www.simerini.com.cy10.04.2016

στα μονοπάτια του πολιτισμού

«ΗΜΟΥΝ Η ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ» Α Α

ΣΕΛΙΔΕΣ 12-13

Η τέχνη είναι ένας ελιγμός ευτυχίας ώστε να μπορούμε να υπάρχουμε κάπως αναπαυτικά δυστυχισμένοι Νίκος Καρούζος

ΠΑΡΙΣ ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ: Α Κ

Κ Α Α ΣΕΛΙΔΑ 11

TINDERSTICKS: ΑΚ Α Α

ΣΕΛΙΔΑ 6

ΑΜΠΕΡΕΣ Κ ΝΗΜΑΤ ΡΑ ΚΕΣ

(15-24 ΑΠΡΙΛΙΟΥ, ΘΕΑΤΡΟ ΡΙΑΛΤΟ & ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΖΗΝΑ) ΣΕΛΙΔΕΣ 8-9

ΜΕΡΕΣ

Hdyfono_1-1_inn.indd 1 08/04/16 23:40

2

ΗδύφωνοΚυριακή 10 Απριλίου 2016

Πόλη και Social Media, ΙΟι πλάκες που σπάγαμε με τους λεγόμε-νους «πρωτοεξαφανιζόμενους» καλλιτέ-χνες και τους λεγόμενους «ανυπάκτιανς» μοιάζουν πλέον με κοινωνιολογία υψίστης ακριβείας

Ιουλίτα ΗλιοπούλουΗ τελευταία σύντροφος και κληρονόμος του Ελύτη, μία εξαίρετη ποιήτρια, αδικείται εν μέρει από τη σκιά του νομπελίστα. Γεν-νήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Βυζαντινή και Νεοελληνική Φιλολογία και Θέατρο

Εικαστικά Νίκος ΚουρούσιηςΠολιτιστικές επιλογές Τα καλύτερα της εβδομάδας

Το Κέντρο Σύγχρονης Τέ-χνης ∆ιάτοπος παρουσιά-ζει µιαν αναδροµή στο πο-λυδιάστατο έργο του σηµα-ντικού καλλιτέχνη Νίκου

Κουρούσιη κάτω από τον γενικό τίτλο «Επίπεδα Χρόνου», από τις 8 έως τις 27 Απριλίου.

Ο Νίκος Κουρούσιης εκθέτει επτά εµβληµατικές -τόσο για την προσωπι-κή του πορεία, όσο και για την πορεία της κυπριακής τέχνης του 21ου αιώνα-εγκαταστάσεις στον χώρο που υλοποι-ήθηκαν από το 2001-2016.

Η αναδροµή ξεκινά µε δύο έργα του 2001 από τη σειρά «Ιερά Πορνεία», στα οποία ο καλλιτέχνης, έχοντας ως αφε-τηρία τελετουργίες από τη λατρεία της Αφροδίτης, προχωρεί σε σχολιασµό καταστάσεων του παρόντος. Η εγκατά-σταση «Αφιέρωµα στον Πυθαγόρα» δη-

µιουργήθηκε το 2011 και αναπτύχθη-κε ταυτόχρονα σε δυο διαφορετικούς χώρους. Το πρώτο µέρος αποτελούσε µια παρέµβαση στην Αλυκή της Λάρ-νακας και το δεύτερο στεγάστηκε στον χώρο της ∆ηµοτικής Πινακοθήκης Λάρνακας και αποτελούσε την ψευδαί-σθηση, αλλά και τη µνήµη της εγκα-τάστασης µέσα στα νερά της Αλυκής. Το τέταρτο έργο µε τίτλο «∆ιασπορά», επίκαιρο όσο ποτέ, δηµιουργήθηκε το 2010 και έχει ως θέµα τις γεωγραφικές µετακινήσεις των ανθρώπων και τα θέ-µατα της προσφυγιάς. Από το 2013 πα-ρουσιάζονται δύο εγκαταστάσεις στον χώρο που αναφέρονται στην εξουσια-στική πολιτική µέσα από το συµβολικό σχήµα του θρόνου.

Στη µακρόχρονη καλλιτεχνική του πορεία ο Νίκος Κουρούσιης υπήρξε ένας προσεκτικός παρατηρητής, ένας

σχολιαστής της κοινωνικής, πολιτικής και πολιτιστικής πραγµατικότητας. Τα έργα του δεν αποσκοπούν να δώσουν απαντήσεις, αλλά να αφυπνίσουν και να λειτουργήσουν ως κριτική συνείδη-ση και ως αντίδοτο στην πνευµατική παθητικότητα.

Για το έργο του Νίκου Κουρούσιη θα µιλήσει η Νίκη Κατσαούνη, Θεωρητικός Τέχνης και Πολιτικής, µε τίτλο «Ελλη-νικίωση», την Τρίτη, 19 Απριλίου, στις 7.30 µ.µ. Η έκθεση θα διαρκέσει µέχρι τη Μεγάλη Τετάρτη, 27 Απριλίου 2016 και θα είναι ανοιχτή κατά τις ακόλουθες ώρες: ∆ευτέρα - Παρασκευή 5.00µ.µ. - 8.00 µ.µ. Σάββατο 11.00 π.µ. - 1.00 µ.µ. Το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης ∆ΙΑΤΟ-ΠΟΣ βρίσκεται στην οδό Κρήτης 11, τηλ. 22-766117, email: info@diatopos.com, website: www.diatopos.com

«Επίπεδα Χρόνου»:Μια αναδρομή

Ιδιοκτησία: Εκδοτικός Οίκος Δίας Δημοσία Λτδ | Υπεύθυνος Έκδοσης: Μιχάλης Παπαδόπουλος, Βοηθός Υπεύ-θυνου Έκδοσης: Μαρία Μηνά, Συνεργάτες: Κωνσταντίνος Α. Ει. Παπαθανασίου, Γιάννης Ζελιαναίος, Λογγί-νος Παναγή, Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης, Χρυσόθεμις Χατζηπαναγή, Τίτος Χριστοδούλου, Χρήστος Μιχάλαρος, Μάριος Αδάμου, Ηλεκ. Ταχυδρομείο: papadopoulosm@simerini.com, minam@simerini.com

Απαγορεύεται αυστηρώς η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική ή κατά προτίμηση ή κατά διασκευή απόδοση του περιεχομένου (κειμένου ή φωτογραφίας) με οποιονδήποτε τρόπο, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογράφηση ή άλλο, χωρίς τη γραπτή έγκριση ή άδεια του εκδότη Εκδοτικός Οίκος Δίας Δημόσια Λτδ.

1Επικίνδυνα Ταξίδια (Παρουσίαση)Ένα έργο του προγράμματος της Πο-λιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώ-πης Πάφος2017. Πρόκειται για μιαν αληθινή ιστορία που αναδεικνύει τη δύναμη που έχουν η τέχνη και το αν-θρώπινο μεγαλείο να υπερβαίνουν τις διαφορές, τα εμπόδια και τα σύνορα. Τετάρτη, 13 Απριλίου, 18:00, Πολυ-χώρος Πολιτισμού - Παλιά Ηλεκτρική.

100 χρόνια Βασίλης ΤσιτσάνηςΜια μουσικοχορευτική παράσταση με αναφορά στα γεγονότα που ση-μάδεψαν την ελληνική Ιστορία τα τελευταία 100 χρόνια, με αφετηρία τη ζωή και τα κοσμαγάπητα τραγού-δια του μεγάλου συνθέτη. Έρευνα, μουσικολογική επιμέλεια και παρου-σίαση: Λάμπρος Λιάβας. Πέμπτη, 14 Απριλίου, 20:30, Θέατρο Ριάλτο.

Κώστας ΜακεδόναςΟ Κώστας Μακεδόνας τα τελευταία χρόνια μάς έχει συνηθίσει σε καλές εμφανίσεις και πάντα επιτυχημένες. Πέμπτη, 14 Απριλίου, στην Έντεχνη Ροκ Σκηνή «Στο Πέραμα», στη Λε-μεσό και Παρασκευή, 15 Απριλίου, στην Διαχρονική Μουσική Σκηνή.

Θάνος ΜικρούτσικοςΗ Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευ-ρώπης Πάφος2017 συνεχίζει την ενότητα των συναντήσεων στην Πα-λιά Ηλεκτρική με τον Θάνο Μικρού-τσικο να παίρνει σειρά. Μαζί του ο Κώστας Θωμαΐδης στο τραγούδι. Παρασκευή, 15 Απριλίου, 20:30, Πο-λυχώρος Πολιτισμού - Παλιά Ηλε-κτρική.

2

3

4

Οδυσσέας Ελύτης:«Τα κορίτσια»

Το άγουρο, το ασχημάτιστο… εκείνο που αγωνίζεται ν’ ανθίσει ΣΕΛΙΔΑ 5

Hdyfono_2-3_inn.indd 2 08/04/16 23:42

Ηδύφωνο3Κυριακή 10 Απριλίου 2016

Συναυλίες Μιχάλη ΚουλουμήΟ διεθνούς φήμης βιολιστής έρχεται ξανά στην Κύπρο για να παρουσιάσει το πιο πρό-σφατο project του για σόλο βιολί, που τιτλο-φορείται «Displaced dreams»

Myra: Μια κατά συρροήν δολοφόνος στη σκηνήΔανάη Χρίστου: «Μου πήρε μήνες να καταλάβω πως ακόμα και το πιο σκληρό τέρας κρύβει μέσα του ψήγματα ανθρω-πιάς και πως ο καλύτερος άνθρωπος κρύβει επίσης κάποια ψήγματα τέρατος»

Ο νέος Τρωγλοδυτισμός κι η λήθη του «μεγάλου έξω»Για τον σημερινό, μεταμοντέρνο τρωγλο-δύτη, απορροφημένο στην υπηρεσία της οικονομίας της γνώσης, το σπήλαιό του είναι ένα πολυτελώς φινιρισμένο υάλι-νο παλάτι

Μωρίς Μπλανσό,Εκείνος που δεν με συντρόφευεΜιλώ για φόβο, όμως ήταν ένα αίσθημα εντελώς διαφορετικό, ένα είδος φθοράς του μέλλοντος

ΣΕΛΙΔΑ 16

Μουσική Συναυλίες Μιχάλη Κουλούμη

Χορός Αόρατο

Μουσική Ρεσιτάλ Πιάνου: Elisso Bolkvadze

Θέατρο «Ψύχωσις 4:48»

Η Μαρίνα Πογιατζή παρουσιάζει τη νέα της χορογραφική δουλειά µε τίτλο «Αόρατο», η οποία πραγ-µατεύεται έννοιες της ενέργειας και της πνευµατικότητας, σε παραγωγή της SP Production. Ερευνά τη σχέ-ση του ανθρώπου µε το άυλο κοµ-µάτι του και µελετά πώς το σώµα δύναται να εκφράσει τον ανώτερο εαυτό του, δηλαδή το πνεύµα. Επι-χειρεί να συνδέσει την ύλη-σώµα µε το άυλο-πνεύµα, τιµώντας και ενοποιώντας, τόσο το ορατό όσο και το αόρατο, αγκαλιάζοντας το φως και το σκοτάδι. Πρόκειται για µια performance- installation, όπου η κίνηση συνοµιλεί εικαστικά µε τις βιντεοπροβολές και τον ήχο. Τη δη-

µιουργική οµάδα των συντελεστών αποτελούν οι:* Μαρίνα Πογιατζή: σύλληψη / χο-ρογραφία* Αλίκη Ευγενίου, Στέλλα Ευτυχί-ου, Aneesha Μιχαήλ: κίνηση / συν-δηµιουργία* Κυριάκος Κουσουλίδης: video art* Μάριος Τακούσιης: µουσική σύν-θεση* Αντρέας Χρυσοστόµου: φωτογραφία* SP Production: ΠαραγωγήΠαραστάσεις: 10, 11, 16 & 18 Απρι-λίουΓενική είσοδος: 10 ευρώΜειωµένη είσοδος: 7 ευρώ (µαθη-τές, φοιτητές, άνεργοι, συνταξιούχοι)Κρατήσεις: 99027399.

Το Ίδρυµα Τεχνών Φάρος, σε συ-νεργασία µε EMMA FOR PEACE, παρουσιάζει ένα ρεσιτάλ µε την εξαιρετική Γεωργιανή πιανίστρια Elisso Bolkvadze. ∆ιάσηµη στην πατρίδα της, η Elisso έχει τιµηθεί µε το «Μετάλλιο της Γεωργιανής Κυ-βέρνησης», το οποίο αποτελεί έναν από τους σηµαντικότερους εθνικούς επαίνους. Έχει κερδίσει πολλούς δι-εθνείς διαγωνισµούς πιάνου, µεταξύ άλλων, Van Cliburn (ΗΠΑ), Vianna da Motta (Λισαβόνα), ∆ιεθνής ∆ι-αγωνισµός Πιάνου Axa (∆ουβλί-νο), Marguerite Long (Παρίσι), και συµπράττει κατ’ επανάληψιν µε τις σηµαντικότερες ορχήστρες ανά το παγκόσµιο. Είναι Καλλιτέχνης-Πρέ-σβειρα Ειρήνης από την UNESCO

και προσφάτως έχει τιµηθεί µε τον τίτλο του Ιππότη των Γραµµάτων και των Τεχνών από τη γαλλική κυ-βέρνηση. Για το ρεσιτάλ της στην Κύ-προ, το οποίο θα πραγµατοποιηθεί την Τετάρτη, 13 Απριλίου, στο The Shoe Factory, Λευκωσία / 8:30 µ.µ., η Elisso Bolkvadze θα ερµηνεύσει έργα των Σούµπερτ, Σοπέν, Ντεµπι-σί, και Προκόφιεφ. Bolkvadze will perform works by Schubert, Chopin, Debussy and Prokofiev. Εισιτήρια: €15 / €10 Μέλη του Ιδρύµατος Φά-ρος & Συνταξιούχοι, Μαθητές, Φοιτη-τές. Box Office: Από την ιστοσελίδα του Ιδρύµατος Τεχνών Φάρος www.pharosartsfoundation.org και στο Τηλ. 9666-9003 (∆ευτέρα-Παρα-σκευή 10:00 π.µ. - 3:00 µ.µ.).

Το θέατρο ΑΝΕΜΩΝΑ θα δώσει δύο µοναδικές παραστάσεις τη ∆ευτέρα, 11 Απριλίου και Τρίτη, 12 Απριλίου, στο θέατρο ΕΘΑΛ, η ώρα 20:30, µε το έργο της Αγγλίδος συγγραφέως Σάρα Κέιν «Ψύχωσις 4:48». Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Θεόδωρος Νικολαΐδης. Τον φω-τιστικό σχεδιασµό ο Βασίλης Πε-τεινάρης. Τα σκηνικά κοστούµια η Νιόβη Κωνσταντινίδου. Ερµηνεύ-ουν οι ηθοποιοί: Μαρία Ιωάννου,

Χλόη Γεωργοπούλου και Βαρβάρα Λάρµου. Η συγγραφέας έγραψε το έργο το 1998, λίγους µήνες πριν από την αυτοκτονία της τον Φε-βρουάριο του 1999 στην ψυχιατρι-κή κλινική όπου νοσηλευόταν. Την βρήκαν κρεµασµένη µε τα κορδό-νια των παπουτσιών της. Το έργο καταγράφει τον εσωτερικό διάλογο ενός ανθρώπου που υποφέρει, άλ-λοτε κραυγάζοντας και άλλοτε σιω-πώντας. Πληροφορίες: 25877827.

Ο διεθνούς φήµης βιολι-στής Μιχάλης Κουλου-µής, µετά την επιτυχη-µένη παρουσίαση του πρώτου άλµπουµ «Soil

- Πρώτες Ύλες», έρχεται ξανά στην Κύ-προ για να παρουσιάσει το πιο πρόσφα-το project του για σόλο βιολί που τιτλο-φορείται «Displaced dreams».

Επηρεασµένος από τον πρόσφατο ξεριζωµό εκατοµµυρίων ανθρώπων από τη γη τους, ο καλλιτέχνης αφου-γκράζεται τον ανθρώπινο πόνο, την ανάγκη του ανθρώπου για αποδοχή, συνύπαρξη και δηµιουργικότητα, κα-θώς και την αναζήτηση µιας πατρίδας που θα χωρέσει τα όνειρά µας.

Το Displaced Dreams (σε ελεύθερη µετάφραση «Όνειρα χωρίς πατρίδα») είναι ένας µουσικός µονόλογος. Με ένα βιολί, ο Μιχάλης Κουλουµής ακροβα-τεί καλλιτεχνικά και δηµιουργεί ένα πολυποίκιλτο ηχοτοπίο αντλώντας στοιχεία από ηπειρώτικα µοιρολόγια, πολυφωνία Μπαρόκ, τροπικούς αυτο-σχεδιασµούς από την κλασική µουσι-κή της Κωνσταντινούπολης, καθώς και από τις δικές του συνθέσεις.Συναυλίες: Σάββατο, 16 Απριλίου - Πα-λιό Ξυδάδικο, Λεµεσός, Σάββατο, 23 Απριλίου - Χώρος ∆ίπλα στα Καλά Κα-θούµενα, ΛευκωσίαΜεγ. ∆ευτέρα, 25 Απριλίου - Χώρος ∆ί-πλα στα Καλά Καθούµενα, Λευκωσία. Ώρα: 21:00, Είσοδος: €8. Εισιτήρια και κρατήσειςτηλ. 99327187petroslazarou@gmail.com Πληροφορίες: Πέτρος Λαζάρου https://www.facebook.com/events/471119589743393/www.michaliskouloumis.com, info@michaliskouloumis.competroslazarou@gmail.com

Βιογραφικό: Ο Μιχάλης Κουλουµής γεννήθηκε στην Κύπρο. H επαφή του µε τη δυτική µουσική αρχίζει από τα µαθητικά χρόνια, όπου παρακολου-θεί πολυετή µαθήµατα κλασσικού βιολιού µε καθηγητή τον Γιώργο Ζυ-µπουλάκη. Στη συνέχεια σπούδασε φυσική στο τµήµα Φυσικής του Πανε-πιστηµίου Αθηνών. Οι προσωπικές του αναζητήσεις, όµως, τον οδήγησαν στις µουσικές παραδόσεις της Ελλά-

δας και της Τουρκίας. Έλαβε το πτυχίο παραδοσιακού βιολιού από το Ωδείο Φίλιππος Νάκας στην Αθήνα, µε κα-θηγητή το Γιώργο Μαρινάκη, ενώ πα-ρακολούθησε µαθήµατα master-class βιολιού µε τον Baki Kemanci και το Serdar Pazarcioglu στην Κωνσταντι-νούπολη, τον Στάθη Κουκουλάρη και το Nedim Nalbantoglu, καθώς και ερ-γαστήρια Κλασικής Οθωµανικής µου-σικής µε τους Kudsi Erguner, Murat Aydemir και Omer Erdogdular και ενορχήστρωσης και τροπικής µου-σικής θεωρίας µε τον Ross Daly. Έχει εµφανιστεί σε µουσικά προγράµµατα της Κυπριακής, της Ελληνικής, της Γαλλικής, καθώς και της Βρετανικής Κρατικής Τηλεόρασης. Παράλλη-λα, έχει συνεργαστεί µεταξύ άλλων µε τους: Nανά Μούσχουρη, Gabriel Yared, Ελένη Βιτάλη, Χρόνη Αηδο-νίδη, Νίκο Σαραγούδα, Μάνο Αχαλι-νωτόπουλο, Kudsi Erguner, Keyvan Chemirani, Halim Al-Khatib, David

Lynch, Efren Lopez, Zohar Fresco, Cigdem Aslan, Κυριάκο Καλαϊτζίδη, Takoushis - Karapatakis Project, Κα-τερίνα Παπαδοπούλου. Το 2013 ολο-κλήρωσε τις µεταπτυχιακές σπουδές του µε ειδίκευση Violin Performance in World music (Ottoman Classical music, Taksim) από το Rotterdam Conservatoire (Codarts, University for the Arts). Βραβεύτηκε για την άρι-στη επίδοσή του µε τον τίτλο «10/10, Excellence in Performance» από το «Friends of Codarts Foundation». Εί-ναι επίσης βασικό µέλος του «Lingua Franca Ensemble». Από το 2013 είναι επισκέπτης καθηγητής βιολιού στο Rotterdam Conservatoire στην Ολ-λανδία, ενώ τον Οκτώβριο του 2014 κυκλοφόρησε η πρώτη του δισκογρα-φική δουλειά, µε τίτλο «Soil-Πρώτες Ύλες», το πρωτογενές υλικό της οποίας είναι βασισµένο σε παραδοσιακές µε-λωδίες της Κύπρου. Ο Μιχάλης Κου-λουµής ζει και εργάζεται στο Λονδίνο.

Displaced Dreams:Όνειρα χωρίς πατρίδα

Hdyfono_2-3_inn.indd 3 08/04/16 23:42

4

Ηδύφωνοwww.simerini.com.cy

ια την Ιουλίτα Ηλιοπούλου είχα λογοφέρει µε συναδέλ-φους βιβλιοϋπαλλήλους την εποχή που εργαζόµουν στο υπόγειο της περίφηµης

«Πολιτείας», στην οδό Ασκληπιού στην Αθήνα. Κι αυτό είχε συµβεί, διότι κάθε φορά που ερχόταν στους πάγκους του βιβλιοπωλείου νέο της βιβλίο… αρχίζα-νε τα κοινωνικά σχόλια (κοινώς κου-τσοµπολιά) για την ποιότητα της γρα-φής της, για το εάν είναι ή όχι ποιήτρια… κι άλλα τέτοια φαιδρά. Το επιχείρηµά µου, και τότε και τώρα (σιγά µη χρειά-ζονται επιχειρήµατα οι/αι ποιητές/ποι-ήτριες) ήταν πως -πέραν του ότι δεν τη διαβάζανε- δεν µπορείς να µη σκύψεις στα γράµµατα, στις λέξεις, στους στίχους που χάραξε και χαράζει… η τελευταία και πλέον αγαπηµένη γυναίκα του Ελύ-τη. Σταµατώ εδώ. Πέντε κουβέντες έχω την πρόθεση να σηµειώσω για τις ποι-ητικές της συλλογές, που διατηρώ στη βιβλιοθήκη µου, και για µια θαρραλέα µετάφραση-σταθµό στο πεδίο που καλύ-πτει η Παγκόσµια Ποίηση.

«Καλούς ενιαυτούς Μάρκο»Έτος έκδοσης 1987, προµετωπίδα ή motto… στίχοι του Ελύτη: «…η Ποίηση αρχίζει από εκεί που την τελευταία λέ-ξη δεν την έχει ο θάνατος». Είκοσι τρία πεζά ποιήµατα, πρώτες λέξεις, πρώτοι στίχοι… µυστήριο: «Θ’ ανοίξεις τα µά-τια σου», «Από φεγγαρόλιθο προτοµές και µετόπες», «Όλο µάτια µπλαβιά και γρυλλίσµατα», «Βρέχει», «Μυρίζει γα-ζία η θλίψη των νεκρών», «Ουρανοί από κοβάλτιο», «Η όρχηση που προκα-λούσε το φεγγάρι», «Όνειρα µε τη δορά του φεγγαριού», «Λάµψεις λες λάµπου-νε λεβέτια», «Ο Λεβάντες η Λεβάντα κι ο Λεβέντης», «Μενεξελιά µυρωδικά», «Στιλπνά τ’ αγκάθια της Παρασκευής», «Πόσους χωράει το σκοτάδι έρωτες», «Αφάνες και δανδελλωτά µυριστικά», «Άλλα καράβια δε θα πάνε», «Ανεβαί-νει κρύα η πανσέληνος», «Η επήρεια ενός πράσινου όρκου», «Ο δρόµος έχει ζάχαρη», «Γυναίκα ανάγερτη», «∆εν ζούσε παρά µονάχα στις γαλάζιες πέ-τρες, «Ατέλειωτες σκάλες», «Βαγένια µε αρχαίο νερό», «Γράµµατα στο µπου-κάλι».

«Δίγαμμα»Έτος έκδοσης 1992, εικόνα εξωφύλλου «Το πορτραίτο της ∆ωροθέας» (1960), του Max Ernst. Motto, στίχοι του Robert Browning: «If two lives join, there is oft a scar,/They are one and one, with a shadowy third;/One near one is too far». Σαράντα τέσσερα άτιτ-λα ποιήµατα, σπουδή-εισχώρηση στον κόσµο αυτόν τον µαγικό, τον µικρό τον µέγα, του Ελύτη: «Ολοένα να σε φεύγει ο άνεµος/κι όλο να σε τραβάει πίσω/το αίµα» (σ. 57)».

«Ευχήν Οδυσσεί»Έτος έκδοσης 1997, ο Ελύτης έχει πε-τάξει στ’ άστρα. Χωρισµένη, η συλλογή, σε δύο ενότητες: «Και µακρά δένδρεα» και « Ευχήν Οδυσσεί». Απ’ εδώ κι ο τίτ-λος-στίχος των «Πολιτισµικών Μετεω-ριτών» αυτής της Κυριακής. Κι ακόµη ένας, από το ποίηµα της σελίδας 11, «Στις αποικίες των πουλιών»: «Κρωγµούς του πλέον δάσους µέσα πιο πιο δυνατά. Σιωπή». Και µία λέξη, από το ποίηµα της αµέσως επόµενης σελίδας, «Βρεφοκρα-τούσα των κήπων»: «ανυπόδητη».

«Από το ένα στο δύο»Τέταρτη ποιητική συλλογή, έτος έκδο-σης 2000. Είσοδος-έξοδος: «Για σένα ήταν πάντοτε αργά. Κι ας τα πρόφτασες. Όλα». Έξοδος-είσοδος: «Κι όχι τόσο για κείνο που έγινε όσο για κείνο που/∆εν έκαµες να γίνει. Πονάς». Ανάµεσά τους είκοσι τέσσερα ποιήµατα µε τίτλους τα γράµµατα του ελληνικού αλφάβη-του, από το Άλφα ώς το Ωµέγα. Ποίηµα «δ», στίχος γλυκόπικρος: «Κι ύστερα ασθµαίνοντας σωπαίνουµε µέσα στην ίδια λέξη», (σ. 13).

. . elle (1 -1 ):« e ence o oe r », 1 1Ένα από τα σπουδαιότερα κείµενα όλων των εποχών, µία εξαίρετη πραγ-µατεία από καταβολής γραφής, ένας θε-ϊκός ύµνος της Ποίησης. Το µελετώ απ’ τον Απρίλιο του 1997 (πρώτη έκδοση, ∆εκέµβριος 1996), και µέσα σ’ όλα αυ-τά τα χρόνια πάντα κάτι νέο αναδύεται, έτσι µυστηριακά σαν ένα ξύπνηµα απ’

το ησυχαστήριο του Αρχιλόχου, εκεί στην Πάρο ν’ αντικρίζεις το Αιγαίο τα-ραγµένο. Αριστοτεχνική η παράλληλη σύνδεση-συνοµιλία της σκέψης του Shelley µ’ αυτήν του Ελύτη, µέσα από την προσέγγιση της Ιουλίτας Ηλιοπού-λου. Να τι µας λέει η ποιήτρια στη ση-µείωση στο τέλος του µοναδικού αυτού εγχειριδίου: «Η “Υπεράσπιση της Ποί-ησης” γράφτηκε στα 1821, όταν ο Σέλ-λεϋ ήταν 29 χρονών. Αφορµή στάθη-κε ένα κείµενο του Τόµας Λαβ Πήκοκ -”The Four Ages of Poetry”-, κεντρικός άξονας του οποίου ήταν η διαπίστωση ότι όσο ο πολιτισµός προχωρεί, τόσο η ποίηση παρακµάζει. Ο Σέλλεϋ απήντη-σε αµέσως µε ένα κείµενο που ξεφεύγει από τα δόκιµα όρια της πραγµατείας, για να γίνει µια εκ βαθέων εξοµολόγη-ση της πίστης του ποιητή στην τέχνη του. Το δεύτερο µέρος που αναγγέλλει ο συγγραφέας δεν γράφτηκε ποτέ, ενώ το πρώτο τελικά δηµοσιεύτηκε πολύ µετά τον θάνατό του, στα 1840. Η µετάφρα-ση προσπάθησε να κρατηθεί κοντά στο πνεύµα του συγγραφέα µάλλον παρά στο τυπικό της γλώσσας του».

Από τη άση δεδομένωντης Βι λιονέτΗ Ιουλίτα Ηλιοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Βυζαντινή και Νεοελληνική Φιλολογία στη Φιλοσο-φική Σχολή του Πανεπιστηµίου Αθη-νών και θέατρο στη ∆ραµατική Σχολή του Ωδείου Αθηνών. Γράφει ποίηση, δοκίµια και παραµύθια. Έχουν εκδο-θεί πέντε ποιητικά της βιβλία: «Καλούς

ενιαυτούς Μάρκο» (1987), «∆ίγαµµα» (1992), «Ευχήν Οδυσσεί» (1997), «Από το ένα στο δύο» (2000), «11 τόποι για 1 καλοκαίρι» (2006), δύο παιδικά πα-ραµύθια: «Τι ζητάει ο Ζήνων;» (2004, Κρατικό Βραβείο Παιδικού Βιβλίου) και «Η Πράσινη Σκουφίτσα» (2008) καθώς και η µετάφραση στο έργο του P. Β. Shelley «Υπεράσπιση της ποίησης», όλα από τις εκδόσεις «ύψιλον/βιβλία» καθώς και το δοκίµιο «Η κούκλα» (εκδ. Ίκαρος, 2008). Το 2000 έγραψε το λιµπρέτο στην όπερα του Γιώργου Κου-ρουπού «Το καράβι του έλατου», ενώ το 2002 το ποιητικό κείµενο στη λυρική τραγωδία «Ιοκάστη» του ίδιου συνθέ-τη που παρουσιάστηκε στο θέατρο του Ευρωπαϊκού Κέντρου ∆ελφών. Τα πα-ραµύθια της «Τι ζητάει ο Ζήνων;» και «Η Πράσινη Σκουφίτσα», σε µουσική Άλκη Μπαλτά και Γιώργου Κουρου-πού, αντίστοιχα, παρουσιάστηκαν στην Αθήνα και αλλού. Παράλληλα µε την ποίηση γράφει δοκίµια, µελετά το έργο του Οδυσσέα Ελύτη και έχει πραγµα-τοποιήσει πολλές οµιλίες γι’ αυτό. Επί-σης, επιµελείται εκδόσεις βιβλίων. Επί δεκατρία χρόνια συνεργάστηκε µε την Ορχήστρα των Χρωµάτων και το Ίδρυ-µα Μελίνα Μερκούρη στη δηµιουργία προγραµµάτων λόγου και µουσικής. Με τον Σπύρο Σακκά και τον Γιώργο Κουρουπό παρουσιάζουν µουσικά προγράµµατα βασισµένα στην ποίη-ση. Ένα από αυτά, αφιερωµένο στην ποίηση του Ελύτη, κυκλοφόρησε σε CD-βιβλίο µε τίτλο «Με το λύχνο του άστρου» (εκδ. ύψιλον/βιβλία).

Πολιτισμικοί Μετεωρίτες Με τον Κωνσταντίνο Α Ει Παπα ανασίουpolitismikoimeteorites@gmail.comΚυριακή 10 Απριλίου 2016

Κατοπτεύσεις Η τελευταία σύντροφος και κληρονόμος του λύτη,μία εξαίρετη ποιήτρια, αδικείται εν μέρει από τη σκιά του νομπελίστα

ουλίτα Ηλιοπούλουτες μι ρ ν α ν

Hdyfono_4-5_inn.indd 4 08/04/16 23:43

Ηδύφωνο5

www.simerini.com.cy

Το έναυσµα για να γράψω αυτό το κείµενο -µε τον κίν-δυνο να «σπάσω τα µούτρα µου»- δόθηκε από τον ποι-ητή Μιχάλη Πιερή, ύστερα

από µία συζήτηση που είχαµε αναφο-ρικά µε τα κορίτσια στην ποίηση του Ελύτη. Το κείµενο «Τα Κορίτσια», του Οδυσσέα Ελύτη, εµφανίζεται στον τό-µο µε τα δοκίµια του Ποιητή, «Ανοιχτά χαρτιά». Το µετέρχοµαι από την τρίτη οριστική έκδοση, των εκδόσεων Ίκα-ρος, ∆εκέµβριος 1987 (πρώτη έκδοση, Σεπτέµβριος 1974, δεύτερη έκδοση, Απρίλιος 1982). Όπως αναφέρεται στο βιβλιογραφικό σηµείωµα είναι ανέκ-δοτο, ξεκίνησε να γράφεται το 1944 και ολοκληρώνεται το 1972. Χωρίζεται σε τρία µέρη (Α', Β', Γ') και ολοκληρώνεται µε το κείµενο (µε κυρτά γράµµατα/στοι-χεία) «Άνοιξη παρά τέταρτο». Εκτείνεται δε, από τη σελίδα 157 έως τη σελίδα 199.

Γράφει ο Ποιητής: «Μου έτυχε τους τελευταίους µήνες της Κατοχής, ένα βράδυ που επέστρεφα µεσ’ από αδέσπο-τους πυροβολισµούς, λαχανιασµένος, µε την ψυχή στα δόντια, ν’ ακούσω έναν ύποπτο θόρυβο στο κουβούκλιο που σχηµάτιζε η είσοδος του σπιτιού όπου κατοικούσα τότε. “Ποιος είναι;”, φώνα-ξα µε ψεύτικη παλληκαριά και πάτησα το κουµπί στο ηλεκτρικό φανάρι µου. Ένα χλωµό κοριτσίστικο πρόσωπο µε κοίταζε ίσια στα µάτια. ∆εν ήταν όµορ-φο· ήταν ήρεµο, αποφασιστικό, ανάδινε κάτι που δεν σήκωνε αντίρρηση. Στο πλάι του, ο νέος χαµηλόβλεπε. Γι’ αυ-τόν ήταν ντροπή σε τέτοιες στιγµές ο έρωτας. Ψιθύρισα ένα “µε συγχωρείτε” και ανέβηκα στο δωµάτιό µου. Όµως, ολόκληρη εκείνη τη νύχτα, θυµάµαι, και την άλλη µέρα και την παράλλη νύχτα το ίδιο πρόσωπο, µε τη δύναµη Μέδουσας που κανένα εµπόδιο δεν την σταµατά, συνοδευµένο κι από µια µυστηριακή µουσική, που κατακάλυ-πτε όλων των λογιών τους πολεµικούς χλαπαταγισµούς, ερχότανε να σταθεί µπροστά µου: “πρέπει, πρέπει, πρέπει να ζήσουµε”.

»Τι περίεργο! Ήταν η ίδια ακριβώς επιταγή, το ίδιο σειρηνικό τραγούδι που άκουγα καθισµένος κάθε φορά µπροστά στα χειρόγραφά µου, σαν τι-µωρηµένος.

»Ένας κόσµος αντιφατικός και πα-ράλογος στην επιφάνειά του, στερε-οποιηµένος και σκληρός στο κέντρο του, ολοένα στριφογύριζε και µε άφη-νε µεσ’ από µια λάµψη να δω πότε τον µορφασµό ενός µάρτυρα και πότε την

οµορφιά ενός γυµνού κόλπου ανάµε-σα σε δύο στιγµές. Το καθήκον (η ανά-γκη;) και η χάρις (η αλήθεια;) σχηµάτι-ζαν ένα στόµα που ζητούσε να µιλήσει. “Ε, λοιπόν, ας τ’ αφήσουµε να µιλήσει”, φώναξα µια µέρα, “κι ας ενίστανται οι βλάκες”. Οπόταν, ξεκίνησα καταµεσής σε εκτελέσεις και σε βασανισµούς να γράφω ένα κείµενο µε τον µονολεκτι-κό τίτλο Τα Κορίτσια» (σσ. 158-159).

Έχω υποστηρίξει άπειρες φορές, και σε ιδιωτικές και σε δηµόσιες συ-ζητήσεις, το γεγονός ότι ο Ελύτης έχει εξηγήσει (δείξει;) και τον εαυτό του και την ποίησή του µέσα από τα κείµε-να που υπάρχουν τόσο στα «Ανοιχτά Χαρτιά» και στο «Εν λευκώ» όσο και στα «∆ηµόσια και Ιδιωτικά», «Ιδιωτι-κή Οδός», «Ο κήπος µε τις αυταπάτες» και «2χ7ε». Αναζητήστε τα, βρείτε το κείµενο «Τα Κορίτσια», µπείτε στην Ποίησή του, αφήστε να περάσουν χρό-νια, πάρτε τις αποστάσεις σας και ξανά εισέλθετε σ’ ό,τι στην πορεία σηµαίνει και σηµάνει για εσάς ο Ελύτης.

Με το συµπάθιο: «Αφήστε να κου-ρεύονται όλοι οι µελετητές του έργου του και να εκδίδουν χιλιοσέλιδα βιβλία. Εσείς επιµείνετε στον πρωτότυπο λόγο του Ποιητή, κι ίσως τότε… σας ανοίξει την Πόρτα». Άλλωστε, ο ίδιος ο Ποιητής, σηµειώνει στη σελίδα 163 των «Κορι-τσιών»: «Το φάσµα ωστόσο του εξοπλι-σµένου µε νυστέρια δοκιµιογράφου, που εξοντώνει το πλάσµα που αγαπά µό-νο και µόνο για να του κάνει ανατοµία, έφτανε για να µε σταµατήσει».

Πρώτα-πρώτα ο Λόρκα Στο «Τα Κορίτσια», ανάµεσα στις σπου-δαιότερες µορφές της ελληνικής και παγκόσµιας ποίησης, ανά τους αιώνες, δεσπόζει η µορφή του Φεδερίκο Γκαρ-θία Λόρκα, όπου ο Ελύτης παραθέτει στίχους, του τεράστιου δολοφονηθέ-ντος Ισπανού Ποιητή, στο πρωτότυπο µέσα από το «Τσιγγάνικο Ροµανθέρο» ενδιάµεσα στη ροή του δικού του πνεύ-µατος γραφής.

Τον συναντάµε πρώτη φορά στη σε-λίδα 162, όπου ο Ελύτης εντάσσει τέσ-σερεις στίχους από το ποίηµα «Η άπι-στη παντρεµένη» και σας το µεταγρά-φω στη µετάφραση του Ηλία Ματθαίου («Τσιγγάνικο Ροµανθέρο», δίγλωσση έκδοση, εκδ. ∆ιάττων, Αθήνα, 1989, σ. 43): «Τα µπούτια της µου ξέφευγαν/σαν τα ξαφνιασµένα ψάρια,/τα µισά γεµάτα κρύο/και τ’ άλλα φωτιά γεµάτα».

Με δυο κουβέντες, όπως έχει πει και ο Κώστας Ρεούσης: «∆εν µπορείς

να ξεκλειδώσεις το ακλείδωτο», κι όποιος κατάλαβε… καταλάβει!

ρωτας Ερωτισμός Εδώ είναι που ίσως να «σπάσω τα µού-τρα µου», το παρακινδυνεύω όµως, και µάρτυς µου ο Θεός: επιχειρήστε να τον πλησιάσετε (τον Ελύτη εννοώ και το πυρηνικό θέµα της ποιήσεώς του που είναι «Τα Κορίτσια») και µέσα/µέσω του Οκτάβιο Παζ, του νοµπελίστα Με-ξικανού ποιητή. Ο Ελύτης όταν είχε ερωτηθεί ποιους πιστεύει πως η Ακα-δηµία πρέπει να τιµήσει µε το Νοµπέλ Λογοτεχνίας, είχε αναφέρει τον Γκίν-σµπεργκ, τον Παζ κι έναν τρίτο που µου διαφεύγει. ∆ικαιώθηκε, το 1990, όταν απονεµήθηκε στον Παζ.

Επιχειρήστε, το λοιπόν, να τον πλη-σιάσετε µέσα από το βιβλίο του Παζ «Η διπλή φλόγα: Έρωτας και Ερωτισµός», στη µετάφραση των Σάρα Μπενβενίστε και Μαρίας Παπαδήµα (εκδόσεις Εξά-ντας, σειρά Νήµατα, Αθήνα, 1996).

Γράφεται στο οπισθόφυλλο: «Πρω-τότυπη προσέγγιση του θέµατος του έρωτα και του ερωτισµού. Η διπλή φλό-γα εγγράφεται στη σειρά των µεγάλων δοκιµιακών έργων του Οκτάβιο Παζ όπως “Το τόξο και η λύρα” και “Ο λαβύ-ρινθος της µοναξιάς”. Το δοκίµιο αυτό γράφτηκε το 1993, ωστόσο σύµφωνα µε τη µαρτυρία του ίδιου του συγγρα-φέα το πρώτο του σχεδίασµα χρονολο-γείται από το 1965, όταν αποφάσισε να γράψει ένα βιβλίο “που µε αφετηρία τη στενή σχέση ανάµεσα στα τρία πεδία -το σεξ, τον ερωτισµό και τον έρωτα- θα επιχειρούσε να διερευνήσει το ερωτι-κό συναίσθηµα”. Συνοψίζοντας σε αυτό όλη την πορεία της ζωής, της σκέψης και της γραφής του, ο Οκτάβιο Παζ ανατέµνει µε τη µοναδική εκφραστική δύναµη του λόγου του τον εσώτερο και θεµελιώδη πυρήνα της ανθρώπινης ύπαρξης. Ξεκινώντας από τις απαρχές της ιστορικής µνήµης και φτάνοντας στη σηµερινή καθηµερινότητα, εξετά-ζει, σχολιάζει και δίνει την πλήρη του έννοια σε ένα από τα θεµελιώδη στοι-χεία στη ζωή του άντρα και της γυναί-κας. “Η αρχέγονη και πρωταρχική φω-τιά, η σεξουαλικότητα, υψώνει την κόκ-κινη φλόγα του ερωτισµού, και αυτή µε τη σειρά της στηρίζει και ορθώνει µια άλλη φλόγα, γαλάζια και τρεµάµενη, τη φλόγα του έρωτα. Ερωτισµός και έρω-τας: η διπλή φλόγα της ζωής”».

Εµείς οι Έλληνες, έχουµε και τη λέξη… ΑΓΑΠΗ. Αυτά. Καλή σας εβδο-µάδα.

Περι ωριακά Με τον Κωνσταντίνο Α Ει Παπα ανασίουΚυριακή 10 Απριλίου 2016

Αναδιφήσεις Το άγουρο, το ασχημάτιστο εκείνο που αγωνί εται ν ανθίσει

δυσσέας Ελύτηςα κορί α

Hdyfono_4-5_inn.indd 5 08/04/16 23:43

6

Ηδύφωνοwww.simerini.com.cy

ροσωπικές εξοµολογή-σεις πίσω από βαριές κουρτίνες πολυκαιρι-σµένων ερώτων, βαριά νοτισµένες από τη µυρω-

διά του αδυσώπητου καπνού, των δαι-µόνων ενός µπουκαλιού, τα αγγίγµατα δακρυσµένων δερµάτων που στοιχη-µάτισαν µε τον έρωτα και τη µοναξιά. Το πρώτο αίµα πάνω στα ασπρόµαυρα πλήκτρα ενός κλειδοκύµβαλου και στις χορδές ενός αµετανόητου βιολιού. Το κατακάθι της ποίησης πάνω στην υγρή νότα µε ένα πολυφορεµένο κο-στούµι κι ένα αιώνιο φόρεµα κατάσαρ-κα ιδωµένο από τους έρωτες. Η λήθη που δεν λυγάει, η τελευταία στροφή µιας θλιµµένης µπαλαρίνας, τα ενοικι-αζόµενα δωµάτια µε τις ιστορίες τους, οι πληγές αυτών, τα λάθη κάτω από τα άρρωστα φώτα της πόλης, οι προσωπι-κές ανέστιες φράσεις του καθενός και της καθεµιάς και οι υποσχέσεις πως κανείς δεν θα ξανακάνει άλλη σχέ-ση. Η µουσική και τα τραγούδια των Tindersticks συνοδία όλων αυτών και ακόµα περισσότερων για ένα συγκρό-τηµα, που εδώ και 13 χρόνια πορεύο-νται δίχως να δίνουν δεκάρα για ποιο µουσικό είδος και στυλ βρίσκεται στη µόδα και στην εκάστοτε εφήµερη σα-χλαµάρα που διατάζουν κι επιβάλλουν οι απανταχού µουσικοκριτικοί και όλοι αυτοί που κινούν τα νήµατα της παγκόσµιας µουσικής βιοµηχανίας.

Αρχές της δεκαετίας του ‘90 και στην Αµερική το grunge ερχόταν να

σαρώσει τα πάντα, δίνοντας µια νέα ελ-πίδα στους «ροκάδες» του κόσµου. Το αντίπαλο δέος (Μεγάλη Βρετανία) απα-ντούσε µε την Brit Pop των Oasis και των Blur και µια άτυπη κατασκευασµέ-νη µουσική κόντρα δηµιουργούνταν για να θρέψει τα κάθε είδους tabloids. Την ίδια στιγµή κάπου στο Nottingham της Αγγλίας, οι Asphalt Ribbons διαλύ-ονται για να γεννηθούν οι Tindersticks και το ντεµπούτο τους άλµπουµ µε το όνοµά τους και µια µπαλαρίνα στο εξώφυλλο έρχεται το 1993. Το έχουµε γράψει και θα το ξαναγράφουµε µέσα από αυτή τη στήλη, πως σε κάθε «νέο» µουσικό είδος που ξυπνάει µέσα στα χρόνια, πίσω από αυτό υπάρχουν συ-γκροτήµατα και τραγουδιστές που αξί-ζουν ακόµα περισσότερο να τους ψά-ξετε, διότι πολλές φορές είναι εκείνοι που µελλοντικά διαµορφώνουν κάπως τα πράγµατα. Μέχρι τη στιγµή φυσικά που οι µάνατζερ και οι µεγάλες εταιρεί-ες θα κάνουν την εµφάνισή τους και θα καταστρέψουν πολλούς από αυτούς. Οι Tindersticks ήταν ένα από αυτά τα σχή-µατα που δεν νοιάζονταν για το τι συνέ-βαινε στα παγκόσµια µουσικά πράγµα-τα. Μια ιδιόµορφη νυχτερινή µουσική που αρκετές φορές µετατρεπόταν σε εφιάλτη και σε πνιγερά κρεσέντο ήρθε εκείνη την εποχή για να κατακάτσει στις ψυχές µας δύο χρόνια αργότερα και µε τον δεύτερό τους δίσκο. Η ένρινη µουσική µοναξιά που έβγαζε η φωνή του τραγουδιστή τους Stuart Staples, τα µεταµεσονύκτια πλήκτρα στο πιάνο

του David Boulter, τα ραπίσµατα της κι-θάρας του Neil Fraser, το πηχτό σκοτά-δι που έβγαζαν οι χορδές του βιολιού του Dickon Hinchliffe, ο τρόµος µέσα σε αυτό, που κίναγε µε το µπάσο του Mark Colwill και η ευαισθησία των τυµπάνων του Alistair Macaulay. Όλα γονιµοποιούσαν και κατέθεταν µια συν-θετική πρόταση, όπου τα τραγούδια και η µουσική ζευγάρωναν µε τον ερωτικό κόσµο του Nick Cave και της ποιητι-κής µελαγχολίας του Leonard Cohen. Τίποτα όµως δεν ακουγόταν σαν αντι-γραφή αυτών. Οι Tindersticks έχτιζαν τον δικό τους µοναδικό ήχο και µέσα στα χρόνια οι ίδιοι θα γίνονταν σηµείο αναφοράς σε µελλούµενες µπάντες που φλέρταραν µε τα µουσικά ζητήµατα της µοναξιάς, του έρωτα και του νυχτερινού αδιεξόδου.

Μια πραγματική μυσταγωγία Είχα την τύχη να τους δω πέντε µε έξι φορές ζωντανά κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ‘90 και των πρώιµων zeroes και αυτό που ένιωθα σε κάθε συναυλία τους ήταν µια απόλυτη µυ-σταγωγία που µπορούσε να σε κάνει σµπαράλια. Από τις εκτελέσεις των τρα-γουδιών µέχρι τη σκηνική παρουσία τους, που τα κοστούµια και η ευγένεια είχαν τον πρώτο ρόλο, ολάκερη η µπά-ντα παρ’ όλη τη µελαγχολική µουσική τους, έβγαζαν πάντα µια γενναιότητα για τα θέµατα που αφηγούνταν. Μια απέρα-ντη θλιµµένη γιορτή που αν άντεχε ο κόσµος σου, ήσουν καλοδεχούµενος να

πιεις µαζί τους το ποτήρι εκείνο. Από το 1993 µέχρι και σήµερα,

που κυκλοφόρησαν το εντέκατο και υπέροχο στούντιο άλµπουµ τους (The Waiting Room), κράτησαν στη µουσι-κή αγκάλη τους όλα αυτά που αγάπη-σαν και αγαπούν. Ύµνησαν τον έρωτα όπως µόνο αυτοί ξέρουν, ένιωσαν άνε-τα µέσα στη νύχτα βάζοντας σε τάξη τα συναισθήµατά τους, ξεµπέρδεψαν µε το παρελθόν τους αλλά εκείνο δεν ξε-µπέρδεψε ποτέ µαζί τους, κοιµήθηκαν ιδρωµένοι σε ένα προσκέφαλο οδυνη-ρό αλλά γνώριµο, βγήκαν στο φως µε ψηλά το κεφάλι κάνοντας έρωτα µε τη λέξη «λάθος», τραγούδησαν για όλα αυτά που καµιά φορά δεν αντέχονται αλλά πάντα θέλεις να είναι εκεί η µου-σική να σου τα υπενθυµίζει, ήπιαν το γλυκό κρασί, το πένθιµο κονιάκ, το ου-ίσκι της λήθης, τη βότκα της γιορτής και βγήκαν όµορφοι, γενναίοι και πα-νώριοι στα ξηµερώµατα ενός καινούρ-γιου χρόνου.

Οι Tindersticks τον προσεχή Μά-ιο (24, 25 και 26) επισκέπτονται για άλλη µια φορά την Ελλάδα για τρεις συναυλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονί-κη. Όσοι δεν είχατε την τύχη να τους δείτε ζωντανά είναι µια καλή ευκαι-ρία να πάτε. Κι αν δεν µπορείτε, υπάρ-χει πάντα το live album τους µε τίτλο «Philharmonie De Paris» που κυκλο-φόρησε µόλις πρόσφατα και µας κλεί-νει το µάτι σαν ένας παλιός καλός φί-λος πίσω από εκείνη τη γνώριµη πνι-γερή κουρτίνα.

Κυριακή 10 Απριλίου 2016 χος της Μουσικής

ιάννης ελιαναίος gianniszelianaios@yahoo.gr

Αφιέρωμαρχές της

δεκαετίας του και στην

μερική το r e ερχόταν

να σαρ σει τα πάντα, δίνοντας μια νέα ελπίδα στους «ροκάδες» του κόσμου Το αντίπαλο δέος Μεγάλη

ρετανία απαντούσε με την ri oτων a i και των l r

Νύχτεςμε άκληρα

λόγια

Hdyfono_6-7_inn.indd 6 08/04/16 23:52

Ηδύφωνο7

www.simerini.com.cy

Κυριακή 10 Απριλίου 2016

Η στήλη Νύξεις είναι μια pocket επι-στήμη των ποιητικών καταστάσεων, που όσο απλώνεται ο ζόφος τόσο πιο χρήσιμη και κρίσιμη μού φαίνεται ότι είναι. Ο Καρούζος έλεγε ότι η ποί-ηση, με την ευρεία έννοια, αποτελεί οξυγόνο αντιδιαστολής. Έχουμε ανά-γκη από ένα τέτοιο οξυγόνο.

Όσο κι αν φαίνεται, και ενίοτε εί-ναι τω όντι, η δουλειά του µεταφρα-στή είναι συναρπαστική. Το να γυρί-σεις στη γλώσσα σου λέξεις και εκ-φράσεις µιας άλλης γλώσσας είναι µια περιπέτεια, πολύ εποικοδοµη-τική, και όχι δίχως κινδύνους πά-ντως. Μαζί µε την απαιτούµενη προ-σήλωση, τον µόχθο, τον κάµατο, τα ξενύχτια, έρχονται και αναπάντεχες ανταµοιβές. Και οξύνεται η επιθυµη-τή περιέργεια. Ο µεταφραστής παίζει και µοχθεί µαζί. Μοχθεί και παίζει. Μαζί µε τις δικές του µεταφράσεις, έρχονται βεβαίως και οι µεταφρά-σεις άλλων. Και ο µεταφραστής αρέ-σκεται να ταξιδεύει σε βιβλία που έχουν µεταφραστεί δύο και τρεις και τέσσερεις φορές από διαφορετικούς µεταφραστές σε διαφορετικές επο-χές, µε διαφορετικές εκδοχές της ίδιας φράσης, της ίδιας λέξης.

Ταξιδεύοντας στο µυθιστόρηµα που γέννησε εκατοντάδες χιλιά-δες µυθιστορήµατα, ήτοι στον ∆ον Κιχώτη, διαπιστώνεις διαφορές και οµοιότητες στην απόδοση της ίδιας φράσης. Σκαλίζοντας εδώ κι εκεί για να εντοπίσω την προέλευ-ση της παροιµίας The proof of the pudding is in the eating (Η απόδει-ξη της πουτίγκας βρίσκεται στο φά-γωµά της), που χρησιµοποιούσε ο Φρίντριχ Ένγκελς για να τονίσει τη σηµασία της πράξης απέναντι στο αγνωστικιστικό επιχείρηµα που απλά αρνείται την αξιοπιστία των αισθήσεων, έφτασα στο Τριακοστό Έβδοµο Κεφάλαιο του ∆ον Κιχώτη, όπου απαντά η πρώτη µορφή τής εν λόγω παροιµίας: al freír de los huevos lo verá την οποία η Μελί-να Παναγιωτίδου (εκδ. Εστία) µετα-φράζει: Κι άµα δεν µε πιστεύετε, η αλήθεια δεν κρύβεται, περιµένετε και θα δείτε. Ο Κλέανδρος Καρθαί-ος µεταφράζει, κατά λέξη: Κι αν δε θες να το πιστέψεις, θα το δεις όταν θε να ‘ρθει η ώρα για να τηγανίσεις τ’ αβγά (εκδ. Πατάκης). Ο Ηλίας Ματθαίου, επίσης κατά λέξη, µετα-φράζει: Κι αν δεν το ‘δε η ευγένειά σας, θα το δει άµα πάει να ψήσει αβγά (εκδ. Εξάντας).

Ο Ματθαίου προσφέρει και την εξής διαφωτιστική υποσηµείωση: Η έκφραση πρωτοχρησιµοποιήθη-κε από έναν κλέφτη που µπήκε σ’ ένα φτωχόσπιτο να κλέψει και δεν βρήκε άλλο τίποτε άξιο κλεψιάς από ένα τηγάνι. Βγαίνοντας απ’ το σπίτι, τον είδε η σπιτονοικοκυρά και τον ρώτησε: «Τι κρατάς στο χέρι, σύντε-κνε;». Κι αυτός απάντησε: «Άµα πας να ψήσεις αβγά, θα το δεις».

τα τέλη Αυγούστου του 1961, από τις 28 έως τις 30 του µη-νός, έγινε η Πέµπτη Συνδιά-σκεψη της Καταστασιακής ∆ιεθνούς (Internationale

Situationniste). Εκεί, ένα από τα µέλη της, ο Γερµανός εικαστικός Χάιµραντ Πρεµ, ο οποίος είχε ενταχθεί στην Κ∆ ήδη δύο χρόνια πριν, θεώρησε σκόπι-µο να πει ότι οι θεωρίες αυτής της τολ-µηρής πρωτοποριακής συσπείρωσης είναι λίγο ως πολύ ακαταλαβίστικες. Τότε, πολλοί σύντροφοι τον ρώτησαν γιατί είναι εκεί. Ο Γκυ Ντεµπόρ άδραξε την άχαρη ευκαιρία να θυµίσει µια χα-ριτωµένη ιστορία που διηγιόταν ο Βλα-δίµηρος Μαγιακόφσκι: «Κανείς δεν λέει ότι είναι έξυπνος επειδή δεν κατα-λαβαίνει τα Μαθηµατικά ή τα Γαλλικά. Κι όµως, ο πρώτος τυχών διατυµπα-νίζει την εξυπνάδα του λέγοντας ότι δεν καταλαβαίνει τον φουτουρισµό». Εν συνεχεία, ο Ντεµπόρ επισηµαίνει, πικρά αλλά µε χιούµορ, ότι εκεί που έχει υπάρξει κάποια πρόοδος είναι ότι η ιστορία του Μαγιακόφσκι αφορούσε τον υποκριτή και φαρισαίο αστό θεατή, ενώ η Καταστασιακή ∆ιεθνής είναι η πρώτη πρωτοπορία που ένα από τα µέ-λη της περηφανεύεται τις θεωρίες της, παρ’ όλο που τις υιοθέτησε εδώ και τουλάχιστον δύο χρόνια.

Την ίδια περίπου εποχή, ο µέγας Έλληνας µεταντανταϊστής συγγραφέ-ας, εικαστικός, ποιητής, ερευνητής και χιουµορίστας Παναγιώτης Κουτρου-µπούσης θα ιδρύσει την φανταστική οργάνωση Κ∆ΩΑ (προσθέτοντας ωά στην Κ∆). Κ∆ΩΑ σηµαίνει Κτηνώδης ∆ύναµη Ωγκώδης Άγνοια, το ωγκώδης µε ωµέγα, λόγω άγνοιας. Ήρωες της ορ-γάνωσης είναι ο µαιτρ της άγνοιας Σω-κράτης, καθότι είπε το περίφηµο «εν οίδα ότι ουδέν οίδα», και ο νταής Ηρα-κλής ως χαζοδυνατός.

Ένας περίπατος στην πόλη και µια παράλληλη περιήγηση στο ∆ιαδίκτυο και στα social media δείχνουν µε τρο-µερή ακρίβεια πόσο εύστοχοι ήσαν ο Ντεµπόρ και ο Κουτρουµπούσης. Σή-µερα, ο πρώτος τυχών, µε ανερυθρία-στο θράσος θεωρεί ότι είναι θείο δώρο να κοµπάζει ότι αγνοεί τους πάντες και τα πάντα, ότι δεν καταλαβαίνει αυτό που µε βλακώδη αµεριµνησία κατακε-ραυνώνει, επειδή ακριβώς δεν µπαί-νει στον κόπο να το καταλάβει. Η αρχή έγινε µε τα τηλεοπτικά παράθυρα, µε τις αλήστου µνήµης εκποµπές όπου ο κάθε πικραµένος έβγαινε και έλεγε την µικροϊστορία της χαµοζωής του, και, βέβαια, φτάνει στο απόγειό της µε τις αδιανόητες παρεµβάσεις στο τοπίο της πόλης και την ακατάσχετη λογόρροια στα social media. Οι πλάκες που σπά-γαµε µε τους λεγόµενους «πρωτοεξα-φανιζόµενους» καλλιτέχνες και τους λεγόµενους «ανυπάκτιανς» µοιάζουν πλέον µε κοινωνιολογία υψίστης ακρι-βείας. Αρκεί µια ελάχιστη αφορµή για να κυλήσουν χείµαρροι και καταρρά-κτες άκρατης ανοησίας και άγνοιας. Ο λεγόµενος πρώτος τυχών και η λεγόµε-νη Κουτσή Μαρία παίρνουν τη γελοία εκδίκησή τους, καθώς το trash γίνεται mainstream. Ο Τυχών και η Μαρία, µά-λιστα, διέπονται από καλπάζουσα κου-τοπονηριά: ∆εν αρκούνται στο να δια-τυµπανίζουν την ογκώδη τους άγνοια, αλλά, επιπλέον, νοµίζοντας ότι µπο-ρούν να επωφεληθούν από την τάχατες

ισχύ που προσφέρει το ∆ιαδίκτυο, στή-νουν µικροκοµπίνες και πασχίζουν να επιβληθούν σε χώρους στους οποίους πάνω απ’ όλα πολύτιµη είναι η στέρεη γνώση, η διαρκής έρευνα, η παλλόµε-νη ευαισθησία που συνδυάζεται µε την επίµοχθη µελέτη.

αλιγκάρια μετά τη ροχή

Είδαµε να ξεφυτρώνουν σαν τα σαλι-γκάρια µετά τη βροχή εκατοντάδες «ποιητές», «συγγραφείς», «κοινωνικοί σχολιαστές», «φωτογράφοι», «εκδό-τες», «διευθυντές λογοτεχνικών περι-οδικών», «κριτικοί λογοτεχνίας», «τι-µητές των πάντων», να εκθειάζουν µε τραυλά και τραυµατισµένα Ελληνικά όσους ήδη έχουν µια τεράστια θητεία στα γράµµατα και τις τέχνες, και, σε

δεύτερο χρόνο, να αξιώνουν µε κακα-ρίσµατα και κρωξίµατα άνευ ουσίας, άνευ σηµασίας µια θέση στην Αρκαδία του χώρου των εντύπων. Όταν η θέση δεν τους προσφέρεται, και σωστά, περ-νάνε σε δεύτερη επίθεση, µε βρισιές και µπινελίκια, µε άκυρες κατάρες και άσφαιρους αφορισµούς. Και, συνήθως, ύστερα από λίγο, οι πιο πολλοί εξαφανί-ζονται, χάνονται στη λίµνη της λήθης, και δεν τους πενθεί κανείς. Κάποιοι, ελάχιστοι και προς µεγίστη φούρκα των συναδέλφων τους, καταφέρνουν να επιβιώσουν για λίγο στη ρυπαρή επικράτεια του trash/mainstream, για να αντικατασταθούν όµως τάχιστα από άλλους, χειρότερους, «οµοτέχνους» τους, και να πεταχθούν στα σκουπίδια απ’ όπου προήλθαν.

Αλλά το αχανές campus των social media, όπως και ο αχανής λαβύριν-θος της πόλης, είναι και γεµάτο θαύµα-τα: υπέροχοι άνθρωποι κάνουν καλά τη δουλειά τους και επικοινωνούν µε άλλους υπέροχους ανθρώπους. ∆εν είναι το µέσον το µήνυµα, κι ας έλεγε ο Marshall McLuhan, «ο πιο πεπεισµέ-νος ηλίθιος του αιώνα του», σύµφωνα µε τον Γκυ Ντεµπόρ. Το µέσον είναι το µέσον είναι το µέσον, όπως το ρόδο είναι το ρόδο είναι το ρόδο, όπως the proof of the pudding is in the eating και όπως al freír de los huevos lo verá, ή όπως το λέει κι ο Θερβάντες στον ∆ον Κιχώτη του, «κι άµα δεν µε πιστεύετε, η αλήθεια δεν κρύβεται, περιµένετε και θα δείτε».

Αθήνα7 Απριλίου 2016

Καντράν ημιουργικότητα Με τον ι ργο καρο Μπαμπασάκηgicaros22@gmail.com

Νύξεις

Φωτογραφία © Μαρίλη Ζάρκου

Σύντομες στορίες Οι πλάκες που σπάγαμε με τους λεγόμενους «πρωτοεξαφανι όμενους» καλλιτέχνες και τους λεγόμενους «ανυπάκτιανς» μοιά ουν πλέον με κοινωνιολογία υ ίστης ακρι είας

Πόληκαι ocial

edia

Hdyfono_6-7_inn.indd 7 08/04/16 23:52

8

Ηδύφωνοwww.simerini.com.cy

Σινεμά ΣελιλόιντΚυριακή 10 Απριλίου 2016

Παρουσίαση Μια γνωριμία με τα φεστι αλικά διαμάντια που φιλοξενούνται στις φετινές «Κινηματογραφικές Μέρες» πριλίου,

έατρο ιάλτο και Κινηματογράφος ήνα

The LobsterΣύνο η: Μια αντισυµβατική ιστορία αγάπης, τοποθετηµένη σε ένα δυστο-πικό, κοντινό µέλλον. Όλοι οι µόνοι άνθρωποι, σύµφωνα µε τους κανόνες της Πόλης, συλλαµβάνονται και µετα-φέρονται στο Ξενοδοχείο. Εκεί είναι υποχρεωµένοι να βρουν έναν ταιρια-στό σύντροφο µέσα σε 45 µέρες, διαφο-ρετικά µεταµορφώνονται σε ένα ζώο της επιλογής τους.Σχόλια: Ο Λάνθιµος, στο πρώτο του αγ-γλόφωνο φιλµ, παραµένει πιστός και ατσαλάκωτος στον ρόλο του άτυπου πρεσβευτή του λεγόµενου «ελληνικού παράξενου κύµατος» στον κινηµατο-γράφο. Συνεχίζοντας τη σκηνοθετική γραµµή που ακολούθησε στον «Κυνό-δοντα» και στις «Άλπεις» και διατηρώ-ντας τον Ευθύµη Φιλίππου ως σεναρι-ογράφο, ανοίγει πανιά για την απέναντι όχθη του Ατλαντικού. Αυτό, άλλωστε, διαφαίνεται από το εντυπωσιακό καστ που περιλαµβάνει λαµπερά ονόµατα: Colin Farrell και Rachel Weisz, John C. Reilly και Lea Seydoux, Olivia Colman και Ben Whishaw. Πρόκειται για µια µαύρη σουρεαλιστική κωµωδία, η οποία παραπέµπει στις µεγάλες αντί-στοιχες δηµιουργίες του Λουί Μπου-νιουέλ και σατιρίζει τον βαθιά αντιε-ρωτικό κοµφορµισµό των σύγχρονων κοινωνιών. Βραβεία: Ειδικό Βραβείο Κριτικής Επιτροπής στο 68ο Φεστιβάλ Καννών, Βραβείο Kαλύτερου Σεναρίου και Κο-στουµιών Ευρωπαϊκής Ακαδηµίας Κι-νηµατογράφου.

Son of SaulΣύνο η: Με διεισδυτικό βλέµµα στη φρίκη του Ολοκαυτώµατος, η ταινία ακολουθεί την εφιαλτική νύχτα ενός Εβραίου που δουλεύει στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς και της εµµονής του να βρει έναν ιερέα, προ-κειµένου να θάψει ένα µικρό παιδί που πιστεύει ότι είναι ο γιος του.

Σχόλια: Ο Ούγγρος σκηνοθέτης Laszlo Nemes, ο οποίος έχει εργαστεί ως βοηθός του µεγάλου Μπέλα Ταρ, δηµιουργεί µια ταινία-τοµή στη θεµα-τική του Ολοκαυτώµατος. Η κάµερά του ακολουθεί κατά πόδας τον ήρωά του σε ένα ταξίδι στην καρδιά του σκό-τους, σε αναζήτηση µίας και µοναδι-κής αχτίδας φωτός. Με πειραµατική κινηµατογράφηση, η οποία περιορίζει το βάθος πεδίου και µε πλάνα ως επί το πλείστον υποκειµενικά, καταφέρνει

να µας κάνει να ταυτιστούµε µε έναν Εβραίο ∆ον Κιχώτη, ο οποίος αναζητεί ηθική στο κολαστήριο του Άουσβιτς. Τα δρώµενα διαζωγραφίζονται σε ένα τετραγωνισµένο, κλειστοφοβικό κάδρο µε πλήρη απουσία ουρανού και τονίζο-νται κυρίως µέσα από έντονες και ανα-τριχιαστικές ηχητικές λεπτοµέρειες. Ο «Γιος του Σαούλ» είναι µια ταινία που δεν τη βλέπεις απλώς, αλλά τη βιώνεις.

Βραβεία: Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ται-νίας 2016, Χρυσή Σφαίρα Ξενόγλωσ-σης Ταινίας, Μεγάλο Βραβείο Επιτρο-πής στο 68ο Φεστιβάλ Καννών.

Τ e rand e es amen Σύνοψη: O Θεός υπάρχει και ζει στις Βρυξέλλες! Στην ευρηµατική, µαύρη κωµωδία του Βέλγου σκηνοθέτη Jaco Van Dormael πρωταγωνιστεί ο... ίδιος ο Θεός, ο οποίος ανακαλύπτει ότι η κόρη του άφησε να διαρρεύσουν τα σχέδιά του για την Αποκάλυψη, που κρατού-σε φυλαγµένα στον υπολογιστή του. Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι Benoit Poelvoorde, Catherine Deneuve, Francois Damiens.

Σχόλια: Μια «αιρετική» σουρεαλι-στική κοµεντί στο πνεύµα των Monty Python, η οποία καταγγέλλει, κατά τον σκηνοθέτη, όχι τη θρησκεία αλλά την εφαρµογή της µέσα από τον απολυταρ-χισµό διάφορων κοινωνιών και δογ-µάτων. Για να αντιληφθούµε το παλαβό της υπόθεσης, αρκεί να αναφέρουµε δύο µονάχα πράγµατα. Πρώτον, ο Θεός, όχι µόνο διαθέτει κόρη, αλλά την ανα-ζητεί ταξιδεύοντας στη Γη µέσω ενός... κάδου πλυντηρίου. Και δεύτερον, ώρι-µη µεγαλοαστή (την υποδύεται η Κα-τρίν Ντενέβ) εγκαταλείπει τη συζυγι-κή εστία για χάρη ενός... γορίλα. Ο Van Dormael ακολουθεί πιστά την πορεία που χάραξε από την εποχή του «Τοτό του ήρωα» και µας ζητάει, µε ανοικτό πνεύµα, να τον ακολουθήσουµε.

Βραβεία: Βραβείο Καλύτερου Σχε-διασµού Παραγωγής Ευρωπαϊκής Ακαδηµίας Κινηµατογράφου, Υποψή-φια για Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξε-νόγλωσσης Ταινίας, Βελγική συµµετο-χή στα φετινά Όσκαρ.

ChevalierΣύνο η: Μια καυστική και τρυφερή σά-τιρα για τη φιλοδοξία και την ανασφά-λεια των ανδρών, την παράνοια του ανταγωνισµού και τη µαταιοδοξία της ανθρώπινης φύσης, µε πρωταγωνιστές τους Γιώργο Κέντρο, Πάνο Κορώνη,

Ν Σ ΠΑΝΑ Η e mail: longinospan@gmail.com

Βαγγέλη Μουρίκη, καθώς και το pop-icon Σάκη Ρουβά. Καθώς µια παρέα αντρών επιστρέφει από εκδροµή ψα-ρέµατος σε ένα σκάφος, µια µηχανική βλάβη τούς εγκλωβίζει στον Σαρωνι-κό, όπου θα σκοτώσουν την ώρα τους µε ένα αυτοσχέδιο παιχνίδι που ονο-µάζεται «Chevalier». Το «Chevalier» είναι διασκεδαστικό, µα και βαθιά ανταγωνιστικό. Κανείς δεν θα κατέβει από το σκάφος, αν δεν ανακηρυχθεί ο νικητής.

Σχόλια: Στο βραβευµένο «Attenberg» η Αθηνά Τσαγγάρη είχε κρατήσει µια αρκετά χαλαρή σεναρια-κή και σκηνοθετική γραµµή, η οποία παρέπεµπε στην τέχνη του περφόρ-µανς. Στη νέα της ταινία, η «παράστα-ση» λαµβάνει χώραν σε σκάφος και διαθέτει τη µορφή ενός ριάλιτι-σόου.

ΜΕΡΕΣ ΑΜΠΕΡΕΣ

Κ ΝΗΜΑΤ ΡΑ ΚΕΣ

Hdyfono_8-9_inn.indd 8 08/04/16 23:54

Ηδύφωνο9

www.simerini.com.cy

Σινεμά ΣελιλόιντΚυριακή 10 Απριλίου 2016

Εργαστήρια και as erclasses

Φέτος, τα καθιερωµένα κινη-µατογραφικά εργαστήρια και masterclasses ασχολούνται µε τα πεδία του ήχου, της ενδυµατο-λογίας, της συµπαραγωγής και της διεύθυνσης φωτογραφίας. Συγκεκριµένα: Τρεις καταξιωµέ-νοι Βρετανοί επαγγελµατίες από τα ξακουστά Pinewood Studios θα παρουσιάσουν masterclass µε θέµα τον σχεδιασµό και την επεξεργασία «φορετού» ήχου στο σινεµά. Το µέλος της Κρι-τικής Επιτροπής και συντονι-στής του Mannheim Meeting Place, Julek Kedzierski, θα ανα-λύσει τη διαδικασία αιτήσεων για διεθνείς συµπαραγωγές. H κυπριακής καταγωγής προτει-νόµενη για βραβείο Emmy και Πρόεδρος της φετινής Κριτικής Επιτροπής, ενδυµατολόγος Jo Katsaras, θα αναλύσει τη σχέση ενδυµατολόγου και σκηνοθέτη. Τέλος, ο διεθνώς καταξιωµέ-νος Κύπριος διευθυντής φωτο-γραφίας Χάρης Ζαµπαρλούκος («Cinderella», «Locke», «Thor», «Μamma Mia» κ.ά.) θα παραδώ-σει masterclass µε θέµα τη φω-τογραφία στο σινεµά.

Πληροφορίες:Ιστοσελίδα:www.cyprusfilmdays.com Tηλέφωνο: (+357) 25343904Email: info@cyprusfilmdays.com Όλες οι ταινίες θα προβάλλονται στους πρωτότυπους διαλόγους µε ελληνικούς και αγγλικούς υπότιτλους.

Είσοδος: €6 Εισιτήριο Ηµέρας, €25 Κάρτα Φεστιβάλ (για όλες τις προβολές), ∆ωρεάν για φοι-τητές, µαθητές, και κατόχους κάρτας ΑµεΑ

Πρόκειται για ένα ανώριµο παιχνίδι εξουσίας, στο οποίο θριαµβεύει η αντρι-κή µαταιοδοξία και ο σχεδόν βλακώ-δης ανταγωνισµός. Η επιλογή του ει-δώλου Σάκη Ρουβά στο, ρόλο ενός εκ των ανταγωνιστών δεν είναι προφανώς τυχαία. Αξίζει να σηµειώσουµε ότι ο τε-λευταίος θα τιµήσει την προβολή µε την παρουσία του.

Βραβεία: Βραβείο Καλύτερης Ται-νίας του ∆ιεθνούς Κινηµατογραφικού Φεστιβάλ του Λονδίνου, BFI London Film Festival.

Αn ( ee ean)H Γιαπωνέζα σκηνοθέτις Naomi

Kawase παρουσιάζει την τρυφερή ιστο-ρία µιας ηλικιωµένης γυναίκας, που θέλει µε κάθε τρόπο να πιάσει δουλειά στην αγαπηµένη της καντίνα, χαρίζο-

ΜΕΡΕΣ ΑΜΠΕΡΕΣ

Κ ΝΗΜΑΤ ΡΑ ΚΕΣντας στον µοναχικό ιδιοκτήτη της τη µυστική συνταγή για dorayaki, τα πα-ραδοσιακά ιαπωνικά πιτάκια γεµιστά µε «an», µια κρέµα φτιαγµένη από κόκ-κινα φασόλια.

Eπίσηµη έναρξη του τµήµατος «Ένα Κάποιο Βλέµµα» στο 68ο Φεστιβάλ Καννών.

As I Open My EyesΗ ταινία της πρωτοεµφανιζόµενης Τυ-νήσιας σκηνοθέτιδος Leyla Bouzid το-ποθετείται στη χώρα της, το καλοκαίρι του 2010, λίγους µήνες πριν από την επα-νάσταση. Η 18άχρονη Φάρα, που µόλις έχει τελειώσει το σχολείο, δεν ονειρεύε-ται να γίνει γιατρός, όπως επιθυµεί η οι-κογένειά της, αλλά τραγουδά σε γκρουπ ακτιβιστών, ερωτεύεται και ξενυχτά σε µια πόλη γεµάτη ζωή και κινδύνους.

Βραβείο: Europa Cinemas Label Prize, 72ο ∆ιεθνές Φεστιβάλ Κινηµα-τογράφου της Βενετίας.

ΒοdΗ ταινία της Malgorzata Szumowska είναι µια ρεαλιστική, ποιητική µελέτη για το ανθρώπινο σώµα, εµποτισµένη µε µαύρο χιούµορ, και κύριους πρω-ταγωνιστές έναν ιατροδικαστή, την ανορεξική κόρη του και µια φυσιοθε-ραπεύτρια που ζουν στη σύγχρονη Πο-λωνία. Βραβεία: Αργυρή Άρκτος Καλύτερης Σκηνοθεσίας, 65ο Φεστιβάλ Berlinale, πληθώρα βραβείων Πολωνικής Ακα-δηµίας Κινηµατογράφου, Βραβείο Μο-ντάζ Ευρωπαϊκής Ακαδηµίας Κινηµα-τογράφου.

SMACΗ νέα ταινία του Κύπριου σκηνοθέτη Ηλία ∆ηµητρίου ακολουθεί την ιστορία της Ελένης, που µαθαίνει ότι έχει καρκί-νο στα τελευταία στάδια, και του Αντρέα, που ζει άστεγος στην Αθήνα. Οι δύο ήρωες συναντιούνται τη στιγµή εκείνη που ο ένας έχει περισσότερο ανάγκη τον άλλον. Η ζωή θριαµβεύει πάνω σε κάθε βιολογικό ή κοινωνικό εµπόδιο.

Βραβείο: Α’ Γυναικείος Ρόλος - Βρα-βεία Ελληνικής Ακαδηµίας «Ίρις», Eπίσηµη Συµµετοχή ∆ιεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Ο σκηνοθέτης θα είναι παρών στην προβολή, ενώ η ταινία θα διαγωνιστεί, µαζί µε άλλες εννέα κινηµατογραφικές δηµιουργίες από όλο τον κόσµο, για τα τρία µεγάλα βραβεία του ∆ιαγωνιστι-κού Τµήµατος του Φεστιβάλ.

Hdyfono_8-9_inn.indd 9 08/04/16 23:54

10

Ηδύφωνοwww.simerini.com.cy

Θέατρο Σκηνικά Εν έματαΚυριακή 10 Απριλίου 2016

ΝΑΝΣΙΑ ΠΑΛΑΛΑ

Την ιστορία της Myra Hindley, της κατά συρροήν δολοφόνου ανήλικων παι-διών που συγκλόνισε τη Βρετανία κατά τη διάρκεια

της δεκαετίας του 1960, παρουσιάζουν σε θεατρικό µονόλογο η θεατρική οµά-δα Vox και το Θέατρο Ένα. Τον ρόλο ανέ-λαβε η ∆ανάη Χρίστου σε σκηνοθεσία Μάριου Ιωάννου. Το κείµενο υπογρά-φει ο Μιχάλης Παπαδόπουλος. Στη συ-νέντευξη που ακολουθεί, η ηθοποιός µι-λά για το έργο, που στην ουσία είναι µια ψυχογραφία της δολοφόνου, η οποία πέθανε το 2002 στις φυλακές, αφού εί-χε καταδικαστεί σε ισόβια δεσµά.

Πες μας λίγα λόγια για το έργο «Myra» και την υπόθεσή του.Το «Myra» είναι βασισµένο στη ζωή της Myra Hindley, µιας serial killer που συγκλόνισε την Αγγλία τη δεκαετία του ‘60. Ο συγγραφέας όµως δεν παραµένει µόνο στα εγκλήµατα, αλλά χρησιµοποί-ει τη Myra για να αµφισβητήσει, αν θέ-λεις, σηµερινές αξίες. Η Myra χτυπάει τα σίγουρα, αυτά που δεν τολµήσαµε να αµφισβητήσουµε, αυτά που θεωρούσα-µε δεδοµένα. Δεν πιστεύεις σε κάποια δεδομένα; Φυσικά, αλλά, δυστυχώς, η εποχή µας δεν τα σηκώνει. Ζούµε στην εποχή της αµφισβήτησης, τίποτα δεν είναι σίγου-ρο, ούτε η δουλειά µας, ούτε οι σχέσεις µας, ούτε η ίδια η ζωή. Πώς προέκυψε η ιδέα για ένα τόσο δραματικό έργο;Μου αρέσει να ψάχνοµαι, ήθελα να κά-νω κάτι διαφορετικό, και διάλεξα να κάνω κάτι εντελώς κόντρα σ’ αυτό που έκανα µέχρι τώρα. Πριν από δύο χρό-νια, ο Μιχάλης µού έδωσε το κείµενο. Το λάτρεψα. Αρχίσαµε να το δουλεύου-µε, αλλά το σταµατήσαµε, γιατί έµεινα έγκυος. Μετά ήρθε η Σµαράγδα και, πίστεψέ µε, µου ήταν αφόρητο να υπο-δυθώ µια δολοφόνο παιδιών. ∆εν το άντεχα, αρρώσταινα. Έβλεπα το παιδί µου και δεν µπορούσα να φανταστώ ότι θα έµπαινα σε αυτόν τον ρόλο. Και τώρα τι άλλαξε; Τώρα είµαι πιο δυνατή. Το έργο είναι µοναδικό, χαίροµαι που το κάνω, πι-στεύω ότι θα µε βοηθήσει, θα µε βοη-θήσει να εξελιχθώ και ως καλλιτέχνης και ως άνθρωπος. Άλλωστε οι άνθρω-ποι που κάνουν θέατρο, δεν πρέπει να µένουν στάσιµοι. ∆εν µου αρέσει καθό-λου η ακινησία.

«Θα τη δαμάσω» Ο ρόλος είναι πολύ απαιτητικός, σε σημείο «βασανιστικό», θα ‘λε-γε κανείς, για τον ηθοποιό που τον

ερμηνεύει. Πώς βιώνεις αυτήν την εμπειρία; Έτσι είναι. Ο ρόλος ζητάει συνέχεια όλο και περισσότερα από µένα, και είµαι αναγκασµένη να του δώσω ακόµα πε-ρισσότερα. Εκεί που πιστεύω ότι έδωσα όσα έπρεπε, νιώθω ότι δεν είναι αρκετά και παιδεύοµαι να εξοφλήσω αυτό το απίστευτο χρέος. Όµως, όταν ξεµπερ-δέψω, η ικανοποίηση που νιώθω είναι µοναδική. Παλεύω µε τη Myra, τη χτυ-πάω, µε χτυπάει, αλλά, πού θα µου πάει; Θα τη δαµάσω.

«Με ιντριγκάρει ο ρόλος»Πόσο δύσκολο είναι να αποδώσεις μια τόσο «άψυχη» γυναίκα και να βρεις το κουράγιο να μπεις στο πε-τσί του ρόλου αυτού;Πολύ! Είµαι γυναίκα, µάνα, ξέρω πόσο πολύτιµη είναι η ζωή, πόσο όµορφη εί-ναι. Αυτό όµως είναι που µε ιντριγκά-ρει. ∆εν µου αρέσουν τα εύκολα. Προ-σπαθώ να την καταλάβω, να βρω τον άνθρωπο µέσα της. ∆εν µπορεί, λέω, κάπου θα υπάρχει ένα κοινό σηµείο, δεν µπορεί να µην ένιωσε πότε τίποτα, και τότε τα βρίσκουµε.Σκηνοθετικά, πως έχει ιδωθεί το έργο; Υπάρχουν ιδιαιτερότητες για τα «δύσκολα»;Εµπιστεύοµαι τον Μάριο Ιωάννου, τον σκηνοθέτη µας, είναι ένας χαρισµατι-κός άνθρωπος, φοβερός ηθοποιός και εξαιρετικός σκηνοθέτης. Είµαστε χρό-νια φίλοι, µε ξέρει, τον ξέρω, αγαπιόµα-στε πολύ, ένα σας λέω, έχει κεντήσει. Ειδικά στα δύσκολα.

ανθρωπιά ενός τέρατος Μπορείς να περιγράψεις τα δικά σου συναισθήματ