Gün başlıyor. Yeni yol arkadaşımın performansını görmek için sabırsızlanıyorum

Kerimoğlu Evi’ne gitmek isteyen arkadaş gelmediği için Ejder Hoca’nın önerisiyle yönümüzü yükseklere çeviriyoruz. Hedef: Yılanlı verici istasyonları.

Ejder Hoca’nın öğrencisi Efe de bizimle. Sadece 3 kişiyiz

Şehirden çıkmadan başlayan rampa bize kısa sürede ilk manzara ikramını yapıyor. Bu futbol sahasına bezer çizgileri uzaylılar çizmiş geçenlerde!!

Yılanlı zirvesinin ilk fatihi.

Burası bizim mahalle

Efe iyi bir futbolcu. Hazırlık okuyor.

Daha konforlu bir yer bulamaz mıydık?

Simit ve ambalajında simit resmi olan karper peyniri …

İlk defa bugün kullanıyorum ya bir tek çizik bile yok bisiklette. Mümkün olsa sırtıma park edeceğim.

Tatlı bir tırmanış

Manzara genişliyor

Karabağlar Yaylası deniz seviyesinden yüksekliği kent merkezinden daha düşük olma özelliğine sahip.

Yükseklerde bahar daha canlı

Asfalttan ayrıldık ve yol oldukça sertleşti. Bakmayın bu çiçeklerin güzelliğine.

Bu renkler inanılmaz güzel.

Tırmandıkça kuş olup uçası geliyor insanın. AMA SEN SAKIN DENEME Ejder Hoca

Benim bisikleti sakın yere koyma Efe!!!

Motor su kaynatmaya başlıyor.

Ejder Hoca bu bitkiye bu adı verdi.

Git git bitmiyor. Artık pedal basamıyoruz. Hem yol bozuk hem de güç yetmiyor.

Bunlar kurutmaya uygun.

Gri çiçek olur mu?

Muğla’ya buradan dönmeyi düşündük ama Efe’nin bisikletindeki pedal probleminden dolayı göze alamadık

Zirveye az kaldı

Artık bu noktada Tavas yönü görülebiliyor.

Maalesef yere koymak zorundayım.

Efe bütün zorluklara ve pedal problemine rağmen yılmadı ve başardı.

Buranın rakımı ne kadar bilmiyorum ama Akyaka-Muğla tırmanışından daha fazla bir tırmanış sanıyorum

Efe ve Ejder Hoca buradan yamaç paraşütü yapmanın mümkün olacağını söylüyorlar. Manzara gerçekten müthiş ve arazi elverişli gibi…