RAPORT ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO BUDOWA …poczta.kartuzy.pl/bip/2015/rap_sdp_kartuzy.pdf · 5.5 Opis przewidywanych skutków dla środowiska w przypadku nie podejmowania przedsięwzięcia

RAPORT ODDZIAŁYWANIA NA

ŚRODOWISKO

– BUDOWA STACJI DEMONTAŻU POJAZDÓW

WYCOFANYCH Z EKSPLOATACJI,

NA DZIAŁCE NR 105/6, KARTUZY, POWIAT

KARTUSKI

Etap: uzyskanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację

inwestycji

Adres inwestycji: dz. nr 105/6, obręb 8 008, m. Kartuzy, gmina Kartuzy

Inwestor: Cybula Józef

zam. ul. Słoneczna 2,

Łapalice, 83-300 Kartuzy

Opracowanie: inż. Łukasz Goitowski

inż. Radosław Stasiak

Kartuzy, listopad 2014 r.

Józef Cybula, ul. Słoneczna 2, Łapalice, 83-300 Kartuzy

Raport oddziaływania na środowisko stacji demontażu pojazdów - dz. nr 105/6, Kartuzy

2

SPIS TREŚCI 1. WSTĘP ...................................................................................................................................................................... 5

1.1 Przedmiot opracowania ................................................................................................................................... 5

1.2 Podstawa prawna i źródła informacji ............................................................................................................. 5

1.3 Klasyfikacja przedsięwzięcia ........................................................................................................................... 8

1.4 Cel i zakres raportu .......................................................................................................................................... 8

2. OPIS PLANOWANEGO PRZEDSIĘWZIĘCIA ................................................................................................ 9

2.1 Lokalizacja przedsięwzięcia ............................................................................................................................. 9

2.2 Charakterystyka przedsięwzięcia ............................................................................................................ 11

2.3 Warunki użytkowania terenu w fazie realizacji, eksploatacji i likwidacji ...................................................... 41

3. OPIS ELEMENTÓW PRZYRODNICZYCH ŚRODOWISKA OBJĘTYCH ZAKRESEM

PRZEWIDYWANEGO ODDZIAŁYWANIA PLANOWANEGO PRZEDSIĘWZIECIA NA

ŚRODOWISKO, W TYM ELEMENTÓW ŚRODOWISKA OBJĘTYCH OCHRONĄ NA PODSTAWIE

USTAWY Z DNIA 16 KWIETNIA 2004 r. O OCHRONIE PRZYRODY ..................................................... 50

4. OPIS ISTNIEJĄCYCH W SĄSIEDZTWIE LUB W BEZPOŚREDNIM ZASIĘGU ODDZIAŁYWANIA

PLANOWANEGO PRZEDSIĘWZIĘCIA ZABYTKÓW CHRONIONYCH NA PODSTAWIE

PRZEPISÓW O OCHRONIE ZABYTKÓW I OPIECE NAD ZABYTKAMI .............................. 51

5. OPIS ANALIZOWANYCH WARIANTÓW PRZEDSIĘWZIĘCIA ORAZ ICH ODDZIAŁYWANIA NA

ŚRODOWISKO .................................................................................................................................................... 51

5.1 Wariant I ......................................................................................................................................................... 51

5.2 Rozpatrywane warianty alternatywne .......................................................................................................... 52

5.3 Wariant wybrany z uzasadnieniem ............................................................................................................... 53

5.4 Wariant najkorzystniejszy dla środowiska .................................................................................................. 54

5.5 Opis przewidywanych skutków dla środowiska w przypadku nie podejmowania przedsięwzięcia ........ 54

6. OKREŚLENIE PRZEWIDYWANEGO ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO ANALIZOWANYCH

WARIANTÓW, W TYM RÓWNIEŻ W PRZYPADKU WYSTĄPIENIA POWAŻNEJ AWARII

PRZEMYSŁOWEJ, A TAKŻE MOŻLIWEGO TRANSGRANICZNEGO ODDZIAŁYWANIA NA

ŚRODOWISKO .................................................................................................................................................... 55

7. UZASADNIENIE PROPONOWANEGO PRZEZ WNIOSKODAWCĘ WARIANTU, ZE WSKAZANIEM

JEGO ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO ............................................................................................. 56

7.1 Etap budowy (realizacji) ................................................................................................................................ 56

7.1.1 Oddziaływanie na powierzchnię ziemi i glebę ......................................................................................... 58

7.1.2 Oddziaływanie na wody powierzchniowe i podziemne. Analiza wpływu na cele środowiskowe w

planie gospodarowania wodami na obszarze Dolnej Wisły. .......................................................................... 60

7.1.3 Oddziaływanie na powietrze, ludzi i klimat akustyczny ........................................................................ 62

7.1.4 Oddzialywanie na rośliny, zwierzęta, grzyby i siedliska przyrodnicze ................................................... 63

7.1.5 Oddziaływanie na dobra materialne, zabytki i krajobraz kulturowy .................................................. 64

7.2 Etap eksploatacji ............................................................................................................................................ 64

7.2.1 Oddziaływanie na powierzchnię ziemi oraz analiza wpływu na cele środowiskowe zawarte w

planach gospodarowania wodami na obszarze dorzecza Dolnej Wisły ........................................................ 65

7.2.2 Oddziaływanie na powietrze atmosferyczne ........................................................................................... 69

7.2.3 Oddziaływanie na klimat akustyczny ...................................................................................................... 71



3

7.2.4 Oddziaływanie gospodarki odpadami ..................................................................................................... 74

7.2.5 Oddziaływanie na szatę roślinną, siedliska przyrodnicze i zwierzęta ................................................... 93

Oddziaływanie na rośliny, zwierzęta, grzyby i siedliska przyrodnicze .......................................................... 95

7.2.6 Oddziaływanie na warunki życia ludzi .................................................................................................... 96

7.2.7 Oddziaływanie na krajobraz .................................................................................................................... 97

7.2.8 Oddziaływanie na dobra materialne, zabytki i krajobraz kulturowy .................................................. 97

7.2.9 Oddziaływanie w sytuacjach awaryjnych ............................................................................................... 97

7.2.10 Wzajemne oddziaływanie między w/w elementami .............................................................................. 98

7.2.11 Możliwość wystąpienia oddziaływania skumulowanego ................................................................... 100

7.3 Etap likwidacji .............................................................................................................................................. 101

8. OPIS METOD PROGNOZOWANIA ZASTOSOWANYCH PRZEZ WNIOSKODAWCĘ ORAZ OPIS

PRZEWIDYWANYCH ZNACZĄCYCH ODDZIAŁYWAŃ PLANOWANEGO PRZEDSIĘWZIĘCIA NA

ŚRODOWISKO OBEJMUJĄCY BEZPOŚREDNIE, POŚREDNIE, WTÓRNE, SKUMULOWANE,

KRÓTKO-, ŚREDNIO- I DŁUGOTERMINOWE, STAŁE I CHWILOWE ODDZIAŁYWANIE NA

ŚRODOWISKO WYNIKAJĄCE Z: ................................................................................................................ 102

8.1 Istnienia przedsięwzięcia .............................................................................................................................. 102

8.2 Wykorzystania zasobów środowiska ........................................................................................................... 104

8.3 Emisji ............................................................................................................................................................. 105

9. OPIS PRZEWIDYWANYCH DZIAŁAŃ MAJĄCYCH NA CELU ZAPOBIEGANIE, OGRANICZANIE

LUB KOMPENSACJĘ PRZYRODNICZĄ NEGATYWNYCH ODDZIAŁYWAŃ NA ŚRODOWISKO, W

SZCZEGÓLNOŚCI NA CELE I PRZEDMIOT OCHRONY OBSZARU NATURA 2000 ORAZ

INTEGRALNOŚĆ TEGO OBSZARU ............................................................................................................. 107

10. PORÓWNANIE PROPONOWANEJ TECHNOLOGII Z TECHNOLOGIĄ SPEŁNIAJĄCĄ

WYMAGANIA, O KTÓRYCH MOWA W ART. 143 USTAWY Z DNIA 27 KWIETNIA 2001 r. –

PRAWO OCHRONY ŚRODOWISKA ............................................................................................................ 111

11. WSKAZANIE, CZY DLA PRZEDSIĘWZIĘCIA KONIECZNE JEST USTANOWIENIE OBSZARU

OGRANICZONEGO UŻYTKOWANIA W ROZUMIENIU PRZEPISÓW USTAWY Z DNIA 27

KWIETNIA 2001 r. – PRAWO OCHRONY ŚRODOWISKA ...................................................................... 112

12. ANALIZA MOŻLIWYCH KONFLIKTÓW SPOŁECZNYCH ZWIĄZANYCH Z PLANOWANYM

PRZEDSIĘWZIĘCIEM .................................................................................................................................... 112

13. MONITOROWANIE ZMIAN W ŚRODOWISKU ......................................................................................... 113

14. WSKAZANIE TRUDNOŚCI WYNIKAJĄCYCH Z NIEDOSTATKÓW TECHNIKI LUB LUK WE

WSPÓŁCZESNEJ WIEDZY, JAKIE NAPOTKANO, OPRACOWUJĄC RAPORT ................................ 115

15. STRESZCZENIE RAPORTU ........................................................................................................................... 115



4

WYKAZ RYCIN

Rysunek 1 Lokalizacja działki nr ew. gr. 105/6 w m. Kartuzy (żródło: www.kartuzy.e-mapa.net). .................. 10 Rysunek 2 Lokalizacja przedsięwzięcia względem form ochrony przyrody. (źródło:

http://portalgis.gdansk.rdos.gov.pl/) ......................................................................................................................... 11 Rysunek 3 Projekt zagospodarowania terenu. (źródło: opracowanie własne) ...................................................... 18 Rysunek 4 Aktualne zagospodarowanie terenu. ...................................................................................................... 42 Rysunek 5 Lokalizacja zamierzenia w rejonie jednolitej części wód podziemnych JCWPD (opracowano na

podstawie map Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej). ................................................................................... 61

WYKAZ TABEL

Tabela 1 Poziom emisji hałasu podczas pracy wybranych maszyn budowlanych................................................ 63 Tabela 2 Dopuszczalne wskaźniki zanieczyszczeń wymagających uzyskania pozwolenia wodnoprawnego. .... 67 Tabela 3 Zestawienie wielkości emisji. ..................................................................................................................... 70 Tabela 4 Dopuszczalne poziomu hałasu w środowisku. .......................................................................................... 72 Tabela 5 Przewidywane ilości odpadów przyjmowanych do demontażu. ............................................................. 75 Tabela 6 Odpady pochodzące z demontażu pojazdów. ........................................................................................... 76 Tabela 7 Sumaryczne zestawienie powstających odpadów powstałych poza demontażem pojazdów................ 91 Tabela 8 Wzajemne powiązania oddziaływań na elementy środowiska. ............................................................... 99 Tabela 9 Ocena oddziaływania przedsięwzięcia. ................................................................................................... 106

ZAŁĄCZNIKI:

1. wyrys z mapy ewidencyjnej – skala 1:1 000

2. wypisy uproszczone z rejestru gruntów

3. wyrys z mapy zasadniczej – mapa do celów informacyjnych – skala 1:500



5

1. WSTĘP

1.1 Przedmiot opracowania

Przedmiotem niniejszego raportu jest ocena oddziaływania na środowisko zamierzenia

Inwestora, dotyczącego budowy stacji demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji na działce

nr 105/6 w Kartuzach,gm. Kartuzy, pow. kartuski.

1.2 Podstawa prawna i źródła informacji

Niniejsze opracowanie sporządzono na podstawie niżej wymienionych aktów prawnych, oraz na

podstawie informacji, których źródła na bieżąco wskazano w treści raportu.

1. Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 Prawo ochrony środowiska (t.j. Dz. U z 2013 r. poz. 1232 ze

zm.)

2. Ustawa z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego

ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na

środowisko (Dz. U. z 2013 r. poz. 1235 ze zm.)

3. Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U.

03.80.717 z dnia 10 maja 2003 r. z póź. zm. Dz. U. 2008 nr 220 poz. 1413)

4. Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jednolity Dz. U. z 2006 r. Nr 156,

poz.1118, z póź. zm.)

5. Ustawa z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r. poz. 21).

6. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 27 września 2001 r. w sprawie katalogu

odpadów (Dz. U. z dnia 8 października Nr 112, poz. 1206)

7. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć

mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. Nr 213, poz. 1397 ze zm.)

8. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków

technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 15 czerwca

2002 r. Nr 75, poz. 690 z póź. zm.)

9. Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10 stycznia 2012r. w

sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy – Prawo wodne (Dz. U. z dnia 9 lutego 2012r.,

poz. 145 ze zm.)



6

10. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 24 lipca 2006 r. w sprawie warunków, jakie

należy spełnić przy wprowadzaniu ścieków do wód lub do ziemi oraz w sprawie substancji

szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego (Dz. U. Nr 137, poz. 984 ze zm.),

11. Obwieszczenie Ministra Środowiska z dnia 15 października 2013 r. w sprawie ogłoszenia

jednolitego tekstu rozporządzenia Ministra Środowiska w sprawie dopuszczalnych poziomów

hałasu w środowisku ((Dz. U. z dnia 22 stycznia 2014 r., poz., 112).

12. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 26 stycznia 2010 r. w sprawie wartości

odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu (Dz. U. 10.16.87 z dnia 3 lutego 2010 r.)

13. Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 24 sierpnia 2012 r. w sprawie poziomów

niektórych substancji w powietrzu (Dz. U. z dnia 18 września 2012 r., poz. 1031)

14. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 22 kwietnia 2011 r. w sprawie standardów

emisyjnych z instalacji (Dz. U. 2011, Nr 95, poz. 558)

15. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 4 listopada 2008 r. w sprawie wymagań w

zakresie prowadzenia pomiarów wielkości emisji oraz pomiarów ilości pobieranej wody (Dz.

U. Nr 206 poz. 1291)

16. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 2 lipca 2010 r. w sprawie przypadków, w

których wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza z instalacji nie wymaga pozwolenia

(Dz. U. 2010 Nr 130, poz. 881)

17. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 2 lipca 2010 r. w sprawie rodzajów instalacji,

których eksploatacja wymaga zgłoszenia (Dz. U. 2010 Nr 130, poz. 880)

18. Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. – o ochronie przyrody (Dz. U. z 2013 r., poz. 627 z póź.

zm.)

19. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 14 stycznia 2002r. w sprawie określenia

przeciętnych norm zużycia wody (Dz. U. Nr 8, poz. 70)

20. Ustawa z dnia 13.09.1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (tj. Dz. U. z 2012

r. poz. 391)

21. Ustawa z dnia 28 kwietnia 2011r., o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów

cieplarnianych (Dz. U. Nr 122, poz. 695)

22. Ustawa z dnia 17 lipca 2009r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i

innych substancji (Dz.U. Nr 130, poz. 1070).



7

23. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 24 lipca 2009 r. w

sprawie przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę oraz dróg pożarowych (Dz. U. Nr 124,

poz. 1030)

24. Ustawa z dnia 20 stycznia 2005 r o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz. U. z

2005 r. Nr 25, poz. 202, Nr 175, poz. 1458, z 2007 r. Nr 176, poz. 1236, z 2009 r. Nr 79, poz.

666, Nr 92, poz. 753, Nr 215, poz. 1664, z 2010 r. Nr 28, poz. 145, Nr 76, poz. 489 ze zm.)

25. Rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 28 lipca 2005 r. w sprawie minimalnych

wymagań dla stacji demontażu oraz sposobu demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji

(Dz. U. Nr 121, poz. 1138)

26. Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 29 czerwca 2007 r. zmieniające rozporządzenie

w sprawie minimalnych wymagań dla stacji demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji

(Dz.U. Nr 128, poz. 892).

27. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 28 września 2005 r. w sprawie wykazu

przedmiotów wyposażenia i części wymontowanych z pojazdów, których ponowne użycie

zagraża bezpieczeństwu ruchu drogowego lub negatywnie wpływa na środowisko (Dz. U. Nr

201, poz. 1666)

28. Ustawa z dnia z dnia 29 czerwca 2007 r. o międzynarodowym obrocie odpadami (Dz. U. Nr

124, poz. 859 ze zm.)

29. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 14 października 2010 r. w sprawie obliczania

poziomów odzysku i recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz. U. z 2010 r. Nr

202, poz. 1340)

30. Rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 4 sierpnia 2004 r. w sprawie

szczegółowego sposobu postępowania z olejami odpadowymi (Dz. U. Nr 192, poz. 1968)

31. Ustawa z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach (Dz. U. Nr 79, poz. 666)

32. Rozporządzenie Ministra Transportu i Budownictwa z dnia 24 marca 2006 r. w sprawie listy

istotnych elementów pojazdu kompletnego (Dz. U. z 2006 r. Nr 58, poz. 407)

33. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 26 kwietnia 2010 r. w sprawie sposobu

unieważniania dokumentów pojazdów wycofanych z eksploatacji, wzorów zaświadczeń

wydawanych dla tych pojazdów, sposobu przechowywania zaświadczeń oraz prowadzenia

ewidencji (Dz. U. z 2010 r. Nr 75, poz. 476)



8

34. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 27 grudnia 2010 r. w sprawie sposobu

przekazywania informacji o pojazdach wycofanych z eksploatacji oraz zużytym sprzęcie

elektrycznym i elektronicznym (Dz. U. Nr 257, poz. 1746).

1.3 Klasyfikacja przedsięwzięcia

Zgodnie z art. 59 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu

informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o

ocenach oddziaływania na środowisko oraz rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 9 listopada

2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (§ 2 ust. 1 pkt.

42), stacje demontażu w rozumieniu ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów

wycofanych z eksploatacji (Dz. U. Nr 25, poz. 202, z późn. zm.), zaliczane są do przedsięwzięć

mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko i wymagają przeprowadzenia oceny

oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko.

Dla omawianej działki brak jest opracowanego miejscowego planu zagospodarowania

przestrzennego. Decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach w przypadku omawianego

przedsięwzięcia jest niezbędna do uzyskania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania

terenu dla przedmiotowego przedsięwzięcia (art. 72 ust. 1 pkt 3 ustawy ooś).

1.4 Cel i zakres raportu

Celem niniejszego raportu jest:

potwierdzenie celowości planowanego przedsięwzięcia określonej w rozwiązaniach

techniczno – technologicznych i budowlanych zawartych w koncepcji inwestycji,

identyfikacja i ocena możliwych rozwiązań planowanego przedsięwzięcia spełniających

założone kryteria racjonalności,

określenie uwarunkowań środowiskowych oraz przestrzennych faz realizacji, funkcjonowania

i likwidacji planowanego przedsięwzięcia,

określenie charakteru, znaczenia i zasięgu potencjalnych oddziaływań na środowisko

przyrodnicze, przestrzeń, krajobraz, dziedzictwo kulturowe oraz dobra materialne związanych

z realizacją i funkcjonowaniem planowanego przedsięwzięcia,



9

określenie możliwości łagodzenia ewentualnych niekorzystnych wpływów i oddziaływań,

określenie możliwości wystąpienia sytuacji awaryjnych oraz sposobów ograniczenia

zagrożeń nimi powodowanych,

określenie planu monitoringu środowiska na etapie budowy i funkcjonowania planowanego

przedsięwzięcia,

określenie wpływów na interesy „osób trzecich”.

Zakres opracowania obejmuje analizę wszystkich rodzajów potencjalnych oddziaływań i

uciążliwości inwestycji w fazie budowy, normalnej eksploatacji lub likwidacji, na tle

uwarunkowań środowiskowych, odniesionych do wymogów prawa.

W zakres raportu wchodzi charakterystyka źródeł emisji, identyfikacja wytwarzanych

zanieczyszczeń, określenie poziomu hałasu przenikającego z terenu inwestycji do środowiska,

określenie zasięgu uciążliwości obiektu na podstawie technologii oraz wstępnych obliczeń.

Raport wskazuje na potencjalne zagrożenie środowiska przedmiotowej inwestycji i

określa sposoby minimalizacji jej wpływu. W opracowaniu zidentyfikowano i określono skutki

potencjalnych sytuacji awaryjnych.

Podstawowym warunkiem z zakresu ochrony środowiska jest nie wywoływanie

uciążliwości poza granicami działki wydzielonej pod planowane przedsięwzięcie.

2. OPIS PLANOWANEGO PRZEDSIĘWZIĘCIA

2.1 Lokalizacja przedsięwzięcia

Realizacja planowanego przedsięwzięcia polegać będzie na przebudowie istniejącego

obiektu – Stacji demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji wraz z niezbędną infrastrukturą

techniczną na terenie działki nr 105/6 m. Kartuzy, powiat kartuski, województwo pomorskie.

Lokalizację przedmiotowego zamierzenia przedstawiono na ryc. 1 poniżej.



10

Rysunek 1 Lokalizacja działki nr ew. gr. 105/6 w m. Kartuzy (żródło: www.kartuzy.e-

mapa.net).

Działka przeznaczona pod inwestycję znajduje się na terenie miejscowości Kartuzy, obręb

Kartuzy Nr 0008,8. Zjazd na działkę nr 105/6 następuje z drogi wojewódzkiej nr 211 (Kartuzy –

Żukowo) poprzez działki nr 106/2 oraz 105/4.

W bezpośrednim sąsiedztwie analizowanego terenu działki nr 105/6 od strony:

północnej – znajduje się działka nr 105/5 - Bi inne tereny zabudowane,

zachodniej – działka nr 105/4 - droga,

południowej – działka nr 105/8 - Bi inne tereny zabudowane,

wschodniej – działka nr 179/5 – lasy i grunty leśne.

Planowane przedsięwzięcie ma ograniczony zakres przestrzenny i będzie się ograniczać

do działki Inwestora.

Przedmiotowa działka znajduje się poza wszelkimi formami ochrony przyrody, w tym

poza rezerwatami przyrody, zespołami przyrodniczo-krajobrazowymi oraz obszarami

chronionego krajobrazu czy parkami krajobrazowymi. Teren analizowanego przedsięwzięcia

położony jest poza obszarami NATURA 2000. Lokalizację przedsięwzięcia względem form

ochrony przyrody przedstawiono na ryc. 2.

Lokalizacja

przedsięwzięcia



11

Rysunek 2 Lokalizacja przedsięwzięcia względem form ochrony przyrody. (źródło:

http://portalgis.gdansk.rdos.gov.pl/)

Planowane przedsięwzięcie zlokalizowane jest w odległości ok. 110 m od granicy

Kartuskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu. Planowane przedsięwzięcie nie jest związane z

zarządzaniem bądź ochroną obszaru NATURA 2000, ani też nie oddziałuje znacząco na tego

typu obszary.

2.2 Charakterystyka przedsięwzięcia

Stacja Demontażu Pojazdów prowadzona będzie zgodnie z wytycznymi zawartymi w

Ustawie z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz. U. Nr

25, poz. 202 z póź. zm. Dz. U. Nr 175, poz. 1458) oraz zgodnie z szeregiem rozporządzeń:

1. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 14 października 2010 r. w sprawie

obliczania poziomów odzysku i recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz. U. z

2010 r. Nr 202, poz. 1340)

2. Rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 28 lipca 2005 r. w sprawie

minimalnych wymagań dla stacji demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz.U.

Nr 143, poz.1206).

Lokalizacja

przedsięwzięcia

http://portalgis.gdansk.rdos.gov.pl/



12

3. Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 29 czerwca 2007 r. zmieniające

rozporządzenie w sprawie minimalnych wymagań dla stacji demontażu pojazdów

wycofanych z eksploatacji (Dz. U. Nr 128, poz. 892).

4. Rozporządzenie Ministra Transportu i Budownictwa z dnia 24 marca 2006 r. w sprawie

listy istotnych elementów pojazdu kompletnego (Dz. U. Nr 58, poz. 407)

5. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 28 września 2005 r. w sprawie wykazu

przedmiotów wyposażenia i części wymontowanych z pojazdów, których ponowne

użycie zagraża bezpieczeństwu ruchu drogowego lub negatywnie wpływa na środowisko

(Dz. U. Nr 201, poz. 1666)

6. Rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 4 sierpnia 2004 r. w sprawie

szczegółowego sposobu postępowania z olejami odpadowymi (Dz. U. Nr 192, poz. 1968)

7. Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 24 czerwca 2002 r. w sprawie wymagań w

zakresie wykorzystania i przemieszczania substancji stwarzających szczególne zagrożenie

dla środowiska oraz wykorzystania i oczyszczania instalacji lub urządzeń, w których były

lub są wykorzystywane substancje stwarzające szczególne zagrożenie dla środowiska

(Dz. U. Nr 96, poz. 860)

8. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 27 grudnia 2010 r. w sprawie sposobu

przekazywania informacji o pojazdach wycofanych z eksploatacji oraz zużytym sprzęcie

elektrycznym i elektronicznym (Dz. U. Nr 257, poz. 1746)

Jednocześnie prowadzenie w/w instalacji wymaga spełnienia wymagań zawartych w

ustawach:

Ustawa z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.

Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane.

Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 Prawo ochrony środowiska.

Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10 stycznia 2012r. w

sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy – Prawo wodne.

Ustawa z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach.

Ustawa z dnia z dnia 29 czerwca 2007 r. o międzynarodowym obrocie odpadami.

Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.



13

Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. – o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 92, poz. 880, z póź. zm.)

Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o substancjach zubożających warstwę ozonową.

Ustawa z dnia 13.09.1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz dotyczących

w/w ustaw rozporządzeń.

Aby prowadzić stację demontażu wycofanych z eksploatacji pojazdów, przedsiębiorca

powinien uzyskać decyzję w zakresie gospodarki odpadami od właściwego miejscowo marszałka

województwa oraz pozwolenie na użytkowanie obiektu budowlanego. Natomiast wojewódzki

inspektor ochrony środowiska musi sprawdzić funkcjonowanie instalacji i urządzeń służących do

demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji.

Jeżeli pojazd jest wycofany z eksploatacji, to właściciel może przekazać go wyłącznie

przedsiębiorcy, który prowadzi stację demontażu, albo punkt zbierania pojazdów.

Przedsiębiorca, który prowadzi stację demontażu powinien:

Usunąć z pojazdów wycofanych z eksploatacji niebezpieczne elementy i substancje (w

tym również płyny)

Wymontować z nich przedmioty wyposażenia i części nadające się do ponownego użycia,

odzysku lub recyklingu

Zapewnić bezpieczne dla środowiska i zdrowia ludzi przetwarzanie wycofanych z

eksploatacji pojazdów oraz odpadów, które z nich powstały

Unieważnić dowód rejestracyjny, kartę pojazdu i tablice rejestracyjne, wydać

zaświadczenie o jego demontażu i oświadczyć w nim, że unieważnia dowód, kartę i

tablice

Sporządzić w trzech egzemplarzach to zaświadczenie; jeden dla właściciela pojazdu,

drugi dla organu rejestrującego (który jest właściwy dla miejsca ostatniej rejestracji

pojazdu), a trzeci pozostawia w swojej firmie

Przekazać w ciągu 7 dni organowi rejestrującemu

Prowadzić ewidencję zaświadczeń o demontażu pojazdu oraz zaświadczeń o przyjęciu

niekompletnego pojazdu



14

Sporządzać roczne sprawozdania m.in. o liczbie, markach, masie i roku produkcji

samochodów wycofanych z eksploatacji i przyjętych do stacji demontażu, masie odpadów

poddanych odzyskowi i recyklingowi

Przechowywać przez 5 lat (licząc od końca roku kalendarzowego) zaświadczenia, które

potwierdzają odzysk i recykling.

Natomiast właściciel pojazdu w ciągu 30 dni od otrzymania zaświadczenia, powinien

złożyć wniosek o wyrejestrowanie go.

1. Uwarunkowania bezpieczeństwa ekologicznego

Organizacja SDP jest ukierunkowana na zachowanie szczególnej ostrożności w zakresie

bezpieczeństwa ekologicznego. Niewłaściwa gospodarka odpadami może, bowiem spowodować

poważne zagrożenia dewastacji środowiska naturalnego na terenie SDP, jak i w jej pobliżu.

Średnia zawartość płynów w samochodzie wynosi ok. 17 dm3. Pozostawione w demontowanym

pojeździe stanowią zagrożenie dla środowiska, a także dla osób obecnych podczas demontażu.

Odpowiedzialna gospodarka odpadami może ustrzec się ewentualnego zanieczyszczenia i

zagrożeń takich, jak:

• skażenie ziemi i wód wyciekającymi z SWE płynami, szczególnie przepracowanymi

olejami, płynami hamulcowymi, do spryskiwania szyb a także elektrolitem z akumulatorów oraz

paliwem ze zbiorników SWE (ostatnie stwarzają także zagrożenie pożarowe),

• skażenie ziemi i wód materiałami ciężkimi i innymi substancjami stałymi, takimi jak:

rtęć, ołów, kadm, azbest oraz materiałami ciężkimi z katalizatorów spalin, wyłączników

rtęciowych, akumulatorów,

• zanieczyszczenie atmosfery substancjami gazowymi szczególnie freonem R12 (lub

innymi płynami chłodniczymi) z instalacji klimatyzacyjnej, gazami z instalacji LPG, parami

olejów, płynów chłodniczych, elektrolitu oraz parami paliw płynnych (niektóre są także

zagrożeniami pożarowymi i wybuchowymi),

• niszczenie krajobrazu przez zaśmiecanie terenu SDP. Zdając sobie sprawę z powyższych

zagrożeń SDP muszą przeprowadzić dokładną analizę w oparciu o specjalistyczne oceny

gospodarki hydro-ściekowej w celu uniknięcia zakażenia gruntów na terenie SDP oraz

sąsiednich. Użycie odpowiednich pojemników oraz skrupulatna gospodarka odpadami



15

uniemożliwia przedostanie sie do atmosfery i gleby odpadów stwarzających potencjalne

zagrożenie dla środowiska. Stad uszczelnienia powierzchni narażonej na te niebezpieczeństwa.

Zastosowanie separatora substancji ropopochodnych oraz specjalistycznych urządzeń, stoi na

przeszkodzie nieumyślnemu zakażeniu środowiska.

Inne zagrożenia

• przekroczenie norm hałasu

• zagrożenie pożarowe

• zagrożenie bezpieczeństwa obsługi

Najczęściej przekroczenie norm hałasu może wystąpić podczas prasowania karoserii, przy

czym operacje te nie są aktualnie planowane.

2. Przebieg demontażu samochodów

Proces demontażu pojazdów samochodowych uzależniony jest od wielu czynników

związanych z wyposażeniem zakładu. Z tego względu możliwe są nieznaczne odstępstwa od

wskazanych w dokumentach ustawodawczych i wykonawczych, określających funkcjonowanie

instalacji demontażu samochodów. Odstępstwa mogą dotyczyć jedynie sposobu demontażu

związanego z pozyskiwaniem części i zespołów do ponownego zastosowania, jak również

proponowanego wyposażenia (narzędzia i urządzenia) oraz w niektórych przypadkach kolejności

i zakresu przeprowadzanych operacji. Natomiast procedury funkcjonowania zakładu są wyraźnie

określone, a sposób ich realizacji precyzyjnie opisany w technologii demontażu pojazdów.

Operacje, które musza być wykonane ze względu na bezpieczeństwo i ochronę środowiska:

• Pomiar masy własnej pojazdu dostarczonego do demontażu.

• Demontaż akumulatora z pojazdu i umieszczenie go w specjalnym pojemniku (operacja

niebezpieczna)

• Demontaż poduszki powietrznej (operacja niebezpieczna)

• Osuszenie pojazdu z płynów (operacja niebezpieczna):

1. paliwa,

2. gazu ze zbiornika i z instalacji gazowej (tylko-urządzenie specjalne),



16

3. oleju silnikowego,

4. oleju przekładniowego (skrzynia biegów, przekładnia główna, mosty),

5. oleju z układu wspomagania kierownicy,

6. oleju z amortyzatorów (przy demontażu podzespołu),

7. płynu chłodzącego,

8. czynnika z układu klimatyzacji (tylko urządzenie specjalne),

9. płynu niezamarzającego ze spryskiwaczy szyb,

10. płynu hamulcowego (tylko-urządzenie specjalne-próżniowe)

11. oleju ze sprężyn gazowych (przy demontażu podzespołu).

• Demontaż filtrów paliwa, oleju, powietrza i nawiewu.

• Demontaż zbiornika gazu.

Operacje, które należy wykonać ze względu na potrzeby recyklingu:

• Demontaż gaśnicy.

• Demontaż narzędzi, trójkąta ostrzegawczego i podnośnika.

• Demontaż drzwi i pokryw.

• Demontaż siedzeń.

• Demontaż szyb i uszczelek.

• Demontaż kół i opon.

• Demontaż silnika, przekładni i elementów osprzętu (np. alternatora, rozrusznika, wału

napędowego).

• Demontaż katalizatorów (składować w/g przepisów).

• Demontaż i segregacja tworzyw sztucznych (w tym zderzaków, desek rozdzielczych,

reflektorów, nakładek, listew itp.).

• Demontaż tapicerki i pianek.

• Demontaż wykładzin.

• Demontaż instalacji elektrycznej.

• Segregacja części i materiałów do: recyklingu, ponownego użycia i odpadów.

• Pomiar mas materiałów przeznaczonych do recyklingu i odpadów.



17

Teren stacji demontażu pojazdów musi być zabezpieczony przed dostępem osób

postronnych, w szczególności ogrodzony. Na terenie stacji będzie wyznaczone pomieszczenie do

przyjmowania i obsługi osób przekazujących pojazdy wycofane z eksploatacji wyposażone w

szafę metalową służącą do przechowywania dokumentów pojazdów.

Na terenie obiektu będą wydzielone następujące sektory:

przyjmowania pojazdów,

magazynowania przyjętych pojazdów,

usuwania z pojazdów elementów i substancji niebezpiecznych, w tym płynów,

demontażu z pojazdów przedmiotów wyposażenia i części nadających się do

ponownego użycia oraz elementów, w tym odpadów, nadających się do odzysku,

recyklingu albo unieszkodliwiania,

sektor magazynowania części użytkowych,

magazynowania odpadów.

Sektory, przy zachowaniu wymagań wynikających z przepisów, mogą być ze sobą

łączone. Ponieważ na aktualnym etapie inwestor nie posiada żadnych projektów

zagospodarowania terenu (Prace projektowe podjęte zostaną po uzyskaniu decyzji o warunkach

zabudowy i zagospodarowania terenu) na potrzeby niniejszego opracowania przyjęto poniższy

plan zagospodarowania terenu przedsięwzięcia (ryc. 3). Należy jednak zaznaczyć, iż na etapie

projektowym może on ulec zmianie.



18

Rysunek 3 Projekt zagospodarowania terenu. (źródło: opracowanie własne)



19

SEKTOR I

Przyjmowanie pojazdów

Sektor zlokalizowany będzie na utwardzonej, szczelnej powierzchni, wyposażonej w

system odprowadzania ścieków przemysłowych do separatora substancji ropopochodnych o

przepustowości przystosowanej do wielkości powierzchni objętej systemem odprowadzania

ścieków przemysłowych. W zakładzie będzie zainstalowana waga o skali ważenia nie mniej niż

3,5 Mg, która pozwoli na ważenie dostarczanych pojazdów, zlokalizowane w północnej części

działki w odległości 12,00m od biura obsługi klienta. Pomieszczenie do przyjmowania i obsługi

osób (klientów) przekazujących pojazdy wycofane z eksploatacji, zlokalizowane jest w budynku

w którym aktualnie prowadzona jest działalność sprzedaży artykułów rolniczych. Biuro obsługi

klienta, wyposaża się w szafę metalową do przechowywania dokumentów (szczególnie

zaświadczeń) oraz sprzęt komputerowy wraz z oprogramowaniem specjalistycznym do ewidencji

pojazdów, wystawiania zaświadczeń oraz ewidencji gospodarki odpadami. Nad

funkcjonowaniem całości zagadnień dotyczących organizacji i funkcjonowania stacji czuwa

kierownik stacji demontażu. Do obsługi osób należy wyznaczyć uprzednio przeszkolonego

pracownika, do którego zadań należy:

• porównanie danych właściciela pojazdu na podstawie dowodu osobistego,

• porównanie danych pojazdu z dowodem rejestracyjnym pojazdu (nr VIN),

• ustalenie, czy dostarczony pojazd jest kompletny,

• w przypadku pojazdu niekompletnego (w obecności właściciela) skierować pojazd na

wagę (stanowi jeden z elementów sektora), by ustalić brakującą masę własną pojazdu,

• wystawienie stosownego zaświadczenia:

o "Zaświadczenie o demontażu pojazdu" (dla pojazdu kompletnego)

o "Zaświadczenie o przyjęciu niekompletnego pojazdu"

• wpisanie wystawionego zaświadczenia do "Ewidencji zaświadczeń"

• unieważnienie dowodu rejestracyjnego przez obcięcie prawego dolnego rogu strony

tytułowej (2 cm²),

• unieważnienie tablic rejestracyjnych przez rozwiercenie trzech równych otworów

w równej odległości 1 cm od dolnej krawędzi miedzy wyróżnikiem województwa (lub powiatu) a

danymi pojazdu,



20

• pouczenie właściciela o terminie, w jakim winien się zgłosić do właściwego wydziału

komunikacyjnego starostwa powiatowego;

• skierowanie właściciela pojazdu do kasy w celu uiszczenia ustalonej opłaty za brakującą

masę pojazdu,

• wydanie właścicielowi pojazdu zaświadczenia i unieważnionych dokumentów pojazdu;

SEKTOR II

Magazynowanie przyjętych pojazdów

Sektor magazynowania przyjętych pojazdów zlokalizowany będzie na utwardzonej,

szczelnej powierzchni nie mniejszej niż 400 m2, z zachowaniem pola manewrowego,

wyposażonej w system odprowadzania ścieków przemysłowych, kierowanych do separatora

substancji ropopochodnych o przepustowości przystosowanej do wielkości powierzchni objętej

systemem odprowadzania ścieków. Pojazdy po przyjęciu i zaewidencjonowaniu są kierowane do

tego sektora w miarę ich napływu od właścicieli. W przypadku dostawy pojazdu-wraku

nieposiadającego substancji niebezpiecznych, tj. przykładowo braku silnika i podzespołów

zawierających takie substancje pojazd-wrak jest kierowany bezpośrednio do sektora nr IV (Ryc.

3). Dostarczone pojazdy będą magazynowane w sposób zabezpieczający je przed wyciekiem

paliw i płynów eksploatacyjnych. Niedopuszczalne jest magazynowanie pojazdów na boku i na

dachu. Należy podkreślić, że w sektorze tym pojazdy nieosuszone są magazynowane przejściowo

i będą sukcesywnie zabierane do dalszego przetwarzania w pozostałych sektorach, szczególnie nr

III i IV (Ryc.3).

SEKTOR III

Usuwanie z pojazdów elementów i substancji niebezpiecznych, w tym płynów

Sektor zlokalizowany będzie w obiekcie budowlanym (hali demontażu), posiadającym

utwardzone, szczelne podłoże wyposażone w system odprowadzania ścieków przemysłowych

kierowanych do separatora substancji ropopochodnych, zadaszenie oraz ściany boczne

zabezpieczające przed czynnikami atmosferycznymi. Do usuwania substancji niebezpiecznych

wyposaża się sektor w urządzenie do odsysania paliw i płynów eksploatacyjnych z zestawem do

usuwania olejów. Użyte urządzenia stwarzają możliwości wielozadaniowe. Można usuwać



21

wszystkie paliwa i płyny zmieniając jedynie pojemniki, do których będzie się odsysać substancje.

Sektor wyposaża się w oznakowane pojemniki na usunięte lub wymontowane z pojazdów

następujące odpady:

beczki wielofunkcyjne na:

• oleje silnikowe,

• oleje przekładniowe ze skrzyń biegów, mostów,

• oleje hydrauliczne,

• płyny chłodnicze,

• płyny niezamarzające do szyb,

• płyny hamulcowe,

• filtry oleju

pojemniki z materiałów odpornych na kwasy na:

• akumulatory,

• wymontowane z pojazdów odpady kondensatorów,

• zawierające materiały wybuchowe,

• zawierające rtęć,

zbiorniki ciśnieniowe na:

• usunięte z układów klimatyzacji substancje zubożające warstwę ozonową,

inne specjalne pojemniki na:

• układy klimatyzacyjne,

• katalizatory spalin,

oraz: pojemnik z sorbentami – do neutralizacji wycieków

Sektor ten jest szczególnym ogniwem stacji z uwagi na to, że przejmowane są w nim

odpady niebezpieczne ze względu na bezpieczeństwo osób i dla środowiska naturalnego.

Odsysanie paliw i płynów, eliminowanie substancji niebezpiecznych jest ewidencjonowane w

celu wykazania stopnia odzysku i recyklingu. Istotną rolę odgrywa kolejność czynności

realizowanych przez obsługującego pracownika w tym sektorze, i jest ona następująca:

• odłączyć i zdemontować akumulator i umieścić go w specjalnym pojemniku,

• osuszyć pojazd z paliwa (benzyna, olej napędowy), etylina i ON oddzielnie,



22

• jeśli pojazd był wyposażony w instalacje LPG należy odłączyć i zdemontować butle

(pojemnik na gaz skroplony) i przetransportować go do magazynu odpadów niebezpiecznych,

usuwanie gazu ze zbiornika wykona specjalistyczna firma (umowa),

• osuszyć pojazd z olejów: silnikowego i przekładniowych, (zdemontować filtr oleju),

każdy rodzaj oddzielnie w pojemnikach,

• osuszyć pojazd z płynów: chłodniczego, do spryskiwaczy i hamulcowego, każdy rodzaj

płynów oddzielne pojemniki.

• zdemontować poduszki powietrzne, (jeśli były montowane),

• zdemontować katalizator spalin, (jeśli był instalowany),

• usunąć z układu klimatyzacji substancje zubożającą warstwę ozonową.

(Powyższe zdemontowane podzespoły i układy zostaną przekazane specjalistycznym

firmom zajmującym się unieszkodliwianiem tych układów) Poszczególne pojemniki z chwilą ich

wypełnienia będą przewożone go sektora nr VI, gdzie znajdują się zbiorniki o większej

pojemności. Ponadto sektor jest wyposażony awaryjnie w sorbenty do natychmiastowego

usuwania nieznacznych plam po paliwach lub olejach.

SEKTOR IV

Demontaż z pojazdów przedmiotów wyposażenia i części nadających się do ponownego

użycia

Sektor organizuje się w pobliżu sektora usuwania odpadów niebezpiecznych III z uwagi

na to, że jest tutaj kontynuowany demontaż dalszych odpadów, które mogą być umieszczone w

pojeździe w miejscach trudno dostępnych. Sektor zlokalizowany w obiekcie budowlanym z

zachowaniem tych samych wymagań techniczno-budowlanych, co sektor usuwania z pojazdów

elementów i substancji niebezpiecznych.

W sektorze tym pracownicy muszą kierować się zasadą, że zdemontowane odpady mogą

stanowić niebezpieczeństwo dla środowiska i dlatego należy je w gnieździe demontażu

wyeliminować w pierwszej kolejności. Do powyższego procesu wykorzystuje się urządzenia

takie jak:



23

• klucz udarowy (pneumatyczny), do demontowania dużych elementów przykręconych

z zapieczonymi śrubami. Powyższe urządzenie jest zasilane sprężonym powietrzem przez

sprężarkę.

• nożyce do ciecia blach (do 30 mm),

• zestaw narzędzi podstawowych, kluczy, przecinaków, itp.

Znajdujące się w bliskiej odległości pojemniki segregacyjne służą do magazynowania

zdemontowanych odpadów. O zdemontowanych z pojazdu częściach i podzespołach

przeznaczonych do ponownego użycia decyduje kierownik Stacji demontażu pojazdów (dalej

SDP).

W sektorze oddzielane są opony od felg ręcznie (przy użyciu podstawowych narzędzi).

Opony magazynowane są w wyznaczonym miejscu na placu w stosach tak, aby nie zagrażały

przewróceniem się. Koła (opony) w dobrym stanie mogą podlegać dalszej dystrybucji i trafiają

do magazynu części.

Nadzorujący prace demontażowe nie może dopuścić, aby do dalszej dystrybucji trafiły

części, które znajdują się w załącznikach rozporządzenia Ministra Transportu i Budownictwa

dotyczącego zakazu ponownego ich wprowadzenia na rynek. Zdemontowane i oczyszczone z

innych materiałów karoserie transportowane są w rejon magazynowania. Mogą być tam ułożone

jedne na drugich w stosach z zachowaniem jednak ostrożności, by tak ułożone nie zagroziły

bezpieczeństwu pracowników.

W sektorze znajdują się

• sorbenty do natychmiastowej likwidacji nieznacznych wycieków mogących powstać

szczególnie po tzw. "demontażu głębokim”

Sektor wyposażony będzie w następujące pojemniki na:

• szyby hartowane,

• szyby klejone,

• przedmioty wyposażenia i części zawierające metale nieżelazne.



24

SEKTOR V

Magazynowanie wymontowanych z pojazdów przedmiotów wyposażenia i części

nadających się do ponownego użycia

W budynku-magazynie należy usytuować miejsce na magazynowanie części o dużych

gabarytach

• palety z silnikami

• regały magazynowe na części.

Wszystkie części są opisane i zaewidencjonowane tak, by można było je łatwo odnaleźć dla

potrzeb sprzedaży. W magazynie winny być przestrzegane zasady dotyczące kontrolowania

ewentualnych wycieków i usuwane przy pomocy sorbentów. Części i podzespoły o znacznych

rozmiarach (części karoserii, z wyjątkiem silników) składowane będą na zewnątrz w

wyznaczonym rejonie w południowej cżęsci nieruchomości o powierzchni ok. 150m2.

SEKTOR VI

Magazynowanie odpadów pochodzących z demontażu pojazdów

Sektor lokalizuje się na uboczu SDP z uwagi na to, że w jego obrębie składowane są

odpady niebezpieczne oraz wszystkie pozostałe, które muszą podlegać ścisłej ewidencji

wagowej, i do których nie może być dostępu osób postronnych. Organizację sektora przedstawia

ryc. 3.

Sektor ten będzie zlokalizowany na utwardzonej powierzchni. Odpady niebezpieczne

będą umieszczane w budynku magazynowym. Pozostałe odpady mogą być magazynowane na

pólkach w części zadaszonej wiaty na utwardzonej powierzchni z zastrzeżeniem następujących

warunków:

• odpady niebezpieczne pochodzące z demontażu pojazdów magazynuje się odrębnie, zgodnie z

obowiązującymi przepisami ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r. poz.

21).

• zużyte opony pochodzące z demontażu pojazdów magazynuje się w wydzielonym miejscu,

wyposażonym w urządzenia gaśnicze, w stosach zabezpieczonych przed osunięciem.

• dopuszcza się magazynowanie zużytych lub nie nadających się do użytkowania pojazdów nie

zawierających cieczy i innych niebezpiecznych elementów, oznaczonych kodem 16 01 06,



25

zgodnie z rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 27 września 2001 r. w sprawie katalogu

odpadów (Dz. U. Nr 112, poz. 1206), w stosach zabezpieczonych przed osunięciem,

nieutrudniających transportu wewnętrznego.

Do stacji demontażu przekazywany jest odpad „Zużyte lub nienadające się do

użytkowania pojazdy” o kodzie 16 01 04*. W przypadku pojazdów, które uległy zniszczeniu

wskutek zdarzeń losowych lub które zostały częściowo zdemontowane w wyniku nielegalnego

demontażu, a wskutek działań inspekcyjnych i kontrolnych (np. na podstawie decyzji GIOŚ w

zakresie nielegalnego międzynarodowego przemieszczania odpadów, wydanej przez wójta,

burmistrza lub prezydenta miasta decyzji na podstawie art. 26 ustawy o odpadach lub własnych

działań gminy) są przekazywane do stacji demontażu oraz są pozbawione wszystkich cieczy i

innych niebezpiecznych elementów są klasyfikowane pod kodem 16 01 06, a jeżeli w dalszym

ciągu je zawierają, to pod kodem 16 01 04*.

W procesie odzysku R12 (Wymiana odpadów w celu poddania ich któremukolwiek z

procesów wymienionych w pozycji R1–R11) wyodrębnia się z przekazanego odpadu części

przeznaczone do ponownego użycia oraz wytwarza odpady o kodach wymienionych niżej.

Podczas przetworzenia odpadów 16 01 04 i 16 01 06 następuje wydzielenie części

przeznaczonych do ponownego użycia oraz wydzielenie odpadów i określenie, jakim procesom

będą one poddane dalej (recyklingowi, odzyskowi energetycznemu, dalszym procesom

rozdzielania w procesie strzępienia, unieszkodliwianiu).

Odpadom wydzielonym w procesie odzysku przypisuje się następujące rodzaje odpadów:

13 01 10* Mineralne oleje hydrauliczne niezawierające związków

chlorowcoorganicznych

13 01 11* Syntetyczne oleje hydrauliczne

13 01 13* Inne oleje hydrauliczne

13 02 05* Mineralne oleje silnikowe, przekładniowe i smarowe niezawierające

związków chlorowcoorganicznych

13 02 06* Syntetyczne oleje silnikowe, przekładniowe i smarowe

13 02 08* Inne oleje silnikowe, przekładniowe i smarowe

13 07 01* Olej opałowy i olej napędowy

13 07 02* Benzyna



26

13 07 03* Inne paliwa (włącznie z mieszaninami)

14 06 01* Freony, HCFC, HFC

16 01 03 Zużyte opony

16 01 07* Filtry olejowe

16 01 08* Elementy zawierające rtęć

16 01 09* Elementy zawierające PCB

16 01 10* Elementy wybuchowe (np. poduszki powietrzne)

16 01 11* Okładziny hamulcowe zawierające azbest

16 01 13* Płyny hamulcowe

16 01 14* Płyny zapobiegające zamarzaniu zawierające niebezpieczne substancje

16 01 15 Płyny zapobiegające zamarzaniu inne niż wymienione w 16 01 14

16 01 16 Zbiorniki na gaz skroplony

16 01 17 Metale żelazne

16 01 18 Metale nieżelazne

16 01 19 Tworzywa sztuczne

16 01 20 Szkło

16 01 21* Niebezpieczne elementy inne niż wymienione w 16 01 07 do 16 01 11, 16

01 13 i 16 01 14

16 01 22 Inne niewymienione elementy

16 01 99 Inne niewymienione odpady

16 02 14 Zużyte urządzenia inne niż wymienione w 16 02 09 do 16 02 13

16 06 01* Baterie i akumulatory ołowiowe

16 06 02* Baterie i akumulatory niklowo-kadmowe

16 06 05* Inne baterie i akumulatory

16 08 01 Zużyte katalizatory zawierające złoto, srebro, ren, rod, pallad, iryd lub

platynę (z wyłączeniem 16 08 07)

16 08 02* Zużyte katalizatory zawierające niebezpieczne metale przejściowe (2) lub

ich niebezpieczne związki

16 08 03 Zużyte katalizatory zawierające metale przejściowe lub ich związki inne

niż wymienione w 16 08 02

19 12 02 Metale żelazne



27

Część socjalno-biurowa

Część socjalno-biurowa zlokalizowana będzie w wydzielonej i przystosowanej do tego

celu części hali demontażu. Jedno z pomieszczeń zostanie wydzielone do przyjmowania i obsługi

osób przekazujących pojazdy wycofane z eksploatacji. Pomieszczenie będzie wyposażone w

szafę metalową służącą do przechowywania dokumentów pojazdów. W części socjalnej

umieszczona będzie szatnia oraz pomieszczenia socjalne dla załogi wraz sanitariatami.

Główne cechy charakterystyczne procesów produkcyjnych

Strukturę procesu recyklingu samochodów dzieli się na cztery fazy:

pozyskiwanie samochodów do recyklingu

przygotowanie samochodów do recyklingu

przetwarzanie materiałów z demontażu

wykorzystywanie lub unieszkodliwianie materiałów z demontażu.

Procesy przetwarzania i wykorzystania materiałów i części z linii recyklingowych można

uszeregować w następujący sposób:

odzysk produktowy - w wyniku, którego części z demontażu samochodów

zostają ponownie wykorzystane zgodnie ze swoją funkcją, jako części zamienne

odzysk materiałowy - w wyniku, którego do gospodarki powracają produkty

demontażu samochodów, jako surowce do produkcji nowych wyrobów

odzysk energetyczny - w wyniku, którego produkty z demontażu samochodów są

wykorzystane jako paliwo w produkcji przemysłowej.

Odzysk produktowy części samochodowych przynosi największy dochód w recyklingu

samochodów, a równocześnie jest ekologicznie najbardziej korzystny. Oszczędza się bowiem

zasoby materiałowe, nie wydatkuje energii i nie powstają odpady produkcyjne.

Odzysk materiałowy jest działaniem zalecanym z punktu widzenia ekologii. Oszczędza

się bowiem, w ten sposób zasoby naturalne. Odzysk materiałowy w wyniku, którego do

gospodarki powracają produkty demontażu samochodów, jako surowce do produkcji nowych



28

wyrobów - jest zalecany z punktu widzenia ochrony środowiska. Często jednak stwarza problemy

techniczne i ekonomiczne zależnie od konstrukcji części samochodowych oraz rodzaj

materiałów, z których części te są wykonane. Zazwyczaj dla tych samych części i materiałów

istnieje kilka metod odzysku materiałowego;

- Części ze stali i żeliwa do odzysku w postaci złomu żelaza o wysokiej jakości;

- Części z metali kolorowych do odzysku złomu aluminium i miedzi;

- Części z tworzyw sztucznych do odzysku materiałowego;

Różnie natomiast przedstawia się jego efektywność ekonomiczna. Praktycznie tylko

odzysk materiałowy metali jest w pełni opłacalny. Odzysk innych materiałów, przy

uwzględnieniu m.in. kosztów transportu, magazynowania, pozyskiwania itp., często wymaga

subwencjonowania, np. w formie opłat produktowych lub depozytowych, tak jak ma to miejsce w

wielu krajach UE, bądź wspomagania finansowego np. ze środków Funduszu Ochrony

Środowiska, co ma miejsce w Polsce.

Odzysk energetyczny jest rozwiązaniem stosowanym do materiałów palnych

pochodzących z samochodów, dla których do tej pory nie znaleziono efektywnych metod

odzysku materiałowego. Zapobiega on składowaniu na wysypiskach wielu materiałów

(szczególnie z gumy i tworzyw sztucznych) wymaga jednak bardzo starannego nadzoru

ekologicznego nad procesem spalania.

Proces technologiczny recyklingu pojazdów

złomowanie pojazdów

demontaż pojazdów

przerób złomu pozostałego po zdemontowaniu z pojazdów produktów odzyskowych

(zespołów, podzespołów części oraz materiałów eksploatacyjnych i konstrukcyjnych)

przetwarzanie odzyskanych produktów odpadowych w wyspecjalizowanych zakładach

recyklingu

składowanie, przechowywanie i transport elementów procesu technologicznego

recyklingu pojazdów.

Proces złomowania pojazdów jest prowadzony przez wyspecjalizowane zakłady. We

wstępnej fazie recyklingu następuje segregacja pojazdów oraz ich magazynowanie. Zakłady



29

złomowania pojazdów muszą spełniać warunki ochrony środowiska przed skażeniem.

Szczególnie niebezpieczne jest zanieczyszczenie podłoża (gleby, wód powierzchniowych i

głębinowych) przez wyciekające płyny eksploatacyjne, wypłukiwane przez wodę produkty

reakcji materiałów pojazdu ze składnikami otoczenia oraz zanieczyszczenie atmosfery przez

pary, pochodzące z materiałów konstrukcyjnych i eksploatacyjnych.

Kolejnym etapem recyklingu pojazdów jest ich demontaż, który obejmuje:

przyjmowanie i magazynowanie zezłomowanych pojazdów

kwalifikację pojazdów do demontażu (oględziny, diagnozowanie, testowanie)

opróżnianie pojazdów z materiałów eksploatacyjnych

usuwanie akumulatorów, kół, szyb, zderzaków, lusterek i innych zewnętrznych części

łatwych do demontażu

demontaż zespołów i podzespołów pojazdu (m.in. silnika, układu napędowego)

demontaż pozostałych części (m.in. foteli, wykładzin, tapicerki, kół, elementów z

tworzyw sztucznych, przewodów elektrycznych)

demontaż elementów nadwozia, przeznaczonych do ponownego wykorzystania (dach,

pokrywa przedziału silnika, pokrywa bagażnika, drzwi)

segregację produktów demontażu według kryterium dalszych etapów recyklingu.

W wyniku segregacji produkty demontażu są kwalifikowane do:

sprzedaży

regeneracji

dalszego przetwarzania

rozdrabniania (strzępienia) razem z nadwoziem.

W zależności od skali i organizacji przetwarzania zezłomowanych pojazdów demontaż

może być realizowany jako stanowiskowy, potokowy i gniazdowy. W celu zapewnienia

dostatecznej sprawności procesu demontażu zakłady są wyposażone w specjalistyczną aparaturę,

umożliwiającą mechanizację pracy, oraz urządzenia do oceny i diagnostyki produktów

demontażu.

Pojazd przyjęty do demontażu jest poddawany ocenie na stanowisku diagnostycznym.

Podstawowe badania diagnostyczne obejmują:

pomiar ciśnienia sprężania w cylindrach



30

pomiar ciśnienia oleju smarnego w silniku

badania elementów układów elektrycznych, m.in. prądnicy, rozrusznika

sprawdzanie działania układu przeniesienia napędu.

Opróżnianie pojazdu z materiałów eksploatacyjnych polega na usunięciu:

paliwa

olejów smarnych i smarów

płynu chłodzącego

płynu hamulcowego

czynnika chłodniczego z układu chłodniczego klimatyzacji

oleju z amortyzatorów

płynu ze zbiornika spryskiwacza szyb

innych płynów.

Osuszanie układów pojazdu odbywa się grawitacyjnie lub z zastosowaniem pomp

odciągających. Odzyskane materiały eksploatacyjne są segregowane, oceniane do dalszego

zagospodarowania, pakowane i magazynowane.

Następnie jest usuwane wyposażenie zewnętrzne i wewnętrzne oraz są demontowane

zespoły, podzespoły i części pojazdu. Z nadwozia odcina się elementy możliwe do ponownego

wykorzystania, takie jak dach, słupki, pokrywa przedziału silnika, pokrywa bagażnika, drzwi.

Pozostała część nadwozia, której stan uniemożliwia bezpośrednie wykorzystanie, jest

przeznaczona do rozdrobnienia. Rozdrabnianie zezłomowanych nadwozi jest wykonywane w

młynach przemysłowych, tzw. strzępiarkach. Rozdrobnienie jednego nadwozia o średniej masie

620 kg trwa około 20 s. Do segregacji rozdrobnionego materiału wykorzystuje się różnice

właściwości fizycznych (gęstość, właściwości magnetyczne itp.) odzyskiwanych materiałów. W

związku z tym rozdrobniony materiał jest poddawany segregacjom pneumatycznej i

magnetycznej. Ocenia się, że ze stopów metali, stanowiących masowo prawie 75% samochodu

osobowego, istnieje możliwość recyklingu prawie 100% stopów żelaza i do 90% stopów

nieżelaznych.

Odzyskane w wyniku demontażu zespoły, podzespoły i części oraz materiały

eksploatacyjne są poddawane regeneracji i ponownie wykorzystywane w motoryzacji.

Niewykorzystane palne części zezłomowanych pojazdów są poddawane recyklingowi



31

energetycznemu w piecach przemysłowych, w cementowniach i w hutnictwie jako dodatek do

paliw.

Recykling zespołów i części pojazdów

Najczęściej używanymi powtórnie zespołami, demontowanymi z zezłomowanych

pojazdów, są:

silniki

zespoły układu przeniesienia napędu: skrzynie przekładniowe, wały napędowe, mosty i

osie napędowe

układy paliwowe

alternatory, rozruszniki i pozostałe elementy układów elektrycznych

elementy nadwozia

elementy układu zawieszenia.

Części pojazdów, które są najczęściej poddawane recyklingowi produktów, to koła,

opony, reflektory, żarówki, zderzaki, szyby, fotele, elementy układów zasilania, hamulcowego i

inne.

Warunkiem dużej skuteczności recyklingu produktów jest odpowiednia kultura

techniczna i jakość demontażu zezłomowanych pojazdów. Odzyskane zespoły, podzespoły i

części po doprowadzeniu ich do stanu sprawności technicznej mogą być wprowadzone do

sprzedaży i wykorzystywane jako części i urządzenia zamienne.

Podstawową technologią stosowaną w recyklingu produktów jest regeneracja części, czyli

przywracanie im właściwości zbliżonych do właściwości części nowych. Najczęściej w

regeneracji części stosuje się ich obróbkę mechaniczną na wymiary naprawcze oraz tulejowanie.

Technologię tę stosuje się m.in. do regeneracji elementów połączeń obrotowych oraz do złożenia

tłok - cylinder.

Ze względu na bardzo dużą rozmaitość asortymentową części i urządzeń zamiennych na

rynku motoryzacyjnym skuteczność gospodarowania zespołami, podzespołami i częściami

odzyskanymi metodami recyklingu produktów jest zależna w znacznej mierze od organizacji

obrotu tymi towarami. Decydującą rolę odgrywają w tym wypadku jakość informacji o

jakościowych i ilościowych stosunkach podaży i popytu oraz kompleksowe traktowanie obrotu w



32

skali dostatecznie dużych struktur administracyjnych. W związku z tymi wymaganiami w

Europie Zachodniej są obecnie wprowadzane koncepcje tzw. sklepów wirtualnych, realizujące

obrót częściami i urządzeniami zamiennymi z recyklingu.

Recykling płynów eksploatacyjnych

Podstawowymi płynami eksploatacyjnymi, które powinny być poddawane recyklingowi,

są oleje smarne, płyny chłodzące i hamulcowe oraz czynniki chłodnicze w urządzeniach

klimatyzacji.

Oleje smarne są stosowane w pojazdach przede wszystkim w silnikach, przekładniach i w

układach hydraulicznych. Spośród tych olejów największe jest zużycie olejów silnikowych i one

stanowią dominującą uciążliwość dla środowiska w tej grupie zagrożeń. Do smarowania silników

stosuje się oleje mineralne i syntetyczne. Oleje mineralne są otrzymywane na bazie produktów

przeróbki ropy naftowej, przede wszystkim węglowodorów zarówno łańcuchowych, jak i

pierścieniowych, nienasyconych i nasyconych. Wśród elementów bazowych olejów

syntetycznych są estry wyższych alkoholi i kwasów karboksylowych. Oprócz części bazowej

oleje zawierają dodatki uszlachetniające w ilości przeciętnie do (20-35) % masowo. Istnieje wiele

wielkości fizycznych, charakteryzujących właściwości olejów, takich jak np. lepkość, liczba

zasadowa, odporność na pienienie i na utlenianie. Oprócz tego są metody kompleksowej oceny

olejów, m.in. lepkości i jej wrażliwości na temperaturę według SAE J 300 FEB 94 oraz

klasyfikacja jakościowa ze względu na właściwości użytkowe oleju według API.

W czasie eksploatacji pogarszają się właściwości użytkowe olejów (tzw. starzenie

przepracowanego oleju) z powodu m.in. ich zanieczyszczenia produktami zużycia części silnika

(m.in. metale ciężkie), produktami utleniania i rozkładu termicznego oleju i paliwa oraz

zanieczyszczeniami zewnętrznymi (pyły, paliwo, płyn chłodzący), a także z powodu zużywania

się dodatków uszlachetniających. Na skutek pogorszenia się właściwości użytkowych olejów

konieczna jest ich wymiana. Mimo że w związku ze stałym postępem naukowo-technicznym

przebiegi pojazdów, kwalifikujące olej do wymiany, uległy w ostatnich kilkudziesięciu latach

znacznemu zwiększeniu, globalna ilość zużywanego oleju silnikowego stwarza istotne

zagrożenie dla środowiska, tym bardziej, że przepracowane oleje są formalnie traktowane przez



33

prawo jako odpady niebezpieczne. Jest zatem konieczne zarówno ze względów ekologicznych,

jak ekonomicznych poddawanie recyklingowi przepracowanych olejów.

Istnieje wiele metod technologicznych regeneracji przepracowanych olejów. Metody

przetwarzania stosowane w instalacjach przemysłowych umożliwiają otrzymanie

zregenerowanych olejów o parametrach porównywalnych z parametrami olejów nowych. W

większości metod regeneracji olejów wstępne operacje polegają na usunięciu zanieczyszczeń

stałych i wody. Kolejne operacje są już zależne od stosowanej metody rafinacji z

wykorzystaniem procesów m.in. destylacji, rafinacji, adsorpcji.

Do wydzielenia produktów starzenia stosuje się rafinację oleju stężonym kwasem

siarkowym w temperaturze (30 - 40) °C. Rafinowany olej jest poddawany neutralizacji wodnym

roztworem zasadowym (zazwyczaj sześcioprocentowy roztwór wodny wodorotlenku sodowego).

Kolejną operacją jest destylacja w celu oddzielenia lżejszych frakcji. W celu poprawy

właściwości oleju poddaje się go rafinacji ziemią odbarwiającą. Skuteczność opisywanej metody

nie jest duża, mniej więcej 60%. Współczesne przemysłowe metody regeneracji olejów mają

lepszą skuteczność przy stosunkowo małej energochłonności.

Otrzymane w wyniku regeneracji oleje są następnie poddawane obróbce

uszlachetniającej. Uboczne produkty regeneracji olejów są wykorzystywane w przemyśle

petrochemicznym.

Podobne technologie są stosowane do regeneracji olejów innych niż silnikowe. Płyny

stosowane do chłodzenia silników spalinowych są najczęściej skomponowane na bazie glikoli lub

poliglikoli etylenowych oraz propylenowych w stężeniu objętościowym (30 - 50)% z użyciem

dodatkowych substancji poprawiających właściwości użytkowe, np. przeciw pienieniu się,

przeciwkorozyjne, przeciwutleniające i inne. Trwałość płynów chłodzących jest oceniana na 3-4

lata.

Glikol monoetylenowy (etanodiol) jest substancją silnie trującą, dlatego w płynach

chłodzących zastępuje się go nietrującym glikolem monopropylenowym (propanodiolem).

Związki chemiczne zawarte w płynach chłodzących są dobrze rozpuszczalne w wodzie i

rozprzestrzeniają się w ten sposób w środowisku zanieczyszczając je. Jest to tym bardziej

niebezpieczne, że dotychczas brak jest zorganizowanej zbiórki płynów chłodzących, a ich

recyklingiem zajmują się jedynie producenci. I w tym wypadku korzystne jest stosowanie do



34

płynów chłodzących propanodiolu - jest on znacznie bardziej podatny na rozkład biologiczny niż

etanodiol.

Wymagania techniczne przy regeneracji płynów chłodzących nie są duże. Przede

wszystkim nie ma konieczności segregacji różnych rodzajów płynów. Regeneracja płynów

chłodzących przebiega w procesach:

wstępnego oczyszczania przez filtrację z zanieczyszczeń mechanicznych i oleju

destylacji, w której wyniku zostają odseparowane frakcje wodna, glikolowa i pozostałość

rektyfikacji frakcji glikolowej

Odzyskany glikol jest wykorzystywany do produkcji płynu chłodzącego. Pozostałość z

destylacji znajduje zastosowanie w produkcji płynów przeciwzamarzających, używanych do

transportu kruszywa.

Bazą wszystkich płynów hamulcowych są te same związki chemiczne. Zawierają one:

rozpuszczalniki, np. alkilowe etery glikoli

środki smarne, np. poliglikole, estry eterów alkilowych

dodatki uszlachetniające: przeciwutleniające, przeciwkorozyjne i inne

Frakcja eterowa, zawierająca etery alkilowe, oraz frakcja poliglikolowa, w której skład

wchodzą wyższe alkilowe etery glikoli, a także glikole polietylowe i polipropylowe, są

wykorzystywane przy produkcji płynów hamulcowych.

Z pozostałości podestylacyjnej wykonuje się płyny przeciwzamarzające do składowania i

transportu węgla.

Recykling opon i części gumowych

Częściami, których podstawowym składnikiem jest guma, są w pojazdach opony, dętki,

uszczelnienia, paski przekładniowe i połączenia gumowe. Dominujący udział gumy, zużywanej

w motoryzacji, pochodzi z opon. Opona składa się z konstrukcji nośnej i otaczającej ją powłoki

gumowej - bieżnika. W skład części nośnej wchodzą: guma, gumowe nici kordowe i drut

stalowy. Bieżnik stanowi warstwa gumy o zmiennej grubości i zmiennym kształcie. Jako tkaninę

kordową wykorzystuje się wiskozę, poliamidy, poliestry, włókna szklane i splot z drutu

stalowego.



35

Podstawowym czynnikiem zapewnienia dostatecznej skuteczności zagospodarowania

zużytych opon i części gumowych jest system prawny, uniemożliwiający niekontrolowane

traktowanie wyrobów gumowych pochodzenia motoryzacyjnego jako zwykłych śmieci

komunalnych. Jest zatem konieczna pełna kontrola nad gromadzeniem i przechowywaniem

zużytych opon w warunkach, nie stanowiących zagrożenia dla środowiska.

Możliwości zagospodarowania zużytych opon są następujące:

bieżnikowanie i wulkanizacja

recykling materiałów i chemiczny

recykling energii

Bieżnikowanie zużytych opon polega na ścięciu materiału bieżnika, przygotowaniu

powierzchni do pokrycia klejem (szorstkowanie), nałożeniu kleju, mieszanki podkładowej,

opasania i nowego bieżnika, a następnie poddaniu opony wulkanizacji.

Zregenerowana w ten sposób opona jest następnie poddana operacjom wykańczającym,

m.in. obcinaniu wypływek, szlifowaniu nadlewów, selekcji wymiarowej i wyrównoważaniu.

Opony bieżnikowane są mniej więcej o 50% tańsze od nowych, a bieżnikowanie

umożliwia wykorzystanie do 75% materiału opony zużytej. Opony bieżnikowane są jednak

gorszej jakości i nie zapewniają takiego bezpieczeństwa, jak opony nowe. Jest to bardzo poważny

powód, ograniczający rozwój tej metody recyklingu opon. Ocenia się, że w Europie

bieżnikowanych jest prawie 40% opon do samochodów ciężarowych i mniej niż 15% do

osobowych.

Najczęściej spotykanym sposobem zagospodarowania zużytych opon i wyrobów z gumy

jest recykling materiałów i chemiczny. Spośród wielu technologii przetwarzania wyrobów z

gumy można wymienić:

rozdrabnianie wyrobów z gumy metodami mechanicznymi z ewentualnym

zastosowaniem metod kriogenicznych (wymrażanie ciekłym azotem); uzyskany granulat

gumowy jest materiałem do dalszego przerobu

regenerację mieszanki gumowej w celu odzyskania ze zużytych wyrobów regeneratu

kauczukowego, wykorzystywanego do produkcji nowych wyrobów gumowych

depolimeryzacja termiczna gumy, polegająca na rozpuszczaniu rozdrobnionych wyrobów

gumowych w rozpuszczalnikach organicznych w temperaturze około 130°C przy



36

przepływie powietrza; otrzymany roztwór gumy jest wykorzystywany do produkcji sadzy,

lakierów bitumicznych, mieszanek asfaltowo-gumowych itp.

piroliza, czyli proces rozkładu związków wchodzących w skład wyrobów gumowych w

wysokiej temperaturze bez dostępu powietrza; w wyniku pirolizy otrzymuje się lotne,

ciekłe i stałe związki organiczne o mniejszych cząsteczkach, wykorzystywane do dalszej

przeróbki.

Recykling energii polega na spalaniu zużytych wyrobów gumowych, przede wszystkim

opon, w piecach przemysłowych. W związku z dużą wartością opałową gumy jest to proces

opłacalny energetycznie. Duży nadmiar powietrza w przemysłowych instalacjach grzewczych

umożliwia znaczne ograniczenie emisji produktów niezupełnego i niecałkowitego spalania gumy.

Pozostałe ze spalania odpady stałe (m.in. stal z kordów opon) są wykorzystywane jako materiał

budowlany.

Recykling tworzyw sztucznych

Od kilkudziesięciu lat istnieje wyraźna tendencja do zwiększania zastosowania tworzyw

sztucznych w pojazdach. Uzyskuje się dzięki temu znaczne zmniejszenie masy pojazdu, a

tworzywa sztuczne są materiałami, umożliwiającymi szczególnie skuteczny recykling.

Tworzywa sztuczne są organicznymi materiałami, w których skład wchodzą związki

chemiczne o dużej masie cząsteczkowej. Tworzywa sztuczne są otrzymywane przez modyfikację

surowców pochodzenia naturalnego, m.in. na drodze syntezy produktów przeróbki ropy naftowej,

gazu ziemnego i węgla kopalnego. Podstawowe grupy tworzyw sztucznych, stosowanych w

pojazdach, to:

tworzywa termoplastyczne, przechodzące odwracalnie w stan plastyczny w podwyższonej

temperaturze

tworzywa termoutwardzalne, ulegające utwardzeniu pod wpływem wysokiej temperatury

tworzywa chemoutwardzalne, ulegające utwardzeniu pod wpływem działania czynników

chemicznych

elastomery, tworzywa o dużej podatności na obciążenia mechaniczne o właściwościach

sprężystych (powracające po ustąpieniu odkształcenia do pierwotnych kształtu i

wymiarów)



37

Tworzywa sztuczne charakteryzują się bardzo długim okresem biodegradacji, co

powoduje, że duże ich zgromadzenie na wysypiskach odpadów stanowi zagrożenie dla

środowiska. Pewne ograniczenia w recyklingu tworzyw sztucznych wynikają z ich dużej

różnorodności:

większość tworzyw sztucznych nie nadaje się do mieszania z innymi

różne tworzywa sztuczne mają różne właściwości fizyczne i chemiczne, co utrudnia ich

wzajemne zastępowanie w wyrobach o złożonej strukturze

łatwość barwienia tworzyw sztucznych powoduje, że występują one w bardzo

różnorodnych kolorach; w wyniku mieszania kolorowych tworzyw uzyskuje się

zazwyczaj materiał o kolorze nie spełniającym powszechnie przyjętych wymagań

estetyki.

W celu uzyskania dostatecznej skuteczności recyklingu tworzyw sztucznych z pojazdów

jest konieczne:

stosowanie tworzyw przystosowanych do recyklingu

ograniczenie różnorodności stosowanych tworzyw sztucznych w pojazdach

oznakowanie wyrobów z tworzyw sztucznych, umożliwiające łatwą identyfikację

materiału

stosowanie rozwiązań konstrukcyjnych części z tworzyw, ułatwiających ich demontaż.

Tworzywami sztucznymi najlepiej przystosowanymi do recyklingu są tworzywa

termoplastyczne, takie jak polipropylen, polietylen, poliamidy, poliestry i inne. Recykling

tworzyw termo- i chemoutwardzalnych jest bardzo trudny (unikatowy proces technologiczny

recyklingu tworzyw termoutwardzalnych, opracowany w firmie Mercedes).

W wielkich koncernach motoryzacyjnych istnieje obecnie wyraźna tendencja do

ograniczania różnorodności stosowanych tworzyw sztucznych. Dąży się, aby uzyskiwać

tworzywa o wymaganych właściwościach przez modyfikację jednego uniwersalnego tworzywa

bazowego. Do odzyskiwania tworzyw sztucznych stosuje się przede wszystkim recykling

materiałów i recykling chemiczny. Recykling materiałów jest stosowany zazwyczaj do wyrobów

z tworzyw sztucznych należących do grup tworzyw o podobnych właściwościach, których

mieszanie jest dopuszczalne. Recykling polega na rozdrobnieniu wyrobów do fazy granulatu.

Jeśli rozdrobnieniu są poddane różne rodzaje tworzyw, np. w wyniku rozdrabniania wraków



38

pojazdów w młynach, to istnieje konieczność segregacji tworzyw. Najczęściej do segregacji

rozdrobnionych tworzyw sztucznych stosuje się metody wykorzystujące różnice właściwości

fizycznych poszczególnych rodzajów tworzyw, przede wszystkim gęstości, właściwości

elektrostatycznych i rozpuszczalności w różnych rozpuszczalnikach organicznych. Są to metody:

flotacyjna: segregacja tworzyw odbywa się w wodzie z dodatkiem środków czynnych

powierzchniowo

odśrodkowego rozdziału tworzyw sztucznych

pneumatycznego rozdziału tworzyw sztucznych; kryterium segregacji jest w tym

wypadku nie tylko różnica gęstości różnych rodzajów tworzyw, ale i kształtów oraz

wielkości segregowanych elementów

Recykling akumulatorów, metali szlachetnych i innych materiałów

Zużyte akumulatory są zaliczane do odpadów szczególnie szkodliwych dla środowiska i,

w szczególności, dla organizmów żywych. Substancjami szkodliwymi dla środowiska,

pochodzącymi ze zużytych akumulatorów, są:

ołów i jego związki

kwas siarkowy

uszczelniające pasty, zawierające m.in. związki metali ciężkich

tworzywa sztuczne, przede wszystkim polipropylen i ebonit.

Ocenia się, że (60-70)% światowej produkcji ołowiu jest wykorzystywane do produkcji

akumulatorów, co uzasadnia ekonomiczny aspekt recyklingu akumulatorów.

W związku z tak znacznym nagromadzeniem w zużytych akumulatorach substancji

szkodliwych dla środowiska, konieczne jest przywiązywanie znacznej wagi do recyklingu

akumulatorów. Podstawowym problemem jest gromadzenie i przechowywanie zużytych

akumulatorów, a także ich transport do zakładów przetwarzania. Największym

niebezpieczeństwem w tym etapie recyklingu jest zagrożenie zanieczyszczenia środowiska

(powietrze, gleba, wody powierzchniowe) elektrolitem przez jego wyciek lub parowanie.

Zanieczyszczaniu środowiska elektrolitem towarzyszy skażenie związkami ołowiu i

metali ciężkich, zawartych w szlamie ołowiowym, znajdującym się w elektrolicie.



39

Istnieje wiele metod technologicznych zagospodarowania zużytych akumulatorów.

Najprostsza stara metoda polegała na przetopie kompletnych akumulatorów jedynie po

opróżnieniu ich z elektrolitu. Skuteczność tej metody zarówno ekonomiczna, jak i ekologiczna

była niewielka. Obecnie stosuje się metody przetwarzania z zastosowaniem segregacji

materiałów akumulatorów. W pierwszej fazie procesu akumulatory są kruszone na kawałki o

wymiarach mniejszych niż 10 mm i jest odciągany elektrolit. Elektrolit jest oczyszczany ze

szlamu i innych zanieczyszczeń, gromadzony i dostarczany zakładom zużywającym kwas

siarkowy. Pokruszone kawałki akumulatorów są poddawane segregacji w zawiesinie wody z

magnetytem na frakcje metalową i organiczną. Wtórna segregacja frakcji organicznej umożliwia

wydzielenie polipropylenu, który jest rozdrabniany na granulat i używany do ponownego

przerobu. Frakcja metalowa, zawierająca głównie ołów, jest poddawana wytopowi w piecach

obrotowo-wahadłowych. W wyniku wytopu uzyskuje się surowy ołów i żużel. Proces umożliwia

odzyskanie ołowiu w ilości 95% masy tego surowca, zawartego w zużytych akumulatorach.

Do odzyskiwania metali szlachetnych z ceramicznych lub metalicznych układów nośnych

reaktora są stosowane dwa rodzaje technologii. Pierwsza metoda polega na stopieniu w piecu

nośnika z dodatkiem innego metalu nieszlachetnego, który tworzy wraz z metalami szlachetnymi

stop. Po wygrzewaniu odseparowanego stopu w atmosferze tlenu nieszlachetny metal utlenia się i

pozostają metale szlachetne. Druga metoda polega na wytrawianiu metali z nośników, a

następnie separacji metali dzięki wykorzystaniu różnicy ich właściwości fizycznych i

chemicznych. Skuteczność obydwu metod jest duża, na poziomie 90% w wypadku platyny i

palladu oraz 70% - rodu.

Odzyskiwanie metali szlachetnych ma uzasadnienie nie tylko ekonomiczne, ale i

ekologiczne: wydobywaniu metali szlachetnych towarzyszą skutki bardzo szkodliwe dla

środowiska. Gęstość występowania metali szlachetnych w skorupie ziemskiej jest bardzo mała,

więc wydobywanie rud powoduje zajmowanie dużych powierzchni oraz degradację krajobrazu.

Proces pozyskiwania metali szlachetnych jest bardzo energochłonny, powstaje przy tym wiele

produktów odpadowych, wymagających składowania.

Spośród pozostałych części pojazdów poddawanych recyklingowi można jeszcze

wymienić szkło, tapicerkę i fotele. Szkło jest materiałem łatwym do recyklingu, jednak jakość

odzyskanego materiału nie zapewnia wymagań optycznych stawianych szybom stosowanym w



40

pojazdach. Podstawową przeszkodą w otrzymywaniu odzyskiwanego szkła dobrej jakości jest

złożona konstrukcja szyb samochodowych. Są one warstwowe, klejone, hartowane i

nierównomiernie barwione, a niektóre zawierają powłoki ceramiczne i galwaniczne oraz

przewody elektryczne. Utrudnia to odseparowanie czystego szkła, co jest podstawowym

warunkiem wyprodukowania szyb o dużej przezroczystości. W związku z tym ze szkła,

odzyskanego z części samochodowych, wykonuje się mniej odpowiedzialne wyroby.

Elementy tapicerki, wykładzin i foteli są wykonywane z surowców naturalnych i z

tworzyw sztucznych. Po zmieleniu wyselekcjonowanych materiałów i dodaniu substancji

wiążących otrzymuje się produkty, które mogą być wykorzystywane jako materiały izolujące i

wyściółki (np. tzw. skóra ekologiczna).

Wyposażenie stacji demontażu

Celem recyklingu jest zminimalizowanie ogólnej ilości powstających odpadów przez

odzyskanie z nich surowców nadających się do wtórnego wykorzystania lub wykazujących taką

przydatność. Europejskie i krajowe rozwiązania prawne narzucają szereg rozwiązań stacjom

recyklingu pojazdów samochodowych. Zwiększony odzysk surowców i materiałów z aut

poddanych demontażowi wymaga stosowania coraz lepszych narzędzi oraz urządzeń

technicznych.

Sektor usuwania z pojazdów elementów i substancji niebezpiecznych powinien być

wyposażony w urządzenia do usuwania paliw i płynów eksploatacyjnych oraz w oznakowane

pojemniki na usunięte lub wymontowane z pojazdów odpady. Ze względu na rodzaj odpadów

pojemniki muszą spełniać określone wymagania, np. pojemniki dla zbiorników ciśnieniowych

przeznaczone są na usunięte z układów klimatyzacyjnych substancje zubożające warstwę

ozonową, a pojemniki wykonane z materiałów odpornych na działanie kwasów – na

akumulatory.

Poza tymi odpadami na stacjach demontażu powszechnie występują odpadowe oleje

silnikowe przekładniowe, ze skrzyń biegów i hydrauliczne oraz pozostałe usunięte paliwa i płyny

eksploatacyjne (płyny chłodnicze, ze spryskiwaczy i hamulcowe), zbiorniki z gazem, układy

klimatyzacyjne, katalizatory spalin, filtry oleju, odpady zawierające materiały wybuchowe oraz

rtęć.



41

Osuszanie układów pojazdu odbywa się grawitacyjnie lub z zastosowaniem pomp

odciągających. Odzyskane materiały eksploatacyjne są segregowane, oceniane do dalszego

zagospodarowania, pakowane i magazynowe.

Stacje recyklingu samochodów muszą być wyposażone w odpowiednie instalacje ze

zbiornikami do usuwania płynów. W praktyce spotykane są gotowe zestawy (urządzenia) lub

rozwiązania kompleksowe.

2.3 Warunki użytkowania terenu w fazie realizacji, eksploatacji i likwidacji

Aktualne zagospodarowanie terenu

Przedsięwzięcia zlokalizowane będzie na terenie działki o numerze ewidencyjnym 105/6

w miejscowości Kartuzy gminy Kartuzy. Nr działki 105/6, obręb 8 0008, gmina Kartuzy, powiat

kartuski, województwo pomorskie. Powierzchnia działki: 0,2012 ha, rodzaj: Bi. Właścicielem

jest inwestor tj. Józef Cybula, zam. przy ul Słonecznej 2, Łapalice, 83-300 Kartuzy.

Aktualnie część działki jest zabudowana – aktualny sposób zagospodarowania

nieruchomości przedstawia Ryc. 4. W północnej części nieruchomości znajduje się budynek

usługowy stanowiący hurtownię artykułów ogrodniczych, w którym zostanie zlokalizowane

biuro obsługi klienta Stacji Demontażu Pojazdów. Na pozostałej części działki – centralnej

znajduje się drugi budynek magazynowy, który podlegać będzie przekształceniu w Stację

Demontażu Pojazdów. W zakresie zaopatrzenia w media działka jest uzbrojona w przyłącze

elektryczne oraz wodociągowe. Na terenie przedsięwzięcia brak jest kanalizacji sanitarnej

natomiast funkcjonuje kanalizacja deszczowa, ścieki bytowe odprowadzane są do zbiornika

bezodpływowego (szambo).



42

Rysunek 4 Aktualne zagospodarowanie terenu.

(źródło: opracowanie własne).



43

Użytkowanie terenu w fazie realizacji

Inwestycja będzie realizowana w istniejącym obiekcie przekształceniu podlegać będzie

jego zagospodarowanie (adaptacja) jak i powierzchnia działki. W fazie realizacji, zakres robót

będzie obejmował:

- wykopy pod sieci zewnętrzne wraz z przyłączami

- roboty ziemne w celu wykonania szczelnych nawierzchni utwardzonych.

Budynek jest niepodpiwniczony. Wszystkie występujące na działce grunty są gruntami

nośnymi i są ciągłe litologicznie, warunki gruntowe zaliczane są do prostych. Roboty ziemne

należy wykonywać zgodnie z „Warunkami technicznymi wykonania i odbioru robót ziemnych”,

zalecanych pismem nr GWoP-002/90/94 z dnia 16.09.94 przez Ministerstwo Ochrony

Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa w porozumieniu z Ministerstwem Gospodarki

Przestrzennej i Budownictwa.

Grunt miejscowy zgromadzony w wyniku wykopów w większości zostanie ponownie

wbudowany przy kształtowaniu zagospodarowania terenu, pozostała niewykorzystana część

zostanie wywieziona do utylizacji.

Na etapie realizacji inwestycji będzie używany sprawny sprzęt budowlany, posiadający

aktualne badania techniczne i certyfikaty. Tankowanie i obsługa techniczna będzie następowała

poza terenem inwestycji. Nie przewiduje się używania płynnych substancji chemicznych podczas

wykonywania prac budowlanych. Zaplecze budowy oraz prowadzenie prac budowlanych

organizuje Wykonawca. Plac budowy będzie zorganizowany na terenie objętym inwestycją.

Realizacja inwestycji nie wiąże się z usuwaniem drzew i krzewów. Działka użytkowana

jest usługowo, powierzchnia nieruchomości jest w całości utwardzona.

Przewiduje się wydzielenie stosownego miejsca do czasowego gromadzenia odpadów,

powstających w trakcie realizacji inwestycji.

Użytkowanie terenu w fazie eksploatacji

Aktualnie działka jest zabudowana budynkiem usłgowo handlowym o powierzchni

220m2, z czego przekształceniu ulegnie część budynku o powierzchni ok. 25m2 na organizację

punktu obsługi stacji z zapleczem socjalno – biurowym. Drugi budynek magazynowy o

powierzchni 310m2, który zostanie przekształcony w SDP. Obiekt ten jest parterowy,



44

niepodpiwniczony, wykonany w technologii hali murowanej. Dach dwuspadowy, o konstrukcji

drewnianej, kryty blachodachówką.

Plac magazynowania pojazdów wraz z wiatami o nawierzchni szczelnej – ok. 900 m2.

Drogi i parkingi wewnętrzne o nawierzchni utwardzonej – ok. 570 m2.

Odprowadzenie wód opadowych z placu magazynowania oraz z dróg i parkingów

wewnętrznych nastąpi do wewnętrznej kanalizacji deszczowej posiadającej ujście do pobliskiego

rowu melioracyjnego na terenie działki Inwestora po podczyszczeniu w separatorze

ropopochodnych z osadnikiem.

Docelowe zagospodarowanie terenu, związane z realizacją przedsięwzięcia, zostanie

uwzględnione w projekcie zagospodarowania terenu działki.

Użytkowanie terenu w fazie likwidacji

Czas wykorzystania obiektu zastał określony, na co najmniej 30 lat. Likwidacja może

polegać na zmianie funkcji lub całkowitej rozbiórce. Przy zmianie funkcji obiektu, zmianie może

ulec zagospodarowanie terenu, w fazie ewentualnej rozbiórki wystąpi podobny rodzaj robót jak

przy realizacji. W zależności od rodzaju likwidacji (całkowita lub częściowa) różny może być ich

zakres. Zakończenie eksploatacji zakładu zostanie przeprowadzone zgodnie z zasadami

określonymi w przepisach ustawy Prawo budowlane, ustawy Prawo ochrony środowiska, ustawy

o odpadach, lub w przepisach, które będą obowiązywać w dniu zakończenia eksploatacji zakładu.

Ewentualna likwidacja zakładu będzie wymagała wykonania odpowiedniego projektu likwidacji

oraz uzyskania zgody organu administracji architektoniczno – budowlanej.

Zatrudnienie

Czas pracy w zakładzie przewidziany jest na 6 dni w tygodniu, praca 1 - zmianowa.

Zatrudnienie – 3 osób (mężczyźni) „produkcyjni”.

Infrastruktura techniczna, a ochrona środowiska przy budowie nowego obiektu

Projekt budowy stacji demontażu pojazdów, jak również projekt zagospodarowania

terenu działki powinien zawierać rozwiązania pozwalające na pełne rozpoznanie

prognozowanych oddziaływań na środowisko, oraz panowanie nad procesami prowadzonej



45

działalności w celu systematycznych redukcji szeroko pojętych emisji zanieczyszczeń przy

zastosowaniu najnowszych i sprawdzonych, zarówno w praktyce krajowej jak i za granicą,

rozwiązań i osiągnięć technologicznych.

Inwestor w nowym obiekcie korzystać będzie z urządzeń i technologii sprawdzonej na

rynku unijnym. Projektowana stacja demontażu pojazdów spełni wymogi zawarte w Ustawie z

dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz. U. Nr 25, poz.

202 z póź. zm. Dz. U. Nr 175, poz. 1458) oraz zgodnie z szeregiem dotyczącym tej ustawy

rozporządzeń.

Po uruchomieniu działalności na działce nr 105/6 w m. Kartuzy, będą emitowane

zanieczyszczenia do środowiska z uruchomionej kotłowni, jednak w ilościach nie powodujących

przekroczenia obowiązujących norm. Będą też występowały niezorganizowane źródła emisji,

pochodzące z transportu samochodowego

Woda na potrzeby socjalne i technologiczne pobierana będzie z gminnej sieci

wodociągowej. Ścieki technologiczne, z mycia hali oraz z placu przyjmowania i magazynowania

pojazdów, po podczyszczeniu oraz socjalno - bytowe odprowadzane będą do zbiornika

bezodpływowego.

Utwardzona powierzchnia, nieprzepuszczalna dla olejów i pozostałych płynów

eksploatacyjnych na terenie stacji demontażu pojazdów zostanie wykonana przez umieszczenie

pod warstwą betonu lub kostki brukowej nieprzepuszczalnej folii chroniącej przed

przedostawaniem się olejów i innych płynów eksploatacyjnych do wód gruntowych. Zastosować

można folię z polietylenu o wysokiej gęstości (PEHD). Przy realizacji takiego uszczelnienia

należy starannie przygotować powierzchnię, na której układa się folię, w celu uniknięcia jej

rozdarcia, zaś krawędzie folii wywinąć przy krawężnikach i całość połączyć (np. przez

zgrzewanie) dla utworzenia szczelnej niecki. Niezbędne jest kierowanie ścieków z tych

powierzchni przez system korytek i przewodów rurowych do separatora ropopochodnych.

Przy usuwaniu substancji ropopochodnych należy uwzględnić wpływ intensywnych

niekiedy opadów atmosferycznych powodujących okresową dużą ilość ścieków,

zanieczyszczonych płynami eksploatacyjnymi z placu utwardzonego, kierowanych wiatrem w

stronę powierzchni nieutwardzonych i przepuszczalnych lub bezpośrednio do wlotów do

kanalizacji.



46

Dla zapobieżenia tej sytuacji niezbędne jest więc ograniczenie tego rodzaju parkingu

odpowiednio szczelnymi krawężnikami, a w miejscach przejazdu pojazdów mechanicznych

odpowiednimi korytkami ściekowymi przykrytymi rusztami o wytrzymałości odpowiadającej

rodzajowi obciążeń transportowych (przejazdom wózków widłowych). Korytka kierują strumień

ścieków poprzez system odstojników (studzienki osadnikowej) do separatora, a następnie do

zbiornika szczelnego. Korytka tworzą system odwodnień liniowych.

Należy uzyskać pozwolenie wodnoprawne na wprowadzanie do gminnej oczyszczalni

ścieków podczyszczonych ścieków przemysłowych.

Odprowadzenie wód opadowych – z powierzchni dróg, placów, parkingów po

podczyszczeniu z substancji ropopochodnych w separatorze ropopochodnych, za pośrednictwem

projektowanej wewnętrznej kanalizacji deszczowej.

Na odprowadzanie oczyszczonych wód opadowych do gruntu należy uzyskać pozwolenie

wodnoprawne, zgodnie z wymogami przepisów odrębnych.

Stacja demontażu pojazdów ogrzewana będzie za pomocą kotłowni zlokalizowanej w

projektowanym budynku. Kocioł zasilany będzie paliwem niskoemisyjnym. Moc kotła ok. 150

kW.

Zapotrzebowanie na energię elektryczną dla stacji demontażu pojazdów wyniesie ok. 35

kW.

Emisja hałasu nie będzie stanowiła uciążliwości dla terenów sąsiednich.

Inwestycja jest podłączona do linii energetycznej NN obsługiwana na warunkach

określonych przez Kampanię ENERGA w Gdańsku.

Wpływ przedsięwzięcia podczas budowy będzie miał charakter krótkotrwały i

ograniczony do czasu jej trwania. W okresie tym nie przewiduje się zagrożenia elementów

środowiskowych.

Planowana działalność nie spowoduje, w jej sąsiedztwie, żadnych przekroczeń

dopuszczalnych stężeń zanieczyszczeń w powietrzu.

Stacja demontażu pojazdów będzie prowadziła uregulowaną pod względem wymogów

prawa gospodarkę odpadami.

Odpady komunalne będą gromadzone w kontenerze, odbierane przez podmiot, który jest

wpisany do rejestru działalności regulowanej prowadzonej przez Urząd Mejski w Kartuzach.



47

Odpady nie będą stanowiły uciążliwości dla środowiska. Przekazując odpady odbiorcom

do unieszkodliwiania, w interesie wytwarzającego jest sprawdzenie czy odbiorca posiada

stosowne zezwolenia na prowadzenie tego typu działalności, gdyż tylko w takim przypadku

odbiorca przejmuje na siebie odpowiedzialność za przekazane odpady.

Zorganizowany sposób gospodarowania ściekami zapewni, że stacja demontażu pojazdów

nie spowoduje zagrożenia dla wód powierzchniowych i podziemnych oraz środowiska

gruntowego.

Oddziaływanie planowanego przedsięwzięcia na wszystkie komponenty środowiska

naturalnego, tj. czystość powietrza, klimat akustyczny, wody podziemne, glebę przy

zastosowaniu opisanych rozwiązań technicznych i organizacyjnych będzie niższe od ustalonych

przepisami standardów jakości środowiska poza terenem stacji, a korzyści wynikające z jej

uruchomienia przewyższą ewentualny wpływ przedsięwzięcia na środowisko. Powyższe i

przedstawione w opracowaniu założenia, przemawiają za realizacją opisanej inwestycji.

Dla omawianej stacji demontażu pojazdów przed rozpoczęciem eksploatacji, zachodzą

następujące obowiązki w zakresie uregulowania stanu formalno-prawnego w zakresie korzystania

ze środowiska:

uzyskanie decyzji w zakresie gospodarki odpadami od właściwego miejscowo marszałka

województwa,

uzyskanie pozwolenia wodnoprawnego na odprowadzanie wód opadowych do ziemi,

uzyskanie pozwolenia wodnoprawnego na odprowadzenie ścieków przemysłowych z

mycia hali i odprowadzenia odcieków z placów przyjmowania i magazynowania

pojazdów.

Gospodarka wodno-ściekowa

Woda

Zaopatrzenie w wodę nastąpi z wodociągu miejskiego. Bilans zapotrzebowania z

rozbiciem na poszczególne cele kształtuje się w następujący sposób:

potrzeby socjalne 0,5 m3/d, 122 m3/rok



48

Woda używana dla celów socjalno – bytowych musi odpowiadać wymogom wody

zdatnej do picia i na cele spożywcze.

Ścieki socjalno - bytowe odprowadzane będą do zbiornika bezodpływowego o poj. 10m3.

Zbiornik opróżniany będzie na podstawie umowy z firmą posiadającą stosowną koncesję wydaną

przez Burmistrza Kartuz.

Ścieki technologiczne po podczyszczeniu w piaskowniku i separatorze węglowodorów

ropopochodnych odprowadzane będą do zbiornika szczelnego poprzez studzienkę osadnikową i

separator substancji ropopochodnych, a następnie wywożone wozem asenizacyjnym na gminną

oczyszczalnię ścieków.

Mycie hali - 0,5 m3/d, 122 m3/rok

Ścieki z sektora przyjmowania i magazynowania pojazdów.

Sektor magazynowania przyjętych pojazdów lokalizuje się na utwardzonej szczelnej

powierzchni, z zachowaniem pola manewrowego, wyposażonej w system odprowadzania

ścieków przemysłowych kierowanych do separatora ropopochodnych gdzie zostaną

podczyszczone. Następnie będą one odprowadzane do kanalizacji deszczowej. Sieć kanalizacji

socjalno – bytowej i technologicznej nie będzie się krzyżować wewnątrz zakładu.

Średnioroczna suma opadów dla okolic Kartuz nie przekracza 650 mm/m2. Źródło: Atlas

klimatu Polski pod redakcją Haliny Lorenc, Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej,

Warszawa 2005.

Powierzchnia utwardzona szczelna – 735,00 m2.

Natężenie opadu deszczu:

q = 102,97 dm3/s x ha.

Roczną objętość ścieków opadowych odpływających określono wg następującego wzoru:

Va = a · b · H · F · 10

gdzie:

V— roczna objętość ścieków opadowych odpływających z danej powierzchni

zlewni [m3/rok];



49

H — roczna wysokość opadów [mm/rok] — H = 650 mm/rok;

F — powierzchnia zlewni

a — współczynnik zmniejszający wielkość H o wysokość opadu nie dającą

odpływu (parowanie) — a = 0,9;

b — współczynnik zmniejszający wysokość H o wysokość opadu wywołującego jednostkowe

natężenie spływu q > l/s ha, b = 0,9

Zatem:

Va = 0,81 · 650 ·0,0735 · 10 = 386,97 [m3/rok];

Wody opadowe z powierzchni dróg, placów, parkingów po podczyszczeniu w separatorze

ropopochodnych, odprowadzane będą do istniejącego rowu melioracyjnego.

Gospodarka energetyczna

Energia elektryczna

Stacja demontażu pojazdów podłączona jest do linii energetycznej NN przyłączem na

warunkach określonych przez Kampanię ENERGA w Gdańsku.

Zapotrzebowanie na energię elektryczną wyniesie ok. 35 kW. Pomieszczenia oświetlane

będą świetlówkami jarzeniowymi, a oświetlenie terenu żarówkami sodowymi.

Zużycie energii elektrycznej – ok. 120,0 MWh/rok.

Energia cieplna

Energia cieplna na potrzeby stacji demontażu pojazdów dostarczana będzie z własnej

kotłowni. Kocioł na ekogroszek – 150 KW.

Wentylacja pomieszczeń

W pomieszczeniach biurowych, socjalnych i magazynowych projektuje się wykonanie

wentylacji grawitacyjnej, natomiast w pozostałych wentylacji mechanicznej.



50

3. OPIS ELEMENTÓW PRZYRODNICZYCH ŚRODOWISKA OBJĘTYCH

ZAKRESEM PRZEWIDYWANEGO ODDZIAŁYWANIA PLANOWANEGO

PRZEDSIĘWZIECIA NA ŚRODOWISKO, W TYM ELEMENTÓW ŚRODOWISKA

OBJĘTYCH OCHRONĄ NA PODSTAWIE USTAWY Z DNIA 16 KWIETNIA 2004

r. O OCHRONIE PRZYRODY

Formy ochrony przyrody

Analizowana działka położona jest poza wszelkimi formami ochrony przyrody, w tym

poza rezerwatami przyrody, zespołami przyrodniczo-krajobrazowymi oraz obszarami

chronionego krajobrazu czy parkami krajobrazowymi. Teren analizowanego przedsięwzięcia

położony jest poza obszarami NATURA 2000. Lokalizację analizowanego przedsięwzięcia

względem form ochrony przyrody przedstawiono na Ryc. 2 (str. 11).

Na wschód od planowanej inwestycji na terenie lasów w Nadleśnictwie Kartuzy, w

odległości ok. 110 m zlokalizowana jest granica Kartuskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu

uchwalonego Uchwałą Nr 1161/XLVII/10 Sejmiku Województwa Pomorskiego.

Na wschód w odległości 6,76 km znajduje się Rezerwat Jar Rzeki Raduni.

Na południowy wschód w odległości 1,68 km znajduje się Rezerwat Stare Modrzewie

oraz w odległości 2,69 km na południowy zachód - rezerwat Zamkowa Góra zlokalizowany w

zespole przyrodniczo – krajobrazowym Rynna Brodnicko - Kartuska.

Rezerwat Stare Modrzewie o powierzchni 4,85 ha został utworzony w 1954 r. Jest to

rezerwat leśny chroniący stanowisko modrzewia europejskiego w wieku ok. 200 lat w siedlisku

kwaśnej buczyny i grądu.

Rezerwat Zamkowa Góra o powierzchni 8,88 ha również został utworzony w 1954 r. Jest

to rezerwat leśny. Ochroną objęto fragment kwaśnej buczyny pomorskiej (wiek ok. 250 lat) na

wierzchołku i stokach wzgórza morenowego o wysokości 222 m n.p.m. U stóp wzgórza leży

jezioro Ciche.

Na zachód w odległości 1,89 km znajduje się Kaszubski Park Krajobrazowy, nieco wyżej

rozciąga się jego otulina.



51

4. OPIS ISTNIEJĄCYCH W SĄSIEDZTWIE LUB W BEZPOŚREDNIM ZASIĘGU

ODDZIAŁYWANIA PLANOWANEGO PRZEDSIĘWZIĘCIA ZABYTKÓW

CHRONIONYCH NA PODSTAWIE PRZEPISÓW O OCHRONIE ZABYTKÓW

I OPIECE NAD ZABYTKAMI

Na terenie miasta Kartuzy obowiązuje obszar wpisany do rejestru zabytków. Planowana

inwestycja zlokalizowana jest poza tym obszarem w odległości 0,26 km od jego granicy. W

bezpośrednim sąsiedztwie inwestycji, brak jest obiektów o znaczeniu kulturowym,

archeologicznym czy religijnym.

5. OPIS ANALIZOWANYCH WARIANTÓW PRZEDSIĘWZIĘCIA ORAZ ICH

ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO

5.1 Wariant I

Wariant I polegający na realizacji inwestycji ma na celu:

przebudowę budynku i jego częściową adaptację pod organizację stacji demontażu pojazdów

wycofanych z eksploatacji, na działce nr 105/6, gm. Kartuzy, powiat kartuski.

Dla terenu, na którym ma być realizowana inwestycja, nie został uchwalony miejscowy

plan zagospodarowania przestrzennego. Inwestor będzie ubiegał się o decyzję o warunkach

zabudowy.

Projektowana stacja demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji, będzie

zlokalizowana przy drodze wojewódzkiej nr 211 Kartuzy – Żukowo. Zakłada się przydatność

tego typu inwestycji na omawianym terenie. Zwłaszcza, że jej lokalizacja nie będzie stwarzać

uciążliwości dla okolicznych mieszkańców.

W powyższym wariancie przewiduje się usytuowanie budynku stacji w części centralno -

wschodniej działki, ze względu na istniejące zabudowania.

Planowana w wariancie I inwestycja charakteryzująca się niskimi wskaźnikami

zanieczyszczeń pozwoli na dotrzymanie obowiązujących przepisów ochrony środowiska w

rejonie jej lokalizacji.

W fazie budowy niewielkie przekształcenia środowiska nieuniknione na etapie

inwestycyjnym będą ograniczone do obszaru planowanej zabudowy.

Jest to standardowo sprecyzowana inwestycja, z aktualnie najlepszą z możliwych



52

technologią, sprawdzoną na rynku.

5.2 Rozpatrywane warianty alternatywne

Poniżej przedstawiono uproszczoną analizę rozważanych wariantów realizacji inwestycji

pod kątem m.in. oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko.

Wariant II

Wariant alternatywny przewiduje wykonanie:

przebudowę budynku i jego częściową adaptację pod organizację stacji demontażu pojazdów

wycofanych z eksploatacji wraz z punktem skupu złomu, na działce nr 105/6, gm. Kartuzy,

powiat kartuski.

Wariant powyższy niesie za sobą zagrożenia w przyszłości. Ze względu na prowadzenie

działalności zarówno w zakresie prowadzenia stacji demontażu pojazdów, jak i punktu zbierania

odpadów w postaci złomu ważne jest, by te dwie funkcje, przynajmniej w zakresie

magazynowania odpadów trwale oddzielić od siebie. Jednocześnie znacznemu pogorszeniu

ulegnie w tym przypadku komfort pracy w zakresie logistyki i transportu. Należy zauważyć, iż

duża część działki od strony torów kolejowych musi być wolna od zabudowy. Zgodnie z Ustawą

z dnia 18 października 2006r. o zmianie i uchyleniu niektórych upoważnień do wydawania aktów

wykonawczych (Dz.U. 2006 Nr 220, poz. 1600) budowle i budynki mogą być usytuowane w

odległości nie mniejszej niż 10 m od granicy obszaru kolejowego, z tym, że odległość ta od osi

skrajnego toru nie może być mniejsza niż 20 m. Realizacja inwestycji poszerzonej o działność

skupu złomu na działce 105/6 w m. Kartuzy jest logistycznie utrudniona, co podważa zasadność

takiego rozwiązania.

Wariant III

Wariant alternatywny przewiduje wykonanie:

Rezygnację z realizacji inwestycji na działce nr 105/6, gm. Kartuzy, powiat kartuski.

Nie zostałaby zmieniona funkcja zagospodarowania terenu. Istniejące zabudowania

służyłyby jako sklep i magazyn bez zman. Biorąc pod uwagę, iż przedmiotowa nieruchomość jest



53

już zabudowana, a powierznia działki utwardzona, nie inwestowanie w istniejącą infrastrukturę

jest ekonomicznie nieuzasadnione.

Aktualnie w rozpatrywanym wniosku został wybrany do realizacji wariant I.

Planowane przedsięwzięcie nie jest związane z zarządzaniem bądź ochroną obszarów

NATURA 2000, ani też nie oddziaływuje znacząco na tego typu obszary.

Podsumowanie analizy wariantowej

Analiza pokazała, że realizacja inwestycji wg. wariantu I jest najbardziej korzystna dla

środowiska. Spełnia ona wszystkie wymogi ochrony środowiska.

Przyjęty do realizacji wariant został wybrany po analizie następujących elementów:

- ochrony walorów krajobrazowo – przyrodniczych i wpływu inwestycji na środowisko

- wymaganych rozwiązań projektowo – technicznych

- możliwości wykorzystania istniejącej infrastruktury

- względów ekonomicznych planowanego przedsięwzięcia

- powstawania jak najmniejszych emisji do środowiska.

5.3 Wariant wybrany z uzasadnieniem

Za wariant najkorzystniejszy dla środowiska został uznany wariant I, wybrany przez

Inwestora, który zakłada zrealizowanie inwestycji polegającej na budowie stacji demontażu

pojazdów wycofanych z eksploatacji na działce nr 105/6, m. Kartuzy, gm. Kartuzy, powiat

kartuski.

Zastosowane urządzenia i rozwiązania technologiczne, w wariancie wybranym - zapewnią

bezpieczne prowadzenie działalności oraz ograniczą jej wpływ na środowisko. Postępowanie ze

ściekami odbywać się będzie zgodnie z obowiązującymi, w tym zakresie, regulacjami. Wody

opadowe po podczyszczeniu odprowadzane będą do gruntu na terenie własności Inwestora.

Odpady komunalne i inne gromadzone będą selektywnie, a sposób ich zagospodarowania

odbywać się będzie zgodnie z aktualnymi przepisami, indywidualnie dla każdej grupy odpadów.



54

Ze względu na bliskość drogi publicznej, dostęp do działki będzie zapewniony, przy zachowaniu

wszelkich zasad bezpieczeństwa i poszanowania praw ruchu drogowego.

Argumentami przemawiającymi za realizacją przedsięwzięcia w wariancie wybranym przez

Inwestora są:

zapewnienie, poprzez nowoczesną technologię, bezpiecznego dla środowiska korzystania ze

środowiska w każdym jego aspekcie, racjonalną i bezpieczną dla środowiska gospodarkę

wytwarzanymi odpadami, zamknięcie oddziaływania przedsięwzięcia na wszystkie elementy

środowiska naturalnego w granicach działki objętej projektowaniem, przydatność omawianej

inwestycji na terenie powiatu kartuskiego z uwagi na rosnącą ilość pojazdów wycofywanych z

eksploatacji.

5.4 Wariant najkorzystniejszy dla środowiska

W myśl zasady zrównoważonego rozwoju, wariantem najkorzystniejszym, wydaje się być

uruchomienie działalności z jednoczesnym poszanowaniem praw przyrody. Wybrany wariant

pozwoli na minimalizację wszelkich uciążliwości będących konsekwencją funkcjonowania stacji

demontażu pojazdów, poprzez zastosowanie najlepszej dostępnej technologii i sprawdzonego na

rynku unijnym – sprzętu.

W świetle przeprowadzonej analizy uznać należy, że wariant wybrany przez Inwestora

jest najbardziej korzystny z punktu widzenia ochrony środowiska, skutecznie ograniczający

negatywne oddziaływanie przedsięwzięcia na środowisko i zapewniający, że w otoczeniu stacji

demontażu pojazdów nie będą przekraczane standardy jakości środowiska. Jednocześnie

umożliwia Inwestorowi podjęcie działalności na terenie, do którego dysponuje tytułem

prawnym.

5.5 Opis przewidywanych skutków dla środowiska w przypadku nie podejmowania

przedsięwzięcia

Działka nr 105/6, m. Kartuzy, aktualnie jest użytkowana na usługi i magazyn.

Zaniechanie przedsięwzięcia spowoduje wystąpienie niekorzystnych zjawisk, w

szczególności o charakterze ekonomiczno-gospodarczym, w postaci:

niewykorzystania gospodarczego działki należącej do Inwestora,



55

pozbawi Inwestora możliwości podjęcia w przedmiotowym miejscu działalności

gospodarczej,

pozbawi zatrudnienia osób z rozpatrywanego obszaru.

Z omawianego punktu widzenia zaniechanie inwestycji w proponowanym miejscu,

wydaje się być rozwiązaniem niekorzystnym, a przewidywane uciążliwości środowiskowe, do

których zaliczyć należy przede wszystkim emisję hałasu, substancji do powietrza, wytwarzanie

odpadów oraz odprowadzanie ścieków socjalno-bytowych i technologicznych, uznać należy za

akceptowalne.

6. OKREŚLENIE PRZEWIDYWANEGO ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO

ANALIZOWANYCH WARIANTÓW, W TYM RÓWNIEŻ W PRZYPADKU

WYSTĄPIENIA POWAŻNEJ AWARII PRZEMYSŁOWEJ, A TAKŻE

MOŻLIWEGO TRANSGRANICZNEGO ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO

Przedsięwzięcie proponowane przez Inwestora jest standardowo sprecyzowaną

inwestycją, z aktualnie najlepszą z możliwych technologią, sprawdzoną na rynku. Szczegółowo

przewidywane oddziaływanie na środowisko analizowanych wariantów przedstawiono w

rozdziale 7.

W żadnej fazie przedsięwzięcie realizowane w wariancie wybranym przez Inwestora nie

stwarza ryzyka wystąpienia poważnej awarii. Na terenie stacji demontażu pojazdów przewiduje

się czasowe magazynowanie odpadów powstających w trakcie funkcjonowania, w tym również

odpadów niebezpiecznych. Jednak właściwe ich magazynowanie, a następnie przekazanie do

dalszego zagospodarowania uprawnionym odbiorcom, gwarantuje brak wystąpienia sytuacji

awaryjnej w zakresie gospodarowania odpadami. Żadne ze stosowanych surowców w obiekcie

firmy nie są klasyfikowane jako substancje niebezpieczne, których znajdowanie się na terenie

zakładu może powodować zaliczenie go do zakładów o zwiększonym lub dużym ryzyku

wystąpienia poważnej awarii przemysłowej, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Gospodarki z

dnia 9 kwietnia 2002 r. w sprawie rodzajów instalacji i substancji niebezpiecznych, których

znajdowanie się w zakładzie decyduje o zaliczeniu go do zakładów o zwiększonym lub dużym

ryzyku awarii przemysłowej (Dz. U. z 2002 r. Nr 58, poz. 535).



56

Z uwagi na profil działalności oraz lokalny charakter inwestycji, której zasięg

oddziaływania nie wykroczy poza teren działki będącej własnością Inwestora, przedsięwzięcie

nie będzie transgranicznie oddziaływać na środowisko. Analizowana działka znajduje się w

odległości ok. 25 km do linii Zatoki Gdańskiej oraz od najbliższej granicy Polski w kierunku

północno - wschodnim, w odległości ok. 74 km.

W oddziaływaniu na środowisko przedsięwzięcia w fazie eksploatacji przeanalizowano

wpływ na środowisko abiotyczne, szatę roślinną, wody powierzchniowe i podziemne, powietrze,

klimat akustyczny, jak też i na walory krajobrazowe.

Zakres korzystania ze środowiska w wybranym wariancie

Planowana stacja demontażu - na działce nr 105/6 w Kartuzach będzie źródłem emisji:

substancji pochodzących ze źródeł niezorganizowanych – ruch samochodów

substancji pochodzących ze źródeł zorganizowanych – kotłowina

hałasu

odpadów komunalnych

odpadów niebezpiecznych oraz innych niż niebezpieczne

ścieków socjalno – bytowych

ścieków technologicznych

zanieczyszczonych wód opadowych.




7. UZASADNIENIE PROPONOWANEGO PRZEZ WNIOSKODAWCĘ WARIANTU,

ZE WSKAZANIEM JEGO ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO

7.1 Etap budowy (realizacji)

Przewidywane oddziaływania na etapie realizacji przedsięwzięcia będą krótkotrwałe i

ustąpią niezwłocznie po zakończeniu prac, a związane będą z emisją hałasu i drgań powstających



57

w wyniku pracy urządzeń, nieznacznym zwiększeniem stopnia zanieczyszczenia powietrza

atmosferycznego cząstkami pyłu, gazów spalinowych i kurzu.

Podczas budowy stacji demontażu pojazdów na omawianej działce, przy postępowaniu

zgodnie ze sztuką budowlaną i zachowaniu dużej staranności, wykonywane prace nie powinny

zagrozić środowisku naturalnemu.

Szereg prac, szczególnie wyjściowych jak:

prace ziemne

roboty ziemne w celu wykonania szczelnych nawierzchni utwardzonych

prace betoniarskie

przenoszenie konstrukcji betonowych i stalowych

transport

do których używane są takie maszyny, jak:

koparki lub spychacze

betoniarki

dźwigi samochodowe

pompy ciekłego betonu

samochody ciężarowe, wywrotki

są głośne lub bardzo głośne.

Będzie to generowało z działki Inwestora prognozowany równoważny poziom mocy

akustycznej w ciągu 8 godzin na poziomie 60 – 85 dB. Ze względu na fakt, że prace budowlane

będą prowadzone w porze dziennej, można przyjąć, że poziom dźwięku poza terenem budowy

nie będzie uciążliwy.

Prace ziemne i wykopy konieczne do uszczelnienia placów i parkingów oraz ułożenia

instalacji kanalizacyjnych prowadzone będą głównie w przypowierzchniowej warstwie gruntu.

Na terenie budowy i na drodze dojazdowej nastąpi automatycznie zwiększenie natężenia

ruchu, a tym samym i zwiększenie zanieczyszczeń powietrznych typu trakcyjnego.

Dla ograniczenia uciążliwości należy przewidzieć prowadzenie tych prac jedynie w porze

dziennej oraz poza szczytem upałów letnich, ze względu na uciążliwe zapylenie przesuszonej

gleby.



58

Wpływ przedsięwzięcia podczas budowy będzie miał charakter krótkotrwały i

ograniczony do czasu trwania budowy. W okresie tym nie przewiduje się zagrożenia elementów

środowiskowych.

Planowana inwestycja wraz z towarzyszącą jej infrastrukturą powoduje szereg

nieuniknionych przekształceń środowiska, które omówiono poniżej.

7.1.1 Oddziaływanie na powierzchnię ziemi i glebę

Na etapie inwestycyjnym zachodzi przekształcenie powierzchni terenu, obejmujące

między innymi:

− przekształcenia w przypowierzchniowych strukturach geologicznych w związku z

robotami ziemnymi (wykopy pod kanalizację i dla potrzeb uzbrojenia terenu)

− przekształcenie fizyko-chemicznych właściwości gleb na terenie placów budowy i

składowania materiałów budowlanych (w wyniku pracy sprzętu budowlanego oraz w

przypadkach awaryjnych wycieków substancji ropopochodnych).

W fazie budowy zamierzenie stanie się źródłem powstawania odpadów budowlanych oraz

odpadów komunalnych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 32 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 roku o odpadach (Dz. U. z

2013 r. poz. 21) „wytwórcą odpadów powstających w wyniku świadczenia usług w zakresie

budowy, rozbiórki, remontu obiektów, czyszczenia zbiorników lub urządzeń oraz sprzątania,

konserwacji i napraw jest podmiot, który świadczy usługę, chyba że umowa o świadczeniu usługi

stanowi inaczej”.

W trakcie realizacji planowanego przedsięwzięcia wytwarzającym odpady będą podmioty

świadczące usługi w tym zakresie, którzy będą zobowiązani do posiadania stosownych zezwoleń,

pozwoleń w zakresie gospodarki odpadami. Prace budowlane będą źródłem odpadów przede

wszystkim z grupy 17.



59

Poniżej przedstawiono rodzaje odpadów, wraz z ich kodami, jakie powstawać będą w

czasie budowy, zgodnie z obowiązującą ich klasyfikacją określoną w Rozporządzeniu Ministra

Środowiska z dnia 27 września 2001 w sprawie katalogu odpadów:

17 Odpady z budowy, remontów i demontażu obiektów budowlanych oraz infrastruktury

drogowej (włączając glebę i ziemię z terenów zanieczyszczonych)

17 01 Odpady materiałów i elementów budowlanych oraz infrastruktury drogowej

17 02 Odpady drewna, szkła i tworzyw sztucznych

17 04 Odpady i złomy metaliczne oraz stopów metali

17 05 Gleba i ziemia

17 09 Inne odpady z budowy, remontów i demontażu

Odpady wyżej wymienione nie będą zaliczane do odpadów niebezpiecznych pod

warunkiem, że nie będą zawierać takich substancji, jak np. impregnaty do drewna, substancje

smołowe, niektóre materiały izolacyjne. Uzyskanie wymaganych decyzji i uzgodnień w zakresie

gospodarowania odpadami powstającymi w trakcie budowy należy do firmy wykonującej prace

budowlane.

Odpady będą czasowo magazynowane na terenie przedsięwzięcia, jedynie w celu

zebrania partii transportowej, w sposób zgodny z wymogami określonymi w art. 25 ustawy o

odpadach, a w szczególności:

selektywnie, w zależności od rodzaju odpadów w wydzielonych i przystosowanych

miejscach,

w warunkach odpowiednio zabezpieczających przed przedostaniem się do środowiska

substancji szkodliwych,

w warunkach odpowiednio zabezpieczających przed dostępem osób postronnych.

Odpady wytwarzane magazynowane będą odrębnie dla każdego rodzaju odpadów, w

opakowaniach odpornych na działanie chemiczne odpadów, w sposób zabezpieczony przed

przeciekaniem do środowiska i bezpieczny dla zdrowia i życia ludzi. Odpady będą odbierane, na

podstawie zawartych umów, z firmami specjalizującymi się w ich odzysku, unieszkodliwianiu

lub składowaniu, posiadającymi na taką działalność stosowne zezwolenia.



60

Zgodnie z obowiązującą ustawą o odpadach prowadzona będzie ilościowa i jakościowa

ewidencja odpadów zgodnie z przyjętym katalogiem odpadów. Odpady inne niż niebezpieczne z

grupy 17 wg rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 27 września 2001 roku w sprawie

katalogu odpadów (Dz. U. Nr 112, poz. 1206), będą mogły być wykorzystane zgodnie z

rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 21 marca 2006 roku w sprawie odzysku lub

unieszkodliwiania odpadów poza instalacjami i urządzeniami (Dz. U. Nr 49, poz. 356) lub

przekazane osobom fizycznym lub jednostkom organizacyjnym nie będącym przedsiębiorcami

zgodnie z rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 21 kwietnia 2006 roku w sprawie listy

rodzajów odpadów, które posiadacz odpadów może przekazać osobom fizycznym lub

jednostkom organizacyjnym nie będącym przedsiębiorcami, oraz dopuszczalnych metod ich

odzysku (Dz. U. Nr 75, poz. 527).

Po zakończeniu prac budowlanych Wykonawca winien uporządkować teren baz zaplecza i

przekazać Inwestorowi teren zaplecza bez odpadów.

W związku z tym, że zaplecze budowy organizuje Wykonawca, na obecnym etapie

niemożliwe jest dokładne podanie miejsc magazynowania odpadów oraz podanie ilości

powstających odpadów. Szacunkowo można przyjąć powstanie 500 Mg różnego typu w/w

odpadów (głównie gleba i ziemia). Analogicznie niemożliwe jest podanie stosowanych metod

odzysku odpadów oraz możliwości technicznych i organizacyjnych pozwalających prowadzić

działalność w tym zakresie. Na terenie zapleczy budów powinny być wydzielone miejsca

magazynowania odpadów – do wyznaczenia tych miejsc powinien zostać zobowiązany

Wykonawca w projekcie organizacji placu budowy.

7.1.2 Oddziaływanie na wody powierzchniowe i podziemne. Analiza wpływu na cele

środowiskowe w planie gospodarowania wodami na obszarze Dolnej Wisły.

Podobnie jak w przypadku gleb, ewentualne zagrożenie dla wód podziemnych pierwszego poziomu

może stanowić ich zanieczyszczenie w trakcie awaryjnych wycieków substancji ropopochodnych ze

sprzętu budowlanego i chemicznych, płynnych substancji budowlanych na terenie ich składowania i

użycia. Podobne zagrożenie może wystąpić w odniesieniu do wód powierzchniowych. Przedmiotowy

teren znajduje się na obszarze Jednolitej Części Wód Podziemnych JCWPD 13. Ocenę stanu ilościowego i

chemicznego tych wód określono jako dobrą, a ocenę ryzyka nieosiągnięcia celów środowiskowych

określono jako niezagrożone (Map.1.). Rozpatrywane zamierzenie zlokalizowane będzie na obszarze



61

jednolitej części wód powierzchniowych o europejskim kodzie PLRW200017486829 (Mała Słupina z

jeziorami Sitno, Klasztorne Duże, Białe), scalona część wód DW1406. Rozpatrywana jednolita część wód

powierzchniowych jest zagrożona ryzykiem nieosiągnięcia celów środowiskowych. Stan wód został

oceniony jako dobry.

Rysunek 5 Lokalizacja zamierzenia w rejonie jednolitej części wód podziemnych JCWPD

(opracowano na podstawie map Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej).

Przedmiotowa inwestycja, w fazie realizacji, w żaden sposób nie wpłynie na osiągnięcie celów

środowiskowych określonych w planach gospodarowania wodami na obszarze dorzecza Wisły, ponieważ

prace adaptacyjne wykonywane będą zgodnie ze sztuką budowlaną, w sposób uniemożliwiający

zanieczyszczenie wód podziemnych i powierzchniowych. Na etapie realizacji inwestycji będzie

używany sprawny sprzęt budowlany, posiadający aktualne badania techniczne i certyfikaty.

Tankowanie i obsługa techniczna będzie następowała poza terenem inwestycji.

Zaplecze budowy oraz prowadzenie prac budowlanych organizuje Wykonawca. Plac

budowy będzie zorganizowany na terenie objętym inwestycją.

W związku z powyższym proces inwestycyjny powinien być prowadzony z zachowaniem

ostrożności, pod odpowiednim nadzorem i kontrolą sposobu prowadzenia prac budowlanych, aby

nie dopuścić do przypadkowych rozlewów paliw i innych substancji.



62

7.1.3 Oddziaływanie na powietrze, ludzi i klimat akustyczny

Emisja zanieczyszczeń do powietrza w fazie budowy (realizacji przedsięwzięcia) będzie

miała charakter niezorganizowany, o zasięgu ograniczonym głównie do terenu budowy.

Będzie ona związana głównie z ruchem i transportem pojazdów i urządzeń służących do

przeprowadzenia prac ziemnych i budowlanych oraz rozładunkiem materiałów budowlanych.

Zasięg oddziaływania tych zanieczyszczeń będzie jednak niewielki i ograniczał się będzie do

terenu, na którym będą prowadzone prace budowlane. W fazie budowy projektowanego budynku

i placów utwardzonych może nastąpić śladowa emisja zanieczyszczeń pyłowych. Na etapie

wykończenia budowy może wystąpić emisja gazów spawalniczych zawierających śladowe ilości

zanieczyszczeń pyłu, CO, NO2 oraz rozpuszczalników farb (ksylen, toluen).

Omawiany obszar jest obszarem miejskim, zabudowanym przemysłowo. W otoczeniu

tego obszaru znajdują się usługowe oraz las. W związku z pracą maszyn budowlanych i

wzmożonym transportem może nastąpić okresowe pogorszenie ekologicznych warunków pracy

ludzi w wyniku emisji hałasu i zanieczyszczeń komunikacyjnych.

Emisja zanieczyszczeń do powietrza w fazie budowy będzie miała charakter

niezorganizowany, o zasięgu ograniczonym głównie do terenu budowy. Prawdopodobnie nastąpi

okresowa, zwiększona emisja pyłów do atmosfery w związku z realizacją wykopów pod

instalacje i składowaniem sypkich materiałów budowlanych.

Głównymi czynnikami oddziaływania na środowisko w fazie przygotowania terenu i

budowy będzie hałas wynikający z pracy maszyn budowlanych i transportu. Emisja hałasu

podczas prac budowlanych będzie związana z wykopami pod instalacje, przebudową obiektu i

montażem maszyn i urządzeń. Źródłem hałasu będą następujące maszyny i urządzenia: koparki,

betoniarki oraz wiertarki i szlifierki itp. Niektóre z tych urządzeń emitują hałas o znacznym

zasięgu i dużym poziomie dźwięku A. Biorąc jednak pod uwagę ograniczony czas pracy tych

urządzeń i spełnienie przez używane maszyny i narzędzia wymaganych norm, można stwierdzić,

że uciążliwość akustyczna występująca w fazie przebudowy budynku usługowego i placów

utwardzonych nie będzie dolegliwa dla mieszkańców.

Zakłada się, że cykl budowy będzie trwał kilka miesięcy. W I fazie roboty budowlane

polegać będą na organizacji placu budowy, oraz przebudowy budynku po czym przygotowaniu

wykopów pod instalacje. Ze względu na niewielki czas trwania prac przygotowawczych i krótki



63

czas pracy źródeł emisji wpływ emitowanych zanieczyszczeń oraz hałasu będzie stosunkowo

niewielki.

W tabeli nr 1 poniżej przedstawiono poziom emisji hałasu przy pracy wybranych maszyn

budowlanych.

Tabela 1 Poziom emisji hałasu podczas pracy wybranych maszyn budowlanych.

Rodzaj urządzenia (źródła hałasu) Poziom mocy akustycznej A (dB)

Samochody ciężarowe 88

Maszyny budowlane 89-107

Koparki, spycharki, ładowarki 106-110

Emisję hałasu można ograniczyć przez: prawidłową eksploatację urządzeń, zastosowanie

wysokiej jakości tłumików w silnikach spalinowych oraz stosowanie technologii o niskim

poziomie emisji. Obudowy maszyn i urządzeń powinny być szczelne i wyłożone wewnątrz

materiałem tłumiącym drgania i dźwięki. Emisja drgań mechanicznych z pracy ciężkiego sprzętu

wykonującego prace montażowe, rozbiórkowe, dowozu materiałów budowlanych itp., wystąpi

przejściowo o zasięgu lokalnym ze względu na krótki czas trwania robót.

Aby ograniczyć wibracje generowane podczas robót należy stosować maszyny wysokiej jakości i

właściwie je konserwować.

Roboty budowlane o wysokim poziomie emisji hałasu należy prowadzić tylko w dni

powszednie, w ciągu dnia.

7.1.4 Oddzialywanie na rośliny, zwierzęta, grzyby i siedliska przyrodnicze

Przedsięwzięcie będzie realizowane utraty siedliska z uwagi na fakt, iż przedmiotowa

działka w całości jest już utwardzona. Na terenie projektowanej budowy jak również w jej

bezpośrednim sąsiedztwie nie występują siedliska przyrodnicze, nie ma również śladu stałego

bytowania zwierząt (brak gniazd i innych miejsc lęgu, itp.). Na obszarze objętym inwestycją oraz

w jego sąsiedztwie nie stwierdzono gatunków prawnie chronionych, zagrożonych wyginięciem i

rzadkich na terenie Pojezierza Kaszubskiego. Rodzaj i skala emisji oraz lokalizacja inwestycji z

dala od siedlisk chronionych, wśród zabudowy usługowej, powoduje, że instalacja nie będzie

uciążliwa dla flory, fauny czy środowiska grzybów zamieszkujących pobliski las.



64

7.1.5 Oddziaływanie na dobra materialne, zabytki i krajobraz kulturowy

Ze względu na brak, w zasięgu inwestycji – obiektów o znaczeniu kulturowym,

archeologicznym czy zabytkowym – nie istnieje obawa o jakiekolwiek oddziaływanie na te

obiekty.

7.2 Etap eksploatacji

Planowana inwestycja ma na celu budowę stacji demontażu pojazdów z niezbędną

infrastrukturą towarzyszącą, która będzie spełniała wymogi sanitarne i z zakresu ochrony

środowiska.

Zakres korzystania ze środowiska w wybranym wariancie

Projektowany obiekt będzie źródłem emisji:

substancji zanieczyszczających pochodzących ze źródeł energii cieplnej oraz ze źródeł

niezorganizowanych

hałasu

odpadów z procesów technologicznych

odpadów komunalnych

odprowadzania wód opadowych z koniecznością podczyszczania

ścieków socjalno – bytowych

ścieków technologicznych.




Dokonując analizy oddziaływania planowanego przedsięwzięcia na poszczególne

komponenty środowiska naturalnego, w dalszej części rozdziału odniesiono się do jego wpływu

w fazie eksploatacji, na: ludzi, szatę roślinną, zwierzęta, siedliska przyrodnicze, wody

powierzchniowe i podziemne, powietrze, powierzchnię ziemi, klimat i krajobraz, dobra

materialne, zabytki i krajobraz kulturowy.



65

7.2.1 Oddziaływanie na powierzchnię ziemi oraz analiza wpływu na cele środowiskowe

zawarte w planach gospodarowania wodami na obszarze dorzecza Dolnej Wisły

Ocena gospodarki wodno – ściekowej

Omawiana działka leży na terenie Pojezierza Kaszubskiego. Rzeźba tego terenu

kształtowana działalnością akumulacyjną lądolodu i wód roztopowych w czasie zlodowacenia

północno – polskiego.

Inwestor planuje wykonanie inwestycji w cetralno – wschodniej części działki, na

poziomie ok. 215,0 m n.p.m.

Wód powierzchniowych na omawianej działce nie stwierdza się.

W celu zabezpieczenia wód gruntowych na etapie eksploatacji przedsięwzięcia, przed

przenikaniem zanieczyszczeń, teren inwestycji na przedmiotowej działce (sektor demontażu

pojazdów) zostanie zaopatrzony w trwałą i szczelną nawierzchnię, a wody opadowe w postaci

ścieków technologicznych zostaną zebrane systemem sieci kanalizacji technologicznej i poddane

oczyszczeniu w osadniku zawiesin mineralnych i separatorze substancji ropopochodnych. Po

oczyszczeniu ścieki technologiczne zostaną odprowadzone do zbiornika bezodpływowego.

Wody opadowe z powierzchni dróg, placów, parkingów i magazynów po podczyszczeniu

w studzience osadnikowej i separatorze ropopochodnych, odprowadzane będą do kanalizacji

deszczowej.

Ścieki sanitarno – bytowe zostaną odprowadzone do zbiornika bezodpływowego.

Zaprojektowane rozwiązania technologiczne oraz system odprowadzania ścieków z terenu

stacji demontażu pojazdów pozwolą na ograniczenie wpływu przedsięwzięcia na środowisko.

Utwardzoną powierzchnię, nieprzepuszczalną dla olejów i pozostałych płynów

eksploatacyjnych na terenie stacji demontażu pojazdów wykona się przez umieszczenie pod

warstwą betonu lub kostki brukowej nieprzepuszczalnej folii chroniącej przed przedostawaniem

się olejów i innych płynów eksploatacyjnych do wód gruntowych.

Wody podziemne, a także gleba będą chronione poprzez utwardzenie szczelną

nawierzchnią terenu inwestycji. W razie przypadkowego rozlewu substancje będą natychmiast

zbierane i poddawane neutralizacji.



66

Gospodarka wodna

Woda na potrzeby socjalne i technologiczne pobierana będzie z wiejskiej sieci

wodociągowej. Przewidywane zapotrzebowanie na wodę dla potrzeb stacji demontażu pojazdów

wynosić będzie około 1,0 m3/d, 244 m3/rok.

Woda używana dla celów socjalnych musi odpowiadać wymogom wody zdatnej do picia i

na cele spożywcze.

Gospodarki ściekowa

Ścieki socjalno – bytowe w ilości 0,5 m3/dzień, 122,0 m3/rok odprowadzane będą do

zbiornika bezodpływowego.

Ścieki technologiczne z budynku stacji demontażu po podczyszczeniu w separatorze

koalescencyjnym odprowadzane będą do zbiornika bezodpływowego. Ilość ścieków

odprowadzanych do zbiornika, wyniesie: 122 m3/rok.

Ścieki technologiczne z sektora magazynowania pojazdów po podczyszczeniu w

separatorze koalescencyjnym odprowadzane będą do kanalizacji deszczowej. Ilość ścieków

odprowadzanych, wyniesie: 386,97 m3/rok.

.Do podstawowych składników zanieczyszczeń wchodzących w skład ścieków

technologicznych z terenu stacji demontażu pojazdów należą przede wszystkim węglowodory

ropopochodne, zawiesina mineralna. Ścieki te również charakteryzują się zanieczyszczeniami

pochodzenia organicznego i nieorganicznego, które definiowalne są poprzez BZT5 i ChZT.

Oprócz tego innymi składnikami są azot ogólny, fosfor ogólny, cynk i miedź.

Wpływ niektórych składników na właściwości ścieków:

o Metale ciężkie – utrudniają biologiczne oczyszczanie ścieków, ponieważ utrudniają

biochemiczną stabilizację.

o Cynk - najważniejsze zastosowanie technologiczne cynku to pokrywanie nim blach

stalowych (stal ocynkowana), w celu uodpornienia na korozję. Cynk jest też składnikiem

http://pl.wikipedia.org/wiki/Stal_ocynkowana

http://pl.wikipedia.org/wiki/Korozja



67

wielu stopów, zwłaszcza z miedzią (mosiądz, tombak). Cynk stosowany jest też w

ogniwach elektrycznych Daniella i Leclanchégo.

o Miedź - głównym zastosowaniem miedzi jest produkcja kabli elektrycznych, pokryć

dachów i instalacji wodociągowych i maszyn przemysłowych. Właściwości elektryczne

miedzi są wykorzystywane w przewodach miedzianych i urządzeniach jak

elektromagnesy. Układy scalone i obwody drukowane zawierają miedź, ze względu na jej

bardzo dobrą przewodność elektryczną. Najbardziej znany jest stop miedzi udający złoto

tombak i posiadający bardzo dobre własności mechaniczne oraz znaczną odporność na

korozję mosiądz. Stopy miedzi stosuje się do elementów precyzyjnych urządzeń

mechanicznych.

Poniżej przedstawiono tabelaryczne zestawienie dopuszczalnych wskaźników

zanieczyszczeń wymagających uzyskania pozwolenia wodnoprawnego na ich wprowadzanie do

urządzeń kanalizacyjnych.

Tabela 2 Dopuszczalne wskaźniki zanieczyszczeń wymagających uzyskania pozwolenia

wodnoprawnego.

Lp zanieczyszczenie Jednostka Dopuszczalne stężenie

1. Azot amonowy mgNH3/l 100

2. Azot ogólny mgN/l 120

3. Fosfor ogólny mgP/l 10

4. Węglowodory

ropopochodne mg/l 15

5. Miedź mgCu/l 1,0

6. Cynk mgZn/l 5,0

Wody opadowe

Wody opadowe z terenów utwardzonych stacji, po podczyszczeniu w osadniku i

separatorze ropopochodnych, odprowadzane będą systemem wewnętrznej kanalizacji deszczowej

do studni chłonnych w granicach własności Inwestora.

Sposoby odprowadzania wód opadowych z instalacji objętej wnioskiem

Sieć kanalizacji deszczowej odprowadzać będzie wody opadowe z połaci dachowych

budynków oraz dróg dojazdowych, placów manewrowych. Sieć podzielona zostanie na dwa

http://pl.wikipedia.org/wiki/Mied%C5%BA

http://pl.wikipedia.org/wiki/Mosi%C4%85dz

http://pl.wikipedia.org/wiki/Tombak

http://pl.wikipedia.org/wiki/Ogniwo_Daniella

http://pl.wikipedia.org/wiki/Ogniwo_Leclanch%C3%A9go

http://pl.wikipedia.org/wiki/Przew%C3%B3d_elektryczny

http://pl.wikipedia.org/wiki/Elektromagnes

http://pl.wikipedia.org/wiki/Uk%C5%82ad_scalony

http://pl.wikipedia.org/wiki/Obw%C3%B3d_drukowany

http://pl.wikipedia.org/wiki/Tombak

http://pl.wikipedia.org/wiki/Korozja

http://pl.wikipedia.org/wiki/Mosi%C4%85dz



68

systemy odprowadzające wody opadowe:

1) z powierzchni utwardzonych wody opadowe odprowadzane będą poprzez studzienkę

osadnikową o konstrukcji żelbetowej oraz separator ropopochodnych do wewnętrznej

kanalizacji deszczowej,

2) z powierzchni dachów – odprowadzane będą bezpośrednio do wewnętrznej kanalizacji

deszczowej.

Spływ wód opadowych z powierzchni utwardzonych wewnętrznych następuje poprzez

odpowiednie wyprofilowanie dróg wewnętrznych, placów i parkingów.

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 24 lipca 2006 r. w sprawie

warunków, jakie należy spełnić przy wprowadzaniu ścieków do wód lub do ziemi, oraz w

sprawie substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego (Dz. U. Nr 137, poz. 984 ze

zm.), wody opadowe z powierzchni szczelnej dotyczącej w/w inwestycji, powinny być

oczyszczone w ilości, jaka powstaje z opadów o częstości występowania jeden raz w roku i

czasie trwania 15 minut, lecz w ilości nie, mniejszej niż powstająca z opadów o natężeniu 77 l na

sekundę na 1 ha., w taki sposób aby w odpływie zawartość zawiesiny ogólnej była nie większa

niż 100 mg/l a substancji ropopochodnych – nie większa niż 15 mg/l.

W celu zabezpieczenia odbiornika przed substancjami ropopochodnymi i zawiesiną

ogólną, przewiduje się urządzenia podczyszczające, składające się z odwodnień liniowych i

studzienki osadnikowej zamontowanej na kanalizacji deszczowej oraz separatora

ropopochodnych.

Postępowanie z zatrzymywanymi zanieczyszczeniami

Odseparowane związki ropopochodne zaabsorbowane przez separator oraz szlam, zgodnie

z obowiązującą ustawą o odpadach zaliczane są do grupy odpadów niebezpiecznych. Wytwórca

odpadów jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji wytwarzanych odpadów oraz

przekazywania ich firmom posiadających stosowne zezwolenia na ich odbiór, transport i

utylizację. Jako poświadczenie wykonania czyszczenia i odbioru zanieczyszczeń użytkownik

urządzenia otrzymuje Kartę Ewidencji Odpadu oraz Kartę Przekazania Odpadu, które jest

zobowiązany przechowywać i okazywać na żądanie organu przeprowadzającego kontrolę. Wzory



69

kart określa rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 08 grudnia 2010 r. w sprawie wzorów

dokumentów stosowanych na potrzeby ewidencji odpadów (Dz. U. Nr 249, poz. 1673).

Prawidłowa eksploatacja separatorów zainstalowanych na instalacji technologicznej oraz

kanalizacji deszczowej wymaga przeprowadzania zabiegów konserwacyjnych.

Ilość szlamów, jaka będzie powstawała w wyniku zainstalowania separatorów będzie

wynosić ok. 3,2 Mg/rok.

Magazynowanie – do czasu usunięcia odpadu przez wyspecjalizowaną firmę odpad będzie

gromadzony w urządzeniu podczyszczającym. Szlam będzie usuwany 2 razy do roku, a

każdorazowy wywóz odpadu będzie odnotowywany w książce eksploatacji urządzenia

podczyszczającego przez firmę usuwającą odpad.

Zorganizowany sposób gospodarowania ściekami oraz ujęcie ich w systemy sieci

kanalizacyjnych zapewni, że projektowana stacja demontażu pojazdów nie spowoduje

zagrożenia dla wód powierzchniowych i podziemnych oraz środowiska gruntowego.

7.2.2 Oddziaływanie na powietrze atmosferyczne

Charakterystyka obszaru

Działka, na której planowana jest inwestycja, znajduje się w obszarze usługowo –

przemysłowym (od strony północno – zachodniej), oraz granicząc z kompleksem leśnym (od

strony wschodniej).

W otoczeniu zakładu nie ma parków narodowych lub obszarów ochrony uzdrowiskowej.

Tym samym tereny otaczające planowane przedsięwzięcie należą do obszarów zwykłych

w rozumieniu rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 stycznia 2010 r. w sprawie wartości

odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu (Dz. U. Nr 16 poz. 87).

Źródła emisji zanieczyszczeń

Źródłami zanieczyszczenia powietrza związanymi z planowaną działalnością zakładu są:

spalanie ekogroszku w kotłowni budynku

spalanie benzyny i oleju napędowego w silnikach pojazdów na terenie stacji

demontażu pojazdów – emisja niezorganizowana.



70

Emisja niezorganizowana

Źródłami emisji niezorganizowanej jest transport samochodowy na teren stacji.

W spalinach samochodowych do powietrza wprowadzane będą następujące

zanieczyszczenia:

dwutlenek siarki

dwutlenek azotu

tlenek węgla

mieszanina węglowodorów

czteroetylek ołowiu

akroleina.

Na wprowadzanie zanieczyszczeń ze źródeł niezorganizowanych nie jest wymagane

uzyskanie decyzji.

Określenie wielkości emisji

Kotłownia

Czas pracy – 2600 godzin/rok.

Kotłownia grzewcza budynku wyposażona zostanie w kocioł wodny opalany

ekogroszkiem. Moc kotła wyniesie 150 kW.

Spaliny z kotła odprowadzane będą bezpośrednio (bez urządzeń oczyszczających) do

emitora E1 – stalowego komina o wysokości 9,0 m npt i średnicy wylotu 0,3 m, wylot spalin –

NIE zadaszony.

Tabela 3 Zestawienie wielkości emisji.

Kocioł Kocioł 150 kW Bmax = 0,00609 Mg/h Brok = 15,846 Mg/rok Nazwa Wskaźnik em. Emisja maksymalna Emisja roczna

zanieczyszczenia kg/Mg mg/s kg/h Mg/rok Pył 20 33,574 0,1616 0,316

0,063 0,075 0,0159 0,712 0,0076

0,000222

w tym pył do 10 µm 4 6,518 0,0244 Dwutlenek siarki (SO2) 4,8 7,914 0,0292 Tlenki azotu jako NO2 1 1,628 0,0062 Tlenek węgla (CO) 45 75,786 0,2742 Węgiel elementarny

(sadza) 0,5 1,168 0,00304

Benzo/a/piren 0,014 0,0316 0,000084

Czas emisji = 2600 godzin



71

Łączna nominalna moc cieplna, uwzględniając, że sprawność powyższego źródła wynosi

η = 92 % - daje 163 kW = 0,163 MW.

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 2 lipca 2010 r. w sprawie

rodzajów instalacji, których eksploatacja wymaga zgłoszenia i nie wymaga pozwolenia (Dz.

U. 2010 Nr 130, poz. 880 i 881), kotłownia nie wymaga pozwolenia ani zgłoszenia.

Ocena wpływu zakładu na zanieczyszczenie powietrza

Zgodnie z Prawem ochrony środowiska należy przeciwdziałać powstawaniu

zanieczyszczeniom poprzez zapobieganie i ograniczanie wprowadzania substancji i energii do

środowiska. Eksploatacja instalacji nie powinna powodować przekroczeń standardów emisyjnych

oraz pogorszenia środowiska i wpływać negatywnie na zdrowie i życie ludzi.

W świetle obowiązujących przepisów w zakresie ochrony powietrza przed

zanieczyszczeniem omawiany obiekt nie będzie uciążliwy.

7.2.3 Oddziaływanie na klimat akustyczny

Podstawę prawną do oceny klimatu akustycznego w środowisku stanowi obwieszczenie

Ministra Środowiska z dnia 15 października 2013 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu

rozporządzenia Ministra Środowiska w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku

((Dz. U. z dnia 22 stycznia 2014 r., poz., 112).

Poniżej przedstawiono, zgodnie z załącznikiem do obwieszczenia Ministra Środowiska z

dnia 15 października 2013 r. (poz. 112) dopuszczalne poziomy hałasu w środowisku.



72

Tabela 4 Dopuszczalne poziomu hałasu w środowisku.

Lp

Przeznaczenie terenu

Dopuszczalny poziom hałasu w [dB]

Drogi lub linie kolejowe Pozostałe obiekty i działalność będąca źródłem hałasu

LAeq D

przedział czasu

odniesienia równy 16 godz.

LAeq N

przedział czasu

odniesienia równy 8 godz.

LAeq D

przedział czasu odniesienia równy 8 najmniej korzystnym godzinom dnia kolejno po sobie następującym

LAeq N

przedział czasu odniesienia równy 1 najmniej korzystnej godzinie nocy

1.

a. Strefa ochronna „A” uzdrowiska b. tereny szpitali poza miastem

50

45

45

40

2.

a. tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej b. tereny zabudowy związanej ze stałym lub wielogodzinnym pobytem dzieci i młodzieży c. tereny domów opieki społecznej d. tereny szpitali w miastach

61

56

50

40

3.

a. tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej i zamieszkania zbiorowego b. teren zabudowy zagrodowej c. tereny rekreacyjno - wypoczynkowe d. tereny mieszkaniowo - usługowe

65

56

55

45

4.

tereny w strefie śródmiejskiej miast powyżej 100 tys. mieszkańców

68

60

55

45

W bezpośrednim otoczeniu inwestycji znajdują się: zabudowa usługowo - przemysłowa,

tereny kolejowe, drogi i rów.



73

Najbliższy budynek mieszkalny znajduje się w odległości ok 100 m od południowego

narożnika działki.

Źródła hałasu

Źródłami hałasu w zakładzie będą:

obiekt kubaturowy emitujący do środowiska hałas technologiczny całymi

powierzchniami przegród zewnętrznych

samochody ciężarowe, dostawcze, klientów i pracowników poruszające się po terenie

działki.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami, emisję hałasu do środowiska oblicza się dla 8

kolejnych najniekorzystniejszych godzin pory dziennej (6.00-22.00) oraz dla 1

najniekorzystniejszej godziny pory nocnej (22.00-6.00). W nocy stacja demontażu pojazdów nie

pracuje.

Izolacyjność ścian i dachów

Projektowany budynek stacji demontażu pojazdów nie będzie obiektem o znaczącej

emisji hałasu do środowiska. W obiekcie tym przyjęto równoważny poziom dźwięku LAeqwew =

80 dB.

Założona średnia izolacyjność akustyczna przegród budowlanych (ścian, okien i dachu) wyniesie

RAśr = 34 dB.

Hałas komunikacyjny

Hałas emitowany przez pojazdy jest zmienny w czasie i zależy od typu pojazdu i rodzaju

wykonywanej operacji. Zgodnie z instrukcją ITB 338/96, przyjęto następujące poziomy mocy

akustycznych i czasy trwania operacji:

Operacja

techniczna

Pojazdy lekkie Pojazdy ciężkie

Moc akustyczna

LMA [dB]

Czas operacji

[sek]

Moc akustyczna

LMA [dB]

Czas operacji

[sek]

Start 100 5 105 5

Hamowanie 98 5 111 3

Jazda manewrowa 99,5 Zależnie od

długości drogi i

prędkości

101,5 Zależnie od

długości drogi i

prędkości



74

Prognozowane poziomy mocy akustycznej dla pojazdów poruszających się po terenie

zakładu przedstawia się następująco (tylko dla pory „dnia”):

Poziom mocy akustycznej [dB] maksymalny waha się w granicach 99,5 do 105,0 dB.

Poziom mocy akustycznej [dB] równoważny (dzień) waha się w granicach 78,9 do 85,9

dB.

Parkowanie pojazdów osobowych – prognozowany równoważny poziom mocy

akustycznej, zakładając, że operacja manewrowania auta osobowego po parkingu w celu

zahamowania trwać będzie średnio ok. 10 s i wyemituje do środowiska poziom mocy akustycznej

równy podczas jazdy Lw = 99,5 dB, hamowanie trwa 3 s z mocą akustyczną Lw = 98 dB, zaś

operacja startu dla każdego samochodu trwa 5 s i generuje moc Lw = 100 dB, łącznie poziom

mocy akustycznej dla każdego z tych punktów za 8 godzin dnia wyniesie Lweq = 72,0 dB.

Ruch pojazdów odbywać się będzie w porze dziennej, w dniach pracy zakładu – 6 dni w

tygodniu.

Wnioski

1. Poziom imisji hałasu na granicy działki stacji demontażu pojazdów nie przekroczy

LAeq,T=8h = 55 dB w porze dnia. W nocy zakład nie pracuje. Z punktu widzenia emisji

hałasu projektowana stacja demontażu pojazdów nie będzie stanowiła zagrożenia ani

uciążliwości dla środowiska i zdrowia mieszkańców.

7.2.4 Oddziaływanie gospodarki odpadami

Ustawa z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r. poz. 21) oraz

Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 27 września 2001 r. w sprawie katalogu odpadów

(Dz. U. Nr 112/2001, poz. 1206) określają zasady postępowania z odpadami i ich klasyfikację.

Ustawa ma na celu zapobieganie powstawaniu i minimalizowaniu ich ilości. Przedstawia sposób

usuwania z miejsc ich wytwarzania, a także wykorzystanie lub ich unieszkodliwianie

zapewniające ochronę życia i środowiska.

W niniejszym opracowaniu przedstawiono gospodarkę odpadami w projektowanej Stacji

Demontażu Pojazdów.

Celem opracowania jest określenie:



75

rodzaju i ilości odpadów

charakterystyki fizykochemicznej odpadów

sposobu czasowego przechowywania odpadów

odbiorców odpadów

sposobu utylizacji, odzysku lub składowania odpadów

klasyfikacji odpadów

określenie wymaganych zezwoleń.

Gospodarka odpadami

Stacja demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji będzie poddawała

demontażowi 5 samochodów dziennie. Przyjmuje się, ze średnia masa pojazdu wynosi 1500

kg. W związku z czym dziennie zakład będzie przerabiał 7,5 Mg/dobę.

Rocznie odzyskowi będzie poddawane 1800 Mg zużytych lub nienadających się do

użytkowania pojazdów o kodzie 16 01 04* i 16 01 06.

Tabela 5 Przewidywane ilości odpadów przyjmowanych do demontażu.

L

p.

Rodzaj odpadu Ilość

Mg/rok

Sposób magazynowania Sposób

postępowania

1 16 01 04*Zużyte

lub nie

nadające się do

użytkowania

pojazdy

1800 W wydzielonym sektorze,

na utwardzonym podłożu z

systemem odprowadzania

wód opadowych.

Odzysk odpadów w

stacji demontażu

2 16 0106 Zużyte

lub nie

nadające się do

użytkowania

pojazdy nie

zawierające

cieczy,

niebezpiecznych

elementów

j.w j.w.



76

W wyniku prowadzenia demontażu w/w odpadów wytwarzane będą odpady

niebezpieczne i inne niż niebezpieczne, które według rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia

27 września 2001 r. w sprawie katalogu odpadów (Dz. U. Nr 112 poz. 1206) posiadają

następującą klasyfikację kodową:

Tabela 6 Odpady pochodzące z demontażu pojazdów.

Lp

.

Kod

odpadu

Rodzaj odpadu Ilość

Mg/rok

Sposób

magazynowania

Sposób postępowania

1 13 01 10* Mineralne oleje

hydrauliczna

niezawierające związków


2,000 Przechowywanie w

szczelnych

pojemnikach,

wykonanych z

materiałów trudno

palnych,

odpornych na działanie

olejów odpadowych,

odprowadzających

ładunki elektryczności

statycznej,

wyposażonych w

szczelne

zamkniecie,

zabezpieczonych przed

stłuczeniem. Na

pojemnikach

umieszcza się

w miejscach

widocznych:

- napis „OLEJ

ODPADOWY”,

- informację o kodzie

lub kodach

odpadu wynikającą z

rozporządzenia

Ministra Środowiska z

dnia 27

września 2001 r. w

sprawie katalogu

odpadów (Dz.U. Nr

112, poz. 1206),

- oznakowanie

wymagane przepisami

szczególnymi,

dotyczącymi transportu

odpadów

niebezpiecznych.

Podczas zbierania i

Przekazanie odpadów do

odzysku, w tym

regeneracji lub

unieszkodliwiania

specjalistycznym

podmiotom zajmującym

się gospodarowaniem nimi

– w zależności

od stopnia zanieczyszczenia

odpadów.



77

magazynowania

olejów

odpadowych

niedopuszczalne jest

ich

mieszanie z innymi

odpadami i

substancjami, w tym

zwłaszcza z odpadami

stałymi, odpadami

PCB, olejem

napędowym

olejem opałowym,

płynami chłodniczymi,

płynami hamulcowymi

oraz innymi

substancjami i

preparatami

chemicznymi

niebędącymi olejami;

dopuszcza się

mieszanie różnych

rodzajów olejów

odpadowych, jeżeli nie

wpłynie to na

pogorszenie procesu

ich unieszkodliwiania

lub odzysku.

2 13 01 11* Syntetyczne oleje

hydrauliczne 0,100 j.w j.w

3 13 02 05* Mineralne oleje silnikowe,

przekładniowe i

smarowe niezawierające

związków


2,000 j.w j.w

4 13 02 06* Syntetyczne oleje

silnikowe,

przekładniowe i smarowe

2,000 j.w j.w

5 13 02 08* Inne oleje silnikowe,

przekładniowe i

smarowe

15,000 j.w. j.w.

6 13 07 01* Olej napędowe 20,000 Przechowywanie

osobno, w

odpowiednio

oznakowanych

zbiornikach ze

szczelnie

zamykanymi wlewami,

zaopatrzonymi we

wskaźniki

umożliwiające ocenę

stopnia ich


odzysku, w tym

regeneracji

specjalistycznym

podmiotom

zajmującym się

gospodarowaniem nimi.



78

napełnienia.

7 1307 02* Benzyna 20,000 j.w. j.w.

8 1307 03* Gaz płynny 0,500 j.w. j.w.

9 1502 02* Sorbenty, materiały

filtracyjne ( w tym

filtry olejowe nieujęte w

innych grupach),

tkaniny do wycierania (

szmaty, ścierki) i

ubrania ochronne

zanieczyszczone

substancjami

niebezpiecznymi (np.

PCB)

0,600 Przechowywanie

osobno, w

odpowiednio

oznakowanych

pojemnikach.


odzysku lub

recyklingu

specjalistycznym

podmiotom

zajmującym się


10 16 01 03 Zużyte opony 80,000 Przechowywane w

wydzielonym miejscu,

wyposażonym w

urządzenia gaśnicze, w

stosach

zabezpieczonych przed

usunięciem.


odzysku lub

recyklingu

specjalistycznym

podmiotom

zajmującym się


11 16 01 07* Filtry olejowe 1,000 Przechowywane w

odpowiednio

oznakowanych

pojemnikach.


odzysku

specjalistycznym


się gospodarowaniem nimi.

12 16 01 08* Elementy zawierające rtęć 0,100 Przechowywane w

odpowiednio

oznakowanych

pojemnikach.


odzysku lub

unieszkodliwiania

specjalistycznym

podmiotom zajmującym się


13 16 01 09* Elementy zawierające

PCB 0,100 Przechowywane w

odpowiednio

oznakowanych

pojemnikach,

oznaczonych

napisem „zawierające

PCB”.

Przekazanie odpadów

unieszkodliwiania

przez spalanie w

spalarniach odpadów .

14 16 01 10* Elementy wybuchowe (np.

poduszki

powietrzne)

0,500 Przechowywane w

odpowiednio

oznakowanych

pojemnikach.


unieszkodliwiania

specjalistycznym



15 16 01 11* Okładziny hamulcowe

zawierające azbest 0,500 Przechowywane w

odpowiednio

oznakowanych


unieszkodliwiania

specjalistycznym



79

pojemnikach.


gospodarowaniem nim

16 16 01 12 Okładziny hamulcowe

inne niż

wymienione w 16 01 11


odpowiednio

oznakowanych

pojemnikach.


odzysku, w tym

regeneracji

specjalistycznym

podmiotom

zajmującym się


17 16 01 13* Płyny hamulcowe 8,000 Przechowywanie

osobno, w

odpowiednio

oznakowanych

zbiornikach ze

szczelnie

zamykanymi wlewami,

zaopatrzonymi we

wskaźniki

umożliwiające ocenę

stopnia ich

napełnienia.


odzysku, w tym

regeneracji

specjalistycznym

podmiotom

zajmującym się


18 16 01 14* Płyny zapobiegające

zamarzaniu

zawierające niebezpieczne

substancje

5,000 j.w. j.w.

19 16 01 15 Płyny zapobiegające

zamarzaniu inne niż


0,500 j.w. j.w.

20 16 01 16 Zbiorniki na gaz

skroplony 1,500 Przechowywane w

odpowiednio

oznakowanych

pojemnikach.


odzysku

specjalistycznym



21 16 01 17 Metale żelazne 1100 Przechowywane w

odpowiednio

oznakowanych

pojemnikach


odzysku, w tym

recyklingu

specjalistycznym

podmiotom

zajmującym się


22 16 01 18 Metale nieżelazne 80,000 j.w. j.w.

23 16 01 19 Tworzywa sztuczne 180,00 j.w. j.w.

24 16 01 20 Szkło 75,00 j.w. j.w.

25 16 01 21* Niebezpieczne elementy

inne niż wymienione w 16

01 07 do 16 01 11, 16 01

13 i 16 01 14


odpowiednio

oznakowanych

pojemnikach.


odzysku lub

unieszkodliwiania



80

26 16 01 22 Inne niewymienione

elementy 7,000 j.w. j.w.

27 16 01 99 Inne niewymienione

odpady 8,000 j.w. j.w.

28 16 02 14 Zużyte urządzenia inne

niż wymienione w

16 02 09 do 16 02 13

0,200 j.w. j.w.

29 16 06 01* Baterie i akumulatory

ołowiowe 15,000 Przechowywane w

odpowiednio

oznakowanych

pojemnikach

odpornych na

działanie kwasów.


odzysku lub

unieszkodliwiania

specjalistycznym



30 16 06 02* Baterie i akumulatory

niklowo-kadmowe 0,200 j.w. j.w.

31 16 08 01 Zużyte katalizatory

zawierające złoto,

srebro, ren, rod, pallad,

iryd lub platynę (z

wyłączeniem 16 08 07)


odpowiednio

oznakowanych

pojemnikach w

magazynie

odpadów.


odzysku

specjalistycznym



32 16 08 02* Zużyte katalizatory

zawierające

niebezpieczne metale

przejściowe lub ich

niebezpieczne związki

0,500 j.w. j.w.

33 16 08 03 Zużyte katalizatory

zawierające metale

przejściowe lub ich

związki inne niż


0,500 j.w. j.w.

Miejsce magazynowania odpadów

Magazynowanie przyjętych pojazdów:

Sektor magazynowania przyjętych pojazdów zlokalizowany będzie na utwardzonej,

szczelnej powierzchni nie mniejszej niż 200 m2, z zachowaniem pola manewrowego,

wyposażonej w system odprowadzania ścieków przemysłowych kierowanych do separatora

substancji ropopochodnych o przepustowości przystosowanej do wielkości powierzchni objętej

systemem odprowadzania ścieków przemysłowych, (§6 ust.1 rozporządzenia Ministra

Gospodarki i Pracy z dnia 28 lipca 2005 r. w sprawie min. wymagań dla stacji demontażu oraz

sposobu demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji – Dz.U. 143, poz. 1206 ze zmianami).

Dostarczone pojazdy będą magazynowane w sposób zabezpieczający je przed wyciekiem paliw i



81

płynów eksploatacyjnych. Dopuszcza się magazynowanie zużytych lub nie nadających się do

użytkowania pojazdów nie zawierających cieczy i innych niebezpiecznych elementów,

oznaczonych kodem 16 01 06, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 27

września 2001 r. w sprawie katalogu odpadów (Dz. U. Nr 112, poz. 1206), w stosach

zabezpieczonych przed osunięciem, nieutrudniających transportu wewnętrznego w sektorze

magazynowania przyjętych pojazdów.

Magazynowanie odpadów niebezpiecznych:

Odpady niebezpieczne magazynowane będą w pomieszczeniu hali demontażowej,

posiadającym utwardzone, szczelne podłoże wyposażone w system odprowadzania odcieków

kierowanych do zbiornika szczelnego po podczyszczeniu w separatorze ropopochodnych.

Sektor wyposażony będzie w:

1. oznakowane pojemniki na usunięte lub wymontowane z pojazdów następujące odpady:

• odpadowe oleje silnikowe, przekładniowe, ze skrzyń biegów, hydrauliczne – spełniające

wymagania wynikające z przepisów rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 4

sierpnia 2004 r. w sprawie szczegółowego sposobu postępowania z olejami odpadowymi (Dz. U.

Nr 192, poz. 1968),

• pozostałe usunięte paliwa i płyny eksploatacyjne: płyny chłodnicze, płyny ze spryskiwaczy,

płyny hamulcowe,

• akumulatory - pojemniki wykonane z materiałów odpornych na działanie kwasów,

• zbiorniki z gazem,

• usunięte z układów klimatyzacyjnych substancje zubożające warstwę ozonową – pojemniki

spełniające wymagania dla zbiorników ciśnieniowych,

• układy klimatyzacyjne,

• katalizatory spalin,

• filtry oleju,

• zawierające materiały wybuchowe,

• zawierające rtęć.

2. pojemnik na wymontowane z pojazdów odpady kondensatorów – spełniający wymagania

wynikające z przepisów rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 24 czerwca 2002 r. w

sprawie wymagań w zakresie wykorzystywania i przemieszczania substancji stwarzających



82

szczególne zagrożenie dla środowiska oraz wykorzystywania i oczyszczania instalacji lub

urządzeń, w których były lub są wykorzystywane substancje stwarzające szczególne zagrożenie

dla środowiska (Dz. U. Nr 96, poz. 860);

Pozostałe odpady wymontowane z pojazdów:

Sektor magazynowania pozostałych odpadów lokalizuje się poza budynkiem, na

utwardzonej powierzchni z zastrzeżeniem następujących warunków:

• zużyte opony pochodzące z demontażu pojazdów magazynuje się w wydzielonym miejscu,

wyposażonym w urządzenia gaśnicze, w stosach zabezpieczonych przed osunięciem,

• pozostałe odpady inne niż niebezpieczne będą magazynowane w pojemnikach i kontenerach na

utwardzonym placu. Odpady karoserii samochodowych będą magazynowane luzem.

Inwestor jako wytwórca odpadów, będzie prowadził zgodną z obowiązującymi

przepisami gospodarkę odpadową z zachowaniem następujących zasad:

• wszystkie odpady będą magazynowane w sposób selektywny i nie będzie

następowało ich mieszanie,

• demontaż części samochodowych będzie odbywał się w budynku (hali demontażu),

• odpady niebezpieczne będą magazynowane w szczelnych pojemnikach, beczkach metalowych

w wydzielonej części magazynowej budynku,

• pozostałe odpady magazynowane będą na placu magazynowym w sposób zabezpieczający

środowisko przed skażeniem,

• odpady będą magazynowe przez okres nie dłuższy niż 1 rok,

• odpady będą przekazywane innym posiadaczom odpadów, którzy posiadają odpowiednie

zezwolenia na gospodarowanie odpadami celem przekazania ich do miejsc docelowego odzysku

lub unieszkodliwienia,

• inwestor na etapie pozwolenia na budowę zdecyduje czy samodzielnie będzie prowadził

działalność w zakresie transportu odpadów niebezpiecznych do miejsc docelowego

unieszkodliwienia,

• usuwanie czynnika chłodniczego z układów klimatyzacyjnych pojazdów zlecane będzie

podmiotowi zewnętrznemu posiadającemu stosowne zezwolenia.



83

Inwestor, jako wytwórca odpadów, jest obowiązany do uzyskania pozwolenia na

wytwarzanie odpadów, które powstają w związku z eksploatacją instalacji, jeżeli wytwarza

powyżej 1 Mg odpadów niebezpiecznych rocznie lub powyżej 5 tysięcy Mg odpadów innych niż

niebezpieczne rocznie.

Inwestor prowadzący stację demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji winien

uzyskać również zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie odzysku i zbierania

odpadów.

Sposób gospodarki odpadami w projektowanej Stacji demontażu pojazdów będzie

zgodny z ustawą o odpadach, ustawą o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji i

wymaganiami rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy w sprawie minimalnych

wymagań dla stacji demontażu oraz sposobu demontażu pojazdów wycofanych z

eksploatacji z dnia 28 lipca 2005 r. ze zmianami.

Ustawa o recyklingu pojazdów nakłada wiele różnych obowiązków na prowadzących

stacje demontażu. Są one uprawnione do prowadzenia przetwarzania pojazdów oraz mają

upoważnienie do zbierania odpadów w postaci pojazdów wycofanych z eksploatacji. Do stacji

demontażu przekazywany jest odpad o kodzie 16 01 04* - zużyte lub nienadające się do

użytkowania pojazdy. Przetwarzanie pojazdów obejmuje swym zakresem usuwanie z nich

elementów oraz substancji niebezpiecznych w tym płynów, wymontowanie z nich wyposażenia

bądź ich części nadających się do ponownego użycia oraz elementów nadających się do odzysku

lub recyklingu.

Na stacji demontażu obok procesu wytwarzania odpadów zachodzi proces odzysku. Jest

nim proces R12 rozumiany jako wymiana odpadów w celu poddania ich któremukolwiek z

procesów wymienionych w pozycji R1-R11 Do tego procesu kwalifikowany jest demontaż

pojazdów w wyniku, którego powstają nowe rodzaje odpadów.

Zastosowane urządzenia techniczne i narzędzia determinują zastosowaną technologię

demontażu. Wyróżniamy trzy procesy: gniazdowy, taśmowy i stanowiskowy. Na przedmiotowej

stacji planuje się demontaż stanowiskowy. Polega on na wymontowaniu części i zespołów do

regeneracji lub ponownego użycia oraz elementy przeznaczone do recyklingu materiałowego.



84

Stanowisko demontażu wyposażone jest w podnoszony pomost z przyłączami sprężonego

powietrza i energii oraz narzędziami do demontażu. Dalszy demontaż zespołów na poszczególne

elementy dokonuje się na stołach warsztatowych. Po wymontowaniu wszystkich przydatnych

elementów oraz zespołów podwozie, wraz z pozostałymi elementami karoserii jest

odtransportowane na utwardzony plac pojazdów wycofanych. Wszystkie wymontowane części

zamienne i surowce wtórne posegregowane według poszczególnych grup trafiają do pomieszczeń

magazynowych.

Stosowane techniki demontażu polegają na zastosowaniu procesów szybkiego oddzielania

poszczególnych elementów takie jak: cięcie, wyłamywanie, wyrywanie i odcinanie. Przy

demontażu przeważnie wykorzystywane będą narzędzia używane zwykle przy naprawach

samochodów. Do transportu demontowanych pojazdów używany będzie wózek widłowy.

Pierwszą czynnością demontażu pojazdu jest wyjęcie akumulatora i wyłożenie go do

pojemnika z tworzywa sztucznego lub z blachy kwasoodpornej. Urządzenie powinno mieć

zamknięte otwory wlewowe oraz odwrócone tymi otworami do góry, aby zapobiec wylaniu się

kwasu siarkowego.

Odpad tego typu zaliczany jest do grupy odpadów niebezpiecznych o kodzie:

16 06 Baterie i akumulatory. Wyróżniamy tutaj następujące podgrupy odpadów:

16 06 01* Baterie i akumulatory ołowiowe

16 06 02* Baterie i akumulatory niklowo-kadmowe

Magazynowanie - Do czasu zebrania odpowiedniej partii wysyłkowej, akumulatory włożone do

pojemników będą magazynowane w pomieszczeniu magazynowym na posadzce utwardzonej w

budynku gdzie odbywa się demontaż, aby zapobiec wypłukiwaniu substancji i obmywaniu

urządzenia przez wody opadowe. Akumulatory będą wyjmowane na stanowisku osuszania

pojazdu. Wymontowane akumulatory powinny być wysłane do zakładu utylizacji, w którym

następuje proces oddzielenia płynu i jego bezpieczne utylizowanie.

Kolejną czynnością jest tzw. osuszanie samochodów z olejów i pozostałych płynów.

Stanowisko do osuszania wyposażone jest w podnośnik umożliwiający podniesienie pojazdu na

dogodną do pracy wysokość oraz układ rurowy ze zbiornikiem do magazynowania olejów i



85

innych płynów. Urządzenia do wykonywania tych operacji są wyposażone w przyrządy do

przecinania przewodów z płynem i służące do nawiercania i przebijania dna zbiornika.

Podczas tego zabiegu powstają odpady z grupy 13 i 16 01.

Wyróżniamy tu następujące rodzaje odpadów:

13 01 10* Mineralne oleje hydrauliczne niezawierające związków chlorowcoorganicznych

13 01 11* Syntetyczne oleje hydrauliczne

13 02 04* Mineralne oleje silnikowe, przekładniowe i smarowe zawierające związki

chlorowcoorganiczne

13 02 05* Mineralne oleje silnikowe, przekładniowe i smarowe niezawierające związków


13 02 06* Syntetyczne oleje silnikowe, przekładniowe i smarowe

13 02 08* Inne oleje silnikowe, przekładniowe i smarowe

16 01 13* Płyny hamulcowe

16 01 14* Płyny zapobiegające zamarzaniu, zawierajęce niebezpieczne substancje

16 02 15 Płyny zapobiegające zamarzaniu (inne niż wymienione w 16 01 14)

Magazynowanie – Zbieranie, magazynowanie i klasyfikację zużytych olejów przeznaczonych do

odzysku, z wyłaczeniem olejów zęzowych, reguluje Rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy

z dnia 4 sierpnia 2004 r. w sprawie szczegółowego sposobu postępowania z olejami odpadowymi

(Dz. U. Nr 192, poz. 1968). Postępowanie z zużytymi olejami polega na selektywnym zbieraniu i

magazynowaniu olejów różnego typu. Kryterium podziału zależy od dalszego sposobu

unieszkodliwiania, czy też wykorzystania oleju. Oddzielnie należy też zbierać oleje smarowe,

hydrauliczne, płyny hamulcowe i przeciw zamarzaniu. Oleje będą przechowywane w

pojemnikach przeznaczonych do gromadzenia olejów odpadowych, które powinny być szczelne,

wykonane z materiałów niepalnych, odporne na działanie płynów, które się w nich znajdują,

wyposażone w szczelne zamknięcie oraz zabezpieczeń przed stłuczeniem. Każdy pojemnik

powinien być oznaczony w widocznym miejscu napisem „OLEJ ODPADOWY” oraz informacją

o kodzie odpadu. Miejscem przeznaczonym do przechowywania wyżej wymienionych płynów i

olejów będzie pomieszczenie magazynowe w przebudowanym budynku. Sposób ten zapewnia

osłonięcie przez działaniem opadów atmosferycznych oraz poprzez utwardzone powierzchnie

zabezpiecza przed możliwością zanieczyszczenia gruntu. Magazyn jest zamknięty przed osobami



86

nieupoważnionymi. Przy użytkowaniu pojemników do gromadzenia olejów odpadowych

obowiązuje system zamkniętego obiegu pomiędzy wytwórcą odpadu a kolejnym posiadaczem i

miejscem unieszkodliwiania lub odzysku.

Po operacji osuszania wrak przestawiany jest na stanowisko odzysku poszczególnych

części samochodu jak: silnik, elementy karoserii i podwozia, rozruszniki, osie napędowe, skrzynie

biegów, wały napędowe, mechanizmy różnicowe, drzwi, koła, felgi, reflektory, zderzaki, szyby,

opony. Obok stanowiska demontażu oraz stołów warsztatowych będą ustawione pojemniki na

różne rodzaje części przeznaczone do dalszego użytkowania lub do złomowania.

W wyniku powyższych prac demontażowych powstają następujące odpady:

a) 16 01 0 3 Zużyte opony

Magazynowanie - Wymontowane opony, będą posegregowane według przeznaczenia np. do

sprzedaży, regeneracji, bądź energetycznego wykorzystania i układane w stosach

zabezpieczonych przed osuwaniem się.

b) 16 01 07* Filtry olejowe

c) 16 01 08* Elementy zawierajęce rtęć

d) 16 01 09* Elementy zawierajęce PCB

e) 16 01 10* Elementy wybuchowe (np. poduszki powietrzne)

f) 16 01 21* Niebezpieczne elementy (inne niż wymienione w 16 01 07-16 01 11, 16 01 13 i 16 01

14)

Magazynowanie – wyżej wymienione odpady jako niebezpieczne będą selektywnie umieszczone

w odpowiednich szczelnych, zamykanych pojemnikach ustawionych na posadzce w

pomieszczeniu magazynowym w budynku. Każdy z pojemników będzie oznaczony kodem

odpadu, który się w nim znajduje. Magazyn będzie zabezpieczony przed wstępem osób

nieupoważnionych.

g) 16 01 12 Okładziny hamulcowe (inne niż wymienione w 16 01 11)

Magazynowanie – odpady tego typu jako nie niebezpieczne będą gromadzone pojemniku

ustawionym w pomieszczeniu w budynku.



87

h) 16 01 16 Zbiorniki na gaz skroplony

Magazynowanie – odpady tego typu będą magazynowane w pomieszczeniu w budynku.

i) 16 01 17 Metale żelazne

Magazynowanie – odpady tego typu będą magazynowane na specjalnie przeznaczonym do tego

celu utwardzonym placu.

j) 16 01 18 Metale nieżelazne

Magazynowanie – będą przechowywane selektywnie w pojemnikach, ustawionych na placu

przeznaczonym na tego typu odpady.

W trakcie prowadzenia działalności związanej z demontażem przewiduje się pozyskiwanie

tylko niektórych elementów z tworzyw sztucznych. Zaliczymy do nich formatki siedzeń

wykonanych z pianki poliuretanowej, zderzaki, deski rozdzielcze, nadproża, zbiorniki, nadkola,

oraz osłony chłodnicy wykonane z polipropylenu.

k) 16 01 19 Tworzywa sztuczne

Magazynowanie - Odpady z tworzyw sztucznych będą przechowywane na utwardzonym placu.

l) 16 01 22 Inne niewymienione elementy (np. uszczelki gumowe, dywaniki, drewno, elementy

tapicerki i podsufitki)

Magazynowanie - W wyniku pozyskiwania formatki z siedzeń powstaje odpad w postaci

tekstylnej tapicerki, który będzie umieszczony w pojemniku ustawionym w pomieszczeniu w

projektowanym budynku.

m) 16 01 99 Inne niewymienione odpady

Magazynowanie – odpady tego typu jako nie niebezpieczne będą gromadzone pojemniku

ustawionym w pomieszczeniu w budynku.

W celu wyjęcia szyby (do wtórnego wykorzystania lub pozyskania stłuczki do

przetopienia) ostrym nożem usuwa się uszczelkę przytrzymującą szybę, a następnie za pomocą

dwóch przyssawnych chwytaków wyjmuje się szybę. Wyjęte w ten sposób elementy są

wkładane do skrzyń, każda przygotowana oddzielnie ze względu na markę i typ samochodu.



88

Czasem może zdarzyć się stłuczenie takiej szyby lub też nie będzie popytu na dany typ szyby,

wówczas powstanie odpad o kodzie:

16 01 20 Szkło

Magazynowanie - pozyskaną na stanowisku stłuczkę szklaną umieszczać się będzie w

kontenerach i po wypełnieniu pojemnik transportuje się na plac.

Wprowadzenie benzyny bezołowiowej wymusiło na producentach samochodów montaż

katalizatorów. Urządzenia te w zależności od silnika zawierają różne ilości metali szlachetnych.

Katalizatory według katalogu odpadów zostały zakwalifikowane do grupy o kodzie:

16 08 01 Zużyte katalizatory zawierające złoto, srebro, ren rod, pallad, iryd lub platynę (z

wyłączeniem 16 08 07)

Magazynowanie – odpady tego typu będą umieszczane w pojemnikach szczelnych i zamykanych

i ustawionych w pomieszczeniu w budynku. Pojemnik będzie oznaczony kodem odpadu.

Wymontowane części nadające się do ponownego użytku będą umieszczane w skrzyniach

lub pojemnikach według rodzaju asortymentu i typu samochodu.

Silniki, skrzynie biegów nadające się do dalszej eksploatacji będą przetransportowane do

pomieszczenia magazynowego.

Pojemniki z mniejszymi przydatnymi częściami będą przechowywane na regale w

pomieszczeniu użytkowym na poddaszu projektowanego budynku.

Inne odpady

Operacje związane z demontażem samochodów wymagają użycia tkanin do wycierania

rąk i powierzchni zabrudzonych, odzieży ochronnej oraz sorbentów w postaci sypkich preparatów

do likwidacji filmu olejowego. Są to odpady z grupy 15:

15 02 02* Sorbenty, materiały filtracyjne ( w tym filtry olejowe nie ujęte w innych grupach),

tkaniny do wycirania (np. szmaty, ścierki) i ubrania ochronne, zanieczyszczone substancjami

niebezpiecznymi (np. PCB)

Sypki sorbent celulozowy Spilkleen SPILPLUS - sprzedawany jest w opakowaniach 10 kg. Do

usuwania plam substancji ropopochodnych przewiduje się, że może maksymalnie w ciągu roku

być zużytych 100 kg środka. Chłonność preparatu wynosi 12 l/opakowanie.

100 + (120 l x 0,9) = 208 kg; 0,208 Mg/rok



89

Magazynowanie – sorbent w oryginalnym opakowaniu jest przechowywany w pomieszczeniu

magazynowym w budynku. Zużyty natomiast będzie do czasu odbioru przez uprawnionego

odbiorcę gromadzony w metalowym, szczelnym i zamykanym pojemniku, ustawionym na

utwardzonej powierzchni w pomieszczeniu magazynowym.

Przyjmuje się zatrudnienie 3 pracowników. Każdy z nich zużyje w ciągu roku

przynajmniej 4 komplety odzieży ochronnej, stąd powstanie zużytych 12 szt. Waga kompletu

ok. 4 kg

12 x 4 kg = 48 kg; 0,048 Mg/rok

Zabrudzone szmaty i temu podobne materiały będą zużywane w ilości: 200 kg

Razem: 0,280 Mg/rok

Magazynowanie - Zużyte czyściwa, szmaty, ścierki i ubrania ochronne będą wrzucane do

szczelnego i zamykanego pojemnika, ustawionego w pomieszczeniu magazynowym na

odpady.

Pozostałą część stanowić będą odpady powstałe w wyniku funkcjonowania obiektów i

instalacji stanowiących wyposażenie stacji. Jest to instalacja oświetleniowa, kanalizacja

deszczowa wraz z urządzeniami podczyszczającymi oraz kotłownia. Są to następujące odpady o

kodach:

13 05 02* Szlamy z odwadniania olejów w separatorach

Prawidłowa eksploatacja separatora wymaga przeprowadzania zabiegów

konserwacyjnych. Ilość szlamów, jaka będzie powstawała w wyniku zainstalowania separatora

będzie wynosić 3,2 Mg/rok.

Magazynowanie – do czasu usunięcia odpadu przez wyspecjalizowaną firmę odpad będzie

gromadzony w urządzeniu podczyszczającym. Szlam będzie usuwany 2 razy do roku, a

każdorazowy wywóz odpadu będzie odnotowywany w książce eksploatacji urządzenia

podczyszczającego przez firmę usuwającą odpad.

Kod 16 02 13 – zużyte urządzenia zawierające niebezpieczne elementy inne niż wymienione

w 160209 do 160212



90

Ilość odpadu, określona została na podstawie wzoru:

Q = (i x e) : 4

Gdzie:

Q = ilość odpadu w kg/rok

i – ilość zainstalowanych świetlówek

e – waga 1 świetlówki 0,2 kg

4 – częstotliwość wymiany raz na 4 lata

Q = (150 x 0,2) : 4 = 7,5 kg/rok; 0,0075 Mg/rok

Magazynowanie – zużyte świetlówki będą gromadzone w pomieszczeniu magazynowym

znajdującym się w budynku. Lampy będą zbierane selektywnie i przechowywane w swoich

fabrycznych opakowaniach, oraz w zbiorczym kartonie w celu zabezpieczenia przed

stłuczeniem. Pomieszczenie jest niedostępne dla osób postronnych. Sposób gromadzenia

wyklucza kontakt odpadu z glebą, pomieszczenie magazynowe posiada utwardzoną posadzkę.

Po zgromadzeniu ilości ekonomicznie uzasadnionej do transportu, świetlówki zostaną odebrane

przez wyspecjalizowaną firmę. z częstotliwością raz na rok.

Kod 10 01 01 żużel

Na potrzeby kotłowni zużywane będzie rocznie 15,9 Mg/rok węgla, z tego 10 %, po jego

spaleniu stanowi żużel.

Rocznie powstaje 1,59 Mg/rok.

Magazynowanie – odpad w postaci żużlu będzie magazynowany na utwardzonym placu w

pomieszczeniu przy kotłowni.

Kod 20 03 01 niesegregowane odpady komunalne

W skład tych odpadów będą wchodzić odpady powstałe z bytowania pracowników

przebywających na terenie zakładu. Typowymi odpadami wchodzącymi w ich skład będą

głównie resztki z posiłków, puste opakowania po produktach spożywczych. Z uwagi na

niewielką liczbę pracowników zatrudnionych, ilość tych odpadów będzie niewielka.



91

Magazynowanie – gromadzenie odpadów komunalnych odbywać się będzie w pojemnikach PM

110. Wywóz tych odpadów odbywać się będzie, co tydzień.

Ilości odpadów, jaka powstanie w ciągu roku wyniesie 0,75 Mg/rok.

Tabela 7 Sumaryczne zestawienie powstających odpadów powstałych poza demontażem

pojazdów.

Lp Rodzaj odpadu Kod

odpadu

Ilość

odpadu

[Mg/rok]

1 Szlamy z odwadniania olejów w separatorach 13 05 02* 3,2

2 Sorbenty, materiały filtracyjne ( w tym filtry olejowe nie

ujęte w innych grupach), tkaniny do wycirania (np.

szmaty, ścierki) i ubrania ochronne, zanieczyszczone

substancjami niebezpiecznymi (np. PCB)

15 02 02* 0,488

4 Zużyte urządzenia zawierajęce niebezpieczne elementy

inne niż wymienione w 16 02 09 do 16 02 12 16 02 13*

0,0075

5 Żużel 10 01 01 1,59

6 Niesegregowane odpady komunalne 20 03 01 0,75

Sposoby zagospodarowania odpadów

Powstające odpady nie nadające się do wykorzystania będą przekazywane do odzysku lub

unieszkodliwiania firmom posiadającym odpowiednie zezwolenie na prowadzenie działalności w

zakresie zbierania, transportu odzysku i/lub unieszkodliwiania danego typu odpadu.

Inwestor będzie zobowiązany do prowadzenia jakościowej i ilościowej ewidencji

wytwarzanych i poddawanych odzyskowi odpadów zgodnie z przyjętą klasyfikacją i wzorami

dokumentów. Jednocześnie będzie na nim spoczywać obowiązek sporządzania i przekazywania

zbiorczego zestawienia danych o rodzajach i ilościach odpadów, o sposobach gospodarowania

nimi oraz o instalacjach i urządzeniach służących do odzysku odpadów.

Projektowana stacja demontażu pojazdów będzie wyposażona w punkt przyjmowania i

gromadzenia pojazdów oczekujących na demontaż w miejscach utwardzonych,



92

zabezpieczonych przed zanieczyszczeniami gruntu i wyposażonych w urządzenia i środki do

zbierania wycieków.

Przyjęte pojazdy będą magazynowane w sposób zabezpieczający je przed wyciekami paliw i

płynów eksploatacyjnych, przy czym zaleca się aby nie stawiać pojazdów na boku lub na

dachu.

Stacja będzie wyposażona w stanowisko usuwania z pojazdów elementów i substancji

niebezpiecznych, w tym płynów i olejów oraz w stanowisko demontażu z pojazdów

przedmiotów wyposażenia i części przeznaczonych do ponownego użycia oraz odpadów

przeznaczonych do odzyski, w tym recyklingu, w obiekcie budowlanym, posiadającym

szczelne posadzki, zadaszenie oraz ściany boczne zabezpieczające przed czynnikami

atmosferycznymi.

Demontaż pojazdów będzie prowadzony w sposób zapewniający usunięcie paliw i płynów

eksploatacyjnych, chyba, że znajdują się one w przedmiotach wyposażenia lub częściach

przeznaczonych do ponownego użycia, z zastrzeżeniem usuwania w całości (bez osuszania)

urządzeń klimatyzacyjnych, chłodniczych lub gaśniczych zawierających substancje

zubożające warstwę ozonową i przekazywania ich do odzysku lub unieszkodliwiania

podmiotom do tego uprawnionym na mocy ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o substancjach

zubożających warstwę ozonową.

Na terenie stacji nie będzie odbywał się demontaż takich odpadów jak: filtr olejowy,

przedmioty wyposażenia i części przeznaczone do ponownego wykorzystania, oraz

akumulator, zbiornik z gazem bez jego opróżnienia, elementy zawierające materiały

wybuchowe, katalizator spalin, kondensator z pojazdów wyprodukowanych przed 1 stycznia

1986 r., jeżeli nie będą one oddzielane w następującym po demontażu procesie

przetwarzania.

Organizacja demontażu będzie zapewniać osiągnięcie określonych przepisami

szczegółowymi poziomów odzysku i recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji.

Podsumowanie i wnioski

Przedstawiony powyżej sposób gospodarki odpadami jest zgodny z zasadami sanitarnymi

i obowiązującymi przepisami ochrony środowiska dla tego typu działalności. Gromadzenie



93

odpadów będzie odbywać się na terenie, do którego właściciel posiada tytuł prawny. Do tego

celu przeznaczone będą specjalne pojemniki i worki na śmieci. Odpady wymagają zawarcia

umów z firmami zajmującymi się ich zabieraniem, transportem i utylizacją, co zapewni właściwy

sposób ich zagospodarowania.

Zgodnie z ustawą o odpadach wytwarzający odpady powinien zapewnić zgodne z

zasadami ochrony środowiska unieszkodliwianie odpadów, których powstaniu nie udało się

zapobiec, lub których nie udało się poddać odzyskowi.

Wg. Art. 27 ustawy o odpadach wytwórca odpadów może zlecić wykonanie obowiązku

gospodarowania odpadami innemu posiadaczowi odpadów, który ponosi odpowiedzialność za

wykonanie tych czynności, jeżeli posiada stosowne uprawnienia, określone w tym artykule.

Ponieważ zagospodarowanie powstających odpadów jest zlecane wybranym posiadaczom

(odbiorcom) odpadów, koniecznym jest sprawdzenie czy dana firma posiada aktualne zezwolenie

na prowadzoną działalność utylizacyjną w miejscu jej wykonywania, oraz czy firma świadcząca

usługi transportu tych odpadów posiada zezwolenie na prowadzenie tego typu usług.

Inwestor będzie zobowiązany do przekazywania sprawozdań z prowadzonej działalności

do określonych w rozporządzeniach wykonawczych instytucji.

Odpady powstające na terenie Stacji Demontażu Pojazdów nie będą stanowić dla

środowiska i zdrowia ludzi zagrożenia o ile gospodarka odpadami prowadzona będzie w sposób

zgodny z zaleceniami zawartymi w opracowaniu.

7.2.5 Oddziaływanie na szatę roślinną, siedliska przyrodnicze i zwierzęta

Lokalizacja inwestycji

Pod względem fizyczno-geograficznym rozpatrywany obszar mieści się w obszarze w

Podprowincji Pojezierze Południowobałtyckie, regionie Pojezierze Wschodniopomorskie,

mezoregionie Pojezierze Kaszubskie. Rzeźba terenu charakteryzuje się niezmiernie

urozmaiconym krajobrazem. Jego różnorodność wykształciła się poprzez akumulację osadów

czwartorzędowych, których nagromadzenie następowało etapowo wraz z występowaniem

lądolodów skandynawskich, jak również poprzez erozyjną działalność wód lodowca oraz inne

procesy rzeźbotwórcze. Decydujący wpływ na powstanie różnych form rzeźby terenu miał okres



94

zlodowacenia północnopolskiego. W tym czasie powstały takie elementy jak ciągi moren

czołowych, rynny, równiny sandrowe oraz liczne mniejsze formy.

Kartuzy oraz najbliższa okolica, w tym omawiany obszar położone są w strefie moreny

czołowej, która tworzy jeden z najwyżej wzniesionych obszarów czołowo-morenowych

Pomorza. Jest to teren bogaty w formy geomorfologiczne. Główną jego cechą jest silnie

sfałdowana powierzchnia i duża ilość jezior (Majdanowski, 1950).

Najbardziej zwarte kompleksy wysoczyzn morenowych występują w zachodniej części

gminy Kartuzy. Wysoczyzna morenowa reprezentowana jest tutaj głównie przez formy moreny

dennej falistej i pagórkowatej z licznymi małymi formami wytopiskowymi urozmaicającymi

powierzchnię. W północno-zachodniej części gminy występują najwyżej położone obszary

(kulminacja 246,7 m n.p.m.), które tworzą skupiska moreny czołowej (tzw. moreny prokowskie i

pomieczyńskie).

Hipsometria terenu gminy Kartuzy wyraźnie wskazuje na występowanie bardzo

zróżnicowanych wysokości bezwzględnych związanych z dużymi deniwelacjami często na

niewielkich odległościach. W rzeźbie terenu zaznacza się wpływ podłoża czwartorzędowego,

znacznie zdenudowanego, na którym zalegają osady polodowcowe o dużej miąższości, tworząc

genetycznie odmienne jednostki geomorfologiczne. Geneza tych form związana jest z aktualną

działalnością lodowca, jego wód roztopowych, akumulacyjną i erozyjną działalnością wód

rzecznych, procesów eolicznych oraz działalnością człowieka. W podłożu obszarów morenowych

występują przede wszystkim piaski gliniaste i gliny, rzadziej na niewielkich obszarach piaski

luźne i słabogliniaste. Powierzchnia moreny dennej urozmaicona jest bardzo licznymi

zagłębieniami bezodpływowymi, wypełnionymi utworami holoceńskimi, najczęściej utworami

mułowo-torfowymi.

Charakterystyka terenu pod względem zainwestowania

Dotychczasową funkcją wiodącą w gminie było rolnictwo, jednak w ostatnim czasie

obserwuje się, wzrost rozwoju działu usług, rzemiosła, przemysłu nieuciążliwego, oraz

budownictwa mieszkaniowego jednorodzinnego. Uzupełniającą rolę w gminie pełni rozwijająca

się turystyka i rekreacja oraz agroturyzm.



95

Działka przeznaczona pod inwestycję usytuowana jest w miejscowości Kartuzy. Okolica

planowanej inwestycji przeznaczona jest terenem przemysłowym na którym prowadzone są

działalności handlowo usługowe tj. hurtownia budowalna, skład opału, wulkanizacja, hurtownia

pasz. Od południowej części działki znajduje się linia kolejowa relacji Kartuzy – Pruszcz

Gdański (nieczynna), od strony wschodniej las.

Oddziaływanie na rośliny, zwierzęta, grzyby i siedliska przyrodnicze

Przedmiotowa działka stanowi działkę budowlaną. Działka nr 105/6 usytuowana jest

pomiędzy terenami już zainwestowanymi, za wyjątkiem lasu od strony wschodniej. Teren

realizacji zamierzenia jest już zainwestowany, zdominowany zabudową usługową. Większa część

terenu działki – jest utwardzona. Miejscowo występująca roślinność jest charakterystyczna dla

zbiorowisk ruderalnych i synantropijnych.

Na terenie objętym inwestycją oraz w jej sąsiedztwie nie zidentyfikowano gatunków

roślin prawnie chronionych, zagrożonych wyginięciem i rzadkich na terenie Pojezierza

Kaszubskiego.

Występowanie porostów i grzybów na obszarze opracowania

Na przedmiotowej działce nr 628/2 nie występowały żadne grzyby, czy porosty.

Natomiast w pobliżu planowanej inwestycji na działce należącego do kompleksu leśnego

rosną drzewa z gatunku dąb szypułkowy (Quercus robur L.), buk zwyczajny (Fagus sylvatica

L.), topola osika (Populus tremula L.), brzoza brodawkowata (Betula pendula Roth),

świerk pospolity (Picea abies (L.) H.Karst). Na wybranych drzewach znajdowały się porosty z

gatunku: tarczownica bruzdkowana (Parmelia sulcata Taylor), złotorost ścienny (Xanthoria

parietina (L.) Th. Fr.) które występowały tam nielicznie. Zgodnie z Rozporządzeniem

Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej grzybów

(Dz. U. 2014, poz. 1408), gatunki te niesą objęte ochroną prawną

W trakcie realizacji inwestycji nie przewiduje się negatywnego wpływu przedsięwzięcia

na przyrodę ożywioną.



96

7.2.6 Oddziaływanie na warunki życia ludzi

Każda inwestycja powoduje możliwość powstania negatywnych oddziaływań, które mogą

być odczuwalne jako uciążliwe.

Emisje do powietrza, emisja hałasu, czy też wytwarzanie odpadów mogą stanowić

uciążliwości dla środowiska i życia ludzi. Nie spowodują one ponadnormatywnego

oddziaływania.

Z wykonanej analizy i obliczeń wynika, iż eksploatacja zakładu nie spowoduje

wystąpienia uciążliwości, które mogą być odczuwalne jako uciążliwe.

Projektowana inwestycja nie wymaga utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania.

Inwestycja nie spowoduje zmian w środowisku w granicach ani poza terenem, do którego

Inwestor posiada tytuł prawny, w związku z tym wpływ Inwestycji na najbliższe tereny nie

będzie występował.

Inwestycja zlokalizowana jest na terenie, na którym nie występują siedliska roślinności i

świata zwierzęcego, które z uwagi na walory przyrodniczo – naukowe wymagałyby ochrony.

Projektowana inwestycja nie będzie negatywnie oddziaływała na przyrodę oraz krajobraz w

rejonie lokalizacji, ponieważ nie wystąpią uciążliwości wynikające z eksploatacji instalacji,

których natężenie mogłoby mieć wpływ na skupiska roślinności oraz na miejsca przebywania lub

trasy przemieszczania się zwierząt. Jak wykazano hałas nie będzie przekraczał dopuszczalnych

norm, w związku z tym nie ma podstaw by zakładać jego znaczący wpływ na środowisko

przyrodnicze otaczających terenów. Wymienione w raporcie czynniki związane z emisja

zanieczyszczeń także nie wskazują by emisje zanieczyszczeń do powietrza mogły wpływać

negatywnie na otoczenie inwestycji. Nie wystąpi zagrożenie dla wód podziemnych i

powierzchniowych. Brak jest wód powierzchniowych na terenie inwestycji.

Inwestycja z uwagi na sąsiadujące działalności zostanie wkomponowana w otaczającą

infrastrukturę, co nie spowoduje zakłócenia walorów krajobrazowych środowiska

przyrodniczego.

Nie nastąpi zmiana krajobrazu ani ukształtowania powierzchni ziemi w otoczeniu

graniczącym z inwestycją.



97

Wpływ na zdrowie ludzi w środowisku pracy i warunki sanitarne

Do dyspozycji pracowników stacji będą pomieszczenia socjalne. Na stanowiskach pracy

nie będą występować drgania. W zakładzie nie będzie emitowane promieniowanie optyczne i nie

wystąpią pola magnetyczne szkodliwe dla zdrowia ludzi.

Powstające podczas prowadzonych prac odpady oraz sposób gospodarowania nimi na

stanowiskach pracy nie będzie miał ujemnego wpływu na zdrowie pracowników.

Należy stwierdzić, że na terenie stacji demontażu pojazdów na stanowiskach pracy, po

zrealizowaniu inwestycji, panowały będą warunki nie zagrażające zdrowiu ludzi i dotrzymane

zostaną określone przepisami warunki bezpieczeństwa i higieny pracy.

7.2.7 Oddziaływanie na krajobraz

Dla omawianej inwestycji nie dojdzie do zmiany krajobrazu z uwagi na wykorzystanie

istniejącej infrastruktury, do zmian jakie wystapią zaliczyć należy czasowe składowanie na

hałdach zebranych mas ziemnych (urobku), pojawienie się wiat magazynowych oraz

składowanych pojazdów na magazynach zewnętrznych. W związku z powyższym realizacja

zamierzenia nie wpłynie znacząco na krajobraz omawianego obszaru.

Zagospodarowanie omawianej działki będzie zgodne ze szczegółowymi zapisami

przedstawionymi w decyzji o warunkach zabudowy.

7.2.8 Oddziaływanie na dobra materialne, zabytki i krajobraz kulturowy

Realizacja i funkcjonowanie planowanego przedsięwzięcia nie będzie powodować

niekorzystnych oddziaływań na dobra materialne i dziedzictwo kultury, gdyż na analizowanym

terenie nie występują stanowiska archeologiczne oraz inne obiekty lub obszary będące w sferze

zainteresowań konserwatora zabytków.

7.2.9 Oddziaływanie w sytuacjach awaryjnych

Nadzwyczajne zagrożenie środowiska (NZŚ) obejmuje awarie, katastrofy, klęski

żywiołowe, których czas i miejsce trudno jest jednoznacznie określić z wyprzedzeniem, a które

mogą mieć bezpośrednie lub pośrednie skutki katastrofy dla ludzi i środowiska. Przy



98

rozpatrywaniu NZŚ należy brać pod uwagę zarówno czynnik związany z obiektem, jak i czynnik

„ludzki”, odpowiedzialny za poprawną eksploatację obiektu.

Do sytuacji prawdopodobnej NZŚ w przypadku stacji zaliczyć można:

pożar

uszkodzenia mechaniczne

wycieki paliw

katastrofy samochodowe.

Możliwość pożaru może być spowodowana złośliwą działalnością ludzką lub

niedopatrzeniem ludzkim.

Na wypadek wystąpienia warunków pracy odbiegających od normalnych zostaną

opracowane instrukcje postępowania:

instrukcja ppoż.

instrukcje bhp.

Nie przewiduje się funkcjonowania stacji demontażu pojazdów w warunkach

odbiegających od normalnych, a jeżeli wystąpią krótkotrwałe zakłócenia, nie będą one miały

wpływu na zwiększenie emisji do środowiska.

Obowiązki w zakresie prawidłowej eksploatacji urządzeń i instalacji spoczywają na

prowadzącym instalację.

Do zadań prowadzącego instalację należy m. in. sprawne kierowanie, należyta dbałość o

stan techniczny, przeprowadzanie kontroli technicznych i serwisowania zgodnie z książkami

obsługi sprzętu, maszyn i urządzeń.

W związku z powyższym wystąpienie awarii jest mocno ograniczone, a jeżeli wystąpi to

właściciel będzie przygotowany do jej usunięcia, minimalizując jednocześnie jej wpływ na

środowisko.

7.2.10 Wzajemne oddziaływanie między w/w elementami

Z przedstawionych analiz i obliczeń wynika, że planowana inwestycja – po spełnieniu

zaleceń minimalizujących oddziaływanie przedsięwzięcia na środowisko – nie będzie negatywnie

wpływała na ludzi, zwierzęta, rośliny, powierzchnie ziemi, wodę, powietrze, klimat akustyczny,

dobra kultury i krajobraz. W związku tym nie wystąpi wzajemne negatywne oddziaływanie

pomiędzy tymi elementami.



99

Przy określeniu negatywnych oddziaływań istotne jest uwzględnienie wzajemnych

powiązań poszczególnych elementów środowiska oraz oddziaływań pośrednich wynikających z

tych powiązań. Elementy środowiska tworzą: środowiska przyrodnicze (ekosystemy), środowiska

stworzone przez człowieka (z czym mamy do czynienia w omawianym przypadku) oraz środo-

wiska społeczno-kulturowe. Oddziaływania na środowisko mogą również obejmować efekty sku-

mulowane, związane z degradacją kilku elementów środowiska. Następstwem oddziaływań

bezpośrednich na wybrany element środowiska mogą być także skutki wtórne w odniesieniu do

jego innych elementów, występujące często w późniejszym okresie niż oddziaływania bezpośred-

nie.

W tabeli poniżej zostały przedstawione najbardziej charakterystyczne dla danej inwestycji

elementy środowiska i powiązanie pomiędzy bezpośrednimi oddziaływaniami i skutkami

wtórnymi oddziaływań.

Tabela 8 Wzajemne powiązania oddziaływań na elementy środowiska.

Elementy środowiska i oddziaływania

bezpośrednie

Wzajemne powiązania oddziaływań i oddziaływania

pośrednie w odniesieniu do innych elementów

1 2

powietrze i klimat

emisja spalin, zapylenie i imisja

zanieczyszczeń

Opadające ze spalin samochodowych pyły

zanieczyszczają powierzchnie ziemi, gleby i wody

gruntowe (w przypadku braku warstwy ochronnej dla

wód gruntowych) – nie istotne w przypadku omawianej

inwestycji

Na mikroklimat wpływa zajęcie powierzchni ziemi i jej

pokrycie (obiekty kubaturowe, drogi, parkingi)

Zanieczyszczenia powietrza wpływają na rośliny,

zwierzęta i ludzi.

Powierzchnia ziemi łącznie z glebą

zmiany: struktura gruntu, składu

biologicznego i chemicznego, utrata

gleb, odkłady

Na zanieczyszczenia gleby wpływają zanieczyszczenia

powietrza (np. metale ciężkie) i powierzchni ziemi. Pokrycie powierzchni terenu i zmiany właściwości filtracyjnych gruntu wpływają na wody gruntowe oraz na mikroklimat. Wpływ na gleby i pokrycie powierzchni ziemi na wilgotność i poziom wód gruntowych.

Zmiany struktury gleby oraz jej składu chemicznego

wpływają na rośliny i zwierzęta.

Pokrycie powierzchni ziemi, przemieszczenie mas

ziemnych, skarpy wykopów wpływają na krajobraz.

Wody powierzchniowe i podziemne

zanieczyszczenia wód, zmiana

Zmiany poziomu wód gruntowych (wykopy, nasypy) i wilgotności wpływają na glebę.

Na wody gruntowe wpływają zmiany powierzchni



100

stosunków wodnych ziemi, jej pokrycie i własności filtracyjne gruntu.

Poziom wód gruntowych i stosunki wodne wpływają na

zmiany w krajobrazie.

Rośliny, zwierzęta i ludzie

zagrożenie dla niektórych gatunków,

zmiany przestrzeni życiowej i

ekosystemów

Na jakość życia roślin, zwierząt i ludzi ma wpływ stan

czystości powietrza, zanieczyszczenia gleby i pokrycie

powierzchni ziemi (rośliny i zwierzęta).

Na świat roślinny i zwierzęcy ma wpływ zmiana

powierzchni życiowej i powiązana z tym zmiana

krajobrazu.

Na ludzi i zwierzęta ma znaczny wpływ hałas.

Klimat akustyczny

hałas - emisja Hałas wpływa na zwierzęta i na walory rekreacyjne

otoczenia (ludzie).

Hałas ma wpływ na zagospodarowanie przestrzenne.

Na krajobraz mają wpływ ewentualne urządzenia

redukujące jego poziom (ekrany akustyczne).

krajobraz

wpływ na walory widokowe i estetykę Na krajobraz wpływają zmiany stosunków wodnych,

związane m.in. z pokryciem terenu.

Na krajobraz wpływa nowe zagospodarowanie terenu w

tym również ewentualne ekrany akustyczne eliminujące

hałas. Likwidacja szaty roślinnej i fauny wpływa na

zmianę krajobrazu.

Jak widać z powyższej analizy wszystkie elementy środowiska istnieją wspólnie i nie ma

inwestycji, która by nie powodowała oddziaływań na nie w sposób bezpośredni lub pośredni.

Kwestią zasadniczą jest jedynie taki wybór rozwiązań projektowych, aby uciążliwości inwestycji,

a tym samym ingerencja w środowisko, były jak najmniejsze.

Omówiona w raporcie technologia, rozwiązania projektowe, organizacyjne spowodują, że

wzajemne oddziaływania między elementami, o których mowa w art. 66, lit. a-d ustawy ooś nie

spowodują zagrożenia dla środowiska.

W poszczególnych rozdziałach raport zawiera uzasadnienie proponowanego przez

wnioskodawcę wariantu, ze wskazaniem jego oddziaływania na środowisko, w szczególności

również wzajemnych oddziaływań między elementami o których mowa w lit. a-d.

7.2.11 Możliwość wystąpienia oddziaływania skumulowanego

W bliskim sąsiedztwie projektowanej stacji demontażu pojazdów istnieją: hurtownia

materiałów budowlanych, skład opału, pasz, wulkanizacja. W niewielkiej odległości od działki

przebiega linia kolejowa. Nieruchomość zlokalizowana jest w niedalekiej odleglosci od drogi

woejwódzkiej nr 211. Omawiana stacja demontażu pojazdów jest przedsięwzięciem o małej



101

uciążliwości, jeśli wziąć pod uwagę już istniejące inwestycje i ruch samochodowy po drodze

wojewódzkiej nr 211. Oddziaływanie na klimat akustyczny w przypadku omawianej stacji

demontażu pojazdów to przede wszystkim ruch samochodowy po terenie stacji, które należy

uznać, że będzie się zawierało w tle już istniejącego hałasu. Prognozowane stężenia emitowanych

zanieczyszczeń do powietrza również będą znikome.

7.3 Etap likwidacji

Likwidacja przedsięwzięcia może być prognozowana jako przebudowa lub modernizacja

planowanych do wybudowania obiektów z ewentualną, częściową ich likwidacją lub jako

całkowita likwidacja planowanych obiektów. Jednocześnie nastąpiłaby modyfikacja krajobrazu, a

w przypadku likwidacji obiektu jego „naturalizacja”. Teren winien być zrekultywowany w

kierunku nieużytku.

W wyniku tych działań nastąpiłyby istotne przekształcenia w zakresie:

powierzchni ziemi w wyniku ingerencji sprzętu budowlanego;

wód powierzchniowych i gruntowych w wyniku ewentualnego przenikania

zanieczyszczeń na terenie prac rozbiórkowych do podłoża.

Likwidacja stacji demontażu pojazdów spowoduje powstanie znacznej ilości odpadów

wymagających usunięcia z terenu jego lokalizacji. Powstałe odpady należy utylizować zgodnie z

ustawą o odpadach. Usuwane odpady będą typowymi materiałami rozbiórkowymi, w większości

kwalifikującymi się do wykorzystania w celach gospodarczych (gruz betonowy, materiały

ceramiczne, złom metali, szkło, drewno, itp.).

Podczas likwidacji przedsięwzięcia nie przewiduje się możliwości powstawania istotnych

zagrożeń dla środowiska i zdrowia ludzi związanych z usuwaniem i zagospodarowaniem

odpadów poza uciążliwościami wynikającymi z konieczności przemieszczenia znacznej ilości

materiałów rozbiórkowych.

Zakończenie eksploatacji zostanie przeprowadzone zgodnie z zasadami określonymi w

przepisach Ustawy Prawo budowlane, Ustawy Prawo ochrony środowiska, Ustawy o odpadach,

lub w przepisach, które będą obowiązywać w dniu zakończenia eksploatacji zakładu. Ewentualna

likwidacja zakładu będzie wymagała wykonania odpowiedniego projektu likwidacji oraz

uzyskania zgody organu administracji architektoniczno – budowlanej.



102

8. OPIS METOD PROGNOZOWANIA ZASTOSOWANYCH PRZEZ

WNIOSKODAWCĘ ORAZ OPIS PRZEWIDYWANYCH ZNACZĄCYCH

ODDZIAŁYWAŃ PLANOWANEGO PRZEDSIĘWZIĘCIA NA ŚRODOWISKO

OBEJMUJĄCY BEZPOŚREDNIE, POŚREDNIE, WTÓRNE, SKUMULOWANE,

KRÓTKO-, ŚREDNIO- I DŁUGOTERMINOWE, STAŁE I CHWILOWE

ODDZIAŁYWANIE NA ŚRODOWISKO WYNIKAJĄCE Z:

8.1 Istnienia przedsięwzięcia

Podstawą prognozowania jest przeprowadzenie analizy badanej rzeczywistości,

stwierdzenie aktualnego stanu zjawisk, współzależności, sprzężeń zwrotnych, kierunków i

oddziaływania czynników wewnętrznych oraz istniejących rezerw i ograniczeń. Techniki

prognozowania różnią się między sobą liczbą rozpatrywanych zmiennych oraz horyzontem

czasowym. Zastosowana, w niniejszym przypadku metoda prognozowania opiera się na

możliwościach ludzkiego umysłu, skojarzeniach, swobodnej wymianie poglądów, obserwacji

rynku oraz przewidywania zjawisk na podstawie związków przyczynowo – skutkowych.

Jak wykazano w rozdziale 7 niniejszego opracowania, na żadnym etapie realizacji

przedsięwzięcia polegającego na budowie stacji demontażu pojazdów, wraz z niezbędną

infrastrukturą na działce nr 105/6 w Kartuzach, negatywny wpływ zamierzenia na środowisko nie

wystąpi.

Do znaczących oddziaływań planowanego przedsięwzięcia na środowisko będą należeć:

na etapie budowy:

oddziaływanie na powierzchnię ziemi i glebę oraz produkcja odpadów

na etapie eksploatacji:

oddziaływanie na atmosferę i wpływ na klimat akustyczny, ale na poziomie

mieszczącym się w obowiązujących normach

powstawanie ścieków socjalno – bytowych

powstanie ścieków technologicznych

powstawanie ścieków deszczowych

produkcja odpadów, w tym niebezpiecznych.



103

Etap budowy:

Oddziaływanie na powierzchnię ziemi na etapie budowy obiektu jest nieuniknione ze

względu na samą istotę procesu inwestycyjnego.

W trakcie budowy zlikwidowana zostanie pokrywa glebowa (przebudowie ulegną place,

drogi wewnętrzne, parkingi, budynek stacji demontażu pojazdów). Pokrywę glebową w

analizowanej inwestycji Wykonawca zagospodaruje we własnym zakresie, najprawdopodobniej

ze względu na ilość – ok. 500 m3, zostanie ona wywieziona do unieszkodliwienia.

Powstaną również odpady charakterystyczne dla procesu inwestycyjnego. Prawidłowe ich

zagospodarowanie zagwarantuje chwilowe i odwracalne oddziaływanie na środowisko. Podobnie

w przypadku występowania emisji substancji do powietrza z maszyn i urządzeń obsługujących

plac budowy oraz hałasu związanego z ich pracą – oddziaływanie na środowisko będzie

bezpośrednie, krótkotrwałe i chwilowe, w zasadzie odwracalne.

Etap eksploatacji:

Na tym etapie oddziaływanie na środowisko będzie miała emisja zanieczyszczeń do

atmosfery, hałas oraz wytwarzanie odpadów, ścieków.

Emisja zanieczyszczeń do powietrza związana będzie z procesem spalania paliw w

silnikach pojazdów poruszających się po terenie stacji, oraz z funkcjonowaniem kotłowni.

Dla wszystkich substancji zanieczyszczających dopuszczalne stężenia będą dotrzymane

dla założeń przyjętych w opracowaniu. Oddziaływania w zakresie emisji substancji do atmosfery

będzie oddziaływaniem mało znaczącym w kształtowaniu ogólnego klimatu aerosanitarnego.

Jednocześnie będzie to oddziaływanie bezpośrednie, stałe, trwające tyle, co eksploatacja obiektu.

W generalnej ocenie funkcjonowanie stacji demontażu pojazdów nie będzie źródłem uciążliwości

akustycznej w otaczającym analizowany obiekt środowisku. Źródłami hałasu będzie głównie

komunikacja samochodowa, rozładunek, załadunek przedmiotów działalności zakładu, jak

również budynek stacji. Hałas stanowić będzie mało znaczące oddziaływanie instalacji, o

charakterze bezpośrednim, stałym i trwającym tyle co eksploatacja stacji.

Ścieki technologiczne (po podczyszczeniu) oraz bytowe odprowadzane będą do zbiornika

bezodpływowego.



104

Ścieki deszczowe ujęte w system kanalizacji deszczowej odprowadzane zostaną poprzez

urządzenia oczyszczające kanalizacji deszczowej na terenie działki Inwestora.

Odpady komunalne z planowanego obiektu oraz odpady z działalności stacji demontażu

pojazdów, w tym niebezpieczne, odbierane będą przez wyspecjalizowane, posiadające koncesje

przedsiębiorstwa.

Z przeprowadzonej analizy wynika, że wszelkie oddziaływania na etapie eksploatacji

zakładu, będą miał charakter bezpośredni, stały i trwający tyle co eksploatacja stacji demontażu

pojazdów.

Etap likwidacji:

Na etapie likwidacji przedsięwzięcia, w zależności od jej wariantu może w szczególności

nastąpić przebudowa lub modernizacja obiektu, z ewentualną, częściową jego likwidacją lub jako

całkowita likwidacja. Jednocześnie nastąpiłaby modyfikacja krajobrazu, a w przypadku

likwidacji obiektu jego „naturalizacja”.

W wyniku tych działań nastąpiłyby istotne przekształcenia w zakresie:

powierzchni ziemi w wyniku ingerencji sprzętu budowlanego;

wód powierzchniowych i gruntowych w wyniku ewentualnego przenikania

zanieczyszczeń na terenie prac rozbiórkowych do podłoża.

Likwidacja stacji spowoduje powstanie znacznej ilości odpadów wymagających usunięcia

z terenu jej lokalizacji. Powstałe odpady należy utylizować zgodnie z ustawą o odpadach.

Usuwane odpady będą typowymi materiałami rozbiórkowymi, w większości kwalifikującymi się

do wykorzystania (gruz betonowy, materiały ceramiczne, złom metali, szkło, drewno, itp.).

Sam proces likwidacji będzie wywierał skutki bezpośrednie, chwilowe, odwracalne dla

środowiska.

8.2 Wykorzystania zasobów środowiska

Na etapie realizacji ilość i rodzaj surowców potrzebnych do realizacji inwestycji będzie

niewielka. Będą to: kruszywo, cement i żwir do produkcji betonu, stal, gips, woda oraz produkty

ropopochodne jak benzyna i olej napędowy zużywane w urządzeniach i maszynach



105

budowlanych. Na etapie eksploatacji będą zużywane takie surowce jak energia elektryczna, olej

napędowy, węgiel oraz woda.

8.3 Emisji

Planowane przedsięwzięcie będzie powodować:

powstawanie ścieków socjalno – bytowych, oraz technologicznych, które zostaną

odprowadzone na gminną oczyszczalnię ścieków

powstawanie odpadów stałych komunalnych, które będą wywożone na składowisko

odpadów

powstawanie odpadów, w tym niebezpiecznych, które będą odbierane przez

wyspecjalizowane firmy

emisję zanieczyszczeń do atmosfery

emisję hałasu.

Dzięki zastosowaniu proekologicznych rozwiązań technicznych i organizacyjnych,

przedsięwzięcie nie będzie powodować zanieczyszczenia środowiska przekraczającego normy

określone przepisami prawa.

Omawiana stacja demontażu pojazdów nie jest zaliczana do kategorii instalacji o

zwiększonym ryzyku wystąpienia awarii. Na stacji nie będą stosowane niebezpieczne substancje

chemiczne szkodliwe dla środowiska i zdrowia ludzi w myśl ustawy Prawo ochrony środowiska.

W tego typu instalacjach nie przewiduje się zdarzeń losowych mogących prowadzić do

szczególnego zagrożenia dla środowiska lub katastrofy. W celu wyeliminowania wystąpienia

zagrożenia pożarowego projekt architektoniczno – budowlany należy uzgodnić z rzeczoznawcą

do spraw p.poż., a także należy opracować instrukcję przeciwpożarową. W celu ochrony wód

podziemnych przed zanieczyszczeniem na instalacji zostaną zainstalowane separatory i

studzienki osadnikowe. Również zastosowanie nawierzchni szczelnej na terenie stacji nie będzie

powodować przecieków zanieczyszczeń do wód gruntowych.

Podstawową metodą prognozowania przyjętą dla niniejszego opracowania jest metoda

porównawcza (porównanie i odwzorowanie projektowanych rozwiązań z rozwiązaniami już

istniejących stacji demontażu pojazdów). Omawiane przedsięwzięcie jest zbyt małe, aby tworzyć

dla niego odrębny model sytuacyjny czy też stosować macierze, metody sieciowe lub



106

wskaźnikowe. W danym przypadku zastosowano też częściowo metodę tzw. list kontrolnych

(pytań kontrolnych) na podstawie których wyodrębniono poszczególne oddziaływania. Listy

kontrolne uwzględniają problemy, które powinny zostać przeanalizowane w ramach

wykonywanego opracowania. Ich zakres jest zależny od cech charakterystycznych oddziaływań

oraz od zasięgu i prawdopodobieństwa wystąpienia.

Oddziaływania na omówione wcześniej, wyodrębnione elementy środowiska określono

zgodnie z obowiązującymi przepisami prawnymi z uwzględnieniem zakresu działalności i

związanych z tym charakterystycznym rodzajem zanieczyszczeń.

Jako kryteria uciążliwości przyjęto:

- istniejące uregulowania prawne dot. m.in. zasad i warunków odprowadzenia ścieków do

komunalnych urządzeń zbiorczych, emisji zanieczyszczeń do powietrza, emisji hałasu itp.,

- dane o uciążliwości bądź toksyczności poszczególnych rodzajów zanieczyszczeń w

odniesieniu do aktualnych bądź przewidywanych rodzajów korzystania ze środowiska

opracowanych przez agencje ochrony środowiska oraz na podstawie analogicznych istniejących

obiektów.

Charakterystykę potencjalnych oddziaływań w odniesieniu do okresu realizacji,

eksploatacji i likwidacji planowanego przedsięwzięcia, przedstawia poniższa tabela. W

przypadku likwidacji, oddziaływania będą porównywalne do fazy realizacji stacji demontażu

pojazdów.

Do oceny oddziaływania przyjęto następujące oznaczenia:

- pomijalnie małe oddziaływanie

x niewielkie oddziaływanie

xx średnie oddziaływanie

xxx oddziaływanie istotne

Tabela 9 Ocena oddziaływania przedsięwzięcia.

L.p.

Element

Oddziaływanie

bezpo-

średnie

pośrednie wtórne skumulo-

wane

krótkote-

rminowe

środnioter-

minowe

długoter-

minowe

stałe chwilo-

we

Oddziaływanie na: FAZA REALIZACJI / LIKWIDACJI 1 Ludzi - x - - - - - - x 2 Zwierzęta i rośliny x x - - x - - - -



107

3 Powierzchnię ziemi xx - - - - - xx xx - 4 Wody podziemne - - - - - - - - - 5 Powietrze x - - - x - - - - 6 Klimat akustyczny xx xx - - xx - - - - 7 Klimat - - - - - - - - - 8 Dobra materialne

i dobra kultury

- - - - - - - - -

9 Krajobraz x - - - - x - - -

Oddziaływanie na: FAZA EKSPLOATACJI 10 Ludzi - - - - - - - - - 11 Zwierzęta i rośliny - - - - - - - - - 12 Powierzchnię ziemi x - - - - - - x - 13 Wody podziemne - - - - - - - - - 14 Powietrze x x - - - - x - - 15 Klimat akustyczny x x - - - - x - - 16 Klimat - - - - - - - - - 17 Dobra materialne

i dobra kultury

- - - - - - - - -

18 Krajobraz x - - - - - - x -

EMISJE 19 Emisja substancji do

powietrza

x x - - - - x - -

20 Hałas x x - - - - x - 21 Odpady

technologiczne

- - - - - - x - -

22 Ścieki

technologiczne

- x - - - - x - -

Oddziaływanie planowanego przedsięwzięcia na wszystkie komponenty środowiska

naturalnego, tj. czystość powietrza, klimat akustyczny, wody podziemne, glebę przy

zastosowaniu opisanych rozwiązań technicznych i organizacyjnych będzie niższe od ustalonych

przepisami standardów jakości środowiska poza terenem zakładu, a korzyści wynikające z jego

uruchomienia przewyższą ewentualny wpływ przedsięwzięcia na środowisko.

Środki minimalizujące negatywne oddziaływanie planowanej inwestycji, które

zostaną zastosowane na etapie realizacji i eksploatacji przedsięwzięcia zostały omówione w

poszczególnych punktach raportu.

9. OPIS PRZEWIDYWANYCH DZIAŁAŃ MAJĄCYCH NA CELU ZAPOBIEGANIE,

OGRANICZANIE LUB KOMPENSACJĘ PRZYRODNICZĄ NEGATYWNYCH

ODDZIAŁYWAŃ NA ŚRODOWISKO, W SZCZEGÓLNOŚCI NA CELE I

PRZEDMIOT OCHRONY OBSZARU NATURA 2000 ORAZ INTEGRALNOŚĆ

TEGO OBSZARU



108

Przez kompensowanie szkodliwych oddziaływań na środowisko rozumie się zespół działań

obejmujących w szczególności roboty budowlane, roboty ziemne, rekultywację gleby, zalesianie,

zadrzewianie lub tworzenie skupień roślinności, prowadzących do przywrócenia równowagi

przyrodniczej na danym terenie, wyrównania szkód dokonanych w środowisku przez realizację

przedsięwzięcia i zachowanie walorów krajobrazowych (art. 3 pkt 8 ustawy Prawo ochrony

środowiska). Należy jednak zwrócić uwagę, że już z samej definicji działania te mają na celu

ochronę środowiska nieprzetworzonego przez człowieka o krajobrazie naturalnym. W

omawianym terenie każda budowa nowych obiektów wprowadzi zmiany.

Łagodzenie wpływów inwestycji na środowisko może odbywać się poprzez:

unikanie wpływów (rezygnacja z wykonania obiektu lub jego części),

zmniejszenie (lub eliminacja) wpływów (ich stopnia lub wielkości) przez zmiany

projektowe (zmniejszenie skali, zmiana lokalizacji, konstrukcji, technologii, formy,

kolorystyki itp.), zmiany etapowania i funkcjonowania oraz utrzymanie obiektów w

dobrym stanie technicznym

rehabilitację i odnowę zniszczonego (zakłóconego) środowiska,

kompensowanie strat poprzez przemieszczenie chronionych zasobów lub dostarczanie

substytutu zniszczonych zasobów (np. zmiana charakteru krajobrazu na

antropogeniczny o wysokich walorach wizualnych).

W omawianym przypadku wariant realizacji przedsięwzięcia został już określony i nie

racjonalne jest zmniejszenie skali lub zmiana lokalizacji przedsięwzięcia. Właściwie prowadzona

gospodarka odpadami pozwoli na zminimalizowanie oddziaływania inwestycji na środowisko w

tym zakresie. Urządzenia, które są stałym źródłem hałasu w tego typu działalności będą miały

odpowiednie certyfikaty. Wobec powyższego nie powinno być ponadnormatywnych uciążliwości

dla środowiska. W projekcie należy zaproponować do wykorzystania nowoczesne niepalne

materiały budowlane o nieznacznym wpływie na środowisko (m.in. tzw. ekologiczne farby i

lakiery). Przyjęte zasady zabezpieczenia p.poż. ograniczają do minimum możliwość wystąpienia

tego zjawiska.

Na terenie stacji demontażu pojazdów zostaną zastosowane rozwiązania ograniczające

skalę potencjalnych zagrożeń do minimum. W tym celu przewidziano następujące działania:

1. w zakresie ochrony atmosfery:



109

ogrzewanie pomieszczeń i wytwarzanie ciepłej wody za pomocą niskoemisyjnych

źródeł,

2. w zakresie ochrony przed hałasem:

stosowanie tzw. biernej ochrony przed hałasem poprzez ograniczenie czasu pracy

najhałaśliwszych urządzeń w ciągu doby, z wykluczeniem godzin np. wieczornych i

nocnych;

ścisłe przestrzeganie warunków eksploatacji urządzeń stosowanych w procesach

technologicznych,

wycofywanie z eksploatacji urządzeń przestarzałych lub wyeksploatowanych,

wprowadzenie naturalnego ekranu akustycznego w postaci nasadzeń zieleni

izolacyjnej, zgodnie z koncepcją zagospodarowania terenu, co zmniejszy

bezpośrednie oddziaływanie hałasu na otoczenie.

3. W zakresie gospodarki wodno – ściekowej:

korzystanie z wody podziemnej z istniejącego wodociągu gminnego na warunkach

określonych przez gestora sieci,

odprowadzanie ścieków do zbiornika bezodpływowego poprzez studzienkę

osadnikową i separator substancji ropopochodnych,

zagospodarowywanie wód opadowych: a) wody opadowe z sektora

magazynowania pojazdów wycofanych z użytkowania będą wchodziły w skład

ścieków przemysłowych, odprowadzanych po podczyszczeniu w separatorze jak

wyżej, b) wody opadowe z powierzchni utwardzonych (oprócz sektora

magazynowania pojazdów) po podczyszczeniu w piaskowniku i separatorze

ropopochodnych, zostaną odprowadzone do gruntu na terenie działki c) wody

opadowe pochodzące z dachów obiektów przemysłowych umownie nazywane są

czystymi i nie wymagają podczyszczenia. Będą one odprowadzane do gruntu na

terenie działki Inwestora.

4. W zakresie gospodarki odpadami:

segregacja odpadów na etapie ich powstawania,

gromadzenie i czasowe magazynowanie odpadów selektywnie w miejscach do

tego przeznaczonych i oznakowanych (specjalne kontenery, pojemniki, magazyn)



110

przechowywanie i magazynowanie odpadów niebezpiecznych w miejscach

zabezpieczonych od bezpośredniego wpływu warunków atmosferycznych i

dostępu osób postronnych i zwierząt (w magazynie, na podłożu utwardzonym, na

szczelnej posadzce)

odpowiednie oznakowanie i szczelność pojemników do przechowywania odpadów

niebezpiecznych

systematyczne przekazywanie wszystkich odpadów wyłącznie uprawnionym

odbiorcom, legitymującym się aktualnym zezwoleniem na dalsze

zagospodarowanie odpadów (transport, utylizację, odzysk)

5. W zakresie ochrony krajobrazu:

nie przewiduje się wprowadzenia zmian w krajobrazie.

6. W zakresie gospodarki energią:

korzystanie z energii elektrycznej wg warunków Koncernu Energetycznego

ENERGA S.A.

7. W zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy:

należyta dbałość o to, aby wszystkie materiały i urządzenia użyte do wykonania

obiektu posiadały odpowiednie certyfikaty,

utrzymywanie urządzeń, w tym środków transportu w dobrym stanie technicznym,

wycofywanie z eksploatacji urządzeń przestarzałych lub wyeksploatowanych,

przestrzeganie ściśle warunków eksploatacyjnych urządzeń podanych przez

producenta,

opracowanie i wdrożenie wewnętrznych instrukcji eksploatacji urządzeń.

Przy tak dobranych rozwiązaniach technicznych i organizacyjnych negatywny wpływ

inwestycji na środowisko powinien zostać ograniczony do minimum.

Ze względu na wykazany brak wpływu przedsięwzięcia na obszar Natura 2000, nie

zachodzi potrzeba opisywania działań mających na celu kompensację przyrodniczą.



111

10. PORÓWNANIE PROPONOWANEJ TECHNOLOGII Z TECHNOLOGIĄ

SPEŁNIAJĄCĄ WYMAGANIA, O KTÓRYCH MOWA W ART. 143 USTAWY Z

DNIA 27 KWIETNIA 2001 r. – PRAWO OCHRONY ŚRODOWISKA

Zastosowana w nowoprojektowanej stacji demontażu pojazdów technologia spełniać

powinna wymagania, przy określaniu których uwzględniono wymogi określone w art. 143

ustawy Prawo ochrony środowiska, a w szczególności:

stosowanie substancji o małym potencjale zagrożeń

Technologia inwestycji nie wymaga stosowania substancji klasyfikowanych jako

niebezpieczne, których znajdowanie się w zakładzie decyduje o zaliczeniu go do zakładu o

zwiększonym ryzyku albo zakładu o dużym ryzyku wystąpienia poważnej awarii przemysłowej.

efektywne wytwarzanie oraz wykorzystanie energii

Planowana instalacja nie będzie wytwarzać energii a przewidziana do zastosowania

technologia jest możliwie energooszczędna. Ograniczenie zużycia energii elektrycznej

niezbędnej do zasilania urządzeń technicznych jest możliwe tylko w pewnych granicach,

określonych wymogami technologicznymi i sprawnością techniczną urządzeń. Przewiduje się

zastosowanie urządzeń o możliwie niskim zużyciu energii elektrycznej lub stosowanie

odpowiednich zamienników.

zapewnienie racjonalnego zużycia wody i innych surowców oraz materiałów i paliw

Zużycie wody czerpanej z gminnej sieci wodociągowej ograniczone zostanie do

niezbędnego minimum, wynikającego głównie z potrzeb technologicznych (mycie pomieszczeń)

i socjalno-bytowych.

stosowanie technologii bezodpadowych i małoodpadowych oraz możliwość odzysku

powstających odpadów

Część odpadów będzie poddana odzyskowi, pozostałe będą przekazywane

przedsiębiorcom uprawnionym do ich dalszego zagospodarowania.

ograniczanie wielkości i zasięgu emisji energii i substancji do środowiska



112

Przeprowadzone szacowanie wielkości emisji substancji i hałasu do powietrza wskazuje,

że eksploatacja instalacji nie spowoduje przekraczania dopuszczalnych poziomów stężeń

zanieczyszczeń w powietrzu oraz dopuszczalnych poziomów hałasu.

Ograniczeniu oddziaływania zakładu na grunty i wody podziemne umożliwią utwardzone

i uszczelnione powierzchnie, drogi i place, a także zainstalowane separatory ropopochodnych.

wykorzystanie porównywalnych procesów i metod, które zostały skutecznie zastosowane w skali

przemysłowej oraz postęp naukowo-techniczny

Stosowana technologia w omawianej stacji demontażu pojazdów nie wymaga stosowania

skomplikowanych urządzeń technologicznych. Maszyny i urządzenia używane w technologii są

typowe dla tego typu branży. Na terenie projektowanej stacji planuje się zainstalowanie nowych

urządzeń technicznych, opartych o sprawdzone technologie.

11. WSKAZANIE, CZY DLA PRZEDSIĘWZIĘCIA KONIECZNE JEST

USTANOWIENIE OBSZARU OGRANICZONEGO UŻYTKOWANIA W

ROZUMIENIU PRZEPISÓW USTAWY Z DNIA 27 KWIETNIA 2001 r. – PRAWO

OCHRONY ŚRODOWISKA

Dla projektowanej inwestycji nie planuje się utworzenia obszaru ograniczonego

użytkowania, ponieważ przedsięwzięcie nie zalicza się do inwestycji, które mogą wymagać

ustanowienia obszaru ograniczonego użytkowania, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27

kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska.

W przypadku omawianej inwestycji wszystkie uciążliwości środowiskowe będą

utrzymywać się w granicach terenu działki Inwestora.

12. ANALIZA MOŻLIWYCH KONFLIKTÓW SPOŁECZNYCH ZWIĄZANYCH Z

PLANOWANYM PRZEDSIĘWZIĘCIEM

W związku z ryzykiem ekologicznym analizowanej inwestycji należy wyróżnić

następujące kategorie pojęć: „postrzegane ryzyko ekologiczne” oraz „akceptowane ryzyko



113

ekologiczne”. Operując ww. pojęciami konflikt społeczny na tle ekologicznym w lokalnej

społeczności związany z planowanym przedsięwzięciem można zinterpretować jako powstanie

takiej sytuacji, w której postrzegane przez mieszkańców ryzyko ekologiczne przedsięwzięcia w

ich środowisku lokalnym jest znacznie przekraczające możliwości jego akceptacji.

Projektowane przedsięwzięcie (pod względem uciążliwości) - nie ograniczy funkcji

terenów przyległych i nie ograniczy interesów osób trzecich. Planowana inwestycja nie będzie

ingerować w sposób zagospodarowania terenów sąsiednich oraz nie spowoduje uciążliwości w

korzystaniu z infrastruktury w rejonie inwestycji, co pozwala stwierdzić, że nie zostanie

naruszona ochrona interesów osób trzecich.

Celem wyjaśnienia powstałych wątpliwości ustawodawca przewidział udział

społeczeństwa w procedurze oceny oddziaływania na środowisko, którego elementem jest

możliwość zgłaszania uwag i wniosków przez strony postępowania.

Organem prowadzącym postępowanie jest Burmistrz Kartuz. Obowiązkiem organu

prowadzącego postępowanie jest rozpatrzenie zgłoszonych uwag i wniosków.

Planowane przedsięwzięcie ma ograniczony zakres przestrzenny, ogranicza się do działki

Inwestora. W związku z zastosowanymi rozwiązaniami proekologicznymi i prognozowanym

małym oddziaływaniem przedsięwzięcia na środowisko, nie przewiduje się wystąpienia konfliktu

społecznego. Ewentualne protesty przeciwko realizacji planowanej przedsięwzięcia, pozbawione

byłyby merytorycznych podstaw.

13. MONITOROWANIE ZMIAN W ŚRODOWISKU

Inwestor ma obowiązek uzyskania sektorowych pozwoleń na korzystanie ze środowiska,

zgodnie z obowiązującymi przepisami.

W ramach wymienionych postępowań, w uzyskanych decyzjach organów ochrony

środowiska, zostaną uwzględnione szczegółowe obowiązki monitoringu oddziaływania

przedsięwzięcia na środowisko.



114

Dla etapu budowy

Prowadzić dziennik budowy, zapisując wszystkie czynności i zdarzenia zgodnie z

obowiązującymi przepisami. Prowadzić ewidencję zastosowanych surowców, materiałów,

urządzeń, pobranej wody oraz wytworzonych odpadów i sposób gospodarowania nimi.

Dla eksploatacji

Należy prowadzić systematycznie rejestr spalanego paliwa w kotłowni i we własnych

samochodach dostawczych, wnosić opłaty za gospodarcze korzystanie ze środowiska oraz

prowadzić wykaz zawierający informacje o zakresie korzystanie ze środowiska zgodnie z

obowiązującymi regulacjami prawnymi. Prowadzone rejestry należy przekazywać do właściwego

marszałka województwa i wojewódzkiego inspektoratu ochrony środowiska.

Przedsiębiorca prowadzący stację demontażu pojazdów obowiązany jest osiągnąć

wymagany poziom odzysku (95%) i recyklingu (85%) masy pojazdów przyjętych do jego stacji

demontażu (art. 28 ust. 1 ustawy o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji), z tym, że w

okresie do dnia 31 grudnia 2014 r. poziomy odzysku i recyklingu, o których mowa w art. 28 ust.

1 u.r.p.w., wynoszą odpowiednio 85% i 80% (art. 60 u.r.p.w.).

Ilość odpadów poddanych odzyskowi lub recyklingowi ustala się wyłącznie na podstawie

ewidencji odpadów prowadzonej przez przedsiębiorcę prowadzącego stację demontażu (art. 28

ust. 6 u.r.p.w.). Sposób obliczania poziomów odzysku i recyklingu pojazdów wycofanych z

eksploatacji oraz rodzaje i wzory dokumentów potwierdzających odzysk i recykling określa

rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 14 października 2010 r. w sprawie obliczania

poziomów odzysku i recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz. U. Nr 202, poz. 1340).

Zgodnie z art. 30 ust. 1 u.r.p.w., przedsiębiorca prowadzący stację demontażu jest obowiązany do

sporządzenia rocznego sprawozdania zawierającego informacje, o których mowa w art. 75 ust. 2

pkt 1 i 4 u.r.p.w., na zasadach i w trybie określonych w tej ustawie. Jednakże, na podstawie art.

237 ust. 1 pkt 4 u.r.p.w., za lata 2012-2014 przedsiębiorca prowadzący stację demontażu jest

obowiązany do sporządzenia rocznego sprawozdania zawierającego informacje określone w art.

30 ust. 1 u.r.p.w w brzmieniu obowiązującym przed zmianą tego przepisu przez art. 213 pkt 5

ustawy o odpadach. Sprawozdanie to należy przekazać Narodowemu Funduszowi Ochrony

Środowiska i Gospodarki Wodnej oraz marszałkowi województwa w terminie do 15 marca

http://abc.online.wolterskluwer.pl/WKPLOnline/index.rpc#hiperlinkText.rpc?hiperlink=type=tresc:nro=Powszechny.384371:part=a28u1&full=1



http://abc.online.wolterskluwer.pl/WKPLOnline/index.rpc#hiperlinkText.rpc?hiperlink=type=tresc:nro=Powszechny.384371:part=a60&full=1



http://abc.online.wolterskluwer.pl/WKPLOnline/index.rpc#hiperlinkText.rpc?hiperlink=type=tresc:nro=Powszechny.878051&full=1


http://abc.online.wolterskluwer.pl/WKPLOnline/index.rpc#hiperlinkText.rpc?hiperlink=type=tresc:nro=Powszechny.1163443:part=a75u2p1&full=1







http://abc.online.wolterskluwer.pl/WKPLOnline/index.rpc#hiperlinkText.rpc?hiperlink=type=tresc:nro=Powszechny.1163443:part=a213p5&full=1



115

następnego roku (art. 30 ust. 2 u.r.p.w.) Dokumenty, na podstawie których sporządza się

sprawozdanie, powinny być przechowywane przez 5 lat (art. 30 ust. 3 u.r.p.w.). Wzór

sprawozdania według którego należy składać sprawozdanie za lata 2012-2014 został określony w

rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 10 listopada 2010 r. (Dz. U. Nr 225, poz. 1471).

Przedsiębiorca prowadzący stację demontażu jest obowiązany w terminie 14 dni złożyć

marszałkowi województwa właściwemu miejscowo do wydania pozwolenia zintegrowanego lub

innej decyzji w zakresie gospodarki odpadami wymaganej w związku z prowadzeniem stacji

demontażu zawiadomienie o zakończeniu działalności w zakresie demontażu pojazdów

wycofanych z eksploatacji lub o rozwiązaniu lub wygaśnięciu umowy z przedsiębiorcą

prowadzącym punkt zbierania pojazdów (art. 31 ust. 1 u.r.p.w.).

Wojewódzki inspektor ochrony środowiska co najmniej raz w roku kontroluje każdą

stację demontażu (art. 43 u.r.p.w.).

14. WSKAZANIE TRUDNOŚCI WYNIKAJĄCYCH Z NIEDOSTATKÓW TECHNIKI

LUB LUK WE WSPÓŁCZESNEJ WIEDZY, JAKIE NAPOTKANO,

OPRACOWUJĄC RAPORT

Wielkość oddziaływania planowanego przedsięwzięcia oszacowano na podstawie

prognozy opartej na obserwacjach, doświadczeniu i znajomości obszaru oraz danych i informacji

pozyskanych z materiałów źródłowych, w tym danych uzyskanych do Inwestora. Faktyczne

oddziaływanie inwestycji na środowisko będzie możliwe do określenia po oddaniu obiektu do

użytkowania oraz prowadzeniu monitoringu, o którym mowa w pkt 15. Jednak z praktyki oraz

znajomości zastosowanej technologii można stwierdzić, że nie będzie ono odbiegać od założeń

ujętych w niniejszym opracowaniu.

15. STRESZCZENIE RAPORTU

1. Przedmiotem niniejszego raportu jest ocena oddziaływania na środowisko zamierzenia

Inwestora, dotyczącego budowy stacji demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji na

działce nr 105/6, Kartuzy, gm. Kartuzy, pow. kartuski.



http://abc.online.wolterskluwer.pl/WKPLOnline/index.rpc#hiperlinkText.rpc?hiperlink=type=tresc:nro=Powszechny.884728&full=1


http://abc.online.wolterskluwer.pl/WKPLOnline/index.rpc#hiperlinkText.rpc?hiperlink=type=tresc:nro=Powszechny.384371:part=a43&full=1



116

2. Decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach w przypadku omawianego przedsięwzięcia jest

niezbędna do uzyskania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla

przedmiotowego przedsięwzięcia.

3. Dla omawianego terenu brak jest uchwalonego miejscowego planu zagospodarowania

przestrzennego.

4. Przedmiotem niniejszego raportu jest ocena oddziaływania na środowisko zamierzenia

Inwestora, dotyczącego inwestycji polegającej na budowie stacji demontażu pojazdów

zlokalizowanej na działce nr 105/6 w Kartuzach.

5. Stacja demontażu pojazdów prowadzona będzie zgodnie z wytycznymi zawartymi w Ustawie

z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz. U. 2005 nr

25 poz. 202).

6. Stacje demontażu w rozumieniu ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów

wycofanych z eksploatacji (Dz. U. Nr 25, poz. 202, z późn. zm.), zaliczane są do

przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko i wymagają

przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko.

7. Zakres opracowania obejmuje analizę wszystkich rodzajów potencjalnych oddziaływań i

uciążliwości inwestycji w fazie budowy, normalnej eksploatacji lub likwidacji, na tle

uwarunkowań środowiskowych, odniesionych do wymogów prawa.

8. Planowane przedsięwzięcie nie jest związane z zarządzaniem bądź ochroną obszaru NATURA

2000, ani też nie oddziałuje znacząco na tego typu obszary.

9. Wybrany przez Inwestora wariant realizacji przedsięwzięcia należy uznać na optymalny.

Planowana technologia oraz organizacja inwestycji, spełni minimalne wymogi dla tego typu

działalności, jest odpowiednio dobrana do skali działalności oraz możliwości ekonomiczno-

finansowych Inwestora.

10.Przeprowadzona analiza planowanych rozwiązań projektowych przedsięwzięcia pod kątem

jego uciążliwości dla środowiska naturalnego wykazała, że zasięg uciążliwości planowanego

przedsięwzięcia na każdym etapie (realizacji, eksploatacji i likwidacji) nie przekroczy granic



117

terenu zajętego pod inwestycję. Na obszarach przyległych nie będą przekroczone

dopuszczalne przepisami standardy jakości środowiska.

11.Aktualnie nieruchomość jest zabudowana - w północnej części nieruchomości znajduje się

budynek usługowy stanowiący hurtownię artykułów ogrodniczych, w którym zostanie

zlokalizowane biuro obsługi klienta Stacji Demontażu Pojazdów. Na pozostałej części działki

– centralnej znajduje się drugi budynek magazynowy, który podlegać będzie przekształceniu

w Stację Demontażu Pojazdów.

12.Emisje substancji do powietrza, pochodzących ze wszystkich źródeł emisji eksploatowanych

na terenie zakładu (źródeł energetycznych i niezorganizowanych), nie spowodują przekroczeń

dopuszczalnych przepisami standardów jakości powietrza i wartości odniesienia na terenie

będącym własnością Inwestora oraz poza granicami omawianej działki.

13.Emisja hałasu do środowiska związanego z eksploatacją zakładu nie przekroczy wartości

dopuszczalnych.

14.Zminimalizowane zostanie oddziaływanie przedsięwzięcia na powierzchnię ziemi oraz wody

podziemne, poprzez odprowadzanie ścieków technologicznych (po podczyszczeniu) i

socjalno-bytowych do zbiornika bezodpływowego oraz odprowadzanie wód opadowych po

podczyszczeniu do kanalizacji deszczowej. Ponadto właściwie prowadzona gospodarka

odpadami zapobiegnie niekontrolowanemu oddziaływaniu odpadów na te komponenty

środowiska.

15.Po uruchomieniu planowanej inwestycji należy prowadzić aktualizowaną co rok (w przypadku

odpadów na bieżąco) ewidencję ilości paliw, ilości pobranej wody, ilości ścieków czy

rodzajów i ilości powstających odpadów. Obowiązek określania rodzajów i wielkości

zanieczyszczeń wprowadzanych do środowiska pozwoli na stałe monitorowanie przez zakład

zmian, jakie zachodzą w tym zakresie. Podmiot korzystający ze środowiska obowiązany jest

do wyliczenia stosownych opłat wynikających z w/w ewidencji i wniesienia ich na rachunek

właściwego urzędu marszałkowskiego.



118

16.Wykonanie planowanego zadania inwestycyjnego z uwagi na zasięg oddziaływania nie

wpłynie negatywnie na warunki życia organizmów wodnych i lądowych, nie wpływie

negatywnie na świat roślinny.

17.Realizacja planowanego przedsięwzięcia nie wpłynie negatywnie także na pozostałe elementy

środowiska w tym zdrowie ludzi, zarówno w fazie budowy, eksploatacji i likwidacji.

18.Przedsięwzięcie w żadnej fazie (realizacji, eksploatacji, likwidacji), z uwagi na lokalny zasięg

oddziaływania oraz odległość od granic ustanowionych obszarów Natura 2000, nie będzie

miało wpływu na siedliska przyrodnicze ani obszary Natura 2000.

19.Rodzaj przedsięwzięcia oraz skutki planowanych oddziaływań na poszczególne komponenty

środowiska naturalnego, nie wymagają utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania.

20.Według przeprowadzonej analizy zagospodarowania terenów sąsiednich, realizacja

przedsięwzięcia nie powinna spowodować konfliktów społecznych na tle jego lokalizacji i

eksploatacji. Planowane przedsięwzięcie nie narusza uzasadnionych interesów osób trzecich.

21.Konflikty społeczne związane z realizacją inwestycji na omawianym terenie są mało

prawdopodobne, a jeśli wystąpią, to nie będą zasadne, jako że przedsięwzięcie nie wywrze

negatywnego wpływu na żadne komponenty środowiska naturalnego w analizowanym rejonie.

Oddziaływanie inwestycji nie będzie wykraczać poza teren, do którego Inwestor posiada tytuł

prawny.

22.W żadnej fazie przedsięwzięcie realizowane w wariancie wybranym przez Inwestora nie

stwarza ryzyka wystąpienia poważnej awarii. Operacje technologiczne prowadzone na terenie

stacji demontażu pojazdów, nie będą wymagały stosowania surowców i materiałów

klasyfikowanych jako substancje niebezpieczne.

23.Wnioskodawca nie zakłada innych wariantów przedsięwzięcia, odbiegających od założeń

inwestycyjnych, o których mowa w niniejszym opracowaniu.

24.W sąsiedztwie oraz w bezpośrednim zasięgu przewidywanego oddziaływania przedsięwzięcia

nie znajdują się udokumentowane obiekty objęte ochroną konserwatorską i stanowiska

archeologiczne.

25.Nie zakłada się transgranicznego oddziaływania przedsięwzięcia w trakcie jego realizacji,

eksploatacji oraz likwidacji.



119

26. Z uwagi na lokalny charakter inwestycji nie przewiduje się jakiegokolwiek

oddziaływania na warunki klimatyczne, zarówno w fazie budowy, jak również eksploatacji

instalacji.

27.W chwili obecnej założenia technologiczne i rozwiązania techniczne w projekcie nie

odbiegają od rozwiązań stosowanych w praktyce krajowej i światowej.

28. Powyższy raport powinien być wykorzystany przy wydaniu decyzji o środowiskowych

uwarunkowaniach.

Wobec powyższego nie ma przeciwwskazań do realizacji ocenianego zamierzenia

inwestycyjnego.

Każda znacząca zmiana założeń projektowych i technologicznych wymaga aktualizacji

raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko.

Podsumowując stwierdza się, że projektowana budowa stacji demontażu wraz z

niezbędną infrastrukturą na terenie działki nr 105/6 w m. Kartuzy, spełni wymagania stawiane

przez normy i wymogi ochrony środowiska.

Documents

RAPORT ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO BUDOWA …poczta.kartuzy.pl/bip/2015/rap_sdp_kartuzy.pdf · 5.5 Opis przewidywanych skutków dla środowiska w przypadku nie podejmowania przedsięwzięcia