Mga Modelo ng Komunikasyon

MGA MODELO NG KOMUNIKASYON

Inihanda ni G. Reynele Bren G. Zafra, MA

MODELONG SMCR

Taong 1960 nang ipakilala ni David K. Berlo ang Taong 1960 nang ipakilala ni David K. Berlo ang modelong ito. Sa modelong ito ay tinatalakay ni modelong ito. Sa modelong ito ay tinatalakay ni Berlo ang iba’t ibang elementong bumubuo sa Berlo ang iba’t ibang elementong bumubuo sa proseso ng komunikasyon kung saan bawat proseso ng komunikasyon kung saan bawat elemento ay taglay-taglay ang kaukulang elemento ay taglay-taglay ang kaukulang attributes. attributes. LinearLinear ang paglalarawan ni Berlo sa ang paglalarawan ni Berlo sa proseso ng komunikasyon batay sa modelong ito. proseso ng komunikasyon batay sa modelong ito.

MODELONG SMCR

MODELO NI HAROLD LASSWELL

Ang modelong ito ay gawa ni Harold Lasswell. Sinasabi ng Ang modelong ito ay gawa ni Harold Lasswell. Sinasabi ng modelo ni Lasswell na ang isang proseso ng komunikasyon modelo ni Lasswell na ang isang proseso ng komunikasyon ay maipapaliwanag nang mabuti sa pamamagitan ng mga ay maipapaliwanag nang mabuti sa pamamagitan ng mga tanong na: tanong na:

WHO?IN

WHICH CHANNEL

?

MODELO NI WILBUR SCHRAMM

Sa modelong ito, ipinahihiwatig na bawat taong sangkot sa Sa modelong ito, ipinahihiwatig na bawat taong sangkot sa isang sitwasyong pangkomunikasyon ay may kanya-kanyang isang sitwasyong pangkomunikasyon ay may kanya-kanyang field of experience field of experience na maaaring makaapekto sa bisa ng na maaaring makaapekto sa bisa ng proseso ng komunikasyon. Binigyang diin ni Schramm ang proseso ng komunikasyon. Binigyang diin ni Schramm ang kahalagahan ng pagkakaroon ng isang komon na karanasan kahalagahan ng pagkakaroon ng isang komon na karanasan sa pamamagitan ng madalas na komunikasyon. sa pamamagitan ng madalas na komunikasyon.

““The more the sender and receiver share a common The more the sender and receiver share a common field of experience, the more tendency for their field of experience, the more tendency for their communication to be effective.”. communication to be effective.”.

MODELO NI SCHRAMM

SHANNON-WEAVER MATHEMATICAL

MODELMatematikal naman ang ginagawang paglalarawan sa proseso ng komunikasyon nina Claude Shannon at Warren Weaver. Ito ay ipinakilala noong1949.Binubuo ito ng 6 na mahahalagang elemento upang ipaliwanag ang proseso ng komunikasyon. Gaya ng INFORMATION SOUCE, TRANSMITTER, CHANNEL, RECEIVER, DESTINATION at NOISE. Ipinahihiwatig nila sa modelong ito na ang bisa ng isang aktong pangkomunikasyon ay nakasalalay sa wastong kalkyulasyon ng mga salik na nakakaapekto rito tulad ng transmitter, channel, receiver at noise.

SHANNON-WEAVER MATHEMATICAL

MODEL

In face-to-face conversation, I am the information source,

my mouth is the transmitter, the signal is the sound

waves, and your ear is the receiver; noise would include

any distraction you might experience as I speak.

SHANNON-WEAVER

MATHEMATICAL MODEL

According to Shannon and Weaver's model a message begins at an information source, which is relayed through a transmitter, and then sent via a signal towards the receiver. But before it reaches the receiver, the message must go through noise (sources of interference). Finally, the receiver must convey the message to its destination.

TEORYANG GATEKEEPING

Ang teoryang ito ng komunikasyon ay unang ipinakilala ni Kurt Zadel Lewin, isang Alemang Sikolohista at nagtatag ng Social Psychology. Batay sa teoryang ito, tungkulin ng mga kasapi sa proseso ng komunikasyon na masala ang mga impormasyon (balita) bago ito isapubliko.

Kurt Lewin coins the word called “Gate keeping”. It’s nothing but to block unwanted or useless things by using a gate. Here the person who make a decision is called “Gatekeeper”. Now it’s one of the essential theories in communication studies.

TEORYANG GATEKEEPING

TEORYANG KULTIBASYONAng teoryang ito ay ipinakilala ni George Gerbner at Larry Gross. Nakapokus ito sa negatibong epekto ng telebisyon sa mga manonood na babad sa ganitong uri ng media. Sa katunayan, ipinapalagay na malaki ang nagiging impluwensya ng telebisyon upang mahubog ang isipan ng bawat indibidwal sa kung ano nga ba ang tunay na mundo, Sa madaling salita, kaagad tinatanggap ng mga manonood ang mga impormasyong ibinibigay ng media tungkol sa mga negatibong nangyayari sa kanyang lipunan.

Light Viewers (2 oras pababa)Medium Viewers (2-4 na oras)Heavy Viewers (4 na oras pataas)

TEORYANG UNCERTAINTY REDUCTION

Ipinapaliwanag ng Uncertatity Reducation Theory na taglay ng bawat tao ang pagnanais na maibsan ang nararamdamang uncertainty sa isang sitwasyon. Kaya naman iba’t ibang pamamaraan ang kani-kanilang naiisip upang makakuha ng impormasyon ukol sa isang tao nang sa ganoon ay unti-unting mabawasan ang uncertainty sa isa’t isa. Ayon sa mga eksperto, mahalaga ang pagbabawas ng uncertatainty upang mapaunlad ang isang relasyon.


Tatlong pangunahing paraan upang mabawasan ang uncertatainty:

1.Passive Strategy. We observe the person, either in situations where the other person is likely to be self-monitoring.2.Active Strategy. We ask others about the person we're interested in or try to set up a situation where we can observe that person.


Tatlong pangunahing paraan upang mabawasan ang uncertatainty:

3. Interactive Strategies. We directly communication with the persons.

USES AND GRATIFICATION THEORY

Ang teoryang ito ay nagpapaliwanag na ang tao o awdyens ang mas makapangyarihan sa media (tv, radyo, pahayagan, internet). Sa katunayan, binabasag nito ang paniniwalang pasibo ang mga manonood o tagapakinig.

Ipinapaliwanag ng teoryang ito na ginagamit ng tao ang media upang mapunan ang kanilang mga pangangailangan bilang tao. Gaya ng sumusunod:


A. Cognitive Needs. People use media for acquiring knowledge, and information. For example, people watch quiz programs on TV, in order to acquire knowledge and information. They will watch news to satisfy the need towards society. They use search engine in net to gain knowledge.

B. Affective Needs. It includes all kinds of emotions, pleasure and other moods of the people. People use media like television to satisfy their emotional needs. The best example is people watch serials and if there is any emotional or sad scene means people used to cry.


C. Personal Integrative Needs. This is the self-esteem need. People use media to reassure their status, gain credibility and stabilize. With this, people watch TV and assure themselves that they have a status in society. For example, people get to improve their status by watching media advertisements and buy those products, so the people change their life style and media helps them to do so.

D. Social Integrative Needs. It encompasses the need to socialize with family, friends and relations in the society. For example, they use social networking sites to have social interaction with their love ones.


E. Tension Free Needs. People sometimes use the media as a means of entertainment and to relieve negative emotions or tension.

For example, people tend to relax by watching TV, listening, watching films, and the like!

SPEAKING NI DELL HYMESAng sosyolohistang si Dell Hymes ay nagdebelop ng isang modelo sa pagsusuri ng diskurso bilang isang serye ng sitwasyon at akto ng pagsasalita sa loob ng isang kontekstong kultural. Ito ay ibinatay niya sa salitang SPEAKING.

S-etting at SceneP-artisipanteE-ndsA-ct SequenceK-eysI-nstrumentalitiesN-ormsG-enre

SPEAKING NI DELL HYMES

SETTING at SCENE (Saan Nag-uusap?) Ang setting ay tumutukoy sa panahon at lugar ng akto ng pagsasalita. Samakatuwid, ito ang pisikal na mga pinangyayarihan ng talastasan. Isang halimbawa nito ang klasrum. Samantala, ang scene ay psychological setting o cultural definition ng isang senaryo, kabilang na ang mga katangian gaya ng lawak o saklaw ng pormalidad at pagka-seryoso.


PARTISIPANTE (Sino ang Kausap?) Sila ang ispiker at awdyens. Paglilinaw, gumawa ng distinksiyon ang mga linggwista sa kategoryang ito.

ENDS (Ano ang Layunin?) Sakop nito ang layunin, hangarin at kalalabasan ng proseso ng komunikasyon.


ACT SEQUENCE (Takbo ng Usapan). Ito ay anyo ng pagkakasunod-sunod ng mga pangyayari. May mga usapang nagsisimula sa biruan, napupunta sa asaran, humahantong sa pikunan at nauuwi sa awayan.

May usapang nagsimula sa kindatan, napunta sa pagpapakilala, humantong sa kwentuhan, at nauwi sa ______________.


KEYS (Pormal o Impormal?) Nakakita ka na ba ng isang taong nakashort sa isang kumperensiya o seminar sa isang kilalang unibersidad? O di kaya ay isang taong naka-gown o barong habang naglalaro ng basketball? Kung pormal ang okasyon, paano ka makikipag-usap? Ano ang mga salitang gagamitin mo?


INSTRUMENTALITIES (Ano ang Midyum ng Usapan?) Tumutukoy sa tsanel o daluyang gagamitin ng mga kalahok sa pakikipagtalastasan. Maaari mo bang ikwento sa iyong kaibigan ang isang telenobelang iyong nabasa sa pamamagitan ng text? Susulat ka ba sa fire station upang sabihing may sunog na nagaganap sa inyong lugar?


NORM (Ano ang Paksa ng Usapan?) Mahalagang malaman ng isang indibidwal ang paksa ng usapan bago siya makisali sa naturang talastasan. Tandaan, minsan mas makabubuting itikom ang bibig kung hindi maka-relate sa usapan kaysa magsimula ka pa ng kalituhan o kaguluhan.


GENRE (Nagsasalaysay ba? Nakikipagtalo ba? Nagmamatuwid? Naglalarawan?) Mahalagang malaman ng isang tao ang genre na ginagamit ng kanyang kausap nang sa gayo’y malaman din niya kung ano ang genre na kanyang gagamitin.

Education

Mga Modelo ng Komunikasyon