Upload
hmdrotterdam
View
244
Download
4
Embed Size (px)
DESCRIPTION
Ritme Havo/vwo voor Muziek en Dans 28-01-2014
Citation preview
1
H a v o / v w o v o o r M u z i e k e n D a n s
Ritme Jaargang 2013 - 2014 2
De HvMD
presenteert zich
met dans
en muziek
januari
2
D ansleerlingen van de vijfde klas
presenteren in december hun meester-
proef, de solo. Zij hebben daar enkele
maanden aan gewerkt. Wat niet wil zeg-
gen dat ze daar niet al veel langer mee
bezig zijn geweest, in hun hoofd dan. De
inspiratie voor een solo kan overal van-
daan komen, zoals wel blijkt uit de bege-
leidende tekstjes die de leerlingen tij-
dens de presentatie van hun dans heb-
ben gebruikt als introductie.
Elly Broeren en Sara Erens begeleidden
de leerlingen bij het wordingsproces. De
eerste presentatie was vlak na de herfst-
vakantie. Er werd gekeken of er een kop
en staart aan de dans zit en of er vol-
doende materiaal in de grondverf stond
voor de uiteindelijke choreografie.
Coaching
De begeleiders beslisten dan of de leer-
ling een coachingskaart kreeg. Met die
kaart zocht de leerling een coach die
met adviezen verder hielp. Voor de leer-
lingen was het een confrontatie met de
vele aspecten van het vak zelf, wat nog-
al wat uitdagingen opleverde. Daarbij
hoorden ook de keuze van de muziek en
eventueel attributen. Een belangrijk as-
Leerlingen van 5dans gaan solo
3
pect van de dans was de presentatie
als geheel: hoe sta je daar, welke mu-
ziek heb je gekozen, wat heb je het
publiek te vertellen, hoe rond je alles
af. Kortom, hoe ziet jouw minivoorstel-
ling eruit?
Naast de coaching onder leiding van
een professional, moesten de dansers
ook met elkaar afspraken maken. Wat
was de volgorde van de presentaties,
hoe werd er geoefend in de spaarzame
momenten dat er op de academie ge-
bruik kon worden gemaakt van de stu-
dio’s?
De leerlingen ervaren hun solo als een
belangrijk moment van hun opleiding.
Enkele solo’s worden getoond tijdens
de open dagen. En één leerling mag
zijn of haar solo presenteren op het
grote toneel van Isala tijdens de eind-
uitvoering in juni.
Bo van Hagen
Tijdens het maken van mijn solo, hield ik me bezig met de vraag: "Hoe weet ik of dat wat ik zie, ook is wat het publiek ziet?"
Dante Riato
Mijn solo heet The Source. Ik heb mijn stuk zo genoemd, omdat ik de bronnen die me de afgelopen jaren hebben geïnspireerd, gebruikt heb om mijn solo te maken."
Ed van Ree maakte de foto’s tijdens de
presentatie op 17 december 2013 in
een van de dansstudio’s van Codarts.
4
David Vermeulen
Mijn solo is in mijn eigen stijl met daarin elementen verwerkt van de
lessen van Sjoerd Vreugdenheel. Wij hadden hem vorig jaar in de vierde
als gastdocent voor de lessen improvisatie. Verder probeer ik lijnen en
cirkels te creëren in mijn dans.
5
Eveline van de Ven
Ik heb mijn solo gebaseerd op hoe slecht de mensen in de maatschappij met elkaar omgaan en de uitwerking daarvan op mij.
6
Eva Lubking
Mijn solo gaat over een heel onzeker meisje, maar als zij danst heeft ze daar geen last van.
7
Roos de Groot
Mijn solo is geïnspireerd op de tekst van de muziek. Het gaat over dat de toekomst niet zeker is en dit kan je bang, maar ook boos maken.
8
Gioya Fransz
Mijn solo heet "De Brief". Ik heb een brief gekregen van mensen die ik verloren heb en die mij inspireren om verder te gaan en door te zetten naar wat ik wil bereiken!
9
Nikki Jansen
Mijn solo heeft eigenlijk niet echt een verhaal, maar ik ben op zoek gegaan naar mijn eigen bewegingsstijl en
heb die geprobeerd te verbeteren. Ik ben gaan kijken welke bewegingen fijn voor mij voelden en ik ben mijn
grenzen op gaan zoeken. Hierdoor krijg ik in mijn solo het gevoel dat ik de dans nooit wil laten stoppen.
10
Danouk Jongsma
Met mijn solo wilde ik gewoon mezelf kunnen zijn, maar vooral gewoon lekker
kunnen dansen!
11
Lisette Robijn
Ik heb mijn solo met een bepaald gevoel gemaakt. Dit gevoel was frustratie. Dit kwam omdat ik zo veel eisen
aan mezelf stelde, dat ik helemaal vast kwam te zitten en niks kon bedenken wat aan mijn eisen voldeed. Het
zag er zelfs bijna naar uit dat ik vandaag helemaal geen solo zou kunnen laten zien. Toch is het
me uiteindelijk gelukt om alle eisen achter me te laten en is het helemaal goed gekomen.
12
Lidewij Bouter
Mijn solo heet Rood. Ik vind rood een kleur van kracht en doorzettingsvermogen en dit liet ik zien in mijn dans als mijn inspiratiebron
13
Beau Delwel
Ik wil mezelf laten zien ! Dit door middel van mijn gevoel. Bij mijn gevoel heb ik muziek gezocht en op die muziek heb ik
mijn solo gemaakt. Ik heb ontdekt dat dat gevoel best wel chaotisch is.
14
Van repertoirekeuze
tot uitvoering door Frans de Berg Ook dit jaar werd het kerstconcert in de Hoflaankerk
afgesloten door het koor. Na afloop reageerden veel
mensen enthousiast en gaven te kennen dat ze het
heel mooi hadden gevonden. Maar wat ging hier ei-
genlijk aan vooraf? Wat moet er allemaal gebeuren,
voordat zo’n 60 muziekleerlingen de sterren van de
hemel zingen?
A llereerst moet er repertoire gekozen worden.
Wat gaan we precies zingen? Om een goed
programma samen te stellen moet er met een
aantal factoren rekening worden gehouden.
Belangrijk is de samenstelling van het koor. Deze vari-
eert natuurlijk ieder jaar, omdat de vijfdeklassers - heel
vaak zijn dit belangrijke, dragende stemmen - van
school gaan. Hierdoor verandert de verhouding tussen
hoge en lage stemmen of tussen jongens en meisjes.
Dit heeft gevolgen voor de keuze van het repertoire.
Afgelopen jaar hadden we bijvoorbeeld bij de jongens
nauwelijks tenoren. Koormuziek in de traditionele vier-
stemmige verdeling sopraan, alt, tenor, bas valt dan in
principe af, tenzij de tenorpartij door meisjes wordt ge-
zongen. Een enkele keer kan dit wel, maar meestal
heeft het een ongunstig effect op de koorklank. Vandaar
15
dat ik dit jaar heb gekozen voor drie driestemmige stuk-
jes - waarvan één voor alleen vrouwenstemmen - en
een deel uit de Misa Criolla van Ramirez. Dit is welis-
waar een vier- tot soms wel vijfstemmige compositie,
maar de verdeling van de partijen ligt minder vast dan in
een gemiddeld klassiek koorwerk.
Klassieke keuze
Met het laatste zijn we meteen bij een ander
kenmerk van het repertoire: klassieke muziek.
Op het kerstconcert wordt overwegend klassieke
muziek ten gehore gebracht. Ook voor pop-, jazz
- en muziektheaterleerlingen is het belangrijk om kennis
te maken met klassieke muziek en het koor is daarvoor
een ideale plek. Daarnaast ontwikkelen de leerlingen in
het koor spelenderwijs belangrijke muzikale basisvaar-
digheden die voor iedereen belangrijk zijn. Ze leren
goed naar elkaar te luisteren, goed te intoneren, ontwik-
kelen hun gevoel voor timing, ritmiek, balans en ook het
inzicht in de muzikale structuur wordt vergroot. Gewoon
door te dóen. Vandaar dat ik ook vaak probeer om in
ieder geval één stukje a capella ( zonder begeleiding ) te
zingen, omdat juist dán het muzikale voorstellingsver-
mogen optimaal wordt aangesproken. De leerlingen kun-
nen niet op een pianopartij “leunen" en zijn muzikaal
voor 100% op elkaar aangewezen. Dat is niet alleen
leuk, het is ook erg leerzaam. Dit jaar deden we een
canon van Leonard Bernstein en een 18 eeuws "Pleni
sunt coeli et terra" van Durante.
Verder moet de repertoirekeuze natuurlijk met kerst te
maken hebben of op z'n minst goed bij de
kerstsfeer passen. Dat laatste is niet zo
moeilijk, omdat er heel veel muziek is ge-
schreven die hiervoor in aanmerking komt.
Tot slot moet de bijdrage van het koor ook
geschikt zijn als afsluiting van het concert.
Minstens één stuk moet, om het maar eens populair te
zeggen, een zeker " uitsmijtergehalte" hebben. Nou ja,
het hoeft niet per se, maar als het lukt, is het mooi mee-
genomen. Op het laatste kerstconcert vormde het Sanc-
tus uit de Misa Criolla, begeleid door piano, vier gitaren,
contrabas en percussie, een waardige finale.
In de periode september-december hebben we onge-
veer 14 keer gerepeteerd. Iedere donderdag tussen
kwart voor drie en kwart over vier was er koorrepetitie.
Om de stukken efficiënt in te studeren en de beschikba-
re tijd zo goed mogelijk te gebruiken werd er ook veel
gescheiden gerepeteerd. Dat wil zeggen: de ene keer
alleen de sopranen en alten , de andere keer alleen de
Muzikale basisvaar-
digheden oefenen
die voor iedereen
belangrijk zijn
16
jongens. Hoe verder we in het repetitieproces kwamen,
hoe vaker we weer met z'n allen repeteerden, omdat
(bijna) iedereen de muziek en de tekst inmiddels goed
kende.
Solopartijen
Zo’n drie weken voor het concert moesten er nog
belangrijke muzikale details geregeld worden. De
solopartij in de compositie van Britten was nog niet in-
gevuld. Ik had het idee om het “Pleni sunt coeli” eerst
door drie solisten te laten zingen en pas daarna met het
hele koor in te zetten. Dit geeft, wanneer je de solisten
op een andere plek in de kerk opstelt, een mooi ruimte-
lijk effect. De Hoflaankerk is hiervoor heel geschikt. Aan
mij de taak om te bepalen welke leerlingen de solo’s
gaan doen. Uiteraard moet ik hierbij rekening houden
met het stemtype (hoog, laag, meisje, jongen) maar ook
muzikaliteit, beschikbaarheid, inzet, betrouwbaarheid en
werkhouding vormen hierbij belangrijke aandachtspun-
ten. De solopartij in Baluwbalow ging naar Anne-Jet en
de drie solisten voor “Pleni sunt coeli” werden Stefanie,
Chrisje en Milan. We hebben de solopartijen een aantal
keren nog apart doorgenomen, zodat iedereen goed wist
waar hij of zij aan toe was. Vooral Anne-Jet moest even
wennen en dat was precies waar de repetities voor be-
doeld waren. Op het concert ging het dan ook prima.
Met Stefanie, Chrisje en Milan moesten vooral duidelijke
afspraken gemaakt worden over tempo en toonsoort,
omdat zij vanuit het niets in één
keer hun inzet moesten maken. Op
het concert kon Milan met behulp
van zijn smartphone-metronoom in
het goede tempo en op exact de juiste toonhoogte inzet-
ten.
Ook de begeleidende partijen bij het Sanctus moesten
een paar weken van tevoren worden verdeeld. Dat was
niet al te ingewikkeld: zoek in de vierde en vijfde klas
maar eens naar vier gitaristen die in het bezit zijn van
een akoestische gitaar en je komt al snel bij Jake, Lazlo,
Ruben en Pepijn uit. Contrabas ging Donny natuurlijk
doen en op percussie hadden we Martijn, Elian en Ko-
bus. De partijen waren technisch eigenlijk heel gemak-
kelijk, maar omdat er vaak maten lang maar één ak-
koord gespeeld werd, was het toch opletten geblazen.
Voor je het wist, was je de weg volledig kwijt. Vooral de
baspartij was door het specifieke ritme nogal verrader-
lijk.
Een prachtig optreden dat
stond als een huis
17
Na een paar korte repetities was iedereen zeker van zijn
zaak en konden het ensemble en het koor worden sa-
mengevoegd.
Afwerking
Op de een na laatste en de generale repetitie hebben
we hulp gehad van Panda van Proosdij, gastdocent bij
de afdeling muziektheater en bewegingscoach/regisseur
bij het Nationaal Jeugd- en Kinderkoor. Zij heeft met de
leerlingen aan lichaamshouding, focus en presentatie
gewerkt. De resultaten waren opmerkelijk: via
heel gerichte aanwijzingen op het gebied van
houding en concentratie ging de koorklank er
hoorbaar op vooruit. Absoluut voor herhaling
vatbaar, want er valt op dit gebied nog heel
wat te leren.
En dan de generale: op dinsdagmiddag in de Hoflaan-
kerk werd alles nog eens goed doorgenomen. Vooral
omdat de ruimte nieuw was, moest iedereen erg wennen
aan de akoestiek. Sommige teksten moesten nóg beter
worden gearticuleerd, sommige passages moesten door
de percussie nog iets zachter en door de gitaren juist
weer wat sterker worden gespeeld. Kortom, we zongen
en speelden alles een paar keer door, zodat we op het
concert niet voor verrassingen zouden komen te staan.
De laatste puntjes werden op de i gezet en we zongen
voor het eerst met de pianobegeleiding van Roeland van
Doesburg. Met Roeland sprak ik even goed de tempi
door en ik luisterde in de kerk of de piano niet te hard of
te zacht was. Voor de leerlingen was het ook even goed
opletten of ze de piano wel goed konden horen, want de
Hoflaankerk klinkt totaal anders dan lokaal 5.22, onze
wekelijkse repetitieruimte. Ook Panda was er op de ge-
nerale repetitie bij om nog wat oe-
feningen te doen, een goede op-
stelling te bedenken en het optre-
den te “zetten” , zoals dat in thea-
tertermen heet. Na anderhalf uur
werken wist iedereen waar hij of zij moest staan, hoe we
de opkomst gingen doen en hoe het allemaal in de kerk
klonk.
Het uiteindelijke resultaat van alle voorbereidingen was
op 17 december ‘s avonds te horen tijdens het kerstcon-
cert. En dat was niet mis. Na afloop regende het compli-
mentjes uit het publiek. En terecht. Koor, solisten en
instrumentalisten ... alle leerlingen mochten trots zijn op
een prachtig optreden dat stond als een huis!
Iedereen moest wennen aan de
nieuwe ruimte en de akoestiek
18
Het Kerstconcert van dit schooljaar was zeker weer
heel mooi. Iedereen die zijn of haar instrument speel-
de, deed dat heel goed. Ook het Hellendaalensemble
en de onderbouw- en muziektheaterkoren klonken
heel mooi in de Hoflaankerk. De muziek die gespeeld
en gezongen werd was klassiek met een aantal kerst-
liedjes zoals Little Drummer Boy of So This Is Christ-
mas. Verder was iedere leerling in nette kleding. De
kerk zag er ook mooi uit. Bovendien zorgde die voor
een galm, wat bij sommige stukken mooi uitkwam.
Maar één van de hoogtepunten was natuurlijk het
Havokoor! Dit jaar met niet alleen piano als begelei-
ding maar ook gitaar, geplukte contrabas, pauken en
ander slagwerk. Het Havokoor is aan het begin van
dit schooljaar begonnen met het repeteren van de
stukken, onder leiding van Frans de Berg. De eerste
maanden studeerde hij de stukken bij ons in. En in de
laatste week kwam er ook nog iemand bij, Panda van
Proosdij, die bijvoorbeeld op de houding lette.
Ik zelf speelde een bekend stuk van Chopin, de noc-
turne opus 9, nummer 2. Juist omdat hij bekend is en
een aantal mensen hem dus waarschijnlijk al vaak
hadden gehoord, was dat even spannend. Maar voor
mijn gevoel ging het goed.
´s Avonds was de sfeer onder de muzikanten die
moesten spelen en het koor erg gezellig, maar ieder-
een stond ook heel geconcentreerd op het podium.
Uiteindelijk is het een erg goed concert geworden!
Kerstconcert 2013 door Florian van der Reijden
19
Op 17 december 2013 was het kerstconcert in de
Hoflaankerk. De kerk zat vol met familieleden en
vrienden van de leerlingen., Karin Bijl verwelkomde
alle mensen.
Het eerste optreden was van een paar leerlingen
van instituut Hellendaal, dat bestaat uit ongeveer
150 leerlingen van 4 tot 19 jaar. Een aantal van de-
ze leerlingen trad op ons kerstconcert op. Ze speel-
den drie stukken. De bezetting bestond uit violen,
altviolen, celli, een contrabas en een pianist. De
dirigent was Pedro Lopez-Lopez. Ze speelden een
pianoconcert , drie miniaturen. We vonden ze erg
getalenteerd. Vooral de pianist speelde erg goed.
Het publiek was erg enthousiast. Het was een mooi
optreden! Esther Jacobs
Balkonscene
Het kerstconcert van de havo voor muziek en dans
was geweldig. Ik ga even wat vertellen over de bal-
kon scène met Stefanie, Milan en Chrisje. Het koor
stond stil op het podium. Ondertussen waren Milan,
Stefanie en Chrisje het balkon opgeklommen. Toen
begonnen ze te zingen. Het was zo mooi.
Na hun solo begon het koor met ze mee te zingen.
Toen het liedje Balulalow klaar was, klommen de so-
listen weer naar beneden en gingen weer tussen het
koor staan en verdere liedjes volgden. Na de liedjes
kregen we een staande ovatie van het publiek. Ik heb
heel erg van het kerstconcert genoten.
Gijs Rijpstra
Het kers tconcert
Het kerstconcert van de Havo voor Muziek en Dans werd
dit jaar weer grandioos uitgevoerd. Net als elk jaar werden
er door het koor van de HMD een paar stukken gepresen-
teerd. Maar niet alleen het alternatieve koor trad
op. Er waren ook leuke solo’s van leerlingen van onze
school, een strijkkwartet en een koor met alleen zangers en
zangeressen. De hele avond keken ouders naar hoe hun
kind hun instrument bespeelde.
De meeste lof gaat naar Frans de Berg voor het compone-
ren van de geweldige stukken en Femke Ton die het mu-
ziektheaterkoor heeft begeleid en de leuke medley heeft
samengesteld.
Max Burger
Ed van Ree maakte de foto’s op
deze en voorgaande bladzijden.
20
“Lang en gelukkig” door het Ro-theater
gezien op 19 december 2013
in de Rotterdamse Schouwburg.
S prookjes zijn zo leuk! Sowieso van zichzelf
al, maar wat nou als ze ook nog eens helemaal op z’n
kop gezet worden? Neem bijvoorbeeld Roodkapje die
verliefd wordt op de grote boze wolf en vriendin is met
Assepoester… Tja, dan krijg je wel een heel gek ver-
haal! Nou, zo gingen dus alle sprookjes in de voorstel-
ling van Lang en gelukkig van het Ro-theater die we
gezien hebben op 19 december in de Rotterdamse
Schouwburg.
Lang en gelukkig is zo genoemd, omdat het over
meerdere sprookjes gaat. Het einde van een sprookje
eindigt altijd met “… en ze leefden nog lang gelukkig”,
zoals je weet. Vandaar de naam. De sprookjes in de
voorstelling worden verteld op een heel leuke manier.
De goede fee begint te vertellen, maar raakt steeds in
de war … Assekapje, Kleinkapje, Grootduimpje? Wat
moet je daar nou mee? Nou, het ging net zo raar zoals
ze zei. De stiefmoeder en de zussen Paris en Hilton
De laatste donderdag voor de kerstvakantie stond
voor de eerste- en tweedeklassers in het teken van
de voorstelling Lang en Gelukkig van het Ro-
Theater. ‘s Middags workshops als voorbereiding en
na het eten in pizzeria of hamburgertent de voor-
stelling zelf in de Rotterdamse Schouwburg.
Eerst zelf spelen en dan naar
Lang en gelukkig
door Bente Bos
21
Bij de fontein van het Binnenhof.
van Assepoester kwamen aan met een
vliegtuig. Ik had er echt nog nooit van ge-
hoord dat er in een sprookje een vliegtuig
voorkwam!
Vervolgens, tijdens het bal van de prins,
werden er opeens mensen uit de zaal op
het podium gehaald. Het leuke was, dat
Dave er ook nog eens bij zat! Waarom ze
op het podium werden gehaald, wisten we
nog niet. Toen ze achter het doek verdwe-
nen, moesten ze blijkbaar allemaal een
prinsessenjurk aantrekken en daar kwamen
ze dus uiteindelijk mee het toneel op! Het
was duidelijk, ze waren als prinses op het
bal van de prins als “jonge huwbare vrouw”.
Het was echt een heel grappig incident,
maar dit was niet gebeurd als de mensen
die eigenlijk prinses speelden geen klap-
band hadden gehad onderweg! (Niemand
weet of dit verhaal wel echt waar is).
Nu even over de workshops. Voordat we naar de
voorstelling van Lang en gelukkig gingen, hadden
we op school eerste nog een workshop, samen met
de 2e-klassers! We werden onderverdeeld in vier
groepen, gemixt met de 2e-klassers. In dat groepje
was één van de mensen van het Ro-theater erbij.
Daarmee gingen we allemaal leuke opdrachten
doen. Allereerst moesten we binnen één minuut
met ons team zoveel mogelijk sprookjes uitbeelden
(later ook als standbeeld) en dan moesten we van
elkaar raden welk sprookje het was. Dat was echt
heel leuk. We gingen ook nog een scène spelen uit
de musical. Daarbij moest er ook gezongen worden
door Assepoes en Knoop. Zij moesten een eigen
tekst schrijven op het liedje “That’s what friends are
for”. We gingen dat ook spelen voor de andere
groepen.
Het leuke was dat er in de musical er een aantal
dingen van de workshops terug kwamen! Het liedje
dat Assepoes en Knoop moesten zingen, werd ook
echt gezongen. Maar dan wel met de tekst die de
mensen van het theater hadden verzonnen. En de
stukjes uit de scènes die wij zelf moesten spelen,
kwamen ook terug!
Ik heb het zelf een leuke
middag en avond ge-
vonden. Een hele gezel-
lige sfeer en je leert el-
kaar er ook beter door
kennen. Want tijdens de
workshops zaten de
klassen gemixt en
moest je met elkaar sa-
menwerken. De voor-
stelling zelf vond ik ook
erg leuk. Het was echt
grappig en je kon mee-
zingen tijdens de liedjes.
Want de acteurs hadden
op het podium grote
doeken gehangen met
de tekst erop Ik zou dit
zo nog wel een keer
willen doen met de klas-foto’s: Ed van Ree
22
De ontmoeting. Na afloop van een concert van het Rotterdams Philhar-
monisch spreken leerlingen van 3muziek met twee ex-leerlingen van de
HvMD. De laatsten maken duidelijk waar het voor de leerlingen van on-
ze school op neerkomt: een juist evenwicht tussen passie en werk. Maar
voorafgaand aan dit gesprek maken de leerlingen mee waar dit toe kan
leiden: een geweldig, indrukwekkend concert. Het Rotterdams Philhar-
monisch Orkest bracht een uitvoering van het vijfde pianoconcert van
Beethoven en de tiende symfonie van Sjostakovitsj.
Zoek een evenwicht
tussen muziek en school
door Zep Barbasconi
Vrijdag 29 november zijn we met de klas naar het
Rotterdams Philharmonisch orkest geweest. Frank
Kouwenhoven gaf een erg leuke en interessante in-
leiding. Hij vertelde over de geschiedenis en de mu-
ziek van Sjostakovitsj. We luisterden naar zijn 10e
symfonie en daar gaf Frank dan een toelichting bij.
Dit was erg leuk, want als hij vertelde, ging je echt
meeleven met de muziek en zag je voor je hoe het
was en ging je de muziek begrijpen.
Na deze warming-up, gingen we naar het concert
zelf. Toen we de zaal binnenkwamen, dacht je
‘WOW!’ Al die instrumenten en die grote zaal. Alle
muzikanten die hun instrument aan het stemmen wa-
ren. Na eventjes wachten begon het concert. Als eer-
ste werd het pianoconcert van Beethoven gespeeld
door Emanuel Ax. Hoe gaaf, een van de beroemdste
en beste pianisten van de wereld, en daar zat hij. Na
25 minuten was het pauze, We hebben even lekker
wat gedronken en gepraat. En toen ging de gong al-
weer.
Toen ik de zaal weer naar binnen ging, zag ik de per-
cussionisten zich klaarmaken. YESS, dacht ik, nu
wordt het pas echt interessant. Het orkest speelde de
10e symfonie van Sjostakovitsj. Deze bestaat uit vier
stukken van circa 9 min achter elkaar. Afwisselend
van rustig naar heftig. Het tweede stuk vond ik het
leukst. Een snel tempo, heel veel noten, daar werd je
echt wakker van. Super strak gespeeld, geen enkele
fout gehoord. Super gaaf!
Toen alle vier de stukken waren geweest, begon het
applaus! Volgens mij duurde dat wel 10 minuten. Ten-
minste, zo voelde dat. En er werden bloemen op het
podium aangeboden, erg leuk vind ik dat. Alleen wel
Een concert van het RPhO levert onverwachte inzichten op.
23
blaren van het klappen nu.
Iedereen was de zaal uit. En toen kwamen er twee ex
-leerlingen van de HvMD naar ons toe. Martin Baai
(slagwerk) en Arjen Leendertz (contrabas). Ze vertel-
den hoe zij de havo hebben ervaren.
Het belangrijkste wat ze zeiden, was
dat je eigenlijk een soort evenwicht
moet vinden tussen je school en je mu-
ziek. Dat je allebei gewoon goed doet,
want je hebt het allebei nodig. En dit
kwam natuurlijk beter over, omdat zij
het zelf hebben meegemaakt. Op
school zelf en bij de leraren denk je
natuurlijk ‘pffff, hahahaha’.
Ik lette vooral op Martin, puur vanwege het slagwerk.
Zijn discipline was bij het spelen van de muziek zo
groot. Je zag hem tellen. Pakte weer zijn stokken, gaf
een gigantische roffel en ging weer zitten. “Discipline
is heel erg belangrijk als je bij het orkest zit”, zei Ar-
jen. Je moet goed opletten, niet afgeleid raken en de
aandacht bij je partij houden. Het is heel anders dan
bij een bigband, waar je grotendeels improviseert. Hij
zei ook (en dit is iets wat ik ook herken bij mijn eigen
orkest uit mijn dorp) dat je heel erg goed moet letten
op de dirigent. Hij geeft aan hoe hard of fragiel iets
gespeeld moet worden. Of wanneer
de violen erbij komen of wanneer
de snaredrum stopt. Erg goede tips!
Wat ik nog gaver vond, is dat ze dit
hele concert, maar drie keer door-
gespeeld hadden. Dit geeft toch
echt aan hoe hoog het niveau ligt.
Ik heb echt genoten van de hele
avond, je moet als muzikant dit gewoon gezien en
gehoord hebben. Zo strak, zo'n mooie sound! Ik zou
zelf niet in zo’n een orkest willen spelen, omdat het
niet echt mijn muziek .is. Maar vooral omdat ik het
veel leuker vind om zelf nummers te maken. Ik vond
het wel het heel leuk om naar het concert te luisteren
en te kijken.
Super strak ge-
speeld, geen enkele
fout gehoord. Super
gaaf!
foto: Wessel Slager met zijn iPhone