Het was maandagavond, rond acht uur. Het was al aardig donker buiten en als Nathan naar buiten keek zag hij de bomen rond het huis wild heen en weer zwaaien. Het waaide als een malle! Hij zat maar wat te internetten..hij zocht een baan. Niet voor nu, want nu wou hij graan bij Bentley blijven. Maar voor als hij wat ouder zou zijn. Hij wierp zorgzaam een blik naar rechts, naar Bentley. Hij draaide af en toe wat rond en maakte pruttelende geluidjes. Het was goed. Het voelde zo fijn! Het wennen had niet lang geduurd, ze waren al meteen gek op het mannetje geweest.

Tien minuutjes later werd er aangebeld. Zijn moeder, Ruben en zijn broertjes. ‘Wat leuk dat jullie er zijn! We moeten even wachten op Alex maar die zal zo wel thuiskomen.’ zei hij terwijl hij zijn moeder warm begroette.

Ruben was inmiddels al helemaal weg van zijn eerste (stief) kleinzoon. ‘Hij is echt prachtig hoor, een mooi ventje.’ zei hij met een glimlach naar Nathan. ‘Bedankt. Ik ben het volkomen met je eens!’ zei hij terwijl hij het flesje aan zijn stiefvader gaf. ‘Voed jij hem maar.’ zei hij en liep naar zijn moeder toe om haar erbij te halen.

Een kwartiertje later arriveerde Alex, eindelijk. Binnen had iedereen al een kopje koffie, thee of wat fris gedronken en stonden ze te popelen om de kaarsjes uit te blazen!

De toeters en bellen werden weer uit de kast gehaald. Doodmoe stond Alex toe te kijken, het was een feestelijk moment maar hij had honger en was moe, na zo’n lange werkdag. Toch maakte hij er een feestje van en zong de liedjes vrolijk mee. (Als dat geen echte vader is!)

Het opgroeien verliep heel soepel en al gauw had Nathan een vrolijke peuter in zijn armen. ‘Gefeliciteerd!’ riep hij zijn zoon vrolijk toe. ‘Jippieeee!’ gilde hij.

Na een stukje taart en een knuffel of kus van Bentley was iedereen vertrokken. Alex was al vrij gauw naar bed gegaan, hij was echt dood op. Dus aan Nathan de taak om de haartjes en kleertjes van Bentley te fatsoeneren. Met een prachtig eindresultaat! Trots keek Nathan in de spiegel. Bentley was moe en moest gapen. ‘Ben je moe, kleine man? Dan zullen we je maar naar je bedje brengen hé!’ zei Nathan en gaf hem een kus.

Binnen no time lag de kleine Diaz te slapen. Heerlijk aan het dromen!

Nadat Nathan beneden goed had afgesloten, de laatste dingetjes op had geruimd en zijn tanden had gepoetst, kon ook hij zijn warme bedje opzoeken. Glimlachend van genot kroop hij tegen zijn man aan. Wat en heerlijk gevoel, zo in bed naast de liefde van zijn leven. Hij snoof nog even de heerlijke geur van Alex op en viel daarna in een diepe slaap.

De volgende morgen werd het stel tegelijk wakker. Nathan keek naar buiten en genoot van het zicht over de buurt. ‘De zon schijnt.’ zei hij hard op. En liep om het bed om Alex een kus te geven. ‘Haal jij die kleine even uit bed?’ vroeg hij aan hem.

Dat deed hij. Alex trok zijn sloffen aan en liep naar de kinderkamer. Behendig tilde hij Bentley uit zijn bedje. ‘Goedemorgen knul, heb je fijn geslapen?’ vroeg hij. Het ventje knikte, wreef nog eens goed in zijn oogjes en gaf zijn papa een kus.

Toen Alex hem op de grond zette, kroop hij meteen naar zijn speelhoek. Een soort garage met allemaal plateaus. Toen hij zag dat zijn zoon zo in het spel opging, kon hij het niet laten er even bij te gaan zitten. Én mee te spelen natuurlijk!

Nadat Alex de vuile luier van Bentley uit had gedaan besloot hij hem gelijk maar even in bad te doen. Ondertussen stond Nathan lekker te douchen. Bentley kirde van de pret en spetterde wild met het water. ‘Vind je het zo leuk?’ lachte Alexander.

Na het bad had Alex hem afgedroogd en aangekleed. Het gezin zocht even het balkon op. Nathan leerde Bentley zijn eerste stapjes terwijl Alex trots als een pauw toekeek.

Bentley bleek leergierig en binnen nog geen uur, kon hij lopen. Het was wankelig, dat wel, maar hij liep! Hij stond op zijn kleine beentjes, helemaal alleen!

Na het oefenen met het lopen stond Bentley’s blaas op knappen en mocht hij het op het potje proberen. ‘Nu moet je gewoon een plasje doen.’ zei zijn papa. ‘Zo simpel is het!’ zei hij met een glimlach. Bentley keek hem liefjes aan.

Nu was het wachten, dacht Nathan. Hij kon het niet laten af en toe over zijn schouder te kijken, naar het heerlijke kontje van Alexander. ‘Kla.’ zei Bentley na een tijdje. Terug uit zijn gedachten hielp hij zijn zoontje verder.

Het was nu wel tijd om hun buikjes te vullen, alle drie hadden ze honger! Alex deed nog wat afwas en begon wat boterhammen te smeren. Nathan maakte een fruithapje voor Bentley klaar die al trappelend in zijn kinderstoel zat.

Het ontbijt was gezellig, Alex en Nathan waren echt gelukkig en dat zag je gewoon. Met elkaar, met Bentley, met het leven! De helft van het ontbijt keken ze achterom, naar hoe Bentley met zijn handjes de fruithap naar binnenwerkte.

Het was zo schattig om te zien. Alles zat onder, de hele kinderstoel, zijn smoeltje. ‘Lekke!’ zei hij met een bigsmile tegen zijn vaders. Die in lachen uitbarsten, omdat zijn gezicht gewoon letterlijk onder zat!

De hele middag speelde Bentley met zijn verjaardagscadeau. De speeltafel, de blokjes, de tekenspullen. Hij vond het allemaal prachtig en vermaakte zichzelf prima, zijn ouders hadden nu even tijd voor zichzelf.

Terwijl Nathan de afwas deed, had Bentley zijn slaapmat gevonden en vertrok Alexander weer naar zijn werk. ‘Tot vanavond schat.’ zei hij nog en gaf hem een kus.

Vader en zoonlief hadden het verder de hele middag gezellig. Hij tekende nog even mee en gaf hem op tijd zijn flesje. Huisvader zijn was best wel leuk!

En niet veel later kwam ook Alex thuis. Hij pakte een biertje en plofte naast zijn man op de bank. Tijd voor een gezellige (mannen) avond.

Niet zo’n lange update, maar volgens mij wel leesbaar haha!Ik hoop dat jullie hem leuk vonden, de volgende x weer bij het hoofdhuis.Tot dan en veel leesplezier! XX Liefs Megan.