Στοιχεία Θεατρολογίας Α’ Λυκείου

Διδάσκων: Ε.ΜανιτάκηςΑ Λύκειο Κολεγίου Ανατόλια

1.Το Κείμενο (Τί βλέπουν).

2.Οι Θεατές (Ποιοί βλέπουν το έργο)

3.Η Παράσταση (Πού,Πώς & από Ποιόν βλέπουν οι θεατές το έργο)

Λέξεις κλειδιά:

I. Μεταμόρφωση (παριστάνω κάτι που δεν είμαι)

II.Σύμβαση/Συνθήκη (από κοινού συμφωνία στο ψέμα σε συγκεκριμένο χρόνο και τόπο ενίοτε με συγκεκριμένα συμφωνημένα χαρακτηριστικά/κώδικες επικοινωνίας μάσκες, λόγος,

ήρωες, κλπ)

ΚΥΡΙΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ του ΘΕΑΤΡΟΥ

Βιβλιογραφία: The Essential Theatre, Brocket & Ball, Wadsworth, Chapter 1.

•Εφήμερο

•Ανεπανάληπτο

•Μικτό

•Ομαδικό/Συνεργατικό

Βασικά Χαρακτηριστικά του Θεάτρου

Βιβλιογραφία: ΠΕΡΙ ΘΕΑΤΡΟΥ, Ν.Παπανδρέου, STUDIO UNIVERISTY PRESS, σελ.12-16.

•Οι συντελεστές της Θεατρικής Παράστασης:

1. Συγγραφέας2. Σκηνογράφος – Ενδυματολόγος3. Μουσικός – Φωτιστής4. Χορογράφος5. Σκηνοθέτης6. Ηθοποιός

Λέξεις κλειδιά:Συν-έργεια, συ-στράτευση, συν-εργασία

Ομαδικό/Συνεργατικό

Βιβλιογραφία: Στοιχεία Θεατρολογίας, ΟΕΔΒ, σελ.38

Αυτοσχεδιασμός

Με τον όρο αυτοσχεδιασμός ορίζουμε τη μη προσχεδιασμένη δημιουργία σε ποικίλες εκδηλώσεις, από την επινόηση μιας τεχνικής κατασκευής μέχρι και την καλλιτεχνική δημιουργία. Ο αυτοσχεδιασμός μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί και για να εμπλουτίσει μια προπαρασκευασμένη ιδέα που μπορεί να έχει ως αντικείμενο τη μουσική, το χορό, το θέατρο, ακόμα τον προφορικό λόγο, την ποίηση ή τις πολεμικές τέχνες.

Η ανάγκη του ανθρώπου για αυτοσχεδιασμό, είναι σίγουρα συνυφασμένη με την ανάγκη για έκφραση και την έμφυτη δημιουργικότητά του. Στην ελληνική λαογραφία βρίσκουμε μεγάλο αριθμό αυτοσχεδιαστικών δημιουργημάτων στα οποία περιέχονται τραγούδια, παινέματα, μοιρολόγια, πειράγματα, νανουρίσματα κ.ά. Βικιπαίδεια

Θεωρίες Θεάτρου ή Τί είναι το θέατρο Μπαμπά;

Θέατρο της Μίμησης: ο ηθοποιός μιμείται πράξεις ανθρώπων σπουδαίων (Βασιλιάδες, πρίγκιπες...) έτσι ώστε να πείθουν ως αληθινές και να βοηθούν τον θεατή να ταυτιστεί με τον ήρωα και τα δρώμενα. Η ταύτιση δημιουργεί το ενδιαφέρον και τη ανησυχία του θεατή για τον ήρωα. Στο τέλος έρχεται η κάθαρση, η λύτρωση της αγωνίας του θεατή που υποφέρει από δεινά που επιφύλαξε η μοίρα στον ήρωα. πχ, Οιδίπους, Άμλετ

Το θέατρο σαν Φέτα ζωής: Το θέατρο δεν μιμείται την πραγματικότητα αλλά τη μεταφέρει στη σκηνή σαν μια ‘φέτα ζωής’. Όπως ο επιστήμονας μπορεί να κοιτάζει στο μικροσκόπιο του μια ‘φέτα’ από ένα ‘είδος’ που εξετάζει, έτσι και ο θεατής σε ‘συνθήκες εργαστηρίου’ -δηλαδή στο θέατρο- βλέπει μέσα από το μικροσκόπιο -δηλαδή τη σκηνή- μια αληθοφανείς αναπαράσταση της πραγματικότητας. Πχ η θέση της γυναίκας στην κοινωνία όπως στο Κουκλόσπιτο του Ίψεν.

Το θέατρο της αποστασιoποίσης:

Εδώ ο ηθοποιός – κατά συνέπεια και ο θεατής- δεν ταυτίζεται με τον ήρωα-ρόλο αλλά διατηρεί μια κριτική στάση και απόσταση από τον ρόλο. Στην πράξη πρέπει κατά τη στήσιμο μιας παράστασης ή την ερμηνεία ενός ρόλου να αντιλαμβάνεται ο θεατής ότι η παράσταση και η πραγματικότητα είναι δύο διαφορετικές οντότητες.

Το θέατρο του σημειωτικού κώδικα

Η Θεωρία της αντανάκλασης: Το θέατρο -όπως και η τέχνη- αποτελεί καθρέφτη όπου ανακλάται (μπορεί και παραμορφωτικά) η πραγματικότητα στον οποίο καθρέφτη η κοινωνία βλέπει τον εαυτό της.

Βιβλιογραφία: Στοιχεία Θεατρολογίας, ΟΕΔΒ, σελ.54

Γνωρίσματα Δραματικού ΛόγουΕξωτερικά:

• Διάλογος – Μονόλογος

• Σκηνικές Οδηγίες

• Σκηνές και πράξεις

Εσωτερικά:

1. Η σύγκρουση

2. Η παραστασιμότητα (δράση – πλοκή – εισαγωγή, κορύφωση, αποκλιμάκωση...)

3. Οι χαρακτήρες

Άσκηση:Μπορείτε να αναγνωρίσετε τα παραπάνω γνωρίσματα στα θεατρικά δρώμενα που επινοήσατε;

Βιβλιογραφία: Στοιχεία Θεατρολογίας, ΟΕΔΒ, σελ.72-73