Tragoudi Tou Xronou

8/18/2019 Tragoudi Tou Xronou

1/423


2/423

Πέρασαν πολλά χρόνια από

τότε που ένα αγόρι από τονΠειραιά ξεκίνη- σε να γράφειμια φανταστική ιστορία για μιαπαρέα παιδιών που ανοίχτη-καν στη θάλασσαακολουθώντας έναν πειρατικόχάρτη.

ο αγόρι μεγάλ!σε"σπο#δασε και εργάστηκε σεδιάφορα επαγγέλματα" ενώστα είκοσι πέντε του έγινεπατέ- ρας. $ήμερα" κι ενώ

πλησιά%ει τα τρι- άντα" %ει μετη σ#%υγο και την κόρη του

στην πόλη που γεννήθηκε" καιδουλε#ει σε ένα χώρο γεμάτο

&ι&λία. 'πορεί η πρώτη του

ιστορία να μην ολοκληρώθηκεποτέ" ακολο#θη- σαν όμ!ςπολλές άλλες" αρκετές από τις

οποίες δημοσιε#τηκαν σεπεριο- δικά ($υμπαντικές

)ιαδρομές" *+,*" /012 3 καιανθολογίες (4ρ#λοι του

$#μπαντος" 5νείρ!ν $κιές"


3/423

'ετά τις 63" καθώς και στοδιαδίκτυο" μα%ί με άρθρα για

τη λογοτεχνία του φαντα-στικο# και τη μουσική.

7πό τα τρία μυθιστορήματαπου έχει γρά8ει !ς τώρα" το

ραγο#δι του 9ρόνου είναι τοπρώτο που εκδίδεται.


4/423

:ιώργος 9ατ%ηκυριάκος

ο ραγο#δι του9ρόνου

&ι&λίο πρώτο; η χώρα τ!ν χαμέν!ν ευχών


5/423


6/423


7/423


8/423

περιεχόμενα

πρόλογος===========================..

μέρος πρώτο; >άντελα?τ

,. α παιδιά που ήρθαν από μακριά=...................,@*. όμας ο 4αυματουργός=..................................*[email protected] πόλη τ!ν κεριών και τ!ν θαυμάτ!ν=..........@CD. ο έλατο της >άντελα?τ=.................................D@C.$χετικά με τον 9ρόνο και τον πόλεμο της Eοέλα=

CCA.>ορνήλιος ο :νώμος=.......................................AA

F. ο πρώτο χιόνι=...............................................FC

μέρος δε#τερο; $κοτάδι πάν! από το G&εργουις

,.)ώρα που οι Hρχοντες δεν είχαν ξαναδεί=......6*

*.B Πριγκίπισσα Πρ!τοχρονιά=..........................66@.>αταδί!ξη στην ομίχλη=................................,,+D.:υρε#οντας τον όμι=......................................,,IC.5 )αίμονας της σκόνης και της στάχτης=.....,*6

μέρος τρίτο; 5 9ρόνος και το αγόρι

,.$τους 'περδεμένους Jόφους=........................,D**.5ι καμπάνες=...................................................,C,@.B γριά και το λευκό κορίτσι=..........................,CID.5 καθρέφτης=.................................................,AA


9/423

C.'έσα στο &αθ# #πνο=......................................,F6A.Kποσχέσεις=.....................................................,6*F.Gνα γράμμα από το παρελθόν=........................*+@


10/423


11/423

ΠL5J5:5$

Mταν παραμονή Πρ!τοχρονιάς και όλοι περίμεναν μεανυπομονη- σία να υποδεχτο#ν το νέο χρόνο και όλαόσα επιθυμο#σαν να τους φέρει. Kπήρχαν και άνθρ!ποιπου δεν είχαν τίποτα να περιμένουν γιατί η γιορτινήεκείνη μέρα" καθώς και η επόμενή της" δεν ήταντίποτα παραπάν! από απλές" συνηθισμένες μέρες όπουτίποτα δεν άλλα%ε.

Gνας από αυτο#ς ήταν και ο ήρ!ας της ιστορίαςμας. Gνα αγόρι που μεγάλ!νε και !ρίμα%ε" &λέπονταςτις χαρές της παιδικής του ηλικίας να σ&ήνουν χρόνομε το χρόνο" Πρ!τοχρονιά με Πρ!το- χρονιά. >άποτετο αγόρι πίστευε στα θα#ματα" ειδικά σε όσα λένε ότισυμ&αίνουν τις μέρες τ!ν 9ριστουγένν!ν. ώρα πια"και ενώ ήταν μόλις δώδεκα χρονών" δεν είχε ναπιστε#ει σε τίποτα. Nμ!ς η ιστορία μας δεν μιλά μόνο για αυτό το αγόρι"

αλλά και για την αδελφή του. ο μικρό κορίτσι" όπ!ςόλα τα παιδιά της αθώας ηλικίας" έ&λεπε τα9ριστο#γεννα μαγικά. >ι όταν οι γιορτές περ- νο#σαν"το κορίτσι περίμενε υπομονετικά να ξαναγυρίσουν γιανα σκορπίσουν λίγη ομορφιά στη θλιμμένη" γκρί%α πόληπου είχε το όνομα σιμεντο#πολη.

α δυο παιδιά" εκείνο το &ράδυ της παραμονής"επρόκειτο να %ή- σουν μια μοναδική εμπειρία"παράξενη και θαυμαστή. $ε έναν κό- σμο όπου η μαγείακρ#&εται σε μυστικά τραγο#δια και άγν!σταμονοπάτια" τα δυο παιδιά θα ξεκινο#σαν ένα ταξίδιμακριά από το σπίτι τους. Gνα ταξίδι πέρα από τηνπροσμονή" πέρα από το όνει- ρο" πέρα απO τη φαντασία.

4α μπορο#σα να σας π! πολλά για το πώς ξεκίνησετο μεγάλο ταξίδι" ίσ!ς όμ!ς έτσι να χαλο#σα τομυστήριο και θα ήταν κρί- μα. ο μόνο που μπορώ νασας π!" είναι ότι τα δυο παιδιά" το πρ!ί τηςπαραμονής τριγυρνο#σαν στους δρόμους της

σιμεντο#πολης. Nμ!ς το &ράδυ" πριν ο χρόνος


12/423

κινήσει για τον παντοτινό δρόμο του" τα παιδιά είχανφ#γει=

>ι αν αναρ!τηθείτε πο# πήγαν" το μόνο που ξέρ! ναπ! με σι- γουριά είναι ότι πήγαν κάπου=


13/423


14/423

μέρος πρώτο

>7E PJ7Q


15/423


16/423

σε μια πό!η, σε μια χ#ρα, σε έναν κόσμο μακρινό&

οι >ρυμμένες R!νές


17/423

ο ραγο#δι του

,

α παιδιά που ήρθαν από μακριά

να 8υχρό αεράκι τριγυρνο#σε στα φ!τεινά σοκάκιατης πό- λης παρασέρνοντας το απλ!μένο χιόνι.

'υρ!διές από καμένο ξ#λο και φαγητό έ&γαιναν απότις χοντρές καμινάδες τ!ν σπιτιών. Rλόγες έκαιγαν

στους φανοστάτες" γ#ρ! από τους οποίους πετο#- σαν

μικροσκοπικά πλάσματα που έμοια%αν μεπυγολαμπίδες. 7πό μακριά αντηχο#σαν μελ!δίες καιτραγο#δια ταξίδευαν με τον άνε-

μο που φυσο#σε τα καμπανάκια στις αυλές τ!ν σπιτιών. Mταν ένα συνηθισμένο &ράδυ στην >άντελα?τ" την

πόλη τ!ν κε- ριών και τ!ν θαυμάτ!ν" ήσυχο γιαμερικο#ς και για άλλους ξέφρε- νο. 'α αν κάποιος

κοιτο#σε τα άστρα" 8ηλά στον ουρανό" θα πα-ρατηρο#σε μια μυστήρια αλλαγή. Gνα σέλας" σανχρυσή ουράνια γιρλάντα" εμφανίστηκε για λίγο καιέπειτα χάθηκε. >αι τότε" δ#ο αστέρια" από τη μεριάτου ασημένιου φεγγαριο#" τρεμόπαιξαν και έσ&ησαν"το ένα μετά το άλλο.

Nποιος τ#χαινε να προσέξει το φαινόμενο" θα νόμι%επ!ς ήταν ένα ακόμα όμορφο παιχνίδι τ!ν 7γγέλ!ν.

Nμ!ς οι σοφοί 'άγοι γνώρι%αν π!ς η παραμικρήαλλαγή στον ουρανό σήμαινε αλλαγές για ολόκληροτον κόσμο. 7λλαγές που ίσ!ς να μην ήταν καθόλουευχάριστες για τους καιρο#ς που έρχονταν.

Pκείνο το &ράδυ" όπ!ς και κάθε άλλο" η >άντελα?τέσφυ%ε από %!ή. 5ι ντόπιοι ασχολο#νταν με τιςαγαπημένες τους εργασίες ή απολάμ&αναν τονκαθιερ!μένο περίπατο στους πολυσ#χναστουςδρόμους. 5ι επισκέπτες τριγ#ρι%αν πέρα-δώθε

G


18/423

:ιώργος

,

ανα%ητώντας παν- δοχείο ή τα αξιοθέατα της πόλης.Hλλοι είχαν έρθει για να θαυμά- σουν από κοντά τιςομορφιές της φημισμένης >άντελα?τ και άλλοι για να&ρουν πράγματα" αλλά και πρόσ!πα" που είχαν χάσει.)ιό- τι υπήρχε η φήμη ότι στην >άντελα?τ" όπου κάθεευχή γινόταν αλη- θινή" όσα είχαν χαθεί υπήρχαν κάπουεκεί κρυμμένα. :ια αυτό και


19/423

την αποκαλο#σαν SΠόλη τ!ν 9αμέν!ν PυχώνT.5ι περισσότεροι επισκέπτες είχαν έρθει από μακρινά

μέρη" πέρα από τα σ#νορα του G&εργουις" μέρη σταοποία δεν κατοικο#σαν 4αυματουργοί. 'ερικοίέ&λεπαν την >άντελα?τ για πρώτη φορά" ενώ άλλοιείχαν ξανάρθει" αλλά" όπ!ς συνήθι%αν να λένε; Sμιαεπίσκε8η στην >άντελαιτ δεν είναι ποτέ αρκετήT. >αιήταν κάθε λογής επισκέπτες όπ!ς ε#θυμοι 'ελ!δοί"ερευνητικοί 'άγοι" φ!νακλάδες )ενδρινοί καιλιγομίλητοι 9ιονιάδες" όλοι τους περί- εργοι στα μάτιαόσ!ν ντόπι!ν δεν είχαν ταξιδέ8ει ποτέ πέρα απO την>άντελα?τ.

Nμ!ς εκείνο το &ράδυ στην πόλη &ρίσκονταν δ#οεπισκέπτες πέρα για πέρα ασυνήθιστοι. >ατάγονταναπό ένα μέρος πολ# μα- κρινό" τόσο μακρινό που ανυπήρχε ένας χάρτης ολόκληρης της Eοέλα" σίγουρα τομέρος αυτό θα έλειπε από εκεί. 5ι ίδιοι δεν θυ-μόντουσαν από πο# είχαν ξεκινήσει" πο# ήταν το σπίτιτους και πώς ονομα%όταν η πόλη όπου είχανμεγαλώσει. 'α ο#τε και το πώς είχαν έρθει στην>άντελα?τ θυμόντουσαν" λες και ο 8υχρός αέρας πουφυσο#σε τα πρόσ!πα τους" το#ς είχε κλέ8ει τη μνή-μη. 5ι λιγοστές αναμνήσεις που είχαν παραμείνει στοσκοτάδι του μυαλο# τους" έμοια%αν με τα απόμακρααστέρια πάν! από τα χιο- νισμένα σπίτια. ο αγόρι το έλεγαν Jουκά και δεν ήταν πάν! από

δώδεκα χρο- νών. 7πό το μα#ρο του σκουφί εξείχανκαστανόξανθα μαλλιά που ακουμπο#σαν στηνκουκο#λα το# πολυφορεμένου του μπουφάν. 7γέλαστος

και σκυθρ!πός" ο Jουκάς έδινε την εντ#π!ση παιδιο#που δεν αποκτο#σε ε#κολα φίλους και που δεν είχε τιςκαλ#τερες επιδόσεις στα μαθήματα. 7ν &έ&αιακοιτο#σες στα μάτια του" παρά τη μελαγχολία που τα


20/423

χαρακτήρι%ε" ίσ!ς να κατάφερνες να συνα- ντήσεις το&λέμμα ενός ονειροπόλου. ΠαρO όλα αυτά" επειδή εκεί-νη τη στιγμή τα μάτια του Jουκά αντίκρι%αν έναάγν!στο μέρος" το πιθανότερο ήταν να έ&ρισκες στο&λέμμα του ανησυχία και δέος.


21/423

ο κορίτσι που ήταν μα%ί με τον Jουκά ήταν ηαδελφή του. ην έλεγαν R!τεινή και το όνομά της

ταίρια%ε με το πρόσ!πό της που ήταν όμορφο καιλαμπερό" σαν τα μακριά" ξανθά μαλλιά της. Mταν τρίαχρόνια μικρότερη από τον Jουκά και ίσ!ς για αυτό ναήταν έτσι χαρ!πή" %!ηρή και ορεξάτη. Uσ!ς" από τηνάλλη" η χαρά της να οφειλόταν στο θαυμαστό κόσμοπου ξανοιγόταν μπροστά στα αθώα της μάτιαV μάτιαπου παρά την ηλικία τους" ήταν έξυπνα και σοφά. α δ#ο παιδιά αντίκρι%αν έναν τόπο που δεν είχαν

ποτέ τους ξα- ναδεί. )εν ήταν δ#σκολο να τουςσυνεπάρει καθότι είχαν συνηθί- σει σε εντελώςδιαφορετικό περι&άλλον" μουντό" μελαγχολικό καικαθόλου μαγικό. Pίχαν μεγαλώσει σε μια πόλη με8ηλές πολυκα- τοικίες" πολ#&ουους δρόμους γεμάτουςαυτοκίνητα" &ρόμικο αέρα και ουρανό καλυμμένο απόκαυσαέριο. Nμ!ς το μέρος που έ&λε- παν τώρα νατους περι&άλει" ήταν τόσο αλλόκοτοW

Πουθενά δεν φαίνονταν εκείνες οι πολυκατοικίες μετα στενά μπαλκόνια" τις μυτερές κεραίες και τουςθερμοσίφ!νες στις ταρά- τσες. α σπίτια που υπήρχανγ#ρ! τους ήταν διώροφα με τριγ!νι- κές κεραμ!τέςσκεπές" σοφίτες" 8ηλές καμινάδες (από τις οποί- εςάνετα χ!ρο#σε να μπει και να &γει έ!ς και ένας πολ#χοντρός άντρας3 και μεγάλες αυλές" στολισμένες μεφ!τάκια που ανα&ό- σ&ηναν χαρο#μενα. 5ι τοίχοι τ!νσπιτιών ήταν &αμμένοι με χίλιες αποχρώσεις ανάμεσαστο κόκκινο" το καφέ και το πορτοκαλί. Που- θενά δενυπήρχε η γκρι%άδα που χαρακτήρι%ε τη δική τουςμελαγ- χολική πατρίδα. B πόλη εκείνη έσφυ%ε απόχρώματα και φώτα. ο ίδιο και οι δρόμοιW Pκεί δεν υπήρχε άσφαλτος" μα

ο#τε και αυ- τοκίνητα. 5ι δρόμοι ήταν πλακόστρ!τοι


22/423

σαν μεγάλοι πε%όδρομοι και φ!τί%ονταν από φανάριαμε πορτοκαλιές φλογίτσες που πρό- σθεταν μιαπαραμυθένια πινελιά στην ατμόσφαιρα. Gλατα υ8ώνο-νταν σαν φ#λακες έξ! από τα σπίτια και ήταν όλατους στολισμέ- να με φιόγκους" γιρλάντες και κάθελογής χρ!ματιστές μπάλες.


23/423

Nσο για τον ουρανό" είχε τη δική του μαγεία. 5#τενέφος" ο#τε μα#ρα σ#ννεφα έκρυ&αν το &αθυκ#ανο

χρώμα του" παρά μόνο αραιά μ!& νεφελώματα πουσχηματί%ονταν ανάμεσα στα εκατο- ντάδες αστέρια. ο στρογγυλό ασημένιο φεγγάρι χάρι%ε λαμπρότη- ταστη ν#χτα" μια ν#χτα που δεν ήταν καθόλου σκοτεινή"αλλά φ!- τεινή και %!ντανή.

7ν και ήταν ν#χτα" η πόλη έδειχνε νO αγρυπνά. απαιδιά έ&λε- παν κόσμο να πηγαινοέρχεται λες καισυνέτρεχε κάποια μεγάλη γιορτή. Πόσο περίεργοιέδειχναν όλοι τουςW Gμοια%αν περισσότερομασκαρεμένοι παρά ντυμένοι" καθώς τα ρο#χα τους Xκαμία σχέ- ση δεν με αυτά που φορο#σαν τα αδέλφιαXθ#μι%αν παλαιότερες εποχές" σαν αυτές του Eτίκενςκαι του Hντερσεν. 5ι γυναίκες φο- ρο#σαν μακριάφορέματα" γο#νες και %ακέτες" ενώ οι άντρες παλ- τάκαι κάπες. >άποιοι σκέπα%αν τα κεφάλια τους μεημί8ηλα κα- πέλα" μυτερές κουκο#λες με γο#νινοπερί&λημα" σκουφιά κοντά ή και μακρουλά. α ρο#χατους είχαν θερμά χρώματα και φαινόταν ότι τοκόκκινο ήταν ιδιαίτερα αγαπητό" όπ!ς επίσης και τοπρά- σινο" αλλά και το καφέ. >ι όμ!ς δεν ήταν τόσο οιενδυμασίες τ!ν κατοίκ!ν που προκαλο#σαν εντ#π!ση"όσο η διάθεσή τους. Mταν όλοι τους γελαστοί"ξέγνοιαστοι και ανέμελοι όπ!ς είναι τα παιδιά ότανκλείνουν τα σχολεία και ξεκινο#ν οι διακοπές.

'α πιο πολ# από όλα τα θαυμαστά της πόλης" έναήταν εκείνο που προκάλεσε τη μεγαλ#τερη έκπληξηστον Jουκά και τη R!- τεινή; το χιόνιW Nσο %ο#σαν στηδική τους γκρί%α και μουντή πα- τρίδα" όπου μονίμ!ςέ&ρεχε και φυσο#σε μα δεν χιόνι%ε ποτέ" εί- χαν καημόνα δουν" να αγγίξουν και να παίξουν με χιόνι. >αι τώρατο έ&λεπαν παντο#" στρ!μένο στις σκεπές και στα


24/423

μπαλκόνια" στα δέντρα και στις αυλές" στους δρόμουςκαι στους ώμους τ!ν περα- στικών. Nπου και νακοιτο#σαν έ&λεπαν χιόνι που σαν πέπλο είχε ντ#σει σταλευκά την απίθανη πόλη που τους περίμενε να την εξε-ρευνήσουν.


25/423

ο 8υχρό αεράκι το#ς αγκάλιασε ευγενικά"καλ!σορί%οντάς τους στο χιονισμένο δρομάκι. $τα

μάτια τους υπήρχε κο#ραση και μια γλυκιά ν#στα" σαννα είχαν ξυπνήσει απότομα από μια έντονη λάμ- 8η.$τα αυτιά τους γυρνο#σε ένα &ουητό" κάτι από8ίθυρους και συ%ητήσεις" γέλια και φ!νές" τραγο#διακαι μελ!δίες" ήχοι που χάθηκαν αργά-αργάανα%ητώντας ο καθένας τη δική του θέση σε εκείνοντο μυστήριο τόπο.

S ι μέρος είναι αυτόY Πο# &ρισκόμαστεYT ρώτησε οJουκάς κοι- τώντας στα χαμένα.

S)εν ξέρ!T" 8έλλισε η R!τεινή γοητευμένη από τημαγεία γ#ρ! τους. S'οιά%ει με όνειρο. 'οιά%ει μεπαραμ#θι που %!ντάνε8ε. >άτι σαν= κάτι σαν τιςιστορίες του μπαμπάT.

S ου μπαμπά" είπεςYTS>οίταW )ες εκείνα τα σπίτια. Πολ# περίεργα δεν

είναιY >ι αυτά τα δέντραY Gλατα είναι" σ!στάY )ες κιαυτο#ς τους ανθρώπους. Hρα- γε= είναι όντ!ςάνθρ!ποι ή μήπ!ς κάτι άλλοYT

S'ε ανθρώπους μο# μοιά%ουν. ι άλλο μπορεί να είναιδηλαδήYT

SZ!τικά" φαντάσματα" πνε#ματαT.SR!τεινή" σταμάτα τις χα%ομάρες. Hνθρ!ποι είναι"

μόνο που δεν καταλα&αίν! τι δουλειά έχουν εδώT.S'α εδώ είναι το σπίτι τουςT" είπε η R!τεινή

γελώντας. S5 κό- σμος τουςT.5 Jουκάς έμεινε σκεφτικός.S$!στά. ότε λοιπόν" τι δουλειά έχουμε εμείς εδώYTB R!τεινή ανασήκ!σε τους ώμους σαν να έλεγε Sδεν

ξέρ!T και παράλληλα Sδεν με νοιά%ειT.


26/423

S'η μου κάνεις την ανήξερηT" είπε ο Jουκάςαρχί%οντας να συνειδητοποιεί τη σο&αρότητα τηςκατάστασης. SΠώς &ρεθήκαμε εδώ πέραY )εν είναι ηπόλη μας αυτήT.

SNντ!ς" δεν είναιT" απάντησε η αδελφή του γεμάτηχαρά.S>αι τότε πού είμαστεYT ρώτησε αναστατ!μένος οJουκάς ανα-


27/423

%ητώντας ένα σημάδι. Pίδε μια πινακίδα" δυο &ήματαπιο πέρα" μια πινακίδα ξ#λινη με γράμματα περίεργα

που δεν μπορο#σε να δια- &άσει. S ι λέει εκείY >άτιγράφει μα δεν μπορώ=TS5δός Πεφταστέρ!νT" είπε γρήγορα η R!τεινή.S ιY 'πορείς να δια&άσεις αυτό που γράφειYTPκείνη τη στιγμή πέρασε από δίπλα τους μια

οικογένεια από εκείνους τους περίεργους ανθρώπους. Mταν όλοι τους φορτ!μένοι με δώρα και περπατο#σανγελαστοί. B R!τεινή άκουσε ένα από τα παιδιά να λέειστον πατέρα του;

S'παμπά" είναι υπέροχη η >άντελα?τW 'πορο#με ναμείνουμε για πάντα εδώYT

SGχεις δίκιο μικρή μου. B >άντελα?τ είναι ηομορφότερη πόλη της χώρας. )ικαί!ς την ονομά%ουν[>αρδιά του G&εργουις\T.

Κάντε!α+τ& συλλογίστηκε έντονα η R!τεινή. Καρ(ιάτου '$ερ γουις---

>αι τότε" μια ανάμνηση ξεπήδησε απO το μυαλό της"κάτι το οποίο είχε πάντα στην καρδιά της και περίμενευπομονετικά τη μέρα που θα το ανακάλυπτε. Rώναξεμε έκπληξη;

S7υτό είναιW Pίμαστε στη EοέλαWTSΠο#YTS ους άκουσες Jουκά. 7υτή η πόλη είναι η >άντελα?τ"

η μεγαλ#- τερη πόλη του G&εργουις" μία από τις χώρεςτης EοέλαW Gπρεπε να το καταλά&! απO την αρχή π!ςείμαστε στη EοέλαT.

S7νάθεμά με κι αν καταλα&αίν! λέξη από όσα λες. ιείναι η Eο- έλαYT

SGλα τώρα" μην μου πεις ότι δεν θυμάσαι τη Eοέλα. Gνας κό- σμος όπου τα 9ριστο#γεννα κρατο#ν


28/423

παντοτινάW Pδώ έχει πάντα ν#- χτα και πάνταχειμώναWT

S7ποκλείεταιT" είπε ο Jουκάς προσπαθώντας να&άλει τα πράγ- ματα σε μια τάξη. S)εν υπάρχει τέτοιοςκόσμος. >άτι άλλο συμ- &αίνειT.


29/423

S$αν τι" δηλαδήYTS$αν= δεν ξέρ! πώς να το εξηγήσ!. 'άλλον=

μάλλον ονειρευ- όμαστε. Eαι" αυτό συμ&αίνειW]λέπουμε όνειρο και σ#ντομα θα ξυ- πνήσουμεT.

S ότε κάτσε εδώ και περίμενε να ξυπνήσειςT" τουείπε η R!τει- νή ξεκινώντας να περπατά στοχιονισμένο δρομάκι. SPγώ λέ! να πά! μια &όλταT.

SGι" R!τεινή" μην απομακρ#νεσαιWTB R!τεινή σταμάτησε και έσκυ8ε για να πάρει μια

χο#φτα χιό- νι στα χέρια της. Ποτέ δεν είχε ξαναδείχιόνι από κοντά" ποτέ της δεν είχε αγγίξει. Mταν μιααίσθηση πρ!τόγν!ρη και τόσο ξεχ!ρι- στή" πόσομάλλον όταν μέσα στις παλάμες της πλάστηκε ηπρώτη της χιονόμπαλα.

S9ιόνι είναι αυτόYT ρώτησε ο αδελφός της.

SPσένα για τι σου μοιά%ειYTSPίναι... είναι αληθινόYTSPσ# θα μου πειςWT γέλασε και του πέταξε τη

χιονόμπαλα. B χιο- νόμπαλα έσκασε με δ#ναμη στοπρόσ!πο του Jουκά. )εν υπήρχε πια αμφι&ολία" τοχιόνι ήταν πέρα για πέρα αληθινό.

SJοιπόν" τι λεςYT είπε η R!τεινή φτιάχνοντας μίαακόμα χιονό- μπαλα. SPίναι ή δεν είναι χιόνιYT

S'α πώς γίνεται να= P" τι κάνειςY $ταμάταWTΠο# να ακο#σει η R!τεινή. ο έ&ρισκε πάρα πολ#

διασκεδαστικό να μα%ε#ει χιόνι και να το εκτοξε#ειστον αδελφό της" καθώς εκεί- νος προσπαθο#σε να&ρει μια άκρη.

S$ταμάτα σου λέ!W Πρέπει να &ρο#με τι έχεισυμ&εί=TS'ην σκέφτεσαι" έλα να παίξουμε χιονοπόλεμοWT


30/423

'ετά από τρεις-τέσσερις χιονόμπαλες που έφαγε οJουκάς και άλλη μια καλή στο πρόσ!πο" αποφάσισε ναπάρει μέρος στο παι- χνίδι. Zεκίνησαν να κυνηγιο#νταικαι να πετο#ν ο ένας στον άλλον χιόνι" αφήνοντας γιαλίγο στην άκρη ερ!τήματα και έγνοιες.


31/423

*

Gτσι όπ!ς έτρεχαν και καθώς η R!τεινή έκανε νααποφ#γει μια απO τις χιονόμπαλες του Jουκά"

συγκρο#στηκε με κάποιον που μό- λις έστρι&ε από τηγ!νία. Mταν ένας νεαρός που περπατο#σε σφυρί%οντας

αμέριμνος έναν χριστουγεννιάτικο σκοπό. Mτανντυμένος με κόκκινο παν!φόρι" καλ#πτοντας τοκεφάλι του με κουκο#λα. Pίχε στον ώμο φορτ!μέ- νοένα σάκο γεμάτο πράγματα" ενώ στο δεξί του χέρικρατο#σε ένα φανάρι" μέσα στο οποίο έκαιγε ένα παχ#κόκκινο κερί τυλιγμένο με χρυσαφιά κορδέλα. 'α μόλιςη R!τεινή έπεσε επάν! του" αλ- λο# &ρέθηκε ο σάκος"αλλο# και το φανάρι.

7φο# σ!ριάστηκαν και οι δ#ο στο χιόνι" ο νεαρόςάρχισε να φ!- νά%ει έντρομος; S ο κερί μουW ο κερίμουWT

$ήκ!σε το πεσμένο φανάρι και με αγ!νία κοίταξεμέσα από το γυαλί. B ανακο#φισή του ήταν μεγάλημόλις είδε τη φλόγα του κε- ριο# να φέγγει ακόμα%!ηρά.

S'α την Hγια E#χταWT είπε ξεφυσώντας ο παράξενοςνέος. SEό- μι%α π!ς έσ&ησε. ]ρε τι πήγα να πάθ!...T

S$υγγνώμη κ#ριεT" απολογήθηκε η R!τεινή. S)ενήθελα να σας χτυπήσ!T.

S$ας χτυπήσαμε κατά λάθοςT" συμπλήρ!σε ο Jουκάςπου στε- κόταν πλάι της. S'ας συγχ!ρείτε για ό"τιέγινε" κ#ριεT.

>ι ενώ τα αδέλφια περίμεναν π!ς ο νεαρός θα τουςάρχι%ε στις κατσάδες (κάτι που συνήθι%αν να κάνουνσε τέτοιες περιπτώσεις οι άνθρ!ποι στην πατρίδατους3" τους χάρισε ένα ευγενικό χαμό- γελο;

S)εν πειρά%ει παιδιά" μην κάνετε έτσιT" είπεμα%ε#οντας τα πράγματά του που είχαν σκορπίσει.


32/423

*

SΠερπατο#σα λιγάκι αφηρη- μένος και δεν σας είδαπου ερχόσασταν. Pυτυχώς να λέμε που δεν έσ&ησε τοκερί μουT. α αδέλφια κοιτάχτηκαν μεταξ# τους.S>ι αν έσ&ηνε τι θα γινότανYT ρώτησε ο Jουκάςκαθώς του φά-


33/423

νηκε περίεργη η ανησυχία του ξένου. :ενικά" όλη ηεικόνα του νε- αρο# το# φαινόταν περίεργη. 'ε τον

τρόπο που ήταν ντυμένος και με όσα κου&αλο#σε" θαμπορο#σε κάλλιστα να είναι ο Hγιος ]ασί- λης (όπ!ςαποκαλο#σαν τον $ιρ >λάους στα μέρη του Jουκά καιτης R!τεινής3 σε νεαρή ηλικία.

S ι θα γινότανY 'α" ρ!τάςY 7ν σ&ήσει αυτό το κερίδεν ανά&ει ποτέ ξανάW 'ια φορά ανά&ει η φλόγα τουκαι διαρκεί για μια %!ή" μέχρι να φ#γ! για τους'ακρινο#ς 5υρανο#ςT.

S ι είναι δηλαδήYT ρώτησε ο Jουκάς. S'αγικόYTS'αγικόY Nχι δαW )εν είμαι 'άγος. Pίμαι4αυματουργόςT.S>αι ποια η διαφοράYT5 νεαρός το#ς κοίταξε απορημένος και τα αδέλφια

αντιγ#ρισαν το ίδιο &λέμμα.S'α καλά" πώς συμ&αίνει να μην γν!ρί%ετε τηδιαφοράY 7πό πο# είστεYT

S$ίγουρα όχι από εδώT" απάντησε ο Jουκάς μεεπιφ#λαξη.SEαι" το &λέπ!. )εν μοιά%ετε για παιδιά του

G&εργουις" αλλά ο#τε και του G&εργκριν. $ίγουρα δενείστε από τη 9ειμέρια" όμ!ς ο#τε και απO την 5ριέντα"διαφορετικά θα γν!ρί%ατε τι είναι οι 'ά- γοι. 4αμπορο#σατε να είστε από την >αρόλια" αλλά δεν &λέπ!να κου&αλάτε μουσικά όργανα μα%ί σας. >αι τα ρο#χαπου φοράτε= πολ# περίεργα ρο#χα. 9μ= από πο#μπορεί να είστε εσείςYT

$ε εκείνη την κρίσιμη ερώτηση το ένα παιδί περίμενεαπό το άλλο να απαντήσει" ελπί%οντας π!ς θα γνώρι%ετο μέρος και το όνομά του. Nμ!ς ο#τε ο Jουκάς" ο#τεη R!τεινή θυμόντουσαν. $το μυαλό τους υπήρχαν


34/423

λίγες θολές εικόνες από έναν τόπο που έμοια%ε πέραγια πέρα μακρινός.

SPμ= δεν ξέρουμε κ#ριε τι να σας πο#μεT" μίλησετελικά η R!- τεινή.

S'α επιτέλους" γιατί μου μιλάτε σαν να είμαι τρίαάτομαY Gνας είμαι" δεν &λέπετεYT τους ρώτησεγελώντας" μιας και ο λαός της


35/423

*

Eοέλα δεν είναι συνηθισμένος στον πληθυντικό.Πάντ!ς τα παιδιά δεν απάντησαν στο σχόλιο μιας και

πάλευαν να θυμηθο#ν από πο# κατάγονταν. $ίγουρα δενήταν από εκεί. Α!!ά από πού.S'άλλον= έχουμε χαθείT" είπε ο Jουκάς αφο# η

μνήμη του τε- λικά δεν τον &οήθησε.S>αι οι γονείς σαςY )εν είναι μα%ί σαςYTSNχιT" απάντησε η R!τεινή. SPίμαστε μόνοιT.S)ηλαδή ήρθατε στην >άντελα?τ ολομόναχοιY )#ο

μικρά παιδιά ταξίδε8αν τόσο δρόμο χ!ρίς συνοδείαYTS>οίτα" ο#τε κι εμείς γν!ρί%ουμε πώς ήρθαμεT" είπε

ο Jουκάς έχοντας αρχίσει να κουρά%εται από τιςερ!τήσεις. S)εν ξέρουμε ο#τε καν πώς λέγεται αυτότο μέρος" οπότε ό"τι και να μας ρ!τή- σεις=T

S'α όχι" ξέρουμε πώς λέγεταιWT πετάχτηκε ηR!τεινή. SB πόλη αυτή είναι η >άντελα?τ" έτσι δενείναι κ#ριεYT

5 νεαρός κατένευσε με χαρά;SEαι" &ρίσκεστε στην >άντελα?τ" την πρ!τε#ουσα

του G&εργου- ις" την πιο αγαπητή πόλη της Eοέλα. Nμ!ς δυσκολε#ομαι να κα- ταλά&! πώς γίνεται να μηθυμάστε το όνομα τής δικής σας πατρί- δας. >ι εγώ

έχ! καιρό να δ! το σπίτι μου" αλλά δεν ξέχασα πο#&ρίσκεταιT. ις περισσότερες φορές είναι μάταιο να ρ!τάς

κάποιον που υπο- φέρει από αμνησία να σου εξηγήσειτα πώς και τα γιατί. ο ίδιο συ- νέ&αινε τώρα με ταπαιδιά και τον 4αυματουργό" ο οποίος είχε όλη τηνκαλή διάθεση να τα &οηθήσει.

S)ε μου λέτε παιδιάT" ρώτησε ο νεαρός. S'ήπ!ςήσασταν σε κανένα πανδοχείο εδώ γ#ρ! και πίνατεκανελόμπιρεςYT


36/423

*

α αδέλφια κοιτάχτηκαν και πάλι μεταξ# τους χ!ρίςνα καταλα- &αίνουν.

S)εν έχ! ιδέα τι είναι οι κανελόμπιρεςT" είπε οJουκάς.SHμα πιεις πολλές" μετά ξεχνάς τα πάντα. 'ια φοράτην πάτησα


37/423

κι εγώ και ήπια πάν! από τρεις" και #στερα δεν ήξεραο#τε ποιος ήμουνW Pίστε σίγουροι π!ς δεν έχετε πιειYT

%ήτησε να μάθει ο νε- αρός.S)εν είμαστε μεθυσμένοι" αν εννοείς αυτόT" είπε οJουκάςS>αι τότε" τι έχετε πάθειYTS'ακάρι να ήξεραT" απάντησε ο Jουκάς.5 νεαρός προ&ληματίστηκε. Mταν φανερό π!ς τα

παιδιά έπα- σχαν από αμνησία" είτε είχαν πιεικανελόμπιρες όπ!ς υπέθετε" είτε τους είχε συμ&εί κάτιάλλο που δεν περνο#σε απO το μυαλό του.

S ι μπορώ να κάν! τώρα για εσάς τους δ#ο= )ενμπορώ να σας αφήσ! να τριγυρνάτε μόνοι σας" χ!ρίςκηδεμόνες και Xτο κυριότε- ροX χ!ρίς αναμνήσεις.

ουλάχιστον" εάν γν!ρί%ατε πο# θέλετε να πάτε" τότε

θα μπορο#σα κάπ!ς να σας &οηθήσ!. ην ξέρ! καλάαυτήν την πόλη κι ας μην είμαι από εδώT.S)εν πειρά%ειT" είπε ο Jουκάς. S4α τη &ρο#με εμείς

τη λ#ση. 'η σε καθυστερο#με κι εσένα. 4α είναι και ηώρα περασμένη=T ην τελευταία φράση ο νεαρός 4αυματουργός δεν

την κατάλα&ε" καθώς για εκείνον η λέξη SώραT ήταν

εντελώς άγν!στη. $τη Eο- έλα" επειδή δεν υπάρχειχρόνος όπ!ς στο δικό μας κόσμο" κανείς δεν τονμετράειV οι λέξεις ώρα" λεπτό" δευτερόλεπτο" είναιπέρα για πέρα ξένες.

SNπ!ς νομί%ετεT" είπε ο νεαρός έτοιμος νααποχαιρετήσει τα παιδιά. SHσχημο πράγμα πάντ!ς ηαμνησία. 4υμάμαι έναν συγ- χ!ριανό μου" τον κ#ριο:κρίνχουντ" τον Πρασινοσκο#φη" που έπα- θε το ίδιοόταν τσακίστηκε με το ιπτάμενό του έλκηθρο σε ένακα- μπαναριόT.


38/423

S^πτάμενο έλκηθροY Rο&ερόWT έκανε ενθουσιασμένη ηR!τεινή.SΠρέπει να χτ#πησε άσχημαT" σχολίασε ο Jουκάς.

S'πα όχι" καλά τον &ρήκαν. Pκτός απO την αμνησίακαι το μεγά- λο καρο#μπαλο που φ#τρ!σε στο κεφάλιτου" τον πονο#σαν λιγάκι


39/423

τα πα_δια του. >ατά τα άλλα ήταν μια χαράT.S>αι τι έγινε με τις αναμνήσεις τουYT ρώτησε η

R!τεινή. S>ατά- φερε να τις &ρειYTSEαι" τις &ρήκε. ον έφεραν στην >άντελα?τ και τον

πήγαν στην 'πε= όμ!ς για περιμένετε=T >αι τότε"καθώς φάνηκε π!ς θυμή- θηκε κάτι σπουδαίο" ο νεαρός4αυματουργός αναφώνησε; S7υτό είναιW ]ρήκα ποιοςθα σας &οηθήσειW B 'άγισσα 'πεφάναWT

SB ποιαYT ρώτησε ο Jουκάς καχ#ποπτα.S'πεφάνα=T μονολόγησε η R!τεινή. S7πό κάπου το

ξέρ! αυτό το όνομαT.S'η μου πείτε ότι δεν έχετε ακο#σει ποτέ για τη

'άγισσα 'πε- φάναT" είπε ο νεαρός. SPίναι η πιογν!στή 'άγισσα στο G&εργου- ις. α παιδιά όλης τηςχώρας που θέλουν να γίνουν 'άγοι" μαθη- τε#ουνκοντά της. :ν!ρί%ει πολλά ξόρκια και μαγικά καιφτιάχνει φίλτρα που &οηθο#ν στις δ#σκολεςκαταστάσεις. Eα" όπ!ς συνέ- &η με τον κ#ριο:κρίνχουντ που σας έλεγα. B 'πεφάνα το# έδ!σε έναφίλτρο που επανέφερε τις χαμένες του αναμνήσειςT.

S έλειαWT είπε η R!τεινή σκουντώντας τον αδελφότης. SPίδες" Jουκά" που ανησυχο#σεςY 5ρίστε" &ρήκαμε

τη λ#ση. Kπάρχει τρό- πος να θυμηθο#με. 4α πάμε να&ρο#με αυτή τη μάγισσα. Πολ# θα ήθελα να γν!ρίσ!από κοντά μια μάγισσα= και να δοκιμάσ! κα-νελόμπιραWT

S'η μου πεις ότι πιστε#εις αυτά που μας λέειT"μουρμο#ρισε ο Jουκάς που όσα άκουγε για μάγισσεςκαι ιπτάμενα έλκηθρα" του φαινόταν παλα&ομάρες.

SΠο# μπορο#με να &ρο#με την κυρία 'πεφάναYTρώτησε η R!- τεινή.


40/423

S'ένει στα &όρεια της πόλης" εκεί 8ηλά" στη γειτονιάτ!ν 7στρο- σκόπ!νT" είπε ο νεαρός" δείχνοντας ένανλόφο αρκετά μακριά.S4α πρέπει να περάσετε από το κέντρο της >άντελα?τκαι την Πλα- τεία τ!ν Πατέρ!ν για να φτάσετε στοσπιτικό τηςT.


41/423

>αι τότε μια ιδέα καρφώθηκε στο μυαλό τηςR!τεινής.

S4α μπορο#σες να μας πας μέχρι την κυρία 'πεφάναYTSR!τεινή" τρελάθηκεςYT είπε ο Jουκάς με σφιγμένα ταδόντια.S>αι &έ&αιαT" απάντησε ο ευγενικός νεαρός.

S9ρειά%εστε οδη- γό μέχρι το σπίτι της" διαφορετικάθα χαθείτε. >αι αφο# είστε και- νο#ργιοι στην

>άντελα?τ" ένας ξεναγός σάς είναι απαραίτητοςT.S'ήπ!ς όμ!ς σε &γά%ουμε από το δρόμο σουYTρώτησε η R!- τεινή.

S'ην ανησυχείτεT" είπε ο νεαρός. SGτσι κι αλλιώςγια το κέ- ντρο πήγαινα. 7ν προλά&! το τρένο πρινχιονίσει θα φ#γ!" ειδάλ- λ!ς θα περάσ! ακόμα μιαν#χτα στην >άντελα?τ. Pιλικρινά τη λα- τρε#!" εδώ

συμ&αίνει κάτι συναρπαστικό τις περισσότερες ν#-χτες. 4α έμενα για πάντα στην >άντελα?τ" αν δεν&ρισκόταν η καρ- διά μου αλλο#T.

S7ς μην περιμένουμε τότεWT ενθουσιάστηκε ηR!τεινή" παρά τις γκριμάτσες του Jουκά πουδιαφ!νο#σε με την ιδέα.

SJοιπόν" ακολουθείστε μεT" είπε ο νεαρός4αυματουργός και ξεκίνησε να περπατά με το φανάρικαι το σάκο στον ώμο του. 'ό- λις η R!τεινή έκανε ναξεκινήσει" ο Jουκάς την κράτησε" απο- παίρνοντάς την;

SPίσαι με τα καλά σουY 4α ακολουθήσουμε ένανάγν!στο σε μια πόλη που δεν ξέρουμε ο#τε πώς την&ρήκαμεYT

S'η γίνεσαι αγενής. 7υτός ο κ#ριος προσφέρθηκε ναμας &οη- θήσει. >αι επιτέλους πά8ε να είσαι τόσοδ#σπιστοςT.


42/423

5 Jουκάς την κοίταξε. $υνήθ!ς εκείνος" !ς μεγάλοςαδελφός" έκανε κηρ#γματα στη R!τεινή" μα τώρασυνέ&αινε το ανάποδο.

SP" εσείςWT φώναξε ο ε#θυμος νεαρός. S4α έρθετε ήόχιYTSGλα" πάμεT" είπε η R!τεινή τρα&ώντας από το χέρι

τον αδελ- φό της. >αι δίχ!ς να έχει χάσει ο#τε τηχαρά" ο#τε και τον ενθου- σιασμό της" κοίταξε στο&άθος του φ!τισμένου δρόμου και είπε;

S7υτή θα είναι μια σπουδαία ν#χταWT


43/423

όμας ο 4αυματουργός

α παιδιά ακολουθο#σαν το νεαρό με την κόκκινηφορεσιά" το σάκο και το φανάρι. $φ#ρι%ε ένα

χριστουγεννιάτικο σκοπό" όπ!ς όταν η R!τεινή είχεπέσει επάν! του. Rαινόταν ξέγνοια- στος και τόσο

στενά συνδεδεμένος με το εορταστικό κλίμα της πό-

λης" αντίθετα με τον Jουκά που ήταν μες στηναναστάτ!ση και τη μουρμο#ρα. >ι ενώ η R!τεινή είχεήδη αρχίσει να συμπαθεί τον ευγενικό ξένο" ο Jουκάς

τον κοιτο#σε με καχυπο8ία από την κορ-φή !ς τα ν#χια.

Κάτι (εν πάει κα!ά με αυτόν, σκεφτόταν ο Jουκάς.)εν ήταν μόνο η ασυνήθιστη συμπεριφορά και η

παράξενη φορεσιά του" αλλά και κάτι άλλο το οποίοπαρατήρησε μόλις πέρασαν δίπλα από ένα φα-νοστάτη; ο νεαρός δεν είχε καθόλου σκιάW Pκτόςαυτο#" μόλις ένα αεράκι φ#σηξε ανακατε#οντας τακόκκινα μαλλιά του" ο Jουκάς παρατήρησε π!ς τααυτιά του είχαν άκρες μυτερέςW

Pκείνα τα χαρακτηριστικά του ξένου τον ανησ#χησανακόμα πε- ρισσότερο και" πλησιά%οντας την αδελφήτου" της 8ιθ#ρισε στο αυτί;

S>ακώς δεχτήκαμε να ακολουθήσουμε το#τον εδώ.Jέ! να τρέ- ξουμε και να φ#γουμε τώρα που δεν μας&λέπειT.

S:ιατίYTS$σς" μη φ!νά%εις" θα μας ακο#σει. )εν ξέρ! αν

πρόσεξες τα αυτιά τουT.S ι έχουνYT ρώτησε η R!τεινή γελώντας.S)εν μου μοιά%ουν για ανθρώπινα. Πρόσεξε κι αυτόT.


44/423

'όλις πέρασαν δίπλα από έναν ακόμα φανοστάτη" κιενώ οι σκι- ές τ!ν παιδιών διαγράφηκαν καθαρά στοχιόνι" με το νεαρό δεν συνέ&η τίποτα απολ#τ!ς.

SR!τεινή" το είδεςY )εν έχει σκιάWT


45/423

SP" καιYT έκανε ανενόχλητη. SNλοι έτσι είναι. :ιακοίτα γ#ρ! σουT.

5 Jουκάς έμεινε έκπληκτος όταν" κοιτώντας τουςπεραστικο#ς" συνειδητοποίησε ότι κανένας τους δενείχε σκιά. 5#τε οι άντρες ο#τε οι γυναίκες" ο#τε οιγέροι" ο#τε και τα παιδιάW Nσο για τα αυ- τιά τους δενμπορο#σε να δει αν ήταν ολονών μυτερά" όπ!ς τουοδηγο# τους" λόγ! τ!ν καπέλ!ν και τ!ν σκουφιών πουφορο#σαν. Nμ!ς περισσότερη έκπληξη για εκείνο τομυστήριο λαό το# τον προκάλεσε η 8#χραιμη στάσητης αδελφής του.

S'α τι έχουν πάθει όλοιYT ρώτησε έντρομος ο Jουκάςτου οποί- ου ο νους συνέχεια πήγαινε στο κακό. S ιγυρε#ουμε εμείς ανάμε- σα σO αυτο#ς τους αλλόκοτουςανθρώπουςYT

S$O το είπα" μάλλον δεν είναι άνθρ!ποιWTS>αι τότε τι είναιYTS:ιατί δεν ρ!τάς το φίλο μαςYTS ρελάθηκεςY 7υτός είναι=TSGι" τι 8ου8ουρί%ετε εσείς εκεί πίσ!YT ρώτησε ο

νεαρός κό&ο- ντας τη χολή του Jουκά Xαν και δενυπήρχε λόγος να τρομάξει.

S5 αδελφός μου θέλει να σε ρ!τήσει κάτιT"μαρτ#ρησε η R!- τεινή.

S7κο#!" είμαι όλος αυτιάT" είπε ο νεαρός κοιτώνταςτον Jου- κά. 5 Jουκάς ένι!σε για λίγο τα πόδια του νακό&ονται. `έλλισε κάτι ασυναρτησίες" προκαλώνταςδιασκέδαση στον 4αυματουργόXο οποίος μάλλον δεν είχε συναντήσει ποτέ του τόσοαστείο παι- δίX μέχρι που κατάφερε να ρ!τήσει τοεξής;

SPμ= να= ε= δεν μας έχεις πει το= το όνομά σουT.


46/423

S7" ναι" έχεις δίκιο" τι αγενής που είμαι. Pίπαμε τόσαπολλά δί- χ!ς να συστηθο#με. Jοιπόν" το όνομα μουείναι όμας. όμας :ου- ίνθροπ" του Uαν και της7μάντα. Pσάς" πώς σας λένεYT

SPγώ είμαι η R!τεινή κι από aδ! ο αδελφός μου οJουκάςT.S9άρηκαWT είπε ο όμας όπ!ς πάντα γελαστός.S ουλάχιστον τα


47/423

ονόματά σας τα θυμάστε. >άτι είναι κιαυτόT.

Pκείνα τα λόγια έκαναν τον Jουκά να αναρ!τηθείπώς όντ!ς συ- νέ&αινε να θυμο#νται τα ονόματά τους"ενώ όλα τα υπόλοιπα τα είχαν ξεχάσει. Hραγε να ήτανκι άλλα εκείνα που δεν θυμο#νταν" εκτός από το όνοματης πόλης τουςY Πράγματα σημαντικά όπ!ς ηοικογένειά τουςY

SGχετε κι άλλα αδέλφιαYT ρώτησε ο όμας.7ρχικά ο Jουκάς πήγε να απαντήσει SόχιT" μα να που

η R!τει- νή πετάχτηκε;SEαι" έχουμε άλλον έναν αδελφό" μεγαλ#τερο.

Jάμπρο τον λένε και είναι περίπου στο δικό σου #8οςT./ 0άμπρος. 'α ναι" ο Jάμπρος" ο μεγάλος τους

αδελφόςW 5 Jου- κάς τον είχε ξεχάσει μέχρι που του

τον θ#μισε η R!τεινή. Nμ!ς γιατί δεν τον θυμότανάραγεY 'ήπ!ς οι σχέσεις τους δεν ήταν τόσο καλές ήκάτι άλλο συνέ&αινεY

S>αι πο# είναι λοιπόν ο JάμπροςY )εν ήρθε μα%ίσαςYT θέλησε να μάθει ο όμας.

S'άλλον όχιT" απάντησε η R!τεινή. S5 Jάμπρος δενασχολείται και πολ# μα%ί μας. 'εγαλώνει και κάποια

πράγματα" όπ!ς αυτά που αρέσουν σε εμάς" τα θε!ρείπολ# παιδιάστικα. Pσ# όμας έχεις αδέλφιαYTS7μέW Gχ! τρεις μικρές αδελφές Xτη Jί%α" την 'πεθ

και την Gλι που είναι μ!ρό ακόμαX και έναν αδελφό"τον Eτιν. Pγώ είμαι ο με- γαλ#τερος και προς το παρόντο μόνο παιδί της οικογένειας που κατέχειθαυματουργικό κερίT.

S ο ανέφερες και πριν το κερί. Pίπες ότι αν σ&ήσειδεν θα ανά- 8ει ποτέ ξανάYT


48/423

SGτσι είναι τα κεριά τ!ν 4αυματουργώνT" εξήγησε.S)εν είναι απλά κεριά. >άθε 4αυματουργός έχει κι απόένα. )ίχ!ς αυτό δεν μπορεί να πραγματοποιεί ευχέςT.

S)ηλαδή= μπορείς να κάνεις τις ευχές αληθινέςYTθα#μασε η


49/423

R!τεινή.S]ε&αί!ς και μπορώT" απάντησε ο όμας δείχνοντας

το φανάρι που κρατο#σε. SNσο ετο#το το κερί&ρίσκεται μα%ί μου" έχ! το χά- ρισμα να θαυματουργώT.

S7ν δηλαδή κάν! μια ευχή" μπορείς να τηνπραγματοποιήσειςYT ρώτησε η R!τεινή.

S$ιγά μην μπορεί=T μουρμο#ρισε ο Jουκάς όσο πιοχαμηλά γι- νόταν" ώστε να μην τον ακο#σει ο όμας.

S'α γιατί σας φαίνεται τόσο περίεργοY )εν έχειπεράσει ποτέ 4αυματουργός από τα μέρη σαςYT

S)εν νομί%! να μας επισκέπτονται συχνά εκεί πουμένουμεT" είπε ο Jουκάς με πικρία" και στη συνέχειαπρόσθεσε; SNπου κι αν μένουμεT.

S7 ναιYT ου όμας το# φάνηκε περίεργο. S ότε θαπρέπει να κάν! ένα ταξίδι μέχρι την πατρίδα σαςκάποτε. 4α υπάρχουν πολ- λές ανεκπλήρ!τες ευχέςεκεί. 7λήθεια" εσείς δεν επιθυμείτε κάτιYT

SEαιT" απάντησε ο Jουκάς χ!ρίς δε#τερη σκέ8η. SEαγυρίσου- με σπίτι μαςT.

5 όμας γέλασε.S)εν εννοώ αυτό. Pννοώ" κάτι για εσάς. Gνα δώροT.SPγώ" εγώ θέλ! κάτιWT πετάχτηκε η R!τεινή.

S:ιατί δεν το %ητάς" τότεYT είπε ο όμας. Sbήτησέ τομου και θα γίνει δικό σουT.

SΠότεYT ρώτησε η R!τεινή με ανυπομονησία.S7μέσ!ς τώρα. Πάμε να δείτε πώς γίνεται. PλάτεWT9ώθηκαν σε ένα πάρκο που έμοια%ε με μικρογραφία

δάσους κα- θώς ήταν γεμάτο με κοντά έλατα. Pκείνα

τα μικροσκοπικά πλάσμα- τα που έμοια%αν μεπυγολαμπίδες πετο#σαν ν!χελικά γ#ρ! από τακλ!νάρια με τους κόκκινους φιόγκους. 5 όμας


50/423

διάλεξε ένα παγκάκι για να καθίσουν τα παιδιά καιάφησε το σάκο του. Gπει-


51/423

@

τα" σαν να επρόκειτο να δώσει παράσταση" στάθηκεμπροστά τους και με μια προσεκτική κίνηση έ&γαλε το

θαυματουργικό κερί από το φανάρι. B λάμ8η τηςφλόγας ήταν τώρα πιο έντονη και αντικα- τοπτρι%ότανστα εξίσου λαμπερά μάτια του 4αυματουργο#.

SJοιπόνT" είπε κοιτώντας τη R!τεινή" Sκάνε μιαευχήT.S5ποιαδήποτεYTS5ποιαδήποτεT.S4έλ! ένα σκυλάκιT" %ήτησε η R!τεινή και έπρεπε

να δείτε με πόση ανυπομονησία κοίταξε το κερί. SGνακουτα&άκι μικρόT.

S9μ=T στρά&!σε το χαμόγελο του ο όμας.S ιY )εν μπορείς να το κάνειςYTS'ας κορο?δε#ειT" &ρήκε την ευκαιρία να σχολιάσει ο

Jουκάς" όμ!ς μη φανταστείτε π!ς το είπε ευθέ!ς.S'πορώ και παραμπορώ. 'όνο που πρέπει να είσαι

σίγουρη αν θέλεις να κρατήσεις το σκυλάκι. 4α είναικρίμα να το αφήσεις να περιφέρεται μοναχό του αν δεντο θες πραγματικάT.

SNχι" το θέλ!" το θέλ!W 7ν μου το φέρεις υπόσχομαινα το κρα- τήσ! και να το αγαπώ για πάνταWT

SΠολ# !ραία" λοιπόν. ο κουτα&άκι που θες θα γίνειδικό σου. 7πλώς κλείσε τα μάτια και φαντάσου τοT.

B R!τεινή έκανε όπ!ς της είπε ο όμας. Gκλεισε ταμάτια και στο μυαλό της έπλασε την εικόνα ενόςκουτα&ιο# με απαλό καφέ χρώμα και μα#ραμελαγχολικά ματάκια. ο ίδιο έκανε και ο όμας"καθώς στο νου του &ρέθηκε η ανάμνηση από ένα λευκόσκυλάκι με κόκκινη μ#τη" έτσι όπ!ς το θυμόταν από τηγειτονιά του. >αι τότε" άνοιξε τα μάτια και κοιτώνταςτη φλόγα του κεριο#" είπε;


52/423

@

1ου κα!ού παι(ιού μας τηνευχή, φ!όγα κάνεα!ηθινή2

B φλόγα τρεμόπαιξε υπακο#οντας" και τότε μια λάμ8ηφάνηκε


53/423

στα μάτια του 4αυματουργο#. 'όλις η λάμ8η χάθηκε"μέσα από τη φλόγα μεμιάς ξεπήδησαν πολ#χρ!μες

σπίθες" σαν τόσο δα αστέ- ρια και αι!ρήθηκαν γ#ρ!από τη R!τεινή ώσπου όλες μα%ί σχη- μάτισαν έναμικροσκοπικό πλασματάκι. Nταν οι σπίθες χάθηκαν"στην αγκαλιά της R!τεινής &ρισκόταν ένα μικρό"γλυκ#τατο κου- τά&ι" λευκό με καστανή μουρίτσα"μα#ρα κουρασμένα ματάκια και με κόκκινη μυτο#λα"έτσι όπ!ς το είχε φανταστεί ο όμας. B ευχή τηςR!τεινή μόλις είχε πραγματοποιηθεί.

S)εν= δεν το πιστε#!T" είπε η R!τεινή (καιδικαιολογημένα αυτή τη φορά3 &λέποντας έναολο%ώντανο σκυλάκι να γα&γί%ει παιχνιδιάρικα στηναγκαλιά της. )εν έ&ρισκε λόγια να ευχαριστή- σει τονεαρό 4αυματουργό για το θα#μα του. Nσο για τονJουκά" αυτός κι αν δεν μπορο#σε να πιστέ8ει σταμάτια του.

SPίναι= είναι αληθινόYT αναρ!τήθηκε προσπαθώνταςνα αγγίξει το κεφαλάκι του κουτα&ιο#.

SΠιο %!ντανό δεν γίνεταιT" αποκρίθηκε ο όμας.S7φο# η αδελ- φή σου %ήτησε αληθινό κουτά&ι" τηςχάρισα ένα αληθινόT.

S'α νόμι%α ότι μας κορόιδευες" ότι ήταν ένα αστείοT.S7στείοY P" όχι. 'ε τις ευχές τ!ν παιδιών δεν είναι

να αστειε#ε- ται κανείς" JουκάT.Hφησαν το κουτά&ι να πατήσει στα πόδια του. Pκείνο

έκανε μερι- κά &ήματα σαν να ήταν κουρδισμένο κιέπειτα άρχισε να κουνά την ουρά και το κεφάλι.'#ρισε τον όμας και μετά τη R!τεινή" ώσπου

προσπάθησε να σηκ!θεί στα δυο πόδια %ητώντας απότο κορίτσι να το πάρει ξανά στην αγκαλιά του.


54/423

SPίσαι γλ#καςWT είπε η R!τεινή τρί&οντας τομάγουλό της στο απαλό τρίχ!μα του. S7χ" όμας" σOευχαριστώ πάρα πολ#WT

S9αρά μουT" αποκρίθηκε ο 4αυματουργός καιστράφηκε στον Jουκά. S>αι τώρα φίλε μου είναι ησειρά σου να ευχηθείς κάτιT.

SB= η σειρά μουYT ου φαινόταν πραγματικά αδιανόητο ό"τι συνέ&αινε.7υτός και η


55/423

@

αδελφή του &ρίσκονταν σε ένα μέρος όπου τα πάντα"από τα σπί- τια μέχρι τους κατοίκους" θ#μι%αν

9ριστο#γεννα" και είχαν γν!ρί- σει έναν μυστήριονεαρό με ένα μαγικό κερί που πραγματοποιο#- σεευχές. >ι αυτός ο νεαρός μόλις είχε φέρει από τοπουθενά ένα ολο%ώντανο σκυλάκι στη R!τεινήW

S'α τι σκέφτεσαι φιλαράκοYT τον ρώτησε ο όμας&λέποντας τον να κοιτά%ει στα χαμένα. SPμπρόςλοιπόν" κάνε μια ευχήW )εν θέλ! να σε αφήσ!παραπονεμένοT.S'πα" δεν είναι ανάγκηT" προσπάθησε να αποφ#γει

την προσφο- ρά του 4αυματουργο# ο Jουκάς. Pπειδή ονους του πήγαινε μονί- μ!ς στο κακό" έκανε τις εξήςεικασίες; ο άντρας με τα μυτερά αυ- τιά και το μαγικόκερί" ήθελε να τους πραγματοποιήσει ευχές για νατους κρατήσει παγιδευμένους μέχρι το σπίτι τηςμάγισσας Xπου ποιος ξέρει τι θα τους έκανε κι αυτή μετη σειρά τηςW Pπίσης" φο- &όταν ότι το κουτά&ι πουείχε έρθει από το πουθενά" σ#ντομα θα μετατρεπότανσε τεράστιο λυκόσκυλο και θα τους κατασπάρα%ε.

S7" εσ# είσαι πολ# περίεργο αγόριT" είπε ο όμας.SΠρώτη φορά συναντώ παιδί που να μη %ητάει δώροT.

S7λήθεια" δεν θέλ! κάτιT" 8έλλισε ο Jουκάς έχονταςόλες αυτές τις φο&ερές σκέ8εις στο μυαλό του.

SGλα" μην είσαι ακατάδεκτοςT" επέμεινε ο όμας.S'ε προσ&ά- λειςT.

S>αλά σου λέει JουκάT" συμφώνησε η R!τεινή.S:ιατί δεν κά- νεις κι εσ# μια ευχήYT ελικά ο Jουκάς αποφάσισε να διώξει τις κακές

σκέ8εις" έστ! για λίγο. 7ν και του ήταν δ#σκολο"προσποιήθηκε π!ς όλα πήγαι- ναν καλά και π!ς τίποταανεπιθ#μητο δεν θα συνέ&αινε όσο τους συνόδευε ο


56/423

@

4αυματουργός. 'ε τη λιγοστή του 8υχραιμία" προσπά-θησε να &ρει μια καλή ευχή.

>άτι που συμ&αίνει με τα όνειρα και τις επιθυμίες"είναι π!ς δεν μας ξεχνο#ν ποτέ" ακόμα κι αν δενθυμόμαστε ποιοι είμαστε και


57/423

από πο# έχουμε έρθει. cς αναπόσπαστα κομμάτια τουεαυτο# μας" %ο#νε μέσα μας" κάπου &αθιά"

περιμένοντας το κατάλληλο ερέ- θισμα για ναεκδηλ!θο#ν. Gτσι έγινε με τη R!τεινή" η οποία" αν καιείχε χάσει τις αναμνήσεις της" η ευχή να αποκτήσειένα σκυ- λάκι" δεν την είχε εγκαταλεί8ει. 5 Jουκάς"&έ&αια" δεν μπορο#- σε με ευκολία να εντοπίσει τιςπραγματικές ευχές που φυλο#σε μέσα του. 'α !ς παιδίπου του άρεσε η ιστορία" οι μάχες" οι ήρ!- ες και οιπεριπέτειες" μια επιθυμία ξεπήδησε στιγμιαία από τηνκαρδιά του.

S>αλά λοιπόνT" είπε στο 4αυματουργό. S4έλ! ένασπαθίT.'ε την ίδια μαγική διαδικασία" η ευχή του Jουκά

πραγματοποι- ήθηκε και ένα σπαθί εμφανίστηκε στοχέρι του όμας.

S5ρίστεT" είπε προσφέροντάς του το σπαθί που είχεδημιουρ- γηθεί από τις πολ#χρ!μες σπίθες του κεριο#.'όνο που το σπαθί δεν ήταν όπ!ς το είχε φανταστεί οJουκάς. )εν ήταν ο#τε γυαλι- στερό" ο#τε κοφτερό.

Mταν ξ#λινο και πολ# πιο κοντό από ό"τι πε- ρίμενε.SPW 7υτό δεν είναι αληθινόT" διαμαρτυρήθηκε ο

Jουκάς. S7υτό είναι παιχνίδιT.Sc" μη μου πεις ότι περίμενες να προσφέρ! σε έναμικρό παιδί αληθινό ξίφοςT" είπε ο όμας κλείνοντάςτου το μάτι. SHλλ!στε" τα μόνα όντα στη Eοέλα πουέχουν σπαθιά είναι οι Hγγελοι Xέτσι λένε τουλάχιστονδιότι εγώ δεν έχ! δει Hγγελο ποτέ μουX και οι ακρίτεςτου &ασιλιά ]ενσέσλαου. >ανείς άλλος δεν τα

χρησιμοποιεί. Pί- ναι άχρηστα και προκαλο#ν φό&ο καικίνδυνο Xεκτός από τα παι- χνίδια φυσικάT.


58/423

SΠερίεργοT" μουρμο#ρισε μάλλον απογοητευμένος οJουκάς" κοιτώντας μια το ξ#λινο σπαθί και μια τοκουτά&ι της R!τεινής.S έλος πάντ!ν" σε ευχαριστώT.

SΠαρακαλώ" μικρέ σπαθιστήT" είπε ο όμας και έπειτααπευθ#ν- θηκε και στους δυο. SGχετε μήπ!ς κάποιαάλλη ευχή" παιδιάYT


59/423

S>ι άλληYT ρώτησαν με ένα στόμα. Pμ" &έ&αιαW Πο#να γνώρι- %αν τα δυο αδέλφια ότι τα κεριά τ!ν

4αυματουργών μπορο#σαν να πραγματοποιο#ν άπειρεςευχές για τον καθέναY 7υτός ήταν άλ- λ!στε ο σκοπόςτης #παρξής τους" όπ!ς τους εξήγησε ο όμας στησυνέχεια. 5ι 4αυματουργοί είχαν την εκπληκτικήικανότητα να πραγματοποιο#ν ευχές για να μοιρά%ουνχαρά και ευτυχία όπου και να πήγαιναν.

S'α τότε εσ# μπορείς να κάνεις τα πάνταT" είπε οJουκάς.SP" όχι και τα πάντα. Kπάρχουν διαφόρ!ν ειδών

ευχές" άλλες λιγότερο σημαντικές και άλλεςσπουδαίες. 7υτές τις τελευταίες δεν μπορώ να τιςπραγματοποιήσ!. :ια παράδειγμα δεν μπορώ να κάν!μια κοπέλα να με αγαπήσει εάν εκείνη δεν το θέλειπραγ- ματικά (αυτό ο όμας το είπε με καημό3. 5#τεκαι μπορώ να φέρ! εδώ κάποιον που έχει φ#γει" αλλάκαι ο#τε να μεταφερθώ στο μέ- ρος όπου &ρίσκεται γιανα τον συναντήσ!T.

S)ηλαδή" δεν μπορείς να μας κάνεις να θυμηθο#μεαυτά που έχουμε ξεχάσειYT

S7ν μπορο#σα θα το είχα κάνει από την αρχή" φίλε

μου. ]λέ- πεις όμ!ς" ακόμα και οι ευχές έχουν τουςκανόνες τους. ι νόημα θα είχε μετά η %!ή" αν όλα ταπράγματα τα έκαναν μόνο οι ευχέςYT

SGχεις δίκιοT" παραδέχτηκε ο Jουκάς.S'πορεί όμ!ς να το κάνει η 'πεφάναT" υπενθ#μισε ο

όμας.SPκείνη" από όσο ξέρ!" κατέχει λίγη από τη δ#ναμητ!ν 4αυμα- τουργών και λίγη από εκείνη τ!ν 'άγ!ν.Pλάτε" πάμε να τη &ρο#- μεT.


60/423

Gτσι" οι τρεις τους Xμάλλον οι τέσσερις μιας καιστην παρέα εί- χε προστεθεί το μικρό κουτά&ι τηςR!τεινήςX συνέχισαν το δρόμο τους για το σπίτι της'άγισσας 'πεφάνα.

S7πορώ πώς γίνεται εσένα να σου έφερε αληθινόκουτά&ι" ενώ σε εμένα 8ε#τικο σπαθίT" είπε ο Jουκάςστην αδελφή του κι εκεί- νη του έ&γαλε τη γλώσσαπεριπαικτικά.


61/423

B πόλη τ!ν κεριών και τ!ν θαυμάτ!ν

αι τι δεν είδαν όσο πλησία%αν στο κέντρο της>άντελα?τ. Παι- διά να χ!ρί%ονται σε ομάδες και να

παί%ουν χιονοπόλεμο. 5ι- κογένειες να &ολτάρουνχα%ε#οντας τις &ιτρίνες τ!ν καταστημά- τ!ν.

bευγαράκια" κάθε ηλικίας" νεαρά και ηλικι!μένα" να

περπα- το#ν αγκαλιασμένα σιγοτραγουδώντας σταχιονισμένα σοκάκια. >άτ! από ένα φανοστάτη είδαν

μια παρέα μεγάλ!ν και μικρών να τραγουδο#νκάλαντα κρατώντας λεπτά &ι&λία με νότες και

στίχους" ενώ πιο πέρα" σε μια πιο ανοιχτή πλατεία"είδαν μια φιλαρμονική ορχήστρα να παί%ει μουσική υπό

τη διε#θυνση ενός παθιασμένου μαέστρου. $τα

σκαλοπάτια ενός μεγάλου σπιτιο# είδαν καθισμένοέναν κ#ριο με 8ηλό καπέλο και μπορντό σακάκι να λέειπαραμ#θια στα παιδιά ολόγυρά του και πιο κάτ! έναν

πατέρα που μα%ί με τουςδυο γιους του κατασκε#α%αν έναν στρουμπουλόχιονάνθρ!πο.

S>οιτάξτεWT φώναξε η R!τεινή δείχνοντας τοχιονάνθρ!πο.

Sb!ντάνε8εWT Nντ!ς" προς μεγάλη έκπληξη τ!ν παιδιών ο

9ιονάνθρ!πος είχε %!ντανέ8ει. :υρνο#σε τοστρογγυλό κεφάλι του πέρα-δώθε κοι- τώντας τακλαδιά που του είχαν &άλει για χέρια. Rαινόταν το ίδιο

απορημένος με τον Jουκά και τη R!τεινή που τονπαρατηρο#σαν πέρα από το φράχτη του σπιτιο#.S ώρα αυτό πώς έγινε" μου λέτεYT ρώτησε ο Jουκάς.

>


62/423

S9α" χαWT γέλασε ο όμας που ήταν συνηθισμένος σεαυτά τα κόλπα. S)εν το έχετε ξαναδεί" εY 7υτό" λοιπόν"φίλοι μου είναι το πρώτο θα#μα που κάνει ένας4αυματουργόςT.

>αι τότε τους εξήγησε για το πώς φτιάχνονταν οι9ιονάνθρ!ποι. Pίπε ότι τους έφτιαχναν οι4αυματουργοί όταν ήταν ακόμα παιδιά" τότε πουακόμα δεν έχουν θαυματουργικά κεριά" αλλά μόνο θαυ-ματουργικά χέρια.


63/423

SΠροτο# ο 4αυματουργός αποκτήσει το δικό τουκερί" δοκιμά- %εται η δ#ναμη της φαντασίας και της

καρδιάς του" όπ!ς επίσης η επιμονή και η υπομονήτου. α τέσσερα αυτά στοιχεία είναι τα &α- σικά γιαένα παιδί που προορί%εται να γίνει 4αυματουργός. 7νκα- ταφέρει να φτιάξει έναν 9ιονάνθρ!πο και τουδώσει %!ή" σημαί- νει π!ς όταν μεγαλώσει θα γίνει κιαυτός 4αυματουργός σαν τους γονείς τουT.

S)ηλαδή όμας" έχεις φτιάξει κι εσ# τέτοιο9ιονάνθρ!ποYTSc" ναι" τον Rρι%. Gγινε κι αυτός ταξιδιάρης σαν κι

εμένα. Gμει- νε για πολ# καιρό μα%ί μας και #στεραέφυγε για να εξερευνήσει τον κόσμοT.

SPμείς δεν μπορο#με να φτιάξουμε 9ιονάνθρ!ποYTρώτησε η R!τεινή.

SNσους θέλετε" μόνο που δεν μπορείτε να τουςδώσετε %!ή. 'ο- ναχά τα παιδιά του G&εργουις έχουντο χάρισμα για κάτι τέτοιοT.

S>ρίμα. 4α aχε πλάκαT.S>αι τώρα τι θα κάνει ο 9ιονάνθρ!ποςYT ρώτησε ο

Jουκάς κοι- τώντας το SνεογέννητοT 9ιονάνθρ!πο νααγκαλιά%ει το παιδί που είχε &υθιστεί στη στρογγυλή

κοιλιά του.SΠρώτα πρέπει να τον μάθουν να μιλάει. Nλα ταυπόλοιπα θα τα ανακαλ#8ει στην πορεία. 7ρχικά θαμείνει με την οικογένεια" της οποίας θα είναιπαντοτινά καλός φίλος και πιστός φ#λακας. 7ργό-τερα" μόλις μεγαλώσει το παιδί που του χάρισε %!ή" θατον ακο- λουθήσει στο πρώτο του μεγάλο ταξίδι" το

ταξίδι που κάνουμε όλοι οι 4αυματουργοί όταναποκτάμε το κερί μας. Gπειτα ο 9ιονάνθρ!- πος θαφ#γει για να ανα%ητήσει τη δική του %!ή στη 9ειμέρια"


64/423

τη χώρα του Πάγου και του 9ιονιο#. Pκεί θα φτιάξει τονέο του σπίτι και θα κάνει οικογένειαT.

>αι κοιτώντας το σκυλάκι της R!τεινής" πρόσθεσε ο όμας;S5ι 9ιονάνθρ!ποι μπορο#ν πολ# ε#κολα να

συντηρο#ν τον εαυ- τό τους. 'ε τα %!άκια είναι κάπ!ςπιο δ#σκολα. 4έλουν ιδιαίτερη


65/423

αγάπη και φροντίδα καθώς δένονται πολ# με τουςαφέντες τουςT.

S7ρφWT έκανε το κουτά&ι κουνώντας την ουρά τουχαρ!πά. B R!τεινή το# έδ!σε δυο χαδάκια και έτρι8ετο μάγουλό του με το δικό της.

S:ιO αυτό να το προσέχεις πάνταT" είπε ο όμας στηR!τεινή.S4α το προσέχ!W )εν θέλ! να το χάσ! με τίποτα από

κοντά μου. Pκτός του ότι είναι τόσο καλό και όμορφο"είναι δώρο από εσένα" όμαςW >αι τα δώρα πρέπει νατα εκτιμάμεT.

SΠολ# σ!στά R!τεινή. >αι ειδικά τα έμ8υχα δώραπρέπει να τα εκτιμάμε περισσότερο" είτε μας ταχάρισαν" είτε ήρθαν από μόνα τους κοντά μαςT.

S:ια aσένα λέμε μικρο#λιT" είπε η R!τεινή στο

κουτά&ι σφίγγο- ντάς το στην αγκαλιά της. SPσένα μετην κόκκινη μυτο#λα. Πώς να σε π! άραγεY Πρέπει νασου &ρ! ένα όνομαT.

>ι όσο η R!τεινή έ8αχνε να &ρει όνομα για τοκουτά&ι" ο Jου- κάς το κοιτο#σε και αναρ!τιόταν.Πολλά πράγματα αναρ!τιόταν και ένα το είπεφ!ναχτά;

S4έλ! να δ! τι θα πει η μαμά όταν δει το σκυλί στοσπίτιT.S4α της αρέσει. 'ου το είχε υποσχεθεί άλλ!στε ότι

αυτά τα 9ρι- στο#γεννα θα παίρναμε έναT.Zαφνικά ο Jουκάς ένι!σε περίεργα ακο#γοντας την

απάντηση της αδελφής του. >άπου το είχε ξανα%ήσειαυτό. 'προστά από τα μάτια του πέρασε μια εικόνααπό το παρελθόν την οποία δεν ένι!- θε να είναιμακρινή" αλλά ο#τε και κοντινή. Pίδε π!ς &ρισκότανέξ! από ένα μαγα%ί που πουλο#σε %!άκια. B R!τεινή


66/423

κοιτο#σε στη &ιτρίνα ένα σκυλάκι που χτυπο#σε τοπαχ# τ%άμι με τα μπρο- στινά του πόδια.

S)εν έχουμε τόσα λεφτά" R!τεινή. >αι η μαμά δεν τοθέλει μες στο σπίτιT.

S'α όχι" δεν έχει πρό&λημα. 'ου έχει υποσχεθεί ότιαυτά τα 9ριστο#γεννα θα πάρουμε έναT.


67/423

B σ#ντομη αναλαμπή έσ&ησε και η εικόνα που είδε οJουκάς χά- θηκε. 7νοιγόκλεισε τα μάτια και αντίκρισε

τη R!τεινή και τον ό- μας να τον κοιτά%ουν μεαπορία.S ι έπαθες JουκάYT ρώτησε η αδελφή του.SP= δεν ξέρ!. >άτι θυμήθηκα= Gτσι νομί%!"δηλαδήT.S4ετικό αυτόT" είπε ο όμας. S7ρχί%ετε να ανακτάτε

λίγο-λίγο τη μνήμη σαςT.S ι θυμήθηκες λοιπόνYT5 Jουκάς είπε στη R!τεινή για τη σ#ντομη εικόνα

που είδε και για την κου&έντα που άκουσε. 'α η μικρήεκείνη αναλαμπή δεν ήταν ικανή να φ!τίσει παραπάν!ο#τε τον έναν" ο#τε τον άλλον.

SRαίνεται π!ς οι αναμνήσεις μας έρχονται μέσα από

στιγμές που %ο#με για δε#τερη φοράT" είπε ο Jουκάς.SΠολ# πιθανόνT" είπε η R!τεινή κουνώντας τουςώμους. SPλπί- %! να το γν!ρί%ει καλά αυτή η κυρίαπου 8άχνουμεT.

S7ς πηγαίνουμε παιδιά. B 'πεφάνα περιμένει καιεγώ= πει- νά!T" είπε ο όμας νιώθοντας το στομάχιτου να γουργουρί%ει.

S7νυπομονώ να κάτσ! σε μια %εστή τα&έρνα και ναφά! λίγη νό- στιμη γαλοπο#λαT.S'όνο μη φας εμάςT" μουρμο#ρισε ο Jουκάς" όπ!ς

πάντα καχ#- ποπτος. Παρά τη φιλική συμπεριφορά του όμας και όλα όσα είχε κάνει μέχρι στιγμής για εκείνονκαι τη R!τεινή" η δυσπιστία του τον έτρ!γε. 3!α σεαυτό το μέρος παραείναι όμορφα για να είναι α!ηθινά,

συλλογι%όταν.


68/423

Pίδαν και άλλα πολλά και θαυμαστά στην άγν!στηπόλη. Pίδαν μια μικρή παγ!μένη λίμνη" πάν! στηνοποία άνθρ!ποι Xή ό"τι τέλος πάντ!ν ήταν αυτοί οιτ#ποι που δεν είχαν σκιέςX" αλλά και 9ιονάν- θρ!ποιέκαναν πατινά%. Pίδαν ένα μικρό λο#να-παρκ πουξεχώρι- %ε από μακριά χάρη σε μια 8ηλή ρόδα" μεπολ#χρ!μα &αγονέτα"


69/423

που γυρνο#σε ν!χελικά. Pίδαν φ!τιές να καίνε σε μιαμικρή πλα- τεία και γ#ρ! τους κόσμο να χορε#ει

μασκαρεμένος με περίεργες στολές που θ#μι%αντέρατα" όχι όμ!ς τρομαχτικά" αλλά αστεία. Pί- δαν κιένα κίτρινο τρενάκι που έσερνε καμιά δεκαριά &αγόνια"γε- μάτα επι&άτες. B κατασκευή του το έκανε ναμοιά%ει με παιχνί- δι μεγάλ!ν διαστάσε!ν" και παρO ότικινο#νταν σαν κανονικό τρέ- νο Xποιο αργά φυσικάXδεν ακουμπο#σε σε ράγες.

SEα" ο >ίτρινος ΠηγαινέλαςT" είπε ο όμας και άρχισενα χαιρε- τάει στα &αγόνια που περνο#σαν απόμπροστά του. SN"τι πιο ιδα- νικό για αυτο#ς που&αριο#νται να διασχίσουν την πόλη με τα πό- διαT.

S:ιατί δεν το παίρνουμε κι εμείς τότεYT ρώτησε οJουκάς.S)εν κάνει στάση εδώT" αποκρίθηκε ο

4αυματουργός. S'α μη μου πείτε ότι δεν έχετε όρεξηγια περπάτημαT.

SΠώς δεν έχουμεYT είπε η R!τεινή παρά τοστρα&ομουτσο#νια- σμα του αδελφο# της. SGχουμε καιπαραέχουμεT.

Scραία" γιατί μας περιμένει ανηφόραT.

7κολο#θησαν την πορεία του >ίτρινου Πηγαινέλα πουκατευθυ- νόταν προς το κέντρο της πόλης και τότε&ρέθηκαν στο μεγαλ#τερο δρόμο της >άντελα?τ" καιένα από τα εντυπ!σιακότερα σημεία της. Mταν έναςμεγάλος και πλατ#ς ανηφορικός δρόμος" στις άκρεςτου οποίου &ρίσκονταν αμέτρητα κεριά. >εριά μικρά

και μεγάλα" χοντρά και λεπτά" κοντά και 8ηλά" όλα με

τη φλόγα τους να φέγ- γει ήσυχα και ατάραχα παράτον άνεμο ή το ελαφρ# χιονόνερο που έπεφτε. 7ν τακοιτο#σες" νόμι%ες που ήσουν στη μέση ενός λι-


70/423

&αδιο# γεμάτο με κατακόκκινες παπαρο#νες καιχιλιάδες μικρά αστέρια. 7ναμφισ&ήτητα εκείνος ο

δρόμος ήταν το πιο μαγικό ση- μείο της >άντελα?τVάξι%ε κανείς να ταξιδέ8ει μίλια ολόκληρα για

να έρθει να το δει.S ι είναι όλο αυτόYT ρώτησε η R!τεινή μαγεμένη από

την ομορ- φιά τ!ν χιλιάδ!ν κεριών που φέγγι%ανπαντο#.


71/423

D

SPίναι η 5δός της PλπίδαςT" εξήγησε ο όμας μεδέος. Nσες φορές κι αν είχε περπατήσει εκείνον το

δρόμο" πάντοτε ένι!θε το ίδιο συναίσθημα. SZεκινάαπό την είσοδο της πόλης" που ονο- μά%εται Π#λη τ!νΠαιδιών" και καταλήγει στην Πλατεία τ!ν Πατέ- ρ!ν"όπου &ρίσκεται το >οινο&ο#λιο και τ

Documents

Tragoudi Tou Xronou