nec me adeo fallit veritam te moenia nostra suspectas habuisse domos Karthaginis altae

nec me adeo fallit veritam te moenia nostra

suspectas habuisse domos Karthaginis altae.

sed quis erit modus, aut [quo] nunc [certamine tanto]?

quin potius pacem aeternam pactosque hymenaeos

exercemus? habes [tota] quod [mente] petisti: 100

ardet amans Dido traxitque [per ossa] furorem.

communem hunc ergo populum [paribus]que regamus

[auspiciis]; liceat Phrygio servire marito

dotalisque tuae Tyrios permittere dextrae.'

Olli (sensit enim [simulata mente] locutam, 105

quo regnum Italiae Libycas averteret oras)

sic contra est ingressa Venus: 'quis talia demens

abnuat aut tecum malit contendere [bello]?

si modo quod memoras factum fortuna sequatur.

sed [fatis] incerta feror, si Iuppiter unam 110

esse velit Tyriis urbem Troiaque profectis,

miscerive probet populos aut [foedera] iungi.

tu coniunx, tibi fas est animum temptare [precando].

perge, sequar.' tum sic excepit regia Iuno:

'mecum erit iste labor. nunc [qua ratione] quod instat 115

confieri possit, [paucis] (adverte) docebo.

venatum Aeneas unaque miserrima Dido

[in nemus] ire parant, ubi primos crastinus ortus

extulerit Titan [radiis]que retexerit orbem.

[his] ego nigrantem commixta grandine nimbum, 120

dum trepidant alae saltusque [indagine] cingunt,

desuper infundam et [tonitru] caelum omne ciebo.

diffugient comites et [nocte] tegentur [opaca]:

speluncam Dido dux et Troianus eandem

devenient. adero et, tua si mihi sunt certa voluntas, 125

[conubio] iungam [stabili] propriamque dicabo.

hic hymenaeus erit.' non adversata [petenti]

adnuit atque [dolis] risit Cytherea [repertis]