ي ج د ا ب آ د ي ع س و ي ن ر ٽ ن ي س چ ر س ي ر ۽ ن ش ي ڪ ي ل ب پ ، ن ش ڪ ڊ و ر پ ڊ و و ي ل ا سش ڪ ش ي پ

Page 1

خوف، هراس، راڪسي ماحول ۽ پريشانين ۾ ساه کڻندڙن جي جي مڪمل ڪهاڻي النگ اسڪرين پلي ڀرپور ،زندگي جي چٽسالي

*وڃايل پيچرا*

تحرير، مڪالما ۽ منظر ڪشي

عبدالرزاق ميمڻ

وظ ڊراما نگار ۽ اداروتمام حق بمحف

ي ج د ا ب آ د ي ع س و ي ن ر ٽ ن ي س چ ر س ي ر ۽ ن ش ي ڪ ي ل ب پ ، ن ش ڪ ڊ و ر پ ڊ و و ي ل ا سش ڪ ش ي پ

Page 2

هريون ايڪٽ پ

ٽ جوپال، سڻيء ، جنهن تي مان جي ڪنهن گهر جي ٻاهرئين گيٽ ڀٽائي آباد پالس

و پڙدو به لڳل آهي جي وڻ يا ڪنهن پراڻي رليء ج ور ڪ ، ڳ يريو حسب معمول ان

ڀريل اندز ۾ ل ياسمين کي محبت فظ ) پنهنجي زا .پيوچئي ٻاهر نڪري !( اهلل حا

ل ياسمين به کيس ڀريل لفظن سان هن جي زا مانت )ساڳئي محبت اهلل حافظ، اهلل جي ا

رو. چئي موڪالئي ٿي (۾ وء د و ته ه ي ٿ ي نڪر ور اڳتي وڌ زي جي ٻنهين پاسي اان

ڃي ٿينهاري ي اندر و زو بند ڪر ٺيان دروا ان جي پ ، .

يونايڪٽ ٻ

ور ڪ تي هڪ نظران ي پنهنجي گهر ڳيان وڌند ي ا و آواز ٻڌ ي بند ٿيڻ ج از و درو يري

ازو، جنهن تي شايد گهڻن سان . اڳيان وڌي ويو هڻندي و گندو ۽ ٽٽل ڦٽل درو گهرج

رنگ ون لڳايو ويو هووغير کان ڪا وارنش يا يس ويندي وقت اڃا به انتهائي ڪ ، ک

ن دروازي کي ون بهي، ا خراب ڏسڻ ۾ پئي آيو، هو ٿورڙو اڳتي وڌي، وري ڪي گهڙي

و ڏسڻ لڳو وڻ لڳ ي چ د بس هن ڇنڇر يا آچر )۽ پنهنجي منهن پاڻ سان ڳالهائين

ئيندس واري موڪل ۾ و وري اڳتي وڌي ويو( هن کي ضرور وارنش ڪرا .ائي چئي ه

يونايڪٽ ٽ

ي جو گند ڪچرو طرف پاڙ و، ان جي هر ي پئي وي و گذرند ان به ه جنهن گهٽيء م

جو ندو ڦهليل هو، ٻنهين پاسن ۾ نالين مان بدبودار ۽ گ پاڻي وهي گپ ڪري ويو گٽر

سنڀالي احتياط سان قدم هو، هو پنهنجا ڪپڙا سنڀالي ، نڪ تي رومال رکي، پاڻ

.کڻي اڳتي وڌندو ويو

ي ج د ا ب آ د ي ع س و ي ن ر ٽ ن ي س چ ر س ي ر ۽ ن ش ي ڪ ي ل ب پ ، ن ش ڪ ڊ و ر پ ڊ و و ي ل ا سش ڪ ش ي پ

Page 3

چوٿونايڪٽ

و روڊ ڏانهن س اسٽاپ تائين پهچڻ الء، ه ب ن فرالنگ کن اڳيان ، جيڪو هاڻ هن کا

وڌيو ولنس به هو يء جي ايمبي ڌ ور سان روان دوان هئي ، ڪا اي ور غ ون ٽريفڪ ش ، سامه

و بس اس. گذري پئي وئي و پ ٽابآلخر جڏنهن ه هچي چڪ ل تي پ و به حسب معم ته اتي

الء پنهنجي روٽ جي بس ماڻهن جي رش هئي جيڪي پنهنجي منزل يا آفيس ۾ وڃڻ

ظار ۾ هئا مل ٿي ڪنه .جي انت ن بس روٽ جي انتظار ۾ بهي رهيو، هو به انهن ۾ شا

و ۽ هن بٻيا به انتظار ۾ بيٺل ماڻهن مان ڪي س سالم ڪي ه هن جا واقف به هئا، جن کي

ون پنهنجي بس کي ڳولڻ اف ڪري صمسڪرائي کين ڪنڌ ڌوڻي جواب ڏنو ۽ چشم

ويان ڪنهن اچي .الء ڪنڌ وڌائي پري تائين ڏسڻ جي ڪوشش ۾ لڳو پيو هو ته پ

تي و سندس ڪلهي ي ڏٺ و ۽ هن مڙ .هٿ رکي

نجونايڪٽ پ

و ي خادم ه و پاڙيسر هن ج ٺيان هٿ رکي بيهڻ وارو، ، هن خادم کي سالم هن جي پ

فت ڪئي .ڪيو ۽ خير عافيت دريا

س ٿيا هئائي حاالنڪه اڃان صبح جا اٺ ، تنهن هوندي به سج جا ڪرڻا گهڻا م

ي آيا هئا ۽ اس ه ي رهي هئي نن جي چهري تي پئجي کين پگهر ۾نڪر ، روڊ شل ڪر

پ مان نڪرندڙ سٽ پائي ن ۽ چنچين جي ايگزاه شائ ندڙ ڪارن، ٽرڪن، رڪ تان گذر

ل سان دونهان و روما ور ڪيري ي رهيا هئا ۽ ان و ڪر ف ت ۾ اضا ميء جي شد به ان گر

و و ه و لطف به وٺي رهي وا ج ي ه ل ڪند ور استعما س پکي ط ي، کي هند گ و پگهر ا .پنهنج

ي ج د ا ب آ د ي ع س و ي ن ر ٽ ن ي س چ ر س ي ر ۽ ن ش ي ڪ ي ل ب پ ، ن ش ڪ ڊ و ر پ ڊ و و ي ل ا سش ڪ ش ي پ

Page 4

ونڇهايڪٽ

ي هن جي ي، ور پنهنجي هٿ جي واچ ڏسند عيان هئي، هن شاني ي تي پري چهر

و ڪنڌ اڳيان وڌائي پنهنجي روٽ جي بس کي ڏسڻ جي ڪوشش ڪئي، پنهنج

ون پئي ۽ .جنهنجو ڪو نالو نشان ئي ڪون هو ن آيون وي حالنڪه ٻين روٽن جون بسو

ي اڳيان وڌي ايندڙ رڪشائون ۽ چنچيون به هن جي بيـٺل جڳهه تي قبضي ڪرڻ ج

ون ون هي ي رهي ويان ڪر وشش ۾ هن کي اڳيان پ خت ڪوفت ٿي رهي .ڪ ۽ هن کي س

.هئي

ن ڪئي ظم سا ڏ بيٺل نا ڪو نالو، نشان بس جو اڃا ته )هن بس نه اچڻ جي شڪايت گ

ئي ڪونه پيو ڏسجي؟

ٿڌو ساه کڻي شايتي . )هن عالئقي ۾ آهي اها ڏاڍي تڪليف! ها انور صاحب خادم به

ڳالهه ڪئي ون ( انداز ۾ ون ڏيندڙ رڪشا به هن جي سامه اوڏي مهل ئي هڪ دونه

.گذري وئي

ستونايڪٽ

س اڳيان اچي بهي ٿي، جيڪا تقريبن خالي آهي ۽ ي مهل ئي سندن روٽ جي ب اوڌ

.مسافرن جي انتظار ۾ بهي رهي ٿي

ون وارن سيٽن تيهي به هاڻ بس ۾ چڙهن ٿا ۽ ون، آمهون سامه جيڪي خالي هي

يء جو پاسو ڏئي ويهي رهن ٿا سيٽ تان لهي هيٺ وڃي ٿو، ۽ بس بهاري ڊرائيور. در

يو ڏي وڪو پ . ڪنڊڪٽر اسٽاپن جا ناال وٺي ه

ي ج د ا ب آ د ي ع س و ي ن ر ٽ ن ي س چ ر س ي ر ۽ ن ش ي ڪ ي ل ب پ ، ن ش ڪ ڊ و ر پ ڊ و و ي ل ا سش ڪ ش ي پ

Page 5

ٺونايڪٽ ا

نٿو ون ان مشڪل حل ڪرڻ ۾ اڳتي جو ڪو به ماڻه اهوئي ته مسئلو آهي ته عالئقي

(ڪيوشروع تبصرو وري انور ڪيريئي ! )وڌي

و سڀ سمجهن ٿا ! اڙي يار هونا پر ( خادم بيزاريء سان جواب ڏنو)ه جيڪي هي ماڻ

و حل ڪرائي سگهن ٿا، بلڪه پاڻ به ڪري سگهن ٿا ٿا ! هي مسئل ڻ ئي ن اهي ڪر

ي نه ! چاهين و سندن مفادن تي ضرب لکند و ج هاڻ سمجهو ته هيء بد ! بس سائين ! ڇ

ڻجي ويون آهن ون مقدر ب تون، سڀ اسانج .انتظامي ۽ مصيب

اڄ ته ( انور هڪ دفعو وري پري سڙڪ تي نگاه وجهندي چيو! )بلڪل صحيح ٿا چئو

.آهييار گرمي به گهڻي

ٿان وري هي گاڏين (خادم به اتفاق ڪيو) !سائين ها ان مڙئي گهڻي آهي، م ڪلهه ک

حول ۾ ڪڏنهن ڪڏنهن ته ! جو دونهون ۽ حبس طبيعت به پريشان ٿيو يار اهڙي ما

ي و دي چيو) .پ ڪ به گهڻي آهي( هن ارد گرد نظر هڻن .هوئن به يار هن روڊ تي ٽريف

دم صاح ي خا حشر آهي ! ب اڙ ڊ جو اهوئي انور ) هن روڊ تي ڇا ؟ شهر جي هر رو

ء سان (.چيوبدمزگي

ون ون ۽ عورت ان ڪي ماڻه يونڌار گيٽن ت ۽ خالي سيٽن تي ويهي رهن .بس ۾ چڙهن ٿ

يون .ٿ

ي ج د ا ب آ د ي ع س و ي ن ر ٽ ن ي س چ ر س ي ر ۽ ن ش ي ڪ ي ل ب پ ، ن ش ڪ ڊ و ر پ ڊ و و ي ل ا سش ڪ ش ي پ

Page 6

نائون ايڪٽ

ڪهڙي به کڻي توهان ( خادم وراڻيو) !ٺيڪ ٿا چئو ( بيٺل بس ۾ گفتگو جاري آهي )

دي ڃو، اهائي افراتفري هر جڳهه تي نظر اين ڪنهن کي اها ، ائين ٿو لڳي ته روڊ تي و

هو ڇا پيو ڪري ؟ ڇا ڪرڻ ٿو چاهي ؟ بس هڪ عجيب قسم جي نفسا خبر ئي ناهي ته

.نفسيء جي ڪيفيت آهي

چيو! )توهان کي ائين ٿو لڳي ! چا واقعي خادم جي (انور ڇرڪندڙ انداز ۾ خادم کي

و به چهري تي ڀريا ۽ هن وراڻي عجيب تاثر ا

يو سگهان چڱيء طرح سمجهي پر مان سمجهان ٿو ته آئون اڃا ! ها ) ائين ٿو بس .. نه پ

طرف ... ! ڄڻ ته.. ڄڻ ته.. لڳي وهان ڪنهن به و مطلب ته ، ت وکڻي مهنج ڃ ماڻهن !... و

ويندڙن ڏي نظر !... سان ئي ملو هاڻ محسوس ٿو .. ! مطلب ته!.. وجهو تهيا رستي تي

روڊ !.. سڀ ڪجهه آهي شهر ۾جهڙو هن !... ٿئي ته خوبصورت !... ڪارخانا !...ويڪرا

پر پوء به ائين !... ۽ ڪاروبار !... واڌ جي ڏوڪڙن!... فيشن جي ڀرمار !...فليٽ !...بنگال

يا وڃائل پيچرن پنهنجو پاڻ!... هڪ بي اطميناني ! ٿو لڳي ته ڪا گهٽتائي اڃا به آهي

.جو احساس ٿو ٿئي

ن سوال ڪيو! ) وڃايل پيچرا احب ( انور حيرت ما ائين ڇا واقعي توهان کي! خادم ص

سوس ٿو ٿئي ؟ ئي مح

ئي! )وڃايل شايد صحيح لفظ ڪونهين وسي ه ل ( خادم جي لفظن ۾ بي و خيا پر مهنج

ي ج د ا ب آ د ي ع س و ي ن ر ٽ ن ي س چ ر س ي ر ۽ ن ش ي ڪ ي ل ب پ ، ن ش ڪ ڊ و ر پ ڊ و و ي ل ا سش ڪ ش ي پ

Page 7

وندا... آهي ته و مطلب سمجهي ويا ه وهان مهنج نيوجهن رڪ)ت جي (ي ٿڌو ساه ک

ي هئي ء ڪا شي نتوها ء ڪهڙ ي و، ۽ ياد به اچي ته اها ش ڃ ي و ته توهانجي رکي، وسر

و ٿئي!... ڪيفيت ڇا هوندي محسوس ٿ .بس مونکي ائين ئي

جي ي وئي ه ٿي رکي وسر ء ڪ ء اسان وٽ هئي ئي ڪانه ڪا شي ۽ پوء به !.. يا اها شي

ون ته و پيا سمجهندا وت ء اسان وٽ هئي ۽ !.. اسان اه ن کي ڪٿي رکي اها شي اسان ا

يون!... وساري ويٺا آهيون (انور چيو. )۽ ياد به نٿو اچي ته ڪٿي رکي وڃائي ويٺا آه

ي آئي)!...بلڪل ائين ئي !.. ها ! ها ڀر ي تي هڪ خفت آميز مسڪرهڻ ا (خادم جي چهر

ئو دريء مان ڪنڊڪٽر کي ڏسندي چيو انور بس جي ! .. )توهان به شايد صحيح پيا چ

و هوجيڪو هو (ڪو ڏئي رهي

يو ٿئي ؟ محسوس پ ن کي به ائين ئي وها يور سيٽ تي ڏسندي ) ته ڇا ت خادم به ڊرائ

تي زبان ڦيري (چيو احب )انور به افسردگيء سان پنهنجي چپن اهو ته ! ها خادم ص

ئي ٿوآهي (، هن خلش ۽ گهٽتائي جو احساس مونکي به ٿ

ڏهون ايڪٽ

ي اچي اوچتو هڪ انهي روٽ جي ٻي بس ور جلد ڊرائي ي رڪي، يء سان اچي اچ تيز

س سيٽ تي ويهي رهيو ۽ ڪنڊڪٽر به ڊبل ڊبل ڪندو و، رڪجندڙ ب س ۾ چڙهي ب

ڀريو ۽ هي ٻئي پريشانين ۾ کين س جي ڊرائيور به ريس تي زور ب اڳيان هلي، هن

ن .ڏسندا رهيا فر س شروع ٿي چڪي هئي، مسا ٻنهين بسن ۾ اوور ٽيڪ ڪرڻ ۽ ري

ي ج د ا ب آ د ي ع س و ي ن ر ٽ ن ي س چ ر س ي ر ۽ ن ش ي ڪ ي ل ب پ ، ن ش ڪ ڊ و ر پ ڊ و و ي ل ا سش ڪ ش ي پ

Page 8

ي ۽ موڙ ڪٽڻ جي ڪري هيڏانهن هوڏانهن اڇلجندا رهياسان ڏ هو به تيز رفتار ، گ

ئي هڪ ٻئي کي وحشيت جي عالم ۾ ڏسندا رهيا، ٻئي بسون هڪ ٻئي کي اوورٽيڪ سڀ

ون رهيون، ٻنهين جو مقصد هڪ هو، ڪنديون ڪافي رستو اڳيان پويان ٿيندي

پهچڻ ن نڪري وئي جنهن تي بآلخر پويان ايندڙ بس اڳيا .اڳئين اسٽاف تي پهرئين

۽ ڊرائيور بس وري هڪ اسٽاپ تي (هذا من فضل ربي)پويان هڪ بورڊ تي لکيل هو

.بهاري ڇڏي

ارهون ايڪٽ ي

ورڊ جا لفظ ت جي ( هذا من فضل ربي))انور ڪيرئي بس تي لکيل ب ش رايا ۽ هڪ وح ده

ب ٿيو ون ٿيو ڪو حادثو ! اهلل خير ڪيو ! ڏٺو نه توهان ) عالم ۾ خادم سان مخاط !..( ڪ

و و ه و پئجي چڪ و ڇهرو پڻ پيل وف ۾ خادم ج پر هن جهنگلين کي ) تب هن وراڻيو خ

!( ڪنهن حادثي جي ڪهڙي پرواه آهي

ارهونٻ ايڪٽ

س اسٽاپ تي ان روٽ جي ماڻهن جي رش هئي س به اچر رڪي، ب ، هڪ ٻئي روٽ جي ب

ل ۾ ٻنهين گيٽن مان و ي ماح ي ئي هڪ غير ڊسپلنر س رڪند تون، ب ماڻهون، ٻار، عور

چڙهڻ لڳا ٿ سان پري هٽائي ، ڪنهن کي پير چبجڻ جي هڪ ٻئي کي ڌڪا ٿاٻا ، ه

جي شڪايت پيش آئي پر ڪير به ڪنهنجي شڪايت ته ڪنهن کي چپل لهي وڃڻ

س ۾ سٿجندو پئي ويو .پرواه ڪرڻ وارو ڪونه هو ۽ جانورن وانگر ب

هونتير ايڪٽ

ٻي بس جي انور خادم کي)تمائي مزاج آهي اهو اسانجي قوم جو قومي ۽ اج! ڏسو

هن بس جو ڊرائيور اڳيان بيٺل چنچي ۽ رڪشائن کي (.حالت ڏيکاري چوڻ لڳو

و هو ن نوازي رهي الء گارين ۽ نازيبا لفظن سا .سامهون هٽي بيهڻ

ي ج د ا ب آ د ي ع س و ي ن ر ٽ ن ي س چ ر س ي ر ۽ ن ش ي ڪ ي ل ب پ ، ن ش ڪ ڊ و ر پ ڊ و و ي ل ا سش ڪ ش ي پ

Page 9

و ايڪٽ ونڏهچ

ڃا اتي س ا ي ب يڪ ڪرڻ وار ني ٿي وئي، اوورٽ ي ٻي اسٽاف ڏانهن روا س اڳتي وڌ ب

س کي هن جي ور پنهنجي ب ڊرائي و س ج ود هئي، هن جي ب وج زي آئي بهاريو،م ۽ متوا

چيو (کڙا هيبهي اب نمبر ڪاٽ ڪر ابي تو ) تيش ۾ اچي .بس جي ڊرائيور نفرت سان

يونٽپڙ نهي تها تو ... ابي جا بات ڪرتا هي) و ديک ليتا ريس ڪ لگاتا هي، آگي آتا ت

ب ڏنو ( تجهي ئي جوا و)ٻ ون آپي مان نڪري ويو ( ڪيا ڪرليتا ت يمين ڪهيئ) ، پهري

ي سي مغز خوري نهي ڪريويد يون به گرم ٿي ويو ( تا هون، مير جا اپنا راسته ناپ، )پهر

رننگ ديتا هون (اب سامني آيا تو اڇا نهين هوگا، وا

و اڇا ڪيا ڪرليگا) سر توڙ دونگا)ٻيو ( ت ون (سالي مين تيرا ي هوا آني ! ابي جا ) ، پهر

ممڪن آهي ته ٻئي وڙهي پون، (تيري جيسي سر توڙني والي بهت سي ديکي هين ! دي

ورن کي سمجهائڻ لڳا .انور ۽ خادم اڳتي ڊرائيور سيٽ تي نڪري آيا ۽ ٻنهين ڊرائي

احب سائين ئيم هي ! ڊرائيور ص ن ڪو مارو گولي، صبح ڪا ٽ اهلل اهلل ڪرو، ! شيطا

لڳو)يار !اپني روزي روٽي ڪرو پويان ( انور پنهنجي بس جي ڊرائيور کي سمجهائڻ

چوڻ لڳو ٻئي ڊرائيور جهاتي پائي ڀي ڇوڙو بابا سائين ڪلما پڙهو) خادم به ( تم

ن ايڪٽ پنڌرو

و و ه ڊ بند ٿي چڪ ارن رو و هارن تي ه ارن ج بآلخر ڊرائيور وڳو پئي پٽيان گاڏين و

ون، اوورٽيڪ و ٿي وي ل تي رواني ي پنهنجي اڳئين منز ون اڳتي وڌ اڏي ي ويا ۽ ٻئي گ مڙ

ي هئي ڃا جار اوور اسپيڊ جي روانگي ا .ڪوبه پوليس وارو ويجهو نه آيو هو.ڪرڻ ۽

ي ج د ا ب آ د ي ع س و ي ن ر ٽ ن ي س چ ر س ي ر ۽ ن ش ي ڪ ي ل ب پ ، ن ش ڪ ڊ و ر پ ڊ و و ي ل ا سش ڪ ش ي پ

Page 10

و ايڪٽ رهونس

ل ڪونه لڳو، و آفيس ۾ د ڪ هو، بس جي ريس سندس ان ڏينهن انور ج فيس ڪلر هو آ

و شان ه شان پري و پري و ۽ ه و ه ڏي ثر ڇ ل تي ا ، ان پريشانيء ۾ هڪ فائل ۾ هٿ وجهي، د

و انيء ج ش ون بدالئي پري فائل ي ي ور و ۽ ور ي ان کي هڪ پاسي ڪري، ٻي ڏسڻ لڳ ور

و. اءهار ڪندو رهيو .بل آخر تنگ ٿي پنهنجي سيٽ تان اٿي

ن ايڪٽ سترهو

ار ل ڪلرڪ جي ٽيبل ڀرسان ويٺ چي هن ان جي ٽيبل تان اخب جو هڪ پيج کنيو، تي ا

از عج و ساٿي ڪلرڪ ا ڏنهن ته هن ج ون رکي ج ٿن ۾ منهنجي سامه ٻي اخبار ٻنهين ه

هيو هو، جنهن جو رنگين فلمي پيج و پڙهي ر ٺئين پاسي ڏسڻ ۾ پئي آي .پ

يس ڏٺو ڻڻ وقت اعجاز ليئو پائي ک ي اخبار ک ي ور اخبار ۾ منهن وجهي ، مسڪرائ

مشغول ٿي ويو ڻي فڪرانه انداز ۽ پريشانيء ۾ ئي. پڙهڻ ۾ ي سيٽ پنهنج انور اخبار ک

ويهي رهيو .تي اچي

رڙهون ايڪٽ ا

وء پو سڄو ! اخبار وٺي ايندو ڪر ٻي ڪا ڪڏنهن پنهنجي پئسن سان به ! چا چا پ

يو ڏينهن (هن جي وهندي اعجاز کيس مخاطب ٿيو! )چٽيس پ

ئي ناخبار! پئسه وڃايان اجايو ون آهن ؟ اهي وندي ون خبرون ه ون ۾ ڪهڙي !نه ساڳي

فضول سياسدان تي تبصرا، ي ليڊرن جي هڪ تعصب، نا اتفاقي، نفرت، ڪن مذهب

پوء به اخبار جي قيمت وڌندي ! ٻئي تي چڙهائي، ڪاروباري ماڻهن جون پبلسٽيون

ي ج د ا ب آ د ي ع س و ي ن ر ٽ ن ي س چ ر س ي ر ۽ ن ش ي ڪ ي ل ب پ ، ن ش ڪ ڊ و ر پ ڊ و و ي ل ا سش ڪ ش ي پ

Page 11

(انور اخبار پڙهندي وراڻيو) وڃي

وڪجي ٿي! ڇا ڪجي چاچا چيو) انهن خبرن تي ئي ته اخبار صحافي ويچارا ( اعجاز

ي پاليسيء تحت ته خبرون موڪيندا نه !به ڇا ڪن، اخبار

م ي ڏ ون، سڀ بند ڪرائي ڇ ون هي ايندي ارون مهنجي گهر ! اخبار کڻي کول ! چار اخب

و غدار ي ملڪ ج ئي پيوهر ليڊر پنهنجي مخالف ک ! ڪو چوي ته النگ مارچ ڪريو . ڳڻا

و، هي ! ڇڏيو ڪو چوي ته حڪومت و حص اسان ج و، هاڻ و ڪماي گهڻ مطلب ته هاڻ

و چوريون مهنگائي، روز روز جا قتل، انهن کي ! موٽر سائيڪلون، موبائل ۽ ڪارن ج

(انور جواب ڏنو) روڪڻ الء ڪو به تيار ڪونهين

ان چوڪ تي بيٺي اها جيڪا پوليس ۽ رينجرس !اها ڳالهه به ڪر نه ! ۽ چاچا ، پهلو

وڌي روڪي جو اڳتي مهون گولين جا فائر پيا ٿين، مجال آ بس ڪو !هوندي آهي، سا

ون جهڙي واٽهڙوء کي کنڀي الڪ وء ايندي ۽ تو، م قتل ٿيو يا زخمي، ڪالڪن کان پ

دي ه واپس ٿيو، نه ته ڪندس چاال (.اعجاز چيس)اپ ڪن پر .نجي پئسه ڏنائين ت

ون صبح کان ڇو پريشان آهين؟! چاچا اڄ ت

ڏ شانيء کي ڇ پري و پيو آهين! مهنجي جو ڪالڪ کان ان پيج تي لڳ ون ! هاڻ ٻڌاء ته ت

ڏيس پچر ته اسان به پڙهون بابا !اهڙي ڪهڙي خبر آهي (انور ٽوڪيس! )ڇ

و پڙهان و هو اها خبر پي و پي ڊاڪ چيو)مهنجي چاچي جي گهر ڪلهه جيڪو ( اعجاز

.الهه تلهه هو سڀ کڻي ويا

ي ج د ا ب آ د ي ع س و ي ن ر ٽ ن ي س چ ر س ي ر ۽ ن ش ي ڪ ي ل ب پ ، ن ش ڪ ڊ و ر پ ڊ و و ي ل ا سش ڪ ش ي پ

Page 12

ڏ ٻيلي ڇو ٿون اهو چاچو نه جيڪو ملير ڪورٽ ۾ وڪيل هو ؟ ! سچ پيو چئين ! هان ڇ

چيس)! اها به وڪيل جي گهر ! چوري ! ڊاڙون هڻي (انور حيرت ۾

ون پڙهه ته يقين ايندئي ي غور سان )هان وٺ چاچا ت بار ڏيس ٿو، انور اخبار وٺ اخ

وء پڙهي ٿو و ٿڌو ساه کڻي ۽ پ هي ڇا پيو ٿئي (ٿ ون !خبر ناهي ته ! اسان ڇا پيا ڪري

چيو) ! ڪيڏانهن پيا وڃون (اعجاز

ان وڃائيل ون آهيون شايد اس س خوامخواه هيڏانهن ! وڃائيل پيچرا نٿا لڀن ! ماڻه ب

ون هن پيا ڀٽڪ ن ڀٽڪڻ جو احساس به !هوڏان زي جي ڳالهه اها آهي ته اسان کي ا ۽ م

!وڃائيل (چوڻ لڳو انور) !نٿو ٿئي

بي ،هن شهر ۾ سڀ ڪجهه آهي! بلڪل صحيح (يوچ اعجاز حيرت ۾ نهاري

وڃائجڻ جو احساس، پر اسان کي پيچرن ۽ منزل جي ڪا خبر ئي اطميناني،

. ڪانهين

و افسوس ٿيو ! خير ڪنهن وٽ ٽائيم ڪڍي ! اعجاز مونکي ان ڊاڪي جو گهڻ

س ۽ مهنجا سالم به فسوس ڪرڻ ، ذڪر ڪجئين ويندس تنهنجي چاچي سان ا

ڏجئينس

ون ٿورڙو اڳ نڪرندس ( اٿي ۽ واچ ڏسي) چي پورو ٿيو آ، يار آئ فيس جو ٽايم به ا آ

شغول ٿي وڃي ٿو) ڃي ٿو ۽ اعجاز اخبار پڙهڻ ۾ م .اخبار رکي ٻاهر نڪري و

ي ج د ا ب آ د ي ع س و ي ن ر ٽ ن ي س چ ر س ي ر ۽ ن ش ي ڪ ي ل ب پ ، ن ش ڪ ڊ و ر پ ڊ و و ي ل ا سش ڪ ش ي پ

Page 13

ڻيهون ايڪٽ و ا

چي ٿو انور آفيس جي ٻاهران نڪري هو روڊ ، ماڻهن جي رش پر ڪا به بس نه پئي تي ا

ون اچي بهي اچي، ڀرسان رڪشا ۽ چنچين وارا المارا پيا ڏين ڪ رڪشا وارو سامه ، ه

و کيس ڏسي وا هي! بابا جي )رهي ٿ ي نهين آئيگي، ڪنهين هنگاما ه وئي گاڙ ، آپ ڪ

و چلومين بهي شايد ڀٽائي آباد ڪي هو، ن چلنا هو ت (وهان جارها هو

ئسي مين نهين دي يار تم تو ميٽر هوائي جهاز ڪي طرح چالئوگي ، اتني پ

نور چيس)سڪتا (ا

ڪنهن مارا ماري شروع نه هوجائي جو چاهي ديدينا بابا جي، پر جلدي ڪرو،

رڪشا ( بابا سئو روپيه سي زيده نههين دونگا)انور ويهندي ( ڊرائيور چييس) ڊرائيور

يز تيز وڃي ٿو .هالئي ت

يهون ايڪٽ و

نور جي سوچن ۾ ل طرف گامزن، ا خادم جا بس ۾ چيل لفظ ياد رڪشا پنهنجي منز

اچن ٿا

ون ) م! اسان سڀ نه صرف مسخرا آهي ات لڳا پر هڪ بي تڪي سخري ڪرڻ ۾ ڏينهن ر

ٺا هجن ها ته هدايتڪارجي ليکڪ ۽ پيا آهيون، ينن س جو معيار به يق ڪاميڊي ڪرڻ

جي ها، فن جي تقاضائن کي ي نا اهل آهنئ، ٻڪارتهدايپر اسانجا ته ليکڪ ۽ بلند ه

ڪهڙي به اينگل رڪارڊ ڪري،سمجهن ئي ڪونه، ڊيو ڪئمرا مين کي آزادي ته و

الئي ايڊيٽر کي آزادي ي به ڪا ... ته سين ڪيئن به پاڻ ۾ م وند ه اسان شايد سڀ ڪجهه

يون ي ويٺا آه ء ڪٿي رکي وسار ون پيا پر ڇا کي انمول شي ي ڳولي اها خبر ! ۽ هاڻ ان ک

(. ڪانهين

ي ج د ا ب آ د ي ع س و ي ن ر ٽ ن ي س چ ر س ي ر ۽ ن ش ي ڪ ي ل ب پ ، ن ش ڪ ڊ و ر پ ڊ و و ي ل ا سش ڪ ش ي پ

Page 14

تم حيرت ۾ ڏٺو ته ڊرائيور کيس ڪنهن جڏنهن ٿي وڃي ٿو سوچ هڪدم خ هن

ن وٺي پي وڃي سنسان و ! اڙي بابا )جڳهه تا و! رڪ يه تم ڪس راستي سي لي ! رڪ

جارهي هو؟

و ڏٺ ڪرائي ور ڪنڌ ورائي مس وا ؟! بابا جي )۽ رڪشا بهاري ڊرائي ( ڪيا ه

هو جائيگا ! اڙي بابا ڊرائيور صاحب ڦر تم بولو گي ڪرا يا ! اس طرف سي تو راستا بڙا

(انور چيو! ) بڙهائو

وا هي 011ڪوئي بات نهين تم ! بابا جي و طع ه دينا ج چيو)رپيئه ئي (ڊرائيور

ون پڪڙي هين م ني مين روڊ چهوڙ ڪر يه سنسان گليان ڪي انور پريشان )مگر ڀئي ت

ي پهچنا ٿا (ٿي گهر پر جلد و وقت ڀي لگي گا مجهي وگي ت ي چل .اس راستي س

وگئي هي ت ه دا وٽل پر وار ارجه ه ڊ سي جانا ٺيڪ نهين ٿا، اڌر ش بابا جي مين رو

ڪيو) ني بتايا هي( ڊرائيور انتباه .ابهي موبائل پر بهائي

فزده ٿي پڇيو) ڪيسي واردات بابا ؟! واردات و ت سان خ ( حير

عجيب وقت ! ڪئي زخمي هوئي هين! ڪئي افراد مري هين ! چل رهي هين گوليان

و لوگون مين اپني عالمون ڪي ليئي عزت نهين هي آگيا هي صاحب اب ت .بهي

ي ج د ا ب آ د ي ع س و ي ن ر ٽ ن ي س چ ر س ي ر ۽ ن ش ي ڪ ي ل ب پ ، ن ش ڪ ڊ و ر پ ڊ و و ي ل ا سش ڪ ش ي پ

Page 15

س) شان ٿي ٻڌاي ور پري يٺي هوئي مدرسي ڪي طلبا پر ڪسي (ڊرائي وهان هوٽل پر ب

يئي پوليس ني ناڪه بندي ، ايڪ بڙا عالم بهي مرگيا هي! ني گوليا ماردين هين سل ا

.ڪردي هي، وهان سي نهين جا سڪتي

چيو)حيرت هي هماري عالئقي مين بهي اتنا بڙا حادثا هوگيا؟ ور حيرت ۾ (ان

چيو)اس مين حيرت ڪي ڪيا بات هي ! صاحب اري زيهان تو يه رو( ڊرائيور تلخ ٿي

و! هوتا هي ڇ و، ورنه مجهي و چل و ت و، چلنا ه ون ڪ وڙو ان بات جهي اپني آپ ڇ ڙو، م

ئي هو رڪشا کي اسٽارٽ ڪري ٿو ۽ انور به وري ) هين جلوانينرڪشان ائين چ

زل طرف و .ڃي ٿيچڙهي وهي ٿو ۽ رڪشا پنهنجي من

يڪ ايڪٽ يهونا

و بي رڪشا ي ٿي، جنهن جي روڊن تي رونق هئي، ماڻه ان گذر عالئقي م ي هڪ اهڙ

وفڪر آيا ويا پئي، ش لباس عورتون ۽ مرد خوش گپين ۾ خريد و فروخت ڪرڻ ۾ خ

و آواز پئي آيو ئڻ ج لن مان ڳائڻ وڄا وٽ ل هئا، مانڊڻين ۽ه و شغ ، رڪشا خراب ٿي م

يوربهي رهي ٿي، ڊر لهي ۽ انور ٻاهر لهن ٿا، ائ يور ٻاهر ۽ ڪم پلگ وغيره سهي ڊرائ

اور ، ايڪ جگا گوليان چل رهي هين! عجيب لگا رها هي نه صاحب )ڪندي چوي ٿو

(همارا ڊفينس هي ڪه موج مستي ۾ هيايڪ

ين ها ! زهريال سچ ! ، مگر يه ايڪ سچ هي نظرون ڪا دوکا!لرزه خيز ! ناقابل يقين ! سائ

ه ايڪ .ڇپ ڪي بيٺي هين۾ لوگ گهرون ! هي گياڪيا بڙي عالم ڪو قتل ايڪ جگ

ي ج د ا ب آ د ي ع س و ي ن ر ٽ ن ي س چ ر س ي ر ۽ ن ش ي ڪ ي ل ب پ ، ن ش ڪ ڊ و ر پ ڊ و و ي ل ا سش ڪ ش ي پ

Page 16

اب مگر يهان تو لگتا هي نهين ڪه ڪراچي ڪي ايڪ عالئقي ۾ ڪوئي قيامت ! ص

هي چ. )آچڪي هي ي سان هٿ اگ ي واندو ٿي ڪپڙ م ڪر ور ڪ وڊرائي ۽ هو وري (ي

ٺو ۽ رڪشا اچ تيرڪشا ۾ وي ڀٽائي آباد ۾ په .ي

هوناويٻ ايڪٽ

ي ٿي هئي، رات وچيندو پنهنجي بختاور اچ وٺ جي روڊ تان گهر ويندي انور س ڳ

و بي حسيء جي جهنگ ۾ وڃائجي ويا ڇا اسان واقعي ڪنهن ) منهن ڳالهائيندو وي

اسون، ڇا هي وڃائيل پيچرا آهيون؟ سندس گهر جي گهٽي اچي چڪي ( لڀي سگهند

پنهنجي گهر جي بچائيپ دار گهٽيء مان پاڻ انهيء گند ڪچري ۽ گري هئي، هو و

و تي پهت ي جو ٽاٽ هٽائي درواز ! ڙڪايوک ، دروازي

هوناويٻ ايڪٽ

شان هئيياسمين ري ڪڻ ججيڪامڙس جي انتظار ۾ پ ي ، کڙ ي درواز ڊوڙند ي و آواز ٻڌ

!(چي وي توهان هپ ! ) سالم ڪيائين ! در کليائين تي آئي،

س ها ي وي و شڪر آهي، ! پهچ ازو بند ڪ نه)اهلل ج پنهنجي يدرو ل مڙس و، ٻئي زا

(فريز. )اڪلوتي گهر جي ڪمري ڏانهن وڌڻ لڳا

پڄاڻي