Ο ΑΣΠΡΟΔΟΝΤΗΣ μέρος 3.4Εργασία των μαθητών του Β2

Καρά Τάσου Καστρινού Κωνσταντίνου Κάκκα Νίκου

ΤΑ ΙΧΝΗ ΤΩΝ ΘΕΩΝ

ΠΕΡΙΛΗΨΗ• Με τον ερχομό του φθινοπώρου ο Ασπροδόντης

αποφάσισε να πάει στο δάσος για να ξαναβρεί την χαμένη του ελευθερία. Εκείνη την εποχή επικρατούσε αναταραχή στον ινδιάνικο καταυλισμό με σκοπό την μετανάστευσή τους σε μια άλλη περιοχή για να βρουν τροφή. Ταυτόχρονα ο Ασπροδόντης παρατηρούσε εκείνη τη στιγμή. Αργότερα ο Ασπροδόντης αποκοιμήθηκε και τον ξύπνησε η φωνή του Γκρίζου Κάστορα που τον φώναζε να έρθει πίσω αλλά δεν ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά του. Μετά από λίγο ένιωσε μοναξιά ,φόβο, πείνα και άρχισε να κρυώνει. Η υποδούλωση τον είχε κάνει μαλθακότερο. Ύστερα αποφάσισε να γυρίσει στον καταυλισμό αλλά ήταν έρημο και εγκαταλειμμένο μέρος. Αμέσως μετά άρχισε να ακολουθεί τα ίχνη τρέχοντας αδιάκοπα για 30 ώρες περνώντας από πολλά εμπόδια όπως βουνά και ποτάμια. Στο τέλος κατάφερε να φτάσει στη σκηνή του Γκρίζου Κάστορα όπου τον υποδέχθηκε με αγάπη και φροντίδα δηλαδή του έδωσε να φάει ένα κομμάτι από το φαΐ του.

• ΕΠΙΘΕΤΑ ΜΕ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ• Κάμποσες μέρες

• Λεπτή κρούστα

• Τελευταία ίχνη

• Μικρός σύθαμνος

• Σκοτεινές σκιές

• Φουντωτή ουρά

• Τραχιές φωνές

• Τρομερών πραγμάτων

• Παγερή νύχτα

• Δυνατές φωνές

• ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ

• Έπεφτε το σούρουπο

• Οι φωνές σβήστηκαν

• Ατσαλένιο σώμα

• Πολεμούσε να σωθεί από τα νύχια του παγωμένου ρεύματος

• Η αντοχή λυγίζει

• ΕΙΚΟΝΕΣ ΟΠΤΙΚΕΣ

• Οι σκηνές άρχισαν να λύνονται και τα κανό να φορτώνονται έξω στην όχθη

• Το άγριο τρεχαλητό του σταμάτησε απότομα. Δεν είχε πού να πάει. Τριγύριζε έρημος και δυστυχισμένος τον εγκαταλειμμένο καταυλισμό, μυρίζοντας τους σωρούς των σκουπιδιών και τα σκόρπια απομεινάρια από τα πράγματα των θεών.

• Έριχνε πυκνό χιόνι κι ο Ασπροδόντης, κλαίγοντας σιγανά, τρικλίζοντας και κουτσαίνοντας, ανακάλυψε ίχνη από φρέσκιες πατημασιές στο χιόνι

• ΑΚΟΥΣΤΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ

• Στο τρεχούμενο ρυάκι

• Κάποια στιγμή ξύπνησε από τη φωνή του Γκρίζου Κάστορα που τον φώναζε με τ’ όνομά του. Ακουγόντουσαν κι άλλες φωνές.

• Άκουσε πάλι τις τσιριχτές φωνές των γυναικών, τις τσιριχτές φωνές των γυναικών, τις τραχιές φωνές των αντρών και το γρύλισμα των σκυλιών.

• Ο λαιμός του συσπάστηκε, το στόμα του άνοιξε κι έσυρε μια μακρόσυρτη κραυγή διαλαλώντας τη μοναξιά και το φόβο του, τη θλίψη του για την Κίσε, κάθε προηγούμενη λύπη και δυστυχία του, την προσμονή για τα βάσανα και τους κινδύνους που επέρχονταν.

• ΠΡΟΣΩΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

• Σιωπή του δάσους

• Απειλητικούς όγκους

• Απειλητική σιωπή

• Ακινησία της φύσης

• Διακοπή της σιωπής

• Το σώμα του δεν ήξερε τι σημαίνει κούραση

• Η αντοχή λυγίζει

• Το κουράγιο τον αφήνει

ΤΑ ΚΥΡΙΟΤΕΡΑ ΠΡΟΣΩΠΑ

ΑΣΠΡΟΔΟΝΤΗΣΕίναι ένας λύκος όπου ζει σε έναν ινδιάνικο καταυλισμό. Είναι πιστός στο αφεντικό του και τον σέβεται. Τέλος είναι πεισματάρης γιατί όταν το αφεντικό του τον φωνάζει να έρθει πίσω δεν έρχεται.

ΓΚΡΙΖΟΣ ΚΑΣΤΟΡΑΣΕίναι ένας ινδιάνος ο οποίος φέρεται με πολύ καλό τρόπο στον Ασπροδόντη γιατί στο τέλος θα του δώσει το μισό φαγητό του και θα του προσφέρει κατοικία για να ζήσει.

Η ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ ΠΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ

• Η ατμόσφαιρα που επικρατεί είναι ατμόσφαιρα φόβου και ταυτόχρονος χαράς. Αυτό γίνεται γιατί στα σημεία που ο Ασπροδόντης συναντά τον Γκρίζο Κάστορα επικρατεί η ατμόσφαιρα της χαράς γιατί βρέθηκαν ξανά. Επίσης επικρατεί ατμόσφαιρα φόβου στο σημείο που ο Ασπροδόντης είναι μόνος μέσα στο δάσος.

ΤΑ ΚΥΡΙΟΤΕΡΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ• Τα κυριότερα συναισθήματα που επικρατούν

στο απόσπασμα αυτό είναι διάφορα όπως συναισθήματα χαράς όταν ο Ασπροδόντης συναντιέται ξανά με τον Γκρίζο Κάστορα. Όμως δεν είναι λίγα τα σημεία που αισθάνεται φόβο και μοναξιά όταν ο Ασπροδόντης βρίσκεται μόνος του μέσα στο δάσος.

ΤΟ ΑΙΣΘΗΜΑ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΑΣ ΣΤΟΝ ΑΣΠΡΟΔΟΝΤΗΣ• Αισθάνθηκε τον κίνδυνο να παραμονεύει (συναίσθημα

φόβου)• Έπειτα προσπάθησε να καταπνίξει το κλάμα του από

τον φόβο(συναίσθημα φόβου)• Πανικός τον κυρίεψε και άρχισε να τρέχει

αλαφιασμένος (συναίσθημα φόβου)• Τρέμοντας περίμενε την τιμωρία (συναίσθημα

αγωνίας)

ΤΟ ΒΑΣΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

Το βασικό γεγονός που καταγράφεται σε αυτό το κεφάλαιο είναι η αποχώρηση του Ασπροδόντης από τον ινδιάνικο καταυλισμό και η ελευθερία του στο δάσος. Το ανατρεπτικό γεγονός είναι η ξαφνική και η απρόσμενη εύρεση του Ασπροδόντη από τον Γκρίζο Κάστορα.

ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗ

ΦΥΣΗ• Οι σχέσεις του Ασπροδόντη με την φύση είναι

σχέσεις μοναξιάς, φόβου και ταυτοχρόνως ελευθερίας. Σχέσεις μοναξιάς γιατί τον αναστάτωνε η σιωπή του δάσους. Σχέσεις φόβου γιατί αισθάνεται τον κίνδυνο να παραμονεύει αόρατο και απροσδιόριστος. Σχέσεις ελευθερίας γιατί ένιωθε υποδουλωμένος στον άνθρωπο.

Οι κύνδινοι που αντιμετωπίζει ο Ασπροδόντης είναι η πείνα και το κρύο.

Συγκεκριμενά για να αντιμετωπίσει την πείνα ψάχνει τροφή στο δάσος. Ακόμα το κρύο

είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του Ασπροδόντη και γι'αυτό ο Ασπροδόντης σηκώνει πότε το

ένα και πότε το άλλο πόδι.

ΟΙ ΚΥΝΔΙΝΟΙ ΤΟΥ ΑΣΠΡΟΔΟΝΤΗ

ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

• Όταν διαβάζω αυτό το βιβλίο νιώθω ανάμεικτα συναισθήματα. Καταρχάς νιώθω χαρά και ανακούφιση γιατί στο τέλος ο Ασπροδόντης ξαναέσμιξε με τον Γκρίζο Κάστορα. Αλλά νιώθω και θλίψη όταν ο Ασπροδόντης υπέστη όλες αυτές τις κακουχίες όπως το κρύο και την πείνα για να βρει το αφεντικό του.