Upload
ten-bos
View
462
Download
2
Embed Size (px)
Citation preview
De sluier van de twijfel
is als een kleed van angst.
De schemering is grijs,
is het avond of nog nacht?
Wieg ik mezelf in slaap?
Is het tijd om op te staan?
De twijfel blijft maar knagen,
durf ik die weg te gaan?
Nada te turbe, nada te espante:
quien a Dios tienne nada te falta
Nada te turbe, nada te espante:
só lo Dios basta.
Laat niets je verontrusten,
laat niets je beangstigen.
Wie God heeft, ontbreekt niets,
God alleen is genoeg
Wij bidden Jou:
wees bij wie weerloos strijdt
voor recht en vrede,
totterdood bereid.
Woon in hun hart
en leg op hen Jouw naam.
Laat hen niet aarzelen
maar rechtop staan.
Maria, dat is buigen,
maar zingen bovendien,
is zorgeloos getuigen
dat Hij wel zal voorzien.
En ook de nacht aanvaarden,
de onverwachte pijn,
het donkerblauw vertrouwen,
dat is Maria zijn.
Donker zijn soms mensendagen
als de onmacht hoop weerspreekt.
Nergens sporen van een teken
dat de ban de wanhoop breekt.
Uit het dode hout geboren
al aanwezig in de nacht
groeit een twijg de angst te boven,
groene bron van levenskracht.
opstaan
is nog opnieuw beginnen
is neergaan nochtans verder gaan
als levend water zijn
dat vallend vallend kracht opwekt
levend water valt
Geen leed blijft ongeweten,
geen traan blijft ongezien;
geen man, geen vrouw vergeten,
God is ons aan te zien.
Zo delen wij het leven
met al het lief en leed;
dan stromen warme woorden,
die niemand meer vergeet.
Dat vallen ons nooit doet vergeten,
Gods roep om steeds weer op te staan.
om niet te knielen of te kruipen,
maar voet voor voet Zijn weg te gaan.
Steeds weer die weg van de bevrijding:
dat overwoekerd pad door de woestijn;
die veertig dagen, jaren, eeuwen.
Geloven dat het ooit zal zijn.
Gedenken wij de strijders,
nu hier dan daar, altijd,
verlossers en bevrijders
uit mensonwaardigheid,
die steeds opnieuw verraden,
verbannen, weggehoond,
de wereld willen dragen
en dienen ongekroond.
Wat ik gewild heb, wat ik gedaan heb
wat mij gedaan werd, wat ik misdaan heb,.
Wat ongezegd bleef wat onverzoend bleef,
wat niet gekend werd wat ongebruikt bleef
al het beschamende neem het van mij
en dat ik dit was en geen ander
dit overschot van stof van de aarde:
dit was mijn liefde. Hier ben ik.
In manus tuas, Pater,
commendo spiritum meum.
In uw handen
beveel ik mijn geest
Laat ons maar van liefde zingen,
laat ons maar de dood weerstaan,
laat ons maar elkaar omringen
met de moed om door te gaan.
Dan nog, dan nog klamp ik mij,
klamp ik mij vast aan jou,
of je wil of niet,
op ongenade of genade,
Ik zal red mij, red mij roepen
of zoiets als heb mij lief.
Wij bidden Jou: zie om naar al wie lijdt,
naar mensen ziek van angst en eenzaamheid.
Geef hun Jouw Naam en blijf hen steeds nabij;
bescherm Jouw kinderen, van groot tot klein.
Wij bidden Jou: wees bij wie weerloos strijdt
voor licht en vrede, voor gerechtigheid.Woon in hun hart
en leg op hen Jouw naam.Laat hen niet aarzelen
maar verder gaan.
Wij bidden Jou: hoor ieder mens in nood,
voor wie het kruis te zwaar wordt en te groot;
Geef hun Jouw hand en wees er met Jouw naam.
Jij laat geen mensenkind ten onder gaan.
I don’t feel no ways tired
Ik voel me helemaal niet moe
I come too far from where I started from
Ik ben al heel ver van waar ik gestart ben
Nobody told me that the road would be easy
Niemand heeft ooit gezegd dat het simpel zou zijn…
I don’t believe He brought me this far to leave me…
Maar ik geloof nooit dat Hij mij zover zou gebracht hebben,
om me dan in de steek te laten…