ΒΡΩΣΙΜΕΣ ΕΛΙΕΣ

Από τους μαθητές της Δ΄ τάξης του 2ου Δ.Σ. Ατσιπόπουλου

Γνωρίζουμε ότι οι ελιές είναι στη βάση της Κρητικής Διατροφής και σύμφωνα με έρευνά μας οι πρόγονοί μας τις συμπεριλάμβαναν στο καθημερινό τους διαιτολόγιο. Ποια είδη βρώσιμων ελιών όμως ήταν τα πιο συνηθισμένα;

Ρωτήσαμε τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας πώς έφτιαχναν τις ελιές που κατανάλωναν στο φαγητό τους. Πληροφορηθήκαμε ότι οι πράσινες χοντρολιές, δηλαδή όταν είναι άγουρες ακόμη γίνονται τσακιστές κι όταν ωριμάσουν κι αποκτήσουν μαύρο χρώμα γίνονται οι «ψαρολιές».Ακόμη μικρές ελίτσες από την ποικιλία «κορωνέικη» μπορούν να γίνουν πολύ νόστιμες ξιδάτες. Τέλος, μάθαμε ότι οι σκιστές νερατζολιές από την ποικιλία «τσουνάτη» είναι εξαιρετικές.Έτσι λοιπόν, αποφασίσαμε να τις φτιάξουμε κι εμείς!

ΤΣΑΚΙΣΤΕΣ ΧΟΝΤΡΟΕΛΙΕΣ

Μαζέψαμε χοντροελιές πράσινες.Διαλέξαμε όσες ήταν χωρίς τρυπήματα, γιατί όσες ήταν με μικρές τρυπούλες είχαν μέσα το σκουληκάκι από το δάκο. Ο δάκος είναι ένα έντομο που λατρεύει την ελιά....

Κάποιες ελίτσες είχαν πολύ μικρές τρυπούλες κι έπρεπε να είμαστε πολύ προσεκτικοί....Τις πλύναμε με άφθονο νερό κι έτσι ήταν έτοιμες για τσάκισμα!

Παλιά για να τσακίσουν τις ελιές χρησιμοποιούσαν λείες πέτρες από τα ποτάμια, που τις έλεγαν λίτρες. Εμείς πήραμε το γουδί της γιαγιάς και λίγες λίγες ελίτσες τις χτυπούσαμε με το γουδοχέρι.

Δεν έπρεπε να τις χτυπάμε με πολλή δύναμη, γιατί διαλύονταν αλλά ούτε και με λίγη δύναμη γιατί αν δεν τσάκιζαν δεν θα τις ξεπίκραινε το νερό!

Μετά το τσάκισμα τις βάλαμε σε νερό, που μέσα είχαμε βάλει αρκετές φέτες λεμονιού. Το νερό το αλλάζαμε κάθε μέρα για 2 εβδομάδες, ώσπου να φύγει η πικράδα από τις ελιές.

Στη συνέχεια τους βάλαμε χοντρό αλάτι και λεμόνι και σε 5 ημέρες ήταν έτοιμες για να τις φάμε

ΣΧΙΣΤΕΣ ΝΕΡΑΤΖΟΛΙΕΣΠήραμε τις ελιές και τις χαράξαμε με το μαχαίρι προσέχοντας να μη φτάνουμε ως το κουκούτσι. Τις βάλαμε στο νερό ακούνητες με φέτες από λεμόνι και νεράντζι για ένα μήνα. Αφού ξεπίκρισαν τους βάλαμε αλάτι, χυμό και φέτες από νεράντζια και τις αφήσαμε 2 εβδομάδες.

ΑΛΑΤΣΟΛΙΕΣΟ Γιώργος μας έφερε μαύρες χοντρολιές από την ελιά που είχε στην αυλή του. Τις πλύναμε κι έπειτα τους βάλαμε χοντρό αλάτι. Τις τοποθετήσαμε σε ένα ταψί, το οποίο έπρεπε να γέρνει διότι οι ελιές με το αλάτι αφυδατωνόταν (έκαναν ρυτίδες, όπως είπε ένα παιδί) και σουρώναμε κάθε μέρα το νερό.

Μετά από ενάμισι μήνα οι ελιές είχαν γίνει σαν τις γνωστές «ψαρολιές». Ήταν όμως πολύ αλμυρές. Τις βάλαμε δύο μέρες στο νερό κι έτσι έγιναν πολύ νόστιμες!

Τις δοκιμάσαμε και άρεσαν στους περισσότερους! Είμαστε πολύ χαρούμενοι!