Daan Westerinkpubliciste

Nederlanders worden steedsouder en blijven liefst zo langmogelijk thuis wonen. Men-

sen in bejaardenhuizen stoppen,doen we niet meer. Maar geld ensteun is er niet als die zelfstandigeouderen gebreken krijgen. Dus rij-den veertigers, vijftigers en zestigersom mij heen, ook mijn schoonou-ders van zeventig plus, een paar keerper week en soms dagelijks naar fa-milieleden van ver in de 80 of 90 om

ze te ondersteunen. Want als jij hetniet doet, gebeuren er ongelukken.

Mijn ouders stierven jong, ik bennu 40, en zal zelf nooit mantelzorgerworden, verstrikt in de schaakmat-positie tussen werk, gezin, vrijwilli-gerswerk en zorg voor ouders.

Ik heb wel tijdelijk voor mijn vadergezorgd toen hij ernstig ziek was,maar dat is al 15 jaar geleden. Wat ikme is hoe gek het was om ineens alsdochter voor je vader te zorgen. Hemte moeten aankleden en wassen, be-slissingen voor hem nemen. De rol-len waren omgedraaid. Ik deed het

met liefde, maar was blij, en hij ook,toen we daarna nog een tijdje ge-woon vader en dochter konden zijn.

De vijftigers en zestigers om mijheen zorgen soms jaren voor hun ou-ders. ’Ik ben 56, en ineens ben ikweer in het gezin van vroeger be-land’, verzucht de vrouw naast mijtijdens een werkoverleg. ’Mijn zus-sen en ik hadden jarenlang een pri-ma manier gevonden om met elkaarom te gaan. Maar nu mijn vader ern-stig ziek is, thuiszorg niet voldoendekan ondersteunen, zorgen wij voorhem. Ik ben ineens geen dochter

meer, dat voelt heel vreemd. Mijnzussen en ik vallen terug in het oudegezinspatroon. Alles staat op zijnkop, we hebben ruzie als nooit tevo-ren. We denken allemaal het bestevoor vader zorgen en reageren op el-kaar alsof we 15 zijn.’

Ze vraagt zich af hoe je je kuntvoorbereiden op deze rol van man-telzorger. Een cursus ’Als jij voor jeouders gaat zorgen’ lijkt ons wel wat.Maar die komt dan bovenop al die an-dere dagelijkse beslommeringen endat zijn er al veel te veel. Om een fik-se hoofdpijn van te krijgen.

We lopen achter de feiten aan, pasals het te laat is gaan we nadenken. Ikdenk dat het slimmer is om de zonenen dochters van mijn leeftijd voor-zichtig voor te lichten op wat laterkan komen. Zodat straks hij, maarwaarschijnlijk veel vaker zij op dezorg voor oude ouders is voorbereid.Misschien niet zo’n gek idee om eenoverheidscampagne te starten ’Als iklater mantelzorger ben’. Je moetgoed zorgen voor jezelf, zodat je nietverzuipt in de zorg voor de ander.Want de overheid, helaas, die zorgtniet goed genoeg voor jou.

Als je voor je ouders moet gaan zorgenT

R 2

3-08

-08

kate

rn 2

pag

ina

12