Embed Size (px)
Citation preview
str. 1
Więcej
atrakcji
wewnątrz!
TWÓJ SZKOLNY MAGAZYN NUMER 8, GRUDZIEŃ 2015 R.
str. 2
Rożnowinki” Kwartalnik Szkoły Podstawowej w Rożnowie
numer 8 lato/jesień 2015
Przedstawiamy Wam już dziewiąty numer naszego czasopisma „Rożnowinki”.
W tym wydaniu więcej o czytaniu, do którego gorąco zachęcamy.
Kontynuujemy tematykę związaną z ogrodami, bo „Przecież stamtąd przyszliśmy”.
Witamy zaś jesienno-wakacyjnie piosenką „List z wakacji” Agnieszki Osieckiej.
„LIST Z WAKACJI”
Wybacz, piszę list ołówkiem,
pióro gdzieś zapodział kot,
kotów sto jest w leśniczówce,
oblegają biały płot.
Zresztą słów nie będzie wiele,
wakacyjny, zwykły list,
że jest las, a w lesie zieleń,
w liściach jasny kosa gwizd.
Rano budzę się o piątej,
instrumenty stroi las,
żeby grać olbrzymi koncert
pod tytułem "Księżyc zgasł".
Pamiętasz, byliśmy kiedyś na takim koncercie. Chyba
w Filharmonii.
Spóźniliśmy się i mówiłeś, że nas na pewno nie
wpuszczą. Że to wszystko
przeze mnie. A potem opowiadałeś, że ten co gra na
takich dużych
skrzypcach, to twój kolega, taki czarny. Koncert był
zdaje się, A-Dur.
Z leśniczówki aż nad rzekę
trzeba spory kawał iść.
Wielki upał z nieba ciecze
i na drzewie żółknie liść.
Rzeką płynie dużo złota,
złoty żagiel, nie dmie wiatr,
złotą szyszkę fala miota,
złoty owoc z drzewa spadł...
Szliśmy kiedyś ulicą, też była taka: kręta, złota i
prędka, jak ta rzeka w słońcu.
Przed nami szła pani z żółtym, wypłowiałym
parasolem. Zupełnie jak ten żagielek tutaj...
Kiedy komar grać zaczyna,
las zmęczony idzie spać.
Świerszcze włażą do komina,
bo dym też już poszedł spać.
Słońce jak czerwony balon
wprost do wody spada z drzew
i odpływa szybko z falą,
i zabiera leśny śpiew.
Agnieszka Osiecka
Zapraszamy zatem do lektury!
str. 3
Od redakcji………………………………….….………………….2
Spis treści……………………………………………………………3
Żyj wartościami.
Dekalog współczesnej młodzieży. Przykazanie
szóste „Nie cudzołóż”……………………………………..…. 4
Święty Stanisław Kostka – patron młodzieży….…...5
Rodzina to siła – Literatura w Pacanowie………..….6
Cudze chwalicie, a swego nie znacie… Rożnów
i okolice.
Najładniejsze ogrody w Polsce – fotoreportaż…... 7
Ciekawe spotkania i rozmowy.
Spotkanie z prof. Joanną Papuzińską – Pacanów…8
Kto czyta, nie błądzi.
Legenda o Rożnowie Katarzyny Nowak…………….11
Recenzje książek – część I………………………………….13
Świat naszych lektur - Narnia ……………………………16
Książki o ogrodach…………………………………………….18
„Rożnowinki"– wiadomości dziennikarsko-
teatralne.
Z wizytą w… Japoński Ogród we Wrocławiu……,.22
Duże cele, dają duże rezultaty – psychologia
w praktyce.
Czy jesteś kreatywny? Test.................................26
Poradnik młodej pani psycholog.
Czy możesz zaufać swojej przyjaciółce/swojemu
przyjacielowi? - rozwiązanie……………………………28
Szkoła dobrych manier. Tradycyjne, dawne
zwyczaje - część I b – Początki życia…………………30
Świat wokół nas – przyroda.
„Wielka siła małej pszczółki” – Dorota Nowak…..35
Niezwykłe ogrody………………………………………….….37
Rożnów w wierszu i w piosence.
Wiersze o Rożnowie – Zuzanna Bukowska……..…38
Muzyka we mnie, w muzyce ja.
Grzegorz Turnau – Dorota Nowak………………..……39
„Czy wiesz, że łzy się śmieją kiedy są za duże?”
Humor w obrazkach……………………………………..……41
„Szlachetne zdrowie”… Żyj aktywnie.
Ćwicz, ucz się i baw się - j. angielski…………….…….42
„Rusz głową” – ćwicz umysł.
„Moja karta biblioteczna”……………………………...….44
„Kiwnij palcem” – bądź twórczy.
Trening twórczego myślenia –pobudzamy naszą
wyobraźnię…………………………………………………..……45
Wykonaj kartkę pocztową z ferii zimowych…..…..46
„Co w szkole piszczy, co piszczy w szkole” –
aktualności.
Konkurs „Kartka pocztowa z ferii zimowych”…....47
Konkurs „Zareklamuj szkolną bibliotekę”……..…..48
Konkurs „Mój ulubiony bohater książkowy”….....49
Akcja Biblioteka…………………………………………………50
Podziękowania i wyróżnienia…………………………….51
Rada Rodziców – Wspomnienia z Dnia Dziecka...54
Zespół redakcyjny
Moda na… czytanie………………………………………….33
str. 4
Przykazanie VI: ,,Nie cudzołóż”
„Nie cudzołóż” – to jedno z przykazań ustanowionych przez Pana Jezusa
w Dekalogu [Księga Wyjścia]. Dotyczy ono miłości czystej,
nierozerwalności małżeństwa oraz szacunku dla własnej osoby.
W religii chrześcijańskiej dotyczy małżonków, czyli kobiety i mężczyzny
złączonych ze sobą sakramentem małżeństwa.
Bóg powołał ich do życia, aby się odnaleźli, kochali i stworzyli wspólnotę
zwaną rodziną.
Małżeństwo służy wielu celom, np. okazywaniu sobie miłości, wyrażaniu
przywiązania do siebie oraz wydawaniu na świat nowego życia – dziecka.
Cudzołóstwo pojawia się wtedy ,gdy współmałżonkowie oddają się
komuś spoza ich związku. W praktyce oznacza to zdradę. Są też inne
formy cudzołóstwa, np. uwodzenie osoby związanej z kimś innym.
Natalia Jurkowska, klasa VIb
str. 5
ŚWIĘTY STANISŁAW KOSTKA – PATRON MŁODZIEŻY
Miejsce urodzenia: Dzień Św. Stanisława Kostki:
Rostków 18 września
Stanisław Kostka przyszedł na świat w 1550 roku.
Był drugim z siedmiorga dzieci bogatej magnackiej rodziny. Stanisław od dziecka był
skromny, wrażliwy i głęboko religijny. Gdy skończył 14 lat, rodzice wysłali go wraz
ze starszym bratem Pawłem na nauki do kolegium jezuickiego w Wiedniu, gdzie
Stanisław wykazał się ogromną pracowitością i pobożnością. Wiele przez to
wycierpiał od kolegów, nawet Paweł dokuczał swemu młodszemu bratu, czyniąc
jego życie jeszcze bardziej nieszczęśliwym. Po dwóch trudnych latach Stanisław
rozchorował się. Był tak bliski śmierci, że przyjął ostatnie sakramenty. Jednak
powrócił do zdrowia, a wkrótce potem we śnie ukazała się mu się Błogosławiona
Dziewica Maryja i nakazała mu wstąpić do zakonu jezuitów. Stanisław postanowił
spełnić swe posłannictwo, lecz przełożony zakonu w Wiedniu odmówił mu. Był rok
1567, Stanisław przebył pieszo 350 km z Wiednia do Rzymu, by swą prośbę
przedstawić generałowi zakonu Franciszkowi Borgiaszowi. Dotarł do Wiecznego
Miasta kompletnie wyczerpany, ale jego prośba została wysłuchana i trzy tygodnie
później został przyjęty.
Minęło 9 miesięcy a Stanisław Kostka zmarł.
W 1726 został kanonizowany i obrany za patrona polskiej młodzieży.
Natalia Kosakowska, klasa Vb
str. 6
„RODZINA TO SIŁA”
Spotkania w Pacanowie „Rodzina to siła” skierowane są do rodzin z dziećmi z całego kraju i objęte zostały
honorowym patronatem Rzecznika Praw Dziecka Pana Marka Michalaka oraz Marszałka Województwa
Świętokrzyskiego Adama Jarubasa.
W tym roku motywem przewodnim wydarzenia była literatura, a głównym celem spotkania
popularyzacja czytelnictwa.
Zgromadzeni 16 sierpnia 2015 roku w Europejskim centrum Bajki uczestnicy 5. spotkania „Rodzina to siła”
z wielką radością witali Koziołka Matołka, który szczególnie cieszył się z widoku małych gości i chętnie
pozował do zdjęć.
Dzieci i dorośli podczas przeprowadzanych warsztatów drukarskich mieli okazję zobaczyć, dotknąć
i poznać szczegóły pracy dużej prasy drukarskiej – wzorowanej na prasie Gutenberga.
Samodzielnie mogli przygotowywać skład czcionek i drukować przygotowany przez siebie certyfikat
młodego czeladnika.
Dzieci i towarzyszący im dorośli brali również udział w kreatywnych warsztatach i grach
wielkoformatowych.
Uczestnicy spotkania Rodzina to siła wcielali się też w role archeologów i wykonywali piękne rzeźby w
lodzie.
W „strefie tęczowej zabawy” nie brakowało bajkowych quizów i zgadywanek.
Najmłodsi kucharze mogli upiec naleśniki i przyrządzić wspaniałe, owocowe szaszłyki.
Książkowy klimat udzielał się każdemu, kto mógł tam przybyć.
Małym gościom niezwykle podobało się wspólne czytanie z rodzicami, w ogrodzie Europejskiego Centrum Bajki,
na rozłożonych tam kocach.
Wspaniałym dopełnieniem książkowej uczty było spotkanie z profesor Joanną Papuzińską, która bardzo
interesująco opowiadała o swojej twórczości i wpływie życia prywatnego na treść niektórych jej tekstów
literackich.
mgr Elżbieta Bukowiec
str. 7
„Cudze chwalicie, a swego nie
znacie”… Rożnów i okolice
Ogród według Słownika Symboli Władysława Kopalińskiego symbolizować może: raj, szczęście, zbawienie, czystość, dom, schronienie, odpoczynek, świeżość, cień, porządek, życie ludzkie, żeńskość, płodność, urodzaj, wiosnę, radość, wesołość, harmonię, refleksję.
Poniżej przedstawiamy zdjęcia dwóch ogrodów uznawanych za najładniejsze w Polsce.
w następnym numerze zaprezentujemy udostępnione naszej redakcji fotografie z domowych rożnowskich archiwów, a także ogrody, które według Was zasługują na uznanie .
NAJŁADNIEJSZE POLSKIE OGRODY
Ogród azaliowy w Mosznej
Moszna, pałac z 99 – oma wieżami
Wilanów
www.warszawa.wyborcza.pl
str. 8
Ciekawe spotkania i rozmowy
Okiem reportera
Spotkanie autorskie z profesor Joanną Papuzińską w Pacanowie (16 sierpnia 2015 r.)
Spotkanie z autorką znanych książek odbyło się 16 sierpnia 2015 r. w kinie Europejskiego
Centrum Bajki w Pacanowie.
Spotkanie rozpoczęło się od powitania znanej autorki gromkimi brawami oraz złożenia
życzeń Jakubowi, który w tym dniu obchodził swój jubileusz – 10 lat.
Następnie zaproszona pięknie wyrecytowała fragment „Koziołka Matołka” nawiązując tematycznie
do miejsca spotkania.
Po przyjemnym dla ucha wstępie, rozpoczęła się „duchowa uczta”, czyli rozmowa z Panią Profesor
na temat pisarstwa i jej prywatnego życia.
Po wyczerpaniu pytań Pani Joanna Papuzińska wpisywała do przyniesionych przez czytelników
książek jej autorstwa autografy oraz brała udział w krótkiej sesji fotograficznej z uczestnikami
spotkania.
Na zakończenie wszyscy obecni na sali podziękowali za interesującą rozmowę i nastąpiło
pożegnanie wspaniałego gościa owacjami.
WYWIAD Z JOANNĄ PAPUZIŃSKĄ
Czytelnik 1.: Ile napisała Pani książek?
J. Papuzińska: Napisałam 53 książki.
Czytelnik 2.: Jakie są ulubione Pani książki, te, które Pani napisała?
J. Papuzińska: „Nasza mama czarodziejka”, „Asiunia”.
Czytelnik 3.: Czy ma Pani recenzentów dziecięcych?
J. Papuzińska: Tak, konsultuję się z nimi w trakcie pisania.
Czytelnik 4.: Skąd się biorą Pani pomysły na książki?
J. Papuzińska: Często „podkradam” pomysły dzieciom.
Czytelnik 5.: Ile Pani miała lat, jak zaczęła pisać?
str. 9
J. Papuzińska: Zaczęłam dosyć wcześnie pisać, były to opowiadania. Nie pamiętam dokładnie, ile
miałam wtedy lat.
Czytelnik 6.: Jak dużo czasu zajmuje Pani pisanie książki?
J. Papuzińska: To zależy od grubości, np. cienkie tydzień, a grube nawet rok.
Czytelnik 7.: Ma Pani swoich ulubionych pisarzy?
J. Papuzińska: Tak, mam ulubionych pisarzy, np. Kornela Makuszyńskiego, Gustawa Morcinka.
Czytelnik 8.: Nad czym aktualnie Pani pracuje?
J. Papuzińska: Pracuję nad książką o Solidarności „Warszawa czytana”. Rodzi się ta książka
z opowiadań mojego syna, który urodził się w 1972 roku.
Czytelnik 9.: Czym Pani zajmuje się poza pisaniem?
J. Papuzińska: Poza czytaniem uczę studentów jak być dobrym bibliotekarzem.
Czytelnik 10.: Co było inspiracją do napisania książki „Była sobie Wronka”?
J. Papuzińska: Zafascynowały mnie prawdziwe stworzenia.
Czytelnik 11.: Którą książkę napisała Pani pierwszą?
J. Papuzińska: „Tygryski” były pierwszą wydrukowaną książką.
Jest też książka – „Darowane kreski”, której wcześniej nie drukowano.
Czytelnik 12.: Jaką ostatnio napisała Pani książkę?
J. Papuzińska: Jest to „Smok w powidłach”.
Czytelnik 2: Czy czyta Pani książki zagranicznych autorów?
J. Papuzińska: Czytam, ale częściej wybieram polskich autorów. Lubię odkrywać talenty literackie.
Czytelnik 3: Jakiego ma Pani ulubionego ilustratora?
J. Papuzińska: Mam dwóch ulubionych ilustratorów: Bohdana Butenko i Macieja Szymanowicza.
Czytelnik 5: Ile jest fantazji, a ile rzeczywistości w Pani książkach?
J. Papuzińska: Lubię łączyć prawdę z fikcją.
Czytelnik 3: Czy „Nasza mama czarodziejka” ma coś wspólnego z rzeczywistością?
J. Papuzińska: Pomysł zrodził się w domu, gdy mąż bawił się z córką –obracał nią wokół siebie i ona
wtedy powiedziała: „Tatuś, Ty kręcisz całym domkiem”.
Ta dziecięca wiara w to, że rodzice wszystko potrafią stała się bodźcem do napisania tej książki.
Dziękujemy za rozmowę!
Ja także bardzo dziękuję!
str. 10
Joanna Papuzińska
Profesor zwyczajny nauk humanistycznych, wykładowca i pracownik naukowy UW, krytyk literacki, autorka wielu rozpraw
dotyczących literatury dziecięcej. Ukończyła Wydział Dziennikarski na UW. Członek Zarządu Polskiej Sekcji IBBY.
W 1996 otrzymała Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki za działalność w dziedzinie upowszechniania kultury.
Prozaik i poetka. Jej twórczość dla dzieci charakteryzuje się łączeniem baśniowości z realizmem współczesnego życia. Humor
towarzyszący czytelnikowi podczas lektury jej utworów rozładowuje nieuświadomione lęki, pozwala dziecku postrzegać świat
jako miejsce przyjazne i wszystkim życzliwe.
Jej wspomnienia z dzieciństwa spędzonego w okupowanej Warszawie pt. Darowane kreski zostały wyróżnione
Międzynarodową Nagrodą Literacką im. Janusza Korczaka.
str. 11
Poniżej prezentujemy legendę o Rożnowie autorstwa Katarzyny Nowak.
Praca Kasi zajęła pierwsze miejsce w konkursie „I tak powstał Rożnów”.
„Strach”
Dawno, dawno temu we wsi nazywanej przez miejscowych Rożnów wznosił
się piękny, okazały gmach zamku.
Mieszkała w nim królewska rodzina: król, królowa i ich szesnastoletnia córka.
Dziewczyna trzymana była jednak z dala od ludzi, ponieważ królewska para
chciała jak najdłużej chronić ją przed złem świata. Miłość króla do córki była
wręcz toksyczna – na każde słowo o chęci opuszczenia zimnych murów wpadał
w szał. Księżniczka powoli została wymazana z pamięci mieszkańców Rożnowa.
Pewnego dnia nieopodal zamku przechodził młody chłopak. Księżniczka
wyglądająca przez okno dostrzegła jego ładne, ciemne włosy. Chłopiec
przystanął. Czuł jej wzrok na sobie, spojrzał w okno. Od tego pierwszego
spotkania wędrowiec co dzień przychodził pod okno ukochanej. Podczas, gdy ich
młodzieńcza miłość rozkwitała, księżniczka zapragnęła uwolnić się spod
despotycznej władzy ojca. Wraz z lubym obmyślili plan ucieczki. Po czterech
dniach od rozstania w Rożnowie, księżniczka miała dostać się wynajętą karocą do
pobliskiego miasteczka. Stamtąd, razem z ukochanym mieli pojechać tam, gdzie
ich oczy poniosą. O sekretnym planie dowiedział się niestety ojciec księżniczki.
Zamknął ją w lochu, gdzie wstęp miała tylko służba donosząca jedzenie.
Zrozpaczona dziewczyna całkowicie odmówiła spożywania jakichkolwiek
pokarmów. Po niedługim czasie zmarła.
str. 12
Według późniejszych zwierzeń służby codziennie o północy widywali
młodą kobietę przechadzającą się po zamku w siedemnastowiecznym stroju. Gdy
pewnego razu odwróciła głowę, ku zdziwieniu strażników tą kobietą okazała się
być właśnie zamieszkująca wcześniej zamek księżniczka.
Budowla okrzyknięta została miejscem nawiedzonym, stąd powstał
przysiółek części Rożnowa znajdującej się nieopodal zamku – Strach.
Katarzyna Nowak, klasa IIIG
str. 13
Oto recenzje książek, które zostały wyróżnione w
konkursie literacko-plastycznym
„Polecam Ci książkę”
Część I
„Magiczny kotek”
Niedawno przeczytałam książkę pod tytułem „Magiczny Kotek”, której autorką jest Sue Bentley.
Magiczny kotek to tak naprawdę niezwykły lew królewskiej krwi o imieniu Płomyk.
Jego wuj Heban chce odebrać mu tron i usiłuje zepchnąć go z tego świata. Lecz nie zawsze mu się to udaje.
Kotek cały czas zmienia swoją barwę umaszczenia. Można go jedynie poznać po szmaragdowych ślepiach
i wąsikach, które aż skrzą od magii.
W mojej ulubionej części z serii książek o Magicznym Kotku, Płomyk staje się czarnym kotkiem, który pojawia się
w życiu pewnej dziewczynki Zosi – artystki cyrkowej. Magiczny zwierzak pomaga jej jak tylko może.
Wkrótce dziewczynka spełnia swoje marzenia, ale Płomyk musi ją opuścić, ponieważ pojawiają się szpiedzy jego
okrutnego wuja.
Dziewczynka jest smutna, że kotek ją opuścił, lecz mimo to nie rezygnuje z dnia swojego występu.
Chwile spędzone z tym magicznym futrzakiem na długo pozostaną jej w pamięci.
Polecam tę książkę szczególnie tym, którzy uwielbiają koty.
Justyna Dumana, klasa Va
„Nowe przygody Mikołajka”
Książką , którą chciałybyśmy opisać jest „Mikołajek”. Jej autorami są René Goscinny i
Jean – Jacques Sempé.
Bohaterem jest tytułowy Mikołajek, chłopiec mieszkający we Francji. Opisuje on rozmaite historie
ze swojego codziennego życia z dziecięcego punktu widzenia, przede wszystkim skupiając się na
przygodach szkolnych. Ta książka spodobała się nam, ponieważ ma przygodowy, śmieszny
charakter.
Główna postać również posiada te same cechy.
Mikołajek ma rodziców, którzy go kochają, bandę fajnych kolegów, z którymi dobrze się bawi i wcale nie
chce, aby to się zmieniło. Lecz pewnego dnia podsłuchuje rozmowę swoich rodziców, z której wnioskuje, że jego
mama spodziewa się dziecka. Mikołajek wpada w panikę i wyobraża sobie najgorsze, że wkrótce pojawi się
braciszek lub siostrzyczka.
Dzięki tej książce można odpocząć od nauki. Nawet te nieprzyjemne i niemiłe przygody są opisane
w sposób śmieszny i wesoły. Polecamy tę książkę wszystkim dzieciom, a nawet dorosłym.
Wiktoria Matras i Natalia Jurkowska, klasa VI b
str. 14
„Tajemniczy opiekun”
Książka „Tajemniczy opiekun” została napisana przez amerykańską pisarkę Jean Webster.
Główną bohaterką jest Agata Abbot (Jerusha Abbot), która mieszka w domu wychowawczym.
Pewnego dnia jeden z opiekunów domu wychowawczego chce pomóc Agacie w spełnieniu jej marzeń. Wyśle ją do
colleg’u, gdzie będzie mogła kształcić się na pisarkę.
Jednym z warunków, który stawia przed nią nieznajomy człowiek, jest systematyczne pisanie mu listów oraz
zobowiązanie, że nie będzie się starać dowiedzieć, kim on jest.
Czy Agata poradzi sobie w nowym otoczeniu? Czy spełnią się jej marzenia? I czy dowie się, kim jest jej opiekun?
Ta książka sprawiła mi wiele przyjemności w czytaniu.
Najbardziej spodobała mi się forma, w której lektura została napisana – list bez odpowiedzi.
Polecam!!!
Kinga Janisz, klasa Va
Ewa Nowak „Bransoletka”
Przeczytałam ostatnio książkę Ewy Nowak pod tytułem „Bransoletka”.
Jej główną bohaterką jest nastoletnia Weronika. Dziewczyna nie ma nikogo, z kim
naprawdę mogłaby porozmawiać. Przyjaciółki traktują ją jako swoje tło. Jej ojciec ma
wybuchowy charakter, a mama żyje, jakby nie widziała problemu.
Gimnazjalistka zakochuje się w koledze ze szkoły. Łukasz zaprasza ją na warsztaty
teatralne. Dziewczyna uważa to za świetną okazję do bliższego poznania chłopaka. Okazuje się jednak, że Łukasz
szukał kogoś na zastępstwo. Sam wyjeżdża z rodziną w góry.
Dla Weroniki to ogromny cios. Z niechęcią udaje się na obóz. Staje się on dla niej okazją do zmian.
Ewa Nowak, znana autorka powieści dla dzieci i dla młodzieży, w swojej kolejnej książce porusza tematy
ważne, poważne, takie, o których młodzież często nie myśli: kalectwo, skomplikowana sytuacja rodzinna,
odrzucenie czy miłość.
Każdy wątek jest dokładnie opisany tak, aby czytelnik miał pełen obraz danej sytuacji. Ewa Nowak pisze prostym
językiem, lecz trafiającym do serc nastolatków. Pokazuje, jak akceptować siebie, swoją odrębność, inność, jak
uwierzyć w siebie.
Polecam!
Dorota Nowak, klasa III G
str. 15
C. S. Lewis „Opowieści z Narnii. Lew, czarownica i stara szafa”
„Opowieści z Narnii. Lew czarownica i stara szafa”, to książka, której autorem jest C. S. Lewis, brytyjski pisarz i
naukowiec.
Piotr, Zuzanna, Edmund i Łucja to czworo rodzeństwa, które podczas wojny, mieszkając w domu profesora,
odnajdują ukryte drzwi w szafie. Przedostają się nimi do Narnii – krainy skutej wiecznym śniegiem i lodem,
zniewolonej mocą Białej Czarownicy.
Tam przeżywają wiele niezwykłych i niebezpiecznych przygód w towarzystwie nowych przyjaciół ze świata
fantazji.
Jedynie pomoc Wielkiego Lwa Aslana może zapobiec złu, które czyni królowa, ale cena może być bardzo wysoka…
Czy masz ochotę przenieść się do innego świata? Krainy fantazji i baśni, gdzie istnieje walka między dobrem, a
złem?
Jeśli tak, to ta książka jest właśnie dla Ciebie!
Kacper Olchawa, klasa Vb
str. 16
ŚWIAT NASZYCH LEKTUR
„NARNIA”
NIE LICZ CZASU SPĘDZONEGO W DOMU,
CHODŹ, A POKAŻĘ CI ŚWIAT, CO NIE ŚNIŁ SIĘ NIKOMU.
WYNIESIESZ STĄD WIELE NIEZAPOMNIANYCH CHWIL,
Z PRZYJACIÓŁMI PRZEJDZIESZ WIELE MIL.
PODĄŻAJ ZA MNĄ, WEJDŹMY DO TEGO POKOJU,
WIDOCZNA PRZESTRZEŃ NIE JEST PLACEM BOJU.
TO TA STARA SZAFA JEST BRAMĄ DO INNEGO ŚWIATA,
GDZIE KAŻDY SZANUJE DRUGIEGO JAK BRATA.
TAK WIĘC CHODŹ, OTWÓRZMY ZARAZ DRZWI.
TO MAGICZNY ŚWIAT. MOŻE TO TROCHĘ DZIWNIE BRZMI.
ALE UWIERZ MI, ŻE TA KRAINA JEST PRAWDZIWA,
TERAZ PADA ŚNIEG, LECZ ZOBACZYSZ WIĘKSZE DZIWA.
TU PŁYNĄ RZEKI, A WODY RZEŹBIĄ SKAŁY,
LASY SĄ OGROMNE, WIĘC ŚWIAT NIE JEST WCALE MAŁY.
CHODŹ, PODEJDZIEMY DO TEJ LATARNI, BYĆ MOŻE SPOTKAMY
MIESZKAŃCÓW NARNII.
LECZ MUSISZ PAMIĘTAĆ, ŻE NIE KAŻDY TU JEST DOBRY,
NIE KAŻDY UDZIELI CI POMOCY JAK LIS CZY BOBRY.
MUSISZ WIEDZIEĆ, ŻE ŻYJE TU ZŁA CZAROWNICA,
KTÓRA JEST ZAWZIĘTA, PRZEBIEGŁA NICZYM GEPARDZICA.
KIEDY POCZUJESZ GROZĘ I ZIMNYM CHŁODEM ZAWIEJE,
JUŻ WIESZ, ŻE ONA SIĘ ZBLIŻA. POWOLI TRACISZ NADZIEJĘ,
LECZ NIEPOTRZEBNIE, BO DOTKNIE CIĘ CIEPŁY ODDECH LWA,
W MGNIENIU OKA ASLAN ODWAGI CI DODA.
W PROMIENIACH POŁUDNIOWEGO SŁOŃCA
UŚMIECH KRÓLOWEJ ZUZANNY NIE DOBIEGA KOŃCA.
CUDOWNE NIEBO PÓŁNOCY PIOTROWI PRZYPADA,
MORZEM WSCHODNIM NAJMŁODSZA Z RODZEŃSTWA WŁADA.
DO EDMUNDA NALEŻY PUSZCZA NA ZACHODZIE.
POD RZĄDAMI TEJ CZWÓRKI, NIKT NIE ŻYJE O WODZIE.
„KTO RAZ ZOSTAŁ KRÓLEM NARNII, NA ZAWSZE NIM POZOSTANIE,
A KTO ODSZEDŁ, DROGI POWROTNEJ NIE ZASTANIE”.
Iwona Nowak, klasa VIb
str. 17
„Narnia”
W Narnii dużo stworzeń żyje,
Fauny, driady, pegazy są też.
A nad morzem biały jelonek się myje,
O Narnii już trochę wiesz.
Ludzie zaglądają do wszystkich szaf,
Szukają Cię na mapce.
To nie jest najcelniejszy traf,
Ale mogą też sprawdzić w szafce.
Julia Lipińska, klasa VIb
str. 18
Kto kocha ogrody, na pewno zainteresują go zaproponowane przez nas do przeczytania książki:
"Dzieci w ogrodzie" Doroty Gellner to zbiór najpiękniejszych wspomnień z dzieciństwa, zapisanych
w krótkich strofach, pełnych zapachów bzów, odgłosów nocy, czarów, cieni, robaczków, zabaw z lalką
i psem.
To także widoki ogrodu w zmieniających się porach roku z ich deszczem, wiatrem, chmurami, śniegiem
i słońcem. To zapamiętane smaki agrestu, malin i jeżyn. To czułe wspomnienie minionego czasu
i niekończących się zabaw.
Oprócz tęsknot autorki za tajemniczym, ale poznanym na wskroś ogrodem, w tej książce znajdujemy
obrazy wyśnionego ogrodu. Ilustracje malarki Wiesławy Burnat łączą delikatną poezję autorki z wizją
miejsca idealnego: „Moje obrazy to światy, które mi się przyśniły. Liczę na to, że dorośli, patrząc na nie,
przypomną sobie to, co stracili: jak kiedyś sami, na czworaka, potrafili przyglądać się ślimaczkowi".
Ogród w deszczu
Za oknami deszczu grzywa. Ogród w deszczu
się rozpływa! Ścieżki były, lecz zniknęły -
z mokrym pluskiem odpłynęły.
Grządki pienią się jak fale,
odpływają coraz dalej.
Płynie koper i pokrzywa, deszczu grzywa
je porywa! Wszędzie chlupie! Wszędzie pluszcze!
Wiją się deszczowe bluszcze!
I sadzawka się wylała!
- Wyszłam z siebie! - powiedziała.
I okropnie ważna taka
wypluskała się zza krzaka.
źródło: qlturka.pl
str. 19
Laurence Anholt
„Claude Monet i jego magiczny ogród”
Gdy Julia trafia do tajemniczego ogrodu, spotyka starszego pana sadzącego
kwiaty. Jak się później okazuje, miły ogrodnik to Claude Monet.
Zabiera on
dziewczynkę na
wyprawę po swoim
magicznym ogrodzie w
posiadłości w Giverny.
Razem odwiedzają
pracownię malarza,
spacerują po japońskim mostku i pływają łodzią
po stawie wśród lśniących lilii.
Zabierz dziecko w podróż po historii światowego
malarstwa.
Wzbogacona o reprodukcje najważniejszych
dzieł impresjonisty i wyjątkowa pod względem
graficznym książka to jedna z opowieści o
mistrzach malarstwa i dzieciach, które naprawdę
ich spotkały.
Okrzyknięta mianem bestsellerowej niesamowita
seria autorstwa Laurence’a Anholta pomoże
wprowadzić dzieci w świat malarstwa. Opowieści
nie tylko rozbudzają wyobraźnię plastyczną
dzieci, lecz także w atrakcyjny i zrozumiały
sposób edukują na temat historii sztuki i życia
malarzy oraz ich twórczości.
Recenzja rodzica
W tajemniczym ogrodzie Moneta
Nie znam się na malarstwie. Nie lubię
klasyfikowania. Nie lubię dopatrywania się sensu
w malarstwie abstrakcyjnym. Albo coś do mnie
instynktownie przemawia, porusza, albo nie.
Claude Monet należy do tej pierwszej grupy.
Przemawia. Kolorami, rozmazanymi kształtami.
Jego twórczość to nie są pejzażyki, które
możemy kupić na turystycznych straganach. To
pejzaż przefiltrowany przez oko artysty. Lubię na
to patrzeć.
A jak opowiadać dzieciom o malarstwie? Czy w
ogóle jest sens pokazywać obrazy
przedszkolakom? Pewnie wkuwanie nazwisk
malarzy i łączenie ich z tytułami obrazów nie ma
sensu. Ale pokazywanie pięknych rzeczy sens ma
zawsze. Żeby nie zniechęcić dzieci do oglądania
obrazów, polecam książkę Claude Monet i jego
magiczny ogród.
To książka należąca do całej serii o malarstwie. A
w niej reprodukcje dzieł malarza, będące tłem do
niesamowitej, tajemniczej historii małej Julii,
która marzy o swoim ogrodzie. Dzięki swojej
matce trafia do niezwykłego ogrodu i spotyka
w nim brodatego ogrodnika w słomianym
kapeluszu, który oprowadza ją po przepięknych
zakątkach swojego królestwa.
Na końcu książki znajdziemy krótką notkę o
malarzu, niemającą nic wspólnego z definicją z
encyklopedii. Napisana przystępnym językiem.
Zawiera informacje potrzebne dziecku, takie,
które z malarza czynią zwykłego, bliskiego
człowieka, robiącego niezwykłe rzeczy.
I nie ma znaczenia, czy dziecko zapamięta, kim
był Monet. Ważne, że przeczyta niezwykłą
historię, dowie się, że Ci wielcy, to zwykli ludzie z
niezwykłym talentem i zobaczy, jak można
inaczej patrzeć na świat, jak można inaczej
namalować ogród… aż stanie się magiczny…
mama Beata
Źródło: Czasdzieci.pl
str. 20
Linnea uwielbia kwiaty – tak jak mieszkający w sąsiedztwie
emerytowany ogrodnik, Pan Blomkvist, a także pewien
słynny malarz – Claude Monet. Chcąc na własne oczy
zobaczyć miejsca uwiecznione przez impresjonistę na
obrazach, dziewczynka wraz z sąsiadem wybierają się w
podróż do Francji. Na wyprawę tę zabierają też małego
czytelnika, który nie dość, że zdobywa sporą porcję wiedzy z
dziedziny malarstwa, to jeszcze poznaje ciekawostki Paryża,
otrzymuje szczegółowe dane dotyczące życia Moneta, a do
tego uczy się wymowy pojawiających się w tekście
francuskich słów.
Poza wszystkim – książka ta to uczta
dla oka.
Źródło: www.empik.com
Kalina Jerzykowska „W moim ogrodzie mieszka czarodziej”
„Mój ogród nie jest szczególnie duży, ani szczególnie piękny. Ale mieszka w nim
czarodziej. A tam, gdzie mieszka
czarodziej, gumowe węże mówia,
krokodyle fruwaja, a ropuchy
zaczytuja się w bajkowych
romansach. I taki ogród nie
kończy się płotem, tylko reszta
świata - łaka, rzeka, lasem, a jak
trzeba, to nawet dżungla.
Zapraszam wiec wszystkich do
mojego ogrodu”.
Kalina Jerzykowska
str. 21
„Jeśli kochasz prostotę, umiar, wysmakowaną
elegancję, to ogród w stylu japońskim spełni Twoje
oczekiwania. Wystarczy kilkanaście metrów
kwadratowych, dobry plan zagospodarowania terenu i
trochę cierpliwości, aby stworzyć ogród nieodparcie
kojarzący się ze sztuką japońską. Taki ogród koi nerwy,
daje poczucie bliskości z naturą, harmonii
wszechświata. Zachwyca spokojem i doskonałością
formy. OGRÓD JAPOŃSKI to bogato ilustrowany
poradnik, który krok po kroku wskazuje, jakie warunki
trzeba spełnić, aby Twój ogród zasługiwał na miano
„dzieła japońskiej sztuki ogrodowej”.
Z tej książki dowiesz się: • jakich zasad należy
przestrzegać, planując ogród w stylu japońskim, • jakie
elementy i urządzenia są w nim niezbędne, • jakie są
style ogrodów japońskich i najnowsze trendy, • jakie
rośliny wybierać, aby uzyskać efekt „japońskości”, •
gdzie szukać inspiracji dla własnego planu ogrodu. Na licznych ilustracjach znajdziesz przykłady aranżacji w
stylu japońskim oraz opisy 55 roślin odpowiednich do ogrodu japońskiego w warunkach klimatycznych
naszego kraju”.
źródło: www.ambelucja.pl
„To wszystko przez moje nazwisko! Gdybym nazywała się
Gabrysia Grzeczniutka, to ludzie inaczej by mnie traktowali.
Ale Gabrysi Bzik mogą się czepiać do woli. Dlatego ciągle
ląduję na dywaniku u dyrektora. Któregoś razu wylądowałam
tam z Nilsonem Makówką, kolegą z klasy. Od tego czasu
trochę się kumplujemy, ale nie myślcie, że ze sobą chodzimy!
Łączą nas sprawy, jak by to powiedzieć, przygodowe.
Tym razem Nilson miał dość. Jego ojciec znowu odwołał
wspólne wakacje! Jedyne, co pozostało Nilsonowi, to zażądać
nagrody pocieszenia w postaci odjechanego prezentu.
Niestety, nic nie poszło zgodnie z planem. Za to
wpakowaliśmy się w grube kłopoty i utknęliśmy sami daleko
od domu. Jak daleko? Jakieś 100 lat z kawałkiem”.
źródło: www.bonito.pl
str. 22
„ROŻNOWINKI” – WIADOMOŚCI TEATRALNO-
DZIENNIKARSKIE
Z WIZYTĄ W…
JAPOŃSKI OGRÓD WE WROCŁAWIU
Ogród Japoński we Wrocławskim Parku Szczytnickim powstał w 1913 roku jako jedna z ekspozycji
Wystawy Sztuki Ogrodowej odbywającej się w ramach Wystawy Stulecia.
Przygotowany i urządzony został przez japonistę hrabiego Fritza von Hochberga przy udziale
japońskiego ogrodnika Mankichi Arai.
Po wystawie ogród w większości zlikwidowano. Zachowały się jednak ścieżki, kształt stawu, południowa
część ogrodu z ciekami wodnymi i roślinnością.
W 1993 roku postanowiono więc odnowić „japońską oazę spokoju” i podjęto prace rewaloryzacyjne,
które dzięki współpracy ze specjalistami – znawcami japońskiej sztuki ogrodowej doprowadziły do
stworzenia pięknego, cieszącego oczy zakątka.
Ogród Japoński to miejsce wypoczynku nie tylko mieszkańców Wrocławia, lecz wszystkich tych, którzy
pragną schronić się przed zgiełkiem współczesnej cywilizacji.
Ogród w obecnym kształcie spełnia wymogi japońskiej sztuki ogrodowej.
Można w nim zaobserwować 20 głównych elementów takich jak:
1. Główne wejście – brama SUKIYA
2. Latarnia kamienna – TOUROU MICHISCHIRUBE
3. Misa kamienna – TSUKUBAI
4. Kaskada żeńska – ONNA –DAKI
5. Kaskada męska – OTOKO –DAKI
6. Poczekalnia – MACHAI
7. Herbaciarnia – AZUMAYA
8. Latarnia kamienna – TOUROU KYOTO
9. Latarnia kamienna – KASUGA
10. Plaża kamienna – SUCHAMA
11. Most z pawilonem widokowym – YUMEDONO BASHI
12. Wieża kamienna – SANJU NO TÕ
13. Mostek japoński – TAIKO BASHI
14. Boczne wejście – brama KABUKI
15. Układ skał – IWAGUMI
16. XIX-wieczne latarnie kamienne – TOUROU TAIKOU
17. Studnia – IZUTSU
18. Kamienny port – FUNATSUKI
19. Staw IKE – „morze w ogrodzie”
20. Kamienna ścieżka - ISHIBASHI
str. 23
JAPOŃSKI OGRÓD-WROCŁAW 08.05.2015 r.
mostek japoński
TAIKO BASHI
fragment głównej bramy
SUKIYA
str. 24
str. 25
Małpka była zachwycona ogrodem
Redakcja
str. 26
PSYCHOLOGIA W PRAKTYCE
Rozwiąż test, a dowiesz się czy jesteś kreatywny.
Jeśli chcesz rozwinąć myślenie kreatywne lub masz ochotę nauczyć się twórczo myśleć, to powinieneś/powinnaś potrenować. Trening należy rozpocząć od oceny poziomu własnej kreatywności. Zatem do dzieła! Rozwiąż test.
str. 27
Czy jesteś kreatywny? Chętnie... ...podarłbym na strzępy mój tekst, gdy tylko kończę go pisać. S ...pisałbym o moim życiu i moich opiniach. I ...opowiedziałbym publicznie o moich doświadczeniach ze słowem pisanym. P Jeżeli moja praca dostałaby złą recenzję... ...nie przejąłbym się tym. S ...oznaczałoby to, że nie została zrozumiana. Ich strata. I ...poczułbym się załamany i straciłbym motywację. P W kreatywnej twórczości najważniejsze jest, by... ...zajrzeć w głąb siebie. S ...połączyć ze sobą różne pomysły. I ...sprawić, żeby inni coś poczuli i nad czymś się zastanowili. P Najlepszą częścią kreatywnego myślenia jest... ...znalezienie sposobu na nazwanie uczuć. S ...odkrywanie samego siebie. I ...publikacja czy inna forma pokazania efektów swojej pracy. P Jeżeli miałbym wybierać, chciałbym być... ...malarzem albo rzeźbiarzem. S ...poetą albo pisarzem. I ...tancerzem albo wokalistą. P Gdybym był muzykiem, najlepszą częścią tego zajęcia byłoby... ...wyrażanie uczuć. S ...wykorzystywanie możliwości mojego instrumentu. I ...koncertowanie na żywo. P Aby być kreatywnym, trzeba... ...poczuć obezwładniającą siłę. S ...kochać sztukę dla niej samej. I ...chcieć poruszyć innych. P Odpowiedzi w następnym numerze czasopisma.
str. 28
Poradnik młodej pani psycholog
Test: Czy możesz zaufać swojej przyjaciółce/swojemu przyjacielowi?
Zapraszam do uzupełnienia testu „Czy możesz zaufać swojej przyjaciółce/swojemu przyjacielowi”?.
Jeżeli masz jakieś wątpliwości na temat swojej przyjaźni, ten test na pewno Ci się przyda!
1. Jak wyjawisz swojej przyjaciółce/przyjacielowi sekret, to jesteś pewna/y, że go nikomu nie zdradzi?
a) oczywiście, b) nie, c) raczej nie 2. Gdy niechcący poplamisz się na twarzy, to ona/on powie Ci o tym od razu? a) oczywiście, b) nie, c) raczej nie 3. Sądzisz, że gdybyś zostawiła/zostawił swój pamiętnik u przyjaciółki/przyjaciela, to ona/on
oddałaby/oddałby go bez czytania? a) oczywiście, b) nie, c) raczej nie 4. Uważasz, że nigdy Cię nie obmawiała/obmawiał? a) oczywiście, b) nie c) raczej nie 5. Jeżeli przyjaciółka/przyjaciel prosi Cię, żebyś pożyczył/pożyczyła jej jakąś część ubrania, to
zgadzasz się?
a) oczywiście,
b) nie,
c) raczej nie
6. Czy Twoja przyjaciółka/przyjaciel dotrzymuje obietnic?
a) oczywiście
b) nie
c) rzadko
7. Jeśli wyjeżdżasz gdzieś z rodziną, np. do cioci na weekend, to Twoja przyjaciółka/przyjaciel
zaopiekuje się Twoim zwierzakiem?
a) nigdy
b) czasami
c) prawie cały czas
8. Często zastanawiasz się czy ta przyjaźń jest prawdziwa?
a) nigdy,
b) czasami,
c) prawie cały czas
str. 29
Odpowiedzi do testu:
Najwięcej odpowiedzi „a”
Wasza przyjaźń jest niesamowita!
Bez problemu możesz zaufać swojemu przyjacielowi.
Najwięcej odpowiedzi „b”
Zastanów się czy to prawdziwy Twój przyjaciel.
Przyjaźń polega przecież na zaufaniu.
Najwięcej odpowiedzi „c”
Więcej zaufania!
Popracujcie nad Waszą przyjaźnią, a może jednak koleżeństwem?
Redaktorka: Angelika, klasa VIa
str. 30
Szkoła dobrych manier
„Polskie tradycje i obyczaje rodzinne” (część I b –Początki życia)
NIEMOWLĘCTWO
Okres niemowlęcy, szczególnie na wsiach upływał dzieciom pod okiem zawsze czujnej matki, która wykonując
codzienne czynności mogła je doglądać.
Inaczej bywało w rodzinach zamożnych, w tzw. wyższych sferach. Tam opiekę nad niemowlęciem matki powierzały
służbie, niańkom, piastunkom.
W najlepszych rodzinach z kolei dzieckiem zajmowały się specjalnie wyszkolone opiekunki z patentem, polskie oraz
zagraniczne, np. angielskie nurse.
Do połowy XX wieku posiadanie opiekunki uważane było za przejaw odpowiedzialności i dbałości o dziecko, o jego
zdrowie, wygodę.
Niania czy opiekunka była stale obecna przy dziecku.
Jeszcze bliższe więzy, zarówno fizyczne, jak i psychiczne, mogły łączyć dziecko i jego karmicielkę, potocznie zwaną
mamką.
Mamka wynajmowana była przez matki, które z jakichś przyczyn nie mogły albo nie chciały same karmić
niemowlęcia.
Funkcja mamki dla wielu ubogich kobiet stawała się często życiową szansą. Kobieta zyskiwała w ten sposób
zarobek, schronienie, odzienie i wyżywienie.
Podstawowe zabiegi higieniczne niemowlęcia, takie jak codzienna kąpiel, częste przewijanie w czyste pieluszki, były
przestrzegane szczególnie w zamożnych domach.
Matki dbały o skórę niemowlęcia stosując przeciw odparzeniom zasypki: najpierw proszek alabastrowy, później
pudry, oliwki i maści.
Dzieci miały swoje szczoteczki i grzebyki, nożyczki do obcinania paznokci i inne przybory.
Kobiety wiejskie też dbały o swoje dzieci, choć nie miały specjalistycznych przyrządów i kosmetyków.
str. 31
Zasypkę higieniczną zastępowało delikatne próchno (np. z drewnianej belki w ścianie mieszkania) albo wysuszona i
starta na proszek skórka białego, pszennego chleba.
Pieluszki robiono z dartych na kawałki, starych, spranych, a więc miękkich płacht czy prześcieradeł.
Takimi samymi płachtami wyściełano kołyskę lub kosz dla dziecka.
W zamożniejszych domach niemowlęta miały poduszki i pierzynki w powłoczkach z płótna lub z perkalu.
Na wsiach niezwykle często u niemowląt ciemieniuchę (strup na głowie), podrażnienia i choroby skóry (krosty,
wypryski, liszaje) smarowano masłem, soloną przetopioną słoniną, słodką śmietaną albo polewano wodą, w której
gotował się groch ze słoniną lub wodą, w której kowal hartował swoje wyroby i zalewał palenisko.
W całej Polsce powszechny był przesąd, że przed ukończeniem pierwszego roku nie wolno dziecku obcinać paznokci,
aby nie zropiały mu paluszki, a w późniejszym wieku nie dostało kołtuna i gośćca, dlatego zwykle matka obgryzała
dziecku paznokcie.
Czasami, nawet w lepszych domach, robiły to także nianie pochodzące ze wsi.
Częstym schorzeniem niemowląt wiejskich były stany zapalne oczu z powodu braku higieny.
Matki leczyły je wylizując dziecku oczy lub pocierając je własną śliną, kładąc na powieki skorupki jaj albo wstrzykując
pod chore powieki swój pokarm i przemywając nim oczy dziecka.
W wielu przypadkach zabiegi te doprowadzały nie tylko do pogorszenia, ale nawet do całkowitej, nieodwracalnej
ślepoty.
Na wsi ze świeżego powietrza niemowlęta korzystały tylko w ciepłych porach roku.
W zimie nie wychodzono z niemowlętami na dwór z obawy przed przeziębieniem.
Kobiety z ludu wierzyły ponadto, że najpoważniejszym zagrożeniem dla małych dzieci i przyczyną najcięższych
chorób są uroki, złe oczy, czary, a także nieprzyjazne ludziom pozaziemskie istoty: boginki (bogienki) zwane
podziemkami (bo żyły pod ziemią) albo mamuny, które pod postacią zwykłych kobiet wchodziły do domu, w którym
niedawno przyszło dziecko.
Boginki rzekomo wywabiały podstępem z domu matkę, by potem wykraść z kołyski jej niemowlę i na jego miejsce
podrzucić swoje: brzydkiego, chorowitego, złośliwego odmieńca.
Aby odzyskać porwane dziecko, należało chłostać odmieńca jak najmocniej na progu domu (w XIX wieku
odnotowano nawet przypadki dzieciobójstwa), wyrzucić go na śmietnik lub na gnojowisko, aby podziemka słyszała
jego krzyki.
Nie należało również pozostawiać niemowlęcia samego, bez opieki, a niespokojny sen i nocny płacz dzieci
próbowano uspokoić dając mu do picia wódkę, wywar z maku, sypiąc wieczorem mak na głowę lub wkładając mu do
kolebki makówki.
Aby uchronić niemowlę przed urokiem i złym spojrzeniem, matki ze wsi zawiązywały na rączkach dzieci czerwone
szmatki lub tasiemki.
Przed złem i urokiem chronił także medalik zawieszony na szyi na czerwonej wstążce.
Kobiety z miasta dawały małym dzieciom bransoletki z czerwonych koralików, czasem nawet z miniaturowych
prawdziwych korali.
Urok odczyniano, gdy ktoś np. pochwalił zdrowie, urodę i dobry wygląd dziecka, jak i wówczas, kiedy podejrzewano ,
że dziecko stało się ofiarą uroku.
str. 32
Spluwano wtedy przez lewe ramię, okadzano dziecko święconym zielem, przekładano je na wspak przez męskie
spodnie albo przez damską spódnicę , studzono węgielki w wodzie.
Z wielkim zainteresowaniem śledzono zarówno na wsi, jak i w mieście rozwój niemowlęcia.
Na wsi, gdy dziecko ząbkowało i bardzo cierpiało, smarowano mu dziąsła świeżą krwią utoczoną z grzebienia
zabitego koguta, przecierano je suknem czerwonym, obszywano mu ubranko czerwoną tasiemką albo wieszano na
szyi czerwone koraliki w kształcie zębów.
Wierzono bowiem, że barwa czerwona ma właściwości lecznicze, dobroczynne, ochronne.
Ukazanie się najpierw zębów dolnych uważano za dobry znak, że dziecko „wydobywa się z ziemi”, a więc będzie
żyło. Natomiast, gdy w pierwszej kolejności wyrastały mu górne siekacze, powiadano, że „zagrzebuje się w ziemi”, a
więc wkrótce umrze, nie doczeka nawet 1-2 roku życia.
Pierwsze próby chodzenia dziecka wspomagane były przewiązaną pod pachami zwiniętą w rulon płachtą, sznurem
czy ręcznikiem.
Po opanowaniu sztuki chodzenia kończył się czas niemowlęctwa – czas kołyski, dziecko wchodziło w kolejny
etap swojego życia – czas dzieciństwa.
Oprac. na podstawie książki: „Polskie obyczaje i tradycje rodzinne” mgr Elżbieta Bukowiec
str. 33
Moda…
„Czytanie książek to najpiękniejsza zabawa, jaką sobie ludzkość
wymyśliła” – Wisława Szymborska
Encyklopedia PWN podaje taką definicję mody: moda [łac.], socjol. jeden z
regulatorów zachowania się jednostek w społeczeństwach nowoczesnych; służy jako środek
zarówno wyróżniania się z tłumu, jak i konformizmu w stosunku do wybranych grup;
w przeciwieństwie do obyczaju moda jest bardzo zmienna: za dobre i piękne uchodzi
zwłaszcza to, co nowe i pochodzi z ośrodków uznawanych w danym czasie i miejscu za
przodujące w tej lub innej dziedzinie; dostarczane przez modę wzory przestają obowiązywać
tym szybciej, im szybciej się upowszechniają; rozwój mody ma źródła psychologiczne,
społeczne i ekonomiczne, które nie zostały jeszcze w pełni zbadane; moda wywiera
największy i najbardziej widoczny wpływ na sposób ubierania się, czesania, makijażu itp., ale
bardziej lub mniej wpływa na wszystkie dziedziny życia społeczeństw nowoczesnych,
w których jest cenione raczej to, co najnowsze, niż to, co tradycyjne.
Źródło: encyklopedia.pwn.pl
W świetle powyższych słów za modne uznaje się zatem to, co nowe i mało tradycyjne.
We współczesnym świecie zdominowanym przez media wyznacznikiem „bycia na czasie”
stało się bardziej niż dotychczasowe noszenie najlepszej marki ubioru, posiadanie
najnowszego modelu telefonu, telewizora czy sprzętu elektronicznego.
Słowo modny nie zawsze jednak należy odnosić do tego co mało wartościowe i próżne,
często wynikające ze snobistycznego podejścia do życia.
Moda może bowiem spełniać również pozytywne zadanie, które polega na
rozpowszechnianiu wartości, takich jak ostatnio czytanie książek.
str. 34
Dlaczego książka?
Według Szwedzkiej Akademii Literatury Dziecięcej książka: pozwala nam
rozwijać język i słownictwo. Uczy nas wyrażać myśli i rozumieć innych.
Książka rozwija myślenie. Dostarcza nam pojęć myślowych i nowych idei,
rozszerza naszą świadomość i nasz świat. Książka pobudza fantazję, uczy
budować obrazy w wyobraźni. Książka dostarcza nam wiedzy o innych
krajach i kulturach, o przyrodzie, technice, historii, tym wszystkim, o czym chcielibyśmy dowiedzieć
się czegoś więcej. Książka rozwija nasze uczucia i zdolności do empatii. Wyrabia w nas umiejętności
wczuwania się w czyjąś sytuację, dodaje też sił i zapału. Może rozśmieszyć lub zasmucić. Może
pocieszyć i wskazać nowe możliwości. Książka może też stawiać pytania, które angażują i pobudzają
do dalszych przemyśleń. Książka uczy nas etyki, skłania do namysłu nad tym, co słuszne, a co nie, co
dobre, a co złe. Książka może wytłumaczyć rzeczywistość i pomóc w zrozumieniu zależności, może też
udowodnić, że często pytanie ma więcej niż jedną odpowiedź, że na problem da się spojrzeć
z różnych stron. Może podpowiedzieć sposoby rozwiązywania konfliktów inne niż przemoc.
Książka pomaga nam zrozumieć siebie, odkryć, ze są inni, którzy
myślą jak my, że mamy prawo do swoich odczuć, reakcji.
Umacnia również poczucie własnej wartości.
Książka poza tym pomaga nam zrozumieć innych. Lektura
książek pisarzy z innej epoki, innego świata pozwala odkryć, że
ich myśli i odczucia nie różnią się od naszych. Dzięki książce
uczymy się tolerancji dla innych kultur.
Ponadto książka jest naszym towarzyszem w samotności. Łatwo wziąć ją ze sobą i czytać
gdziekolwiek. Z biblioteki można ją wypożyczać za darmo i nie trzeba podłączać do prądu.
Książka jest częścią naszego dziedzictwa kulturowego. Dzięki niej mamy wspólne doświadczenia
i punkty odniesień.
Dobra książka dla dzieci, którą można czytać na głos, przynosi radość dzieciom i dorosłym. Buduje
pomost między pokoleniami.
Książka dla dzieci to pierwsze spotkanie z literaturą – nieograniczonym światem, z którego czerpiemy
przez całe życie. To bardzo ważne spotkanie, gdyż jeśli nie zostanie zmarnowane, pokaże ile może dać
dobra literatura.
Literatura wzbogaca kulturę kraju. Daje pracę wielu ludziom:
pisarzom, ilustratorom, wydawcom, bibliotekarzom ….
„Czytanie książek to najpiękniejsza zabawa, jaką sobie
ludzkość wymyśliła” – Wisława Szymborska
"Czytanie książki jest jak podróż po świecie drugiego
człowieka. Jeżeli książka jest dobra, czytelnik czuje się w niej
jak u siebie, a jednocześnie intryguje go, co znajdzie za
następnym zakrętem" - to myśl pisarza Jonathana Carrolla.
str. 35
Pszczoła równa się życie
„Wielka siła małej pszczółki”
Karol Darwin stwierdził, że gdyby wyginęły wszystkie pszczoły,
to człowiekowi pozostaną cztery lata życia.
Podobnie sądził Albert Einstein. Dlaczego?
Każdy chyba zna powiedzenie „pracowity jak pszczółka”. Nie powstało ono bez przyczyny.
Nawet starożytni doceniali te owady, a nawet utożsamiali z bogami. Faktycznie są one
bardzo pracowite i pożyteczne, mimo iż czasem mogą użądlić. Z biegiem lat człowiek
przestał zwracać na nie swoją uwagę. Tymczasem, owady te nadal odgrywają ważną rolę
w ekosystemie i życiu ludzkim, a produkty pszczele stanowią dla nas ogromne
dobrodziejstwo.
Pszczoła miodna jest najbardziej pożytecznym owadem wśród zapylaczy
roślin dzikich i uprawnych. Wynika to stąd, że żyje ona gromadnie i
tworzy rodziny z kilkudziesięciu tysięcy pszczół. Rodzina pszczela zimuje
jako całość żywiąc się zapasami nagromadzonymi w lecie. Na wiosnę
rozpoczynają masowe wyloty by zapylić wiele kwitnących roślin. Jeśli dana
roślina kwitnie masowo, wówczas pszczoły oblatują tylko ten jeden
gatunek. Gdyby wyginęły wszystkie pszczoły, to kwiaty nie wydałyby
owoców. W konsekwencji tego wyginęłyby zwierzęta a na końcu ludzie.
Pszczoły produkują miód, który posiada duże walory smakowe i lecznicze. Oprócz miodu
wytwarzają kit pszczeli (propolis). Jest on stosowany w lecznictwie. Ma działanie
odczulające i przeciwbólowe. Pyłek pszczeli korzystnie wpływa na trawienie. Mleczko,
którym karmione są larwy, spożywane przez człowieka pobudza apetyt a także usuwa
zmęczenie. Produkowany przez pszczoły wosk wykorzystuje się do wyrobu świec.
Dorota Nowak, klasa III G
str. 36
Źródło: Internet
str. 37
NIEZWYKŁE OGRODY
The Lost Gardens of Heligan - Kornwalia, Wielka Brytania
House Patrocinio - Lizbona, Portugalia.
Zaprojektowany przez Rebelo De Andrade.
A Plastic Bottle Vertical Garden - Brazylia. Pionowy ogród - Rue D'Alsace, Paryż.
Zaprojektowany przez Patricka Blanca.
Nietypowy ogród pokazany powyżej powstał w miejscowości St Albans, w południowej części
hrabstwa Hertfordshire w Anglii i jest częścią projektu Butterfly World.
joemonster.org, www.e-ogrodek.pl
str. 38
Dla naszych milusińskich
www.greenthinking.pl
LETNIO-JESIENNY ROŻNÓW W WIERSZU I W PIOSENCE
LISTOPAD
Wyszedł sobie do ogrodu
stary, siwy pan Listopad.
Grube palto wdział od chłodu
i kalosze ma na stopach.
Deszcz zacina, wiatr dokucza,
pustka, smutek dziś w ogrodzie.
Pan Listopad cicho mruczy
"Nic nie szkodzi, nic nie szkodzi".
Po listowiu kroczy sypkim
na ławeczce sobie siada:
"Chłód i zimno, mam dziś chrypkę.
Trudna rada! Trudna rada!"
Wanda Grodzieńska
Lato
Uwielbiam lato!
Jest takie ciepłe!
Kwiaty na łące,
ptaki śpiewające,
wiatr we włosach,
złoto na zboża kłosach,
gorący uśmiech na ustach
nie myśli się o smutkach.
JESIEŃ
Kolorem złota
mieni się jesień
i zapach sadów
roznosi się wszędzie.
Deszcz jesienny,
uderzając w okna
gra nam melodię
cieplutką jak kołdra.
Zuzanna Bukowska , klasa VIa
W OGRODZIE
Zanurzam się w ogrodzie jak
w szmaragdowej wodzie. Pod jabłonią
przepływam, tęczowe jabłka zrywam.
Patrzcie, gdzie teraz jestem!
Nurkuję pod
agrestem! A teraz płynę dalej, przez
traw
zielone fale.
Kłaniają mi się nisko jeżyny i maliny –
bo
jestem tu królową! W koronie z
pajęczyny!
Dorota Gellner
Zuzanna Bukowska, klasa VIa
str. 39
Coś z klasyki
Nasi muzyczni faworyci
„Tu gdzie mnie nie ma świat umiera
i o litość blaga każde drzewo kamień książka rym
tu gdzie mnie nie ma jest ponury wietrzny wieczór
ulicami snuje się trujący dym
tu gdzie mnie nie ma nie ma też nadziei
na najmniejszy pozytywny obrót moich spraw
tu gdzie mnie nie ma nic w ogóle nie ma
prócz pamięci mej mizernych papierowych raf”
Źródło: utwór Pamięć z płyty Pod światło
Grzegorz Turnau
„Między ciszą a ciszą sprawy się kołyszą
I idą, i płyną póki nie przeminą …”
str. 40
Grzegorz Turnau urodził się 31 lipca 1967 roku
w Krakowie. W latach 1973–1980 uczył się grać na
fortepianie w podstawowej szkole muzycznej.
Debiutował na Studenckim Festiwalu Piosenki
w Krakowie piosenką „Znów Wędrujemy” będąc
jeszcze uczniem III klasy liceum. Zdobył pierwszą
nagrodę, a dzięki niej trafił do Piwnicy pod Baranami,
zaproszony przez Piotra Skrzyneckiego.
Do bardziej znanych utworów artysty należą m.in.:
„Znów wędrujemy”, „Naprawdę nie dzieje się nic”,
„Cichosza”, „Między ciszą a ciszą”, „Pamięć”, „Bracka”,
„To tu, to tam”, „Tutaj jestem”, „Wiem”, „Liryka, liryka, „Kawałek cienia”, „Leniwa głowa”,
„O, Kutno!” , „Bombonierka”.
Grzegorz Turnau współpracował między innymi z takimi artystami, jak: Ewa Małas-
Godlewska, Anna Maria Jopek, Dorota Miśkiewicz, Jan Kanty Pawluśkiewicz, Zbigniew
Preisner, Jacek Wójcicki, Beata Rybotycka, Andrzej Sikorowski, Stanisław Soyka,
Aleksander Glondys, Justyna Steczkowska, Magda Umer, Ola Maurer czy Wojciech
Waglewski. Artysta jest również kompozytorem muzyki teatralnej i filmowej m.in. do
filmu Zakochany Anioł. Ponadto Grzegorz Turnau współpracuje z aktorami: Wojciechem
Malajkatem oraz Zbigniewem Zamachowskim.
W swoich piosenkach Turnau wykorzystuje teksty czołowych polskich poetów XX wieku,
najczęściej: Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, Jana Brzechwy, Bolesława Leśmiana,
Zbigniewa Herberta, Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego, twórców współcześnie
żyjących, np.: Michała Zabłockiego oraz Leszka Aleksandra Moczulskiego, ale również
Ewy Lipskiej, Jarosława Kiliana czy też Michała Rusinka. Znaczną część piosenek
stanowią utwory pisane do własnych tekstów, np.: „Kawałek cienia” czy „Pamięć”.
Dorota Nowak, klasa III G
str. 41
str. 42
Ćwicz, baw się i ucz się.
„Szlachetne zdrowie” …Żyj aktywnie.
str. 44
„Rusz głową” – ćwicz umysł”
Tym razem proponujemy Wam zabawę zatytułowaną „Moja karta biblioteczna”.
Zaprojektuj swoją własną kartę biblioteczną.
Uruchom wyobraźnię i stwórz własną, oryginalną kartę.
Będziesz mógł/mogła z niej korzystać w szkolnej bibliotece.
Za każdą wypożyczoną książkę otrzymasz pieczątkę niespodziankę :)
Poniżej przedstawiamy wygląd prawdziwej karty
bibliotecznej.
Źródło: „Album czytelnika”, Wydawnictwo SBM Sp. z o.o.
str. 45
„Kiwnij palcem” – bądź twórczy
Jak trenować twórcze myślenie i po co to robić?
„Dobry Bóg daje talent, a reszty każdy szuka sam.”
Anna Maria Jopek
Rozpoczynamy kolejną część treningu twórczego myślenia.
Tym razem spróbujemy pobudzić wyobraźnię. Wyobraź sobie, że… Zadania: • Wyobraź sobie, że możesz pochwycić trąbę powietrzną. Co byś z nią zrobił? • Wyobraź sobie, że możesz złapać i zwinąć w rulon tęczę. Co byś z nią zrobił? • Wyobraź sobie, że możesz wyhodować mrówki wielkości psa. Co byś z nimi zrobił? • Wyobraź sobie, że możesz złapać w siatkę spadającą gwiazdę. Co byś z nią zrobił? • Wyobraź sobie, że masz zdolność wykrywania złota wszędzie tam, gdzie są jego pokłady. Co byś z tym zrobił? • Wyobraź sobie, że masz zdolność wywoływania deszczu, kiedy tylko zechcesz. Co byś zrobił z tą zdolnością? • Wyobraź sobie, że nie umiesz chodzić, a jedynie biegać. Co byś wtedy zrobił? • Wyobraź sobie, że możesz stać się swoją ulubioną postacią literacką. Kim byś się stał i co byś robił? Źródło proponowanych tu ćwiczeń: Trening kreatywności. Podręcznik dla pedagogów, psychologów i trenerów grupowych Autor: Krzysztof J. Szmidt
str. 46
WYKONAJ SAM
Zaprojektuj własną kartkę pocztową z ferii zimowych.
str. 47
CO W SZKOLE PISZCZY, CO PISZCZY W SZKOLE?
KONKURSY
SZKOLNY
KONKURS LITERACKO-PLASTYCZNY
„Kartka z ferii zimowych”
Drodzy Uczniowie klas od 0 do III szkoły podstawowej, od 4 do 6 i od I do III
gimnazjum!
Regulamin konkursu
1. Cele konkursu:
-Umożliwianie uczniom zdolnym rozwijania zainteresowań i wykazywania się pisarskimi oraz
plastycznymi umiejętnościami.
-Rozwijanie wyobraźni i twórczego działania uczniów.
-Promowanie osiągnięć uczniów.
2. Ustalenia ogólne:
Udział uczniów w konkursie jest dobrowolny.
Za prawidłowy przebieg konkursu odpowiedzialni są: mgr Elżbieta Bukowiec i nauczyciele
bibliotekarze.
Najlepsze prace zostaną opublikowane w czasopiśmie szkolnym i na stronie internetowej szkoły.
Laureaci konkursu otrzymają nagrody.
3. Temat konkursu : „Kartka z ferii zimowych”
4. Termin i zasady zgłaszania się uczestników do udziału w konkursie :
Prace należy zgłaszać ( przynieść wydrukowane) do końca kwietnia 2016 roku do biblioteki.
5. Formy konkursowe :
formy epickie: krótki tekst użytkowy,
formy plastyczne: dowolna technika plastyczna.
6. Wymagania konkursowe:
Oceniane będą: realizacja pomysłu, zawartość merytoryczna, kompozycja, poprawność ortograficzno-
interpunkcyjna, językowo - stylistyczna, estetyka pracy.
7. Przebieg konkursu:
Konkurs jest jednoetapowy. Laureaci zostaną wyłonieni spośród wszystkich zgłaszających się do
konkursu uczniów. Formy wypowiedzi będą oceniane w trzech kategoriach: epickie, liryczne,
plastyczne, a także formy mieszane. Wybrane zostaną najlepsze prace z trzech wymienionych
powyżej kategorii. Liczba uczestników nie jest określona, mogą do niego przystąpić wszyscy
zainteresowani uczniowie.
Serdecznie zapraszamy do udziału w konkursie!
Pracownicy biblioteki
str. 48
SZKOLNY
KONKURS LITERACKO-PLASTYCZNY
„Zareklamuj szkolną bibliotekę”
Drodzy Uczniowie
klas od 0 do III szkoły podstawowej, od 4 do 6 i od I do III gimnazjum!
Regulamin konkursu
1. Cele konkursu:
-Umożliwianie uczniom zdolnym rozwijania zainteresowań i wykazywania się pisarskimi oraz
plastycznymi umiejętnościami.
-Rozwijanie wyobraźni i twórczego działania uczniów.
-Rozbudzanie świadomości języka jako składnika dziedzictwa kulturowego; dbałość o kulturę i
estetykę języka.
-Promowanie osiągnięć uczniów.
2. Ustalenia ogólne:
Udział uczniów w konkursie jest dobrowolny.
Za prawidłowy przebieg konkursu odpowiedzialni są: mgr Elżbieta Bukowiec i nauczyciele
bibliotekarze.
Najlepsze prace zostaną opublikowane w czasopiśmie szkolnym i na stronie internetowej szkoły.
Laureaci konkursu otrzymają nagrody.
3. Temat konkursu : „Zareklamuj szkolną bibliotekę”
4. Termin i zasady zgłaszania się uczestników do udziału w konkursie :
Prace należy zgłaszać ( przynieść wydrukowane) do końca kwietnia 2016 roku do biblioteki.
5. Formy konkursowe :
formy epickie: krótki tekst użytkowy,
formy liryczne: dowolny pod względem gatunkowym i wersyfikacyjnym wiersz lub piosenka
formy plastyczne: dowolna technika plastyczna.
6. Wymagania konkursowe:
Utwory liryczne, jak i epickie powinny spełniać cechy rodzaju literackiego, do którego należą.
Oceniane będą: wybrana przez ucznia forma literacka, realizacja pomysłu, zawartość merytoryczna,
kompozycja, poprawność ortograficzno-interpunkcyjna, językowo - stylistyczna, estetyka pracy.
7. Przebieg konkursu:
Konkurs jest jednoetapowy.
Laureaci zostaną wyłonieni spośród wszystkich zgłaszających się do konkursu uczniów.
Formy wypowiedzi będą oceniane w trzech kategoriach: epickie, liryczne, plastyczne, a także formy
mieszane. Wybrane zostaną najlepsze prace z trzech wymienionych powyżej kategorii.
Liczba uczestników nie jest określona, mogą do niego przystąpić wszyscy zainteresowani uczniowie.
Serdecznie zapraszamy do udziału w konkursie!
Pracownicy biblioteki
str. 49
SZKOLNY
KONKURS PLASTYCZNY
„Mój ulubiony bohater książkowy”
1. Cele konkursu:
-popularyzacja czytelnictwa i zwiększenie zainteresowania książką,
-rozwój nawyków czytelniczych,
-rozwijanie wrażliwości i wyobraźni.
2. Ustalenia ogólne:
Konkurs skierowany jest do uczniów klas: od 0 do VI szkoły podstawowej oraz do młodzieży
gimnazjalnej .
3. Temat konkursu:
Przedmiotem konkursu jest wykonanie pracy plastycznej na temat: „ Mój ulubiony bohater
książkowy”.
4. Termin i zasady zgłaszania się uczestników do udziału w konkursie :
Prace należy przekazać do biblioteki szkolnej do końca kwietnia 2016 roku.
5. Formy konkursowe:
Praca może być wykonana w dowolnej formie i dowolną techniką.
6. Wymagania konkursowe:
Każda praca powinna zawierać imię i nazwisko uczestnika, klasę.
Praca musi być wykonana samodzielnie.
7. Przebieg konkursu:
Komisja dokonując oceny zgłoszonych na konkurs prac, będzie brała pod uwagę
następujące kryteria: wartość artystyczną pracy oraz pomysłowość i oryginalność.
Serdecznie zapraszamy do udziału w konkursie.
Pracownicy biblioteki
str. 50
UCZ SIĘ I BAW SIĘ RAZEM Z NAMI!
(POTRAFIĘ ŚWIADOMIE WYBIERAĆ)
DRODZY UCZNIOWIE SZKOŁY PODSTAWOWEJ I GIMNAZJALNEJ !!!
Zapraszamy Was do konkursu na wybieranie ciekawych, edukacyjnych stron internetowych,
przyjaznych dzieciom i młodzieży, z których będzie można swobodnie korzystać
w Bibliotecznym Centrum Medialnymi i uczyć się poprzez zabawę.
Konkurs będzie trwał do końca maja 2016 roku.
Zapraszamy do zgłaszania stron internetowych przyjaznych dzieciom i młodzieży!!!
mgr Elżbieta Bukowiec
wraz z pracownikami szkolnej biblioteki
UWAGA !
AKCJA
BIBLIOTEKA
(Miejsce przyjazne każdemu dziecku i rodzicowi)
WSPÓLNIE TWORZYMY
BIBLIOTECZNE CENTRUM KULTURALNO-OŚWIATOWE
Szanowni Dorośli, Droga Młodzieży, Kochane Dzieci !!!
Zachęcamy Was do przyłączenia się do akcji mającej na celu wzbogacenie szkolnej biblioteki
w materiały służące bezpiecznemu, przyjaznemu rozwojowi (planszowe gry edukacyjne,
malowanki, łamigłówki, edukacyjne książeczki itp.).
Dzięki Waszej pomocy będziemy mogli stworzyć
PRZYJAZNE MIEJSCE SŁUŻĄCE ROZWOJOWI I BEZPIECZNEJ
ROZRYWCE.
Z GÓRY GORĄCO DZIĘKUJEMY !!!
PRACOWNICY SZKOLNEJ
BIBLIOTEKI
str. 51
PODZIĘKOWANIA I WYRÓŻNIENIA
ROZSTRZYGNIĘCIE KONKURSU „ROŻNÓW DAWNIEJ I DZIŚ W OBIEKTYWIE”
Serdecznie dziękujemy uczestnikom konkursu „Rożnów dawniej i dziś w obiektywie” za
dostarczenie zdjęć, które wzbogaciły naszą kolekcję fotografii.
Grono Pedagogiczne Szkoły Podstawowej i Gimnazjum w Rożnowie oceniło zdjęcia pod
kątem ogólnego wyrazu artystycznego i wspólnie określiło następujące miejsca:
I miejsce: zdjęcie nr 37 - Mateusz Gołąb
II miejsce: zdjęcia: 39, 40, 13 – Gabriela Stefanów
III miejsce: zdjęcia: 7 i 9 – Zuzanna Bukowska i Anna Bukowska
IV miejsce: Nicole Gumulak
GRATULUJEMY I DZIĘKUJEMY ZA UDZIAŁ!!!
mgr Elżbieta Bukowiec
str. 52
ROZSTRZYGNIĘCIE KONKURSU „POLECAM CI KSIĄŻKĘ”
Drodzy uczniowie
Klas IV – VI i klas I-III gimnazjum
Dziękujemy Wam za udział w konkursie literacko-plastycznym „Polecam Ci książkę…”.
Komisja konkursowa ustaliła następujące miejsca:
Klasy IV – VI szkoła podstawowa
I miejsce Justyna Dumana i Kinga Janisz klasa Va
II miejsce Wiktoria Matras i Natalia Jurkowska klasa VI b
III miejsce Kacper Olchawa, Magdalena Galarowicz klasa Va
IV miejsce Maksymilian Bukowski klasa Va i Aleksandra Prusak klasa Va i Tomasz Różański
klasa Va
Klasy I – III gimnazjum
I miejsce Aleksandra Miszkinis klasa III b
II miejsce Edyta Garbacz klasa II b
III miejsce Dorota Nowak klasa III b
Wyróżnienia za udział otrzymują:
Karina Gądek klasa Va
Patryk Bulanda klasa Va
Dawid Borucki klasa Va
GRATULUJEMY !
str. 53
Gratulujemy również zwycięzcom konkursu plastycznego „Ogród moich marzeń” oraz
wszystkim uczestnikom z klas IV - VI, którzy brali udział w tworzeniu roślinnych kompozycji
w ramach obchodów Dnia Dziecka w dniu 1 czerwca 2015 roku.
W konkursie plastycznym „Ogród moich marzeń” ustalono następujące miejsca:
I miejsce: Dominik Hajduk (klasa IV b)
II miejsce: Aleksandra Dziedzic (klasa V b)
III miejsce: Natalia Jurkowska (klasa Vb)
Spośród młodzieży gimnazjalnej
I miejsce: Anna Górowska (klasa II b)
W konkursie na najładniejszą kompozycję kwiatową „Pamiętajcie o ogrodach”
I miejsce otrzymały klasy: 0a i 0b
II miejsce klasy: Ia, Ib, II, III, IVa, Vb i VI
Gratulujemy!
W konkursie recytatorskim poświęconym twórczości Ludwika Jerzego Kerna, który odbył
się 15 czerwca 2015 roku przyznano następujące miejsca:
W kategorii klas I-III
I miejsce: Aldona Górowska (klasa III)
II miejsce: Elena Dudzik (klasa III)
III miejsce: Jakub Kosakowski (klasa III)
IV miejsce: Jakub Piechocki (klasa II)
W kategorii klas IV-VI
I miejsce: Natalia Kosakowska (klasa IVb), Zuzanna Bukowska (klasa Va) i Julia Lipińska
(klasa Vb)
II miejsce: Angelika Jurczyk (klasa Va)
III miejsce: Kamila Woźniak (klasa VI)
IV miejsce: Tomasz Różański (klasa IVa)
GRATULUJEMY!
str. 54
RADA RODZICÓW AKTUALNOŚCI
„Dzieci będą pamiętać Cię nie dzięki rzeczom materialnym, które
im zapewniłeś, ale dzięki uczuciom, którymi je obdarzyłeś”.
(Richard L. Evans)
Wspomnienia z Dnia Dziecka - 1. czerwca 2015 r.
str. 55
Zespół redakcyjny:
Redaktor naczelny:
mgr Elżbieta Bukowiec
Zespół redagujący (autorzy rubryk):
Natalia Kosakowska (klasa Vb)
Ewa Karwala (klasa VI)
Natalia Jurkowska (klasa VI)
Iwona Nowak (klasa VI)
Piotr Bukowiec (klasa I G)
Katarzyna Nowak (klasa III G)
Dorota Nowak (klasa III G)
Ilustracje: (źródło: Internet, zdjęcia Redakcji)
Korekta: mgr Elżbieta Bukowiec
Autorka okładki: Elżbieta Bukowiec (źródło: Internet – okładka książki )
str. 56
W OBIEKTYWIE
