1 STRONA

*lis

to

pad

201

6*

Uroczystość Wszystkich Świętych winna być jednym z najbardziej radosnych dni dla chrześcijan. W ciągu roku niemal każdego dnia przypada wspomnienie jed-nego lub kilku świętych znanych z imienia. Jednak ich liczba jest znacznie większa. Wiele osób doszło do świętości w zupełnym ukryciu.Uroczystość Wszystkich Świętych nie jest - wbrew spo-tykanym niekiedy opiniom - „Świętem Zmarłych”, ale przypomina wszystkim wiernym o ich powołaniu do świętości. W odróżnieniu od tej uroczystości, następ-nego dnia - 2 listopada - wspomina się wszystkich wier-nych zmarłych. Jest to dzień modlitwy za tych, którzy w czyśćcu przygotowują się do chwały nieba.

Dzień 1 listopada przypomina prawdę o powszech-nym powołaniu do świętości. Każdy z wierzących, niezależnie od konkretnej drogi życia - małżeń-stwa, kapłaństwa czy życia konsekrowanego - jest powołany do świętości. Tej pełni człowieczeństwa nie można osiągnąć własnymi siłami. Koniecz-na jest pomoc łaski Bożej, czyli dar życzliwości Boga. Ponieważ Stwórca powołuje do świętości wszystkich, także każdemu człowiekowi pomaga swą łaską. Teologia wskazuje, iż każdy otrzymał dar zbawienia, bo Jezus Chrystus złożył ofiarę za wszystkich ludzi. Od każdego z nas jednak zależy, w jakim stopniu przyjmie od Boga dar świętości.

Znanych i anonimowych, dawnych i współczesnych świętych Kościół katolicki uroczyście wspomina 1 listopada.

2 STRONA

Siedem próśb w modlitwie „ojcze NaSz”

Kontynuujemy dziś refleksję nad Modlitwą Pańską, a w szczególności nad jej głębią zawartą pod postacią siedmiu błagań, skierowanych do Ojca, który jest w nie-bie.Po postawieniu nas w obecności Boga, naszego Ojca, aby Go adorować, kochać i błogosławić, Duch przybrania za synów sprawia, że z naszych serc wznosi się siedem próśb, siedem błogosławieństw. Trzy pierwsze, bardziej teologalne, kierują nas do chwały Ojca, cztery kolejne, będące jakby drogami do Niego, poddają naszą nędzę Jego łasce. „Głębia przyzywa głębię” (Ps 42, 8).Pierwsza seria próśb prowadzi nas do Ojca, by być dla Niego: Twoje imię, Twoje Królestwo, Twoja wola! Właściwą cechą miłości jest przede wszystkim pamięć o Tym, którego kochamy. W żadnej z tych trzech próśb nie wymieniamy „nas”, ale ogarnia nas „gorące pragnienie”, na-wet „niepokój” umiłowanego Syna o chwałę Jego Ojca: „Święć się... Przyjdź... Bądź...”: te trzy błagania zostały już wysłuchane w Ofierze Chrystusa Zbawicie-la, a teraz są skierowane, w nadziei, do ich ostatecznego wypełnienia, ponieważ Bóg nie jest jeszcze wszystkim we wszystkich.Druga seria próśb rozwija się podobnie jak niektóre epi-klezy eucharystyczne: jest ofiarowaniem naszych oczeki-wań i przyciąga spojrzenie Ojca miłosierdzia. Wznosi się od nas i dotyczy nas już w tej chwili, na tym świecie: „Daj nam... odpuść nam... nie wódź nas... zbaw nas”. Czwarta i piąta prośba dotyczą naszego życia, aby je podtrzymać i uleczyć z grzechu; dwie ostatnie dotyczą naszej walki o zwycięstwo życia, a także samej walki modlitwy.Trzy pierwsze prośby umacniają nas w wierze, napełniają nadzieją i rozpalają miłością. Jako stworzenia, a jeszcze bardziej jako grzesznicy, musimy prosić za nas; to „my”, posiadające wymiar świata i historii, powierzamy nie-zmiernej miłości naszego Boga. To przez imię Chrystusa i przez Królestwo Ducha Świętego nasz Ojciec wypełnia swój zamysł zbawienia nas i całego świata.

„Święć się imię Twoje”Pojęcie „święcić się” należy tutaj rozumieć nie tyle w sen-sie przyczynowym (Bóg sam uświęca, czyni świętym), ale przede wszystkim w znaczeniu wartościującym: uznać za świętego, traktować w sposób święty. Dlatego więc w ad-oracji wezwanie to często jest rozumiane jako uwielbie-nie i dziękczynienie. Jezus jednak nauczył nas tej prośby w formie wyrażającej życzenie; jest to prośba, pragnienie i oczekiwanie, w które zaangażowani są Bóg i człowiek. Od

pierwszej prośby skierowanej do na-szego Ojca jesteśmy zanurzeni w we-wnętrzne misterium Jego Boskości i w wydarzenie zbawienia naszego człowieczeństwa. Prośba o to, by święciło się Jego imię, włącza nas w urzeczywistnienie podjętego przez Boga „zamysłu życzliwości”, abyśmy „byli święci i nieskalani przed Jego obliczem”.W decydujących chwilach swojej ekonomii Bóg objawia swoje imię, ale objawia je, wypełniając swoje dzieło. To dzieło urzeczywistnia

się jednak dla nas i w nas tylko wtedy, gdy Jego imię jest uświęcane przez nas i w nas.Świętość Boga jest niedostępną siedzibą Jego wiecznego misterium. Jej objawienie w stworzeniu i w historii Pismo święte nazywa chwałą, promieniowaniem Jego majestatu. Bóg, stwarzając człowieka „na swój obraz i podobień-stwo” (Rdz l, 26), „chwałą i czcią go uwieńczył” (Ps 8, 6), ale człowiek przez grzech został „pozbawiony chwa-ły Bożej” (Rz 3, 23). Odtąd Bóg będzie ukazywał swoją świętość, objawiając i dając swoje imię, aby odnowić czło-wieka na obraz Tego, który go stworzył” (Kol 3, 10).Przez obietnicę daną Abrahamowi i przez przysięgę, któ-ra jej towarzyszy, działa sam Bóg, ale nie ujawnia swego imienia. Zaczyna je objawiać dopiero Mojżeszowi , a uka-zuje je całemu ludowi, wybawiając go od Egipcjan: okry-wa się chwałą (Wj 15, 1). Od zawarcia Przymierza na Sy-naju ten lud jest „Jego” ludem i powinien być „narodem świętym” (lub konsekrowanym to samo słowo w języku hebrajskim), gdyż mieszka w nim imię Boże.

3 STRONA

5. roczNica koNSekracjiNaSzej świątyNi

Mimo świętego Prawa, które święty Bóg nieustannie daje ludowi, i mimo że Pan „ze względu na swoje imię” okazu-je cierpliwość, lud odwraca się od Świętego Izraela i znie-waża Jego imię na oczach narodów. Dlatego sprawiedliwi Starego Przymierza, ubodzy, którzy wrócili z wygnania, oraz prorocy rozpalali się z gorliwości o imię Boga.W końcu, to w Jezusie imię świętego Boga zostało nam objawione i dane w ciele jako Zbawiciel objawione przez to, kim On Jest, przez Jego Słowo i Ofiarę. Stanowi ono centrum modlitwy arcykapłańskiej: „Ojcze Święty... za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie” (J 17, 19). Ponieważ On sam „uświęca” swoje imię, dlatego Jezus „objawia” Imię Ojca (J 17, 6). Na końcu Jego Paschy Ojciec daje Mu imię po-nad wszelkie imię: Jezus jest Panem w chwale Boga Ojca.W wodzie chrztu zostaliśmy „obmyci, uświęceni i uspra-wiedliwieni w imię Pana Jezusa Chrystusa i przez Ducha naszego Boga” (1 Kor 6, 11). W całym naszym życiu Oj-ciec „powołuje nas do świętości” (1 Tes 4, 7), a ponieważ „przez Niego jesteśmy w Chrystusie Jezusie... który stał się dla nas uświęceniem” (1 Kor l, 30), chodzi więc o Jego chwałę i o nasze życie, by Jego imię święciło się w nas i przez nas. Na tym więc polega przynaglający charakter naszej pierwszej prośby. Św. Cyprian pisał: „Kto mógł-by uświęcić Boga, skoro to On sam uświęca? Natchnieni słowami: „Bądźcie święci, bo Ja Święty jestem” (Kpł 20, 26), prosimy, abyśmy - uświęceni przez chrzest - wytrwali w tym, czym zaczęliśmy być. Prosimy o to codziennie, bo codziennie popełniamy grzechy i powinniśmy zmy-wać nasze przewinienia przez nieustannie podejmowane

uświęcanie... Uciekamy się więc do modlitwy, by ta świę-tość w nas trwała”.Od naszego życia i od naszej modlitwy zależy nierozłącz-nie to, czy imię Boże będzie święcone wśród narodów. Św. Piotr Chryzolog pisał: „Prosimy Boga, by święcił swoje imię, gdyż przez świętość zbawia On i uświęca wszelkie stworzenie... Chodzi o imię, które daje zbawie-nie upadłemu światu, ale prosimy, by to imię Boże było uświęcone w nas przez nasze życie. Bo jeśli dobrze żyje-my, imię Boże jest błogosławione; ale jeśli źle żyjemy, jest ono znieważane, jak mówi Apostoł: „Z waszej przyczyny poganie bluźnią imieniu Boga” (Rz 2 24; Ez 36, 20-22). Modlimy się więc, abyśmy byli godni stać się świętymi, jak święte jest imię naszego Boga”. Z kolei Tertulian na-uczał: „Gdy mówimy: „Święć się imię Twoje”, prosimy, aby było ono uświęcone w nas, którzy jesteśmy w Nim, ale także w innych, na których łaska Boża jeszcze ocze-kuje, by wypełniać przykazanie, które zobowiązuje nas do modlitwy za wszystkich, nawet za nieprzyjaciół. Oto dlaczego nie mówimy dokładnie: Święć się imię Twoje „w nas”, ponieważ prosimy, by święciło się ono we wszystkich ludziach”.Ta prośba, podobnie jak sześć pozostałych, które w sobie zawiera, została wysłuchana dzięki modlitwie Chrystusa. Modlitwa do naszego Ojca jest wtedy naszą modlitwą, gdy modlimy się „w imię” Jezusa. Jezus prosi w swojej modlitwie arcykapłańskiej: „Ojcze Święty, zachowaj ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś” (J 17, 11).

Oprac. M. F.

W sobotę 19 listopada kiedy obchodzić będziemy 5 rocz-nicę konsekracji naszej świątyni przeżywać będziemy ca-łodzienną Adorację Najświętszego Sakramentu. W tym dniu zapraszamy Wszystkich Parafian do modlitwy przed Najświętszym Sakramentem. Bardzo prosimy aby przy-najmniej jedną godzinę przeznaczyć na modlitwę. Módl-my się za naszą diecezję, kapłanów i wiernych, zwłaszcza tych, którzy żyją z dala od Pana Boga i Kościoła. Prośmy też o potrzebne łaski dla młodego pokolenia naszej pa-rafii, także o miłość i świętość życia naszych rodzin. Nie zapomnijmy o naszych chorych i cierpiących. Proponuje-my następujący porządek adoracji:

Plan Adoracji Najświętszego Sakramentu

- od. 8.00 do 09.00 mieszkańcy ulic po prawej stronie ul. Jaworzańskiej jadąc w stronę Jaworza ( prowadzi 1,2,3 i 4 Róża Różańcowa) - od 9.00 do 10.00 mieszkańcy ulic po lewej stronie ul. Jaworzańskiej (prowadzi 5,6,7 i 8 Róża Różańcowa) - od 10.00 do 11.00 mieszkańcy ulic sąsiadujących z ul. Zapora (prowadzi 9,10,11 i 12 Róża Różańcowa) - od 11.00 do 12.00 mieszkańcy bloków przy ul. Wapie-nickiej (prowadzi 13,14,15,16 i 17 Róża Różańcowa ) - od 12.00 do 13.00 mieszkańcy bloków przy ul. Zwie-

4 STRONA

rzynieckiej (prowadzi 18,19,20,21, 22 i 23 Róża Różań-cowa) - od 13.00 do 14.00 mieszkańcy bloków przy ul Twór-czej i Regera (prowadzi 24,25,26, 27, 28 i 29 Róża Różańcowa) - od. 14.00 do 15.00 mieszkańcy ulic od Wapieniczanki w stronę Kamienicy, Aleksandrowic i Starego Bielska (prowadzi Koło Przyjaciół Radia Maryja) - od 15.00 do 16.00 mieszkańcy ulic prawej strony ulicy Międzyrzeckiej jadąc od kościoła (prowadzi Franciszkań-ski Zakon Świeckich) - od 16.00 do 17.00 mieszkańcy ulic po lewej stronie ul. Międzyrzeckiej jadąc od kościoła i po prawej stronie ulicy Cieszyńskiej i Bielskiej jadąc od kościoła w stro-nę Jaworza i Jasienicy (prowadzi Apostolstwo Dobrej Śmierci) - od 17.00 do 18.00 parafianie którzy nie mogli wcze-

śniej uczestniczyć w Adoracji (pozostałe grupy modli-tewne i apostolskie)

Kochani Parafianie Św. Jan Paweł II uczył: „Niech wspólnoty parafial-ne podejmą szczególne zobowiązanie do adoracji eu-charystycznej poza Mszą św. Pozostawajmy długo na klęczkach przed Jezusem Chrystusem obecnym w Eucharystii, wynagradzając naszą wiarą i miłością zaniedbania, zapomnienie, a nawet zniewagi, jakich nasz Zbawiciel doznaje w tylu miejscach na świecie.” Dlatego bardzo prosimy i zachęcamy Was do udziału w Adoracji. Uczyńmy co w naszej mocy aby w naszej świątyni Pan Jezus nie przeżywał chwil osamotnienia i opuszczenia. Prowadzących adorację prosimy aby w każdej godzinie znalazło się 15 minut na cichą osobistą rozmowę z Panem Jezusem.

zaproSzeNie Na koNcert chóru

W tym roku Chór działający przy naszej parafii obchodzi piękny jubileusz 60 lecia istnienia. Z tej okazji 26 listo-pada o godz. 17.00 zapraszamy na jubileuszowy koncert Chóru a o godz. 18.00 na uroczystą Mszę św. w inten-cji Wszystkich żyjących i zmarłych Członków Naszego Chóru. Wszystkim Obecnym Chórzystom przez przyczynę św.

Franciszka i św. Cecylii życzymy Bożego błogosławień-stwa i pomocy Bożej, aby śpiewem z radością chwalili Pana Boga, upiększali liturgię w naszej parafii i służyli naszej Rodzinie Parafialnej przez następne długie dzie-sięciolecia. Bóg zapłać Wam za mijające 60 lat i prosimy trwajcie, aby doczekać wiele następnych rocznic i jubile-uszy swego istnienia i działalności.

5 STRONA

Już tradycyjnie zwracamy się z uprzejmą prośbą o po-moc i wsparcie finansowe przy organizowaniu paczek dla biednych i chorych dzieci z naszej parafii. Dlatego zwracamy się z gorącą prośbą do WSZYST-KICH LUDZI DOBREJ WOLI, a zwłaszcza właścicie-li zakładów, firm, sklepów znajdujących się na terenie naszej parafii o pomoc i sponsorowanie paczek dla tych dzieci. Pomoc ta może być w formie pieniężnej jak i w formie gotowych paczek czy artykułów, z których można je zrobić.Paczki te chcemy ofiarować dzieciom w dniu św. Mikołaja.

Tą formą pomocy chcemy objąć dzieci chore, biedne oraz z rodzin patologicznych, których na terenie na-szej parafii jest coraz więcej.

Ofiary na ten szczytny cel można składać także na kon-to parafii z dopiskiem „ POMOC MIKOŁAJKOWA”:Bank PKO SA oddział w Bielsku-Białej NRB 04 1240 1170 1111 0000 2408 7650

Niech podziękowaniem dla Państwa hojności będzie uśmiech i radość dzieci otrzymujących paczkę oraz wdzięczna modlitwa naszej wspólnoty parafialnej.

i ty moŻeSz zoStaĆ świĘtym mikoŁajem…

reflekSje z pieglrzymkido wŁoch

W Roku Miłosierdzia, 10 października grupa pielgrzy-mów z parafii Św. Franciszka z Asyżu w Wapienicy i innych okolicznych parafii pod opieką Ks. Proboszcza Jerzego Matogi i pana pilota Tomka Szostaka udała się na pielgrzymkę do Włoch śladami wielkich Świętych. Po kilku godzinach jazdy autokarem, zatrzymaliśmy się w Austrii u naszego rodaka, Ks. Andrzeja, który jest opiekunem miejscowej parafii. W malowniczo poło-żonym kościółku znajdującym się w pięknej górskiej miejscowości uczestniczyliśmy w Eucharystii a następ-nie zostaliśmy zaproszeni na pyszną kawę i poczęstu-nek. Chciałoby się rzec ,,żal odjeżdżać” bo rozmowom i serdecznościom nie było końca, ale pora jechać dalej. Nasze zwiedzanie Włoch rozpoczęliśmy od Wenecji. Przeszliśmy trasą turystyczną, podziwialiśmy zabytki, m.in. wspaniałą bazylikę Św. Marka, Pałac Dożów, mosty na kanałach, fotografowaliśmy także słynnych gondolierów w gondolach. Miasto na wodzie zrobiło na nas ogromne wrażenie. Spotykani na każ-dym kroku turyści z całego świata są dowodem na to,

że Wenecja jest jednym z najpiękniejszych miejsc we Włoszech, i my się pod tym podpisujemy. Z gwarnej Wenecji przenieśliśmy się do spokoj-niejszego, położonego na wysokim wzgórzu średnio-wiecznego Asyżu, aby odwiedzić Św. Franciszka. Po Bazylice pod wezwaniem Świętego oprowadzał nas je-den z ojców zakonnych tam pracujących. Pokazał nam wszystkie trzy jej części: górny i dolny kościół oraz kryptę, gdzie znajdują się relikwie Świętego, którym oddaliśmy cześć. Podziwialiśmy wnętrze, ozdobione wspaniałymi malowidłami i freskami. Przechadzaliśmy się tymi samymi uliczkami, po których kilka wieków temu chadzał Święty razem ze swoimi towarzyszami. Na małą chwilę zatrzymaliśmy się w gotyckiej budowli – bazylice Św. Klary. W ołtarzu głównym umieszczony jest krzyż, z którego Chrystus przemówił do Św. Fran-ciszka ,,Franciszku odbuduj mój kościół!” Ostatnim przystankiem na naszej trasie zwiedzania była Bazylika Matki Bożej Anielskiej, która mieści mały niezależny kościółek – Porcjunkulę. Warto dodać, że w Asyżu Św.

6 STRONA

Jan Paweł II zapoczątkował Światowe Dni Modlitw o Pokój. Napełnieni franciszkańskim przesłaniem ,,pokój i dobro” żegnaliśmy pełną soczystej zieleni, ga-jów oliwnych i cyprysowych Umbrię i kierowaliśmy się stronę Adriatyku. Loreto, bo tam właśnie dotarliśmy to miejsce kultu Maryjnego z tzw. Świętym Domkiem, który we-dług tradycji jest domem Maryi i został przeniesiony z Ziemi Świętej. Wokół niego wybudowano bazylikę i umieszczono w nim przyodzianą w przepiękne szaty cudowną figurę Matki Bożej z Dzieciątkiem o ciem-nych obliczach. My także pokłoniliśmy się Pani Lo-retańskiej, podziwialiśmy piękno tego miejsca, w tym także Polską Kaplicę ozdobioną freskami przedstawia-jącymi dwa wydarzenia z dziejów naszej Ojczyzny. Do-wiedzieliśmy się, że podczas II wojny światowej żoł-nierze polscy pomagali wyzwolić to miasto i uratowali sanktuarium przed zniszczeniem. W pobliżu znajdu-je się cmentarz z mogiłami tych, którzy oddali życie w obronie tego miejsca. Opuszczając Loreto, z litanią loretańską na ustach udaliśmy się do Lanciano, gdzie od XII w. przechowywane są dowody jednego z pierwszych i największych cudów eucharystycznych. Modliliśmy się przed relikwiarzem z Ciałem i Krwią Chrystusa. Po drodze zajechaliśmy jeszcze do Manoppello. Znajduje się tam chusta ze Świętym Obliczem Pana Jezusa, uważana za chustę Św. Weroniki. Podążając wybrzeżem morza Adriatyckiego na południe dotarliśmy na Półwysep Gargano do San Gio-vanni Rotondo-miejsca kultu Św. Ojca Pio. Po sanktu-arium oprowadzał nas posługujący tam ojciec kapucyn Zbigniew, który opowiedział nam o życiu tego wiel-kiego Świętego. Nawiedziliśmy bazylikę, pomodliliśmy się przed sarkofagiem z ciałem Świętego, widzieliśmy konfesjonał, w którym spowiadał od rana do wieczo-ra, a także krzyż przed którym otrzymał stygmaty. W ramach czasu wolnego, niektórzy z naszej grupy udali się na drogę krzyżową, pnącą się stromym zbo-czem góry. Te wszystkie wzruszające przeżycia spra-wiły, iż w tym miejscu dało się odczuć niesamowitą atmosferę. Bowiem to właśnie tu jeszcze tak niedawno Św. Ojciec Pio pełnił swoją kapłańską posługę, m.in., poprzez spowiadanie tłumów wiernych czy odprawia-nie trzygodzinnych mszy św. Niedaleko San Giovanni Rotondo znajduje się kolejne niezwykłe miejsce na mapie pielgrzymkowej Włoch, które także i naszej grupie udało się nawie-dzić. Jadąc krętą drogą na górę, zachwycając się siel-skim krajobrazem, oglądając pasące się stada owieczek

oraz osiołków dotarliśmy do sanktuarium Św. Michała Archanioła. Wódz zastępów objawiał się okolicznym mieszkańcom (m.in. właścicielowi byków, biskupowi) w pobliskiej grocie, którą poświęcił, oznajmiając, iż jest jej strażnikiem. Na tym miejscu powstało jedyne na świecie sanktuarium „nie ludzką ręką poświęcone.” Pobyt na tej świętej ziemi uwieńczyliśmy aktem odda-nia się pod opiekę temu szczególnemu obrońcy. Opuszczając półwysep Gargano pożegnaliśmy wschodnie wybrzeże Włoch kierując się na zachód w okolice Zatoki Neapolitańskiej. Za oknami autoka-ru roztaczały się zapierające dech w piersiach widoki. Klifowe skały wystające z lazurowego morza, przykle-jone do nich tarasowo układające się domki, a w oddali wierzchołek Wezuwiusza wprowadziły nas w wakacyj-ną atmosferę. Jej kontynuacją był postój w Sorrento, które należy do najpiękniejszych kurortów we Wło-szech. Szybko jednak przyszła pora ruszyć w dalszą drogę. Monte Cassino – nasz kolejny cel wprawił nas w nastrój zadumy i powagi. W czasie II wojny świato-wej żołnierze polscy pod dowództwem gen. Andersa po ciężkich walkach zdobyli wzgórze i wyzwolili klasz-tor. Wielu z nich poniosło tam śmierć i zostało pocho-wanych na miejscowym cmentarzu. My zatrzymaliśmy się tam na Eucharystię i modlitwę. Był to wielki dar od Boga, że mogliśmy być w tym miejscu i uczcić pamięć naszych żołnierzy. W myśl przysłowia, ,,wszystkie drogi prowadzą do Rzymu” i my którąś z nich podążyliśmy by w niedzielę uczestniczyć w kanonizacji siedmiu błogosławionych. Podróżując autokarem oraz metrem dotarliśmy na wy-pełniający się już pielgrzymami z różnych stron świata Plac Św. Piotra. Ceremonia była dla nas wielkim prze-życiem. Niektórzy z nas po raz pierwszy brali udział w takiej uroczystości. Po zakończeniu Mszy Św. papież przejeżdżał między sektorami i błogosławił pielgrzy-mów, którzy go pozdrawiali. Po południu, zgodnie z planem udaliśmy się na zwiedzanie Rzymu. Podczas naszego dwudniowego pobytu, tak jak wielu turystów obejrzeliśmy znane fontanny: Czterech Rzek, Di Trevi. Natomiast oglądając z zewnątrz Koloseum, Forum Ro-manum i słuchając wyczerpującego wykładu pani pilot Barbary, przenieśliśmy się w czasie do okresu Impe-rium Rzymskiego. A ponieważ Rzym to miasto, gdzie przeszłość miesza się z teraźniejszością, naszą uwagę przyciągnęły również witryny ekskluzywnych butików nieopodal Schodów Hiszpańskich, przy których na chwilę przystanęliśmy. W czasie wolnym kupowaliśmy pamiątki i dewocjonalia dla naszych rodzin, posilali-śmy się wyborną pizzą, delektowaliśmy się filiżanką

7 STRONA

cappuccino i degustowaliśmy wspaniałe lody. Chociaż niektórych bolały już nogi, wszyscy dzielnie maszero-wali, aby poznać jak najwięcej zabytków Wiecznego Miasta. Nasz program zwiedzania obejmował wizyty w najważniejszych bazylikach: Jana na Lateranie, Mat-ki Bożej Większej i Św. Piotra. Te monumentalne bu-dowle zachwyciły nas majestatycznością, rozmachem i niezliczonymi elementami dekoracyjnymi. Najwięk-sze wrażenie wywarła jednak możliwość uczestnicze-nia we Mszy Św., którą Ks. Proboszcz odprawił dla naszych pielgrzymów przed grobem Św. Jana Pawła II. Byliśmy bardzo wzruszeni i przejęci. Niektórym łezka w oku się zakręciła. Kierując się powoli w stronę kraju nie mogli-śmy ominąć stolicy Toskanii – Florencji. W tym peł-nym zabytków renesansu mieście na pierwszy plan wysuwa się imponująca katedra Matki Bożej Jednego Kwiatka ze wspaniałą, największą na świecie ceglaną kopułą, która w momencie powstawania uchodziła za cud architektoniczny. Nim ruszyliśmy w dalszą podróż, przeszliśmy Mostem Złotników, zerkając z mniejszym lub większym zainteresowaniem na witryny z biżute-rią. Trochę też pospacerowaliśmy po mieście oglądając inne interesujące zabytki. Ostatnim włoskim miastem, które zwiedzi-liśmy była Padwa z okazałą Bazyliką Św. Antoniego. Modliliśmy się przy grobie Świętego, który jest tam po-chowany. Tak jak inni pielgrzymi zostawiliśmy spisane na karteczkach prośby i podziękowania do Świętego. Żegnaliśmy Padwę i ruszyliśmy w kierunku Austrii aby ponownie zatrzymać się na posiłek w parafii, gdzie po-sługuje Ks. Andrzej i po kilku godzinach dalszej po-dróży (wymieniając się wrażeniami, zapisując kontakty do poznanych osób) dotarliśmy szczęśliwie do naszych domów.Pielgrzymka ta była rekolekcjami w drodze. Każdego dnia uczestniczyliśmy w Eucharystii, zanosiliśmy mo-dlitwy do Boga w różnych intencjach: za zmarłych, za rodziny, za naszą Ojczyznę oraz w tych intencjach, z którymi podróżowaliśmy. Nie sposób opisać wszyst-kich przeżyć duchowych, których doświadczaliśmy. Pozostaną one na długo w naszych sercach, podob-nie jak uwiecznione w aparatach piękne krajobrazy, ogromne, bogato zdobione bazyliki ze wspaniałymi freskami i malowidłami. Włochy – kraj wielu zabytków i ojczyzna licznych świętych czeka na każdego aby za-chwycić go swoim bogactwem.Arrivederci Italia!

Uczestniczka pielgrzymki Elżbieta J.

Pielgrzymka, nieustanna modlitwa w drodze, w któ-rej spotkałam Boga żywego w eucharystii, ale także w drugim człowieku. Niezapomniane przeżycia, które pozostaną w sercu na zawsze...

Natalia

„Przez Włochy do serca Boga”

Jakże wielka radość mnie spotkała, że z Waszą parafią (bo pochodzę z parafii p.w. NMP Wspomożenia wiernych w Czechowicach-Dziedzicach) mogłem pielgrzymo-wać do wielu miejsc gdzie Bóg uobecnił się w szcze-gólny sposób.Bóg po raz kolejny pokazał w moim życiu jak wielka jest Jego łaska, a dary nieskończenie dobre.Włochy - kraj bogaty w liczne tradycje i wartości. Przede wszystkim rodzina. Najważniejsza rodzina, bo chyba nie bez przyczyny mówi się „włoska rodzina”, czyli pełna miłości i wzajemnego szacunku.Wspólnoty tej uczył nas św. Jan Paweł II, na którego grobie byliśmy, modliliśmy się za nasze rodziny i te du-chowe i wspólnotowe. Nie ukrywam serce w tym miej-scu biło mocniej. Wszyscy wierzymy, że Karol Wojtyła nasz ukochany święty był obecny podczas mszy św., która była odprawiona przy grobie zmarłego nasze-go rodaka. Jestem pewny, że nasze losy wziął w swoją opiekę. W sercu każdego z nas słowa „TOTUS TUUS” wybrzmiały bardzo wyraźnie.Tak jak Ojciec Święty swoje życie oddał Maryi tak i my nasze serca oddaliśmy Niebieskiej Pani.Nasze serca zostały również w Padwie u św. Antoniego, w San Giovanni Rotondo u św. Ojca Pio, w Asyżu u św. Franciszka, w Monte San Angelo u św. Michała Archa-nioła, w Lanciano w miejscu cudu eucharystycznego, w Manoppello, gdzie jest relikwia wizerunku Jezusa Chrystusa oraz w Rzymie, w Wenecji i we Florencji.Czas był wyjątkowy. Nieustanna pogoda podkreślała walory miejsc i odczuć. Towarzyszyli wspaniali piel-grzymi, kierowcy, przewodnicy i ksiądz, który czuwał nad naszą duchowością. Bajka o wielu tytułach.Pielgrzymka ta jest umocnieniem wiary i kontynuacją drogi do Boga.Bóg pokazał mi siebie na nowo poprzez życie wspa-niałych świętych, miejsc, krajobrazów tak namacalnie. I trzeba odkryć nam na nowo, że wszyscy, wszystko należy do Boga i każdego dnia trzeba dziękować mu za to, bo taka jest Jego wola.Uderzyły mnie słowa, które wypowiedział ojciec, który był przewodnikiem naszym po sanktuarium św. Ojca Pio, że Włosi uważają, że odrodzenie chrześcijaństwa

8 STRONA

nastąpi w naszej ojczyźnie o ile już nie trwa. Powinni-śmy być dumni, ale też nie możemy spocząć na laurach. Trzeba nam żyć w Bogu poprzez miłość i przebacze-nie, ale musimy przede wszystkim swoją modlitwą oto-czyć naszych kapłanów. To ukochani synowie Maryi. To przewodnicy nasi do nieba.Muszę przyznać, że była to moja podróż życia (co prawda krótkiego, bo mam 27 lat, a może aż 27 lat hahah) do tej pory.Życzę każdemu z Was, by przeżył taką przygodę z Bo-giem, bo On każdego dnia ma nam najwięcej do zaofe-rowania.

Powtarzając za św. Michałem Archaniołem - najwięk-szym pogromcą zła: „ Któż jak Bóg”

Wszystkiego dobrego i Wielkie Szczęść Wam Boże.

Dziękujemy serdecznie Księdzu Proboszczowi Je-rzemu Matodze za zorganizowanie tej niezwykłej pielgrzymki, za opiekę duchową, Panu Piloto-wi Tomaszowi Szostakowi za przekazaną wiedzę a także panom kierowcom za bezpieczne prowa-dzenie nas do celu.

9 STRONA

Bł. Elżbiecie od Trójcy Przenajświęt-szej, kanonizowana 16 października br.

,,Elżbieta Catez urodziła się 18 lipca 1880r. w Avor we Francji jako córka kapitana i gospodyni domowej. W dzieciństwie cechowała się uporem, wybuchowo-ścią, nieustannie rozpierała ją energia. Ojciec próbował utemperować jej charakter łagodnością i spokojną per-swazją, jednak nieoczekiwanie gdy dziewczynka miała 7 lat zmarł. Od tego momentu pieczę nad wychowa-niem Elżbiety przejęła matka. Jej wysiłki nie przyno-siły oczekiwanych efektów. Momentem przełomowym, który na zawsze odmienił charakter dziewczynki był czas przygotowania do pierwszej Komunii Św. Mama wytłumaczyła jej wówczas istotę tego ważnego wyda-rzenia mówiąc, iż człowiek powinien oddać Jezusowi pokorne i dobre serce. Elżbieta postanowiła wtedy, że będzie wytrwale pracować nad charakterem. W swoim dzienniczku, który zaczęła prowadzić, zapisała niezwy-kłe doświadczenie miłości i bliskości Boga. Pragnęła oddać Mu całą duszę.Pogarszająca się sytuacja finansowa rodziny przyczyniła się do przeprowadzki do Dijon, gdzie zamieszkała nie-opodal klasztoru karmelitanek bosych. Elżbieta dora-stała w cieniu Karmelu. Była piękna, radosna i naturalna w sposobie bycia, budziła ogólną sympatię. Dzięki tym cechom, a także w związku z niezwykłym talentem gry na fortepianie chętnie zapraszano ją na różne przyjęcia. Życie ,,na salonach” nie przynosiło jej satysfakcji. Zda-rzało się, że bawiąc się na balu zaczęła tęsknić za taberna-kulum. Jako kilkunastoletnia dziewczyna doświadczała pierwszych łask mistycznych. W wieku 17 lat usłyszała w sercu wezwanie aby wstąpić do zakonu karmeli-tańskiego, czemu sprzeciwiła się jej mama. Ostatecz-nie wyraziła zgodę aby córka mogła po ukończeniu 21 lat przywdziać habit. Następne lata były czasem nieustającej pracy, modlitwy, głębokiego cierpienia i wspinaczki na szczyty duchowe. Po zapytaniu przez przełożoną klasztoru o jej ideał świętości, Elżbieta wyznała: ,,żyć miłością” poprzez uczynienie się cał-

kiem małą, oddanie się Bogu bezpowrotnie. Postulat upłynął pogodnie, natomiast nowicjat był okresem udręki i niepokojów. Jej dalsze pozostawanie za mu-rem klasztornym stanęło pod znakiem zapytania. Po-mimo przeciwności Elżbieta wytrwała w przygotowa-niach i w 1903r. złożyła śluby zakonne. Wówczas burza w sercu młodej zakonnicy ucichła.Święta obrała jako imię zakonne przydomek ,,od Trój-cy Przenajświętszej.” Hasło to stało się programem jej życia. Mawiała, że Trzy Osoby Boże wtargnęły do jej duszy. Żyła z intensywnością, skromnością i dostojeń-stwem, na ziemi zaczęła już żyć niebem. W jednym z li-stów pisała, że ,,czuje wiele miłości wokół swojej duszy. Jest ona jak ocean, w którym się zanurza i gubi.” Dążyła do poprawy relacji międzyludzkich. Marzyła aby stać się żyjącym ,,uwielbieniem Chwały” dla Boga. Ostatni etap jej życia to ciężka choroba związana z bólem i cier-pieniem wynikłym z przyjmowania pokarmów. Wów-czas nauczyła się na nowo odkrywać Boga. Nie można całkowicie poznać miłości Boga jeśli nie zna się ceny cierpienia i krwi którą on przelewa za ludzi, dlatego w ostatnich miesiącach życia powtarzała słowa Anieli z Foligno ,,gdzie mieszka Jezus, jeśli nie w bólu?” Elżbie-ta umarła mając 26 lat. Na łożu śmierci wypowiedziała słowa: ,,idę do światła, do miłości, do życia.”Święta Elżbieta została beatyfikowana przez papieża Jana Pawła II w 1984r. a kanonizowana 16 października br. w Rzymie. Podczas uroczystej Mszy Św. pod przewod-nictwem papieża Franciszka obecna była także grupa pielgrzymów z naszej parafii.Chciejmy podążać śladami Św. Elżbiety, iść za Chrystu-sem, który jest światłem i prosić dla nas o wstawiennic-two i pomoc w chwilach trudnych, w czasie choroby i cierpienia oraz w naszym codziennym życiu. O mój Boże, Trójco Przenajświętsza, którą uwielbiam, dopomóż mi zapomnieć o sobie samej, abym mogła za-mieszkać w Tobie nieporuszona i spokojna, jakby du-sza moja była już w wieczności. (Św. Elżbieta od Trójcy Świętej)”

bŁogoSŁawioNa elŻbieta od trójcy przeNajświĘtSzej

10 STRONA

UWAGA KONKURS!!! Poniżej jest kupon konkursowy, jaki należy wyciąć i nakleić na serduszko. Nie zapomnijcie podpisać się na serdusz-

kach! Serduszka przynosimy na Mszę świętą o godzinie dla dzieci. Powodzenia☺

Co mogę robić, aby zostać świętym?

Kochane dzieci! We wtorek obchodziliśmy uroczystość Wszystkich Świę-tych. To bardzo ważny dzień w liturgii Kościoła, ponie-waż radujemy się z tymi, którzy są w Niebie razem z Pa-nem Bogiem.Czy wiesz, kto to jest:

ŚWIĘTY – może nim być każdy człowiek, który kocha Pana Jezusa, chce być blisko Niego i przestrzega Jego przykazań. Nie ma znaczenia, czy jest dzieckiem, czy osobą dorosłą. Ważne, że jest w stanie łaski uświęcającej, dzięki czemu może przyjmować Pana Jezusa do swojego serca.DROGA DO ŚWIĘTOŚCI:Wielu jest świętych w Niebie, którzy każdego dnia cie-szą się Bożą obecnością w swoim wiecznym życiu, a my nie znamy ich z imienia i nazwiska, choć często mamy

nadzieję, że wśród świętych są również nasi bliscy – bab-cia, czy dziadek, może rodzice lub rodzeństwo. Jest też wielu znanych nam świętych – np. św. Franciszek, czy Jan Paweł II, oni są oficjalnymi świętymi ogłoszonymi przez Kościół. Aby zostać takim świętym, po śmierci takiego wyjątkowego Człowieka odbywają się dwa procesy. Są to:

BEATYFIKACJA – jest to akt kościelny wydawany przez Kościół Katolicki, uznający osobę zmarłą za bło-gosławioną, zezwalający także na publiczny kult, ale o charakterze lokalnym, np. w diecezji. Proces beatyfika-cyjny może rozpocząć się najwcześniej 5 lat po śmierci kandydata. Bardzo ważnym elementem tego procesu jest potwierdzenie, że za jego wstawiennictwem dokonał się co najmniej jeden cud. Brane są pod uwagę jedynie te cuda, które dokonały się po śmierci kandydata na ołtarze. Inaczej przebiega proces beatyfikacji męczenników, gdzie do beatyfikacji cud nie jest wymagany.

KANONIZACJA – poprzez akt kanonizacji, papież uznaje beatyfikowanego za osobę godna kultu publicz-nego w Kościele powszechnym i wpisania jej do katalogu świętych. Podstawowym faktem świadczącym, ze dana osoba jeszcze za życia, a najczęściej po śmierci, cieszy się szczególnymi względami u Boga, były czynione przez nią cuda.

☺ kącik dla dzieci ☺

11 STRONA

koNcert zeSpoŁu proboSzczowieZ okazji 5 r. konsekracji naszej świątyni w niedzielę 20 listopada po wieczornej Mszy św. około godz. 18.30 odbędzie się niezwykły koncert w wykonaniu znanego i popularnego zespołu „Proboszczowie”. Już dziś Wszystkich Parafian, a także Gości bardzo serdecznie zapraszamy do udziału w tym koncercie.

12 STRONA

STR. 8 BLIŻEJ SIEBIE

NR 9

SIERPIEŃ 2009: 1. Aleksander Dawid Smolik 2. Agnieszka Stanisława Guszpil 3. Krystyna Izabela Kubyszek 4. Jan Tadeusz Leśniak 5. Adrian Grzebień 6. Sebastian Robert Binda 7. Nikola Monika Orawczak 8. Aleksander Leon Bartków 9. Mikołaj Nikodem Wołoszczuk

SIERPIEŃ 2009: 1. Jacek Ryszka i Natalia Kanik 2. Sławomir Dybowski i Dagmara Nizio 3. Sławomir Szczotka i Magdalena Kolbusz 4. Andrzej Talaga i Monika Piskorz 5. Robert Owczarz i Elżbieta Kaczorowska 6. Hugh Wade i Joanna Kozula 7. Sebastian Olejak i Agata Wąsowicz 8. Mariusz Wawrzeczko i Joanna Chlajna 9. Magdalena Szczypka i Norbert Wandzel 10. Elżbieta Lis i Adam Hyla 11. Barbara Baron i Maciej Szałkiewicz WRZESIEŃ 2009: 1. Joanna Wójtowicz i Sławomir Turek 2. Anna Stepaniak i Sławomir Kowalski 3. Jolanta Zwardoń i Konrad Bryzek 4. Małgorzata Jędrysiak i Leszek Waliczewski 5. Anna Małysz i Łukasz Kościelny 6. Ewa Matlak i Rafał Głowacki

SIERPIEŃ 2009: 1. Wiesław Gruszecki 2. Wiesław Czernek 3. Janina Droździk 4. Franciszek Gryń 5. Wanda Jeglińska 6. Marianna Sobstel 7. Jan Hankus WRZESIEŃ 2009: 1. Anna Rząsa 2. Maria Jaworska 3. Jan Myśliński 4. Marta Klimczak **************************************

CHRZTY I ROCZKI

Chrzty - w ostatnią niedzielę miesiąca w czasie Mszy św. o godz. 13.00 - w sobotę poprzedza-jącą chrzty o godz. 17.00 w domu katechetycz-nym katecheza przed chrzcielna. Msza św. i błogosławienie dzieci w drugą nie-dzielę miesiąca o godz. 10.30

ODWIEDZINY CHORYCH

Z posługą sakramentalną w pierwsza sobotę miesiąca po Mszy św. o godz. 7.00. Nadzwyczajni Szafarze Komunii św. zanoszą Komunię św. wszystkim chorym i starszym nie mogącym uczestniczyć we Mszy św. w każdą niedzielę. Pragnienie przyjęcia Komunii św. na-leży zgłosić w kancelarii parafialnej lub zakry-stii.

KANCELARIA PARAFIALNA Czynna od poniedziałku do czwartku od 7.30 do 8.00 i od 17.00 do 17.45 Narzeczeni w sprawach zawarcia sakramentu małżeństwa przyjmowani są we wtorek, czwar-tek i piątek od 19.00 do 20.00. *****************************************

PAźDZIERNIK

Karol Czarnowski, David Kocierz, Iga Demczak, Alan Olma, Maksymilian Strzelecki, Jakub Brodecki, Lena Brudny, Nikola Olszar, Oliwia,Parkitna, Zofia Pudełek

Tadeusz Malarz, Stanisław Wojtyła, Leszek Kowol,Tekla Majka, Antoni Powązka

Cieniewski Marcin – Szczypka MartaGawlas Tomasz – Oberc AnnaSiemiński Szymon – Nowak WioletaSrokol Krzysztof – Śpiewak Justyna

Nasz kontakt: blizejsiebiewapienica@wp.pl, pytania i propozycje tematów można także wrzucać do skrzynki pytań w kościele.

ŚlUBY

SakrameNty i pogrzeby