MANUEL TERAPİNİN FİZİKSEL UYGUNLUĞU ÜZERİNE ETKİSİ

Uzm.Fzt. Bünyamin HAKSEVER

• 18-75 YAŞ aralığındaki ve 3 aydan fazla serviko-brakial ayrı hikayesi olan sedanter bireyler

• 1. grup: nöromobilizasyon• 2. grup: eklem mobilizasyonu

(maitland)• 3.grup kontrol grubu • A:mc grill ağrı skalası• B:Northwick park skalası• C: VAS

• 20-60 YAŞ aralığındaki ve 8 hafta ile 6 ay arasında KLBP hikayesi olan sedanter bireyler

• 1. grup: Manuel terapi• 2. grup: EGZERSİZ• TESTLER• VAS ağrı skalası• Oswestry disability skalası• C: Dartmouth genel sağlık skalası

• Subakut ayak bileği burkulması geçirmiş 13 hasta • Yaralanma sonrası 2-9 hafta geçmiş olması ve

ağırlık aktarırken ağrısının olması ve en az %20 lik bir dorsifleksiyon kaybı olması

• Kırık süphesi olan, eklem içi ödem, sydesmos yaralnması olan, diğer bir alt ektremite bölgesini etkileyen olgular çalışmaya alınmamış

• Maitland’s pasif accesory mobilisation uygulanmış.

• Hasta uzun oturuşta diz altı havlu• Tibia ve fibula distali tek el ile stabilize

edilirken talusa anteroposterior yönde minik osislasyonlar yapılmış

• 1 dakika mobilizasyon 30 saniye dinlenme toplamda 3 kez yapılmış.

• NEH belirgin bir artış• Basınç- ağrı eşiğinde %17,6 lık bir gelişme• VAS ta istatistiksel olarak anlamlı bir fark

gözlenmemiş• Ayak bileği fonksiyonunda gelişme

gözlenmemiş

• Joseph (2010) 40 kişi kronik reccurent ayak bileği burkulması• Grup1: criopractic tedavi(düşük ampitud yüksek hızda axial

uzama manup.)• Grup2: kas enerji tekniği(5 adet talusa karşı ant.dan post

stimule etcek şekilde basınçlı dirençli dorsi flek. İzometrik kontraksiyon sonrası nazik dorsifleksiyon)

• 3 hafta tedavi 6 kez manuel tedavi• Tedavi sonunda tek bacak durma, mcgill ağrı anketi,

fonksiyon değerlendirme skalası ve dorsi/plantar fleksiyonda gelişme gözlenmiş fakat gruplar arası fark görülmemiş

• Du Plesis(2011) 30 kişi hallux valgusu olan • Grup 1: chiropraktik tedavi(eklem mob.) (2hft

4 kez)• Grup 2:gece splinti• Sonuçta gruplar arası ağrı ve ayak fonksiyon

skalası için fark gözlenmemiş fakat her iki grupta gelişme gözlenmiş.

• 1 ay sonra yapılan değerlendirmede gece splintindeki gelişme devamlılığı korumazken grup 1 deki gelişme korunmuştur.

• Renan-Ordine (2011) 60 kişi 18-60 yaş arası tek taraflı topuk dikeni

• Grup1: self-streching( calf ve plantar fascia),yumuşak doku(gastrocnemius) trigger point tekniği manual terapi

• Grup2: self-streching• Basınç ağrı eşiği, fiziksel fonksiyon ve ağrı da

grup1 de gelişme görülürken, SF-36 anketinde değişiklik gözlenmemiştir.

• 20-26 yaş arası avustralya futbol takımından 59 kişi çalışmaya alınmış

• Amaç hamstring yaralanmasını önlemek• Manuel terapi tekniklerinden düşük ampitudlu

yüksek hızlı manipulasyon ve mobilizasyonlar uygulanmış bunun yanı sıra yumuşak doku terapisi de yapılmış

• Sonuçta manuel terapinin küçük ölçüde yaralanmayı destekleyisi etkisi gözlense de belirgin istatistiksel farklılık görülmemiş

• Manuel terapinin pelvis veya spinaya uygulanması önerilmiş

• Kronik adduktor kas ile bağlantılı kasık yaralanması geçirmiş 33 kişi

• Hasta memnuniyeti %83 25 kişi• Spora dönüş %90 27 kişi• VAS a göre ağrı puanlaması 8.7 den 2.2 ye azalma• Bu çalışmaya göre kronik kasıl yaralanmalarında

manuel terapi kullanılmalıdır.

Use of Osteopathic Manipulative Treatmentfor Iliotibial Band Friction Syndrome

Robert N. Pedowitz, DO

• 30 yaşında uzun mesafe atlet• Ekim 2003’te Antreman sırasında sol diz

lateralinde rahatsızlık hissi ile başlamış• İlaç kullanmamış• 1-2 ay antreman yapmamış sonrasında az tempo

ile başlamış fakat ağrısı hala devam etmekte• Mayıs 2004’te kliniğe başvurmuş

Değerlendirme • Sol Diz 45 derece fleksiyon açısı çevresinde azalma• Diz lateralinde şişlik ve doku yapısında anormallik• Öncelikle NSAI, buz, sıcaklık uygulamaları, germe ve

koşu ayakkabısını ve koşu yaptığı zemini değiştirmesi önerildi

• OM(osteopatik manipulasyon): etkilenen taraf pasif olarak en rahat pozisyona yerleştirilir. Gerilmeyi ve hassas noktaların hassasiyetini azaltarak, gerginliğe karşı ciddi bir şekilde ağrı azaltılabilir.

• Değerlendirme sırasında en hassas nokta lateral femoral epikondilin 2 cm proksimalinde

• En fazla 30 derece diz fleksiyonunda ağrı• OM uygulaması;• Hasta sırtüstü • En hassas nokta diz 30 derece fleksiyonda iken bulunmuş• VAS a göre ağrı değerlendirme• Başparmakla ağrı yeri saptanıp diz ekstansiyona alınmış• Parmağın altındaki dokuda rahatlama hissedilirse, hastanın dizi abd. ve ext.

rot. Alınmış ve hastanın en az %70 oranında ağrı azalması beklenmiş• Gevşeme sonrası 90 s beklenmiş• Eski pozisyona alınmış fakat hastanın harekete katılması istenmemiş(prop.)• Tekrar ağrı değerlendirmesi• Azalma varsa %70 oranda bu teknik 3-8 arasında tekrarlanmış

• Tedavi 2 hft boyunca 1.,3.,7.,11.,14. seanslarda yapılmış

• Her uygulama sonrası sporcu 0-2 arasında değer verirken ağrısına spor yaparken 8-10 arasına çıktığını belirtmiş

• Uygulama sonrası sabah ağrısı 0• 18. gün sonrası normale ve koşu aktivitesine

dönebildiğini belirtmiş• 3 hafta sonunda tamamen ağrısı kaybolmuş• 10 hafta sonrasında hala ağrısız spora devam

edebildiğini belirtmiş.

• 47-70 yaş aralığında kronik osteoartritli 70 birey• 2 hafta boyunca haftada 3 gün;• 1. grup: manuel therapy• 2. grup• VAS a göre ağrıda azalma • 1. grup:1.9 2.grup:3.1• Hasta memnuniyet anketine göre• 1. grup:7.0 2.grup:3.4• Krepitasyon gibi semptomlarda azalma hissi• 1. grup:6.0 2.grup:3.4• Diz mobilitesinde artış• 1. grup:6.4 2.grup:3.4• Genel aktivite artışı• 1. grup:6.5 2.grup:3.8

Lateral epikondilit• Trudel (2004) 31 kişi• Grup1: Klasik PT• Grup2: Plasebo• Grup3: Cyriax mob /manup.• Sonucunda ağrı, kavrama kuvveti, NEH, ağrısız

kavrama ve enduransta grup 3 daha etkin bulunmuş

• Blanchette (2011) 30 kişi 5hft boyunca• Grup1: Chiropraktic mob• Grup2: Bilgilendirme, ergonomik eğitim,

germe egz.• Sonuçta ağrılı ve ağrısız kavramada 6. hafta ve

3. ay sonunda her iki grupta gelişme gözlenirken gruplar arası fark görülmemiş.

• Nagrole (2009) 60 kişi 4 hft boyunca• Grup 1: Cyriax 10 dk derin friksiyon+mill’s

manevrası• Grup 2: fonoforozis 5dk Dicloren jel • VAS, maksimum ağrısız kavrama kuvveti,

fonksiyon skalasına göre 4. ve 8. haftalarda iki gruptada gelişme gözlenmiş fakat grup1 gelişmesi daha anlamlı bulunmuş.

• Amro (2010) 34 kişi 4 hft boyunca• Grup1: Mulligian teknik(mobilizasyon, hareket,

bantlama)• Grup2: Geleneksel tedavi(sıcaklık uyg., masaj,

US, egz.)• 4. hft sonunda iki grupta da gelişme gözlenirken

ağrı ve fonksiyonda mulligan geleneksel tedaviye göre daha etkin bulunmuş.

• Rampe (2001) 60 kişi kronik LE 10 seans• Grup1: boyun yumuşak doku

mob.,cervikotorasik eklem ve fleksiyon mobilizasyonu+ ekstracorperal düşük enerjili SWT

• Grup2:ESWT• 3. ve 12. ayda her iki gruptada ağr ve fonksiyon

açısından gelişme gözlenirken gruplar arası belirgin farklılık görülmemiştir.

• 30 kişi • Grup1: self-training(NEH, germe, kuvvetlendirme(rotator kılıf, levator

scapula, rhomboid, serratus anterior) haftanın her günü 10-15 dk• Grup2: 12 seans eklem ve yumuşak doku mobilizasyonu,buz uygulaması,

germe ve kuvvetlendirme haftada 3 kez• Sonuç: Ağrı ve fonksiyonda her iki gruptada azalma gözlenmiş fakat grup2

tedavisinin gelişimi istatistiksel olarak çok anlamlı bulunmuş.• NEH flex, abd., ext rot, grup2 de belirgin farklılık gözlerken grup1 de anlamlı

bir farklılık görülmemiş• 3 ay sonra yapılan Neer anketinde grup2 belirgin gelişme gösterirken grup1

debelirgin bir farklılık olmamış

Omuz rehabilitasyonunda manuel tedavi • Ho (2009) adeziv kapsulit üzerine yaptığı bi çalışmada

manuel terapi ile geleneksel rehabilitasyon yöntemlerinin arasında kısa zamanda NEH , fonksiyon ve ağrıda herhangi bir belirgin farklılık olmadığına dikkat çekmiş fakat uzun vadede yüksek derece MT nin düşük derece MT den ağrı ve fonk. daha etkin olduğu belirtmiştir.

• Ayrıca yumuşak doku ve eklem mobilizasyonları ile birlikte uygulanan egzersiz tedavisinin yalnız egzersiz tedavisine göre daha etkin olduğu üzerinde durulmuştur.

• Kromer (2009), Kuhn(2009), Mitchener(2004) omuz impingement sendromu olan hastalarda yaptıkları çalışmalarda, egzersiz ile birlikte yapılan MT nin ağrının azalmasında daha etkin olduğunu göstermişlerdir.

• Verhagen(2007), Trampes(2006) bu görüşü desteklemiş ve fonksiyon açısından etkin olduğunu da kanıtlamışlardır.

• Van Der Heyde (2011) donuk omuz patolojisinde Cyriax eklem mob., derin friksiyon ve yüksek derecede mobilizasyon yöntemlerinin etkili yöntem olduğunu belirtmiştir.