PG 7 Najstarsza gazeta

uczniowska w Polsce

Nr 245

03/2012

W tym numerze:

Nasz Patron 2-3

Koła zainteresowań

4-13

Ze szkolnej ławy

14-17

Czy znamy Swoje mia-sto?

18-19

Subkultury 20-22

Piątka piątce nie równa

23-26

J

29-31 recenzje 27-31

Podniebne podboje

31

WITAJCIE W PROGACH

SIÓDEMKI !

Kącik poetycki 32-3

Władysław Anders (urodził się 11 sierpnia 1892 r. w Krośniewice-błoniu

(powiat kutnowski), zmarł 12 maja 1970 r. w ) generał Wojska-Polskiego.

Studiował na politechnice w Rydze. Podczas studiów został człon-

kiem Korporacji Akademickiej Arkonia. Od 1913 r. w armii rosyjskiej, ukoń-

czył kawaleryjską szkołę oficerów rezerwy. Uczestnik I wojny światowej -

jako porucznik dragonów dowodził szwadronem i został 3-krotnie ranny. W

1917 r. ukończył skrócony kurs Akademii Sztabu Generalnego w Petersburgu.

Następnie brał udział w formowaniu oddziałów I Korpusu Polskiego. Po kapi-

tulacji korpusu przed Niemcami wrócił do kraju i wstąpił do Wojska Pol-

skiego. Szef sztabu Armii Wielkopolskiej w 1919 r. W wojnie polsko-

bolszewickiej 1920 r. dowódca 15. Pułku Ułanów Poznańskich.Po wojnie

ukończył Wyższą Szkołę Wojenną w Paryżu. Od listopada 1925 r. komendant

Warszawy. Podczas przewrotu majowego szef sztabu wojsk rządowych. Na-

stępnie w Generalnym Inspektoracie Kawale-

rii. W latach 1928-1939 dowódca Kresowej, a

następnie Nowogródzkiej Brygady Kawale-

rii, z którą wyruszył na wojnę 1939r. W czasie

przebijania się Armii Poznań i Pomorze przez

Kampinos do Warszawy odmówił gen. Tade-

uszowi Kutrzebie wykonania rozkazu obrony

skraju Puszczy Kampinoskiej motywując to

przewidywanymi zbyt dużymi stratami swo-

jej brygady.

Str.2 PG 7 Opole

NASZ PATRON

03/2012 Str.3

Od 12 września 1939

r. dowódca Grupy Operacyj-

nej kawalerii swojego imie-

nia. Po ciężkich walkach w

okolicach Tomaszowa Lubel-

skiego udało się mu przebić

na południe, gdzie jednak

natknął się na oddziały so-

wieckie i po ciężkich wal-

kach, ranny dostał się do nie-

woli. Przetrzymywany w wię-

zieniu we Lwowie, a następ-

nie w Moskwie, wypuszczony

po wybuchu wojny niemiecko

-sowieckiej i podpisaniu układu polsko-radzieckiego. Od 4 sierpnia 1941 r. do-

wódca Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR, a po wyprowadzeniu wojsk ze Związku

Radzieckiego-dowódca Armii Polskiej na Wschodzie i 2 Korpusu Polskiego,

którym dowodził w kampanii włoskiej (Bitwa o Monte Cassino). Od 6 listopada

1945 r. pełniący obowiązki Naczelnego Wodza Polskich Sił Zbrojnych i General-

ny Inspektor Sił Zbrojnych.

Był przywódcą politycznym emigracyjnych środowisk wojskowych. Pochowany

wśród swoich żołnierzy na cmentarzu wojskowym na Monte Cassino we Wło-

szech.

Został odznaczony m.in. Orderem Orła Białego. Redakcja

Jeśli występy przed publicznością nie wywołują u Ciebie odrazy, a tym bardziej nie pożera Cię wielki potwór, zwany tremą; jeśli recytacji wiersza przed klasą nie traktu-jesz jako przykrego obowiązku; jeśli z przyjemnością wcielasz się w przeróżne role oraz uwielbiasz improwizo-wać, i wreszcie, jeśli masz w sobie odrobinę fantazji, jesteś choć ociupinkę zwariowany i masz choć krztynę talentu w sobie, to koniecznie powinieneś zostać członkiem szkolne-go koła teatralnego!

Str.4 PG 7 Opole

OFERTA ZAJĘĆ

POZALEKCYJNYCH

Aktorzy, reżyserzy, recytatorzy- miłośnicy

teatru i kina – koło teatralne to oferta spe-

cjalnie dla Was!

Co tydzień, pod czujnym okiem pani Małgorzaty Górki, w sali 48 gromadzą się amatorzy, a wśród nich (co jest zupełnie prawdopodobne) przyszłe gwiazdy kina. Na

zajęciach uczestnicy szlifują swoje umiejętności recytatorskie oraz aktorskie. Koło bierze aktywny udział w przygotowaniu szkolnych uroczystości. A wszystko to w miłej i serdecznej atmosferze. Więc, drodzy przyszli

gimnazjaliści, nie wahajcie się ani chwili i skorzystajcie z tego zaproszenia, a na pewno nie pożałujecie!

Edyta Naworska IIF

Str.5 03/2012

Str.6 PG 7 Opole

Nie chcesz się biernie przyglądać, masz ochotę zmieniać i oceniać świat? Na pewno zaznałeś

smaku pisania artykułów prasowych. Koło dziennikarskie Kleks za-prasza wszystkich, którzy nie boją się pisać. W sympatycznej atmos-ferze, która w ogóle nie przypomina lekcji, poznajemy gatunki dziennikarskie. Uczymy się tworzyć newsy, recenzje, wywiady i fe-lietony. Nie boimy się poruszać tematów trudnych i kontrowersyj-nych. Jeżeli jakieś zagadnienie nie daje Ci spokoju, przedyskutuj je z nami! Podziel się swoimi wrażeniami a pomożemy Ci stworzyć re-portaż.

Szkolne Koło Dziennikarskie poszukuje rów-nież osób zafascy-nowanych składa-niem i kompono-waniem całych gazetek. Twoje pomysły na pew-no znajdą tu za-stosowanie. Jeśli kochasz fotogra-fię, szpalty naszej gazetki czekają.

Lubisz ciągnąć ludzi za język? Pragniesz opisywać i oceniać otaczający Cię świat? Koło dziennikarskie i

Szkolna Kronika Filmowa zaspokoją Twoje reporterskie ciągoty!

Od ponad trzech lat zajmujemy się także tworzeniem newsów telewizyjnych. Mamy do dyspozycji profesjonalną kamerę cyfrową i program do montażu. Jeśli zaznałeś przyjemności obco-wania z obrazem filmowym, Szkolna Kronika Filmowa będzie miej-scem, w którym rozwiniesz swoje talenty. Przyszli Gim-nazjaliści, nasza szkolna te-lewizja daje Wam możli-wość nauki montażu filmo-wego. Poznajemy techniki łączenia głosu lektora z ob-razem. Wszyscy zakręceni i szaleni amatorzy nagrywania filmów, dzięki naszej Szkol-nej kronice możecie wygry-wać konkursy, uczestniczyć w ciekawych projektach. Wasi poprzednicy współpra-cowali z opolską policją w akcji: „Tak sobie życia nie ustawisz”. Stworzyli profe-sjonalny teledysk, który zy-skał rozgłos w całym kraju. Dzięki niemu mieli możliwość poznania bezpośrednio Jurka Owsiaka, który objął medialny patronat nad tym projektem. Członkowie naszego koła już dwukrotnie wygrali kon-kurs na najlepszy film w projekcie organizowanym również przez opolską policję: „W Opolu chcę żyć bezpiecznie”.

Wojciech Kusek –opiekun koła

Str.7 03/2012

Str.8

Gdy już pomalowałeś wszystkie ściany a na

Twoje dzieła sztuki użytkowej brak już miejsca

w domu, przyjdź na zajęcia artystyczne. Maluj,

śpiewaj i tańcz! Poczuj się jak ryba w wodzie w

swoim żywiole!

Sala nr 17 ma swój niepowtarzalny urok: na ścia-nach smoki, portrety- wszystko wykonane przez uczniów. Panuje tu artystyczny, pełen magii świat pani Elżbiety Misztal. Czas zatrzymuje się w miejscu. Członkowie koła artystycznego zapominają, że mają własny dom. Tu spoty-kają się ludzie pełni pasji. Pędzel, ołówek, rzeźba w mydle, niesamowite ozdoby wielka-nocne i bożonarodzeniowe. Koło artystyczne skupia ludzi z duszą otwartą na świat sztu-ki. Uczestnicy przygotowują się do konkursów muzycz-nych, z których zawsze przy-wożą cenne trofea.

Jeśli kochasz śpiew, na pewno będzie miał okazje wystąpić dla wielkiego audytorium podczas Złotych Kluczy, na-szych szkolnych Oscarów. Raz zajrzysz, a będziesz odli-czał godziny do następnego spotkania. Kto nie wierzy, niech sprawdzi!

PG 7 Opole

03/2012 str.9

Uwielbiasz języki? Pragniesz rozwijać umiejęt-

ność komunikacji z ludźmi z innych narodów?

Chcesz poznawać różne kraje i ich kulturę?

Nasza Szkoła ma dla Ciebie ciekawe pomysły,

które na pewno zaspokoją Twoje pragnienia.

Jedną z form takiego spędzania czasu jest projekt z języ-ka angielskiego, prowadzony przez panią Mariolę Bashir. W trakcie spotkań poznajemy ciekawostki, oglądamy fil-my związane z krajami anglojęzycznymi. Ciekawą formą zabawy językiem angielskim jest wypełnianie kart pracy, które wspólnie rozwiązujemy. Do tego poczęstunek spon-

sorowany z projektów unijnych. Same przyjemności!

Innym sposobem rozwijania talentów językowych

jest eTwinning. Od kilku lat nasze gimnazjum należy do programu eTwinning,

dzięki któremu możemy nawiązywać współpracę ze szkołami w całej Europie. W ten sposób doskonalimy znajomość języków obcych, zdo-bywamy wiedzę o krajach partnerskich, a może co najważniejsze i naj-ciekawsze, zyskujemy przyjaciół w innych krajach. W bieżącym roku szkolnym realizujemy dwa projekty:

1.„Partager l’apprentissage de la langue française” („Wspólnie uczymy się języka francuskiego”) - w ramach tego projektu współpracujemy ze szkołami z Hiszpanii, Włoch, Rumunii, Niemiec, Grecji oraz Cypru.

2. „Image prend la parole” („Nasze życie w obrazach”) – ten projekt realizujemy ze szkołą Scuola Secondaria di primo grado „Pergolesi 1” w Pozzuoli koło Neapolu we Włoszech.

Co robimy w eTwinningu:

Wysyłamy i otrzymujemy od naszych korespondentów listy i kartki świąteczne, piszemy do siebie e-maile, czatujemy na twinspace (czyli na platformie naszego projektu), zakładamy i prowadzimy wspólne blogi. Dzięki temu poznajemy siebie, nasze rodziny i zainteresowania, szkoły, miasta, kraje, wzbogacamy wiedzę o historii, kulturze i trady-cjach krajów partnerskich a przy tym doskonalimy naszą znajomość języka angielskiego i francuskiego.

A oto adresy kilku naszych blogów, które powstały w ramach realizo-wanych projektów:

www.noel-po-it.blogspot.com

www.notrevieenimages.blogspot.com

www.cassino-opole.blogspot.com

Str.10 PG 7 Opole

Str.11 03/2012

Str.12 PG 7 Opole

Kto powiedział, że matematyka to nuda? Nie dla

nas- miłośników gier, zagadek, łamigłówek!

W naszej szkole prowadzone są zajęcia matematycz-ne dla zainteresowanych pogłębianiem wiedzy. Na kole matematycznym z pasją uczymy się zagadnień, które wy-kraczają poza treści opanowywane na lekcjach. Nie strasz-ne nam łamigłówki oraz zadania testowe, z którymi pro-blem mieliby licealiści. Pani Małgorzata Cisakowska przy-gotowuje nas do konkursów przedmiotowych. W miłej at-mosferze rozwijamy się intelektualnie.

Zachęcamy wszystkich uwielbiających świat cyfr i logicznych przygód!

Str.13 04/2011

PG 7

„

Str.16 03/2012 PG 7 Opole

WOLONTARIAT

Uczniowie naszej szkoły to wielcy społecznicy. Biorą udział w projektach związanych z wolonta-riatem. Wielu inicjatyw podejmu-je się także Samorząd Szkolny, prowadzony przez panią Magda-lenę Wąsacz Uczniowie aprobują pomysły samorządu i chętnie włą-

czają się do proponowanych akcji. Pomagamy głównie dzieciom z Opolskiego Domowego Hospicjum dla Dzie-ci. Na święta Bożego Narodzenia tworzymy paczki z prezentami, a na Wielkanoc organizujemy kiermasz. Zorganizowaliśmy także akcję po hasłem "Nie mogę zo-stać jeszcze krewniakiem, lecz mogę namówić mamę i ta-tę", podczas której mieszkańcy Opola mogli oddać krew.

Wielu uczniów naszej szkoły to wolontariusze indywidual-ni. Pomagają między innymi w przedszkolach i schroni-skach. Potrafią znaleźć czas, który mogą poświęcić potrzebującym,

W ramach projektu „Młodzi głosują”, którego zadaniem jest opisanie i roz-powszechnienie idei wolontariatu, przedstawiamy nasze propozycje służby drugiemu człowiekowi.

REPORTAŻ Z WIGILII KLASOWYCH

22 grudnia 2011 roku w naszej szkole odbyły się jasełka, które były połączeniem baśni o „Dziewczynce z zapałkami” z tradycyjnymi ludowymi motywami. Największe zainteresowanie wśród uczniów wzbudził ksiądz, który wystąpił w przedsta-wieniu jako właściciel gospody. Całość podkreśliły ciekawe efekty pirotechniczne.

Str.14 PG 7 Opole

Str.15 03/2012

Po jasełkach wszystkie klasy udały się na Wigilie klasowe. Tradycyjnie uczniowie podzielili się opłat-kiem i wręczyli sobie gwiazdkowe prezenty. Mieli-śmy do czynienia z niecodziennymi „wigilijnymi po-trawami”, takimi jak ciasta, słodycze, owoce czy to-sty. W większości przypadków organizacją spotkań zajęli się sami uczniowie, czym udowodnili, że moż-na na nich liczyć

Szkoda, że taka podniosła i uroczysta atmosfera zdarza się tak rzadko Ola Porada IIa

OPOWIEŚĆ WIGILIJNA DLA POLIGLOTÓW

Na pewno wszyscy doskonale znacie „Opowieść Wi-gilijną” i nie trzeba przypominać, że dzieło Dickensa to przepiękna metafora ludzkiego sumienia. Boha-ter zmieniający się po wizytach duchów uświadamia nam, jak ważny jest drugi człowiek. To znamy, ale wersja w języku angielskim to prawdziwa gratka dla naszych poliglotów. Akto-rzy, członkowie Drama Club, pod czujnym okiem pani re-żyser Beaty Kansy, przenie-śli nas mroczne dziewiętna-stowieczne czasy.

Str.16 PG 7 Opole

Za grę i opanowanie trudnych angielskich dialogów należy po-chwalić wszystkich: Angela Dudzińska 3D–Scrooge , Mateusz Wyżliński 2E– Bob Cratchit, Ania Roz-

marynowska3B – siostrzeniec, Justyna Michalska 2E-duch teraźniejszości i przeszłości, Justyna Rozma-rynowska3B- kobieta, Damian Skrzypczyk- mały chłopiec, mężczyzna, Marcin- Tiny Tim, mężczyzna, Zosia Sipel 2E- żona Boba, zona siostrzeńca, Natalia Fesdorf 3A- Marley, duch przyszłości Mateusz Ne-wiger 2ei Piotr Woźniak 2E- narratorzy.

Spektakl 21 grudnia ogląda-ły wszystkie klasy 1. oraz cześć 2. i 3..

Justyna Michalska 2e

PG 7 Opole PG 7 Opole 03/2012 str.17

JAKA TO MELODIA - W

RÓŻNYCH JĘZYKACH

Jak brzmią po nie-miecku znane kolę-dy? Czy zwyczaje świąteczne Fran-cuzów nas zasko-czą? Na te pytania

odpowiadali uczestnicy szkolnej edycji „Jaka to melodia” – uczniowie wcielający się w role Anglików, Niemców i Francuzów. Każdy uczestnik odgadywał tytuły świątecznych utworów i przy okazji opowiadał i zwyczajach Bożonarodzeniowych w swoim państwie. Kon-kurs wygrała Anna z Niemiec. Osoby biorące udział : Michał Jędrzejczak 2E- prowadzący, Paulina Bryła 1E- Śnieżynka, Jaśmina Kostek 2F – Charlotte z Francji, Dominik Czyszczoń 1A – John z Wielkiej Brytanii oraz Justyna Michalska 2E – Anna z Niemiec.

Justyna Michalska 2E

Str.18 PG 7 Opole

Czy na pewno znamy nasze rodzinne miasto? Wyprawa w

głąb miasta

Opole - miasto położone na Górnym Śląsku. Przede wszystkim jest sto-licą polskiej piosenki, dzięki co roku organizowanym koncercie odbywa-jącym się w opolskim amfiteatrze położonym przy wyspie Pasieka, nieda-leko żwawo płynącej Odry. Wydarzenie to bez wątpienia przyciąga pu-bliczność z całej Polski. Wiele gwiazd gości na naszej estradzie. Dzięki dochodom z biletów Opole wzbogaca się w środki na dalszą reali-zację tego przedsię-wzięcia. Oprócz amfi-teatru posiada także filharmonię, która ak-tualnie jest remonto-wana oraz rozbudowy-wana. Z niecierpliwo-ścią czekamy na efekty. Przy amfiteatrze stoi warty obejrzenia pomnik "Kobiety na byku". Został on postawiony w hołdzie Bojownikom o Pol-skość Śląska Opolskiego. Gdy skierujemy się na most "Groszowy", po prawej stronie ujrzymy nowoczesną bibliotekę przy ul. Minorytów, nie-dawno wybudowaną. Oprócz wypożyczenia książek, filmów, bądź muzyki można skorzystać z Internetu albo rozsiąść się wygodnie w kawiarni. Na dolnym piętrze biblioteki można zwiedzić galerię przedstawiającą proces budowy budynku oraz dowiedzieć się nieco o Opolu w ubiegłych latach. Można stwierdzić, że Opole dobrze zainwestowało, wiele osób korzysta z unowocześnionej, komfortowej formy biblioteki.

PG 7 Opole

03/2012 Str.19

Przenosząc się w kierunku centrum Opola, dostrzec można rynek bogaty w aleję gwiazd. Widnieją tam podpisy takich sław jak m.in. Maryla Rodo-wicz czy Edyta Górniak. Wychodząc z rynku, mijamy kościół Franciszka-nów, a przechodząc przez most, ujrzymy Wieżę Piastowską położoną przy stawku Barlickiego. Dla poprawienia kondycji można skorzystać z lodowiska "Toropol" stojącego naprzeciwko amfiteatru.

W Opolu nie wieje nudą i znajdą się atrakcje o każdej porze roku, la-tem: basen przy Pl. Róż lub Akwarium przy Ozimskiej, kino Helios w So-larisie, organizowany przez kościół Franciszkanów Jarmark Franciszkań-ski, bądź coroczny jarmark w Muzeum Wsi Opolskiej w Bierkowicach. Zimą natomiast Opole zachęca do zwiedzenia Muzeum Śląska Opolskiego przy ul. Św. Wojciecha, pojeżdżenia na rolkach w Okrąglaku lub na łyż-wach na "Toropolu".

Jedno jest pewne: każdego zagranicznego turystę zachwycą kamieniczki na rynku lub Opolska Wenecja przy Wieży Piastowkiej. Warto reklamo-wać nasze miasto, mimo że nie jest tak wielkie jak Warszawa !

- Opolska Wenecja wczesną wiosną

Marta Sawielew 1A.

Str.16 Str.20 PG 7 Opole

Na świecie istnieje wiele grup społecznych, ludzie najczęściej dzielą się na nie pod wpływem własnych poglądów, kultury, zacho-wania, religii, muzyki czy też upodobań politycznych.

Szczególnymi społecznościami są subkultury, które charaktery-zują przede wszystkim upodobania do określonego gatunku mu-zycznego, wyróżnianie się typowym strojem, rytuałami i słownic-twem.

W kilku najbliższych numerach gazetki zaprezentujemy Wam

przegląd subkultur młodzieżowych.

Zaczniemy od punk rocka.

Ludzi słuchających tego typu muzykę charakteryzuje między in-nymi bunt przeciwko instytucjom, które ich zdaniem ograniczają wolność, niezależność człowieka, nazywa się punkami. Nazwa wzięła się od słowa punk, które oznacza ”brudny, brudas”, co zna-lazło swoją manifestację w muzyce wyrażającej się żartobliwym stwierdzeniem „trzy akordy i darcie mordy”, co było swoista pro-wokacją wymierzoną w komercyjny rynek muzyczny, który bardzo oddalił się od publiczności. Znaczącą cechą tego gatunku muzycz-nego są teksty skierowane przeciwko władzy.

W latach 70-tych XX wieku, kiedy ta subkultura zaistniała, na-zwą punk określano zespoły grające tzw. rocka garażowego. Jako początki powstawania subkultury punka określa się, że miał on miejsce w Stanach Zjednoczonych, skąd wyróżniamy zespoły ta-kie jak: Ramones, Blondie w Australii np. The Saints z w Wielkiej Brytanii np. Sex Pistols lub The Clash.

„Każdy inny, wszyscy równi” -czyli ludzie, którzy nas otaczają!

Str.16 Str.21 03/2012

Druga fala ruchu punk miała miejsce w latach 80-tych XX wieku. Muzyka, którą grały wtedy zespoły z tamtych lat, była bardziej pozytywna. Dalej był to pewnego rodzaju bunt przeciwko światu, lecz artyści w swoich tekstach przekazywali ludziom, aby zaczęli walczyć o swoje prawa. Wyróżniły się wtedy zespoły takie jak np. Bad Religion, Dead Kennedys, The Exploited. Nowy gatunek na-zwano hardcorem.

Po czym możemy rozpoznać punków?

Celem ruchu punk był bunt przeciwko władzy, dlatego także wy-gląd młodzieży i zachowanie preferującej teorię anarchii było specyficzne. Charakterystyczne w jej ubiorze były farbowane włosy, najczęściej postawione w kolce lub irokezy, specjalnie po-przecierane ubrania, skórzane lub dżinsowe kurtki, naszywki z napisami typu „No future”, „Punk's not dead”, „No hope” i oczywi-ście glany czarne lub farbowane na przykład na czerwono. Za bi-żuterię najczęściej służyły agrafki, żyletki, łańcuchy oraz ćwieki.

Str.22 PG 7 Opole

Jeszcze w latach 90-tych XX wieku w Polsce, prawdziwy punk sam tworzył „kreację”, farbując spodnie lub pastując na czarno tzw. „Wałbrzychy”. Szczęśliwcy kupowali, tylko im z znanymi spo-sobami, buty z rumuńskiej armii. Nie było sklepów, w których mógłby się , jak dzisiaj, ubrać „punkowiec”.

W XXI w. glany można kupić praktycznie w każdym sklepie obuwniczym czy Internecie. Często w glanach zmienia się sznu-rówki z czarnych na np. czerwone, białe lub w barwach fluore-scencyjnych. Świadczą one o poglądach politycznych czy tez o rodzaju muzyki, jakiej słucha dana osoba.

Zachowanie punków od samego początku budziło wiele kontrower-sji. Nazywano ich bezmyślnymi chuliganami lub ćpunami. Takiej opinii nabawili się po koncertach, na których wszyscy tańczyli charakterystyczny taniec pogo, a muzycy niszczyli instrumenty. Z czasem takie zachowanie rzadziej było spotykane na koncertach, lecz zła opinia pozostała. Choć już uczestnicy ruch punk są mniej widoczni, koncerty dalej się odbywają.

Ideologią punka był sprzeciw wobec władzy, a w dzisiejszych czasach w tej subkulturze liczy się bardziej muzyka niż ideologia i zachowanie, choć zdarzają się wyjątki.

W Polsce w obrębie punk rocka wyróżniają się takie zespoły jak: Dezerter, Armia, TZN Xena, The Junkers, Farben Lehre, KSU, Brudne Dzieci Si-da, czy też The Analogs.

Jagoda Czarnecka kl.2A

PG 7 Opole 03/2012 Str.23

PIĄTKA PIĄTCE NIE RÓWNA

Osiemnaście klas, pięciuset uczniów, setki kart-

kówek i tylko sześć stopni. I jak tu wszystkich sprawie-

dliwie ocenić? W końcu każdy jest inny i uczy się na

swój indywidualny sposób.

Większość uczniów budzi się ze snu jesienno – zimowego

tuż przed końcem semestru, bo to już ostatni dzwonek

na poprawienie ocen. Prośby, błagania, oszustwa – to

tylko niektóre ze sposobów.

Przebudzenie myśliwych

Styczeń. Pierwsza lek-cja po feriach świątecznych. I nagle nauczyciel, ni stąd, ni zo-wąd, oświadczył, że pora wy-stawiać oceny na półrocze. W tym momencie niemal połowa uczniów otworzyła szeroko oczy i poczęła wpatrywać się w nauczyciela z niedowierzają-cymi minami. To jedno zdanie było dla nich jak sygnał do ataku, czerwona płachta dla stada zdziczałych byków, gong dla boksera na ringu. „Sezon polowań na nauczycieli ogła-szam za otwarty!”

PG 7 Opole

Może brzmi to żartobli-wie, ale takie są fakty. Pierwszy semestr mija uczniom bardzo szybko. Wiadomość o wystawia-niu ocen jest dla nich jak kubeł zimnej wody. Od razu pojawia się panika: „Z tego dostanę dwóję.” „A tego w ogóle nie zdam”, „O rety, mam

jeszcze zaległy sprawdzian”, a potem: „Trzeba coś z tym zrobić”, i w tym momencie uczeń zaczyna działać. Można przecież podejść do nauczyciela z miną à la „Kot ze Shreka”, grzecznie poprosić o wyższą ocenę i obiecać poprawę w drugim semestrze. Ewentualnie nauczyć się całego materiału i zdawać (jednak w tym przypadku trzeba brać pod uwagę nieprzespane noce). Ale czy nie ma innych sposobów na dobre oceny?

Pokrzywdzeni systematyczni

Na szczęście dla nauczycieli nie wszyscy ucznio-wie są myśliwymi. Obowiązkowi gimnazjaliści pod koniec semestru są spokojni, bo wiedzą, że zrobili, co mogli, ucząc się pilnie przez cały rok. Satysfakcjonuje ich otrzymana ocena, ponieważ ciężko na nią pracowali od września.

03/2012 Str.25

I tu pojawia się problem. Jeżeli gimnazjalista uczy się systematycznie przez pięć miesięcy i na koniec seme-stru otrzymuje czwórkę, a trójkowy „myśliwy” budzi się ty-dzień przed wystawieniem ocen i również dostaje ocenę do-brą? Jest to co najmniej niesprawiedliwe.

Po przerwie świątecznej w szkole słychać, niestety, bardzo dużo zażaleń. „Systematyczni” czują się niedowar-tościowani przez nauczycieli. Warto też pamiętać, że nie każdy z nich ma odwagę podejść do belfra i jasno to oznaj-mić. Takie sytuacje skutkują brakiem sympatii do nauczy-cieli. „Renacie też dała piątkę, mimo że ma same czwórki i trójki. A ja kułam przez cały rok, zrobiłam jej ten głupi pla-kat, nie wspominając już, że poza dwoma czwórkami mam same piątki! Czy ta kobieta jest ślepa?! Nie widzi jak się angażuję?”. Tego typu uwagi padają z ust uczniów. Tylko czy aby na pewno nie mają oni racji?

Nie każdy jest Salomonem

Nie bądźmy samolubni - postawmy się teraz w sytu-acji nauczycieli. Nasi kochani magistrowie otrzymali w koń-cu bardzo trudne zadanie. Czy możliwa jest sprawiedliwa ocena wszystkich wychowanków, mając do dyspozycji tylko sześć stopni? Dodawanie do nich plusów i minusów, a nawet „szyn i kolei” nie ułatwia decyzji. W niektórych sytuacjach naprawdę stają przed dylematem i nie robią nam celowo na złość, wydając nie do końca sprawiedliwy wyrok.

Str.26 PG 7 Opole

Relacje: uczniowie – nauczyciele od wieków były napięte. Młodzi nie rozumieli pedagogów. Dydaktycy mieli często dość głupoty żółtodziobów. Obie strony co jakiś czas wypo-wiadały sobie „walkę”. Mimo upływu lat i polepszenia się sy-tuacji młodzieży, relacje nadal nie są idealne i z pewnością nigdy nie będą, zważywszy na różnicę wieku. W końcu zbun-towany nastolatek za nic do końca nie zrozumie dojrzałej psychiki, a dorosły często zapomina, jak to jest być gimna-zjalistą. Doprowadza to do licznych nieporozumień.

Co począć?

Czy jest wyjście z tej sytuacji? Tego, niestety, nie da się racjonalnie określić. Jednak na zakończenie mojego felieto-nu, pozwolę sobie udzielić rady nie tylko uczniom, ale i na-uczycielom. Ci pierwsi, powinni być bardziej otwarci i wyro-zumiali w stosunku do pedagogów. Czasem wystarczy po prostu przedstawić swoje wątpliwości, bo nauczyciel to też człowiek. Natomiast, drogim dydaktykom radzę, aby suro-wiej traktowali „myśliwych” oraz starali się zrozumieć zaża-

lenia niedocenianych uczniów. Z po-ważaniem.

Wiktoria Kurzyna kl. IIc

03/2012 Str.27

CZYM GROZI NIENAWIŚĆ?

Jej znajomi nazywają ją „Siostrą śmierć”, ponieważ ubiera się na czarno. Ona stworzyła listę „ do odstrzału”, bo miała dość wszystkich. Pewnego dnia chłopak Valerie zaczął strzelać do osób z listy i zastrzelił wiele z nich. Kiedy padł strzał do Jessicki, Valerie obroniła ją, ale sama dostała w udo. Po wszystkim Nick popełnił samobójstwo. Wstrząsająca Książka Jenni-fer Brown opowiadająca histo-rię szesnastoletniej Valerie, która zainspirowała swojego chłopaka do egzekucji na oso-bach z list. Dziewczyna po tym wydarzeniu spotyka się z psy-chologiem uzmysłowiającym, że Nick nie był taki, jaki jej się wydawał. Ksiązka w niesamowi-cie poruszający sposób uświada-mia czytelnikom mroczne strony ludzkiego umysłu. Przykład Vale-rie unaocznia skutki tłumionej nienawiści. Winnych jest wielu: nauczyciele, rodzice, koledzy – źródło upokorzenia.

Dzięki tej książce nauczyłam się, że nie warto traktować negatywnych ocen skierowanych w naszym kierunku zbyt poważnie. Potrzebny jest także dystans do samego siebie. Serdecznie polecam - uczennica klasy II.

Str.28 PG 7 Opole

„Nick to nie imię, życie to nie gra, świat to nie Matrix,

nie daj się wylogować!” Pod tym hasłem niespełna rok temu do kin wszedł błyskotliwy

thriller Jana Komasy pod tytułem „Sala Samobójców”. Od razu wzbudził ciekawość nastoletnich widzów, ponieważ dotychczas większość polskich filmów wyświetlanych na dużym ekranie sprowadzała się do gatunku ko-medii oraz komedii romantycznej Co jakiś czas pojawiały się również obrazy historyczne i wojenne. Ale przejmująca opowieść o problemach młodych, zagubionych ludzi – to prawdziwa nowość w polskich kinach! Warto też wspomnieć o obecności nowoczesnych animacji komputero-wych w wielu scenach filmu.

Dominik (w tej roli Jakub Gierszał) to zwyczajny, choć trochę zagubiony osiemnastolatek. Ma bogatych rodziców, przebojowych znajo-mych i dobre oceny. Młodzieńczy wygłup na studniówce zmienia jednak całe jego życie. Chłopak popada w depresję i, w obawie przed ośmiesze-niem, nie chodzi do szkoły. Wtedy właśnie poznaje Sylwię (Roma Gąsio-rowska). Tajemnicza dziewczyna zaprasza go do internetowej społeczno-ści, zwanej „salą samobójców”. Tam spotyka nastolatków zafascynowa-nych śmiercią i cierpieniem. Po niedługim czasie wirtualny świat staje się dla Dominika ważniejszy od realnego życia. Gracze Sali samobójców są dla niego rodziną, a awatar jedyną, prawdziwą tożsamo-ścią. Sylwia, która z początku sprawiała wrażenie niewinnej, pokrzywdzonej dziewczynki, okazuje się przebiegłym ma-nipulantką. Jej „największym marzeniem” jest ostateczne zakończenie swojej egzysten-cji. Film istotnie kończy się tragiczną śmiercią, ale nie Sylwii, tylko Dominika.

03/2012 Str.29

Sala Samobójców” porusza dwa istotne problemy dzisiejszych czasów. Pierwszy to zbyt mały wkład rodziców w wychowanie dzieci. Mimo że Dominik jest for-malnie dorosły, nadal potrzebuje wsparcia ze strony rodziny. Za-pracowani rodzice są jednak przekonani, że synowi do szczę-

ścia potrzeba tylko pieniędzy. Gdyby matka lub ojciec zareagowali wcze-śniej - nie oszukujmy się, trudno było nie zauważyć ponurego nastroju Dominika po lekcji judo, możliwe, że historia skończyłaby się inaczej.

Drugą kwestią jest uzależnienie od Internetu, niestety, coraz częstsze w dwudziestym pierwszym wieku. Zazwyczaj przymykamy na nie oko w obliczu takich nałogów jak narkotyki czy alkohol. To bardzo duży błąd z naszej strony, ponieważ – jak pokazano w „Sali Samobójców” – Internet jest poważnym uzależnieniem, mogącym doprowadzić do cho-rób psychicznych lub nawet śmierci. Choć może wydawać się to szokują-ce, w Polsce zdarzały się przypadki samobójstw z powodu ludzi pozna-nych w sieci. Istnieje wiele stron internetowych, na których pogrążeni w depresji nastolatkowie wypisują swoje żale i samobójcze myśli. Trudno w to uwierzyć, ale samo czytanie wpisów niedoszłych samobójców może mieć na nas wpływ. Pozornie bezpieczne portale społecznościowe typu Facebook czy Nasza Klasa również potrafią skrzywdzić. Coś, co ktoś uzna za dobry żart i opublikuje w sieci, dla innego może wcale nie być zabawne. O wiele ła-twiej skrzywdzić kogoś przez Internet niż w realnym życiu. Świadczy to, że sytuacja w „Sali samobójców” jest jak najbardziej wiarygodna.

Str.30 PG 7 Opole

Bohaterowie filmu zostali skonstruowani przez reżysera rów-nież w realistyczny sposób. Po wyglądzie, zachowaniu oraz upodoba-niach muzycznych Dominika widać przynależność do subkultury Emo. Jej przedstawiciele są skłonni do depresji i samookaleczeń. Oczywi-ście nie każdy Emo się „tnie” i nie każdy pragnie śmierci, ale zazwyczaj są to ludzie wrażliwi, na których bardzo duży wpływ ma otoczenie. Ma-jąc taką wiedzę, już w pierwszych minutach filmu możemy wyrobić so-bie zdanie o Dominiku, które potem okazuję się słuszne. Podobnie jest z postacią Sylwii. Sądząc po jej wrażliwości, najprawdopodobniej też należy do Emo. Jest jednak bardziej dojrzała i nieustępliwa niż Domi-nik. Dąży do swojego celu bez względu na wszystko, wręcz chorobliwie zawzięcie.

Dobrze opracowano również sylwetki szkolnych znajomych Do-minika. Ich zachowania oraz język, jakiego używają, w pełni obrazuje wizerunek współczesnej młodzieży. Obraz rodziców wydaje się być mocno przerysowany, ale o to chyba właśnie chodziło reżyserowi. Wielu ludzi kosztem pracy zaniedbuje swoje dzieci, ale chyba każdy zdrowy umysłowo człowiek zareagowałby widząc, że syn nie wychodzi z pokoju przez kilka tygodni.

Grę aktorską oceniam pozytywnie, szczególnie w przypadku Romy Gąsiorowskiej. Aktorka perfekcyjnie wcieliła się w rolę Sylwii, mimo że jej bohaterka nie miała łatwej osobowości. Jakub Gierszał, odtwórca głównej roli, również zagrał do-brze, choć w niektó-rych momentach tro-chę sztucznie, np. podczas napadów sza-łu. Jednak można mu to wybaczyć ze względu na młody wiek i brak doświad-czenia.

03/2012 Str.31

Wiele scen filmu rozgrywa się w wirtualnym świecie, toteż nie-zbędne było użycie animacji komputerowych. Pozostawia ona dużo do życzenia, ale trzeba pamiętać, że w Polsce nie ma takich możliwości jak za granicą, więc przyznaję: animatorzy bardzo dobrze się spisali.

Uogólniając, film „Sala samobójców” jest wart swojej popular-ności. Fabuła, gra aktorska, scenariusz, ścieżka dźwiękowa i efekty spe-cjalne – wszystkie te elementy doskonale ze sobą współgrają, tworząc przejmujący obraz filmu o trudnym życiu młodzieży. Podzielam, więc zdanie wielu krytyków, twierdząc, że „Sala samobójców” to bardzo do-bry film. Czekamy na następne!

Wiktoria Kurzyna kl. IIc

PODNIEBNE PODBOJE

Wielu z nas często patrzy w niebo i zastanawia się, widząc samo-

loty, w jaki sposób tak ogromna maszyna może wzbić się w niebo?

Już od XX wieku człowiek próbował wzbić się w przestworza i szybo-wać niczym ptak. W 1903 roku bracia Wright wykonali pierwszy na świecie lot. W 1937 roku pilot Królewskich Sił Powietrznych - Frank Whittle- zbudował pierwszy silnik odrzutowy , bazujący na rozgrza-nym powietrzu powodującym tarcie. Dowiódł przed Ministerstwem Sił

Powietrznych w Wielkiej Brytanii możliwo-ści i potencjał samolotu, który mógłby osiągać ogromną prędkość. Pomimo starań nie udało mu się zainteresować brytyj-skich sił powietrznych. W 1939 roku nie-mieccy naukowcy udoskonalili model odrzu-towca. Od tego czasu zaczęto używać tych silników.

Krzysztof Strzała II A

Str.32 PG 7 Opole

Uczniowie klas drugich zakończyli już omawiać litera-turę romantyczną. Prezentujemy poetyckie nawiąza-

nie do czasów Mickiewicza i Słowackiego.

OKRUCH LODU

Jam syn miecznika nadwornego,

Ona córa dziedzica królewskiego.

Wejrzenie w Jej oczy bursztynowe

Nadało miłości smaki owocowe.

Świat ucichł jak pustynia lodowa

Gwiazda wyblakła niczym stara wdowa,

Lecz pani z brylantami na końcach swych rzęs przeznaczona

Możnemu i czystemu Panu jak łza uroniona.

Ukazałem serce i duszę, odrzuciła

I niczym okruchem lodu raniła.

Serce wciąż przeraźliwie krwawi,

Ona w bieli szczęśliwa a goście niemrawi.

Możny Pan przyjęciem znudzony,

odchodzi wraz z żoną na prywatne salony.

03/2012 Str.33

Gniewem i miodem opity,

Popycha Pannę Młodą na komin rozbity.

Dusza odeszła, pierś już lodowata

Jeszcze na świecie, lecz już nie dla świata.

Usłyszawszy wieści okrutne, mieczem ojca

Przebiłem szlachetnego Pana, wyglądającego niewinnie jak owca.

Błąkając się po cmentarzu nocami,

Widziałem groby i spotykałem się z duchami.

Duch przypominał moją ukochaną,

Szaleństwa szczyt osiągnąłem, gdyż zamordowaną

Panią o bursztynowych oczach widywałem.

Upiór możnego Pana sprawiał, iż stałem

Bezruchu z oczami błędnymi

I duszą ranioną ostrzami lodowymi.

Żyć nie mogę bez miłości,

Lepiej odejść niż żyć bez godności.

Pustka i szaleństwo mnie zabija

Nawet alkohol nie upija.

Mocna pętla zaplątana

By opuścić świat bez pożegnania.

Michał Jędrzejczak

03/2012 Str.34

Skład Redakcji:

Opiekun: Wojciech Kusek

Redaktor naczelny:

Skład graficzny: Mateusz Wyżliński

News i inne: Justyna Michalska, Edyta Naworska, , Alek-sandra Wróbel, Michał Jędrzejczak, Wiktoria Kurzyna, Krzysztof Strzała, Edyta Naworska, Marta Sawielew, Ja-goda Czarnecka. Aleksandra Porada.

Korekta: Katarzyna Kusek,

Kontakt z redakcją: mgr Wojciech Kusek,

Zebrania składu redakcji: czwartek– 7,8 lekcja sala 41.

„KLEKS” JEST MIESIĘCZNIKIEM. UKAZUJE SIĘ REGULARNIE JUŻ BLI-SKO OD 30 LAT. JEST NAJSTARSZĄ SZKOLNĄ GAZETKĄ W POLSCE.

Zapraszamy wszystkich chętnych do współpracy!

ZAPRASZAMY!