-
İLKBA
HAR 2
014 •
SAYI
: 302
röportaj30
•31
30•3
1
BÜLENT ALPARSLAN, MÜMTAZ ALPASLAN VE ÜNAL KUZGUN. VEFA
LİSESİ’NDE BAŞLAYAN ARKADAŞLIĞIN YILLAR İÇİNDE BİRÇOK KEZ
KESİŞMESİYLE BİR ÖMRE YAYILAN DOSTLUĞUN TANIKLARI. İSTANBUL TIP
FAKÜLTESİ
VE TOTBİD’DE DEVAM EDEN BU GÜZEL DOSTLUĞUN ÜÇ TANIĞI, UZUN BİR
ARADAN SONRA VEFA LİSESİ’NİN KORİDORLARINDA, SINIFLARINDA VE
AVLUSUNDA BİR ARAYA GELEREK, O GÜNLERİ ÖZLEMLE YÂD ETTİ .
Tıp fakültesini kazandığımda annem, “Hayatın boyunca dert
dinleyeceksin, başka
meslek bulamadın mı?” diye çıkışmıştı.
MÜMTAZ ALPASLANEskiden gelen dostluk
her zaman en fazla önem verdiğimiz, bizi birbirimize
bağlayan unsur oldu.
ÜNAL KUZGUNÖğle tatilinde en büyük zevklerimizden birisi de
okulumuzun hemen yanındaki tarihi Vefa Bozacısı’nda leblebi
eşliğinde boza içmekti.
BÜLENT ALPARSLAN
Fotoğraftakiler (soldan sağa): Vefa Lisesi’nden arkadaşları
Göğüs Hastalıkları Uzmanı Sabri Karagülle,Bülent Alparslan, Ünal
Kuzgun ve Mümtaz Alpaslan
RÖPORTAJ: PROF. DR. NADİR ŞENER
FOTO
ĞRAF
LAR:
PIN
AR SE
ZER
YANI
KGİL
-
HAYAT İLGİNÇ TESADÜFLERLE DOLU. Bazı insanlarla yolunuz
planlamadı ınız ekilde defalarca kesi ir. Mümtaz
Alpaslan, Bülent Alparslan ve Ünal Kuzgun’un hayatları da
böylesi kesi melere sahne olmu . Üçü de Vefa Lisesi’nden sınıf
arkada ı. Sonra stanbul Tıp Fakültesi’ni birlikte
okumu lar. Üçü de ortopedist olmu ve üçü de Türk Ortopedi ve
Travmatoloji Birli i Derne i (TOTB D) ba kanlı ı yapmı .
Hocalarımızın ilginç hikâyesini, gelin birlikte dinleyelim.
De erli hocalarım, üçünüz de Vefa Lisesi’nden sınıf arkada
ısınız. O günleri bize anlatır mısınız? Liseye nasıl girdiniz, lise
hayatı o yıllarda nasıldı? Nasıl ö rencilerdiniz?
Mümtaz Alpaslan: stanbul Balat semtinin çocu uyum. Ortaokulu
Karagümrük Ortaokulu’nda okudum. 1960’ta Vefa Lisesi’ne geçtik. ki
yıl önce Vefa Lisesi’ne gittim, okudu umuz sınıfı gezdim. Küçücük
bir sınıfmı ama o günlerde 60-70 ki iydik. Bir kö ede oturan, di er
kö ede oturanı pek tanımazdı. Bülent’le soyadı benzerli imiz vardı
ve o grubun içinden sivrilmi bir ki iydi. Böyle tanı tık. Çok hanım
hanımcık de ildik.
Hocalarımız da sertti. Tarihçimiz Meliha (Alagül) Hanım’a
“Teodora” ismini takmı tık. Matematikçimiz vardı hsan Irk (Salla).
Okulun yan tarafında ehzadeba ı Cami’sinin külliyeleri vardı.
Laboratuvarlarımız o yapının içindeydi. Hoca ö rencinin birine
tokat patlattı ında, o tokat yankı yapardı. O günlerde ailelerimiz
“Eti senin, kemi i benim!” hesabıyla okula kaydettirdikleri için
hocaların sertli i serbestti. lginç tipler bizdeydi. Bizden birkaç
sınıf üstte çok önemli isimler vardı. Kemal Sunal, Müjdat Gezen, U
ur Dündar gibi… Çok tatlı hatıralarla üç sene geçirdik.
Bülent Alparslan: O yıllarda Aksaray’da oturuyorduk. Vefa Lisesi
e itim kalitesi açısından stanbul’un en önde gelen liselerinden
biriydi. Dönemimizde (1957-1963) Vefa Lisesi’nde sadece erkek ö
rencilere e itim veriliyordu. Ö renci olarak aramızda kar ı cinsten
kimse olmadı ı için kaba davranı ların yanında konu malarımızda da
argo kelimeler yo unluktaydı. Olgunla ma ça ımız nedeniyle kılık
kıyafetimize ve dı görünü ümüze dikkat etmeye çalı ırdık. Bunda
Cibali Kız Ortaokulu’nun Vefa Lisesi’ne
Mümtaz Alpaslan: “Son seneye geldiğimizde,
bende doğuştan kalça çıkığı olduğu için, onun
da etkisiyle ortopediyi seçeceğimi söylemiştim. Ünal da
ortopediyi seçti.
Sonradan duydum ki Bülent de ortopediyi
seçmiş. “
Fotoğraftakiler (soldan sağa): Mümtaz Alpaslan, Bülent Alparslan
ve Ünal Kuzgun
-
İLKBA
HAR 2
014 •
SAYI
: 302
röportaj32
•33
çok yakın olmasının da büyük etkisi oldu unu dü ünüyorum.
Bizleri gelece e hazırlayan hocalarımız, mütevazı giyimlerinin
yanında, kendi alanlarında çok donanımlı ve bilgili ki ilerdi. 1975
yılında kaybetti imiz Re at Ekrem Koçu hocamız tarihte geçen bir
sava ı anlatırken, o günün ko ullarını, olayın geçti i çevreyi,
kullanılan silahları, atların ko umlarını, komutanların ve
askerlerin olaya yakla ımını, duygu ve heyecanlarını o kadar güzel
canlandırırdı ki, derste bir film izliyormu gibi olurduk. Hiç
unutmuyorum, orta ikide sınıfımıza geldi i ilk gün ve ilk derste
“Çıkarın kâ ıtları, yazılı yapaca ım!” dedi inde hepimiz çok a ırmı
tık. Sınavda okulumuzun yakın çevresindeki cami ve çe melerin adı
ile evden okula gelirken geçti imiz ana caddelerin isimlerini sormu
tu. Tarih dersini bizlere sevdiren bir di er hocamız da Meliha
Alagül’dü. Unutamadı ım hocalarımdan biri de matematik ö retmenimiz
hsan Irk’tı.
Ünal Kuzgun: Vefa Lisesi dönemim 1957-1963 yıllarını kapsar.
Yani hem ortaokulu hem de liseyi Vefa’da okudum. Mümtaz ile lise
için Vefa’ya geldi inde tanı tık ve üç yıl beraber okuduk.
Bülent’le ise lise ikinci sınıfta 5 Fen D ve son sınıfta 6 Fen B’de
birlikte oldu umuzu çok iyi hatırlıyorum. Hatta oturdu umuz sıralar
bile u an gözümün önünde. O yıllarda talebe olarak çocukluktan
gençli e do ru atılan ilk adımları çok yakın ili ki ile ya ayan
arkada lardık. imdiki gibi TV, cep telefonu ve bilgisayar olmadı ı
için hoca-ö renci, ö renci-ö renci ili kilerini çok yo un bir
ekilde ya adık. Yakla ık 70-80 ki ilik sınıfımızda birkaç parlak ö
rencinin dı ında geri kalanlar vasatı tutturan ö rencilerdi. Ne
sınıfta kaldık ne de ikmale. O yıllarda tüm sınıf birbirimizle
yakındık. Tabii aynı sırada oturanların yakınlı ı biraz daha fazla
olur. Ama sınıfımızın çok ekstrem bir tipi vardı. Sabri Karagülle.
Üçümüzün de Sabri ile olan yo un ili kisi bizleri kayna tırdı. O
kadar ki Sabri aradan
50 yıl geçtikten sonra önce benim, daha sonra da Mümtaz’ın
emeklilik törenlerine katıldı. Tıp fakültesinde benim Mümtaz’la yo
un ili kim altı yıl sürdü. Öyle ki Sabri ile birlikte Tu rul
(Denkel) ve Ertu rul’un (Genca) da katılmasıyla ayrılmaz be liyi
olu turduk. Bülent’le esas bulu mamız ise aynı ihtisası seçti
imizde (Çapa Tıp Fakültesi ve Erzurum Tıp Fakültesi) oldu.
O günlerden anlatmak istedi iniz ilginç anılarınız var mı?
Ünal Kuzgun: Lise yıllarında Mümtaz; sessiz, sakin ve çalı
kandı. Bülent de aynı özellikleri ta ıyordu. Bülent’in o yıllardan
aklımda kalan en önemli özelli i sınıfımızın tebe ircisi olmasıdır.
imdiki çocuklar sanırım kara tahtayı ve tebe iri kullanmıyor. E
itimin tebe ir tozu yutmakla özde le tirildi i yıllarda, idare
-
tarafından temin edilmeyen tebe iri, ö renciler aramızda para
toplayarak alırdık. Ama bunu kim alacak, sarfiyatı nasıl
ayarlayacak? Bu önemli konunun aramızdaki en emin ki iye tevdi
edilmesi söz konusu olunca, tüm sınıfın Bülent’in adında birle ti
ini anımsıyorum. Bülent, hoca sınıfa girince tebe irleri tahtaya
koyar, ders biter bitmez kimsenin almasına fırsat vermeden tebe
irleri toplardı. Bazı arkada ların da Bülent’e “tebe irci” diye
hitap etti ini anımsıyorum.
Bülent Alparslan: Mümtaz, Ünal ve ben, sınıfın iyi ö rencileri
arasındaydık. Bizim dı ımızda da birçok arkada ımız gerçekten ba
arılı ve parlak ö rencilerdi. Ders aralarında ö rencilerin hava
alaca ı ve oynayaca ı geni bahçelerimiz vardı. Okulumuzda büyük bir
spor salonu dı ında alt bahçede bir de basketbol
sahası vardı. Sınıflar arası futbol maçlarımızı genellikle
ehzadeba ı Camisi sınırları içinde olan Burmalı Mescit Camisi’nin
bahçesinde yapardık. Liseler arası futbol müsabakalarından birinde
nönü Stadı’nda birincilik için kar ıla tı ımız Kabata Erkek
Lisesi’ne hem yenildik hem de okulları çok yakın oldu undan ve
sayıca kalabalık olmaları nedeniyle stat dı ında esaslı bir dayak
yedik. Güvenlik güçleri olmasa ciddi sorunlar olabilirdi. Ertesi
yıl aynı liseyi yenerek stanbul ampiyonu olduk ama yedi imiz dayak
yanımıza kâr kaldı. Ö le tatilinde en büyük zevklerimizden birisi
de okulumuzun hemen yanındaki tarihi Vefa Bozacısı’nda leblebi e li
inde boza içmekti. Atatürk’ün burada boza içti i bardak, cam fanus
içinde duvardaki rafta sergilenirdi.
Bülent Alparslan: “Mümtaz, Ünal ve ben,
sınıfın iyi öğrencileri arasındaydık. Bizim dışımızda da
birçok
arkadaşımız gerçekten başarılı ve parlak
öğrencilerdi.”
Fotoğraftakiler (soldan sağa): Bülent Alparslan, Mümtaz
Alpaslan, Ünal Kuzgun ve Sabri Karagülle
Eski günlerde olduğu gibi okulun yanındaki tarihi Vefa
Bozacısı’nda
-
İLKBA
HAR 2
014 •
SAYI
: 302
röportaj34
•35
Mümtaz Alpaslan: Dikdörtgen eklinde bir sınıf dü ünün.
Alanın
ortasında hocanın masası ve hemen yanından ba layan sıralar
vardı. En ön sıraya porno bir resim çizilmi ti. O resim yüzünden
günlerce idare tarafından sorgulandık, ifade verdik. Kimin yaptı
ını herkes biliyordu ama kimse söylemedi. Kimseden çıt çıkmayınca
da tüm sınıf ceza yemi tik.
ÜNİVERSİTEDE ORTOPEDİ TERCİHİO yıllarda da yakın arkada
mıydınız?
Mümtaz Alpaslan: Üniversite
yıllarında da birlikteydik. Ünal ve ben, arada sırada Bülent’le
de görü erek, Hababam Sınıfı’nın lobi tarzındaki uygulamalarıyla
tıp fakültesini 1969’da bitirdik. Son seneye geldi imizde, bende do
u tan kalça çıkı ı oldu u için, onun da etkisiyle ortopediyi seçece
imi söylemi tim. Ünal da ortopediyi seçti. Sonradan duydum ki
Bülent de ortopediyi seçmi . Üçümüz ortopedi uzmanlı ına do ru
yelken açtık. Tıp fakültesine girdi imizde Cerrahpa a ve Çapa
aynıydı. Stajlarımızı ya da derslerimizin bir kısmını Cerrahpa
a’da, bir kısmını Haseki’de, bir kısmını
Ünal Kuzgun: “Sınıfımızın çok ekstrem bir tipi vardı. Sabri
Karagülle. Üçümüzün de Sabri ile olan yoğun ilişkisi bizleri
kaynaştırdı. O kadar ki Sabri aradan 50 yıl geçtikten sonra önce
benim, daha sonra da Mümtaz’ın emeklilik törenlerine katıldı.”
Fotoğraftakiler (soldan sağa): Mümtaz Alpaslan, Bülent
Alparslan, Sabri Karagülle ve Ünal Kuzgun
Bülent Alparslan ve Ünal Kuzgun, öğrencilik yıllarını
hatırlayıp, sıra üstünde bozuk paralarla çekişmeli bir maç
yaparken, Sabri Karagülle de sonucu merakla bekliyor.
-
da Çapa’da aldık. Son sene hangi fakülteyi seçmek istedi imizi
sordular. Biz de stanbul Üniversitesi Çapa Tıp Fakültesi’ni seçtik
ve mezun olduk.
Ünal Kuzgun: Mesleki ya antımızın ba ından itibaren, özellikle
Ankara’da oldu u için sık sık Mümtaz’la görü me ve fikir alı veri
inde bulunma imkânım oldu. Bülent ise Erzurum gibi uzak bir yerde
oldu u için ileti imimiz ço unlukla mektupla arak gerçekle ti.
70’li yıllarda Çapa Ortopedi Klini i’nde görev yaparken aynı
zamanda Akif akir
akar hocanın kurmu oldu u Türk Ortopedi ve Travmatoloji Derne
i’nin (TOTDER) yönetim kurulu üyeli ini yaptı ım dönemlerde Do u
Anadolu ile ileti im kurmak için sevgili Bülent’in yardımını rica
etmi tik. O da her zamanki görev anlayı ıyla çok önemli katkılarda
bulunmu tu. Eskiden gelen dostluk her zaman en fazla önem verdi
imiz, bizi birbirimize ba layan unsur oldu.
Bülent Alparslan: Ünal ve Mümtaz ile lise döneminde aynı
sınıflarda birlikte okuduk. Yakın arkada
olmamıza kar ın tıp fakültesine giri imiz birbirimizden ba ımsız
olarak verilen kararlardı. Üçümüzün bir di er ortak yanı da koyu
birer Fenerbahçe taraftarı olmamız. Her ne kadar Ünal hoca bir
dönem takımımızın aldı ı kötü sonuçlardan sonra basın yoluyla
(Cumhuriyet gazetesi) taraftarlıktan ayrıldı ını resmen bildirmi
olsa da halen aktif olarak Fenerbahçe taraftarlı ını sürdürüyor.
Ünal iyi bir futbolcudur ve oldukça sert oynar. Sınıfta kurulan
takımların de i mez elemanıdır. Lise ve fakülte sonrasında da
ortopedist olarak amatörce gazozuna çok maç yaptı ını biliyorum.
Erzurum Atatürk Üniversitesi’nde ihtisas yaptım. 1972-1997 yılları
arasında da Erzurum’da çalı tı ım için Ünal hoca ile lise dı ında
kar ılıklı oynamadık. Futbol dı ında, ders aralarında sınıfta
sıraların üzerinde iddialı maçlar yapardık.
Üçünüzün de doktor olmayı seçmesi, ortopedist olmaya karar
vermesi tamamen bir tesadüf mü yoksa birbirinizi etkilediniz
mi?
Mümtaz Alpaslan: Tesadüf. O devirlerde herkesin aklında
mühendislik okumak, stanbul
Bülent Alparslan: “Ünal iyi bir futbolcudur ve
oldukça sert oynar. Sınıfta kurulan takımların
değişmez elamanıdır. Lise ve fakülte sonrasında
da ortopedist olarak amatörce gazozuna çok
maç yaptığını biliyorum. “
-
İLKBA
HAR 2
014 •
SAYI
: 302
röportaj36
•37
Teknik Üniversitesi ( TÜ) vardı. O dönemlerde mühendislik
popülerdi. Her fakültenin sınavları ayrı ayrı yapılırdı. TÜ’de
sınava girdim, in aat istedim ama maden fakültesini kazandım.
Annemin kar ı koymasına ra men doktor olmayı seçtim. Tıp
fakültesini kazandı ımda annem, “Hayatın boyunca dert
dinleyeceksin, ba ka meslek bulamadın mı?” diye çıkı mı tı.
Ünal Kuzgun: Üçümüzün de doktor olmayı seçmesi tesadüftür. O
yıllarda çok popüler olan TÜ’ye girmek istemi ama kazanamamı tım.
Keza ortopedinin seçimi konusunda da bir etkile imimiz olmadı.
Fakülteyi bitirince Mardin’e sa lık oca ı tabipli i görevine
gittim. Mümtaz da memleketi Kütahya’ya gitti. Bu sürelerde
Bülent’in ne yaptı ını bilmiyorum. Ama 1973 yılına geldi imizde
Bülent’in
ortopedi ihtisası için Erzurum Atatürk Üniversitesi Tıp
Fakültesi Ortopedi Klini i’nde, Allah rahmet eylesin Muzaffer
Aykurt a abeyin yanında ihtisasa ba ladı ını ö rendim. Sonrasında
da bugüne kadar süren ve Allah ömür verdikçe de sürecek olan yo un
ili kimiz tekrar ba lamı oldu.
Bülent Alparslan: Mümtaz hocam lisede iken bile bir akademisyen
gibi davranırdı. Ö rendi i konuları bizlerle payla maktan zevk
alırdı. Küçük sorularla bilgimizi yoklardı. Bilmedi i konularda
bilgiçlik taslamaz, bildi i eyleri de örnek vererek çok güzel
anlatırdı. Zor gözüken konular Mümtaz anlattıktan sonra basit ve
kolay anla ılır hale gelirdi. Mümtaz hocayı bir konferans veya
panelde konu urken izledi imde onun kürsüde ibadet eder gibi zevk
aldı ını hissederim. Mümtaz ve Ünal hocalar lisede oldu u gibi
Bülent Alparslan: “Mümtaz ve Ünal hocalar lisede olduğu gibi
meslek yaşamlarında da fevkalade çalışkan ve üretken kişilerdir.
Bilimsel hırslarının yanında paylaşımcıdırlar. Türk ortopedisinin
gelişmesine büyük katkıları olmuştur.”
-
meslek ya amlarında da fevkalade çalı kan ve üretken ki ilerdir.
Bilimsel hırslarının yanında payla ımcıdırlar. Türk ortopedisinin
geli mesine büyük katkıları olmu tur. Fikirlerinden ödün vermeden
ve çekinmeden dü üncelerini savunan son derece dürüst, güvenilir,
vatansever ve lider vasıflı insanlardır. Siyasi rüzgârlara göre
yelken açmazlar. Birilerinin ho una gitmek için de e ilip
bükülmezler. Kısacası adam gibi adamdırlar. Yakın arkada larım
olmalarından her zaman gurur duymu umdur.
TOTBİD’DE BİRLİKTE MÜCADELEÜçünüz de ortopedinin en önemli
kurumu TOTB D bünyesinde uzun yıllar çalı ıp ba kanlık yaptınız.
Mesleki ya amınızda ve TOTB D çalı malarınızda eskiden gelen dostlu
unuzun yansımaları oldu mu?
Bülent Alparslan: stanbul, Ankara ve zmir’de ortopedi ve
travmatoloji alanında yürütülen çalı maları koordine etmek için
1970 yılında Prof. Dr. Rıdvan Ege tarafından TOTB D kuruldu. TOTB D
Genel Ba kanı Prof. Dr. Rıdvan Ege, 2000 yılına kadar aktif olarak
özellikle ülkemiz ortopedistleri arasında tam bir birliktelik olu
turarak Türk ortopedi ve travmatoloji ailesinin
ortak hedefler do rultusunda geli mesine ve büyümesine öncülük
etti. Prof. Dr. Rıdvan Ege’den sonraki ilk TOTB D ba kanlı ını
2000-2002 yılları arasında Mümtaz hoca yaptı. Daha sonra 2006-2008
yılları arasında ben ve 2008-2010 yılları arasında da Ünal hoca
TOTB D ba kanlı ı görevini üstlendik. Ortopedist olduktan sonra
üçümüzün de yolu ba kan olarak TOTB D’de kesi ti. Mesleki ya
amımızda ve TOTB D çalı malarımızda do al olarak eskiden gelen
dostlu unuzun çok etkin yansımaları oldu. Üçümüzün de ba kanlık
yapmasını Vefa cuntasından, farklı sivil toplum örgütlerinin deste
ine kadar de i ik ekillerde açıklamaya çalı an arkada larımız oldu.
Bu konuda farklı espriler de üretildi. Ancak üçümüz de ba kan
olmadan önce uzun yıllar TOTB D bünyesinde ve yönetim kurullarında
görev yaparak Türk ortopedi ailesine hizmet verdik.
Ünal Kuzgun: Sanırım yolların kesi mesini asıl önemli kılan
üçümüzün de TOTB D’in ba kanlı ını yapmı olmamız. 2000’li yıllara
kadar Türkiye’de ortopedi açısından TOTB D’in yaptıkları unutulmaz.
2000’li yılların ba larında Rıdvan hocamız dernek ba kanlı ından
ayrılmaya karar verince o zamana kadar hiçbir hazırlık
-
İLKBA
HAR 2
014 •
SAYI
: 302
röportaj38
•39
yapmamı olan Türk ortopedi ailesi kısa süre içinde bir arayı a
girdi. Dernek çalı malarında çok fazla bulunmamı olan Mümtaz,
yapılan seçimlerde adaylı ını koydu. stanbul’dan gelen grup olarak
kendi adaylarımızla birlikte Mümtaz’ı da destekledik ve yapılan
seçimler sonucu olu an yönetim kurulu da ba kan olarak Mümtaz’ı
seçti. Geçi döneminin ba ında TOTB D ba kanlık görevinin bir dönem
sürmesi, ikinci kez aday olunmaması ve her dönemde bir bölgeden ba
kan seçilmesi gibi prensip kararları da alınmı tı. Bölge olarak
stanbul, Marmara ve Trakya bir bölge, Ege ve Akdeniz di er bir
bölge, Ankara, Orta, Do u ve Güneydo u Anadolu ise bir di er bölge
olarak kabul ediliyordu. Ankara’dan sonra sıra stanbul’a geldi inde
Remzi Tözün ba kanlık görevini üstlendi. Daha sonra zmir aday
çıkaramadı ı için Ankara,
Ertan Mergen a abeyi önerdi ve Ertan
a abey ba kanlık görevine geldi. Sıra tekrar zmir’e döndü ünde
ise sevgili Bülent’in adı ön plana çıktı ve Bülent ba kanlı ı
üstlendi. Bülent’ten sonra ise stanbul’a sıra geldi inde, ismim ön
plana çıktı ve görevi ben üstlendim.
Mümtaz Alpaslan: Asistanlık dönemlerimizde ba lantımızı
koparmamı tık, görü üyorduk. Ünal hoca Mardin’e mecburi hizmete
gitti. Dönü ünde ise ben Hacettepe’de asistanlı a ba lamı tım.
Bülent de Erzurum’da asistan oldu. Üçümüz arasında lisede ba layan,
sonra küllenip alevlenen bir arkada lık söz konusu. Son olarak da
yolumuz TOTB D’de kesi ti. Akademik kariyer dönemlerinde
temaslarımız daha da sıkla tı. 2000’de TOTB D ba kanı oldum.
Ortopedi camiasını bölünmelerden kurtarmak, fraksiyonlara
ayrılmasını önlemek, bütün Türkiye genelinde de ortopediyi Avrupa
ve Amerika standartlarına oturtmak üzerine çalı malar yaptık. Bugün
Türk ortopedisinin geldi i çizgide katkımızın oldu unu dü
ünüyorum.
Mesle imizin duayenleri olarak, Türk ortopedisinin gelecek
vizyonunu nasıl görüyorsunuz?
Mümtaz Alpaslan: Gelinen çizgi mükemmel. Büyük ço unlu u
Amerikan standartlarında hizmet veriyor. Sıkıntılarımız ise sa lık
politikasından kaynaklanıyor. Sadece okumak ya da gözlemek
yetmiyor. Avrupa ve ABD’nin tanınmı isimlerinin yanında çalı mak ve
geli melerden haberdar olmak da gerekiyor. Bugünkü sa lık
politikasında bu durum sıkıntılı görünüyor; gerek maa politikası,
gerekse sponsor ve ara tırma kısıtlamaları gibi nedenlerden dolayı.
Genç hekimler ancak günü kurtarmaya ve ailesini geçindirecek bir
çizgi tutturmaya gayret ediyor. Gelinen noktada defansif tıbba do
ru gidi var. Çok fazla ara tırma i ine bula mak istemiyorsunuz,
çünkü bu i in maliyeti yüksek oluyor. Performans sistemi geldikten
sonra da gereksiz ameliyatlar söz konusu oldu. Bu tür
politikalar,
-
tıbbı ve ortopediyi gelecekte daha da olumsuz etkilemez diye
umut ediyorum.
Ünal Kuzgun: Türk ortopedisinin gelece ini ku kusuz çok aydınlık
görüyorum. En önemli nedeni temellerinin sa lamlı ıdır. Türk
ortopedisinin en büyük ansı önce Akif akir akar, sonra da Rıdvan
Ege gibi iki önemli insana sahip olu udur. Bugünlerde 4 bin ki iye
ula an Türk ortopedi ailesi, tam bir birlik içinde, bu alanda
yapılabilecek neler varsa yapmaya çalı an, hiçbir bireyini dı
lamayan, herkesi kucaklamaya çalı an bir ailedir. u anda genel
olarak Türk tıbbı açısından önemli bazı de i iklikler ya anıyor.
Tıbbın ve deontolojinin bize ö retilen temel kavramlarından farklı
kavramlar öne çıkarılıyor. Hekimlik hizmetinde ço u husus paraya
indirgenmi görünüyor. Bu ba lamda meslekta larımızın özellikle
performans, ödemeler, malzeme temini ve ihaleler gibi konularda
önemli sıkıntılar ya adı ını biliyoruz. Bir sivil toplum kurulu u
olarak TOTB D’in bu önemli konularda mutlaka söz sahibi olması
gerekti i kanısındayım. Demokrasinin vazgeçilmez unsuru olarak
sivil toplum
kurulu larının çok daha ön plana çıkaca ı günlere ula aca ımıza
inanıyorum.
Bülent Alparslan: Rıdvan Ege hocamızın kurdu u ve uzun yıllar ba
kanlık yaptı ı TOTB D, ülkemizdeki tüm ortopedi ve travmatoloji
uzmanlarını çatısı altında toplayarak güçlü bir birliktelik olu
turmayı ba ardı. Kurulu undan bu yana bran ımızın saygınlı ının
korunması ve yüceltilmesi için önderlik eden TOTB D, aynı zamanda
toplum yararına kurulmu bir dernekti. Bu nedenle bilimsel
etkinliklere ilaveten toplum sa lı ına yönelik hedefler do
rultusunda uygulamalar da yaptı. Derne imizin en önemli
hedeflerinden biri de ülkemizdeki ortopedi uzmanlık ö rencilerinin
ça da , ulusal ve standart bir uzmanlık e itimi almalarını sa
lamaktı. TOTB D kurulu undan itibaren kurumsalla ma adına büyük
yatırımlar yaptı. Yaptıklarımızın gelecekte yapacaklarımızın sadece
küçük bir bölümü oldu unu dü ünüyorum. Ben ülkemin insanına ve onun
yaratıcı gücüne inanıyorum. Vizyonumuz ve misyonumuz gelecekte
bizleri çok daha yukarılara ta ıyacaktır.
Mümtaz Alpaslan: “O günlerde ailelerimiz
“Eti senin, kemiği benim!” hesabıyla
okula kaydettirdikleri için hocaların sertliği serbestti. İlginç
tipler
bizdeydi. Bizden birkaç sınıf üstte çok önemli
isimler vardı. Kemal Sunal, Müjdat Gezen,
Uğur Dündar gibi… Çok tatlı hatıralarla üç sene
geçirdik.“
Fotoğraftakiler (soldan sağa): Ünal Kuzgun, Bülent Alparslan ve
Mümtaz Alpaslan
