Upload
-
View
83
Download
1
Embed Size (px)
Citation preview
NTINOS PAPASPYROY
Sur ce power -point, les enfants choisissent les œuvres du peintre qu’ils désirent décrire et créent de petites présentations magnifiques
des tableaux en français
La statue d’Alexandre le Grand à Thessaloniki, peint par Papaspyrou
Tableau : ‘ Le quartier de la Tour Blanche’, Thessaloniki, 1983
Πίνακας : « Περιοχή Λευκού Πύργου» Θεσσαλονίκη, 1983
Déscription Νικολέτα
Sur ce tableau, nous voyons un chemin entre des arbres, une allée. Cette allée se trouve sur le quai de Thessalonique. Au fond, sur un socle se trouve une statue.
C’est la statue d’Alexandre le Grand, roi de la Macédoine, Grèce. Il est sur son cheval
Voukefalas. Les arbres, à gauche et à droite sont des peupliers. Le ciel est sans
nuages. Le paysage est beau.
Πίνακας : « Περιοχή Λευκού Πύργου» Θεσσαλονίκη, 1983Περιγραφή Νικολέτα
Σ΄ αυτό τον πίνακα, βλέπουμε ένα δρόμο ανάμεσα σε δένδρα, μια αλέα. Αυτή η αλέα βρίσκεται στην παραλία της Θεσσαλονίκης. Στο βάθος, πάνω σε ένα βάθρο βρίσκεται ένα άγαλμα. Είναι το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, βασιλιά της Μακεδονίας. Βρίσκεται πάνω στο άλογό του, τον Βουκεφάλα. Τα δένδρα αριστερά και δεξιά είναι λεύκες. Ο ουρανός είναι καθαρός χωρίς σύννεφα. Το τοπίο είναι όμορφο.
‘La place de Goumenissa’
Sur cette photo, on voit un village, Goumenissa Kilkis. Devant, au premier plan,
Il y a deux grands arbres verts et deux statues en marbre. La place est un petit
espace comme un carré avec de nombreux restaurants, cafés, bistrots et des petites
boutiques qui préparent des sandwiches. Il y a aussi des maisons jaunes avec des toits et
des portes rouges et marron. Les fenêtres sont nombreuses comme les vitrines de
magasins et les portes de maisons.Marie Joé
‘Από την Πλατεία της Γουμένισσας’
Σ’ αυτή τη φωτογραφία βλέπουμε ένα χωριό, τη Γουμένισσα Κιλκίς. Μπροστά, σε πρώτο πλάνο, υπάρχουν δύο μεγάλα πράσινα δένδρα και δύο αγάλματα από μάρμαρο. Η πλατεία είναι ένας τετράγωνος χώρος με πολλά εστιατόρια, καφέ και μαγαζάκια που φτιάχνουν τοστ. Υπάρχουν επίσης κίτρινα σπίτια στην εικόνα με σκεπές και πόρτες κόκκινες και καφέ. Τα παράθυρα είναι πολλά όπως και οι βιτρίνες των μαγαζιών και οι πόρτες των σπιτιών.
Πίνακας : «Από τα παλιά ξενυχτάδικα στη Θεσσαλονίκη»
Tableau : Images de vieilles boites musicales de
Thessalonique’Πίνακας : «Από τα παλιά
ξενυχτάδικα στη Θεσσαλονίκη»
C’est un tableau de Ntinos Papaspyrou.
Il y a une compagnie de musiciens.
Ils jouent de la musique.Il y a des instruments de
musique
Description de Rallou du tableau ‘Chania’ de Papaspyrou
• Sur le tableau, il y a une maison et des grands tilleuls. Je pense que c’est un après-midi d’automne. J’aime bien la sérénité de la montagne.
• C’est très beau ! • Rallou• Σ΄ αυτόν τον πίνακα, υπάρχει ένα σπίτι και
μεγάλες φλαμουριές. Νομίζω ότι είναι ένα φθινοπωρινό απόγευμα. Μ΄ αρέσει πολύ η ηρεμία του βουνού. Είναι πολύ όμορφο.
Description de Rallou du tableau ‘Chania’ de Papaspyrou
Sur le tableau, il y a une maison et des grands tilleuls. Je pense que c’est un après-midi d’automne. J’aime bien la sérénité de la montagne. C’est très beau ! RallouΣ΄ αυτόν τον πίνακα, υπάρχει ένα σπίτι και μεγάλες φλαμουριές. Νομίζω ότι είναι ένα φθινοπωρινό απόγευμα. Μ΄ αρέσει πολύ η ηρεμία του βουνού. Είναι πολύ όμορφο.
Description de Pierre du tableau ‘Chania’ de Papaspyrou
Déscription de Pierre du tableau ‘Chania’ de Papaspyrou
Sur cette image, il y a une petite maison sur la montagne. A coté il y a des pins, il y a aussi d’autres arbres. Plus bas il y a beaucoup
de fleurs : des rosiers et des coquelicots. Je pense qu’il y a du calme, de l’harmonie. C’est beau.
PierreΣ΄ αυτή την εικόνα υπάρχει ένα μικρό σπίτι στο βουνό. Δίπλα υπάρχουν έλατα, υπάρχουν επίσης και άλλα δένδρα. Πιο
χαμηλά υπάρχουν πολλά λουλούδια. Τριανταφυλλιές και
παπαρούνες. Σκέφτομαι ότι υπάρχει ηρεμία και αρμονία. Είναι
πολύ όμορφο.Πέτρος
«Γεντί Κουλέ»: πίνακας του Θεσσαλονικιού ζωγράφου Ντίνου Παπασπύρου(τέμπερα, 22Χ32 εκ., 1987) [πηγή: το ιστολόγιο
του ζωγράφου] • Πίνακας του Ντίνου Παπασπύρου
«Γεντί Κουλέ» 1967• Tableau de Dinos Papaspyrou : ‘Yenti
Coulé’• Il y a une forteresse. • Au premier plan il y a des champs et
des jardins potagers.• A droite, il y a des maisons
blanches.• A gauche il y a des oliviers. • Au centre du tableau, en haut, il y a
une forteresse. • C’est une prison. La terrible prison
Yendi Coulé, qui veut dire ‘sept tours’. • Devant la forteresse il y a une clôture
et des fleurs, des tulipes.• Le ciel est bleu.
Ποιητές και ζωγράφοι υμνούν τη φύση και την ομορφιά
• Άνοιξετη φυλακή της μνήμηςμε το ανίκανο κλειδίτης λήθης.
• Έγκλειστος στο κλεινόν άστυ• Στον Τριαντάφυλλο Οικονόμου• Κατέβηκε μικρός στης πόλης τις μυλόπετρες
μα η μνήμη είναι αρραβώνας από έρωτα.Ξυπνάει στο υπόγειο το πρωί κι ανοίγει τα ματάκια τουψάχνοντας στο φεγγίτη του φωταγωγού.«Μάνα, πού είναι η λεμονιά;»«Πού είναι, μάνα, η λεμονιά;» ρωτάει.
• Μα δεν ανθίζουν στα τσιμέντα λεμονιές.Δε δένουν, δεν καρπίζουν.
Από τη συλλογή Ενθύμιον (2004) του Γιώργου Χ. Θεοχάρη
Γέννηση Ντίνου Παπασπύρου
Το 1938, γεννιέται στη Θεσσαλονίκη ο Ντίνος Παπασπύρου. Σε άλλη γειτονιά, με άλλη καταγωγή. Ευρυτάνας ο πατέρας του, εκ Τσανάκαλε ορμώμενη η μάνα του. Προξενιό. Η οικογένεια της μητέρας αρχικά στις προσφυγικές σκηνές στη Σταυρούπολη. Αργότερα, στο ημιυπόγειο της Αετοράχης, περιοχή Αγίας Τριάδας. Πρώτη εστία της νέας οικογένειας το μικρό ισόγειο σπίτι που είχε αγοράσει ο παππούς Κουτρουμάνης στην, ανύπαρκτη τότε, σημερινή Καυταντζόγλου: στον Λάκκο. Όπου, τον τρίχρονο Ντίνο συναντά η γερμανική κατοχή, πρώτο περιβάλλον που αναγνωρίζει η παιδική του συνείδηση.
Κυριακή, 22 Απριλίου 2012. Ο Ντίνος Παπασπύρου στη βεράντα του, επί της οδού Καυτανζόγλου. Φωτογραφία: Άρις Γεωργίου
Πάσχα 1939 με τον πατέρα στον λαχανόκηπο του παλιού
μας σπιτιού. Πίσω ο Στρατώνας του Γ-Σ.Σ. (σημερινό Στρατοδικείο
Εγκατάσταση του ζωγράφου στο σπίτι στο Λάκκο, σημερινή Καυταντζόγλου
• Ο θείος απ' την Αμερική μας βοήθησε και αγοράστηκε το σπίτι στον Λάκκο. Αυτό δηλαδή από το οποίο προέκυψε, με την αντιπαροχή, το σημερινό μας διαμέρισμα. Ο Λάκκος ήταν το ρέμα. Η σημερινή οδός Καυταντζόγλου.
• Θυμάμαι κι εγώ ακόμη το γεφυράκι πάνω από το ρέμα που περνούσαμε επί της λεωφόρου Στρατού στο σημείο αυτό, όταν τις Κυριακές πηγαίναμε επίσκεψη στις θείες μου, στη Μπιζανίου, λίγο πιο πέρα. Ναι, αυτό ήταν το ένα γεφυράκι· το άλλο, το πιο χαρακτηριστικό του Λάκκου, ήταν ψηλότερα, θολωτό εκείνο, στο ύψος του 424 Στρατιωτικού Νοσοκομείου, όπως το δείχνω και στη ζωγραφιά που είναι εξώφυλλο στο βιβλίο, «Ο Λάκκος».
Παπασπύρου: Δημοτικό πάω στο Πρότυπο της Παιδαγωγικής Ακαδημίας
Δημοτικό πάω το ’45, στο Β΄ Πρότυπο της Παιδαγωγικής Ακαδημίας, στην Αρχαιολογικού Μουσείου. Χωματόδρομος, όπως τον θυμάσαι κι εσύ, παίζαμε στις αλάνες και στον δρόμο εκεί γύρω, τρέχαμε καταϊδρωμένοι να πιούμε νερό στη βρύση που έτρεχε ασταμάτητα πίσω από το Γενί Τζαμί, την άλλη μέρα ανάσκελα, σχολείο γιοκ. Χωματόδρομοι όμως ήταν και όλοι οι γύρω δρόμοι, με μοναδική εξαίρεση την άσφαλτο σε ένα τμήμα της Ευζώνων από Περδίκα μέχρι Ιωαννίνων, ποιος ξέρει για ποιον λόγο, πάντως προς μεγάλη μας χαρά, γιατί εκεί μπορούσαμε να τσουλάμε με τα πατίνια μας. Το ’50, που τέλειωσα το Δημοτικό, από ένα τυχαίο γεγονός έδωσα εξετάσεις στο Αμερικάνικο Κολέγιο και πέρασα, βρέθηκα λοιπόν στο «Ανατόλια»
Με δάσκαλο ζωγραφικής τον Γιώργο Παραλή στο «Κολέγιο»
Η «Ακαδημία» ήταν πρωτοποριακό σχολείο, Πρότυπα τα λέγανε. Πάντοτε, όταν μας βάζανε να γράψουμε ένα κείμενο, μας ζητούσαν να ζωγραφίσουμε μαζί και κάτι σχετικό. Τα δικά μου ζωγραφίσματα ήταν πάντοτε τα καλύτερα.
Αργότερα, στο Κολέγιο, είχαμε την τύχη να έχουμε δάσκαλο στα τεχνικά τον αείμνηστο Γιώργο Παραλή, από την πρώτη κιόλας τάξη. Έμαθα πάρα πολλά από εκείνον, η ώρα που είχαμε μαζί του στο Art Room, πίσω από το Macedonia, με τα μεγάλα τραπέζια σε διάταξη Π, ήταν πραγματική όαση, μας έδειχνε ακόμη και γλυπτική, ή ζωγραφική σε πιάτο, ή σχεδιασμό κεφαλογράμματος για ποιήματα. Υπήρχε λοιπόν ο σπόρος προς αυτή την κατεύθυνση μέσα μου.Το πραγματικό "κλικ" όμως έγινε αργότερα, ίσως κάπως όψιμα.
Ντίνος Παπασπύρου• «Οι Τζακαράντες είναι ένα από τα αγαπημένα μου
δέντρα. Υπάρχουν και στη Θεσσαλονίκη επί της οδού Παύλου Μελά – από τον παλιό κινηματογράφο «Ηλύσια» μέχρι την εκκλησία της Αγίας Σοφίας, καθώς και σε άλλους δρόμους. Δυστυχώς, όμως, εδώ βάνδαλο χέρι άσχετων τα κλαδεύει κάθε χρόνο, τα κάνει κούτσουρα και δεν τα αφήνει να αναπτυχθούν για να μας μαγέψει η μωβ ομορφιά των ανθών τους...».
Ντίνος Παπασπύρου• Νιώθεις ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα όταν σεργιανάς σ'
αυτήν την πόλη νωρίς τα ήρεμα κυριακάτικα πρωινά και περιδιαβαίνεις στο κέντρο της. Σαν νεοφερμένος στην ίδια σου γενέθλια πόλη, βλέπεις αυτά που σου διαφεύγουν στις καθημερινές ρουτινιάρικες διαδρομές, πνιγμένα στον ορυμαγδό της κίνησης, πεζής και εποχούμενης……….Ποια σχέση άραγε με δένει μ' αυτήν την πόλη; Νά'ναι αγάπη, έρωτας, πάθος; Δεν ξέρω. Αυτό πάντως προσπαθώ να εκφράσω με τις ζωγραφιές μου….
Ντίνος Παπασπύρου
• Όταν πλησιάζει το Πάσχα ανθίζουν οι τζακαράντες, όπως και στην Ύδρα, στην αυλή της «Μπρατσέρας». Και σε μια γωνιά του κηφισιώτικου κήπου, αφού πάλεψε με την παγωνιά και σώθηκε, ανθίζει δίπλα στη γαζία μια μικρή τζακαράντα...
Γιώργος Σεφέρης
• Αφήνοντας το κείμενο του νομπελίστα ποιητή να κλείσει αυτό το λουλουδένιο σημείωμα, κρατάμε την παράκληση του Ντίνου Παπασπύρου προς τους κηπουρούς του δήμου «να μην κουτσουρεύουν στο κλάδεμα τις τζακαράντες. Δεν είναι μουριές, στο κάτω κάτω».
Ντίνος Παπασπύρου
• ….Ποια σχέση άραγε με δένει μ' αυτήν την πόλη; Νά'ναι αγάπη, έρωτας, πάθος; Δεν ξέρω. Αυτό πάντως προσπαθώ να εκφράσω με τις ζωγραφιές μου….
• Νιώθεις ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα όταν σεργιανάς σ' αυτήν την πόλη νωρίς τα ήρεμα κυριακάτικα πρωινά και περιδιαβαίνεις στο κέντρο της. Σαν νεοφερμένος στην ίδια σου γενέθλια πόλη, βλέπεις αυτά που σου διαφεύγουν στις καθημερινές ρουτινιάρικες διαδρομές, πνιγμένα στον ορυμαγδό της κίνησης, πεζής και εποχούμενης……
• Thessalonique de Dinos Papaspyrou• Je me sens un frisson quand je me promène
dans le centre, dans cette ville paisible, dimanche matin. Comme si j’étais un nouveau venu dans ma propre ville natale, je remarque des choses, des regards, des lumières, que dans des itinéraires quotidiens pressés m’échappent, noyés dans le bruit de la circulation, des piétons et à bord . .... Quelle relation me unit à cette ville? C’est l’amour, la passion, je ne sais pas. Ceci, cependant, j’essaye d'exprimer dans mes peintures ....
Θεσσαλονίκη είναι και οι άνθρωποί της
Μικτή τεχνική (φωτογραφία+τέμπερα), 28Χ38 εκ., 2012Στη φωτογραφία (από αριστερά)Όρθιοι:-Φώνης Ζογλοπίτης, Ζωγράφος-Μπάμπης Φορτωτήρας, σκηνοθέτης-θεατράνθρωπος-Άρις Γεωργίου, αρχιτέκτων, πρώην διευθυντής Φωτογραφικού Μουσείου ΘεσσαλονίκηςΚαθιστοί:-Γιώργος Τσαουσάκης, αρχιτέκτων-καλλιτέχνης φωτογράφος-Σάκης Παπαδημητρίου, Τζάζμαν-ειδικός για τη τζαζ-Ντίνος Χριστιανόπουλος, ποιητής-Ντίνος Παπασπύρου, ζωγράφος-λογοτέχνης-Γιάννης Τσατσάγιας, ζωγράφος-λογοτέχνης-Αριάδνη Φιλιππίδου, λαϊκή τραγουδίστρια-μουσικοσυνθέτρια(ΥΓ: Κυκλοφόρησε το λογοτεχνικό περιοδικό "Εντευκτήριο" με αποκλειστικό πολυσέλιδο αφιέρωμα στον ποιητή (διάθεση: Βιβλιοπωλεία Ιανός).
Ντίνος Παπασπύρου «Αυγό», «Θεσσαλονίκη»
Σειρά ο καραγκιόζης σε τέμπερες
• Μικρογραφίες