ณ ดินแดนแหงหนึ่งที่ลอมรอบไปดวยภูเขา อุดมไปดวยทรัพยากรธรรมชาติมากมาย

รวมทั้งสินแร ทั้งทองคํา เหล็ก ทองแดง

ยังมีหมูบานนาหนองบงซึ่งตั้งอยูในตําบลเขาหลวง อําเภอวังสะพุง จังหวัดเลย

ชาวบานมีวิถีชีวิตที่สอดคลองกับธรรมชาต

มีหนอไมตามธรรมชาติเปนอาหารและส

ิ อาศัยกันอยางสงบสุข พอมีพอกิน

ินคาหลักที่สรางรายไดใหกับชุมชน

แตเมื่อป 2549 ตนไมบนภูทับฟา แหลงอาหารอันอุดมสมบูรณของหมูบานแหงนี้ ถูกตัดทิ้งไมมีเหลือ เพราะบริษัทเอกชนแหงหนึ่งเริ่มเปดดําเนินงานเหมืองแรทองคํา

และนั่นก็เปนจุดเริ่มตนที่ทําใหวิถีชีวิตของคนในหมูบานแหงนี้ ไมเหมือนเดิมอีกตอไป

ทั้งแหลงน้ํา แหลงอาหาร สภาพอากาศ สงผลกระทบทั้งตอสุขภาพ วิถีชีวิต และสภาพจิตใจ

ดิน ก็เปนอีกสวนหนึ่งที่ไดรับผลกระทบจากการทําเหมอืง

ปลายป 2550 เหลาผูนําชุมชนรวมกับผูประกอบการเหมืองไดดําเนินงานสรางถนน โดยนําดินที่ปนเปอนสารเคมีจากเหมืองมาถม

พื้นที่คันนาสรางเปนถนนใกลพื้นที่เกษตรกรรม แลวจึงมาเรียกเก็บเงินจากชาวบานเจาของที่นาแถบนั้น ในราคาแปลงละ 600 บาท

ซึ่งชาวบานก็เห็นดีดวยกับความสะดวกสบายที่เขามา แตผลกระทบที่ตามมาไดสงผลเปนวงกวาง

เพียงไมกี่ครัวเรือนที่ไดใชประโยชน แตน้ําที่ไหลผาน ชะลางหนาดนิเหลานี้

ไดนําสารเคมีที่เปนพิษ ไหลปะปนลงสูพื้นที่นาของชาวบาน และไหลลงสูลําน้ําฮวย ซึ่งเปนแหลงน้ําหลักของหมูบานแหงนี้และบริเวณใกลเคียงอีก 6 หมูบาน

เทานั้นยังไมพอ การนําดินที่เหลือจากการทําเหมืองออกมาใช ทั้งสรางถนน ถมที่สรางบาน หรือเพื่อการใดๆนั้น เปนการกระทําที่ผิดตอ พรบ.แรในขอ 67 ที่วา

“หามมิใหผูถือประทานบัตรปลอยน้ําขุนขน/มูลดินทราย อันเกิดจากการทําเหมืองออกนอกเขตเหมืองแร เวนแตน้ํานั้นจะมี ความขุนขน/มูลดินทราย ไมเกินอัตราที่กําหนดในกฎกระทรวง”

ดวยปญหาตางๆที่เกิดขึ้น ซึ่งรุมเรา และรุกล้าํวิถีชีวิตเดิมของชาวบาน ทําใหคนในชุมชนไมวาจะเปนรุนพอแม รวมไปจนถึงรุนลูกหลาน ซึ่งเปนตัวแทนของคนรุนใหม พลังและความหวังในวันขางหนา

ตองลุกขึ้นมาตอสู โดยตั้งเปน กลุมคนรักษบานเกิด สรางความเขมแข็งภายในชุมชน เพื่อทวงคืนสิทธิที่ถูกลิดรอนไปกลับคืนมา

ตราบใดที่เหมืองยังคงดําเนินกิจการตอไป การนําดินที่ปนเปอนจากเหมืองมาใชก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น อีกทั้งสภาพแวดลอม สุขภาพของชาวบาน แหลงอาหาร ปญหาเหลานี้นับวันก็ยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ การตอสูของชาวบานก็ยังคงดําเนินตอไป ตราบใดที่รัฐและเจาของเหมืองยังคงเพิกเฉยตอสิ่งที่เกิดขึ้น