4
30 spotkanie rozmowa projekty ale czêsto przy próbach pogodzenia sprzecznoœci rodz¹ siê nowe wartoœci. Niematerialny œwiat projektów mo¿e Celem projektu jest stworzenie miejsca, w którym można si ę spotkać, poczytać, podyskutować, a także przenocować. Chodzi o zgromadzenie mło- dzieży i ludzi starszych po to, by mogli znaleźć to, co ich łączy, dać im możliwość spotkania i dyskusji. Najokazalszą strefą obszaru objętego projektem jest kamieniołom. Miejsce to, ożywione grą świateł i cie- ni, uruchamia najgłębsze pokłady wyobraźni, skła- nia do refleksji, zachęca do kreatywności i dialogu. Centrum, projektowane w otoczeniu o niepowtarzal- nym charakterze, na tle krajobrazu niezwykłej uro- dy, zakłada przede wszystkim szacunek dla zasta- nych na miejscu wartości. Kamieniołom, jako urzeka- jący różnorodnością obrazów fragment odkrytego wnętrza ziemi, stanowi temat do dialogu z przyro- dą. Oblicze krajobrazu jest zapisem historii: jego artur wysowski wpisaæ funkcjê w krajobraz centrum konferencyjno-kontemplacyjne w tokarni obecny kształt i właściwości są wynikiem oddziału- jących przez wieki naturalnych czynników i świado- mych działań człowieka. Stąd wypływa marzenie, aby architektura współgrała z otoczeniem i stano- wiła jego naturalną kontynuację. Jednym z trudniej- szych elementów procesu dochodzenia do założeń projektowych było wytyczenie sposobu i stopnia ingerencji architektury w otoczenie. Pojawi ło się pytanie, jak – nie naruszając zastanej struktury – poprowadzić z nią dialog, nadać jej nową jakość i ponownie ożywić, w sposób odpowiadający ducho- wi miejsca. Kluczowym elementem założenia jest niewątpliwie środkowa część kamieniołomu. Miejsce to służy do realizacji różnych funkcji: odprawiania nabożeństw, organizowania spotkań modlitewnych, występów artystycznych, muzycznych i teatralnych, spotkań dyskusyjnych, wystaw artystycznych i ognisk – peł ni rol ę wspó³czesnej agory. Wnętrza zaprojektowano w ten sposób, aby można było szybko i w bardzo prosty sposób zmienić ich funkcję lub aranżację. Sala teatralno-kongresowa może mieć płaską podłogę lub widownię amfiteat- ralną. W tym drugim przypadku fotele montowane są na stalowych rusztowaniach, łatwych do rozebra- nia i przeniesienia, z regulowaną wysokością stop- ni. Sala zapewnia dobre warunki koncertowe, szczególnie dla zespołów kameralnych i solistów. Dzi ęki temu zabiegowi staje si ę wielofunkcyjna i „elastyczna”.

Artur Wysowski, "Wpisać funkcję w krajobraz", Biblioteki

Embed Size (px)

Citation preview

Page 1: Artur Wysowski, "Wpisać funkcję w krajobraz", Biblioteki

30 spotkanierozmowaprojekty

ale czêsto przy próbach pogodzenia sprzecznoœci rodz¹ siê nowe wartoœci. Niematerialny œwiat projektów mo¿e

Celem projektu jest stworzenie miejsca, w którymmożna się spotkać, poczytać, podyskutować, atakże przenocować. Chodzi o zgromadzenie mło-dzieży i ludzi starszych po to, by mogli znaleźć to,co ich łączy, dać im możliwość spotkania i dyskusji.Najokazalszą strefą obszaru objętego projektem jestkamieniołom. Miejsce to, ożywione grą świateł i cie-ni, uruchamia najgłębsze pokłady wyobraźni, skła-nia do refleksji, zachęca do kreatywności i dialogu.Centrum, projektowane w otoczeniu o niepowtarzal-nym charakterze, na tle krajobrazu niezwykłej uro-dy, zakłada przede wszystkim szacunek dla zasta-nych na miejscu wartości. Kamieniołom, jako urzeka-jący różnorodnością obrazów fragment odkrytegownętrza ziemi, stanowi temat do dialogu z przyro-dą. Oblicze krajobrazu jest zapisem historii: jego

artur wysowski

wpisaæ funkcjê w krajobrazcentrum konferencyjno-kontemplacyjne w tokarni

obecny kształt i właściwości są wynikiem oddziału-jących przez wieki naturalnych czynników i świado-mych działań człowieka. Stąd wypływa marzenie,aby architektura współgrała z otoczeniem i stano-wiła jego naturalną kontynuację. Jednym z trudniej-szych elementów procesu dochodzenia do założeńprojektowych było wytyczenie sposobu i stopniaingerencji architektury w otoczenie. Pojawiło siępytanie, jak – nie naruszając zastanej struktury –poprowadzić z nią dialog, nadać jej nową jakośći ponownie ożywić, w sposób odpowiadający ducho-wi miejsca.Kluczowym elementem założenia jest niewątpliwieśrodkowa część kamieniołomu. Miejsce to służy dorealizacji różnych funkcji: odprawiania nabożeństw,organizowania spotkań modlitewnych, występów

artystycznych, muzycznych i teatralnych, spotkańdyskusyjnych, wystaw artystycznych i ognisk – pełni rolę

wspó³czesnej agory.

Wnętrza zaprojektowano w ten sposób, aby możnabyło szybko i w bardzo prosty sposób zmienić ichfunkcję lub aranżację. Sala teatralno-kongresowamoże mieć płaską podłogę lub widownię amfiteat-ralną. W tym drugim przypadku fotele montowanesą na stalowych rusztowaniach, łatwych do rozebra-nia i przeniesienia, z regulowaną wysokością stop-ni. Sala zapewnia dobre warunki koncertowe,szczególnie dla zespołów kameralnych i solistów.Dzięki temu zabiegowi staje się wielofunkcyjnai „elastyczna”.

Page 2: Artur Wysowski, "Wpisać funkcję w krajobraz", Biblioteki

31 spotkanierozmowaprojekty

d¹¿eniami cz³owieka do spokoju i harmonii z przyrod¹. Zestawienie konferencji z medytacj¹ jest dosyæ niezwyk³e,

31

Do nowoczesnego Centrumprowadz¹ tradycyjne alejkispacerowe.

Page 3: Artur Wysowski, "Wpisać funkcję w krajobraz", Biblioteki

32

naszych ³amach prezentowaæ. To ciekawe po³¹czenie nowoczesnej koncepcji architektonicznej z odwiecznymi

spotkanierozmowaprojekty

Czytelnia, poprzez swobodnerozmieszczenie stolików i rega³ów,pe³ni funkcjê ogrodu-labiryntu.Mo¿na tu znikn¹æ miêdzy rega³ami,nieoczekiwanie natkn¹æ siêna nie dostrze¿ony dot¹d zbiórksi¹¿ek albo na ukrytyw kameralnym zau³ku fotel.Nie ma jednak wra¿enia ciasnoty,sufit znajduje siê wysoko nadrega³ami.

Przestrzeñ zagospodarowanaw sposób czytelny i klarowny.W czêœci œrodkowej wydzielonezosta³y miejsca do pracyw wiêkszych grupach (nawetdwudziestoosobowych).Chocia¿ taki uk³ad najpe³niej mo¿nawykorzystaæ podczas dyskusjii spotkañ, nie brakuje tu miejscumo¿liwiaj¹cych samotn¹ lekturê.

Sala biblioteczna stanowijednoczeœnie rodzaj wirydarza.Od ogrodu dzieli j¹ tylko szklanaœciana, któr¹ przy piêknej pogodziemo¿na rozsun¹æ. Rega³y i stolikirozmieszczone zosta³y regularnie.Tworz¹ ma³e zak¹tki, doskona³edo pracy dla grup 3-5 osobowych.

Stoliki zosta³y oddzielone grup¹rega³ów, co dzieli czytelniê na trzyobszary. Takie rozstawienieelementów jest stosowne dla pracyindywidualnej i mo¿e najbardziejprzypomina typow¹ czytelniê.Uzyskujemy tu jednak mo¿liwoœæwyraŸnego odgrodzenia miejscdo pracy od rega³ów bibliotecznych– gdyby zaistnia³a taka potrzeba.

Ró¿ne sposoby aran¿acji przestrzeni biblioteki (rzut z góry): regałstolik

Page 4: Artur Wysowski, "Wpisać funkcję w krajobraz", Biblioteki

33

Praca dyplomowa Artura Wysowskiego to pierwszy z serii projektów architektonicznych, które chcemy na

spotkanierozmowaprojekty

Znajdująca się w drugim skrzydle budynku bibliotekaumożliwia dyskusje i spotkania. Wyposażona jestw ogólnodostępny księgozbiór. Teoretycznie jest toczytelnia, ale w praktyce funkcjonuje także jako miejs-ce prywatnych spotkań, rozmów prowadzonychniezupełnie ściszonymi głosami, a nade wszystko jakopunkt, gdzie za pośrednictwem internetu spotyka-ją się ludzie z całego świata. Półki z książkami,a także utworzone przy ścianach nisze tworzą labi-rynt kameralnych zakątków. Nie ma tu jednak wraże-nia ciasnoty, bowiem nad półkami pozostawiona zo-stała wysoka wolna przestrzeń. Biblioteka może peł-nić rolę klubu, być miejscem, w którym nie tylko po-znaje się literaturę, ale też drugiego człowieka, a za-tem prawidłowości międzyludzkich relacji i grupowejdynamiki. W okresie letnim szklana ściana jest skła-dana, co zwiększa powierzchnię biblioteki o obszarwirydarza, który automatycznie przejmuje jej funkcje.Obie części mogą być połączone w jednoprzestrzen-ne wnętrze. Zarówno biblioteka, jak i wirydarz, pozaoficjalnymi funkcjami, wykorzystywane są jako miejs-ca spotkań towarzyskich.Część ogrodowa, przykryta membraną, ale nieogrzewana, to rodzaj korytarza służącego do space-rów, rozmów i rozmyślań. Wnętrze, którego elemen-

tem stała się membrana, zyskało na przestrzen-ności, gdyż oddzielająca świat zewnętrznyod wewnętrznego

granica ulega zatarciu.

Membrany przepuszczają świat ło dzienne,dając użytkownikom poczucie uczestniczeniaw zjawiskach zachodzących w przyrodzie. Ponadtokształty powłok membranowych, przypominającemiękkie formy świata roślinnego, dają wytchnienieoku bombardowanemu na co dzień formami kancias-tymi i ciężkimi. Uzupełnieniem wirydarza są terenyparkowe wokół obiektu, spełniające podobną funk-cję – a także mosty ewakuacyjne i indywidualnemiejsca kontemplacyjne.Wydaje się, że dziś bardziej niż kiedykolwiek istnie-je potrzeba organizowania spotkań, na których lu-dzie będą mogli się wymieniać poglądami i omawiaćproblemy, dowiadywać się, jak inni sobie radząz trudnościami, wreszcie po prostu określać swojątożsamość i próbować odnajdywać siebie. CentrumKonferencyjno-Kontemplacyjne w Tokarni stworzyło-by takie możliwości – jest więc rzeczą wielkiej wagi,by mogło powstać.

Jedn¹ z podstawowych zaletprojektu jest dobre wpisaniebudynku w krajobraz.