@ Crown Point, IN

ВОВЕД: ЗА ДАРУВАЊЕТО И ВОЛОНТИРАЊЕТО Еден парохјанин еднаш се пожалил дека Христијанството е едно

постојано давање, давање, давање. Неговиот свештеник му одговорил: „Ти благодарам за најдобрата дефиниција на Христијанството што сум ја слушнал досега. Така сè и започнало. Бог даде: Он Го даде Својот Единствен Син. Неговиот Син даде: Он го даде Својот живот на Крстот, за ние да имаме живот. Неговите ученици даваа: тие ги оставиле своите домови и бизниси, за целосно да се посветат на Христа како проповедници на Неговото спасително Благовестие. Сите, освен еден од апостолите, завршиле со маченичка смрт: тие ги дале своите животи за Христа. Во текот на вековите, делото Христово наишло на успех затоа што христијаните сакале да даваат, даваат и даваат.“

Како парохија, ние сме заедница на верници, евхаристиска заедница, вистинско продолжување на Црквата. Говорејќи за Црквата, како мистично Тело Христово, не можам а да не нагласам дека Таа не е бизнис, но сепак има потреба од материјална помош за да функционира соодветно во овој свет. Во таа смисла, христијанското давање се заснова на идејата дека секоја личност живее во Христа, и ако таа личност има живот во Црквата, во полнотата на нејзините учења, тогаш давањето не е само материјално, туку и духовно. Не е само да се плати членарината и да се даде донација, туку потребно е и да живееме во светотаинскиот живот на Црквата, со молитва, пост, исповед и причестување со Светите Тајни. Освен тоа, тука е грижата за сиромашните, за настраданите, болните, беспомошните, како и за оние за кои нема кој да се грижи; овие нешта биле водечки начела во животот на раната Црква. Еве една сторија што се случила во деновите на суровото и страшно гонење на христијаните во Рим, за време на царот Декиј. Римските власти влегле во една христијанска црква. Дошле да го соберат богатството што тие мислеле дека црквата го има. Римскиот префект побарал од ѓаконот Лаврентиј: „Веднаш да ми го покажеш вашето богатство!“ Ѓаконот покажал на вдовиците и сираците што биле хранети, болните што биле негувани, бедните на кои им се помагало. Тој рекол: „Ова е богатството на Црквата!“ Да, нашата Црква секогаш учела дека „она што ќе го зачуваме, ќе го изгубиме, а она што ќе го дадеме, ќе го имаме“. Ова е еден од искупителните парадокси на нашата двомилениумска Вера! Тоа е еден друг начин да се исполнат Христовите зборови дека е поблажено да се дава, отколку да се зема! (Дела 20,35).

Откако сум дојден, забележав како многумина во црквата се мачат да најдат што повеќе луѓе кои ќе помогнат и волонтираат, за да се завршат потребните работи, за нашата црква да функционира. Без разлика дали станува збор за помош еднаш годишно околу некој настан, или како дел од седмичниот и месечниот живот на Црквата, секогаш ќе се најдеме, порано или подоцна, како се жалиме на фактот дека немаме доволно волонтери да ги извршат сите потребни задачи. Претпоставувам дека една од потешкотиите во сево ова е нашиот фокус.

Не постои жив човек кој не добил некаков дар од Бога. Сите ние сме благословени од Бога со некакви дарови и таленти – и можности да ги користиме нив! – и сме повикани да вратиме дел од овие благослови како благодарност за сè што сме добиле, и за слава на Неговото свето Име. Ова е тоа што се нарекува вклучување на целата парохија. „Постојат разни дарови, но Духот е еден и ист; има разни служби, но Господ е еден и ист; и разни сили постојат, но Бог е еден и ист, Кој врши сè во сè. А на секого му се дава во него да се пројави Духот за полза (1Кор 12,4-7). Па така, без разлика дали служиме во олтар, или ги менуваме свеќите, го чистиме теписонот, пееме во хорот, ја поправаме расипаната врата, помагаме во Неделното училиште, готвиме во кујната, ја косиме тревата, држиме предавања по веронаука, подготвуваме просфори, даваме донација, помагаме околу фестивал или игранка, броиме пари, остануваме до доцна за да ја заклучиме вратата, ги посетуваме болните и осамените, го виткаме неделниот билтен, планираме некаков настан, ги посетуваме затворените, се грижиме за постарите, служиме кафе, служиме во Црковниот одбор, или сме затворени дома зашто не

Sts. Peter and Paul QUARTERLY BULLETIN

JANUARY – MARCH 2017/1

Вовед

Introduction

Свети Тајни: за Светата Причест The Holy Mysteries: Holy Communion

Празници Feasts

Тајната на Света Троица The Mystery of the Holy Trinity

Житија Life of the Saints

Прашања и одговори: одговори на најчесто поставуваните прашања

Q & A (Questions & Answers): Answers to the most frequent questions

За простувањето On Forgiveness

Великиот пост: Пат кон Воскресението Протопрезвитер Александар Шмеман

Great Lent: Journey to Pascha Potopresbyter Alexander Schmemann

Црквата и мисијата The Church and mission

Календар на служби Calendar of Church Services

Соопштенијa Announcements

можеме да излеземе од куќата, ама сепак секојдневно се молиме за нашите луѓе и се јавуваме на другите преку телефон понекогаш за само да им кажеме здраво – или нешто друго што сум заборавил – СИТЕ ние сме со непроценлива вредност за нашиот Бог и витален дел на раководството и службата на Неговата Света Црква. Како заклучок од ова, Црквата не е хуманитарна организација во која волонтираме, туку Таа е наша Мајка на која ѝ служиме и во која го градиме нашето вечно спасение.

Затоа, да ѝ помагаме на црквата, не само материјално, туку и со вложување на нашето време и нашите лични дарови. Спомнете си за параболата за талантите (Матеј 25), господарот во приказната не бил разгневен затоа што третиот слуга не волонтирал, туку затоа што не го употребил својот талент и соодветно не се погрижил за она што му било доверено. Да бидеме верни на нашиот повик како членови на Црквата и ученици Христови, секој на свој начин.

Нека е честито и од Бога благословено новото 2017 лето Господово! Отец Георгиј Глигоров

INTRODUCTION: ON GIVING AND VOLUNTEERING A parishioner complained once that Christianity is one continual give, give, give. His pastor replied: “Thank you for the finest

definition of Christianity I have ever heard. That’s the way it all began. God gave: He gave His only Son. His Son gave: He gave His life on the cross that we may have life. His disciples gave: they left their homes and businesses to devote themselves full time to Christ as proclaimers of His salvific Good News. All but one of the twelve apostles died a martyr’s death: they gave their lives for Christ. Through the ages the work of Christ has prospered to the extent that Christians have been willing to give, give, and give.”

As a parish we are a community of worshipers, a Eucharistic community, and a real extension of the Church. Speaking of the Church, as the mystical Body of Christ, I cannot emphasize enough that She is not a business, but She does and need to be helped materially in order to function properly in this world. Christian giving, therefore, is based on the idea that each person lives in Christ, and if that person has a life in the Church, in the fullness of her teachings, then giving is both material and spiritual. Not just paying you membership dues and offering donations, but living in the sacramental life of the Church, with praying, fasting, confessing and receiving Holy Communion. And further, caring for the poor, for the distressed, the sick, and the helpless, as well as for those for whom no one else cared, was the guiding principle of the early Church’s life. I cannot help but share with you a story that comes to us from the days of the fierce, dreadful persecution in Rome during the Emperor Decius. The Roman authorities broke into a Christian church. They were out to loot the treasures that they believed the church to possess. The Roman prefect demanded from the deacon Laurentius: “Show me your treasures at once!” The deacon pointed at the widows and orphans who were being fed, the sick who were being nursed, the poor whose needs were being supplied. He said: “These are the treasures of the Church!” Yes, our Church has always taught that “what we keep, we lose, and what we spend, we have.” This is one of the redemptive paradoxes of our bi-millenary Faith! It is another way to comply with Christ’s word that it is more blessed to give than to receive! (Acts 20,35).

I have seen many of us in the church struggle to get more and more people to participate and volunteer to do what needs to be done to keep our church going. Whether it be helping out once a year at the annual whatever, or being a part of the weekly and monthly life in the Church, we always seem to find ourselves, sooner or later, lamenting the fact that we do not have enough people volunteering to do all of the tasks and fill all of the roles that need to be done and filled. Well, I propose to you that one of the difficulties that I see in all of this is our focus.

There is no human being alive who has not received a gift from God. We have all been blessed by God with certain gifts and talents – and opportunities to use them! – and are called upon to give back a portion of these blessings in thanksgiving for what we have received, and for the glory of His holy Name. This is what we call Total Parish Involvement. “Now there are varieties of gifts, but the same Spirit; and there are varieties of service, but the same Lord; and there are varieties of working, but it is the same God who inspires them all in every one. To each is given the manifestation of the Spirit for the common good” (1 Corinthians 12:4-7). So, whether we are serving at the altar, changing the candles, vacuuming the carpet, singing in the choir, fixing the broken door, teaching Church School, cooking in the kitchen, cutting the grass, teaching Bible Study, making Holy Bread, offering a donation, putting the Festival and dances together, counting the money, staying after to lock the doors, visiting the sick and shut-ins, folding the weekly bulletin, planning a special event, visiting those in prison, caring for the elderly, serving coffee hour, serving on the Parish Council, preaching a sermon, or being a shut-in who can’t get out of the house yet prays each day for our people and calls others on the phone once in a while to simply say hello, – and whatever else I may have forgotten – we are ALL of infinite value to our God and a vital part of the management and stewardship of His Holy Church. This shows us, then, that the Church is not a charity at which we volunteer; rather, She is our Mother whom we serve and where we build our eternal salvation.

Let us, therefore, help the church not just materially, but with our time and our personal gifts also. Remember, in the Parable of the Talents (Matthew 25), the Master was not upset because the third servant didn't volunteer, but rather because he didn't make good use of his talent, and did not care properly for that with which he was entrusted. Let us all go forth and be faithful to our calling as members of the Church and disciples of Christ, each in his or her own way.

May you have a blessed and happy new year! Fr. Georgij Gligorov

ОД БОЖИКНОТО ПОСЛАНИЕ НА МИТРОПОЛИТОТ МЕТОДИЈ Возљубени во Господа, Христовото доаѓање во светот е секако поврзано и со воспоставувањето на Небесен мир. Секој со себе го носи тоа што го има и го нуди она што тој всушност Е, а самиот Христос е Кнез на Мирот. „Зошто Младенец ни се роди – Син ни се даде; власта е на рамењата Негови, и ќе го наречат: Советник, Чудесен, Бог силен, Отец вечен, Кнез на Мирот.“ (Иса. 9:6). Токму затоа и во молитвите на Црквата, пред сè, застапуваме за Небесен Мир, кој извира единствено од Христа. „Мир ви оставам; мирот Свој ви го давам; Јас ви го давам не како што го дава светот. Да не се плаши вашето срце.“ (Јован 14:27). Христос прави разлика помеѓу небесниот мир и несовршениот мир кој го нуди светот. Било кое општествено уредување, било кој светски водач, па макар бил и најпобожниот во светот, не може да понуди ниту да исполни ветување за глобален мир. Непостојаноста на човечките ветувања како и недостатокот на капацитет истите да се исполнат, се бројни и очигледни. Денес сме сведоци на недостаток на мир токму заради изразената подвоеност по расна, полова, класова и политичка основа, како во нашата татковина Р. Македонија, така и тука на Северноамериканскиот континент. Но, мирот Христов и Неговите ветувања се од сосем друга природа. Тој им припаѓа на преобразените. Припаѓа на оние кои се преумуваат. Преку Христовата благодат, ве повикувам да сплотиме околу Христа, Единствениот Кој може да ни даде поинаква перцепција на реалноста, та во Неговата љубов, ние да бидеме сејачи на Мирот. Само преку силата на Неговиот Дух можеме да бидеме победници над омразата, себичноста, арогантноста, саможивноста и ним сличните. Мили мои, Преку Воплотувањето и целокупното Христово искупително дело, нам ни е понуден неопсилив и сеопфатен дар на спасение. Се разбира, како и секој дар, ние треба да го примиме и да го ставиме во употреба. Малку значи за нас тоа што Христос онтолошки ја промени човечката природа ако ние лично не се одважиме и не дозволиме таквата промена активно да се реализира во нашите животи во целиот свој потенцијал. Христијанскиот живот е синергичен во кој Бог и човекот имаат удел подеднакво. Бог иницира и исполнува (она што ние не можеме), а ние одговараме и се исполнуваме (она што можеме). Тоа е најјасно видливо за време на богослужбите а посебно при Светата Евхаристија – Причест. Христос, во полнотата на присуството на Неговата слава се нуди на секој од нас, а ние одговараме со длабока побожност учествувајќи во Неговото Тело и Крв. Причестувајќи се ние, разбираме дека дарот кој ни се нуди е всушност самиот Христос, а добробитта која ја добиваме од таквиот дар е единење со вечноста во Телото Христово. Ете затоа е потребно да го послушаме советот на светитот апостол Павле кога нè поучува да не ги напуштаме и пропуштаме богослужбите (Евреите 10:25). Возљубени во Христа Богoчовекот, Рождеството Христово е вистинска радост. Спротивно на модерната индоктринација со која нè убедуваат дека верата во Христа е некаков непотребен и архаичен додаток на човештвото, кој разделува наместо да сплотува, ние цврсто стоиме во радоста на Рождеството и пееме за Неговата Слава. Уверени сме дека нашите срца и животи се створени за синергичен соживот со Бога и дека полнотата на животот произлегува токму од заедичарењето во Христа. Затоа, и овој Божиќ се молам Светлоста на витлеемската пештера жарко да свети врз вас и вашите семејства; мирот Божји кој го надминува човечкото разбирање да биде постојано со вас; радоста Христова која произлегува од спасението јасно да се очитува во вашите животи; а најмногу од сè, присуството на Неговата слава да биде искусена во сечие срце, пред сè во срцата на нашиот македонскиот народ, а потоа и по целиот свет во срцето на секој човек. Нека ни е за многу години празнувањето на Рождеството на нашиот Господ и Спасител Исус Христос! ХРИСТОС СЕ РОДИ – НАВИСТИНА СЕ РОДИ! Митрополит Американско-Канадски + Методиј

СВЕТИ ТАЈНИ / ПРИЧЕСТ Дали знаете дека Светата Причест има централно значење во православниот

духовен живот?

• Нашиот Спасител, Господ Исус Христос, има кажано за Светата Тајна Причест:

„Вистина, вистина ви велам: Ако не го јадете Телото на Синот Човечки и не ја пиете

Крвта Негова, немате живот во себе. Кој го јаде Моето Тело и ја пие Мојата Крв, има

живот вечен и Јас ќе го воскреснам во последниот ден. Зашто Моето Тело е вистинска

храна, а Мојата Крв е вистинско питие. Кој го јаде Моето Тело и ја пие Мојата Крв, ќе

живее во Мене и Јас во него. Како што Ме прати Живиот Отец и Јас живеам заради

Отецот така и тој што Ме јаде Мене, ќе живее заради Мене“ (Јован 6,53-57).

• Не смеат да поминат денови како Велигден, Петровден, Успение на Пресвета

Богородица, Божиќ, без да се причестиме. Без ова нема побожен живот. Исто така, треба да се подготвиме за

Причест со пост, со молитва и со исповед во другите Христови и Богородични празници, за празниците на

нашите големи македонски и сесловенски Светители Климент, Наум и другите, како и за храмовиот празник

на црквата во која одиме на богослужение. Бидејќи само причестени, највистински и најцелосно учествуваме

во настанот што го празнуваме, што е особено значајно за нашето спасение. Ова е исто така нагласено од

Светите отци и каноните на Црквата1.

• Како, пак, канонот ќе се спроведе во животот на Црквата и кај секој верник поединечно, одредува

духовниот отец/свештеник. Затоа за Причест е потребен и благослов од духовниот отец/свештеник. Кога

станува збор за ова, неопходно е да се напомене дека без редовно исповедање на своите гревови и

советување со духовниот отец, никој не смее да пристапува кон Светата Причест.

• Свети Серафим Саровски вели: „Исклучително значајно и неопходно за спасението на душите на

сите христијани е причестувањето со Светите Христови Тајни. Колку почесто толку подобро. Да се возмутуваме

поради својата недостојност оддалечувајќи се од причестувањето со Светите Тајни е грев. Кога со своите солзи

би исполниле и океан, ни тогаш не би можеле да Му се оддолжиме на Господа за даровите што врз нас

бесплатно Ги излева. Благодатта што ни се дава преку Светата Причест е толку голема што човекот, кога би бил

уште толку недостоен и грешен, би се очистил и би се обновил, ако само со смирение и со свест за својата

грешност пристапува кон Господа. Кој се причестува тој секаде ќе се спаси, а оној кој не се причестува – не

верувам. И кога на колена би морал да се влечам до црквата, јас би го сторил тоа – само да не останам без

Светата Причест.“

• Свети Јован Златоуст: „Кого треба да го пофалиме, дали оние што се причестуваат еднаш или оние

што се причестуваат често или, пак, оние што ретко се причестуваат? Ниту едните, ниту другите, ниту третите,

туку оние што со чиста совест се причестуваат и чијшто живот е непорочен. Таквите нека пристапуваат секогаш,

а другите нека не пристапуваат ниту еднаш.“

1 9. канон на Светите Апостоли: „Сите верни, кои влегуваат во црква и ги слушаат Писмата, а не достојуваат на молитва и на Света Причест, тие, како такви кои во црквата причинуваат неред, треба да се одлачат. 66. канон на Светите Апостоли, Шести вселенски собор: „Од светиот ден на Воскресението на Христос, нашиот Бог, сè до следната недела, во текот на целата седмица, верните треба да учествуваат во црковните служби, во пеењето на псалмите, химните и духовните песни, радувајќи се во Христа и славејќи, внимателно да ги слушат читањата од Божественото Писмо и да се причестуваат со Светите Тајни. Зашто само на овој начин ќе воскреснеме и ќе се вознесеме заедно со Христа. Затоа, во тие денови да не се одржуваат спортски настани и претстави.“

HOLY MYSTERIES/COMMUNION Did You Know that the Holy Communion is of central importance in the Orthodox spiritual life?

• Our Savior, Lord Jesus Christ said about the Holy Mystery of Communion: "Most

assuredly, I say to you, unless you eat the Flesh of the Son of Man and drink His Blood, you have

no life in you. Whoever eats My Flesh and drinks My Blood has eternal life, and I will raise him up

at the last day. For My Flesh is food indeed, and My Blood is drink indeed. He who eats My Flesh

and drinks My Blood abides in Me, and I in him. As the Living Father sent Me, and I live because

of the Father, so he who feeds on Me will live because of Me" (John 6,53-57).

• Days like Pascha/Easter, The Feast of St. Peter (The Holy, Glorious and All-Praised

Leaders of the Apostles, Peter and Paul), The Dormition of the Most Holy Mother of God, Christmas, must not pass

without us taking Communion. Without Communion there is no godly life. Likewise, it is good for us to prepare

ourselves for Communion by fasting, by prayer, and by confession also on the other feasts of Christ and of the Most

Holy Mother of God, for the feasts of our great Macedonian and all-Slavic Saints Clement, Nahum, and the others, as

well as for the feast of the church where we attend divine services. For only when having partaken, we most truly

and most fully participate in the event we are celebrating, which is of special importance to our salvation. This we do

not say alone, but also the Holy Fathers and the canons of the Church2.

• And how will the canon be applied in the life of the Church as well as of each believer separately, the

spiritual father/priest determines. Therefore blessing from the spiritual father/priest is also needed for Communion.

When it comes to this, we must point out that without regular confession of one's sins and counselling with the

spiritual father, one must not approach Holy Communion.

• Saint Seraphim of Sarov says: "Extremely important and essential for the salvation of the souls of all

Christians is the communion of Christ's Holy Mysteries. The more often, the better. To be distressed by our

unworthiness, distancing ourselves from communion of the Holy Mysteries, is a sin. Even if we filled an ocean with

our tears, we could not render anything in return to our Lord for the gifts poured on us for free. The grace given to

us through the Holy Communion is so great that a man, be he twice as unworthy and sinful, would be cleansed and

made new, if only with humility and awareness of his sinfulness he approached the Lord. He who communicates will

be saved everywhere, whereas one who does not – I doubt it. Even if I had to crawl on my knees to church, I would

do so – lest I was left without the Holy Communion.”

• Saint John Chrysostom: "Whom are we to praise, them who communicate once or them who do that often

or rather those communicating seldom? Neither of them, but the ones who communicate with clean conscience and

whose life is immaculate. Let such ones always draw near, and the others not even once."

2 9.Canon of the Holy Apostles: “All the faithful who come in and hear the Scriptures, but do not stay for the prayers and the Holy Communion, are to be excommunicated, as causing disorder in the Church.” 66. Canon of the Holy Apostles, Sixth Ecumenical Council: “From the Holy day of Resurrection of Christ, our God, until the following week, throughout the whole week, the faithful should attend services in the Holy churches, chanting psalms, hymns and religious songs, rejoicing in Christ and celebrating, listening carefully at that to the reading of the Divine Scriptures and communicating of the Holy Mysteries. For only in this wise we shall rise and ascend together with Christ. Therefore, in those days no sport events and public shows are to be held.”

ПРАЗНИЦИ / КРШТЕНИЕТО НА НАШИОТ ГОСПОД И СПАСИТЕЛ ИСУС ХРИСТОС (БОГОЈАВЛЕНИЕ) Празникот Богојавление се празнува секоја година на 6/19 јануари. Празникот го споменува Крштението на Христос и

Божественото објавување на Света Троица. За време на Крштението, сите три Лица на Света Tроица – Отецот, Синот и

Светиот Дух – се објавиле. Оттука името на празникот Богојавление, т.е. Богојавување – откривање на Бог.

Кога Господ наполнил триесет години од Своето физичко раѓање, Тој ја започнал Својата мисија

и спасителното дело. Самиот го означил овој „почеток на почетокот“ со Неговото крштение во

реката Јордан. Св. Кирил Ерусалимски вели: „Почетокот на светот – вода; почетокот на

Евангелието – Јордан.“ За време на крштението на Господ во водата, тајната била објавена на

светот: тајната што била пророкувана во Стариот завет; тајната за која во древниот Египет и

Индија само се баснословело, т.е. тајната на Божествената Света Троица. Отецот се открил на

сетилото за слух, Духот се открил на сетилото за вид, а Синот се открил на сетилото за допир.

Отецот Го посведочил Својот Син со збор, Синот се крстил во водата, а Светиот Дух во вид на

гулаб летал над водата. Кога Јован Крстител посведочил и рекол за Христа: „Еве Го Јагнето Божјо,

Кое ги зема гревовите на светот“ (Јован 1,29) и кога Јован го потопил и крстил Господа во Јордан, започнала Христовата

мисија во светот и се открил патот на спасението. Односно: Господ врз Себе ги зел гревовите на човештвото и умрел

со нив [потопувањето] и повторно оживеал [излегувањето од водата]; и нашиот стар гревовен човек треба да умре и

повторно да воскресне очистен, обновен и прероден. Ова е Спасителот и ова е патот на спасението. Празникот

Богојавление се нарекува и празник на Просветувањето. За нас, овој настан во реката Јордан просветува, откривајќи

ни Го Бога како Троица, Единосуштна и Неразделна. Ова од една страна, а од друга: секој од нас преку крштението во

водата е просветен со ова и се восиновува од Отецот на светлините преку делото на Синот и силата на Светиот Дух.

Тропар на Богојавление

Кога се крштеваше во Јордан, Господи, се објави поклонението на Света Троица. Зашто Родителот (Отецот) сведочеше за тебе, нарекувајќи Те возљубен Син; и Духот во вид на гулаб ја известуваше

потврдата на зборот. Христе Боже, Кој се јави и светот го просвети, слава Ти.

Тајната на Света Троица

На празникот на Крштението Христово, Светата Црква ја известува својата вера во највозвишената тајна, непоимлива

за човечкиот разум, тајната на Едниот Бог во три Лица. Христијаните веруваат во Бог Троица – Отец, Син и Свет Дух.

Троица не се три богови, туку еден Бог во три Ипостаси, три Личности. Она што математиката и логиката го смета за

апсурд, претставува темел на нашата вера, имено дека 1=3 и 3=1.

Учењето за Троица не е измислица на богословите, не е учење кое постепено се развило во Црквата, туку божествено

откриена тајна. При крштението на Исус Христос, Бог се открива Себеси јасно на светот како Единство во три Личности:

Кога сите луѓе се крштевале, и Исус се крстил молејќи се, тогаш небесата се отвориле и Светиот Дух слегнал над Него

во телесна форма, како гулаб, и глас се слушнал од небото: „Ти си Мојот возљубен Син, во Тебе е Мојата волја“ (Лука

3,21-22). Гласот на Отецот се слушнал од небото, Синот стоел во водите на Јордан, а Духот слегнал над Него.

Исус Христос постојано зборува за Своето единство со Отецот и за Неговото испраќање во светот од Отецот. Тој, исто

така, им ветува на учениците дека ќе им Го испрати Духот, Утешителот, Кој излегува од Отецот (Јован 14,16-17; 15,26).

Испраќајќи ги Своите ученици во светот, Тој им вели: „Одете и научете ги сите народи, крштеваќи ги во името на Отецот

и Синот и Светиот Дух“ (Матеј 28,19), нешто коешто станува крштелна формула на раната христијанска Црква. Самите

апостоли говорат за три Лица: „Зашто Троица се, Кои сведочат на небото: Отецот, Словото и Светиот Дух; и Троица се

едно“ (1 Јован 5,7). При Воплотувањето на Словото, Бог се открил Себеси на светот како Еден во три Лица.

Христијаните земаат учество во тајната на Троичното Божество, не преку логика, туку преку покајание, т.е. преку

целосна промена и обнова на умот, срцето и чувствата (грчкиот збор за „покајание“ – метаноја – буквално значи

„промена на умот“). Да се докосне тајната на Света Троица е невозможно, доколку нашиот ум не е променет од

рационалниот начин на размислување и не биде просветен со божествената благодат.

FEASTS / THE BAPTISM OF OUR LORD AND SAVIOR JESUS CHRIST (THEOPHANY) The Feast of the Holy Theophany (Epiphany) is celebrated each year on January 6/19. The Feast commemorates the Baptism

of Christ and the divine revelation of the Holy Trinity. At the Baptism of Christ, all three Persons of the Holy Trinity—Father,

Son, and Holy Spirit—were made manifest. Thus, the name of the Feast is Epiphany, meaning manifestation, or Theophany,

meaning manifestation of God.

When our Lord reached thirty years from His physical birth, He began His teaching and salvific work. He Himself signified this

"beginning of the beginning" by His baptism in the Jordan river. St. Cyril of Jerusalem says, " The beginning of the world –

water; the beginning of the Good News – Jordan." At the time of the baptism of the Lord in water, that mystery was declared

to the world: that mystery which was prophesied in the Old Testament; the mystery about which in ancient Egypt and India

was only fabled; i.e., the mystery of the Divine Holy Trinity. The Father was revealed to the sense of hearing; the Spirit was

revealed to the sense of sight, and in addition to these, the Son was revealed to the sense of touch. The Father uttered His

witness about the Son, the Son was baptized in the water, and the Holy Spirit in the form of a dove hovered above the water.

When John the Baptist witnessed and said about Christ, "Behold, the Lamb of God, Who takes away the sins of the world"(St.

John 1:29), and when John immersed and baptized the Lord in the Jordan, the mission of Christ in the world and the path of

our salvation was shown. That is to say: The Lord took upon Himself the sins of mankind and died under them [immersion]

and became alive again [the coming out of the water]; and we must die as the old sinful man and become alive again as

cleansed, renewed and regenerated. This is the Savior and this is the path of salvation. The Feast of the Epiphany [Theophany

in Greek] is also called the Feast of Illumination. For us, the event in the Jordan river illuminates, by manifesting to us God as

Trinity, Consubstantial and Undivided. That is one way. And, the second: everyone of us through baptism in water is illumined

by this, that we become adopted by the Father of Lights through the merits of the Son and the power of the Holy Spirit.

Troparion of Epiphany

Lord, when You were baptized in the Jordan, the worship of the Trinity was made manifest. For the voice of the Father gave witness to You, calling You Beloved; and the Spirit, in the form of a dove, confirmed the certainty of His words.

Glory to You, Christ our God, who appeared and enlightened the world. The Mystery of Holy Trinity

On the Feast of the Baptism of Christ, the Holy Church proclaims our faith in the most sublime

mystery, incomprehensible to human intellect, of one God in three Persons. Christians believe

in God the Trinity — Father, Son and Holy Spirit. The Trinity is not three gods, but one God in

three Hypostases, in three personal beings. What mathematics and logic consider an absurdity

constitutes the cornerstone of our faith, namely that 1=3 and 3=1.

The doctrine of the Trinity is not an invention of theologians, not a teaching which gradually

developed within the Church, but divinely revealed truth. At the Baptism of Jesus Christ, God

reveals Himself in all clarity to the world as Unity in three Persons: ‘Now when all the people

were baptized, and when Jesus also had been baptized and was praying, the heaven was

opened, and the Holy Spirit descended upon him in bodily form, as a dove, and a voice came

from heaven: You are My beloved Son; in You I am well pleased.’ (Luke 3:21-22). The voice of the Father is heard from the

heavens, the Son stands in the waters of the Jordan, and the Spirit descends upon Him.

Jesus Christ repeatedly speaks of His unity with the Father, and of His being sent into the world by the Father. He also promises

to send His disciples the Spirit, the Comforter, Who proceeds from the Father (John 14:16-17; 15:26). Sending His disciples out

into the world to preach, He says to them: ‘Go therefore and make disciples of all nations, baptizing them in the name of the

Father and of the Son and of the Holy Spirit’ (Matt.28:19), which becomes the baptismal formula of the early Christian Church.

The apostles themselves refer to the three Persons: ‘For there are three that bear witness in heaven: the Father, the Word,

and the Holy Spirit; and these three are one (1 John 5:7). At the Incarnation of the Word, God revealed Himself to the world

as One in three Persons.

Christians participate in the trinitarian Godhead not through logic but through repentance, that is, through a complete change

and renewal of the mind, heart and feelings (the Greek word for ‘repentance’ — metanoia — literally means ‘change of mind’).

To touch upon the mystery of the Holy Trinity is impossible unless the mind changes from a rational way of thinking and

becomes illumined by divine grace.

ЖИТИЈА Life of the Saints

СВЕТИОТ МАЧЕНИК ТРИФУН (14 ФЕВРУАРИ)

Роден е во селото Кампсада во Фригија од

сиромашни родители. Во детството беше

чувар на гуски. И уште од детството врз него

беше голема Божја благодат и можеше да

исцелува болести кај луѓето и кај животните

и да изгонува бесови. Во тоа време со

Римското царство завладеа царот Гордијан,

чијашто ќерка слезе од умот и со тоа го фрли

царот во голема жалост. Ниеден лекар не

можеше да ѝ помогне на лудата Гордијана. Тогаш

демонот прозборе преку девојката и рече дека освен

Трифун никој не може да го истера. После многумина

Трифуни ширум царството, по Божја Промисла го

повикаа и овој млад Трифун. Го доведоа во Рим и тој ја

исцели царската ќерка. Царот му подари многубројни

дарови, а тој на враќање им ги раздели на сиромасите.

Потоа ова свето момче продолжи да чува гуски и да Му

се моли на Бога. Кога се зацари христоборниот Декиј,

Свети Трифун беше малтретиран и свирепо измачуван

заради Христа. Но тој со голема радост ги поднесе сите

мачења, велејќи: „О кога би можел да се удостојам во

оган и маки да завршам за името на Исус Христос,

мојот Бог и Господ!“ Маките не му наштетија ни малку

и најпосле мачителите го осудија на смрт со меч. Му се

помоли на Бога и издивна во 250 година.

THE HOLY MARTYR TRYPHON (FEBRUARY 14)

Tryphon was born of poor parents in the village

of Lampsacus in Phrygia. In his childhood he

tended geese. Also from his childhood he was

able to cure illnesses that afflicted people and

livestock and was able to expel evil spirits. The

Roman Empire at that time was ruled by

Emperor Gordian whose daughter Gordiana

went insane and this caused her father great

sorrow. All the physicians were unable to help

Gordiana. The evil spirit spoke through Gordiana and said

that no one can cast him out except Tryphon. After many

who were named Tryphon in the empire were summoned,

by Divine Providence, young Tryphon was also

summoned. He was brought to Rome and he healed the

emperor's daughter. The emperor lavished upon him

many gifts all of which Tryphon, upon his return,

distributed to the poor. In his village this holy youngster

continued to tend geese and to pray to God. When Decius,

the Christ-persecutor, was crowned emperor, Saint

Tryphon was tortured and cruelly tormented for Christ. He

endured all tortures with great joy saying: "Oh! If only I

could be made worthy to die by fire and pain for the Name

of the Lord and God, Jesus Christ!" All sufferings did him

no harm and finally the tormentors sentenced him to be

beheaded. Before his death Tryphon prayed to God and

gave up his soul to his Creator in the year 250 A.D.

ПРАШАЊА И ОДГОВОРИ – QUESTIONS & ANSWERS

Прашање: Дали православните христијани мора да се облекуваат во црно кога жалат покоен член на семејството и, ако е така, колку време треба да се носи црно? Одговор: Во Православната црква нема правило дека оние што се во жалење треба да носат црно. Иако овој обичај е особено вкоренет во многу различни земји и култури, како и во нашата македонска, сепак тоа не е учење или правило на Црквата. Напротив, во некои православни земји за време на погребите, свештенството носи не црни, туку бели одежди, зашто нашето жалење е исполнето со надежта во воскресението и вечниот живот што Бог им го ветува на оние, кои својата вера и надеж ја полагаат во Неговата љубов – надежта која најдобро се означува со белата, отколку со црната облека. Q: Are orthodox Christians required to wear black when mourning a family member and, if so, for how long is the wearing of black required? A: There is no requirement in the Orthodox Church that those in mourning must wear black. While this custom is especially ingrained in many foreign countries and cultures, and our Macedonian as well, it is not a teaching or requirement of the Church. In fact, in some Orthodox Churches at funerals, the clergy wear white rather than black, as our mourning is observed in the hope we hold in the resurrection and the eternal life God promises those who place their faith and hope in His love—hope that is best signified by white, rather than black, garb.

ЗА ПРОСТУВАЊЕТО [ОД ИЗРЕКИТЕ НА ПУСТИНСКИТЕ ОТЦИ]

Еден христијанин отишол за совет кај ава Силуан.

„Имам еден смртен непријател, отец“, му открил. „Неизбројни се злата што ми ги нанесе. Неодамна тој стекна

голем дел од мојата земја со измама. Каде и да оди, ме клевети и зборува лошо за мене и моето семејство.

Животот ми го направи неподнослив. Сега, конечно, прави заговор да ми го одземе животот. Пред неколку дена,

дознав дека се обидел да ме отруе. Но, нема да се извлече со тоа. Решив да го предадам на законот.“

„Прави како што сакаш“, му рекол ава Силуан рамнодушно.

„Отец, дали мислиш дека откако ќе биде казнет, и особено строго, како што треба, неговата душа ќе биде

спасена?“ – прашал човекот, кој сега почнал да се загрижува за благосостојбата на душата на неговиот непријател.

„Прави сè што те успокојува“, продолжил светиот со истиот тон.

„Тогаш, ќе го одведам право кај судијата“, рекол христијанинот, сакајќи да си оди.

„Не брзај“, му рекол светиот спокојно. „Најпрвин да се помолиме на Бога да донесе успех на твоето дело“. Ја

почнал „Оче наш“. „И не простувај ни ги нашите долгови, како и ние што не им ги простуваме на нашите

должници“, го слушнал светиот како вели гласно, како да го греши стихот.

„Ава, згреши. Господовата молитва не е така“, христијанинот побрзал да го поправи.

„Сепак, така е“, одговорил старецот со својата рамнодушност. „Штом си одлучил да го

предадеш твојот брат на суд, Силуан не кажува поинаква молитва.“

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ON FORGIVENESS [FROM "THE ANCIENT FATHERS OF THE DESERT"]

A certain Christian man went to consult Abba Silouan.

"I have a deadly enemy, Father," he confessed. "The evils which he has brought upon me are innumerable. A short time

ago he gained a large piece of my land by deceit. He slanders me wherever he is and he speaks ill of both me and my

family. He has made my life unbearable. Now, finally, he is even plotting to take my life. A few days ago, I learned that

he attempted to poison me. But he is not getting away with anything else. I have decided to hand him over to the law."

"Do as you like," Abba Silouan told him with indifference.

"Do you not think, Father, that when he is punished, and especially severely, as he should be, his soul will be saved?"

asked the man, who was now beginning to show concern for the welfare of his enemy's soul.

"Do whatever gives you peace," the Saint continued to say, with the same air.

"I am going straight to the judge, then," the Christian said, getting up to leave.

"Do not hurry off so," the Saint told him calmly. "Let us first pray for God to bring success on your action." He began the

‘Our Father.' "And do not forgive us our trespasses, as we do not forgive those who trespass against us," he heard the

Saint saying in a loud voice, as if making an error in this verse.

"You made an error, Abba. The Lord's Prayer is not said that way," the Christian hastened to correct him.

"Nevertheless, that is the way it is," the elder answered in all of his impassivity. "Inasmuch as you have decided to hand

over your brother to the court, Silouan is offering no other prayer."

+++ Великиот пост започнува на 27 февруари 2017 и трае до Велигден (16 април 2017)!!!

Околу начинот на постење и соодветната подготовка за Света Причест консултирајте се со Вашите свештеници!

ОТЕЦ АЛЕКСАНДАР ШМЕМАН – ВЕЛИКИОТ ПОСТ: ПАТ КОН ВОСКРЕСЕНИЕТО

Кога човекот се подготвува да тргне на пат, тој мора да ја знае целта на своето патување.

Така е и со Великиот Пост. Пред сè, постот е духовно патување, а негова крајна цел е Воскресението – Празникот

над празниците. Тој е подготовка за „исполнување на Пасхата како вистинско откривање“. Затоа, мораме да

почнеме опитно да ја разбираме врската помеѓу Великиот Пост и Воскресението, затоа што таа открива нешто

многу суштествено, открива многу важен патоказ во нашата христијанска вера и живот.

Дали е неопходно да се објаснува дека Воскресението не е само еден од празниците туку нешто повеќе? Тоа е

нешто многу повеќе од прославување на еден настан од минатото, а тоа го знае секој што барем еднаш учествувал

во онаа ноќ „посветла од ден“ и којшто ја почувствувал таа единствена радост. На Пасха ние го прославуваме

Христовото Воскресение, како нешто што се случило и што продолжува да ни се случува нам, затоа што секој од

нас го добил дарот на новиот живот и силата да може да го прифати и да живее по него. Тоа е дар што коренито

го менува нашиот однос кон сè во овој свет, вклучувајќи го и односот кон смртта. Тој ни дава можност радосно да

тврдиме: Нема веќе смрт! Но, смртта е сè уште тука, ние сме соочени со неа, а еден ден таа ќе дојде и ќе нè

однесе и нас. Но, ние веруваме дека со својата сопствена смрт, Христос ја измени самата природа на смртта, ја

претвори во премин – Пасха во Царството Божјо, преобраќајќи ја најголемата од сите трагедии во конечна победа.

Ова е верата на Црквата којашто ја потврдиле и направиле очигледна многуте светии. Но, сепак, зарем нашето

секојдневно искуство нè упатува на тоа дека многу ретко ја имаме таа вера, дека секојдневно го губиме и го

изневеруваме новиот живот што го добивме како дар и дека всушност, живееме како Христос воопшто да не

воскресна од мртвите, како Тој по своето значење, единствен настан, да нема воопшто никакво значење за нас?

Ние сме толку зафатени, толку потопени во нашето секојдневие, што сето тоа го забораваме, а бидејќи

забораваме – ние грешиме. И преку таа заборавеност, преку паѓањето и гревот, нашиот живот повторно станува

„стар“, малечок, темен, лишен од секаква смисла, станува бесмислено патешествие кон бесмислената цел.

Понекогаш ние и ги осознаваме нашите гревови, па и се каеме поради нив, но не му се предаваме на новиот

живот што Христос ни го откри и ни го подари. Ние живееме како Христос никогаш да не дошол, а тоа е

единствениот вистински грев, најдлабоката трагедија и тага на нашето номинално (само по име) христијанство.

Ако го сфатиме и признаеме ова, тогаш ќе можеме да признаеме што е тоа Пасха и зошто пред неа е неопходен

Великиот Пост. Тогаш ќе можеме да сфатиме, дека литургиската традиција на Црквата, целиот богослужбен

циклус, постојат пред сè за да ни помогнат повторно да го откриеме и да го вкусиме новиот живот, којшто

толку лесно сме го загубиле и сме го напуштиле, и покајувајќи се, да се вратиме кон него. Но сепак, стариот живот,

животот на гревот и безначајноста не може лесно да се надмине и да се измени. Евангелието бара, и од човекот

очекува подвиг за којшто тој, во својата сегашна ситуација е неспособен. Затоа е потребен пост. Тој е рака, на

помош подадена од Црквата, училиште за покајание, единственото нешто што може да нè подготви да го

примиме Воскресението, не само како просто одобрување да јадеме, да пиеме и да се опуштиме, туку како

вистински крај на сè што е „старо“ во нас, како влез во нов живот. Затоа што постот и воскресението се јавуваат за

нас секоја година, со ново откривање и здобивање на она што ни било дадено при нашето сопствено умирање и

воскресение во Светото Крштение.

Патешествие, поклоничко патување! Само што ќе зачекориме во „радосната тага“ на Великиот пост, ние гледаме

далечна, многу далечна цел. Тоа е радоста на воскресението, тоа е влегување во славата на Царството Божјо. И

токму тоа што го гледаме оддалеку, тој предвкус на Воскресението, ја прави великопосната тага радосна, а нашиот

напор во постот „духовна пролет“. Колку и да е темна и долга ноќта, во текот на целиот пост на хоризонтот ни сјае

таинствена и светлоносна зора.

Не лишувај нè од нашите надежи Човекољупче!

+++The Great Lent begins on February 27, 2017 and lasts until Easter (April 16, 2017)!!!

About the manner/rule of fasting and proper preparation for Holy Communion consult your Priests!

PROTOPRESBYTER ALEXANDER SCHMEMANN – GREAT LENT: JORNEY TO PASCHA

When a man leaves on a journey, he must know where he is going.

Thus with Lent. Above all, Lent is a spiritual journey and its destination is Easter, "the Feast of Feasts." It is the

preparation for the "fulfillment of Pascha, the true Revelation." We must begin, therefore, by trying to understand this

connection between Lent and Easter, for it reveals something very essential, very crucial about our Christian faith and

life.

Is it necessary to explain that Easter is much more than one of the feasts, more than a yearly commemoration of a past

event? Anyone who has, be it only once, taken part in that night which is "brighter than the day," who has tasted of that

unique joy, knows it. On Easter we celebrate Christ's Resurrection as something that happened and still happens to us.

For each one of us received the gift of that new life and the power to accept it and live by it. It is a gift which radically

alters our attitude toward everything in this world, including death. It makes it possible for us to joyfully affirm: "Death

is no more!" Oh, death is still there, to be sure, and we still face it and someday it will come and take us. But it is our

whole faith that by His own death Christ changed the very nature of death, made it a passage - a "passover," a "Pascha"

- into the Kingdom of God, transforming the tragedy of tragedies into the ultimate victory.

Such is that faith of the Church, affirmed and made evident by her countless Saints. Is it not our daily experience,

however, that this faith is very seldom ours, that all the time we lose and betray the "new life" which we received as a

gift, and that in fact we live as if Christ did not rise from the dead, as if that unique event had no meaning whatsoever

for us? We simply forget all this - so busy are we, so immersed in our daily preoccupations - and because we forget, we

fail. And through this forgetfulness, failure, and sin, our life becomes "old" again - petty, dark, and ultimately meaningless

- a meaningless journey toward a meaningless end. We may from time to time acknowledge and confess our various

"sins," yet we cease to refer our life to that new life which Christ revealed and gave to us. Indeed, we live as if He never

came. This is the only real sin, the sin of all sins, the bottomless sadness and tragedy of our nominal Christianity.

If we realize this, then we may understand what Easter is and why it needs and presupposes Lent. For we may then

understand that the liturgical traditions of the Church, all its cycles and services, exist, first of all, in order to help us

recover the vision and the taste of that new life which we so easily lose and betray, so that we may repent and return to

it. And yet the "old" life, that of sin and pettiness, is not easily overcome and changed. The Gospel expects and requires

from man an effort of which, in his present state, he is virtually incapable. This is where Great Lent comes in. This is the

help extended to us by the Church, the school of repentance which alone will make it possible to receive Easter not as

mere permission to eat, to drink, and to relax, but indeed as the end of the "old" in us, as our entrance into the "new."

For each year Lent and Easter are, once again, the rediscovery and the recovery by us of what we were made through

our own baptismal death and resurrection.

A journey, a pilgrimage! Yet, as we begin it, as we make the first step into the "bright sadness" of Lent, we see - far, far

away - the destination. It is the joy of Easter, it is the entrance into the glory of the Kingdom. And it is this vision, the

foretaste of Easter, that makes Lent's sadness bright and our lenten effort a "spiritual spring." The night may be dark and

long, but all along the way a mysterious and radiant dawn seems to shine on the horizon.

"Do not deprive us of our expectation, O Lover of man!"

ЦРКВАТА И МИСИЈАТА

Во рамките на својата мисионерска дејност, нашата црква одржува

Неделно училиште за најмладите, со кое тие уште од најрана возраст се

воспитуваат во духот на нашата православна вера, учејќи за Бог и причестувајќи

се редовно со Светите Тајни (Причест). Освен Неделното училиште за

најмладите, се почна и со редовно одржување на „Катихетска школа“

(веронаука) како и Библиско училиште за постарите, и на македонски и на

англиски јазик. Духовното образование на нашиот народ е од големо значење,

затоа што само на тој начин може вистински да се заживее во Црквата. Со

својата величина и вистинитост, православната вера има универзално значење

за секој човек, во секое време и секое место и нашата вера (освен јазикот и

културата) е најсилната форма со која Македонците можат да го изразат својот

вековен и вечносен идентитет. Да се поучуваме заеднички во нашата жива

вера и да си го градиме вечното спасение!

THE CHURCH AND MISSION

As part of its missionary activity, our church has Sunday School for children,

through which they, from the earliest age are brought up in the spirit of our

Orthodox faith, learning about God and communicating regularly with the Holy

Misteries (Holy Communion). In addition to the Sunday School for our small children,

a “Catechetical School” (faith education) and Bible Study was begun for our adults

and is taught both in Macedonian and in English. Spiritual education for our people

is of utmost importance, because it is only through this way one can truly live in the

Church. With its greatness and truthfulness, the Orthodox faith has a universal

meaning for every person, in every time and place, and our faith (except the language

and culture) is the strongest form through which the Macedonians can express their

ancient and timeless identity. Let us learn our living Faith together and build our

eternal salvation!

ДА ПОМАГАМЕ ВО ИМЕТО НА БОГА

Нашата црква организираше добротворна акција, на која беа собрани околу $5,500 и

истите беа испратени во Македонија како помош на настраданите од минатогодишната

поплава во скопско. Со помош на свештеници од Скопската православна епархија, од кои

едниот живее во н. Стајковски и кој и самиот пострада во поплавата, беа избрани

семејства кои претрпеле навистина голема штета, семејства со еден или ниеден вработен

и семејства кои се социјално загрозени.

Така, во пресрет на празникот посветен на нашиот патрон и молитвеник – свети Климент Охридски, на 15 семејства од

Стајковци, Бутел, Црешево и Брњарци им беа доставени потребните апарати. Исто така, со еден дел од собраните средства

беа купени душеци за спиење и донирани на ЈЗУ Психијатарската болница „Скопје“ во с. Бардовци.

При анкетирањето, во едно семејство било кажано дека тие ќе можат и самите да се снајдат и дека не им е ништо потребно

– да се донира таму каде што навистина треба. На нашето инсистирање, рекоа дека, ете, може да се купи велосипед за

детето, зашто неговиот надојдената вода го однела, а сега не е приоритет за купување на такво нешто. Се реши да се

израдува детето – кое е родено токму на свети Климент.

Името на свети Климент значи милост, од каде што доаѓа и зборот милостиња. Да правиме милосрдни дела искрено и во

името на Бога.

LET US HELP IN THE NAME OF THE LORD

Our church organized a charity event, which gathered about $ 5,500 that were sent to Macedonia to help the victims of last year's

flood in the region of Skopje. With the help of priests from the Diocese of Skopje, one of whom lives in Stajkovsci and who himself

suffered in the floods, were selected families who have suffered quite extensive damage, families with one or no employees and

families who are socially disadvantaged.

Thus, on the eve of the feast dedicated to our patron and prayer – St. Clement of Ohrid, 15 families from Stajkovci, Butel, Creshevo

and Brnjarci were given the necessary appliances. Also, with a portion of the funds were bought mattresses and donated to "Skopje"

Psychiatric Hospital in Bardovci.

During the survey, one family told us that they can themselves find their way and they do

not need anything – but to donate the money where they are really needed. At our

insistence, they said that, well, you can buy a bicycle for a child because ours was taken by

the swollen waters, and is not a priority for us to purchase such a thing. We decided to

give some joy to the kid, who was born exactly on St. Clement’s day.

The name of St. Clement means mercy, related with the words alms and charity. Let us do

merciful/charitable works with pure hearts in the name of our Lord.

+Нашата црква формира ХУМАНИТАРЕН ФОНД, со кој ќе може да се помогне на загрозени семејства во Македонија.

Доколку сакате да дарувате во овој фонд, контактирајте ја црквата. Нашата мала помош значи многу за некои наши

сонародници, наши браќа и сестри во Христа!

+Our church formed HUMANITARIAN FUND, to help disadvantaged families in Macedonia. If you want to donate to this fund,

please contact the church. Our little help means a lot to some of our fellow countrymen, our brothers and sisters in Christ!

КАЛЕНДАР НА СЛУЖБИ / CALENDAR OF SERVICES 2017 FIRST QUARTER

ЈАНУАРИ/JANUARY:

1 Недела на Св. Отци – Литургија во 10 ч. Sunday of the Holy fathers – Liturgy at 10 AM

5 Св. НАУМ Охридски – Литургија во 10 ч. КОЛЕДЕ – Вечерна богослужба во 6 ч. навечер

St. NAHUM of Ohrid – Liturgy at 10 AM KOLEDE – Evening service (Vespers) at 6 PM

6 БАДНИК – Царски Часови 9 ч. Василева Литургија 10 ч. ПОЛНОЌ – Божиќна утрена служба (нема Света Причест)

CHRISTMAS EVE – Royal Hours at 9 AM, Liturgy 10 AM MIDNIGHT – Christmas matins (No Holy Communion)

7 БОЖИК – Литургија во 10 ч. (Света Причест) CHRISTMAS (NATIVITY) – Liturgy 10 AM (Holy Communion)

8 Недела – БОЖИК втор ден, Литургија во 10 ч. Sunday – CHRISTMAS Day 2, Liturgy at 10 AM

9 Свети СТЕФАН – Литургија во 10 ч. St. STEPHEN – Liturgy at 10 AM

14 Јулијанска Нова Година, Обрезание Господово, Св. Василиј Велики – Василева Литургија во 10 ч.

Saturday – Julian New Year, Circumcision of our Lord, St. Basil the Great – St. Basil’s Liturgy at 10 AM

15 Недела пред Богојавление – Литургија во 10 ч. Sunday before Theophany (Epiphany)

18 ВОДОКРСТ (пост) – Царски Часови во 8:30 ч. Литургија на св. Василиј во 9:30 ч. Голем Водосвет во 10:30 ч.

Eve of Theophany (Fast) – Royal Hours at 8:30 AM St. Basil’s Liturgy at 9:30 AM Great Blessing of Waters at 10:30 AM

19 БОГОЈАВЛЕНИЕ (Водици) – Литургија во 9:30 ч. Голем Богојавленски Водосвет и фрлање на Крстот–11 ч. Лецитација на икони – 12 ч.

THEOPHANY (Baptism of our Lord) – Liturgy at 9:30 AM Great Blessing of Waters, throwing Cross into the waters 11 am Icon Auction – 12 PM

20 Св. ЈОВАН Крстител – Литургија во 10 ч. St. JOHN the Baptist – Liturgy at 10 AM

22 Недела по Богојавление – Литургија во 10 ч. Sunday after Theophany – Liturgy at 10 AM

29 Недела на Закхеј – Литургија 10 ч. Sunday of Zachaeus – Liturgy at 10 AM

31 Св. Атанасиј – Литургија 10 ч. St. Athanasius – Liturgy at 10 AM

ФЕВРУАРИ/FEBRUARY:

5 Недела на Митарот и Фарисејот – Литургија 10 ч. Sunday of the Publican and the Pharisee – Liturgy at 10 AM

12 Недела на Блудниот син и Св. Три Светители–Литургија 10ч Sunday of the Prodigal Son, St. Three Saints – Liturgy 10 AM

14 Св. Трифун – Литургија 10 ч. St. Tryphon – Liturgy at 10 AM

15 Сретение Господово – Литургија 10 ч. Presentation of our Lord in the Temple – Liturgy at 10 AM

18 Задушница – Литургија 8:30, Парастос 9:40 Memorial Saturday–Liturgy at 8:30am, Memorial service at 9:40

am

19 Недела на Страшниот Суд ( Месопусна) – Литургија 10 ч. Sunday of the Last Judgment (Meat-fare) – Liturgy 10 AM

26 Литургија 10 ч. (Поклади пред Великиот пост) Forgiveness Sunday – Liturgy at 10 AM (day before Great

Lent)

27 Покаен канон на св. Андреј Критски (I дел) во 6:30 PM Canon of St. Andrew (part I) at 6:30 PM

28 Покаен канон на св. Андреј Критски (II дел) во 6:30 PM Canon of St. Andrew (part II) at 6:30 PM

МАРТ/MARCH:

1 Покаен канон на св. Андреј Критски (III дел) во 6:30 PM Canon of St. Andrew (part III) at 6:30 PM

2 Покаен канон на св. Андреј Критски (IV дел) во 6:30 PM Canon of St. Andrew (part IV) at 6:30 PM

3 Литургија на Претходноосветени Дарови во 10 ч. Акатист кон Пресвета Богородица (I дел) во 6 PM

Liturgy of the Presanctified Gifts at 10 AM Akathist service (part I) at 6 PM

4 Сабота Тодорова – Литургија 10 ч. Saturday of St. Theodore – Liturgy at 10 AM

5 Недела на Православието – Литургија 10 ч. Посен ручек по службата

Sunday of Orthodoxy – Liturgy 10AM Lenten Luncheon

10 Акатист кон Пресвета Богородица (II дел) во 6 PM Akathist service (part II) at 6 PM

12 Недела на св. Григориј Палама – Литургија 10 ч. Sunday of St. Gregory Palamas – Liturgy at 10 AM

17 Акатист кон Пресвета Богородица (III дел) во 6 PM Akathist service (part III) at 6 PM

19 Недела Крстопоклона – Изнесување и поклонение на Чесниот Крст 10 ч. Литургија во 10:15

Liturgy at 10 AM

22 40 маченици (Младенци) – Литургија на Претходноосветени Дарови 10 ч.

Liturgy at 10 AM

24 Акатист кон Пресвета Богородица (IV дел) во 6 PM Akathist service (part IV) at 6 PM

26 Недела на св. Јован Лествичник – Литургија 10 ч. Sunday of St. John of the Ladder – Liturgy at 10 AM

29 Покаен канон на св. Андреј Критски 6 PM Great Canon of St. Andrew of Crete at 6 PM

31 Акатист кон Пресвета Богородица 6 PM Akathist service to Mother of God (full) at 6 PM

ANNOUNCEMENTS

ПОСНИ РУЧЕЦИ ВО 2017 ГОДИНА

LENTEN LUNCHEONS IN 2017

SUNDAY, March 5, 2017 – donated by Simon & Vera Pejoski

SUNDAY, April 9, 2017 – donated by Stevo & Vera Georgiefski

WEDNESDAY, July 12, 2017 PETROVDEN Luncheon – donated by Mitre & Mimoza Ojleski

SUNDAY, December 10, 2017 – still open

+++ Доколку сакате да бидете спонзор на добротворен ручек, Ве молиме контактирајте ја црквата!!!

+++ If you want to be a sponsor of a church luncheon, please contact the church!!!

Секогаш кога ќе влезете во нашиот храм, можете да ги напишете имињата на Вашите блиски, живи и

починати православни христијани. Свештениците ќе ги споменат нив на Проскомидијата на следната Света

Божествена Литургија.

Исто така, свеќите во светиот олтар (2 на трпезата и 1 на проскомидијата) можат да бидат спонзорирани за здравје или

за покој (минимална донација $10 по свеќа)!

Anytime you enter our church, you can write down the names of your close ones, living or departed Orthodox

Christians. The Priests will pray for them and commemorate them during the Prothesis (Proskomedia) service on the

next Divine Liturgy.

Also, the candles in the Holy Altar (2 on the Table and 1 on Proskomedia) can be sponsored for the health or repose (minimum

donation $10 for a candle)!

!!! Познато е дека нашата црква е во процес на изведување на проектот за

живописување на целата црква. Наскоро црквата ќе блесне со својот сјај.

Но, потребна е Вашата помош за да се доведе ова големо дело до крај.

Со минимална донација од $ 1,000, ќе бидете додадени на списокот на

донатори, кој ќе биде поставен при влезот на храмот. Донацијата можете

да ја исплатите и во план од подолг период. Ајде да помогнеме заеднички

и побргу да го завршиме ова дело за слава на Бога!!!

!!! It is known that our church is in the process of implementation of the project

for painting the whole church interior with frescoes. Soon the church will shine with its glow. But your help is

needed to finish this great work. With a minimum donation of $ 1,000 will be added to the list of donors, which

will be placed at the entrance of the temple. You can make a payment plan for your donation for a longer

term. Let's help jointly and more quickly to complete this work for the glory of God!!!

+++Известување до сите наши членови, родители, баби и дедовци! Во нашата црква е организирана

група на олтарни прислужници (Altar boys group), во која можат да се приклучат момчиња од 6 години

и постари.

+++We would like to inform all our members, parents and grandparents! An Altar boys group is formed in our

church, to which boys from 6 and up can join.

Во нашата црковна продавница, освен свеќи, сега можете да набавите и други

црковни предмети: темјан, јагленчиња, кадилнички, кандилца, крстиња, икони, како и

нови книги со духовна содржина!!!

In our church store, besides candles, you can find other church items also: incense,

charcoil, censers, oil lamps, crosses, icons, and new spiritual books!!!

Браќа и сестри во Христа! Нашата локална црковна заедница „Св. Петар и Павле“ во Краун Поинт, Индијана,

поттикната од мисионерскиот императив, во рамките на своите активности, привремено ќе одржува Воведен курс во

основите на православната вера, во неколку предавања.

Воведниот курс ќе се одржува, откако ќе се пријават одреден број на учесници, и истиот ќе биде бесплатен.

Предавањата ќе бидат достапни и на македонски, и на англиски јазик. Можете да се пријавите или за едната, или за

другата група.

Сите оние што се заинтересирани да го следат курсот, можат да се пријават со јавување во црквата (219) 662-9114

или да го контактираат отец Георгиј (219) 487-3417.

Brothers and sisters in Christ! Our church “Sts. Peter & Paul” in Crown Point, Indiana, prompted by its missionary imperative,

temporarily will be offering An introductory course to the basics of the Orthodox faith, in several lectures.

After a minimum amount of people have signed up, a schedule and a start date will be decided. There is no charge for the

course. The lectures will be available both in Macedonian and English. You can sign up for either of these two groups.

All those interested to follow the course can apply by calling the church (219) 662-9114 or contacting Father George (219)

487-3417.

Доколку ви се допаѓа билтенот и би сакале и понатаму да продолжиме да го подготвуваме, можете да го помогнете околу материјалот и поштарината. Секоја донација е добредојдена.

If you like this quarterly bulletin and you would like for us to continue to prepare it, you can help with a donation for the material and postage. Any help is welcome!

!!! На билтенот можете да откупите простор за да го рекламирате Вашиот бизнис и на тој начин да го помогнете печатењето на истиот !!!

!!! You may buy a space on the bulletin to advertise your business and thus help us printing it !!!

Sts. Peter & Paul Macedonian Orthodox Cathedral

9660 Broadway, Crown Point, Indiana 46307

Tel: (219) 662-9114 Fr. Georgij (219) 487-3417

e-mail: stpeterandpaulmoc@gmail.com

https://www.facebook.com/StsPeterandPaulMOC/

Regular Office Hours: M-F 9 am to 5 pm