Śri Śri Gandharwika-Giridhari Dźajatah! Śri Guru i ...nowavedanta.nama-hatta.pl/files/samadhi_we_wryndawan.pdf · Nawadwipie dham. Sakhi Kryszny, Lalita i Wiszaka, zostały Swarupą

Mahanidhi Swami

Śri Śri Gandharwika-Giridhari Dźajatah!Śri Guru i Gauranga Dźajate!

Samadhi Gaudija Wajsznawów

we Wryndawan

2

Tytuł oryginału: Samadhi in Vrndavan

Tłumaczenie: Madana Mohana Mohini DasiProjekt okładki: Ewa Michalska (Asikunda Dasi)Zdjęcia: Dariusz RusinKorekta: Dariusz Rusin (Diwja simha Das)DTP: Czesław Płoski (Ćamasa Muni Das)Redakcja: Parawara Das

© Copyright by Wydawnictwo Bhakti-WedantaISBN 83-60275-28-9

Wydanie I – Warszawa 2010/524 Gaurabda

Dystrybucja Wydawnictwo Bhakti-Wedanta ul. Zakręt 11, 05-500 Piaseczno kom. (0-601) 592 111 [email protected] www.bhakti-wedanta.pl

Czytelników zainteresowanych tematem książki zapraszamy do korespondencji lub odwiedzenia miejsc kultury wisznuickiej:• Świątynia Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kryszny

ul. Zakręt 11, Mysiadło k. Warszawy 05-500 Piaseczno, tel. (0-22) 750 77 97;• Świątynia Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kryszny

ul. Brodzka 157, 54-067 Wrocław, tel. (0-71) 354 38 02• Świątynia Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kryszny

Czarnów 21, 58-424 Pisarzowice k. Kamiennej Góry, tel. (0-75) 742 88 92

3

Samadhi Gaudija Wajsznawów we Wryndawan

Dedykacja . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 8Podziękowania . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 9Wprowadzenie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 9Inwokacja . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 15

Rozdział pierwszySamadhi… cel, definicja, filozofia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 17Cel samadhi . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 18

Rozdział drugiHistoria Samadhi . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 21

Rozdział trzeciRodzaje Samadhi . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 23Nama Samadhi . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 25Grantha Samadhi . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 25Różnice w oddziaływaniu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 26Prawo do samadhi . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 28

Rozdział czwartyLokalizacja Samadhi . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 29Sześć głównych obszarów samadhi . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 30 I. Radha-kunda samadhi . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 30 II. Samadhi Sthali Sanatany Goswamiego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 31 III. Samadhi Pitha Dźiwy Goswamiego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 31 IV. Gokulananda Mandir Samadhi Pitha . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 32 V. Samadhi wokół miejskiej Wryndawany . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 32 VI. Czosata (sześćdziesiąt cztery) Mahanta Samadhi Pitha . . . . . . . . . . 34Oryginalne Samadhi we Wryndawan . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 35Wołanie w wieku Kali . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 36Znaczenie odwiedzania miejsca sześćdziesięciu czterech samadhi . . . . . 36Samadhi wokół Wradźa Mandala . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 37

Rozdział piątyOdwiedzanie Samadhi . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 39Cmentarz . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 39

4


Mrytu Mahal . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 40Historie darśanów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 41Jak podchodzić do samadhi – połączenie w rozłące . . . . . . . . . . . . . . . . . . 42Modlitwy w samadhi . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 44Nastrój modlitwy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 46Autoryzowane modlitwy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 46Komponowanie modlitw . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 47Kwalifikacja do otrzymania korzyści . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 48Służ kurzowi . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 48Miejsca inspiracji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 49Samadhi reformują dźapa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 50

Rozdział szóstyWielbienie i festiwale . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 51Awirbhawa równa się Tirohbawie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 51Ceremonia Tirobhawa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 52Codzienne wielbienie w samadhi . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 53Samadhi pudźa u Śri Gopala Bhatta Goswamiego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 54Tirobhawa Mahotsawa (coroczne święto odejścia) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 55Jak obchodzić Tirobhawa? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 56

Rozdział siódmyBiografie Wajsznawów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 59A.C. Bhaktiwedanta Swami Prabhupada . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 60Abhirama Gopala . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 64Akińćana Kryszna Dasa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 65Baladewa Widjabhuszana . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 67Bhaktisiddhanta Saraswati Thakura . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 67Bhaktiwinoda Thakura . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 70Bhawananda Raja . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 73Bhugarbha Goswami . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 74Bilwamangala Thakura . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 74Biraćandra Prabhu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 76Ćandraszekara Aćarja . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 76Dewananda Pandit . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 77Dhanandźaja Pandit . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 77Gadadhara Dasa Goswami . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 77Gadadhara Pandit . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 78Gangamata Goswamini . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 80

5

Ganga Narajana Ćakrawarti Thakura. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 81Gaura Kiśora Dasa Babadźi . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 82Gauridasa Pandit . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 85Gopala Bhatta Goswami . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 86Gopala Guru Goswami . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 88Gowinda Gosz . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 89Haridasa Thakura. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 89Hemalata Thakurani . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 91Iwara Puri . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 91Dźagadisz Pandit . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 92Dźagannatha Dasa Thakura . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 92Dźanawa Mata . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 94Dźajadewa Goswami . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 95Śri Dźiwa Goswami . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 96Kalija Kryszna . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 99Kamalakara Pippalaj . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 99Kaśiśwara Pandit . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 99Kawi Karnapura . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 100Kholaweća Śridhara . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 100Kryszna Dasa Kawiradźa Goswami . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 101Loćana Dasa Thakura . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 102Lokanatha Goswami . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 103Madawendra Puri . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 104Madhupandit Goswami . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 106Madwaćarja . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 106Mahesz Pandit . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 108Mukunda Dasa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 108Mukunda Datta . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 109Murari Gupta . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 109Narahari Ćakrawarti Thakura . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 110Narahari Sarakara Thakura . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 111Narajana Bhatta Goswami . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 112Narottama Dasa Thakura . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 112Nimbarkaćarja . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 114Parameśwara Dasa Thakura . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 115Prabodhananda Saraswati Thakura . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 115Pundarika Widjanidhi . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 116Puruszottama Dasa Thakura . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 117Raghunandana Thakura . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 118Raghunatha Bhatta Goswami . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 118

Spis treści

6


Raghunatha Dasa Goswami . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 119Ramaćandra Kawiradźa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 122Ramananda Raja . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 122Ramanudźaćarja . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 124Rasikananda Prabhu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 126Rupa Goswami . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 127Modlitwy do Śri Rupy i Śri Sanatany Goswamich . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 130Sanatana Goswami . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 130Saranga Thakura . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 133Sita Dewi . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 134Śiwananda Sena . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 134Śriniwasa Aćarja . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 135Śriwasa Pandit . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 137Subuddhi Raja . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 138Sundarananda Thakura. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 138Swarupa Damodara Goswami . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 138Śjamananda Prabhu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 139Tapana Miśra . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 140Uddharana Datta Thakura . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 140Wakreśwara Pandit . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 141Śri Wamsiwadananda Thakura . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 142Wasudewa Gosz . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 142Wisznuprija Dewi . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 143Wiśwanatha Ćakrawarti Thakura . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 144Wryndawana Dasa Thakura . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 146

Dodatek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 149Dwadasa Gopalowie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 149Chronologia Gaudija Wajsznawów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 150Czousata Mahantas – sześćdziesięciu czterech najbardziej poufnych bhaktów Śri Ćajtanji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 150Sześćdziesięciu Czterech Mahantów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 151

Bhadźany Tirobhawa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 153Saparsada-bhagawad-wiraha-dźanita-wilapa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 153Ohe! Wajsznawa Thakura . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 154Śrila Prabhupada Mahimamryta . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 155Kirtany Sućaka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 158

Sanatana Goswami Sućaka Kirtana . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 158Śri Rupa Goswami Sućaka Kirtana . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 159

7

Śri Raghunatha Bhatta Goswami Sućaka Kirtana . . . . . . . . . . . . . . . . . 160Śri Gopala Bhatta Goswami Sućaka Kirtana . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 162Śri Dźiwa Goswami Sućaka Kirtana . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 164Śri Raghunatha Dasa Sućaka Kirtana . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 167

Śri Śri Bhagawatasztakam . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 173Śruti Phala (owoc, korzyść modlitwy) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 175

Spis treści

8


DedykacjaSamadhi Gaudija Wajsznawów we Wryndawan za-dedykowane jest mojemu ukochanemu mistrzowi duchowemu, Jego Boskiej Łasce A. C. Bhaktiwedan-cie Swamiemu Prabhupadowi, Założycielowi-Aćarji Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kryszny.Śrila Prabhupada jest zawsze pochłonięty doskona-łym samadhi świadomości Kryszny. Jego umysł i serce, Jego myśli, słowa i uczynki wiecznie skupio-

ne są na jednym – na służeniu lotosowym stopom Radha-Gowindy. Nauczył świat, jak wejść w samadhi i próbować wiecznego szczęścia, duszy podporząd-kowanej Bogu w służbie przez ciągłe intonowanie Hare Kryszna.

9

PodziękowaniaJakąkolwiek niewielką służbę wykonaliśmy, było to możliwe tylko dzięki błogo-sławieństwom Śrila Prabhupada, naszego wiecznego mistrza duchowego. Pan Śri Kryszna, wiecznie radosny Pan Wryndawany, pojawił się przed nami w postaci różnych Bóstw, by ciągle inspirować pisanie tej książki. Śri Śri Radha-Damodara; Pan Dźagannatha; oraz Bóstwa MTŚK’a- Radha-Śjamasundara we Wryndawan, Radha-Madhawa w Śridham Majapur i Radha-Partha Sarathi w Nowym Delhi dały nam siłę i schronienie w czasie naszych podróży.

Następujący bhaktowie pomogli na wiele sposobów. Pamiętając o nich, mo-dlimy się o ich łaskę. Szczerze dziękujemy i składamy nasze pokłony Śripad Puri Maharadźowi, H.H. Harikeśa Swamiemu, H. H. Dźajapatace Swamiemu, H. H. Gopal Kryszna Goswamiemu, H. H. Subhaga Swamiemu. Padmanabha Goswami, Śjama Lal, prof. N. C. Bansel, Gopal Ćandra Gosz. Pundariki Wi-djanidhi Das, Bhakta Rupa das, Pańća Ratna Das, Brighupati Das, Arawinda das, Trikalagja Das, Dojarama Das, Satjanarajana Das, Pada Sewanam Das, Maha-Wisznu Das, Sudarśana Das, Gowinda Das, Dźambawan Das, Dźiwa Goswami Das.

Śriman Bhakta Das, nasz ukochany brat duchowy i przyjaciel, łaskawie przekazał dotację na drukowanie tej książki. Szczerze mu dziękujemy i modlimy się do Śrila Prabhupada, do wszystkich wcześniejszych aćarjów i do naszych uwielbionych Bóstw Śri Śri Radha-Giridhari, aby pobłogosławili Śriman Bhakta Dasa czystym oddaniem.

WprowadzenieTowarzysze Pana Śri Kryszny są z Nim wszędzie tam, gdzie zstępuje On z kró-lestwa duchowego do materialnego świata. Pomagają Panu Krysznie przy-wrócić zasady religii i zadowalają Pana miłosnymi wymianami duchowych smaków, ras. Pięćdziesiąt wieków temu poufni słudzy, przyjaciele, rodzice i małżeńscy kochankowie Najwyższej Boskiej Osoby, Śri Kryszny, zeszli z Go-loki Wryndawan, by pojawić się w Bharata-bhumi (Indie), w prostej wiosce Wradźy, zajmującej się wypasaniem krów.

Tak jak jakiś naród może powołać swoją ambasadę w zagranicznym kraju, tak samo Pan Śri Kryszna przyniósł Swój wiecznie duchowy dom, Wrynda-wan, i umiejscowił go w Indiach, dziewięćdziesiąt mil na południowy-wschód od Nowego Delhi. Choć w Nowym Delhi znajduje się ambasada francuska, nie podlega prawom indyjskim. Podobnie, zgodnie z naszą materialną wizją, wiecznie duchowa siedziba Kryszny pojawia się, by zająć część Indii, lecz w rzeczywistości Wryndawan istnieje transcendentalnie poza wszelkimi pra-wami materialnego świata.

Podziękowania/ Wprowadzenie

10


Pan Śri Kryszna pojawia się w tym świecie, aby pokazać uwarunkowanym duszom Swoje radosne rozrywki ze Swoimi wyzwolonymi, kochającymi to-warzyszami w duchowym świecie. Boskie rozrywki Śri Kryszny przyciągają uwarunkowane dusze, cierpiące w tym świecie. W efekcie powstrzymują one swoje grzeszne czynności i zaczynają służyć Najwyższemu Panu.

Pięćset lat temu Pan Śri Kryszna ponownie pojawił się na ziemi. Przybył jako Śri Ćajtanja Mahaprabhu, Złoty Awatara, aby propagować wspólne into-nowanie maha-mantry Hare Kryszna- Hare Kryszna Hare Kryszna Kryszna Kryszna Hare Hare, Hare Rama Hare Rama Rama Rama Hare Hare- uniwer-salną dharmę dla wieku Kali.

By towarzyszyć Śri Ćajtanji Mahaprabhu, pasterze i pasterki, którzy bawili się ze Śri Kryszną we Wryndawan dham zostali studentami i braminami w Śri Nawadwipie dham. Sakhi Kryszny, Lalita i Wiszaka, zostały Swarupą Damo-darem Goswamim i Ramanandą Rają- najbliższymi towarzyszami Śri Ćajtan-ji. Śri Rupa-mańdźari i Śri Labanga-mańdźari zostały Śri Rupą Goswamim i Śri Sanataną Goswamim. Razem delektowali się nieśmiertelnym nektarem Hari Nama i rozpowszechnili ruch sankirtana.

Pan Ćajtanja pragnąc dać Radha-Kryszna prema bhakti każdej żywej isto-cie, upełnomocnił sześciu Goswamich z Wryndawan. W zamian oni skompi-lowali książki o bhakti i wyszkolili wielu swoich zwolenników w nauce o czy-stym oddaniu dla Radhy i Kryszny.

Śri Sanatana Goswami wyjaśnił sambandha tattwę i dwie ścieżki sadhana bhakti- wajdhi i raganuga. „Rasaćarja” Śri Rupa Goswami objawił intymne se-krety miłosnych wymian między Radhą i Kryszną i Ich spontanicznych, ko-chających sług. Śri Dźiwa Goswami, dzięki swojej błyskotliwej uczoności i po-szukiwaniom w Wedach, ostatecznie udowodnił wysoką pozycję Gaudija Wajsznawizmu. Dowiódł także nadzwyczajnej pozycji Najwyższej Osoby Boga, Pana Śri Kryszny. Śri Raghunatha dasa Goswami nauczał szczytu mate-rialnego wyrzeczenia przez smakowanie najgłębszego, duchowego przywiąza-nia do Radhy i Kryszny. Utrzymując się tylko dzięki kilku kroplom maślanki każdego dnia pozostawał pochłonięty w duchowej ekstazie, mieszkając nad brzegiem Radha-kunda na Girigowardhanie we Wryndawan.

Śrila Bhaktisiddhanta Saraswati Thakura w Naukach Śri Ćajtanji wyjaśnia rolę Śri Kryszny Ćajtanji i Jego łaskawych towarzyszy:

„Bezstronne studia nad życiem Śri Ćajtanji pomogą nam w zrozumieć zna-czenie miłości gopi do Radhy i Kryszny we Wryndawan. Ezoterycznym po-wodem tego jest to, że Śri Kryszna Ćajtanja jest Samym Śri Kryszną. A towa-rzysze Śri Kryszny Ćajtanji są gopi, mańdźari i innymi sługami Śri Kryszny we Wradźy. Czynności Śri Kryszny Ćajtanji i Jego towarzyszy są także takie same, a jednak różne od rozrywek Śri Kryszny we Wradźy.

11

„Mogą nam się pokazać, jeśli tego zechcą. Wieczni towarzysze Śri Ćajtanji, pojawiający się jako samozrealizowane dusze, przychodzą do tego świata. Działają sposób, by nie być źle zrozumianym przez uwarunkowane dusze.”

Choć bhaktowie ci wiecznie uczestniczą w najbardziej poufnych rozryw-kach Radha-Kryszny na Goloce Wryndawan, to pojawili się na ziemi pięćset lat temu. Działając jako guru i sadhana bhaktowie swoimi słowami, czynami i pismami, nauczali o życiu duchowym tysiące osób. Teraz ktoś może zapytać, że ponieważ wszyscy oni powrócili już do świata duchowego, to jak i gdzie możemy otrzymać ich łaskę? W Prarthana Thakura Mahaśaja NarottamaDasa opisuje, jaką desperację odczuwa bhakta w rozłące z wiecznymi towa-rzyszami Pana Gaurangi:

kaha mora swarupa rupa sanatan kaha dasa raghunatha patita-pawan

kaha mora bhatta-juga kaha kawiradźa eka-kale kotha gela gora nata-radź

se-saba sangira sange dźe kojlo bilas se-sanga na pajja kande narottama das

Gdzie jest mój Swarupa Damodara i Śri Rupa Goswami? Gdzie jest Sana-tana? Gdzie jest Dasa Raghunatha, wyzwoliciel upadłych? Gdzie są moi Raghunatha Bhatta i Gopala Bhatta? I gdzie jest Kryszna das Kawiradźa? Gdzie nagle odszedł Gauranga Mahaprabhu, król tancerzy? Będąc oddzie-lonym od ich miłosnego towarzystwa i szczęśliwych rozrywek Mahapra-bhu, Narottama może tylko płakać.”Rozłąka z Panem i Jego bhaktami stwarza intensywne uczucia w czystych bhaktach, takich jak Narottama Dasa Thakura. Ale na szczęście dla nas, dziękitranscendentalnej aranżacji Śri Ćajtanji, możemy nadal otrzymać ich łaskę.

Towarzysze Śri Ćajtanji Mahaprabhu są oceanami współczucia, wiecznie wysyłającymi fale swojej łaski, by pomóc cierpiącym, uwarunkowanym du-szom. Ich łaska oświeca świadomość czystą wiedzą duchową i ożywia serce radosnymi, duchowymi emocjami. Uwarunkowana dusza płynąc na falach ich łaski szybko przechodzi ciemne morze powtarzających się narodzin i śmierci i dopływa do wspaniałego brzegu duchowego świata. Tam rozpoczy-na zanurzanie się i pływanie po transcendentalnym oceanie nektaru eksta-tycznej, miłosnej służby dla Radhy i Kryszny w Śri Wryndawan-dham.

Ktoś może otrzymać łaskę Goswamich i współczujących towarzyszy Śri Ćajtanji Mahaprabhu przez osiągnięcie ich towarzystwa. Towarzystwo to do-stępne jest w ich książkach, w książkach opisujących ich czynności, w sukce-sji ich zwolenników oraz w ich samadhi, znajdujących się we Wryndawan.

W przeciwieństwie do zwykłych ludzi w Indiach, którzy są spalani i zapomi-nani po śmierci, wielcy bhaktowie Śri Ćajtanji są chowani i rozpamiętywani,

Wprowadzenie

12


obsługiwani i wielbieni. Ich uduchowione ciała są z uczuciem wkładane w świętą ziemię Wryndawan, w pobliżu świątyń Kryszny lub lila sthana (miejsc rozrywek Radha-Kryszny). Kamienne struktury, zaprojektowane pro-sto lub ozdobnie, nazywają się samadhi mandirami lub po prostu samadhi i znaczą miejsce, w którym ci wzniośli bhaktowie wiecznie przebywają. Sama-dhi mandiry działają jako centralne punkty, w których wierni bhaktowie łączą się z duchową łaską, błogosławieństwami i inspiracją ciągle emanującą od tych samozrealizowanych dusz w samadhi.

Dzięki odwiedzaniu samadhi, składaniu pokłonów, okrążaniu ich, ofiarowy-waniu modlitw i artykułów wielbienia, takich jak słodycze, kadzidła, lampki ghee, kwiaty i woda Jamuny, poważny bhakta otrzyma łaskę od tych wiecznych towarzyszy Śri Ćajtanji Mahaprabhu. Ponieważ wyzwolone dusze są poza ograniczeniami czasu i przestrzeni, czasami pojawiają się przed bhaktą, by osobiście prowadzić go na ścieżce powrotu do domu, z powrotem do Boga.

Jest wiele takich zdarzeń w historii Gaudija Wajsznawa. Nie tylko historia, ale i słowa poprzednich aćarjów dowodzą mocy Wajsznawów w samadhi. Jak wcześniej zacytowaliśmy, Śrila Bhaktisiddhanta powiedział: „Wieczni towa-rzysze Śri Ćajtanji Mahaprabhu mogą nam się pokazać, jeśli tego zechcą.”

Samadhi Gaudija Wajsznawów we Wryndawan wyjaśnia znaczenie, historię i ważność samadhi. Z wieloma biografiami Wajsznawów, wskazówkami, zdję-ciami i wskazówkami o tym, jak zbliżyć się i wielbić samadhi, książka ta służy zarówno jako przewodnik po samadhi we Wryndawan, oraz jako podręcznik do rozwijania się w świadomości Kryszny. Ci, którzy nie mogą odwiedzić sama-dhi, mogą użyć tej książki, aby przeczytać o życiach i naukach wiecznych towa-rzyszy Pana Ćajtanji zawsze, gdy obchodzi się ich tirobhawę (dzień odejścia) lub awirbhawę (dzień pojawienia się).

Pamiętanie o Najwyższym Panu, Śri Krysznie i Jego czystych bhaktach jest potężną formą służby oddania, zwaną smaranam. Dlatego bhakta uczyni du-chowy postęp jedynie dzięki pamiętaniu i modleniu się o łaskę Wajsznawów, którzy odeszli. Łaska Wajsznawów jest absolutnie podstawowa, gdy chce się osiągnąć cel ludzkiego życia – wieczną rezydencję w Śri Wryndawan-dham i spontaniczną, miłosną służbę dla lotosowych stóp Gandharwika-Giridhari (Radha-Kryszna). W Gitawali Bhaktiwinoda Thakura podkreśla związek międzypamiętaniem o Wajsznawach, a osiągnięciem rezydencji we Wryndawan:

smara goszti-saha karnapura, sena śiwananda adźasra smara, smara re

goszti-saha karnapur smara rupanuga sadhu-dźana bhadźan-ananda

bradźe bas dźadi ćao re rupanuga sadhu smara

13

Powinieneś pamiętać o Śrila Kawi Karnapurze i o członkach jego rodziny, którzy są poważnymi sługami Pana Śri Ćajtanji Mahaprabhu. Powinieneś także pamiętać o ojcu Kawiego Karnapury, Śiwanandzie Senie. Zawsze pa-miętaj o wszystkich tych Wajsznawach, którzy ściśle podążają ścieżką Śrila Rupy Goswamiego i którzy pochłonięci są w bhadźanie. Jeśli w rzeczywi-stości pragniesz mieszkać we Wradźy, to musisz pamiętać o wszystkich Wajsznawach, którzy są zwolennikami Śrila Rupy Goswamiego.

Członkowie MTŚK (Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kryszny) docenią to, że Samadhi Gaudija Wajsznawów we Wryndawan zawiera biografiewszystkich Wajsznawów, którzy wymienieni są w corocznym kalendarzu Wajsznawa. Autor szczerze ma nadzieję, że książka ta pomoże bhaktom otrzy-mać bezgraniczną łaskę wiecznych towarzyszy Pana Ćajtanji. Wtedy ktoś bę-dzie mógł szybko osiągnąć wieczną rezydencję w Śri Wryndawan-dham, aby bezinteresownie służyć słodkiej Boskiej Parze, Śri Śri Radha-Śjamasundara.

wańcza-kalpatarubjaś ća kripa-sindhubhja ewa ća patitanam pawanebjo wajsznawebjo namo namah

Ofiarowuję moje pokorne pokłony wszystkim Wajsznawom, bhaktom Pana. Są jak transcendentalne drzewa pragnień, które mogą spełnić pragnienia wszystkich. Są jak oceany łaski, ponieważ oczyszczają upadłe dusze. (Śri Wajsznawa Pranama)

Wprowadzenie

15

Inwokacjaom agjana-timirandhasja gjanańdźana-śalakaja ćakszur unmilitam jena tasmaj śri-guruwe namah

Urodziłem się w najciemniejszej ignorancji, a mój mistrz duchowy otworzył moje oczy pochodnią wiedzy. Ofiarowuję mu moje pełne szacunku pokłony.

nama om wisznu-padaja kryszna-preszthaja bhutale, śrimate bhaktiwedanta-swamin iti namine

namaste saraswate dewe gaura-wani-praćarine nirwiśesa-sunyawadi-pasćate-deśa-tarine

Ofiarowuję moje pełne szacunku pokłony lotosowym stopom mojego mi-strza duchowego, Jego Boskiej Miłości A. C. Bhakiwedancie Swamiemu Prabhupadzie. Jest bardzo drogim, intymnym sługą Kryszny, na zawsze przyjmując schronienie u Jego lotosowych stóp.

O Gurudewa! Ofiarowujemy przed Tobą nasze pokłony. Jako w pełni oddanysługa swojego mistrza duchowego, Śrila Bhaktisiddhanty Saraswatiego Thakura, śmiało nauczasz radosnego przekazu osobistej boskiej miłościŚri Gaurasundary, wyzwalając w ten sposób zachodnie kraje od woidyzmu i impersonalizmu.

16


wryndawane ramana-reti-prasiddha-bhumau tatrami radha-sjamasundara-supada-mule

gjanam param parama-kryszna-sudharmitj uktam dantas tu dewa prabhupada namo namas te

W najświętszej ziemi Śri Wryndawan, w Ramana Reti, u lotosowych stóp Śri Śri Radha-Śjamasundara nauczasz najwyższej doskonałości wiedzy o Najwyższej Osobie Boga, Panu Śri Krysznie, który jest źródłem religii. Mistrzu zmysłów, o mój panie, Śrila Prabhupado, składam ci moje pokłony.

wande ‘ham śri-guroh śri-juta-pada-kamalam śri-gurun wajsznawamś ća śri-rupam sagradźatam saha-gana-raghunathanwitam tam sa-dźiwam sadwajtam sawadhutam paridźana-sahitam kryszna-ćajtanja-dewam

śri-radha-kryszna-padan saha-gana-lalita-śri-wiśakhanwitamś ća.Składam moje pełne szacunku pokłony lotosowym stopom mojego mistrza duchowego i wszystkim innym nauczycielom na ścieżce służby oddania. Składam moje pełne szacunku pokłony wszystkim Wajsznawom i sześciu Goswamim, Śrila Rupie Goswamiemu, Śrila Sanatanie Goswamiemu, Raghunatha dasa Goswamiemu, Dźiwie Goswamiemu i ich towarzyszom. Składam moje pełne szacunku pokłony Śri Adwajcie Aćarji Prabhu, Śri Nitja-nandzie Prabhu, Śri Ćajtanji Mahaprabhu i wszystkim Jego wielbicielom, którym przewodzi Śriwasa Thakura. Składam moje pełne szacunku pokło-ny lotosowym stopom Pana Kryszny, Śrimati Radharani i wszystkim gopi, którym przewodzą Lalita i Wiśakha.

wańcza-kalpatarubjaś ća kripa-sindhubhja ewa ća patitanam pawanebjo wajsznawebjo namo namah

Ofiarowuję moje pełne szacunku pokłony wszystkim Wajsznawom. Są jakdrzewa pragnień, które mogą spełnić pragnienia wszystkich i są pełni współczucia dla upadłych dusz.

śri-kryszna-ćajtanja prabhu nitjananda śri-adwajta gadadhara śriwasadi-gaura-bhakta-wrynda

Składam moje pokłony Śri Krysznie Ćajtanji, Prabhu Nitjanandzie, Śri Adwajcie, Gadadharze, Śriwasowi i wszystkim innym w linii oddania.

Hare Kryszna Hare Kryszna Kryszna Kryszna Hare Hare Hare Rama Hare Rama Rama Rama Hare Hare

Rozdział pierwszySamadhi… cel, definicja, filozofia

Słowo samadhi oznacza całkowitą koncentrację umysłu na Najwyższym Panu. Nirukti (słownik wedyjski) mówi: samjag adhijate’smin atma-tattwa-jathatmjam. „Ktoś jest w samadhi, gdy umysł jego jest całkowicie skupiony na rozumieniu prawdy jaźni.” Joga-sutry Patandźalego wymieniają samadhi jako ostatni z ośmiu etapów jogi: (1) jama; (2) nijama; (3) asana; (4) pranajama; (5) pratja-hara; (6) dharana; (7) dhjana; (8) samadhi.

Pan Kryszna mówi Uddhawie, że On Sam jest obiektem samadhi w Śrimad Bhagawatam (11.16.24): joganam atma samrodho. „Wśród różnych etapów jogi Ja jestem ostatecznym etapem, samadhi, w którym dusza jest całkowicie wolna od iluzji.”

Wolność od iluzji oznacza, że zrozumienie Brahmana, Paramatmy i Bhaga-wana (cechy Prawdy Absolutnej). Na tym najwyższym, doskonałym etapie samorealizacji lub samadhi ktoś rozumie, że jest wiecznym sługą Najwyższej Boskiej Osoby, Śri Kryszny, a jego jedynym obowiązkiem jest pracowanie w świadomości Kryszny.

W samadhi lub w świadomości Kryszny osoba doświadcza ekstazy przez skoncentrowanie wszystkich czynności swojego umysłu i zmysłów na lotoso-wych stopach Najwyższego Pana. Czy to na jawie czy we śnie, bhakta ciągle

17

18


myśli o imieniu, formie, cechach, siedzibie i rozrywkach Śri Kryszny. W ten sposób samadhi jest stanem świadomości, w którym bhakta ciągle skupia swój umysł na Krysznie dzięki medytacji i służbie oddania. Nie zapomina o Panu nawet na chwilę. Gopi z Wryndawan pokazały doskonałość samadhi przez ciągłe absorbowanie się myślami o Krysznie i Jego rozrywkach.

Poza tym, że jest to aktywny stan mentalnego i fizycznego zaabsorbowaniasłużbą dla Kryszny, samadhi jest także stanem świadomości, jaką ktoś może osiągnąć w chwili śmierci. Pan Śri Kryszna mówi w Bhagawad-gicie (8.5): anta kale ća mam ewa. „Każdy, kto pamięta o Mnie w chwili śmierci, bez wąt-pliwości natychmiast osiągnie Moją naturę.” Bhakta, który jest skupiony na Krysznie i służbie dla Niego podczas życia, będzie skupiony na pamiętaniu o Krysznie podczas umierania. W ten sposób życie w samadhi świadomości Kryszny kończy się sukcesem. W krytycznym momencie śmierci, kiedy wszystkie funkcje cielesne zostają drastycznie zatrzymane, poważny bhakta będzie pamiętał Śri Krysznę w swojej wewnętrznej świadomości. To ocali go przed upadkiem w materialną egzystencję.

Gdy nadchodzi śmierć, znakomity Wajsznawa wchodzi w trans medytacji (samadhi) o Najwyższym Panu. Odłączając się od materialnego ciała, osiąga najwyższą świadomość. Dlatego doskonały bhakta nie umiera w zwykłym sensie, ale „udaje się w samadhi.” Z kolei zwykły człowiek umiera żałośnie z powodu nadmiernego przywiązania do swojego materialnego ciała. Jama-duci, wysłannicy śmierci, zabierają go do piekła na sąd, karę i ponowne naro-dziny, by kolejny raz cierpiał w następnym materialnym ciele.

Cel samadhiKremacja, ostatnia samskara (wedyjski rytuał oczyszczający duszę), wykony-wany jest dla większości ludzi w Indiach, czasem nawet dla zwierząt. Ogień, jako coś całkowicie czystego, spala nieczystości zmarłego ciała i odcina nad-mierne przywiązanie duszy do niego. Gdy kszatrjowie (wojownicy) zabijają niektóre zwierzęta, takie jak tygrys, kremują ich ciała. Jest to samskara uwal-niająca duszę od przywiązania do ciała np. tygrysa.

Siódma Pieśń Bhagawatam opisuje historię sławnego Króla Sujagji z Usinara. Gdy Król poległ w bitwie jego królowe rozpaczały nad jego zmarłym ciałem. Chociaż był to zwyczaj, odmówiły kremowania jego ciała. Zgodnie z syste-mem wedyjskim, jeśli osoba umiera w ciągu dnia, to musi być pochowana lub spalona o zachodzie słońca. Jeśli ktoś umiera w nocy, ceremonia pogrzebowa musi być spełniona przed wschodem słońca.

Z powodu przywiązania króla do swego ciała i z powodu odmowy królowych do kremacji, stał się on duchem. Ostatecznie, po wysłuchaniu nauk filozoficz-nych od Jamaradźa, który pojawił się w przebraniu chłopca, królowe pocho-wały ciało króla. Po kremacji Król Sujagja opuścił plan duchów i udał się na

19

Rozdział pierwszy – Samadhi – cel, definicja, filozofia

planety duchowe. Akt kremacji pomaga duszy rozwinąć swoją duchową świa-domość poprzez odcięcie swoich przywiązań do materialnego ciała, rodziny, domu i kraju.

Zgodnie jednak z innym zaleceniem wedyjskim, ciało świętej osoby nie po-winno być kremowane, ponieważ stało się czyste poprzez życie w duchowej absorpcji. Jego ciało i jego rzeczy stają się rodzajem świętego „prasadam”, któ-re powinno być szanowane w szczególnym miejscu. Mimo, że Benares słynie ze swoich ghat do spalania, sannjasini Majawadi, którzy tam umierają, nigdy nie są spalani. Poświęca się ich świętej rzece Gandze.

Ciała sannjasinów Wajsznawa chowane są w transcendentalnym kurzu Wryndawan. Śrila Prabhupada powiedział kiedyś: „Jeśli w dużym stopniu pielę-gnujecie wiedzę duchową, to wasze ciało nie jest już materialne- staje się udu-chowione, czin moja. Dlatego ciało wielkiej świętej osoby nie jest spalane. Chowane jest w samadhi, ponieważ ciało Wajsznawy jest czin moja.”

Choć dusza czystego Wajsznawy Gaudija wchodzi w nitja nikuńdźa-lila Ra-dha-Madhawy, to ciało pozostaje tu, w jego samadhi. Uczeń czuje, że jego mistrz duchowy jest osobiście obecny, siedząc wewnątrz samadhi w swoim czin moja deha (uduchowionym ciele).

Świątynie Wisznu i samadhi Wajsznawów budowane są w tym samym celu. Zwiększają nasze pamiętanie i służbę dla Najwyższego Pana Kryszny i Jego czystych bhaktów. Dzięki odwiedzaniu samadhi z pełnym szacunkiem i okazy-waniu właściwego zachowania ktoś robi postęp duchowy. Ciało Wajsznawy zostaje na stałe, tak jak Bóstwo, by otrzymywać regularne wielbienie w samadhi mandirze. Samadhi zatrzymuje taką osobistość w naszej bezpośredniej bliskości. Zawsze będzie się tu odbywało wielbienie. Teraz i w przyszłości ludzie mogą wygodnie wielbić Wajsznawów w ich samadhi.

Osobiste rzeczy Wajsznawy, takie jak korale, ubrania czy buty mogą znik-nąć z naszego widoku. Samadhi jednak przetrwa jako ciągłe przypomnienie jego obecności, życia i nauk. Samadhi zbudowane w pamięci duchowo potęż-nego bhakty, oznajmia: „Tu leży święty Wajsznawa, który jest tak czysty i tak oddany, że Sam Kryszna nigdy o nim nie zapomina.” Najwyższy Pan potwier-dza to w Śrimad Bhagawatam (9.4.68): sad-hawo hridajam mahjam, sadhu-nam hridajas-twaham, mad anjate na dźananti, naham tebhjo managapi. „Moi czyści bhaktowie są zawsze w Mym sercu, a ja jestem zawsze w ich sercach. Bhaktowie nie znają niczego poza Mną, a Ja nie znam niczego poza nimi.”

Świątynie i samadhi zaspokajają podstawową funkcję kultywowania bhakti, gdzie podstawą jest sadhana i upasana (wielbienie). Oddanie kwitnie po pro-stu przez odwiedzanie ich. Przypominając bhaktom o wielkości i poświęceniu poszczególnego Wajsznawy, samadhi inspirują i zachęcają ich także do osią-gnięcia doskonałości w służbie oddania.

20


Dawniej zaawansowani Wajsznawowie wykonywali swój bhadźan i nadal go wykonują w pobliżu samadhi Wajsznawów mahabhagawata, przykładem są tu – Śri Rupa Goswami, Śri Sanatana Goswami, Śri Raghunatha dasa Go-swami, Śri Dźiwa Goswami, Śri Raghunatha Bhatta Goswami, Śri Gopala Bhatta Goswami, Śri Lokanatha Goswami, Śri Wiśwanatha Ćakrawarti Tha-kura i inni. Bhaktowie zupełnie zatopieni w myślach o tych wiecznych towa-rzyszach Śri Śri Radha-Gowindy, robią bhadźan blisko tych samadhi i otrzy-mują mocny bodziec do wiecznego kochania, służenia i podporządkowania się Radha-Damodara.

Rozdział drugiHistoria samadhi

Poszukujący naukowcy mówią, że samadhi mają swój początek w egipskich piramidach i ich „mumiach”, i że samadhi nie istniały w oryginalnej kulturze wedyjskiej. Od starożytnych Egipcjan praktyka robienia „samadhi” przeszła do krajów muzułmańskich. Chrześcijanie robili to samo chowając swoich zmarłych do trumien. W Indiach samadhi najpierw pojawiły się jako buddyj-skie stupy. Potem Wajsznawowie zaadoptowali praktykę grzebania wznio-słych świętych.

Pierwsze samadhi Wajsznawa zostało zbudowane około tysiąc lat temu dla Śri Ramanudźaćarji, aćarji z Śri Sampradaji. Przed piętnastym wiekiem jed-nak większość Wajsznawów było po prostu kremowanych. Generalnie sam-pradaja Ramanudźy nie buduje samadhi. Choć oficjalnie nie jest to uznawane,to niektóre porządki Nimbarka i Ramanandi sampradaji budują puszpa (kwia-towe) samadhi dla swoich świętych. Haridasa Swami, który odnalazł Bóstwo Bankhibihari i był zwolennikiem sekty Nimbarka, ma swoje samadhi w Nidhu-wana, Wryndawan. W niewielkim zakresie Wallabha sampradaja także posia-da samadhi. Pojawiając się w linii Śripada Madhwaćarji, Śri Madhawendra Puri ma swoje samadhi w pobliżu Bóstwa Kśira-czora Gopinatha w Remunie, Orissa. Madhawendra Puri był mistrzem duchowym Śri Adwajty Aćarji i Iśwary Puriego, mistrza duchowego Pana Śri Kryszny Ćajtanji Mahaprabhu.

21

22


Znaczenie samadhi Wajsznawów wzrosło w czasach Pana Ćajtanji (1486--1534) i później. Pierwszym samadhi Gaudija było puszpa samadhi zrobione z pięknych włosów Pana Gaurangi, które były ścięte, gdy Pan przyjął sannjasę. Nazywa się Kesz samadhi (z włosów) i znajduje się w Katwie (Bengal Zach.). Drugie samadhi, także w Katwie, należy do wyzwolonych łobuzów – Dźagaja i Madhaja. Trzecie – stojące w Majapur (Nawadwipa), zbudowano dla Czand Kazi. Pan Ćajtanja osobiście wkładając Swojego bhaktę, Śri Haridasa Thakura,w samadhi w Dźagannatha Puri, ustanowił praktykę budowania samadhi w Gaudija sampradaji. Kryszna Dasa Kawiradźa Goswami opisuje tą transcen-dentalną rozrywkę w jedenastym rozdziale Ćajtanja-ćaritamryty, Antja-lila.

Spoglądając na słodką, lotosową twarz Gaurangi i intonując Śri Kryszna Ćajtanja, Śri Kryszna Ćajtanja, Śri Kryszna Ćajtanja, Haridasa Thakura opu-ścił swoje ciało. Niebo rozbrzmiewało grzmiącym dźwiękiem Hari i Kryszna, intonowanym przez bhaktów. Śri Ćajtanja Mahaprabhu, przejęty uczuciami premy, podniósł ciało Haridasa i zaczął tańczyć. Potem w trakcie głośnego kirtanu i ekstatycznego tańca ciało Haridasa Thakura zostało posadzone napalankinie i zawiezione nad brzeg morza.

Kąpiąc ciało Haridasa w morzu Śri Ćajtanja powiedział: „Od teraz ten ocean stał się wielkim miejscem pielgrzymek.” Po nałożeniu na ciało Haridasa maha--prasadam od Dźagannatha (jedzenie, ubranie, papka sandałowa i jedwabne sznury), Pan Ćajtanja i bhaktowie pochowali go na plaży. Pan Gaura Raja Swoimi pięknymi dłońmi przykrył ciało piaskiem, intonując Hari bol! Hari bol! Miejsce samadhi zostało oznaczone platformą i otoczone mocnym, ochronnym ogrodzeniem. Śri Ćajtanja Mahaprabhu i Jego bhaktowie, wypeł-niając wszechświat świętym imieniem Hari, żywiołowo tańczyli i intonowali okrążając samadhi Śri Haridasa Thakura.

Samadhi Haridasa Thakura nadal można odwiedzać w Dźagannatha Puri.Każdego roku w Annata-ćaturdasi (wrzesień) Wajsznawowie przeprowadzają tirobhawa mahotsawę (święto odejścia), aby upamiętnić odejście Śrila Hari-dasa Thakura. Pan Ćajtanja powiedział: „Jeśli ktoś tu przychodzi, intonujeHare Kryszna i tańczy, bardzo szybko osiągnie łaskę Kryszny.”

Rozdział trzeciRodzaje samadhi

Zasadniczo istnieją trzy rodzaje samadhi: z całym ciałem, puszpa (z kwiatów) i smriti (pamięć). Unikalnym u Gaudija Wajsznawów jest czwarty rodzaj zwany grantha samadhi, który zawiera rzadkie, święte manuskrypty. Standardowe samadhi z całym ciałem zawiera w sobie kompletne ciało zrealizowanego Wajsznawy w świętej ziemi transcendentalnego dham, takiego jak Wrynda-wana, Nawadwipa lub Dźagannatha Puri. W szesnastym wieku wielu Wajsz-nawów zostało spalonych, a ich prochy pochowane, aby zapobiec ich zbez-czeszczeniu przez rabujących Muzułmanów. Lecz jeśli ktoś umarł ukąszony przez węża lub z powodu choroby zakaźnej, jak ospa wietrzna, ciało nie było ani chowane ani palone, a z szacunkiem wrzucane do świętej rzeki Jamuny.

Puszpa samadhi, w drugiej kolejności najbardziej powszechne, robione są z kwiatów noszonych przez zmarłego Wajsznawę, zanim jego ciało zostało włożone w samadhi. Takie uświęcone kwiaty są potem palone w innym świę-tym miejscu. Samadhi mandir buduje się po to, aby ułatwić wielbienie i pa-miętanie o tym czystym Wajsznawie.

Samadhi zrobione z popiołów lub kości Wajsznawy także zaliczają się do kategorii puszpa samadhi. Trochę prochów lub kości ze spalonego ciała wkłada się do złotej, srebrnej, miedzianej lub glinianej urny i składa w samadhi po zakończeniu wedyjskich rytuałów (pratisztha homa).

23

24


Puszpa samadhi pomagają zwiększyć wielbienie i pamięć o zmarłym Wajsz-nawie wśród bhaktów mieszkających w innym świętym dhama. Jeśli transcen-dentalne ciało bhakty pochowane jest we Wryndawan, to puszpa samadhi może zostać zbudowane w Śridhama Majapur. Dziś we Wryndawan wspaniałe, ręcznie zdobione, z czystego, białego marmuru, samadhi otacza transcenden-talne ciało Jego Boskiej Łaski A. C. Bhaktiwedanty Swamiego Prabhupada, Założyciela-Aćarji MTŚK’a. Puszpa samadhi Śrila Prabhupada zdobi brzeg Gangi w Śridhama Majapur, Bengal Zachodni. Samadhi jest widoczne na wie-le mil ze swoją kopułą z białego marmuru (przypominającą kształt Kapitolu w USA), pokrytą gigantycznym, lśniącym kajlaszem.

Smriti samadhi (samadhi pamięci), choć nie są szczególnie wspominane w śastrach, stały się tradycją. Słowo smriti oznacza pamięć. Smriti samadhi chroni pamięć o wielkim Wajsznawie, zawierając w sobie niektóre jego osobiste przedmioty. Rzeczy używane przez duchowo zaawansowane dusze przyjmo-wane są za czyste i godne wielbienia. Ale rzeczy osobiste zwykłego człowieka są potępione i zazwyczaj po jego śmierci spalane lub wyrzucane. Tradycja bu-dowania smriti samadhi powstała wraz z ideą, że każdy przedmiot związany z wzniosłym Wajsznawą staje się obciążony duchową energią tej osoby. Choć generalnie uważa się, że smriti samadhi wyszły z tradycji, a nie z pism, to ba-dania dowodzą inaczej. W Padma Puranie Śiwa mówi do Parwati: aradhanam sarweszam, wisznor aradhanam param, tasmat parataram dewi, tadijanam samar-ćanam. „O Dewi, ze wszystkich form wielbienia, wielbienie Wisznu jest naj-wyższe. Ale wyższe od tego jest wielbienie (tadija) wszystkich rzeczy należą-cych do Pana Wisznu.”

We wspomnianej wyżej kategorii tadija zawierają się także formy Bóstwa Pana Wisznu, mistrza duchowego, Wajsznawów i wszystkich rzeczy używa-nych przez nich, takich jak asana, korale dźapa, śastry, ubrania, buty, laska, itd. Zgodnie z Padma Puraną artykuły te są godne wielbienia przez wszystkie żywe istoty. Podobnie, w Ćajtanja-ćaritamrycie Kryszna Dasa Kawiradźa mówi, że po otrzymaniu bahirwasa (zewnętrzne ubranie) noszonego przez Pana Ćajtanję, Król Prataparudra (kare wastera pudźana) zaczął je wielbić, dokładnie tak, jakby wielbił Pana. Tak jak ciało Wajsznawy jest wielbione, tak samo jego duchowo naładowane rzeczy mogą być także konsekrowane w zie-mi w świętym miejscu. Potem buduje się smriti samadhi mandir, aby umożli-wić wielbienie i pamiętanie. Wewnątrz smriti samadhi ktoś może znaleźć praktycznie wszystko, co związane jest z danym Wajsznawą- jego włosy, zęby, ubrania, buty, laskę, okulary, korale z szyi, pierścionki, zdjęcie lub ziemię z miejsca narodzin.

W pobliżu samadhi Śri Dźiwy Goswamiego w świątyni Radha-Damodara znajduje się dźusti samadhi (samadhi z laską), zawierające laskę Wajsznawy.

25

Rozdział trzeci – Rodzaje samadhi

W dawnych czasach podczas pielgrzymki Wajsznawa był czasem atakowany i zjadany przez tygrysa. Ponieważ ciało znikło, uczniowie lub krewni mogli zbudować smriti samadhi, aby upamiętnić tego bhaktę. W Katwie (Bengal Zach.), znajduje się kesza samadhi, zawierające transcendentalne włosy Śri Ćajtanji Mahaprabhu pochodzące z golenia Jego głowy w czasie inicjacji sannjasa. We Wryndawan ząb Śri Gadadhara Pandita otrzymuje regularne wielbienie w jego danta samadhi.

Nama samadhiInną kategorią smriti samadhi jest nama samadhi. Filozofia Gaudija Wajsznawawyjaśnia, że imię (nama) Boga lub Jego czystego bhakty zawiera tą samą moc, co osoba. Śri Rupa Goswami opisuje to w Śri Bhakti-rasamryta-sindhu, Purwa--wibhagaga (2.233): nama czintamanih krysznas, ćajtanja-rasa-wigraha, purno suddho nitja-mukto’ bhinnatwan nama naminoh. „Święte imię Kryszny jest klejnotem spełniającym pragnienia. Obdarza wszystkimi duchowymi błogo-sławieństwami, ponieważ imię jest Samym Kryszną. Imię jest uosobieniem boskich ras i źródłem wszelkiej przyjemności. Święte imię Kryszny jest całko-wicie czyste, transcendentalne i w pełni wyzwolone. Jest tak dlatego, ponie-waż nie ma żadnej różnicy między imieniem Kryszny, a Samym Panem Kryszną.” Ponieważ nie ma różnicy między imieniem transcendentalnego Wajsznawy i jego ciałem, to można zbudować nama samadhi, aby pamiętać i wielbić takie-go czcigodnego Wajsznawę. Padma Purana wspomina o praktyce wielbienia imienia w związku z instalowaniem Bóstwa Wisznu. W rozdziale Kartika--mahatjam Jamaradźa mówi do Dumrakesza: „Bóstwo Pana Wisznu może być zrobione z kamienia, drewna, ziemi, gliny, metalu, klejnotu, napisanego słowa i w umyśle i w tych ośmiu formach może być wielbione.” Nama samadhi zawiera imię Wajsznawy wyryte w granitowym lub marmurowym bloku, poło-żonym w świętym miejscu. We Wryndawan, w pobliżu świątyni Gowindadźi, znajdują się ponad sześćdziesiąt cztery takie nama-samadhi nitja-parikara (wiecznych towarzyszy) Pana Ćajtanji.

Grantha samadhiWe Wryndawan znajduje się nie spotykane w żadnej innej sampradaji i w żadnym innym miejscu grantha samadhi, należące do Gaudija sampradaji. Zapieczętowane w żelaznym sejfie lub w kamiennym pudle, ukryte w świętejziemi w pobliżu samadhi Sanatany Goswamiego znajduje się to, co może być najbardziej poufnymi i ezoterycznymi grantha (pismami) kiedykolwiek napi-sanymi. Wokół tych świętych tekstów narosło wiele plotek.

Śri Sanatana Goswami, Śri Rupa Goswami i Śri Dźiwa Goswami byli naj-większymi naukowcami sanskrytu. Studiowali Wedy, takie jak Tantry, Samhity i Upaniszady. Niektórzy wielbiciele uważają, że Goswami obawiając się, że lu-

26


dzie w przyszłości mogą źle zrozumieć te poufne pisma, ukryli je w tym gran-tha samadhi.

Jednakże dokładnie badając to zjawisko, Nrsingha Wallabha Goswami i wielu uczonych sadhu we Wryndawan podało inne wyjaśnienie. Śriniwas Aćarja, Śjamananda Prabhu i Narottama Dasa Thakur wzięli z Wryndawanoryginalne kopie manuskryptów Goswamich, aby rozprowadzić je w Bengalu i Orissie. Nie było duplikatów. Na szczęście Śjamananda Prabhu wykonał kopie oryginalnych manuskryptów i odesłał je do Wryndawan. W tym czasie Śri Dźiwa Goswami, uważając za niemożliwe właściwe zabezpieczenie tych deli-katnych i drogocennych, ręcznie spisanych manuskryptów, zbudował grantha samadhi, aby przechować w nim wartościowe prace Śri Rupy i Śri Sanatany Goswamich.

Różnice w oddziaływaniuCzy wszystkie rodzaje samadhi mają taką samą duchową moc? Czy samadhi zawierające transcendentalne ciało Wajsznawy wydziela większą moc duchową, niż jego puszpa czy nama samadhi? Zrozumienie pozycji transcendentalnych form Bóstwa Śri Kryszny odpowie na to pytanie.

Nie ma żadnej różnicy w duchowej mocy między oryginalnie instalowa-nym Bóstwem Kryszny, a prati-bhu murti, które zajmuje Jego miejsce, gdy oryginalne Bóstwo udaje się w inne miejsce. Np., gdy oryginalne Bóstwo Rupy Goswamiego, Gowindadźi, opuściło Wryndawan, aby otrzymywać wielbienie w Dźajpur, prati-bhu murti Gowindy zostało zainstalowane we Wryndawan, by otrzymywać miłosne ofiarowania od Wradźawasich. Choć oryginalne Bóstwomoże wywierać głębsze wrażenie, szczególnie w sercu neofity, to ostatecznienie powinno się dyskryminować między tymi dwoma absolutnie duchowymi formami Najwyższej Boskiej Osoby, Pana Śri Kryszny.

Podobnie, na najwyższym poziomie, wszystkie rodzaje samadhi posiadają tą samą duchową moc. Oczywiście bhakta neofita dostrzegając różnice praw-dopodobnie popełni obrazę w czasie odwiedzania oryginalnego samadhi „z całym ciałem” i puszpa, smriti lub nama samadhi. W Ćajtanja Bhagawata Śri Haridasa Thakura oznajmia, że intonowanie imienia zrealizowanego bhak-ty przynosi większą czystość niż intonowanie imion Śri Kryszny. Dlatego oczyszczenie ma miejsce nie tylko przy odwiedzaniu oryginalnego samadhi z całym ciałem, ale także przez oddawanie szacunku nama samadhi Wajsznawy. Dzięki intonowaniu jego imienia można osiągnąć nieograniczoną duchową czystość. Śri Śrimad A. C. Bhaktiwedanta Swami Śrila Prabhupada ki dźaj!

Zaawansowani bhaktowie dostrzegą tą samą duchową moc we wszystkich rodzajach samadhi. A wszystkie samadhi pomagają pamiętać przykład i nakazy czystych Wajsznawów. Czyści bhaktowie inspirują nas i wszystkie kolejne po-

27

Rozdział trzeci – Rodzaje samadhi

kolenia Wajsznawów do podążania ich śladami i zostania czystymi bhaktami Radhy i Kryszny.

Choć istnieje jedność w mocy wśród różnych typów samadhi, to wiele auto-rytetów cytuje następującą historię z śastr, aby udowodnić różnice. Niesłychana moc kości bramina opisana jest w szóstej pieśni Bhagawatam. Pewnego razu bramin o imieniu Kausika ochronił swoje ciało, okrywając je mistyczną zbroją, znaną jako Narajana-kawaća. Tarcza ta składa się z mantr opisujących różne inkarnacje Pana Kryszny.

Pewnego dnia siedząc na pustyni i intonując te mantry Kausika opuścił swoje ciało. Czitraratha, Król Gandharwaloki, i towarzysząca mu świta pięk-nych kobiet niebiańskich przelatywali kiedyś nad miejscem, w którym umarł bramin. Nagle, bez żadnej pozornej przyczyny, samolot Czitrarathy wymknął się spod kontroli i rozbił się. Mędrcy poinformowali Króla Gandharwów, że obraził bramina, Kausika, przez nieumyślne przelecenie nad jego duchowymi kośćmi! Kości zwykłego człowieka nigdy nie spowodują takiej katastrofy.

Historia ta pokazuje ogromną moc kości bramina, które zasadniczo two-rzyły „samadhi z pełnym ciałem” na środku pustyni. Podsumowując, bramin, tak jak wszyscy Wajsznawowie Gaudija, intonował święte imiona Śri Kryszny (zawarte w Narajana-kawaća). Dzięki temu osiągnął duchowe ciało i kości. Historia ta pokazuje także, że ciało, kości i prochy zaawansowanego bhakty posiadają i emanują niepojętą mocą duchową. Kompletne ciało Wajsznawy staje się w pełni uduchowione, ponieważ służy Krysznie wszystkimi czynno-ściami swojego ciała, umysłu i słów.

Tak jak kawałek żelaza staje się elektrycznie naładowany przez stały kontakt z magnesem, podobnie ciało czystego bhakty staje się duchowo naelektryzo-wane z powodu jego miłosnej służby związanej z Radhą i Kryszną. Gdy Wajsz-nawa odchodzi, ta duchowa moc nadal emanuje z jego ciała (i kości). Dlatego wiele autorytetów utrzymuje, że duchowa moc odnajdywana w samadhi transcendentalnego ciała czystego bhakty przewyższa moc puszpa, smriti lub nama samadhi.

Autor wierzy, że zawsze, wszędzie i na nieograniczone sposoby nitja-siddha mahabhagawata Wajsznawa, który wszedł w nitja-wradźa-lila Radha Krysz-ny, może błogosławić, inspirować i pouczać szczerego i wiernego duchowego aspiranta. Najwyższy Pan Kryszna inwestuje Swoją kripa-szakti (moc łaski) w Swojego bhaktę. Bez bhakty nikt nie może otrzymać łaski Boga. Tak jak pro-mienie słońca rozchodzą się od słońca, tak samo łaska Pana rozchodzi się jako żywa wibracja z serca czystego bhakty, który nasycony jest miłością do Boga. Łaska wibruje w ich sercach, myślach, słowach, działaniach, w ich ciałach i w ich kościach. Dlatego przez jakikolwiek kontakt z czystym Wajsznawą oczysz-cza się czyjaś świadomość.

28


Prawo do samadhiCytując Smriti śastry Śri Sanatana Goswami mówi w Hari-bhakti-wilasa, że aćarjowie Wajsznawa, sannjasini, babadźi i siddha puruszowie mogą mieć sa-madhi z pełnym ciałem, ale nie Wajsznawowie grihastha. Czasami jednak prochy grihastów lub mahantów wkładane są do samadhi. Ciało Wajsznawy staje się oczyszczone dzięki intonowaniu Hari Nama i pełnieniu Kryszna bha-dźana. Święte imię nie rozróżnia w oparciu o miejsce narodzin bhakty, jego kastę czy płeć.

Duchowo wzniosłe kobiety Wajsznawi otrzymują samadhi, ale rzadko skła-dające się z całego ciała. Po kremacji ich prochy są pieczętowane w srebrnej urnie i wkładane w puszpa samadhi. Są też wyjątki. Sadhu Maji, wielka bhak-tinka Nitjanandy Prabhu, ma samadhi z całym ciałem za świątynią Rangadźi we Wryndawan.

Rozdział czwartyLokalizacja samadhi

Tradycyjnie Gaudija Wajsznawowie budowali samadhi w trzech transcenden-talnych miejscach: Śri Wryndawan-dham, Śri Majapur-dham i Śri Kszetra--dham (Dźagannatha Puri). W świętym dham, takim jak Wryndawan, budo-wali je w szczególnych obszarach, takich jak Radha-kunda, Sewa-kuńdźa oraz w pobliżu świątyń sześciu Goswamich.

Wielu Wajsznawów zmarło z dala od świętego dhama. Ale ich krewni przy-nosili ich ciała, prochy lub osobiste przedmioty do Wryndawan, aby zbudo-wać dla nich samadhi. Dlaczego tak się dzieje? Dlaczego nie zbudują samadhi w Delhi, Bombaju, Kalkucie, Nowym Jorku, Paryżu czy Londynie? Potomko-wie uważają, i jest to faktem, że sławienienie imienia ich przodków w świętym dhama jest pomyślne i korzystne. Pokolenia bhaktów pielgrzymów zobaczą samadhi, będą pamiętać tego ukochanego Wajsznawę i być może ofiarują jakąśpudźę lub modlitwę. Błogosławieństwa Wajsznawów z pewnością pomogą ich przodkom.

Generalnie samadhi Wajsznawów stawia się obok lub za świątynią, ponieważ bhakta nie może przyjmować wielbienia przed Bóstwem. Jeśli nie blisko świątyni, samadhi stawiane jest w miejscu, w którym wcześniej dany Wajsznawa pełnił swój bhadźan. Mówi się, że dawniej Dźiwa Goswami wykonywał swój bhadźan w dokładnie tym samym miejscu, w którym teraz stoi jego samadhi, w świątyni

29

30


Radha-Damodara w Sewa-kuńdźa, Wryndawan. Miejsca bhadźanu Bhugarbhy Goswamiego, Śri Lokanatha Goswamiego i Śri Prabodhanandy Saraswatiego Thakura stały się miejscem ich samadhi.

Większość wiecznych towarzyszy Ćajtanji Mahaprabhu i wybitnych aćarjów Gaudija Wajsznawa mają swoje samadhi we Wryndawan. Znajdują się one w sześciu różnych obszarach, choć niektóre z nich położone są w różnych oko-licach Wradźa mandali, jak Surja Kunda, Unczagoan, Dźatipur i Gowardhana.

Sześć głównych obszarów samadhi I. Radha-kunda samadhi II. Samadhi Sthali Sanatany Goswamiego III. Samadhi Pitha Dźiwy Goswamiego IV. Gokulananda Mandir Samadhi Pitha V. Samadhi wokół miejskiej Wryndawany VI. Czosata (sześćdziesiąt cztery) Mahanta Samadhi Pitha

I. Radha-kunda SamadhiW Radha-kunda tego samego dnia, lecz w różnych latach Śrila Raghunatha Dasa Goswami, Śrila Raghunatha Bhatta Goswami i Śrila Kryszna Dasa Ka-wiradźa weszli w nitja-lila Radha-Madhawy. Aby uchronić przed zbezczesz-czeniem przez muzułmanów ich boskie ciała zostały spalone, a ich prochy włożone w samadhi w Śjama-kunda. W pobliżu Radha-Gopinatha mandir, spoglądającego na Radha-kunda, zostało zbudowane indywidualne samadhi dla Raghunatha Dasa Goswamiego. Bhaktowie wykonują tu akhanda (dwu-dziesto cztero godzinny, bez przerwy) kirtan, intonując maha-mantrę dla przyjemności Śri Śri Radha-Gopinatha i Raghunatha Dasa Goswamiego.


Puszpa samadhi Śri Gaurakiśora Dasa Babadźi Maharadźa, mistrza duchowego Śrila Bhaktisiddhanty Saraswatiego Thakura, stoi obok świątyni Radha-Kuńdźa--Bihari Gaudija Matha na Gowardhana parikrama marga, zaraz przed Radha--kunda.

Zaraz za świątynią Radha-Gopinatha, na zakurzonej drodze po lewej stronie Radha-kunda parikrama marga, stoi bhadźan kutir zbudowany przez ThakuraBhaktiwinoda. W środku znajduje się puszpa samadhi Śrila Bhaktiwinoda Thakura i jego syna Śrila Bhaktisiddhanty Saraswatiego Thakura. Po drugiejstronie tej samej drogi, na niedostępnym terenie, stoi popękane i zapominane samadhi Śri Narahari Sarakara, najbardziej poufnego towarzysza Pana Gau-rangi-sundara.

31

Rozdział czwarty – Lokalizacja samadhi

II. Samadhi Sthali Sanatany GoswamiegoNa ten obszar samadhi można wejść z Wryndawan parikrama marga lub z drogi biegnącej wzdłuż świątyni. Znajduje się on za oryginalną świątynią Radha--Madana Mohana, na łagodnym zboczu. Można tu znaleźć oryginalne samadhi Śri Sanatany Goswamiego, grantha samadhi i puszpa samadhi Tapana Miśry i Ćandraszekara oraz wielu innych. Ten teren samadhi, który jest spokojnym placem zabaw dla papug, nasycony jest wzniosłymi, duchowymi wibracjami.

W rogu drogi biegnącej wzdłuż świątyni i prowadzącej do samadhi Sanatany Goswamiego znajduje się samadhi Śri Sura Dasa Madana Mohana Goswa-miego, ucznia Śri Sanatana Goswamiego. Kształtem przypominając świątynię Madana-Mohana, zazwyczaj pokryte jest wapnem. Bhakta-mala opisuje, że Sura Dasa uciekł do Wryndawan po wcześniejszym zebraniu pieniędzy z po-datków w imieniu Cesarza Akbara. Pieniądze wydał na sadhu sewa (służenie bhaktom).

Jego bhadźanem było pisanie pieśni i pokorna służba. Gdy Wajsznawowie odwiedzali świątynię, pilnował ich drewnianych butów, aby nie ukradły ich małpy. Aby otrzymać błogosławieństwa bhaktów zjadał kurz z ich stóp, który osadzał się na ich butach. Gaudijowie często śpiewają modlitwy Sura Dasa: Śri Gowinda mukharawinda niraki mana wićarou, ćandra koti, bhanu koti, koti madana warunaou. „Spójrzcie tylko na piękno lotosowej twarzy Śri Gowindy, która jaśnieje bardziej, niż miliony słońc i księżyców i jest atrakcyjniejsza od milionów Kamadewów (Kupidynów).”

III. Samadhi Pitha Śri Dźiwy GoswamiegoNa podwórzu świątyni Radha Damodara w Sewa Kuńdźa, we Wryndawan, znajdują się samadhi Śri Rupy Goswamiego, Śri Dźiwy Goswamiego, Śri Bhu-garbha Goswamiego, Króla Birhambhira z Wisznupura, Kryszna Dasa bra-hamćari (ucznia Sanatany Goswamiego i pudźarego Radha Damodara) oraz Śri Bhaktisiddhanty Saraswati Thakura. Niektórzy twierdzą jednak, że samadhi Kryszna Dasa brahmaćari w rzeczywistości należy do Kryszna Dasa Kawiradźa. W obu przypadkach wielbimy ich oboje, ponieważ bhaktowie ci byli pełni premy do Radha-Kryszny i byli ekspertami w rozdawaniu miłości do Boga uwarun-kowanym duszom.

Król Birhambhir, przywódca daczoitów (złodziei) i potężny król Malla Wana Wisznupura (Bengalu), ukradł kufer książek, które Śriniwasa, Śjama-nanda i Narottama Dasa nieśli do Bengalu. Król Birhambhir pomyślał, że kufer pełen był wartościowych klejnotów. Faktycznie był wypełniony bezcennymi klejnotami grantha (pism) Goswamich, które miały być rozdane w Bengalu i Orissie. Ostatecznie Król Birhambhir podporządkował się śastrom i przyjął inicjację od Śriniwasa Aćarji. Zadedykował siebie i całe swoje królestwo, które

32


nazwał Wisznupura, służbie dla Wajsznawów. Z powodu jego hojnej protekcji sztuka, kultura i religia Gaudija Wajsznawa kwitła bez przeszkód w Wisznu-pura. Jego puszpa samadhi znajduje się blisko samadhi Dźiwy Goswamiego.

IV. Śri Gokulananda Mandir Samadhi PithaŚri Lokanatha Goswami, często nazywany siódmym Goswamim z Wryndawan, wykonywał swój bhadźan, inicjował Śri Narottama Dasa Thakura i ostateczniewszedł w samadhi na tym samym podwórku obok Radha-Gokulananda mandira. Znajdują się tu także samadhi Śri Narottama Dasa Thakura, Śri WiśwanathaĆakrawartiego, Śri Ganga Narajana Ćakrawartiego i Śri Krysznadewa Sarwa-bhaumy (ucznia Wiśwanatha, który poszedł z Śri Baladewą Widjabhuszanem do Dźajpur, aby bronić praw Gaudijów do wielbienia Gowindadźi). Zawar-tość puszpa samadhi Narottama Dasa Thakura tworzy girlanda, kaupiny, ubranie i mala.

Czasami samadhi jest przenoszone. We Wryndawan Wiśwanatha Ćakra-wartipada wykonywał swój bhadźan w pobliżu Jogapitha Radha-Gowindadźi, w okolicy zwanej Patel Pura lub Wiśwanatha Kuńdźa. Jego samadhi najpierw znajdowało się w tym miejscu. W roku 1951 samadhi Wiśwanatha zostało przeniesione do świątyni Radha-Gokulananda.

Zgodnie z Gopalaćandrą Goszem, głównym historykiem Gaudija Wajsznawa, dziś to, co nazywamy bhadźana kutirem Rupy Goswamiego, znajdującym się naprzeciw jego samadhi w Radha-Damodara, oryginalnie było pełnym samadhi Śriniwasa Aćarji.

Śri Ćajtanja Mahaprabhu powiedział: „Rupa Goswami jest Moją duszą, a Moje awesza murti pojawi się w formie Śriniwasa, aby spełnić Moje pragnienie rozpowszechnienia przekazu świadomości Kryszny.” Imię Śriniwasa oznacza siedziba Śrimati Radharani. Z powodu słów Mahaprabhu Wajsznawowie w chwili odejścia Śriniwasa pomyśleli, że jego samadhi powinno znajdować się obok samadhi Rupy Goswamiego. Lecz gdy Hemalata Thakurani, córkaŚriniwasa, przybyła do Wryndawan, przeniosła jego samadhi do Dhira Samira, obok samadhi bliskiego przyjaciela Śriniwasa, Ramaćandry Kawiradźa.

V. Samadhi wokół miejskiej WryndawanyKalija Ghat – samadhi Śri Prabodhanandy Saraswatiego Thakura znajduje sięobok drzewa Kadamba, z którego skakał Kryszna, aby pokonać asura Kaliję. Zaraz za drzewem i za małym, białym Śiwa linga mandirem można znaleźć jego samadhi, które obecnie jest w dobrym stanie.Radha Śjamasundara Mandir – po wschodniej stronie głównej drogi biegną-cej od Loj Bazaru i obok świątyń Radha-Śjamasundara i Radha Damodara, za rzędem sklepików, znajduje się puszpa samadhi Śri Śjamanandy Prabhu. Inne samadhi, Rasikanandy Prabhu, jego głównego ucznia, znajduje się po lewej

33


stronie Śjamanandy. Śjamananda żył tu, studiując pod okiem Dźiwy Goswa-miego w świątyni Radha-Damodara. Pewnego dnia Śrimati Radharani osobi-ście pojawiła się, aby przekazać Śjamanandzie szczególny znak tilaka, który teraz ozdabia czoła jego zwolenników.Radha Ramana Mandir – po wejściu na podwórze świątyni Radha Ramana z ulicy skręć w lewo i idź pięćdziesiąt metrów. Tam znajduje się oryginalne sa-madhi Śri Gopala Bhatta Goswamiego i wiele mniejszych, należących do po-przednich sewaitów (kapłanów) Radha Ramandźi.Keszi Ghat – wracając na ulicę z samadhi Gopala Bhatty skręć w prawo idąc cały czas drogą, miń kilka drzwi świątyni Wamsi-Gopala (gdzie kiedyś przeby-wał Śrila Prabhupada). Skręć w lewo pod wejściem z czerwonego piaskowca, na którego górze znajdują się dwie ryby, a znajdziesz danta (ząb) samadhi Śri Gadadhara Pandita.

Gadadhara Pandita nie mógł nigdy spełnić swojego pragnienia, aby miesz-kać we Wryndawan, ponieważ Pan Gaurasundara polecił mu pozostać w Dźa-gannatha Puri jako kszetra sannjasin i wielbić Bóstwo Tota-Gopinatha. Najana-nanda Prabhu, jego uczeń, spełnił jego pragnienie, przynosząc transcenden-talny ząb Gadadhara Pandita do Wryndawan i stawiając samadhi. Gdy Gada-dhara Pandita opuszczał ten świat, poprosił Najananandę Prabhu, aby zabez-pieczył jego ręczną kopię Bhagawad-gity, której jeden werset napisał Ćajtanja Mahaprabhu i aby wielbił jego Bóstwo Gopinatha. Gadadhara Pandit nie będąc w stanie znosić chwil rozłąki z Panem Śri Kryszną, zwykł nosić to małe Bóstwo Gopinatha na swojej szyi. Małe samadhi Najananandy Prabhu stoi po prawej stronie samadhi Gadadhara Pandita. Thakura Bhaktiwinoda, jego syn Śri LalitaPrasada, wielu siddha rasika Wajsznawów i niezliczeni zwolennicy Gadadhara Pandita wielbili to święte miejsce.Okolica Dhira Samira – w jednym miejscu na podwórku świątyni stoją pełne samadhi Śriniwasa Aćarji i Śri Ramaćandra Kawiradźa oraz puszpa samadhi Hemalaty Thakurani. Świątynia ta znajduje się w rogu głównej drogi biegnącejod Gopinatha Bazar do świątyni Gopiśwara Mahadewa i przy drodze prowa-dzącej do Jamuny. Okolica ta nazywana jest Dhira Samira Kuńdźa. Wcześniej Śriniwasa i Ramaćandra żyli tu i wykonywali Kryszna bhadźana.

W pobliżu, po tej samej stronie ulicy prowadzącej do Jamuny, znajduje się samadhi Gauridasa Pandita, a na podwórku świątynnym Śri Śri Śjama-Raja są jego Bóstwa.

Najbardziej niezwykłe samadhi Gopala Guru Goswamiego stoi dokładnie po drugiej stronie ulicy. Idąc po pochyłej, cementowej ścieżce, mijając wiele drzwi, można je znaleźć schowane głęboko w świątyni Śri Śri Radha-kanta.

Dwa tygodnie po odejściu Gopala Guru w Dźagannatha Puri, bhaktowie we Wryndawan usłyszeli wieści i przeprowadzili drugą ceremonię odejścia. Nagle,

34


w środku ceremonii, na oczach wszystkich Wajsznawów, pojawił się Gopala Guru, siedząc pod drzewem Bakula na świątynnym podwórku. Wajsznawowie zupełnie zaskoczeni zapytali Gopala Guru: „Maharadźa, jak to możliwe, że tu jesteś?” Odparł: „W mojej sakhi-swarupa (duchowym ciele gopi) jestem tu we Wryndawan-dham, wiecznie służąc lotosowym stopom Radhy i Kryszny w Wamsiwata.”Świątynia Radha-Gopinatha – pełne samadhi Śri Madhupandita Goswamie-go znajduje się wewnątrz świątyni po prawej stronie, która wychodzi na Go-pinatha Bazaar. Śri Gadadhara Pandit inicjował Madhupandita Goswamiego i Paramananda Bhattaćarję. Po odkryciu Bóstwa Gopinatha w Wamsiwata, Paramananda ofiarował Je Madhupanditowi, który później zbudował Radha--Gopinatha mandir.Gopinatha Bazaar – samadhi Bilwamangala Thakura znajduje się po drugiejstronie ulicy, pięćdziesiąt metrów na południe od słynnego Bóstwa Amia Nimaj (Śri Ćajtanja), na trasie do świątyni Rangadźi. Mówi się, że Bilwamangala wyko-nywał swój bhadźan w pobliżu, nad brzegiem Brahma-kunda. Śriman Maha-prabhu codziennie delektował się Kryszna-karnamrytą, najsłynniejszą pracą Bilwamangala, w czasie Gambhira lila w Puri. Śri Kryszna Dasa Kawiradźa napisał wspaniały komentarz do jego książki.

VI. Czousata (64) Mahanta Samadhi PithaSpoglądając na wejście do świątyni Śri Rangadźi idź na południe (mając ją po prawej stronie) dwieście metrów szeroką drogą biegnącą do Matury. Trzyma-jąc wspaniałą świątynię Gowindadźi z czerwonego piaskowca po prawej, skręć w lewo na następnej ulicy. Dwieście metrów dalej zobaczysz dwoje drewnianych drzwi w murze. Jest to wejście do Czousata Samadhi Pitha (Ob-szar sześćdziesięciu czterech Samadhi). Niektóre autorytety wymieniają tych sześćdziesięciu czterech bhaktów jako najbliższych towarzyszy Pana Ćajtanji. Ponieważ ci i inni bhaktowie mają tu swoje samadhi, okolica ta nazywa się okolicą sześćdziesięciu czterech Samadhi (zobacz w dodatku listę sześćdzie-sięciu czterech mahantów)

W Dwapara judze Śri Kryszna odegrał tu wspaniałą, transcendentalną roz-rywkę. Padma Purana mówi, że pewnego dnia, gdy Kryszna bawił się nad brzegiem Jamuny w Jamuna Pulina, jednemu z gopa zachciało się pić. Przycho-dząc tu Kryszna wykopał studnię przy pomocy fletu i wydobył krystalicznieczystą, chłodną, słodką wodę dla Swojego ukochanego przyjaciela, chłopca pasterza. To miejsce zasłynęło jako miejsce pielgrzymek pod nazwą Wenu Kupa, studnia wykopana fletem.

Bengalskie wydanie Bhakta-mali mówi, że Śri Raghunatha Bhatta Goswami, Kasiśwara Pandit Goswami i Subuddhi Raja wykonywali tu bhadźan. Przy-

35


chodzi tu wielu Gaudija Wajsznawów, aby przebywać z tymi nitja parikarami (poufnymi, wiecznymi towarzyszami Pana Gauraćandry). Intonują Hari Nama i rozmawiają o nektariańskich rozrywkach Śri Gaurangi Mahaprabhu i Radha-Gowinda.

Samadhi tych trzech mahabhagawatów zostały tu postawione po ich odejściu. Bhakta-mala mówi, że samadhi Śrila Kaśiśwara Pandita Goswamiego i Śri Sub-uddhi Raja są oryginalne i zawierają ich całe ciała. Sam Śri Dźiwa Goswami, któ-ry zarządzał tą okolicą w imieniu świątyni Radha-Gowindadźi, ustanowił naj-wyższe znaczenie tego miejsca, stawiając tu samadhi dla Śrila Raghunatha Bhat-ta Goswamiego. Dokonał tego przynosząc trochę prochów Raghunatha Bhatta Goswamiego z Radha-kunda, gdzie stoi jego drugie samadhi. Wenu Kupa, teraz część ogrodów Rangadźi, stoi w północnym rogu miejsca sześćdziesięciu czte-rech samadhi, zaraz za murem. Wenu Kupa zawiera najbardziej uświęconą wodę, zwaną amryta dźala (nektarowa woda). W szczególne okazje, takie jak Kryszna Dźanmastami pudźari kąpią Gowindadźi tą wodą. Lokalni Wradźawasi oczysz-czają swoich nowonarodzonych synów odrobiną tej amryta dźala.

We Wradźa mandali znajduje się około dwieście samadhi wiecznych towa-rzyszy Ćajtanji Mahaprabhu. Choć ten fakt trudno udowodnić, to niektóre autorytety utrzymują, że tylko dwadzieścia z nich to „oryginalne samadhi.” Oryginalne oznacza, że zawierają pełne, transcendentalne ciała wiecznych towarzyszy Pana Ćajtanji. Autorytety podają następującą listę oryginalnych samadhi we Wryndawan (niektóre zawierają prochy):

Oryginalne samadhi we Wryndawan• Sanatana Goswami• Rupa Goswami• Raghunatha Dasa Goswami• Dźiwa Goswami• Raghunatha Bhatta Goswami• Gopala Bhatta Goswami• Lokanatha Goswami• Bhugarbha Goswami• Kaśiśwara Pandit Goswami• Prabodhananda Saraswati Goswami• Gauri Das Pandit• Kryszna Dasa Kawiradźa Goswami• Subuddhi Raja• Madhupandit Goswami• Śriniwasa Aćarja• Ramaćandra Kawiradźa• Wiśwanatha Ćakrawarti Thakura

36


Samadhi Śrila Raghunatha Bhatta Goswamiego, Kaśiśwara Pandita i Subud-dhi Raja były pierwszymi trzema w Czousata Mahanta Samadhi Pitha. Około sto pięćdziesiąt lat temu autorytety ze świątyni Gowindadźi zaczęły rozwijać to miejsce, dodając więcej samadhi. Większość z nich to puszpa, smriti lub nama samadhi. Bhaktowie przynieśli ziemię z miejsca narodzin poetów Wajsz-nawa – Śri Widjapati Dasa i Śri Ćandidasa i zbudowali tu ich samadhi.

Aćarjowie Gaudija wymieniają sześćdziesięciu czterech największych bhak-tów wśród nieograniczonej liczby wiecznych towarzyszy Śri Ćajtanji. [Zobacz dodatek z listą] To miejsce nazywa się obszarem sześćdziesięciu czterech sa-madhi, ponieważ są tu wszyscy sześćdziesiąt czterej bhaktowie. Jednakże większość z tych wiecznie szczęśliwych sług Gaurangi czonych jest w nama samadhi. Niestety, z powodu niedbałego zarządzania wysoka trawa, cierniste krzaki, gęste listowie i rozrastające się drzewa ukrywają teraz wiele z nich.

Wołanie w wieku KaliKali Juga – wiek upadku, oszustwa i degradacji- uderzył we Wryndawan. W czasie ostatnich lat złodzieje ciągle rabowali obszar sześćdziesięciu czterech samadhi. Całkowicie pozrywali okładzinę z czerwonego kamienia, kopuły i ćakry, które wcześniej ozdabiały samadhi sześciu Goswamich. Zdobnie rzeź-biona kopuła z czerwonego piaskowca (przypominająca kopułę świątyni Ma-dana Mohanadźi) nad samadhi Śri Sanatany Goswamiego „znikła”. Zamiast oglądania samadhi, które kiedyś wyglądały jak repliki pięknych świątyń Gowin-dadźi i Madana Mohana, teraz można zobaczyć gołe, wapienne skorupy, po-kryte czarną sadzą z zanieczyszczonego powietrza. W jednym przypadku całe samadhi- ćakra z czerwonego piaskowca, kopuła, wapienna skorupa i każda pojedyncza czerwona cegła- zostało całkowicie zniszczone. Tam, gdzie kiedyś stało eleganckie samadhi mandir z czerwonego piaskowca, dziś stoi ściana wysoka na jedną stopę, otaczająca najświętsze miejsce samadhi Śrila Raghu-natha Bhatta Goswamiego!

Naszą gorącą nadzieją jest to, że jacyś szlachetni i szczodrzy Wajsznawowie zainspirują się do przywrócenia godności tym najważniejszym duchowym gmachom. Odnawiając i przywracając je z pewnością osiągną błogosławień-stwa Śri Ćajtanji Mahaprabhu i Jego wiecznych towarzyszy, sześciu Goswa-mich z Wryndawan.

Znaczenie odwiedzania miejsca sześćdziesięciu czterech samadhiKażdy docenia wagę obszaru tych samadhi, ale tylko niektórzy je odwiedzają. Główne grupy Gaudija ignorują je z powodów już wcześniej wspomnianych i dlatego, że sprzeciwiają się filozofii lokalnych dozorców. Wradźawasi rzadkotu przychodzą, mimo, że odwiedzają Wenu Kupa. Wolą odwiedzać oryginalne

37


samadhi Goswamich, położone w świątyniach Radha-Madana-Mohana, Radha--Gopinatha, Radha-ramana, Radha-Damodara i Radha-Gokulananda.

Jest to jednak transcendentalne miejsce lila Kryszny, przesiąknięte duchową energią. Służy pożytecznemu celowi. Pielgrzymi Wajsznawa zatrzymując się krótko we Wryndawan mogą z łatwością odwiedzać obszar sześćdziesięciu czterech Samadhi. W jednym miejscu mogą wielbić, modlić się, pamiętać i intonować imiona najbardziej poufnych zwolenników Pana Ćajtanji i otrzy-mać ich błogosławieństwa.

Ktoś oczyszcza się z materialnego zanieczyszczenia i osiąga miłość do Boga dzięki intonowaniu świętych imion Pana Śri Kryszny i Śri Kryszny Ćajtanji. Ponieważ Pan i Jego czyści bhaktowie nie są różni, ktoś uwalnia się także od grzesznych reakcji i wznosi się duchowo przez intonowanie imion kochają-cych towarzyszy Pana Ćajtanji. Śrila Kryszna Dasa Kawiradźa potwierdza to w Ćajtanja-ćaritamrycie, Adi 12.9: jan-saba smarane paj ćajtanja-ćarana, jan--saba-smarane haja wanczita purana. „Jedynie dzięki pamiętaniu imion wiecznych towarzyszy Pana Gaurangi otrzymuje się lotosowe stopy Ćajtanji Mahaprabhu i spełniają się wszystkie pragnienia.”

Nie należy lekceważyć Czosata Mahanta Samadhi Pitha z powodu jego po-nurego i pogarszającego się wyglądu. Nie należy też go pomijać tylko dlatego, że głównie zawiera nama samadhi. Aćarjowie i śastry wyjaśniają, że transcenden-talna energia emanuje w równym stopniu z imienia, formy, cech i rozrywek Najwyższego Pana Kryszny i Jego wiecznie wyzwolonych czystych bhaktów.

Dlatego zachęcamy Gaudija Wajsznawów, by regularnie odwiedzali tą oko-licę, szczególnie w dniu odejścia tych czystych bhaktów. Duchowe odwzajem-nianie się z Panem i Jego bhaktami zależy od stanu naszej świadomości. Pod-chodząc do tych samadhi z wielką wiarą, uległością i szczerym oddaniem, bhakta na pewno otrzyma duchową moc i otuchę od tych Wajsznawów.

Samadhi wokół Wradźa MandalaMadhusudana Dasa Babadźi – guru Dźagannatha Dasa Babadźi, ma samadhi w Surja-kunda, około trzy kilometry na północ od Radha-kunda. We Wrynda-wan nitja-lila Radha-Śjamasundara przychodzą tu każdego dnia o ok. 15.00, aby cieszyć się Swoimi komicznymi rozrywkami „Surja-pudźy”.Siddha Kryszna Dasa Baba – bhadźana guru Siddha Śri Madhusudana Dasa Babadźi, napisał wiele książek o praktykowaniu zaawansowanej służby odda-nia. Jego samadhi znajduje się w Manasi Ganga na Gowardhanie.Narajana Bhattaćarja Goswami – był uczniem Śri Kryszna Dasa Brahmaćari, po-chodzącego z linii Gadadhara Pandita. Poruszając się wszędzie po Wryndawan i pisząc Wradźa-bhakti-wilasa, zasłynął jako Wradźa mandala aćarja. Pojawił się w Unczagoan, w wiosce Śrimati Lalita-sakhi i jego samadhi jest tam także.

Rozdział piątyOdwiedzanie samadhi

CmentarzGdy ktoś umiera w kraju chrześcijańskim jego ciało wkładane jest do trumny i chowane na cmentarzu. Każde miasto ma swój cmentarz; czy to w postaci małych, rodzinnych działek, czy szerokich cmentarzy z akrami rozciągających się trawników. Poszczególne groby oznaczone są nagrobkami stojącymi w od-powiedniej odległości od następnego. Wyglądają jak olbrzymie, marmurowe domino, świadczące o daremności materialnego życia; o tym jak jedna dusza podąża za drugą w nieskończonym cyklu narodzin i śmierci (samsara ćakra).

Materialna egzystencja bez duchowej praktyki oznacza tylko życie, umiera-nie i bycie pochowanym w rodzinnym grobie. „Mój pradziadek kroczył tą ścieżką, mój dziadek podążał za nim i mój ojciec także- jeden za drugim.”

Mahabharata mówi, że kiedyś Jamaradźa zapytał Maharadźa Judhiszthira: „Co jest najbardziej zdumiewającą rzeczą na świecie?” Maharadźa Judhiszthira odparł: „Najbardziej zdumiewającą rzeczą jest to, że w każdej chwili można zobaczyć, jak czyjś przyjaciel, ojciec lub krewny umiera, ale wszyscy inni my-ślą nadal – ja będę żył wiecznie.”

39

40


Miałem około siedem lat, gdy pierwszy raz odwiedziłem rodzinny cmen-tarz, aby mieć „darśana” Mac’a, mojego brata, który umarł na białaczkę dwa-naście lat temu. Moi rodzice płakali, gdy wymieniali jego chwały. Mówili: „Dobry Pan musiał mieć jakiś cel w zabraniu Mac’a w wieku czterech lat. Teraz powinniśmy ofiarować cichą modlitwę Bogu w jego imieniu.”

Poważna i wzniosła chwila, która nastąpiła, rozciągała się w wieczność. At-mosfera była niesamowita. Modliłem się do Boga, aby i mnie nie porwał. Chciałem jak najszybciej stamtąd odejść i nigdy nie wracać. Odwiedzanie cmentarzy wznieciło we mnie strach przed śmiercią, zmartwienie życiem i rozpacz odnośnie przyszłości.

Cmentarze w krajach chrześcijańskich są negatywnym otoczeniem, pełnym duchów i ignorancji, smutku i przywiązania. Z powodu mocnego przywiązania cielesnego odeszła dusza czasami przyjmuje formę ducha (subtelną formę), aby wisieć nad swoim nieżywym, materialnym ciałem pochowanym w ziemi. Duchy istnieją w wiecznym stanie złości i frustracji, ponieważ nie mają fizycz-nego, materialnego ciała, aby spełniać swoje pragnienia. Dziesiątki duchów latają nad cmentarzami, przerażając i nękając gości, szczególnie nocą.

W umysłach wielu Chrześcijan słowo cmentarz wywołuje obrazy widm, złych duchów, wiedźm, czarnych kotów itd. Lub jak ktoś powiedział: „Cmen-tarz jest odrażającym miejscem, pełnym dziwnej, przerażającej atmosfery.” Innymi słowy cmentarz jest miejscem, które lepiej jest unikać.

Mrytu MahalKażdego roku tysiące turystów jadą do Agry w Indiach, aby zobaczyć Tadź Mahal, jeden z „siedmiu cudów świata.” Bez wątpliwości budynek kwalifikujesię jako cud architektury, ale generalnie uważany jest za martwe miejsce dla martwego ciała. Jakie wrażenie można otrzymać odwiedzając ten grób, zbu-dowany przez króla, który oddał szacunek swojej zmarłej królowej?

Efekt ujrzenia Tadź Mahal trwa nie dłużej niż migawka kamery lub przewi-nięcie kilku klatek taśmy wideo. Doświadczenie to nie porusza ani serca, ani duszy. Po przejechaniu dziesięciu tysięcy mil tylko po to, by go ujrzeć, jeden turysta zażartował: „O rany! Zastanawiam się, czy naprawdę jest to jeden z siedmiu cudów świata?”

Odwiedzanie samadhi wiecznych towarzyszy Śri Ćajtanji jest zupełnie in-nym doświadczeniem, niż oglądanie cmentarzy czy mauzoleum. W przeci-wieństwie do cmentarzy, które są siedzibą złej atmosfery, ignorancji i złych duchów, samadhi pitha (miejsce z wieloma samadhi) kipi od czystej dobroci, wznoszącej energii duchowej i pocieszającego towarzystwa łagodnych Wajsz-nawów, pochłoniętych duchowością. Innymi słowy samadhi pitha jest po-myślnym, godnym pragnienia i pięknym miejscem do ciągłych odwiedzin.

41

Rozdział piąty – Odwiedzanie samadhi

Historie darśanówAćarjowie Wajsznawa wyjaśniają, że siddha puruszowie (doskonale wyzwolone dusze) posiadają dwie duchowe formy. Wewnątrz samadhi przebywają w czin moja deha (w ciele uduchowionym). Równocześnie w transcendentalnym kró-lestwie Goloki Wryndawan mają drugą formę duchową, która wiecznie służy Boskiej Parze, Śri Śri Radha-Giridhari. Obecność Wajsznawy wewnątrz jego samadhi przypomina o obecności Najwyższej Boskiej Osoby, Śri Kryszny, w Jego arća wigraha, w formie Bóstwa.

Arća wigraha Kryszny odwzajemnia się bhakcie stosownie do stopnia jego śraddhy, sewy i pudźy (wiary, służby, wielbienia). Sześciu Goswamich z Wrynda-wan, będąc czystymi, mogli osobiście rozmawiać ze swoimi ukochanymi Bó-stwami Damodara, Gowindadźi, Madana Mohana, Radha-ramana i Giridhari. Bóstwo Sakszi-Gopala z Wryndawan zeszło kiedyś z ołtarza i poszło do Orissy (dwa tysiące kilometrów), aby zeznawać na korzyść Swojego czystego bhakty. W ten sam sposób z wnętrza swoich samadhi mandirów wieczni towarzysze Śri Ćajtanji będą odwzajemniali się za wiarę, służbę i wielbienie bhakty. Miejsce ta-kie staje się także nasycone energią oddania z powodu wieloletniego wielbienia.

Mimo, że chowamy ciało zmarłego Wajsznawy, to on nadal tam przebywa. Często święci siddhowie, tacy jak sześciu Goswamich, dają pewne oznaki, aby udowodnić swoją obecność wewnątrz samadhi. Krótko po swojej kremacji Raghunatha Dasa pojawił się przed Śri Dźiwą Goswamim. Pouczył Śri Dźiwę Goswamiego, by włożył jego prochy w samadhi w świątyni Radha-Gopinatha obok Radha-kunda.

„Kiedyś Śri Radha Kryszna Dasadźi, naukowiec Wajsznawa i wcześniejszy mahanta z Radha-kunda, powiedział mi (Gopalaćandra Goszowi): «Gopala-dźi, pewnego dnia martwiliśmy się bardzo o sprawy własnościowe odnośnie Radha-kunda. W tym czasie miałem najbardziej niezwykłe doświadczenie. O północy, gdy intonowałem dźapa w moim kutirze nad brzegiem Radha--kunda, zobaczyłem jednego sadhu w stroju babadźi, wychodzącego z wnę-trza samadhi mandira Raghunatha Dasa Goswamiego.

«Po kąpieli w Radha-kunda spojrzał bezpośrednio na mnie, uśmiechając się lekko. Potem wszedł do samadhi i zniknął. Zaskoczony, złożyłem dandawaty. Leżąc przed wejściem do samadhi Śri Raghunatha Dasa Goswamiego usłysza-łem, jak ktoś mówił do mnie z wnętrza samadhi – Nie martw się, wszystko się dobrze ułoży. Zawsze intonuj imię Radharani i jeśli wykonasz tą pracę w Jej służbie, to osiągniesz zwycięstwo. A jeśli będziesz myślał – To jest moja wła-sność, ja jestem mahantą i będziesz uważał się za właściciela, to nie będziesz mógł zostać we Wryndawan.”

Za świątynią Radha Madana-Mohana, obok parikrama marga, znajduje się miejsce zwane Dźawatri Kuńdźa. Stara świątynia Surji ozdabia to kuńdźa.

42


Bhakta-mala mówi, że Radhika i gopi przychodziły tu i zrywały Drawa (czer-wone) kwiaty do wielbienia Surja-dewy i Jamuna-dewi. Kiśora Dasa baba, na-ukowiec z Wryndawan, odkupił to miejsce i zbudował tu bhadźana kutir. Pewnego razu nocą, gdy intonował dźapa, zobaczył wysokiego, starszego mężczyznę, ubranego w strój babadźiego, niosącego kij i gliniane naczynie na wodę. Intonował bardzo uważnie i emanował jasnym blaskiem. Po złożeniu pokłonów Kiśora Dasa zapytał: „Czy jesteś Sanataną Goswamipadem?” Baba-dźi uśmiechnął się tylko i powiedział: „Hari bol” i znikł. Do dzisiejszego dnia Kryszna Dasa uważa, że z pewnością zobaczył Śri Sanatanę Goswamiego.

Gauranga Dasa Babadźi, słynny siddha mahatma z Wryndawan, ciągle udo-wadniał swoją obecność w swoim samadhi. Kilka razy po jego odejściu poja-wił się przed bhaktami, którzy zatrzymywali się w aśramie przy jego samadhi. Pewnej nocy uczestnicy grupy dwudziesto cztero godzinnego kirtanu zasnęli. W dokładnie tej samej chwili samadhi pudźari śpiący w aśramie miał sen. Zo-baczył Gaurangę Dasa Baba duszącego się i gwałtownie wdychającego powie-trze. Zaskoczony pudźari zbudził się i pobiegł do samadhi, aby zbudzić śpiące osoby od kirtanu, by kontynuowali Hari-Nama. Pudźari zrozumiał, że jego guru pojawił się, aby nauczyć go, że naprawdę mieszkał w swoim samadhi. Zaczął się dusić, gdy grupa kirtanowa przestała intonować święte imię, ponie-waż święte imię było jego pożywieniem- jego życiem- jego oddechem.

Uczeń i dawny osobisty sługa Śrila Prabhupada powiedział, że Śrila Rupa Goswami pojawił się kiedyś przed Śrila Prabhupadem, gdy mieszkał w świą-tyni Radha-Damodara we Wryndawan. Przed przyjazdem do Ameryki w 1965 Śrila Prabhupada mieszkał tu jako wyrzeczony sannjasi intonując Hari Nama, modląc się do Radha-Damodara i Goswamich i tłumacząc na angiel-ski Śrimad Bhagawatam. Pewnego dnia w czasie jedzenia maha-prasadam Śrila Prabhupada spoglądał przez okno na samadhi Śri Rupy Goswamiego. Nagle Śri Rupa Goswami pojawił się przed Śrila Prabhupadem i wypowie-dział te najbardziej zachęcające słowa:

„Maharadźa, nic się nie martw. Idź naprzód, pojedź na Zachód i nauczaj. Po prostu nauczaj przekazu Śri Ćajtanji Mahaprabhu i intonuj Hare Kryszna. Odniesiesz sukces. Gwarantuję ci to, ponieważ będę zaraz obok ciebie przez cały czas.”

Jak podchodzić do samadhi – połączenie w rozłąceWe Wryndawan praktyka odwiedzania samadhi wiecznych towarzyszy Pana Ćajtanji, ofiarowanie wielbienia, pokłonów i wybranych modlitw odbywa sięciągle przez ostatnie pięćset lat. Bhakti-ratnakar opisuje, że przed podróżą do Nawadwipy Śriniwasa Aćarja miał darśan Bóstw z Wryndawan (Gowindadźi, Gopinatha, Madana Mohana, Radha Winoda, Radha Damodara i Śri Śankara Gopiśwara Mahadewa). Odwiedził także samadhi Śri Sanatany Goswamiego,

43


Śri Rupy Goswamiego, Śri Kaśiśwara Pandita i Śri Raghunatha Bhatta Goswa-miego, jedyne ważne w tamtych czasach. Śri Dźiwa Goswami, Śri Raghunatha Dasa Goswami, Śri Gopala Bhatta Goswami, Śri Lokanatha Goswami, Śri Bhugarbha Goswami, Madhupandit Goswami i Śri Kryszna Dasa Kawiradźa nadal przebywali osobiście we Wryndawan. Przed opuszczeniem Wryndawan Śriniwasa Aćarja upadł w kurzu ich lotosowych stóp i błagał o ich łaskę.

Sumując, samadhi jest duchowym miejscem, w którym można wejść w kon-takt z czystym bhaktą Radhy i Kryszny. W jednej formie czysty Wajsznawa pozostaje wewnątrz swojego samadhi, aby obdarzać łaską oddanych i szcze-rych bhaktów. Samadhi odgrywają ważną część w rozrywkach Śri Ćajtanji rozdawania łaski upadłym duszom w Kali-judze. Każdy, kwalifikowany czynie, może z łatwością przyjść do samadhi i przyjąć ich łaskawe towarzystwo.

Musimy dojść do platformy docenienia, że tu (w samadhi) ‘mogę w rzeczy-wistości otrzymać towarzystwo czystego bhakty.’ Nikt nie jest wykluczony. Np., podczas obecności Śrila Prabhupada niektórzy uczniowie odmawiali przyjęcia jego towarzystwa czując nieśmiałość lub zbyt wielki dystans. Choć pragnęli tego, to nigdy bezpośrednio nie odezwali się do Śrila Prabhupada ani nie przebywali z nim blisko. Lecz teraz Śrila Prabhupada swobodnie i w pełni daje siebie każdemu. Każdy może odwiedzić jego samadhi we Wryndawan lub Majapur i mieć jego wspaniałe towarzystwo.

Do samadhi Śrila Prabhupada czy każdego innego należy zbliżyć się w po-stawie podporządkowania. Oczywiście czując bojaźń i szacunek ktoś składa dandawaty (pełne pokłony). Dosłownie słowo dandawat oznacza pełny po-kłon oddany ośmioma częściami ciała- ramionami, nogami, kolanami, klatką, głową, oczyma, umysłem i zdolnością mowy (modlitwami).

Bojaźń i szacunek ucznia nie powinien być w „nastroju Wajkunthy”, gdzie uczucia te są zbyt silne. Uczeń odczuwa cześć w sensie szacunku, ale utrzymuje przyjazną postawę i zrozumienie odnośnie swojego mistrza duchowego. Narada Muni wyjaśnia miłosny związek między guru i uczniem w Śrimad Bhagawatam (7.12.1): aćaran dasawan niczo, gurau sudridha sauhridah. „Uczeń powinien być pokorny i posłuszny i powinien mieć postawę mocnej przyjaźni dla guru.”

Powinniśmy uważać, że czyści bhaktowie nadal tu żyją. Słuchają naszych uległych modlitw i obdarzą nas łaską, jeśli jesteśmy szczerzy i na to zasługujemy. Z pokornym nastrojem i czystą postawą oddania powinniśmy przestrzegać właściwego zachowania. Wieczni towarzysze Śri Ćajtanji są w swoich samadhi. Wajsznawa jest nadal zamanifestowany w tym świecie. Co byś zrobił lub co byś odczuwał, gdybyś wszedł do jego pokoju i zobaczyłbyś go, cicho siedzącego w pozycji medytacyjnej, pochłoniętego głęboką koncentracją na rozrywkach Radha-Śjamasundara? Jest to dokładnie to samo doświadczenie spotkania wyzwolonego Wajsznawy w jego samadhi mandirze!

44


Odwzajemnienie zależy od czyjejś bhawy (uczuć) i nisztha (oddanej wiary). Duchowe uczucia mogą ponieść nasze umysły do tego czystego, wyzwolonego bhakty. Jednak bez wiary niczego nie zobaczymy w samadhi. Podobnie, bez wiary nie można otrzymać odwzajemnienia przy darśanie Bóstwa Kryszny.

W czasie odwiedzania samadhi ktoś czuje silne poczucie połączenia z Wajsz-nawą, który odszedł. Otrzymuje bezpośrednią inspirację i entuzjazm we-wnątrz serca. Ale w tym samym czasie doświadcza się głębokiej rozpaczy i rozłąki z wiecznym mieszkańcem Wryndawan. Jest tu połączenie w rozłące. W rzeczywistości wszystkie samadhi są miejscami, gdzie wierni bhaktowie odczuwają szczęście przez bezpośrednie przebywanie ze szczęśliwymi, czystymi bhaktami. Ale jednocześnie ktoś odczuwa smutek w rozłące z nimi.

Dzięki poważnemu pielęgnowaniu tego intensywnego uczucia rozłąki osta-tecznie spotkamy wiecznych towarzyszy Pana Gaurangi i będziemy wiecznie służyć ich lotosowym stopom. Rozłąka przygotowuje serce na spotkanie. Szczery bhakta stara się poczuć rozłąkę z Panem Gaurangą i Jego wiecznymi towarzyszami, jaką Śri Narottama Dasa Thakura opisuje w swojej pieśni „Je anilo prema dhana.” (Zobacz dodatek)

Historia Gaudija Wajsznawa pokazuje, że tradycyjna czynność odwiedzania samadhi dostarcza głębokich, transcendentalnych emocji w zaawansowanych bhaktach. Śri Bhakti-ratnakar opisuje dwie takie wizyty Śri Dźanawa Maty, żony Śri Nitjanandy Prabhu i Śriniwasa Aćarji.

Po ujrzeniu Wryndawan i przed powrotem do Nawadwipy Śri Dźanawa Mata pożegnała się ze wszystkimi Wradźawasi Wajsznawami. Potem odwie-dziła wszystkie ważne świątynie- Gowindadźi, Gopinatha, Madana Mohana, Radha Winoda, Radha-Damodara i Radha Ramana. Ofiarowała także modli-twy Gopiśwara Mahadewie (Panu Śiwie) oraz Śrimati Wrynda-dewi. Gdy Ma Dźanawa Dewi zobaczyła cztery samadhi Śri Raghunatha Bhatta Goswamie-go, Kaśiśwara Pandita, Śri Sanatany Goswamiego i Śri Rupy Goswamiego jej serce pękło. Czując głęboki smutek wypłakała rzekę łez. Jej ekstaza osiągnęła szczyt, gdy zobaczyła samadhi Śri Gauridasa Pandita.

Po przybyciu do Dźagannatha Puri Śriniwasa Aćarja natychmiast pobiegł do samadhi Thakura Haridasa. Natychmiast padł na ziemię, aby ofiarowaćmodlitwy i pokłony i prawie stracił przytomność. Zgromadzeni bhaktowie uspokoili go słodkimi, miłosnymi słowami. Słuchanie o rozpaczy Śriniwasa Aćarji w samadhi Śrila Haridasa Thakura roztapia serce.

Modlitwy w samadhiW czasie odwiedzania samadhi należy ofiarować wandanam (modlitwy – jedna z dziewięciu części bhakti). Miłość Śri Kryszny rozchodzi się w dziewięciu formach, które łączą kochającą duszę ze swoim ukochanym Panem. Poprzez

45


wandanam jogę (łączenie się z Bogiem w modlitwie) bhakta łączy się z Naj-wyższym Panem Kryszną lub z czystym Wajsznawą w samadhi.

Dlaczego modlitwa? Modlenie się pokazuje naszą wdzięczność Panu Krysznie za łaskawe obdarowanie nas Wajsznawa sadhu sangą. Czasami ktoś mylnie uważa, że modlitwy przeznaczone są tylko dla Boga, a nie dla Jego czystych sług, bhaktów. Największy półbóg i najlepszy Wajsznawa, Mahadewa Pan Śiwa, oznajmia, że wielbienie Wajsznawy przewyższa wielbienie Wisznu. W Adi Puranie Śri Kryszna mówi Ardźunie, że nie akceptuje tych, którzy wiel-bią tylko Niego.

je me bhakta-dźanah / ne me bhakta ća te dźanah mad bhaktanam ća je bhaktas / te me bhaktama matah

Ci, którzy wielbią Mnie bezpośrednio, nie są prawdziwymi bhaktami. Prawdziwymi bhaktami są ci, którzy oddani są Moim bhaktom.”

Śrila Prabhupada zwykł mówić: „Jeśli kochasz mnie, pokochaj mojego psa.” Jakże prawdziwa musi być czyjaś miłość do swojego mistrza, skoro potrafi ko-chać psa mistrza? W tym wersecie Kryszna podaje wskazówkę do sukcesu w służbie oddania. Wielbienie Wajsznawów jest najważniejsze, ponieważ oni sami mogą wznieść nas do lotosowych stóp Radhy i Kryszny.

Modlenie się do Wajsznawów zadowala Krysznę, oczyszcza serce i przyciąga uwagę Pana. Po przyjęciu życia w świadomości Kryszny ktoś naturalnie zaczyna żałować za swoje przeszłe grzeszne czynności. Mentalność skruchy najbardziej odpowiada duchowemu postępowi, ponieważ „grzeszne pragnienia spalają się w ogniu żalu.” Pan Kryszna włożył swoją kripa śakti (moc łaski) w czyste serce Wajsznawy. Będąc oceanem łaski Wajsznawa z pewnością wyzwoli żału-jącego bhaktę, desperacko próbującego uciec z uchwytu Maji.

Modlenie się działa. Kryszna zawsze odpowiada na wołanie Swojego bhakty. Ten punkt został udowodniony w Gadźendra moksza lila w Śrimad Bhagawa-tam. Śrila Prabhupada zawsze pouczał nas, aby modlić się do Kryszny i przed-stawiać nasze poufne problemy i pragnienia. Wszechłaskawy Pan cierpliwie słucha naszych modlitw i odpowiednio odpowiada.

O co powinniśmy się modlić? Jedyną rzeczą godną modlenia się jest to, aby nasz umysł mógł być coraz bardziej przyciągany do Pana Śri Kryszny. Nie chcemy bogactwa czy zwolenników, ani nie chcemy zostać ocaleni od nie-szczęścia narodzin i śmierci. Nie modlimy się o uleczenie choroby ani o wy-zwolenie. Raczej podchodzimy do wielkich dusz i mówimy: „Pobłogosław nas, aby nasze umysły mogły być skierowane do Kryszny.” (Śrila Bhaktisid-dhanta Saraswati Thakura)

46


Nastrój modlitwyModlitwa dociera do Kryszny tylko wtedy, gdy się podporządkujemy. Podpo-rządkowanie oznacza bycie zdesperowanym. Gdy wyraźnie zdajemy sobie spra-wę z naszej beznadziejnej pozycji w tym niebezpiecznym materialnym świecie, będziemy się modlili szczerze i absolutnie podporządkujemy się Krysznie.

Jest wiele rodzajów modlitw samolubnych, od „Chleba naszego”, Boże daj mi to, daj mi tamto”, czy modlitwy cierpiącej starej kobiety, która upuściła chrust. Odpowiadając na jej modlitwy Pan zaoferował jej łaskę. Stara kobieta poprosiła: „Och Panie, proszę po prostu podnieś tobołek chrustu i połóż go na mojej głowie.” Modlitwy powinny być czyste. Modlitwy Śri Kryszny Ćaj-tanji i aćarjów Gaudija doskonale przedstawiają właściwy nastrój i aspiracje dla wszystkich bhaktów Kryszny. W Śikszasztace Pan Ćajtanja uczy nas po prostu płakać i modlić się, że Pan nas przyjmie: aji nanda tanudźa kinkaram patitam mam wiszame bhawambudhau.

Autoryzowane modlitwySućaka kirtany (biografia w kirtanie) są pięknie ułożonymi modlitwami, zawie-rającymi wiele wersetów gloryfikujących życie i nauki aćarjów. Komponowane są przez uczniów guru i zazwyczaj śpiewane w czasie tirobhawa mahotsawy (festiwal odejścia) aćarji. Inne krótsze modlitwy gloryfikujące mają od pięciudo dwunastu ślok, takie jak Śri Rupa Goswami Asztakam Śri Raghunatha Dasa Goswamiego, Gopala Bhatta Goswami Pańćakam Kawi Karnapury i Kryszna Dasa Kawiradźa Asztakam Śri Dźiwy Goswamiego. W Dodatku znajduje się Bhagawatasztakam Śri Rasikanandy i sućaka kirtany sześciu Goswamich.

Większość bhaktów recytuje standardowe modlitwy, skomponowane przez wcześniejszych aćarjów. Ofiarowanie modlitw jest jak intonowanie, nie ma tużadnych twardych i surowych zasad. Otwórz swoje serce i błagaj o łaskę. Oto kilka przykładów standardowych modlitw. W Sankalpa-kalpa-druma Śrila Wiśwanatha Ćakrawarti Thakura modli się do Śri Rupy Goswamiego: „OchŚri Rupa Mańdźari, twój umysł jest zawsze kolorowo ozdobiony smakami we-sołych rozrywek Radha Gowindy. Z determinacją oczekuję, że pewnego dnia otrzymam kroplę twojej łaski. Twoja łaska przewyższa wszystko inne, co może pomóc mi w spełnieniu mojego pragnienia.”

Śrila Bhaktisiddhanta Saraswati Thakura w Naukach Śri Ćajtanji wspomina modlitwę Madhawendry Puri do Pana Kryszny:

„Wiele razy zajmowałem się każdą formą nikczemności przez uleganie chci-wości i innym pasjom. Pasje te nie oszczędziły mi trosk. O Panie Jadu, Kryszno, teraz porzucam je. Rozumiejąc prawdę, powierzam się Twojej ochronie, która może ocalić mnie przed wszelkim strachem. Proszę, zaangażuj mnie w pełni w służbę dla Ciebie.”

47


Śrila Saczczidananda Bhaktiwinoda Thakura ofiarowuje taką modlitwę: „Tojest moje jedyne pragnienie, o Panie, i przedstawiam je u Twych lotosowych stóp. Proszę, zbudź w moim sercu ciągłe, niczym nie motywowane oddanie dla Ciebie. Niech to samo przywiązanie, które teraz mam do spraw materialnych, przemieni się w przywiązanie do Twoich świętych stóp. Modlę się o to, aby moja miłość do Ciebie pozostała niezakłócona zarówno w nieszczęściu jak i w szczę-ściu. Dzień po dniu niech moja miłość do Ciebie wzrasta dzięki mocy i wpły-wowi świętego imienia. Mogę żyć w niebie lub w piekle, jako ptak lub dzikie zwierzę, ale oddanie dla Ciebie zawsze pozostanie w sercu Bhaktiwinoda.”

Komponowanie modlitwWyżej zacytowane modlitwy mogą być także ofiarowane czystym Wajszna-wom, których interes nie jest różny od interesu Pana. Jeśli bhakta chce skom-ponować swoją własną modlitwę, to powinien podążać za wskazówkami po-danymi przez Śrila Prabhupada. Język modlitwy czy przekazywana koncepcja nie powinny być tanie. Używaj słów pełnych uczucia, szczególnie wybranych i bardzo ładnie ułożonych. Nauki, czynności i wkład gloryfikowanego bhakty utworzy temat twojej modlitwy. Ostatecznie twoja bhakti poniesie modlitwę do lotosowych stóp Pana Kryszny i czystego bhakty.

W Śri Ćajtanja Bhagawata Śrila Wryndawana Dasa Thakura cytuje PanaĆajtanję Mahaprabhu: „Miłosne modlitwy bhakty do Kryszny nie mają nic wspólnego z zasadami gramatyki i nie zależą od nich. Pan Kryszna w takich modlitwach zainteresowany jest tylko miłością. W każdym przypadku są one drogie Krysznie, bez względu na to, czy są poprawne gramatycznie, czy nie.”

Śri Kryszna i Jego wieczni towarzysze przyjmują modlitwy od bhaktów, którzy przestrzegają reguł służby oddania. Z pewnością docenią szczere mo-dlitwy ofiarowane z miłością i uczuciem. Aby gloryfikować Wajsznawów ktośmoże intonować autoryzowane modlitwy, ułożyć własne lub powtarzać te za-cytowane tu lub w Dodatku.

„Mój drogi, czysty bhakto Kryszny, proszę, pobłogosław mnie i daj mi schronienie twoich świętych stóp. Proszę, utrzymaj mój umysł zawsze czysty i na zawsze skupiony na lotosowych stopach Radha-Kryszny. Mogę żyć we Wryndawan lub poza nią, lecz niech mój umysł zawsze będzie przyciągany do Śri Wryndawan-dham. Obym w swoim umyśle zawsze pamiętał Twoje imio-na, cechy, nauki i rozrywki.”

„Och Wajsznawa Thakura! Bez żadnego schronienia czy ochrony jestembezradny. Proszę, przyjmij mnie u twoich lotosowych stóp. Proszę, pobłogo-sław mnie boską służbą sługi sług Radha-Śjamasundara.”

„Och mój Panie i mistrzu, mój strażniku i przewodniku. Proszę, objaw mi, czym jest Prawda Absolutna? Kim jestem? Dokąd zmierzam? Jaki jest cel mo-

48


jego życia? Jak mogę do niego dotrzeć? Nie wiem, jak uciec z tego nieszczę-snego życia. Proszę, pomóż mi. Pragnę służby dla ciebie i niczego więcej. Je-stem bardzo zmęczony moją obecną sytuacją. Dłużej nie mogę jej tolerować. Proszę, pomóż mi.”

Kwalifikacja do otrzymania korzyściW jaki sposób ktoś staje się kwalifikowany do otrzymania błogosławieństw odświętych w samadhi? Jeśli jesteś przywiązany do konkretnego świętego, jeśli wewnętrznie się mu podporządkujesz i jeśli go kochasz- on się odwzajemni. Diksza czy nie diksza (inicjujący), nie ma to znaczenia. Historie pełne są maha-bhagawatów dających błogosławieństwa bez rozróżniania. Pragną oni tylko tego, aby bhakta był szczery.

Jak wcześniej wspomnieliśmy, łaska Wajsznawy płynie od serca otwartego przez nisztha i bhawę (mocną wiarę i oddany zapał). Odwiedzanie sadhu, świątyni lub samadhi przynosi pobożność i wznosi duszę. Lecz bez nisztha i bhawy nie można dostać łaski guru przychodząc do jego samadhi.

Zarówno świątynie Radha-Kryszna jak i samadhi Wajsznawów istnieją dla wszystkich klas bhaktów, od nowicjuszy do adeptów. Neofita nie może do-strzec obecności Kryszny bez świątyni, podczas gdy zaawansowany bhakta wi-dzi Krysznę wszędzie. Aby uczynić postęp duchowy bhakta niższego porządku absolutnie musi odwiedzać świątynię. Ale gdy wzniosły bhakta przychodzi do świątyni, to delektuje się słodkim darśanem Śri Śri Radha-Madhawy.

Obie klasy bhaktów odnoszą korzyść z odwiedzania świątyni, ale ich do-świadczenie różni się. Podobnie, bhakta neofita może nie kwalifikować się dooglądania lub bezpośredniego rozmawiania z świętym Wajsznawą w sama-dhi. Niemniej jednak, aby duchowo się rozwijać, powinien obowiązkowo i z wiarą odwiedzać i służyć samadhi wiecznych towarzyszy Śri Ćajtanji Dewy.

Służ kurzowiZazwyczaj bhaktowie neofici nie mogą dostrzec za wiele w samadhi. Ale dzięki byciu tam mogą otrzymać największą korzyść. Kryszna Dasa Kawiradźa po-kazuje łatwą drogę do osiągnięcia najwyższego skarbu Kryszna premy w Ćaj-tanja-ćaritamrycie, Antja 16.60-61:

bhakta-pada-dhuli ara bhakta-pada-dźala, bhakta-bhukta-awasesa-tina maha bala / ej tina-sewa hajte phukarija kaja,

punah punah sarwa-śastre phukarija kaja.Kurz ze stóp bhakty, woda, która umyła stopy bhakty i resztki jedzenia zo-stawione przez bhaktę są bardzo potężnymi substancjami. Pełniąc służbę dla tych trzech osiąga się najwyższy cel ekstatycznej miłości do Kryszny. We wszystkich pismach objawionych jest to coraz głośniej oznajmiane.

49


Prahlada Maharadźa wychwala pada dhuli Wajsznawy (kurz ze stóp) w Śrimad Bhagawatam (7.5.32): „Dopóki nie nałożą na swoje ciała kurzu z lotosowych stóp Wajsznawy, całkowicie wolnego od wszystkich grzechów, osoby przywią-zane do materialnego zadowalania zmysłów nie mogą być przywiązane do lo-tosowych stóp Pana.” Wracając z Gaji Pan Gauranga Mahaprabhu zatrzymał się w Kumarahatta, w Zachodnim Bengalu, w miejscu narodzin Swojego mi-strza duchowego, Śri Iśwara Puri. Podnosząc trochę kurzu, Pan Ćajtanja oznaj-mił: „Ten kurz jest Moim życiem i duszą.” Każdego dnia Pan Gauranga zjadał odrobinkę tego kurzu, który zebrał w miejscu narodzin Śri Iśwara Puri.

Kurz ze stóp Wajsznawów posiada wspaniałą duchową moc. Każdy może otrzy-mać jego korzyści poprzez zbieranie go i zjadanie, służenie mu przez nakładanie go na swoje ciało lub tarzanie się w nim w samadhi. Kurz ze stóp zaawansowanych Wradźawasi Wajsznawów, którzy robią parikrama, miesza się z resztkami kurzu mahabhagawatów w samadhi, aby wydać bogatą mieszankę transcendentalnej ła-ski, która oczekuje na wszystkich chętnych w samadhi mandirach.

Miejsca inspiracjiTak jak dni pojawienia się i odejścia czystych bhaktów są szczególnym czasem na modlitwy i świętowanie, tak samo samadhi są wyjątkowymi miejscami do zwiększania naszej inspiracji i wiary. Np., w samadhi Narottana Dasa Thaku-ra śpiewamy Guruwasztakę i modlimy się, by takie zrozumienie naszego guru pojawiło się w nas. Pamiętanie o dokonaniach poszczególnego Wajsznawy w samadhi inspiruje nas do większego podporządkowania, zwiększa jakość i ilość naszej służby i umacnia naszą determinację w osiąganiu lotosowych stóp Radha-Gokulanandy w tym życiu.

Z łatwością może odwiedzić świątynię i zobaczyć Bóstwo Kryszny. Podobnie, samadhi dają uczniom i późniejszym zwolennikom łatwą drogę do połączenia się z duchową energią Wajsznawy. Smaranam (pamiętanie) o Wajsznawie wielce wzrasta, gdy odwiedza się jego samadhi. Pan Śri Kryszna wyjaśnia ko-rzyści z pamiętania Go (lub Jego czystego bhakty) w Gopala-tapani Upani-szad: „Dzięki pamiętaniu Mnie, ten, kto jest nieczysty, oczyszcza się. Dzięki pamiętaniu Mnie, ten, który nie przestrzega żadnych ślubów, staje się ich ści-słym zwolennikiem. Dzięki pamiętaniu Mnie, ten, kto nie studiował żadnych mantr wedyjskich, staje się doświadczonym znawcą Wed.”

W rzeczywistości wielu panditów z Wryndawan przyznaje, że dzięki wiel-bieniu i robieniu pudźy w samadhi Goswamich (takich jak Śri Sanatany Go-swamiego, Śri Rupy Goswamiego, Śri Dźiwy Goswamiego, Śri Gopala Bhatta Goswamiego i innych) z pewnością otrzyma się szczególną łaskę do wejścia i głębokiego zrozumienia Wed i grantha (książek) Goswamich.

50


Samadhi reformują dźapaW świecie materialnym są momenty, miejsca i okoliczności pomyślne i nie-pomyślne (kala, desza, patra). Przewaga konkretnej siły natury określa jakość każdego środowiska. Np., dom publiczny kipi od tamo-guny (ignorancji), miasto pulsuje pasją (radźo-guna), a wieś wytwarza dobroć (sattwa-guna). Ale świątynia Kryszny nasycona jest czystą dobrocią (wiśuddha sattwa), czy-stą, spokojną i szczęśliwą atmosferą Wajkunthy. Ponieważ dobroć wzmacnia wartość duchowej praktyki, to życie na wsi może pomóc w skupieniu umysłu na Bogu i w rozwoju duchowym. Wedy wymieniają pomyślne miejsca, takie jak te w pobliżu świętych drzew (Tulasi, Banjan, Pipul, Kadamba), przy świę-tych rzekach (Ganga, Jamuna), w świątyniach i samadhi. W Upadeszamrycie Śri Rupa Goswami mówi, że istnieje gradacja nawet w absolutnej duchowej energii Najwyższego Pana Kryszny. „Matura jest wyższa od Wajkunthy, Wryn-dawana przewyższa Maturę, Wzgórze Gowardhana pokonuje Wryndawan, a Śri Radha-kunda panuje nad nimi wszystkimi.” Każde ziarno piasku we Wryndawan, będąc czintamani, ma swoje wyraźne boskie cechy charaktery-styczne. A jednak Wamsi Wat znaczy o wiele więcej, niż zwykły brzeg Jamu-ny. Aćarjowie twierdzą, że czynności religijne spełniane w świętym dhama (Wryndawana, Majapur) przynoszą sto razy większy rezultat, niż czynności spełniane gdzieś indziej.

Ponieważ Śri Kryszna tak bardzo troszczy się o Swojego bhaktę, to wykony-wanie bhadźana (dziewięciu form służby oddania) w pobliżu samadhi tego bhakty przynosi ogromną korzyść duchową. Samadhi czystego bhakty Krysz-ny, naładowane duchowymi wibracjami, emituje transcendentalną energią i otuchą. Dlatego wykonywanie tu bhadźanu wzmacnia kogoś duchowo, tak jak intonowanie Hare Kryszna przed tulasi-dewi daje komuś niezmierzoną korzyść duchową. W czasie miesiąca Kartika we Wryndawan wielu wznio-słych świętych siada obok samadhi Śri Rupy Goswamiego w świątyni Radha--Damodara. Modlą się, intonują dźapa, kirtana, bhadźany i recytują stuti i sto-try (wersety i modlitwy).

Pewien Wradźawasi Gaudija Wajsznawa wyjaśnił związek między odwie-dzaniem samadhi, a intonowaniem świętego imienia. „Zawsze, gdy odwie-dzam samadhi Thakura Haridasa w Puri automatycznie zaczynam intonowaćHare Kryszna. Święte imię po prostu wylewa się z mych ust. Śrila Haridasa Thakura jest taką ważną i wspaniałą osobistością, że nawet ludzie o kamien-nym sercu mogą natychmiast otrzymać jego łaskę. Oczywiście to samo jest wszędzie. Gdziekolwiek idziesz i odwiedzasz samadhi, z pewnością otrzymu-jesz bezpośrednie towarzystwo wielkiego Wajsznawy, wielkiego bhakty. Bli-skie przebywanie z czystym bhaktą, Wajsznawą, zwiększa jakość dźapa, czyta-nia i modlenia się.”

Rozdział szóstyWielbienie i festiwale

Awirbhawa równa się Tirobhawie Z punktu widzenia filozofii awirbhawa (dzień pojawienia się) i tirobhawa (dzień odejścia) czystego Wajsznawy są takie same. Pojawianie się i odcho-dzenie aćarji nie są jak narodziny i śmierć zwykłej osoby. Istnienie Wajsznawy porównuje się do widoczności słońca. Słońce świecące na czystym, niebieskim niebie reprezentuje życie bhakty wśród nas w jego prakrita rupie (widzialnej formie). Jego odejście z tego świata przypomina słońce ukryte za chmurami. Znika w jednym miejscu, a pojawia się w drugim. Dlatego tirobhawa równo-cześnie stwarza awirbhawę. Gdy czysty Wajsznawa opuszcza swoją prakrita rupę, otrzymuje aprakrita rupę (ciało duchowe lub czit deha), aby wiecznie służyć Radha-Śjamasundarze na Goloce Wryndawan. Tu wygląda to na tiro-bhawę, ale w świecie duchowym jest to awirbhawa. Czysty bhakta znika sprzed naszych oczu tylko po to, by pojawić się przed oczyma Radha-Śjama-sundara w Śri Wryndawan-dham.

Czysty bhakta, czy to żyjąc w materialnym czy duchowym świecie, zawsze angażuje się w bezinteresowną, miłosną służbę dla Radhy i Kryszny. Śrila Bhaktiwinoda Thakura oznajmia, że Wajsznawa istnieje wiecznie związanyz Panem w transcendentalnej wibracji dźwiękowej.

51

52


Nie ma racji ten, kto twierdzi, że Wajsznawowie umierają Podczas gdy nadal w dźwięku żyją! Wajsznawowie umierają by żyć, a żyjąc próbują

Roznosić wszędzie Święte Imię.W materialnym świecie Wajsznawa spędza swoje dni na intonowaniu Nitaj--Gauranga i Hare Kryszna, na tańczeniu i zjadaniu prasadam. To samo robi w świecie duchowym. Dawno temu pewien mędrzec podarował różne rodzaje błogosławieństw różnym typom ludzi. Pobłogosławił księcia: radźa-putra cziram dźiwa. „Jesteś synem króla, więc powinieneś żyć wiecznie.” Potem mędrzec pobłogosławił Wajsznawę: sadhawo dźiwa wa mara wa. „Możesz żyć lub umrzeć, wybór należy do ciebie.” Ponieważ rodziny królewskie mają skłonności do zakazanego zadowalania zmysłów, mędrzec pobłogosławił księcia, by ten żył wiecznie, gdyż po śmierci Książe uda się do piekła, aby zapłacić za swoje grzechy. Wajsznawa jednak mógł żyć lub umrzeć, ponieważ w obu przypad-kach kontynuował tą samą czynność- szczęśliwe służenie lotosowym stopom Najwyższej Boskiej Osoby, Śri Kryszny.

Ceremonia TirobhawaCiało Wajsznawy po jego odejściu sadzane jest w padma asanie (siedzenie ze skrzyżowanymi nogami). Jego prawa dłoń składana jest w Wajsznawa mudrze (trzymana przy sercu, jak przy intonowaniu dźapa na koralach). Inną pozycją są złożone dłonie na wysokości klatki piersiowej w klasycznej pozie namaste. Majawadi układają dłonie w dhjana mudrze lub opuszczają je na kolana.

Bhaktowie myją ciało wodą z Jamuny (abhiszeka). Kapłani piszą różne mantry na ciele Wajsznawy gopi ćandanem. Wybór mantr zależy od szczególnej bhawy tego bhakty. Śri Gopala Bhatta Goswami mówi w swojej Samskara-dipice (werset 45), by pisać następującą mantrę na piersi i ramionach sannjasinów Gaudija Wajsznawa: Om klim śrim hrim śrim lawana mrid judźi bhumi swabhre swaha. „Pokrywając to ciało gliną i solą składamy je teraz do ziemi.”

Po nałożeniu tilaka i papki sandałowej na czoło Wajsznawy, ubiera się go w nowe ubrania, a listki tulasi wkłada się w jego dłonie. Potem wykonuje się arotika i ofiarowuje się wiele rzeczy, takich jak Śrimad Bhagawatam i Bhaga-wad-gitę, tulasi na szyję, dźapa mala, karatale, prasadam od Bóstwa, kaman-dalu (naczynie na wodę), miskę na jałmużnę i laskę (jeśli używał). Rzeczy te są konsekrowane w ziemi wraz z ciałem duchowym.

W tej samej siedzącej postawie ciało jest wkładane do ziemi. Dziura w ziemi powinna być jedną stopę głębsza od wzrostu osoby. Po spryskaniu ciała turme-rikiem całe ciało pokrywane jest ogromnymi ilościami soli. Miejsce samadhi zostanie oznaczone lekko wzniesionym wzgórkiem ziemi. Prosty lub okazały samadhi mandir może zostać zbudowany potem, by uhonorować i wprowa-dzić wielbienie dla zmarłego Wajsznawy.

53

Rozdział szósty – Wielbienie i festiwale

Pierwszego stycznia 1937 Śrila Bhaktisiddhanta Saraswati Thakura, mistrzduchowy Jego Boskiej Łaski A. C. Bhaktiwedanty Swamiego Prabhupada, wszedł w wieczne rozrywki Śri Śri Gandharwiki-Giridhari. Jego biografia opi-suje ceremonię tirobhawa:

„Po rozrywce odejścia Om Wisznupada (108) Śri Śrimad Bhaktisiddhanty Saraswatiego Goswamiego Maharadźa Prabhupada jego transcendentalne ciało wielbione było pachnącym olejkiem, kwiatami i papką sandałową. Po-tem jego ciało zostało zaniesione przed Bóstwa w Śri Saraswati Auditory Hall (w Kalkucie) i ozdobione kwiatami, girlandami i ubraniem. Potem przepro-wadzono tam odpowiednie wielbienie i arotika.

„Następnie ciało Śrila Bhaktisiddhanty Saraswatiego Thakura zostało przy-wiezione pociągiem do Jogapitha w Śridhama Majapur, gdzie utrzymywano niesamowity kirtan przez całą noc. Praca nad samadhi została natychmiast rozpoczęta przez sannjasinów, babadźich, brahmaćarinów, grihastów i wana-prastów, którzy przyjęli schronienie u jego lotosowych stóp. Pod koniec nocy mantry samadhi zostały napisane na jego ciele, zgodnie z poleceniami Sam-skara Dipiki Śri Gopala Bhatty Goswamiego.

„Jego duchowe ciało zostało potem przyniesione do samadhi i posadzone na tronie z białego marmuru. Jego stopy natarto aguru i papką sandałową. Kwiaty ofiarowane jego stopom zostały zebrane, (aby zbudować puszpa sama-dhi). Na jego szyję zawieszono girlandę z kwiatów. Zaśpiewano jego ulubione bhadźany: Rupa Mańdźari, Swananda-sukhada-kuńdźa manohara i Jaśomati--nandana. Następnie intonując je anilo prema dhana, bhaktowie okrążyli sa-madhi cztery razy. Samadhi zostało zasypane ziemią, oznaczone znakiem tilaka Gaudija Wajsznawa, pokryte girlandami, a roślinki tulasi zostały posadzone ze wszystkich stron. Przeprowadzono ofiarę ogniową, ofiarowanie bhoga i arotika. Czytano o odejściu Śrila Haridasa Thakura oraz wiersze Śrila BhaktisiddhantySaraswati Thakura z końca Anubhasji.

„W ten sposób aćarja-słońce, jak był nazywany przez swojego ojca, Śrila Bhaktiwinoda Thakura, odszedł z ziemskiej wizji i wkroczył w wieczne roz-rywki Pana.”

Codzienne wielbienie w samadhiSampradaja Gaudija Wajsznawa akceptuje, że guru w pełni reprezentuje Najwyż-szego Pana Krysznę (sakszad dharitwena samasta śastrajr). Dlatego wielbią guru i Gowindę razem z tym samym entuzjazmem. Poza byciem inkarnacją duchowej mocy Śri Kryszny, a przez to będąc w pełni zdolnym do reprezento-wania Najwyższego Pana, guru istnieje wiecznie, jako drogi towarzysz Radha--Gowindy jak i Śri Kryszny Ćajtanji (kintu brabhor jah prija ewa tasja).

Choć Najwyższy Pan Kryszna i jego czysty bhakta istnieją na tym samym poziomie, to zgodnie z widhi margą (ścieżką zasad) samadhi guru powinno

54


być oddzielone, ale powinno znajdować się w pobliżu świątyni Kryszny. Główne świątynie we Wryndawan ustanowiły prawo, że pudźari nie może wy-konywać samadhi pudźy, a potem ponownie wchodzić do głównej świątyni Radha-Kryszny. Oddzielny pudźari musi wykonywać wielbienie w samadhi. Goswami ze świątyni Radha Ramana muszą się kąpać po ofiarowaniu pudźy wewnątrz samadhi Śri Gopala Bhatta Goswamiego w czasie jego tirobhawy.

Budowanie wszelkiego typu samadhi (z pełnym ciałem, puszpa, smriti) dla zmarłego Wajsznawy oznacza, że ta osoba w rzeczywistości w nim przebywa. I ponieważ jest tu, to świątynia zapewnia oddzielnych pudźarich do wykony-wania wielbienia. Generalnie wielbienie spełniają babadźi Gaudija Wajszna-wa, sannjasini lub brahmaćarini.

Pudźa oznacza życiową postawę. Z takim nastrojem pudźari pełnią ciepłą i osobistą służbę dla Wajsznawów w ich samadhi. Służba łączy w sobie goto-wanie i ofiarowywanie bhoga (jedzenia) i wody, arotika, podawanie dźapa mala i Śrimad Bhagawatam z podstawką dla łatwiejszego czytania. Pudźari dokonują sezonowych modyfikacji w wielbieniu. W czasie zimy kąpią samadhi ciepłą wodą z Jamuny i okrywają grubym kocem wełnianym. Latem ofiarowująchłodną kąpiel, wodę do picia i wentylator. Poprzez swoją pokorną postawę służenia dozorcy samadhi chronią transcendentalny przekaz i przekazują nastrój tego wyzwolonego Wajsznawy. Prawdziwy bhakta służy samadhi z takim samym głębokim oddaniem, co Bóstwu Kryszny.

Są dwie metody wielbienia Wajsznawy w samadhi. Otrzymuje on maha--prasadam od Bóstwa lub rzeczy przygotowane przez jego pudźarich. W pierw-szym systemie wszystkie rzeczy są najpierw ofiarowywane dominującym Bó-stwom Radha-Kryszna w głównej świątyni. Potem jedzenie Pana, ubrania, woda, ćandana i inne resztki udają się do Wajsznawy jako maha-prasadam Kryszny. Wcześniej pudźari z Madana Mohana przynosili maha-prasadam pera (słodycze z mleka) i naczynie z wodą do samadhi Śri Sanatany Goswa-miego. Lecz dziś „z powodu niedogodności” świątynni Goswami poprosili babadźich mieszkających w samadhi, aby sami przygotowywali jedzenie, ofiaro-wywali je swoim Bóstwom, a potem dawali to maha-prasadam Śri Sanatanie Goswamiemu.

Samadhi pudźa u Śri Gopala Bhatta GoswamiegoWe Wryndawan komitet zarządzający w świątyni Radha Ramana utrzymuje najwyższy standard wielbienia w samadhi Śri Gopala Bhatta Goswamiego. Mieszkająca obok jego samadhi grupa babadźich Gaudija Wajsznawa uważnie i z uczuciem służy mu w ciągu dnia. Codziennie intonują pierwszej klasy bha-dźany i kirtany i recytują Śrimad Bhagawatam dla jego przyjemności. Dwa razy dziennie (południowe i wieczorne radźa bhoga) ofiarowują mu pełnetace maha-prasadam od Radha Ramana. Ofiarowują mu także świeżą, chłodną

55


wodę do picia w glinianym kamandalu (naczynie na wodę z dziobkiem). W osobnej kuchni jego opiekunowie przygotowują jeszcze pięć innych bhoga dla Śri Gopala Bhatta Goswamiego. Pięć arotika wykonuje się po ofiarowaniujedzenia. Bezpośrednio po wieczornym arotika pudźari Radha Ramandźi przekazuje maha girlandę Pana samadhi pudźaremu dla Gopala Bhatty.

Śri Gopala Bhatta Goswami otrzymuje także wielbienie wewnątrz świątyni Radha Ramana. W czasie radźa bhoga pudźari ofiarowują trzy tace: jedna dlaRadha Ramana i Śalagrama śila, jedna dla Śriamti Radharani i jedna dla Gopala Bhatty. Śri Padmanabha Goswami, pudźari Radha Ramana wyjaśnia, dlaczego: „Czujemy, że Gopala Bhatta Goswami jest osobiście obecny w świątyni Radha Ramana. Jest obecny w resztkach drewnianej asany, którą Mahaprabhu osobiście wysłał z Dźagannatha Puri jako prezent dla Gopala Bhatta Goswamiego.”

We Wryndawan, we wspaniałym samadhi Jego Boskiej Łaski A. C. Bhakti-wedanty Swamiego Prabhupada, w MTŚK’a (Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kryszny) bhaktowie ofiarowują pierwszej klasy wielbienie pełneoddania. Standardy pudźy blisko przypominają te Gopala Bhatta Goswamiego. Śrila Prabhupada pouczył swoich uczniów, aby nauczyli się właściwych procedur pudźy od kapłanów świątyni Radha Ramana.

Poza codzienną pudźą i coroczną tirobhawa mahotsawą (świętem odejścia), są też inne festiwale przeprowadzane w samadhi. Po przyjęciu inicjacji w ro-dzinie Gaudija Wajsznawa w linii rupanugów (zwolenników Śri Rupy Goswa-miego), nowy uczeń może sponsorować szczególny utsawa (festiwal). Może zaaranżować np. w samadhi Rupy Goswamiego Hari Nama sankirtana i Bha-gawata katha, ofiarować bogatą ucztę Śri Rupie Goswamiemu, a potem roz-dzielić ją wśród wszystkich Wradźawasi Wajsznawów.

Tirobhawa Mahotsawa (coroczne święto odejścia)Wajsznawowie są zawsze obecni, tak jak słońce. Ale z powodu naszej błędnej percepcji wydają się „znikać”. Hari Sauri Dasa donosi, że Śrila Prabhupada powiedział uczniom, aby pościli do południa zarówno w czasie dnia pojawie-nia się jak i odejścia naszych poprzednich aćarjów. Jeśli jest to możliwe, to róbcie to samo dla sześciu Goswamich, Kryszna Dasa Kawiradźa, Narottama Dasa Thakura, Wiśwanatha Ćakrawartiego Thakura i innych. Duchowo dzieńpojawienia się i odejścia Wajsznawy jest równy.

Choć Śrila Prabhupada chciał, aby oba dni były odpowiednio świętowane, Gaudija Wajsznawowie tradycyjnie świętują tylko tirobhawę (dzień odejścia). Festiwal honoruje czystego Wajsznawę, który osiągnął mańdźari swarupę (du-chową formę służki) i wkroczył w wieczną służbę dla Radha-Gopinatha w przyjemnych gajach Śri Wryndawan-dham. „Świętujcie awirbhawę (dzień pojawienia się) Wisznu (Kryszny) i tirobhawę (dzień odejścia) Wajsznawy.” Tak mówią Gaudija Wajsznawowie. Oczywiście im więcej wielbi się wielbicieli,

56


tym większy robi duchowy postęp. Ale złożone ceremonie zwykle przeprowa-dza się w dniu odejścia.

Dlaczego „wielbić awirbhawę Wisznu i tirobhawę Wajsznawy?” Natych-miast po pojawieniu się na ziemi awatary Wisznu, takie jak Dasa Awatary (Matsja, Wamana, Nrysimha, Rama) błogosławią, pouczają i chronią każdego. Przynoszą pokój i rozkwit na świecie. Dlatego oddaje się szacunek dniu poja-wienia się Pana Wisznu i Jego wielu form.

Gdy Wajsznawa najpierw pojawia się na ziemi, nie okazuje żadnej wielkości czy nie wnosi nic. Po kilku latach zaczyna manifestować swoją duchową moc. Karma (działania) Wajsznawy daleko przewyższają jego dźanma (narodziny). Życie Wajsznawy w czystym oddaniu i rozpowszechnianiu świadomości Kryszny honorowane jest jako mahotsawa. Jest to wspaniały festiwal kwiatów, kirtanu, pudźy, poezji, prasadam i procesji.

Śri Padmanabha Goswami wyjaśnia powód świętowania tirobhawy Wajsz-nawy: „Gdy bhakta rodzi się, to tak naprawdę jeszcze niczego nie dokonał. Po jego śmierci każdy wie, jaką wielką pracę spełnił. Dlatego my świętujemy ten czas. W tym czasie Wajsznawa wchodzi w nitja-lila Radha-Kryszny i to jest wielkim powodem świętowania. Zgodnie z filozofią Gaudija Wajsznawa uwa-żamy, że zmarły Wajsznawa dołącza do lila Radhy i Kryszny i aszta-sakhi (osiem bliskich gopi) jako sługa sługi sług – w nastroju gopi bhawa. Na na-szym ołtarzu Radha Ramandźi wielbimy Gopala Bhatta Goswamiego w jego wiecznej formie jako Guna-mańdźari, która służy lotosowym stopom Śrimati Radharani.”

Standardowe teksty Gaudija Wajsznawa nie dają żadnych modlitw do śpie-wania w dniu pojawienia się czystego bhakty. Ale przedstawiają setki stawa, stuti i sućaka (różnorodność mantr i bhadźanów) do śpiewania w dniu odejścia. Większość pandźików (całorocznych kalendarzy) Gaudija Wajsznawa wymienia jedynie dni odejścia aćarjów Wajsznawa.

Jak obchodzić TirobhawaW czasie tirobhawy (dzień odejścia) czystego Wajsznawy bhakta powinien odwiedzić jego samadhi. Powinien złożyć pokłony, okrążyć go, wykonać arotika, ofiarować pieśni, modlitwy i maha-prasadam Bóstwa lub słodycze bhoga. Śrila Thakura Bhaktiwinoda w Wajsznawiźmie podaje następujące tłumaczenie Śri Wajsznawa Pranamy- wańća kalpa tarubhjas ća kripa sindhu…

„Kłaniajmy się bez przerwy świętym stopom bhaktów Kryszny, którzy są jak drzewa pragnień, obdarzają nas owocami wszystkich religijnych pragnień. Są oceanami łaski i oczyszczają upadłych.”

Ponieważ Wajsznawowie są zawsze zadowoleni z maha-prasadam, to możesz najpierw ofiarować girlandę, owoc czy słodycze z mleka Bóstwu w świątyni.

57


Potem weź maha-prasadam Radha-Damodara i ofiaruj je Śri Rupie Goswa-miemu w jego samadhi. W czasie tirobhawy Śri Dźiwy Goswamiego podążaj za tą samą procedurą, ale weź resztki Śri Rupy Goswamiego i podaruj je jako maha-maha-prasadam Śri Dźiwie Goswamiemu w jego samadhi.

Sućaka Kirtany (biograficzne pieśni) są szczególnymi kirtanami, pełnymi wersetów gloryfikujących życie i nauki zmarłego świętego Wajsznawy. Śpie-wane w czasie tirobhawy te piękne modlitwy czasami trwają przez dwie, trzy godziny. (Zobacz w Dodatku sućaka i inne kirtany)

Tirobhawa mahotsawa składa się z dodatkowej pudźy w samadhi, abhiszeku, kirtanu, nowego ubrania, czytania chwał, śpiewania sućaka i ofiarowaniu bhoga. Standardowym ofiarowaniem w czasie tirobhawy jest malpua, „ciasto z rasą.” Malpua w jakiś sposób przypomina naleśniki smażone w ghee i nasączane słodką wodą. Podawane z jogurtem i sabdźi malpua jest tradycyjną potrawą w okręgu Wradźy. W dawnych czasach malpua była standardowym ofiarowa-niem w samadhi w czasie tirobhawa mahotsawy. Lecz dziś oszczędne świątynie zamieniły drogie, soczyste malpua na tanie i suche laddu.

Sześciu Goswamich, poza Raghunatha Dasa Goswamim, otrzymują obfiteofiarowania bhoga w czasie tirobhawa mahotsawa. W Radha-kunda bhaktowie szanują nastrój ścisłego wyrzeczenia Raghunatha Dasa Goswamiego, codziennie ofiarowując mu (w jego samadhi) tylko maślankę, maha listki Tulasi i wodę od Radha-Gopinatha. Ale w dniu jego boskiego odejścia przygotowują pełną ucztę i stawiają ją na zewnątrz jego samadhi.

Tirobhawa mahotsawa jest trzydniowym festiwalem. Rozpoczyna się dzień przed odejściem Wajsznawy dwudziesto cztero godzinnym kirtanem z maha--mantrą Hare Kryszna. Pierwszy dzień nazywa się Adhi wasa, gdzie bhaktowie śpiewają różne pada i bhadźany (pieśni) zapraszające Radhę i Krysznę, Śri Ćajtanję Mahaprabhu, Pańća-Tattwę, wiecznych towarzyszy Pana Gaurangi i całą Guru-Tattwę, aby wzięli udział w ceremonii odejścia Śri Gopala Bhatta Goswamiego. (Zacytowano jako przykład)

Drugiego dnia, który jest faktycznym dniem odejścia (tirobhawa tithi), bhaktowie wielbią Gopala Bhatta Goswamiego w jego samadhi i całkowicie poszczą. Mahantowie Goswami z siedmiu głównych świątyń Wryndawany ofiarowują indywidualne wielbienie w samadhi. Rankiem bramin z każdej ro-dziny Goswamich służącej Radha Ramandźi ofiarowuje pudźę, arotika, gir-landy i pranama w samadhi Gopala Bhatta Goswamiego.

Wieczorem żony braminów muszą wziąć darśan Gopala Bhatta Goswamiego. Ofiarowują całe kokosy w samadhi i modlą się: „Proszę, chroń i utrzymuj naszą rodzinę i zwiększaj liczbę mężczyzn.” Dlaczego mężczyzn? Ponieważ tylko mężczyźni mogą służyć Bóstwu Radha Ramanadźi. Ta szczególna praktyka kobiet jest tradycją tylko w świątyni Radha Ramana. Trzeci i finałowy dzień

58


festiwalu składa się z Śri Hari-Nama nagar sankirtana, radosnego tańca i maha--prasadam.

Każdy bhakta, nawet bez pieniędzy czy innych rzeczy, może szczerze wielbić czystego bhaktę w czasie jego tirobhawy. Następująca rozrywka pokazuje czysty i prosty sposób na to.

Kiedyś w czasie tirobhawy Śri Sanatany Goswamiego Śri Gaura Kiśora Dasa Babadźi Maharadźa powiedział: „Tego popołudnia powinniśmy mieć wielki festiwal, tirobhawa mahotsawa, aby uhonorować święty dzień odejścia Śrila Sanatany Goswamiego.”

Jego sługa Bihari odparł: „Ale Babadźi Maharadźa, jesteś całkowicie wyrze-czony i nic nie masz. Skąd weźmiesz rzeczy niezbędne do festiwalu?”

„Nie potrzebujemy niczego,” wyjaśnił Babadźi Maharadźa, „możemy pościć i intonować święte imię Kryszny. W ten pokorny sposób będziemy cieszyć się wspaniałym festiwalem.”

Rozdział siódmyBiografie Wajsznawów

Rozdział ten zawiera krótkie biografie osiemdziesięciu trzech wiecznych to-warzyszy Ćajtanji Mahaprabhu, aćarjów Gaudija Wajsznawa i kilku wyśmie-nitych aćarjów Wajsznawa, jak Śri Ramanudźaćarja, Śri Madhwaćarja i Śri Nimbarkaćarja. Członkowie MTŚK’a znajdą tu gloryfikację wszystkich Wajsz-nawów wymienionych w corocznym kalendarzu. Czynności i nauki tych naj-wznioślejszych, transcendentalnych osobistości mogą zapełnić wiele tomów. Autor wybrał jednak poszczególne wydarzenia, które przekazują podstawowe duchowe lekcje do rozwijania się w świadomości Kryszny. Szczegółowe deta-le odnośnie daty i miejsca narodzin, rodowodu i edukacji nie są podane.

Większość z wiecznych towarzyszy Śri Ćajtanji, którzy uczestniczyli w Jego rozrywkach pojawiło się między 1420-1600 rokiem albo w Śridhama Maja-pur lub w Nawadwipa Mandali. Dane oraz biograficzne daty podane są wtedy,gdy niezbędnym jest wyjaśnienie pozycji aćarji w guru parampara.

Bhaktowie odwiedzający Wryndawan mogą czytać te biografie w samadhi tych Wajsznawów. Poza Wryndawan mogą świętować tirobhawę czystych bhaktów czytając o nich w swoich domach czy świątyniach. Słuchanie o przy-kładnych duchowych działaniach dusz wyzwolonych oczyszcza kogoś z mate-rialnego zanieczyszczenia. Boskie towarzystwo Wajsznawów mahabhagawata wznosi świadomość. Ktoś czuje inspirację do osiągnięcia doskonałego etapu

59

60


życia – czystej miłości do Radhy i Kryszny. Najlepszą drogą na służenie wcze-śniejszym aćarjom jest studiowanie i podążanie za ich życiem i naukami.

Ocean łaski Wajsznawów oczekuje, aby zalać szczerego bhaktę. Obyśmy za-wsze pamiętali czystych bhaktów Radha-Gowindy, wielbili ich w ich samadhi i modlili się o ich bezprzyczynową łaskę. Bhakta kroczy ścieżką łaski. I tylko dzięki łasce Wajsznawów możemy spodziewać się, że pewnego dnia osiągnie-my wieczną, miłosną służbę sług Radha-Giridhari wewnątrz szczęśliwych, przyjemnych gajów Śri Wryndawan-dham.

Biografie wymienione alfabetycznie zawierają dokładne informacje wziętez autoryzowanych tekstów Gaudija Wajsznawa.

ananta koti wajsznawa ki dźaj!

Jego Boska Łaska A.C. Bhaktiwedanta Swami PrabhupadaJego Boska Łaska A. C. Bhaktiwedanta Swami Prabhupada pojawił się w ro-dzinie czystych Gaudija Wajsznawów w 1896 r. w Kalkucie. Od wczesnego dzieciństwa okazywał oznaki czystego oddania dla Pana Śri Kryszny. Zaled-

wie w wieku pięciu lat sam jeden zorganizował festiwal Ratha-jatra, aby glo-ryfikować Pana Dźagannatha. Autentycznie ozdobił mały powóz, aby przypo-minał kolosalny powóz Pana w Puri. Poza dowodzeniem grupą kirtanu przy-gotował gotowanie i rozdawanie prasadam. Swoim entuzjazmem i ekstatycz-

61

Rozdział siódmy – Biografie Wajsznawów

ną miłością do Pana Kryszny zaraził całą społeczność w intonowaniu: Hare Kryszna Hare Kryszna Kryszna Kryszna Hare Hare, Hare Rama Hare Rama Rama Rama Hare Hare.

W przeciwieństwie do innych dzieci w jego wieku, które traciły swój czas na zabawę, Śrila Prabhupada wolał odwiedzać lokalną świątynię Radha-Kryszna. Godzinami spoglądał na transcendentalne formy Radha-Gowindadźi, przyj-mując Ich boskie błogosławieństwa i piękny darśan. Jako młodzieniec Maha-radźa Parikszit ubierał Bóstwo Kryszny. Podobnie od swojego dzieciństwa Śrila Prabhupada także rozpoczął wielbienie małych Bóstw Radhy i Kryszny. Szybko opanował tradycyjne rytmy i ragi na mrydandze i harmonium. Z czy-stym oddaniem Śrila Prabhupada śpiewał słodkie bhadźany religijne, aby za-dowolić Radha-Gowindadźi.

W wieku dwudziestu sześciu lat spotkał swojego wiecznego mistrza ducho-wego Bhaktisiddhantę Saraswati Thakura (Założyciela-Aćarję Gaudija Math). W czasie ich pierwszego spotkania Śrila Bhaktisiddhanta Saraswati dał Śrila Prabhupadowi boskie polecenie: „Jedź na Zachód i rozpowszechnij świado-mość Kryszny w języku angielskim.” Z wiarą Śrila Prabhupada przyjął to po-lecenie za swoje życie i duszę. Zrozumiawszy nauki swojego guru, rozpoczął pisanie i sprzedawanie Back To Godhead, magazynu w języku angielskim o nauce świadomości Kryszny. Choć z niepozornym początkiem w 1944 r. Back To Godhead krąży teraz po świecie w ponad pięćdziesięciu językach.

Śrila Prabhupada, jak wszyscy czyści Wajsznawowie, okazał ogromne współczucie dla cierpiących, uwarunkowanych dusz. Choć gniją one w mate-rialistycznym życiu niewiedzy, to nadal uparte, uwarunkowane dusze twier-dzą, że „nie mają czasu na życie duchowe.” Ani ich obojętność ani letni skwar w Delhi nie mógł odciągnąć Śrila Prabhupada od sprzedawania chłodzącego balsamu świadomości Kryszny. Kiedyś podczas sprzedaży Back To Godhead zasłabł na ulicy z powodu udaru. Mimo to pozostał umocniony w determina-cji, by zadowolić swojego mistrza duchowego.

Sannjasę przyjął w 1959 r., po tym, gdy wycofał się z życia rodzinnego. Przyjmując schronienie Wryndawan wynajmował bhadźana kutir w świątyni Radha-Damodara, gdzie przyjął towarzystwo Śri Rupy i Śri Dźiwy Goswa-mich. Śrila Prabhupada spędził kolejne sześć lat wykonując intensywny Krysz-na bhadźan. Regularnie kąpał się w Jamunie i przyjmował darśan Madana Mohana, Gowindadźi, Gopinatha i Radha Ramana. Modlił się o łaskę sześciu Goswamich i kontynuował pisanie i drukowanie. W czasie bhadźanu otrzy-mywał błogosławieństwa, inspiracje i bezpośrednie przewodnictwo od wszechłaskawego Śri Rupy Goswamiego.

W tym czasie rozpoczął swoją główną pracę literacką, angielskie tłumacze-nie z komentarzem do Śrimad-Bhagawatam. Dla Śrila Prabhupada było to

62


bardziej wylewaniem swojego oddania niż zwykłe tłumaczenie z ezoteryczne-go sanskrytu na zrozumiały angielski. Historia Gaudija Wajsznawa objawia, że niektórzy zaawansowani bhaktowie zaczynali płakać w duchowym szczę-ściu w czasie czytania Śrimad Bhagawatam. Ich łzy kapiące na tusz na stro-nach sprawiały, że linijki nie były czytelne. Podobnie, Śrila Prabhupada po-wiedział kiedyś, że jego komentarze do Śrimad Bhagawatam są w rzeczywi-stości wyrażeniem jego „duchowych ekstaz.” Pracując sam Śrila Prabhupada pisał, żebrał o pieniądze na druk i osobiście zdobywał papier na publikację pierwszych trzech tomów Śrimad Bhagawatam. Przypominając sobie te czasy powiedział kiedyś pokornie do swoich uczniów:

„Nie wiedziałem nic o pisaniu. Ale mój mistrz duchowy powiedział mi, abym rozpowszechnił chwały Pana Kryszny po angielsku. Więc to jest to, co próbowałem robić, podążając śladami mojego Guru Maharadźa. On był ta-kim transcendentalnym arystokratą. Ja nie miałem żadnych wielkich osobi-stych kwalifikacji. Próbowałem tylko podążać za jego naukami.”

Inni uczniowie Śrila Bhaktisiddhanty Saraswati Thakura próbowali bez po-wodzenia nauczać świadomości Kryszny w Europie. Śrila Prabhupada jednak miał pełną wiarę w swojego guru i w imię Kryszny. Odważny jak Abhimanju przyniósł świadomość Kryszny do najpotężniejszego kraju na świecie, do Ameryki. Ameryka wiodła prym na świecie, język angielski jest popularny na całym świecie, a Ameryka „super potęgą”, niestety jej przywództwo dotyczy grzesznych czynności – jedzenia mięsa, zakazanego seksu, hazardu i intoksy-kacji. Śrila Prabhupada pomyślał, że jeśli Amerykanie podejmą świadomość Kryszny, to z pewnością rozwinie się ona do „każdego miasta i wioski” – była to pięciuset letnia przepowiednia Pana Ćajtanji. Jak czasami mawiał Śrila Pra-bhupada: „Co za chwalebne zwycięstwo bez wielkiej walki.”

W wieku lat siedemdziesięciu, uzbrojony w karatale i skrzynię z Bhagawa-tam, w 1965r na parowcu „Dźaladutta”, Śrila Prabhupada wypłynął do Ame-ryki. W czasie męczącej, czterdziestodniowej morskiej podróży, statek napo-tkał na ciężkie sztormy. Przez dwie kolejne noce Prabhupada miał poważne ataki serca, które prawie go zabiły. Trzeciej nocy Pan Kryszna pojawił się Śri-la Prabhupadzie we śnie. Sam Najwyższy Pan popychał statek do Ameryki, dodając otuchy Śrila Prabhupadzie i chroniąc go. Śrila Prabhupada napisał taką modlitwę po dotarciu do Nowego Jorku:

„Mój drogi Panie Kryszno, jesteś taki łaskawy dla tej bezużytecznej duszy, lecz nie wiem, dlaczego przywiodłeś mnie tu. Teraz możesz zrobić ze mną co-kolwiek chcesz. Co mam zrobić, by ci ludzie zrozumieli przekaz świadomości Kryszny? Jestem bardzo nieszczęśliwy, niekwalifikowany i najbardziej upadły.Dlatego szukam Twojego błogosławieństwa, abym mógł ich przekonać. Ja sam nie mam mocy, żeby to zrobić.

63


„O Panie, jestem jak marionetka w Twoich rękach. Więc jeśli przywiodłeś mnie tu, bym tańczył, to spraw, bym tańczył, spraw, bym tańczył. O Panie, spraw, bym tańczył tak jak chcesz.”

Na Manhattanie Śrila Prabhupada zmagał się z lodowato zimną, śnieżną zimą roku 1965. Kontynuował pisanie i czasami sprzedawał kilka Bhagawa-tam. Lecz przez pierwszy rok nic tak naprawdę się nie wydarzyło. Stopniowo kilku studentów jogi zaczęło uczęszczać na jego wykłady z Bhagawad-gity. Rozeszła się wiadomość, że „w mieście był indyjski swami, uczący unikalnej metody jogi: intonowania Hare Kryszna.” Gdy jego pokój został zrabowany, przeprowadził się do małego apartamentu z witryną sklepową na Second Ave-nue 26 w Lower East Side.

W pobliskim Tompkins Square Park Śrila Prabhupada poprowadził pierw-sze publiczne intonowanie Hare Kryszna w świecie zachodnim. 13 lipca 1966 założył MTŚK (Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kryszny) oraz inicjował dwunastu uczniów. By otrzymać inicjację uczniowie musieli obiecać, że porzucą wszystkie formy zakazanego seksu, jedzenie mięsa, intoksykację i hazard. Śrila Prabhupada był na dobrej drodze do zrealizowania swojej misji.

Pod czystym przewodnictwem Śrila Prabhupada ruch świadomości Krysz-ny szybko się rozwijał. W przeciągu miesięcy świątynie MTŚK Radha-Krysz-na zostały otworzone w Nowym Jorku, San Francisco, Bostonie, Los Angeles, Montrealu i Londynie. W latach siedemdziesiątych w swoich podróżach okrą-żył świat czternaście razy, zakładając sto osiem świątyń Radha-Kryszna we wszystkich ważnych miastach Ameryki, Europy, Afryki, Indii, Azji i Australii. Inicjował w sumie pięć tysięcy szczerych uczniów z różnych krajów.

Otwierał aśramy i czysto wegetariańskie restauracje „Gowinda’s”. Na każ-dym kontynencie założył wedyjskie gurukule i goszalle. Śrila Prabhupada był pierwszym mistrzem duchowym, który w krajach zachodnich wprowadził za-równo piękne wielbienie Bóstw Radhy i Kryszny jak i coroczny festiwal Ra-tha-jatra dla Pana Dźagannatha. Festiwale Dźagannatha Ratha-jatra MTŚK, składające się z trzech pięknych, drewnianych powozów, wiozących Pana Dźagannatha, Pana Baladewa i Panią Subhadrę, z głośnej procesji sankirtanu, masowego rozdawania prasadam, miały miejsce każdego roku w ponad dwu-stu krajach na całym świecie.

Choć ciągle podróżując i nauczając księży, polityków, bogatych arystokra-tów, filozofów, naukowców i swych uczniów, Śrila Prabhupada nadal tłuma-czył Śrimad Bhagawatam. Napisał ponad osiemdziesiąt książek o Krysznie, Najwyższej Boskiej Osobie. Nauki Pana Ćajtanji, Nektar Oddania, Nauka Sa-morealizacji oraz angielskie tłumaczenia z komentarzami do Śrimad Bhaga-watam, Bhagawad-gity takiej, jaką jest, Iśopaniszadu, Upadeśamryty, Narada Bhakti-sutr, Mukunda mala-stotry i Ćajtanja ćaritamryty, to niektóre z jego prac. Książki Śrila Prabhupada zostały przetłumaczone na pięćdziesiąt języ-

64


ków, takich jak francuski, niemiecki, włoski, hiszpański, chiński, rosyjski, ja-poński, swahili, hindi, bengali. Na całym świecie sprzedano prawie bilion ko-pii książek.

W przeciągu zaledwie jedenastu lat, w wieku między siedemdziesiąt a osiemdziesiąt jeden lat, Śrila Prabhupada wykonał swoją misję. Swój feno-menalny sukces zawdzięcza osobistemu wysiłkowi i niezachwianej wierze w swojego mistrza duchowego i święte imiona Pana Śri Kryszny. Nie był on zwykłą osobą. Śrila Prabhupada został osobiście wybrany i upełnomocniony przez Najwyższego Pana, aby rozpowszechnić świadomość Kryszny oraz into-nowanie Hare Kryszna na całym świecie.

We Wryndawan, w czasie pomyślnego miesiąca Kartika 14.10.1977 r. w oto-czeniu kochających uczniów śpiewających kirtan prosto z serca Śrila Prabhu-pada intonował Hare Kryszna i wkroczył w wieczne rozrywki Radha-Śjama-sundara. Do dnia dzisiejszego MTŚK rozrasta się dzięki współpracy i ścisłe-mu podążaniu za czystym przykładem i doskonałymi naukami Śrila Prabhu-pada. MTŚK, jako jeden z najbardziej dynamicznych religijnych i kultural-nych ruchów, posiada ponad trzysta świątyń na pięciu kontynentach. W daw-nej komunistycznej Rosji pięćdziesiąt świątyń MTŚK służy ludziom z CIS (Republice Niezależnych Stanów). Samadhi Śrila Prabhupada znajduje się we Wryndawan w MTŚK’a Kryszna-Balarama Mandir.


Śri Abhirama Gopala ThakuraWcześniej Abhirama Gopala Thakura (Śri Rama Dasa) był jednym z dwadasa gopali (dwunastu chłopców pasterzy), którzy pojawili się razem z Panem Ba-laramą. (Zobacz w Dodatku listę dwadasa gopali). W Gaura-lila był bliskim bhaktą Śri Nitjanandy Prabhu.

Pewnego dnia w ekstazie sakhja rasy (miłosnej przyjaźni) Abhirama, tak jak chłopiec pasterz, zapragnął zagrać na flecie. Szukając w lesie znalazł kłodę,której nie mogło podnieść szesnastu mężczyzn. Zaskakując każdego Abhira-ma chwycił kłodę jak flet i zagrał na niej. W nastroju chłopca pasterza Abhi-rama Gopala nosił bat, który nazywał Dźaja Mangala. Każdy, kto go dotknął, otrzymywał Kryszna premę. Mówi się, że Śriniwasa Aćarja otrzymał w ten sposób czystą miłość do Kryszny.

Abhirama Gopala był potężnym aćarją Gaudija Wajsznawizmu. Ateiści i bluźniercy uciekali ze strachu na jego widok. Był najbardziej żywiołowym nauczającym Pana Nitjanandy. Obeznany we wszystkich pismach wyróżniał się także w muzyce, śpiewie i tańcu. Abhirama Gopala używał swojego domu do nauczania i służenia pielgrzymom Wajsznawa, a nie do spania. Jego dom

65


rozbrzmiewał kirtanem i Kryszna katha. Progi jego domu był często odwie-dzany przez czystych bhaktów. Jego samadhi znajduje się w Obszarze Sześć-dziesięciu Czterech Samadhi.

Śri Akińćana Kryszna Dasa Babadźi Maharadźa„Śrila Prabhupada powiedział, że Kryszna Dasa Babadźi był akińćana (wolny od wszystkich materialnych przywiązań i posiadłości) oraz paramahamsa (bhakta czysty, jak łabędź). Przywiązany był tylko do intonowania świętego imienia Kryszny. Urodzony we Wschodnim Bengalu rozpoczął świadomość Kryszny w collegu, przyłączył się do Gaudija Math i przyjął inicjację od Śrila Bhaktisiddhanty Saraswatiego Thakura.

„Jego jedynym zajęciem w świątyni było intonowanie Hare Kryszna dzień i noc. Jego bracia duchowi jednak narzekali do Śrila Bhaktisiddhanty Sara-swatiego Thakura. Maharadźa powiedział im, że jego intonowanie było dobrei że powinni go zachęcać do tego. Później powiedział, że powinni zamieścić ogłoszenie w gazecie, zapraszając wszystkich szczerych ludzi, którzy pragnęli intonować imię Kryszny cały dzień i noc, aby przyłączyli się do Gaudija Math. Przyszło kilka osób, intonowało i odeszło. Ale Kryszna Dasa pozostał stały w swoim intonowaniu. Śrila Bhaktisiddhanta Saraswati polecił swoim lu-dziom zapewnić wszystkie potrzeby babadźiego.

„Kryszna Dasa Babadźi, ciągle intonując Hare Kryszna, zaczął podróżować po Indiach, szczególnie po Majapur i Wryndawan. Słynął z powtarzania ostat-niej instrukcji Śrimad Bhagawatam: «Zawsze intonuj Hare Kryszna i składaj

pokłony Najwyższemu Panu.» Przed śpiewaniem, które lubił, zawsze gloryfikowałwcześniej-szych aćarjów.

„Gdy robił kirtan w czasie inicjacji sannjasa Śrila Pra-bhupada w Maturze, Śrila Pra-bhupada powiedział mu, aby intonował więcej. W tym cza-sie Kryszna Dasa zrozumiał, że Śrila Prabhupada poprowa-dzi światowy ruch Hare Krysz-na. Kryszna Dasa często nam mówił, gdy przypominał sobie Śrila Prabhupada: «Wasz mistrz duchowy jest najwięk-szym mistrzem duchowym, który istniał kiedykolwiek,

66


większym, niż każdy inny mistrz duchowy. Dokonał więcej cudów, więcej pracy, niż ktokolwiek wcześniej. Dlaczego? Ponieważ żaden wcześniejszy mistrz duchowy nie był takim wspaniałym sługą świętego imienia. I ponie-waż wprowadził święte imię na całym świecie.»

„Kryszna Dasa nie przyjmował nigdy żadnego szacunku czy prezentów. Choć przyjmował maha-prasadam girlandy, to zaraz potem je ściągał. Pod koniec jego życia ceniony lekarz zbadał jego serce stetoskopem. Zaskoczony lekarz i kilku innych świadków usłyszało najbardziej niewiarygodny i niesa-mowity dźwięk. Zamiast usłyszeć normalne bicie serca, łub-dub, łub-dub, łub-dub, usłyszeli maha-mantrę dźwięczącą w sercu Kryszna Dasa Babadźie-go, Hare Kryszna Hare Kryszna Kryszna Kryszna Hare Hare, Hare Rama, Hare Rama Rama Rama Hare Hare. W dniu jego boskiego odejścia powinniśmy modlić się do niego o błogosławieństwa atrakcji do intonowania świętego imienia Kryszny.” (Wspomnienia B. B. Gowinda Maharaja)

Śrimad Bhaktisiddhanta Dasa, uczeń Śrila Prabhupada i znajomy Kryszna Dasa Babadźi Maharadźa podaje taki opis: „Kryszna Dasa Babadźi Mahara-dźa był bliskim przyjacielem Śrila Prabhupada i wielkim dobroczyńcą dla swoich uczniów. Zawsze, gdy zadawaliśmy mu pytanie, zazwyczaj jego odpo-wiedzią było Hare Kryszna Hare Kryszna Kryszna Kryszna Hare Hare, Hare Rama Hare Rama Rama Rama Hare Hare. Choć wysoce wykształcony i biegły w angielskim i bengali, najczęściej po prostu intonował Hare Kryszna. Gdy bhakta składał mu pokłony i pytał: «Kryszna Dasa, czy dasz mi, proszę, swoją łaskę?» Babadźi Maharadźa odpowiadał: Nie, ty proszę daj mi swoją. Ja jej bardziej potrzebuję.»

„Był zawsze pochłonięty słuchaniem i intonowaniem świętych imion Kryszny. Nie miał uczniów. Będąc sercem i duszą wielbicieli Pana, wszędzie gdzie po-dróżował był serdecznie przyjmowany. Był zawsze radosny. Bez względu na to, co się działo, on zawsze odpowiadał Hare Kryszna i chichotał lub śmiał się.

„Pomimo podeszłego wieku i pozornie słabego ciała zawsze, gdy brał mri-dangę by gloryfikować Krysznę, grał na instrumencie po mistrzowsku. Śpie-wał z intensywną, religijną koncentracją, a jego głos wyrażał głębokie, we-wnętrzne uczucia miłości do Kryszny. Chodził po Wradźa mandali odwiedza-jąc miejsca rozrywek Kryszny. Siadał w jednym takim miejscu i intonował chwały Kryszny ze łzami ekstatycznej miłości w swoich oczach.

„Przynieśliśmy go do Pawana Sarowara w Nandagrama, by mógł spędzić swoje ostatnie dni pochłonięty bhadźanem. Gdy pytaliśmy go o wszelkie ostatnie instrukcje, on tylko się śmiał i mówił: «Moją jedyną instrukcją jest in-tonowanie Hare Kryszna. Tam jest wszystko.»

W małym śpiewniku, w którym trzymał swoje notatki, Kryszna Dasa Baba-dźi zapisał tą ostatnią notatkę przed odejściem z tego świata:

67


«Intonowanie świętego imienia Kryszny jest prawdziwym nektarem. Świę-te Imię jest jak miód. Hare Kryszna Hare Kryszna Kryszna Kryszna Hare Hare, Hare Rama Hare Rama Rama Rama Hare Hare.» Jego samadhi znajduje się w Nandagrama w Pawana Sarowara w świątyni Gaudija Math w bhadźana sthali Śri Sanatany Goswamiego.

Śri Baladewa WidjabhuszanaŚri Baladewa Widjabhuszana (Śri Gowinda Dasa) pojawił się blisko Remuny w stanie Orissa. Za młodu opanował gramatykę sanskrytu, poezję i logikę. Po uważnym przestudiowaniu komentarzy Śankary i Madwy przyjął inicjację w sukcesji uczniów Śripad Madwaćarji Tattwa-wadi. Baladewa Widjabhusza-na został dig widźaja panditem (zwycięzcą wszystkich przeciwników) i zaczął odwiedzać święte miejsca. Gdziekolwiek się udał, pokonywał lokalnych mę-drców, naukowców i sannjasinów.

W Dźagannatha Puri nauczył się najdoskonalszej filozofii Kryszny Ćajtanjiod Radha-Damodara Goswamiego i przyjął inicjację po przejściu na Gaudija Wajsznawizm. We Wryndawan studiował Bhagawatam pod przewodnictwem Śrila Wiśwanatha Ćakrawartiego Thakura i wielbił Radha-Śjamasundara.

W 1706r Wiśwanatha Ćakrawarti Thakura wysłał go do Gulty (obok Dźaj-pur, Radźasthan), aby podtrzymać wiarygodność ruchu Mahaprabhu. Lokal-ni Ramanandi (gałąź Śri Wajsznawów) twierdzili, że bengalscy Wajsznawowie nie mieli prawa do wielbienia Gowindadźi, ponieważ nie posiadali komenta-rza do Wedanta-sutr.

Sam Pan Gowindadźi bezpośrednio objawił Gowinda-bhaszja (komentarz Wajsznawów do Wedanty) Baladewie Widjabhuszanie. Używając go Baladewa solidnie ustanowił Gaudija Wajsznawizm jako niezależną filozofię. Przywróciłtakże bengalskich Wajsznawów do służby dla Gowindadźi w Dźajpur. Gowinda--bhaszja jest jedynym komentarzem bhakti do Wedanta-sutr.

Śri Baladewa Widjabhuszana był niszkińćana-parama bhagawata, w pełni wyrzeczonym, najwyższym bhaktą Pana Kryszny. Jego przeszło dwadzieścia cztery książki i komentarze pomogły tysiącom Wajsznawów zrozumieć wzniosłą filozofię świadomości Kryszny i poufnych książek sześciu Goswa-mich. Ponieważ pozbawiony był fałszywego prestiżu nigdy nie napisał o swoich narodzinach, rodzicach, rodowodzie, życiu osobistym. Zgodnie ze Śri Bhakti-winodem Thakurem w Nawadwipa-dhama mahatmja Baladewa Widjabhu-szana w Ćajtanja lila jest Gopinatha Aćarją, szwagrem Śri Sarwabhauma Bhat-taćarji. We Wradźy służy jako wieczna służka Śri Radhy, Ratnawali Dewi.

Śri Bhaktisiddhanta Saraswati ThakuraŚri Bhaktisiddhanta Saraswati Thakura, mistrz duchowy Śrila A. C. Bhaktiwe-danty Swamiego Prabhupada, pojawił się w Śri Kszetra Dhama (Dźagannatha

68


Puri) 06.02.1874, jako syn Śrila Saczczidanandy Bhaktiwinoda Thakura.W dzieciństwie szybko opanował Wedy, nauczył się na pamięć Bhagawad-gity i delektował się filozoficznymi pracami swojego ojca. Zaczął być znany jako„Żyjąca Encyklopedia” z powodu swojej szerokiej wiedzy.

69


Z przekonaniem nauczał przeciw kastowości i filozoficznym dewiacjomw Gaudija Wajsznawiźmie. Publikując swoje nauki próbował połączyć cztery sampradaje Wajsznawa. Śrila Saraswati Thakura zapracował na tytuł Nrysimha Guru swoją odwagą i potężnym przekazem Wajsznawa siddhanty. Majawadi przechodzili na drugą stronę ulicy, aby uniknąć konfrontacji z „lwim guru”. Poza byciem dzielnym nauczającym ozdobiony był także wszystkimi boskimi cechami i pełnią ekstatycznej miłości do Boga. Ustanowił sześćdziesiąt cztery świątynie Gaudija Math w Indiach oraz centra w Burmie, Anglii i Niemczech.

Saraswati Thakura odkrył miejsce pojawienia się Pana Ćajtanji w Jogapitha w Śridhama Majapura, mimo ciężkiej opozycji ze strony żądnej pieniędzy kasty Goswamich z Nawadwipy. Zbudował tu piękną świątynię Gaudija Math.

Jego trzy „Brihat-mridangi” (drukarnie) w Madrasie, Kalkucie i Kryszna--nagarze tryskały książkami, magazynami i gazetami, aby rozpowszechniać przekaz Śri Gaurangi Mahaprabhu.

Gdy zapytany, dlaczego wydawał codzienną gazetę duchową zatytułowaną Nadia Prakasz, Śrila Saraswati Thakura odparł: „Jeśli małe miasteczko może wydawać pięć różnych gazet codziennie, to dlaczego my nie mielibyśmy pu-blikować gazety co sekundę o wiecznych, wiecznie świeżych, transcendental-nych czynnościach Najwyższej Boskiej Osoby na Jego nieograniczonej du-chowej planecie, Goloka Wryndawan?”

Poza książkami swojego ojca on sam wydał wiele autoryzowanych śastr: Bhagawad-gitę, Śrimad Bhagawatam, Ćajtanja Bhagawata, Ćajtanja Mangala, Prema-bhakti-ćandrikę i swoją ulubioną książkę Ćajtanję-ćaritamrytę. Przepo-wiedział, że obcokrajowcy będą uczyli się bengali, by delektować się nektarem pozostawionym przez Kryszna Dasa Kawiradźa w Ćajtanja-ćaritamrycie.

Wprowadził wiele innowacji, aby rozwinąć nauczanie. W Indiach otworzył teistyczne dioramy i wystawy, opisujące rozrywki Kryszny i Śri Ćajtanji. Ko-rzystając z nowoczesnej technologii posiadał nawet animowane lalki. Aby upamiętnić wiele świętych miejsc odwiedzanych przez Pana Ćajtanję instalo-wał marmurowe odciski lotosowych stóp Pana. Łamiąc tradycję pozwolił swoim uczniom sannjasinom nosić szyte kurty i płaszcze, jeździć samochoda-mi i łodziami motorowymi, by dostarczać przekaz Mahaprabhu w Europie.

Idee rewolucyjnego nauczania Bhaktisiddhanty Saraswatiego wyrosły z zasa-dy śastr o jukta-wajragji, ustanowionej przez rasa aćarję, Rupę Goswamiego. Będąc wiecznie wyzwoloną duszą Śrila Saraswati Thakura wiedział, jak do-skonale zaangażować Maję (energię iluzoryczną) w służbę Pana Kryszny.

Podążając śladami Śrila Thakura Bhaktiwinoda nauczał dajwi warnaśramy, aby zharmonizować społeczeństwo i dostarczyć duchowego spełnienia każ-demu. Przedstawiając nauki Śri Rupy i Śri Raghunatha Dasa Goswamich na-uczał wiedzy o służbie oddania i tysiącom osób pokazał, jak osiągnąć czystą miłość do Śri Śri Gandharwika-Giridhari (Radha-Kryszna).

70


Poza jego fenomenalnym sukcesem nauczania w Indiach, największym wkładem Śrila Bhaktisiddhanty Saraswati Thakura był Śrila A. C. Bhaktiwe-danta Swami Prabhupada, którego inicjował i inspirował do rozdawania świa-domości Kryszny na całym świecie. Gdy Śrila Prabhupada został poproszony o opisanie swojego mistrza duchowego, Śrila Bhaktisiddhanty Saraswati Tha-kura, powiedział: „Cóż mogę powiedzieć? On był człowiekiem z Wajkunty.”

W wiecznych rozrywkach Radha-Gowindy w Goloce Wryndawan Sara-swati Thakura służy jako Najana-mani mańdźari. Jego puszpa samadhi znaj-dują się w Radha-kunda i Radha Damodara.

Śri Bhaktiwinoda ThakuraSaczczidananda Bhaktiwinoda Thakura pojawił się 1838 r. w bogatej rodzinie w dystrykcie Nadia (Bengal Zachodzni). Przez swoje nadzwyczajne czynności nauczania i płodne prace objawił, że jest wiecznym towarzyszem Śri Ćajtanji Mahaprabhu. Żyjąc jako mahabhagawata Wajsznawa pozostał w grihasta aśramie do ostatnich kilku lat swojego życia. Potem wyrzekł się wszystkiego, został babadźim i wszedł w samadhi, całkowicie pochłonięty miłosną służbą dla Gaura-Gadadhara i Radha-Madhawa.

„Miał odpowiedzialną pozycję w rządzie, jako Sędzia Dystryktu (sędzia najwyższy), utrzymywał świadomą Kryszny rodzinę i napisał prawie sto ksią-żek o świadomości Kryszny. W tym samym czasie służył Najwyższemu Panu na tak wiele sposobów. Na tym polega piękno jego życia. Po dniu pełnym służby dla rządu spał cztery godziny, wstawał o północy i pisał do rana. To był jego codzienny program.” (Śrila Prabhupada)

Thakura Bhaktiwinoda przyjął Wajsznawa diksza od Śri Wipinwihari Go-swamiego w linii Śri Dźanawa Maty. Potem otrzymywał duchowe inspiracje i wskazówki od Śrila Dźagannatha Dasa Babadźiego. Utrzymywanie wznio-słej pozycji rządowej, szerokiej erudycji i duchowych osiągnięć nigdy nie za-niepokoiło Bhaktiwinoda Thakura. Pozostał skromny, zawsze pokorny, przy-jacielski dla każdego. Poszukiwacze jałmużny zawsze wychodzili z jego domu szczęśliwi i zadowoleni. Jako dobrze życzący każdemu, nigdy nie trzymał uraz, nawet wobec przeciwników jego nauk. W rzeczywistości nigdy nie wy-powiedział ani słowa, które zraniłoby czyjeś uczucia.

„Thakura był zawsze odważny i działał dla korzyści każdego. Sprowadzającosobiste potrzeby do minimum prowadził najprostsze życie,” – powiedział pe-wien pandit. W następującym fragmencie z Śaranagati Bhaktiwinoda, który miał wszystkie duchowe cechy, przyjmuje rolę uwarunkowanej duszy, aby na-uczyć nas, jak rozwijać się w świadomości Kryszny: „Powinieneś zawsze zaj-mować umysł uważnym intonowaniem chwał Kryszny. Spełniając Kryszna kirtana osiągniesz panowanie nad umysłem. Porzuć wszelką fałszywą dumę.

71


Zawsze myśl o sobie jak o kimś bezwartościowym, ubogim, niższym i pokor-niejszym od słomy na ulicy. Praktykuj wybaczanie tak jak drzewo. Porzucając przemoc wobec innych żywych istot powinieneś utrzymywać miłosierdzie. W ciągu swojego życia nie powinieneś przysparzać zmartwienia innym. Czyń innym dobro, spraw, by byli szczęśliwi i zapomnij o własnym szczęściu.

„W ten sposób, gdy staniesz się pobożną, dobrą duszą, posiadając wszystkie dobre cechy, powinieneś porzucić pragnienia sławy i honoru. Uczyń swoje serce pokornym. Wiedząc, że Pan Śri Kryszna mieszka wewnątrz wszystkich żywych istot, powinieneś szanować i honorować każdego o każdej porze. Osiągniesz cnotę dzięki pokorze, łaskawości, szanowaniu innych i wyrzecze-niu się pragnień sławy i honoru. W takim stanie powinieneś śpiewać chwały Najwyższego Pana. Łkając Bhaktiwinoda przedstawia swoją modlitwę u loto-sowych stóp Pana. «O Panie, kiedy obdarzysz mnie takimi cechami?”

Zawsze zatroskany, aby wykorzystać każdą chwilę na miłosną służbę dla Kryszny, przestrzegał ścisłego, wyrzeczonego codziennego planu:

• 20.00-22.00 – odpoczynek (dwie godziny)• 22.00-4.00 (w nocy) – pisanie• 4.00-4.30 – intonowanie dźapa• 7.00-7.30 – korespondencja• 7.30-9.30 – studiowanie śastr• 9.30-10.00 – kąpiel, prasadam (pół litra mleka, owoce, dwa czapaty)• 10.00-13.00 – obowiązki sądowe• 13.00-14.00 – odpoczynek w domu• 14.00-17.00 – obowiązki sądowe• 17.00-19.00 – tłumaczenie śastr z sanskrytu na bengali• 19.00-20.00 – kąpiel, prasadam (pół litra mleka, ryż, dwa czapati)

Podsumowanie codziennego planu: sen – trzy godziny; pisanie – osiem i pół godziny; dźapa, studia – cztery i pół godziny; praca – sześć godzin.

Śrila Śriniwasa Aćarja chwalił sześciu Goswamich z Wryndawan: nanaśa-stra-wićaranajka-nipunau sad-dharma samsthakapau, lokanam hita karinau… „Sześciu Goswamich głęboko studiowało wszystkie śastry, aby ustanowić wieczne zasady religijne dla korzyści każdego.” Podobnie, Thakura Bhaktiwi-noda poczynił nieograniczony wkład nauczania, aby pomóc ludzkości. Z tego powodu znany jest jako „Siódmy Goswami”.

Biografowie wymieniają trzy główne osiągnięcia w nauczaniu Śrila Bhakti-winoda Thakura:• napisał sto autoryzowanych książek duchowych• odkrył miejsce pojawienia się Pana Ćajtanji Mahaprabhu• wprowadził innowacje w nauczaniu.

72


Poza książkami (w bengali, orija, po angielsku) przywracającymi i wyjaśnia-jącymi przekaz Mahaprabhu, napisał setki wierszy i pieśni pełnych duchowego sentymentu i siddhanty śastr (filozoficznych konkluzji).

„Jego pisma sprawiły, że święte nauki Śri Ćajtanji Mahaprabhu stały się w pełni dostępne dla każdego współczesnego czytelnika. Są prezentowane w formie, która niesie ze sobą nieodparte przekonanie i oddanie”, powiedział późniejszy uczeń Thakura Bhaktiwinoda.

Śri Kryszna-samhita, Kaljana Kalpa-taru, Śri Ćajtanja-śikszamryta, Śri Nawa-dwipa-dhama mahatmja, Dźajwa Dharma, Śri Harinama-czintamani, Bhadźa-na-rahasja, Gita-mala, Gitawali, Śaranagati oraz komentarze do Bhagawad--gity i Ćajtanja-ćaritamryty to niektóre z jego prac. Następujący cytat pochodzi z Gitawali Thakura Bhaktiwinoda:

„Ten, kto zawiódł w uważnym wielbieniu lotosowych stóp Śri Radhiki, które są siedzibą wszelkiej pomyślności. Ten, kto nie przyjął schronienia w transcen-dentalnej siedzibie Wryndawan, która ozdobiona jest kwiatem lotosu zwa-nym Radha. Ten, kto w tym życiu nie przebywał z bhaktami Radhiki, którzy są pełni mądrości i miłości dla Radhiki. Jak taka osoba kiedykolwiek odczuje szczęście z kąpieli w oceanie wzniosłych smaków Pana Śjamasundara?

„Proszę, zrozum to z największą uwagą. Śri Radhika jest nauczycielem ma-dhurja rasy (smaków miłości małżeńskiej). Radha-Madhawa madhurja-prema przeznaczona jest do dyskutowania i medytowania. Ten, kto wielbi lotosowe stopy Śrimati Radharani, osiąga lotosowe stopy Madhawy, które są bezcennymi klejnotami. Bez przyjęcia schronienia w lotosowych stopach Śri Radhy, nie można spotkać Pana Śri Kryszny. Pisma wedyjskie oznajmiają, że Kryszna jest własnością służek Śri Radhy. Pożuć żonę, synów, przyjaciół, bogactwo, zwolen-ników, wiedzę spekulacyjną, wszystkie materialistyczne działania. Po prostu zaabsorbuj się słodyczą służenia lotosowym stopom Śrimati Radharani. To jest pełna powagi deklaracja Bhaktiwinoda.”

W czasie ostatnich pięciuset lat oryginalne miejsce pojawienia się Ćajtanji znikło z powodu niepohamowanej Rzeki Ganges. W 1888 r. Bhaktiwinoda Thakura objawił dźanmasthanę Ćajtanji Mahaprabhu w Jogapitha w Śridhama Majapur. Śrila Dźagannatha Dasa Babadźi, słynny święty siddha i Wajsznawa paramahamsa rasika, potwierdził odkrycie Thakura. To najpomyślniejsze wy-darzenie zachwyciło Gaudija Wajsznawów od Gaura-mandali do Wradźa--bhumi. Ustanowił wielbienie Śri Gaurangi i Śrimati Wisznupriji w Jogapitha.

W nastroju nowoczesności w 1896 r. wysłał do uniwersytetów na całym świecie książkę ze ślokami – Śri Gauranga-lila smarana, która posiadała czter-dzieści siedem stron wprowadzenia w języku angielskim: „Śri Ćajtanja Maha-prabhu – Jego życie i nakazy.” Ten akt wyrósł z gorącego pragnienia, aby roz-powszechniać nauki Pana Ćajtanji w krajach zachodnich.

73


Bhaktiwinoda Thakura zostawił trzy przepowiednie. Pierwsza dotyczyłaosoby i zjawiska: „Wkrótce pojawi się pewna osobistość,” napisał Thakura,„będzie podróżowała po świecie, aby rozpowszechniać nauki Pana Ćajtanji.”

Jego druga przepowiednia: „Bardzo szybko intonowanie Hari-Nama san-kirtana rozejdzie się po całym świecie. Och, kiedy nadejdzie ten dzień, gdy lu-dzie z Ameryki, Anglii, Francji, Niemiec i Rosji wezmą karatale i mridangi i będą intonowali Hare Kryszna w swoich miastach?”

Trzecia przepowiednia: „Kiedy nadejdzie ten dzień, gdy jasnoskórzy obco-krajowcy przyjadą do Śri Majapur-dhama i przyłączą się do bengalskich Wajsznawów w intonowaniu Dźaja Saczinandana, Dźaja Saczinandana.”

Śrila Prabhupada powiedział o duchowym znaczeniu faktu, że on sam poja-wił się w 1896 r., tym samym, w którym Bhaktiwinoda Thakura wysłał swojeksiążki za morze. Pragnienie Pana Ćajtanji, pragnienie Thakura Bhaktiwinodai łaska Śrila Saraswati Thakura upełnomocniła Śrila Prabhupada, aby rozpo-wszechnić nauki Śri Ćajtanji i intonowanie Hare Kryszna w świecie. Śrila Pra-bhupda spełnił te trzy przepowiednie Thakura!

Pozbawiony dumy, pełen pokory, jaśniejąc czystą miłością dla Radha-Go-windy, Prabhupada przypisał wszelkie uznanie poprzednim aćarjom. „Powin-niśmy to przyjąć,” powiedział, „że Śrila Bhaktiwinoda Thakura jest źródłemRuchu Świadomości Kryszny (MTŚK) w jego czystej formie.”

W 1986 r., zaledwie sto lat po trzeciej przepowiedni Bhaktiwinoda Thakura,trzy tysiące „jasnoskórych bhaktów” z Ameryki, Angli, Francji, Niemiec, Rosji i pięćdziesięciu innych krajów zebrali się w MTŚK Majapura Czandrodaja Mandir w Śridhama Majapur. Dołączyli do tysiąca „bengalskich Wajszna-wów”, aby poruszyć wszechświat intonowaniem Dźaja Saczinandana, Dźaja Saczinandana, Dźaja Saczinandana, Gaura-Hari. Śrila Saczinandana Bhakti-winoda Thakura ki dźaj!

W 1914 r., w czasie tirobhawa tithi (dnia odejścia) Śri Gadadhara Pandita (inkarnacji Śri Radhy), Thakura Bhaktiwinoda wkroczył w wieczne rozrywkiGaura-Gadadhara i Radha-Madhawy. W Godrumadwipie (Nawadwipa) Śri Śri Gaura-Gadadhara, wielbione Bóstwa Thakura Bhaktiwinoda, czekają, bybłogosławić wszystkich odwiedzających Swananda-sukhada-kuńdźa. W nitja--lila Radha-Madhawy Śrila Bhaktiwinoda Thakura przyjmuje formę Kamala--mańdźari, by służyć Śrimati Radharani. Jego puszpa samadhi znajduje się w jego bhadźana kutira w Radha-kunda.

Śri Bhawananda RajaŚri Bhawananda Raja poświęcił siebie i całą swoją rodzinę, składającą się z pięciu synów (Ramananda Raja, Gopinatha, Waninatha, Kalanidhi, Sudha-nidhi), lotosowym stopom Śri Ćajtanji Mahaprabhu. Kiedyś Pan radośnie ob-

74


jął go, mówiąc: „Bhawananda, ty jesteś Pandu. A twoi synowie to pięciu Pan-dawów. Traktuję twoich synów jak Moich krewnych. Tych pięciu braci jest Moimi wiecznymi sługami życie po życiu.”

Bhawananda, idealny ojciec, prowadził swoich synów ścieżką wyzwolenia z powtarzających się narodzin i śmierci. W pełni zaangażował ich w czystą służbę oddania dla połączonej formy piękna, miłości i łaski Radha Giridhari – Śri Gaurangi Mahaprabhu. Jego nama samadhi znajduje się w Obszarze Sześćdziesięciu Czterech Samadhi.

Śri Bhugarbha GoswamiWybitny uczeń Śri Gadadhara Pandita, dzielił poufną przyjaźń ze Śri Lokanatha Goswamim. Zainspirowani przez Pana Ćaj-tanję byli pierwszymi i najstar-szymi bhaktami osiadłymi we Wryndawan. Przed przebyciem Śri Rupy i Śri Sanatany Goswa-mich próbowali odkryć zapo-mniane święte miejsca Radha--Gowindadźi.

W przeciwieństwie do agresywnego podejścia współczesnych naukowców odkrywających nieznane, Bhugarbha i Lokanatha Goswami odnajdywali lasy rozrywek Kryszny dzięki pokornej metodzie podporządkowania. Chodzili po Wryndawan, wykrzykując nazwy jej dwunastu lasów: „Bhandirawan, Talawan, Kamjawan, Mahawan…” Śrimati Wrynda Dewi (dozorczyni lasów i ekspansja energii rozrywek Kryszny) objawiła dokładną lokalizację każdego lasu.

Mówi się, że by uniknąć materialnego niepokoju wykonywał on swój bha-dźan pod ziemią. Tak też otrzymał imię Bhugarbha (bhu oznacza ziemię, gar-bha oznacza jaskinia, łono, ukryte miejsce). Jest on Prema-mańdźari lub Bha-dra Rekhiką w nitja-nikuńdźa lila Radha Gopinatha. Jego samadhi stoi blisko samadhi Rupy Goswamiego na świątynnym podwórzu Radha Damodara.

Śri Bilwamangala ThakuraUrodził się w rodzinie bramińskiej w południowych Indiach. Bilwamangala poszedł za prostytutką Czintamani, która zaspokoiła jego najgłębsze pragnienie. Przywiązał się do niej i stał się szalony od pożądania. Nawet tuż po zakończeniu rytuałów śraddha dla zmarłego ojca, biegł do niej. Szalejąca burza i miotające fale rzeki nie powstrzymały go. W pożądliwym złudzeniu złapał się zwłok, aby przepłynąć wzburzoną rzekę. Gdy brama była zamknięta, przeskoczył mur chwytając się kobry, którą niemądrze wziął za sznur.

75


Widząc Bilwamangalę przemoczonego, płonącego pożądaniem, zupełnie wyczerpanego, Czintamani poradziła mu: „Jesteś tak bardzo przywiązany do tej niskiej torby z mięsem i kośćmi. Lepiej przywiąż się do służenia szczęśli-wemu Panu Gowindzie. Idź do Wryndawan, a tam znajdziesz kompletną sa-tysfakcję i wieczne szczęście.”

Po drodze do Wryndawan materialne pragnienia Bilwamangala przerosły go. Zapragnął żony bramina. Zawstydzony swoimi anartha wydłubał oczy szpilką do włosów. Oślepły Bilwamangala był zdeterminowany, by nie zbaczać z duchowej ścieżki z powodu materialnych obiektów.

Będąc biegłym w opisywaniu madhurja lila Radhy i Kryszny otrzymał dik-sza od Somagiriego i dostał imię Lilasuka. Odczuwał taką ekstazę ze śpiewa-nia o rozrywkach Gowindy i grania na swojej winie, że miliony obiektów zmysłowych nic już dalej nie znaczyło dla niego.

We Wryndawan, Kryszna osobiście podawał Bilwamangali prasadam i pro-wadził go do bezpiecznego miejsca odpoczynku. Na początku Lilasuka nie znał tożsamości tego słodkiego chłopca. Wtedy któregoś dnia Bihari Lal uro-czo zagrał na flecie dla ślepego mężczyzny. Nagle Bilwamangala oszalał odpragnienia ujrzenia pięknej, słodkiej formy Śjamasundara. Rozumiejąc, że ten „chłopiec Wradźawasi” w był Panem jego życia i miłością jego serca, wycią-gnął dłonie by dotknąć Kryszny. Swawolny Gopal dotknął dłoni Bilwamanga-li, roześmiał się z uczuciem i uciekł. Wzdychając, Bilwamangala powiedział: „Możesz uciec moim dłoniom, ale nigdy nie opuścisz mojego serca.”

Lilasuka napisał wiele wersetów i pieśni pełnych Kryszna premy. Kryszna--karnamryta, jego najsławniejsza praca, była jedną z pierwszych autentycz-nych książek objawiających najwyższą pozycję Radharani we Wryndawan madhurja-lila Śri Kryszny. Późniejsze pisma sześciu Goswamich, Ramananda Raji, Prabodhananda Saraswatiego, Kryszna Dasa Kawiradźa, Wiśwanatha Ćakrawartiego i Bhaktiwinoda Thakura poszerzyły tą ideę. Rozwinęły pojęciewyłącznej służby i wielbienia Śrimati Radharani – Królowej Wryndawan i najwyższej kontrolerki, kontrolerki nawet Samego Kryszny.

W Śaranagati Thakura Bhaktiwinoda pisze: „Dzięki służeniu lotosowymstopom Radhy, córki Wryszabhanu, stanę się służką jednej z gopi we Wradźy. Będę zawsze starał się obdarzyć Radhę szczęściem. Wewnątrz mojego serca wiem, że przyjemność Radhy jest źródłem radości dla Kryszny. Dlatego nigdy nie pragnąłem porzucić lotosowych stóp Radhy dla odosobnionego towarzy-stwa Kryszny. Sakhi są moimi najlepszymi przyjaciółkami i nauczycielkami o miłości łączącej Radhę i Krysznę. Jako jedna z ich służek będę służył lotoso-wym stopom Radhy, które spełniają wszystkie pragnienia. Jestem stronniczy. Zawsze wspieram Radhikę. Mogą być tacy, którzy żyją bez Niej. Niech żyją, jak wolą. Ja zawsze pozostanę skupiony na lotosowych stopach Radharani.”

76


Kryszna-karnamryta jest wyjątkowo egzaltowanym pismem, przeznaczo-nym dla najbardziej zaawansowanych bhaktów. Ale najłaskawszy Kryszna Dasa Kawiradźa napisał Śarangarangada. Ten komentarz pomaga bhaktom delektować się wyjątkowym nektarem Kryszna-karnamryty. Dzięki czytaniu jej ktoś zaczyna czuć atrakcję do Wradźa lila Radha-Gowindy. Jego samadhi znajduje się w Gopinath Bazaar.

Śri Biraćandra PrabhuŚri Biraćandra Prabhu (Biraćandra Goswami) był synem drugiej żony Pana Nitjanandy, Wasudha Dewi oraz uczniem Śri Janawa Dewi. „Był inkarnacją Kśirodakaszji Wisznu. Nie jest różny od Śri Ćajtanji Mahaprabhu w tym sen-sie, że należy do Wisznu-tattwy, jak Sam Bóg,” powiedział Kawi Karnapura.

„Po Śri Nitjanandzie Prabhu, który jest najwyższą gałęzią niezniszczalnego drzewa wiecznej miłości do Boga Pana Ćajtanji, największą gałęzią jest Bira-ćandra Prabhu. Choć był Najwyższą Boską Osobą, przedstawiał Siebie jako wielkiego bhaktę. I choć Najwyższy Bóg jest transcendentalny wobec wszyst-kich wedyjskich poleceń, to ściśle przestrzegał wedyjskich rytuałów. Jest głów-nym filarem w holu służby oddania, wzniesionym przez Śri Ćajtanję Maha-prabhu. To dzięki cudownej łasce Śri Biraćandry ludzie z całego świata mogą intonować imiona Ćajtanji i Nitjanandy. Dlatego przyjmuję schronienie loto-sowych stóp Śri Biraćandry Prabhu.” (Śri Ćajtanja-ćaritamryta)

„Gdy Biraćandra Prabhu odwiedził Wryndawan, każdy przyszedł go zoba-czyć. Ludzie byli zachwyceni jego darśanem. Każdy przepełniony był wido-kiem ekstatycznego oddania ukazanego prze Biraćandrę Prabhu. Braćandra wziął darśan Madana Mohana, Radha-Gowindy, Radha-Gopinatha. Na pole-cenie Śri Dźanawa Dewi podróżował po Wradźa Mandali. W czasie jego sze-rokiej pielgrzymki pokazał wiele zaskakujących i wspaniałych manifestacji boskiej miłości.” (Bhkati-ratnakar) Jego puszpa samadhi znajduje się w Ob-szarze Sześćdziesięciu Czterech Samadhi.

Śri Ćandraśekara AćarjaŚri Ćandraśekara Aćarja (Aćarjaratna) mieszkał w Nawadwipie, obok domu Śri Nimaj Pandita, swojego kuzyna. Ponieważ Ćandraśekara nie miał dzieci, przyjął Nimaja Pandita jak swojego własnego syna i często gościł Pana w domu. Po odejściu Śri Dźagannatha Miśry, Aćarjaratna służył jako opiekun i ojciec Gaurangi. Śri Gaurasundara regularnie organizował kirtany i pewnego razu odegrał sztukę w domu Ćandraśekara. Śri Ćajtanja, ubrany jak Lakszmi Dewi, odgrał rolę tak umiejętnie, że nawet Matka Śaczi nie mogła Go rozpoznać.

Przejęty intensywnymi uczuciami rozłąki Ćandraśekara upadł na ziemię, gdy usłyszał o planie przyjęcia sannjasy Pana Gaurangi. „Czy zamierzasz zato-pić Nadię ciemnością i odejść?” zapytał Pana.

77


Ze łzami kapiącymi z Jego lotosowych oczu Pan Gauranga objął go i powie-dział: „Aćarjaratno, choć przyjmę sannjasę, na zawsze zostanę związany we-wnątrz świątyni twojego serca. Proszę, bądź cierpliwy, ponieważ musisz asy-stować Mi w ceremonii sannjasy.”

Śri Ćandraśekara był jedną z głównych gałęzi ruchu sankirtana Śri Ćajtanji. Od początku Nawadwipa lila Śri Ćajtanji on i jego niezliczeni uczniowie z wiarą służyli Panu. W Śridhama Majapur Śrila Bhatisiddhanta Saraswati Thakura założył centrum dowodzenia Śri Ćajtanja Math w miejscu oryginal-nego domu Ćandraśekara Aćarji. Jego samadhi znajduje się za świątynią Ma-dana Mohana obok samadhi Sanatany Goswamiego. Jest on Subhadrą lub Ćandra-dewą (bogiem księżyca) w boskich rozrywkach Kryszny.”

Śri Dewananda PanditaDewananda Pandit, mieszkając w Kuliji w czasie rozrywek Śri Ćajtanji, dawał profesjonalne odczyty Śrimad Bhagawatam skażone filozofią Majawada. Pew-nego dnia Śriwasa Pandita usłyszał jego Bhagawata-katha, zaczął płakać i upadł na ziemię. Zaniepokojeni tym widokiem niemądrzy uczniowie Dewa-nandy wyrzucili Śriwasa ze zgromadzenia. Cicho obserwując to złe zachowanie uczniów Dewananda popełnił hati-mata aparadhę, obrazę szalonego słonia, znieważając czystego bhaktę Pana Ćajtanji.

Później, dzięki łasce Wakreśwara Pandita, bliskiego bhakty Śri Gaura Raji, Dewananda zrozumiał boskość Śri Kryszny Ćajtanji i podporządkował się Mu. Pan wybaczył mu jego obrazę i pobłogosławił go bhakti. W Kryszna lila służy jako Bhaguri Muni.

Śri Dhanandźaja PanditŚri Ćajtanja Bhagawata opisuje Dhanandźaja Pandita jako wilaksana mahan-te, „mającego wszystkie cechy charakterystyczne dla wielkiej osobistości.” Brał udział w rozrywkach Nawadwipa kirtana Pana Gauraćandry przed prze-niesieniem się do Wryndawan na polecenie Mahaprabhu.

Niosąc ze sobą tylko kamandalu – lecz pozostając pochłonięty miłością do Śri Kryszny i Śri Ćajtanji – szeroko podróżował i nauczał. Dał początek Bó-stwom Gaura-Nitaj, Śri Gopinatha i Damodara. We Wradźa lila jest on Wasu-damą, jednym z dawadasa gopali Pana Balarama. Jego samadhi znajduje się w Obszarze Sześćdziesięciu Czterech Samadhi.

Śri Gadadhara Dasa GoswamiW zasadzie Śri Ćajtanja Mahaprabhu ma dwie grupy towarzyszy. Jedna grupa dwadasa gopali (Abhirama Gopala, Gauridasa Pandit, Dhanandźaja i inni) służy Śri Nitjanandzie Prabhu w nastroju sakhja rasy (przyjaźni). Druga gru-pa zawsze jest zatopiona smakami madhurja rasy (miłości małżeńskiej).

78


Śri Gadadhara Goswami jest połączoną formą Ćandrakanti gopi (ekspansja blasku Radharani) i Purnandandy (ekspansja drogiej przyjaciółki Pana Bala-rama). W ten sposób Gadadhara Dasa był towarzyszem zarówno Śri Ćajtanji Mahaprabhu jak i Śri Nitjanandy Prabhu. Kryszna Dasa Kawiradźa opisuje Pana Ćajtanję jako radha-bhawa-djuti-suwalita: „odznaczający się emocjami i blaskiem cielesnym Śrimati Radharani”. Gadadhara Dasa jest tym djuti, bla-skiem. Gadadhara Dasa jest czasem nazywany „uosobieniem boskiego blasku Śri Radhiki.”

Podczas podróży z Panem Nitjanandą Gadadhara czasami absorbował się madhurja premą i zaczynał działać i mówić jak Wradźa gopi. Stawiając glinia-ne naczynie z wodą Gangesu na swojej głowie, jak gdyby był gopi, krzyczał: „Kto chce kupić mleko? Kto chce kupić jogurt?”

Gadadhara Dasa, jako jeden z głównych nauczających Pana Nitjanandy w Bengalu, wyzwolił niezliczone rzesze grzeszników, ateistów i jawanów. Pewnego razu pod rezydencją Kaziego, w czasie smakowania Kryszna premy, zaczął szaleńczo tańczyć i intonować święte imiona Kryszny. Wzburzony sę-dzia muzułmański wybiegł jak burza ze swojego domu, aby ukarać go za „bu-rzenie spokoju.” Lecz widząc jaśniejącą, atrakcyjną postać Gadadhara Dasa, Kazi stanął olśniony i porzucił swoją złość.

Gadadhara z uczuciem objął Kaziego i powiedział: „Gaura-Nitjananda po-jawili się, aby wyzwolić każdego boską miłością, rozdając słodki nektar świę-tego imienia Hari. Dlaczego nie intonujesz tego słodkiego imienia Hari?”

„Jutro będę intonował imię Hari,” odparł Kazi.Słuchanie nieumyślnego intonowania imienia przez Kaziego napełniło Ga-

dadhara szczęściem. Powiedział: „Dlaczego jutro? Właśnie intonowałeś dziś. To potężne imię Hari zniszczy twoje grzechy i oczyści twoje życie.” Od tego dnia Kazi przyjął schronienie Śri Gadadhara Dasa Goswamiego. Jego samadhi znajduje się w Obszarze Sześćdziesięciu Czterech Samadhi.

Śri Gadadhara PanditŚri Gaurahari miał tyle uczucia dla Śri Gadadhara Pandita, że nie mógł wy-trzymać bez niego ani chwili. Pojawił się on rok po Panu Ćajtanji. Gadaj i Ni-maj byli nierozłączni jako dziecięcy towarzysze zabaw. Spokojny, wyrzeczony, poważny, opanowany i lubiący samotność Gadadhara był kontrastem dla swojego przyjaciela Gaura Raji, który był nieprzewidywalny, niestały i kapry-śny. W tol (szkoła) Ganga Dasa Pandita Nimaj Pandit regularnie drażnił Ga-dadhara, prowokując go nielogicznymi pytaniami.

Śri Kawi Karnapura oznajmia, że we Wradźa lila Gadadhara Pandit jest cór-ką Króla Wryszabhanu – Śrimati Radharani. Gadadhara Pandita służył jako główny asystent Pana Gaury w czasie Jego Nawadwipa-lila. Śri Śri Radha

79


Kryszna z Wryndawan pojawili się jako Gaura-Gadadhara, aby spełniać roz-rywki w Nawadwipa w leśnych gajach nad brzegiem Gangesu.

„Nikt nie może opisać cech charakteru i ekstatycznej miłości Gadadhara Pandita. Dlatego innym imieniem Śri Ćajtanji Mahaprabhu jest Gadadhara Prananatha, „życie i dusza Gadadhara Pandita.” (Ćajtanja-ćaritamryta)

Gaurasundara pewnego dnia spacerując wzdłuż brzegu Gangesu wszedł do leśnego gaju i usiadł w nastroju medytacyjnym. Szybko wpadł w zachwyt, przypominając sobie o Swoich rozrywkach z Wryndawan. Aby podsycić na-strój Pana, Mukunda Datta zaczął śpiewać słodkie pieśni w purwa radze. Śri Gadadhara zrobił girlandę z pachnących, leśnych kwiatów i z miłością założył ją na piękną szyję Pana. Tak jak Śri Radha zwykła ubierać Damodara we Wryndawan, podobnie Gadadhara ozdabiał jaśniejącą postać Pana Gaurangi.

80


Dekorował także łóżko i sypialnię Pana Ćajtanji słodko pachnącymi kwiata-mi. Każdego dnia przygotowywał papkę sandałową do nacierania transcen-dentalnego ciała Śri Ćajtanji.

Gaura-Gadadhara siadali na korzeniu drzewa, służącego za podium. Śri Ni-tjananda Prabhu siadał po prawej stronie Pana Ćajtanji. Śriwasa Pandit deko-rował ich kwiatami. Śri Adwajta Aćarja ofiarowywał arotika. Narahari machał ćamarą. Śuklambhara ofiarowywał ćandana, a Murari Gupta śpiewał o chwa-łach Pana. Widźaj, Mukunda, Puruszottama, Madhawa i Wasudewa Gosz śpiewali wiele pieśni w różnych ragach. W ten sposób Śri Ćajtanja Mahapra-bhu spełniał Swoje Nadia lila.

Gadadhara Pandit także przyjął wyrzeczony porządek życia i poszedł do Dźagannatha Puri, aby być razem z Panem Ćajtanją. Przyjmując kszetra sann-jasę (osoba wyrzeczona, która nigdy nie opuszcza dhama), służył Bóstwu To-ta-Gopinatha z pełną miłością i oddaniem. Śri Kryszna Ćajtanja przychodził regularnie, aby delektować się czytaniem Śrimad Bhagawatam w nastroju ra-sika przez Śri Gadadhara. Pan Ćajtanja zakończył Swoje zamanifestowane rozrywki wchodząc w Bóstwo Tota-Gopinatha.

Choć Gadadhara Pandita miał zaledwie czterdzieści osiem lat, gdy Pan od-szedł, szybko się postarzał, z powodu intensywnego bólu, jaki odczuwał w rozłące ze swoim ukochanym Panem Gaurasundarem. Nie mógł wznieść swoich ramion, aby ofiarować girlandę swojemu Bóstwu. Rozumiejąc trudno-ści Swojego sługi Śri Tota-Gopinatha usiadł, aby pomóc w miłosnej służbie Gadadhara. Do dnia dzisiejszego Śri Tota-Gopinatha jest jedynym siedzącym Bóstwem Kryszny.

Zgodnie z niektórymi autorytetami, w krótkim czasie po odejściu Pana Ćaj-tanji Śri Gadadhara Pandita dołączył do Jego wiecznych rozrywek, wchodząc w swoje ukochane Bóstwo Tota-Gopinatha. Jego danta (ząb) samadhi stoi w pobliżu świątyni Wamsi Gopala we Wryndawan.

Śri Gangamata GoswaminiOd swojego dzieciństwa Księżniczka Saczi dewi, córka Króla Naresz Narajana z Bengalu, okazywała niezachwiane oddanie dla Pana Śri Kryszny. Zrezygno-wała nawet z małżeństwa z powodu swojego wielkiego przywiązania do Kryszny. Po śmierci swojego ojca rządziła królestwem. Ale wkrótce wyrzekła się tego, aby znaleźć bona fide mistrza duchowego.

Księżniczka Saczi dewi spotkała Śri Haridasa Pandita, głównego guru we Wryndawan i rozpoczęła żarliwy bhadźan dla Gowindadźi. Choć osłabła od niejedzenia, zawsze spała na piaszczystym brzegu Jamuny i wstawała przed świtem, aby sprzątać świątynię Gowindadźi. Codziennie słuchała Bhagawata--katha, oglądała arotika do Gowindadźi, okrążała lila sthana (miejsce rozry-

81


wek) Radha-Śjamasundara, takie jak Wamsiwata, Sewa Kundźa, Nidhu wana i Rasa Sthali.

Zachęcana przez Śri Haridasa Pandita Saczi dewi całkowicie porzuciła swo-je fałszywe ego, założyła stare szmaty i chodziła po Wradźy od drzwi do drzwi prosząc o jałmużnę. Wradźawasi byli zdumieni jej poważnym wyrzeczeniem. Przyjmując sugestie swojego guru, poszła nad Radha-kundę, aby przebywać razem ze Śri Lakszmipriją dewi dasi, drogą uczennicą Śri Haridasa.

Podążając za doskonałym przykładem Thakura Haridasa, Lakszmiprijadewi codziennie intonowała trzysta tysięcy imion (sto dziewięćdziesiąt dwie rundy) Kryszny. Codziennie te dwie kobiety okrążały Wzgórze Gowardhana i wielbiły Krysznę.

Na polecenie swojego guru Saczi dewi poszła do domu Sarwabhauma Bhat-taćarji w Dźagannatha Puri. Sarwabhauma Bhattaćarja i większość wiecznych towarzyszy Pana Gauranga-sundara już wróciło na Golokę Wryndawan. Saczi dewi odnowiła dom Sarwabhaumy i zapoczątkowała pierwszej klasy wielbie-nie Śri Śjama Raja, Bóstwa podarowanego jej przez bramina z Dźajpur. Każ-dego dnia dawała wykład z Śrimad Bhagawatam. Jej wykłady stały się popu-larne, przyciągając chętnych słuchaczy z dalekich okolic. Wielu ludzi, łącznie z braminami i Królem Mukunda Dewą, przyjęło inicjację od Saczi dewi.

W Śri Nawadwipa Dhama Parikrama Śripad B. V. Narajana Maharadźa wy-jaśnia, jak Saczi dewi otrzymała imię „Gangamata.”

„W dniu Ganga Sagara Mela Saczi dewi, która mieszkała w Dźagannatha Puri, zapragnęła wykąpać się w Gangesie. Tej nocy Ganges wypłynął z lotoso-wych stóp Pana Dźagannatha i podpłynął do domu Saczi. Saczi wchodząc w wody Ganga Dewi, popłynęła do lotosowych stóp Dźagannatha Swamiego wewnątrz świątyni.

„Po otworzeniu drzwi następnego ranka pudźari byli zaskoczeni znajdując ją w środku świątyni. Myśląc, że była złodziejem, natychmiast zamknęli Saczi dewi do więzienia. Widząc tą pomyłkę Pan Dźagannatha pojawił się jedno-cześnie we śnie Króla Puri i głównego pudźarego. Pan polecił im uwolnienie Saczi dewi dasi i przyjęcie od niej inicjacji. Od tej pory zasłynęła jako Ganga-mata Goswamini.”

Śri Ganga Narajana ĆakrawartiGdy Śri Ganga Narajana Ćakrawarti, znany bramin, przyjął inicjację od Śri Narottama Dasa Thakura, smarta bramini bardzo się zdenerwowali. Narzeka-li do Króla Narasimhy, że „bezczelny śudra,” Narottama Dasa, bezwstydnie inicjował bramina w Gaudija Wajsznawiźmie. Król, smartowie oraz dig widźa-ja pandit (naukowiec światowej klasy) poszli, aby podważyć i pokonać „karie-rowicza” Narottama Dasa.

82


Bhaktowie Kryszny spokojnie tolerują wszystkie zniewagi i nadużycia względem siebie. Lecz uderzają jak ogień tych, którzy obrażają ich guru lub uwielbionego Pana Krysznę.

Ganga Naraja Ćakrawarti i Ramaćandra Kawiradźa poczuli niepokój sły-sząc o nadciągającym ataku na ich gurudewa.

Przebierając się za garncarza i pan walla (sprzedawcę orzechów betel), otwo-rzyli sklepy w sąsiadującej wiosce. Po przybyciu tam smartowie wysłali swoich uczniów, aby kupili pan i gliniane garnki do gotowania. Zarówno garncarz (Ramaćandra Kwiradźa) jak i pan walla (Ganga Narajana) mówili czystym sanskrytem do uczniów. W krótkim czasie spór zawisł w eterze. Smartowie, Król Narasimha i Śri Rupa Narajana (dig widźaja pandita) przyłączyli się do wściekłej debaty. Dwóch „wallów” szybko uciszyło opozycję. Gdy zrozumieli oni, że byli to uczniowie Narottama Dasa, Król powiedział smarta panditom: „Jeśli nie możecie pokonać nawet tych dwóch zwykłych uczniów Narottama Dasa Thakura, to jak kiedykolwiek pokonacie samego Narottama Dasa?”

Upokorzeni pandici wrócili do domu. Tej nocy we śnie Durga Dewi powie-działa Królowi Narasimha oraz dig widźaja pandicie: „Przyjmijcie inicjację od Narottama Dasa, jeśli nie, zetnę wam głowy.” Następnego dnia podporządko-wali się i otrzymali Radha-Kryszna mantra diksza od Thakura.

Samadhi Ganga Narajana Ćakrawartiego jest obok samadhi Narottama Dasa Thakura na świątynnym podwórku Radha-Gokulananda.

Śri Guara Kiśora Dasa Babadźi MaharadźaW roku 1894 Śrila Gaura Kiśora Dasa Babadźi opuścił życie grihasty po śmier-ci swojej żony. Przeniósł się do Wryndawan i przyjął inicjację od Śri Bhagawa-ta Dasa Babadźiego, ucznia Śri Dźagannatha Dasa Babadźi. Przez ponad trzy-dzieści lat Gaura Kiśora Dasa przebywał we Wryndawan, spełniając bhadźa-na pod drzewami w Giri-Gowardhana, Nandagrama, Warszanie, Radha-kun-da, Surja-kunda, Rawalu i Gokuli.

Siedząc samotnie intonował dwieście tysięcy imion Kryszny każdego dnia (sto dwadzieścia osiem rund dźapa). Czuł bolesną rozłąkę z Radha-Gowindą i obficie płakał. Gdy spacerował po dwadasa wana (dwanaście lasów) Wradźy głośno intonował święte imiona głosem głębokim i pełnym rozpaczy. Delek-tował się także następującym bhadźanem:

kothaj go prema-maji radhe radhe! radhe radhe go dźaja radhe radhe!

dekha dija prana rakho radhe radhe! tomar kangal tomaj dake radhe radhe!

radhe wryndawana-wilasini radhe radhe! radhe kanu-mano-mohini radhe radhe!

83


radhe aszta-sakhir śriomani radhe radhe! radhe wryszabhanu-nandini radhe radhe!

„O Radhe Radhe! Gdzie jesteś, O Bogini ekstatycznej miłości? O Radhe Radhe! Wszelka chwała Tobie, O Radhe Radhe!O Radhe Radhe! Proszę, okaż mi Siebie i dzięki temu utrzymaj moje życie. Twój najpodlejszy, upadły sługa wzywa Cię, O Radhe Radhe!O Radhe! Och zręczny podmiocie radości we Wryndży. O Radhe Radhe! O Radhe! Och uwodzicielko umysłu Kanu (Kryszny). O Radhe Radhe!O Radhe! Och koronny klejnocie Twoich ośmiu głównych przyjaciółek. O Radhe Radhe! O Radhe! Och zachwycająca córko Maharadźa Wrysza-bhanu. O Radhe Radhe!”

Nastrój wyrzeczenia Śrila Babadźi Maharadźa był niezrównany. Czasami zja-dał błoto z brzegów Radha-kunda lub Jamuny. Innym razem przyjmował ma-dhukari od Wradźawasich. Madhukari jest codzienną praktyką babadźich, polegającą na błaganiu o trochę jedzenia w jednym do siedmiu domów, tak jak pszczoła zbiera krople nektaru z każdego kwiatu. Widział wszystkich Wra-dźawasich (mieszkańców Wryndawan) jako bezpośrednich, osobistych towa-rzyszy Radhy i Kryszny. Rezultatem tej wizji było to, że oddawał szacunek każdej osobie, krowie, zwierzęciu, ptakowi, drzewu, pnączu, insektowi i mrówce w świętym dhama.

Podczas pobytu w Warszanie każdego dnia robił girlandę z kwiatów dla Rai i Kanu (Radha-Kryszna). Po trzydziestu latach pełnienia bliskich służb dla Radhy i Kryszny we Wryndawan, Babadźi poczuł inspirację od Boskiej Pary, by zobaczyć Śri Nawadwipa Dhama. Odwiedził wszystkie lila sthana Pana Gaurangi w Gaura Mandali. W Nawadwipie zwykł śpiewać jeden bhadźan, który oznacza: „Dzięki łasce Nitaja ktoś osiąga łaskę Gaurangi, która sprawia, że ktoś jest kwalifikowany do Kryszna premy. Z Kryszna premą ktoś może osiągnąć służbę dla Śrimati Radharani i gopi.”

Gaura Kiśora Dasa Babadźi był wcieloną forma wyrzeczenia Rupa-Raghu-natha. Całkowicie odwiązany, prał wyrzucone ubrania, które potem zakładał na siebie. Pił z wyrzuconych glinianych naczyń. Spalony ryż zmieszany z wodą z Gangesu lub trochę błota z brzegów Gangi podtrzymywało jego życie.

Nosił ze sobą dwie książki napisane przez Śri Narottama Dasa Thakura –Prarthana i Prema-bhakti-ćandrika. W Ekadaszi nie jadł i nie pił ani kropli wody. Rozpoznając go jako mahabhagawatę wielu próbowało mu służyć, lecz on nigdy tego nie akceptował.

Regularnie przebywał ze Śrila Bhaktiwinodem i słuchał od niego Bhagawatam w Swananda sukhanda kuńdźa w Godrumadwipie. Pochłonięty bhadźanem Śrila Babadźi Maharadźa nie miał żadnych pragnień, by posiadać uczniów.

84


Jednak na prośbę Bhaktiwinoda Thakura zmienił zdanie. Po ujrzeniu praw-dziwej pokory i głębokiego przywiązania syna Thakura Bhaktiwinoda do bha-dźanu, Śrila Gaurakiśora Dasa Babadźi przyjął jednego ucznia – Śri Warsza-bhanawi-daitja Dasa (Śrila Bhaktisiddhanta Saraswati Thakura).

Aby trzymać z dala od siebie materialistycznych ludzi przychodzących do niego po materialne błogosławieństwa, przez sześć miesięcy mieszkał kiedyś w toaletach w Kulija Dharmaszalli (Koladwipa). Gdy urzędnicy zaoferowali mu wybudowanie odpowiedniego bhadźana kutira, Babadźi Maharadźa za-mknął się w toalecie i powiedział, że już ma. Uważał, że przebywanie z mate-rialistycznymi ludźmi było znacznie gorsze, niż wąchanie uryny w latrynie.

Gaura Kiśora Dasa Babadźi poradził lekarzowi z Kalkuty, który chciał otwo-rzyć darmowy szpital w Nawadwipa Dhama: „Jeśli naprawdę chcesz mieszkać w Nawadwipa Dhama, to porzuć swoje pragnienie prowadzenia darmowej kliniki do leczenia zadowalaczy zmysłów. Jeśli chcesz pełnić wartościową służbę, to porzuć wszystko z wyjątkiem tego, co prowadzi do Hari bhadźana. Wszystkie inne rodzaje obowiązków i służb jedynie przywiązują kogoś do koszmarnego cyklu karmicznych reakcji.”

Babadźi Maharadźa przemówił poważnie do nowożeńca: „Żonę Wajsznawi niezwykle trudno jest odnaleźć w tym świecie. Jeśli ma się szczęście posiada-nia takiej, powinien widzieć to jako błogosławieństwo Kryszny. Żona wielbi męża jako swojego pana i mistrza. Podobnie, mąż powinien wielbić żonę, po-nieważ jest ona Kryszna dasi, sługą Kryszny. W ten sposób może chronić swój entuzjazm religijny nie traktując żony jak służki, ale jako służkę Kryszny.”

„Ten, kto chce bhodźana (smacznego jedzenia) zniszczy swój bhadźana,” było ulubionym cytatem Babadźi Maharadźa. Innymi słowy jedzenie tu i tam, tylko po to, by zadowolić język (bhodźana) niszczy próby wielbienia Kryszny (bhadźana). Kiedyś bhakta zjadł trochę festiwalowego prasadam w swoim bhadźana kutirze. Babadźi Maharadźa nie odzywał się do niego przez trzy dni. Czwartego dnia powiedział: „Zjadłeś „festiwalowe prasadam” podarowane przez niską klasę ladacznic i pięknych kobiet. Ponieważ zjadłeś jedzenie nie zastanawiając się nad jego pochodzeniem, twój bhadźan jest bezużyteczny.”

Oto esencja instrukcji Śrila Gaura Kiśora Dasa Babadźiego: „Boskie Imię Kryszny oferuje jedyne schronienie. Nigdy nie należy próbować zapamiętać transcendentalne rozrywki Radha-Damodara dzięki sztucznym metodom. Ciągłe intonowanie Boskich Imion oczyści serce. Dzięki intonowaniu Hari Nama sylaby maha-mantry (Hare Kryszna Hare Kryszna Kryszna Kryszna Hare Hare, Hare Rama Hare Rama Rama Rama Hare Hare) stopniowo obja-wią duchową postać, cechy i rozrywki Śri Kryszny. Wtedy zrozumiecie swoją własną, wieczną, duchową formę, służbę i jedenaście szczegółów ze swojej duchowej tożsamości.”

85


Zgodnie z poleceniem Babadźi Maharadźa: „gdy umrę, ciągnijcie moje martwe ciało po ulicach Nawadwipy,” grupa tzw. zaawansowanych bhaktów zaproponowała wykonanie tej profanacji. Jednak Bhaktisiddhanta Saraswati powstrzymał ich: „Zgodnie z śastrami ten, kto miał cielesny związek z rozwią-złą kobietą w przeciągu ostatnich dwudziestu czterech godzin jest potępiony i dlatego nie jest kwalifikowany, aby dotykać mojego Guru Maharadźa.” Sły-sząc to odważne stwierdzenie, niegodziwi bramini pośpiesznie odeszli.

19 września 1915r Śrila Gaura Kiśora Dasa Babadźi Maharadźa dołączył do wiecznie szczęśliwych rozrywek Gandharwika-Giridhari. Jego ukochany uczeń, Bhaktisiddhanta Saraswati Thakura, zbudował jego samadhi nad brze-giem Radha-kunda Śri Ćajtanja Matha, w pobliżu Jogapitha Pana Ćajtanji w Śridhama Majapur.

We Wradźa lila służy on Radharani jako Guna-mańdźari. Jego puszpa sama-dhi stoi obok Radha-Kuńdźa Bihari Gaudija Matha blisko Radha-kunda.

Śri Gauridasa Pandit„Gauridasa Pandit, symbol najwznioślejszej służby oddania w miłości do Boga, miał największą moc do otrzymywania i dostarczania takiej miłości. Czyniąc Pana Ćajtanję i Pana Nitjanandę Panami swojego życia, Gauridasa Pandit uświęcał wszystko w służbie Pana Nitjanandy.” (Ćajtanja-ćaritamryta)

Przed przyjęciem sannjasy Pan Ćajtanja i Pan Nitjananda odwiedzili Gauri-dasa Pandita w Ambika Kalana. Obawiając się zbliżającej się rozłąki Gaurida-sa płakał i błagał Pana, aby został dłużej. Mahaprabhu zrobił z drewna neem Bóstwa Gaura-Nitaj, aby pocieszały kochającego sługę. „Gauridaso, Moja for-ma murti jest tak dobra, jak Ja,” powiedział Pan Gauranga, „na zawsze pozo-staniemy w twoim domu, aby przyjmować twoją służbę.”

Gauridasa Pandit wielbił Gaura Nitaj na wiele poufałych sposobów – słod-ko z Nimi rozmawiając, gotując różnorodne smaczne jedzenie, dyskutując z Nimi o śastrach, spełniając Ich każdą potrzebę w ciągu dnia. Nawet jako sta-rzec i osłabiona osoba Gauridasa bezustannie służył swoim uwielbionym Pa-nom Śri Śri Gaura-Nitaj.

Choć biedny, pragnął dekorować Gaura-Nitaj drogimi i pięknymi ozdoba-mi. Znając jego umysł Gaura-Nitjananda bogato ozdobili Siebie. Przyglądając się Ich wyjątkowemu pięknu, Gauridasa zdumiał się. „Skąd wzięli te ozdoby?” myślał. Śri Śri Gaura-Nitaj często odgrywali takie transcendentalne rozrywki w domu Swojego czystego bhakty, Śri Gauridasa Pandita.

Pewnego razu Ćajtanja Dasa, najlepszy uczeń Gauridasa, zorganizował ogromny festiwal sankirtanu nad brzegiem Gangesu. Pobudzone przez kirtan Bóstwa Gauridasa zeskoczyły z ołtarza i dołączyły do bhaktów w intonowaniu i tańczeniu. Widząc, że Bóstwa znikły ze świątyni Gauridasa wziął kij i po-

86


biegł, aby złapać Gaura-Nitaja. Widząc jego rozzłoszczony nastrój Gaura-Ni-taj niknęli. W tej chwili Gauridasa zobaczył w zdumieniu, jak Gaura-Nitaj weszli w serce (hridaja) Ćajtanja Dasa. Gauridasa objął swojego ukochanego ucznia, wykąpał go w łzach i powiedział: „Jesteś najbardziej szczęśliwy. Od dziś twoim imieniem będzie Hridaja Ćajtanja, ten, który trzyma Śri Ćajtanję w swoim sercu.”

Od tamtej pory darśan Gaura-Nitaj w świątyni Gauridasa Pandita oferowa-ny jest przez bardzo krótkie chwile, jak u Banke-biharidźi we Wryndawan. Aby powstrzymać Gaura-Nitaja przed odejściem z ołtarza pudźari otwierają i szybko zamykają kurtynę w czasie darśanu.

Podczas bhadźanu w Dhira Samira Kuńdźa we Wryndawan Gauridasa Pan-dit wkroczył w wieczne go ćarana lila (pasterskie rozrywki) Kryszny-Balara-ma. We Wradźy jest on Subalem, dwadasa gopalem. Jego samadhi znajduje się na podwórku w świątyni Śjama-Raja w Dhira Samira, Wryndawan.

Śri Gopala Bhatta GoswamiŚri Gopala Bhatta Goswami (syn Wjenkata Bhatty, bramin z Śri Wajsznawa sampradaji) pojawił się w Śri Rangam, Południowe Indie. Kiedyś Pan Ćajtan-ja zatrzymał się w jego domu na cztery miesiące i przemienił całą rodzinę na

87


Gaudija Wajsznawów. Gopala, zwykły chłopiec w tamtych czasach, osobiście służył Panu. Śri Ćajtanja traktował go z uczuciem, dając mu Swoje resztki je-dzenia i błogosławieństwa, aby stał się aćarją.

W czasie Swojego czteromiesięcznego pobytu Pan Ćajtanja rozwinął bliską przyjaźń z Wjenkata Bhattą, co Kryszna Dasa Kawiradźa opisuje jako „sakhja rasę.” Swobodnie ze sobą rozmawiając, często śmiali się i wspólnie żartowali. Pewnego dnia w żartobliwym nastroju Pan Ćajtanja zapytał Wjenkatę:

„Dlaczego twoja uwielbiona bogini fortuny, Śri Lakszmidewi, porzuca szczęście Wajkunthy i swoją służbę dla Pana Narajana? Dlaczego idzie do Wryndawan i spełnia wyrzeczenia, aby osiągnąć towarzystwo Mojego Pana Gopala, chłopca pasterza z Wradźy?”

„Nie mogę zrozumieć tych tajemnic,” powiedział Wjenkata, „ale Ty, będąc Samą Najwyższą Boską Osobą, możesz z pewnością mnie oświecić.”

„Pan Kryszna posiada jedną unikalną cechę,” powiedział Pan Gauranga, „przyciąga wszystkie serca Swoją osobistą miłością małżeńską (madhurja). Pan Narajana posiada tylko sześćdziesiąt transcendentalnych cech, ale Śri Kryszna ma ich sześćdziesiąt cztery. Wszystkie one przesiąknięte są Jego wy-jątkową cechą madhurji (miodowa słodycz). Najwyższa Boska Osoba, Śri Kryszna, przyciąga umysł Lakszmidewi. Ale Pan Narajana nigdy nie może przyciągnąć umysłów Wradźa gopi.

„We Wradźa lila, Kryszna, przebrany za Pana Narajana, pojawił się kiedyś przed gopi, które szukały Kryszny. Widząc Pana Narajana gopi powiedziały: «O Panie Narajanie, pranama. Gdzie poszedł Kryszna, widziałeś?» Dzięki po-dążaniu za gopi, które spontanicznie kochają Krysznę bez świadomości Jego Boskości, można osiągnąć Krysznę. Śruti wielbiły Krysznę w ekstazie gopi. Podążając ich śladami otrzymały ciała gopi, aby móc dołączyć do Kryszny w tańcu rasa. Lakszmi także chciała dołączyć do Kryszny, ale pragnęła zacho-wać Swoją formę duchową jako Lakszmidewi. Bez podążania śladami gopi nikt nie może osiągnąć Kryszny.”

Po otrzymaniu inicjacji od Śri Prabodhanandy Saraswatiego, Gopala Bhat-ta przybył do Wryndawan i został drogim przyjacielem Śri Rupy i Sanatany Goswamich. Wykonywał bhadźan we Wryndawan przez czterdzieści pięć lat, głównie w Radha-kunda.

Podczas pielgrzymki znalazł dwanaście Śalagrama śila. Później Damodara śila zamanifestował Siebie jako piękne Bóstwo Radha Ramana. Od roku 1542 Radha Ramanadźi był wielbiony z czystym oddaniem z dokładnym przestrze-ganiem rytuałów z śastr.

Pan Ćajtanja polecił Gopala Bhattcie napisać książkę, aby zahamować roz-przestrzenianie się pseudo-miłosnych ras i zaniedbywania wajdhi bhakti. Za poparciem Śri Sanatany Goswamiego Gopal Bhatta skompilował Hari-bhakti-

88


-wilasę, autoryzowaną książkę, wyjaśniającą rytuał i religijne praktyki sam-pradaji Gaudija Wajsznawa. Napisał także Sat-krija-dipikę oraz streszczenie Sat Sandarbhy Śri Dźiwy Goswamiego.

Wiecznie służy Śrimati Radharani jako jedna z Jej aszta mańdźari, Guna--mańdźari. Jego samadhi znajduje się na podwórzu świątyni Radha Raman-dźi, za miejscem pojawienia się Bóstwa. Śri Gopala Bhatta Goswami inicjował Gopinatha (Goswami Pudźari), dozgonnego brahmaćarina, który służył Ra-dha Ramandźi przez całe swoje życie. Gopala Bhatta Goswami inicjował Śri-niwasa Aćarję i wielu innych oddanych Wajsznawów.

Śri Gopala Guru GoswamiJako młody chłopiec Gopala podchodził do lotosowych stóp Śri Ćajtanji Ma-haprabhu. Śri Wakreśwara Pandit trenował i inicjował go. Pan Ćajtanja ko-chał Gopala i często z nim żartował. Kiedyś żartobliwie Mahaprabhu nazwał go „guru”. Imię przylgnęło i zaczął być znany jako Gopala Guru Goswami.

Na studiach u Śri Swarupa Damodara Goswamiego i Śri Raghunatha Dasa Goswamiego stał się ekspertem w rasa tattwie (nauce o miłosnych smakach Radha-Gowindy). Oświecił Śri Dhjan Ćandra Goswamiego, swojego ucznia, w tym samym temacie. Książki Dhjana Ćandry wyjaśniają w szczegółach, jak wielbić Gaurangę i Radha-Gowindę w raganuga bhakti.

Gopala Guru żył ze swoim guru, Śri Wakreśwara Panditem i służył mu w Dźagannatha Puri w domu Kasi Miśry, gdzie wcześniej przebywał Pan Ćaj-tanja Mahaprabhu. Poza Gambhirą założył także świątynię do wielbienia Śri Śri Radha-Kanta. Jego niezwykłe samadhi we Wryndawan znajduje się w Dhi-ra Samira.

89


Śri Gowinda GoszŚri Gowinda Gosz znany był ze swoich słodkich kirtanów na corocznym festi-walu Dźagannatha Ratha-Jatra. On i jego dwaj bracia, Wasudewa i Madhawa, są wiecznymi towarzyszami Śri Ćajtanji i Śri Nitjanandy. Pan natychmiast za-czynał tańczyć, gdy tylko bracia Gosz rozpoczynali śpiewać. Bracia Gosz na-uczali przez całe swoje życie za pomocą muzyki i pieśni.

Ponieważ Gowinda nie miał dzieci zastanawiał się, kto spełni dla niego po-grzebowy rytuał. Śri Gopinatha, Bóstwo Gowinda Gosza, pojawiło się we śnie obiecując, że On Sam wszystkiego dopilnuje. Do dnia dzisiejszego Bóstwo Gopinatha przygotowuje tirobhawa mahotsawę (festiwal odejścia) dla Swoje-go czystego bhakty, Gowinda Gosza.

Jako Kalawati-sakhi Gowinda Gosz słodko śpiewa dla Radha-Gowindadźi na Goloce Wryndawan. Jego samadhi znajduje się w Obszarze Sześćdziesięciu Czterech Samadhi.

Śri Haridasa ThakuraTak jak Prahlada Maharadźa pojawił się w rodzinie demonów, a Hanuman pojawił się jako małpa, Śri Haridasa Thakura pojawił się w niskiej klasie. Ha-ridasa był przystojny i posiadał wszystkie arystokratyczne cechy. Jako wysoki intelektualista wygrywał wszystkie debaty w sanskrycie i filozofii. Nigdy jed-nak nie tracił humoru. W swojej młodości zasłynął swoim wyjątkowym od-daniem i ascezą. Choć urodził się w rodzinie muzułmańskiej, to gdy został Wajsznawą, nawet bramini chętnie smarowali swoje ciała kurzem z jego stóp.

Sam Najwyższy Pan Anantadewa wychwala Haridasa Thakura: „Nawet PanBrahma i Pan Śiwa zawsze pragną przebywać z takimi bhaktami jak Haridasa. Półbogowie pragną dotknąć transcendentalnego ciała Haridasa. Dzięki wy-powiedzeniu jego imienia – Haridasa, ktoś zostanie przeniesiony do siedziby Kryszny.” (Ćajtanja Bhagawata)

Nawadwipa pełna była okrutnych materialistów i wielbicieli Kali, prowa-dzonych przez smarta braminów zanim Mahaprabhu rozpoczął Swój ruch sankirtana. Smartowie zakazywali głośnego intonowania Wajsznawom z wy-mówką, że „to może obudzić Pana Wisznu, który rozzłości się i przeklnie Na-wadwip głodem.” Ale zwyczajem Haridasa było głośne intonowanie Hare Kryszna w czasie przechadzania się wzdłuż brzegu Gangesu. Każdego dnia przed przyjęciem swojego jedynego posiłku kończył sto dziewięćdziesiąt dwie rundy (trzysta tysięcy imion Kryszny).

Pewnego razu bramin-łotr sprowokował Haridasa Thakura. Bramin powie-dział, że właściwą metodą jest intonowanie Hare Kryszna cicho wewnątrz swojego umysłu. Cytując Wedy, Śrimad Bhagawatam i Naradija Puranę Hari-das ostatecznie dowiódł, że głośne intonowanie imion Kryszny przynosi sto razy większy rezultat niż ciche intonowanie. Jan-nama grihann akhilan, sro-

90


trin atmanam ewa ća, sadjah punati... “Każdy, kto intonuje Twoje imię oczysz-cza wszystkich, którzy słuchają jego intonowania oraz samego siebie.” (Śrimad Bhagawatam 10.34.17) Haridas podsumował : „Co jest lepsze – karmienie sie-bie czy karmienie siebie i równoczesne karmienie tysiąca innych?”

Niektórzy ludzie złudnie myślą: „Ponieważ Haridasa Thakura zawsze into-nował Hare Kryszna, to nie delektował się smakami rozrywek Radha-Madha-wy.” Imię Kryszny jest klejnotem spełniającym pragnienia (nama czintamani) i samym ucieleśnieniem rasy (rasa wigraha). Więc dzięki czystemu intonowa-niu świętych imion Haridasa Thakura definitywnie smakował transcenden-talnych smaków miłosnego oddania dla Radha-Madhawy. Haridasa Thakura,znawca świętego imienia, uczył wszystkich, jak wejść w rasa śastry drzwiami łaski Mahaprabhu, otrzymywanej dzięki czystemu i ciągłemu intonowaniu świętych imion Kryszny.

Czując zagrożenie z powodu przejścia Haridasa Thakura na Wajsznawizm,muzułmański zarządca zaaresztował go. Aby oświecić Kaziego Haridasa po-wiedział: „Wszystkie żywe istoty w stworzeniu inspirowane są przez Pana w sercu, aby działać na różne sposoby. Ludzie z różnych religii chwalą święte imiona Pana oraz cechy zgodnie z poglądem ich pism. Najwyższy Pan przyj-muje nastrój każdego. Jeśli ktokolwiek okazuje złośliwość względem czyjejś religii, w rzeczywistości okazuje złośliwość wobec Samego Pana, który wiel-biony jest przez tą religię. Ponieważ Bóg jest jeden, osoba ta staje się zazdro-sna o Najwyższego Pana, którego sama wielbi.”

Gubernator pochwycił te słowa, lecz Kazi (lokalny zarządca) nalegał na to, aby Haridasa dokonał wyboru: „Porzuć swoje przekonania lub umrzyj.”

Haridasa odpowiedział z mocą: „Jeśli moje ciało cięte jest na kawałki i na-wet jeśli zostanę zabity – nadal będę intonował Hare Kryszna.”

Wściekły Kazi rozkazał publicznie schłostać Haridasa Thakura na śmierć.Został brutalnie pobity, ciągany po dwudziestu dwóch placach i wrzucony do Gangesu. Pochłonięty pamiętaniem o Panu Hari cudownie przeżył dzięki ła-sce Boga. Kazi, bramini oraz rywale pobiegli do Haridasa. Entuzjastycznie przywitali Haridasa Thakura i błagali o przebaczenie za swoją obrazę. Wyba-czył im i pobłogosławił ich oddaniem. Haridasa pomyślał, że jego męka była odpowiednią karą za to, że słuchał znieważania Wajsznawy z ust Kaziego.

Prema-wilasa mówi, że Haridasa przyjął diksza od Śri Adwajty Aćarji. Ha-ridasa Thakura wywarł ogromny wpływ od początku ruchu sankirtanu Śri Ćajtanji. Działając razem z Panem Nitjanandą rozpowszechniał świadomość Kryszny w Bengalu. Gdy Haridasa Thakura przybył do Dźagannatha Puri,Pan Ćajtanja podarował mu pokój w ogrodzie, zaraz obok Swojego. Każdego dnia Pan wysyłał prasadam do Haridasa. Spotykali się także regularnie, aby rozmawiać o Kryszna-katha.

91


Wpatrując się w lotosową twarz Śri Ćajtanji, trzymając Jego stopy na swojej piersi i intonując Kryszna Ćajtanja, Haridas opuścił ten świat. Mahaprabhu osobiście zaniósł ciało Haridasa nad morze i własnymi dłońmi pochował go w piasku. Potem Mahaprabhu prosił o datki na festiwal, aby uczcić odejście Haridasa Thakura. Pan Śri Ćajtanja oddał hołd Swojemu czystemu bhakcie: „Wszyscy śpiewajmy chwały Haridasa Thakura. Haridas był klejnotem koron-nym tego świata. Przez jego śmierć ziemia straciła swój skarb. Z powodu Swo-jej łaski Kryszna podarował Mi jego towarzystwo. A teraz zabrał go. Gdy Ha-ridasa sam zapragnął opuścić świat, nie mogłem go powstrzymać. Tak jak Bhiszmadewa, Haridasa porzucił swoje życie zgodnie ze swoją własną wolą.” (Ćajtanja-ćaritamryta, Antja 11.93-98)

Samadhi Haridasa Thakura znajduje się nad morzem w Dźagannatha Puri.Śri Harinamaćarja Śrila Thakura Haridasa ki dźaj!


Śri Hemlata ThakuraniHemlata Thakurani, córka Śriniwasa Aćarji, była czystą bhaktinką Kryszny i Śri Ćajtanji. Mieszkała w Gaura mandali. Inicjowała wielu uczniów. Jadu-nandana Dasa, jej uczeń, napisał Śri Karnanandanę i inne książki Wajsznawa. Jej samadhi znajduje się w Dhira Samira Kuńdźa, obok samadhi jej ojca.

Śri Iśwara PuriŚri Iśwara Puri, otrzymując nasionko Kryszna premy od Madhawendry Puri, został mistrzem duchowym Śri Ćajtanji Mahaprabhu. Madhawendra Puri pod koniec swojego życia nie mógł się poruszać. Wykonując wszystkie pokor-ne służby Iśwara Puri sprzątał nawet jego odchody. Iśwara Puri pomagał swo-jemu guru zawsze pamiętać Śri Krysznę przez ciągłe intonowanie Hare Krysz-na i opowiadanie rozrywek Radha-Kryszna. Zadowalając Madhawendrę Puri tymi służalczymi działaniami Iśwara Puri otrzymał skarb Kryszna-premy od swojego mistrza duchowego.

Śri Iśwara Puri ponownie okazał przykładową pokorę, ozdobę prawdziwe-go Wajsznawy, gdy pierwszy raz spotkał się ze Śri Adwajtą Aćarją. Widząc, że Adwajta Prabhu był zajęty służbą dla Swojego Bóstwa, Iśwara Puri usiadł spo-kojnie i nieśmiało. Choć był sannjasinem Wajsznawą Iśwara Puri przedstawił siebie jako „śudrę z najniższej klasy.”

Śri Ćajtanja Mahaprabhu, guru całego wszechświata, oddał szacunek Iśwa-ra Puri biorąc od niego inicjację. Pewnego dnia Iśwara Puri przyszedł do domu Pana Ćajtanji. Pan osobiście ugotował i z miłością służył Swojemu mi-strzowi duchowemu. Po prasadam Pan Ćajtanja nałożył papkę sandałową na

92


Iśwarę Puri i ofiarował pachnącą girlandę. Poprzez Swój własny przykład ŚriĆajtanja pokazał, jak właściwie wielbić i służyć guru-parampara.

Kiedyś, przechodząc w miejscu narodzin Śri Iśwary Puri, Pan Gauranga wpadł w zachwyt. Podnosząc trochę kurzu, Pan powiedział: „Ten kurz jest Moim życiem i duszą.” Jego samadhi stoi w Obszarze Sześćdziesięciu Czte-rech Samadhi.

Śri Dźagadisz Pandit„Dźagadisz Pandit był zbawicielem świata. Był chmurą monsunową Kryszna premy, wylewającą strugi łaski na każdego.” (Ćajtanja-ćaritamryta)

Dźagadisz Pandit i jego brat, Mahesz, mieszkali blisko Dźagannatha Miśry w Śridhama Majapur. W dniu Ekadaszi mały Nimaj płakał bez przerwy. Prze-stał po zjedzeniu maha-prasadam ryżu w domu Dźagadisza Pandita. Wtedy Nimaj dokonał cudu. Dźagadisz Pandit omdlał w ekstazie na widok małego Gaurangi manifestującego piękną formę o cerze monsunowo-niebieskiej chmury, jaśniejącej jak błyskawica i ozdobionej migoczącym pawim piórem.

Po przeprowadzeniu się do Kszetra Dhama (Dźagannatha Puri), Gauraćan-dra poprosił Dźagadisza, aby przyszedł pomóc rozpowszechniać ruch Hari Nama sankirtana. Za pozwoleniem Pana Dźagannatha Dźagadisz Pandit za-brał Bóstwo Dźagannatha do Nadii, aby wielbić Go w swojej wiosce Jaszora.

W nitja-lila Kryszny Dźagadisz Pandit służy jako tancerz Ćandrahasa lub naga-patni (żona Kaliji).

Śri Dźagannatha Dasa BabadźiSiddha Dźagannatha Dasa Babadźi Maharadźa żył sto czterdzieści cztery lata. Diksza przyjął od Śri Madhusudana Dasa Babadźi i przez wiele lat pełnił bha-dźan w Surja Kunda we Wryndawan. Thakura Bhaktiwinoda otrzymał odDźagannatha Dasa Babadźi wartościowe instrukcje o czystym oddaniu.

Jego praktyką było mieszkanie przez sześć miesięcy w Śri Nawadwipa dha-ma i sześć we Wradźa mandali. „W tym czasie,” powiedział Thakura Bhaktiwi-noda, „Śri Dźagannatha Dasa Babadźi był najbardziej zaawansowanym rasika Wajsznawą w Gaura i Wradźa mandalach oraz w Puruszottam Kszetra (Dźa-gannatha Puri).” Bhaktiwinoda Thakura nadał mu tytuł Sarwabhauma, przy-wódca Wajsznawów.

W wieku stu dwudziestu pięciu lat jego ciało było zgięte w półkole. Jego po-wieki zwisały nad oczyma jak ciężkie kurtyny. Dwóch uczniów stojących po obu stronach podnosiło jego obwisłe powieki, aby mógł ofiarować tulasi mań-dźari swojemu Bóstwu Śri Giriradźa Gowardhana.

Ponieważ Dźagannatha Dasa Babadźi raczej nie mógł chodzić, Bihari, jego sługa Wradźawasi, zwykł nosić go na swoich ramionach. Ale zawsze, gdy od-bywał się Nama kirtan Dźagannatha Dasa Babadźi wyskakiwał ze swojego ko-

93


szyka i skakał na wysokość czterech stóp. W wielkiej ekstazie zaczynał śpie-wać i tańczyć. Wykonywał żywiołowy bhadźan mimo fizycznych ograniczeń.

Znany był z głośnego intonowania zarówno w dźapa jak i w kirtanie. Pod-czas kirtanu śpiewał: Nitaj ki nama enechi re! Ki nama enechi re! Ki nama dite-cze re! „O Panie Nitjanando, co za wspaniałe imię przyniosłeś! O Nitaj, co za wspaniałe imię podarowałeś!” Po intonowaniu przez prawie całą noc następ-nego ranka składał tysiąc sto osiem dandawatów Bóstwom. Był zawsze entu-zjastyczny do służenia Wajsznawom.

Żył jako asceta, przestrzegając ścisłej diety i corocznej Ćaturmasji (cztero-miesięcznego postu). W pierwszym miesiącu jadł tylko cztery banany wie-czorem; w drugim miesiącu tylko guajawy; w trzecim miesiącu tylko serwat-kę; a czwartego miesiąca jedynie gotowane kwiaty bananów bez soli.

Kiedyś prosił o roti (rodzaj pieczywa) od zamiatacza ulicy we Wryndawan. Słysząc o tym liderzy z Wryndawan powiedzieli do Dźagannatha Dasa: „Baba, jesteś koronnym klejnotem Wradźy. Boli nas to, gdy słyszymy, jak cię krytykują. A teraz każdy mówi przeciwko tobie. Mówią: «Baba oszalał. Jeśli przeciwsta-wia się odwiecznej tradycji, to co stanie się z naszym społeczeństwem?”

Babadźi Maharadźa odpowiedział: „Wszyscy jesteście uczonymi ludźmi. Czy nie znacie wagi kurzu z Wryndawan? Jest tak przesączony Kryszna pre-mą, że nawet Pan Brahma pragnie stać się atomem Wradźa radźa (kurz z Wryndawan). Dlatego czyż zamiatacz ulicy we Wryndawan, który ciągle służy kurzowi, oddycha nim, tarza się w nim i kąpie się w nim, nie jest czyst-szy od każdego innego?” Cisza wypełniła eter wskazując, że każdy akceptował odpowiedź Babadźi Maharadźa.

Dźagannatha Dasa Babadźi podczas mieszkania w Nawadwipa dhama oka-zywał głęboki szacunek względem wszystkich mieszkańców. Nawet, jeśli ja-kieś szczeniaki jadły z jego tacki, nie protestował. Jego sługa, Bihari, poczuł odrazę na widok psów zjadających prasadam jego guru i przegonił je. Dźa-gannatha Dasa Babadźi zrugał Bihariego: „Te szczeniaki są mieszkańcami świętego dhama. Nie są zwykłymi żywymi istotami. Nie będę jadł dopóki nie wrócą i nie będą jadły maha-prasadam z mojej tacki.”

W wieku stu czterdziestu dwóch lat nie mógł już ani widzieć ani chodzić. Aby potwierdzić swoje odkrycia Śrila Thakura Bhaktiwinoda poprosił Dźa-gannatha Dasa Babadźi, aby zobaczył miejsce pojawienia się Pana Ćajtanji. Odurzony Gauranga premą Dźagannatha Dasa Babadźi podskoczył do góry, zaczął intonować i tańczyć z okazji odkrycia Jogapitha Ćajtanji Mahaprabhu. „Z powodu współczucia dla wszystkich uwarunkowanych dusz Dźagannatha Dasa Babadźi przekazał swoją moc bhadźanu, wiedzę z śastr oraz prema bhakti bezpośrednio do serca Śrila Bhaktiwinoda Thakura,” powiedział Śripad B. V.Narajana Maharadź.

94


Dźagannatha Dasa Babadźi Maharadźa miał wielu uczniów. Często dawał następujące nauki:• Musisz unikać kobiet, mężczyzn, którzy zadają się z kobietami lub z męż-

czyznami, którzy w jakikolwiek sposób przebywają z mężczyznami zadają-cymi się z kobietami.

• Aby zrozumieć najwyższy cel życia musisz regularnie i niezłomnie powta-rzać Harinama. Stałość jest tak ważna, że musi być utrzymywana nawet kosztem czyjegoś życia.

• Nigdy nie zapominaj Gaury, który jest łaskawszy i życzliwszy niż Kryszna. Kryszna jest jak zarządca, który zarządzając sprawiedliwością bierze pod uwagę twoje obrazy. Gaura nie patrzy na nie. Podczas gdy Kryszna jest bar-dziej zainteresowany wymierzaniem sprawiedliwości, Gaura jest bardziej zainteresowany rozdawaniem łaski. Z tego punktu widzenia Gaura-kirtan jest bardziej pożyteczny niż Kryszna-kirtan. Gaura-kirtan oznacza: Śri Kryszna Ćajtanja, Prabhu Nitjananda, Śri Adwajta, Gadadhara, Śriwasadi, Gaura bhakta wrynda.

• Kryszna jest awatarem Dwapara-jugi. Gaura jest awatarem Kali-jugi. Po-winniśmy śpiewać imię i chwały tego awatara, w którego wieku żyjemy; tak jak w królestwie chwalimy rządzącego króla.” dźaja saczi-nandana gaura hari, dźaja saczi-nandana gaura hari.

Słoneczna świątynia Gaurangi w Gopala Bagh we Wryndawan kryje w sobie Bóstwa Gaura-nitaj wielbione kiedyś w Surja-kunda przez Dźagannatha Dasa Babadźiego. W Kryszna lila służy on jako Rasika-mańdźari.

Dźanawa MataDwie żony Śri Nitjanandy, Śri Wasudha i Śri Dźanawa Dewi, są ekspansjami wiecznych małżonek Pana Balarama, Waruni i Rewati.

Po odejściu Pańća-tattwy i wielu wiecznych towarzyszy Pana Ćajtanji, od-był się ogromny festiwal Gaura-Purnima w Keturi. Tysiące zwolenników Pana Ćajtanji, takich jak Narottama, Śjamananda, Śriniwasa, Wryndawana Dasa, Murari Ćajtanja, Parameśwara i Miniketana uczestniczyło w pierwszej San-kirtana Mahotsawie w Keturi. Obchodzili dzień pojawienia się Śri Gaurangi grzmiącym intonowaniem, żywiołowym tańcem oraz smacznym prasadam. Zostało zainstalowanych sześć pięknych Bóstw. Śri Dźanawa Mata ugotowała niezrównaną ucztę i osobiście służyła wszystkim Wajsznawom. W czasie prema nama kirtanu Narottama Dasa Thakura, Śri Ćajtanja Mahaprabhu, Śri Nitja-nanda Prabhu i towarzysze nagle pojawili się ku zachwytowi wszystkich.

Ma Dźanawa, nazwana tak z uczuciem przez bhaktów, podróżowała po Gaura i Wradźa mandalach. Gdziekolwiek się udała Gaura bhaktowie rado-śnie ją witali i służyli jej. Dźanawa Dewi, znana jako Nitjananda-swarupini,

95


kipiała od prema bhakti. Wyzwoliła wielu ateistów i grzeszników przez swoje współczujące nauczanie.

Śrila Bhaktiwinoda Thakura ofiarowuje taką modlitwę do Dźanawa Matyw Kaljana-kalpa-taru: „O Dźanawa Dewi! Dzięki mocy twoich boskich cech, bądź łaskawa dla twojego sługi. Rozprosz tą iluzję, która mnie dręczy. Uwol-nij mnie od materialnej egzystencji. Pozwól mi przyjąć schronienie w twoich lotosowych stopach. Jesteś Nitjananda-szkati, boską energią Samego Pana Ni-tjanandy. Jesteś guru Kryszna bhakti. Bądź dla mnie miłosierna i obdarz mnie cieniem twoich lotosowych stóp, które są jak drzewa pragnień. Wyzwoliłaś niezliczone liczby okropnych grzeszników. Proszę, wyzwól mnie w ten sam sposób. Dziś, modląc się o twoją łaskę, ten niski grzesznik upada do twoich świętych stóp.”

Mówi się, że Śri Dźanawa Dewi opuściła ten świat wchodząc w Bóstwo Go-pinatha we Wryndawan.

Śri Dźajadewa GoswamiTrzysta lat przed pojawieniem się Śri Ćajtanji Mahaprabhu Śri Dźajadewa Go-swami służył jako dworski pandita Śri Lakszmana Sena, Króla Bengalu. Dźa-jadewa i Padmawati (jego żona i doświadczona tancerka) wielbili Pana Śri Krysznę z pełnym determinacji oddaniem. Po jakimś czasie opuścił on boga-te życie królewskie, aby spokojnie żyć w szałasie w Czampahatti w Nawadwip. Tu Dźajadewa napisał Gita Gowindę.

Pewnego dnia pracując nad Gita Gowindą, Dźajadewa poczuł inspirację do napisania: „Kryszna kłania się, aby dotknąć lotosowe stopy Śrimati Radhara-ni.” Dźajadewa był niepewny, aby powiedzieć cokolwiek, co mogłoby po-mniejszyć pozycję Pana Kryszny jako Najwyższej Boskiej Osoby.

Poszedł odświeżyć się w Gangesie przed przyjęciem maha-prasadam Radha--Madhawy. Podczas jego nieobecności Sam Kryszna, przebrany za Dźajadewę, napisał linijkę do Gita Gowindy: „dehi pada pallawam udaram.” Pan przyjął także prasadam od Padmawati. Po powrocie Dźajadewa był zaskoczony na widok nowej linijki. Rozumiejąc tajemnicę Dźajadewa płakał w duchowej ra-dości i powiedział: „Padmawati, jesteśmy najbardziej szczęśliwi. Sam Kryszna napisał tą linijkę (dehi pada pallawam udaram) i wziął prasadam z twoich rąk.”

Gita Gowinda wyraża intensywne uczucia rozłąki, które Śri Radhika odczu-wała przed tańcem rasa. Opisuje także najbardziej poufne rozrywki Radha--Śjamasundara. W czasie Gambhira lila Pan Ćajtanja w Dźagannatha Puri, delektował się słuchaniem Gita Gowindy śpiewanej codziennie przez Swarupa Damodara i Mukundę.

Autor, Dźajadewa Goswami, opisuje Gita Gowindę: „Cokolwiek jest za-chwycającego w muzyce, cokolwiek jest cudownego w różnych odmianach

96


poezji i cokolwiek jest wyjątkowego w słodkiej sztuce miłości – wszystko tu jest – niech szczęśliwi i mądrzy ludzie uczą się z pieśni Dźajadewy.”

Po ukończeniu Gita Gowindy Dźajadewa odwiedził Wryndawan, a ostatnie dni spędził w Dźagannatha Puri. Wprowadził codzienne czytanie Gita Go-windy w świątyni dla przyjemności Pana Dźagannatha. Jego samadhi znajdu-je się w Obszarze Sześćdziesięciu Czterech Samadhi.

Śri Dźiwa GoswamiPojawiając się jako siostrzeniec Śri Rupy i Sanatany Goswamich, Śri Dźiwa Goswami objawił wszystkie czarujące cechy mahapuruszy (boskiej osoby). Miał lotosowe oczy, wysoki nos i czoło, szeroką klatkę, długie ramiona i ja-śniejące, złote ciało.

W dzieciństwie zrobił Bóstwo Kryszna-Balarama. Wyrażając w ten sposób swoje czyste oddanie często płakał w czasie wielbienia Ich. Po ofiarowaniuubrań, ćandanu, kwiatów, ozdób i smacznych słodyczy Kryszna-Balaramie, zjadał trochę, a resztę rozdawał swoim rówieśnikom. Od początku Dźiwa okazywał życzliwość innym dźiwom (żywym istotom). Dźiwa był tak bardzo przywiązany do Kryszna-Balarama, że przed snem obejmował Bóstwa i zasy-piał. Jego rodzicie myśleli, że to tylko zabawa. Ale wioskowi radowali się na widok miłości Dźiwy do Kryszna-Balarama.

W szkole szybko opanował gramatykę sanskrytu, poezję, logikę, filozofię.Śrimad Bhagawatam dawało życie jego życiu. Kryszna-katha napełniało go szczęściem. Nikt nie śmiał mówić do niego o niczym innym jak tylko o Krysz-nie. Zwiedził Nawadwipa-dhama ze Śri Nitjanandą Prabhu, studiował san-skryt w Benares, a potem rezydował we Wryndawan. Po pokornej służbie dla Śri Rupy Goswamiego, czyszcząc jego stopy, przygotowując manuskrypty i wydając jego książki, otrzymał diksza.

Kiedyś starzejący się Wajsznawa, Wallabhaćarja, przekazał krytyczną radę Śri Rupie Goswamiemu odnośnie jego pism. Choć znacznie młodszy niż sę-dziwy Wallabha, Śri Dźiwa bezczelnie przemówił w obronie swojego guru. Śri Rupa Goswami zrugał Śri Dźiwę, mówiąc mu, aby opuścił Wryndawan. Mieszkając w opuszczonej jamie krokodyla w Nanda Ghat (czterdzieści pięć minut od bhadźana kutira Śri Rupy), Śri Dźiwa Goswami rozpoczął post. Utrzymywał się dzięki pszennej mące, o którą żebrał i którą mieszał z wodą z Jamuny. Widząc jego ścisłe wyrzeczenie Sanatana Goswami przyprowadził go z powrotem do służby dla Śri Rupy Goswamiego.

Śrila Prabhupada skomentował kiedyś tą „rozrywkę guru-uczeń.” Śri Rupa Goswami wyrzucił Dźiwę Goswamiego, aby dać nam, dzisiejszym bhaktom, lekcję. Nie było to zrobione po to, by uczyć czy ukarać Śri Dźiwę Goswamie-go, który jest doskonale wyzwolonym, wiecznym towarzyszem Pana Kryszny.

97


Rupa Goswami odesłał Dźiwę Goswamiego z Wryndawan, aby uczyć wszyst-kie dźiwy tego, co napisał w Upadeszamrycie: waczo wegam mansah krodah wegam, dźiwah wegam… W każdej chwili bhakta powinien kontrolować swój język, swoją mowę i zawsze pozostawać pokornym, trinad api suniczena.”

Po odejściu Rupy i Sanatany Goswamich, Dźiwa Goswami stał się Gaudija Sampradajaćarją, aby prowadzić wszystkich Wajsznawów w Nawadwip, Wryndawan, Dźagannatah Puri. Choć był bezsprzecznym liderem, zawsze działał jako pokorny sługa wszystkich dźiw. Gdy bengalscy Wajsznawowie odwiedzali Wryndawan, z uczuciem witał ich, przygotowywał prasadam i wy-godne pokoje, a nawet oprowadzał ich po Wradźa mandala parikramie.

98


Najznakomitszy naukowiec sanskrytu, Śri Dźiwa Goswami, komponował wersety w sanskrycie w swoim umyśle i zapisywał je bez zmieniania niczego. Zapisywanie oznaczało, że używał metalowego rylca, aby na stałe wyryć je na liściach palmowych. Ta metoda zapisu zapobiegała ścieraniu, zmianom, prze-rabianiu lub dodawaniu czegoś. Mimo to każdy werset był bezcennym klejno-tem z doskonałym metrum, rytmem, poezją i znaczeniem. Był największym filozofem w całej historii Indii. Współcześni uczeni w sanskrycie nazywają gonajwiększym naukowcem, który kiedykolwiek żył.

Śri Dźiwa Goswami był najmłodszym, ale najbardziej twórczym pisarzem wśród Goswamich. Napisał wprawiające w zdumienie pół miliona sanskryc-kich wersetów (około dwadzieścia pięć książek). Jego książki dowodzą, że fi-lozofia Ćajtanji przekazuje esencję wedyjskiej mądrości i doskonałości religii.Gopala ćampu, Sat Sandarbhy oraz Hari Nama-wjakarana są jego trzema naj-sławniejszymi książkami. Sandarbhy mocno ustanawiają transcendentalne prawdy Bhagawatam. Potwierdzają także, że Kryszna jest Najwyższą Prawdą Absolutną (swajam bhagawan), przyczyną wszystkiego i źródłem wszystkich awatarów. Każdy, kto z wiarą czyta te książki zostanie bhaktą Kryszny.

Satjanarajana Dasa, naukowiec sanskrytu Gaudija Wajsznawa, który obec-nie tłumaczy Sandarbhy na angielski dla MTŚK’a BBT (Bhaktiwedanta Book Trust) podaje takie tłumaczenie imienia Dźiwy Goswamiego: „W rzeczywi-stości imię dźiwa jest bardzo interesujące, gdy rozpatrujemy je w świetle wer-setu z Bhagawatam: ahastani sahastanam apadani ćatus padam…dźiwo dźi-wasja dźiwanam. „Zwierzęta bez rąk są pożywieniem dla tych, co je mają, ci bez nóg są pożywieniem dla czteronożnych… wszędzie jedna dźiwa (żywa istota) jest pożywieniem dla innej.” Innym znaczeniem dźiwa jest «ten, kto daje życie innym.” Więc wiedza duchowa przekazana przez Dźiwę Goswamie-go w jego dwudziestu pięciu książkach daje życie wszystkim bhaktom.

„Innym imieniem Dźiwy jest dźiwakah, «ten, który sprawia, że dźiwy (żywe istoty) wydają ekstatyczne dźwięki.” Śri Dźiwa Goswami robił to dostarczając ezoterycznego znaczenia Bhagawatam w swoich komentarzach do Bhagawa-tam i Sat Sandarbha. Ten, kto rozwija naturę dźiwy, jej związek z Panem, pro-ces do osiągnięcia celu oraz ostateczny cel życia jest dźiwakah lub dźiwa.”

Następujący cytat pochodzi z nektariańskeigo Gopala Ćampu Śri Dźiwy Goswamiego, który opisuje zabawne rozrywki z Wryndawan Radha-Damo-dara. „Ze Wzgórza Gowardhana zamanifestowała się ogromna postać Go-wardhana. Wszyscy Wradźawasi wraz z Kryszną pokłonili się tej strzelistej formie. Gdy Kryszna stanął obok ze złożonymi dłońmi ta wielka osobistość ryknęła: «Zjem całe wasze ofiarowanie.» Jadł i wypijał wodę opróżniając kunda wokół wzgórza. W czasie jedzenia potraw przygotowanych przez Wradźawa-sich prawą ręką, pstrykał palcami lewej. Pasterze uciekali z drogi, gdy Gowar-

99


dhana rozciągał Swoje ramiona, aby chwycić więcej i krzyczał: «Anijor! Ani-jor! Anijor! Dajcie więcej, dajcie więcej, dajcie więcej!”

Na prośbę Aćarjarani Dźanawa Dewi Thakurani Śri Dźiwa Goswami pole-cił Śriniwasie Aćarji, Narottama Dasa Thakurowi, Śjamanandzie Prabhu, abyzanieśli pisma Goswamich z Wryndawan do Bengalu. Przetłumaczyli je także na bengali i rozdali w Bengalu i Orissie. Nauczali szeroko oraz inicjowali set-ki bhaktów. W 1542 Śri Dźiwa Goswami zapoczątkował wielbienie Śri Śri Ra-dha-Damodara w Sewa Kuńdźa, Wryndawan. Jego samadhi znajduje się na podwórku świątynnym. Śri Dźiwa Goswami jest Wilasa-mańdźari w nitja Wryndawan lila Radha-Damodara.

Śri Kalija Kryszna Dasa„Ktoś z pewnością osiągnie Śri Ćajtanję oraz Śri Nitjanandę jedynie dzięki pa-miętaniu Kalija Kryszna Dasa.” (Ćajtanja Bhagawata) Całkowicie oddany Panu Nitjanandzie Kalija Kryszna Dasa nie znał niczego innego poza lotoso-wymi stopami Nitaja. Opuścił swoje ciało podczas bhadźanu we Wryndawan. We Wradźa lila jest Labangą, przyjacielem pasterzem Kryszna-Balarama.

Śri Kamalakara Pippalaj„Kamalakara Pippalaj, jeden z dwadasa gopali, był znany w świecie jako cud miłości do Boga. Doceniając jego entuzjazm do nauczania Pan Nitjananda uczynił go «liderem sankirtanu» w centrum nauczania Saptagrama.” (Ćajtanja--ćaritamryta)

Jest Mahabalem sakha w rozrywkach z Wryndawan Kryszny-Balarama. Jego samadhi znajduje się w Obszarze Sześćdziesięciu Czterech Samadhi.

Śri Kaśiśwara PanditŚri Iśwara wysłał swoich uczniów, Gowindę i Kaśiśwara Pandita, do Dźagan-natha Puri, aby pokornie służyli Panu Ćajtanji. Niechętny, aby przyjmować służbę od Swoich braci duchowych, Śri Ćajtanja ostatecznie zgodził się, po-nieważ było to pragnieniem Jego guru. Pod imieniem Kalawati i Sasirekha we Wradźa lila, Gowinda i Kaśiśwara przynoszą wodę Jamuny dla Pana Śri Krysz-ny. Kaśiśwara Pandit, który był mocno i potężnie zbudowany, zwykł chodzić przed Panem Ćajtanją, powstrzymując tłumy przed dotykaniem Go. Po kirta-nach podawał prasadam wszystkim bhaktom.

Gaurasundara poprosił Kaśiśwara, aby ten przeniósł się do Wryndawan i wielbił Bóstwo Gowindadźi Rupy Goswamiego. Obawiając się rozłąki z Panem, Kaśiśwara powiedział: „Mój Panie, jeśli muszę porzucić Twoje towarzystwo, moje serce rozpadnie się na pół.” Ze współczucia dla Swojego bhakty Pan Gauraćandra podarował mu Bóstwo Samego Siebie, które było tak doskonale zbudowane, że dokładnie przypominało Pana. „Gaura-Gowinda”, Bóstwo, jest

100


formą złotego Kryszny grającego na flecie. Potem Kaśiśwara Pandita radośnieposzedł do Wryndawan, aby służyć Gaura-Gowindzie i Gowindadźi.

Śri Sadhana Dipika mówi: „Wielbię Śri Kaśiśwara Pandita, którego moc mi-łości i oddania przyprowadziła Śri Ćajtanję do Zachodnich Indii jako Bó-stwo.” Dziś oryginalne Bóstwa Gaura-Gowinda i Gowindadźi są z miłością wielbione przez tysiące bhaktów w Dźajpur, Radźasthan.

Oryginalne samadhi Kaśiśwara Pandita znajduje się w Obszarze Sześćdzie-sięciu Czterech Samadhi.

Śri Kawi Karnapura GoswamiŚiwananda Sena miał trzech synów (Ćajtanja Dasa, Śri Rama Dasa i Kawi Karnapurę). Zanim pojawił się Kawi Karnapura Pan Ćajtanja nadał mu imię „Puri Dasa”. Śiwananda Sena przyprowadził Puri Dasa na spotkanie z Panem Ćajtanją w Dźagannatha Puri. Śiwananda zachęcił synka do złożenia danda-watów Panu. Nagle w wielkiej ekstazie, dziecko doczołgało się do stóp Gau-rangi i zaczęło ssać lotosowy palec Pana. Wyrażając swoją aprobatę zgroma-dzenie bhaktów intonowało Hari! Hari!

W wieku siedmiu lat Kawi Karnapura otrzymał nama mantrę bezpośrednio od Śri Ćajtanji Mahaprabhu. Pouczony i upełnomocniony przez Pana chło-piec ciągle komponował cudownie słodkie, poetyckie wersety w sanskrycie. Każdy obecny czuł głębokie poruszenie i satysfakcję słuchając jego recytacji.

Rozumiejąc, że chłopiec otrzymał łaskę Pana Ćajtanji, Śri Swarupa Damo-dara powiedział: „Ponieważ poezja tego chłopca zadowala serce i całkowicie wypełnia uszy nektarem, jego imieniem będzie «Kawi Karnapura.” (kawi oznacza poezję; karna-uszy; purna – wypełniać).

W wieku szesnastu lat Kawi Karnapura rozpoczął swoją płodną karierę pi-sarza, wydając Ćajtanja-ćarita-mahakawję, mistrzostwo transcendentalnej poezji śringara rasy. Kawi Karnapura tak definiuje rasę: „Ten najdroższy sen-tyment, który smakowany jest w oczyszczonym sercu, absolutnie pozbawio-nym wszystkich przyziemności poprzez kontakt z śuddha-tattwą (czystą transcendentalną dobrocią). To, co jest źródłem tej uderzającej, różnorodnej, urzekającej słodyczy i jest poza królestwem myśli jest rasą.”

Napisał także Ćajtanja-ćandrodaja-nataka, Gaura i Radha Kryszna ganno-desz dipiki, Alankara Kaustubha, Ananda Wryndawan Ćampu. Jego samadhi znajduje się w Obszarze Sześćdziesięciu Czterech Samadhi.

Śri Kolaweća ŚridharaChoć biedny, mieszkający w zniszczonym szałasie z dziurami w dachu i pijacy wodę z popękanych żelaznych naczyń, Śridhara Pandit (Kolaweća Śridhara) miał szczęście posiadać uczucie Mahaprabhu. W nocy intonował Hare Kryszna. Sąsiedzi myśleli, że z powodu biedy miał głodowe bóle i nie mógł spać.

101


Codziennie Śri Nimaj Pandit kupował banany, korzenie, warzywa, kwiaty tykwy i dynie od Kolaweća Śridhara. Wywiązywała się wówczas po między nimi słodka, miłosna kłótnia, ponieważ Nimaj zawsze chciał płacić tylko po-łowę ceny za towar.

„Jeśli nie lubisz moich cen,” – powiedział Śridhara, – „to proszę kupuj kwia-ty bananowca gdzie indziej.” Wtedy Mahaprabhu biorąc kwiaty bananowca po prostu odchodził nie płacąc ani pajsa.

Śridhara odbierał je i ganił Pana: „Jestem tylko biednym, starym braminem. Jakikolwiek zysk się pojawia, używamy go do wielbienia Ganga Dewi.” Osta-tecznie Śridhara zgadzał się dawać Nimaj Panditowi trochę kwiatów bana-nowca każdego dnia bez opłaty.

Kolaweća Śridhara służy Kryszna-Balaramie we Wradźa dhama jako Kusu-masawa sakha. Jego samadhi znajduje się w Obszarze Sześćdziesięciu Czte-rech Samadhi.

Śri Kryszna Dasa Kawiradźa GoswamiPojawiając się w pobliżu Katwy Kryszna Dasa Kwiradźa wyjechał do Wrynda-wan, gdy Pan Nitjananda powiedział mu we śnie: are are krysznadasa, na ka-raha bhaja, wryndawana jaha tanha, sarwa larja haja. „O mój drogi Kryszna-daso, nie obawiaj się. Idź do Wryndawan. Tam osiągniesz wszystkie rzeczy.” (Ćajtanja-ćaritamryta, Adi 5.195)

Kryszna Dasa przyjął diksza od Raghunatha Dasa Goswamiego. Prowadził wyrzeczone życie w Śjama-kunda, blisko Manasa Pawana Ghat, w południo-wym miejscu kąpieli Radharani.

Śri Dźiwa Goswami, w swoim zwyczaju nadawania tytułów kwalifikowa-nym bhaktom, nadał Kryszna Dasie tytuł Kawiradźa (król poetów) za jego po-etyckie arcydzieło Gowinda-lilamryta. Śri Narottama Dasa Thakura napisałw Prarthana: „Kryszna Dasa Kawiradźa, który skomponował Śri Ćajtanja-ća-ritamrytę, jest znawcą wśród bhaktów. Jego Gowinda-lilamryta wzrusza ka-mienie, lecz niestety, mój umysł nie jest do niej przyciągany.”

W czasach Kryszna Dasa Kawiradźa wszyscy Wajsznawowie zbierali się w świątyni Gowindadźi, aby słuchać jak Śri Haridasa Pandit czyta Śri Ćajtan-ja Bhagawata. Bhatowie byli chętni słuchać o późniejszych rozrywkach Gau-rangi, więc poprosili Kryszna Dasa Kawiradźa, aby je zapisał. Kryszna Dasa modlił się do Madana Mohana o zdolność i błogosławieństwa. Girlanda Bó-stwa upadła, wskazując na boskie pozwolenie.

Ćajtanja-ćaritamryta Kryszna Dasa Kawiradźa jest najściślejszą, najbar-dziej autentyczną i filozoficzną biografią Pana Ćajtanji. Każda linijka pełnajest nieskończonej pokory, entuzjazmu i oddania dla Śri Ćajtanji Mahaprabhu i Śri Nitjanandy Prabhu. Kryszna Das miał wspaniałą moc mówienia nie ob-rażając nikogo, nawet, gdy ganił swoich przeciwników.

102


Miał szeroką wiedzę we wszystkich pismach wedyjskich. Jego książki poka-zują jego umiejętność w Śruti, Smriti, Njaja, Dźjotir śastrach oraz sztukach kulinarnych. Choć był uczonym naukowcem, ścisłym ascetą, paramahamsa rasika Wajsznawą, Kryszna Dasa pisze o sobie: „Jestem głuchy, niemy, całko-wicie niepiśmienny, o przyziemnym umyśle i niższy od robaka w odchodach.” Jego osobista pokora automatycznie przyciąga serce każdego czytelnika Ćaj-tanja-ćaritamryty.

Kryszna Dasa Kawiradźa był żywym przykładem „pokorniejszego od źdźbła trawy, bardziej tolerancyjnego niż drzewo.” Bhakta rozwinie się duchowo oraz zrozumie nauki Śri Ćajtanji o prema bhakti Radha-Kryszny dzięki czytaniu Ćajtanja-ćaritamryty.

Dzięki przebywaniu z Śri Kryszna Dasa Kawiradźem, wiecznie wyzwolo-nym towarzyszem Pana Ćajtanji, ktoś rozwinie cechy Wajsznawy – pokorę, niewinność, prawość, spokój, łagodność, czystość, bezinteresowność, cierpli-wość, życzliwość, powagę, wolność od materialnych pragnień, łagodny tem-perament, kontrolę nad sześcioma pasjami, przyjacielskość, szacunek dla wszystkich istot, bycie cichym, doświadczonym, poetyckim i absolutnie pod-porządkowanym Śri Krysznie.

We Wradźa lila Kryszna Dasa Kawiradźa jest Kasturi-mańdźari, jedną z ośmiu najbliższych służek Radharani. Jego samadhi znajduje się w Radha--kunda, a zgodnie z niektórymi w świątyni w Radha-Damodara.

Śri Loćana Dasa ThakuraŚri Loćana Dasa Thakura był uczniem Śri Narahari Sarakara Thakura, naj-droższego towarzysza Pana Gaura Raji.

103


„Moją największą nadzieją jest bycie blisko lotosowych stóp Śri Narottama Dasa Thakura i służenie mu całym moim życiem. Ulubionym pragnieniemupadłego Loćana Dasa jest pozwolenie, dzięki łasce Narahari, na śpiewanie chwał Pana Gaurangi. Moim Panem jest Śri Narahari Thakura, ja jestem jegosługą. Padając przed nim błagam o służbę dla niego. To jest moja jedyna aspi-racja.” (Loćana Dasa, Ćajtanja Mangala)

Loćana Dasa Thakura napisał Ćajtanja Mangalę, która opowiada wiele roz-rywek Pana Ćajtanji nie opisanych przez Wryndawana Dasa Thakura lubKryszna Dasa Kawiradźa. Wspomina o szczególnie poruszającej rozmowie, jaką Śri Gaurasundara miał z Wisznupriją Dewi noc przed przyjęciem sann-jasy. (Zobacz biografię Wisznupriji). Jako utalentowany muzyk Loćana Dasaopowiedział rozrywki Mahaprabhu w pięknej poezji, przepełnionej zapałem i rytmem. Zwykli ludzie mogą dzięki temu łatwo zrozumieć boski charakter Śri Ćajtanji i obudzić swoje religijne uczucia. Tak jak bhaktowie regularnie in-tonują wedyjskie epopeje – Ramajanę i Mahabharatę, podobnie Gaudija Wajsznawowie nadal zachwycają się bengalską recytacją Ćajtanja Mangali.

Loćana Dasa napisał także wiele pieśni chwalących Śri Ćajtanję Mahapra-bhu, Śri Nitjanandę Prabhu i Gauridasa Pandita. Loćana Dasa podkreśla, że raganuga bhaktowie muszą przyjąć schronienie Gadadhara Wryndawaniśwa-ri, aby osiągnąć prema bhakti Radha-Gowindy. Śrila Bhaktisiddhanta Sara-swati Thakura drukował i sprzedawał Śri Ćajtanja Mangalę Loćana Dasa. Śri-la Prabhupada bardzo lubił jego bhadźany. W czasie śpiewania Parama Karu-na Śrila Prabhupada często zanurzał się w oceanie Gauranga premy. Prabhu-pada napisał szeroki komentarz do tego bhadźanu. Bhadźo bhadźo bhaj, Ćaj-tanja Nitaj, sudridha wiśwasa kori… „Loćana Dasa prosi każdego: «Mój dro-gi bracie, po prostu czcij Pana Ćajtanję i Nitjanandę z mocną wiarą i przeko-naniem.» Nie myśl, że to intonowanie i tańczenie nie doprowadzi cię do upra-gnionego celu; doprowadzi. Jest to zapewnienie Pana Ćajtanji Mahaprabhu, że ktoś osiągnie wszelką doskonałość dzięki temu procesowi. Dlatego należy intonować z mocną wiarą i przekonaniem.” Jego samadhi znajduje się w Ob-szarze Sześćdziesięciu Czterech Samadhi.

Śri Lokanatha GoswamiŚri Lokanatha Goswami, osobisty towarzysz Pana Gaurangi, w pełni pochło-nięty czystą miłością, był najstarszym z Goswamich mieszkających we Wra-dźa-bhumi. Odrzucił imię i sławę tak bardzo, że poprosił Kryszna Dasa Kawi-radźa, aby nie umieszczał jego imienia w Ćajtanja-ćaritamrycie.

Jego ciało i umysł były całkowicie przywiązane do Wryndawan-dham. Bo-skie lila Radha-Winoda odgrywały się w jego sercu. Jego uszy istniały tylko po to, by słuchać Śrimad Bhagawatam. „Każdy, kto czyta Śrimad Bhagawa-tam,” powiedział Lokanatha Goswami, „jest moim przyjacielem.”

104


Kiedyś Sam Kryszna pojawił się i podarował Lokanacie Bóstwo Radha-Wi-noda. Ten nosił swoje Bóstwo po całej Wradźy w torbie zawieszonej na szyi.

Choć początkowo niechętny Lokanatha Goswami ostatecznie przyjął Na-rottama Dasa do inicjacji na swojego jedynego ucznia. Docenił jego szczerą pokorę i determinację do służenia. Każdej nocy przez cały rok Narottama Dasa sekretnie służył swojemu guru uważnie sprzątając pole, gdzie Lokanatha Goswami załatwiał się.

Oryginalne Bóstwa Lokanatha Goswamiego Radha-Winoda są teraz wiel-bione w Dźajpur (Radźastan). Prati-bhu murti (forma oryginalnego Bóstwa) Radha-Winoda ozdabia ołtarz w świątyni Radha-Gokulananda we Wrynda-wan. Samadhi Lokanatha Goswamiego jest największe na podwórzu świątyn-nym. Służy on Radharani jako Mandźuali-mańdźari w nitja Wryndawan lila.

Śrimad radha winodajka, sewa sampat samanwitam padmanabh atma dźam śrimal, lokanatha prabhu bhadźe

Wielbię lotosowe stopy Śri Lokanatha Goswamiego Prabhu, syna Śri Pad-manabha. Jest zbiornikiem zdeterminowanej służby dla lotosowych stóp Radha-Winoda. (Narottama Dasa Thakura)

Śri Madhawendra PuriZanim pojawił się Pan Ćajtanja, wysłał On Swoich wiecznych towarzyszy, jak Śri Adwajta Aćarja, Śri Dźagannatha Miśra, Saczi Mata, Madhawendra Puri, Iśwara Puri, na ziemię. Śri Madhawendra Puri przyjął inicjację od Śri Laksz-mipati Tirthy w sampradaji Madhwaćarji. Miał wielu uczniów, lecz Śri Adwaj-ta Aćarja i Śri Iśwara Puri byli głównymi uczniami Madhawendry Puri. Gdy przyszedł Pan Ćajtanja, do Jego ruchu sankirtana dołączyło wielu uczniów.

„Ciało Madhawendry Puri było kompletnie pełne boskiej miłości; tak samo ciała jego zwolenników. Ukazał niezwykłą miłość do Boga. Na widok ciemno--niebieskiej chmury deszczowej padał nieprzytomny. Dzień i noc był odurzo-ny piciem ambrozji Kryszna premy.” (Wryndawana Dasa Thakura)

Po rozległych podróżach po Bharata-bhumi (Indie) spędził swoje życie we Wryndawan i Orissie. Rozpoczął pracę odnawiania Wryndawan, którą póź-niej kontynuowali Śri Rupa i Sanatana Goswami. Chodząc od gaju do gaju, rozpamiętując słodkie rozrywki z Wryndawan Radha-Kryszny, Madhawen-dra Puri mdlał w ekstazie.

We śnie Śri Gopala polecił Madhawendrze Puri odkopać Bóstwo Gopala i zainstalować Je na Wzgórzu Gowardhana. Madhawendra Puri odprawił in-stalację Gopala z annakuta (wielkim festiwalem, gdzie Krysznie ofiarowujesię górę jedzenia). Ten festiwal Annakuta, zwany także Gowardhana Pudźą, jest jednym z najważniejszych świąt Wajsznawów we Wryndawan, w Indiach

105


i na całym świecie. Oryginalne Bóstwo Gopala, znane jako Śri Nathadźi, wiel-bione jest teraz w Nathadwara, Radźastan.

Madhawendra Puri wprowadził pojęcie madhurja bhawy (miłości małżeń-skiej) w sampradaji Madhwaćarji. Madhawendra posadził nasionko prema bhakti. Śri Mahaprabhu został wysokim drzewem, rodzącym miodowo-słod-kie owoce premy dla każdego. Objawił także wiraha bhawę, nastrój miłości smakowanej w rozłące z Bogiem. Gałąź drzewa Madwy odróżnia się dzięki tej ekstatycznej miłości do Boga. Znana jest jako Madwa-Gaudija sampradaja.

W Dźagannatha Puri Śri Ćajtanja Mahaprabhu pokazał intensywny nastrój wiraha bhawy. Wzrastał on nieograniczenie, gdy Pan słuchał wersetów z dzie-siątej pieśni Śrimad Bhagawatam, Kryszna Karnamryty, Gita Gowindy, Padja-wali i miłosnych poematów Ćandidasa i Widjapatiego. Wiraha Mahaprabhu rozpoczyna się od pojedynczego wersetu wypowiedzianego przez Madha-wendrę Puri, Jego param guru (pranauczyciela):

aji dina dajadra natha he matura natha kadawalokjase hridajam twad aloka kataram

dajtja bramjati kim karotj ahamO współczujący Panie biednych i pokornych! O Panie Matury! Kiedy znów Cię ujrzę? Nie widząc Cię Moje serce bardzo cierpi. Och Mój ukochany, je-stem głęboko poruszona. Co mam teraz zrobić? (Ćajtanja-ćaritamryta, Madhja 4.197)

Śri Kryszna Dasa Kawiradźa mówi, że tak jak diamentowy klejnot kaustubha jest najdroższy wśród wszystkich rzadkich i drogocennych klejnotów, tak samo ta śloka jest rasa kawją (najlepszym wersetem w całym skarbcu poezji rasy). W rzeczywistości werset ten został wypowiedziany przez Samą Śrimati Radharani. Był to wzruszający płacz Radhy za Śjamasundarem, który poszedł do Matury, zostawiając Ją samą, zdesperowaną we Wryndawan. Łaska Radha-rani wydobyła ten sam werset z ust Madhawendry Puri.

Recytowanie nawet kilku słów z tej śloki otworzy komuś drzwi do ekstatycz-nej miłości Mahaprabhu, sprawiając, że będzie zanurzał się w ekstazie padając nieprzytomny. Czując intensywną rozłąkę z Kryszną, Madhawendra Puri cią-gle intonował ten werset, gdy odchodził z tego świata.

Kryszna Dasa Kawiradźa mówi, że tym wersetem Madhawendra Puri uczy bhaktów, jak osiągnąć Kryszna premę dzięki pielęgnowaniu intensywnych uczuć rozłąki z Śri Kryszną. Gaudija Wajsznawowie przyjmują, że ten werset wyraża esencję nastroju rozłąki.

Gaudija sampradaja naucza, że wielbienie Radhy i Kryszny w rozłące repre-zentuje najwyższy poziom służby oddania. Na tym etapie realizacji bhakta

106


czuje kompletną „pustkę w świecie z powodu nieobecności Kryszny.” Chwila bez Madhawy wydaje się być jak milenium. Śri Ćajtanja Mahaprabhu zawsze pływał w oceanie diwjonmada mahabhawy, szalonych, ekstatycznych emocji okazywanych przez Śri Radhę w Brahmar Gicie (Śrimad Bhagawatam 10.47). W tym wersecie Madhawendra Puri ujawnia podobne emocje. Gaudija Wajsz-nawowie konkludują, że monsunowy deszcz ekstatycznej miłości ukazany przez Pana Gaurangę w czasie Jego zamanifestowanych rozrywek rozpoczął się od Madhawendry Puri. Potem przeszedł na Iśwarę Puri, który odgrywał rolę mistrza duchowego Pana Ćajtanji.

Samadhi Madhawendra Puri znajduje się w Remunie, Orissa, blisko świąty-ni Kśira-czora Gopinatha.

Śri Madhupandit GoswamiWradźanabha, prawnuk Kryszny, zainstalował oryginalne Bóstwo Gopinatha we Wryndawan ponad pięć tysięcy lat temu. Około pięćset lat temu Paramana-nda Bhattaćarja odkrył Bóstwo w ziemi w Wamsiwata nad Jamuną. Madhu-pandit Goswami, uczeń Gadadhara Pandita, wielbił Bóstwo Gopinatha.

Bhakti-ratnakar mówi, że Śri Gopinathadźi, który jest oceanem łaski, wiecznie bawi się nad czarującymi brzegami Jamuny w Wamsiwata. Jego blask cielesny kradnie umysł każdego, kto Go widzi. Gdy kojąca słodycz urzekającej formy Gopinathadźi wchodzi do serca, gasi płonący ogień materialnej egzystencji. Teraz oryginalne Bóstwo Gopinatha przebywa w Dźajpur (Radźastan).

Madhupandit Goswami pobłogosławił Śriniwasa Aćarję girlandą od Gopi-natha zanim Śriniwasa, Narottama i Śjamananda wyjechali z Wryndawan na powozie z granthami Goswamich. W Goloka Wryndawan Madhupandit Go-swami służy jako Mandali-sakhi w grupie Ćampakalaty-sakhi. Samadhi Ma-dhupandita Goswamiego znajduje się po prawej stronie od wejścia na po-dwórku świątyni Radha-Gopinatha we Wryndawan.

Śri MadwaćarjaŚri Madwaćarja pojawił się w 1238 r. w pobliżu Udupi, Karnataka w połu-dniowych Indiach. Uważany był za inkarnację Waju (boga wiatru). Posiadał niezwykle silną budowę ciała i nadzwyczajną moc intelektualną. Pewnego razu przerażający tygrys bengalski zaatakował ucznia Madwaćarji, sannjasina Satja Tirthę. Madwaćarja powalił go na ziemię, poczym tygrys uciekł z pod-kulonym ogonem.

Madwaćarja przyjął diksza w wieku pięciu lat, sannjasę w wieku dwunastu i opuścił dom. Pojawił się z misją – aby walczyć i pokonać (impersonalną) filo-zofię Majawada Śankary. Przekazując czystą interpretację Wedanta-sutry, wypro-mował czysty teizm. Swoje nowoczesne wytłumaczenie śastr nazwał dwajta--dwajta-wada (czysty dualizm).

107


Po Śankaraćarji, który wcześniej podróżował po Indiach szerząc imperso-nalizm, Madwaćarja także podróżował wszerz i wzdłuż Indii, nauczając oso-bowego teizmu i oddania dla Pana Wisznu. Pokonał niezliczonych Dżinistów, Buddystów, Majawadich, ateistów, logików i agnostyków.

Z nadzieją na spotkanie samego Śrila Wjasadewy Madwaćarja poszedł w Himalaje. Wjasadewa podarował mu Śalagrama śila zwanego Asztamurti, zatwierdził jego komentarz do Bhagawad-gity i pobłogosławił Madwaćarję głębszym zrozumieniem śastr.

W Udupi Madwaćarja zainstalował piękne Bóstwo Gopala stojącego i trzy-mającego pasterski kij. Bóstwo to pojawiło się z kawałka gopi-ćandana (świę-ta glinka). Założył osiem math (świątyń), by z uczuciem służyły „Krysznie z Udupi.” Główni sannjasini z każdego matha wielbili Bóstwo Kryszny z rygo-rystyczną dyscypliną ceremonialnego rytuału, punktualności i nienagannego osobistego zachowania. Każde Ekadaszi przestrzegali jako nirdźala (całkowi-ty post od jedzenia i wody).

Sampradaja Gaudija Wajsznawa pochodzi od Madwy. Śri Ćajtanja Maha-prabhu i Jego zwolennicy gruntownie studiowali książki Madwy zanim skom-pilowali swoją filozofię. Przy Sat Sandarbhach Śri Dźiwa Goswami czerpał ob-ficie z prac Madwy. Dźiwa Goswami doszedł do filozofii aczintja-bheda-abhe-da tattwa w Bhagawat-parji Madwy. Sam Śri Ćajtanja odwiedził Udupi, sie-dzibę sekty Madwy. Pan wprowadził w ich odłamie Hari Nama sankirtana.

Madwowie i Gaudijowie dzielą wiele tych samych punktów filozoficznych.Oboje uważają za niezbędne podporządkowanie się lotosowym stopom guru (gurupadaśraja). W Sutra Bhasja Madwaćarja cytuje Brihat Tantrę oraz Ma-hasamhitę aby pokazać, że uczeń może odrzucić „fałszywego guru”, który udowadnia, że jest bezużyteczny. Potem może przyjąć inną kwalifikowanąoraz samo-zrealizowaną osobę na swojego guru.

W Prameja-ratnawalli Śri Baladewa Widjabhuszana podsumował dziewięć zasad podobnych zarówno w naukach Śri Ćajtanji jak i Madwy. W Wajszna-wa Siddhanta Mala Śrila Bhaktiwinoda Thakura mówi, że Śri Ćajtanja Maha-prabhu polecił wszystkim Gaudija Wajsznawom uważnie przestrzegać dzie-więciu nauk o prawdzie przekazanych przez Śri Madwaćarję poprzez naszą guru parampara.Dziewięć Nauk Śri Madwaćarji:• Bhagawan Śri Kryszna jest jedyną Najwyższą Prawdą Absolutną.• On jest przedmiotem wiedzy we wszystkich Wedach.• Wszechświat jest prawdziwy, satja.• Różnice między Iśwarą (Bogiem), Dźiwą (duszą) i Materią są prawdziwe.• Dźiwa, dusza, z natury jest sługą Najwyższego Pana Hari.• Są dwie kategorie dźiw; wyzwolone i pod wpływem iluzji.

108


• Wyzwolenie (moksza) oznacza osiągnięcie lotosowych stóp Bhagawana Kryszny (wejście w wieczny związek służby dla Najwyższego Pana).

• Czysta służba oddania dla Kryszny jest jedyną drogą na osiągnięcie moksza.• Prawdę można poznać dzięki pratjaksza (bezpośrednia percepcja), anuman

(wnioskowanie, logika), śabda (duchowy dźwięk lub autorytet wedyjski).Śri Madwaćarja służy jako Madawi-gopi w wiecznych, przyjemnych rozryw-kach Radha-Gowindy we Wryndawan.

Śri Maheś Pandit„Śri Maheś Pandit, siódmy z dwunastu gopali, smakując Kryszna premy zwykł tańczyć jak szaleniec przy dźwiękach ogromnych kotłów.” Szczególnie drogi Śri Nitjanandzie Prabhu podróżował i nauczał z Panem. Ustanowił Bóstwa Nitaj-Gauranga, Radha Madana Mohana, Radha Gowinda, Gopinatha.

We Wradźa lila służy Kryszna-Balarama jako chłopiec pasterz, Mahabahu. Jego samadhi znajduje się w Obszarze Sześćdziesięciu Czterech Samadhi.

Śri Mukunda DasaŚri Mukunda działał jako królewski lekarz u Cesarza Hussajna Szaha. Na wi-dok migoczącego wachlarza z pawich piór poruszającego się przed królem ze-mdlał w ekstazie. Widok pawich piór porwał czyste serce Mukundy głęboki-mi wspomnieniami o Panu Śri Krysznie.

Pewnego razu Śri Ćajtanja zapytał żartobliwie Mukundę: „Kto jest ojcem, a kto jest synem?”

Mukunda odparł: „Mój syn, Raghunandana, jest w rzeczywistości ojcem, ponieważ dzięki niemu zrozumiałem świadomość Kryszny. Dlatego on jest moim prawdziwym ojcem.”

Pan Ćajtanja potwierdził jego zrozumienie: „Tak, ktokolwiek daje nam Kryszna-bhakti jest naszym guru i naszym prawdziwym ojcem.”

Aby rozwinąć nauczanie w Śri Khanda Śri Ćajtanja Mahaprabhu przydzie-lił różne obowiązki rodzinie Sarakara. Mukunda Sarakara, pracując już jako lekarz, miał zarabiać pieniądze, przestrzegać zasad regulujących i zwiększać swoje duchowe bogactwo. Narahari Sarakara Thakura otrzymał polecenie po-zostania z bhaktami Pana i nauczania świadomości Kryszny. Raghunandana, syn Mukundy, został poproszony o wielbienie rodzinnego Bóstwa Śri Ćajtan-ja Dewa. Dzięki tej rozrywce Pan Gaurasundara naucza, że przez różne dzia-łania każdy może zaangażować się w służbę dla Pana Kryszny.

Mukunda Dasa służy Radha-Murlimanohara jako Wrynda-dewi we Wra-dźa Gokuli.

109


Śri Mukunda DattaMukunda Datta był szkolnym kolegą Śri Nimaj Pandita w tol (szkole) Ganda Dasa. Mukunda posiadał melodyjny głos i znał zawiłości muzycznego tempa i ragi. Jego słodki kirtan zadowalał wszystkich Wajsznawów w Nawadwipie. Dostrajając się do serca Pana Gaury śpiewał pieśni odpowiadające uczuciom Pana Gaurangi. Pan Ćajtanja przyjął sannjasę podczas kirtanu Mukundy. Słu-żył Śri Ćajtanji w Puri jako jeden z najpokorniejszych zwolenników Pana.

Kiedyś w domu Śriwasa Pandita, Pan Ćajtanja pobłogosławił wszystkich bhaktów poza Mukundą. Śri Mahaprabhu pominął go, ponieważ obraził on Bhakti Dewi, (która daje służbę oddania). Mukunda stawiał ją na równym po-ziomie z karmą, gjaną czy nawet filozofią Majawada, gdy rozmawiał ze zwo-lennikami tych ścieżek. Działając jak kameleon Mukunda gloryfikował bhakti przed bhaktami, a potem rozmawiał o bezużytecznych, materialnych tema-tach z karmimi (niebhaktami), a z Majawadimi rozmawiał o impersonaliźmie.

Mukunda wybrał samobójstwo jako pokutę za swoją poważną obrazę przed Bhakti Dewi. Zapytał Pana Ćajtanję, czy jeszcze otrzyma Jego łaskę w przy-szłym życiu. „Otrzymasz Moją łaskę,” powiedział Pan Ćajtanja, „po milionie narodzin.”

Szczęśliwy na wieść, że kiedyś otrzyma łaskę Mahaprabhu, Mukunda skakał i krzyczał: „Tylko milion narodzin, tylko milion narodzin!”

Serce Pana Ćajtanji stopniało na widok oddania i determinacji Mukundy. Pan pobłogosławił i przyjął Mukundę: „Dzięki twojej wierze i przekonaniu w Moje słowa wszystkie twoje obrazy zostały natychmiast zniszczone.”

W Kryszna lila jest on Madhukanthą, osobą o miodowo-słodkim gardle, słodkim śpiewakiem. Jego samadhi znajduje się w Obszarze Sześćdziesięciu Czterech Samadhi.

Śri Murari GuptaŚri Murari Gupta, uczeń Śri Ćandraszekara Aćarji, posiadł nadzwyczajną po-korę. Miał bliski, dozgonny związek z Panem Ćajtanją. Murari, choć był star-szy w klasie, zawsze przegrywał w debatach ze Śri Nimaj Panditem. Podczas jednej gorącej sprzeczki zaczęli się popychać. Przepychanka doprowadziła ich nad Gangę. Zamącili tyle błota, że kobiety nie mogły napełnić swoich naczyń, a bramini nie mogli się właściwie wykąpać.

Podczas nocnych kirtanów w Śriwasa Angam Murari Gupta zadowalał Gau-rahari melodyjnym intonowaniem Bhagawata. Także śpiewał i tańczył ze znawstwem. Murari Gupta służył Śri Ćajtanji we wszystkich Jego Nadia lila.

Pan Ćajtanja dokuczał kiedyś Murari Gupcie z powodu przywiązania do jego uwielbionego Pana Ramaćandry. Pan Gaurasundara nauczał Murariego o najwyższej słodyczy i pozycji Wradźendra-kumara (Kryszny): „Murari, po

110


prostu czcij Krysznę i przyjmij w Nim schronienie. Nic poza służbą dla Niego nie może zadowolić umysłu.” Choć Murari Gupta stał się w jakiś sposób przy-chylny Śri Krysznie, myśl o straceniu towarzystwa Pana Ramaćandry wynisz-czała go. Tej nocy modlił się do Pana Ramy, aby zabrał jego życie. Poprosił o to, ponieważ nie mógł przestać służyć Ramie, ani nie mógł zlekceważyć prośby Śri Ćajtanji.

Po przepłakaniu całej nocy Murari podszedł do Pana Ćajtanji i powiedział: „Co powinienem zrobić? Oddałem się lotosowym stopom Pana Ramaćandry. Ale jeśli złamię Twoje polecenie wielbienia Kryszny, to co ze mną będzie?”

Uśmiechając się Śri Gaura Raja odparł: „Wszelka chwała Murari Gupcie! Je-steś tak skupiony na swoim wielbieniu, że nawet Moja prośba nie mogła od-wrócić twojego umysłu. Jest to dokładnie taki rodzaj miłości i uczucia, jaki sługa musi mieć dla lotosowych stóp Pana. Nawet jeśli Pan pragnie rozłąki, bhakta nie może porzucić schronienia Jego lotosowych stóp. Aby sprawdzić twoją mocną wiarę w twojego Pana ciągle prosiłem cię o zmianę wielbienia z Pana Ramy na Pana Krysznę.”

Gratulując Murari Gupcie Pan kontynuował: „Jesteś inkarnacją Hanumana, wiecznego sługi Ramy. Po co miałbyś porzucać wielbienie Pana Ramy?”

Innym razem Pan Ćajtanja pokazał formę Pana Ramaćandry z Dźanakim, Lakszmanem i rzeszą małp recytujących hymny i modlitwy. Widząc siebie wśród tych małp w swojej oryginalnej formie Hanumana, Murari Gupta ze-mdlał. W Katwie, gdy Pan Ćajtanja przyjmował sannjasę, Murari stał i łkał jak dziecko. A gdy Mahaprabhu przeniósł się do Dźagannatha Puri, Murari i jego żona przychodzili tam co roku, aby delektować się towarzystwem Pana.

Ponieważ urodził się w dynastii ajurwedyjskich lekarzy, Murari Gupta prak-tykował medycynę. Ale jego praktyka była wyjątkowa, ponieważ leczył fizycz-ne dolegliwości swoich pacjentów, a także uwalniał ich od choroby material-nej egzystencji. Napisał pierwszą biografię Śri Ćajtanji Mahaprabhu, ważnąpracę w sanskrycie, zatytułowaną Śri Ćajtanja Ćarita Mahakawja. Jego sama-dhi znajduje się w Obszarze Sześćdziesięciu Czterech Samadhi.

Śri Narahari Ćakrawarti ThakuraŚri Narahari Ćakrawarti Thakura pojawił się w Zachodnim Bengalu w rodzi-nie braminów. Dźagannatha Wipra, jego ojciec, był słynnym uczniem Śripad Wiśwanatha Ćakrawartiego Thakura. Narahari (Ghanaśjama Dasa) byłuczniem Nrisimha Ćakrawartiego w linii od Śriniwasa Aćarji.

Od młodości Narahari przestrzegał ślubu celibatu. Wszystkie jego działania były czyste i święte. Był zawsze łagodny i pokorny, uważając siebie za złośliwe-go łotra. Zwykł mawiać: „Nie jestem godzien służyć Panu. Nie mam żadnych kwalifikacji.” A mimo to był wyjątkowo uczony w sztukach tańca, śpiewu,

111


grania na instrumentach muzycznych. Znał zawiłą naukę używania sztuk mu-zycznych do chwalenia Pana i Jego towarzyszy.

Był obeznany w bhakti-śastrach i w wykonywaniu różnego rodzaju służb oddania. Narahari, osobiście wybrany przez Pana, stał się ulubionym kucha-rzem Radha-Gowindadźi we Wryndawan. Ponieważ opanował sztukę przy-gotowywania smacznych potraw dla Pana, był znany jako rasuja pudźari (do-świadczony kucharz-kapłan). Gdziekolwiek podróżował, ustanawiał zasady religijne. Wajsznawowie zawsze witali go z wielkim szacunkiem.

Spełniając pragnienie swojego ojca i Najwyższego Pana, Narahari więk-szość życia spędził na pokornej służbie dla Gowindadźi. Ścierał papkę sanda-łową, zbierał drewno na opał, czyścił świątynne podwórze, zbierał listki tula-si i mańdźari, wachlował Pana Gowindadźi pociągając za linę z zewnątrz.

Z powodu szczerej pokory zawsze trzymał się na dystans. Wykonywał służbę za dziesięciu ludzi. Świątynni pudźari prosili go, by nie spełniał takich niskich służb. Upierając się Narahari mawiał: „Jestem najbardziej upadły. Nie mam żadnego prawa. To jest naprawdę łaskawe z waszej strony, że mogę wykony-wać jakąkolwiek służbę.” Narahari spędzał swoje dni głęboko pochłonięty służbą oddania. Zawsze okazywał szacunek każdemu, kogo spotkał. Widząc zachowanie Narahari Wradźawasi zawsze mówili o jego dobrych cechach.

Narahari Ćakrawarti Thakura był zawsze zadowolony pozostając przy po-kornej służbie dla Gowindadźi. Dobrze gotował dla Pana aż do siedemdzie-siątki. Równocześnie pisał wiele książek o Goswamich i o życiach Gaudija Aćarjów, takich jak Narottama Wilasa, Namamryta-samudra, Śriniwasa-ćari-ta, Sanghita-sara-sangraha, Bhakti-ratnakar, Gaura-ćarita-samudra.

Śri Narahari Sarakara Thakura„Przed spotkaniem Mahaprabhu Narahari napisał wiele pieśni w sanskrycie i bengali o wradźa rasie Radha-Giridhari. Później on i Gadadhara Pandit za-wsze przebywali z Panem Ćajtanją. Narahari zwykł zadowalać Pana wachlując Go ćamarą lub wachlarzem z pawich piór. Pieśń Gaura-aroti Śrila Bhaktiwi-noda Thakura gloryfikuje tą służbę: narahari adi kori ćamara dhulaja.

Rodzina Narahari Sarakara była dumą Wajsznawów. Dzięki ich wpływom ludzie w Śri Khanda zostali Wajsznawami. Cała wioska zamieniła się w „gałąź drzewa pragnienia miłości do Boga.” Od czasów Pana Gauraćandry Śri Khanda było centrum nauczania dla Gaudija Wajsznawów. Pewnego dnia Śri Nitja-nanda przyszedł do Śri Khanda i zapytał Narahari: „Wiemy kim jesteś. Więc gdzie jest miód?” Dzięki swojej mocy mistycznej Narahari przemienił naczy-nie z wodą w nadzwyczaj słodki miód dla przyjemności Pana. Narahari służy Panu Śjamasundarze we Wradźa lila jako Madhumati, prana-sakhi, która do-starcza soczystego miodu dla Radha-Damodara i Ich drogich przyjaciół.

112


„Śri Narahari Sarakara przesączony był Radha-Kryszna premą. Nikt nie może zmierzyć głębi jego oddania i czystej miłości dla Radhy i Kryszny. We Wradźy jest on drogą sakhi Radhy, Madhumati (magazyn słodyczy). W Gau-ranga lila jest, magazynem Radha-Kryszna premy.” (Śri Ćajtanja Mangala)

Książki Narahari Sarakara Padakalpataru oraz Kryszna-bhadźanamryta za-wierają wspaniałe, poufne pieśni chwalące Pana Gaurangę i Śri Nitjanandę Prabhu. Śripad B. W. Narajana Maharadźa powiedział: „Narahari ułożył wie-le nektariańskich pieśni, które kipiały od najsłodszego oddania.”

W Śri Kryszna Bhadźanamrytam Narahari uczy, jak wielbić Śri Krysznę i Śri Ćajtanję Mahaprabhu.

Śri Loćana Dasa Thakura i wielu innych było jego uczniami. Choć obecnieniedostępne, jego samadhi znajduje się w Radha-kunda.

Śri Narajana Bhatta GoswamiNarajana Bhatta Goswami był uczniem Kryszna Dasa Brahmaćari, pochodzą-cego w linii Gadadhara Pandita Goswamiego. Narajana Bhatta był całkowicie przywiązany do Wradźa bhumi. Nie widział różnicy między transcendental-nym imieniem, formą, rozrywkami i dhama Wryndawan. Zawsze delektował się rozrywkami Radha-Gopinatha w towarzystwie rasika Wajsznawów.

Ciągle spacerował po dwunastu lasach Wradźa mandala. Odkrył wiele Bóstw i przywrócił Ich wielbienie. Objawił także wiele miejsc rozrywek Radha--Śjamasundara. Cytując Waraha Puranę skompilował Wradźa-bhakti-wilasa, szczegółowy przewodnik po Wradźa Mandali. W tej książce objawia swoją tożsamość jako Narada Muni. Dzięki tej i innym książkom znany jest przez Wradźawasich jako Wradźaćarja. Jego samadhi znajduje się w Unczagoan, w wiosce Lalita-sakhi, położonej obok pałacu Radharani w Warszanie.

Śri Narottama Dasa ThakuraPojawiając się jako syn króla Śri Narottama Dasa Thakura (Śri Thakura Maha-śaja) pokazał wszystkie cielesne symptomy mahapuruszy (wzniosłej, boskiej osoby). Miał długie ramiona, głęboki pępek, złotą cerę, piękne oczy w kształ-cie płatków lotosu. W szkole był śruti dhara (był w stanie zapamiętać wszyst-ko, co usłyszał). Choć szybko opanował sanskryt i Wedy, pragnął służyć Krysznie. Był dozgonnym brahmaćarinem.

Dzięki łasce świętego imienia Gaura-Nitaj Narottama odwiązał się, opuścił swoją bogatą rodzinę i pobiegł do Wryndawan. Przyjął diksza od Śri Lokana-tha Goswamiego oraz śiksza w filozofii Gaudija od Śri Dźiwy Goswamiego.

Gdy przybył do Nawadwipa-dhama wszyscy bhaktowie pytali go o zdrowie i czynności Goswamich we Wryndawan. Byli chętni wysłuchać wiadomości z Wryndawan. Po odwiedzeniu wszystkich miejsc rozrywek Gaurangi w Gau-ra Mandala Narottama Dasa zrobił to samo w Śri Kszetra Dhama (Dźaganna-

113


tha Puri). Potem poszedł zobaczyć bhaktów i miejsca rozrywek Śri Ćajtanji w Śantipura, Śri Khanda, Kanthak Nagar, Ekaćakra i Kheturi Gram.

W Kheturi Śri Narottama Dasa Thakura przygotował słynne Kheturi Ma-hotsawa. Był to pierwszy festiwal „Gaura Purnima”, celebrujący boski dzień pojawienia się Śri Kryszny Ćajtanji Mahaprabhu. W czasie tego festiwalu za-instalowano sześć Bóstw: Śri Gauranga Dewa, Śri Wallabhi Kanta, Śri Wradźa Mohana, Śri Kryszna, Śri Radha Kanta i Śri Radha Ramana.

Swoim słodkim głosem Narottama Dasa rozpoczął wspaniały kirtan. Jego intonowanie wypełniło niebo i przyniosło łzy premy w oczach bhaktów, któ-rzy pływali w oceanie ekstazy. „Podczas tego kirtanu szczodry Ćajtanja i wszy-scy Jego osobiści towarzysze pojawili się i przyłączyli do sankirtanu. Jak błysk błyskawicy wśród masy pięknych, niebieskich chmur, Śri Ćajtanja pojawił się osobiście w tłumie bhaktów poprzez boską manifestację.” (Bhakti-ratnakar)

„W tym czasie, choć Mahaprabhu opuścił ten świat kilka lat wcześniej, wie-lu różnych bhaktów zobaczyło Mahaprabhu na różne sposoby. Ci z Nawadwi-pa dhama zobaczyli Go bardziej poufnie, jako Nimajćandrę lub Wiśwambha-rę, tak jak znali Go w czasie Jego młodości. Ci bhaktowie przywiązani byli do Mahaprabhu w sakhja i watsalja rasie. Zwolennicy sześciu Goswamich, któ-rzy znali Mahaprabhu tylko jako sannjasina, odnosili się do Niego w nastroju dasja rasy. A setki bhaktów wielbiło Pana Ćajtanjię w nastroju ajśwarja, sza-cunku i bojaźni.

„Ten festiwal uważany jest za główne osiągnięcie w Gudija Wajsznawiźmie. Zostało zaproszonych setki bhaktów, łącznie z bezpośrednimi uczniami Śri Ćajtanji, Nitjanandy Prabhu i Adwajta Aćarji. W tym czasie istniało wiele róż-nic w interpretowaniu Gaudija Wajsznawizmu. Aćarjarani Dźanawa Dewi przyszła z Kardaha wraz ze swoją świtą. Dominując wśród wszystkich Wajsz-nawów, przemieniła ich przewrotne konkluzje w stałą filozofię Gaudija.

„Pierwszy raz festiwal cechował się różnymi stylami kirtanu, które łączyły gloryfikowanie Pana Ćajtanji wraz z gloryfikowaniem Pana Kryszny i Jegorozrywek. I ponieważ tak wielu Wajsznawów było obecnych w jednym miej-scu, automatycznie sprawiło to, że festiwal w Kheturi był nadzwyczajny. To wydażenie przyczyniło sie do połączenia wszystkich Gaudija Wajsznawów.” (Śri Nawadwipa-dhama parikrama)

Narottama Dasa Thakura napisał wiele pieśni religijnych o mistrzu ducho-wym, bhaktach, służbie oddania, sześciu Goswamich, Gaura-Nitjananda i Ra-dha-Krysznie. Choć skomponowane do słodkich melodii w prostym języku bengali, pieśni Narottama dasa przekazywały siddhantę śastr i religijne inspi-racje. Śrila Prabhupada często śpiewał te bhadźany. Uważając je za nieróżne od śastr wedyjskich cytował je w swoich wykładach z Bhagawatam. Prarthana i Prema-bhakti-ćandrika są najsławniejszymi książkami Narottama.

114


Następujący fragment pochodzi z Prema-bhakti-ćandriki: „Radha i Kryszna są moim celem w życiu i śmierci, są Oni Panami mojego oddechu. Wykonując bhadźan tylko dla Nich, wznoszę się i opadam w oceanie premy. Modlę się, bym mógł zawsze utrzymać tą koncepcję w moim sercu jako najwyższy ideał.

„Pragnę służyć lotosowym stopom Radha-Gowindy. Pragnę, by mój umysł wypełnił się zadedykowaniem dla Ich boskich form, które pokonują piękno Kupidyna i Rati. Z trawą między zębami upadam do Ich boskich stóp i przed-stawiam pokorną prośbę: «O Kiśora-Kiśori! O synu Nandy Maharadźa – Śja-masundaro! O córko Króla Wryszabhanu, Śri Radho. Oczarowujesz nawet Hari, a Twoja cera ma kolor złotego lotosu. O Kryszno, z kolorem klejnotu in-dranila (niebieski klejnot), Twoje piękno wyśmiewa Kupidyna.

«O najlepsi tancerze – Radho i Kryszno – proszę, zatańczcie w mym umy-śle. O Wy, których piękno zwiększa urok Waszych migoczących ozdób, dzień i noc pragnę tylko, abym mógł śpiewać Wasze chwały w wielkiej ekstazie.”

Narottama Dasa Thakura służy Śriamti Radharani jako Ćamaka-mańdźari.Jego samadhi znajduje się na świątynnym podwórku Radha Gokulanandy.

Śri NimbarkaćarjaDokładne biografie trudno jest odnaleźć, a jednak autorytety zgadzają się, żeŚri Nimbarkaćarja nauczał świadomości Kryszny około trzysta lat przed poja-wieniem się Śri Ćajtanji Mahaprabhu.

W Nawadwipa Dhama Mahatjam Śrila Bhaktiwinoda Thakura mówi, żeNimbarka wielbił wcześniej Pana Śiwę w Bilwa Paksza, Rudradwipa (Nawa-dwipa). Pan Śiwa pojawił się przed Nimbarką, pouczając go, aby przyjął ini-cjację od czterech Kumarów, którzy medytowali w pobliżu. Nimbarka otrzy-mał mantrę Radha Kryszna i kontynuował życie w Nawadwipie. Podążając za naukami Sanat-Kumara Samhity, wielbił Radhę i Krysznę z wielką miłością. Wkrótce Radha i Kryszna pojawili się przed Nimbarką. Potem Boska Para po-kazała Swoją połączoną formę jako Śri Gauranga Mahaprabhu.

Pan Gauranga powiedział: „Nimbarko, w przyszłości, gdy rozpocznę Mój ruch sankirtana, będę osobiście nauczał doskonałej, transcendentalnej filozo-fii aczintja-bheda-abheda-tattwa. Wezmę esencję z filozofii Madwy, Ramanu-dźy i Wisznuswamiego. Od ciebie Nimbarko wezmę dwie ważne zasady: (1) Istotę przyjęcia schronienia w Śrimati Radharani. (2) Wysoki szacunek do miłości Wradźa gopi dla Kryszny.” Pan Gauranga zniknął po pouczeniu Nim-barki. Roniąc łzy ekstazy Nimbarka wyjechał z Nawadwipy z misją nauczania. W Ćajtanja lila Nimbarka pojawił się jako Keśawa Kaśmiri i otrzymał miłość do Boga bezpośrednio od Nimaja Pandita.

Są uderzające podobieństwa między Gaudijami a Nimbarkami. Zwolennicy Nimbarki przyjmują sześć form podporządkowania, praktykę dziewięciu

115


form bhakti i wierzą w dasa mula (dziesięć zasadniczych punktów filozofiiGaudija). Wielbią także Radhę i Krysznę we Wryndawan. Wielbią Śrimati Ra-dharani jako największego bhaktę i przyjmują, że miłość gopi do Kryszny jest najwyższa. Na koralach, w bhadźanie i kirtanie Nimbarkowie intonują swoją wersję maha-mantry: Radhe Kryszna Radhe Kryszna Kryszna Kryszna Krysz-na Radhe Radhe, Radhe Śjama Radhe Śjama Śjama Śjama Radhe Radhe.

We Wryndawan, około milę od Gowardhana, znajduje się wioska Nimgaon, nazwana tak po Nimbarkaćarji, który mieszkał w niej od dzieciństwa, a póź-niej wykonywał tu bhadźan. Wiele miejsc rozrywek Radha-Kryszny we Wryn-dawan jest teraz utrzymywanych przez zwolenników Nimbarki. W Matura--Wryndawan niezliczone rzesze bhaktów podążają ścieżką bhakti Nimbarki. Śridźi Mandir, przed Loj Bazaarem we Wryndawan, służy jako centrum sam-pradaji Nimbarki.

Śri Parameśwara Dasa ThakuraParameśwara Dasa był całkowicie podporządkowany lotosowym stopom Pana Nitjanandy. Był ciągłym towarzyszem Pana. Śrila Kryszna Dasa Kawira-dźa mówi, że każdy, kto pamięta jego imię, Parameśwara Dasa, z łatwością osiągnie miłość do Kryszny.

Parameśwara Dasa służył także pokornie Śri Dźanawa Macie. Towarzyszył Bóstwu Radharani, które Dźanawa Mata wysłała do Wryndawan dla Gowin-dadźi. W Kryszna lila Parameśwara Dasa jest jednym z dwadasa gopali o imie-niu Ardźuna. Jego samadhi znajduje się w Obszarze Sześćdziesięciu Czterech Samadhi. Śri Parameśwara Dasa Thakura ki dźaj!

Śri Prabodhananda SaraswatiPo pobycie ze Ćajtanją Mahaprabhu w Śri Rangam, Prabhodananda Saraswati przeszedł od Śri na Gaudija Wajsznawizm. Upełnomocniony przez Ćajtanję nauczał Śrimad Bhagawtam i innych religijnych książek Gopala Bhatta Go-swamiego, swojego kuzyna. Jego elokwentna mowa zadowalała każdego.

Dobre cechy i czyste oddanie dla Boga, Najwyższej Osoby ozdabiały jego życie. Nawet we śnie pamiętał Śri Ćajtanjię. Prabodhananda Saraswati był wy-jątkowo entuzjastycznym przedstawicielem doktryny i boskości Śri Ćajtanji.

parama-wajragja-sneha murti manoram maha-kawi gita wadja-nritje anupam

Bardzo ascetyczny i wyrzeczony Prabodhananda Saraswati kipiał od miło-ści do bhaktów. Jego przystojna postać zadowalała oczy. Był uczonym po-etą i naukowcem. Nikt nie mógł się z nim równać w sztuce śpiewu, tańca i grania na muzycznych instrumentach. (Bhakti-ratnakar)

116


Opuszczając Śri Rangam prowadził odwiązane życie w Śri Wryndawan jako w pełni zadedykowany sługa Radha-Gowinda. Był rasika aćarją, doskonałym w opisywaniu nikuńdźa-lila Gandharwika-Giridhari. Gloryfikuje Pana Ćaj-tanję, Radha-Krysznę, Nawadwipę oraz Wryndawan oświecającym odda-niem. Prace Prabodhanandy Saraswatiego błogosławią początkujących bhak-ti i zraszają rasika Wajsznawów czystym nektarem. Sangita Madhawa, Nawa-dwipa-sataka, Ćajtanja-ćandramryta, Radha-rasa-sudhanidhi i Wryndawa-na-mahimamryta to niektóre z jego książek.

Prabodhananda Saraswati służy Śri Radzie na Goloce Wryndawan jako Tungawidja-gopi, jedna z Jej aszta-sakhi. Jego samadhi stoi za Kalija-ghat, obok drzewa Kadamba z Kryszna lila.

Śri Pundarika WidjanidhiPundarika Widjanidhi, uczeń Śri Madhawendry Puri, był guru Śri Gadadha-ra Pandita oraz bliskim przyjacielem Swarupa Damodara.

Kiedyś w Dźagannatha Puri Pundarika Widjanidhi spotkał Swarupa Da-modara po długiej rozłące. W radosnym nastroju przyjaźni Pundarika i Swa-rupa chcieli wziąć kurz ze swoich stóp. Zaczęli się przepychać, próbując zła-pać się wzajemnie za stopy, równocześnie unikając, by nie dać swoich. Oboje byli równie silni i nikt nie wygrał. Ale Śri Gauranga cieszył się z ich zabawy i wszyscy wybuchli śmiechem.

Pundarika Widjanidhi ma inne imiona – Śri Widjanidhi, Aćarjanidhi, Bhaktjanidhi i Premanidhi (nadane przez Pana Ćajtanję). „Dzięki słuchaniu jego imienia,” powiedział Śri Gaura, „cały świat się oczyszcza.” Czyste oddanie Premanidhiego powodowało, że Śri Ćajtanja Mahaprabhu czasami płakał ob-ficie i głośno krzyczał: „Bop (ojcze) Pundariko! Pundarika jest Moim ojcem,Moim najdroższym przyjacielem. Kiedy znów go ujrzę?” Pundarika Widjani-dhi jest Królem Wryszabhanu, ojcem Śri Radhy, we Wryndawan lila.

Ciągle pływając w morzu Kryszna premy Pundarika często pokazywał eks-tatyczne symptomy cielesne, jak łzy, drżenie, omdlenia. „Ktokolwiek recytuje lub słucha następującego opisu spotkania Pundarika Widjanidhi ze Śri Gada-dharą Panditem otrzyma skarb miłości do Boga.” (Śri Ćajtanja Bhagawata)

Pundarika Widjanidhi, gdy pierwszy raz przybył do Nawadwipa, przebrał się za światowego zadowalacza zmysłów. Poza Mukundą nikt nie wiedział, że Pundarika Widjanidhi był czystym Wajsznawą. „Dziś przedstawię cię najbar-dziej wyjątkowemu Wajsznawie,” powiedział Mukunda, gdy zabierał Gada-dhara Pandita na spotkanie z Pundarika Widjanidhi.

Zastali Pundarikę odpoczywającego na bogatym, mosiężnym łożu, pokry-tym satynowymi, czerwonymi narzutami, jedwabnymi poduszkami z trój-warstwowym baldachimem. Pudełko wysadzane klejnotami, wyposażone

117


w pachnące przyprawy i orzechy betel oczekiwało w zasięgu ręki. Dwie ja-śniejące, mosiężne spluwaczki stały jak cisi wartownicy po obu stronach łóż-ka. Na widok lustra poplamionego na czerwono od przeżuwania przez niego panu, Pundarika serdecznie się roześmiał. Dwóch służących chłodziło go wa-chlarzami z pawich piór.

Czy był to Wajsznawa czy książę tonący w bogactwie, zastanawiał się Gada-dhara Pandita? W umyśle Gadadhara zrodziły się wątpliwości odnośnie du-chowego statusu Pundariki. Czytając jego myśli Mukunda zdecydował obja-wić wysoce wzniosłą, transcendentalną tożsamość Pundariki Widjanidhi. Mukunda zarecytował Śrimad Bhagawatam (10.6.35): „Zawsze pragnąc sma-kować krew małych dzieci Putana przyszła zabić małego Krysznę. Ponieważ jednak ofiarowała swoją pierś Najwyższemu Panu, osiągnęła najwyższe błogo-sławieństwo bycia przyjętą jako matka Śri Kryszny.”

Słuchanie tego wersetu zupełnie przemieniło Pundarikę Widjanidhi. Rzeka łez popłynęła z jego oczu. Pot lał się z jego ciała, a włosy zjeżyły się na ciele. Rozdarł swoją wyszywaną, jedwabną koszulę i kopał nogami na wszystkie strony. Tarzając się po ziemi, zawodził: „Pan jest nieograniczenie łaskawy. A mimo to pozbawił mnie Swojej łaski.” Jego ubrania, mosiężne łóżko, ładne poduszki, lustro, spluwaczki, wszystkie bogate ozdoby zostały porwane na strzępy – rozwalone na kawałki. Dziesięciu ludzi nie mogło powstrzymać eks-tazy Pundariki. Manifestacje czystej miłości Pundariki Widjanidhi do Krysz-ny rywalizowały ze sobą przez jakiś czas. Ostatecznie jego duchowe emocje sięgnęły szczytu i stracił zewnętrzną świadomość.

Po ujrzeniu tego widowiska transcendentalnych uczuć Gadadhara Pandita zrozumiał swoją obrazę pomylenia Pundarika Widjanidhi z materialistycz-nym bhaktą. Aby naprawić swój błąd, chciał przyjąć inicjację od Pundarika Widjanidhi. Sześć godzin później Śri Pundarika powrócił do zewnętrznej świadomości. Teraz wydawał się spokojny i opanowany. Z radością inicjował Gadadhara Pandita. Pundarika Widjanidhi jest ojcem Śrimati Radharani w rozrywkach z Wradźy. Jego samadhi znajduje się w Obszarze Sześćdziesię-ciu Czterech Samadhi.

Śri Puruszottama Dasa ThakuraPuruszottama Dasa ciągle medytował i służył lotosowym stopom Nitjanandy. Kanu Thakura, jego syn, był takim wzniosłym bhaktą, że Pan Kryszna zawsze mieszkał w jego ciele. Gdy Kanu miał pięć lat Ma Dźanawa zabrała go do Wryndawan. Goswami radośnie powitali go, widząc w nim szczere oddanie.

W Goloka Wryndawan Puruszottama Dasa Thakura służy Panu Balaramiejako chłopiec pasterz, dwadasa gopala. Jego samadhi znajduje się w Obszarze Sześćdziesięciu Czterech Samadhi.

118


Śri Raghunandana ThakuraMukunda Dasa, będąc wezwanym w sprawie medycznej, poprosił młodego syna, Raghunandanę, by ofiarował radźa bhoga rodzinnemu Bóstwu Gopinatha. Raghunandana przygotował wszystko na czas, bardzo starannie i z oddaniem. Gdy przygotowywał ofiarowanie pamiętał o poleceniu ojca: „upewnij się, żeBóstwo zjadło.” Dzwoniąc dzwonkiem prosty chłopiec powiedział Bóstwu Gopinatha: „Jedz, jedz!” Raghunandana zaczął płakać, gdy zobaczył nietknię-te jedzenie pozostawione na tacce Bóstwa. Obawiał się gniewu ojca za nie-zdolność w „nakarmieniu Bóstwa.” Gopinatha nie mógł oprzeć się intensyw-nemu oddaniu dziecka. Pan zjadł wszystko z tacki, nie zostawiając resztek.

Po powrocie Mukunda zapytał o maha-prasadam Gopinatha. Raghunanda-na powiedział, że Bóstwo wszystko zjadło. Zaskoczony Mukunda powiedział synowi, aby jeszcze raz przygotował ofiarowanie. Z ukrytego miejsca Mukun-da obserwował w zupełnym zdziwieniu, jak Raghunandana ofiarowywał Go-pinathowi laddu. Ale Pan zjadł tylko połowę laddu. Mukunda zrozumiał, że Bóstwo zjadło tylko połowę, ponieważ nadal było najedzone po obiedzie. Zdławiony boskimi emocjami, doceniając swojego syna – czystego bhaktę, Mukunda objął Raghunandana.

Później w Dźagannatha Puri Pan Gauranga z uczuciem zapytał Mukunda Dasa: „Kto jest ojcem, a kto jest synem?”

Mukunda odparł: „Z pewnością Raghunandana jest moim ojcem, ponieważ dał mi Kryszna bhakti i pokazał mi czym jest czysta świadomość Kryszny.” W rozrywkach Pana Śri Kryszny, Raghunandana jest Kandar-mańdźari lub Pradjumną (z Ćatur-wjuhy). Jego samadhi znajduje się w Obszarze Sześćdzie-sięciu Czterech Samadhi.

Śri Raghunatha Bhatta GoswamiNa polecenie Śri Ćajtanji Mahaprabhu Raghunatha Bhatta Goswami pozostał brahmaćarinem na całe życie. Jego służbą było ciągłe intonowanie Hare Krysz-na i czytanie Śrimad Bhagawatam. W Dźagannatha Puri Raghunata zadowa-lał Pana Gaurangę swoim wyjątkowym gotowaniem i kirtanami, które przy-niosły mu tytuł kirtana aćarja.

Gdy przybył do Wryndawan Wajsznawowie (łącznie z Śri Rupą i Sanataną Goswamimi) regularnie słuchali, jak śpiewał śloki z Bhagawata na cztery me-lodie, tak słodko, jak kukułka. Jego recytacja była niesłychana; nawet Wjasa-dewa wyraził uznanie. Wypełnił polecenie Pana Ćajtanji, aby nauczać chwał i niezrównanego znaczenia grantha-radźa Śrimad Bhagawatam.

Jego łzy czystej miłości do Radha-Gowindy moczyły strony książki. Raghu-nata Bhatta był tak pochłonięty Kryszna-katha, że nigdy nie mówił ani nie słu-chał światowych tematów, nie mówiąc już o krytykowaniu bhaktów. Uważał,

119


że wszyscy Wajsznawowie szczerze służą Panu stosownie do swojego zrozu-mienia i dlatego nie należy zwracać uwagi na ich błędy.

Dzięki jego inspiracji bogaty uczeń zbudował cudowną świątynię we Wryn-dawan dla Śri Śri Radha-Gowindadźi. Nawet po czterystu pięćdziesięciu la-tach ta misternie i ręcznie rzeźbiona świątynia z czerwonego piaskowca pozo-staje najpiękniejszą świątynią we Wryndawan i w całych północnych Indiach. Raghunatha Bhatta Goswami z wiarą służył Gowindadźi przez czterdzieści lat.

Był naukowcem we wszystkich tematach, choć nie napisał ani jednej książki, jak inni Goswami. Raghunatha Bhatta Goswami uczył się wszystkiego po prostu słuchając śastr. Obawiając się, że Muzułmanie mogą zbezcześcić święte ciało Raghunatha Bhatta Goswamiego, Śri Dźiwa Goswami spalił je. Prochy zosta-ły złożone w dwóch samadhi, jednym w Radha-kunda, drugim w Obszarze Sześćdziesięciu Czterech Samadhi. W nitja-lila Radha-Gowindadźi służy on jako Rasa lub Raga mańdźari, jako jedna z aszta mańdźari Śri Radhy.

Śri Raghunatha Dasa GoswamiUrodzony w dynastii Wajsznawów, był jedynym synem bogatego właściciela ziemskiego. Jako chłopiec otrzymał towarzystwo i błogosławieństwa Haridasa Thakura. W wieku piętnastu lat spotkał Pana Ćajtanję. Dzięki łasce Pana Ni-tjanandy zostawił piękną żonę i bogatą rodzinę. Udał się do Dźagannatha Puri, aby w sposób osobisty służyć Śri Gaura Raji i swojemu sziksza guru, Swarupa Damodara Goswamiemu, przez szesnaście lat. Pan Gauranga podarował Ra-ghunatha Dasa Goswamiemu osobistego Gowardhana śila i gundźa mala.

120


Raghunatha dasa nie mógł dalej żyć, gdy Śri Ćajtanja Mahaprabhu opuścił ten świat. Przybył do Wryndawan, aby odebrać sobie życie skacząc ze Wzgó-rza Gowardhana. Śri Rupa i Sanatana Goswami z uczuciem go powitali. Prze-konali go do dalszego życia i oświecania wszystkich Wradźawasi Wajsznawów rozrywkami Śrimana Mahaprabhu z Puri. Trzy godziny dziennie nad brze-giem Radha-kunda opowiadał on o Śri Ćajtanji Mahaprabhu.

Raghunatha Dasa wykonywał Radha-Kryszna bhadźan w Radha-kunda przez czterdzieści lat. Prowadził wyrzeczone życie w czystym oddaniu. Ra-

121


ghunatha Dasa Goswami pokazał standard wyrzeczenia wymagany do osią-gnięcia wiecznej, miłosnej służby dla Radha-Giridhari w nitja nikuńdźa lila w Radha-kunda. Jego doskonały przykład zachęca wszystkich Gaudija Wajsz-nawów do rozwijania niezachwianej czystej miłości dla Radha-Kryszny.

Codzienny bhadźan Śri Raghunatha Dasa Goswamiego składał się z: into-nowania sześćdziesięciu czterech rund dźapa (stu tysięcy świętych imion); wykonywania manasi-sewa w swoim duchowym ciele; wielbienia Gowardhana śila; trzykrotnej kąpieli w Radha-kunda; składania tysiąca pokłonów Krysznie; składania dwóch tysięcy pokłonów Wajsznawom i obejmowania ich; odpo-czywania dziewięćdziesiąt minut, a czasami wcale; miejcie jednak na uwadze, że gdy wieczny towarzysz Pana zewnętrznie odpoczywa, wewnętrznie konty-nuuje służbę. Zjadał jedynie jeden kubek (sto gram) maślanki codziennie.

W całym swoim życiu nie zjadł niczego dla zadowalania zmysłów. Przyjmo-wał niezbędne minimum do utrzymania ciała i duszy razem. Mówi się, że po odejściu Pana Ćajtanji Raghunatha Dasa jadł tylko owoce i mleko. Gdy Śri Sa-natana Goswamipada odszedł, utrzymywał się dzięki kubkowi maślanki, któ-rą pił czasem co drugi dzień. A gdy Śri Rupa Goswami wkroczył w nitja-lila Raghunatha porzucił wszelkie jedzenie i picie! Powoli płonął w ogniu rozłąki z Panem i Jego kochającymi sługami. Wradźawasi płakali na widok jego osła-bionej kondycji.

Śri Raghunatha Dasa Goswami napisał trzy książki: Stawawalli (zawiera Manah Śiksza, Wilapa-kusumańdźali i więcej), Mukta-ćarita, Dana Keli Czin-tamani. W Dźajwa Dharmie Śrila Thakura Bhaktiwinoda powiedział: „Ra-ghunatha Dasa Goswami pokazał ezoteryczną metodę zaangażowania się w miłosną służbę dla Śri Śri Radha-Kryszny.” Raghunatha Dasa pisał i na-uczał, że boska służba Śrimati Radharani we Wryndawan jest najwyższą do-skonałością duchową. Dlatego znany był jako prajodźana aćarja, nauczyciel, który objawia najwyższe spełnienie życia.

Raghunatha Dasa Goswami wyraźnie ustanowił wyższość Śrimati Radhara-ni. W Wilapa-kusumańdźali, zbiorze poufnych modlitw, oznajmia, że służba Śri Radhy jest najwyższym osiągnięciem. Czując wyjątkową niecierpliwość i brak nadziei z powodu rozłąki z „Królową jego życia,” desperacko modli się o służbę Radharani: „Moje życie jest bezwartościowe. Porzucę je, jeśli nie otrzymam Twojej łaski. Mieszkanie w Radha-kunda i Wryndawan jest bez znaczenia dla mnie. Nie mówiąc o Wryndawan, nawet Sam Kryszna jest dla mnie bezużyteczny bez Ciebie. O Radharani, jesteś jedynym obiektem zainte-resowania w moim życiu. Proszę, bądź dla mnie łaskawa. Obficie płaczącw wielkiej rozpaczy trzymam Twoje lotosowe stopy w moim sercu i błagam o Twoją miłosną służbę. Niech to Wilapa-kusumańdźali sprawi Ci choćby najmniejszą satysfakcję.”

122


Śrila Raghunatha Dasa służy Śri Radzie jako Rati-mańdźari w Śri Wrynda-wan-dham. Jego samadhi znajduje się w Radha-kunda i w Obszarze Sześć-dziesięciu Czterech Samadhi.

Śri Ramaćandra KawiradźaRamaćandra Kawiradźa, syn Śri Czirandźiwa Seny (wiecznego towarzysza Pana Ćajtanji), pojawił się w Śri Khanda. „Ramaćandra Kawiradźa był wyjąt-kowo poważny, piękny, inteligentny, energiczny i entuzjastyczny,” powiedział jeden biograf. Choć ożeniony, Ramaćandra i jego żona, Ratanala, nie mieli materialnych przywiązań. Pozostawali w pełni zaangażowani w miłosną służ-bę Śri Ćajtanji Mahaprabhu. Nie mieli dzieci. Z niezłomnym oddaniem służył on swojemu mistrzowi duchowemu, Śriniwasie Aćarji. We Wryndawan Śri Dźiwa Goswami nadał mu tytuł kawiradźa, „króla poetów.” Napisał następu-jący piękny werset:

prakaśila mahaprabhu hare kryszna mantra premera wadara kari barila samsara

andha awadhi jata kare parsa bindhu na padila mukhe ramaćandra dasa

Śriman Mahaprabhu jest tak łaskawy, że manifestuje nektar mantry Hare Kryszna. Święte imię uwolni wszystkie dusze od cyklu narodzin i śmierci, z niższych planet, od piekła. Święte imię obdarzy smakiem boskiej miłości dla Radha-Madhawy.

„Ślepy czy głuchy, każdy może zatonąć w tej powodzi premy. W ten sposób Śri Ćajtanja napełnił każdego miłością do Boga. Ale Ramaćandra Dasa jest tak nieszczęśliwy, że nie może nawet spróbować kropli tego nektaru.”

Ramaćandra Kawiradźa był jednym z ośmiu kawiradźów, słynnych uczniów-poetów Śriniwasa Aćarji. Ramaćandra napisał Smarana Darpana, Smarana Ćamatkara, Siddhanta Ćandrika. Szeroko nauczał i inicjował wielu uczniów. Narottama Dasa Thakura i Ramaćandra mieszkali razem jako naj-lepsi przyjaciele. Narottama Dasa napisał: doja kore śri aćarja prabhu śriniwa-sa, ramaćandra sanga mage narottama dasa. „O Śriniwasa Aćarjo Prabhu, proszę, obdarz mnie swoją łaską. Narottama Dasa zawsze modli się o towa-rzystwo Ramaćandra Kawiradźa.”

Jako Karna mańdźari służy Radharani we Wradźa lila. Jego samadhi znaj-duje się w Dhira Samira Kuńdźa, obok samadhi Śriniwasa Aćarji.

Śri Ramananda RajaZanim Śri Ćajtanja spotkał Ramananda Raję, Sarwabhauma Bhattaćarja po-wiedział Panu, że wiedza żadnego innego bhakty o madhurja rasie Radha--Kryszny nie równa się z tą, którą posiada Ramananda. Choć Pan Ćajtanja był

123


o połowę młodszy od czterdziestoletniego Ramanandy gdy się spotkali, Pan powiedział: „Mój drogi Ramanando, oboje jesteśmy szaleńcami i dlatego spo-tykamy się poufnie na tym samym poziomie.” Zewnętrznie działał on jako za-rządca Madrasu, ale tak naprawdę był poetą, naukowcem sanskrytu, drama-turgiem dobrze obeznanym w literaturze, muzyce, śpiewie i tańcu rasa.

Podczas ich dziesięciodniowego pobytu w Widjanagara, Pan Śri Gauranga i Ramananda Raja dyskutowali o wszystkich kwestiach świadomości Kryszny. Ramananda, upełnomocniony przez Pana, odpowiadał na wszystkie pytania stawiane przez Śri Ćajtanję. Aćarjowie Gaudija Wajsznawa podali długie roz-prawy o „Rozmowach między Panem i Ramanandą Rajem.” (Ćajtanja-ćaritma-mryta, Madhja rozdz. 8) Rozmowy te nazywane są Ramananda Samwagh.

Ramananda Raja podał serię odpowiedzi na pierwsze pytanie Śri Ćajtanji: „Jak osiągnąć ostateczny cel życia?” Zaczął od warnaśrama-dharmy, prze-szedł do karmarpana, karmatjaga, gjana-miśra-bhakti, radha-bhakti, prema bhakti (dasja, sakhja, watsalja, madhurja prema) i radha-premy. Opisał także Kryszna-tattwa, Radha-tattwa, Radha-Kryszna prema-tattwa, a ostatecznie prema-wilasa wiwarta. Potwierdzając, że był to najwyższy cel życia, Pan Ćaj-tanja zapytał Ramananda Raję, jak go osiągnąć.

Ramananda Raja powiedział: „Bez przyjęcia nastroju gopi i podążania ich śla-dami nie można wejść w poufne rozrywki Radha-Kryszny. Nie ma innej drogi na osiągnięcie służby Radhy i Kryszny w przyjemnych gajach Wryndawany.

Gopi nie mają żadnych pragnień do osobistego zadowalania zmysłów. Ich umysły i ciała istnieją tylko dla przyjemności Kryszny. Jeśli ktoś chce spróbo-wać gopi-bhawa (spontanicznego, miłosnego nastroju gopi), porzuci świat i rytuały wedyjskiej dharmy, aby wykonywać Kryszna bhadźan. Ten, kto wiel-bi Śri Krysznę na ścieżce raganuga-bhakti osiągnie Wradźendra-nandanę we Wryndawan. Jednakże nie można osiągnąć szczęśliwego towarzystwa Krysz-na-ćandry we Wryndawan dzięki zwykłemu podążaniu widhi-margą (ścieżką służenia Krysznie przez zasady regulujące). Dlatego ktoś powinien przyjąć gopi bhawę i zawsze pamiętać Radha-Krysznę cały dzień i noc.” (Ćajtanja-ća-ritamryta Madhja, 8.201-233)

Po skończeniu swojej przemowy Ramananda Raja zobaczył coś, czego nig-dy wcześniej nie widział. Śri Ćajtanja Mahaprabhu objawił Siebie zarówno jako Śrimati Radharani i Śri Krysznę. Widząc to Ramananda zemdlał w trans-cendentalnym szczęściu.

W Dźagannatha Puri Śrila Swarupa Damodara Goswami, inny wielki rasi-ka Wajsznawa, przyłączył się do Ramanandy Raji, aby w bliski sposób służyć Śri Gaurandze Mahaprabhu. Wspólnie pomagali Mahaprabhu smakować mi-łosnych ekstaz madhurja rasy. W Gambhira lila Śri Ćajtanja całą noc spędził oczarowany nastrojem rozłąki Śrimati Radharani z Śjamasundarem. Śpiewa-

124


jąc własne pieśni i poematy Widjapatiego i Ćandidasa, Ramananda Raja za-chwycał Pana Gaurangę swoimi czarującymi melodiami. Kryszna Dasa Kawi-radźa mówi, że gdy Śri Ćajtanja Mahaprabhu czuł intensywne bóle rozłąki z Śri Kryszną, to tylko rozmowy Ramanandy o Krysznie i słodkie pieśni Swa-rupa Damodara trzymały Go przy życiu.

Ramananda Raja był pierwszą osobą, która odsłoniła głębokie rozmaitości rasy, którymi Pan Ćajtanja prywatnie delektował się w Sobie. Widział on Śri Ćajtanję Mahaprabhu jako połączoną formę Rasaradźa-Mahabhawy. Rasara-dźa Śri Kryszna i Mahabhawa swarupini Śri Radha pojawili się teraz w jednej pięknie migoczącej formie.

Śri Ćajtanja kiedyś powiedział: „Choć jestem sannjasinem, to Mój umysł jest czasami niepokojony, nawet na widok drewnianej formy kobiety. Raja Ra-mananda jest lepszy ode Mnie. Zawsze pozostaje niewzruszony, nawet gdy dotyka młodej kobiety.” Nawet w snach nikt nie powinien próbować imitować nadzwyczajnego zachowania Ramandanda Raji. Uczył on młode dziewczęta, dewi-dasi, jak przedstawiać jego dramaty wypełnione rasą poprzez taniec w świątyni dla przyjemności Pana Dźagannatha. Także kąpał, masował i ubie-rał ciała tych pięknych dziewcząt. W całym stworzeniu tylko Ramananda Raja posiadał tą cechę zupełnej samokontroli i absolutnego braku przywiązania.

Po spotkaniu Bhawanandy Raja, ojca Ramanandy, Gauranga powiedział: „Jesteś Pandu, a twoich pięciu synów – Ramananda, Gopinatha, Waninatha, Kalanidhi, Sudhanidhi – są pięcioma Pandawami.”

Czasami nazywany Ardźuną, Ramananda wiecznie służy Radha-Gopinatha jako Lalita-sakhi. Niektórzy Gaudijowie mówią, że jest on Wiszaką. Jego sa-madhi znajduje się w Obszarze Sześćdziesięciu Czterech Samadhi.

Śri Ramanudźa AćarjaPojawił się w 1017 r. w pobliżu Madrasu w południowych Indiach, w rodzinie wedyjskich naukowców. Śri Wajsznawowie mówią, że był on inkarnacją Laksz-mana. Słowo Ramanudźa oznacza „zwolennik Ramy.” Otrzymał takie imię, ponieważ Lakszman zawsze podąża i służy Swojemu bratu, Ramaćandrze.

Chłopiec o zadziwiającym dowcipie, Ramanudźa, szybko nauczył się san-skrytu, logiki i Wed. Przyjął diksza i ożenił się w wieku szesnastu lat. Aby opa-nować filozofię majawadi i pokonać ją, Ramanudźa studiował z majawadi guru, Jadawa Prakaszem. Gdy błyskotliwy Ramanudża odrzucał argumenty majawadi, Jadawa Prakasza próbował go zamordować. Po porażce Jadawa Prakasz wydalił Ramanudźę z aśramu. Przed odejściem Ramanudźa całkowi-cie pokonał teorię jedności i braku różnic swojego guru:

Ramanudźa wyjaśnił: „Podczas gdy pewna jedność może być widziana w wzajemnym związku wszystkich rzeczy, to nadal wszystko we wszechświe-cie ma swoją odmienną rzeczywistość. Perły nanizane na nić tworzą jedność;

125


wspólnie tworzą całość – naszyjnik. Jednak nadal każda indywidualna perła ma swoje własne unikalne cechy. Gdy duch, materia i Bóg mogą być widziani jako jedna całość, to nadal każdy z nich posiada swoje wyjątkowe cechy. Dla-tego zasada absolutnej jedności Śankary nie ma racji. Należy przyjąć raczej zasadę jedności charakteryzującej się różnymi cechami.”

Jakiś czas później Jadawa Prakasz spotkał studenta Ramanudźy, który po-siadał fotograficzną pamięć. Cytując Śruti, najlepszy wedyjski dowód, Kuresz przekonał go, że brahman ma transcendentalną formę i cechy, które pochodzą z najwyższej Prawdy Absolutnej, znanej jako Pan Narajana.

Ramanudźa inicjował każdego, bez względu na kastę. Używając metody oczyszczającej pańća samskara, przemieniał śudrów w braminów. Ustanowił, że pozycja Wajsznawy przewyższa wszystkie społeczne ograniczenia i rozróż-nienia. Identyfikując siebie jako sługę, Ramanudźa nauczał wielbienia Wajsz-nawów. Kilka razy zazdrośni bramini próbowali otruć Ramanudźę.

Aby nauczyć jednego ucznia braku przywiązania Ramnudźa odegrał nastę-pującą demonstrację. Powiedział uczniowi, aby zrobił zamieszanie wśród san-njasinów, podmieniając ich ubrania w kąpielowym ghat. Gdy sannjasini, któ-rzy byli wielkimi naukowcami i osobami wyrzeczonymi, zaczęli zakładać nie swoje ubrania rozpoczęła się kłótnia. Uczeń mógł wyraźnie zobaczyć, że „oso-by wyrzeczone” przywiązane były do jakiś ubrań.

Potem Ramanudźa wysłał ucznia do domu swojego ucznia grihasty, Dha-nurdasa. Ramanudźa zajął Dhanurdasa w świątyni, aby upewnić się, że nie wróci do domu. Idąc za poleceniem Ramanudźy, uczeń zaczął kraść biżuterię czystej żony Dhanurdasa, która wtedy spała. Gdy uczeń zdjął ozdoby z jednej strony jej ciała, ta nagle się przewróciła na drugi bok. Zaskoczony uczeń uciekł przez okno. Ale czekał na zewnątrz, aby zobaczyć reakcję Dhanurdasa. Po powrocie do domu Dhanurdasa rozmawiał ze swoją żoną.

„Obawiam się, że świątynia potrzebuje pieniędzy,” powiedziała żona.„Czemu tak uważasz?” zapytał Dhanurdasa.„Bo gdy spałam jeden ze świątynnych bhaktów wszedł przez okno i zaczął

kraść biżuterię z mojego ciała. Myślę, że ci biedni święci muszą desperacko potrzebować pieniędzy, skoro do tego doszło.”

„Co zrobiłaś, gdy kradł on twoją biżuterię?”„Obróciłam się na drugi bok, ale on uciekł przez okno.”„Dlaczego to zrobiłaś?” zapytał Dhanurdasa.„Nie chciałam go przestraszyć. Obróciłam się, by mógł zabrać także biżute-

rię, którą miałam na drugim boku.”Dhanurdasa zganił swoją żonę: „Jeśli nie byłabyś tak dotknięta swoim fał-

szywym ego, dałabyś mu całą swoją biżuterię. Co teraz zrobimy? Żałośnie za-wiedliśmy.”

126


Jego żona rozpaczała: „Masz rację. To moja duma powstrzymała mnie od oddania wszystkiego. Jak poczynimy kiedykolwiek jakiś postęp?”

Uczeń Ramanudźy, przyglądając się temu wszystkiemu, był zaskoczony po-korą i podporządkowaniem tych bhaktów grihastów. Ramanudźa wyjaśnił znaczenie tych dwóch zdarzeń: ubrań sannjasinów i biżuterii żony. Sannjasini byli tak przywiązani do kilku podartych kawałków ubrań, że pobili się o nie. Ale grihastowie nie byli przywiązani, nawet do kosztownej biżuterii, jeśli mo-gli jej użyć w służbie dla Pana.

Ramanudźa założył Śri sampradaję, jedną z czterech głównych Wajsznawa sampradaji (Brahma, Śri, Kumara, Rudra). Sampradaja ta przedkłada filozofięWedanta wiszisztadwajta-wada, względnego monizmu.

Gaudija i Śri Wajsznawowie dzielą ze sobą wiele nauk i praktyk. Gaudijowie przyjmują wyjaśnienie Ramanudźy o Bogu i dźiwie dosłownie: „Zasada Boga jest jak płonący ogień, podczas gdy żywa dusza lub dźiwa jest jak iskra – mała cząsteczka Boga.”

Obie przyjmują trzy rodzaje dźiw: wiecznie wyzwolone, wiecznie związa-nie, i uwolnione przez oddanie i sadhanę. Ramanudźa nauczał służenia Bogu na Wajkuncie z obawą i szacunkiem w dasja rasie (nastrój pana i sługi). Gau-dija Wajsznawowie nauczają poufnej służby w madhurja rasie dla Radha-Ma-dhawy wewnątrz gajów Wryndawan.

Ramanudźaćarja napisał wiele słynnych komentarzy do Upaniszadów, Pu-ran, Bhagawad-gity. Śri Bhasja, komentarz do Wedanty, przedstawia potężne podważenie impersonalnego komentarza Śankaraćarji. Do dnia dzisiejszego sukcesja uczniów Śri Wajsznawa od Ramanudźy kontynuuje podtrzymywanie tradycji wielbienia Bóstwa i filozofii usystematyzowanej przez założyciela.Jego samadhi znajduje się w Śri Rangam.

Śri Rasikananda PrabhuŚri Rasikananda Prabhu (Rasika Murari) pojawił się jako syn króla. Stał się doskonałym mędrcem, naukowcem Gaudija Wajsznawa, rasika bhaktą i naj-ukochańszym uczniem Śri Śjamanandy Prabhu.

Na polecenie Śjamanandy Prabhu Rasikananda został głównym pudźarim i służył Bóstwu Gowindadźi swojego guru z całkowitym zadedykowaniem. Jego uważna, miłosna służba zwiększała piękno i przyjemność Gowindadźi. Rasika Murari oczarowywał bhaktów swoją niespotykaną służbą dla Bóstwa. Po mocnym ustanowieniu wielbienia Gowindadźi, przyjął on polecenie Śja-manandy do nauczania.

Wiele podróżował przez czterdzieści lat, przekazując każdemu przekaz Śri Ćajtanji. Rasikananda wyzwalał każdego z pobożnych rodzin muzułmań-skich, wygnańców, agnostyków, ateistów, a nawet dzikie zwierzęta.

127


Pewnego razu dzikie słonie zaatakowały Rasikanandę. W tym czasie on po-kojnie intonował: „Gauranga, Gauranga, Kryszna, Kryszna,” spryskując rów-nocześnie wodą szalejące zwierzęta. Słonie natychmiast przestały dokazywać, pokornie skłoniły swoje głowy, wzniosły trąby i zaryczały: „Hare Kryszna! Hare Kryszna!”

W chwili opuszczania ciała Rasikananda rozpoczął potężny kirtan. Potem opuścił ten świat wchodząc w Bóstwo Kśira-czora Gopinatha w Remunie, Orissa. Zniszczeni rozłąką jego uczniowie porzucili mridangi, karatale – i swoje ciała. Puszpa samadhi wszystkich tych czystych bhaktów stoi obok świątyni. Puszpa samadhi Rasikanandy Prabhu stoi obok samadhi Śjamanan-dy Prabhu przy świątyni Radha-Śjamasundara.

Śri Rupa GoswamiW 1517r Śri Rupa Goswami i Śri Sanatana Goswami, jego starszy brat, przy-byli do Wryndawan, aby wypełnić polecenia Pana Ćajtanji: (1) Odkryć zagu-bione miejsca rozrywek Śri Kryszny. (2) Zainstalować Bóstwa, rozpocząć pu-dźę. (3) Napisać bhakti-śastri. (4) Propagować zasady bhakti-jogi.

Nosząc tylko kaupiny (przepaska biodrowa) i kantha (pikowane okrycie), Śri Rupa Goswami prowadził życie żebraka pochłoniętego słuchaniem, into-nowaniem i pisaniem o słodkich, miłosnych rozrywkach Radha-Gowindy w Śri Wryndawan-dham. Więcej szczegółów o jego zachowaniu i charakterze wspomnianych jest w biografii Sanatany Goswamiego.

Śri Rupa Goswami napisał praktyczne i głębokie transcendentalne książki. Ustanowił Śri Śri Radha-Gowindadźi, ukochane Bóstwa całej sampradaji Gaudija. Poprzez rozległe badania wedyjskie Śri Rupa Goswami dowiódł, że nauki Śri Ćajtanji przedstawiają najwyższą filozofię i doskonałość religii.

Gaudija Wajsznawowie znani są jako rupanugowie, zwolennicy Rupy Go-swamiego. Każdy bhakta rupanuga aspiruje, aby stać się sługą lotosowych stóp Śri Rupy Goswamiego. Śri Narottama Dasa Thakura śpiewa: śri-rupa--mańdźari-pada, se more sampada, sej mor bhadźana pudźana. „Stopy Śri Ru-pa-mańdźari (wieczna forma Rupy Goswamiego jako służka Śri Radhy we Wradźy) są moim jedynym bogactwem. Są jedynym obiektem mojej służby i mojego wielbienia.”

Śri Ćajtanja Mahaprabhu polecił Śri Rupie Goswamiemu napisać o nauce rasa-tattwy. W Ćajtanja-ćandrodaja Śri Kawi Karnapura mówi, że Śri Rupa Goswami jest formą prawdziwej miłości i oddania. Śri Ćajtanja upełnomocnił go do wyjaśnienia Jego własnej miłości i oddania i do propagowania jej w świecie. Pan Ćajtanja zamanifestował Swoje rozrywki przez Śri Rupę Go-swamiego. Otrzymał tytuł bhakti-rasaćarja (guru smaków oddania) za swoje arcydzieła religijne, Bhakti-rasamryta-sindhu, Udźdźwala Nilamani, Lalita madhawa i inne. Bhakti-rasamryta sindhu przekazuje esencję wszystkich

128


pism wedyjskich odnoszących się do królestwa bhakti. Bardzo szczegółowo wyjaśnia on, jak rozwijać się w świadomości Kryszny i jak osiągnąć prema--bhakti, czystą, niezachwianą miłość dla Radha-Gowindy w Śri Wryndawan.

Aby zrozumieć miłosne sprawy Radhy i Kryszny, mówi Narottama Dasa Thakura, musisz służyć lotosowym stopom Śri Rupy Goswamiego z inten-sywną ochotą. Służenie oznacza słuchanie (studiowanie), intonowanie i ścisłe podążanie za naukami Śri Rupy Goswamiego. Służenie oznacza także modle-nie się, wzywanie, medytowanie i poświęcenie całego życia lotosowym sto-pom Śri Rupy Goswamiego (Śri Rupa-mańdźari). Sadhana Dipika oznajmia,

129


że ci na ścieżce służby oddania muszą zawsze przebywać z doktrynami o pre-ma-bhakti Śri Rupy Goswamiego. Dzięki łasce Śri Dźiwy Goswamiego można zrozumieć transcendentalne prawdy nauk Rupy Goswamiego.

Następujący cytat pokazuje niesamowitą moc transcendentalnej pracy Śri Rupy Goswamiego:

„Gdy Śri Rupa Goswami siadał w swoim bhadźana kutira w Ter Kadamba (Nandagrama, Wryndawan) i pisał o bólach rozłąki, które Śri Radha i Śri Kryszna odczuwali ze sobą, listki na drzewie Kadamba spadały; tak jak łzy płynące po twarzy kogoś, kto cierpi. A gdy Śri Rupa pisał o ekstatycznym, mi-łosnym spotkaniu Radhy i Kryszny, to przepełniało to radością drzewo Ka-damba, które natychmiast wypuszczało nowe listki i kwiaty. Dzięki łasce czy-stego Wajsznawy jak Śrila Rupa Goswami, drzewo Kadamba mogło zrozu-mieć i docenić intymne i poufne tematy, które pozostają daleko poza zasię-giem naszego zrozumienia.” (Śripad B. W. Narajana Maharadźa)

Śri Rupa Goswami ustanowił Bóstwa Radha-Gowinda we Wryndawan. Bhakti-ratnakar cytuje jedną pieśń Śriniwasa Aćarji, aby opisać piękno uko-chanego Bóstwa Gowindadźi Rupy Goswamiego: „Na widok niezrównanego piękna Śri Gowindy Śri Radhika zaczyna opisywać je Swoim sakhi: «Kto po-siada tak rzeźbioną, księżycową twarz i kto posiada rzeźbione, lotosowe oczy? Tylko Moje serce wie, co czuję, gdy Go widzę. Kto nadał kształt Swoim kolczy-kom, nacinając je w klejnotach? Mój umysł jest skupiony na nich. Perła na Jego nosie, otoczona przez złoty pierścień, wygląda jak księżycowy, biały kwiat otoczony przez błyskawicę, uśmiechający się zza niebieskich chmur.

«Jego czoło ozdobione jest sandałowym tilakiem i pięknymi, oczarowujący-mi umysł wzorami. Jaśnieje On w Moim sercu. A jednak Moje serce cierpi, ponieważ nie może utrzymać Jego pięknej twarzy ku Mojej pełnej satysfakcji. Jeśli Bóg dałby Mi moc, mogłabym ciągle cieszyć się Jego słodkim głosem. Jego ramiona są silniejsze niż trąby słoni. Moje młodzieńcze ciało tęskni za dotykiem Jego palców. Jego cudowne ruchy konkurują z krokiem szalonego słonia. Jest on oceanem piękna.”

Dziś w Dźajpur (Radźastan) oryginalne Bóstwa Radha-Gowindadźi, Rupy Goswamiego wiecznie poszerzają Swoje nieograniczone piękno. Codziennie dziesięć tysięcy bhaktów udaje się na Ich mangala arotika. Bóstwo prati-bhu Gowindadźi zamieszkuje „nową” świątynię Gowindadźi za historycznym arcy-dziełem architektury, które kiedyś służyło Radha-Gowindzie we Wryndawan.

Śri Kryszna Dasa Kawiradźa mówi, że Bóstwo Radha-Gowindadźi pokazu-je nam, jak wielbić Radhę i Krysznę. Radha-Gowindadźi przyjmuje naszą służbę i inspiruje nas do zwiększania naszego podporządkowania na ścieżce bhakti. Działając dokładnie tak, jak sziksza-guru, Gowindadźi kieruje nas i daje nam możliwości służenia Mu.

130


Niektóre autorytety twierdzą, że w 1564r Śri Rupa Goswami wkroczył w ni-tja-lila Radha-Gowindadźi, zaledwie dwadzieścia siedem dni po odejściu Śri Sanatany Goswamiego. Samadhi i bhadźan kutir Śri Rupy Goswamiego znaj-duje się w Sewa Kundźa na podwórzu świątyni Radha-Damodara. Samadhi Śri Rupy Goswamiego jest na przedniej okładce.

Modlitwy do Śri Rupy i Śri Sanatany Goswamich„We Wryndawan Rupa i Sanatana byli rezerwuarami naturalnej miłości i ła-ski. Byli najprzedniejsi wśród bhaktów, byli oceanami życzliwości i przyja-ciółmi biednych. Posiedli niezachwiane oddanie dla Radhy i Kryszny. Porzu-cając wszystkie światowe przyjemności zawsze śpiewali chwały gajów Wryn-dawan i lotosowych stóp Śrimati Radharani. Dlatego tych dwóch braci są po-darkami Śri Ćajtanji Mahaprabhu, oceanami łaski. Z powodu ich nieobecno-ści stałem się sierotą.” (Bhakti-ratnakar)

„Wszelka chwała Śri Sanatanie i Śri Rupie Goswamim, którzy są niezgłębio-nymi studniami prema-bhakti-rasy. Uosabiają udźdźwala-rasę. Są drzewami pragnień, których łaska uwalnia każdego od bólu i cierpienia. Książki tych dwóch wielkich dusz jasno wyjaśniają prema-bhakti. Słuchanie o nich przy-niesie wielką radość, ponieważ są oni aśraja wigraha madhura-rasy. O Rupo i Sanatano, jesteście wyposażeni w bogactwo boskiej miłości, Radha-Kryszna premę, która w waszych dłoniach jest jak tysiące złotych strzał Kupidyna. O Rupo i Sanatano, proszę, obdarzcie mnie odrobiną tego skarbu, przebijając moje serce tymi strzałami z klejnotów.” (Prema-bhakti-ćandrika)

„Och języku, zawsze śpiewaj imię Śri Rupy. O umyśle, zawsze pamiętaj Śri Rupę, uosobienie dobroci. O głowo, zawsze kłaniaj się Śri Radhice, ucieleśnie-niu łaski.” (Sadhana Dipika)

„Jeśli Śri Rupa nie pojawiłby się w Kali-judze, kto rozdawałby miłość do Kryszny w świecie? Kto wyrzekałby się przyjemności, wielbił Wryndawan i rozmawiał o książkach mówiących o ścieżce bhakti? Kto mógłby zrozumieć rozrywki Kryszny we Wryndawan? I kto mógłby doświadczać miłości Śri Ra-dhy i Śri Kryszny bez łaski Śri Rupy?” (Bhakti-ratnakar)

adadanas trinam dantajr idam jacze punah punah śrimad rupa padambhodźa-dhulih śjam dźanma-dźanmani

Trzymając trawę między zębami ciągle błagam, abym życie po życiu mógł stawać się kurzem na lotosowych stopach Śrila Rupy Goswamiego. (Muk-ta-ćarita, Śri Raghunatha Goswami)

Śri Sanatana GoswamiŚri Sanatana Goswami pojawił się w 1488 r., pięć lat przed Rupą Goswamim, w rodzinie bramińskiej Saraswata w Bengalu. Sanatana i jego dwóch braci,

131


Rupa i Anupama, byli zawsze pochłonięci bhawa bhakti od wczesnego dzie-ciństwa. Pamiętając o Wryndawan nadali nazwy dwunastu lasom Wradźy, w których przebywali (Talawana, Madhuwana, Kamjawana, Mahawana itd.) Wzywali swoje ulubione jeziorka do kąpieli – Radha-kunda i Śjama-kunda.

Za młodu Sanatana śnił, że piękny chłopiec bramin podarował mu Śrimad Bhagawatam. Czując ekstazę, obudził się. Ale nie widząc ani chłopca, ani Bha-gawtam, posmutniał. Gdy jednak tego ranka Sanatana zaczął swoją pudźę, Kryszna, przebrany za pięknego chłopca-bramina, przyszedł i powiedział: „Weź to Bhagawatam ode Mnie, zawsze je studiuj, a osiągniesz doskonałość.”

W Kryszna-lila-stawa Śri Sanatana Goswami gloryfikuje Śrimad Bhagawa-tam: „O święte Bhagawata, jesteś moim jedynym towarzyszem, jedynym przy-jacielem i moim guru. Jesteś moim największym skarbem i moim osobistym wybawcą. Jesteś symbolem mojego najwyższego szczęścia i samą formą eksta-zy. Składam ci moje pokłony.”

Zmuszeni do podporządkowania się rządowi muzułmańskiemu Śri Rupa i Śri Sanatana zostali ministrami i zamieszkali w Ramakeli. Ale ich prawdzi-wym zajęciem było nauczanie śastr, których nauczyli się od Widjawaćaspatie-go, brata Sarwabhauma Bhattaćarji. Pandici i bramini z całych Indii przycho-dzili studiować u tych dwóch braci. Śri Rupa i Sanatana zostali okrzyknięci jako „koronne klejnoty naukowców Gaudija Wajsznawa.” Gdy Pan odwiedził Ramakeli i uwolnił ich, wyrzekli się wszystkiego dla Pana Gaurangi.

Śri Ćajtanja Mahaprabhu polecił Śri Rupie i Sanatanie Goswamim prze-nieść się do Wryndawan i spełnić cztery służby: (1) Odkryć zaginione miejsca rozrywek Śri Kryszny. (2) Zainstalować Bóstwa, przygotować Ich pudźę. (3) Skompilować pisma o bhakti. (4) Propagować zasady życia religijnego. „Wcho-dząc w służbę Pana Ćajtanji, stanowczo porzucili moc, bogactwa i pozycję, by zamieszkać we Wryndawan jako pokorni żebracy, pochłonięci bhadźanem. Nie można właściwie wykonywać Kryszna bhadźanu, dopóki nie wyrzeknie się wszystkich przwiązań, zarówno wewnętrznie jak i zewnętrznie, i nie przyj-mie się życia w prostocie i pokorze.” (Śri Wradźa Mandala Parikrama)

Szeroko podróżowali po całej Wradźa mandali, odkrywając wiele lila stha-na Radha-Madhawy. Nie mając stałej rezydencji, drzemali chwilę (nie więcej, niż półtorej godziny w ciągu dnia) pod drzewem lub krzakiem. Śri Rupa i Śri Sanatana Goswami spędzali cały swój czas pisząc, dyskutując o rozrywkach Kryszny i intonując święte imiona Kryszny.

Aby utrzymać siebie, Sanatana żebrał o trochę mąki pszennej, zagniatał z niej kulę, dodając odrobinę wody z Jamuny i wrzucał to w tlące się węgiełki. Ofiarowywał takie bati (upieczone kule chlebowe bez soli) swojemu Bóstwu Madana Mohana. Wyrzekając się materialnego zadowolenia, Goswami przy-jęli ubogi styl życia, jako żebracy. Jedli tyle, aby utrzymać swoje ciała.

132


Radha-Madana Mohana mandir założony przez Sanatanę Goswamiego był pierwszym otwartym we Wryndawan przez sześciu Goswamich. Opisywany jako „osobiste przedłużenie ciała Śri Ćajtanji Mahaprabhu,” Śri Sanatana jest idealnym mistrzem duchowym, ponieważ daje komuś schronienie lotoso-wych stóp Madana Mohana. Trzy Bóstwa z Wryndawan (Madana Mohana, Gowindadźi i Gopinatha) są życiem i duszą Gaudija Wajsznawów. Bóstwo Madana Mohana posiada wyjątkową cechę pomagania bhaktom neofitomzrozumieć ich wieczny związek z Najwyższą Osobą Boga, Panem Kryszną.

„Madana Mohana” oznacza Krysznę, który jest tak nieopisanie piękny, że przyciąga nawet Kupidyna, Kamadewę. Sanatana Goswami jest sambandha aćarją, tym który daje wiedzę o właściwym związku z Kryszną, a jego Bóstwo, Madana Mohana, pomaga nam pokonać naszą atrakcję do materialnego za-dowalania zmysłów (Kupidyna) i skupić nasze umysły na służbie oddania.

Śri Sanatana Goswami spędził czterdzieści trzy lata podróżując od wioski do wioski we Wryndawan. Wradźawasi z uczuciem dbali o niego, traktując go jak swojego ojca. Z cierpliwością i uwagą wysłuchiwał ich problemów. Potem zadowalał wszystkich wioskowych swoim nauczaniem i praktycznymi radami o wszystkim, poczynając od zwiększania ilości zbiorów aż do rozwiązywania rodzinnych sporów.

„Wyrzekając się wszystkich światowych przyjemności Sanatana Goswami był pokorny, nie przywiązany, zawsze pochłonięty studiami. Mahaprabhu czę-sto mówił, że Sanatana Goswami był Jego ulubionym bhaktą. Jako ocean łaski i miłości Sanatana przewyższał wszystkich innych bhaktów w swoim współ-czuciu względem cierpiących dusz.” (Bhakti-ratnakar)

W swoich ostatnich latach zostawił swoje ukochane Bóstwo Madana Moha-na z Kryszna Dasa brahmaćari, swoim uczniem. Wykonywał bhadźan nad brzegiem Manasi Ganga, obok Ćakaleśwara Mahadewa w Gowardhanie. Co-dziennie przechodził dwudziesto cztero milowy parikram (oryginalna, dłuż-sza trasa) wokół Wzgórza Gowardhana. Choć miał sześćdziesiąt pięć lat, utrzymywał swój codzienny ślub składania tysiąca ośmiu pokłonów Wzgórzu Gowardhana i każdemu Wajsznawie, jakiego spotkał.

Rozumiejąc trudności Swojego czystego bhakty, Śri Madana Mohana poja-wił się pewnego dnia i powiedział: „Baba! Jesteś zbyt stary. Nie kłopocz się tyle, aby każdego dnia okrążać Wzgórze Gowardhana.”

Sanatana odparł: „Jest to jedna z moich codziennych czynności w moim bhadźanie: muszę ją utrzymać.”

„Ale ponieważ jesteś stary,” powiedział Madana Mohana, „możesz teraz zo-stawić ten ślub.”

Zaczynając znowu iść Sanatana odparł: „Nigdy nie porzucę moich zasad re-ligijnych.”

133


Twarda determinacja Sanatany Goswamiego, by ukończyć swój codzienny ślub, zadowoliła Śri Madana Mohana (Krysznę). Ale w miłosnych sprawach między Panem i Jego czystym bhaktą, pragnienie Kryszny, by zadowolić bhaktę często pokonuje pragnienie bhakty do zadowolenia Go. Z miłosnego współ-czucia dla Swojego bhakty Kryszna stanął na dużym kamieniu (Gowardhana śila) wziętym z Giriradźa. Zagrał na Swoim nieodpartym flecie. Gowardhanaśila stopniał w ekstazie, odciskając na sobie lotosową stopę Kryszny.

Przekazując kamień Sanatanie, Kryszna powiedział: „Jeśli będziesz codzien-nie okrążał tego śila, będzie to tym samym, co chodzenie wokół Wzgórza Go-wardhana. Utrzymasz swój ślub nietknięty i nie pójdziesz na kompromis ze swoimi zasadami religijnymi.” Widząc, że Sam Giriradźa (Śri Kryszna) poda-rował mu tego śila, Sanatana Goswami z wdzięcznością go przyjął. Nadal można zobaczyć tego Gowardhana śila w świątyni Radha Damodara.

Śri Bhaktiwinoda Thakura powiedział w Dźajwa Dharmie: „Sanatana Go-swami był upełnomocniony do wyjaśniania ezoterycznych aspektów zamani-festowanych i ukrytych Wradźa lila Kryszny.” Sanatana Goswami poczynił istotny wkład literacki w Gaudija sampradaji dzięki swojej Hari-bhakti-wila-sa, Bryhad-Bhagawatamrycie i Bryhad-Wajsznawa-tosani.

Jako Labanga mańdźari Sanatana Goswami służy Śrimati Wiszace-sakhi w nitja nikuńdźa-lila Radha-Madhawy. Samadhi Sanatany Goswamiego znaj-duje się za świątynią Radha Madana Mohana.

Śri Saranga ThakuraŚri Saranga Thakura (Saranga Murari), ważna gałąź drzewa Śri Ćajtanji,mieszkał w Mamagaczczi, Modadrumadwipa (Nawadwipa). Zatrzymując się pod drzewem Bakula Saranga Thakura pracował ciężko każdego dnia, aby za-dowolić swoje uwielbione Bóstwo. W pojedynkę zbierał owoce, warzywa i drewno na opał. Błagał także o ryż, gotował, kąpał, ubierał i karmił swojego Pana. Po dniu pełnym służby dla Bóstwa, Saranga przekraczał Rzekę Ganges, by dołączyć do grupy Hari Nama sankirtana Mahaprabhu w Majapur.

Podczas jednej wizyty Pan Gauranga zauważył, że ukochane drzewo Baku-la Sarangi wysychało i było prawie martwe. Pan Ćajtanja objął drzewo Swymi pięknymi, złotymi ramionami. Całkowicie odżywione, drzewo wypuściło zie-lone listki i świeże, pachnące kwiaty. Do dnia dzisiejszego bhaktowie Śri Ćaj-tanji Mahaprabhu wielbią to szczególne kapla wriksza w Śri Dhama Majapur. Niektórzy bhaktowie zbierają małe kawałki drewna, które czasami odpadają i robią z niego korale na szyję lub wielbią je.

Saranga Thakura ślubował nigdy nie inicjować uczniów, mimo, że Pan Ćaj-tanja nalegał. Pewnego dnia ustąpił i zdecydował inicjować pierwszą osobę, jaką zobaczy. Podczas kąpieli w Gangesie otarł się o płynące zwłoki. Nagle we-

134


szło w nie życie. Zszokowany mężczyzna powoli doszedł do siebie i pokłonił się przed Sarangą Thakurem, który właśnie cudownie przywrócił go do życia.Po przekazaniu mu diksza mantry Saranga Thakura zasłynął jako „SarangaMurari Thakura”, ponieważ poprzednim imieniem jego ucznia było Murari

We Wradźa lila Saranga służy Radha-Gopinatha jako Nandimukhi-sakhi. Jadąc czterdzieści pięć minut rikszą z centrum Nawadwipa można nadal zo-baczyć Bóstwa Sarangi Thakura i drzewo kalpa wryksza – Bakula.

Śri Sita DewiSita Thakurani mieszkała w Śantipur, jako wieczna żona Śri Adwajty AćarjiPrabhu. Zawsze była zaabsorbowana watsalja-premą (miłością rodzicielską) dla Śri Gaurasundara. Zaraz po pojawieniu się Śri Ćajtanji, Sita Thakuraniprzybyła do Majapur. Przyniosła kosz pełen ubrań, ozdób, jedwabnych ubra-nek dziecięcych, naszyjników z klejnotów i pazury tygrysa osadzone w złocie. Aby wielbić złote dziecko przyniosła także pomyślne artykuły, takie jak świe-ża trawa, tumerik, kum kum, drzewo sandałowe. Sita Thakurani nadała wspa-niałe imię Panu – Nimaj.

W Kryszna lila Sita Thakurani jest Jogamają lub także Paurnamasi. Podczasnarodzin Kryszny przekazała ona wiele wskazówek odnośnie opieki nad dziećmi Nandzie i Jaśodzie. Podobnie w Gaura lila Sita Dewi często pomaga-ła Saczimacie zajmować się małym Nimajem. Sita Dewi i Saczi Mata były jed-nomyślne; ich życiem i duszą był Nimaj. Z powodu czystej miłości rodziciel-skiej Sity Dewi, Saczi Mata często wybierała ją na pierwszą osobę, która wiel-biła Nimaja Pandita w czasie pomyślnych ceremonii.

Później Śri Ćajtanja Mahaprabhu i Śri Nitjananda Prabhu często przycho-dzili do Śantipur, aby odwiedzić Adajtę Aćarję i Sitę Thakurani. Gromadziliwszystkich sąsiadów i odprawiali hałaśliwy festiwal Kryszna nama-lila kirta-na, który przeciągał się do późnej nocy. Gdy Pan Ćajtanja przeniósł się do Dźagannatha Puri Adwajta Prabhu i Sita Dewi regularnie Go odwiedzali.

Sita gotowała ulubione potrawy Mahaprabhu i ofiarowywała Mu obiad. SitaDewi kochała Pana Ćajtanję jak syna, a On kochał ją jak matkę.

Śri Śiwananda SenaCo roku miesiąc przed ćaturmasją (czteromiesięczny okres pory deszczowej) Śiwananda Sena prowadził grupę dwustu bhaktów z Bengalu do Dźagannatha Puri, aby wziąć udział w corocznym festiwalu Ratha-Jatra. Opłacał każdemu jedzenie, bilety, promy i kwatery. Osobiście zajmował się ich komfortem.

Śiwananda Sena okazał współczucie Wajsznawy dla wszystkich żywych istot, czy to człowiek czy dzikie zwierzę. Gdy bezpański pies dołączył do gru-py, Śiwananda Sena nakarmił go, a nawet opłacił za jego przejazd łodzią. Gdy pewnego dnia pies zniknął, Śiwananda wysłał dwustu ludzi, aby go szukali. Po

135


przybyciu do Puri zobaczyli oni Pana Ćajtanję rzucającego papkę kokosową psu. Pies oczyścił się z całego materialnego zanieczyszczenia dzięki jedzeniu resztek maha-prasadam Śri Ćajtanji. Nie widząc psa następnego dnia Śiwa-nanda Sena zrozumiał, że osiągnął on wyzwolenie dzięki łasce Pana Ćajtanji.

Przestrzegając ćaturmasji w Puri Śiwananda i bhaktowie regularnie kąpali się w radosnym towarzystwie Śri Ćajtanji Mahaprabhu. Śiwananda używał wszystkiego, co posiadał, w służbie dla Kryszny i Wajsznawów. Cała jego ro-dzina i słudzy byli żarliwymi zwolennikami Pana Gaurangi.

Kawi Karnapura, syn Śiwananda Seny, mówi w Gaura-gannodesz-dipika: „Śiwananda Sena jest ucieleśnieniem miłości Śri Ćajtanja Dewy. W Kryszna lila jest on Wira gopi, posłanniczką Śrimati Radharani.” W jednym bhadźanie Dewakinandana Dasa gloryfikuje go: „Kłaniam się Śiwanandzie Senie, którypełen jest boskiej miłości. Jego kasta, życie i bogactwo są dwoma lotosowymi stopami Śri Gaura Raja.” Jego samadhi znajduje się w Obszarze Sześćdziesię-ciu Czterech Samadhi.

Śriniwasa AćarjaPo obejrzeniu ceremonii sannjasa Pana Gaurangi w Katwie Ćajtanja Dasa i jego ciężarna żona odwiedzili Pana Ćajtanję w Dźagannatha Puri. „Wkrótce twoja żona urodzi syna o imieniu Śriniwasa”, – powiedział Pan Ćajtanja – „a dzięki niemu wszystkie bhakti-śastry Rupy i Sanatany zostaną rozprowadzone.”

136


Gdy jego ojciec opuścił ten świat Śriniwasa odwiedził pozostałych towarzy-szy Pana Gaurangi w Katwie, Nawadwipie i Dźagannatha Puri. Pobłogosławi-li oni Śriniwasa i dali mu drogocenne nauki do duchowego rozwoju. Widząc jego zaabsorbowanie Gauranga premą wiedzieli, że był on „wcieleniem Gau-ra-śakti, energii Śri Gaurangi Mahaprabhu.”

Przybył on do Wryndawan, zwiedził dwanaście lasów i przyjął diksza od Gopala Bhatta Goswamiego. Śri Dźiwa Goswami nauczył go kompletnej filo-zofii Gaudija Wajsznawizmu. Doceniając jego szeroką wiedzę Śri Dźiwa Go-swami nadał mu tytuł: „Aćarja”.

Przyjmując polecenie Śri Dźiwy, Śriniwasa i dwóch jego przyjaciół – Śjama-nanda Prabhu i Narottama Dasa Thakura zapoczątkowali pierwszą grupętranscendentalnego rozprowadzania książek. Grupa Wradźabasi Sankirtana ki dźaj! Wzięli powóz zaprzężony w woły z książkami Goswamich z Wrynda-wan i rozprowadzili je po całym Bengalu i Orissie.

Śriniwasa Aćarja inicjował wielu uczniów (m.in. Ramaćandra Kawiradźa), napisał wiele pieśni pełnych bhakti (Sad Goswami-asztakam) i wprowadził szczególny styl kirtanu. Gdy prowadził kirtan czasami tracił głos od zbyt dłu-giego śpiewania.

Poza jego zewnętrznymi czynnościami nauczania i pisania, Śriniwasa Aćarja praktykował intensywny raganuga bhadźan. Raganuga bhadźan jest sponta-nicznym, wewnętrznym wielbieniem Radhy i Kryszny, opartym na nastroju i uczuciach wiecznych mieszkańców Śri Wryndawan Dham, takich jak gopi. W czasie manasi sewa (służba dla Radhy i Kryszny wewnątrz swojego umysłu w mentalnie stworzonej duchowej formie), gdy wracał do zewnętrznej świa-domości, często przynosił z powrotem ze sobą namacalne rzeczy z takiej me-dytacji. Kiedyś Śriniwasa posadził Pana Gaurangę w swoim umyśle na tronie z klejnotów. Potem wielbił Pana ćamarą ze złotą rączką i pięcioma girlandami z kwiatów. Gaura Raja zadowolony z jego służby ofiarował girlandę z powrotemŚriniwasie, który wtedy obudził się natychmiast i przerwał swoją medytację. Zdziwiony Śriniwasa, gdy powrócił do zewnętrznej świadomości, znalazł naj-słodszą girlandę z kwiatów, jaką kiedykolwiek wąchał, zwisającą na jego szyi.

Innym razem Śriniwasa był w swojej siddha swarupie jako Mani-mańdźari, przyglądając się Śrimati Radharani, Śri Krysznie i gopi w Holi lila (radosne rzucanie kolorowych proszków i barwników wzajemnie na siebie). Gopi po-wiedziały Mani-mańdźari, aby doniosła barwników Radhice i przyłączyła się po Jej stronie w ich „wojnie” przeciwko Śjamie. Ziemia trzęsła się od Ich wściekłej bitwy. Nagle medytacja Śriniwasa przerwała się. Jego ciało było cał-kowicie pokryte od czubka głowy do czubków palców pachnącymi i koloro-wymi proszkami przeniesionymi z duchowego świata. Holi lila ki dźaj! Sama-dhi Śriniwasa Aćarji znajduje się w Dhira Samira.

137


Śriwasa PanditŚriwasa Pandit, piąty członek Pańća-tattwy – Śri Kryszna Ćajtanja, Prabhu Nitjananda, Śri Adwajta, Gadadhara, Śriwasadi, Gaura Bhakta Wrynda, mieszkał w Nawadwipie przed pojawieniem się Mahaprabhu. Śriwasa prowa-dził swoich braci Śri Ramę, Śri Nidhi i Śripati w ich życiach duchowych – w śpiewaniu imion Kryszny, wielbieniu Pana i trzykrotnej kąpieli w Gangesie.

Spotykając się ze Śri Adwajtą Aćarją Prabhu studiowali Bhagawatam i mo-dlili się o inkarnację Najwyższego Pana. Dlaczego się modlili? Ponieważ tylko awatar Kryszny mógł przywrócić Wajsznawizm wśród zagorzałych ateistów, logików i dumnych panditów nękających Nadię w tym czasie.

Malini, żona Śriwasa, była stałą przyjaciółką Saczi Dewi. Służyła Nimajowi jako opiekunka. Gdy Pan Wiśwambhara się pojawił, serca wszystkich bhak-tów przepełnione były uczuciem rodzicielskim (watsalja bhawa). Gauraćan-dra kochał Malini i Śriwasa jak drugich rodziców.

Śriwasa Angam znajdowało się dwieście jardów na północ od bari (dom) Nimaja. Okazały dom Śriwasa Pandita miał duże, wygodne pokoje, wysoki odgradzający mur oraz bujne, z gęstym listowiem ogrody i gaje. Każdej nocy Śri Gauranga Mahaprabhu i Jego najdrożsi przyjaciele cieszyli się tu eksta-tycznym kirtanem i kosztowali smaków Wryndawanny.

W tym miejscu rządzący muzułmański Kazi rozbił świętą mridangę w swo-jej niemądrej próbie zatrzymania Ruchu Sankirtana Śri Kryszny. Od tego cza-su Śriwasa Angam zaczęło być znane jako Khol Banga Danga (miejsce, w któ-rym mridanga została rozbita).

Kazi wydał rozporządzenie zakazujące sankirtana. Ci, którzy się nie podpo-rządkują, zostaną przemienieni na wiarę muzułmańską i stracą swoją wła-sność. Choć większość Nadia wasi (mieszkańców Nawadwipy) wpadło w pa-nikę, Śriwasa Pandit śmiał się z fanatycznego prawa.

W Śriwasa Angam Pan Gauranga-sundara pokazał boską formę wszystkim Swoim towarzyszom. Dom Śriwasa Pandita służył jako centrum Ruchu San-kirtana Gaurangi. Odbywały się tu codzienne wykłady z Bhagawatam, nocne kirtany i wiele poufnych rozrywek z Wradźy Pana Gaura Raja.

Śriwasa Pandit i Adwajta Aćarja, uczeni przywódcy społeczności braminów, zadedykowali całą swoją energię dla Ruchu Hari Nama Sankirtana Pana.

Podporządkowali swoje ciała, umysły, domy, przyjaciół, rodzinę i wszelkie posiadłości służbie dla Pana Gaury. Nie znali żadnych innych bogów czy bo-giń. Śriwasa Pandit utrzymywał swoją rodzinę nie dlatego, że byli to jego krewni, ale dlatego, że byli kochającymi sługami Śri Ćajtanji.

Śriwasa Pandit reprezentuje marginalną żywą istotę (tatastha dźiwa). Bhak-towie dowodzeni przez Śriwasa opisywani są jako najmniejsze części ciała Pana Ćajtanji (Jego twarz, oczy, ręce, dysk i inne bronie). Wszyscy oni wzięli

138


udział w rozrywkach Śri Gaurasundara. Razem z nimi Pan Gauranga rozpo-wszechnił ruch sankirtana. Śriwasa Pandit jest Naradą Munim, między-galak-tycznym nauczającym i ciągłym towarzyszem Pana. Jego samadhi znajduje się w Obszarze Sześćdziesięciu Czterech Samadhi.

Śri Subuddhi RajaPewnego razu Król Hussain Szah wziął wodę ze swojego naczynia i spryskał nią Subuddhi Raja. Zgodnie ze ścisłym prawem hinduskim ten akt zniszczył społeczny status Subuddhi Raja. Smarta bramin poradził Subuddhiemu, aby odkupił się poprzez wypicie wrzącego ghee, co w efekcie oznaczało samobój-stwo. Otrzymując schronienie Mahaprabhu Subuddhi Raja przeprowadził się do Śri Wryndawan Dham. Był rasika Wajsznawą. Jego kolegami byli Raghu-natha Bhatta Goswami, Kaśiśwara Pandit i inni bhaktowie z Wryndawan. W Kryszna lila jest on Guna-czudą lub Subhanandą. Jego oryginalne samadhi znajduje się w Obszarze Sześćdziesięciu Czterech Samadhi.

Śri Sundarananda ThakuraSundarananda Thakura był oceanem Kryszna premy. Jako główny towarzysz Śri Nitjanandy Prabhu i intymny sługa cieszył się wieloma transcendentalny-mi rozrywkami. Wspólnie delektowali się rozrywkami Wryndawan.

Był najsztika brahmaćarinem (osobą w dozgonnym celibacie). W Mahesz-pura ustanowił Bóstwa Radha-Wallabha. We Wradźa lila jest Sudamą, jed-nym z dwunastu chłopców pasterzy. Jego osobiste Bóstwo Radha-Kalaczand-dźi wielbione jest w świątyni Radha-Gowinda we Wryndawan, a jego sama-dhi znajduje się w Obszarze Sześćdziesięciu Czterech Samadhi.

Śri Swarupa Damodara GoswamiPuruszottama Aćarja (Swarupa), jeden z najbliższych towarzyszy Śri Ćajtanji, znał dokładnie serce Śri Mahaprabhu. Gloryfikując go jako „magazyn wszyst-kich smaków oddania” Pan Ćajtanja dodał słowo Damodara do jego imienia.

Swarupa Damodara objawił światu wewnętrzne emocje Śri Ćajtanji nastroju Radharani czującej rozłąkę z Kryszną. Wyczuwając nastrój Gaurangi, Swarupa Damodara wykonywał kirtan, aby wzmóc wewnętrzne uczucia Pana. Aby zła-godzić miłosne bóle Ćajtanji w wiraha bhawie, śpiewał pieśni z Gita-Gowindy, Kryszna Karnamryty i miłosne poematy Ćandidasa i Widjapatiego.

W ciągu dnia i nocy Swarupa Damodara i Ramananda Raja przebywali bli-sko Śri Ćajtanji, by ożywiać Jego rozrywki. „Jest on jednym z trzech i pół naj-bliższych bhaktów Pana Ćajtanji (Ramananda Raja, Sikhi Mahiti, Madhawi Dewi).” Tak jak Lalita i Wiszaka są najdroższymi gopi Radharani, Swarupa Damodara (Wiszaka-sakhi) i Ramananda Raja (Lalita-sakhi) są najbardziej poufnymi towarzyszami Śri Ćajtanji Mahaprabhu.

139


Swarupa Damodara był „strażnikiem bhaktów Gaudija.” Zawsze, gdy jakiś bhakta źle się zachowywał, Panu Gaurasundara mówił: „Swarupo, twój Gau-dija zrobił tak i tak.” Swarupa Damodara osobiście sprawdzał gramatyczne czy filozoficzne błędy w każdym nowo napisanym wersecie, pieśni czy książ-ce, zanim przekazał ją Panu Ćajtanji do zatwierdzenia.

Kryszna Dasa Kawiradźa użył Kadaća (wspomnienia o życiu Śri Ćajtanji) Swarupy Damodara, aby skompilować Ćajtanja-ćaritamrytę. Swarupa Damo-dara Goswami napisał także Sangita-Damodara, książkę o muzyce. Jego sa-madhi znajduje się w Obszarze Sześćdziesięciu Czterech Samadhi.

Śri Śjamananda PrabhuCzując wielki smutek (dukhi) po stracie kilkoro dzieci przed jego narodzina-mi, jego rodzice nazwali go Dukhi Kryszna Dasa. Po przyjęciu diksza od Hri-daja Ćajtanji zaczął być znany jako Kryszna Dasa. We Wryndawan dołączył do Narottama Dasa Thakura i Śriniwasa Aćarji, aby studiować grantha Go-swamich pod okiem Śri Dźiwy Goswamiego.

Wiele „historii o bransoletkach” opisuje, jak Kryszna Dasa otrzymał łaskę Radharani, imię Śjamananda i swój unikalny znak tilaka. Śripad B. W. Nara-jana Maharadźa podaje swój opis w Nawadwipa Dhama Parikrama:

„Kryszna Dasa w czasie mieszkania we Wryndawan regularnie zamiatał ulice przed świtem. Wypełniał tą pokorną służbę, aby Wajsznawowie nie rani-li swoich stóp w czasie odwiedzania świątyń. Pewnego ranka znalazł urzeka-jąco piękną, złotą bransoletkę na kostkę. Gdy Lalita i Wiszala-sakhi poprosiły o zwrot bransoletki, Kryszna Das powiedział, że odda ją tylko właścicielce.

140


„Zawiązując oczy Kryszna Dasie, gopi przyprowadziły go do Śrimati Radhi-ki. Pozwoliła mu założyć Sobie bransoletkę. Przed zapięciem jej Kryszna Dasa nabożnie dotknął nią swojego czoła. Odbił się nowy znak tilaka, który teraz wyróżnia wszystkich zwolenników Śjamanandy.

„Radując się z transcendentalnego szczęścia Kryszna Dasa, Śri Dźiwa Go-swami nagrodził go imieniem Śjamananda (ten, który zadowala Śrimati Ra-dharani lub sługa Śjamasundara Kryszny). Jakiś czas po odejściu Hridaja Ćaj-tanji pojawił się on we śnie, mówiąc Śjamanandzie, aby nauczał. Z pomocą swojego najlepszego ucznia, Rasikanandy, Śjamananda szeroko rozpowszech-nił wielbienie i służenie Gaura-Nitjanandzie w całej Orissie.” Dwudziesto cztero godzinny kirtan otacza puszpa samadhi Śjamanandy, które znajduje się po drugiej stronie ulicy biegnącej między świątyniami Radha-Śjamasundara i Radha-Damodara we Wryndawan.

Śri Tapana MiśraBył ojcem Raghunatha Bhatta Goswamiego. Pana Śri Ćajtanję spotkał we wschodnim Bengalu. Pan nauczał tam sanskrytu w czasie Jego grihasta lila. Choć Śri Tapana Miśra był panditem, nie mógł dojść do ścieżki doskonałości. Nimaj Pandit oświecił go, mówiąc: „Hari Nama sankirtan jest jedynym środ-kiem na osiągnięcie doskonałości w wieku Kali.” Hare Kryszna Hare Kryszna Kryszna Kryszna Hare Hare, Hare Rama Hare Rama Rama Rama Hare Hare.

W czasie Swojej sannjasa lila Śri Ćajtanja Mahaprabhu spotkał Tapana Mi-śrę w Kasi (Waranasi), stolicy majawadich. Pan przekazał mu więcej nauk du-chowych i zjadł prasadam w jego domu. W tym czasie Pan Ćajtanja powie-dział Raghunatha Bhattcie, aby nie lekceważył swoich rodziców, ponieważ są oni Wajsznawami. Raghunatha uważnie służył swoim oddanym rodzicom. Gdy odeszli z tego świata Raghunatha Bhatta poszedł do Dźagannatha Puri, aby przebywać z Panem Gaurangą. Słysząc o odejściu rodziców Raghunatha, Pan Ćajtanja długo mówił o oddaniu Tapana Miśry i jego żony.

Jego samadhi znajduje się obok samadhi Sanatany Goswamiego za Radha--Madan Mohan mandir.

Śri Uddharana Datta ThakuraUddharana Datta Thakura, dwadasa gopala, mieszkał w Saptagrama, w gro-madzie siedmiu wiosek (Krysznapura, Nitjanandapura, Wasudewapura, Śi-wapura, Banasabedija, Sahanagara i Saptagrama). Wychowywany w bogac-twie w rodzinie kupców złota, ożenił się później i pracował jako bogaty sekre-tarz stanu. Miejsce, w którym kiedyś miał swoje biuro, nazywa się dziś na jego cześć Uddharanapura.

Pan Nitjananda często zatrzymywał się w jego domu i przyjmował jedzenie z jego ręki. Pan Nitjananda wykonując prema nama sankirtana w Saptagrama,

141


wyzwolił całą społeczność bankierów i kupców złota. Uddharana Datta po-wiedział, że Saptagrama jest takim świętym miejscem, że jedynie przez zoba-czenie go ktoś uwalnia się od wszystkich swoich grzechów. Gdy miał dwadzie-ścia sześć lat jego żona nagle zmarła. Zostawił wszystko, aby towarzyszyć Śri Nitjanandzie Prabhu i nauczać chwał świętych imion Kryszny.

Osobiście zainstalował i wielbił Bóstwa Sad-bhudźa Mahaprabhu, Śri Nitja-nanda Prabhu, Gadadhara Pandita. Służy on Panu Balaramie jako Subahu sa-kha we Wradźa lila. Jego samadhi znajduje się w Obszarze Sześćdziesięciu Czterech Samadhi.

Po wychwalaniu Uddharana Datta Thakura jako „wzniosłego bhaktę Pana Nitjanandy, który wielbił Go na wszystkie sposoby,” Kryszna Dasa Kawiradźa wychwala wszystkich bhaktów Śri Nitjanandy Prabhu: „Nikt nie może zliczyć niezliczonych zwolenników Nitjanandy Prabhu. Wspomniałem o kilku z nich dla własnego oczyszczenia. Jako gałęzie drzewa Pana Nitjanandy, ci wieczni towarzysze pełni są dojrzałych owoców Kryszna premy. Dają te owoce wszyst-kim, zalewając ich czystą miłością do Boga. Ci bhaktowie posiadają nieogra-niczoną siłę do przekazywania wiecznej, niezmąconej miłości do Kryszny. Każdemu mogą ofiarować Kryszna premę.”

Śri Wakreśwara PanditKiedyś w domu Śriwasa Thakura Śri Ćajtanja Mahaprabhu śpiewał, podczasgdy Wakreśwara Pandit tańczył w ciągłej ekstazie przez siedemdziesiąt dwie godziny. W tym czasie Pan Ćajtanja powiedział: „Wakreśwaro, mam tylko jed-no skrzydło takie jak ty, ale gdybym miał dwa, z pewnością mógłbym latać.”

Wakreśwara Pandita, ekspert w śpiewaniu i tańczeniu, zawsze zadowalał Pana Ćajtanję swoją służbą w grupach Nawadwipa sankirtana, (do których dołączył od początku), w przedstawieniach w Śriwas Angam i w corocznej Ratha-jatrze w Dźagannatha Puri.

Wryndawan Das Thakur powiedział: „Aby zbudzić śpiące dusze w wiekuKali, Śri Ćajtanja przyszedł rozdawać nektar świętego imienia Kryszny. Gdy przychodził, khol (mridanga) i karatale dźwięczały jak grzmiące chmury. Po-chłonięty nastrojami ekstatycznej miłości i krzycząc „Hari bol, Hari bol,” Śri Gauranga powiedział każdemu, aby intonował święte imię Kryszny. Wzno-sząc Swoje złote ramiona do nieba Pan Gaura Hari tańczył w ekstazie. W tym czasie Wakreśwara Pandit i inni tańczyli z Panem.” (Ćajtanja Bhagawata)

Dzięki błogosławieństwom Wakreśwara Dewananda Pandit uwolnił się od Wajsznawa aparadhy, jaką popełnił wobec Śriwasa Pandita. Potem Śri Ćajtan-ja przyjął Dewanandę Pandita jako jednego ze Swoich „własnych bhaktów.” Śri Ćajtanja Mahaprabhu skomentował ten wypadek: „Kryszna zamieszkał w ser-cu Wakreśwara Pandita. Gdy Kryszna tańczy w jego sercu, Wakreśwara Pan-

142


dit zaczyna także tańczyć. Jakiekolwiek miejsce Wakreśwara Pandit błogosła-wi swoją obecnością, staje się ono świętym miejscem pielgrzymek, bardziej świętym niż wszystkie święte miejsca.”

Kilku wielkich bhaktów, takich jak Wakreśwara Pandit, Paramananda Puri, Swarupa Damodara, Gadadhara, Dźagadananda Pandit, Sankara, Raghuna-tha Wajdja i Raghunatha Dasa przebywali ze Śri Ćajtanją Mahaprabhu od po-czątku Jego rozrywek w Nawadwipie. Z wiarą służyli także Panu, gdy przepro-wadził się do Nilaćala Dhama (Dźagannatha Puri).

Wakreśwara Pandit ustanowił Bóstwa Śri Śri Radha-Kantha w domu Kaśi Miśry, obok Gambhira w Dźagannatha Puri. Kawi Karnapura mówi, że Wa-kreśwara Pandit jest inkarnacją Aniruddhy z ćatur-wjuhy. Wakreśwara Pandit inicjował Gopala Guru Goswamiego i wielu innych w Orissie. Dhjana Ćan-dra, uczeń Gopala Guru Goswamiego, mówi w swoich książkach, że Wakre-śwara Pandit jest inkarnacją Tungawidji-sakhi, doświadczonej śpiewaczki i tancerki, służącej jako jedna z aszta-sakhi Śrimati Radharani. Jego samadhi znajduje się w Obszarze Sześćdziesięciu Czterech Samadhi.

Śri Wamsiwadananda ThakuraGdy Wamsiwadananda Thakura (Wamsi Dasa, Wamsiwasana Thakura) poja-wił się, Pan Ćajtanja i Śri Adwajta Prabhu przebywali w jego domu. Po odej-ściu Śrimati Wisznu Priji Dewi, Wamsi Dasa przeniósł Jej Bóstwo Mahapra-bhu na Koladwipę (obecnie miasto Nawadwipa). Zaczął Je wielbić wraz z Pra-nawallabha, Bóstwem Kryszny.

Wamsiwadana napisał wiele wspaniałych poematów i pieśni wyrażających filozofię Gaudija Wajsznawizmu. Był także inkarnacją fletu (wamsi) Pana Murlimanohara. Nic więc dziwnego, że prace Wamsiwadana Thakura zawie-rają słodkie smaki oddania.

Śri Wasudewa GoszWasudewa Gosz i jego dwóch braci, Madhawa i Gowinda, są wiecznymi to-warzyszami Śri Ćajtanji Mahaprabhu i Śri Nitjanandy Prabhu. Skupieni na madhurja rasie, przyjęli Śri Radhikę jako swoje ostateczne schronienie (aśra-ja wigraha). Bracia doskonale wykonywali słodkie, melodyjne kirtany. Za-wsze, gdy śpiewali, Pan Ćajtanja i Pan Nitjananda zaczynali natychmiast tań-czyć w ekstazie. Każdego roku przychodzili na Ratha Jatrę do Dźagannatha Puri. Prowadzili intonowanie w jednej z siedmiu grup kirtanowych założo-nych przez Pana Ćajtanję.

Wasudewa Gosz używał swoich pieśni i muzyki do nauczania w Bengalu. Napisał wiele bengalskich pieśni o Gaurandze, które nadal śpiewane są przez bhaktów. W jednej z nich mówi: „Jeśli Pan Gaura nie pojawiłby się w tym wieku Kali, to jak moglibyśmy znosić życie? Przekazał nam samą esencję, sam urok

143


życia – boską miłość, bez której niemożliwym jest życie w tym świecie. Bez Ćajtanji Mahaprabhu jak moglibyśmy się kiedykolwiek dowiedzieć, że Śrimati Radharani rządzi w królestwie boskiej miłości? Dostawszy wszystkie te rzeczy od Pana Gaura Hari uważamy teraz, że życie jest godne życia.”

W innym bhadźanie Wasudewa Gosz mówi: „W Twojej wcześniejszej lila jako Pan Ramaćandra zasłynąłeś ze zbudowania pływającego mostu z kamie-ni wzdłuż morza do Śri Lanki. Teraz, w Kali judze, podarowałeś nam most Hari Nama sankirtana, po którym nawet kulawy i ślepy może przekroczyć ocean narodzin i śmierci i osiągnąć najwyższe duchowe szczęście.” Jest on Gunatunga-sakhi w nitja nikuńdźa wradźa lila Radha-Madhawy. Jego sama-dhi znajduje się w Obszarze Sześćdziesięciu Czterech Samadhi.

Śrimati Wisznuprija DewiNajwyższy Pan posiada trzy różne wewnętrzne śakti (moce), Śri, Bhu i Nila. Bhu śakti pojawiła się jako Śrimati Wisznuprija Dewi w Gaura lila, aby asysto-wać ruchowi sankirtana Śri Ćajtanji. Król Satradźit, ojciec Satjabhamy w Kryszna lila, pojawił się w Gauranga lila jako bramin Sanatana Miśra, oj-ciec Wisznupriji Dewi.

Śrimati Wisznuprija Dewi posiadała wszystkie dobre cechy. Jej piękno prze-wyższało boginię fortuny. Była oddana swoim rodzicom i sumiennie podąża-ła za nakazami pism. Regularnie wielbiła Tulasi Dewi i przestrzegała ślubu wyrzeczenia, jak codzienna trzykrotna kąpiel w Gangesie.

Zawsze, gdy spotykała Saczi Matę nad Gangesem, Wisznuprija pokornie kłaniała się jej stopom. Saczi Dewi często myślała, że cnotliwa, piękna Wisz-nuprija będzie idealną narzeczoną dla jej syna, Nimaja. Gdy pierwsza żona Pana Ćajtanji, Lakszmiprija Dewi, „zmarła w rozłące z Panem,” Nimaj Pandit ożenił się ze Śrimati Wisznupriją Dewi. Ćajtanja Mangala i Ćajtanja Bhaga-wata dają złożone opisy tego najbardziej pomyślnego ślubu.

Buddhimanta Khan, bogaty posiadacz ziemski, poniósł wszystkie wydatki bogatego, królewskiego ślubu Boskiej Pary, Wisznupriji i Śri Nimaja Pandita. Wszyscy ludzie z Nawadwipa i sąsiednich wiosek przyszli na ślub. Podczas ceremonii wszystkie oczy skierowane były na Boską Parę, jak gdyby chłonęły niezrównane piękno Wisznupriji i Nimaja Pandita.

Wajsznawowie śpiewali chwały Hari. Bramini zrobili koło wokół Pana i in-tonowali Wedy. Morze radości zalało cztery kierunki. Ci, którzy nie utonęli, pływali w szczęściu. Poza ślubem Wryndawan Dasa Thakura nie rozwodzi sięnad rozrywkami Wisznupriji.

Loćana Dasa Thakura w Ćajtanji Mangali opowiada rozrywki, których nie ma nigdzie indziej. Streszcza szczególnie wzruszającą ostatnią rozmowę Pana Gaurangi z Wisznupriją Dewi noc przed przyjęciem sannjasy: „Głosem dła-

144


wiącym się od emocji Wisznuprija powiedziała: «Powiedz mi, O Prananatho (Panie mojego życia), czy to prawda, że przyjmiesz sannjasę i opuścisz mnie? Jeśli stracę Twoje towarzystwo mogę równie dobrze zakończyć moje życie wy-pijając truciznę.»

„Odpowiadając łagodnymi, współczującymi słowami, Śri Gaura Raja po-wiedział: «Wisznuprijo, jesteś Mi tak droga jak samo życie. Nie ma potrzeby się martwić. Proszę, wysłuchaj tego, co chcę ci powiedzieć; to ci pomoże. Je-dyną prawdą w tym świecie jest Bhagawan i Wajsznawowie. Wszystko inne jest iluzją. Ojcowie, matki, dzieci, związki miedzy mężczyzną i kobietą wszyst-kie są iluzoryczne. Kryszna jest panem, prawdziwym mężem każdego. Nie rozpaczaj, nie martw się; twoim imieniem jest Wisznuprija. Dlatego wypełnij jego prawdziwe znaczenie i zawsze myśl o Krysznie wewnątrz swego serca.»

„Potem Gaurasundara pokazał Swoją czteroramienną formę, która pomo-gła Wisznupriji zrozumieć Jego absolutną pozycję. Widok ten pozbawił Wisz-nupriję smutku i bólu. Poczuła radość. Wizja nauk Mahaprabhu usunęła jej zdumienie. Ale utrzymała mentalność przyjmowania Pana za swojego męża.

„Szlochając i upadając do stóp Pana Ćajtanji, powiedziała: „Błagam Cię, abyś przyjął moją pokorną uległość. Jesteś najdroższym Panem mojego życia, moim jedynym bogactwem. Bez Ciebie, bez służby dla Ciebie, nie mam nic.»

„Pan Gauranga objął Wisznupriję Swymi oczyma. Dał jej łaskę tymi słowa-mi: «Będę podróżował tu i tam. Ale gdziekolwiek się udam, zawsze pozostanę w twoim domu.»

„Rozumiejąc wysoce niezależną naturę Pana Gaury, Wisznuprija powie-działa: «Musisz robić to, co czyni Cię szczęśliwym, mój Panie. Oby nikt nie był przeszkodą w Twojej boskiej misji.” (Ćajtanja Mangala)

Gdy Śri Nimaj Pandit opuścił Nawadwipę, Wisznuprija przyjęła wyrzeczo-ne i oddane życie. Stała się tak chuda, jak półksiężyc przed Amawasją (ciem-nym księżycem). Przestrzegając ścisłej sadhany (duchowa praktyka), odkła-dała jedno ziarnko ryżu za każdą rundę dźapa Hare Kryszna, jaką intonowa-ła. Wieczorem Wisznuprija Dewi gotowała te ziarna, ofiarowywała je swoje-mu osobistemu Bóstwu Mahaprabhu i spożywała resztki. Dziś znane jako Dhameśwara Mahaprabhu, cudowne Bóstwo Wisznupriji – Śri Gauranga Ma-haprabhu, mieszka w Nawadwipie. Śriman Mahaprabhu otrzymuje regularne wielbienie i daje nieograniczoną łaskę.

Śri Wiśwanatha Ćakrawarti ThakuraPojawiając się w 1638r Śri Wiśwanatha Ćakrawarti Thakura (Hari WallabhaDasa) przyszedł w sukcesji uczniów od Śri Narottama Dasa Thakura. Wiśwa-natha przyjął diksza od Śri Radha Ramana Ćakrawartiego. Choć żonaty, Wi-śwanatha był obojętny i wkrótce wyrzekł się życia rodzinnego. Przybył do Wryndawan dhama i wykonywał Kryszna bhadźan w Radha-kunda.

145


Był znany jako „klejnot koronny Wajsznawów” z powodu swojego czystego oddania, wiedzy i zrealizowanej percepcji intymnych rozrywek małżeńskich Radha Gokulanandy. Autorytety Gaudija mówią, że Śri Rupa Goswami jest wag-dewatara (inkarnacją boga mowy). Aćarjowie Gaudija, szczególnie wśród jego bezpośrednich uczniów uważają, że Wiśwanatha Ćakrawarti Thakurajest inkarnacją Śri Rupy Goswamiego.

Wśród wszystkich aćarjów Gaudija Wajsznawa tylko Wiśwanatha Ćakra-warti bliski jest porównania do głębokich realizacji Śrila Rupy Goswamiego o Prawdzie Absolutnej. Samo imię Wiśwanatha Ćakrawartiego wskazuje na jego pozycję. Wiśwanatha oznacza „ten, który objawia klejnot oddania Wi-śwanacie (Śri Krysznie, Panu wszechświata).” Ćakrawarti oznacza „ten, który poszerza ćakrę (koło) bhakti.”

Śri Bhaktisiddhanta Saraswati Thakura powiedział: „Wiśwanatha Ćakra-warti Thakura był obrońcą, strażnikiem i aćarją w czasie środkowego okresu (1600-1700) w historycznym rozwoju Gaudija Wajsznawizmu.” Rozwój Gau-dija Wajsznawizmu rozpoczął się od Śri Ćajtanji Mahaprabhu. Potem został odnowiony przez Śrila Thakura Bhaktiwinoda, rozpowszechniony przez ŚrilaBhaktisiddhantę Saraswatiego i przeniesiony na cały świat przez Śrila A. C. Bhaktiwedantę Swamiego Prabhupada, Założyciela-Aćarję MTŚK’a.

We śnie Pan Śri Kryszna polecił Wiśwanacie napisać komentarze do książek Goswamich. Natychmiast zaczął pisać. Chmury osłaniały go przed słońcem zawsze, gdy siadał do pisania. Pewnego razu gwałtowna ulewa zalała okolicę, w której Wiśwanatha pisał komentarze do Bhagawata. W cudowny sposób ani kropla wody nie tknęła Wiśwanatha oraz jego manuskryptu Bhagawata.

Podczas kompilowania Mantrartha Dipiki (wyjaśnienia Kama Gajatri), Wi-śwanatha zakłopotał się. Zgodnie z jego wyczerpującymi badaniami, które wskazywały na dwadzieścia pięć, nie mógł uzasadnić, dlaczego Kryszna Dasa Kawiradźa napisał w Ćajtanja-ćaritmarycie, że Kama Gajatri zawiera dwa-dzieścia cztery i pół sylaby. I że te sylaby odnoszą się do dwudziestu czterech i połowy księżyców obecnych w transcendentalnym ciele Kryszny.

We śnie Śrimati Radhika pouczyła Wiśwanatha: „O Wśwanatho, proszę, nie lamentuj już. To, co napisał Kryszna Dasa Kawiradźa jest prawdą. On jest tak-że Moim poufnym sługą. I wie on wszystko o Moich najbardziej tajemni-czych, wewnętrznych nastrojach. Ta Kama Gajatri służy do wielbienia Mnie. W rzeczywistości mogę być poznana przez sylaby tej mantry. Bez Mojej łaski nikt nie może nauczyć się niczego o tajemnicy tej mantry.”

„Rozwiązanie połowy sylaby znajduje się w książce Warnagama-bhaswadi. Przeglądając tą książkę Kryszna Dasa Kawiradźa napisał właśnie tak. Litera ja, która jest poprzedzana przez literę wi, tak jak w słowach kama dewaja wid-mahe, uważana jest za połowę sylaby. Przypada ona na czoło Kryszny, ponie-

146


waż Jego czoło ma kształt półksiężyca. Wszystkie inne litery w tej mantrze są pełnymi sylabami, przez to pełnymi księżycami. Teraz obudź się, sprawdź tą książkę i skompiluj ten dowód dla korzyści każdego.”

Nagle rozbudzony Wiśwanatha krzyczał w ekstazie: „Hej Radhe! Hej Radhe! Hej Radhe!” Darśan Radharani natchnął prace Wiśwanatha Ćakrawartiego boską śakti. Poczuł, że został przyjęty jako jeden z poufnych sług Śrimati Ra-dharani. Jego pisma odbijają jego realizacje.

Wiśwanatha Ćakrawarti Thakura napisał ponad czterdzieści książek w San-skrycie o nauce czystego oddania dla Radha-Giridhari. Napisał także najsłod-sze i najwyższej doświadczone rasika tiki (komentarze) do Śrimad Bhagawa-tam, Bhagawad-gity, książek Śrila Rupy Goswamiego, Kawi Karnapury i Na-rottama Dasa Thakura.

Śri Kryszna Bhawanamryta, Madhurja kadambini, Wradźa-riti czintamani, Ćamatkara Ćandrika, Swapna Wilasamryta, Sankalpa Kalpa Druma to nie-które jego prace. Życie i nauki Śrila Wiśwanatha Ćakrawartipada dają szczę-ście, inspiracje i transcendentalną mądrość całej sampradaji Gaudija Wajsz-nawa. Szczerze modlimy się, aby po tysiącach narodzin móc któregoś dnia mieć kwalifikacje do stania się cząstką kurzu w cieniu jego lotosowych stóp.Śrila Wiśwanatha Ćakrawartipada ki dźaj!

W Kryszna lila służy on Śrimati Radhice jako Winoda-mańdźari. Jego sa-madhi znajduje się na podwórzu świątynnym Radha Gokulananda.

Śrila Wryndawana Dasa ThakuraW swoim dzieciństwie Narajani Dewi, siostrzenica Śriwasa Pandita, oszalała od miłości do Boga po otrzymaniu łaski Śri Gaurangi Mahaprabhu. Później urodziła Wryndawana Dasa, który był ostatnim uczniem Śri Nitjanandy Pra-bhu. Na polecenie swojego guru napisał on Śri Ćajtanja Bhagawata.

Wśród pisarzy Wajsznawa, takich jak Śri Rupa Goswami, Śri Sanatana Go-swami, Kryszna dasa Kawiradźa i Wryndawana Dasa Thakura zasadą jest to,że trzymają zawsze siebie na dalszym planie. Nigdy nic nie wspominają o swo-im rodowodzie czy osobistej historii. Autorzy najlepszych zapisanych werse-tów zebranych w Padjawali Śri Rupy Goswamiego pozostają nieznani.

W xvi wieku wszystkie książki o wyjątkowej transcendentalnej prozie i po-ezji zostały napisane przez Wajsznawów pozbawionych dumy, którzy woleli pozostać anonimami. Czując największą pokorę tacy pisarze Wajsznawa wy-rażają siebie tylko w związku z ich nauczycielami. Kryszna Dasa Kawiradźa gloryfikuje swojego guru na koniec każdego rozdziału Śri Ćajtanja-ćaritamry-ty: śri rupa raghunatha-pade jara asa, ćajtanja ćaritmryta kahe krysznadasa.

„Modląc się u lotosowych stóp Śri Rupy i Śri Raghunatha, zawsze pragnąc ich łaski, Ja, Kryszna Dasa, opowiadam Śri Ćajtanja-ćaritamrytę, podążając ich śladami.”

147


Śrila Kryszna Dasa Kawiradźa Goswami okazuje swój najwyższy hołd i wdzięczność honorując Wryndawana Dasa Thakura zwrotem „Wjasa” w Ćaj-tanja-ćaritamrycie, Antja 20.82: „Wryndawana Dasa Thakura jest ulubionymbhaktą Pana Nitjanandy. Dlatego jest oryginalnym Wjasadewą w opisywaniu rozrywek Śri Ćajtanji Mahaprabhu.” Tak jak Śrila Wjasadewa opowiedział rozrywki Kryszny w Bhagawatam i innych Puranach, Śrila Wryndawana Dasa Thakura opisał Ćajtanja lila w Ćajtanja Bhagawata.

Pokorne serce Kryszna Dasa Kawiradźa wylewa więcej pochwał Wrynda-wana Dasa Thakura: „Słuchanie Ćajtanja Bhagawata niszczy wszelkie niepo-wodzenie. Dzięki czytaniu Ćajtanja Bhagawata ktoś zrozumie chwały Pana Ćajtanji i Pana Nitjanandy. I osiągnie najwyższą doskonałość wiedzy – czystą miłość do Kryszny.

„Ponieważ taka wspaniała książka nie mogła zostać napisana przez ludzką istotę, wydaje się, że Sam Śri Ćajtanja wypowiedział ją przez usta Wryndawana Dasa Thakura. Składam miliony pełnych szacunku pokłonów lotosowym stopomWryndawana Dasa Thakura. Dzięki skompilowaniu takiej wartościowej książkiwyzwolił każdego z cyklu narodzin i śmierci.” (Cc. Adi 8.33-42)

W Mamagaczczi, w Modadrumadwipie (Nawadwipa) Śrila Wryndawana Dasa Thakura ustanowił Bóstwa Nitaj-Gauranga i Śri Dźagannatha Dewa. Żyłtam w celibacie i wielbił swoje ukochane Bóstwa.

Wryndawana Dasa Thakura miał wielu uczniów, m.in. Gopinatha Brahma-ćari, potomka Śri Keśawa Bharati.

W rozrywkach Kryszny Wryndawana Dasa Thakura jest Śrila Wjasadewą.Jego samadhi znajduje się w Obszarze Sześćdziesięciu Czterech Samadhi.

DodatekDwadasa GopalowieDwunastu Chłopców Pasterzy (z Kryszna lila, którzy pojawili się w Kali-judze jako bliscy słudzy i towarzysze Nitjanandy Prabhu).

Imiona w Gaura lila / Imiona w Kryszna lila:• Abhirama Gopala / Śridama sakha• Sundarananda / Sudama• Kamalakara Pippalaj / Mahabala• Gauridasa Pandit / Subala• Parameśwara Dasa / Ardźuna• Dhanandźaja Pandit / Wasudama• Mahesz Pandit / Mahabahu• Puruszottama Dasa / Stoka-Kryszna• Kala Kryszna Dasa / Lawanga• Puruszottama / Nagara Dama• Uddharana Datta / Subahu• Śridhara (Kholaweća) / Kusumasawa

149

150


Chronologia Aćarjów Gaudija Wajsznawa• XVI wiek (wczesny) Śri Sanatana Goswami, Śri Rupa Goswami,

Śri Raghunatha, Dasa Goswami, Gopala Bhatta Goswami, RaghunathaBhatta Goswami

• XVI wiek (1570-1610) Śri Dźiwa Goswami, Kryszna Dasa Kawiradźa• XVI-XVII wiek Narottama Dasa Thakura, Śriniwasa Aćarja,

Śjamananda Prabhu• XVII wiek (1640-1730) Wiśwanatha Ćakrawarti Thakura• XVII-XVIII wiek (wczesny) Baladewa Widjabhuszana• XVIII wiek (późny) Madhusudana Dasa Babadźi• XIX wiek (wczesny) Dźagannatha Dasa Babadźi• XIX-XX wiek Gaura Kiśora Dasa Babadźi, Thakura Bhaktiwinoda• XX wiek (wczesny) Bhaktisiddhanta Saraswati Thakura• XX wiek (późny) A. C. Bhaktiwedanta Swami Prabhupada

Czousata Mahantas – sześćdziesięciu czterech najbardziej poufnych bhaktów Śri ĆajtanjiW nitja madhurja lila Radha i Kryszna obsługiwani są przez kochających bhaktów o różnym poziomie poufałości, np. mańdźari są słodkimi, niewinny-mi dziewczynkami, które asystują Śrimati Radharani nawet wtedy, gdy jest sama z Panem Śjamasundarem. Inni słudzy trzymają pewien dystans i zado-

151

walają Boską Parę zbierając owoce, kwiaty, drzewo sandałowe i inne rzeczy. Aćarjowie wymieniają osiem najwyższych bhaktów Radharani jako aszta-sa-khi: Lalita-sakhi, Wiszaka-sakhi, Ranga-dewi, Ćampakalata, Czitra, Indule-kha, Tungawidja, Sudewi. Każda z tych gopi ma osiem gopi, które służą pod nimi. 8 x 8 = 64 bardzo poufnych towarzyszy.

Gdy Radha i Kryszna pojawili się na tym świecie jako Śri Gauranga Maha-prabhu, te same sześćdziesiąt cztery towarzyszki przyjęły męskie formy, aby służyć w rozrywkach sankirtana Pana Ćajtanji. Jak zobaczycie, liczba intym-nych towarzyszy przekracza sześćdziesiąt cztery, ale autorytety używają liczby sześćdziesiąt cztery, ponieważ jest to pomyślna liczba. Niewielkie różnice po-jawiają się na różnych listach sześćdziesięciu czterech poufnych bhaktów. Jed-nak bhaktowie wymienieni poniżej są najczęściej wspominani. Większość z tych wiecznych towarzyszy Śri Ćajtanji Mahaprabhu ma swoje samadhi w Obszarze Sześćdziesięciu Czterech Samadhi we Wryndawan. Zobacz do kolorowych zdjęć na początku książki.

Sześćdziesięciu Czterech MahantówPańća-Tattwa stoi na sześciobocznej simhasanie z klejnotów w centrum Joga-pitha w Śridhama Majapur, Nawadwipa. Ośmiu Mahantów otacza Ich jak płatki lotosu.Osiem Mahantów, równych aszta-sakhi Radhy, oraz osiem członków grupy:• Swarupa Damodara – Ćandraszekara Aćarja, Ratnagarbha Thakura,

Śri Gowinda, Gaura Pandit, Kryszna Dasa Thakura, Krysznananda Thakura.• Ramananda Raja – Madhawa Aćarja, Diwja Subhananda, Ramaćandra

Datta, Wasudewa Datta, Nandanaćarja, Sankara Thakura, Sudarszan Thakura, Subuddhi Raja.

• Gowindananda Thakura – Śri Rama Pandit, Dźagannatha Dasa, Dźaga-disz Pandit, Sadaśiwa Kawiradźa, Śri Mukunda Raja, Śri Mukundananda-na, Purandara Aćarja, Narajana Waćaspati.

• Ramananda Wasu – Paramananda Thakura, Ballawa Thakura, DźagadiszThakura, Wanamali Dasa, Śrikara Pandit, Śrinatha Miśra, Lakhan Aćarja,Puruszottama Pandit.

• Śiwananda Sena – Śri Makaradwadźa Datta, Raghunatha Datta, Śri Ma-dhu Pandit, Wisznu Dasa Aćarja, Purandara Miśra, Gowinda Thakura,Paramananda Gupta, Balarama Dasa.

• Gowinda Gosz – Kaśi Miśra, Sikhi Mahiti, Śriman Pandit, Bada Haridasa, Kawićandra Thakura, Hiranjagarbha Thakura, Dźahannatha Sena, DwidźaPitambar.

• Madhawa Gosz (lub Wakreśwara Pandita) – Makaradwadźa Sena, Widjawaćaspati, Gowinda Thakura, Kawi Karnapura, Kanta Thakura, Madhawa Pandit, Prabhodananda Saraswati, Balabhadra Bhattaćarja.

Dodatek

152


• Wasudewa Gosz – Raghawa Pandit, Murari Ćajtanja, Makardwadźa Pandit, Kansari Sena, Śri Dźiwa Pandit, Śri Mukunda Kawiradźa, Czota Haridasa, Kawićandra.

• Ośmiu Goswamich – Śri Rupa, Śri Sanatana, Śri Lokanatha, Śri Raghunatha Dasa, Raghunatha Bhatta, Dźiwa, Gopala Bhatta, Kryszna Dasa Kawiradźa.

• Ośmiu Kawiradźów (łącznie ze Śri Dźanawa Dewi) – Gowinda Kawira-dźa, Karnapura Kawiradźa, Nrisimha Kawiradźa, Bhagawan Kawiradźa, Ballawikanta, Gopiramana, Gokula Kawiradźa.

• Dwadasa Gopalowie (dwunastu chłopców pasterzy) – Abhirama Gopala, Sundarananda, Dhanandźaja, Gauridasa Pandit, Kamalakara Pippalaj, Ud-dharana Datta Thakura, Mażesz Pandit, Puruszottama Dasa, Nagar Puru-szottama, Parameśwara Dasa, Kholaweća Śridhara, Kala Kryszna Dasa.

• Czterech strażników bramy – Mukunda Dasa, Saranga Thakura, Gowin-da Aćarja, Wamsiwadana Dasa.

Całkowita liczba wymienionych wiecznych towarzyszy: sto czterech, choć za-sadniczo lista ta nazywana jest listą sześćdziesięciu czterech Mahantów.

Bhadźany TirobhawaSaparsada-bhagawad-wiraha-dźanita-wilapa

Narottama Dasa Thakura

je anilo prema-dhana koruna praczur heno prabhu kotha gela aćarja-thakur. kaha mora swarup rupa kaha sanatan kaha dasa raghunatha patita-pawan.

kaha mora bhatta-juga kaha kawiradź eka-kale kotha gela gora nata-radź. pasane kutibo matha anale pasibo

gauranga gunera nidhi kotha gele pabo. se-saba sangira sange je kojlo bilas

se-sanga na pajja kande narottama das. dźaj wajsznaw thakur, dźaj wajsznaw thakur, dźaj wajsznaw thakur, dźaj wajsznaw thakur.

nitaj gaurahari bol, hari bol, hari bol!Śriniwasa Aćarja Thakura dawał Kryszna premę (czystą miłość) każdemu. Och, gdzie teraz poszedł Prabhu?Gdzie są moi Swarupa Damodara i Śri Rupa Goswami? Gdzie jest Sanatana? Gdzie jest Dasa Raghunatha, dźwigający upadłych?Gdzie są moi Raghunatha Bhatta i Gopala Bhatta? Gdzie jest Kryszna Dasa Kawiradźa? Gdzie nagle odszedł Śri Mahaprabhu, król tancerzy?

153

154


Rozbiję moja głowę o skały i skoczę w ogień. Gdzie znajdę Pana Gaurangę, ocean cech podobnych do klejnotów?Będąc oddzielonym od ich miłosnego towarzystwa i szczęśliwych rozrywek Mahaprabhu, Narottama Dasa może tylko płakać.”

Ohe! Wajsznawa ThakuraŚri Thakura Bhaktiwinoda

Ohe! wajsznaba thakura, dojara sagara

e dase koruna kori. dija-pada czaja, sodho he amaja,

tomara ćarana dhori. czaja bega domi, czaja dosa sodhi,

czaja guna deho dase. czaja sat-sanga, deho he amare,

boseczi sangera ase. ekaki amara, nahi paja bala,

hari-nama-sankirtane. tumi kripa kori, śraddha-bindhu dija,

deho kryszna-nama-dhane. kryszna se tomara, kryszna dite paro,

tomara sti acze. ami to kangala, kryszna kryszna boli,

dhaj tawa pacze pacze.O Wajsznawa Thakura! O oceanie łaski. Proszę, bądź łaskawy dla twojegosługi. Trzymaj mnie w schronieniu twoich lotosowych stóp i oczyść moje serce. Obiema dłońmi mocno chwytam się twoich lotosowych stóp.Pomóż mi kontrolować mój umysł, słowa, złość, język, brzuch, genitalia (sześć pasji). Usuń moją skłonność do przejadania się, zadowalania zmy-słów, przywiązania do materialnych rzeczy, niezdolności do przestrzega-nia czterech zasad regulujących, nieczystych zwyczajów i bezużytecznych, jałowych rozmów (sześć złych cech). Daj mi mocną wiarę w bhakti, entu-zjazm do praktykowania bhakti, silne pragnienie do osiągnięcia prema bhakti, przychylną postawę służenia, docenienie bhaktów, moc do unika-nia materialistycznych ludzi (sześć cech wymaganych do zrobienia postę-pu duchowego). Dzięki twojej łasce obym zawsze przebywał z bhaktami, zapraszał ich do domu, słuchał i intonował o Krysznie razem z nimi, otrzy-mywał maha-prasadam z ręki bhakty i ofiarowywał maha-prasadam bhak-tom (sześć sposobów na przebywanie z bhaktami).

155

Bhadźany Tirobhawa

Sam nie mam siły, by intonować święte imię Kryszny. Potrzebuję twojej łaski. Proszę, daj mi kroplę wiary, bym mógł osiągnąć skarb imienia Kryszny.Kryszna jest twój. Masz moc, by mi Go dać. Jestem tylko biednym żebra-kiem biegnącym za tobą intonując: ‘Kryszna, Kryszna’”.

Śrila Prabhupada MahimamrytaMahanidhi Swami

śpiewaj na melodię dźaja radhe, dźaja kryszna, dźaja wryndawana, śri gowinda, gopinatha, madana mohan)

dźaja bala lila dźaja, sankirtan-wilas dźaja dźaja nagar-kirtan, gaura-prema-rasa.

dźaja dźagannatha dźaja, dźaja ratha-jatra dźaja dźaja hare kryszna, dźaja maha-mantra.

dźaja saraswati thakur, maha-mukta-dźana dasanudasa dźaja, ćaranarawindam.

śri bhaktiwedanta dźaja, ratna dwidźa-radźa, dźaja bhagawata dźaja, bhakti-tika-kawiradźa.

dźaja radha-damodara, śri dźiwa goswami sewa-kuńdźa dźaja dźaja, śri rupa mańdźari.

dźaja śrila prabhupada, śri wajsznawa thakur dźaja dźaja dźagat guru, dźaja nitaj-gaur.

dźaja bhagawad-gita, dźaja śastra-praman dźaja dźaja praćar-kripa, patita-pawana.

dźaja radha-kryszna-mandir, dźaja sadhu-sanga śri kryszna prasada dźaja, ISKCON brihad mridanga.

dźaja śri kiśora dźaja, dźaja śri kiśori dźaja hari-nama dźaja, dźaja BBT.

dźaja kryszna balarama, dźaja gopa-gana śrila prabhupada dźaja, dźaja śri iskcon.

dźaja nitja-lila dźaja, dźaja wryndawana śjama-śjama-ćarana-sewa, dźaja gowardhana.

dźaja śuddha-nama dźaja, wradźa-wasa-asa dźaja guru-kripa dźaja, dina nitja-dasa.

156


Tłumaczenie Wszelka chwała dziecięcym rozrywkom Śrila Prabhupada. Wszelka chwała rozpowszechnianiu przez niego ruchu sankirtana Ćajtanji Mahaprabhu. Wszelka chwała jego intonowaniu kirtanu Hare Kryszna na ulicach Kalkuty. Wszelka chwała jego ciągłemu delektowaniu się smakami czystej miłości do Pana Ćajtanji.Wszelka chwała Panu Dźagannatha. Wszelka chwała Jego radosnemu festi-walowi Ratha-jatra, który Śrila Prabhupada rozpoczął w wieku pięciu lat. Wszelka chwała maha-mantrze Hare Kryszna, którą Śrila Prabhupada into-nował w czasie prowadzenia Pana Dźagannatha ulicą Harison w Kalkucie.Wszelka chwała Śrila Bhaktisiddhancie Saraswatiemu Thakurze, najwięk-szemu wśród wyzwolonych dusz. Wszelka chwała jego uczniowi, Abhaj Ćaranarawindzie, który odważnie i pokornie działał jako sługa sługi loto-sowych stóp Śri Kryszny.Wszelka chwała Śrila Prabhupadowi, klejnotowi koronnemu wszystkich braminów, który za swoje czyste oddanie i wiedzę wedyjską honorowany był tytułem Bhaktiwedanta. Wszelka chwała Śrimad Bhagawatam. Wszelka chwała Śrila Prabhupadowi, królowi poetów, którego komentarze do Bhaga-watam są pełne bhakti i jego religijnych ekstaz.Wszelka chwała ukochanym Bóstwom Śri Dźiwy Goswamiego – Radha--Damodara, które były tak drogie Śrila Prabhupadzie. Wszelka chwała Sewa--kuńdźa we Wryndawan, gdzie Śjamasundara służy Kiśori. Wszelka chwała Śri Rupa-mańdźari, ciągłej towarzyszce Śrimati Radharani.Wszelka chwała Śrila Prabhupadowi, najwspanialszemu świętemu Wajsz-nawie. Wszelka chwała Dźagat Guru Śrila Prabhupadzie, który rozprowa-dził świadomość Kryszny na całym świecie i w całym wszechświecie. Wszelka chwała najłaskawszym Panom – Śri Nitjanandzie Prabhu i Śri Gaurandze Mahaprabhu.Wszelka chwała Bhagawad-gicie taką, jaka jest. Wszelka chwała temu pi-smu (śastra), które ustanawia dowód istnienia Osoby Boga, Śri Kryszny. Wszelka chwała łasce nauczania Śrila Prabhupada, która oczyszcza i wzno-si upadłe dusze Kali-jugi.Wszelka chwała świątyniom Radhy i Kryszny, które Śrila Prabhupada otworzył w stu ośmiu różnych miastach na świecie. Wszelka chwała rado-snemu towarzystwu bhaktów Kryszny, którzy są w tych świątyniach. Wszel-ka chwała „wielkiej mridandze” – globalnemu dźwiękowi wydawanemu przez ciągłą sprzedaż w MTŚK’a książek Śrila Prabhupada dla korzyści ludzkości.

157

Bhadźany Tirobhawa

Wszelka chwała Śri Kiśorze (Kryszna) i Śri Kiśori (Śrimati Radharani), Bóstwom w MTŚK Chicago. Bhakta zapytał: „Dlaczego imię Radharani (Kiśori) pojawia się na końcu, podczas gdy wszędzie indziej Jej imię sta-wiane jest przed imieniem Kryszny, jak w Radha-Gowinda, Radha-Śjama-sundara i Radha-Damodara?” Śrila Prabhupada uśmiechnął się słodko i powiedział: „Dlaczego? Ponieważ najlepsze zawsze trzymamy na koniec.” Wszelka chwała świętemu imieniu Kryszny. Wszelka chwała Bhaktiwe-danta Book Trust Śrila Prabhupada. Wszelka chwała Kryszna Balarama, ukochanym Bóstwom Śrila Prabhupada, które osobiście zainstalował w MTŚK’a Wryndawan. Wszelka chwała chłopcom pasterzom z Wryndawan. Wszelka chwała Śrila Prabhupadzie. Wszelka chwała wspaniałemu i pięknemu MTŚK – Międzynarodowemu Towarzystwu Świadomości Kryszny – który Śrila Prabhupada założył, aby ocalić ludzkość.Wszelka chwała wiecznie płynącym, transcendentalnym rozrywkom Radha--Kryszny. Wszelka chwała Śri Wryndawan-dham. Wszelka chwała Śrila Prabhupadzie, który wiecznie żyje we Wryndawan, służąc lotosowym stopom Radha (Śjama)-Śjamasundara. Wszelka chwała Wzgórzu Gowardhana. Giri-Gowardhana jest najpiękniejszą i najcudowniejszą ze wszystkich gór. Gowardhana jest równocześnie Najwyższą Boską Osobą Śri Kryszną, a tak-że najlepszym bhaktą Pana.Wszelka chwała czystemu intonowaniu świętych imion Radhy i Kryszny. Wszelka chwała pragnieniu przebywania we Wradźa dhama. Wszelka chwała łasce mistrza duchowego. Jedynie dzięki otrzymaniu twojej łaski, Śrila Prabhupada, i dzięki czystemu intonowaniu świętych imion Radhy i Kryszny może twój upadły wieczny sługa spełnić kiedyś swoje pragnie-nie, by wiecznie mieszkać we Wryndawan.

158


Kirtany SućakaSanatana Goswami Sućaka Kirtana

(śpiewane w dniu odejścia)

śri rupera wajragja-kale, sanatana bandiśale wiszada bhawaje mane mane

rupere karuna kari, trana kojla gaura hari Mo adhame na kojlo smarane

mora karma dosza phande, hale paje gole bandhe rakhijacze karagare pheli

apana karuna phanse, dridha bandhi mora kesze ćarana nikate leha tuli

paśćate agadha dźala, dui pasze dawanala sammukhe sandhilo wjadha bana

katare harini dake, padija wiszama pake tumi natha more kara trana

dźagaj-madhaj hele, wasudewe adźamile anajase karila uddhara

karuna abhasa kori, sanatana padatari deha jena ghoszaje samsara

e-duhkha-samudra-ghore, nistara karaha more toma wina nahi anja dźana

hena-kale anja dźane, alakszite sanatane patra dila rupera likhana

rupera likhana pe’je, mane anandita ho’je sadakare gauranga dhejana

e radha wallabha dasa, mane hojlo abhilasa patri padi karila gopana

TłumaczenieGdy Śri Rupa Goswami przyjął wyrzeczony porządek życia, Sanatana Go-swami był w więzieniu. Wielce zmartwiony myślał wewnątrz siebie:„Gaura Hari łaskawie wyzwolił Śri Rupę, ale zlekceważył tą upadłą osobę.Mam związane ręce i szyję grzesznymi reakcjami za moją przeszłą karmę. I to zamknęło mnie w tym więzieniu.Sznurem Twojej łaski proszę, zwiąż mocno moje włosy i zaciągnij mnie do Twoich lotosowych stóp.

159

Bhadźany Tirobhawa

Za mną jest ocean bez dna, po obu stronach jest ogień, a przede mną stoi myśliwy z wycelowaną strzałą.W ten sposób łania wpadła w wielkie niebezpieczeństwo i płacze w żalu: O Panie, proszę ocal mnie od tego nieszczęścia.’Bez wysiłku wyzwoliłeś Dźagaja i Madhaja, tak jak Wasudewa wyzwolił Adźamilę.Przynajmniej cieniem Twojej łaski daj mi schronienie Swych lotosowych stóp, które są jak łódź, a cały świat będzie gloryfikował Twoje łaskawe uczynki.Łaskawie wyciągnij mnie z tego głębokiego oceanu cierpienia. Nikt inny nie może uwolnić mnie z tego stanu.”Po otrzymaniu poufnego listu od swojego brata, Rupy Goswamiego, Śri Sanatana myślał w ten sposób.W swoim sercu poczuł zadowolenie i zaczął rozpamiętywać Pana Gaurangę.Ten Radha Wallabha Dasa (uczeń Śriniwasa Aćarji i autor wielu sućaka kirtanów) mówi: „Po przeczytaniu listu od Rupy, Sanatana poczuł satys-fakcję w swoim sercu. Ale utrzymał list w tajemnicy.”

Śri Rupa Goswami Sućaka Kirtanaare mor śri rupa gosaj!

gauranga-ćandera bhawa, praćara karija saba, dźanajte hena ara naj.

wryndawana nitja-dhama, sarwopari anupama, sarwa awatari nandasuta.

tanra kanta-gana-dhika, sarwaradhja śri radhika, tanra sakhi gana sanga dźuta.

raga marge taha pajte, dźahara karuna hajte, bhudźilo pailo dźete dźana.

emona dajalu bhaj, kothao dekhije naj, tanra pada koraho bhawana.

śri ćajtanja agja paija, bhagawata wićarija, jata bhakti siddhanter khani.

tatha uthajja kata, nidźa grantha kari jata, dźiwa dile prema czintamani.

radha kryszna rasa keli, natja gita padawali śuddha-parakija-mata kori.

ćajtanjer mano writi, sthapana karila ksziti, aswadija tahara madhuri.

ćajtanja wirahe śesza, pati atiśja kleśa,

160


tate dźata pralapa wilapa. se saba kahite bhaj, dehe prana rahe naj,

e radha-wallabha hije tapa.

TłumaczenieO, Mój Śri Rupo Goswami!Twoja prezentacja religijnych smaków Śri Gauraćandry jest niespotykana.W wiecznym, duchowym świecie Wryndawan, który jest niezrównany i najwyższy, źródło wszystkich awatarów bawi się jako syn Nandy Mahara-dźa (Śri Kryszna).Zawsze cieszy się z tysiącami gopi, a szczególnie ze Swoją najukochańszą Śri Radhiką, która jest najlepszym wielbicielem.Śri Rupo, łaskawie objawiasz ścieżkę raganuga bhakti. Każdy, kto ją przyj-mie, może osiągnąć spontaniczną miłość, jaką gopi mają dla Kryszny.Drogi bracie, nigdzie nie znajdziesz takiej życzliwości. Medytuj więc o lo-tosowych stopach Śri Rupy Goswamiego.Otrzymując polecenie Mahaprabhu, całkowicie przestudiował Śrimad Bhagawatam i wyciągnął esencję prema bhakti (czystej służby oddania). Rupa Goswami napisał wiele książek, które dają miłość do Boga i spełnia-ją pragnienia każdego.Na scenie parakija rasy (czystej miłości kochanków) Radha i Gowinda od-grywają intymne rozrywki, pełne śpiewania, tańczenia i zabawy.Po spróbowaniu miodowo-słodkiego nektaru tych rozrywek i zrozumie-niu nastroju Pana Ćajtanji, objawiłeś światu tą parakija rasę.Czując wyjątkową rozłąkę ze Śri Ćajtanją Mahaprabhu i cierpiąc od nie-ograniczonych zmartwień, mówię jak szaleniec i rozpaczam.Mój drogi bracie, gdy ja (Radha Wallabha Dasa) staram się wyrazić wszyst-kie te rzeczy, odczuwam wielki ból i pragnę porzucić moje życie.

Śri Raghunatha Bhatta Goswami Sućaka Kirtanadźaj bhatta raghunatha gosaj!

radha kryszna lila gune, diwa niśi nahi dźane, tulana dibare nahi thaj.

ćajtanjera prema patra, tapana miśrer putra, waranasi czilo janra wasa.

nidźa grihe gauraćandre, pajja parama anande, ćarana sewila dui masa.

161

Bhadźany Tirobhawa

śri ćajtanja nama dźapi, kata dina grihe taki, korilena pitara sewane.

tanra aprakata hojle, asi puna nilaćale, rahilena prabhura ćarane.

mahaprabhu kripa kori, nidźa śakti sańćari, pathajja dila wryndawana.

prabhu śiksza hride gani, asi wryndawana bhumi, mililen rupa sanatana.

dui gosaj tane pajja, parama ananda hojja, radha kryszna prema-rase bhase.

aśru pulaka kampa, nana bhawa weśa anga, sada kryszna kathara ullase.

sakala wajsznawa sange, jamuna puline range, ekstra hojja prema sukhe.

śri bhagawata katha, amrita samana gata, nirawadhi sune ja mukhe.

parama wajragja sima, sunirmala kryszna prema, suswara amryta maja wani.

paśu paszki pulakita, janra mukhe kathamrita, śunite paszana hoja pani.

śri rupa sanatana, sarwa radhja dui dźana, śri gopala bhatta raghunatha.

ej radha wallabha bale, padinu wiszaja bole, kripa kori kara atma satha.

TłumaczenieWszelka chwała Śri Raghunatha Bhatta Goswamiemu!Śri Raghunatha Bhatta Goswami był zawsze pochłonięty pamiętaniem transcendentalnych cech i rozrywek Radha-Madhawy. Nie wiedział, czy to dzień, czy noc. Nie ma porównania do mocy jego bhadźanu.Był ukochanym uczniem Śri Ćajtanji Mahaprabhu. Mieszkał w Benares (Waranasi) ze swoim ojcem, Tapana Miśrą.Pan Gauraćandra odwiedził kiedyś jego dom. Czując intensywne szczęście Raghunatha służył lotosowym stopom Pana Ćajtanji przez dwa tygodnie.W czasie mieszkania w domu Raghunatha pomagał swojemu ojcu i ciągle intonował imię Pana Ćajtanji.Po odejściu swojego ojca przybył do Nilaćala Dhama (Dźagannatha Puri), aby przyjąć schronienie lotosowych stóp Gaura Hari.Mahaprabhu wysłał go do Wryndawan po okazaniu mu Swojej łaski i bło-gosławieństw.

162


Raghunatha Bhatta przyjął nauki Pana Ćajtanji do swojego serca. We Wradźa dhama poznał Rupę i Sanatanę Goswamich.Widok Raghunatha przepełnił Goswamich radością i zaczęli pływać w oceanie nektaru prema rasy Radha Kryszny.Wspólnie delektowali się Kryszna-katha i smakowali duchowych uczuć. Czasami okazywali ekstatyczne symptomy, takie jak płakanie, drżenie i zjeżone włosy.Wszyscy bhaktowie spotykali się nad brzegiem Jamuny. Czując szczęście z czystej miłości do Radhy i Kryszny, śmiali się i żartowali.Raghunatha regularnie recytował Śrimad Bhagawatam. Jego słowa dźwię-czały jak nektar.Raghunatha Bhatta Goswami pokazał najwyższy przykład wyrzeczenia. Był całkowicie czysty i przepełniony premą. Melodyjne i przyjemne słowa dekorowały Jego mowę.Ptaki i dzikie zwierzęta drżały ze szczęścia, a kamienie topniały po wysłu-chaniu jego nektariańskiego Bhagawata katha.Gopala Bhatta i Raghunatha Bhatta wielbili Śri Rupę i Śri Sanatanę Go-swamich.Ten Radha Wallabha Dasa mówi: „Tonę w oceanie zadowalania zmysłów. Proszę, O Bhatta Raghunatho, bądź łaskawy, przyjmij mnie i daj mi schro-nienie twoich lotosowych stóp.”

Śri Gopala Bhatta Goswami Sućaka Kirtanaśri gopala-bhatta prabhu, tuja śri ćarana kabhu,

dekhibo ki najana bharija. sunija asima guna, pandźare windhila ghuna,

niczani nija jajre marija. pirite gadala tanu, dasaban hema dźanu,

ćandramukhe aruna adhara. dźalake daszana-kanti, dźini mukutara panti

hasi kahe amryta-madhura. paranera parana jara, rupa sanatana ara,

raghunatha-jugala dźiwana. pandita kryszna lokanatha, dźana deha-bheda matra,

sarwaswa śri-radha-ramana. premete withara anga, ćajtanja-ćarana bhanga,

śri-niwase dajara adhina. sabhe meli rasaswada, bhawa-bhare unmada,

163

Bhadźany Tirobhawa

ej wjawasaja cziradina. lilasudha-sura-dhuni, rasika-mukuta-mani,

rasaweśe gada gada hija. aho aho ragasindhu, aho dina-dźana bandhu,

jaśa gaja dźagat bharija. ha ha murti su-madhura, ha ha karuna pura,

ha ha czintamani guna-khani. ha ha prabhu ekabara, dekhao madhuri-sara,

śri-ćarana-kamala lawani. aneka dźanemra pare, aśesza bhagjera tare,

tuja parikara pada pajan. nidźa karamera dosze, madźinu wiszaja rase,

dźanama gonajnu kholi khajan. aparadha pare mane, tathapi tomara gune,

patita-pawana aśabandha. lobhete ćańćalamati, upekhile nahi gati,

phukaraje manohara manda.

TłumaczenieZawsze, gdy widzę piękne, lotosowe stopy Śri Gopala Bhatta Prabhu, moje oczy zalewają się łzami.Ktoś uwalnia się z cyklu narodzin i śmierci dzięki słuchaniu o twoich nie-ograniczonych cechach.Przyciągany przez twoją księżycową twarz i usta jaśniejące jak wschodzące słońce, nie może mnie przeszyć dziesięć złotych strzał Kupidyna.Twoje piękne zęby przypominają sznur pereł. Twoje radosne słowa przesy-cone są słodkim nektarem.Bhaktowie Śri Rupa i Śri Sanatana Goswami, Raghunatha Dasa, Raghunatha Bhatta, Raghawa Pandit, Kryszna Dasa Kawiradźa, Lokanatha Goswami są twoim życiem. A twoją duszą jest Radha-Ramandźi.Swoim ciałem pełnym miłości składasz pokłony Panu Ćajtanji i tak jak pszczoła przywiązany jesteś do Jego lotosowych stóp. Łaskawie dałeś schro-nienie Śriniwasowi Aćarji.Twoim jedynym zajęciem jest przebywanie z czystymi bhaktami, delektu-jąc się rasą i smakując boskiego szaleństwa gopi bhawy.Rozrywki Radha Ramana przepływają przez twój umysł jak niebiański Ganges. Jesteś koronnym klejnotem rasika Wajsznawów. Delektując się prema rasą zostałeś owładnięty ekstatycznymi emocjami.

164


Och, oceanie spontanicznej miłości dla Radha Ramana. Jesteś przyjacie-lem upadłych. O twojej sławie śpiewa się we wszechświecie.Och, twoja postać jest najsłodsza i pełna łaski. A twoje nieograniczone cechy działają jak kamień filozoficzny.Tylko raz, och panie, pozwól mi zobaczyć twoje lotosowe stopy, esencję wszelkiej słodyczy.Po wielu, wielu narodzinach osiągnąłem rzadkie szczęście służenia sługom twoich wiecznych towarzyszy.Z powodu złej karmy zmarnowałem swoje życie, ciesząc się zadowalaniem zmysłów.Jestem pełen obraz. Ale moją jedyną nadzieją jest to, że ty, będąc pełnym łaskawych cech, wyzwolisz tą upadłą duszę.Choć mój umysł jest niestały, choć jestem chciwy i grzeszny, to nadal ten Manohara Dasa wzywa cię. Proszę, nie lekceważ go.

Śri Dźiwa Goswami Sućaka Kirtanaśri-dźiwa gosaj mora, prema ratna-sagara

ohe prabhu kripa kara more. mui ta pamara dźane, bade sadha kari mane

tuja guna gajbara tare. śri rupa śri sanatana, anupama sumadhjama,

rama pade dridha janra mati. tanhara tanaja dźiwa, sarwa-śastre su-pandita,

prakaśila śri-rupa samhati. wajragja dźanmila mane, radźja czadi sej kszane

ćalila śri nawa-dwipa-puri prabhu nitjananda dekhi, czala czala kare ankhi

padila ćarana-juge Hari. mastake ćarana dija, dui bahu paśarija,

uthajja karilena kole. preme gada gada hajja, dajnja-bhawa prakaśija,

kandite kandite kiczu bale. prabhu nitjananda nama, dźagatare paritrana

saba dźiwe ananda karila. Mo hena patita dźane, kripa kaila nidźa gune

brahmara durllabha dhana dila. mahaprabhu tomara gane, dijaczena datta bhume,

śighra tumi jaho wryndawana.

165

Bhadźany Tirobhawa

śri mukhera agja pajja, ananda hajja hija, wradźa-pure karila gamana.

kryszna-nama sada mukhe, netra-dźala bahe buke ej rupe pathe ćali jaja.

prabhu rupa sanatana, kare paba darśana, prana mora rakha mahaśaja.

kabhu karu dźala pana, kabhu ćana ćarwana, kata-dine matura pajla.

dekhi śobha madhu-puri, preme padi ghuri ghuri, dhire dhire wiśranti ajla more.

jamunate kajla snana, kari kiczczu dźala pana, sej ratre tanha kajla wasa.

prate ajla wryndawane, dekhi rupa sanatane prabhu saba purajla aśa.

śri-gopala-ćampu nama, grantha kajla anupama, wradźa-nitja-lila rasa pura.

sat-sandarbha adi kari, jahate siddhanta bhari, padi suni bhakta hajla sura.

udźdźwala premera tanu, rase nirmila dźanu, bhawa alankrita saba anga.

jugala bhadźana sara, wilasaj sada janra, wryndawana-wihara-sadaj.

goloka samputa kari, tahate se prema dhari, samwarana karila gosaj.

mui ati mudamati, toma winu nahi gati, śri dźiwa dźiwana prana-dhana.

bahu dźanma punja kari, durllabha dźanama dhari, pajjaczi śri-dźiwa ćarana.

śri-dźiwa karuna-sindhu, sparśi tara eka bindu, prema-ratna pabara lagijaa

kahe raghunatha dasa, tuja anugata aśa rakha more pada czaja dija.

TłumaczenieŚri Dźiwa Goswami jest oceanem pełnym klejnotów Kryszna premy. O Prabhu, proszę, daj mi swoją łaskę.Jestem najbardziej upadły, ale pragnę śpiewać twoje chwały. To utrzyma mnie z dala od wnyków Maji.

166


O Śrila Dźiwo Goswami, jesteś synem Anupamy, który jest bardzo oddany Panu Ramie. Anupama jest młodszym bratem Śri Sanatany i Śri Rupy Goswa-mich. O Dźiwo, znasz wszystkie pisma i objawiłeś wewnętrzne znaczenie pism Śri Rupy Goswamiego.Ze swoim umysłem wypełnionym brakiem przywiązania natychmiast wy-rzekłeś się wszystkiego i poszedłeś do Nawadwipa-dhama.Na widok Pana Nitjanandy upadłeś do Jego lotosowych stóp i płakałeś.Pan Nitjananda położył Swoje lotosowe stopy na twoją głowę. Potem pod-niósł cię i objął.Twoje ciało, obezwładnione Kryszna premą, drżało i ukazało inne sympto-my ekstazy. W takim stanie wypowiedziałeś, co następuje:„Imię Nitjanandy Prabhu wyzwoli cały wszechświat i da szczęście wszyst-kim żywym istotom.„Obdarzyłeś tą upadłą osobę Swoją łaską i Swymi cechami. Taka łaska jest tak rzadka, że nawet Pan Brahma jej nie otrzymuje.”Pan Nitjananda odparł: „Śriman Mahaprabhu podarował twojej rodzinie wyjątkową ziemię. Natychmiast udaj się do tej ziemi, Wryndawany.”Uradowany słuchaniem słów Pana Nitjanandy, poszedłeś do Wryndawan.W drodze do Wryndawan ciągle intonowałeś Hare Kryszna i obficie płakałeś.Ciągle krzyczałeś: „O Rupo! O Sanatano! Kiedy was ujrzę? Proszę, utrzy-mujcie mnie przy życiu do tej chwili.”Czasami piłeś tylko wodę lub zjadałeś kilka ziaren ciecierzycy. Ostatecznie dotarłeś do Matury.Z miłością spojrzałeś na Mathurę i wolno udałeś się w kierunku Wiśrama Ghat. Wykąpałeś się w Jamunie, napiłeś się jej czystej wody i spałeś na jej piaskach.Następnego dnia udałeś się do Wryndawan. Po ujrzeniu Rupy i Sanatany Goswamich spełniły się wszystkie twoje pragnienia.Napisałeś Śri Gopala-ćampu, które w pełni opisuje nektariańskie rozrywki Wradźy. Sat Sandarbhy i wiele innych twoich książek dają pełne wyjaśnie-nie filozofii Gaudija Wajsznawa. Każdy, kto czyta lub słucha tych książekzostanie bhaktą Kryszny.Twoje ciało zawsze ozdobione jest wszystkimi sattwika bhawami, sympto-mami ekstatycznej miłości do Radha-Damodara.Twoje ciało emanuje duchowym szczęściem, a twój umysł traci swoją rów-nowagę, gdy recytujesz Śrimad Bhagawatam.

167

Bhadźany Tirobhawa

Zawsze wielbisz Boską Parę i służysz Ich transcendentalnym, małżeńskim rozrywkom w gajach Wryndawany.Zawsze medytujesz o Goloce i miłosnych rozrywkach Radha-Damodara.O Śri Dźiwo Prabhu, ten niemądry drań nie może przeżyć bez twojej łaski, która podtrzymuje jego życie.Po wielu narodzinach i gromadzeniu pobożnych działań, przyjąłem te rzadkie narodziny, w których osiągnąłem służbę dla lotosowych stóp Śri Dźiwy.Dzięki dotknięciu kropli z oceanu łaski Śri Dźiwy, osiągnąłem klejnot pre-my, czystej miłości dla Radha-Kryszny.Raghunatha Dasa wzywa: „O Śri Dźiwo Gosaj, moim jedynym pragnie-niem jest zostanie twoim zwolennikiem. Proszę, chroń mnie i daj mi cień twoich lotosowych stóp.”

Śri Raghunatha Dasa Sućaka Kirtanaśri ćajtanja kripa hajte, raghunatha dasa czite,

parama wajragja upadźila. dara griha sampada, nidźa radźja adhipada,

mala praja sakali tjadźila. jabe rupa sanatana wradźe gela dui dźana,

śunite raghunatha dasa. indra sama sukha jara, nidźa radźja adhikara,

czadila ćalila prabhu paśa. uthi ratri niśa bhage, dxani wa prahari dźage,

patha czadi wipathe ćalila. manodwege sada dhaja, kszudha triszna nahi bhaja,

diwa niśi kiczu na dźanila. eka dina bhiksza czale, go bathane sandhja kale,

ha ćajtanja balija basila. eka gopa dugdha dila, taha khajja wiśramila,

sej ratri tanhaj wańczila. je anga palanka wine, bhumi śajja nahi dźane,

se anga bathane godi ja. jej dola ghoda wine, pada wradźa nahi dźane,

se patha hataje ranga paja. jej bela danda ćari, tola dxale snana kori,

sada rase korita bhodźana. ebe jadi kiczu pana, sandhja kale taha khana

168


na pajle amani gamana. bara diner patha jajja, tina sandhja anna khajja,

uttarila nilaćala pure. dure dekhi śri mandira, najane galaje nira,

ha ćajtanja dake uczczajh sware. puraśćarja kryszna name, gela śri puruszottame,

gauranger pada juga sewe. ej mane abhilasza, puna raghunatha dasa,

najana goćara kabe habe gauranga dojala hajja, radha-kryszna nama dija,

gowardhaner śila guńdźa-hare. wradźa wane gowardhane, śri radhikara śri ćarane,

samarpana korila tahare. ćajtanjera agoćare, nidźa keśa czinde kore,

wirahe akula wradźe gela. deha tjaga kori mane, gela giri-gowardhane,

dui gosaj tahare dekhila. dhari rupa sanatanam rakhila tara dźiwana,

deha tjaga korite na dila. dui gosajra agja pajja, radha-kunda tate gija,

wasa kari nijama karila. czeda kambala paridhana, wana phala gawja khana,

anna adi na kore ahara. tina sandhja snana kari, smarana kirtana kari,

radha pada bhadźana janhara. czappana danda ratri dine, radha-kryszna guna gane,

smaranete sadaj gonaja. ćari danda śuti thake, swapne radha-kryszna dekhe,

eka tila wjartha nahi jaja. gauranger padam bhudźe, rakhe mana bringa radźe,

swarupere sadaj dhejaja. abheda śri rupa sane, gati jara sanatane,

bhatta juga prija mahaśaja. śri rupera gana jata, tanra pade aśrita,

atlanta watsaljajanra dźibe. sej arttanada kari, kani bole „Hari Hari!”

prabhura karuna habe kabe. ha radha-wallabha, gandharwika bandhawa,

radhika ramana radha-natha. ha ha wryndawaneśwara, ha ha kryszna-damodara,

169

Bhadźany Tirobhawa

kripa kari kara atma satha. śri rupa śri sanatana, jabe haija adarśana,

andha hajla e dui najana. writha ankhi kanha dekhi, writha prana dehe rakhi,

eta boli koraje krandana. śri ćajtanja śaczi-suta, tara gana hoj jata,

awatara śri wigraha nama. tupta wjakta lila sthala, driszta śruta wajsznawa saba,

saware koraje paranama. radha kryszna wijoge, czadila sakala bhoge,

śukha rukha anna matra sara. gaurangera wijoge, anna czari dila age,

phala gawja korila ahara. sanatanera adarśane, taha czadi sej dine,

kowala koraje dźala pana. rupera wiczczeda jabe, dźala czadi dila tabe,

radha kryszna boli rakhe prana. śri rupera adarśane, na dekhi tahara gane,

wirahe wjakula hojja kande. kryszna-katha alapane, na śunija śrawane,

uczcza sware dake arttanade. ha ha radha-kryszna kotha, kotha wiszaka lalita,

kripa kori deha darśana ha ćajtanja mahaprabhu, ha swarupa mora prabhu,

haha prabhu rupa sanatana. kande gosaj ratri dine, pudi jaja tanu mane,

kszene anga dhulaja dhusara. ćakszu andha anahara, apanake deha bhara,

wirahe hajla dźara dźara. radha kunda tate padi, saghane niśwasa czadi,

mukhe wakja na hoja sphurana. manda manda dźiwa nade, prema aśru netre pade,

mane kryszna koroje smarana. sej raghunatha dasa, puraha manera aśa,

ej mora bada acze sadha. e radha wallabha dasa, mane bada abhilasa,

prabhu more kara parasada.

TłumaczenieDzięki łasce Śri Ćajtanji Mahaprabhu najwyższy stopień wyrzeczenia za-manifestował się w sercu Raghunatha Dasa Goswamiego.

170


Żona, dom, bogactwo, królestwo, prestiż – zostawił to tak, jak zostawia się odchody.Słysząc, że Rupa i Sanatana poszli do Wryndawan, porzucił swoje bogate królestwo i przyjemności równe tym, jakie posiada Król Indra i poszedł do Prabhu (Pan Ćajtanja).Aby uniknąć strażników, których jego ojciec postawił, by go pilnowali, Ra-ghunatha wstał w środku nocy i umknął boczną drogą.Czując wielki niepokój pobiegł, nie dbając o jedzenie i picie. Nie wiedział, czy to dzień, czy noc. Pewnej nocy żebrajac udał się do obory, krzycząc „Ha Ćajtanja,” i zemdlał z wycieńczenia.Chłopiec pasterz dał mu trochę mleka. Potem odpoczywał tam przez resztę nocy. Ta osoba, która nigdy nie spała bez łóżka, śpi teraz na ziemi.Ta osoba, która nigdy nie podróżowała bez konia i nigdy nigdzie nie cho-dziła, stąpa teraz swymi miękkimi stopami po ziemi.Ta osoba, która godzinami kąpała się w gorącej wodzie przynoszonej przez sługi i zjadała bogate pożywienie o sześciu smakach,Teraz je tylko o zachodzie słońca, jeśli cokolwiek zdobędzie do jedzenia. A jeśli nic nie zdobędzie, podróżuje dalej.Podczas jego dwunastodniowej podróży do Nilaćala Dhama (Dźaganna-tha Puri), jadł tylko trzy razy.Widząc świątynię Pana Dźagannatha z oddali zaczął płakać i krzyczeć: „Ha Ćajtanja, Ha Ćajtanja.” (O Panie Ćajtanjo)Przestrzegając ślubu, aby osiągnąć doskonałość w intonowaniu imienia Kryszny, Raghunatha Dasa poszedł do Śri Puruszottama Kszetra (Dźa-gannatha Puri) i służył lotosowym stopom Pana Gaurangi.„Z tym pragnieniem w moim sercu, Ja, Radha Wallabha Dasa, modlę się o dzień, w którym zobaczę Raghunatha dasa w tym nastroju.”Ze współczucia Pan Gauranga podarował mantrę Radha-Kryszna Raghu-nathowi Dasa. Pan podarował mu Swoje osobiste Bóstwa Gowardhana i Guńdźa mala i ofiarował je lotosowym stopom Śrimati Radharani naWzgórzu Gowardhana we Wryndwan.Po odejściu Śri Ćajtanji Mahaprabhu Raghunatha Dasa oszalał z rozłąki. Zaczął rwać swoje włosy, a potem poszedł do Wryndawan.Postanowił skończyć swoje życie skacząc ze Wzgórza Gowardhana. Ale po-tem spotkał dwóch Goswamich, Rupę i Sanatanę. Rupa i Sanatana Goswa-mi przekonali go, by żył dalej, przyjmując schronienie Radha-kundy.

171

Bhadźany Tirobhawa

Jego ubraniem była para kaupin i podarty koc; jego jedzeniem było mleko i leśne owoce. Nigdy nie jadł ziarna.Kąpał się trzy razy dziennie w Radha-kunda, zawsze intonował Hari Nama, pamiętał rozrywki Radha-Giridhari i służył lotosowym stopom Radharani.Dwadzieścia dwie godziny dziennie zajmował się gloryfikowaniem i pa-miętaniem Radha-Kryszny.Spał dziewięćdziesiąt sześć minut w ciągu dnia. Odpoczywając pochłonię-ty był lila smarana (pamiętaniem miłosnych rozrywek Radha-Gowinda). Nigdy nie tracił ani jednej chwili.Najpierw skupiał swój umysł na miodowo-słodkich lotosowych stopach Gaurangi. Potem zawsze medytował o swojej swarupie (formie duchowej jako Rati-mańdźari).Jego pragnienie było jednym z pragnieniem Śri Rupy Goswamiego. Za-wsze podążał za Sanataną Goswamim. Był bardzo drogi Gopala Bhatta Goswamiemu i Raghunatha Goswamiemu.Przyjmuję schronienie lotosowych stóp Śri Rupy Goswamiego i wszyst-kich jego towarzyszy, którzy są serdeczni dla wszystkich żywych istot.Mówiąc to w wielkim bólu i płacząc «Hari Hari» ja, Raghunatha Dasa, pytam was, kiedy Prabhu (Pan Ćajtanja) będzie dla mnie łaskawy?O Radha Wallabho, przyjacielu Gadharwiki! O Radhika Ramana! O Radha Natha! O Wryndawaneśwari! O Kryszna Damodara! Proszę, przyjmijcie mnie jako jednego z Waszych bliskich sług.Gdy Rupa i Sanatana odeszli, oślepłem.Jak mogę widzieć bez oczu? Bez mojego życia i duszy (Rupa i Sanatana), jak mogę utrzymać to ciało?” Mówiąc wszystkie te rzeczy Raghunatha Dasa Goswami zaczyna płakać.Panu Śri Ćajtanji, ukochanemu synowi Saczi Maty, wszystkim Jego towa-rzyszom, Śri Nama (postać Jego świętego imienia), Śri Wigraha (forma świętego Bóstwa Kryszny),Wszystkim widocznym i niewidocznym miejscom rozrywek, miejscom, które widziałem lub słyszałem o nich i wszystkim nieograniczonym Wajsz-nawom – składam moje pokorne pokłony.”W rozłące z Radha-Giridhari Raghunatha Dasa porzucił wszelkie zado-walanie zmysłów. Nie jadł niczego innego poza suchym ryżem bez smaku.Z rozłąki ze Śri Gaurangą Mahaprabhu przestał jeść ziarno i przyjmował tylko mleko i owoce.

172


Po odejściu Sanatany Goswamiego porzucił wszelkie jedzenie i pozostał przy wodzie.Gdy Rupa opuścił ten świat Raghunatha Dasa Goswami przestał pić wodę. Podtrzymywał swoje życie wołając po prostu: „Radha-Kryszna, Radha--Kryszna.”Nie widząc Rupy Goswamiego i jego towarzyszy Raghunatha Dasa płonął w rozłące, opadł z sił i płakał.Nawet gdy wypowiadano Kryszna-katha, nie mógł tego słuchać. Ale płakał w bólu:– O Radho i Kryszno, gdzie jesteście? O Lalito i Wiszako, gdzie jesteście? Proszę, bądźcie łaskawi i pojawcie się przede mną.– O Ćajtanjo Mahaprabhu! O mój drogi Swarupo Damodaro Prabhu! O mój drogi Rupo i Sanatano!Raghunatha Dasa Goswami płacze dzień i noc. Jego umysł i ciało płonie. W tym stanie czasami tarza się w kurzy Wryndawan.Głód go oślepił. Jego ciało stało się ogromnym ciężarem i ciągle drżało w ekstazie z powodu rozłąki z Radha-Kryszną.Upadając nad brzegiem Radha-kunda oddychał bardzo ciężko i uciszył się.Z językiem lekko poruszającym się i łzami boskiej miłości kapiącymi z jego oczu, wkroczył w samadhi, zaabsorbowany pamiętaniem Radhy i Kryszny.O Raghunatha Dasa Goswami, proszę, spełnij moje jedyne pragnienie.Ja, Radha Wallabha Dasa, intensywnie pragnę służyć Śri Ćajtanji Maha-prabhu i wszystkim Jego wiecznym towarzyszom.

173

Bhadźany Tirobhawa

Śri Śri BhagawatasztakamŚri Rasikananda Prabhu

(Modlitwy chwalące czystych bhaktów)

śri-gowinda padarawinda madhupan anjabhilaszo-udźdźitan. purna premarasotsawo’ dźdźwala manowritti-prasanna-ananan.

saswat kryszna-kathamryta pajorasou muda khelato. wande-bhagawatan-iman-anulawam murdhna-nipatja khitau.

Zawsze modlę się i składam dandawaty wszystkim Bhagawatom (wznio-słym, czystym bhaktom Pana), którzy są jak pszczoły pijące nektar ze słod-kich, lotosowych stóp Śri Gowindadewy. Dzięki delektowaniu się nektarem najwznioślejszej miłości do Kryszny, wyrzekli się materialnego świata i zaab-sorbowali się niewzruszonym oddaniem dla Pana. Szczęście i satysfakcja przesyca ich czyste umysły. Prema oświeca ich twarze. Wiecznie radują się pływaniem w oceanie nektaru ubijanego ze słuchania Kryszna-katha.

padabdźe-krita-sat kritawapi-ćaturwarge grinam kurowato. drikpate-pi-gatawjathan-wradźapati premamryta-swadkan.

mannanan atidustaram bhawamaha pathonidhim pospadam. wande bhagawatan iman anulawam murdhna nipatja khitan.

Mimo, że dharma, artha, kama i moksza upadają do ich stóp ofiarowującsłużbę, Bhagawatowie po prostu je lekceważą. Nie spoglądają nawet na te uroki. Nieszczęścia nie są im znane. Smakując nektaru miłości do Kryszny widzą szeroki ocean wypełniony kłopotami materialnej egzystencji tak nieznaczący do przekroczenia, jak woda znajdujaca się w odcisku kopytka cielaka. Zawsze modlę się i składam dandawaty wszystkim Bhagawatom.

mrigjam brahmabhawadibhi wradźawadhu nathanghri kandźadwajm. swatantrajat pranajoru radźdźubirho baddha.

swaczandam pibata stadasawa-rasam prasjandamanam muda. wande bhagawatan iman anulawam murdhna nipatja khitan.

Niezależnie i mocno związali lotosowe stopy Kryszny potężnym sznurem ich najwyższej premy. Choć ciągle szukają, Pan Brahma i Pan Śiwa nigdy nie osiągają lotosowych stóp Kryszny, Pana Wradźa gopi. Ale Bhagawatowie (wzniośli, czyści bhaktowie Kryszny) są zawsze szczęśliwi, pijąc odurzający nektar, płynący z lotosowych stóp Pana Śri Gowindadźi. Zawsze modlę się i składam moje dandawaty wszystkim Bhagawatom.

wiśwesam hridjutsawan swasukhadan maja manusjakritin. krysznen adhjawatasritan dźana samuddharaja prithwitale.

174


samar-abdhi-wahitra-padmalan-‘trajlokja bhagjodajan. wande bhagawatan iman anulawan murdhna nipatja khitan.

Sprawiają przyjemność Brahmie, Wajsznawom i każdemu we wszechświecie. Dzięki pragnieniu Kryszny przyjmują postać zwykłych ludzi i schodzą na ziemię, aby wyzwalać uwarunkowane dusze. Ich pojawienie się przynosi szczęście materialnemu światu. A ich lotosowe stopy są łodzią dla żywych istot do przekroczenia oceanu powtarzających się narodzin i śmierci. Zaw-sze modlę się i składam dandawaty wszystkim Bhagawatom.

alokamryta danato bhawamaha-banhana nrinam czindatah. sparsat-padasarodźa-soćapasjam tapatrajam bhindatah.

alapad wradźanagarasja padajo premanam atannato. wane bhagawatan iman anulawan murdhna nipatja khitan.

Widok bhaktów daje smak nektaru, zatrzymuje ćakrę samsary (cykl pow-tarzających się narodzin i śmierci) i odcina twardy węzeł materialnego przywiązania. Honorowanie wody z ich lotosowych stóp niszczy trojakie nieszczęścia. Rozmawianie z nimi zwiększa miłość do Kryszny, bohatera Wradźy. Zawsze modlę się i składam dandawaty wszystkim Bhagawatom.”

bhawawes samudźdźwalan pulakino harsasru dharawali. nirdhout-annan-pankadźan nawanawa anandat bhrisam nritjatah.

premoczczaj-ćaritam sa gada gada padam gopi pater gajato. wande bhagawatan iman anulawan murdhna nipatja khitan.

Ich ciała ogarnięte ekstatyczną miłością zawsze świecą, ich włosy są zjeżone. Strumienie miłosnych łez ciągle obmywają ich lotosowe twarze. W każdej chwili cieszą się duchowym szczęściem. Tańcząc radośnie z głosami zdła-wionymi w miłosnych emocjach, głośno śpiewają chwały Kryszny, pana gopi. Zawsze modlę się i składam dandawaty Bhagawatom.

premaswad parajanan haripada sphurti sphuran manasan. anandajk pajonidhin rasasumlasi śri mukhan.

dhanjan sat-czaritougha nanditadźanan karunja purasrajan. wande bhagawatan iman anulawan murdhna nipatja khitan.

Ich jedynym ślubem jest delektowanie się Kryszna premą. Ich serca są za-wsze zmiękczane pamiętaniem lotosowych stóp Kryszny, rezerwuara szczęścia. Ponieważ Kryszna zalewa ich serca, łagodne uśmiechy ozdabiają ich piękne twarze. Zadawalają każdego swoimi boskimi cechami. Są

175

Bhadźany Tirobhawa

wdzięczni wszystkim i są zbiornikami wiecznie płynącej łaski. Zawsze mo-dlę się i składam moje dandawaty Bhagawatom.

krysznad-anjam adźanathah ksanam swapne swapne api wiśwesware. tasmin bhaktim-ahajtukim widhato hritkajawagbhi sada.

śrilan sadgunapuna kelinilajan premawatara naham. wande bhagawatan iman anulawan murdhna nipatja khitan.

Nawet w snach nigdy nie zapominają o Krysznie ani na chwilę. Z czystym, niewzruszonym oddaniem są całkowicie oddani Najwyższemu Panu Krysznie. Są radosnymi siedzibami wspaniałych cech. Żyją w tym świecie jako inkarnacje czystej miłości do Radhy i Kryszny. Zawsze modlę się i składam moje dandawaty Bhagawatom.

Śruti Phala (owoc, korzyść modlitwy)etat bhagawatasztakam pathati śraddhanitah kszema dam.

bhakti udreka wiwardhanam pratipadam prem pramod pradam. premanam paramam dhruwam sa labhate wrindwanesa atmasu.

ksipram bhagawateszu jena wasgo gopangana wallabha.Bhagawatasztaka zsyła wszelką pomyślność i nagradza lotosowymi stopami Śri Kryszny. Zwiększa doskonałość bhakti i daje premę w każdej chwili.

Ten, kto z wiarą czyta tą modlitwę, szybko osiągnie najwyższą, ekstatyczną miłość do Kryszny. Bhagawatowie mieszkają w sercu Kryszny. I całkowicie kontrolują gopi-dźana-wallabha Śri Krysznę swoją czystą miłością. Zawsze modlę się i składam dandawaty Bhagawatom.”

176


Documents

Śri Śri Gandharwika-Giridhari Dźajatah! Śri Guru i ...nowavedanta.nama-hatta.pl/files/samadhi_we_wryndawan.pdf · Nawadwipie dham. Sakhi Kryszny, Lalita i Wiszaka, zostały Swarupą