ący Dz.U UE.L.07.315.1 z dnia 03.12.2007 r. – wchodzi w Ŝycie z dniem

03.12.2009 r.

�� Prawodawstwo polskie dotyczące pomocy publicznejPrawodawstwo polskie dotyczące pomocy publicznej

Od momentu przystąpienia Polski do struktur Unii Europejskiej warunki dopuszczalności

pomocy publicznej wynikają wprost z prawa Unii Europejskiej. Zgodnie z art. 91 ust. 3

Konstytucji RP, prawo unijne ma pierwszeństwo w przypadku kolizji z przepisami

krajowymi. Polskie przepisy jedynie doprecyzowują przepisy unijne i określają procedurę

udzielania pomocy oraz szczegółowe warunki formalne, jakie muszą spełniać wnioski o

udzielenie pomocy składane w ramach programów pomocowych bądź pomocy

indywidualnej.

Zasady postępowania w sprawach dotyczących pomocy publicznej w Polsce reguluje

ustawa z dnia 30 kwietnia 2004 roku o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy

publicznej (Dz. U. Nr 59, poz. 404 z późn. zm.) oraz akty wykonawcze do tej ustawy.

PowyŜsza ustawa reguluje jedynie kwestie proceduralne i określa: postępowanie w

sprawie przygotowania do notyfikacji projektów programów pomocowych oraz projektów

pomocy indywidualnej na restrukturyzację, zasady współpracy Prezesa UOKiK oraz ministra

właściwego do spraw rolnictwa z podmiotami opracowującymi programy pomocowe,

podmiotami udzielającymi pomocy oraz podmiotami ubiegającymi się o pomoc oraz

beneficjentami pomocy, zakres pomocy publicznej, zasady reprezentowania RP przed

Trybunałem Sprawiedliwości i Sądem I Instancji w sprawach dotyczących pomocy

publicznej, zasady i tryb zwrotu pomocy publicznej przyznanej niezgodnie z zasadami

wspólnego rynku oraz pomocy wykorzystanej niezgodnie z przeznaczeniem, zasady

monitorowania pomocy publicznej.

PoniŜej wyszczególnione zostały, w kolejności chronologicznej ich uchwalenia,

najwaŜniejsze krajowe akty prawne dotyczące pomocy publicznej w Polsce:

13

• Ustawa z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (tekst

jednolity - Dz. U. z 2007 r. Nr 59, poz. 404, z późn. zm)

• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 11 sierpnia 2004 r. w sprawie szczegółowego sposobu

obliczania wartości pomocy publicznej udzielanej w róŜnych formach (Dz. U. Nr 194 poz. 1983 z późn.

zm.)

• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 13 października 2006 r. w sprawie ustalenia mapy pomocy

regionalnej (Dz. U. Nr 190, poz. 1402)

• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 22 grudnia 2006 r. w sprawie ustanowienia programu

pomocowego w zakresie regionalnej pomocy publicznej na niektóre inwestycje w ochronie środowiska

(Dz. U. Nr 246, poz. 1795 z późn. zm.)

• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20 marca 2007 r. w sprawie informacji o otrzymanej pomocy

publicznej oraz informacji o nieotrzymaniu pomocy (Dz. U. Nr 61, poz. 413)

• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20 marca 2007 r. w sprawie zaświadczeń o pomocy de minimis

i pomocy de minimis w rolnictwie lub rybołówstwie (Dz. U. Nr 53, poz. 354)

• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 26 kwietnia 2007 r. w sprawie udzielania niektórych ulg w

ramach pomocy de minimis (Dz. U. Nr 76, poz. 498)

• Rozporządzenie Ministra Rozwoju Regionalnego z dnia 2 października 2007 r. w sprawie udzielania

pomocy de minimis w ramach regionalnych programów operacyjnych (Dz. U. Nr 193, poz. 1399 z

późn. zm.)

• Rozporządzenie Ministra Rozwoju Regionalnego z dnia 2 października 2007 r. w sprawie udzielania

pomocy na szkolenia w ramach regionalnych programów operacyjnych (Dz. U. Nr 185, poz. 1318 z

późn. zm.)

• Rozporządzenie Ministra Rozwoju Regionalnego z dnia 11 października 2007 r. w sprawie udzielania

regionalnej pomocy inwestycyjnej w ramach regionalnych programów operacyjnych (Dz. U. Nr 193,

poz. 1399)

• Rozporządzenie Ministra Rozwoju Regionalnego z dnia 11 października 2007 r. w sprawie udzielania

pomocy na usługi doradcze dla mikroprzedsiębiorców oraz małych i średnich przedsiębiorców w

ramach regionalnych programów operacyjnych (Dz. U. Nr 193, poz. 1398)

• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 17 czerwca 2008 r. w sprawie udzielania ulg w spłacie

zobowiązań podatkowych stanowiących pomoc regionalną (Dz. U. Nr 116, poz. 734)

• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 sierpnia 2008r. w sprawie sprawozdań o udzielonej pomocy

publicznej, informacji o nieudzieleniu takiej pomocy oraz sprawozdań o zaległościach przedsiębiorców

we wpłatach świadczeń naleŜnych na rzecz sektora finansów publicznych (Dz. U. Nr 153, poz. 952)

14

1.4. P1.4. PODSTAWYODSTAWY UDZIELANIAUDZIELANIA POMOCYPOMOCY PUBLICZNEJPUBLICZNEJ – – PROGRAMYPROGRAMY POMOCOWEPOMOCOWE II POMOCPOMOC

INDYWIDUALNAINDYWIDUALNA

�� Podział środków pomocy publicznejPodział środków pomocy publicznej

Pomoc indywidualna oraz programy pomocowe są środkami pomocy publicznej. Środki

pomocy publicznej moŜna dodatkowo podzielić na dwa typy:4

1) środki pomocy wyłączone z obowiązku zgłoszenia

Środki pomocy publicznej (zarówno pomoc indywidualna jak i programy pomocowe),

które spełniają wszystkie kryteria określone w rozporządzeniu ogólnym dotyczącym

wyłączeń grupowych nie podlegają obowiązkowi notyfikacji do Komisji Europejskiej.

W takim przypadku istnieje jedynie obowiązek przedłoŜenia KE skróconego opisu

środka (w ciągu 20 dni od dnia wdroŜenia środka pomocy). Obowiązkowi przedłoŜenia

skróconego opisu środka nie podlegają te środki pomocy publicznej, które spełniają

wszystkie warunki określone w rozporządzeniu w sprawie pomocy de minimis.

2) środki pomocy podlegające obowiązkowi zgłoszenia

W przypadkach innych niŜ te wymienione w pkt 1 określone zostały na mocy

rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. (z późn. zm.)

procedury w zakresie stosowania przez państwa członkowskie środków pomocy

publicznej.

PoniŜej przedstawiona została ich krótka charakterystyka środków pomocy publicznej –

pomocy indywidualnej oraz programów pomocowych.

�� Pomoc indywidualnaPomoc indywidualna

Pomoc indywidualna jest to pomoc, która jest przyznawana konkretnemu podmiotowi na

podstawie aktu normatywnego (rozporządzenia, ustawy), który nie został zaakceptowany

przez Komisję Europejską jako program pomocowy.

JednakŜe pomocą indywidualną jest równieŜ pomoc udzielana poszczególnym

przedsiębiorcom w ramach zaakceptowanego programu pomocowego, jeŜeli dana pomoc

podlega obowiązkowi notyfikacji do Komisji Europejskiej.

4 por. „Vademecum – prawo wspólnotowe w dziedzinie pomocy państwa”, Komisja Europejska DyrekcjaGeneralna ds. Konkurencji, Wspólnoty Europejskie 2008, s. 16

15

W obu wymienionych powyŜej przypadkach istnieje obowiązek zaopiniowania projektu

pomocy indywidualnej przez Prezesa UOKiK a następnie pomoc indywidualną naleŜy zgłosić

do oceny przez Komisję Europejską, chyba Ŝe dana pomoc indywidualna naleŜy do kategorii

pomocy de minimis lub jest pomocą dopuszczoną w ramach wyłączeń grupowych (patrz

powyŜej: środki pomocy wyłączone z obowiązku zgłoszenia).

Szczególnym rodzajem pomocy indywidualnej jest pomoc indywidualna na

restrukturyzacj ę, której udzielenie uwarunkowane jest m.in. opracowaniem planu

restrukturyzacji przedsiębiorstwa znajdującego się kłopotach. Ze względu na to, iŜ pomoc na

restrukturyzację ma z reguły charakter pakietowy – tzn. podmiot uzyskuje wsparcie w postaci

wielu róŜnorodnych instrumentów ukierunkowanych na naprawę przedsiębiorstwa –

potencjalny beneficjent pomocy ma obowiązek osobiście wystąpić o opinię Prezesa UOKiK,

załączając zaświadczenia od organów udzielających wsparcia o moŜliwości skorzystania z

kaŜdego z instrumentów wsparcia. W przypadku wydania pozytywnej opinii pomoc

indywidualna na restrukturyzację musi zostać notyfikowana do Komisji Europejskiej.5

� PrProgram pomocowyogram pomocowy

Program pomocowy jest aktem normatywnym (ustawa, rozporządzenie) wydawanym

przez państwo będące członkiem Unii Europejskiej. Akt ten stanowi podstawę do

przyznawania pomocy na określony cel (np. badania i rozwój, szkolenia, itp.) określonej w

sposób abstrakcyjny grupie podmiotów gospodarczych. Określa on zasady, warunki, formy

(np. dotacja, rozłoŜenie płatności podatku na raty, poręczenie, itp.) i podstawy prawne

przyznawania pomocy przedsiębiorcom. Program pomocowy wskazuje równieŜ na organy,

które udzielają wsparcia, na warunki dopuszczalności pomocy oraz okres obowiązywania

programu a takŜe określa koszty kwalifikowane i zakres terytorialny oferowanej pomocy.

Programy pomocowe, które nie naleŜą do kategorii programów pomocy de minimis

lub programów w ramach wyłączeń grupowych (patrz wcześniej: środki pomocy wyłączone z

obowiązku zgłoszenia), muszą zostać zgłoszone przez Prezesa UOKiK do Komisji

Europejskiej w celu ich oceny i ewentualnego dopuszczenia. Pomoc publiczna udzielana

indywidualnym przedsiębiorcom na podstawie poszczególnych programów pomocowych

zatwierdzonych przez KE nie wymaga kaŜdorazowej notyfikacji, chyba Ŝe KE określi w

5 http://www.uokik.gov.pl/pl/pomoc_publiczna/2_programy_pomocowe/

16

decyzji dopuszczającej program przypadki, dla których procedura ta jest konieczna (np.

wartość wnioskowanej pomocy jest bardzo wysoka).

1.5. P1.5. PRZYKŁADYRZYKŁADY DZIAŁA ŃDZIAŁA Ń MOGĄCYCHMOGĄCYCH STANOWIĆSTANOWIĆ POMOCPOMOC PUBLICZN ĄPUBLICZN Ą

Pomoc publiczną mogą stanowić róŜnorodne działania. W Polsce szerokie

zastosowanie mają instrumenty podatkowe. NaleŜą do nich umorzenie, rozłoŜenie na raty,

odroczenie terminu płatności (art. 67b ordynacji podatkowej) oraz obniŜenie podstawy

opodatkowania, zastosowanie preferencyjnej stawki podatkowej, zwolnienia podatkowe (art.

7 ust. 2 pkt 4 i 5a ustawy o podatkach i opłatach lokalnych), zwolnienia podatkowe - uchwały

(art. 7 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych). Pomocą mogą być równieŜ niektóre

ulgi w spłacie naleŜności pienięŜnych, do których nie stosuje się ordynacji podatkowej oraz

bonifikata od ceny sprzedaŜy nieruchomości stanowiących własność gminy. Pomocą mogą

być równieŜ preferencyjne poŜyczki i kredyty . Preferencje mogą dotyczyć wysokości

odsetek, terminu spłaty, wielkości i sposobu zabezpieczenia. Udzielenie gwarancji lub

poręczenia, ustalenie innego terminu zapłaty opłaty rocznej z tytułu uŜytkowania

wieczystego, dokapitalizowanie przedsiębiorstwa, to takŜe moŜe stanowić pomoc

publiczną. Uznana za pomoc moŜe takŜe być sprzedaŜ dóbr czy usług poniŜej ceny

rynkowej . W takich mniej oczywistych sprawach do stwierdzenia istnienia pomocy słuŜy

instrument zwany testem prywatnego inwestora.

Test prywatnego inwestora jest instrumentem słuŜącym do stwierdzenia czy dane

działanie państwa lub pośrednika go reprezentującego (np. gmina, inna jednostka

samorządowa, podmioty gospodarcze naleŜące do tych jednostek) stanowi pomoc publiczną.

Sprowadza się do udzielenia odpowiedzi na następujące pytanie: czy państwo zachowuje się

jak prywatny inwestor, motywujący swe działania chęcią osiągnięcia zysku? W przypadku

odpowiedzi negatywnej, moŜna stwierdzić wystąpienie pomocy publicznej. Przeprowadzenie

testu prywatnego inwestora jest zadaniem złoŜonym, wymaga porównania warunków

dotyczących badanej sytuacji z podobnymi sytuacjami, w jakie zaangaŜowane są prywatne

firmy. Konieczne jest przeanalizowanie i porównanie postawy organu publicznego z

zakładanym, racjonalnym zachowaniem inwestora prywatnego, tj. np.:

• Ŝe dokapitalizowanie spółki, w której udziały ma organ publiczny, zwróci się w

odpowiednim czasie,

17

• dokapitalizowana spółka uzyska długoterminową rentowność i zdolność do

generowania pozytywnych przepływów gotówkowych,

• poŜyczka udzielona jest na warunkach rynkowych.

Klasycznym przykładem pomocy publicznej są dotacje unijne, które w załoŜeniach

mają wspierać np. innowacyjność w gospodarce, a więc pozwalają podmiotowi bardziej

innowacyjnemu (lub w kaŜdym razie takiemu, który napisze bardziej przekonywujący

wniosek), na niekorzyść tego uznanego za mniej innowacyjny, uzyskać dodatkowe środki na

swoją działalność, obniŜając w ten sposób koszty jego funkcjonowania i pozwalając mu

zaoferować korzystniejsze ceny lub poczynić inwestycje, na które kto inny będzie musiał

wziąć komercyjny kredyt.

Mniej oczywistym przykładem pomocy publicznej są np. koncesje, które zezwalają na

prowadzenie określonej działalności jakiejś kategorii podmiotów, odmawiając tego prawa

pozostałym. Tym, którzy uzyskali tę koncesję stwarza to warunki uprzywilejowane,

zmniejszając groźbę konkurencji ze strony wyeliminowanych w ten sposób innych chętnych i

ułatwiając tworzenie oligopoli, zmów cenowych i zamykania rynku. Przykładem tego typu

uprzywilejowania jest prawny monopol (w Polsce np. loteryjny).

� Przykład pomocy w formie róŜnicowania stawek podatkowychPrzykład pomocy w formie róŜnicowania stawek podatkowych

RóŜnicowanie przez gminę stawek podatkowych na podstawie ustawy o podatkach i

opłatach lokalnych mające na celu udzielenie pomocy konkretnym przedsiębiorcom, czy teŜ

wspieranie konkretnych rodzajów działalności gospodarczej moŜe stanowić pomoc publiczną.

Pomoc de minimis zaistnieje tylko w odniesieniu do stawek podatkowych odnoszących się do

przedmiotów opodatkowania zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej.

Pomoc publiczna moŜe wystąpić w przypadku wprowadzenia przez gminę uchwały o

róŜnicowaniu stawek. Np. obniŜenie stawki podatku od nieruchomości od gruntów dla

przedsiębiorców związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej w zakresie wywozu

odpadów komunalnych. Stawka podatkowa podstawowa wynosi 0,62 zł/m2 gruntu zajętego na

prowadzenie działalności gospodarczej, natomiast stawka preferencyjna dla ww.

przedsiębiorców wynosi 0,31 zł/m2 powierzchni gruntu. Jest to stawka podatkowa stanowiąca

pomoc de minimis. Pomocą będzie kwota wyliczona jako iloczyn róŜnicy między stawką

podatkową podstawową a stawką preferencyjną i powierzchnią gruntów zajętą na

prowadzenie działalności gospodarczej.

18

�� Przykład pomocy w formie przyspieszonej amortyzacjiPrzykład pomocy w formie przyspieszonej amortyzacji

Dla przyśpieszonej amortyzacji wartością pomocy jest korzyść, jaką uzyska podatnik

w związku ze zwiększeniem kosztów uzyskania przychodu, a więc zmniejszeniem podstawy

opodatkowania (a w konsekwencji podatku w danym roku) w porównaniu z wartością

odpisów amortyzacyjnych, jakich dokonałoby w danym roku, przy zastosowaniu stawki

maksymalnej. Stawkę tę określa się na podstawie przepisów, przy uwzględnieniu moŜliwych

do zastosowania w danej sytuacji współczynników zwiększających.

�� Przykład pomocy w formie udzielenia poŜyczkiPrzykład pomocy w formie udzielenia poŜyczki

Województwo otrzymało w ramach programu operacyjnego środki na utworzenie

funduszu poŜyczkowego. Fundusz został utworzony w formie spółki akcyjnej, której jedynym

udziałowcem jest samorząd województwa. Utworzenie tej spółki nie wiązało się z

wystąpieniem pomocy publicznej. Utworzony fundusz poŜyczkowy udziela preferencyjnych

poŜyczek małym przedsiębiorcom. PoŜyczki te stanowią pomoc publiczną dla

poŜyczkobiorcy.

Racjonalne wydaje się zapewnienie legalności udzielanej pomocy publicznej poprzez

ustanowienie programu pomocowego, określającego ramowe warunki takiej transakcji. W

przypadku funduszu poŜyczkowego programem pomocowym mogłaby być np. uchwała rady

sejmiku województwa określająca podstawowe warunki udzielania poŜyczek z funduszu

poŜyczkowego. Oczywiście taki program pomocowy powinien być notyfikowany, chyba Ŝe

jest oparty o wyłączenia grupowe lub teŜ stanowi program pomocy de minimis. Za

rozpoczęcie procedury notyfikacyjnej (wystąpienie do Prezesa UOKiK z wnioskiem o

wydanie opinii, o której mowa w art. 12 ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących

pomocy publicznej) jest w tym przypadku odpowiedzialny organ administracji publicznej

opracowujący program pomocowy (w przypadku wojewódzkiego funduszu poŜyczkowego –

zarząd województwa)6.

6 http://www.mrr.gov.pl/Aktualnosci/Strony/poradnik_pomoc_publiczna_dla_administracji.aspx

19

2. C2. CHARAKTERYSTYKAHARAKTERYSTYKA ULGULG WW SPŁACIESPŁACIE ZOBOWIĄZAŃZOBOWIĄZAŃ NANA PODSTAWIEPODSTAWIE PRZEPISÓWPRZEPISÓW

OORDYNACJARDYNACJA PODATKOWAPODATKOWA

2.1. R2.1. RODZAJEODZAJE ULGULG PODATKOWYCHPODATKOWYCH

Ordynacja podatkowa w art. 67a (rozdział 7a „Ulgi w spłacie zobowiązań

podatkowych”), daje organom podatkowym moŜliwość, na wniosek podatnika, w

przypadkach uzasadnionych waŜnym interesem podatnika lub interesem publicznym,

udzielenie ulg w postaci:

� odroczenia terminu płatności podatku lub rozłoŜenia zapłaty podatku na raty;

� odroczenia lub rozłoŜenia na raty zapłaty zaległości podatkowej wraz z odsetkami za

zwlokę;

� umorzenia w całości lub w części zaległości podatkowej, odsetek za zwłokę lub opłaty

prolongacyjnej.

W celu uzyskania powyŜszych ulg podatnik musi wystąpić z odpowiednim wnioskiem

do właściwego organu podatkowego (wójta, burmistrza, prezydenta).

Odroczenie terminu płatności podatku oznacza jego przesunięcie na datę późniejszą

niŜ ta, która wynika z przepisów prawa podatkowego. Gdy organ podatkowy uwzględni

wniosek podatnika i np. wyda decyzję o odroczeniu terminu płatności podatku (zaległości

podatkowej) lub rozłoŜeniu zapłaty podatku na raty (zaległości podatkowej wraz z odsetkami

za zwłokę), pojawia się nowy termin płatności podatku. Jest nim dzień, w którym zgodnie z

decyzją powinna nastąpić zapłata odroczonego podatku (zaległości podatkowej wraz z

odsetkami za zwłokę) albo poszczególnych rat, na jakie został rozłoŜony podatek (zaległość

podatkowa wraz z odsetkami za zwłokę).

UWAGA! W przypadku niedotrzymania wyznaczonego terminu płatności, następuje z mocy prawa

wygaśnięcie w całości decyzji o odroczeniu terminu płatności podatku lub zaległości podatkowej wraz z

odsetkami za zwłokę. Organ podatkowy nie ma obowiązku wydawania decyzji stwierdzających wygaśnięcie

decyzji udzielających ulgi.

20

Umorzenie w całości lub w części podatku moŜe nastąpić tylko po upływie terminu

płatności podatku (dot. zaległości podatkowej).

UWAGA! Warto zwrócić uwagę na warunek, jaki „Ordynacja podatkowa” stawia przed podatnikiem, który

chce ubiegać się o ulgę w spłacie zobowiązań podatkowych. Warunkiem tym jest waŜny interes podatnika

lub waŜny interes publiczny.

Ordynacja podatkowa nie zawiera definicji terminów waŜny „interes podatnika” oraz

„interes publiczny”. Na podstawie Słownika Języka Polskiego PWN pojęcie „waŜnego

interesu podatnika” moŜna zinterpretować jako „mający duŜą wagę, duŜe znaczenie, istotną

sprawę dla osoby fizycznej, osoby prawnej, jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości

prawnej, polegającej na mocy ustaw podatkowych obowiązkom podatkowym”. Natomiast

przez „interes publiczny” według wykładni językowej naleŜy rozumieć „sprawę dotyczącą

ogółu ludzi, przeznaczoną, dostępną dla wszystkich: ogólny, powszechny, społeczny,

nieprywatny”.

W związku z brakiem zdefiniowania ww. pojęć naleŜy odwołać się do licznego

orzecznictwa sądowego oraz stanowiska Ministerstwa Finansów.

W zakresie linii orzeczniczej NSA naleŜy wskazać, Ŝe w wyroku z dnia 22 kwietnia

1999 r. stwierdzono, Ŝe „waŜny interes podatnika to sytuacja, gdy z powodu nadzwyczajnych,

losowych przypadków, podatnik nie jest w stanie uregulować zaległości podatkowych. Będzie

to utrata moŜliwości zarobkowania, utrata losowa majątku. Z drugiej strony, interes publiczny

to sytuacja, gdy zapłata zaległości podatkowej spowoduje konieczność sięgania przez

podatnika do środków pomocy państwa, gdyŜ nie będzie w stanie zaspokajać swoich potrzeb

materialnych”7.

Kwestią „waŜnego interesu podatnika” oraz „interesu publicznego” zajął się równieŜ

NSA w orzeczeniu z dnia 28 stycznia 2000 r. Skład orzekający stwierdził, Ŝe „nie moŜna się

zgodzić, Ŝe art. 67 § 1 ordynacji podatkowej moŜe mieć zastosowanie jedynie w wypadku

zaistnienia klęski Ŝywiołowej (zdarzenia losowego). UŜyte w powołanym przepisie określenia

„waŜny interes podatnika” i „interes publiczny” mają charakter niedookreślony, co wymaga

7 wyrok NSA z dnia 22 kwietnia 1999 r. SA/Sz 850/98

21

kaŜdorazowego dokonania oceny skutków rozstrzygnięć prawnych z punktu widzenia

respektowania wartości, jakie kryć się mogą pod pojęciem interesu publicznego”8.

Dodatkowo naleŜy podkreślić fakt, Ŝe „ulgi, o jakich mowa w art. 67 ustawy

Ordynacja podatkowa, nie mogą mieć charakteru powtarzającego się czynnika pozwalającego

na osiągnięcie pozytywnego wyniku gospodarczego. Z ich nadzwyczajnego charakteru

wynika, Ŝe stanowić mogą incydentalną pomoc w stabilizowaniu sytuacji finansowej

wówczas, gdy istnieje pozytywna prognoza dotycząca dalszych wyników zobowiązanego do

świadczeń podmiotu. WaŜnym jest równieŜ, aby przejściowe trudności ekonomiczne były

spowodowane okolicznościami noszącymi cechy czynników niezaleŜnych od tego podmiotu i

nie będących następstwem świadomie przyjętej strategii gospodarczej”9.

Ponadto w licznych orzeczeniach sądowych naleŜy wskazać, Ŝe w wyroku z dnia 1

października 1999 r. sąd uznał m.in. „niepowodzenia finansowe działalności gospodarczej nie

mogą skutkować obowiązkiem umorzenia zaległości odsetek za zwłokę oraz rozłoŜeniem na

raty w zryczałtowanym podatku dochodowym. RównieŜ nie stanowi podstawy do rozłoŜenia

na raty zaległego podatku i umorzenia odsetek fakt zawarcia umowy z nieuczciwym

kontrahentem. Niewiedza, brak doświadczenia w prowadzeniu działalności gospodarczej nie

stanowią o waŜnym uzasadnionym interesie podatnika lub interesie publicznym (...). KaŜdy

obywatel podejmując działalność gospodarczą i dbając o swój interes winien podejmować

decyzje w sposób przemyślany, zgodny z prawem”10.

Natomiast zgodnie z pismem Ministerstwa Finansów przy rozpatrywaniu wniosków

podatników o zastosowanie ulg podatkowych, w tym umorzeń podatników, kaŜdorazowo

powinna być analizowana zasadność ich udzielenia. W tym celu naleŜy zbadać stan

materialny i rodzinny zobowiązanych osób fizycznych, szczególnie prowadzących działalność

gospodarczą, a w przypadku osób prawnych, jednostek nie posiadających osobowości

prawnej, przeanalizować sytuację ekonomiczno-finansową firmy oraz wpływ, jaki będzie

miała udzielona ulga na poprawę stanu ekonomicznego podmiotu ubiegającego się o ulgę

podatkową. Wydanie decyzji wymaga więc zebrania i oceny materiału dowodowego, w

szczególności sprawozdań finansowych; a w przypadkach niezbędnych równieŜ

przeprowadzenia kontroli podatkowej lub skarbowej w celu ustalenia, czy istnieje waŜny

interes podatnika lub interes publiczny, uzasadniający uwzględnienie wniosku, oraz jakie są

8 wyrok NSA z dnia 28 stycznia 2000 r. III SA 181/999 wyrok NSA z dnia 10 stycznia 2001 r. III SA 1037/0010 wyrok NSA z dnia 1 października 1999 r. III SA 7493/98

22

przyczyny nie odprowadzenia podatku. Niezbędna jest więc rzetelność i wnikliwość przy

ocenie sytuacji i wyników ekonomicznych, a takŜe działań podejmowanych i zamierzonych

przez podmiot ubiegający się o ulgi w celu poprawy sytuacji finansowej. W ramach tej oceny

naleŜy ustalić, czy trudności płatnicze mają charakter okresowy, czy stały i pogłębiający się i

czy ewentualna pomoc ze strony organu podatkowego gwarantuje odzyskanie płynności

finansowej i umoŜliwia wywiązywanie się w przyszłości z bieŜących i zaległych zobowiązań

podatkowych.

Nie naleŜy udzielać ulg podatnikom posiadającym zaległości wskutek

nieuregulowania terminowo zobowiązań podatkowych, nie podejmującym działań

zmierzających do naprawy swej gospodarki finansowej, nie wykazującym chęci spłaty

zaległych zobowiązań przy braku perspektyw rozwojowych ukierunkowujących się na

przetrwanie. Ulga podatkowa nie moŜe być traktowana jako forma bezpłatnego czy teŜ nisko

oprocentowanego kredytu. Nie naleŜy równieŜ dopuszczać do przenoszenia ryzyka

związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej na budŜet państwa11.

Zatem waŜne zadanie w podjęciu decyzji o uznaniu wniosku podatnika ma organ

podatkowy. Przesłanką umorzenia oraz rozłoŜenia zaległości podatkowej na raty moŜe być

waŜny interes podatnika lub interes publiczny12. JeŜeli organ podatkowy przeanalizował, czy

powyŜsze przesłanki wystąpiły i odpowiednio uzasadnił swoją decyzję, to do niego naleŜy

wybór rozstrzygnięcia. Trzeba podkreślić, ze uznanie wniosku podatnika zaleŜy tak naprawdę

od woli urzędu (wójta, burmistrza, prezydenta), są to decyzje uznaniowe. W celu wydania

prawidłowego orzeczenia w sytuacji uznania administracyjnego, organ administracyjny

zobowiązany jest szczegółowo zbadać stan faktyczny i utrwalić w aktach wyniki badania13.

Podsumowując powyŜsze organ podatkowy moŜe wydać decyzję:

• uwzględniającą wniosek, np.: o umorzeniu zaległego podatku, bądź o odroczeniu

terminu płatności podatku, zaległości podatkowej (ustalenie nowego terminu płatności

podatku) lub rozłoŜenie na raty zapłaty podatku (zaległości podatkowej);

• odmowną, nie uwzględniając wniosku podatnika.

11 pismo Ministerstwa Finansów z dnia 17 lutego 1998 r. NK 4-0114-1/9812 wyrok WSA z 16 czerwca 2004 r. sygn. akt III S.A. 444/03; niepublikowany13 wyrok NSA z 29 maja 2003 r. sygn. akt III SA 2642/01; niepublikowany

23

Warto zwrócić uwagę, iŜ sądowa kontrola tego rodzaju decyzji obejmuje samo

postępowanie poprzedzające jej wydanie, ale nie rozstrzygnięcie, będące wynikiem dokonania

wyboru14.

2.2. R2.2. RODZAJEODZAJE POMOCYPOMOCY PUBLICZNEJPUBLICZNEJ UDZIELANEJUDZIELANEJ WW FORMIEFORMIE ULGULG PODATKOWYCHPODATKOWYCH

Zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej (art. 67b), organ podatkowy na wniosek

podatnika prowadzącego działalność gospodarczą moŜe udzielać ulg w spłacie

zobowiązań podatkowych, określonych w art. 67a (odroczenie terminu płatności podatku lub

rozłoŜenie zapłaty podatku na raty, odroczenie lub rozłoŜenie na raty zapłaty zaległości

podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę, umorzenie w całości lub w części zaległości

podatkowe, odsetek za zwłokę lub opłaty prolongacyjnej).

Ulgi dla osób prowadzących działalność gospodarczą to ulgi:

• które nie stanowią pomocy publicznej;

• które stanowią pomoc de minimis - w zakresie i na zasadach określonych w

bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w

ramach zasady de minimis;

• które stanowią pomoc publiczną: udzielaną w celu naprawienia szkód wyrządzonych

przez klęski Ŝywiołowe lub inne nadzwyczajne zdarzenia; udzielaną w celu

zapobieŜenia lub likwidacji powaŜnych zakłóceń w gospodarce o charakterze

ponadsektorowym; udzielaną w celu wsparcia krajowych przedsiębiorców

działających w ramach przedsięwzięcia gospodarczego podejmowanego w interesie

europejskim; udzielaną w celu promowania i wspierania kultury, dziedzictwa

narodowego, nauki i oświaty; będącą rekompensatą za realizację usług świadczonych

w ogólnym interesie gospodarczym powierzonych na podstawie odrębnych przepisów;

na szkolenia; na zatrudnienie; na rozwój małych i średnich przedsiębiorstw; na

restrukturyzację; na ochronę środowiska; na prace badawczo rozwojowe; regionalną;

udzielaną na inne przeznaczenia określone przez Radę Ministrów.

14 wyrok NSA z 26 września 2003 r. sygn. akt III SA 2457/02; niepublikowany

24

Ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych, o których mowa w art. 67a Ordynacji

podatkowej, mogą być udzielane jako pomoc indywidualna albo w ramach programów

pomocowych określonych w odrębnych przepisach (uchwały - akty prawa miejscowego).

Ulgi, o jakich mowa w Ordynacji podatkowej, nie mogą mieć charakteru

powtarzającego się czynnika pozwalającego na osiągnięcie pozytywnego wyniku

gospodarczego. Z ich nadzwyczajnego charakteru wynika, Ŝe stanowić mogą incydentalną

pomoc w stabilizowaniu sytuacji finansowej wówczas, gdy istnieje pozytywna prognoza co

do dalszych wyników zobowiązanego do świadczeń podmiotu. WaŜne jest równieŜ, aby

przejściowe trudności ekonomiczne były spowodowane okolicznościami noszącymi cechy

czynników niezaleŜnych od tego podmiotu i nie będących następstwem świadomie przyjętej

strategii gospodarczej15.

Przy składaniu wniosku przez podatnika prowadzącego działalność gospodarczą o

przyznanie ulgi, naleŜy wziąć pod uwagę dodatkowe obowiązki wynikające z przepisów o

pomocy publicznej. Jednym z takich obowiązków, jest to, Ŝe „podmiot ubiegający się o

pomoc de minimis (pomoc de minimis w rolnictwie i rybołówstwie) jest zobowiązany do

przedstawienia podmiotowi udzielającemu pomocy, wraz z wnioskiem o udzielenie pomocy,

wszystkich zaświadczeń o pomocy de minimis, jakie otrzymał w ciągu 3 ostatnich lat

poprzedzających dzień wystąpienia z wnioskiem o udzielenie pomocy”16

Aby zapewnić zgodność udzielanej pomocy z przepisami wspólnotowymi i

nałoŜonymi na państwa członkowskie udzielające pomocy de minimis obowiązkami,

przedsiębiorca ubiegający się o wsparcie w ramach tej kategorii pomocy zobowiązany jest do

przedłoŜenia następujących dokumentów:

1) wszystkich zaświadczeń o pomocy de minimis, jakie otrzymał w okresie bieŜącego

roku kalendarzowego, w którym występuje o wsparcie oraz dwóch poprzedzających

go lat kalendarzowych,

2) w przypadku nieotrzymania pomocy de minimis stosownego oświadczenia,

15 wyrok NSA z 10 stycznia 2001 r. sygn. akt III SA 1037/00; niepublikowany16 art. 37 ust. 1 i 2 ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. 07.59.404)

25

3) informacji o kaŜdej innej pomocy publicznej, jaką otrzymał w odniesieniu do tych

samych kosztów kwalifikowanych, na pokrycie których ma być przeznaczona

wnioskowana pomoc de minimis lub oświadczenia, Ŝe takiej pomocy nie otrzymał,

4) oświadczenia, Ŝe nie znajduje się w trudnej sytuacji w rozumieniu pkt 9-11

Wytycznych wspólnotowych dotyczących pomocy państwa w celu ratowania i

restrukturyzacji zagroŜonych przedsiębiorstw.

Stosowanie przepisów o pomocy publicznej ma szczególne znaczenie. Wszystko po

to, aby nie zostały zachwiane zasady wolnego rynku, bowiem stosowanie preferencji w

postaci ulg uznaniowych wobec jednych przedsiębiorców kosztem drugich, narusza wolną

konkurencję.

JednakŜe pomoc udzielana podatnikom prowadzącym działalność gospodarczą jest w

pewnych warunkach dopuszczalna. Dotyczy to m.in. tzw. pomocy de minimis.

2.3. P2.3. POMOCOMOC DEDE MINIMISMINIMIS

Pomoc publiczna to obszar, który jest ściśle regulowany przez przepisy wspólnotowe.

Zgodnie z nimi obowiązuje zakaz udzielania przedsiębiorcom pomocy publicznej lub

udzielenie takiej pomocy wymaga zatwierdzenia przez Komisję Europejską. Inaczej jest w

przypadku pomocy de minimis.

Zgodnie z zasadą prawa rzymskiego de minimis non curat lex (prawo nie troszczy się

o drobiazgi), pomoc o niewielkich rozmiarach nie powoduje naruszenia konkurencji na

rynku . Oznacza to, Ŝe pomoc de minimis to forma pomocy publicznej udzielanej

przedsiębiorcom, w ramach której przyjęto załoŜenie, Ŝe ze względu na swoją wartość ma

ona nieznaczny wpływ na konkurencję oraz wymianę handlową między państwami

członkowskimi, dlatego nie wymaga uprzedniej kontroli ze strony Komisji Europejskiej w

drodze notyfikacji. Zasady udzielania pomocy de minimis określa Rozporządzenie Komisji

(WE) Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu WE

do pomocy de minimis. Zgodnie z tym rozporządzeniem ogólna kwota pomocy de minimis

przyznana dowolnemu podmiotowi gospodarczemu nie moŜe przekraczać 200 tys. euro

26

w okresie trzech lat budŜetowych. Limit tej pomocy dla przedsiębiorców działających w

sektorze transportu drogowego wynosi w okresie trzech lat 100 tys. euro.

Dokonując oceny wniosku przedsiębiorcy, bierze się pod uwagę bieŜący rok

kalendarzowy oraz dwa poprzednie lata. Nie ma znaczenia forma pomocy, źródło jej

pochodzenia ani cel, na jaki została wykorzystana - do ogólnej puli wliczane są wszystkie

środki uzyskane przez danego przedsiębiorcę jako pomoc de minimis w badanym okresie.

Przedsiębiorców ubiegających się o pomoc de minimis obowiązują pewne ograniczenia. Nie

moŜna łączyć jej, w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikowanych, z pomocą o

innym przeznaczeniu (np. pomocą regionalną), jeśli doprowadziłoby to do przekroczenia

dopuszczalnej intensywności tej pomocy. Pomoc de minimis moŜe być udzielana jedynie w

formach przejrzystych, czyli takich, w stosunku do których nie ma konieczności szacowania

ryzyka dla obliczenia wartości pomocy. Pomoc de minimis nie moŜe być udzielona

przedsiębiorcy znajdującemu się w trudnej sytuacji ekonomicznej w rozumieniu

Wytycznych wspólnotowych dotyczących pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji

zagroŜonych przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji17.

Przedsiębiorca, który nie jest w stanie z własnych środków lub środków zewnętrznych

(pozyskanych od udziałowców, akcjonariuszy, czy instytucji finansowych) pokryć strat, co w

przypadku braku wsparcia ze środków publicznych, mogłoby w krótkim czasie doprowadzić

do likwidacji przedsiębiorstwa, znajduje się w trudnej sytuacji ekonomicznej. Do

przykładowych symptomów trudnej sytuacji ekonomicznej zaliczyć moŜna rosnące straty,

malejący obrót, zwiększenie zapasów, nadwyŜki produkcji, rosnące zadłuŜenie, zmniejszający

się przepływ środków finansowych, rosnące kwoty odsetek, zmniejszająca się lub zerowa

wartość aktywów netto.

Przedsiębiorca jest w trudnej sytuacji ekonomicznej, gdy:

• w przypadku spółki kapitałowej - wielkość niepokrytej straty z lat ubiegłych łącznie z

wynikiem finansowym roku bieŜącego przewyŜsza 50% wartości kapitału

zakładowego i wielkość straty w ostatnim roku obrotowym przewyŜsza 25% wartości

kapitału zakładowego,

17 Komunikat Komisji Wytyczne wspólnotowe pkt 9-11 Dz. Urz. UE C 244 z 1.10.2004

27

• w przypadku spółki nie będącej spółką kapitałową - wielkość straty przewyŜsza 50%

wartości majątku spółki, stanowiącego minie wniesione jako wkład lub nabyte przez

spółkę i wielkość straty w ostatnim roku obrotowym przewyŜsza 25% wartości tego

majątku,

• są spełnione kryteria kwalifikujące przedsiębiorcę do wszczęcia wobec niego

postępowania upadłościowego.

Zasada de minimis w myśl Rozporządzenia Komisji 1998/2006 nie ma zastosowania w

odniesieniu m.in. do przedsiębiorstw zajmujących się produkcją pierwotną produktów rolnych

wymienionych w załączniku I do Traktatu WE, sektora rybołówstwa i akwakultury oraz

sektora węglowego. Natomiast zasady dopuszczalności pomocy de minimis w sektorze

rolnym w odniesieniu do produkcji podstawowej produktów rolnych określa Rozporządzenie

komisji (WE) Nr 1535/2007 z dnia 20grudnia 2007 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88

Traktatu WE w odniesieniu do pomocy de minimis w sektorze produkcji rolnej, natomiast w

sektorze rybołówstwa i akwakultury - Rozporządzenie Komisji (WE) Nr 875/2007 z dnia 24

lipca 2007 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu w odniesieniu do pomocy w ramach

zasady de minimis dla sektora rybołówstwa. Ponadto, pomoc de minimis nie moŜe być

wydatkowana na zakup środków transportu wykorzystywanych do prowadzenia działalności

w zakresie transportu drogowego towarów.

2.4. W2.4. WYŁĄCZENIAYŁĄCZENIA ZZ POMOCYPOMOCY

Zgodnie z art. 87 ust. 1 TWE udzielanie pomocy publicznej na terenie Unii

Europejskiej jest zasadniczo niedopuszczalne. W art. 87 ust. 2 i 3 TWE określone zostały

jednak sytuacje wyjątkowe – tzw. „wył ączenia”, dla których pomoc publiczna została uznana

(art. 87 ust. 2) lub moŜe zostać uznana przez Komisję Europejską za dopuszczalną (art. 87. ust

3).

WyróŜnić moŜna następujące główne kategorie pomocy udzielanej przez państwa Unii

Europejskiej w oparciu o art. 87 ust. 3 lit. a oraz art. 87 ust. 3 lit. c Traktatu WE:18

18 „Vademecum – prawo wspólnotowe w dziedzinie pomocy państwa”, Komisja Europejska DyrekcjaGeneralna ds. Konkurencji, Wspólnoty Europejskie 2008, s. 9-11,http://ec.europa.eu/competition/state_aid/studies_reports/studies_reports.cfm

28

� pomoc regionalna – jako zgodną ze wspólnym rynkiem uznaje się pomoc państwa

udzielaną w celu rozwiązywania problemów regionalnych a w szczególności:

- „pomoc przeznaczona na sprzyjanie rozwojowi gospodarczemu regionów, w

których poziom Ŝycia jest nienormalnie niski lub regionów, w których istnieje

powaŜny stan niedostatecznego zatrudnienia” (art. 87 ust. 3 lit. a TWE);

- „pomoc przeznaczona na ułatwianie rozwoju […] niektórych regionów

gospodarczych” (art. 87 ust. 3 lit. c TWE).

� pomoc horyzontalna (obowiązuje ponadsektorowo i ponadregionalnie) – za

dopuszczalną uznaje się pomoc publiczną udzielaną:

• w związku ze zmianami klimatycznymi i na inne działania związane z ochroną

środowiska;

• na badania, rozwój oraz innowacje;

• w celu ratowania i restrukturyzacji zagroŜonych przedsiębiorstw;

• dla małych i średnich przedsiębiorstw;

• w zakresie zatrudnienia;

• na szkolenia;

• na zapewnienie kapitału podwyŜszonego ryzyka;

• na usługi świadczone w ogólnym interesie gospodarczym.

� pomoc sektorowa – przepisy dotyczące pomocy publicznej odnoszące się do

sektorów zmagających się z trudnościami gospodarczymi

• Sektory ogólne – specjalne, na bieŜąco aktualizowane uregulowania dotyczące

wybranych sektorów, do których naleŜą obecnie: produkcja audiowizualna,

działalność nadawcza, górnictwo, energetyka, usługi pocztowe oraz

budownictwo okrętowe, hutnictwo Ŝelaza i stali oraz branŜa włókien

syntetycznych;

• Rolnictwo, leśnictwo, rybołówstwo i akwakultura – dla tych sektorów

stworzono odrębne uregulowania, określone w stosownych wytycznych

wspólnotowych, natomiast nie stosuje się w tym przypadku lub stosuje jedynie

w ograniczonym zakresie przepisów ogólnych;

29

Informacji w sprawie reguł pomocy udzielają: Dyrekcja Generalna ds. Energii i

Transportu, Dyrekcja Generalna ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz

Dyrekcja Generalna ds. Gospodarki Morskiej i Rybołówstwa.

• Transport – dla sektora transportu drogowego stosuje się większość przepisów

ogólnych dotyczących pomocy publicznej z uwzględnieniem wyjątków,

natomiast dla sektorów transportu kolejowego, lotniczego, śródlądowego i

morskiego stosuje się przepisy sektorowe w zakresie pomocy publicznej.

Informacji w sprawie reguł pomocy udziela: Dyrekcja Generalna ds. Energii i Transportu

Z wyjątkiem wymienionych powyŜej przypadków dyrekcją właściwą w zakresie

pomocy we wszystkich innych sektorach jest Dyrekcja Generalna ds. Konkurencji.

Poza tym na mocy art. 87 ust. 2 Traktatu WE za pomoc zgodną ze wspólnym rynkiem

– a więc za dopuszczalną – uznawana jest:

• „pomoc o charakterze socjalnym przyznawana indywidualnym konsumentom, pod

warunkiem, Ŝe jest przyznawana bez dyskryminacji związanej z pochodzeniem

produktów”;

• „pomoc mająca na celu naprawienie szkód spowodowanych katastrofami naturalnymi

lub innymi zdarzeniami nadzwyczajnymi”;

• „pomoc przyznawana gospodarce niektórych regionów Republiki Federalnej Niemiec

dotkniętych podziałem Niemiec, w zakresie, w jakim jest niezbędna do

skompensowania niekorzystnych skutków gospodarczych spowodowanych tym

podziałem”.

�� Na czym polegają tzw. wyłączenia grupowe?Na czym polegają tzw. wyłączenia grupowe?

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r. uznającego

niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88

Traktatu WE to tzw. ogólne rozporządzenie w sprawie wyłączeń grupowych (blokowych).

Środki pomocy państwa określone w tym rozporządzeniu są zwolnione z obowiązku

zgłoszenia (notyfikacji) do Komisji Europejskiej pod warunkiem spełnienia odpowiednich

kryteriów określonych w rozporządzeniu. Oznacza to, Ŝe państwa będące członkami UE mają

prawo do stosowania tych środków bez konieczności dodatkowej oceny Komisji Europejskiej.

30

Pomoc, która nie mieści się w ramach rozporządzenia, podlega procedurze notyfikacji i oceny

przez KE. Rozporządzenie określa równieŜ dla kaŜdej z kategorii środków indywidualne

pułapy pomocy, poniŜej których moŜe być ono stosowane.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 rozporządzenia ogólnego w sprawie wyłączeń grupowych

wyłączeniem objęte zostały następujące kategorie pomocy:

• pomoc regionalna;

• pomoc inwestycyjna i na zatrudnienie dla MŚP;

• pomoc na zakładanie przedsiębiorstw przez kobiety;

• pomoc na ochronę środowiska;

• pomoc na usługi doradcze dla MŚP i udział MŚP w targach;

• pomoc w formie kapitału podwyŜszonego ryzyka;

• pomoc na działalność badawczą, rozwojową i innowacyjną;

• pomoc szkoleniowa;

• pomoc dla pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji lub

niepełnosprawnych.

UWAGA! Rozporządzenia ogólnego w sprawie wyłączeń grupowych nie stosuje się w przypadkach

określonych w art. 1 ust. 2-7 tegoŜ rozporządzenia.

2.5. Z2.5. ZAŚWIADCZENIAAŚWIADCZENIA OO POMOCYPOMOCY DEDE MINIMISMINIMIS

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20 marca 2007 roku w sprawie zaświadczeń o

pomocy de minimis i pomocy de minimis w rolnictwie lub rybołówstwie (Dz. U. z 2007 r. Nr

53, poz. 354) określa formę, treść, termin i sposób wydawania zaświadczenia

stwierdzającego, Ŝe udzielona pomoc publiczna jest pomocą de minimis, albo pomocą de

minimis w rolnictwie lub rybołówstwie. Zaświadczenie takie winno być wydane wraz z

dokumentem (decyzją, umową, porozumieniem), na podstawie którego przedsiębiorca nabył

prawo do pomocy. Organ wydaje zaświadczenie, jeśli spełnione zostaną wszystkie

warunki do udzielenia pomocy de minimis. Ich spełnienie musi nastąpić w dniu ubiegania

się o pomoc, jak równieŜ w dniu jej faktycznego udzielenia lub wydania zaświadczenia.

31

Do wydania zaświadczenia o pomocy de minimis zobowiązany jest podmiot

udzielający pomocy. Obowiązek taki wynika z prawa wspólnotowego. Państwo

członkowskie udzielające przedsiębiorcy pomocy de minimis zobowiązane jest do

poinformowania o charakterze i wartości wsparcia. Pomocą jest kaŜde wsparcie udzielone ze

środków publicznych w szczególności: dotacje, poŜyczki, kredyty, gwarancje, poręczenia,

ulgi i zwolnienia podatkowe, odroczenie płatności lub rozłoŜenie na raty płatności podatku,

umorzenie zaległości podatkowej oraz inne formy wsparcia, które w jakikolwiek sposób

uprzywilejowują ich beneficjenta w stosunku do konkurentów.

Podmioty udzielające pomocy wydają beneficjentowi pomocy zaświadczenie

stwierdzające, Ŝe udzielona pomoc publiczna jest pomocą de minimis. Zaświadczenia te

wydaje się zasadniczo w dniu udzielenia pomocy, z wyjątkiem pomocy automatycznej

tzn. pomocy w formie ulgi podatkowej udzielanej na podstawie aktu normatywnego bez

wymogu wydania decyzji. W tym przypadku zaświadczenie wydaje się w terminie 2

miesięcy od dnia udzielenia pomocy, przy czym beneficjent pomocy moŜe wystąpić o

wydanie zaświadczenia o pomocy de minimis przed upływem tego terminu. Wystąpienie

beneficjenta stanowi informację o skorzystaniu z pomocy automatycznej. Nie jest wnioskiem

o wydanie zaświadczenia, gdyŜ jego celem jest skrócenie czasu wydania stosownego

zaświadczenia. Organy udzielające pomocy publicznej wydają zaświadczenia o pomocy de

minimis z urzędu. Dotyczy to takŜe decyzji, w treści której zawarte zostały wszystkie

elementy zaświadczenia, wtedy decyzja wydawana z urzędu zastępuje stosowne

zaświadczenie.

Opłacie skarbowej podlegają tylko zaświadczenia, które wydawane są na wniosek

zainteresowanego. NaleŜy zatem stwierdzić, Ŝe zaświadczenia o pomocy de minimis,

wydawane na podstawie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie zaświadczeń o

pomocy de minimis, nie będą podlegały opłacie skarbowej, poniewaŜ są wydawane z urzędu

przez organ udzielający pomocy. Zgłoszenia są składane przewaŜnie w wykonaniu obowiązku

ustawowego i, w odróŜnieniu od podań, nie zawierają Ŝądania skierowanego do organu

administracji. Wystąpienie beneficjenta pomocy automatycznej o wcześniejsze wydanie

zaświadczenia nie stanowi wniosku o jego wydanie. Co za tym idzie nie podlegają opłacie

skarbowej.

Przepisy ustawy i rozporządzenia wprowadzają obowiązek wydawania zaświadczeń o

pomocy de minimis przez podmioty udzielające pomocy, nie pozostawiając w tym zakresie

elementu uznaniowości. MoŜna więc mówić w tym przypadku o obowiązku wydawania

32

zaświadczeń z urzędu (mimo iŜ pomoc moŜe być udzielana na wniosek). RównieŜ w sytuacji,

gdy w treści decyzji zostaną zawarte wszystkie elementy zaświadczenia, naleŜy przyjąć, Ŝe

wydawana z urzędu decyzja zastępuje takie zaświadczenie. Nawet w sytuacji, gdy beneficjent

pomocy w formie ulgi podatkowej udzielanej na podstawie aktu normatywnego bez wymogu

wydania decyzji wystąpi o wcześniejsze wydanie zaświadczenia naleŜy przyjąć, Ŝe nadal jest

ono wydawane z urzędu. Wystąpienie beneficjenta pomocy o wcześniejsze wydanie

zaświadczenia moŜe bowiem jedynie skrócić czas oczekiwania na to zaświadczenie, co nie

zmienia faktu, Ŝe w przypadku braku takiego wystąpienia podmiot udzielający pomocy jest

zobowiązany w terminie ustawowym wydać zaświadczenie z urzędu.

Zaświadczenie o pomocy de minimis zawiera:

1) datę wydania;

2) pieczęć podmiotu udzielającego pomocy publicznej;

3) nazwę, numer identyfikacji podatkowej (NIP), siedzibę i adres podmiotu

udzielającego pomocy publicznej;

4) określenie beneficjenta pomocy de minimis albo pomocy de minimis w

rolnictwie lub rybołówstwie;

5) dzień udzielenia pomocy publicznej;

6) wartość udzielonej pomocy publicznej brutto w złotych i w euro;

7) wskazanie podstawy prawnej udzielenia pomocy publicznej;

8) stwierdzenie, Ŝe udzielona pomoc publiczna jest pomocą de minimis albo

pomocą de minimis w rolnictwie lub rybołówstwie;

9) dane osoby upowaŜnionej do wydania zaświadczenia.

Zaświadczenie o pomocy de minimis i zaświadczenie o pomocy de minimis w

rolnictwie lub rybołówstwie wydaje się z urzędu w dniu udzielenia pomocy publicznej

będącej pomocą de minimis, a w przypadku pomocy:

a. udzielanej na podstawie decyzji - wraz z tą decyzją w dniu jej wydania;

b. w formie ulgi podatkowej udzielanej na podstawie aktu normatywnego bez

wymogu wydania decyzji - w terminie 2 miesięcy od dnia udzielenia pomocy

publicznej.

33

2.6. B2.6. BADANIEADANIE II OBLICZANIEOBLICZANIE POMOCYPOMOCY PUBLICZNEJPUBLICZNEJ ORAZORAZ OCENAOCENA SYTUACJISYTUACJI PRZEDSIĘBIORCYPRZEDSIĘBIORCY

Przedsiębiorca, który korzysta z pomocy de minimis, musi uwaŜać, Ŝeby nie

przekroczyć określonego prawem limitu. To przedsiębiorca bowiem będzie ponosił

odpowiedzialność za przekroczenie dozwolonej wartości w wysokości 200 tys. euro (100

tys. euro dla sektora transportu drogowego) w ciągu trzech lat.

Warto dodać, Ŝe wsparcia nie moŜna otrzymać na zakup pojazdów oraz przetwarzanie

i wprowadzanie do obrotu produktów rolnych. Nowe rozporządzenie KE w tym zakresie

obowiązuje do końca 2013 roku.

Limit dla pomocy de minimis jest określony na trzy lata. Lata, które w tym celu naleŜy

brać pod uwagę, to lata budŜetowe stosowane przez podmiot gospodarczy w danym państwie

członkowskim do celów podatkowych. Okres trzech lat naleŜy oceniać w sposób ciągły,

zatem dla kaŜdego przypadku nowej pomocy de minimis naleŜy ustalić łączną kwotę pomocy

de minimis przyznaną w ciągu danego roku budŜetowego oraz dwóch poprzedzających go lat

budŜetowych. W tym celu powinno się uwzględnić pomoc przyznaną przez państwo

członkowskie, nawet gdy jest ona finansowana w całości lub w części ze środków Wspólnoty

Europejskiej.

� Przykłady wyliczenia pomocy Przykłady wyliczenia pomocy de minimisde minimis udzielonej przedsiębiorcy udzielonej przedsiębiorcy

Przykład 1Przedsiębiorca występuje z wnioskiem o przyznanie pomocy de minimis w wysokości 50.000 euro 1 marca

2009 roku. NaleŜy sprawdzić czy w okresie 3 lat poprzedzających dzień złoŜenia wniosku otrzymał on pomoc

de minimis i jeśli tak, w jakiej wysokości.

Przykładowo przedsiębiorca w latach 2007-2009 otrzymał pomoc publiczną o łącznej wartości 40.000 euro (w

roku 2007).

NaleŜy zbadać, czy pomoc otrzymana w roku 2007 spełniała warunki pomocy de minimis, tzn. czy w momencie

jej udzielania nie przekroczono wartości 200.000 euro wraz z pomocą udzieloną przedsiębiorcy 3 lata wstecz

(lata 2005-2007) oraz czy przedsiębiorca nie podlegał obowiązkowi opiniowania przez Prezesa Urzędu

Ochrony Konkurencji i Konsumentów.

ZałóŜmy, Ŝe przedsiębiorca nie uzyskał pomocy w tym okresie, zatem moŜe uzyskać wnioskowaną pomoc w

wysokości 50.000 euro, poniewaŜ łączna wartość otrzymanej pomocy w badanym okresie nie przekroczy kwoty

200.000 euro (50.000 euro + 40.000 euro = 90.000 euro).

W związku z tym uznajemy, Ŝe pomoc publiczna w momencie jej udzielania spełniała warunki pomocy de

minimis.

34

Przykład 2Przedsiębiorca występuje z wnioskiem o przyznanie pomocy de minimis w wysokości 50.000 euro 1 marca

2009 roku. NaleŜy sprawdzić czy w okresie 3 lat poprzedzających dzień złoŜenia wniosku otrzymał on pomoc

de minimis i jeśli tak, w jakiej wysokości.

Przykładowo przedsiębiorca w latach 2007-2009 otrzymał pomoc publiczną o łącznej wartości 90.000 euro (w

roku 2008).

NaleŜy zbadać, czy pomoc otrzymana w roku 2008 spełniała warunki pomocy de minimis, tzn. czy w momencie

jej udzielania nie przekroczono wartości 200.000 euro wraz z pomocą udzieloną przedsiębiorcy 3 lata wstecz

(lata 2006-2008) oraz czy przedsiębiorca nie podlegał obowiązkowi opiniowania przez Prezesa Urzędu

Ochrony Konkurencji i Konsumentów.

ZałóŜmy, Ŝe przedsiębiorca uzyskał pomoc w roku 2007 w wysokości 100.000 euro , zatem naleŜy sprawdzić

czy otrzymana pomoc była pomocą de minimis (nie przekroczyła 200.000 euro) w kolejnych latach, tj. 2005-

2007. W badanym okresie przedsiębiorca nie uzyskał innej pomocy dlatego uznano, iŜ była to pomoc de

minimis. W związku z tym, Ŝe wnioskowana pomoc w wysokości 50.000 euro łącznie z otrzymaną pomocą w

badanym okresie (lata 2007-2009) w wysokości 190.000 euro, przekracza próg 200.000 euro (190.000 euro +

50.000 euro = 240.000 euro), przedsiębiorca nie moŜe otrzymać wnioskowanej pomocy w kwocie 50.000 euro.

Pomoc moŜe zostać udzielona maksymalnie do wysokości 10.000 euro.

� Dodatkowe wyjaśnienia dotyczące nowej metody ustalania stóp referencyjnych iDodatkowe wyjaśnienia dotyczące nowej metody ustalania stóp referencyjnych i

dyskontowychdyskontowych1919

Obliczenie wartości pomocy publicznej wymaga zastosowania stopy referencyjnej

i stopy dyskontowej. Zasady ustalania stopy referencyjnej i dyskontowej zostały określone w

Komunikacie Komisji Europejskiej w sprawie zmiany metody ustalania stóp referencyjnych i

dyskontowych (Dz. U. C 14 z 19.1.2008, str. 6). Od dnia 1 lipca 2008 r. naleŜy stosować

nową metodę ustalania ich wysokości – podstawą ustalania stopy referencyjnej jest tzw. stopa

bazowa. Wysokość stopy bazowej jest ogłaszana przez Komisję Europejską. Obecnie zgodnie

z Zawiadomieniem Komisji w sprawie bieŜących stóp procentowych od zwracanej pomocy

państwa oraz stóp referencyjnych/dyskontowych obowiązujących 27 państw członkowskich

od dnia 1 kwietnia 2009 roku w Polsce obowiązuje stopa bazowa w wysokości 5,62%.

W celu uzyskania stopy dyskontowej (lub stopy zwrotu pomocy) naleŜy powiększyć

wyjściową stopę bazową o 100 punktów bazowych (100 punktów bazowych (p.b.) = 1 punkt

19 http://www.uokik.gov.pl/pl/pomoc_publiczna/wyjasnienia/

35

procentowy (p.p.)). W chwili obecnej stopa dyskontowa będzie wynosić 6,62% (zwiększenie

stopy bazowej w wysokości 5,62% o 100 p.b. oznacza dodanie do 5,62% 1 p.p., co w sumie

daje wynik 6,62%).

W odniesieniu do stopy referencyjnej, Komisja Europejska przyjęła zasadę

indywidualnego ustalania stopy referencyjnej dla kaŜdego przedsiębiorcy wnioskującego

o udzielenie pomocy publicznej. Stopę referencyjną dla poszczególnych przedsiębiorców

uzyskuje się poprzez zsumowanie stopy bazowej (5,62%) i odpowiedniej marŜy wyraŜonej w

punktach bazowych.

Zgodnie ze wskazówkami Komisji Europejskiej, pomoc publiczna, której wielkość

obliczana jest z zastosowaniem stopy referencyjnej, traktowana jest jak „kredyt” udzielany

przedsiębiorcy przez podmiot udzielający pomocy (jeśli przedsiębiorca nie otrzymałby

pomocy publicznej, musiałby zaciągnąć kredyt na rynku, w wysokości odpowiadającej

otrzymanej pomocy publicznej). W związku z tym, wartość udzielonej pomocy powinna być

obliczana przez podmiot udzielający pomocy przy zastosowaniu podobnych metod, jakie

stosuje bank przy wyliczaniu wartości udzielanego kredytu. Zgodnie z ww. Komunikatem

KE, podmiot udzielający pomocy wylicza dla kaŜdego przedsiębiorcy wnioskującego o

pomoc tzw. punkty bazowe, które odzwierciedlają marŜę „kredytu” .

Wysokość marŜy, wyraŜonej w punktach bazowych, ustalana jest w oparciu o dwa

kryteria:

� tzw. rating , który moŜe być ustalony w oparciu o sytuację ekonomiczno-finansową

przedsiębiorcy (w szczególności jego zdolność kredytową, wypłacalność) oraz

� poziom zabezpieczeń związanych z udzieleniem pomocy w formie kredytowej.

W konsekwencji wysokość stopy referencyjnej, ustalanej dla potrzeb wyliczania pomocy

publicznej, będzie sumą stopy bazowej wynoszącej 5,62% i marŜy właściwej dla

przedsiębiorcy kształtującej się od 60 (0,6 p.p) do 1000 (10 p.p.) punktów bazowych.

Tabela: MarŜe kredytów w punktach bazowych

Mar Ŝa kredytów w punktach bazowych

36

Kategoria ratingu Poziom zabezpieczeń Wysoki Standardowy Niski

Wysoki (AAA-A) 60 75 100 Dobry (BBB) 75 100 220 Zadowalający (BB) 100 220 400 Niski (B) 220 400 650 Zły/Trudności finansowe (CCC i poniŜej) 400 650 1000

W związku z powyŜszym podmioty udzielające pomocy, w chwili podjęcia decyzji o

zamiarze udzielenia pomocy zobowiązane są do indywidualnej oceny sytuacji przedsiębiorcy

wnioskującego o pomoc, uwzględniając zarówno kondycję ekonomiczno-finansową

przedsiębiorcy, jak i ryzyko niewywiązania się przedsiębiorcy z systemu ratalnego i

moŜliwość odzyskania zaległych zobowiązań.

NaleŜy podkreślić, iŜ dokonana ocena będzie miała bezpośredni wpływ na wartość

udzielonej pomocy. Przykładowo udzielenie ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych o tej

samej wartości w dwóch róŜnych przypadkach moŜe oznaczać róŜną wartość udzielonej

pomocy, w zaleŜności od przyjętej marŜy. Dlatego, teŜ w uzasadnieniu decyzji o udzieleniu

pomocy, obok wskazania jej wysokości, konieczne jest wskazanie przyjętej stopy

referencyjnej, tj. w praktyce wskazanie równieŜ marŜy, jaką przyjął podmiot udzielający

pomocy dla tej decyzji (w przedziale 60 do 1000 p.b.). O ile w stanie prawnym

obowiązującym do 30 czerwca 2008 roku, ewentualne zwiększenie stopy referencyjnej (w

przedziale 1 do 400 p.b.) miało charter uznaniowy, to w chwili obecnej zwiększenie stopy

bazowej o marŜę jest pochodną oceny dwóch czynników tj. poziomu zabezpieczeń oraz

kategorii ratingu. W konsekwencji uzasadnienie decyzji powinno zawierać odniesienie do

ustaleń podmiotu udzielającego pomocy w zakresie wyliczania marŜy na podstawie oceny w

zakresie ratingu oraz poziomu zabezpieczeń. Skoro elementy te są częścią decyzji, w

przypadku braku zgody przedsiębiorcy co do poprawności oceny, moŜe on wnieść odwołanie.

�� Ustalanie kondycji ekonomiczno-finansowej (ratingu) Ustalanie kondycji ekonomiczno-finansowej (ratingu)

Zgodnie z ww. Komunikatem Komisji Europejskiej, podmioty udzielające pomocy

zobowiązane są do oceny kondycji ekonomiczno-finansowej przedsiębiorcy

wnioskującego o pomoc i zaszeregowania przedsiębiorcy do określonej kategorii ratingu.

37

Kategoria ratingu określa zdolność kredytową przedsiębiorcy korzystającego z

pomocy publicznej. W celu określenia właściwej marŜy, podmioty udzielające pomocy będą

musiały zakwalifikować przedsiębiorcę – potencjalnego beneficjenta pomocy - do określonej

kategorii ratingowej (AAA-A, BBB, BB, B, CCC lub niŜsza kategoria).

Ww. kategorie ratingowe charakteryzują się następującymi cechami20:

• kategoria AAA-A (wysoka) - niski poziom ryzyka kredytowego, wysoka

wiarygodność finansowa i zdolność do obsługi zobowiązań, wysoka lub przeciętna

odporność na wpływ niekorzystnych warunków gospodarczych utrzymujących się

przez dłuŜszy czas;

• kategoria BBB (dobra) - ryzyko kredytowe na średnim poziomie, dobra wiarygodność

finansowa i wystarczająca zdolność do obsługi zobowiązań w dłuŜszym terminie,

podwyŜszona podatność na utrzymujące się przez dłuŜszy czas niekorzystne warunki

gospodarcze;

• kategoria BB (zadowalająca) - podwyŜszone ryzyko kredytowe, relatywnie niŜsza

wiarygodność finansowa, wystarczająca zdolność do obsługi zobowiązań w

przeciętnych lub sprzyjających warunkach gospodarczych, wysoki lub średni poziom

odzyskania wierzytelności w przypadku wystąpienia niewypłacalności;

• kategoria B (niska) – wysokie ryzyko kredytowe, zdolność do obsługi zobowiązań

jedynie przy sprzyjających warunkach zewnętrznych, średni lub niski poziom

odzyskania wierzytelności w przypadku wystąpienia niewypłacalności;

• kategoria CCC i poniŜej (zła/trudności finansowe) - bardzo wysokie ryzyko

kredytowe, bardzo niska zdolność do płynnej obsługi zobowiązań nawet w przypadku

sprzyjających warunków gospodarczych, niski lub bardzo niski poziom odzyskania

wierzytelności w przypadku wystąpienia niewypłacalności (w skrajnych przypadkach

- niewypłacalność lub toczące się postępowanie upadłościowe, bez dodatkowego

wsparcia z zewnątrz poziom odzyskania wierzytelności bardzo niski lub bliski zeru).

NaleŜy zauwaŜyć, iŜ niektórzy duzi przedsiębiorcy mogą juŜ posiadać określoną przez

agencję ratingową kategorię ratingu. W niektórych przypadkach ocena zdolności kredytowej

przedsiębiorcy mogła zostać dokonana przez bank, do którego przedsiębiorca zwrócił się o

20 Według skali ratingów Agencji Ratingowej EuroRating (www.eurorating.pl).

38

udzielenie kredytu. W związku z tym, wydaje się, Ŝe przy dokonywaniu oceny ratingowej,

podmiot udzielający pomocy moŜe korzystać z ww. informacji (pod warunkiem, Ŝe ocena

ratingowa dokonana przez agencję ratingową lub bank oparta jest na aktualnych danych

dotyczących sytuacji ekonomiczno-finansowej przedsiębiorcy). JednakŜe, zgodnie z

dostępnymi danymi, tylko niewielka grupa przedsiębiorców w Polsce ma określoną kategorię

ratingową. RównieŜ rating przedsiębiorców, dokonywany przez banki w związku z

udzielaniem kredytów ma charakter poufny i rzadko jest udostępniany. W tej sytuacji

obowiązek ustalenia ratingu (dla potrzeb wydania konkretnej decyzji) spoczywa na

podmiotach udzielających pomocy.

NaleŜy przyjąć, Ŝe kategoria „wysoki” (AAA-A) dotyczy przedsiębiorców w bardzo

dobrej kondycji ekonomiczno-finansowej, którzy co do zasady powinni regulować swoje

zobowiązania w terminach ustawowych, a wnioskowana pomoc ma zazwyczaj charakter

inwestycyjny i przeznaczona jest na rozwój przedsiębiorstwa (głównie dotyczy to pomocy

udzielanej w formie kredytów lub poŜyczek).

Równie czytelna wydaje się być kategoria „zły/trudno ści finansowe” (CCC),

dotycząca przedsiębiorców w trudnej kondycji ekonomiczno-finansowej, tj. tych, którzy nie

kwalifikują się m.in. do otrzymania pomocy de minimis, a kwalifikują się do otrzymania

pomocy na restrukturyzację.

Dokonanie przyporządkowania do określonej kategorii – „dobrej”, „zadowalaj ącej”

czy „złej” kondycji ekonomiczno-finansowej powinno być dokonywane w oparciu o analizę

wskaźnikową, w szczególności biorąc pod uwagę wskaźniki:

1 - rentowności prowadzonej działalności,

2 - płynności finansowej,

3 - szybkości obrotu składników majątkowych,

4 - zadłuŜenia,

5 - analizę przepływów finansowych.

Szczegółowość analizy powinna być dostosowana do wielkości przedsiębiorcy i formy

prowadzonej działalność (prowadzenie działalności gospodarczej przez osobę fizyczną,

spółkę cywilną, spółkę z o.o., spółkę akcyjną i inne). Przy dokonywaniu oceny podmioty

udzielające pomocy powinny wziąć pod uwagę zarówno informacje będące w ich posiadaniu,

jak i dane dostarczone przez przedsiębiorcę. Dla oceny przedsiębiorców, którzy zgodnie z

obowiązującym prawem, nie są zobowiązani do prowadzenia tzw. pełnej rachunkowości,

39

podmioty udzielające pomocy powinny oprzeć się na informacjach wynikających z

obowiązujących dla tych przedsiębiorców zasad prowadzenia rachunkowości.

Zgodnie z ww. Komunikatem KE, dla nowoutworzonych przedsiębiorców, nie

posiadających historii kredytowej, poziom zastosowanej marŜy nie moŜe być niŜszy niŜ 400

p.b. W przypadku przedsiębiorców zaleŜnych21, marŜa nie moŜe być niŜsza niŜ marŜa, która

zostałaby zastosowana w przypadku spółki dominującej (np. spółki-matki).

�� Określanie poziomu zabezpieczeńOkreślanie poziomu zabezpieczeń

Kategoria „poziomu zabezpieczeń” odnosi się do oceny skuteczności zabezpieczeń

ustanowionych w związku z udzielanym „kredytem” w formie pomocy publicznej.

Komunikat Komisji wyróŜnił 3 poziomy zabezpieczeń:

• wysoki poziom zabezpieczeń,

• standardowy poziom zabezpieczenia,

• niski poziom zabezpieczeń.

Poziom zabezpieczeń, zgodnie z ww. Komunikatem Komisji, moŜe być mierzony jako

strata z tytułu niewywiązywania się z płatności (ang. Loss Given Default – LGD), czyli

oczekiwana, wyraŜona w procentach, strata w odniesieniu do łącznej kwoty kredytu dłuŜnika,

po uwzględnieniu moŜliwych do odzyskania kwot pochodzących z zabezpieczeń i masy

upadłościowej. Na przykład biorąc pod uwagę ulgę w spłacie zobowiązań podatkowych,

łączna kwota „kredytu” jest równa kwocie zobowiązania głównego wraz z odsetkami,

wynikającej z decyzji ratalnej i odroczeniowej.

Strata z tytułu niewywiązywania się z płatności (LGD) jest odwrotnie proporcjonalna

do waŜności zabezpieczeń. Dla potrzeb wyliczania LGD przyjmuje się załoŜenie, iŜ:

o wysoki poziom zabezpieczeń oznacza LGD nie wyŜsze niŜ 30%,

o standardowy poziom zabezpieczeń – LGD między 31% a 59%,

21 Przedsiębiorcą zaleŜnym jest przedsiębiorca, który nie spełnia kryteriów niezaleŜności określonych wZałączniku I rozporządzenia Komisji (WE) nr 70/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z13.01.2001, str. 33; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 8, t. 2, str. 141), w brzmieniu nadanymrozporządzeniem Komisji (WE) nr 364/2004 z dnia 25 lutego 2004 r. zmieniającym rozporządzenie Komisji(WE) nr 70/2001.

40

o niski poziom zabezpieczeń – LGD przekraczające lub równe 60%.

Stwierdzenie poziomu zabezpieczeń moŜe być oparte o stosunek wartości zabezpieczenia, np.

zastawu skarbowego, do ogólnej kwoty objętej decyzją ratalną lub odroczeniową wyraŜony

w %, tj.:

w a r t oś ć z a s t a w u s k a r b o w e g o x 1 0 0 % = kwota, którą podmiot udzielający pomocykwota zaległości wraz z odsetkamibędzie mógł odzyskać w przypadku niewywiązania się

przedsiębiorcy z układu ratalnego lubodroczenia

Przykładowo, gdy pokrycie w np. zastawie skarbowym wynosi 75% całości zaległości

strata (LGD), którą moŜe ponieść podmiot udzielający pomocy w przypadku niewywiązania

się przedsiębiorcy z układu ratalnego i braku moŜliwości zaspokojenia wierzytelności z

majątku, na którym ustanowiono zabezpieczenie, wynosi 25%. Biorąc powyŜsze pod uwagę

oznacza to, iŜ poziom zabezpieczeń jest wysoki.

NaleŜy zauwaŜyć, iŜ skuteczność stosowanych zabezpieczeń jest róŜna. Przykładowo

skuteczność zabezpieczenia hipotecznego jest z reguły wyŜsza niŜ wynikająca np. z

poręczenia wekslowego. Dlatego teŜ dokonując oceny poziomu zastosowanych zabezpieczeń

naleŜy równieŜ mieć na uwadze ich skuteczność. W szczególności dotyczy to przypadków,

gdy mamy do czynienia ze „znaczną” kwotą kredytu. W takiej sytuacji wydanie wysokiej

oceny poziomu zastosowanych zabezpieczeń moŜe wymagać zastosowania równocześnie

kilku rodzajów zabezpieczeń – tak jak ma to miejsce w przypadku duŜych kredytów

udzielanych przez banki.

W przypadku, gdy suma zastosowanych zabezpieczeń nie zapewnia, iŜ w razie

niewypłacalności dłuŜnika uda się dzięki tym zabezpieczeniom odzyskać przynajmniej 60%

wartości udzielonego kredytu naleŜy uznać, iŜ poziom jest co najwyŜej średni.

W przypadku, gdy podmiot udzielający pomocy podejmując decyzję o przyznaniu ulgi

(np. odroczenia terminu płatności lub rozłoŜenia na raty zapłaty podatku lub innego

świadczenia pienięŜnego stanowiącego środki publiczne) nie ustanowi Ŝadnego formalnego

zabezpieczenia (np. zastawu, weksla) kwoty będącej przedmiotem ulgi, w celu ustalenia

41

wielkości marŜy zwiększającej stopę bazową naleŜy przyjąć, iŜ poziom zabezpieczeń jest

niski.

Ocena poziomu zabezpieczenia uzaleŜniona więc będzie głównie od ustanowienia

formalnego instrumentu zabezpieczenia majątku na poczet spłaty zobowiązań oraz

wysokości, na jaką zabezpieczenia te zostały ustanowione w stosunku do wysokości

zobowiązań. W związku z tym podmioty udzielające pomocy powinny rozwaŜyć stosowanie

np. zastawu skarbowego i innych form zabezpieczeń w szerszym zakresie, w przypadku, gdy

przedsiębiorca przedstawi informacje, Ŝe jest zainteresowany ustanowieniem np. zastawu lub

innych zabezpieczeń i wskaŜe majątek, który mógłby być przedmiotem tych zabezpieczeń.

Przykładowo przepisy ustawy Ordynacja podatkowa przewidują moŜliwość

ustanowienia zabezpieczeń w formie:

o zastawu skarbowego,

o hipoteki przymusowej,

o zabezpieczeń określonych w art. 33 d ustawy – Ordynacja podatkowa,

UŜycie ww. form zabezpieczeń jest jednak ograniczone do uwarunkowań określonych w

ustawie.

Podmiot udzielający pomocy zobowiązany jest do samodzielnej oceny zarówno

kondycji ekonomiczno-finansowej (chyba, Ŝe przedsiębiorca ten wskaŜe na posiadany rating),

jak i poziomu zabezpieczeń dla kaŜdego przedsiębiorcy wnioskującego o pomoc – w celu

ustalenia marŜy i wyliczenia stopy referencyjnej niezbędnej do wyliczenia wartości pomocy.

�� Obliczanie wartości pomocy publicznejObliczanie wartości pomocy publicznej

W trosce o zachowanie przejrzystości, równe traktowanie oraz prawidłowe stosowanie

pułapu de minimis wszystkie państwa członkowskie UE powinny stosować tę samą metodę

obliczeń. Aby ułatwić te obliczenia oraz pozostać w zgodzie z obecną praktyką stosowania

zasady de minimis, kwoty przyznanej pomocy, które nie mają formy dotacji pienięŜnych

powinny być przeliczane na ekwiwalent dotacji brutto .

42

Zasada pomocy de minimis jest zgodna z polityką UE – z zasadą zrównowaŜonego

rozwoju, która wpisuje się w polityki horyzontalne wspólnoty. Wszystkie państwa

członkowskie UE powinny stosować tę samą metodę obliczeń pomocy de minimis. Od 1

stycznia 2007 roku maksymalna wysokość publicznego wsparcia, które nie podlega

zgłoszeniu do Komisji Europejskiej zwiększyła się do 200.000 euro.

Pomocy de minimis nie moŜna łączyć, w ramach jednego projektu, z innymi formami

wsparcia, jeśli powodowałoby to przekroczenie dopuszczalnej intensywności pomocy. Nie

będą na nią mogli równieŜ liczyć przedsiębiorcy znajdujący się w trudnej sytuacji finansowej

w rozumieniu wytycznych wspólnotowych dotyczących pomocy na ratowanie i

restrukturyzację.

Zakazane jest jej udzielanie w ramach tzw. form nieprzejrzystych – czyli takich, w

stosunku do których konieczne byłoby przeprowadzenie oceny ryzyka dla obliczenia wartości

pomocy.

Przy obliczaniu ekwiwalentu dotacji dla przejrzystych rodzajów pomocy, innych niŜ

dotacje lub pomocy wypłacanej w kilku ratach, naleŜy stosować rynkowe stopy procentowe

obowiązujące w chwili przyznawania takiej pomocy.

Kwoty przyznanej pomocy, które nie mają formy dotacji pienięŜnych, powinny być

przeliczane na ekwiwalent dotacji brutto. Wartości pomocy de minimis są podawane w

wartości brutto, tak więc nie uwzględniają potrąceń z tytułu podatków oraz innych opłat.

� Przykłady obliczania wartości pomocy publicznej

Przykład 1: Pomoc publiczna w formie umorzenia odsetek za zwłokęW dniu 4 marca 2009 roku wpłynął wniosek przedsiębiorcy w sprawie umorzenia odsetek za zwłokę w kwocie3.000 zł. Organ udzielający pomocy publicznej dnia 3 kwietnia 2009 r. wydał decyzję pozytywną.Sposób obliczenia wartości pomocy publicznej otrzymanej przez przedsiębiorcę:

Dane: - Kwota odsetek za zwłokę = 3.000 zł

43

- 1 euro na dzień wydania decyzji według NBP, tj. na dzień 3 kwietnia 2009 r. - 4,4523

Ekwiwalent dotacji brutto ustala się dla umorzenia w całości lub w części zaległości podatkowych, odsetek zazwłokę, opłaty prolongacyjnej, zaległości z tytułu innego świadczenia pienięŜnego, innych świadczeńpienięŜnych - jest równy kwocie umorzenia, zgodnie z zapisem § 4 pkt 10 Rozporządzenia Rady Ministrów zdnia 11 sierpnia 2004 roku w sprawie szczegółowego sposobu obliczania wartości pomocy publicznejudzielanej w róŜnych formach (Dz. U. Nr 194, poz. 1983 ze zm.).Wartość pomocy publicznej, tj. ekwiwalent dotacji brutto wynosi 3.000 zł, co odpowiada kwocie 673,80euro.

Przykład 2: Pomoc publiczna w formie odroczenia terminu płatnościW dniu 26.02.2009 r. wpłynął wniosek przedsiębiorcy w sprawie odroczenia terminu płatności I raty podatkuod nieruchomości do dnia 30.04.2009 r.

- Termin płatności podatku - do 15.03.2009 r.- Decyzja organu podatkowego - 13.03.2009 r.- Odroczenie terminu płatności do 30.04.2009 r. - 46 dni (nowy termin płatności)- Kwota odroczonego podatku - 10.000 zł.- Stawka odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych - 11%- Opłata prolongacyjna naliczana w wysokości 50% stawki odsetek za zwłokę - (50% * 11% = 5,50 %)

marŜa - kategoria ratingu zadawalający (BB), poziom zabezpieczeń niski - 400 p.b., tj. 4%stopa referencyjna = stopa bazowa + odpowiednia marŜa, czyli: 6,78% + 4% = 10,78%kurs euro na dzień wydania decyzji według NBP tj. na dzień 13.03.2009 r. - 4,4833 zł

Zgodnie z zapisem § 4 pkt 11b Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 sierpnia 2004 roku w sprawieszczegółowego sposobu obliczania wartości pomocy publicznej udzielanej w róŜnych formach (Dz. U. Nr 194,poz. 1983 ze zm.), dla odroczenia terminu płatności podatku lub innego świadczenia pienięŜnego stanowiącegośrodki publiczne przed upływem terminu jego płatności – ekwiwalent dotacji brutto (EDB) jest wyraŜonywzorem:

( )365

orrKLEDB

−=

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

K - kwotę odroczonego podatku lub innego świadczenia,

L - liczbę dni odroczenia od dnia następnego po upływie terminu płatności podatku lub innego świadczenia domomentu płatności,

r - stopę referencyjną wyraŜoną w ułamku dziesiętnym,

r o - stopę naliczania opłaty prolongacyjnej, a w przypadku niestosowania przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia1997 r. Ordynacja podatkowa inną stopę oprocentowania naliczaną w dniu udzielenia pomocy, wyraŜoną wułamku dziesiętnym; w razie nienaliczania opłaty prolongacyjnej lub innej stopy oprocentowania ro = 0;

EDB = 10.000 * 46 * (0,1078 - 0,055) / 365 = 10.000 * 46 * 0,0528 / 365 = 24.288 / 365 = 66,54 zł, co odpowiada 14,84 euro

Przykład 3: Pomoc publiczna w formie rozłoŜenia na raty zapłaty zaległości

W dniu 13.08.2008 r. wpłynął wniosek przedsiębiorcy w sprawie rozłoŜenia na raty zapłaty zaległości wpłatności podatku od nieruchomości w kwocie 12.000 zł oraz odsetek w wysokości 3.000 zł. Łącznie zaległośćwynosi 15.000 zł.

44

Proponowane terminy płatności:- do 30 września 2008 r. – 5.000 zł (4.000 zł rata + 1.000 zł odsetki) - 48 dni- do 31 października 2008 r. – 5.000 zł (4.000 zł rata + 1.000 zł odsetki) - 79 dni- do 30 listopada 2008 r. – 5.000 zł (4.000 zł rata + 1.000 zł odsetki) - 109 dniDecyzja organu podatkowego - 10.09.2008 r.

Stawka odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych - 11%Opłata prolongacyjna naliczana w wysokości 20% stawki odsetek za zwłokę - (20% * 11% = 2,20 %)marŜa - kategoria ratingu zadawalający (BB), poziom zabezpieczeń niski - 400 tj. 4%stopa referencyjna = stopa bazowa + odpowiednia marŜa, czyli5,62% + 4% = 9,62% kurs euro na dzień wydania decyzji według NBP tj. na dzień 10.09.2008 r. - 3,4670 zł

Zgodnie z zapisem § 4 pkt 12 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 sierpnia 2004 roku w sprawieszczegółowego sposobu obliczania wartości pomocy publicznej udzielanej w róŜnych formach (Dz. U. Nr 194,poz. 1983 ze zm.), dla rozłoŜenia na raty zapłaty zaległości podatkowej lub innego zaległego świadczeniapienięŜnego stanowiącego środki publiczne, wraz z odsetkami za zwłokę - ekwiwalent dotacji brutto (EDB)jest wyraŜony wzorem:

,1∑=

−=

G

ii

iiP

rLKEDB

365

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

K 1 - kwotę raty zaległości podatkowej lub innego zaległego świadczenia, wraz z odsetkami za zwłokę, płatnegow danym okresie,

L i - dla zaległości podatkowej liczbę dni od dnia następnego po dniu złoŜenia wniosku do momentu płatnościdanej raty, a dla innego zaległego świadczenia pienięŜnego liczbę dni od dnia, w którym zaprzestano naliczaniaodsetek za zwłokę, do momentu płatności danej raty,

r - stopę referencyjną wyraŜoną w ułamku dziesiętnym,

Pi - kwotę opłaty prolongacyjnej naliczonej od danej raty, a w przypadku niestosowania przepisów ustawy zdnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa kwotę innej opłaty (odsetek) naliczonej od danej raty; w razienienaliczania opłaty prolongacyjnej lub innej opłaty (odsetek) Pi = 0,

G - liczbę rat,

i - oznaczenie kolejnej raty;

EDB = EDB1 + EDB2 + EDB3

EDB1 = 5.000 * 48 * 0,0962 / 365 – 4.000 * 48 * 2,20% / 365 = 63,25 - 11,57 = 51,68

EDB2 = 5.000 * 79 * 0,0962 / 365 – 4.000 * 79 * 2,20 % / 365 = 104,11 - 19,05 = 85,06

EDB3 = 5.000 * 109 * 0,0962 / 365 – 4.000 * 109 * 2,20% / 365 = 143,64 - 26,28 = 117,36

EDB = 51,68 zł + 85,06 zł + 117,36 zł = 254,10 zł

Wartość pomocy publicznej, tj. EDB wynosi 254,10 zł, co odpowiada kwocie 73,29 euro.

45

3. P3. POMOCOMOC NANA ROZWÓJROZWÓJ MAŁYCHMAŁYCH II ŚREDNICHŚREDNICH PRZEDSIĘBIORCÓWPRZEDSIĘBIORCÓW

3.1. C3.1. CHARAKTERYSTYKAHARAKTERYSTYKA POMOCYPOMOCY

Na jednolitym rynku pozbawionym granic wewnętrznych działania na korzyść MŚP

naleŜy podejmować na podstawie wspólnej definicji, aby poprawić spójność i skuteczność

tych działań oraz ograniczyć zakłócenia konkurencji. Biorąc pod uwagę duŜy stopień

wzajemnego oddziaływania środków krajowych i unijnych, w celu udzielenia MŚP pomocy w

dziedzinach takich, jak rozwój regionalny i finansowanie badań, tym większe znaczenie ma

przyjęcie definicji.

W 1996 r. Komisja Europejska przyjęła zalecenie ustanawiające pierwszą

wspólną definicję MŚP22. Definicja ta była szeroko stosowana w całej Unii Europejskiej. W

dniu 6 maja 2003 r. Komisja przyjęła nowe zalecenie23 w celu uwzględnienia tendencji w

rozwoju gospodarczym po 1996 r. Weszło ono w Ŝycie 1 stycznia 2005 r. i ma zastosowanie

do wszystkich polityk, programów i działań, jakie Komisja realizuje wobec MŚP. Dla państw

członkowskich stosowanie definicji jest dobrowolne, niemniej Komisja, Europejski Bank

Inwestycyjny (EBI) oraz Europejski Fundusz Inwestycyjny (EFI) zachęcają państwa

członkowskie do jej moŜliwie szerokiego stosowania.

Przeciętne przedsiębiorstwo europejskie zatrudnia nie więcej niŜ sześć osób, dlatego

większość z przedsiębiorstw moŜna uznać za MŚP. JednakŜe nowa definicja uwzględnia

ewentualne związki z innymi przedsiębiorstwami. W niektórych przypadkach związki te,

zwłaszcza jeśli pociągają za sobą istotne powiązania finansowe, mogą decydować o tym, Ŝe

przedsiębiorstwa nie będzie moŜna określić jako MŚP.

Jednym z głównych celów nowej definicji jest zapewnienie, aby środki

wspierające były przyznawane wyłącznie tym przedsiębiorstwom, które faktycznie ich

potrzebują. Z tego względu definicja wprowadza metody obliczania progu zatrudnienia i

pułapu finansowego, aby uzyskać rzeczywisty obraz sytuacji ekonomicznej przedsiębiorstwa.

Nowa definicja obejmuje takŜe środki zabezpieczające przed naduŜyciem statusu MŚP.

Podano równieŜ czytelne instrukcje, jak naleŜy traktować konkretne związki pomiędzy MŚP a

innymi przedsiębiorstwami lub inwestorami przy wyliczaniu wskaźników finansowych i

wielkości zatrudnienia.

22 Zalecenie Komisji 96/280/WE z dnia 3 kwietnia 1996 r. dotyczące definicji małych i średnich przedsiębiorstw(tekst mający znaczenie dla EOG), Dz.U. L 107 z 30.4.1996, str. 4–9.23 Zalecenie Komisji 2003/361/WE z dnia 6 maja 2003 r. dotyczące definicji mikroprzedsiębiorstw oraz małych iśrednich przedsiębiorstw(tekst mający znaczenie dla EOG), Dz.U. L 124 z 20.5.2003, str. 36–41.

46

Nowa definicja uwzględnia w istocie zdolność MŚP do pozyskania finansowania z

zewnątrz. Na przykład przedsiębiorstwa związane z innymi podmiotami, posiadającymi

znaczne zasoby finansowe mogą przekroczyć dane pułapy i wówczas status MŚP nie zostanie

im przyznany.

Nowa definicja wprowadza trzy róŜne kategorie przedsiębiorstw: przedsiębiorstwo

niezaleŜne, partnerskie i związane. KaŜda z nich odpowiada rodzajowi związku, w jakim

to przedsiębiorstwo pozostaje z innymi przedsiębiorstwami. RozróŜnienie to jest

konieczne, aby ustalić jasny obraz sytuacji ekonomicznej przedsiębiorstwa i wykluczyć te

podmioty, które tak naprawdę nie są MŚP.

Generalnie większość MŚP to przedsiębiorstwa niezaleŜne, gdyŜ działają one

całkowicie samodzielnie lub posiadają mniejszościowe udziały (mniej niŜ 25%) w jednym lub

kilku innych przedsiębiorstwach. Jeśli wysokość tych udziałów wzrośnie maksymalnie do

50%, wówczas uznaje się, Ŝe są to przedsiębiorstwa partnerskie. PowyŜej tego pułapu

przedsiębiorstwa uwaŜa się za związane.

Pierwszym warunkiem zakwalifikowania się do kategorii MŚP jest posiadanie statusu

przedsiębiorstwa. Zgodnie z nową definicją za przedsiębiorstwo uwaŜa się „podmiot

prowadzący działalność gospodarczą bez względu na jego formę prawną” 24. Nie jest to nowe

sformułowanie. Odzwierciedla ono terminologię, jaką w swoim orzecznictwie stosuje

Europejski Trybunał Sprawiedliwości. Formalne włączenie tego sformułowania do zalecenia

wytycza wyraźnie zakres nowej definicji MŚP. A zatem za przedsiębiorstwa uwaŜa się osoby

prowadzące działalność na własny rachunek oraz przedsiębiorstwa rodzinne, a takŜe spółki

lub konsorcja prowadzące regularną działalność gospodarczą. Czynnikiem decydującym jest

sam fakt prowadzenia działalności gospodarczej, a nie forma prawna.

Po stwierdzeniu, Ŝe dany podmiot jest przedsiębiorstwem, naleŜy ustalić dane

przedsiębiorstwa według następujących trzech kryteriów:

• liczba osób zatrudnionych,

• roczny obrót,

24 Nowa definicja MŚP, „Poradnik dla uŜytkowników”,

http://ec.europa.eu/enterprise/enterprise_policy/sme_definition/sme_user_guide_pl.pdf

47

• całkowity bilans roczny.

Porównanie danych przedsiębiorstwa z progami i pułapami dla tych trzech kryteriów

umoŜliwi ustalenie, czy mamy do czynienia z mikroprzedsiębiorstwem, małym

przedsiębiorstwem czy średnim przedsiębiorstwem.

UWAGA! O ile zachowanie progu zatrudnienia jest obowiązkowe, o tyle w przypadku pułapu dotyczącego

rocznego obrotu lub całkowitego bilansu rocznego MŚP moŜe wybrać jeden z nich. Przedsiębiorstwo nie

musi więc spełniać obydwu warunków finansowych i moŜe przekroczyć jeden z pułapów, nie tracąc

swojego statusu. Nowa definicja daje ten wybór, gdyŜ z natury przedsiębiorstwa działające w sektorach

handlu i dystrybucji mają wyŜsze wskaźniki obrotu niŜ przedsiębiorstwa produkcyjne. Dając moŜliwość

wyboru pomiędzy kryterium obrotu a kryterium całkowitego bilansu rocznego, który odzwierciedla ogólną

sytuację materialną przedsiębiorstwa, definicja zapewnia sprawiedliwe traktowanie MŚP prowadzących

róŜne rodzaje działalności gospodarczej.

Jak pokazuje schemat poniŜej, na kategorię mikroprzedsiębiorstw oraz małych i

średnich przedsiębiorstw składają się przedsiębiorstwa, które zatrudniają mniej niŜ 250

pracowników i których roczny obrót nie przekracza 50 milionów euro, oraz/lub całkowity

bilans roczny nie przekracza 43 milionów euro.

Rys.: Kategorie przedsiębiorstw wg kryteriów KE25

25 http://ec.europa.eu/enterprise/enterprise_policy/sme_definition/sme_user_guide_pl.pdf

48

Zgodnie ze zamieszczonym schematem w kategorii MŚP:

• Mikroprzedsi ębiorstwo jest zdefiniowane jako przedsiębiorstwo zatrudniające mniej

niŜ 10 osób i którego obroty roczne lub roczna suma bilansowa nie przekracza 2 mln

euro.

• Małe przedsiębiorstwo jest zdefiniowane jako przedsiębiorstwo zatrudniające mniej

niŜ 50 osób i którego obroty roczne lub roczna suma bilansowa nie przekracza 10 mln

euro.

• Średnie przedsiębiorstwo jest zdefiniowane jako przedsiębiorstwo zatrudniające

mniej niŜ 250 osób i którego obroty roczne nie przekraczają 50 mln euro lub roczna

suma bilansowa nie przekracza 43 mln euro.

Liczba osób zatrudnionych jest zasadniczym kryterium wstępnym przy określaniu, w

jakiej kategorii mieści się dane MŚP. Liczba ta dotyczy osób zatrudnionych na pełnych

etatach, w niepełnym wymiarze godzin, sezonowo i obejmuje:

o pracowników,

o osoby pracujące dla przedsiębiorstwa,

o podlegających mu i uwaŜanych za pracowników na mocy prawa krajowego,

o właścicieli – kierowników,

o wspólników prowadzących regularną działalność w przedsiębiorstwie i

uczestniczących w zysku przedsiębiorstwa.

UWAGA! Praktykantów lub studentów odbywających szkolenie zawodowe na podstawie umowy o praktyce

lub szkoleniu zawodowym nie zalicza się do osób zatrudnionych. Nie wlicza się teŜ okresu trwania urlopu

macierzyńskiego lub wychowawczego.

Liczba zatrudnionych osób odpowiada liczbie rocznych jednostek roboczych

(RJR). KaŜdy, kto był zatrudniony na pełen etat w obrębie przedsiębiorstwa lub w jego

imieniu w ciągu całego roku referencyjnego, stanowi jedną jednostkę roboczą. Praca osób,

które nie przepracowały pełnego roku, pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze

godzin oraz pracowników sezonowych traktowana jest jako części ułamkowe jednostki.

49

Roczny obrót określa się przez obliczenie dochodu, jaki przedsiębiorstwo

uzyskało ze sprzedaŜy produktów i świadczenia usług w ciągu roku, który jest brany

pod uwagę, po odjęciu rabatów. Obrót naleŜy liczyć bez uwzględnienia podatku od wartości

dodanej (VAT) oraz innych podatków pośrednich26.

Całkowity bilans roczny odnosi się do wartości głównych aktywów

przedsiębiorstwa27.

Nowa definicja MŚP podlegać będzie dalszemu udoskonalaniu. W razie potrzeby

Komisja dostosuje ją w nadchodzących latach tak, aby uwzględnić doświadczenia i tendencje

w rozwoju gospodarczym w Unii Europejskiej28.

3.2. W3.2. WYŁĄCZENIAYŁĄCZENIA ZZ POMOCYPOMOCY

Wraz z rosnącą coraz bardziej rolą pomocy publicznej o charakterze horyzontalnym

oraz udzielanej na podstawie programów pomocowych, w ostatnich latach ogromnie wzrosło

znaczenie tzw. wyłączeń grupowych. Stanowią one bardzo dogodny instrument zarówno z

punktu widzenia Komisji, która dzięki ich istnieniu moŜe skoncentrować się na nadzorowaniu

pomocy publicznej mogącej realnie zakłócić konkurencję na wspólnym rynku, jak równieŜ

dla państw członkowskich, umoŜliwiającym udzielanie pomocy publicznej bez konieczności

jej uprzedniego notyfikowania Komisji. Stosunkowo młoda instytucja wyłączeń grupowych,

wprowadzonych zaledwie w 2001 r., przeszła juŜ daleko idącą ewolucję, przebiegającą w

stronę poszerzenia ich zakresu oraz uproszczenia i zwiększenia przejrzystości. Ewolucję tą

zamyka na obecnym etapie projekt zbiorczego rozporządzenia o wyłączeniach grupowych,

które z dniem 30 czerwca 2008 r. zastąpiło wszystkie istniejące obecnie rozporządzenia

dotyczące wyłączeń grupowych oraz poszerzyć je o dodatkowe kategorie (pomoc na ochronę

środowiska oraz fundusze zwiększonego ryzyka). Proporcjonalnie do wzrostu roli wyłączeń

grupowych nabiera równieŜ coraz większego znaczenia monitoring udzielanej pomocy,

26 Patrz: art. 28 dyrektywy Rady 78/660/EWG z dnia 25 lipca 1978 r. wydanej na podstawie art. 54 ust. 3 lit. g)Traktatu, w sprawie rocznych sprawozdań finansowych niektórych rodzajów spółek, Dz.U. L 222 z 14.8.1978,str. 11–31.27 Bardziej szczegółowe informacje na ten temat moŜna znaleźć w art. 12 ust. 3 dyrektywy Rady 78/660/EWG zdnia 25 lipca 1978 r. wydanej na podstawie art. 54 ust. 3 lit. g) Traktatu, w sprawie rocznych sprawozdańfinansowych niektórych rodzajów spółek, Dz.U. L 222 z 14.8.1978, str. 11–31.28 Nowa definicja MŚP, „Poradnik dla uŜytkowników”,

http://ec.europa.eu/enterprise/enterprise_policy/sme_definition/sme_user_guide_pl.pdf

50

umoŜliwiający Komisji stosowanie nadzoru nad środkami juŜ zastosowanymi. System

monitorowania przechodzi równieŜ daleko idącą ewolucję zmierzającą w kierunku pełnej

elektronizacji i standaryzacji.

� Wyłączenia grupowe i pomoc Wyłączenia grupowe i pomoc de minimisde minimis

Komisja Europejska ma moŜliwość wydawania rozporządzeń, na podstawie których

pewne kategorie pomocy są, niejako z góry, uznane za zgodne ze wspólnym rynkiem i w

związku z tym nie wymagają wcześniejszej notyfikacji oraz uzyskania zgody Komisji. Są

to projekty objęte tzw. wyłączeniami grupowymi oraz pomoc de minimis.

Kwestię przyznawania pomocy w ramach wyłączeń grupowych reguluje Rozporządzenie

Komisji (WE) Nr 800/2008. Odnosi się ono do następujących kategorii wsparcia:

• pomocy regionalnej;

• pomocy inwestycyjnej i na zatrudnienie dla MŚP;

• pomocy na zakładanie przedsiębiorstw przez kobiety;

• pomocy na ochronę środowiska;

• pomocy na usługi doradcze dla MŚP i udział MŚP w targach;

• pomocy w formie kapitału podwyŜszonego ryzyka;

• pomocy na działalność badawczą, rozwojową i innowacyjną;

• pomocy szkoleniowej;

• pomocy dla pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji lub

niepełnosprawnych.

Rozporządzenie nie ma zastosowania do:

• pomocy przyznawanej na działalność związaną z wywozem, tj. pomocy bezpośrednio

związanej z ilością wywoŜonych produktów, z tworzeniem i funkcjonowaniem sieci

dystrybucyjnej lub z innymi wydatkami bieŜącymi związanymi z prowadzeniem

działalności wywozowej;

51

• pomocy uwarunkowanej pierwszeństwem uŜycia towarów produkcji krajowej w

stosunku do towarów sprowadzanych z zagranicy.

Cytowane rozporządzenie ma zastosowanie do pomocy we wszystkich sektorach

gospodarki z wyjątkiem:

• pomocy wspierającej działalność w sektorach rybołówstwa i akwakultury objętych

rozporządzeniem Rady (WE) nr 104/2000 z wyjątkiem pomocy szkoleniowej, pomocy

w formie kapitału podwyŜszonego ryzyka, pomocy na działalność badawczą,

rozwojową i innowacyjną oraz pomocy dla pracowników znajdujących się w

szczególnie niekorzystnej sytuacji i pracowników niepełnosprawnych;

• pomocy wspierającej produkcję podstawową produktów rolnych z wyjątkiem pomocy

szkoleniowej, pomocy w formie kapitału podwyŜszonego ryzyka, pomocy na

działalność badawczo-rozwojową, pomocy na ochronę środowiska oraz pomocy dla

pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji i pracowników

niepełnosprawnych, w zakresie w jakim wymienione kategorie pomocy nie są objęte

rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1857/2006;

• pomocy wspierającej przetwarzanie i wprowadzanie do obrotu produktów rolnych w

następujących przypadkach:

- kiedy wysokość pomocy ustalana jest na podstawie ceny lub ilości takich

produktów nabytych od producentów surowców lub wprowadzonych na rynek

przez przedsiębiorstwa objęte pomocą, lub

- kiedy przyznanie pomocy zaleŜy od faktu jej przekazania w części lub w całości

producentom surowców;

• pomocy wspierającej działalność w sektorze węglowym, z wyjątkiem pomocy

szkoleniowej, pomocy na działalność badawczą, rozwojową i innowacyjną oraz pomocy

na ochronę środowiska;

• pomocy regionalnej wspierającej działalność w sektorze hutnictwa Ŝelaza i stali;

• pomocy regionalnej wspierającej działalność w sektorze budownictwa okrętowego;

• pomocy regionalnej wspierającej działalność w sektorze włókien syntetycznych.

52

Rozporządzenie nie ma zastosowania do programów pomocy regionalnej

przeznaczonych dla konkretnych sektorów działalności gospodarczej w obszarze produkcji

bądź usług. Programów dotyczących turystyki nie uwaŜa się za przeznaczone dla konkretnych

sektorów.

Programy pomocy spełniające wszystkie warunki przewidziane w rozdziale I oraz w

odpowiednich przepisach rozdziału II ww. rozporządzenia są zgodne ze wspólnym rynkiem w

rozumieniu art. 87 ust. 3 Traktatu i wyłączone z wymogu zgłoszenia, o którym mowa w art.

88 ust. 3 Traktatu, o ile kaŜda pomoc indywidualna przyznana w ramach takiego programu

spełnia wszystkie warunki ww. rozporządzenia, a program zawiera wyraźne odesłanie do ww.

rozporządzenia przez zamieszczenie jego tytułu i danych dotyczących publikacji w Dzienniku

Urzędowym Unii Europejskiej.

Pomoc indywidualna udzielana w ramach programu, jest zgodna ze wspólnym

rynkiem w rozumieniu art. 87 ust. 3 Traktatu i wyłączona z wymogu zgłoszenia, o którym

mowa w art. 88 ust. 3 Traktatu, o ile pomoc taka spełnia wszystkie warunki przewidziane w

rozdziale I oraz w odpowiednich przepisach rozdziału II ww. rozporządzenia, a indywidualny

środek pomocy zawiera wyraźne odesłanie do odpowiednich przepisów ww. rozporządzenia

przez przywołanie odpowiednich przepisów, tytułu ww. rozporządzenia i danych dotyczących

jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Pomoc ad hoc spełniająca wszystkie warunki przewidziane w rozdziale I oraz w

odpowiednich przepisach rozdziału II ww. rozporządzenia jest zgodna ze wspólnym rynkiem

w rozumieniu art. 87 ust. 3 Traktatu i wyłączona z wymogu zgłoszenia, o którym mowa w art.

88 ust. 3 Traktatu, pod warunkiem Ŝe zawiera wyraźne odesłanie do odpowiednich przepisów

ww. rozporządzenia przez przywołanie odpowiednich przepisów, tytułu ww. rozporządzenia i

danych dotyczących jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej29.

29 Rozporządzenie Komisji (WE) NR 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r. uznające niektóre rodzaje pomocy zazgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (ogólne rozporządzenie w sprawie wyłączeńblokowych) - Dz.U.UE.L.08.214.3.

53

3.3. W3.3. WARUNKIARUNKI OTRZYMANIAOTRZYMANIA POMOCYPOMOCY

�� Koszty kwalifikowaneKoszty kwalifikowane

Pomoc moŜe zostać przyznana w odniesieniu do następujących kategorii wydatków:

o w przypadku pomocy inwestycyjnej i pomocy na zatrudnienie dla MŚP –

inwestycje w rzeczowe aktywa trwałe (grunty, budynki, urządzenia/maszyny) lub

wartości niematerialne i prawne (wydatki poniesione w wyniku transferu technologii)

oraz koszty wynagrodzenia;

o w przypadku pomocy dla małych przedsiębiorstw nowo utworzonych przez kobiety

koszty kwalifikowane to koszty usług prawnych i doradczych oraz koszty

administracyjne bezpośrednio związane z utworzeniem przedsiębiorstwa, jak równieŜ

pewne koszty powstałe w ciągu pięciu lat od utworzenia przedsiębiorstwa (np. odsetki

od środków pochodzących z zewnętrznych źródeł finansowania, dywidendy, opłaty z

tytułu najmu lub dzierŜawy maszyn/urządzeń produkcyjnych, koszty energii, wody,

ogrzewania, podatki (z wyjątkiem podatku VAT i podatku dochodowego od dochodów

pochodzących z działalności gospodarczej), opłaty administracyjne, amortyzacja, opłaty

z tytułu leasingu maszyn/urządzeń produkcyjnych, koszty wynagrodzenia oraz koszty

opieki nad dziećmi i nad rodzicami);

o w przypadku pomocy na szybkie przystosowanie MŚP do przyszłych norm

wspólnotowych koszty kwalifikowane to dodatkowe koszty inwestycyjne konieczne,

aby osiągnąć poziom ochrony środowiska wymagany zgodnie z normami

wspólnotowymi w porównaniu z istniejącym poziomem ochrony środowiska

wymaganym przed wejściem w Ŝycie tych norm;

o w przypadku doradztwa i udziału w targach - koszty usług doradczych świadczonych

przez doradców zewnętrznych oraz koszty pierwszego uczestnictwa przedsiębiorstwa w

targach lub wystawie;

o w przypadku pomocy na pokrycie kosztów praw własności przemysłowej koszty

kwalifikowane obejmują wszystkie koszty poprzedzające przyznanie prawa przez

pierwszą instytucję prawodawczą (w tym koszty związane z przygotowaniem,

złoŜeniem, rozpatrywaniem i wznowieniem wniosku), koszty tłumaczenia oraz inne

koszty poniesione w celu uzyskania lub zatwierdzenia prawa przez inną instytucję

prawodawczą, koszty poniesione w obronie waŜności prawa w trakcie oficjalnego

54

rozpatrywania wniosku oraz ewentualnego postępowania w związku z wniesieniem

sprzeciwu (nawet jeśli takie koszty wystąpiły po przyznaniu prawa);

o w przypadku pomocy na usługi doradcze w zakresie innowacji koszty

kwalifikowane to koszty związane z doradztwem w zakresie zarządzania, pomocą

techniczną, usługami związanymi z transferem technologii, szkoleniami, doradztwem w

zakresie zakupów, ochroną praw własności intelektualnej i handlem nimi, umowami

licencyjnymi, doradztwem w zakresie korzystania z norm; w przypadku pomocy na

usługi wsparcia innowacji koszty obejmują przestrzeń biurową, banki danych, biblioteki

techniczne, badania rynku, korzystanie z laboratoriów oraz znakowanie, testowanie i

certyfikację jakości.

�� Intensywność pomocyIntensywność pomocy

Pułapy maksymalnej intensywności pomocy publicznej udzielanej MŚP

zaprezentowano w tabeli.

Tabela: Maksymalna intensywność pomocy

Środek Intensywność pomocyPomoc inwestycyjna i pomoc na zatrudnienie30

• małe przedsiębiorstwa• średnie przedsiębiorstwa

20 %10 %

Przedsiębiorstwa utworzone przez kobiety• małe przedsiębiorstwa 15 %

Szybkie przystosowanie do przyszłych norm wspólnotowych• małe przedsiębiorstwa• średnie przedsiębiorstwa

15 %10 %

Usługi doradców zewnętrznych i udział w targach 50 %

Koszty praw własności przemysłowej• badania podstawowe• badania przemysłowe• eksperymentalne prace rozwojowe

100 %50 %25 %

Usługi doradcze w zakresie innowacji i usługiwsparcia innowacji

75% w przypadku brakucertyfikacji krajowej lub

Europejskiej

30 WyŜsze poziomy intensywności pomocy mają zastosowanie do inwestycji w przetwarzanie i wprowadzaniedo obrotu produktów rolnych.

55

�� Zgłoszenie pomocy do Komisji Europejskiej Zgłoszenie pomocy do Komisji Europejskiej

Środki pomocy spełniające warunki przewidziane w rozporządzeniu o wyłączeniach

blokowych są wyłączone z wymogu zgłoszenia ex ante. Natomiast duŜe projekty spełniające

warunki progowe nie są zwolnione z wymogu zgłoszenia indywidualnego, kiedy ekwiwalent

dotacji brutto w przypadku pojedynczego środka pomocy przekracza 7,5 mln euro dla jednego

przedsiębiorstwa na jeden projekt inwestycyjny. W przypadku pomocy na udział MŚP w

targach i pomocy dla MŚP na usługi doradcze próg ten ustalono na poziomie 2 mln euro dla

jednego przedsiębiorstwa na jeden projekt. W odniesieniu do kosztów praw własności

przemysłowej dla MŚP próg ustalono na poziomie 5 mln euro dla jednego przedsiębiorstwa

na jeden projekt. W przypadku pomocy na usługi doradcze w zakresie innowacji i usługi

wsparcia innowacji maksymalna wartość pomocy to 200.000 euro na beneficjenta w ciągu

dowolnych trzech lat31.

31 „Vademecum - prawo wspólnotowe w dziedzinie pomocy państwa”, Komisja Europejska Dyrekcja Generalnads. Konkurencji, Wspólnoty Europejskie 2008, s. 50-51

56

4. I4. INNENNE RODZAJERODZAJE POMOCYPOMOCY

Na mocy Rozporządzenia Komisji (WE) Nr 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r.

uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87

i 88 Traktatu (ogólne rozporządzenie w sprawie wyłączeń blokowych - GBER) Komisja

Europejska zwolniła państwa członkowskie z obowiązku zgłaszania Komisji licznych

środków pomocy państwa. Wprowadzenie tego rozporządzenia to jeden z głównych

elementów reformy systemu pomocy państwa podjętej przez Komisję w ciągu ostatnich kilku

lat. Reforma ta stanowi istotny krok w kierunku zmniejszenia biurokracji i przejaw

nowoczesnego podejścia do kontroli pomocy państwa, wnosząc wkład do Strategii

Lizbońskiej słuŜącej realizacji takich celów, jak: zrównowaŜony rozwój, podnoszenie

konkurencyjności przemysłu UE, zwiększenie zatrudnienia oraz spójności społecznej i

regionalnej.

4.1. P4.1. POMOCOMOC NANA ZATRUDNIENIEZATRUDNIENIE 3232

Część rozporządzenia w sprawie wyłączeń grupowych dotycząca zatrudnienia

obejmuje wyłącznie pomoc przyznaną na następujące cele:

• pomoc w formie subsydiów płacowych na rekrutację pracowników znajdujących

się w szczególnie niekorzystnej sytuacji;

• pomoc w formie subsydiów płacowych na zatrudnianie pracowników

niepełnosprawnych;

• pomoc na rekompensatę dodatkowych kosztów związanych z zatrudnianiem

pracowników niepełnosprawnych.

UWAGA! W drodze wyjątku od ogólnego zakresu rozporządzenia GBER pomoc na zatrudnienie dopuszczona

jest takŜe w sektorach rybołówstwa i akwakultury oraz produkcji podstawowej produktów rolnych.

� Pracownik znajdujący się w szczególnie niekorzystnej sytuacji to kaŜda osoba,

której dotyczy jeden z wymienionych poniŜej punktów:

32 „Vademecum - prawo wspólnotowe w dziedzinie pomocy państwa”, Komisja Europejska Dyrekcja Generalnads. Konkurencji, Wspólnoty Europejskie 2008, s. 53-55

57

o jest bez stałego zatrudnienia za wynagrodzeniem w okresie ostatnich sześciu

miesięcy;

o nie ma wykształcenia ponadgimnazjalnego lub zawodowego;

o jest w wieku ponad 50 lat;

o jest osobą dorosłą mieszkającą samotnie, mającą na utrzymaniu co najmniej

jedną osobę;

o pracuje w sektorze lub zawodzie w państwie członkowskim, w którym

dysproporcja kobiet i męŜczyzn jest co najmniej o 25 % większa niŜ średnia

dysproporcja we wszystkich sektorach gospodarki w tym państwie

członkowskim i naleŜy do tej grupy, która stanowi mniejszość; lub

o jest członkiem mniejszości etnicznej, który w celu zwiększenia szans na

uzyskanie dostępu do stałego zatrudnienia musi poprawić znajomość języka,

uzupełnić szkolenia zawodowe lub zwiększyć doświadczenie zawodowe.

� Pracownik znajdujący się w bardzo niekorzystnej sytuacji to kaŜda osoba, która

jest bezrobotna przez co najmniej 24 miesiące.

� Pracownik niepełnosprawny to kaŜda osoba, która została uznana za osobę

niepełnosprawną na mocy prawa krajowego lub u której rozpoznano ograniczenie

wynikające z upośledzenia sprawności fizycznej, umysłowej lub psychicznej.

Warunki, które muszą być spełnione w przypadku pomocy w formie subsydiów

płacowych na rekrutację pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji

oraz zatrudnianie pracowników niepełnosprawnych:

o zatrudnienie musi powodować wzrost netto liczby pracowników lub, jeśli tak

się nie dzieje, powodem zwolnienia zapełnionych w ten sposób etatów musi

być dobrowolne rozwiązanie stosunku pracy, niepełnosprawność, przejście na

emeryturę z powodu osiągnięcia wieku emerytalnego, dobrowolne

zmniejszenie wymiaru czasu pracy lub zgodne z prawem zwolnienie za

naruszenie obowiązków pracowniczych, a nie redukcja etatu,

58

o Zatrudnienie musi być utrzymane przez co najmniej minimalny okres zgodny z

przepisami krajowymi lub porozumieniami zbiorowymi.

�� Koszty kwalifikowaneKoszty kwalifikowane

o Pomoc na rekrutację pracownika znajdującego się w szczególnie

niekorzystnej sytuacji - koszty płacy w okresie jednego roku (24 miesięcy w

przypadku pracowników znajdujących się w bardzo niekorzystnej sytuacji), a

jeśli okres zatrudnienia jest krótszy niŜ 12/24 mies., pomoc jest

proporcjonalnie zmniejszona;

o Pomoc na zatrudnienie pracownika niepełnosprawnego - koszty płacy za

cały okres zatrudniania pracownika niepełnosprawnego (jeśli okres

zatrudnienia jest krótszy niŜ 12 miesięcy, pomoc jest proporcjonalnie

zmniejszona);

o Pomoc na dodatkowe koszty związane z zatrudnianiem pracowników

niepełnosprawnych - dodatkowe koszty bezpośrednio związane z

zatrudnieniem pracownika niepełnosprawnego (inne niŜ koszty płacy), w tym

koszty adaptacji pomieszczeń, koszty zatrudnienia personelu za czas

poświęcony wyłącznie na pomoc pracownikom niepełnosprawnym, koszty

adaptacji lub zakupu sprzętu na uŜytek pracowników niepełnosprawnych, zaś

w przypadku beneficjenta oferującego zatrudnienie chronione – koszty

budowy, wyposaŜenia lub rozbudowy danej jednostki oraz wszelkie koszty

administracyjne i koszty transportu bezpośrednio związane z zatrudnieniem

pracowników niepełnosprawnych.

�� Intensywność pomocyIntensywność pomocy

Tabela: Intensywność pomocy na zatrudnienie

Środek Intensywność pomocyPomoc na restrukturyzację pracowników znajdujących się wszczególnie niekorzystnej sytuacji 50%Pomoc na zatrudnianie pracownikówniepełnosprawnych 75%

59

�� Zgłoszenie pomocy do Komisji EuropejskiejZgłoszenie pomocy do Komisji Europejskiej

Tabela: Pomoc, która nie jest zwolniona z obowiązku zgłoszenia

ŚrodekProgi pomocy indywidualnej powodujące obowiązek zgłoszenia,

przewidziane w rozporządzeniu GBER

Pomoc inwestycyjna i pomoc na zatrudnienie dla MŚP 7,5 mln euro na jeden projekt dla jednegoPrzedsiębiorstwa

Rekrutacja pracowników znajdujących się w szczególnieniekorzystnej sytuacji

5 mln euro dla jednego przedsiębiorstwa najeden rok

Pomoc w formie subsydiów płacowych na zatrudnianiepracowników niepełnosprawnych

10 mln euro dla jednego przedsiębiorstwa najeden rok

Dodatkowe koszty związane z zatrudnianiem pracownikówniepełnosprawnych

10 mln euro dla jednego przedsiębiorstwa najeden rok

Inne typy środków dotyczących zatrudnienia, pozazwolnionymi kategoriami

nie dotyczy

4.2. P4.2. POMOCOMOC NANA SZKOLENIASZKOLENIA 3333

Rozporządzenie GBER obejmuje wszelką pomoc ze środków publicznych na

szkolenie dla co najmniej jednego przedsiębiorstwa lub sektora poprzez zmniejszenie

kosztów, które przedsiębiorstwa lub sektory te musiałyby normalnie ponieść, gdyby

planowały zdobycie przez ich pracowników nowych kwalifikacji. PowyŜsze rozporządzenie

ma zastosowanie do pomocy szkoleniowej w przypadku, gdy szkolenia prowadzone są

przez same przedsiębiorstwa lub przez publiczne lub prywatne ośrodki szkoleniowe.

UWAGA! W drodze wyjątku od ogólnego zakresu rozporządzenia GBER pomoc szkoleniowa dopuszczona jest

równieŜ w sektorach rybołówstwa i akwakultury oraz produkcji podstawowej produktów rolnych i w

sektorze węglowym.

33 Vademecum - prawo wspólnotowe w dziedzinie pomocy państwa”, Komisja Europejska Dyrekcja Generalnads. Konkurencji, Wspólnoty Europejskie 2008, s. 56-57

60

� Szkolenia specjalistyczne - szkolenia polegające na przekazywaniu wiedzy głównie i

bezpośrednio związanej z obecnym lub przyszłym stanowiskiem pracownika w

przedsiębiorstwie oraz na przekazywaniu kwalifikacji, których wykorzystanie w

innym przedsiębiorstwie lub obszarze zatrudnienia jest moŜliwe tylko w

ograniczonym stopniu lub w ogóle nie jest moŜliwe.

� Szkolenia ogólne - szkolenia polegające na przekazywaniu wiedzy, która nie jest

wyłącznie lub głównie związana z obecnym lub przyszłym stanowiskiem pracownika

w przedsiębiorstwie, lecz przekazujące umiejętności, które moŜna wykorzystać w

innym przedsiębiorstwie lub obszarze zatrudnienia. Szkolenie uznaje się za „ogólne”,

jeśli na przykład jest organizowane wspólnie przez róŜne, niezaleŜne przedsiębiorstwa

lub mogą z niego korzystać pracownicy róŜnych przedsiębiorstw. Jest ono równieŜ

uznawane za ogólne jest uznane lub poświadczone przez władze lub jednostki

publiczne lub przez inne jednostki lub instytucje, którym państwo członkowskie lub

Wspólnota przyznały niezbędne kompetencje.

Jeśli projekt obejmuje elementy szkolenia specjalistycznego i ogólnego, których nie

moŜna rozdzielić, lub gdy nie moŜna określić charakteru projektu, zastosowanie ma poziom

intensywności pomocy dla szkolenia specjalistycznego.

�� Koszty kwalifikowaneKoszty kwalifikowane

o koszty kadry szkoleniowej;

o koszty podróŜy wykładowców i uczestników szkoleń, w tym koszty zakwaterowania;

o inne koszty bieŜące (koszty materiałów, dostaw itp.);

o amortyzacja narzędzi i wyposaŜenia w zakresie, w jakim są wykorzystywane

wyłącznie na potrzeby projektu szkoleniowego;

o koszty poradnictwa i doradztwa w zakresie, w jakim dotyczą projektu szkoleniowego;

o koszty osobowe po stronie uczestników szkolenia oraz ogólne koszty pośrednie (w

tym koszty administracyjne, koszty wynajmu, koszty ogólne) do wysokości całkowitej

kwoty wyŜej określonych kosztów kwalifikowanych. W odniesieniu do kosztów

osobowych po stronie uczestników uwzględnia się tylko czas faktycznie spędzony na

uczestnictwie w szkoleniu, po odjęciu efektywnego czasu pracy.

61

�� Intensywność pomocyIntensywność pomocy

Tabela: Maksymalna intensywność pomocy

Szkolenia specjalistyczne Szkolenia ogólne

Stawka standardowa 25 % 60 %

Inne:

Średnie przedsiębiorstwa 35 % 70 %

Małe przedsiębiorstwa 45 % 80 %

Beneficjenci 35 % 70 %

Sektor transportu morskiego 100 % 100 %

�� Zgłoszenie pomocy do Komisji EuropejskiejZgłoszenie pomocy do Komisji Europejskiej

Pomoc szkoleniowa przekraczająca 2 mln euro na projekt szkoleniowy nie jest

zwolniona z wymogu zgłoszenia indywidualnego.

4.3. P4.3. POMOCOMOC WW ROLNICTWIEROLNICTWIE

Zgodnie z zapisem art. 2 pkt 10 b ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących

pomocy publicznej, gdy mowa jest o rolnictwie naleŜy przez to rozumieć działalność

związaną z produkcją, przetwarzaniem i obrotem produktami rolnymi, o których mowa w

przepisach Unii Europejskiej dotyczących pomocy państwa dla małych i średnich

przedsiębiorców prowadzących działalność związaną z produkcją, przetwarzaniem i obrotem

produktami rolnymi. Produkty rolne, to produkty wymienione w Załączniku I do Traktatu

WE.

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1535/2007 z dnia 20 grudnia 2007 r. w sprawie

zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy de minimis w sektorze

produkcji rolnej (Dz. Urz. UE L 337 z 21.12.2007, str. 35) stosuje się od dnia 1 stycznia 2008

62

r. do dnia 31 grudnia 2013 r. Rozporządzenie to uchyliło rozporządzenie Komisji nr

1860/200434.

Rozporządzenie stosuje się do pomocy przyznawanej przedsiębiorstwom w sektorze

produkcji rolnej, z wyjątkiem:

a. pomocy, której wysokość ustalona jest na podstawie ceny lub ilości produktów

wprowadzonych do obrotu;

b. pomocy udzielanej na działalność związaną z wywozem, a mianowicie

pomocy związanej bezpośrednio z ilością wywoŜonych produktów, z

tworzeniem i funkcjonowaniem sieci dystrybucji lub wydatkami bieŜącymi

związanymi z prowadzeniem działalności eksportowej;

c. pomocy uwarunkowanej preferowaniem towarów krajowych w stosunku do

towarów sprowadzanych z zagranicy;

d. pomocy przyznawanej przedsiębiorstwom zagroŜonym.

Zgodnie z rozporządzeniem:

1) "przedsiębiorstwa sektora produkcji rolnej" oznaczają przedsiębiorstwa

prowadzące działalność związaną z produkcją podstawową produktów

rolnych;

2) "produkty rolne" oznaczają produkty wymienione w załączniku I do Traktatu

WE, z wyjątkiem produktów rybołówstwa i akwakultury objętych

rozporządzeniem Rady (WE) nr 104/2000.

� Pomoc de minimis

Za niespełniającą wszystkich kryteriów określonych w art. 87 ust. 1 Traktatu WE i

tym samym za zwolnioną z wymogu zgłoszenia przewidzianego w art. 88 ust. 3 Traktatu,

uwaŜa się pomoc, która spełnia warunki określone w ust. 2-7 niniejszego artykułu.

Łączna kwota pomocy de minimis przyznana jednemu przedsiębiorstwu nie moŜe

przekraczać 7.500 euro w okresie trzech lat obrotowych. Pułap ten stosuje się bez względu

na formę pomocy i jej cel. Okres, który naleŜy wziąć pod uwagę, ustala się poprzez

34 http://bip.minrol.gov.pl/DesktopDefault.aspx?TabOrgId=1492&LangId=0

63

odniesienie do lat obrotowych stosowanych przez podmiot gospodarczy w danym państwie

członkowskim.

Jeśli łączna kwota pomocy przewidziana w ramach środka pomocy przekracza pułap

7.500 euro, nie moŜe być objęta przepisami rozporządzenia, nawet w odniesieniu do części

pomocy nieprzekraczającej tego pułapu. W takim przypadku nie moŜna ubiegać się o objęcie

zakresem rozporządzenia w odniesieniu do tego rodzaju środka pomocy, ani w chwili

przyznania takiej pomocy ani później.

Łączną kwotę pomocy de minimis wyraŜa się w formie dotacji pienięŜnej. Wartości

pienięŜne są wartościami brutto, czyli nie uwzględniają potrąceń z tytułu podatków ani innych

opłat. W przypadku, gdy pomoc udzielana jest w formie innej niŜ dotacja, kwotę pomocy,

która ma zostać uwzględniona, wyraŜa się jako ekwiwalent dotacji brutto.

Wartość pomocy wypłacanej w kilku ratach jest dyskontowana na dzień jej

przyznania. Jako stopę procentową stosowaną do dyskontowania oraz do obliczenia

ekwiwalentu dotacji brutto stosuje się stopę referencyjną obowiązującą w momencie

przyznania pomocy.

Rozporządzenie stosuje się jedynie do pomocy, w odniesieniu do której moŜliwe

jest dokładne obliczenie na zasadzie ex ante ekwiwalentu dotacji brutto , bez konieczności

przeprowadzania oceny ryzyka („pomoc przejrzysta” ). W szczególności:

o pomoc polegającą na udzielaniu poŜyczek uznaje się za pomoc przejrzystą,

jeŜeli ekwiwalent dotacji brutto został obliczony na podstawie rynkowych stóp

procentowych obowiązujących w chwili przyznania pomocy;

o pomocy polegającej na wniesieniu kapitału nie uznaje się za pomoc

przejrzystą, chyba Ŝe łączna kwota dokapitalizowania ze środków publicznych

nie przekracza pułapu de minimis;

o pomocy obejmującej środki w zakresie zapewnienia kapitału podwyŜszonego

ryzyka nie uznaje się za pomoc przejrzystą, chyba Ŝe kapitał wniesiony na

rzecz kaŜdego przedsiębiorstwa w ramach programu pomocy na zapewnienie

kapitału podwyŜszonego ryzyka nie przekracza pułapu de minimis;

64

o pomoc indywidualną przyznaną w ramach programu gwarancyjnego na rzecz

przedsiębiorstw, które nie są przedsiębiorstwami zagroŜonymi, uznaje się za

przejrzystą pomoc de minimis wówczas, gdy gwarantowana część poŜyczki, na

którą udziela się gwarancji, nie przekracza kwoty 56.250 euro na

przedsiębiorstwo. Jeśli gwarantowana część tej poŜyczki stanowi jedynie

pewną część tego pułapu, uznaje się, Ŝe ekwiwalent dotacji brutto tej gwarancji

odpowiada tej samej części pułapu, o którym mowa w ust. 2. Wartość

gwarancji nie moŜe przekroczyć 80 % wartości poŜyczki.

Programy gwarancyjne uznaje się równieŜ za programy przejrzystej pomocy, jeŜeli

spełnione są następujące warunki:

o na potrzeby stosowania rozporządzenia, metoda obliczania ekwiwalentu

dotacji brutto zawartego w gwarancji została przed wdroŜeniem zatwierdzona

przez Komisję zgodnie z przepisami przyjętymi przez Komisję w dziedzinie

pomocy państwa;

o metoda wyraźnie odnosi się do rodzaju gwarancji i rodzaju transakcji

gwarantowanych, jakie w danym przypadku wchodzą w grę w kontekście

stosowania rozporządzenia.

Pomocy de minimis nie naleŜy łączyć z inną pomocą państwa dotyczącą tych samych

wydatków kwalifikowanych, w przypadku gdyby taka kumulacja miała skutkować

przekroczeniem poziomu ustalonego przepisami wspólnotowymi dla specyficznych

uwarunkowań kaŜdego przypadku.

4.4. P4.4. POMOCOMOC WW TRANSPORCIETRANSPORCIE

Transport towarowy krajowy (przewóz rzeczy na terenie Polski ) nie stanowił

pomocy do końca 3 roku od dnia akcesji tj. do 30.04.2007 r. Jakiekolwiek wsparcie udzielane

na działalność polegającą na świadczeniu usług krajowego przewozu towarów nie

podlegało przepisom ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach

dotyczących pomocy publicznej.

Po 1 maja 2007 r. wsparcie udzielane polskim przedsiębiorcom, świadczącym usługi

przewozu rzeczy na terenie Polski, moŜe mieć potencjalny lub rzeczywisty wpływ na

65

wymianę handlową pomiędzy Państwami Członkowskimi, a więc moŜe stanowić pomoc

publiczną w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu WE i w związku z tym podlega w tym zakresie

przepisom wspólnotowym.

Transport w pozostałym zakresie (transport osobowy oraz towarowy poza granice

kraju) do końca 3 roku od dnia akcesji stanowił tzw. pomoc istniejącą. Część środków

pomocowych w tym sektorze po dniu 1 maja 2007 r. stanowi w dalszym ciągu pomoc

istniejącą, w odniesieniu do której moŜliwe jest udzielanie pomocy de minimis na podstawie

Rozporządzenia Komisji nr 1998/2006 w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu WE do

pomocy de minimis. Pułap pomocy de minimis dla określonego przedsiębiorcy wynosi 100

tys. euro brutto w okresie 3 kolejnych lat budŜetowych.

UWAGA! Pomoc de minimis nie moŜe być przyznana na nabycie pojazdów przeznaczonych do transportu

drogowego podmiotom gospodarczym prowadzącym działalność zarobkową w zakresie drogowego

transportu towarowego (art. 1 ust. 1 lit. g rozporządzenia 1998/2006).

Sektor transportu w UE objęty jest szczególną ochroną. Sektor drogowy w UE ma

zdecydowaną przewagę nad innymi formami przewozu, co powoduje m.in. problemy z

zanieczyszczeniem środowiska naturalnego. Podstawowym celem wspólnotowej polityki

transportowej jest więc zapewnienie równowagi pomiędzy róŜnymi formami transportu.

Działania skierowane są przede wszystkim na ograniczanie przewozów drogowych i

tworzenie zachęt do rozwoju innych form transportu.

Na terenie Unii Europejskiej występuje brak równowagi w przewozach pasaŜerskich,

przewozy drogowe (głównie przejazdy samochodem) stanowią aŜ 81 proc. Ta sytuacja

powoduje, Ŝe Komisja Europejska ogranicza moŜliwości wsparcia finansowego dla

sektora transportu drogowego.

Istotnym elementem polityki transportowej w najbliŜszych latach będzie moŜliwość

łączenia róŜnych form transportu: drogowego z kolejowym, morskiego z kolejowym oraz

kolejowego z powietrznym.

� Pomoc de minimis

W sektorze transportu drogowego pomoc de minimis dla jednego przedsiębiorcy w

okresie trzech kolejnych lat kalendarzowych nie moŜe przekroczyć 100 tys. euro brutto.

Przepisy wspólnotowe wykluczają moŜliwość udzielania pomocy de minimis na nabycie

66

pojazdów przeznaczonych do transportu drogowego podmiotom prowadzącym działalność

zarobkową w zakresie drogowego transportu towarowego.

W prawie krajowym definicja transportu drogowego zawarta jest w art. 4 pkt 3 ustawy

z dnia 6 września 2001 roku o transporcie drogowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874 z

późn. zm.). Przez „krajowy transport drogowy” rozumie się podejmowanie i wykonywanie

działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób lub rzeczy pojazdami samochodowymi

zarejestrowanymi w kraju a jazda pojazdu, miejsce rozpoczęcia lub zakończenia podróŜy i

przejazdu oraz droga znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Z kolei

„międzynarodowy transport drogowy” to podejmowanie i wykonywanie działalności

gospodarczej w zakresie przewozu osób lub rzeczy pojazdami samochodowymi a jazda

pojazdu między miejscem początkowym i docelowym odbywa się z przekroczeniem granicy

Rzeczypospolitej Polskiej.

Do transportu drogowego nie zalicza się niezarobkowego przewozu drogowego,

czyli przewozu na potrzeby własne. Przez niezarobkowy przewóz drogowy naleŜy rozumieć

kaŜdy przejazd pojazdu po drogach publicznych z pasaŜerami lub bez, załadowanego lub bez

ładunku, przeznaczonego do nieodpłatnego krajowego i międzynarodowego przewozu

drogowego osób lub rzeczy a przewóz taki wykonywany przez przedsiębiorcę pomocniczo w

stosunku do jego podstawowej działalności gospodarczej. Aby uznać taki przewóz za

niezarobkowy konieczne jest spełnienie następujących warunków:

o uŜywane do tego celu pojazdy samochodowe są prowadzone przez przedsiębiorcę lub

jego pracowników,

o przedsiębiorca posiada tytuł prawny do dysponowania tymi pojazdami

samochodowymi,

o w przypadku przejazdu pojazdu załadowanego - rzeczy przewoŜone są własnością

przedsiębiorcy lub zostały przez niego sprzedane, kupione, wynajęte, wydzierŜawione,

wyprodukowane, wydobyte, przetworzone lub naprawione albo celem przejazdu jest

przewóz osób lub rzeczy z przedsiębiorstwa lub do przedsiębiorstwa na jego własne

potrzeby, a takŜe przewóz pracowników i ich rodzin,

o przewóz nie jest przewozem w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w

zakresie usług turystycznych.

67

4.5. P4.5. POMOCOMOC WW KONTEK ŚCIEKONTEK ŚCIE ZMIANZMIAN KLIMATYCZNYCHKLIMATYCZNYCH II NANA INNEINNE DZIAŁANIADZIAŁANIA ZWI ĄZANEZWI ĄZANE ZZ

OCHRONĄOCHRONĄ ŚRODOWISKAŚRODOWISKA 3535

Wytyczne wspólnotowe36 obejmują pomoc na działania zmierzające do

naprawienia wyrządzonej szkody lub zapobiegające wyrządzeniu szkody fizycznemu

otoczeniu lub zasobom naturalnym bądź zachęcające do bardziej efektywnego

korzystania z zasobów naturalnych. Kontrola pomocy państwa w tym obszarze ma na celu

zagwarantowanie, Ŝe dzięki zastosowaniu środków pomocy osiągnięty zostanie wyŜszy

poziom ochrony środowiska niŜ bez pomocy oraz Ŝe pozytywne skutki pomocy przewaŜą

negatywne.

Zasadniczo wytyczne mają zastosowanie do wszystkich sektorów objętych Traktatem

WE, w tym sektorów, których dotyczą szczegółowe reguły wspólnotowe w zakresie pomocy

państwa (chyba, Ŝe reguły te przewidują inaczej). JednakŜe wytycznie nie mają zastosowania

do:

o pomocy na działalność badawczą i rozwojową ani projektowanie lub produkcję

produktów ekologicznych. JednakŜe pomoc inwestycyjna na nabycie zasobów

(projektów) innowacyjnych pod względem ekologicznym objęta jest zakresem tych

wytycznych;

o pomocy szkoleniowej w zakresie środowiska;

o obszaru pierwotnej produkcji rolnej jeśli środki objęte są juŜ Wytycznymi Wspólnoty

w sprawie pomocy państwa w sektorze rolnym i leśnym37;

o w sektorze rybołówstwa i akwakultury mają one zastosowanie jedynie jeśli nie istnieją

inne konkretne przepisy;

o kosztów osieroconych;

o ciepłownictwa komunalnego, chyba Ŝe daje ono efekt oszczędzania energii;

o infrastruktury transportu lotniczego, drogowego, śródlądowego i morskiego;

o projektowania i produkcji ekologicznych produktów, maszyn lub środków transportu,

których eksploatacja zakłada pochłanianie mniejszych ilości zasobów, ani poprawy

bezpieczeństwa lub higieny pracy; oraz

35 Vademecum - prawo wspólnotowe w dziedzinie pomocy państwa”, Komisja Europejska Dyrekcja Generalnads. Konkurencji, Wspólnoty Europejskie 2008, s. 27-3436 „Wytyczne wspólnotowe w sprawie pomocy państwa na ochronę środowiska” (Dziennik Urzędowy nr C 82 z1.4.2008, s. 1)37 Wytyczne Wspólnoty w sprawie pomocy państwa w sektorze rolnym i leśnym na lata 2007–2013, Dz.U. C319 z 27.12.2006.

68

o wychwytywania i składowania dwutlenku węgla.

Wytyczne odzwierciedlają podejście przedstawione w planie działań w zakresie

pomocy państwa w odniesieniu do bardziej zaawansowanego podejścia ekonomicznego do

analizy pomocy państwa oraz wprowadzenia testu bilansującego. Wytyczne zawierają więc

reguły, w oparciu o które KE będzie przeprowadzać ocenę standardową (gdzie pomoc

państwa moŜe zostać uznana za zgodną ze wspólnym rynkiem jeśli spełnia prostsze kryteria

przedstawione w sekcji 3 wytycznych wspólnotowych) lub ocenę szczegółową

(przedstawioną w sekcji 5), co wymaga bardziej szczegółowej analizy środków oraz

przeprowadzenia testu bilansującego w indywidualnych przypadkach. Zasadniczo wytyczne

umoŜliwiają KE spojrzenie na efekt zachęty, konieczność i proporcjonalność środków

pomocy państwa w obszarze ochrony środowiska.

Tabela: Progi, powyŜej których przeprowadzana jest ocena szczegółowa według wytycznych*

Rodzaj środkaOcena

standardowaOcena szczegółowa

Dla środków objętych rozporządzeniemGBER

Tak (jeśli warunkizawarte w

rozporządzeniu GBERnie są spełnione)

Wszystkie środki podlegająceobowiązkowi zgłoszeniaindywidualnego na mocyrozporządzenia GBER

Dla wszelkiej pomocy inwestycyjnej(bez względu na rodzaj)

Tak 7,5 mln euro dla jednegoPrzedsiębiorstwa

Pomoc operacyjna na oszczędzanieenergii

Tak 5 mln euro dla jednegoprzedsiębiorstwa na 5 lat

Pomoc operacyjna na wytwarzanieenergii elektrycznej ze źródełodnawialnych lub wytwarzanie energiielektrycznej w skojarzeniu zwytwarzaniem ciepła ze źródełodnawialnych

Tak Uzyskana zdolność wytwarzania energiielektrycznej ze źródeł odnawialnychprzekracza 125 MW

Pomoc operacyjna na produkcjębiopaliw

Tak Uzyskane moŜliwości produkcyjneprzekraczają 150 000 t w skali roku

Pomoc operacyjna na kogenerację Tak Uzyskana moce w zakresie wytwarzaniaenergii w kogeneracji przekraczają 200MW

Pomoc w formie ulg lub zwolnień zpodatków na ochronę środowiska

Tak Nie

* Wszystkie inne środki pomocy na ochronę środowiska przewidziane w wytycznych a nie zawarte w powyŜszejtabeli podlegają jedynie ocenie standardowej.

69

�� ŚŚRODKIRODKI POMOCYPOMOCY

� Pomoc inwestycyjna umoŜliwiająca przedsiębiorstwom zastosowanie norm

surowszych niŜ normy wspólnotowe lub podniesienie poziomu ochrony środowiska

w przypadku braku norm wspólnotowych

Koszty kwalifikowane:

- ograniczone wyłącznie do dodatkowych kosztów inwestycyjnych koniecznych do

osiągnięcia wyŜszego poziomu ochrony środowiska;

- korzyści/koszty operacyjne uwzględniane są przez 5 lat;

- kwalifikowane inwestycje mogą zostać dokonane w postaci gruntu, budynków, wyposaŜenia

fabryk oraz transferu technologii.

UWAGA! Pomoc nie moŜe być udzielana w celu osiągnięcia norm, które zostały przyjęte, ale nie są jeszcze

wprowadzone w Ŝycie.

� Pomoc na inwestycje w zakup nowych środków transportu, które spełniają wymogi

surowsze niŜ normy wspólnotowe, lub które przyczyniają się do podniesienia

poziomu ochrony środowiska w przypadku braku norm wspólnotowych

Koszty kwalifikowane:

- ograniczone wyłącznie do dodatkowych kosztów inwestycyjnych koniecznych do

osiągnięcia wyŜszego poziomu ochrony środowiska;

- korzyści/koszty operacyjne uwzględniane są przez 5 lat;

- pomoc na nabycie nowych środków transportu drogowego, kolejowego, śródlądowego i

morskiego spełniających przyjęte normy wspólnotowe, które nie weszły jeszcze w Ŝycie, jeśli

nowe normy nie będą stosowane z mocą wsteczną. Pomoc moŜe zostać równieŜ wykorzystana

na doposaŜenie w zakresie istniejących środków transportu.

� Pomoc na szybkie przystosowanie do przyszłych norm wspólnotowych

Koszty kwalifikowane:

- ograniczone wyłącznie do dodatkowych kosztów koniecznych do osiągnięcia wyŜszego

poziomu ochrony środowiska;

- korzyści/koszty operacyjne uwzględniane są przez 5 lat;

70

- kwalifikowane inwestycje mogą zostać dokonane w postaci gruntu, budynków, wyposaŜenia

fabryk oraz transferu technologii.

UWAGA! Pomoc jest dopuszczalna w przypadku, gdy przystosowanie następuje co najmniej 1 rok przed

wejściem w Ŝycie normy wspólnotowej.

� Pomoc na oszczędzanie energii

1. Pomoc inwestycyjna

Koszty kwalifikowane:

- ograniczone wyłącznie do dodatkowych kosztów bezpośrednio związanych z oszczędzaniem

energii oraz z poziomem oszczędności energii wyŜszym niŜ normy wspólnotowe;

- korzyści operacyjne i koszty operacyjne powstające podczas pierwszych trzech lat

eksploatacji danej inwestycji (dla MŚP), pierwszych czterech lat (dla duŜych przedsiębiorstw

spoza unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji CO2 (EU ETS) lub pierwszych

pięciu lat (dla duŜych przedsiębiorstw uczestniczących w EU ETS) są odpowiednio

odejmowane lub dodawane;

- kwalifikowane inwestycje mogą zostać dokonane w postaci gruntu, budynków, wyposaŜenia

fabryk oraz transferu technologii.

2. Pomoc operacyjna

Koszty kwalifikowane:

- ograniczone do rekompensaty dodatkowych kosztów netto produkcji wynikających z

inwestycji, z uwzględnieniem korzyści wynikających z oszczędności energii;

- koszty produkcji są pomniejszane o pomoc inwestycyjną.

- pomoc operacyjna jest ograniczona do pięciu lat.

71

� Pomoc na odnawialne źródła energii

1. Pomoc inwestycyjna

Koszty kwalifikowane:

- ograniczone wyłącznie do dodatkowych kosztów inwestycji ponoszonych przez beneficjenta

w porównaniu z tradycyjną elektrownią lub z tradycyjnym systemem ogrzewania o takiej

samej mocy pod względem efektywnej produkcji energii;

- koszty kwalifikowane muszą zostać pomniejszone o wszelkie korzyści operacyjne i koszty

operacyjne związane z dodatkowymi inwestycjami w zakresie odnawialnych źródeł energii i

pojawiające się w ciągu pierwszych pięciu lat eksploatacji inwestycji;

- kwalifikowane inwestycje mogą zostać dokonane w postaci gruntu, budynków, wyposaŜenia

fabryk oraz transferu technologii;

- pomoc na biopaliwa dopuszczona jest wyłącznie w odniesieniu do biopaliw

proekologicznych.

2. Pomoc operacyjna

Udzielana jest w celu pokrycia róŜnicy między kosztami produkcji energii ze źródeł

odnawialnych a ceną rynkową danego rodzaju energii.

� Pomoc na kogenerację

1. Pomoc inwestycyjna

Koszty kwalifikowane:

- ograniczone wyłącznie do dodatkowych kosztów inwestycji, niezbędnych do budowy

zakładu kogeneracyjnego o wysokiej sprawności w porównaniu z inwestycją referencyjną;

- koszty kwalifikowane muszą zostać pomniejszone o wszelkie korzyści operacyjne i koszty

operacyjne związane z dodatkowymi inwestycjami i pojawiające się w ciągu pierwszych

pięciu lat eksploatacji inwestycji;

- kwalifikowane inwestycje mogą zostać dokonane w postaci gruntu, budynków, wyposaŜenia

fabryk oraz transferu technologii.

2. Pomoc operacyjna

Udzielana jest w oparciu o niektóre reguły pomocy na odnawialne źródła energii.

72

Kwalifikowane instalacje:

- związane z dystrybucją energii elektrycznej i ciepła do odbiorców (w przypadku, gdy koszty

takiego wytwarzania energii elektrycznej lub ciepła przekraczają ich cenę rynkową),

- do celów wykorzystania przemysłowego (w przypadku, gdy moŜna wykazać, Ŝe koszty

produkcji jednej jednostki energii za pomocą tej technologii przekraczają cenę rynkową

jednej jednostki energii wyprodukowanej w sposób tradycyjny).

� Pomoc na inwestycje w efektywne energetycznie ciepłownictwo komunalne

Koszty kwalifikowane:

- ograniczone wyłącznie do dodatkowych kosztów inwestycji ponoszonych przez beneficjenta

w porównaniu z tradycyjnym systemem ogrzewania o takiej samej mocy;

- koszty kwalifikowane muszą zostać pomniejszone o wszelkie korzyści operacyjne i koszty

operacyjne związane z dodatkowymi inwestycjami w zakresie odnawialnych źródeł energii i

pojawiające się w ciągu pierwszych pięciu lat eksploatacji inwestycji;

- kwalifikowane inwestycje mogą zostać dokonane w postaci gruntu, budynków, wyposaŜenia

fabryk oraz transferu technologii.

� Pomoc na gospodarowanie odpadami

Koszty kwalifikowane:

- ograniczone wyłącznie do dodatkowych kosztów inwestycji, niezbędnych do realizacji

inwestycji prowadzącej do zagospodarowania odpadów i ponoszonych przez beneficjenta w

porównaniu z inwestycją referencyjną;

- koszty kwalifikowane muszą zostać pomniejszone o wszelkie korzyści operacyjne i koszty

operacyjne pojawiające się w ciągu pierwszych pięciu lat eksploatacji inwestycji.

Przy spełnieniu odpowiednich warunków ww. pomoc obejmuje działania związane z

ponownym wykorzystaniem, recyklingiem i odzyskiem. Ma ona na celu ograniczenie

zanieczyszczeń emitowanych przez inne przedsiębiorstwa.

73

� Pomoc na rekultywację zanieczyszczonych terenów

Jeśli podmiot odpowiedzialny za zanieczyszczenia nie moŜe zostać zidentyfikowany

lub nie moŜe ponieść kosztów, wówczas pomoc moŜe otrzymać podmiot odpowiedzialny za

przywracanie walorów gruntów. „Zanieczyszczający” definiowany jest jako osoba

odpowiedzialna za zanieczyszczenie na mocy przepisów prawa obowiązujących w kaŜdym

państwie członkowskim.

Koszty kwalifikowane stanowią równowartość kosztów prac rekultywacyjnych

pomniejszonych o wzrost wartości gruntu.

� Pomoc na relokację przedsiębiorstw

Pomoc na relokację pewnych przedsiębiorstw w inne miejsca moŜe być przyznana

wyłącznie, jeśli jest podyktowana ochroną środowiska lub względami prewencyjnymi oraz

być nakazana decyzją administracyjną lub sądową właściwego organu administracji

publicznej lub teŜ uzgodniona między przedsiębiorstwem i właściwym organem administracji

publicznej. Dodatkowo, przedsiębiorstwo musi spełniać najsurowsze normy w zakresie

ochrony środowiska obowiązujące w regionie nowej lokalizacji.

Koszty kwalifikowane powinny ograniczać się do kosztów relokacji netto. Komisja

uwzględni korzyści (tzn. zysk ze sprzedaŜy lub najmu porzuconej fabryki, rekompensatę, o ile

zostanie przyznana) oraz koszty (zakup gruntu, budowę lub zakup nowej fabryki, kary

umowne).

� Pomoc dotycząca programów handlu uprawnieniami

Pomoc moŜe zostać uznana za zgodną ze wspólnym rynkiem wyłącznie wówczas, gdy

programy są tworzone dla osiągnięcia celów środowiskowych wykraczających poza

obowiązkowe normy wspólnotowe, jeśli przydział jest przejrzysty i obiektywny, jeśli

całkowita kwota uprawnień lub przydziałów poniŜej wartości rynkowej dla kaŜdego

przedsiębiorstwa nie przekracza jego potrzeb, jeśli nowe podmioty nie są traktowane bardziej

korzystnie oraz nie istnieją zbyt wysokie bariery wejścia na rynek.

Przy tworzeniu programów pomocy naleŜy kierować się koniecznością i

proporcjonalnością, a pomoc państwa zostanie poddana ocenie przez Komisję Europejską.

Bez pomocy (tzn. w przypadku wystawienia na aukcję) program handlu uprawnieniami musi

74

prowadzić do znacznego wzrostu kosztów produkcji, którego nie moŜna przerzucić na

konsumentów bez istotnego ograniczenia sprzedaŜy. Nie jest równieŜ moŜliwe ograniczenie

poziomu emisji tak, aby cena certyfikatów była moŜliwa do zaakceptowania.

� Pomoc w formie ulg lub zwolnień podatkowych w odniesieniu do podatków na

ochronę środowiska

Ten rodzaj pomocy moŜe być dopuszczony, o ile przyczynia się co najmniej pośrednio

do poprawy poziomu ochrony środowiska, a zwolnienia lub ulgi podatkowe nie podwaŜają

ogólnego celu pomocy. W odniesieniu do ulg podatkowych wytyczne zachowują moŜliwość

długoterminowego i bezwarunkowego zwolnienia z podatków na ochronę środowiska, o ile

zainteresowane przedsiębiorstwa płacą co najmniej minimum wspólnotowe, a pomoc jest

zgodna ze wspólnym rynkiem przez okres dziesięciu lat. W przeciwnym razie

długoterminowe zwolnienie jest nadal moŜliwe, o ile państwo członkowskie udowodni, Ŝe jest

ono konieczne i proporcjonalne. O konieczności pomocy mówimy wtedy, gdy wybór

beneficjentów następuje w oparciu o obiektywne i przejrzyste kryteria. Podatek na ochronę

środowiska bez ulgi musi prowadzić do znacznego wzrostu kosztów produkcji dla kaŜdego

sektora lub kaŜdej kategorii beneficjentów indywidualnych, przy czym kosztów tych nie

moŜna przerzucić na konsumentów bez istotnego ograniczenia sprzedaŜy. Proporcjonalność

pomocy oznacza, Ŝe kaŜda osoba płaci część podatku krajowego w zaleŜności od wyników w

zakresie ochrony środowiska w porównaniu z wynikami odnoszącymi się do metody

gwarantującej najlepszy wynik w Europejskim Obszarze Gospodarczym lub 20% poziomu

krajowego (chyba, Ŝe ograniczone zakłócenie konkurencji uzasadnia niŜszy poziom), lub teŜ

pomiędzy przedsiębiorstwami otrzymującymi pomoc a państwem członkowskim zawarte są

porozumienia środowiskowe.

Beneficjentami bardzo duŜych ulg podatkowych lub nawet całkowitych zwolnień są

czasami sprawcy znacznych zanieczyszczeń. Komisja uwaŜa, Ŝe pod pewnymi warunkami

takie odstępstwa mogą być uzasadnione, lecz państwa członkowskie powinny dowieść ich

konieczności.

75

�� Zasada obliczania dodatkowych kosztów inwestycjiZasada obliczania dodatkowych kosztów inwestycji

Dodatkowe koszty inwestycji obliczane są w dwóch etapach:

1. Koszt inwestycji ustalony przez odniesienie do scenariusza alternatywnego przy braku

pomocy państwa. Scenariusz alternatywny musi być wiarygodny i spełniać co

najmniej mające tu zastosowanie normy wspólnotowe.

2. Wszelkie korzyści operacyjne powstałe podczas określonego czasu eksploatacji

inwestycji (zazwyczaj pięciu lat) są odejmowane, zaś odpowiednie koszty operacyjne

są dodawane.

�� Intensywność pomocyIntensywność pomocy

Tabela: Przegląd maksymalnej intensywności pomocy w postaci wartości procentowej kosztów kwalifikowanych.

Rodzaj środka pomocy Pomoc inwestycyjna Pomoc operacyjnaa) Pomoc inwestycyjna umoŜliwiającaprzedsiębiorstwom zastosowanie normsurowszych niŜ normy wspólnotowe lubpodniesienie poziomu ochrony środowiskaw przypadku braku norm wspólnotowych

oraz

b) zakup nowych środków transportu, którespełniają wymogi surowsze niŜ normywspólnotowe, lub które przyczyniają się dopodniesienia poziomu ochrony środowiskaw przypadku braku norm wspólnotowych

Małe przedsiębiorstwo: 70 %Średnie przedsiębiorstwo: 60 %DuŜe przedsiębiorstwo: 50 %

Przetarg: 100 %

Premia na innowacjeekologiczne: +10 %

c) Pomoc na inwestycje na szybkieprzystosowanie do przyszłych normwspólnotowych

Wcześniej niŜ na 3 lata przedwejściem normy w Ŝycie:• małe przedsiębiorstwo: 25 %• średnie przedsiębiorstwo: 20 %• duŜe przedsiębiorstwo: 15 %W okresie od 1 do 3 lat przedwejściem normy w Ŝycie:• małe przedsiębiorstwo: 20 %• średnie przedsiębiorstwo: 15 %• duŜe przedsiębiorstwo: 10 %

d) Pomoc na badania środowiska Małe przedsiębiorstwo: 70 %Średnie przedsiębiorstwo: 60 %DuŜe przedsiębiorstwo: 50 %

e) Pomoc na oszczędzanie energii Małe przedsiębiorstwo: 80 %Średnie przedsiębiorstwo: 70 %DuŜe przedsiębiorstwo: 60 %

• 100 % kosztów dodatkowychprzy linearnym spadku do 0 wciągu 5 lat LUB• 50 % kosztów dodatkowychprzez 5 lat

f) Pomoc na odnawialne źródła energii Małe przedsiębiorstwo: 80 %Średnie przedsiębiorstwo: 70 %DuŜe przedsiębiorstwo: 60 %

• rekompensata róŜnicypomiędzykosztami produkcji a ceną

76

Przetarg: 100 %rynkowąLUB• 100 % kosztów dodatkowychprzy linearnym spadku do 0 wciągu 5 lat LUB50 % kosztów dodatkowychprzez 5 lat

g) Pomoc na kogenerację Małe przedsiębiorstwo: 80 %Średnie przedsiębiorstwo: 70 %DuŜe przedsiębiorstwo: 60 %

Przetarg: 100 %

Zastosowanie mają regułydotyczące pomocy naodnawialne źródła energii.

h) Pomoc na efektywne energetycznieciepłownictwo komunalne

Małe przedsiębiorstwo: 70 %Średnie przedsiębiorstwo: 60 %DuŜe przedsiębiorstwo: 50 %

Przetarg: 100%

i) Pomoc na gospodarowanie odpadami Małe przedsiębiorstwo: 70 %Średnie przedsiębiorstwo: 60 %DuŜe przedsiębiorstwo: 50 %

j) Pomoc na rekultywacjęzanieczyszczonych terenów

100 % kosztówkwalifikowanych

k) Pomoc na relokację przedsiębiorstw Małe przedsiębiorstwo: 70 %Średnie przedsiębiorstwo: 60 %DuŜe przedsiębiorstwo: 50 %

�� Zgłoszenie pomocy do Komisji Europejskiej Zgłoszenie pomocy do Komisji Europejskiej

Rozporządzenie GBER (dotyczące wyłączeń grupowych) wprowadziło nowe

kategorie środków pomocy na ochronę środowiska wyłączonych z obowiązku zgłoszenia.

Przy spełnieniu warunków przewidzianych w rozporządzeniu GBER (w tym dotyczących

szczególnej intensywności pomocy) w niektórych przypadkach nie wymaga zgłoszenia:

o pomoc inwestycyjna umoŜliwiająca przedsiębiorstwom zastosowanie norm

surowszych niŜ normy wspólnotowe w zakresie ochrony środowiska lub podniesienie

poziomu ochrony środowiska w przypadku braku norm wspólnotowych;

o pomoc na zakup nowych pojazdów transportowych spełniających normy surowsze niŜ

normy wspólnotowe lub podnoszących poziom ochrony środowiska w przypadku

braku norm wspólnotowych;

o pomoc na szybkie przystosowanie MŚP do przyszłych norm wspólnotowych,

o pomoc na inwestycje zwiększające oszczędność energii;

o pomoc na inwestycje w układy kogeneracji o wysokiej sprawności;

77

o pomoc na inwestycje w propagowanie odnawialnych źródeł energii;

o pomoc na badania środowiska;

o pomoc na ochronę środowiska w postaci ulg podatkowych.

Pomoc, o której mowa wyŜej musi jednakŜe zostać zgłoszona, jeśli przekracza progi

pomocy indywidualnej powodujące obowiązek powiadomienia (7,5 mln euro dla jednego

przedsiębiorstwa na jeden projekt inwestycyjny). Podobnie pomoc musi zostać zgłoszona i

jest oceniana na podstawie wytycznych, jeśli nie są spełnione warunki przewidziane w

rozporządzeniu GBER.

78

5. P5. PROGRAMYROGRAMY POMOCOWEPOMOCOWE OBOWIĄZUJĄCEOBOWIĄZUJĄCE NANA TERENIETERENIE STARGARDUSTARGARDU SZCZECIŃSKIEGOSZCZECIŃSKIEGO

WYNIKAJ ĄCEWYNIKAJ ĄCE ZZ AKTÓWAKTÓW PRAWAPRAWA MIEJSCOWEGOMIEJSCOWEGO

5.1. W5.1. WPROWADZENIEPROWADZENIE

Na podstawie podjętych przez Radę Miejską stosownych uchwał obowiązują obecnie na

terenie Stargardu Szczecińskiego dwa programy pomocowe:

1. Program regionalnej pomocy inwestycyjnej dla przedsiębiorców na terenie miasta

Stargardu Szczecińskiego oraz

2. Program pomocy na realizację nowych inwestycji oraz na tworzenie nowych miejsc

pracy w formie pomocy de minimis.

Program regionalnej pomocy inwestycyjnej skierowany jest do przedsiębiorców

zamierzających zrealizować nowe inwestycje oraz tworzących nowe miejsca pracy

związane z nową inwestycją. Pomoc publiczna udzielana jest w formie zwolnienia od

podatku od nieruchomości.

Program pomocy w formie pomocy de minimis skierowany jest do przedsiębiorców

mających zamiar zrealizować nowe inwestycje, stworzyć nowe miejsca pracy związane z

nową inwestycją lub stworzyć miejsca pracy w istniejących juŜ przedsiębiorstwach na

terenie miasta. Pomoc publiczna udzielana w formie pomocy de minimis przyjmuje formę

zwolnienia od podatku od nieruchomości i dotyczy tych przedsiębiorców, którzy nie mają

zaległości podatkowych w zakresie podatku od nieruchomości w stosunku do Gminy Miasto

Stargard Szczeciński lub innych zaległych zobowiązań pienięŜnych, do których nie mają

zastosowania przepisy ustawy Ordynacja podatkowa.

W dalszej części rozdziału przedstawiono uregulowania prawne dotyczące programów

pomocowych oferowanych na terenie Stargardu Szczecińskiego. Na koniec przedstawiono

przykłady obrazujące, w jaki sposób naleŜy przeprowadzać wyliczenia pomocy publicznej.

79

5.2. P5.2. PROGRAMROGRAM REGIONALNEJREGIONALNEJ POMOCYPOMOCY INWESTYCYJNEJINWESTYCYJNEJ DLADLA PRZEDSIĘBIORCÓWPRZEDSIĘBIORCÓW NANA TERENIETERENIE

MIASTAMIASTA S STARGARDUTARGARDU S SZCZECI ŃSKIEGOZCZECI ŃSKIEGO

Przepisy dotyczące udzielania pomocy w ramach programu regionalnego pomocy

inwestycyjnej dla przedsiębiorców na terenie Stargardu Szczecińskiego określa Uchwała nr

VII/64/07 Rady Miejskiej w Stargardzie Szczecińskim z dnia 24 kwietnia 2007 r. w

sprawie przyjęcia programu regionalnej pomocy inwestycyjnej dla przedsiębiorców na

terenie miasta Stargardu Szczecińskiego. W niniejszym rozdziale zaprezentowane zostały

najwaŜniejsze uregulowania w tym zakresie.

�� Zakres, forma, przeznaczenie i intensywność pomocy publicznej w ramachZakres, forma, przeznaczenie i intensywność pomocy publicznej w ramach

programu regionalnej pomocy inwestycyjnejprogramu regionalnej pomocy inwestycyjnej

Z programu mogą korzystać przedsiębiorcy realizujący nowe inwestycje na terenie

Stargardu Szczecińskiego. Pomoc publiczna przyjmuje formę zwolnienia od podatku od

nieruchomości i jest moŜliwa w przypadku realizacji przez przedsiębiorstwo nowych

inwestycji (patrz diagram).

Przez nową inwestycję rozumie się inwestycję:

1) w środki trwałe związane z utworzeniem nowego przedsiębiorstwa lub z jego

rozbudową;

2) polegającą na nabyciu przedsiębiorstwa, które jest w likwidacji, przy czym

przedsiębiorstwo jest nabywane przez niezaleŜnego inwestora.

Zwolnieniem objęte zostały grunty, budynki i budowle lub ich części, które

stanowią nowe inwestycje i są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej.

UWAGA! Z moŜliwości zwolnienia wyłączone zostały nowe inwestycje związane z budową stacji paliw,

placówek bankowych oraz obiektów handlowych.

80

Rys. Forma i przeznaczenie regionalnej pomocy inwestycyjnej

Maksymalna intensywność pomocy nie moŜe przekroczyć 40% kosztów

kwalifikujących się do objęcia pomocą.

�� Warunki ogólne dopuszczalności pomocyWarunki ogólne dopuszczalności pomocy

� wniosek o przyznanie pomocy publicznej naleŜy złoŜyć przed rozpoczęciem prac

nad danym projektem inwestycyjnym;

� przynajmniej jeden z następujących warunków musi być spełniony:

1. poniesienie nakładów inwestycyjnych związanych z nową inwestycją zgodnie z

określonymi zasadami (par. 10 i par. 11 Uchwały nr VII/64/07 Rady Miejskiej);

2. nabycie przedsiębiorstwa znajdującego się w likwidacji oraz utworzenie nowych

miejsc pracy w związku z nową inwestycją zgodnie z określonymi zasadami

(par. 12 i par. 13 Uchwały nr VII/64/07 Rady Miejskiej);

3. utworzenie nowych miejsc pracy w związku z nową inwestycją zgodnie z

określonymi zasadami(par. 14 i par. 15 Uchwały nr VII/64/07 Rady Miejskiej);

�� Pomoc regionalna na wspieranie nowych inwestycji – warunki szczegółowePomoc regionalna na wspieranie nowych inwestycji – warunki szczegółowe

� Okres przysługiwania zwolnienia od podatku od nieruchomości

81

PRZEZNACZENIE POMOCY

Tworzenie nowych miejsc pracy w związku z nową inwestycją

FORMA POMOCYZwolnienie od podatku od

nieruchomości

PRZEZNACZENIE POMOCY

Realizacja nowej inwestycji,w tym duŜy projekt inwestycyjny

Zakup środków trwałych w związku z utworzeniem nowego przedsiębiorstwa

lub jego rozbudową

Nabycie przez niezaleŜnego inwestora przedsiębiorstwa będącego w likwidacji

→ Od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nabyta została

nieruchomość

→ do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym przekroczony został pułap

maksymalnej intensywności pomocy (tj. 40% kosztów kwalifikowanych)

→ nie dłuŜej niŜ na okres 5 lat .

� Warunki uzyskania pomocy przedstawione zostały na diagramie:

�� Pomoc na nabycie przedsiębiorstwa w likwidacji oraz utworzenie nowychPomoc na nabycie przedsiębiorstwa w likwidacji oraz utworzenie nowych

miejsc pracy zawiązanych z nową inwestycją - warunki szczegółowemiejsc pracy zawiązanych z nową inwestycją - warunki szczegółowe

� Okres przysługiwania zwolnienia od podatku od nieruchomości

→ Od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nabyta została

nieruchomość

→ do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym przekroczony został pułap

maksymalnej intensywności pomocy (tj. 40% kosztów kwalifikowanych)

→ nie dłuŜej niŜ na okres 3 lat .

� Warunki uzyskania pomocy przedstawione zostały na diagramie:

82

Minimalna wartość inwestycji

100 tys. euro (wyraŜone w złotych)

Minimalnywkład własny

25%(środki niepubliczne)

Zakończenie inwestycji w ciągu 48 m-cy od dnia złoŜenia wniosku

Konieczność utrzymania inwestycji w regionie

Przez co najmniej 5 lat od dnia jej zakończenia

Działalność gospodarcza na terenie Stargardu

Szczecińskiego w ramach realizowanej inwestycji

Przez okres objęty zwolnieniem oraz przez co

najmniej 5 lat od zakończenia tego okresu

�� Pomoc na utworzenie nowych miejsc pracy zawiązanych z nową inwestycjąPomoc na utworzenie nowych miejsc pracy zawiązanych z nową inwestycją

- warunki szczegółowe- warunki szczegółowe

� Okres przysługiwania zwolnienia od podatku od nieruchomości

→ Od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym Prezydent Miasta

Stargard Szczeciński wydał pismo potwierdzające spełnienie przez przedsiębiorcę warunków

do uzyskania pomocy publicznej na podstawie uchwały

83

Minimalny wkład własny 25%(środki niepubliczne)

Warunek podstawowy Nabycie przedsiębiorstwa będącego w likwidacji oraz

utworzenie w ciągu 12 m-cy od dnia złoŜenia wniosku min. 50

nowych miejsc pracy

Wzrost netto liczby pracowników w stosunku do średniego zatrudnienia z

ostatnich 12 miesięcy

Konieczność utrzymania inwestycji w regionie

Przez co najmniej 5 lat od dnia jej zakończenia

Działalność gospodarcza na terenie Stargardu

Szczecińskiego w ramach realizowanej inwestycji

Przez okres objęty zwolnieniem oraz przez co

najmniej 5 lat od zakończenia tego okresu

Konieczność zachowania nowo utworzonych miejsc

Przez min. 5 lat od dnia udzielenia pomocy

We wszystkich jednostkach organizacyjnych beneficjenta

działających na terenie Stargardu Szczecińskiego – co najmniej na poziomie z dnia

złoŜenia wniosku

Konieczność utrzymania stanu zatrudnienia pozostałych

zatrudnionych pracowników

→ do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym przekroczony został pułap

maksymalnej intensywności pomocy (tj. 40% kosztów kwalifikowanych)

→ nie dłuŜej niŜ na okres 3 lat .

� Warunki uzyskania pomocy przedstawione zostały na diagramie:

84

Minimalny wkład własny 25%(środki niepubliczne)

Konieczność utworzenia nowych miejsc pracy

Co najmniej 50 w ciągu 3 lat od zakończenia inwestycji

Wzrost netto liczby pracowników w stosunku do średniego zatrudnienia z

ostatnich 12 miesięcy

Konieczność utrzymania inwestycji w regionie

Przez co najmniej 5 lat od dnia jej zakończenia

Działalność gospodarcza na terenie Stargardu

Szczecińskiego w ramach realizowanej inwestycji

Przez okres objęty zwolnieniem oraz przez co

najmniej 5 lat od zakończenia tego okresu

Konieczność zachowania nowo utworzonych miejsc

Przez min. 5 lat od dnia udzielenia pomocy

Konieczność utrzymania stanu zatrudnienia pozostałych

zatrudnionych pracowników

We wszystkich jednostkach organizacyjnych beneficjenta

działających na terenie Stargardu Szczecińskiego – co najmniej na poziomie z dnia

złoŜenia wniosku

�� Koszty kwalifikuj ące się do objęcia pomocąKoszty kwalifikuj ące się do objęcia pomocą

Aby poniesione koszty kwalifikowały się do objęcia pomocą, muszą zostać poniesione po

dniu, w którym nastąpiło złoŜenie wniosku o udzielenie pomocy.

� Koszty kwalifikowane – pomoc na nowe inwestycje

1. nabycie gruntów,

2. nabycie lub wytworzenie nowych środków trwałych, takich jak budowle i

budynki oraz ich wyposaŜenie związane z prowadzeniem działalności

gospodarczej, w tym:

a) maszyny i urządzenia,

b) narzędzia, przyrządy i aparatura,

c) wyposaŜenie techniczne dla prac biurowych,

d) infrastrukturę techniczną.

UWAGA! Do objęcia pomocą nie kwalifikują się koszty zakupu tych składników nabywanego

przedsiębiorstwa, w stosunku do których udzielono juŜ wcześniej pomocy publicznej, a w sektorze

transportowym – wydatki na środki transportu.

UWAGA! Pomoc regionalna, o której tu mowa, podlega kumulacji z kaŜdą inną pomocą publiczną

(wliczając takŜe środki z budŜetu UE) przeznaczoną na realizację tej samej inwestycji lub tworzenie nowych

miejsc pracy w związku z tą samą inwestycją i nie moŜe przekroczyć poziomu maksymalnej

intensywności pomocy, tj. 40% kosztów kwalifikowanych.

� Koszty kwalifikowane – pomoc na tworzenie nowych miejsc pracy

Dwuletnie koszty zatrudnienia nowych pracowników, składające się z:

1. kosztów wynagrodzeń brutto;

2. obowiązkowych składek na ubezpieczenia społeczne.

85

�� Pomoc na duŜy projekt inwestycyjnyPomoc na duŜy projekt inwestycyjny

� Czym jest duŜy projekt inwestycyjny?

DuŜy projekt inwestycyjny to nowa inwestycja, w przypadku której wydatki

kwalifikuj ące się do objęcia pomocą publiczną przekraczają równowartość 50 mln euro,

przy czym:

a) koszty nowej inwestycji są wydatkami na środki trwałe, dokonanymi w ciągu 3

lat przez jednego lub więcej przedsiębiorców, którzy realizują daną inwestycję;

b) środki trwałe są powiązane ze sobą fizycznie lub funkcjonalnie i słuŜą do

realizacji ściśle określonego celu, w szczególności produkcji konkretnego

produktu lub róŜnych produktów, jeŜeli są wytwarzane przy wykorzystaniu

takich samych surowców.

� Koszty kwalifikowane w duŜych projektach inwestycyjnych

1) Cena nabycia gruntów do wysokości 10% całkowitych wydatków

kwalifikowanych projektu;

2) Cena nabycia albo koszt wytworzenia nowych środków trwałych, w tym:

• Budowli i budynki,

• Maszyn i urządzeń,

• Narządzi, przyrządów i aparatury,

• WyposaŜenia technicznego dla prac biurowych,

• Infrastruktury technicznej związanej z nową inwestycją,

3) Koszt instalacji i uruchomienia środków trwałych;

4) Cena nabycia materiałów lub robót budowlanych pod warunkiem, Ŝe pozostają w

bezpośrednim związku z celami projektu;

Wsparciem finansowym mogą równieŜ zostać objęte koszty związane z utworzeniem

nowych miejsc pracy (koszty wynagrodzeń brutto i obowiązkowe składki na ubezpieczenia

społeczne).

86

UWAGA! W przypadku przedsiębiorstw transportowych do objęcia pomocą nie kwalifikują się wydatki na

zakup środków transportu i urządzeń transportowych.

� Jak określić maksymalną wartość regionalnej pomocy inwestycyjnej dla duŜego

projektu inwestycyjnego?

I = 0,4 x (50.000.000 euro + 0,5 x B + 0,34 x C)

UWAGA! DuŜy projekt inwestycyjny, dla którego wysokość projektowanej pomocy przewyŜsza maksymalne

dopuszczalne wsparcie, jakie inwestycja o wartości 100 mln euro mogłaby otrzymać z uwzględnieniem zasad

stosowanych przy obliczaniu wsparcia dla duŜych projektów inwestycyjnych, podlega notyfikacji (zgłoszeniu

do Komisji Europejskiej) w trybie indywidualnego postępowania notyfikacyjnego, o którym mowa w

odrębnych przepisach.

�� Zasada kumulacji pomocyZasada kumulacji pomocy

Pomoc udzielona w ramach programu regionalnej pomocy inwestycyjnej dla

przedsiębiorców działających na terenie Stargardu Szczecińskiego podlega kumulacji z

kaŜdą inną pomocą odnoszącą się do tych samych wydatków kwalifikowanych, tj.

przeznaczoną na realizację tej samej inwestycji lub na tworzenie nowych miejsc pracy w

związku z tą samą inwestycją.

Dla zasady kumulacji nie ma znaczenia, jaka jest forma i źródło pochodzenia środków

publicznych.

Skumulowana wartość pomocy nie moŜe przekroczyć maksymalnej intensywności

pomocy, tj. 40% kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą lub – dla duŜych projektów

inwestycyjnych – wartości pomocy ustalonej zgodnie ze stosowną formułą (patrz: punkt

dotyczący duŜych projektów inwestycyjnych).

87

maksymalna wartość pomocy dla duŜego projektu inwestycyjnego

wielkość kosztów kwalifikowanych nie przekraczająca równowartości 100 mln euro

wielkość kosztów kwalifikowanych przekraczająca równowartość 100 mln euro

Przykład Na terenie Stargardu Szczecińskiego obowiązuje program regionalnej pomocy inwestycyjnej, mający na celu

zachęcić przedsiębiorców do dokonywania nowych inwestycji. Pomoc jest udzielana w formie zwolnienia od

podatku od nieruchomości a maksymalna intensywność regionalnej pomocy inwestycyjnej wynosi na terenie

Stargardu Szczecińskiego (dla duŜych przedsiębiorców) 40%. Przedsiębiorca, który zamierza zrealizować nową

inwestycję na terenie Stargardu Szczecińskiego, stara się równieŜ o jej jednoczesne dofinansowanie (tj.

dofinansowanie tych samych wydatków kwalifikowanych) z odpowiedniego programu operacyjnego pomocy

regionalnej.

W powyŜszym przypadku naleŜy pamiętać o tym, Ŝe łączna (skumulowana) wartość pomocy oferowanej przez

miasto oraz pomocy w ramach programu operacyjnego nie moŜe przekroczyć pułapu maksymalnej

intensywności pomocy - 40%. JeŜeli więc przedsiębiorca uzyska zwolnienie od podatku od nieruchomości

odpowiadające wartości 25% wydatków kwalifikowanych, to dopuszczalna intensywność finansowania tych

samych wydatków kwalifikowanych z programu operacyjnego wynosi 15%.

W przypadku, gdy przedsiębiorca korzysta jednocześnie z pomocy na nowe

inwestycje oraz na tworzenie nowych miejsc pracy związanych z daną inwestycją, to

łączna intensywność tych pomocy nie moŜe przekroczyć maksymalnej intensywności

pomocy.

UWAGA! MoŜe zaistnieć sytuacja, w której łączy się dwa środki pomocy publicznej i jeden z nich stanowi

regionalną pomoc inwestycyjną, a drugi stanowi pomoc przeznaczoną na inny cel. Dla kaŜdego z tych

środków określony jest pułap maksymalnej intensywności pomocy (np. maksymalna intensywność pomocy

udzielanej w ramach programu pomocy regionalnej na terenie Stargardu Szczecińskiego wynosi 40%). W

takim przypadku obowiązuje reguła, mówiąca, Ŝe udzielana łącznie pomoc (tzn. skumulowana) nie moŜe

przekroczyć pułapu, który jest korzystniejszy dla beneficjenta pomocy.

UWAGA! Dopuszczalną wielkość pomocy ustala się jako iloczyn maksymalnej intensywności

pomocy

i wyŜszej kwoty kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą na nowe inwestycje lub na

tworzenie nowych miejsc pracy związanych z daną inwestycją, w zaleŜności od tego, co jest

korzystniejsze dla przedsiębiorcy.

88

�� Ustalenie dopuszczalności pomocy – wymagane dokumenty i informacjeUstalenie dopuszczalności pomocy – wymagane dokumenty i informacje

WNIOSEK – DOKUMENTY I INFORMACJE PODSTAWOWE1. Informacja o otrzymanej pomocy w róŜnych formach i z róŜnych źródeł, przeznaczonej na to samo przedsięwzięcie,

na realizację którego przedsiębiorca ubiega się o pomoc (załącznik nr 1 do uchwały VII/64/07)

2. odpis z rejestru przedsiębiorców lub zaświadczenie z ewidencji działalności gospodarczej

3. opis projektu (np.: lokalizacja, cele, które mają być osiągnięte w związku z realizacją projektu, etapy realizacji, datarozpoczęcia i zakończenia)

4. określenie całkowitych kosztów realizacji projektu

5. wartość kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą oraz ich rodzaje ( w przypadku ubiegania się o pomoc nanową inwestycję i na tworzenie nowych miejsc pracy związanych z tą inwestycją naleŜy podać osobno wartośćkosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą na inwestycje i na tworzenie nowych miejsc pracy)

6. opis źródeł finansowania projektu

7. deklarację o utrzymaniu nowej inwestycji przez okres co najmniej 5 lat od zakończenia okresu objętegoprzedmiotowym zwolnieniem (załącznik nr 2 do uchwały VII/64/07)

DODATKOWO DLA PRZEDSI ĘBIORCÓW UBIEGAJ ĄCYCH SIĘ O WSPARCIE DLA NOWYCH

INWESTYCJI1. pozwolenie na uŜytkowanie budynku lub budowli

2. oświadczenie o poniesionych przez przedsiębiorcę kosztach nowej inwestycji, w tym kwalifikujących się doobjęcia pomocą publiczną na podstawie uchwały oraz o udziale własnym wynoszącym co najmniej 25 %wartości inwestycji (załącznik nr 3 do uchwały VII/64/07)

DODATKOWO DLA PRZEDSI ĘBIORCÓW UBIEGAJ ĄCYCH SIĘ O WSPARCIE NA NABYCIE

PRZEDSIĘBIORSTWA W LIKWIDACJI ORAZ UTWORZENIE NOWYCH MIEJSC PRACY W

ZWI ĄZKU Z NOWĄ INWESTYCJĄ1. oświadczenie o wysokości poniesionych nakładach na nowe inwestycje kwalifikujących się do objęcia pomocą

związanych z obiektami, o których mowa w § 12 uchwały oraz o udziale własnym wynoszącym co najmniej25 % wartości inwestycji (załącznik nr 4 do uchwały VII/64/07)

2. oświadczenie o utworzeniu nowych miejsc pracy w związku z nabyciem przedsiębiorstwa, które jest wlikwidacji lub zostałoby zlikwidowane gdyby nie zostało nabyte (załącznik nr 5 do uchwały VII/64/07)

3. oświadczenie o wysokości przewidywanych dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników wzwiązku z nową inwestycją, obejmującą koszty wynagrodzenia brutto pracowników powiększone oobowiązkowe składki na ubezpieczenia społeczne oraz o udziale własnym w nakładach związanych zutworzeniem nowych miejsc pracy wynoszącym co najmniej 25% (załącznik nr 6)

4. deklarację o zachowaniu nowo utworzonych miejsc pracy przez co najmniej pięć lat od dnia udzieleniapomocy oraz stanu zatrudnienia pozostałych pracowników zatrudnionych w jednostkach organizacyjnychprzedsiębiorcy działających na terenie miasta Stargardu Szczecińskiego na poziomie nie niŜszym niŜ w dniuzłoŜenia wniosku o udzielenie pomocy (załącznik nr 7 do uchwały VII/64/07)

89

DODATKOWO DLA PRZEDSI ĘBIORCÓW UBIEGAJ ĄCYCH SIĘ O WSPARCIE NA UTWORZENIE

NOWYCH MIEJSC PRACY W ZWI ĄZKU Z NOWĄ INWESTYCJĄ1. oświadczenie o utworzeniu nowych miejsc pracy (załącznik nr 5 do uchwały VII/64/07)

2. oświadczenie o wysokości przewidywanych dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników wzwiązku z nową inwestycją, obejmującą koszty wynagrodzenia brutto pracowników powiększone oobowiązkowe składki na ubezpieczenia społeczne oraz o udziale własnym w nakładach związanych zutworzeniem nowych miejsc pracy wynoszącym co najmniej 25% (załącznik nr 6 do uchwały VII/64/07)

3. deklarację o zachowaniu nowo utworzonych miejsc pracy przez co najmniej pięć lat od dnia udzieleniapomocy oraz stanu zatrudnienia pozostałych pracowników zatrudnionych w jednostkach organizacyjnychprzedsiębiorcy działających na terenie miasta Stargardu Szczecińskiego na poziomie nie niŜszym niŜ w dniuzłoŜenia wniosku o udzielenie pomocy (załącznik nr 7 do uchwały VII/64/07)

�� Monitoring udzielonej beneficjentom pomocy publicznejMonitoring udzielonej beneficjentom pomocy publicznej

Beneficjenci programu regionalnej pomocy inwestycyjnej mają obowiązek

przedkładania do 15 stycznia kaŜdego roku podatkowego, w którym korzystają ze

zwolnienia:

o informację o otrzymanej pomocy publicznej w róŜnych formach i z róŜnych źródeł,

która była przeznaczona na to samo przedsięwzięcie, na realizację którego

przedsiębiorca otrzymał pomoc oraz

o informację dotyczącą kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników w związku z

nową inwestycją – w okresie korzystania ze zwolnienia, jednak nie dłuŜszym niŜ dwa

lata.

UWAGA! Przedsiębiorcy, którzy otrzymali pomoc na utworzenie nowych miejsc pracy są zobowiązani

przedstawić Prezydentowi Miasta Stargard Szczeciński informacj ę o wysokości zatrudnienia w

prowadzonych przez siebie jednostkach organizacyjnych działających na terenie miasta Stargardu

Szczecińskiego (załącznik nr 8 do uchwały VII/64/07) wg stanu na 31 grudnia roku poprzedniego, z

zastrzeŜeniem, Ŝe ostatnią informację naleŜy złoŜyć w terminie 14 dni od dnia, w którym minęło 5 lat od dnia

otrzymania pomocy.

UWAGA! JeŜeli w danym roku podatkowym, w wyniku otrzymania pomocy publicznej, przekroczona zostanie

maksymalna intensywność pomocy, przedsiębiorca ma obowiązek zwrócić kwotę nadwyŜki pomocy

publicznej ponad dopuszczalny pułap pomocy do 31 grudnia danego roku podatkowego.

90

Organ podatkowy ma prawo do przeprowadzania kontroli u beneficjentów programu

regionalnej pomocy inwestycyjnej.

�� Kto nie moŜe skorzystać z programu regionalnej pomocy inwestycyjnej?Kto nie moŜe skorzystać z programu regionalnej pomocy inwestycyjnej?

Z programu regionalnej pomocy inwestycyjnej nie mogą korzystać przedsiębiorstwa

działające w sektorach hutnictwa Ŝelaza i stali oraz włókien syntetycznych, w sektorze

górnictwa węgla, w sektorze budownictwa okrętowego, w sektorze rybołówstwa i

akwakultury, w sektorze rolnictwa (dotyczy pomocy związanej z produkcją, przetwórstwem

oraz obrotem towarami rolnymi).

Program regionalnej pomocy inwestycyjnej nie dotyczy równieŜ:

o pomocy związanej bezpośrednio z ilością wywoŜonych produktów, z tworzeniem i

funkcjonowaniem sieci dystrybucyjnej lub z innymi wydatkami bieŜącymi

związanymi z prowadzeniem działalności eksportowej;

o pomocy uzaleŜnionej od wykorzystywania towarów krajowych uprzywilejowanych

względem towarów przywoŜonych;

o przedsiębiorców prowadzących działalność w zakresie wynajmu nieruchomości;

o przedsiębiorców znajdujących się w okresie restrukturyzacji przeprowadzanej z

wykorzystaniem pomocy publicznej.

�� Przykłady wyliczenia regionalnej pomocy inwestycyjnejPrzykłady wyliczenia regionalnej pomocy inwestycyjnej

� Przykład wyliczenia pomocy w ramach programu regionalnej pomocy

inwestycyjnej (rozdział 3 uchwały)

Przypomnienie: Okres, w jakim przysługuje zwolnienie od podatku od

nieruchomości, liczy się od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym

nabyta została nieruchomość do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym

przekroczony został pułap maksymalnej intensywności pomocy nie dłuŜej niŜ na okres 5 lat .

91

Maksymalna intensywność pomocy nie moŜe przekroczyć 40% kosztów kwalifikujących

się do objęcia pomocą. Minimalna warto ść inwestycji nie moŜe być mniejsza niŜ

równowartość 100.000 euro.

Przykład Przedsiębiorca zamierza zrealizować nową inwestycję na terenie Stargardu Szczecińskiego i w związku z tym

ubiega się o zwolnienie od podatku od nieruchomości w ramach programu regionalnej pomocy inwestycyjnej

dla przedsiębiorców na terenie miasta Stargardu Szczecińskiego. Przyznaną pomoc publiczną zamierza

przeznaczyć na zakup środków trwałych w związku z nową inwestycją (budynek o powierzchni uŜytkowej 200

m2). Na inwestycję tę przyznane zostało równieŜ dofinansowanie w ramach programu operacyjnego pomocy

regionalnej w wysokości 300.000 zł. Koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną wynoszą 1.000.000

zł. Spełniony jest więc warunek minimalnej wartości inwestycji (100.000 euro).

Stawka podatku od nieruchomości obowiązująca w 2009 roku na terenie Stargardu Szczecińskiego wynosi dla

nieruchomości związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz dla budynków mieszkalnych lub ich

części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej 17,50 zł/m2 powierzchni uŜytkowej. Maksymalne

moŜliwe zwolnienie od podatku od nieruchomości w okresie 5 lat dla przedmiotowej nieruchomości wynosi

wobec tego 17.500 zł.

200 m2 x 17,15 zł/m2 x 5 = 17.500 zł

Zgodnie z programem regionalnej pomocy inwestycyjnej maksymalny udział całkowitej pomocy publicznej w

ramach pomocy regionalnej moŜe wynieść 40% wydatków kwalifikowanych, co dla przedmiotowej

nieruchomości daje kwotę 400.000 zł.

40% x 1.000.000 zł = 400.000 zł

PoniewaŜ dla przedmiotowej inwestycji przyznano juŜ dofinansowanie z programu operacyjnego w kwocie

300.000 zł , to przedsiębiorca moŜe otrzymać jeszcze dofinansowanie nie przekraczające kwoty 100.000 zł.

PoniewaŜ wartość zwolnienia od podatku od nieruchomości w okresie 5 lat wyniesie 17.500 zł, oznacza to, Ŝe

przedsiębiorca ma prawo skorzystać z programu regionalnej pomocy inwestycyjnej oferowanego na terenie

Stargardu Szczecińskiego.

92

� Przykład wyliczenia pomocy w ramach programu regionalnej pomocy

inwestycyjnej (rozdział 5 uchwały)

Przypomnienie: Okres, w jakim przysługuje zwolnienie od podatku od nieruchomości, liczy

się od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym Prezydent Miasta

Stargardu Szczecińskiego wydał pismo potwierdzające spełnienie przez przedsiębiorcę

warunków do uzyskania pomocy publicznej na podstawie uchwały do końca miesiąca

poprzedzającego miesiąc, w którym przekroczono maksymalną intensywność pomocy, nie

dłuŜej niŜ na okres 3 lat. Maksymalna intensywność pomocy nie moŜe przekroczyć 40%

kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą

Przykład W związku ze zrealizowaną dwa lata wcześniej nową inwestycją (budowa hali produkcyjnej wraz z budowlami

towarzyszącymi) na terenie Stargardu Szczecińskiego przedsiębiorca zamierza stworzyć 70 nowych miejsc

pracy (średnia zatrudnienia z ostatnich 12 miesięcy wynosi 50 osób w przeliczeniu na pełne etaty). Na ten cel

zamierza ubiegać się o dofinansowanie ze środków publicznych w formie zwolnienia od podatku od

nieruchomości w ramach programu regionalnej pomocy inwestycyjnej. Wartość moŜliwej do uzyskania pomocy

publicznej w formie zwolnienia od podatku od nieruchomości w okresie 3 lat wynosi w przedmiotowym

przypadku 112.500 zł. Koszt miesięczny jednego nowo utworzonego miejsca pracy wynosi 2000 zł brutto a

łączny koszt związany z zatrudnieniem 70 pracowników wynosi w okresie 2 lat 3.360.000 zł

2000 zł x 70 x 24 = 3.360.000 zł

Zgodnie z programem regionalnej pomocy inwestycyjnej maksymalny udział całkowitej pomocy publicznej w

ramach pomocy regionalnej moŜe wynieść 40% wydatków kwalifikowanych, co w tym przykładzie daje kwotę

1.344.000 zł.

40% x 3.360.000 zł = 1.344.000 zł

PoniewaŜ wartość (przewidywana) podatku od nieruchomości w okresie 3 lat wyniesie 112.500 zł, oznacza to,

Ŝe przedsiębiorca ma prawo skorzystać z programu regionalnej pomocy inwestycyjnej na utworzenie nowych

miejsc pracy związanych z nową inwestycją, oferowanego na terenie Stargardu Szczecińskiego.

93

5.3. P5.3. PROGRAMROGRAM POMOCYPOMOCY NANA REALIZACJ ĘREALIZACJ Ę NOWYCHNOWYCH INWESTYCJIINWESTYCJI ORAZORAZ NANA TWORZENIETWORZENIE NOWYCHNOWYCH

MIEJSCMIEJSC PRACYPRACY WW FORMIEFORMIE POMOCYPOMOCY DEDE MINIMISMINIMIS

Przepisy dotyczące udzielania pomocy w ramach programu pomocy na realizację

nowych inwestycji oraz na tworzenie nowych miejsc pracy w formie pomocy de minimis

określa uchwała nr VIII/73/07 Rady Miejskiej w Stargardzie Szczecińskim z dnia 29

maja 2007 r. w sprawie zwolnienia od podatku od nieruchomości dla przedsiębiorców na

terenie miasta Stargardu Szczecińskiego. W niniejszym rozdziale zaprezentowane zostały

najwaŜniejsze uregulowania w tym zakresie.

� Zakres, forma, przeznaczenie i maksymalna wielkość pomocy Zakres, forma, przeznaczenie i maksymalna wielkość pomocy de minimisde minimis

Pomoc de minimis ma formę zwolnienia od podatku od nieruchomości. Prawo do

zwolnienia przysługuje przedsiębiorcom, którzy nie zalegają z zapłatą podatku od

nieruchomości lub z innymi naleŜnościami pienięŜnymi, do których nie mają zastosowania

przepisy ustawy Ordynacja podatkowa.

Rys. Forma i przeznaczenie pomocy de minimis

Przez nową

inwestycję naleŜy rozumieć

inwestycję w środki trwałe

związane z utworzeniem

nowego przedsiębiorstwa lub jego rozbudową, przy

czym za takie nie uwaŜa się przedsiębiorstwa powstałego w wyniku przekształcenia, podziału

lub zmiany nazwy przedsiębiorstwa prowadzonego wcześniej.

UWAGA! Z moŜliwości zwolnienia wyłączone zostały grunty, budynki, budowle lub ich części, które są

przeznaczone pod wynajem lub dzierŜawę lub są zajęte na stacje paliw, banki oraz na obiekty handlowe o

powierzchni powyŜej 150 m2.

94

Przyrost netto liczby zatrudnionych w porównaniu ze średnią za okres 12 m-cy, w przeliczeniu na osoby zatrudnione na pełnym etacie

PRZEZNACZENIE

Tworzenie nowych miejsc pracy

a) w związku z nową inwestycją b) w juŜ istniejących przedsiębiorstwach na terenie miasta

FORMA POMOCY DE MINIMISZwolnienie od podatku od

nieruchomości

PRZEZNACZENIE

Realizacja nowej inwestycji

Zakup środków trwałych w związku z utworzeniem nowego przedsiębiorstwa

lub jego rozbudową

Nabycie samych udziałów (akcji) przedsiębiorstwa nie stanowi nowej inwestycji.

Maksymalny pułap wysokości skumulowanej pomocy Maksymalny pułap wysokości skumulowanej pomocy de minimisde minimis

Wartość pomocy brutto38 wraz z wartością innej pomocy de minimis udzielonej przedsiębiorcy w

róŜnych formach i z róŜnych źródeł nie moŜe przekroczyć kwoty stanowiącej równowartość

200 tys. euro, a w sektorze transportu drogowego – 100 tys. euro, w okresie ostatnich trzech lat

podatkowych (uwzględniając bieŜący rok podatkowy). JeŜeli warunek ten jest spełniony,

przedsiębiorca ma prawo otrzymać pomoc de minimis.

Przykład 1 Przykład 2W 2007 r. przedsiębiorstwo otrzymało, w ramach

programu operacyjnego, dotację na inwestycje w

wysokości 4 mln zł (pomoc inna niŜ pomoc de

minimis). W 2009 r. przedsiębiorstwo ubiega się o

dotację w kwocie 50 tys. zł, udzielanej w formie

pomocy de minimis. W ten sposób przedsiębiorstwo

chce sfinansować swój udział w targach

zagranicznych. PoniewaŜ w tym przypadku łączna

kwota pomocy de minimis uzyskanej przez

przedsiębiorstwo w okresie trzech lat podatkowych

wyniesie 50 tys. zł i tym samym nie przekroczy

maksymalnego pułapu pomocy de minimis w

wysokości 200 tys. euro, dotacja moŜe zostać

udzielona.

Miasto Stargard Szczeciński oferuje inwestorom,

realizującym nowe inwestycje na terenie miasta oraz

tworzącym nowe miejsca pracy, pomoc publiczną w

formie zwolnienia od podatku od nieruchomości.

Zwolnienia udzielane są jako pomoc de minimis.

Przedsiębiorstwo inwestujące na terenie miasta

uzyskało zwolnienie od podatku od nieruchomości,

którego wartość wyniosła 390 tys. zł w 2007 r. i 402

tys. zł w 2008 r. (łącznie 792 tys. zł) W 2009 r.

przedsiębiorstwo ubiega się o dotację w kwocie 50

tys. zł, udzielanej w formie pomocy de minimis. W ten

sposób przedsiębiorstwo chce sfinansować swój udział

w targach zagranicznych. PoniewaŜ łączna kwota

pomocy de minimis uzyskanej przez przedsiębiorstwo

w okresie trzech lat podatkowych przekroczyłaby w

tym przypadku maksymalny pułap w wysokości 200

tys. euro (przyjmując, Ŝe 1 euro = 4 zł), dotacja nie

moŜe zostać przyznana. Maksymalna moŜliwa wartość

dotacji wynosi w tym przypadku 8 tys. zł.

Kumulacja pomocy Kumulacja pomocy dede minimisminimis z pomocą inną niŜ z pomocą inną niŜ de minimisde minimis

Przedsiębiorca nie moŜe uzyskać pomocy de minimis, jeŜeli otrzymał inną pomoc niŜ de

minimis w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikowanych lub tego samego projektu

inwestycyjnego, a skumulowana kwota pomocy spowodowałaby przekroczenie dopuszczalnej

38 pomocy w ramach omawianego tu programu

95

intensywności pomocy (np. maksymalnej intensywności regionalnej pomocy inwestycyjnej w

danym regionie).

Przykład 1 Przykład 2Na terenie Stargardu Szczecińskiego oferowany jest

program pomocy de minimis, udzielanej w formie

zwolnienia od podatku od nieruchomości.

Przedsiębiorca realizujący na terenie Stargardu

Szczecińskiego nową inwestycję i tworzący związane

z nią nowe miejsca pracy chciałby skorzystać z

programu. Wcześniej otrzymał on regionalną pomoc

inwestycyjną na zatrudnienie (inną niŜ pomoc de

minimis) ze środków programu operacyjnego, w

wysokości 40% wydatków kwalifikowanych.

Maksymalna intensywność regionalnej pomocy

inwestycyjnej, obowiązująca na terenie Stargardu

Szczecińskiego, wynosi 40% (zgodnie z mapą

pomocy regionalnej).

Przedsiębiorca nie moŜe juŜ otrzymać na te same

wydatki kwalifikowane (tj. na zatrudnienie) pomocy

de minimis w ramach programu oferowanego na

terenie Stargardu Szczecińskiego, gdyŜ

spowodowałoby to przekroczenie maksymalnego

pułapu wysokości regionalnej pomocy inwestycyjnej

(40%).

Na terenie Stargardu Szczecińskiego oferowany jest

program pomocy de minimis, udzielanej w formie

zwolnienia od podatku od nieruchomości.

Przedsiębiorca realizujący na terenie Stargardu

Szczecińskiego nową inwestycję i tworzący związane

z nią nowe miejsca pracy chciałby skorzystać z

programu. Wcześniej otrzymał on regionalną pomoc

inwestycyjną na zatrudnienie (inną niŜ pomoc de

minimis) ze środków programu operacyjnego, w

wysokości 30% wydatków kwalifikowanych.

Maksymalna intensywność regionalnej pomocy

inwestycyjnej, obowiązująca na terenie Stargardu

Szczecińskiego, wynosi 40% (zgodnie z mapą pomocy

regionalnej).

W takim przypadku przedsiębiorca moŜe otrzymać na

te same wydatki kwalifikowane (tj. na zatrudnienie)

pomoc de minimis w ramach oferowanego na terenie

Stargardu Szczecińskiego programu. JednakŜe, aby

nie został przekroczony maksymalny pułap wysokości

regionalnej pomocy inwestycyjnej (40%),

intensywność pomocy de minimis nie moŜe być

wyŜsza niŜ 10% wydatków kwalifikowanych oraz

dodatkowo wartość pomocy de minimis nie moŜe

przekroczyć kwoty stanowiącej równowartość 200 tys.

euro (w sektorze transportu – 100 tys. euro).

UWAGA! Dzień, w którym zgodnie z odrębnymi przepisami upływa termin złoŜenia deklaracji na podatek od

nieruchomości lub w przypadku braku obowiązku złoŜenia deklaracji dzień faktycznego przysporzenia

korzyści finansowych, jest dniem udzielenia pomocy. Przedsiębiorca otrzymuje od organu udzielającego

pomocy zaświadczenie o otrzymanej pomocy de minimis.

�� Warunki uzyskania zwolnienia od podatku od nieruchomości Warunki uzyskania zwolnienia od podatku od nieruchomości

96

Od podatku od nieruchomości zwolnione są grunty, budynki, budowle lub ich części,

które:

1. stanowią nowe inwestycje związane z działalnością gospodarczą podjętą po raz

pierwszy na terenie Stargardu Szczecińskiego przez mikroprzedsiębiorcę – zwolnienie

na okres 12 miesięcy;

o okres zwolnienia liczy

się od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym

mikroprzedsiębiorca rozpoczął działalność lub - jeŜeli okolicznością

uzaleŜniającą obowiązek podatkowy jest fizyczne istnienie zabudowań - od 1

stycznia roku następującego po roku, w którym zakończona została budowa i

mikroprzedsiębiorca rozpoczął działalność albo w którym rozpoczęto

uŜytkowanie budynku lub jego części przed ich ostatecznym wykończeniem;

o zwolnienie

przysługuje, jeŜeli działalność wykonywana jest przez okres objęty zwolnieniem

oraz przez co najmniej 24 miesiące po upływie okresu zwolnienia;

2. stanowią nowe inwestycje związane z działalnością gospodarczą, w wyniku których

w okresie 6 miesięcy następujących po przystąpieniu do programu utworzone

zostaną nowe miejsca pracy – zwolnienie na okres 12, 24 lub 36 miesięcy w

zaleŜności od liczby utworzonych miejsc pracy;

o 10 nowych miejsc pracy – zwolnienie na 12 miesięcy,

20 nowych miejsc pracy – zwolnienie na 24 miesiące, 25 nowych miejsc pracy –

zwolnienie na 36 miesięcy;

o dla przedsiębiorstw rozliczających się w formie karty

podatkowej zwolnienie udzielane jest na okres 12 miesięcy, pod warunkiem

utworzenia co najmniej 2 nowych miejsc pracy;

o okres zwolnienia liczy się od pierwszego dnia miesiąca

następującego po miesiącu, w którym osiągnięto ilość nowo utworzonych miejsc

pracy związanych z nową inwestycją, a w przypadku nowo wybudowanych

budynków, budowli lub ich części - od 1 stycznia roku następującego po roku, w

97

którym zakończona została budowa albo w którym rozpoczęto uŜytkowanie

budynków lub ich części przed ich ostatecznym wykończeniem;

o aby zwolnienie przysługiwało, nowo utworzone miejsca

pracy oraz stan zatrudnienia pozostałych pracowników w danym

przedsiębiorstwie muszą zostać utrzymane przez okres objęty zwolnieniem oraz

co najmniej przez kolejne 24 miesiące, na poziomie nie niŜszym niŜ w dniu

złoŜenia wniosku o zwolnienie;

UWAGA! Przy ustalaniu liczby zatrudnionych uwzględnia się tylko pracowników zatrudnionych na

terenie miasta Stargardu Szczecińskiego.

3. związane są z działalnością gospodarczą juŜ prowadzoną pod warunkiem

utworzenia co najmniej 5 nowych miejsc pracy – zwolnienie wynosi 1.500 zł za

kaŜde nowo utworzone miejsce pracy za okres 12 miesięcy;

o wyliczona łączna wartość zwolnienia nie moŜe

przekroczyć wysokości podatku od nieruchomości naleŜnego przez kolejnych 12

miesięcy;

o aby zwolnienie przysługiwało, nowo utworzone miejsca

pracy oraz stan zatrudnienia pozostałych pracowników w danym

przedsiębiorstwie muszą zostać utrzymane przez okres objęty zwolnieniem oraz

co najmniej przez kolejne 24 miesiące, na poziomie nie niŜszym niŜ w dniu

złoŜenia wniosku o zwolnienie;

UWAGA! Przy ustalaniu liczby zatrudnionych uwzględnia się tylko pracowników zatrudnionych na

terenie miasta Stargardu Szczecińskiego.

4. związane są z prowadzeniem działalności gospodarczej i połoŜone są w obszarze

Stargardzkiego Parku Przemysłowego – zwolnienie w celu wspierania nowych

inwestycji na okres 36 miesięcy.

98

o zwolnienie przysługuje od pierwszego dnia miesiąca

następującego po miesiącu, w którym nieruchomość została nabyta przez

przedsiębiorcę;

o zwolnienie przysługuje, jeŜeli działalność wykonywana

jest przez okres objęty zwolnieniem oraz przez co najmniej 24 miesiące po

upływie okresu zwolnienia;

UWAGA! Przedsiębiorca moŜe korzystać jednocześnie tylko z jednego rodzaju zwolnienia w ramach

programu a okres korzystania ze zwolnienia moŜe wynieść maksymalnie 36 miesięcy.

�� Ustalenie dopuszczalności pomocy – wymagane dokumenty i informacjeUstalenie dopuszczalności pomocy – wymagane dokumenty i informacje

UWAGA! Przedsiębiorca jest zobowiązany złoŜyć wniosek o zwolnienie od podatku od nieruchomości w

terminie 30 dni od dnia, w którym nabył prawo do zwolnienia.

WNIOSEK – DOKUMENTY I INFORMACJE PODSTAWOWE

1. informację dotyczącą przedsiębiorcy i wysokości otrzymanej pomocy de minimis (załącznik nr 2 do uchwały nr VII/73/07)

2. odpis z rejestru przedsiębiorców lub zaświadczenie z ewidencji działalności gospodarczej

3. oświadczenie o charakterze i zakresie prowadzonej działalności gospodarczej i lokalizacji wykonywanej działalności

DODATKOWO DLA MIKROPRZEDSI ĘBIORCÓW PODEJMUJĄCYCH PO RAZ PIERWSZY

DZIAŁALNO ŚĆ GOSPODARCZĄ NA TERENIE STARGARDU SZCZECI ŃŚKIEGO1. oświadczenie, Ŝe podejmuje po raz pierwszy działalność gospodarczą na terenie miasta Stargardu

Szczecińskiego, na druku stanowiącym (załącznik nr 3 do uchwały nr VII/73/07)

2. kopię zgłoszenia do Urzędu Skarbowego rozpoczęcia działalności gospodarczej (NIP-1)

3. deklarację, Ŝe działalność gospodarcza w ramach zrealizowanej inwestycji prowadzona będzie przez okresobjęty zwolnieniem oraz co najmniej przez kolejne 24 miesiące (załącznik nr 4 do uchwały nr VII/73/07)

DODATKOWO DLA PRZEDSI ĘBIORCÓW REALIZUJ ĄCYCH NOWE INWESTYCJE I TWORZ ĄCYCH

NOWE MIEJSCA PRACY W OKRESIE 6 M-CY OD DNIA PRZYSTĄPIENIA DO PRGRAMU1. oświadczenie o stanie średniego zatrudnienia w przedsiębiorstwie w okresie 12 miesięcy poprzedzających

miesiąc, w którym nastąpiło zwiększenie zatrudnienia, w przeliczeniu na osoby zatrudnione w pełnymwymiarze czasu pracy (załącznik nr 5 do uchwały nr VII/73/07)

2. deklarację o zachowaniu nowo utworzonych miejsc pracy oraz stanu zatrudnienia pozostałych pracowników wdanym przedsiębiorstwie na poziomie nie niŜszym niŜ w dniu złoŜenia wniosku o zwolnienie od podatku odnieruchomości przez okres objęty zwolnieniem oraz co najmniej przez kolejne 24 miesiące (załącznik nr 6 do

99

uchwały nr VII/73/07)

3. udokumentowaną informację o utworzeniu nowych miejsc pracy

4. w uzasadnionych przypadkach - oświadczenie, Ŝe przedsiębiorca opodatkowany jest w formie kartypodatkowej udokumentowaną informację o utworzeniu nowych miejsc pracy

DODATKOWO DLA PRZEDSI ĘBIORCÓW TWORZ ĄCYCH CO NAJMNIEJ 5 NOWYCH MIEJSC

PRACY W JUś DZIAŁAJ ĄCYM PRZEDSIĘBIORSTWIE1. oświadczenie o stanie średniego zatrudnienia w przedsiębiorstwie w okresie 12 miesięcy poprzedzających

miesiąc, w którym nastąpiło zwiększenie zatrudnienia, w przeliczeniu na osoby zatrudnione w pełnymwymiarze czasu pracy (załącznik nr 5 do uchwały nr VII/73/07)

2. udokumentowaną informację o utworzeniu nowych miejsc pracy

3. deklarację o zachowaniu nowo utworzonych miejsc pracy oraz stanu zatrudnienia pozostałych pracownikóww danym przedsiębiorstwie na poziomie nie niŜszym niŜ w dniu złoŜenia wniosku o zwolnienie od podatkuod nieruchomości przez okres objęty zwolnieniem oraz co najmniej przez kolejne 24 miesiące (załącznik nr6 do uchwały nr VII/73/07)

� Monitoring udzielonej beneficjentom pomocy Monitoring udzielonej beneficjentom pomocy de minimsde minims

Beneficjenci programu pomocy de mnimis mają obowiązek przedkładania do 15

stycznia kaŜdego roku podatkowego, w którym korzystają ze zwolnienia,

udokumentowanych informacji o otrzymanej w roku poprzednim łącznej kwocie pomocy

de minimis.

UWAGA! Przedsiębiorcy, którzy otrzymali zwolnienie od podatku od nieruchomości w wyniku utworzenia

nowych miejsc pracy, zobowiązani są przedstawić Prezydentowi Miasta Stargardu Szczecińskiego w

terminie do 15 stycznia roku podatkowego udokumentowaną informacj ę o wysokości zatrudnienia w

przedsiębiorstwie na terenie miasta Stargardu Szczecińskiego wg stanu na 31 grudnia roku poprzedniego, z

zastrzeŜeniem, Ŝe ostatnią informację naleŜy złoŜyć w terminie 14 dni od dnia, w którym minęły 24 miesiące

od ostatniego dnia objętego zwolnieniem.

Organ podatkowy ma prawo do przeprowadzania kontroli u beneficjentów programu

regionalnej pomocy inwestycyjnej.

�� Utrata prawa do zwolnienia od podatku od nieruchomości i obowiązek zwrotuUtrata prawa do zwolnienia od podatku od nieruchomości i obowiązek zwrotu

podatkupodatku

Przedsiębiorca traci prawo do zwolnienia od podatku od nieruchomości w

przypadku, gdy nie zostaną dotrzymane warunki otrzymania zwolnienia określone w uchwale

nr VIII/73/07 Rady Miejskiej w Stargardzie Szczecińskim z dnia 29 maja 2007 r. w sprawie

100

zwolnienia od podatku od nieruchomości dla przedsiębiorców na terenie miasta Stargardu

Szczecińskiego. O utracie prawa do zwolnienia naleŜy powiadomić pisemnie Prezydenta

Miasta Stargardu Szczecińskiego, najpóźniej w terminie 14 dni od dnia powstania

okoliczności powodujących utratę prawa do zwolnienia

Przedsiębiorca, który utracił prawo do zwolnienia lub wprowadził organ podatkowy w

błąd co do spełnienia warunków udzielenia zwolnienia, traci prawo do tego zwolnienia za

cały okres i zobowiązany jest do zwrotu otrzymanej pomocy de minimis poprzez zapłatę

podatku od nieruchomości zgodnie z procedurą określoną w przepisach ustawy – Ordynacja

podatkowa.

Obowiązek zwrotu pomocy nie powstaje, gdy zmniejszenie liczby nowo

utworzonych miejsc pracy nastąpiło w okresie objętym zwolnieniem lub w okresie

kolejnych 24 miesięcy z przyczyn losowych lub, gdy umowę o pracę rozwiązano w trybie

art.52 Kodeksu pracy. W takim wypadku przedsiębiorca jest jednak zobowiązany

powiadomić w terminie 14 dni od powstania tych okoliczności Prezydenta Miasta Stargardu

Szczecińskiego o zmniejszeniu stanu zatrudnienia oraz w ciągu 60 dni od wystąpienia tych

okoliczności uzupełnić stan zatrudnienia do poziomu określonego przez przedsiębiorcę w

oświadczeniu złoŜonym wraz z wnioskiem o zwolnienie.

� Kto nie moŜe skorzystać z programu pomocy Kto nie moŜe skorzystać z programu pomocy de minimisde minimis??

Zwolnienia w ramach programu pomocy de minimis nie stosuje się dla pomocy:

o przyznawanej podmiotom gospodarczym działającym w sektorach rybołówstwa i

akwakultury;

o przyznawanej podmiotom gospodarczym działającym w dziedzinie produkcji

podstawowej produktów rolnych wymienionych w załączniku I do Traktatu WE;

o przyznawanej podmiotom gospodarczym działającym w dziedzinie przetwarzania i

wprowadzania do obrotu produktów rolnych wymienionych w załączniku I do Traktatu

WE w następujących przypadkach:

• kiedy wysokość pomocy ustalana jest na podstawie ceny lub ilości takich

produktów zakupionych od producentów surowców lub wprowadzonych

na rynek przez podmioty gospodarcze objęte pomocą,

101

• kiedy przyznanie pomocy zaleŜy od faktu jej przekazania w części lub w

całości producentom surowców;

o pomocy bezpośrednio związanej z ilością wywoŜonych produktów, tworzeniem i

prowadzeniem sieci dystrybucyjnej lub innymi wydatkami bieŜącymi związanymi z

prowadzeniem działalności eksportowej;

o uwarunkowanej pierwszeństwem korzystania z towarów krajowych w stosunku do

towarów sprowadzanych z zagranicy;

o przyznawanej przedsiębiorcom działającym w sektorze węglowym;

o na nabycie pojazdów przeznaczonych do transportu drogowego przyznawanej

podmiotom gospodarczym prowadzącym działalność w zakresie drogowego transportu

towarowego;

o przyznawanej podmiotom gospodarczym znajdującym się w trudnej sytuacji

ekonomicznej;

o której łączna wartość powoduje przekroczenie limitu wysokości pomocy de minimis.

� Przykłady wyliczenia pomocy Przykłady wyliczenia pomocy minimisminimis

� Przykład wyliczenia pomocy de minimis (§10 ust. 1 uchwały)

Przypomnienie: Pomoc de minimis w ramach programu pomocowego obowiązującego na

terenie Stargardu Szczecińskiego przyjmuje formę zwolnienia od podatku od nieruchomości.

Wartość pomocy brutto wraz z wartością innej pomocy de minimis udzielonej przedsiębiorcy

w róŜnych formach i z róŜnych źródeł nie moŜe przekroczyć kwoty stanowiącej

równowartość 200 tys. euro, a w sektorze transportu drogowego – 100 tys. euro, w okresie

ostatnich trzech lat podatkowych.

102

Przykład W związku z realizowaną nową inwestycją na terenie Stargardu Szczecińskiego przedsiębiorca zamierza

stworzyć 24 nowych miejsc pracy (średnia zatrudnienia z ostatnich 12 miesięcy przed dokonaniem inwestycji w

przeliczeniu na pełne etaty wynosi 12). Na ten cel zamierza ubiegać się o dofinansowanie ze środków

publicznych w formie zwolnienia od podatku od nieruchomości w ramach programu pomocy de minimis. Dla

takiej liczby tworzonych nowych miejsc pracy przedsiębiorcy przysługuje zwolnienie od podatku od

nieruchomości na okres 2 lat. Wartość moŜliwej do uzyskania pomocy publicznej w formie zwolnienia od

podatku od nieruchomości w okresie 2 lat wynosi w przedmiotowym przypadku 350.000 zł (wartość

zadeklarowanego podatku od nieruchomości na jeden rok wynosi 175.000 zł x2 lata = 350.000 zł).

PoniewaŜ limit pomocy de minimis stanowi równowartość 200.000 Euro przedsiębiorca ma w analizowanym

przykładzie prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku od nieruchomości naleŜnego za okres 2 lat, tj. w

kwocie 350.000 zł. Poza tym przedsiębiorca zachowuje w okresie 3 lat moŜliwość skorzystania z pomocy de

minimis przyznawanej w innych formach, z innych źródeł i na róŜne cele w maksymalnej kwocie 450.000 zł

(przyjęto, Ŝe 1 Euro = 4 zł).

� Przykład wyliczenia pomocy de minimis (§11 ust. 1 uchwały)

Przypomnienie: Pomoc de minimis w ramach programu pomocowego obowiązującego na

terenie Stargardu Szczecińskiego przyjmuje formę zwolnienia od podatku od nieruchomości.

Wartość pomocy brutto wraz z wartością innej pomocy de minimis udzielonej przedsiębiorcy

w róŜnych formach i z róŜnych źródeł nie moŜe przekroczyć kwoty stanowiącej

równowartość 200 tys. euro, a w sektorze transportu drogowego – 100 tys. euro, w okresie

ostatnich trzech lat podatkowych.

103

Przykład Przedsiębiorca juŜ istniejący na terenie Stargardu Szczecińskiego utworzył dodatkowo 10 nowych miejsc pracy

(średnia zatrudnienia z ostatnich 12 miesięcy przed wzrostem zatrudnienia w przeliczeniu na pełne etaty wynosi

3). Na ten cel zamierza ubiegać się o dofinansowanie ze środków publicznych w formie zwolnienia od podatku

od nieruchomości w ramach programu pomocy de minimis. Dla takiej liczby tworzonych nowych miejsc pracy

przedsiębiorcy moŜe przysługiwać zwolnienie od podatku od nieruchomości na okres 12 kolejnych miesięcy do

wysokości 15.000 zł.

1.500 zł x 10 = 15.000 zł

Wartość zadeklarowanego podatku od nieruchomości na 12 kolejnych miesięcy wynosi 10.000 zł, a zatem

przedsiębiorca moŜe otrzymać pomoc w formie zwolnienia od podatku od nieruchomości tylko do wysokości

zadeklarowanego podatku tj. 10.000 zł.

PoniewaŜ limit pomocy de minimis stanowi równowartość 200.000 Euro przedsiębiorca ma w analizowanym

przykładzie prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku od nieruchomości w kwocie 10.000 zł. Poza tym

przedsiębiorca zachowuje w okresie 3 lat moŜliwość skorzystania z pomocy de minimis przyznawanej w innych

formach, z innych źródeł i na róŜne cele w maksymalnej kwocie 790.000 zł (przyjęto, Ŝe 1 Euro = 4 zł).

Dane kontaktowe do urzędników Urzędu Miejskiego w Stargardzie Szczecińskim - wsprawach związanych z pomocą publiczną: (091) 578 03 71, 578 65 91

Niniejszy poradnik został opracowany na zlecenie Urzędu Miejskiego w Stargardzie

Szczecińskim przez firmę Dr Bis Consulting sp. z o. o. Korzystający z poradnika powinni mieć

na uwadze, iŜ informacje zawarte w publikacji nie stanowią wykładni prawa, a wyjaśnienia i

interpretacje mają jedynie charakter ocen eksperckich.

104