StudentenkrantGroninger

www.studentenkrant.org | jaargang 27 | nummer 8 | April 2011 | Last christmas, I gave you my heart, but the very next day, you gave it away :'(

ACDA & DE MUNNIK

Het Gesprek pagina 5

De Studentenkrant spreekt met PowNED’sDominique Weesie

Test pagina 6

De SK Test de beste Rosé voor in het plantsoen

2 Groninger Studentenkrant | April 2011

twee wekenvanaf 120 euro

feesten Europa

cultuur

vrienden

studenten

BratislavaBarcelonaGriekenlandAEGEE

zomervakantiereizen

goedkoop

onvergetelijk70 stedenPraag

Istanbul

www.summeruniversity.nl • www.aegee-groningen.nlMeer weten?

Milaan

advertenties

PostAfgelopen maand stond er een kleurplaat in onze krant. Uit alle inzendin-gen kwam nevenstaand stukje vakmanschap als winnaar uit de bus.

Beste redactie,

Aangezien 1 kleur inkt

wel wat weinig is voor een

kleurplaat, heb ik mijn

best gedaan er wat mooi’s

van te maken. Open de bij-

lage en kijkt uw ogen uit!!

Met vriendelijke groet,

Douwe

Enige citaten uit het juryrapport:

“is dit een grap?” (Redactielid 1)

“hahahahaha” (Redactielid 2)

“FUCKING HILARISCH :D” (Re-dactielid 3)

“Ik bel de taxateur alvast Fuk-king meesterlijk” (Redactielid 4)

“Dude, die gast is vet koning!” (Redactielid 5)

#wINNINg!

3Groninger Studentenkrant | April 2011

Redactie:Amarins HielkemaJudith KatzHuub KappertElse-Marike KepelCarolien Lindeman Randy MartensJacob Roel MeijeringTessa NijlandOlivier OostTobias Rutteman Robin van der SarMirre TerpstraRoy de VriesLisanne Wieringa

Webmaster:Jacob Roel Meijering

Fotografie:Jan Luursema www.janluursema.nlEwoud Rooks www.erooks.nlEveline Vaessen

Coverfoto:Ewoud Rooks

Foto’s Columnisten: Eveline Vaessen (Tessa) Ewoud Rooks (Annelies) Met dank aan:BandirahMark Retera

Drukwerk:Grafische Industrie de Marne

Bestuur:Voorzitter: Mirre TerpstraPenningmeester: Roy de VriesHuub KappertRandy MartensJacob Roel Meijering

bestuur@studentenkrant.org

Adres:Groninger StudentenkrantSint Walburgstraat 22C9712HX Groningen

www.studentenkrant.org

De Groninger Studentenkrant is een onafhankelijk blad gemaakt voor en door studenten van HBO en WO-instellingen in Gro-ningen. Het verschijnt tien maal per jaar in een oplage van tien-duizend exemplaren die gratis verspreid worden op de RuG de Hanzehogeschool en andere plaatsen in Groningen

Hoofdredactie:Randy MartensRobin van der Sarhoofdredactie@studentenkrant.org

Eindredactie:Ben Hardeindredactie@studentenkrant.org

Vormgeving:Jacob Roel Meijering

Illustraties:Tobias Rutteman

OpeningstijdenDinsdag: 10:00 - 17:00Woensdag: 10:00 - 17:00Donderdag: 10:00 - 17:00Vrijdag: 10:00 - 17:00Zaterdag: 10:00 - 17:00

Adres:Boterdiep 63

9712 LK Groningen

www.kringloopwinkelderommelmarkt.nltelefoon: 06-57738816

WWW.KRINGLOOPWINKELGRONINGEN.NL

DE ROMMELMARKTKRINGLOOPWINKEL

advertentie

Colo

fon

Boterdiep 63 9712 LK Groningen

Rolderstraat 9 9401 AM Assen

050-3184547

Op 24 en 25 maart was het duo Acda en de Munnik in Groningen met hun nieuwe show genaamd ‘Ode II’. Een perfecte kans voor de Studen-tenkrant om deze (overigens brakke) muzikale helden te interviewen. Een gesprek over de nieuwe show en over hun eigen studententijd.

Waar draait het om in Ode II?De Munnik: Het draait om de lied-jes.

Zit daar ook een bepaalde lijn in? Wordt er een verhaal verteld?

Acda: Er zit een volgorde in, in de zin van zo klinkt het goed. Dat is de opbouw van de avond.

Willekeurig?De Munnik: We hebben een soort idee achter het programma, dat we onszelf gepermitteerd hebben om alles te kunnen spelen. Zo-wel oude liedjes als nieuwe, dus ook de liedjes die de mensen nog niet kennen. En dat we ook wel de hits spelen, dat hoort er dan bij. Maar het betekent ook dat we liedjes spelen die we al heel lang niet gespeeld hebben of nog nooit gespeeld hebben. We hebben een bepaalde vorm van de avond, dat we als obers na de laatste gang, wanneer de mensen weg zijn, el-kaar voorzingen. Dat we voor el-kaar zingen dat is de sfeer waarin het begint, en dan ontwikkelt dat zich uiteindelijk tot een concert.

Dit is dan Ode II is er ook een kans dat er een Ode III komt?Acda: (volmondig) Ja!

De Munnik: Ik hoor net van ja, maar ik denk wel dat het dan misschien wel weer anders gaat heten. Vorig jaar deden we Ode. Dat hadden we bedacht omdat we een ode wilden doen aan mensen die wij bewonderen, maar dat is er eigenlijk niet zo van gekomen. We hadden dat programma klaar en we dachten wat een leuke tour, dat moeten we volgend jaar weer doen. Ook eigenlijk in dezelfde tijd van het jaar en toen dachten we dan noemen we dat Ode II, dan is dat een ode aan Ode I.

Jullie hebben sinds kort ook een eigen platenlabel, hoe is dat zo gekomen?De Munnik: Je kunt bij een grote platenmaatschappij zitten, wat we jaren gedaan hebben. Wij gin-

gen toevallig uit elkaar met de platenmaatschappij waarbij we zaten, en toen dachten we waar-om zouden we het niet gewoon zelf gaan doen.

Acda: Het was niet zo makkelijk, maar we hebben het toch uiteindelijk wel gedurfd.

De Munnik: Het was wel een stap

Acda: Ja, met zo’n grote major achter je heb je wel problemen, maar je hebt ook heel veel mak-kelijke dingen; zij doen bijvoor-beeld de promotie. Daar werken heel veel mensen en nou moeten we alles zelf doen, maar de verga-deringen zijn een stuk korter.

De Munnik: Ja, nu gaan er twee smsjes en dan ben je klaar. Eerst moest je ergens heen, met alle-maal mensen, die zich ermee be-moeien en nu kunnen we het al-lemaal zelf.

Acda: En de directie is groten-deels bij elkaar tijdens zo’n tour.

De Munnik: En je bedenkt samen zullen we het zo, of zo doen, zul-len we dat eens gaan inkoppen in plaats van dat er een platenmaat-schappij komt. Die gaat dan heel ingewikkeld doen met vergade-ringen. Dan moet je zo’n rondje langs de radiostations doen als je een plaat uit hebt, terwijl je denkt ja dit rondje is eigenlijk al-tijd hetzelfde dus dan kun je het net zo goed zelf doen. Het enige probleem is inderdaad dat je zelf de promotie op je neemt, wat een platenmaatschappij normaal ge-sproken doet.

We zijn natuurlijk wel van de Studentenkrant, dus hoe was jullie eigen studententijd?De Munnik: Heel leuk! Ja, maar we hebben nooit zo’n studenten-tijd gehad als echte studenten. We hebben natuurlijk allebei de Theaterschool gedaan, dat is toch anders.

Acda: Dat is gewoon binnen spe-len!

De Munnik: Ja je bent eigenlijk in een hele kleine groep constant be-zig. Je bent van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat op school en dan ga je ’s avonds de kroeg in maar dat doe je dan met een paar men-sen. Toevallig hadden wij elkaar. Dus wij zaten ’s avonds met nog wat mensen in de kroeg en als ik

bijvoorbeeld hier kijk, hier heb je allerlei verenigingen, en dat heb je natuurlijk in Amsterdam ook, maar dat hebben wij allemaal niet meegemaakt.

Acda: Wij waren toen onze eigen studentenvereniging. Hadden we zelf opgericht.

De Munnik: Waren twee leden.

Acda: En elke avond ontgroening!

En missen jullie die tijd?De Munnik: Nou, ik wel een beetje, maar dat is natuurlijk ook omdat je wat ouder wordt. Dat het al-lemaal zo lekker zorgeloos was.Toch dacht je dan dat je heel veel zorgen had, maar dat was hele-maal niet zo.

Acda: Dat wist je toen helemaal niet.

De Munnik: Nee, dat wist je ook helemaal niet. Ik ben toevallig ook met een liedje daarover bezig, dat je toen met allemaal zorgen liep, waarvan je denkt, jeetje, wat in-gewikkeld ook allemaal. En als

je daar nu op terug kijkt denk je, nou, wat maakte jij je druk! Als ik het over zou kunnen doen, zou ik het een stuk zorgelozer doen denk ik, als ik dan weet wat we al-lemaal nog te wachten staat.

Acda: Nou zorgeloos vond ik het niet helemaal. Ik vond het hard werken, moet ik zeggen. Ik weet het niet zo goed meer, maar wel dat ik het allemaal vrij ingewik-keld vond.

Zijn jullie in jullie studententijd wel eens in Groningen gaan stappen?De Munnik: Nee, als studenten niet denk ik.

Acda: Nou ik zat in die tijd in de Comedy Train en toen ben ik wel in Groningen geweest. Met Hans Teeuwen, Theo Maassen, Raoul Heertje en ik, allemaal in een auto. Niemand was bekend toen. En dan kwam je zo’n kroeg bin-nen en dan wilde niemand iets van je. Tien minuten later, als je gespeeld had, dan kwam je in de kroeg en dan liepen alle jongens op je schouders rammen en alle meiden wilde met je mee het bier-

hok in. Dus ik verlang niet zo heel erg terug naar die tijd....

Er was een meisje die heette vol-gens mij Rosemarie en die wilde mee naar het bierhok, maar dat was heel raar. Nu word ik natuur-lijk aan de lopende band versierd, maar toen was dat beslist niet het geval dus ik heb anderhalf uur verbaasd aan de bar gestaan me-zelf afvragende waar ze nou zo-veel moeite voor deed. Ik dacht moet je niet met iemand anders gaan praten?

Zijn alle shows ondertussen al uitverkocht?De Munnik: Ja alles is al uitver-kocht.

Acda: We hebben ook nog maar drie weken te gaan, maar je kunt natuurlijk altijd de site checken. Dat is natuurlijk hartstikke leuk.

Nou heb ik ook gelezen dat jullie nieuwe plaat nog niet op de radio is geweest en het al wel een hit is geworden op iTunes, dat is toch wel bijzonderDe Munnik: Klopt, daar hadden we nog niets aan gedaan, maar mensen kunnen tijdens de show, in de zaal die nummers kopen en dan downloaden op hun mobiele telefoon.

Maar daar hebben jullie verder geen promotie voor gedaan?De Munnik: Nee we hadden er ei-genlijk nog helemaal geen radio voor gedaan, maar het is in de zaal heel veel verkocht. Toen heb-ben we dat aangemeld op iTunes en op de een of andere manier is die daar heel populair geworden omdat mensen daar zijn gaan kij-ken en toen werd het dus ineens heel veel gedownload. Binnen een dag stonden we volgens mij op één in iTunes. Ja, dus dat was wel heel grappig want we hebben er dus niets aan gedaan.

Acda: Ja, het is dus een groot suc-ces deze platenmaatschappij! En we zijn ook sterk van plan om bij deze maatschappij ook de volgen-de plaat uit te brengen.

De Munnik: Ja de eerste kratten champagne zijn al ingeslagen!

Else-Marike Kepel

Acda & de Munnik Ode aan Ode I

foto: Ewoud Rooks

@Wil je reageren? Stuur een email naar e.m.kepel@studentenkrant.org

4 Groninger Studentenkrant | April 2011

De SK helpt je maandelijks je archaïsche vocabulaire uit te breiden dan

wel nieuw leven in te blazen. Zo kan ‘gruizig’ prima worden gebruikt

om ‘geil’ te vervangen, en kan ‘grappig’ verruilt worden voor het fraaie

‘gerieflijk’. Nu is het wel zaak je publiek aandachtig uit te kiezen, en

niet te pas en te onpas archaïsch te oreren. In presentaties en discus-

sies doen verouderde woorden en zegswijzen het dikwijls goed, hetzij

door de ander van zijn à propos te brengen, hetzij door je retorische

excellentie kracht bij te zetten, en zo oplettendheid te weeg te bren-

gen. Wel met mate uiteraard. De kunst is om die woorden, uitdrukkin-

gen of gezegden te kiezen, die de meesten wel eens gehoord hebben,

of enigszins kunnen thuisbrengen, maar die ze zelf zelden tot nooit

gebruiken.

Woord : • Appetijtelijk

Betekenis (Van Dale): smakelijk. In de vijftiende eeuw al gesignaleerd

als ‘appetijtelijc voedsel’. Eerder en algemener bekend met de beteke-

nis ‘verlangen’ (ca. 1180). Afgeleid van het Latijnse appetitus dat ook

als ‘verlangen’ vertaald kan worden, dat op haar beurt weer afkomstig

is van het werkwoord appetere, ‘verlangen naar’. Tegenwoordig voor-

namelijk ideaal om een aantrekkelijk persoon mee aan te duiden, een

appetijtelijke dame bijvoorbeeld. Hierin komt zowel het smakelijke als

het verlangen naar prima tot uiting en het is weer eens wat anders dan

“een lekkere chick.”

Voorbeeldzin: “Die serveerster ziet er wel appetijtelijk uit.”

Spreekwoord, uitdrukking of gezegde: • In de rats

Betekenis (Van Dale): In een vervelende, onaangename situatie verke-

ren, bang of bezorgd zijn. Synoniem van in de rats (zitten), dat overi-

gens de titel van een aardige Mannen van de Radio aflevering is, is het

evenzo mooie, en minstens zo komische, ‘in de piepzak zitten’. ‘In de

puree zitten’ is onder meer ook nog van dezelfde strekking. Het woord

‘rats’ is een soort stamppot die vroeger door soldaten werd gegeten.

Het woord is afgeleid van ‘ratjetoe’, dat weer van het Franse ratatouille

is afgeleid. Als je in de rats zit, zit je, letterlijk gesproken, in een drab-

bige brij. Vooral bij semi-serieus gebruik is deze uitdrukking een amu-

sante vervanging van “ik heb een probleem.”

Voorbeeldzin: “Nou… ik zit een beetje in de rats.”

Robin van der Sar

Archaïsch

@Wil je reageren? Stuur een email naar r.van.der.sar@studentenkrant.org

Sappige sexverhaaltjes door Ben Hard

Vrijdagnacht, kwart over vier. Ik fiets het centrum uit. Alleen. De hele avond geen fatsoenlijke chick gevonden die mijn nacht wou maken, zelfs niet in de Ne-gende… Faal. Nog één degelijke kroeg voor ik thuis ben: Cafe de Bres. Zal ik daar mijn treurnis maar weg drinken met een laatste biertje dan? In mijn zak voelend vind ik een verfrommeld vijfje en wat kleingeld die me overhalen. Ik open de deur en zie hooguit twaalf mensen zitten, op twee na allemaal aan de bar. De gemiddel-de leeftijd ligt hier zoals gebrui-kelijk boven de dertig.

Gelukkig, die lekkere blonde bar-vrouw is er wel. Alleen al voor haar besluit ik plaats te nemen op de verre hoek van de bar. Naast mij zit een roodharige dame, al-leen. Ik schat haar zo op 33. Als ik plaatsneem op de kruk rechts van haar kijkt ze even om, doet een poging tot glimlachen, en draait haar hoofd weer van me af. Schoonheid kun je haar moeilijk toeschrijven. Ik scan de ruimte voor meer alleenzittende vrou-wen. Niks. Kut. Toch maar een drankje aanbieden? Ach, waarom ook niet, ik ben er nou toch. “Wil je wat drinken?” vraag ik enigs-zins onverschillig. Ze draait zich om. “Ik? Nee, dankje, ik ga zo.” Lekker Ben. Zelfs deze hork wil niks van je weten. “Maar ik denk dat mijn vriendin wel wil.” Vrien-din? Welke vriendin? Is ze naast afzichtelijk ook nog schizofreen?

“Ze is even naar de wc, kijk daar komt ze al.” Een tengere dame met bruin steil haar, zo’n 31 gok ik, loopt op ons af. “Was ik weer, vrienden gemaakt?” “Eh ja, deze meneer wil je een biertje aanbie-den.” “Oh? En jij dan?” “Ik ga, ben kapot, en morgen moet ik...”Op dit moment luister ik niet meer naar de rode draak, en kijk alleen gebiologeerd naar haar vriendin. Voor ik er erg in heb loopt de rode de kroeg uit en zit mijn nieuwe projectje naast me. “Karin.” zegt ze, glimlachend haar hand uitste-kend. “Ben.” zeg ik, schuddend, “Ben Hard.” “Leuke naam.”

Na wat triviale woordenwisselin-gen, vergezeld met ik-wil-je-blik-ken over en weer, onderbreekt ze me midden in mijn zin. “Hey

ehh.. woon je hier vlakbij?” “Twee straten verderop, en jij?” “Ver-der.” “Zullen we naar jouw huis... of vergis ik me?” “Kamer.” zeg ik. “Ook goed.” zegt ze met een glim-lach die aankondigt dat ze niet al-leen voor een kopje koffie komt. Normaal gesproken doe ik het lie-ver bij haar thuis, for obvious rea-sons, maar voor Karin maak ik een zeldzame uitzondering.

Ik laat het licht uit in mijn kamer. Pizzadozen en lege bierflesjes zijn in de ogen van een dertiger misschien niet direct afrodisiaca. Na de deur van mijn kamer dicht te doen kust ze me, nog voor ik kan vragen of ze iets wil drinken. Ik proef zoete kauwgom. “Kan ik even douchen?” vraagt ze. Pff daar gaat mijn erectie, die on-danks de alcohol alweer een tijd-je in mijn broek heerste. “Eh ja... hier, neem dit handdoek maar, ‘t is de tweede deur rechts.” Onder-tussen heb ik even tijd om mijn bed klerenvrij te maken. Twee mi-nuten later staat Karin met mijn handdoek om haar lijf voor me: “Kom je ook?”

Ik twijfel geen moment en loop achter haar aan richting de bad-kamer. Terwijl ik de deur sluit, maakt ze in het donker, hurkend, mijn riem los en laat mijn broek zakken. Ik leun tegen de deur. Te-gelijkertijd met mijn broek komt mijn boxer naar beneden en wordt Karin verrast door mijn herrezen erectie, die haar neus lichtjes aan-tikt. In het streepje licht wat door de kieren van de deur de badka-mer ingaat herken ik een glim-lach op haar gezicht. Haar han-den drukt ze op mijn bovenbenen terwijl haar warme mond en tong mijn pretpaal grondig verkennen. Ik sluit mijn ogen en laat Karins haren door mijn vingers gaan en trek er zo nu en dan zachtjes aan. Na een goede drie minuten ben ik zodanig geil dat ik haar nu moet nemen.

Ik ontdoe haar van de handdoek, trek mijn overhemd uit en leid haar naar de douche. Hier druk

ik Karin met haar rug tegen de muur waar de douchekop aan hangt. Terwijl de eerste stralen warm water de rook uit onze ha-ren spoelen leid ik mijn erectie in haar. Een bescheiden kreun klinkt als ik haar lichaam binnendring. Ze krult haar rechterbeen om me heen terwijl ze steun probeert te vinden aan mijn schouder. De klanken uit haar mond worden al minder bescheiden zodra ik het ritme opvoer. Zonder er al te veel over na te denken besluit ik haar vervolgens helemaal op te til-len. Ze krult nu ook haar linker-been om me en neem ik haar in de lucht met enkel haar rug tegen de muur.

Na een tijdje worden mijn armen toch wat zwaar, en laat ik haar zakken. Alsof ze mijn gedachten kan lezen draait ze zich om en drukt haar kont tegen me aan. Ik neem haar met mijn handen om haar heupen, net zolang tot de klanken die ze uitbrengt een op-komend orgasme verraden. Sa-men met het opspattende water, elke keer als ik weer diep in haar stoot, maken we zo aardig wat la-waai. Houd ik wel van. Met haar rechterhand grijpt ze mijn boven-been , terwijl haar hoofd omhoog komt en ze vrij luid “Ja, ga door, ik kom!” uitbrengt. Ik besluit nog een tandje bij te zetten en vlak na haar kom ik zalig klaar in haar natte, warme lijf.

Ik voel me inmiddels voldaan en schoon genoeg, droog me af en loop vast naar mijn kamer. Mis-schien zo nog wel een tweede ronde, wat mij betreft. Na twintig minuten ga ik toch maar eens kij-ken waar ze blijft. In de badkamer is niemand. Wel een briefje op de wasbak: “Dat was fijn :) Ik slaap liever thuis. Truste, volgende week zelfde tijd @ de Bres?”

Ben Hard

Badkamer

GIDSEN GEZOCHT m/vWord OprOEpGIDS bij natureXP en begeleid bedrijfsuitjes in natuurgebieden van Natuurmonumenten door heel NL!

Vergoeding e 125,– bruto per werkdag.

Voor meer informatie kijjk op: www.naturexp.nlnatureXP, Geulstraat 35, Groningen T. 050 - 525 80 70

advertenties

advertenties

@Wil je reageren? Stuur een email naar benhard@studentenkrant.org

5Groninger Studentenkrant | April 2011

Kleding Kinderkleding Jassen LP’s Schoenen Boeken FFlexa Verf

€1,-€0,50€2,-€1,-€2,-€1,-

€4,50€4,50

Adres:Boterdiep 63

9712 LK Groningenwww.kringloopwinkelderommelmarkt.nl

telefoon: 06-57738816

WWW.KRINGLOOPWINKELGRONINGEN.NL

DE ROMMELMARKTKRINGLOOPWINKEL

Boterdiep 63 9712 LK Groningen

Rolderstraat 9 9401 AM Assen

050-3184547

advertenties

Dominique weesie: “Het Journaal vul ik zo in”

De publieke omroep PowNed bestond vorige maand precies een half jaar; tijd om de balans op te maken. Zijn de verslagge-vers van de grofste omroep van Nederland inderdaad, zoals het kekke yuppenblaadje NRC.next beweert, de ‘knuffelberen van Den Haag’ geworden?

Oprichter, voorzitter en bovenal

presentator Dominique Weesie

is eenduidig; PowNed is een suc-

ces. “Het gaat hartstikke goed. We

hebben natuurlijk nog maar één

programma op televisie, maar alle

targets die we hebben meegekre-

gen worden ruimschoots gehaald”,

vertelt hij in het kantoor van Pow-

Ned, studio De Plantage in Amster-

dam. “Sterker nog; we zitten er ver

boven. We moesten van de zender-

coördinator aan het eind van het

seizoen 280.000 kijkers halen. Dat

hadden we geloof ik na een maand

al.” Weesie is dan ook trots op wat

hij, met zo’n dertig tot veertig me-

dewerkers, heeft bereikt. “PowNews

is een van de lastigste programma’s

om te maken. Het NOS Journaal vul-

len Bert (Huisjes, hoofdredacteur,

red.) en ik echt met twee vingers

in de neus in. Dan gaan we gewoon

drie uur zitten lunchen en dan we-

ten we toch wel dat het vol komt.

Dit is echt topsport.”

Pijler van Nederland 3

PowNed is de twintigste omroep

van het Nederlandse publieke be-

stel. Weesie denkt dat zijn gees-

teskindje echter zeker toege-

voegde waarde heeft. “Wat je er

ook van vindt, PowNews is toch

anders. Het is spraakmakend, het

heeft altijd eigen nieuws, en dat

doet het gewoon heel goed. We

zijn, samen met De Wereld Draait

Door, zelfs een van de pijlers van

Nederland 3 geworden. Dat had je

van te voren natuurlijk niet dur-

ven dromen. PowNews is een pro-

gramma dat zo belangrijk wordt

geacht, dat het voor de komende

drie jaar wordt ingetekend.”

Heilig GrasPowNews is nu nog het enige te-

levisieprogramma dat de roze

omroep maakt. Daar komt bin-

nenkort echter verandering in.

“Volgende maand komen we met

Heilig Gras, een voetbalprogram-

ma gepresenteerd door Henk

Spaan. Bovendien zijn we druk be-

zig om een format voor het najaar

in elkaar te zetten.” Maar is daar

dan wel geld voor beschikbaar; en

zo ja, waarom dan nu pas, en niet

aan het begin van het seizoen?

“Omdat we vanaf september dit

jaar tot pijler van Nederland 3

zijn uitgeroepen, gaat het budget

van PowNews niet meer ten koste

van onze totale begroting. Dus

we kunnen meer programma’s

gaan maken.”

Het was nooit mijn ambitie om te gaan presenterenDe presentatie van PowNews ging,

zeker in het begin, als een stop-

trein. Weesie werd, na tientallen

jaren stukjes te hebben geschre-

ven, ineens voor een camera ge-

zet. Zelf erkent hij dat het in het

begin niet al te best ging. “Dan

gaat je kop eraf, dat hebben we al-

lemaal gezien. Het was nooit mijn

ambitie om te gaan presenteren.

Er werd echter steeds vaker tegen

me gezegd dat ik, om het geloof-

waardig te houden, wel mijn ge-

zicht zou moeten laten zien. Dat

heb ik gedaan in de pilots. Dat

was niet bepaald een onverdeeld

succes, om me voorzichtig uit te

drukken. Maar na een hoop me-

ters maken, want daar gaat het

toch om, begin ik er toch steeds

meer plezier in te krijgen. Je staat

daar wel als Dominique. Ik ben in-

middels toch een van de gezich-

ten geworden. Ik vind ook dat je,

als je een grote mond hebt, je die

ook moet uitspreken. Als ik er een

of ander huppelkutje neer zou

zetten, komt het niet over.”

Lange dagenWeesie is niet

alleen presen-

tator, maar

moet samen

met zijn hoofd-

redacteur ook

leiding geven

aan de redac-

tie. Hij maakt

dan ook lange

dagen. “De ge-

middelde dag

begint ‘s och-

tends om een

uurtje of negen,

denk ik. Dan

heb ik contact

met de redac-

tie, die een hele

hoop onder-

werpen heeft

vergaard. Daar

gaan we dan sa-

men doorheen.

Dat is soms nog

niet zo gemak-

kelijk. Het pro-

bleem is dat je

helemaal aan

het eind van

de nieuwscyclus

zit. Kijkers van het PowNews be-

ginnen ‘s morgens al met ontbijt-

nieuws, en houden vervolgens de

hele dag het internet in de gaten.

‘s Avonds kijken ze naar De We-

reld Draait Door, het NOS Jour-

naal, verzin het maar.. Je moet

het nieuws dus toch op een ande-

re manier presenteren, want an-

ders zeggen mensen al snel been

there, done that, got the t-shirt.”

“Om een uurtje of één, twee, kom

ik zelf aan op de redactie. Rond

vijf uur proberen we de line-up

voor het programma rond te heb-

ben; dan gaan we een hapje eten.

Vervolgens ga ik bezig met het

schrijven van mijn teksten, en Bert

gaat de items monteren. Om ne-

gen uur gaan we naar de studio,

voor de repetitie en de schmink, en

om kwart voor elf zenden we uit.”

Het stukjesschrijven mis ik niet De publieke omroep in Nederland

heeft een geitenwollensokken-

imago. De programma’s zijn ge-

middeld net zo interessant als de

eerste helft van deze zin. De am-

bitie van PowNed was, bij oprich-

ting, dan ook groot. Alles moest

anders. Wat is daar nog van over,

na een halfjaar in Hilversum? “Wij

hebben altijd gezegd; we houden

ons ver van satire. En je ziet dat

steeds meer media als het NRC

Handelsblad en de Volkskrant

ons een satirisch nieuwsprogram-

ma gaan noemen. Dat is het groot-

ste compliment dat je kunt krij-

gen. Als je zelf roept ‘wij gaan een

satirisch programma maken’, gaat

je kop eraf in Nederland. Daar ligt

een gigantisch taboe op. Als je het

vooral zelf niet roept, en anderen

gaan het over je roepen, dan doe

je in ieder geval zelf iets goed.”

Tevreden is Weesie dus wel. Voor

zijn nieuwe werk bij PowNed

moest hij echter zijn vorige baan

bij GeenStijl opgeven. Spijt? “Nee,

het stukjesschrijven zoals ik dat

voor GeenStijl deed, mis ik abso-

luut niet. Ik denk dat wat ik nu

doe, het leukste is dat ik ooit heb

gedaan.”

Olivier Oost

Het Gesprek

foto: ANP

@Wil je reageren? Stuur een email naar o.oost@studentenkrant.org

6 Groninger Studentenkrant | April 2011

god in FrankrijkGainsbourg was in Frankrijk groter dan The Beatles en de Stones bij elkaar. Bij zijn graf worden nog dagelijks pakjes sigaret-ten, rozen en metrokaartjes (verwijzing naar het nummer ‘le poinconneur des lilas’) neergelegd. Schanda-len en mooie vrouwen tekenen zijn turbulente leven, waarin hij dronk en rookte tot hij er in 1991 bij neerviel.

Je t’aime.. moi non

plus, het omstreden

erotisch geladen (hijg)

nummer wat aanvanke-

lijk in meerdere landen

werd verboden, zullen

de meesten misschien

nog wel kennen. Maar

naast dit lied kreeg

Serge wening erken-

ning buiten Frankrijk,

tot zijn grote ergenis.

Dit kwam voorname-

lijk door de taalbarrie-

re; veel geniale woord-

grapjes en dubbele

lagen in de nummers

blijven veelal verscholen voor niet-frans-

taligen. Alle genres passeren bij Serge de

revue, van jazz, reggea, instrumentaal, tot

popliedjes. Hij schreef soundtracks, maakte

films en reclames, en figureerde af en toe

zelf in speelfilms.

Serges nicotineverslaving, die begon op der-

tienjarige leeftijd, zou een van zijn meest

herkenbare eigenschappen worden. Van

zijn merk Gitanes verslond hij dagelijks al

snel zes pakjes (er zijn weinig foto´s van

hem zonder sigaret). Al rokend en zwarte

koffie drinkend schreef hij diep in de nacht

de mooiste liedjes die hij, als hij ze zelf

niet zong, opdroeg aan de grootste Franse

zangeressen. Vervolgens kreeg hij, ondanks

zijn uiterlijk, deze mooie vrouwen vaak ook

in zijn bed.

Schandalen waren er in

Gainsbourgs leven in

overvloede. Zo vertelde

hij onder meer Whitney

Houston in een live uit-

zending dat hij haar wou

neuken en nam hij een

reggae versie op van het

Franse volkslied (‘Aux

armes etcetera’), die niet

bij iedereen in de smaak

viel.

Simmons vertelt in acht-

tien zeer nauwkeurig ge-

schreven hoofdstukken

hoe de verlegen joodse

Lucien Ginsbourg op-

groeide tot het icoon Ser-

ge Gainsbourg, en zijn

alter ego Gainsbarre. Na

tien jaar is er nu een pri-

ma vertaling verschenen

van Fred de Vries. Het boek is doorvlochten

met songtitels, die vrijwel allemaal op You-

Tube te vinden zijn, en waar een hoop min-

der bekende pareltjes tussen zitten.

Robin van der Sar

Serge Gainsbourg, Sylvie Simmons, Nijgh en Van Dit-mar 2011, Prijs: € 19.90.

@Wil je reageren? Stuur een email naar r.van.der.sar@studentenkrant.org

Mamma mia!Het zijn bij tijd en wijle rare knakkers,

die Italianen. Het ene moment nog vro-

lijk van de pasta aan het genieten, het

volgende moment staan ze te schreeu-

wen tegen iedereen die het maar wil ho-

ren over alle problemen die het leven

met zich meebrengt, variërend van span-

ningen in Libië tot het wc-papier dat nog

steeds niet is gekocht. En alles op dezelf-

de serieuze toon, zonder enig verschil in

gradatie. Maar zodra de storm van op-

gekropte frustratie, uiteraard begeleid

door indrukwekkend arsenaal aan ge-

zichtsuitdrukkingen en armbewegingen

alsof men aan het wereldkampioenschap

ringzwaaien zonder ringen deelneemt, is

overgewaaid en de lucht is geklaard, is al-

les weer koek en ei en zijn ze allen weer

‘amici’ voor het leven. Temperament, zo

kun je het ook noemen.

Maar datzelfde temperament laat men

het liefste thuis wanneer het op demon-

streren aankomt. Ik zit nu anderhalve

maand in Bologna, ook wel de ‘rooie

stad’ genoemd. En dit niet alleen omdat

er veel rode bakstenen te vinden zijn,

maar ook omdat het werkelijk een com-

munistisch bolwerk is. Zowaar elke dag

is er wel ergens een demonstratie te vin-

den tegen de regering, tegen onderdruk-

king van de vrouw, tegen fascisme, het

is allemaal mogelijk. Maar deze overdo-

sis aan demonstraties lijkt het fanatisme

teniet de doen. De demonstratie in Bo-

logna lijkt zich tot sociaal evenement te

hebben getransformeerd, een goede ge-

legenheid om vrienden te ontmoeten, de

laatste wijkroddels uit te wisselen en sa-

men een pizzapunt te eten. Dat er daarbij

ook nog één of ander politiek standpunt

moet worden ingenomen, wordt zo nu en

dan graag vergeten. De befaamde carabi-

nieri lijken zich hiervan echter nog niet

bewust en bij elke demonstratie vind je

dan ook minstens het dubbele aantal aan

politie agenten, alsof de veiligheid van de

staat op het spel zou staan. De massa (of

een stuk of drie, hangt er maar net vanaf

hoe het weer is) vanaf strategisch oog-

punt overziend, voelen ze zich minstens

halfgoden. Dat ze verder een weinig tot

niets te doen hebben, lijkt er niet toe te

doen. Ach, als man van 1 meter 50 moet

je je ego toch op één of andere manier op

peil zien te houden.

Maar er is één iemand die zowel de opge-

fokte Italiaan als de ijdele carabinieri vei-

lig met twee benen op de grond weet te

houden. La mamma. Moeders aan de top.

Zij is de beste kokkin, zij heeft altijd een

oplossing, zij is de enige die mag zeggen

dat het nu toch werkelijk tijd wordt om

serieus te gaan studeren of naar de kap-

per te gaan, zij heeft altijd gelijk. Ook

deze keer zal ik daarom besluiten met

een mooi Italiaans spreekwoord: ‘Chi

ha la mamma sua piange mai.’ (Wie een

moeder heeft, huilt nooit).

CO

LUM

NAm

arin

s H

ielk

ema

@Wil je reageren? Stuur een email naar a.hielkema@studentenkrant.org

Het zusje van de bruid Relaas van een onmogelijke liefde Het nieuwe boek van Joris Van Casteren

is het literaire-nonfictie verhaal van een

liefde tussen iemand met een obsessie

voor destructie en een

vrouw die zelfdestructief

is. De twee spiralen om el-

kaar heen in een schitte-

rende amour fou die even

abrubt begint als eindigt.

Nadat Van Casteren in het

begin van het relaas het

zusje van de bruid ont-

moet voelt de lezer dat er

iets in gang is gezet wat

maar één mogelijk einde

zal kennen. Hoewel er

vele momenten van hoop

zijn blijft de zelfdestruc-

tieve aard van Luna altijd

als een zwaard van Damocles boven de

verhaallijn hangen. De verdoemde tragiek

van het verhaal pakt en plakt meteen. Het

is als kijken naar een auto-ongeluk. Je

wilt het niet zien maar je kan je ogen er

niet van afwenden.

Van Casteren schetst zijn eigen rol in dit

verhaal op zeer tragische wijze. Net zo-

als de lezer blijkt Van Casteren aan het

einde niets meer te zijn geweest dan een

toeschouwer die een stukje mocht mee-

rijden. Luna stoot hem uit haar leven op

het moment dat haar zelfdestructie te

groot wordt om nog een dergelijke in-

tensieve toeschouwer te verdragen. Van

Casteren slaagt er bewust of onbewust in

dit duidelijk te maken aan de lezer zon-

der zijn eigen onwetendheid hierover (op

dat moment) te maskeren. De schrijvende

ik-persoon blijft achter

zonder te weten of hij de

werkelijke Luna ooit ge-

kend heeft.

Bij vlagen kenmerkt de

ragfijne vertelkunst van

Van Casteren zich door

een bijna homeopathische

ironie. Deze stijlbeheer-

sing laat vooral zien waar

de potentie ligt van de au-

teur want sporadisch ligt

de spot er relatief gezien

duimendik bovenop waar-

door een lezer die net vat-

baar is geworden voor de

geraffineerde ironie een overdosis dreigt

te krijgen. Het zou een mooi ding zijn als

Van Casteren de lef zou hebben zich van

deze uitspattingen te onthouden met het

risico onbegrepen te raken voor het grote

publiek.

Het zusje van de bruid, Joris van Casteren, Prome-theus 2011, Prijs: € 17,95.

Randy Martens

@Wil je reageren? Stuur een email naar r.martens@studentenkrant.org

Vrije RuimteOnder studenten in Groningen is Rosa Tim-

mer een begrip. Haar columns over vriend-

jes, studeren en diverse crises in de Uni-

versiteitsKrant werden goed gelezen en

uiteindelijk gebundeld in “Allemansvriend”.

Nu is het tijd voor een novelle: “Vrije Ruim-

te”.

“Vrije Ruimte” begint

in de Kei week, voor

sommigen de mooiste

week van het jaar, voor

mij destijds een ramp

omdat een vakantie-

baantje dat om 7 uur ‘s

ochtends begint me wel

prima leek. Het is dui-

delijk dat Timmer zelf

meer van de Kei week

heeft meegemaakt:

hoofdpersoon Lea weet

precies waar ze heen

moet voor goeie feest-

jes.

Lea komt uit een Gronings gat en gaat stu-

deren in de grote stad. Ze wordt lid van stu-

dentenvereniging Albras. Al snel gaat het

mis met Lea, want ze weet de balans tus-

sen studeren en feesten niet goed te vinden.

Terwijl nou juist de bsa is ingevoerd. Een

probleem waar mening eerstejaars dit jaar

wellicht tegen aan gaat lopen. “Vrije Ruim-

te” wil laten zien dat de keuze vrijheid aan

de universiteit oneindig is. Daar slaagt het

in, maar zwaarder weegt dat Lea gewoon

een dom, volgzaam schaapje is. Een goed

voorbeeld van hoe het niet moet. Timmer

zoekt hier de extremen in op.

Een komische noot is het gebruik van Twit-

ter in de novelle: Lea en haar vriendinnen

tweeten er lustig op los.

Net als William Faulkner

deed voor het Amerikaanse

zuiden, laat het Rosa Tim-

mer de donkere kant van het

Groningse studentenleven

zien. De stereotype Albertus

meisjes worden ijzersterk

neer gezet, en als lezer kun

je je moeilijk bedwingen om

er niet eentje te willen slaan.

Een vriendin noemt het

“eenvoudige proza die zelfs

papegaaien nog kunnen le-

zen”. Kan kloppen, maar dat

neemt niet weg dat “Vrije

Ruimte” erg leuk is om te le-

zen tijdens een verloren uurtje in de trein.

Vervolgens laat het zich raden voor welke

Groningse vereniging Albras symbool staat:

bij mij kwamen in ieder geval Albertus en

Cleopatra terug. Nu jullie!

Judith Katz

Vrije ruimte, Rosa Timmer, Uitgeverij Passage, 2011, Prijs: € 14,50.

@Wil je reageren? Stuur een email naar j.katz@studentenkrant.org

7Groninger Studentenkrant | April 2011

advertentie

Bandirah www.bandirah.com

“Je kan er niet omheen, dit was democratisering, hier moesten we wel ach-ter staan”, stelt studente Godsdienstwetenschap Willemijn Wilgenhof. Ze heeft het over de revolutie in Egypte. Ze woonde maar drie straten achter het Tahrirplein in Cairo. Zij was er zes dagen lang bij en maakte er soms on-derdeel van uit. Zelfs toen de dode lichamen voor haar huis werden langs gedragen wilde ze eigenlijk nog graag blijven. Hier haar ooggetuigenverslag van de revolutie, waarom hij nu uitbrak en waarom Mubaraks aftreden nog maar het begin is.

Shit er is niks aan de handOp de ochtend van 25 januari was het

doodstil op straat. Het was Nationale

Politiedag, een feestdag waarop gevierd

wordt dat de politie heeft geholpen

bij de revolutie in 1952. “Van tevoren

zoemde het op straat en er was al via

onder andere mailinglijsten en Face-

book bekend geworden dat de 25e een

demonstratiedag zou worden”, vertelt

Willemijn.

Die ochtend, op weg naar haar werk

in een taxi, reed ze al langs zo’n veer-

tien politiebusjes. “Ik rij daar langs en

denk: mensen zullen nooit de straat op

durven. Als je weet hoe agressief de po-

litie is dan heb je in Egypte het lef niet”.

Maar op dat moment was alles rustig.

“We vonden het zelfs jammer en zeiden

tegen elkaar: ‘Oh shit er is niks aan de

hand.’”

TahrirIn de loop van de dag hoorde Wille-

mijn dat mensen vanuit de buitenwijk

Shubra aan het marcheren waren rich-

ting het Tahrirplein. “We stapten in

een taxi en reden rond, op zoek naar

demonstranten.” Al snel stuitten ze op

een groep van zo’n tweehonderd scan-

derende mensen. “Je hebt één vuist en

21 vingers, als je dan op één plek wordt

tegenhouden, stopt niet gelijk de hele

demonstratie.” Op de eerste dag heeft

alleen de 22e, geheime, groep het plein

gehaald. Na op verschillende plekken

in de stad schermutselingen en arresta-

ties door de geheime politie te hebben

gezien besloot Willemijn toch weer te-

rug naar haar werk te gaan.

“Nee, op dat moment realiseerde ik me

nog niet dat het een revolutie zou wor-

den.” Toen ze die avond terugkwam

van haar werk stonden er al een paar

duizend mensen op het Tahrirplein,

omringd door rijen politie van zo’n drie

of vier man dik, met een ruimte gelaten

voor mensen die het plein op wilden.

“Ik durfde Tahrir al niet op en ben het

ook nooit op gegaan, dat vond ik veel

te eng omdat je niet weet wanneer de

politie ineens gaat schieten en omdat

demonstreren verboden is.

‘En ik heb mijn familie meegenomen!’Onlangs de onlusten ging Willemijn

de dagen erna gewoon naar haar werk.

“Maar op vrijdag was er weer dezelfde

stilte als op dinsdag en we vroegen ons

allemaal af: ‘Moet dit het nou worden?’

Ze liep met haar Egyptische vriend Hos-

sam naar een grote parkeerplaats tus-

sen haar huis en het Tahrirplein om te

kijken wat er aan de hand was. “Daar

was een menigte van mannen, vrouwen

en kinderen, en ze riepen de bekende

leus ‘het volk wil dat de regering af-

treedt’, maar het mooie was dat ze daar

achteraan riepen ‘en vandaag heb ik

mijn familie meegenomen’.”

Zij en Hossam liepen ook mee. Ze stuit-

ten op een vrouw met een zoontje op

haar nek en eentje aan de hand, beide

kinderen hielden een Egyptische vlag

vast. “Een man zei tegen haar dat ze

naar binnen moest gaan met haar kin-

deren omdat het te gevaarlijk zou zijn.

De vrouw reageerde hysterisch ‘Hoezo

gevaarlijk? Ik heb niks meer te verlie-

zen, ik heb geen geld voor eten, medi-

cijnen of om mijn huis te betalen’.”

Traangas“Vrijdagochtend was het nog leuk de-

monstreren, wij waren best wel rus-

tig en mensen waren niet bang meer.”

Maar later op de dag begon het heftiger

te worden. “We moesten door een wolk

van traangas rennen en dan kan je echt

niks meer zien en het doet pijn, dan

moet je op de tast verder. Alle deuren

in de straten waren natuurlijk dicht,

maar iedereen is wel zo sociaal dat je

naar binnen wordt getrokken. Wij be-

landden bij iemand die Sprite in onze

ogen gooide tegen het traangas, dat

helpt trouwens beter dan water.”

Naar huis“Aan het einde van de vrijdag of zater-

dag, ik weet het niet meer, rende op-

eens de politie weg. Er werden tanks

door het leger de stad in gereden.” Uit-

eindelijk braken er ook vuurgevechten

in haar straat uit. “Je kan het geluid

van de geweren niet uitleggen, het gaat

echt door merg en been. Er kwamen

ook steeds meer horrorverhalen, we

moesten onze deuren goed dicht heb-

ben want er zouden vrouwen verkracht

worden. We hadden de deuren gebarri-

cadeerd en hadden eten en kaarsen op

tafel verzameld. Het was net als in een

film.“

“Op tv werd de volgende dag verteld

dat door schietpartijen aan het einde

van mijn straat een aantal doden wa-

ren gevallen, maar dat de demonstran-

ten het nog niet hadden aangedurfd de

lichamen we te halen. Ik ging kijken.

Daar zag ik de doden voorbij komen op

deuren, op platen, op lakens. En toen

ik die kapotgeschoten hoopjes vlees

voorbij zag komen, want een mensen-

lichaam ziet er raar uit als het dood is,

dacht ik wel: ‘Dat was iemands vader,

zoon, oom. Ik heb toen mijn moeder

gebeld en me toch laten overhalen om

weg te gaan, maar ik had deze revolutie

voor geen goud willen missen en als ik

niet maar drie straten achter Tahrir had

gewoond, maar tien, dan was ik zeker

gebleven.”

Angst doorbrokenWillemijn hamert er op dat er nu aan-

dacht moet blijven voor Egypte: “Het

is een strijd die nog steeds doorgaat,

nu vechten mensen voor economische

rechten zoals het recht op een mini-

mumloon, vaste contracten en vak-

bonden. Daarnaast moet blijvend ge-

vochten worden voor de gewonnen

Revolutie drie straten verderopStudente Willemijn Wilgenhof vertelt hoe een echte revolutie er van dichtbij uitziet

persvrijheid.” Een zo mogelijk nog groter ge-

vaar is een bepaald soort berusting. “Het nor-

male leven gaat door, het gevaar is dat mensen

denken dat de revolutie is geslaagd, maar de

geheime politie bestaat nog

steeds en pro-Mubarak men-

sen zijn zo overtuigd van hun

gelijk.”

Waarom liep deze demonstra-

tie, in tegenstelling tot voor-

gaande, wel uit op een revolu-

tie? Willemijn denkt: “Het was

opgezet door gewone mensen

en niet door een politieke

partij. Verschillende groepen

zoals de 6 april beweging zijn

al jaren bezig om stakingen

en vakbonden, die illegaal wa-

ren in Egypte, te organiseren.

Maar dat was meer versplin-

terd.

Nu was het over het land ver-

spreid, ook door arbeiders

bij het Suez kanaal en in ka-

toenfabrieken. Dit zorgde

dat er echt geluisterd moest

worden”. Maar het belangrijk-

ste was: “De angst werd door-

broken en dat zond de bood-

schap uit: als zij het kunnen

kan ik het ook.”

Carolien Lindeman

@Wil je reageren? Stuur een email naar c.lindeman@studentenkrant.org

foto: Ewoud Rooks

8 Groninger Studentenkrant | April 2011

GEEN ZORGEN,WIJ BEZORGEN

06 - 43022684www.sixpack-debierservice.nl

Illustratie: Stefan Sloot

ELKE ZATERDAG SWINGAVOND

MEER INFO OP: WWW.VERA-GRONINGEN.NLOOSTERSTRAAT 44 • GRONINGEN • 050 3134681

“THE DANCEABLE SIDE OF THE UNDERGROUND AND THE UNDERGROUND SIDE OF DANCE”

CLUB FOR THE INTERNATIONAL POP UNDERGROUNDPROGRAMMA

GROTE ZAAL / April

VERWACHT:THE CROOKES, KRACH, SUUNS, THE GATHERING, THE WALKMEN...EN VEEL MEER!

DEWOLFF THE BEESDUM DUM GIRLSGRAFFITI6AMSTERDAM KLEZMER BAND3FM SERIOUS TALENT ON TOUR: HANDSOME POETS + THE HYPE + CHEF’SPECIALTHE THERMALS DE STAAT + DEATH LETTERSTIMES NEW VIKINGTHE BLACK ATLANTICDEERHOOFKONINGINNEDUB (BUITEN!)

020708101415

202122272830

De Drie Uiltjes

Groningen barst van de kroegen, maar hoeveel weten we eigen-lijk van deze kroegen? Om nou meteen in de geschiedenis te gaan duiken van alle kroegen in Groningen is een beetje teveel van het goede, dus proberen we vanaf nu elke maand een leuke kroeg te portretteren. De kroeg waar we deze maand voor geko-zen hebben is de Drie Uiltjes in de Oude Ebbingestraat. En wie kan ons beter te woord staan dan de baas, Bert Crum, die al zeventien jaar de kroeg heeft?

Waarom heet de Drie Uiltjes de Drie Uiltjes?Dat heeft de vorige kroegbaas ooit bedacht en in de voordeur zitten drie uiltjes. Dat is eigenlijk de enige reden. Daar zit helaas geen mooie anekdote aan vast.

U heeft zeventien jaar geleden de kroeg overgenomen; heeft u het toen helemaal veranderd of is het een beetje hetzelfde gebleven?We hebben nu een tuin, dat was eerst niet zo. Als het wat beter weer wordt, iets warmer, dan kan er zo’n vijftig man zitten. Verder heb ik er helemaal niets aan veranderd. De-zelfde dingen hangen nog aan de muur, er is wel af en toe wat bij-gekomen, maar de rest is allemaal hetzelfde.

Had u ook een bepaalde doelgroep voor ogen toen u met deze kroeg begon?Ja, de iets oudere persoon. Ik was veertig toen ik ermee begon en ik had geen personeel dus als ik achter de bar stond vond ik het natuurlijk het fijnst als er mensen van mijn ei-gen leeftijd kwamen. Zo is dat een beetje begonnen, met veertig plus, maar het is wel door de jaren heen steeds jonger geworden. Er zitten

hier nu ook studenten, ook die vin-den het heerlijk hier.

Vindt u dat fijn dat het publiek jonger is geworden?Nou, ik vind het wel fijn dat het ver-schil van leeftijd zo groot is. Hier komt eigenlijk alles; er zitten pro-fessors naast schilders, en studen-ten dus ook. En geen vervelende studenten, die gaan lekker naar de Grote Markt.

Zijn er bepaalde dingen die u speciaal doet, zoals bandjes of zoiets dergelijks om zich te onderscheiden van andere kroegen?Ik heb twee keer per jaar een spe-ciale avond met live-muziek, vaker wil dat eigenlijk niet omdat het daarvoor vaak te druk is. Met Pasen hebben we ook nog een grote soul-band, en daarnaast hebben we één keer in de maand op zondag akoes-tische muziek.

Maar zou u ook iets speciaal willen doen om meer studenten te trekken? Nou, als er meer studenten komen vind ik dat natuurlijk niet erg, maar ik zou eigenlijk niet weten waarom ik een speciale avond voor studen-ten zou moeten organiseren, die ko-men namelijk al gewoon. Dus zo’n avond is, denk ik, niet nodig.

Is het in die zeventien jaar ook veel drukker geworden? Ja, zeker. Toen ik hier begon kwam er haast niemand. Alleen tussen

vijf en zeven kwamen er wat men-sen. De eerste keer dat ik een bar-keepster achter de bar zette is ze ook weer weg gegaan omdat ze niets te doen had. Dat was alleen in de eerste zomer zo en daarna ging het steeds beter en beter. Toen ben ik begonnen met die diskjockey en toen werd het op de zaterdagavond zo druk dat mensen ook doorde-weeks kwamen kijken, en zo is het gaan rollen.

De Drie Uiltjes is een van de kroegen in Groningen waar nog gerookt mag worden. Bert Crum heeft hier onder-tussen al meerdere boetes voor ge-kregen, maar laat de asbakken lek-ker op tafel staan. Wij vroegen ons af waarom Bert Crum zo standvas-tig is op dit punt.

Waarom wilt u zo graag de asbakken op tafel houden?Het is mijn café en daar bepaal ik wat er gebeurt. Je hoeft hier niet te komen als je niet wilt. Ik vind het

gewoon idioot dat de regering zich er zo mee bemoeit. En ik vind het helemaal niet gezellig als je niet kan roken.

Hoe staan de zaken nu? Nou ik ben nog aan het procederen, dat is nu al bijna twee jaar bezig. De laatste tijd is het rustig. Ik moet binnenkort in hoger beroep, ik weet alleen nog niet wanneer. Op dit mo-ment ben ik zelfs de enige in het land die nog aan het procederen is. Maar ik bescherm mijn personeel wel want we hebben allemaal appa-ratuur die bijvoorbeeld de nicotine afbreekt, dus ik heb er wel wat aan gedaan. Maar roken mag natuurlijk gewoon niet.

Het is duidelijk dat de Drie Uiltjes een populaire kroeg is, maar wat is volgens u het geheim van de Drie Uiltjes?Het zorgen voor leuk personeel, dat is denk ik wel het geheim van de Drie Uiltjes. Het moet een gezel-lig café zijn. Als je van een bruin café houdt dan zit je hier wel goed. Houd je van strak en modern dan moet je hier gewoon niet zijn. Er moet een goede sfeer zijn en dat doe je met muziek en ook met het geluidsvolume daarvan, met service en presentatie.

Op een gegeven moment ben ik zelf geblesseerd geraakt en kon ik niet meer werken. Toen heb ik wat meis-jes gevraagd die hier al wel kwamen of ze hier wilden komen werken

en toen werd het opeens een stuk drukker! Toen bleek dat iedereen die hier kwam werken leuker was dan ik!

Ik heb ook nooit reclame gemaakt. Ik heb geen Drie Uiltjes aanstekers en dat soort dingen en dat heb ik expres nooit gedaan. Ik wil gewoon dat mensen hier binnen komen, het dan leuk vinden en dan weer terug komen. Ik wil ook niets pretende-ren. Als ik ga vertellen dat ik een hele leuke tuin heb, dan moet je dat ook waar maken. Wanneer mensen langs komen en ontdekken dat ik ook een tuin heb, is die ervaring veel leuker.

Else-Marike Kepel

foto: Jan Luursema

Kroegportret

@Wil je reageren? Stuur een email naar e.m.kepel@studentenkrant.org

advertenties

9Groninger Studentenkrant | April 2011

Fotoreportage: Anti-kraak

The School SpiritMet het afscheid van Rector Mag-

nificus Frans Zwarts afgelopen

maand passeerde de herinnerin-

gen en veranderingen die heb-

ben plaats gevonden op de Rijks-

universiteit Groningen. Zwarts

zette zich voornamelijk in voor

de internationalisering van onze

Universiteit die zich voor velen

in ‘the middle of nowhere’ be-

vindt. Steeds vaker hadden stu-

denten een Duitser of Spanjaard

in je werkgroep, en praatte je

in de Poelestraat vaker Engels

in plaats van Nederlands. Toch

blijft de academische gemeen-

schap in Groningen mijn inziens

heel anders dan die bij onze

partnerinstellingen overseas.

Mijn persoonlijke ervaring op een

buitenlandse universiteit was op

een Amerikaanse. De trots die

studenten daar hebben voor de

universiteit waar ze studeren is

ongekend. Er ging geen dag voor-

bij dat je niet een joggingsbroek,

hoodie of t-shirt met de naam of

logo van je university aan deed.

Ik heb de RuG winkel echter nog

nooit vol zien staan met mensen

die merchandise wilde kopen, en

laat staan dat we spreken over

een ‘school spirit’ tijdens sport

of debat competities tussen Ne-

derlandse universiteiten. Veel

studenten kiezen voor een Uni-

versiteit omdat de stad waarin

deze staat zo leuk is. Omdat er

geen sluitingstijden zijn, omdat

het een studentendorp is, en om-

dat niemand raar opkijkt als je

overdag nog verkleed over straat

loopt. Minder studenten kiezen

daadwerkelijk voor de status of

het gevoel van de universiteit.

Wat maakt ‘ons’ Groningen dan

zo aantrekkelijk voor de Inter-

nationale Student? Het is de ver-

bondenheid van de studenten

onderling. De tientallen vereni-

gingen die de stad rijk is, die de

student een thuishaven bieden

en waar het samenzijn een hoog-

tepunt bereikt is wat de Interna-

tionals, denk ik, trekt. De acade-

mische gemeenschap die juist

heel anders is dan dat van hen.

Het “wij-gevoel” wordt gecreëerd

door alle sport, studie en studen-

ten verenigingen in de stad in

plaats van de Universiteit. Toch

is de uni uiteindelijk de motor

achter dit geheel en waren de

verenigingen er nooit geweest

zonder het onderwijs. Op deze

manier vullen we elkaar goed aan

en zijn we beiden essentieel voor

de academische gemeenschap.

Het moment waarop dit als geen

ander bleek was 9 maart. Mijn

bestuur en ik hadden een diner

met zowel Frans Zwarts en Elmer

Sterken. Tijdens het diner hoor-

den we geklop op de deur en

kwamen 5 studenten uit Malawi,

Zimbabwe en Congo binnen, of

het feest al begonnen was. Aan-

geschoven aan het diner hebben

we het met deze Afrikanen over

de studenten stad Groningen ge-

praat. Zij zagen vooral de Univer-

siteit als spil in de academische

gemeenschap. Voor ons lag daar

de taak om hen het studenten le-

ven te laten zien, zoals wij dat

ervaren. Enkele uren later ston-

den de Internationale Studenten,

Frans Zwarts, mijn bestuur en

Elmer Sterken arm in arm “Het

gras van het Noorderplantsoen”

te zingen. It’s a small world af-

ter all.

CO

LUM

NAn

nelie

s Va

lk

Vice

-Pra

eses

Al

bert

us M

agnu

s

Matthijs (22) zit sinds oktober 2009 in het Mondriaan College, een oude VMBO-school. Het oude biologielokaal is de keuken, hier zijn wat kookpitten. Hij studeert kunst, cultuur en media. Er is altijd in ieder geval één maand opzegtermijn vanuit Carex. Maar dit gebeurt zelden. Zo woont een huisgenoot al 10 jaar via Carex en is nog maar één keer gedwongen om te verhuizen. [EV] y

Jantiene Cats (24), studeert IBIO en woont samen. Samen met haar vriend betaalt ze 160 euro voor een heel voorhuis van een boerde-rij. De schuur wordt nog gebruikt door de oorspronkelijke boer en die zwaait altijd even vrolijk. Klein nadeel, het is wel 20 minuten fiet-sen naar het CS, maar voor het huis is wel een bushalte. [ER] p

Elske Kroondijk (22), studeert godsgeleerdheidwetenschappen, betaalt 185 euro voor twee erg ruime kamers en krijgt er een loods bij cadeau. Deze ruimte wordt gebruikt voor het maken van muziek, en men is bezig om er een voorstelling van Jezus Christ Superstar te repeteren. [ER] uHeinz Aebi (27), studeerde aan de

fotoacademie in Groningen. Woont voor 225 euro op bijna 150m2 in een oud schoolgebouw. Hier heeft hij de gehele zolder. Ruimte zat voor een tafeltennistafel en een pooltafel maar Heinz houdt het be-scheiden bij een bank. [ER] q

Frodo (21) woont in de Trefkoel tegenover het winkelcentrum Paddepoel. Hij woont al vier jaar in dat gebouw via Carix. Hier-voor heeft hij ook een halfjaar op 9m2 gewoont in Rome. Hij stu-deert Romaanse talen en cultuur en doet een master journalis-tiek. In September gaat de trefkoel tegen de vlakte. Hij gaat over een maand of twee op zoek naar iets anders. Het liefst zoekt hij weer via Carex een kamer. [EV] {

Afgelopen maand bezochten onze eigen topfotografen Eveline Vaessen en Ewoud Rooks vijf anti-kraakwoningen. Hieronder volgen de foto’s van de bijzondere verblijven.

10 Groninger Studentenkrant | April 2011advertentie

VERA: TriggerFinger Afgelopen maand brachten we onze vrienden van de VERA weer eens een bezoekje, waar op die dag Trigger-Finger op het programma stond. Op de 18e verzorgden de drie mannen uit Antwerpen, altijd stijlvol gekleed in pak, maar liefst twee shows, een vroege en late, in onze Groningse mu-ziektempel. Zowel de vroege als de late show waren, zoals verwacht, geheel uitverkocht.

De drie Belgen zijn inmiddels in Nederland

al lang geen onbekenden meer. Ze treden

af en toe op bij De Wereld Draait Door,

waar ze steevast worden aangekondigd als

de hardste band die ze aldaar hebben ge-

had, en hebben alle grote festivals in België

en Nederland al eens met een bezoek ver-

welkomd (zo stonden ze o.a. op de hoofd-

podia van Pinkpop, Pukkelpop, Lowlands

en Rock Werchter). Ook uit Frankrijk en

Zwitserland komt steeds meer animo en

krijgt TriggerFinger uitnodigingen voor di-

verse optredens, zoals voor een show op

het grote tennistoernooi Roland Garros.

Onder het publiek bevonden zich minder

studenten dan wij hadden verwacht. Voor-

al rockliefhebbende dertigers kleurden de

zaal, die desondanks gezellig druk was.

Ruben Block, Mario Goossens en Monsieur

Pau, die al een poos door het leven gaan

als ‘The loudest band in Antwerp’, maak-

ten er een sterke show van, ondersteund

met strakke lichteffecten die feilloos aan-

sloten bij de sfeer en de hardheid van de

nummers. Ze kregen het enthousiaste pu-

bliek makkelijk mee met theatrale opzwe-

pende schreeuwen, afgewisseld met zach-

te vlaamse woorden tussen de nummers

door.

Voorman Ruben Block, altijd in een strak

excentriek pak en met volle baard, haalt

tijdens het optreden een verscheidenheid

aan noten. Door Triggerfinger’s vertoning

en houding zijn ze zeer geschikt voor live-

optredens, de vonken spatten ervan af. In-

getogen intro’s monden uit tot een samen-

smelting van snoeiharde gitaren, keiharde

drums en Block’s diverse stem. Het reper-

toire van de Antwerpse drie is onlangs uit-

gebreid met een nieuw album dat ‘All This

Dancing Around’ heet. Kopen.

Robin van der Sar

@Wil je reageren? Stuur een email naar r.de.vries@studentenkrant.org

Foto: Dirk de Wolf

SK TEST: Rosé voor in het plantsoenWie geen rosé drinkt kan beter wegblijven uit het Noorderplantsoen, deze dui-velse wijnsoort is daar een groot gemeengoed in de zomermaanden. De SK test daarom voor jou met welke rosé voor minder dan vijf euro, je vooral wel en met welke je vooral niet moet aankomen. Rosé wordt gemaakt van blauwe druiven, inderdaad dezelfde soort als bij rode wijn, met het verschil dat bij rosé de schil-len en pitjes slechts korte tijd (max. 12 uur) op het sap inwerken. Hierdoor wordt een mooie roze kleur bereikt. Van rosé moet je genieten, rustig aan je glaasje nippen en lekker door je mond laten rollen. Deze test is echter meer gedaan on-der het mom: fles aan de mond en kijken welke rosé het beste binnen te houden is.

Mooi Kaap 2010 (Zuid-Afrika)

Laten we maar het grootste pluspunt van deze rosé voorop stellen: je wordt er lekker snel tipsy van. Dat is dan zo’n beetje het enige pluspunt dat aan deze rosé te ontdekken valt. De rosé lijkt op een mix van azijn, brandnetel-thee, vogelpoep en EuroShopper aardbeienranja. Wat het verschil is tussen deze rosé en een zure sloot, werd in het panel niet he-lemaal duidelijk. Wel werd dui-delijk dat ie hard en explosief als een tsunami aankomt. Het lijkt de ideale rosé voor de stu-

dent die geen geld wil uitgeven (een flesje Mooi Kaap doet tegenwoordig €1.99), maar wel een soort van rosé-achtige substantie wil drinken.

Cijfer: 5.5

Stormhoek 2010 (Zuid-Afrika)

De Stormhoek is een rosé als een rondbor-stige wulpse vrouw. Ze komt pas los zodra ze je lippen voelt. Met een overweldigend enthousiasme wordt je begroet, gedwee

laat je je leiden door deze roze dame. Eenmaal op je tong aange-komen begint ze met haar zach-te strelen de binnenkant van je mond te verwennen, met haar bijzondere finesse is dat ze-ker geen straf. Ze laat er echter geen gras over groeien en werkt zich zachtjes naar je keel. Vanaf daar kan ze beginnen aan de rest van je lichaam, nog steeds met die speelse kracht die ze bezit.

Een stoot liefde maakt zich meester van je. Ontsnappen is geen optie, je wilt ook niet ontsnappen. Je lichaam spreidt zich voor haar. Zij gaat ervoor, met verve. Or-gastisch , elke slok weer.

Cijfer: 8

Echo falls 2009 (Verenigde Staten)

Hebben we het over een rosée-tje voor lekker in het park, dan zit je met dit roséetje voor een dubbeltje op de eerste rang. Met zijn luchtig fruitige smaak is het een perfecte aanvulling op de trefwoorden zon, stokbrood, brie en zonnebril. Hij masseert de tong als een zoetsappig man-darijntje, waarna hij in de af-dronk een euforisch gevoel aan de drinker meegeeft. De Echo falls laat zich kenmerken door een mooie variatie aan frisse

aangename zuren, het maakt een eerlijke en spontane rosé.

Cijfer: 6.8

Rosé AH huismerk (Frankrijk)

Een prachtig bouquet van geu-ren en smaken maken dit ge-corseerde roséetje tot een ech-te aanrader. De neus van deze rosé is ferm, doch bevat deze de finesse die nodig is voor een verleidelijke rosé. De ele-gantie van deze rosé is als een Lepidoptera op een Hemerocal-lis, soepel en zacht. Het DOCG (Denominazione di Origine Con-trollata e Garantitaf, het hoog-

ste kwaliteitskeurmerk in Italie) zal deze rosé zeker niet misstaan. Het advies voor deze wijn: schenk hem over voordat je over straat gaat, het is een prachtige rosé in een oerlelijke fles. Zo’n prachtrosé in zo’n goedkope fles is als een diner in een giertank, dat werkt niet.

Cijfer: 7.5

Undurraga 2010 (Chili)

Undurraga, de naam straalt al weinig klas-se uit. De Undurraga is veruit het smerigst van alle rosé’s, een zure sloot zoals je hem niet wilt. De dode rat onderin de fles lijkt zijn werk gedaan te hebben. Dit is echt niet binnen te houden, letterlijk. Backwards gedronken bleef hij overigens hetzelfde smaken, aldus som-melier Ben, die nu nog steeds over de baard gaat van dit ge-drocht. Als er zulke wijnen ver-kocht worden kan iedereen wel

kleurstof aan spiritus toevoegen en het verkopen als rosé. Waarschijnlijk smaakt het dan ook nog beter.

Cijfer: 2.5

Huub Kappert

@Wil je reageren? Stuur een email naar h.kappert@studentenkrant.org

1. Stormhoek 8

2. AH Huismerk 7,5

3. Echo Falls 6,8

4. Mooi Kaap 5,5

5. Undurraga 2,5

De uitslag

11Groninger Studentenkrant | April 2011

advertentiesAdverteren op deze plaats kost voor studentgerelateerde organisaties slechts 60 euro per jaar (11 kranten) Meer informatie via bestuur@studentenkrant.org

SUBSONIC De andere kant van de Grote MarktOnder de Fujiyama (dat Japanse teppanyaki restaurant,

schijnt wel lekker te zijn) en tegenover de Belg (patat-

je met, sowieso lekker) zit nu de Subsonic. Eindelijk. Er

schijnt ooit één of andere pin-up club te hebben gezeten,

maar ik ontken daar ooit geweest te zijn. Waarom jij de

komende tijd naar de Subsonic gaat, wordt in de komende

woorden uitgelegd.

In deze nieuwe club is techno de hoofdmoot, maar er wor-

den ook andere stijlen geprogrammeerd. Denk aan dub-

step, maar ook rock en jazz staan op de agenda. In de

week van 10 maart (weken beginnen altijd op donderdag)

opende Subsonic haar deuren voor het eerst met een drie-

daagse openingsparty met onder andere Sander Sittn! ver-

sus Harde Baas om de toon te zetten, maar het weekend

werd afgesloten met fijne jazz van James Dewitt.

Nu vraag je je natuurlijk af waar wij, oersaaie Noord-Ne-

derlanders, zo’n nieuwe club eigenlijk aan verdiend heb-

ben. Een korte uitleg is op z’n plaats. Buiten de Randstad is

er geen stad zo groot op het gebied van techno en minimal

als Groningen. Eén van de hoofdrolspelers in het circuit

is Julien Vroling, die met zijn bedrijf 126BPM mede-eige-

naar is van Subsonic. 126BPM programmeert al een tijd

dansfeesten in, met name, Huize Maas. Eén van de hoog-

tepunten dit jaar is in ieder geval Stephan Bodzin versus

Marc Romboy die 21 april Huize Maas stuk gaan draaien.

Op het moment van schrijven waarschijnlijk al uitver-

kocht, reden te meer om 126BPM in het vervolg beter in de

gaten te houden via de bekende sociale media.

Subsonic is de ene kant een hard technohuis en aan de

andere kant een centrum waar studieverenigingen welkom

zijn voor hun borrels en waar je in de toekomst overdag

kan gamen, loungen en al die andere Engelse woorden.

Struikelblok is dat het aan de ‘andere kant’ van de Grote

Markt ligt, maar wie van de Negende naar de FEBO kan

lopen, zal ook deze 500 meter geen blaren krijgen. Zie je

daar!

Mirre Terpstra

DAVE CLARKEDe laatste tijd is poppodium de Simplon

lekker bezig op technogebied. Meest beken-

de voorbeeld is natuurlijk de Technootjes,

maar ook Machtig, wat meer een drum ‘n’

bass karakter heeft. Alsof dat niet genoeg

is haalden ze zeer recent, in de nacht van

18 op 19 maart, technobaas Dave Clarke

naar Groningen, onder de noemer: Simplon

Invites.

Clarke is beter bekend als de Baron van

Techno. Onze kebabgeneratie denkt dat

een baron een synoniem is voor iemand

die constant telefoons doormidden loopt

te breken op een cruiseschip. Vroeger was

een baron echter een oude baas van adellij-

ke stand die op de sociëteit flink de dienst

uitmaakte. Dit is zeker van toepassing op

Dave Clarke. Hij heeft inmiddels overal ge-

speeld en, hoewel hij zelf niet meer produ-

ceert, draait hij al meer dan een decennium

het publiek zijn kont rond.

Dat Dave al wat langer meegaat, is ook te

merken aan de gasten in de Simplon. Op-

vallend veel thirtysomethings herbeleven

de beste tijd uit hun jeugd op de beats van

deze electro-papa. Dit drukt nimmer de

pret. Dat het publiek speciaal voor de mu-

ziek komt is juist geweldig voor de sfeer

(een kenmerk van eigenlijk alle techno-

feestjes in de Simplon). Clarke wordt warm

ontvangen, nadat de dansende massa eerst

is opgewarmd door de Nederlandse DJ Ja-

mes Watts, en krijgt iedereen gelijk aan

het springen. Opvallend is dat hij zelf juist

heel erg geconcentreerd is op wat hij doet

en daardoor totaal niet lijkt te genieten.

Erg tof feestje dus en helaas allang weer

afgelopen. Gelukkig woont deze, van oor-

sprong Britse, DJ al een tijdje in Nederland

en is daarom ook vaak te vinden in het Ne-

derlandse uitgaansleven. Zijn site is up-to-

date dus het is niet erg moeilijk hem te vin-

den. Als je een nacht uit je dak wilt gaan

is hij een veilige gok want, Clarke staat al

jaren garant voor kwaliteit achter de draai-

tafels.

Mirre Terpstra

@Wil je reageren? Stuur een email naar m.terpstra@studentenkrant.org

@Wil je reageren? Stuur een email naar m.terpstra@studentenkrant.org

12 Groninger Studentenkrant | April 2011

• • •

Naam: ……………………………………… Adres: ……………………………………… Postcode: …………………………………. Woonplaats: ………………………………. Telefoonnummer: ….……………………… E-mailadres: ………………………………. Geboortedatum: ……………………………

Ik behoor tot de groep:

0 gezonde roker tussen de 18 en 40 jaar

0 gezonde roker ouder dan 40 jaar

U kunt de antwoordstrook (zonder postzegel) sturen naar:

UMC Groningen t.a.v. Drs. E.D. Telenga Afd. Longziekten (AA11) Antwoordnummer 331 9700 VB Groningen

U kunt ook contact opnemen via: Tel. 050 3619192 e.d.telenga@long.umcg.nl

Analyse van de paringsdans 03:00 uur, Golden Fust, volle dans-

vloer.

De onwennige start van de avond, met

weinig beweging en onzeker ogende

mensen, heeft plaats gemaakt voor

een uitgelaten feeststemming.

Ik zit aan de bar met een wijntje. Zo

kan ik de situatie rustig van een af-

stand bekijken. Mensen dansen, man-

nen en vrouwen. Ze dansen de pa-

ringsdans.

Op de dansvloer staat een meisje.

Leuk gezichtje, goed figuur en een

kort rokje. Hoge hakken zorgen er-

voor dat haar bewegingen nog wulpser

en vrouwelijker overkomen. Ze kijkt

verlegen en zoekend om zich heen.

Vanaf een afstand heb ik haar in het

vizier. Ik niet alleen. Van alle kanten

zie ik mannen naar haar gluren.

Ze lonken naar haar, ze willen haar.

Allemaal proberen ze haar te versie-

ren en daar heeft iedereen zijn eigen

trucje voor, zijn eigen paringsdansje

om het meisje te imponeren.

Ik zie een John Travolta. Zelfingeno-

men, zijn borst naar voren en zijn

haar strak achterover. Gladde stijlvol-

le pasjes moeten er voor zorgen dat

hij haar opvalt.

Een andere jager probeert het op de

directe manier. Niet gluren maar schu-

ren lijkt zijn motto. Daar denkt het

mooie meisje anders over.

Het is in het Golden Fust net als in de

normale wereld: een proces van na-

tuurlijke selectie. Survival of the fit-

test bepaalt wie uiteindelijk met de

prooi naar huis gaat.

De zwakke dansers vallen af. De alco-

hol heeft bij hen wel effect, maar niet

het wenselijke.

Bij een enkeling gaan alle remmen los.

Nuchter zou hij weten dat hij geen

talent heeft voor dans, maar de bier-

tjes doen ze geloven dat hij beweegt

als een aantrekkelijke god. Het ritme

van de muziek lijkt geen rol meer te

spelen. Zijn lichaam danst zijn eigen

dans. Armen en benen vliegen door

de lucht. Het zweet staat op zijn voor-

hoofd.

De zwakste variant is de koning van

de bar. Hij gooit zijn lijf niet in de

strijd. Faalangst of luiheid. Zijn ogen

moeten het werk doen. Hij probeert

haar blikveld te kruisen, maar ook hij

moet het onderspit delven. Het enige

fysieke contact dat hij die avond zal

hebben is met de bar.

De John Travolta truc heeft gewerkt.

Zijn paringsdans maakte hem immers

aantrekkelijk en sterk. Het mooie

meisje gaat met John naar huis. John

met zijn grote ego, gladde haar en

strakke pasjes.

De rest blijft verslagen over. Op naar

een nieuw slachtoffer om te impone-

ren met hun persoonlijke parings-

dansje.

CO

LUM

NTe

ssa

Nijl

and

@Wil je reageren? Stuur een email naar t.nijland@studentenkrant.org

Volg de Studentenkrant op twitter en wordt fan op facebook en ben altijd als eerste op de hoogte van onze nieuwste pennenvruchten

Facebook: Groninger-studentenkrant Twtter: @studentenkrant www.studentenkrant.org

13Groninger Studentenkrant | April 2011

“Wij mensen zijn net wilde dieren. Wilde dieren laten nadat ze gegeten hebben een volgende prooi aan hun neus voorbij gaan en rusten liever even uit. Ze denken niet in voorraden, ze denken niet vooruit, maar op korte termijn. Wij doen dat ook. We kijken naar wat nú belangrijk is en focussen niet op de lange termijn”, legt cursusleider Paul Koopman zijn studenten uit.

Koopman staat voor een kring van studenten

in de cursusruimte van het Studenten Ser-

vicecentrum (SSC). Hij bespreekt de kern van

het probleem van de cursusdeelnemers. Stuk

voor stuk hebben ze moeite met het managen

van tijd en komen daardoor in de problemen

met hun studie.

De één komt moeilijk op gang, de ander kan

het Groningse nachtleven moeilijk weerstaan

en weer een ander stelt haar opdrachten uit

tot het allerlaatste moment, tot de deadline.

Het SSC biedt voor mensen met dit soort pro-

blemen een cursus timemanagement aan. De

kosten bedragen 20 euro voor drie dagdelen.

“Het inschrijfgeld dekt de cursuskosten niet,

maar we willen dat studenten een overwo-

gen keuze maken om mee te doen, een soort

drempel”, vertelt Koopman.

De studenten delen hun ervaringen met el-

kaar en geven elkaar tips. Aan de muur han-

gen grote vellen papier met tabellen en sche-

ma’s. Elke student heeft een eigen vel waarop

hij invult in hoeverre ze zijn doelen bereikt

heeft en wat er voor de week erop moet ge-

beuren.

“We plannen week voor week”, vertelt Koop-

man. De weekplanningen komen voort uit

de langetermijn-planning die ze hebben ge-

maakt. Wanneer je per week je taken vaststelt

heb je elke week een soort deadline en stijgt

elke week je motivatie om die deadline te ha-

len. Dat verduidelijkt hij door een motivatie-

grafiek te laten zien. Door per week te kijken

naar wat je moet doen blijft het overzichte-

lijk. “Grote dingen maak je behapbaar”, vat

een meedenkende student samen.

Niet iedereen heeft zijn weekdoelen behaald.

De studenten steunen elkaar en proberen el-

kaar te helpen. “Zie het niet als een neder-

laag, maar als een bewustwording”, probeert

een zevendejaars student zijn groepsgenoot

op te vrolijken. Koopman wijst zijn groep op

een fout die snel gemaakt wordt. Je stelt je-

zelf vaak te hoge doelen. “Je moet jezelf pre-

cies genoeg uitdaging geven. Geen onhaalbare

doelen en niet te makkelijke doelen.”

Ondanks dat er wat dingen niet gelukt zijn

wordt er ook vooruitgang geboekt. “Ik ben

deze week wel de stad in geweest, maar ik ben

niet tot vijf of zes uur doorgegaan. Ik had me-

zelf een eindtijd gesteld en ben om twee uur

naar afgehaakt zodat ik de volgende dag fit

genoeg was om te studeren”, vertelt een stu-

dente Internationaal en Europees recht trots.

Dat is heel goed volgens Koopman, “want

de ochtend is voor de meeste mensen prime

time. Vooral tussen elf en één is het pieken.”

Bij elk verhaal en elke ervaring van een stu-

dent brengt Koopman een weetje of methode

ter sprake die als hulpmiddel kan dienen. Ie-

dereen krijgt persoonlijke aandacht want ie-

dereen is uniek en elke student moet zijn ei-

gen beste timemanagementmethode vinden.

Tessa Nijland

Te veel te doen, te weinig tijdCursus timemanagement helpt studenten hun tijd zo effectief mogelijk te gebruiken

Studentengala’s: Van beschaafde studenten tot vulgaire primatenDe maand maart staat voor het begin van de lente, en het is tevens de maand waarin de meeste grote studentengala’s gehouden worden. Deze avonden staan geheel in het teken van de verfijndheid. Etiquette, beschaafdheid en zelfbeheersing zijn de sleutelwoorden. Openbare ui-tingen van genegenheid gaan nooit verder dan een handkus, waarbij de lippen de hand nauwelijks raken. Na een avond hoffelijke en eloquente conversaties gevoerd te hebben, vertrekt men rond een christelijke tijd naar zijn of haar eigen bed, om de volgende morgen geheel uitgerust en fris weer op te staan. Vroeger althans.

Tegenwoordig zijn studentenga-la’s de enige evenementen waar je het gedrag van de mens zoals dat tienduizend jaar geleden was kunt observeren. Hier zie je hoe de toekomstige leiders van dit land zich gaandeweg de avond re-duceren tot primaten zonder taal-vermogen, volledig geleid door oerdriften en behoeftes. Het is een fascinerend proces.

Waar een gala vaak last van heeft is het Oud & Nieuw effect, waar-bij de voorpret groter is dat de pret op de avond zelf. Men koopt een kaartje en ongeveer een week van tevoren begint de zoektocht naar het juiste rokkostuum of jurk, date, kapper en condooms worden in grootverpakkingen in-geslagen. Op de avond zelf moet er gedoucht, gewaxed, geschoren en opgemaakt worden. De meest knellende martelwerktuigen van schoenen worden aangetrokken. De verwachtingen van de avond zijn hooggespannen. Dit was in ieder geval het geval bij het gala van Albertus op 4 maart. De Al-bertianen waren lekker gemaakt met een gala op de Ocean Diva, een dik vet cruiseschip dat over het IJsselmeer zou varen. De de-ceptie had niet groter kunnen zijn

toen de kapitein aankondigde dat de boot niet zou gaan varen om-dat er mensen onwel zouden kun-nen worden. Alcohol in combina-tie met een op en neer deinende boot leek hem geen goed plan. En daar sta je dan als galacommissie met je mooie plannen en je mooie niet-varende boot.

Gelukkig kun je je dan nog altijd wenden tot de onbeperkte gra-tis drank die wordt geschonken. Duisburg Love Parade 2010 tafe-relen doen zich voor aan de bar, waar iedereen elkaar bevecht voor de aandacht van het barpersoneel. Straaljagers, paardekutten, beco’s en andere louche mixdrankjes worden door het feestende volk naar binnen geklokt, omdat het kan. Dingen die normaal gespro-ken nooit gedronken worden in hoog tempo achterovergeslagen alsof men al drie dagen ligt te cre-peren in de woestijn. De hoge al-coholconsumptie komt uiteraard de hoffelijkheid van het gedrag niet ten goede, en ook de hygi-ene van de sanitaire voorzienin-gen niet. Binnen de kortste keren zijn de WC’s overspoeld en ligt de vloer vol glasscherven, bier en, als je pech hebt, kots.

“De benauwdheid van het ruim en de hitte van het klimaat, gevoegd bij het aantal in het schip, dat zo overvol was dat elk van ons nau-welijks ruimte had om zich om te draaien, verstikten ons bijna. Dit leidde tot overvloedig transpire-ren, zodat de lucht spoedig onge-schikt werd om in te ademen.” Dit citaat is van een West-Afrikaanse slaaf die door de vindingrijke Hollanders naar Zuid-Amerika werd gesleept om daar te werken op de katoenplantages. Het had echter net zo goed op een stu-dentengala kunnen slaan. Na een paar uur wordt het er vies druk. Geslaagde kapsels waar minstens een uur aan geknutseld is, zijn

uitgezakt tot krokante vogel-nestjes, grote zweetplekken vormen zich onder de over-hemden, het publiek begint te veranderen in een vulgaire massa apen.

Altijd leuk is dat dit al-les haarscherp wordt vastge-legd door de i n g e h u u r d e fotograaf. De volgende dag zijn je dronken uitspatt ingen volop terug te vinden op in-ternet. En dan heb ik het niet over de blurry

foto’s die genomen zijn met het el cheapo digitale cameraatje van je vereniging, maar de haarscher-pe, hoge resolutiefoto’s van de galafotograaf. Het is een feestje om genante foto’s van anderen te bekijken, ultiem vernederend als er opeens eentje van jezelf tussen blijkt te zitten. Laat het leedver-maak op Facebook beginnen!

Op een studentengala moet er na-tuurlijk ook flink geregeld wor-den. Volgens de gala-etiquette is alleen een lichte handkus toe-gestaan, de studenten-etiquette werkt uiteraard iets anders. De heren hebben het aanzienlijk makkelijker dan de dames, aan-

gezien 2/3 deel van het publiek dat op een gala komt vrouw is. Die vinden alle opsmuk geweldig en zien het daarnaast als een ge-legenheid om andere vrouwen de ogen uit te steken. Speeksel en andere lichaamssappen worden rijkelijk uitgewisseld. Gouden tij-den voor de SOA-polikliniek. En zo komt het dat je op een mooie ochtend in maart of april half be-zopen meisjes in galajurken rond een uur of negen verdwaasd rond kunt zien lopen, op zoek naar hun fiets. De prachtigste walks of sha-me voltrekken zich voor je ogen als je ‘s ochtends vroeg op een bankje op de Grote Markt zit.

Van de verfijnde manier van om-gang is kortom niets meer terug te vinden in de hedendaagse stu-dentengala’s. Maar het is goed dat ze er zijn. Het is een avond waar-op studenten allemaal weer even holbewoner kunnen zijn. Krom genoeg dan wel weer in een rok-kostuum of galajurk, maar dan nog. Eens per jaar kunnen ze zich tegen een relatief zacht prijsje vol laten lopen. Niets geen verant-woordelijkheid of zorgen, alleen maar je oerdriften en behoeften volgen. Ergens is het kapotgaan van de drank op een studentenga-la de puurste vorm van bezieling. Hosanna in excelcis. Uiteindelijk zijn we niets meer dan zoogdie-ren.

Lisanne Wieringa

illustratie: Tobias Rutteman

@Wil je reageren? Stuur een email naar l.wieringa@studentenkrant.org

Zes anti-uitsteltactieken

1. Maak afspraken met anderen Soms helpt het om goede voornemens aan anderen kenbaar te maken. Hierdoor kun je steun krijgen van je naasten en sociale druk helpt bij het volhouden van goede voornemens

2. Verleid jezelf tot werken Zorg dat je mobiele telefoon uitstaat. Zorg voor een opgeruimd bureau.

3. Gebruik een kookwekker als ‘studeer’- en ‘pauze’ wekker Zet de kookwekker op 45 minuten en neem dan een kwartier pauze

4. Het ‘vijf-minuten’ plan Voor mensen die moeite hebben met het beginnen van een taak. Spreek met jezelf af dat je aan een taak gaat beginnen voor slechts vijf minuten ongeacht hoe je je voelt. Na vijf minuten kun je voor jezelf afwegen of je bereid bent er nog eens vijf minuten aan vast te plakken. Je hoeft niet nog eens vijf minuten aan de slag maar je zal merken dat het gemakkelijker is om nog eens vijf minuten aan een taak te besteden.

5. ‘Stukje-bij-beetje-benadering’ Begin in ieder geval aan een stukje van een taak en maak dat af.

6. Maak gebruik van belonen en straffen Pas een kopje koffie na een half uur stu-deren

Geen tijd voor een cursus maar wel interesse in timemanagen, deze boeken kunnen je helpen:

• ‘Getting Things Done’, David Allen (2008)

• ‘100 lifehackingtips om prettiger en effi-cienter te werken’, Martijn Aslander e.a. (2008)

illustratie: Tobias Rutteman

@Wil je reageren? Stuur een email naar t.nijland@studentenkrant.org

14 Groninger Studentenkrant | April 2011

gIDS VOOR DE MODERNE KLOOTZAK #3Beste Mouammar, beste vriend,Op het moment van drukken weten wij

nog niet of het der tot oder den gladiolen

ist voor jou Muammar. Wat we wel weten

is dat iedere moderne klootzak een voor-

beeld kan nemen aan jou. Moderne Kloot-

zak avant la lettre. Een lofrede op jouw

verrichtingen als de beste performance ar-

tist die ooit geleefd heeft en jouw 42-jarig

durende practical joke.

Toen jij als 27 jarig broekie de koning af-

zette zei je dat je niet kon geloven dat het

zo makkelijk ging. De wereld op zijn beurt

kon zich geen onafhankelijk Libië voorstel-

len. Libië was helemaal geen land maar een

achterlijk stuk woestijn met een paar stam-

men waar misschien tien mensen daadwer-

kelijk naar school waren gegaan. Er waren

dagen dat de machtigen der aarde niet aan

Libië dachten. De jaren verstreken, olie

werd gevonden, stunts uitgehaald en de

macht eiste zijn tol. Jouw 42 jaren hebben

jou tot voer voor psychologen gemaakt. Het

zou me niks verbazen als je aan solipsime

lijdt, dat syndroom waarbij je niet zeker

weet of de wereld en andere mensen ook

echt bestaan of enkel een fata morgana van

je psyche zijn. Vanuit jou gezien moet de

wereld ook zo overkomen. Volgens mij ver-

keer je tot op heden in een staat van ver-

wondering dat iedereen die misantropische

shit maar van je pikt. Volgens mij probeer

je het zo bont te maken dat mensen in je

omgeving eindelijk eens tegen je zeggen

dat je een gek bent. Laten we welwezen,

heb je jezelf wel eens gehoord. Je gaat op

staatsbezoek naar Italië met een foto van

een Libische verzetsstrijder op je borst die

door de Italianen is vermoord en ze pikken

het van je. Wat de neuk.

Maar ongeluk is op je pad gekomen. Meest-

al wordt je schouder eruit geramd door

“bevriende” westerse staatshoofden als je

een opstand van moslimrebellen hardhan-

dig neerslaat maar jij had de pech dat er

toevallig net een vermoedde golf van demo-

cratisering door de regio ging en een golf

van hypocrisie door het westen. Maar la-

ten we het even niet over Japan hebben. In

een opwelling van ongekende daadkracht

moest er zo nodig gebombardeerd wor-

den. De aanstichters in Europa hadden zo

weinig ervaring met daadkracht dat dit tot

op heden een schromeloze mislukking is.

Ondankbaar van Europa natuurlijk jij ver-

moorde al jaren arme Afrikaanse vluchte-

lingen die naar Europa wilden voor ons. Bo-

vendien had je al eens eerder een opstand

neergeslagen waarbij je ook iets van 2000

mensen over de klink jaagde. Ik vraag me

zelf af of we daar al wel weer aan zitten.

Maar ach, jij zit nog steeds stevig in het

zadel. Toen de opstand net een beetje op

gang leek te komen schafte jij de btw af

en begon met de ene hand gratis geld uit

te delen en met de andere hand tegenstan-

ders te vermoorden. Arabisch opportunis-

me kennende was je meteen weer aan de

winnende hand. De daverinwekende combi-

natie van gulheid en wreedheid liet zien dat

jij Machiavelli’s beste leerling was. Meer uit

Machiavelli’s verzamelde werken heb jij tot

je genomen. Je heb bewust het echte le-

ger laten bestaan uit een selectie smotsige

barkrukken met proppenschieters terwijl

je zoon de leiding geeft over een elitele-

ger die enkel bestaat uit stamgenoten van

je. Wonderlijke misrekening overigens van

‘het westen’ dat ze dit niet door hadden.

Gejuich steeg op in progressieve kringen

als er naar verluid een legereenheid was

overgelopen naar de rebellen. Er werd niet

bij verteld dat deze eenheid een soort Jos-

tiband-of-brothers-leger was die daarmee

van de loonlijst geschrapt kon worden.

Het meest nog mag de wereld jou, Kadiddy

dankbaar voor jouw extravaganza lifestyle.

Wat Lady Gaga voor pop is, ben jij voor in-

ternationale betrekkingen. Als man die nog

opzichtiger zijn haar verft dan Dolf Jansen

heb jij een aantal wapenfeiten op je naam

staan. We noemen, een vrouwelijke lijf-

wacht bestaand uit 40 maagden. We noe-

men, een staatsbezoek brengen aan Parijs

en dan slapen in een bedoeïenentent aan de

Champs Ellysee. Overigens had de Kolonel

ook nog een kameel bij zich die na afloop

van het bezoek “vrij” werd gelaten in hartje

Parijs. We noemen, het in zwang brengen

van het dragen van afbeeldingen van Afrika

en foto’s van dode mensen. We noemen het

dragen van filmschurken kleding op staats-

bezoeken zoals capes en witte Dr.Evil Jas-

jes nog voordat ‘ The spy who shagged me’

uit was.

En terecht dat je je verraden voelt. Al 42

jaar knap jij op een of andere manier altijd

wel het vuile werk op voor Europa. Dan le-

ver je goedkope olie dan weer jaag je ter-

roristen voor ons over de kling die we an-

ders niet kwijtkonden. Nee, in Libië wordt

niet gedebatteerd volgens de Chattenhouse

rules. Dat wist het westen al 42 jaar en we

hadden het goed voor elkaar. We kochten

jouw veel te goedkope olie en jij investeer-

de dat geld vervolgens niet in je eigen land

maar in Europa. Win-Lose situatie vanuit

ons gedacht. En nu opeens zegt Europa:

“Gaat u eens lekker wieberen” terwijl je in

feite niets anders doet dan wat je al 42 jaar

doet. Vermoorden dictators mensen om

aan de macht te blijven? Beschermt de paus

pedofielen? Mensen die je luttele maanden

terug nog met spuug en een glimlach ont-

vingen vanwege je olie behoren nu tot een

coalitie die de shit uit je land bombardeert.

Kan een land binnen luttele maanden al

zijn vrienden verliezen en ermee in oorlog

zijn? Wat is vriendschap waard?

Best Khadaffi. Omdat Sarkozy als een wan-

nabe Napoleon nu herkozen moet worden

vliegen de Mirages boven Tripoli en ligt de

legendarische 5e vloot voor je deur voor

het grootste staaltje usurpatisch machts-

vertoon sinds Desert Storm. Iedere dag van

jouw aanblijven is een deuk in het Franse

en Amerikaanse prestige. Geen kans dat je

dit er echt goed vanaf gaat brengen. Maar

hopelijk geef je nog een laatste show weg.

Zet je dood in scène en ga bij Michael Jack-

son op een eilandstaat zonder uitleverings-

verdragen. Grote kans dat je beste vriend

Silvio zich binnenkort bij je voegt. Toi toi

toi!

Groetjes,

Randy Martens

P.S. Na het stopcontact en de USB ingang

zou er nu eindelijk een universele stan-

daard moeten komen voor de spelwijze van

‘Ghadaffi’.

HET EMOTICONISTISCH MANIFESTTaal. De onbetwistbare kampioen van communicatie. Zonder dit cruciaal uniek menselijk vermogen leven wij niet in de wereld zoals het nu in deze prachtige hoedanigheid voorkomt. Door middel van orale tradities en geschreven bronnen leren we de mensheid in heden en verleden kennen. Taal onthult de kern van het zijn. Wij, academici en cursisten, begrijpen de kracht van de linguïstiek en doen er alles aan om haar op alle vlakken volledig te beheersen. Lectuur en literatuur verschransen we als chocola-dekoekjes. Duizenden jaren ontwikkeling van het geschrift heeft deze hoogstaande cultuur mogelijk gemaakt. Echter, volmaakt is het geenszins. Dit epistel dient als pleidooi het geschrift te per-fectioneren.

De afgelopen decennia kenmer-

ken zich door een uniek en sig-

nificant proces in de schriftelijke

communicatie: het ontstaan van

de emoticon. De emoticon? :S Ja,

de emoticon :). Terwijl wij Neder-

landers ons in 1953 met irrelevan-

te zaken bezighielden zoals dode

mensen onder het puin van de wa-

tersnoodramp weghalen, begon in

New York een ware revolutie: de

introductie van de Emotical Icon.

In de krant New York Herald Tri-

bune verscheen de eerste smiley

:D. Het werd pas in de jaren ’90,

met de komst van SMS en instant

messengers, veelvuldig gebruikt

door het volk.

Onderschat hiervan de beteke-

nis niet :O. Het Sanskriet van de

oud-Indiërs, het Swahili van de

Oost-Afrikanen en het Latijn van

de Christenen, stellen bij de ont-

wikkeling van de emoticon niks

voor; de gevoelstekens zijn meer

dan een lingua franca. Het wordt

waar dan ook, door wie dan ook,

hoe dan ook, wanneer dan ook be-

grepen ;). Eindelijk kan een stuk

tekst opgevat worden zoals de

schrijver het bedoeld heeft. Toch?

:P

Dit manifest dient om jullie, stu-

denten en studentinnen ;), aan te

zetten tot het immer en in elke

context gebruiken van de emoti-

con :D. Wij zijn de toekomst, en

op deze manier zal het zijn intre-

de doen in het officiële geschrift.

Nooit meer onbegrip. Nooit meer

misinterpretaties :).

Bedenk je bij het schrijven van

je volgende essay, dat jouw tekst

200% meer over kan komen bij

je (hoog)leraar. Onderscheid je,

zoals men dat in de geschiede-

nis nooit heeft gedaan. Zo had

Voltaire in 1764 nog meer lading

kunnen geven met een emoticon

aan zijn volgende antisemitische

uitlating: “Met spijt spreek ik over

de Joden: dit volk is, in menig op-

zicht, het verwerpelijkste dat ooit

de aarde heeft bevuild :@.” Voel je

de expressie? :|

DUS GEBRUIK NIET ALLEEN EMO-

TICONS IN INFORMELE SITUA-

TIES, MAAR STOP ZE VERDOMME

OOK IN JE ESSAYS, PAPERS EN

VERSLAGEN, VUILE KUTFOET :@

Als rechtenstudent kun je bij-

voorbeeld de gevoelstekens prima

integreren: “het spijt mijn client

ten zeerste :$.” Zo ook de schei-

kundige: “de proeven brachten

niet het gewenste resultaat :(.” Of

in de correspondentie tussen ma-

kelaars: “De bemiddelingskosten

hebben we wederom verhoogd

(A).” Maar ook de bedrijfskundi-

ge: “Dus wij gaan zaken doen me-

vrouw? (K)”

Studenten aller studies, laat ons

verenigen! Laat ons de emotico-

nistische revolutie ontketenen.

Laat ons de kracht van het ge-

schrift maximaliseren. Laat ons

woorden en zinnen meer verwoor-

den en bezinnen. Studenten, ik

heb vertrouwen in jullie (:P).

Roy de Vries :D

:)@Wil je reageren? Stuur een email naar

r.de.vries@studentenkrant.org

@Wil je reageren? Stuur een email naar r.martens@studentenkrant.org

15Groninger Studentenkrant | April 2011

HET wHISKY FESTIVAL EN DE “SK-WHISKY TOP 5!” (MET KORTING!)Het Whisky Festival heeft Groningen weer aangedaan dus de om-geving van de A-Kerk kenmerkte zich door dronken mannen van middelbare leeftijd die ronddoolden op zoek naar hun fiets. Nou is dat niet meteen het meest interessante onderwerp maar wij gaan nou eenmaal graag naar zaken voor de krant waar we zelf ook baat bij hebben. Dus voila!:

Voor de whisky liefhebber is het

festival een grote speelweide

met eindeloze rijen kraampjes

waar je gratis de meeste whisky’s

kan proberen. Voor de echt dure

whisky’s moet je wel iets betalen

maar dat is dan ook redelijk. Het

was een straf maar voor dit arti-

kel hebben twee SK’ers helaas een

whisky moeten drinken die ouder

was dan wij en ruim duurder dan

een maand stufi. Voor zoiets be-

taalt de gewone (sterfelijke) be-

zoeker iets van 8 euro’s.

Het doel van ons bezoek was in

de eerste plaats jullie een top vijf

van gezonde whisky’s te presen-

teren die enigszins tolerant zijn

voor de studentenbeurs. Te vaak

constateren wij helaas dat onze

Cragganmore 21 jaar á raison de

80 euro heimelijk door de Aldi-

cola gegooid wordt achter onze

rug om of dat juist de Ballentines

met smaak geconsumeerd wordt

in een chesterfield. In samenwer-

king met de kenners zijn we tot

de volgende tot 5 gekomen: Alle

whisky’s zijn ongeveer 30 euro. Er

zijn uiteraard goedkopere whis-

ky’s maar dan kan je ook gewoon

lijm gaan snuiven. Samen met

de experts van het Whisky Festi-

val en Patrick van PAT’s Wine and

Spirit store hebben we deze lijst

opgesteld:

TOP 5 BETAALBARE WHISKY’S!

1. Glenfiddich 12 jr.

Glenfiddich 12 is de meest ver-

kochte single malt whisky ter

wereld en dat duidt vaak op een

veel voorkomende populair mis-

verstand zoals de snor in de jaren

’70. Echter deze dubbele eerste

plaats is dik verdiend want deze

Glenfiddich kenmerkt zich door

een uitgesproken fruitige smaak.

Vooral de peer springt eruit voor

de geoefende tong. De GF12 heeft

een lange en sudderende nasmaak

waarbij je een dennen of sparren-

toon kan ontdekken.

2. The Glenlivit 12 jr.

Deze Glenlivit doet in grote mate

onder voor zijn oudere en vooral

duurdere broers zoals de verukul-

luke Nadurra maar de GF 12 blijft

een van de beste whisky’s in zijn

prijscategorie. De Glenlivit 12 is

echt een standaard whisky wat

ook niet verwonderlijk is voor de

Single Malt that started it all. Een

uitstekende whisky met een goe-

de prijs om een whiskeycarrière

mee te beginnen.

3. Abelour 10 jr.

Dit is een heerlijke zachte whisky.

De prijs zit wel aan de bovenkant

van de top 5 maar de smaak ook

wat maakt dat deze whisky in de

middenmoot eindigt. Voor een

whisky is deze redelijk toeganke-

lijk voor de beginnende whiskey-

drinker, vrouwen en mannen met

een gevoelige keel.

4. The Balvinie 12 jr. Double Wood

Deze bijzondere whisky is ge-

rijpt op twee verschillende soor-

ten houten vaten wat resulteert in

een bijzondere smaak zoals veel

whisky’s in deze lijst zijn er enke-

le zoete tonen te ontdekken in de

geur en smaak. Deze whisky heeft

ook nog wat bijzondere smaken

in zich zoals kaneel en sherry. Dat

laatste komt vooral omdat een

van de twee vaten die gebruikt

wordt een “first-fill” sherryvat is.

5. Chivas Regal 12 jr.

Dit is een ronde volle Speyside

whiskey die een gedroogde ap-

peltjes smaak in zich draagt. Ook

zijn er voor de gevoelige tong een

aantal andere zoete smaken te on-

derscheiden zoals honing, vanille

en een zoete romige smaak. Een

beetje proleterig om te vermelden

is dat de Chivas een zeer mooie

fles heeft.

Onze goede vriend Patrick van de

PAT’s (A-weg 2) biedt alle boven-

staande whiskey’s aan met 15%

korting tegen inlevering van de

onderstaande bon. Dat is een fe-

nomenale korting als je ziet dat

de prijs voor 70% uit accijns be-

staat! Wederom zorgen wij weer

goed voor de innerlijke SK-lezer.

Randy Martens

Cantina Mexicana:

All you can eat voor 14,75!En ja hoor! Daar is die weerrrrr. De all/you/can/eat aanbieding waar-van het eten ook daadwerkelijk te vreten is. En hij is toch verdik-keme geweldig! Voor 14,75 kan je bij Cantina Mexicana aan de Vis-markt zoveel taco´s (kip, gehakt, paddestoelen) en enchillada´s (ge-hakt, paprika) en spareribs en na-cho’s (kip, kaas, gehakt), mét friet, bonen en salades opeten als je wilt. Eigenlijk is het niet fucking normaal

maar wij willen dat u deze krant blijft lezen dus als het niet lukt met de artikelen dan maar met de vreet-aanbiedingen.

Neem de onderstaande bon mee naar Cantina Mexicana op zondag tot en met woensdag en dan eet je zoveel je wilt voor maar 14,75. Wees aub zo vriendelijk een extra biertje cq kopje koffie te bestellen zodat onze vrienden bij Cantina er nog

wel iets aan overhouden. Deze aan-bieding is namelijk volledig tot op de kostprijs gedaald. Waarom? Om-dat het kan! 2uur max. schranzen, vanaf 6 personen effe bellen.

DINERBONALL YOU CAN EAT

voor SLECHTS € 14,75Keuze uit

taco’s enchillada’s, spareribs en

nacho’sDeze bon is alléén geldig bij Cantina Mexi-

cana Groningen Op zondag t/m woensdag

Geldig t/m 7 mei 2011 Vismarkt 50

Inclusief bijge-riechten zoals

friet, salade rijst bonen en sauzen

Groepen van 6 personen of meer moeten reserveren

Kortingsbon

A-weg 2

15% Korting Deze bon geeft tot en met 16 april 15 % korting op Glenfiddich 12 jr. Glenlivit 12 jr. Abelour 10 jr. The Balvinie 12 jr. Double Wood, Chivas Regal 12 jr.

@Wil je reageren? Stuur een email naar r.martens@studentenkrant.org

advertentie

16 Groninger Studentenkrant | April 2011

zoekt nieuw

bestuur

1,4 miljoen begroting55 verenigingen 18.000 sporters

86 sporten

“Een bestuursjaar als student wordt door bedrijven als een grote plus ervaren op je CV, een ACLO-bestuursjaar daarentegen telt echter nog zwaarder mee vanwege de omvang en de complexiteit!” Ellen Schuit, Directeur HR Yacht recruiting

meer info vind je op:www.aclosport.nl