View
1
Download
0
Category
Preview:
Citation preview
ONTHAALMAP
2019
2
INHOUD
HOI VERSBAKKEN TKC’ER ........................................ 3
WIE IS WIE ............................................................... 4
De legende van den slappen spanriem ............................................ 7
Krik Krak Kludde .......................................................................... 8
Het Gevaer ............................................................................... 10
#2118 ...................................................................................... 12
“Heidi” ...................................................................................... 14
De schat ................................................................................... 16
Gerust over de uitrusting ............................................................ 19
In den beginnen was er niets… .................................................... 21
Geëxcommuniceerd.................................................................... 23
NOG ENKELE NUTTIGE WEETJES: ............................ 25
API’S? ...................................................................... 26
layout: Jef Van den Broeck
3
HOI VERSBAKKEN TKC’ER
Van harte welkom in onze club. Fijn dat je gekozen hebt om zowaar de
fijnste sport ter wereld te beoefenen (al zeggen we het zelf…). We weten dat het niet altijd gemakkelijk is om als nieuwtje in een grote club met
tradities in te stappen.
Om je al wat kennis te laten maken met onze club en de kajaksport,
hebben we een onthaalbrochure gemaakt.
We varen eerst langs een “wie is wie”.
Vervolgens meren we aan bij een aantal gewoontes en visies binnen onze club aan de hand van (niet zo) echt gebeurde verhalen welke de tand des
tijds hebben doorstaan.
We bergen ons bootje op met wat handige links en documentatie.
Natuurlijk biedt dit boekje geen antwoord op al je vragen. Hiervoor hebben we een onthaalverantwoordelijke. Niet dat hij alles weet,
maar hij helpt je graag op weg en gaat met jouw vragen, opmerkingen
aan de slag om het alle nieuwkomers zo aangenaam mogelijk te maken!
Veel leesplezier!
Dries Jaspers Onthaalverantwoordelijke
dries_jaspers@hotmail.com
4
WIE IS WIE
Voorzitter
Marc Rombouts
Penningmeester
Erik Luyckx
Secretaris
Annick Peeters
(ontslagnemend)
Begeleiding nieuwe leden
Dries Jaspers
Redactie
Marc Alllaerts
Gebouwen en ligplaatsen
Geert Moelans
5
Polo
Jef Vos
Polo
Seppe Vermeiren
Lijn
Nico Meichsner
Lijn
Femke Van Laarhoven
Bestuurslid
Luc Goos
Bestuurslid
Inge Broeckx
API: aanspreekpunt integriteit
Joke Voorspoels & Dries Jaspers
Website
Jef Van den Broeck
6
Natuurlijk zijn er nog veel meer vrijwilligers
die belangrijke taken op zich nemen, hen
opsommen zou ons echter te ver leiden.
Dit gezegd doet dit geen afbreuk aan hun
engagement!
7
DE LEGENDE VAN DEN SLAPPEN SPANRIEM
We noteren het jaar des heren 1323. Het is een zonnige vroege lentedag
eind februari. Een stel kajakkadetten gaat ver voorbij de vijandelijke linies
de beruchte Biesbosch infiltreren om aldaar het scheepsverkeer lam te
leggen. Het is versbakken A-brevethouder William Withewater zijn eerste
expeditie.
William is voor dag en bever tijdig op de club, vanuit goed kameraadschap
en om zijn trawanten gewillig te zijn, laadt William alle boten al op de
revolutionaire oorlogsmachine “den remork”.
Fier als een konijn met een vers opgegraven worteltje staat hij te
glunderen wanneer zijn grote voorbeelden in verspreide slagorde
aankomen. De oude oorlogsveteranen zijn opgetogen dat hun zwaar
gefolterde ruggen gespaard blijven van het til- en hefwerk. Allen bestijgen
de huifkar en vol goede moed vatten ze hun queeste aan.
Doch het onheil wacht hen op… Het hobbelige pad schudt “den remork”
onzacht heen en weer. Beetje bij beetje lossen de spanriemen omdat
William in zijn zenuwachtig enthousiasme vergeten is de dubbele knoop te
leggen...
Bij de zwaar bevochte grens nabij het Ollands Diep, waar legers van beide
kanten ernstige verliezen lijden, gebeurt het onvermijdbare. Het
karrenwiel slaat tegen de rand van een krater. De koetsier trekt hard aan
de teugels. Deze noodstop lanceert de kajaks als dikke pijlen doorheen de
huifkar. De kajakpunten doorboren ongenadig onze expeditieleden. De
paarden schrikken op van het gruwelijke tafereel en storten zich naar
beneden recht in het oneindig gapende Ollands Diep… De bemanning en
hun kajaks werden nooit teruggevonden.
Tot op vandaag hoort men op het water, wanneer het stevig waait en de
golven over de kajakboeg rollen, nog duidelijk de hese doffe stem van
William Withewater: Ieder laadt zijn eigen boot met eigen spanriem… met
eigen spanriiiiieeeee…
Ga je mee op verplaatsing voor een tocht, een wedstrijd,… het is
in onze club de gewoonte om je eigen materiaal te laden en vast te
maken met eigen spanriemen. Alleen jij bent verantwoordelijk
voor je materiaal, niet de bestuurder of andere leden.
8
KRIK KRAK KLUDDE
Maart 1525…
De avondmist legt reeds haar deken over het stille kanaalwater als
Liesbeth Lynvaerder besluit om nog even haar spieren los te werken met
een rustige training. Immers morgen staat het grote toernooi van de
Hertogen van Brabant op het programma. Ze parkeert haar trouwe paard
aan de club en kleedt zich om.
Ze heeft haar veenmossenpak net aan als ze in de verte het knarsende en
krinkelende geluid hoort van een slepende ketting. Een zachte wind stijgt
op en even denkt Liesbeth Lynvaerder dat ze een stem hoort fluisteren:
“Kludde, Kludde, Kludde”.
Liesbeth schudt het hoofd, neemt haar kajak en vertrekt met een
slagfrequentie welke net iets hoger ligt dan wat haar trainingsschema
voorzien heeft. Wanneer onze atlete op haar terugweg is, komen de
scherpe klanken van metaal op metaal haar weer tegemoet.
Ze peddelt sneller en sneller naar de club. Als ze aanmeert, lijkt het alsof
vanuit de vier windrichtingen tegelijk een zware stem “Kludde Kludde
Kludde” buldert. Liesbeth rent gestaag het clubterrein op.
Ze wil haar boot wegleggen als er plots vanachter de loods een gedrogt op
haar schouders springt.
Het wezen, de geduchte geest Kludde met zijn gigantische ketting om de
linker enkel, klampt zich stevig aan haar vast. Liesbeth probeert zich
tevergeefs los te rukken. Heel de avond en nacht door blijft Kludde op
haar schouders zitten terwijl Liesbeth over het clubterrein waggelt. Bij
elke stap rinkelt de ketting, bij elke pas klinkt er luid “Kludde, Kludde,
Kludde”.
Net wanneer Liesbeth van vermoeidheid inzakt en Kludde genadeloos wil
toeslaan, komen Johannes Van Den Wannes en Marcus Van De Spaarkas,
welke de boten voor het toernooi komen laden, het clubterrein opgerend.
Met gevaar voor eigen leven storten ze zich op Kludde.
De kwelgeest verzet zich uit alle macht en lange tijd lijkt het erop dat
onze helden het onderspit zullen delven. Echter de kansen keren wanneer
Marcus door al het tumult heen een peddel kan grijpen.
9
Met een welgemikte boogslag trekt hij een diepe groef in het weke lijf van
Kludde. Van dit momentum maakt Johannes Van Den Wannes gebruik om
op zijn beurt de ketting los te rukken en rond de hals van het monster te
slaan. Kludde weert zich nog, echter zijn krachten nemen nu snel af.
Kludde voelt dat hij dit gevecht vannacht niet zal winnen. Met een felle
heupslag werpt hij Johannes van zich af. Johannes valt zwaar tegen
Marcus aan welke nog een onbedoelde slag incasseert van de ketting die
Johannes weet vast te houden. Ontdaan van de reddingsbrigade en zo
vlug als zijn ranzige benen hem kunnen dragen, vlucht Kludde weg in het
mistige ruige bos.
Liesbeth, Johannes en Marcus liggen allen buiten adem op hun rug als de
eerste zonnestralen doorbreken. Het toernooi van de Hertogen van
Brabant kan hen gestolen worden. Ze zijn blij deze beproeving overleeft te
hebben. Om Kludde in de toekomst te slim af te zijn, maken ze de
afspraak om vanaf nu de club af sluiten met Kludde’s ketting, ook al is het
maar voor even!
De leuze KRIK KRAK KLUDDE zal nog jaren aan de muur van de club
hangen, zoals Kludde’s ketting tot op vandaag onze toegangspoort
beschermt van alle onheil!
Dus beste kajakbroeders en zusters, heb je een eigen boot op de
club, dan heb je ook een sleutel en dien je telkens alles af te
sluiten als je vertrekt. Ben je wel lid, maar heb je nog geen eigen
boot, dan kan je tijdens clubmomenten (zoals op woensdagavond,
of tijdens “rodekaartactiviteiten”) gebruik maken van clubboten.
Buiten de clubmomenten mag je niet varen met clubmateriaal,
maar kan je mits expliciete toelating van de booteigenaar wel met
zijn/haar boot varen.
En altijd: Krik Krak Kludde hé!
10
HET GEVAER
Het Gevaer kwam mij tussen het bier van maand en de Duvel van elke
week als één van de donkerste verhalen uit de TKC geschiedenis ter oren:
De lentezon warmt het frisse winterwater stilletjes aan op. Het lijkt er
sterk op dat 1645 een rustig jaar wordt voor onze TKC voorouders. Echter
weten zij veel dat dit het beginpunt zal worden van een jarenlange
lijdensweg... Een troepje zaterdagvaarders onder aanvoeren van
Ludovicus Van Wilhelmus stapt goed geluimd in hun boten voor een tripje
naar hun favoriete herbergier Hertog Jan.
Met een gezapig tempo en wat lammerend over de dagdagelijkse hoogtes
en laagtes van dit aardste bestaan peddelen ze voorbij de reusachtige
graanvelden. Een ingeweken Italiaan is naarstig lange slierten aan het
draaien van het geoogste graan. Wat verder kloppen boeren Joos en
Luyckxs het graan plat om het volgende winter aan hun dieren te geven.
Ons kajakgezelschap groet de dingen als ze voorbij glijden langs zoveel
bedrijvigheid. Ze laten de drukte van de stad achter zich en de geluiden
van de natuurpracht zwellen aan. Andreas Vrelustus onderscheidt
moeiteloos het vrolijke gekwetter van de gekraagde roodstaart en het in
getogen lied van de oeverpieper(of was het nu andersom?). Een schichtig
hertenjong dartelt het bos in als onze kajakkers de jachthaven van Oud-
Turnhout naderen.
Het gekwetter en gepiep sterven weg, een doodse stilte hangt als een
loden deken over het kanaal. Enkel wat gekraak en gepiep van de
aangemeerde boten welke tegen de kade schuren bereikt de oren van
onze vaarders. Net wanneer ze de kom in varen vormt er zich een enorme
golf welke met een duizelingwekkende snelheid in hun richting lanceert.
Het wateroppervlak bolt zich als een vlammende vuist wanneer een
gigantisch octopusachtig creatuur uit het water rijst. Kajaks vliegen als
blaadjes tijdens een voorjaarstorm in alle richtingen. Het monster slaat
zijn tentakels rond vier van onze broeders en zusters en verdwijnt even
plots als het gekomen was met onze clubgenoten in de diepte. Een
schreeuw vanonder het water is het laatste wat ze van de verzwolgen
vaarders horen.
11
De overgebleven TKC’ers reppen zich naar hun kajaks en peddelen als
bezetenen terug naar de club. Aldaar aangekomen vertellen ze in horten
en stoten hun verhaal. Onmiddellijk wordt er een raad der wijzen
bijeengeroepen. Er wordt tot laat in de avond gedebatteerd en
naslagwerken worden uitgeplozen.
Blijkt dat dit “Kraken” zich recent in onze wateren heeft gevestigd en
volgens de Scandinavische kajakfederatie enkel ingetoomd kan worden
met een jaarlijks menselijk offer. Nog meer nachtelijk beraad volgt.
Na weken zwoegen en afwegen komen onze wijzen met een billijk
systeem. Elke vaarder moet de vaarboeken invullen en wie op het einde
van het jaar de minste kilometers heeft gevaren, wordt ritueel geofferd
aan de Kraken.
Maandelijkse tussenstanden worden gepubliceerd in de clubgazet,
kilometers alsook vaarrichtingen, en vaartijden worden plichtbewust
genoteerd en tijdens de jaarlijkse fakkeltocht wordt het ultieme offer
gebracht aan de Kraken ter hoogte van de jachthaven welke niet geheel
onterecht is omgedoopt tot “Het Gevaer”.
De kraken heeft zich sindsdien niet meer laten zien en een veilige
doortocht lijkt gegarandeerd...
Het jaarlijkse offer is gelukkig in onbruik geraakt, het invullen van
de vaarboeken is nog steeds een noodzaak. In de gang van de
kleedkamers liggen twee invulbladen. In het bovenste vul je je
naam in en het aantal vaarkilometers bij de juiste datum.
In het onderste logboek, vul je de datum, je naam, de richting,
vertrek en aankomst uur in.
Het bovenste boek is voor de statistieken en de onderste is
noodzakelijk voor de verzekering.
Georganiseerde tochten komen op een rode kaart waarop je je
kunt inschrijven aan het prikbord van de polyvalente ruimte of in
de gang aan het prikbord van de toiletten.
Verzorg je administratie goed, anders offeren we je alsnog aan de
Kraken!
12
#2118
We leven in het jaar 2118…
De aarde is een vijandige omgeving geworden voor mens en dier. Enkel
zwaar beschermd kan men nog buiten komen.
Alle planten zijn afgestorven op één boom na en laat die nu net aan onze
club staan... Paul Hen3x zoeft met zijn levitatieboard richting de
clublokalen. Via de irisscan opent hij eventjes het krachtveld welke de
biosfeer van onze club beheert. Paul geniet zichtbaar van De Laatste
Boom welke onder onze koepel staat. Hij laadt zijn zuurstof bij, verwisselt
snel nog de anti-stralingsjas en neemt zijn kano “ Cleaner 356”.
Een nieuwe expeditie om het toxische kanaal te ontdoen van afval en
straling verlaat onze steiger. Behendig stuurt Paul Hen3x de kano
langsheen dobberende vaten nucleair afval. Met zijn grijper laadt hij zo
veel mogelijk rommel in de kano. Al bij de eerste brug zit de kano vol met
giftige herinneringen aan een tijd waarin men dacht dat alles wel vanzelf
goed ging komen...
Paul ledigt de kano bij elke brug en stuurt via zijn telepathische interface
een berichtje naar de Intergalactische Ophaaldienst Kanaal welke het afval
dan vervoeren naar de grote kernfusiereactor.
Net in het midden van zijn zuurstofvoorraad keert hij zijn kano terug
richting de club. Zijn geigerteller meet waarden waarvan zelfs Paul gaat
zweten. Zijn anti-stralingsjas heeft het duidelijk moeilijk om alle
gammastralen af te weren.
Paul peddelt stevig door als hij in de verte het geruststellende krachtveld
van de club ziet verschijnen boven de ruïnes van Turn Out. Echter als hij
zijn bionische ogen bijstelt ziet hij rimpelingen in het krachtveld. Iets
verstoort duidelijk onze clubdome.
Paul peddelt nu zo snel naar de club dat zijn vizier helemaal aanslaat van
het zweet dat verdampt. Zijn zicht vertroebelt en sturen wordt moeilijker.
De kano schampt tegen sputterende toxische tonnen en vaart over
schrapende stukken drijvende brol. Met veel moeite en nog weinig
zuurstof in zijn fles weet Paul onze steiger te bereiken.
13
Echter als onze eco-warrior onze eigen biosfeer binnen wandelt, ziet hij
dat dit laatste stukje ecologische zuiverheid ook aangetast is. Her en der
liggen niet afbreekbare flesjes op de grond, een eenzame badsloef is zijn
maatje kwijt en iemand douchte met een shampoo verreikt met
microplastics. Ook heeft er iemand, allicht goedbedoeld, zijn halve
huishouden gestockeerd vanuit het idee dat de club er misschien nog wel
iets mee is.
Dit alles is ons eigen bio-systeem teveel geworden. Het krachtscherm
implodeert en De Laatste Boom wordt onmiddellijk verschroeid door de
immense straling...
#niksnimeer
Als TKC-lid heb je ook je handtekening gezet onder een charter
met Natuurpunt waarbij zorgdragen voor het milieu een speerpunt
is van de kajaksport. We willen er dan ook nog eens op hameren
om afval zoveel mogelijk te vermijden. Heb je toch afval, doe het
dan in de juiste vuilbak of neem het terug mee naar huis.
Gebruik biologisch afbreekbare zeep als je bij ons een douche
neemt. Je bent even proper na 5 minuten als na een half uur
douchen, wees spaarzaam met (warm)water. Ook spullen waarvan
je denkt, “ik heb ze niet meer nodig maar misschien kan de club ze
gebruiken”, horen zonder uitdrukkelijke toestemming van het
bestuur, niet op onze terreinen. Draag zorg voor de natuur en dan
kunnen we in 2118 hopelijk nog langsheen ons mooie kanaal
peddelen!
14
“HEIDI”
We zijn midden jaren 70 en het leven lijkt een ponykamp. Terwijl de
wierookdampen en de patjoelie geuren over het clubterrein vloeien, zitten
slome mannen, met lange haren en witte sokken in sandalen, op een
warme avond na te keuvelen over hun toertochtje.
Geert ziet een nieuw lid de kleedkamers binnen stappen en stoot zijn net
ingedommelde kajakmakker Luc “Piranha” Goose aan. “Heidi gaat
douchen… Is een nieuw lid van de love to kajak” zegt Geert al wijzend.
“Nieuw lid?” herhaalt Luc wat afwezig vanachter zijn wilde manen welke
voor zijn ogen hangen. Geert legt zijn lange glanzende haren over zijn
schouders, schuift zijn rood- geel- groene zweetband terug op zijn plaats,
knikt instemmend en neemt nog een teug van zijn sigaret alvorens deze
langs links door te geven.
Luc ziet hoe Heidi de mannenkleedkamer binnenstapt en even later gehuld
in motopak vertrekt met een roestige caféracer welke de man van Heidi
bestuurt. Hun blonde haren wapperen weelderig als de moto optrekt.
Een beetje verward blijft Luc in zijn stoel zitten als Geert nog wat gaat
bestellen aan de toog. Marc rijdt ondertussen op zijn chopper de club
binnen. Hij vraagt aan Luc wie er op die café-racer zat die hij kruiste.
“Da’s Heidi, een nieuw, maar die gaat bij de venten douchen, vreemd
Marc, heel vreemd…” vertelt Luc iet wat verwonderd.
Marc bindt zijn dreadlocks samen, schudt even de vliegjes van zijn
gebatikte shirt en kijkt vol ongeloof naar Luc.
Een week gaat voorbij. Geert zit al rokend naast Annick aan het clublokaal
wat tips uit te wisselen over haarvlechten. Geert wijst terwijl hij van zijn
sigaret trekt en zegt: “Heidi (teug) terug van het varen is (teug) is nieuw
in de club”. Annick is tevreden dat onze club nieuw volk trekt en knikt
instemmend naar Heidi terwijl Geert volledig in zijn eigen mist verdwijnt.
Heidi knikt vanuit de verte terug en loopt recht de mannenkleedkamer in.
Annick schudt het hoofd en kijkt naar Geert welke zich van geen kwaad
bewust is.
Annick loopt de kantine in waar Marc en Luc bloemenkettinkjes aan het
maken zijn. Ze spreekt het duo aan over het gedrag van Heidi. Allen zijn
15
verbouwereerd en besluiten het goed in het oog te houden. Ook Erik en
Nico zijn ondertussen getuige geweest van dit kleedkamertafereel toen ze
in een filosofische discussie verwikkeld waren over de impact van de dood
van Mao Zedong. Alle kleedkamergetuigen zijn het er over eens dat ze dit
moeten opnemen met de API. De API spreekt met hen af dat deze Heidi
de week erna zal aanspreken op het douchen bij de mannen.
Iedereen is aanwezig op TKC en allen friemelen ze wat zenuwachtig met
hun weelderige haar als het target met haar man de club op rijdt. Enkel
Geert is volledig peace en zegt: “Heidi aankomt, is ons nieuwste lid,
homo, Russisch en heel chill man, toffe peer die nieuwe”. Onze API fronst
de wenkbrauwen en vraagt: “Heidi??? ”. Geert zegt zelfzeker: “Hij die, ge
weet wel dieje nieuwe, den Vladimir van de love to kajak”. Een spontane
lachkick breekt uit.
HIJ DIE COMMA, niet Heidi.
Prompt besluiten alle mannen hun haren kort te knippen om verdere
misverstanden te vermijden en kraken ze met “Heidi aka Vladimir” een
frisse pint!
Dit voorval luidde het einde van de langharige man in, maar gelukkig niet
het einde van de verdraagzaamheid binnen onze club!
Diversiteit, openheid en tolerantie voor de eigenheid van mensen
zijn belangrijke woorden binnen onze club. Iedereen mag
zijn/haar plaatsje vinden bij TKC. Naast een club welke staat voor
fairplay staan we ook voor solidariteit en vriendschap!
(Zorg er enkel voor dat je de juiste kleedkamer binnenloopt, wat
dat betreft zijn we nog een beetje old school en dus iedereen in
het kamertje wat overeenkomt met het geslacht op je
identiteitskaart!)
16
DE SCHAT
We zijn in de duistere tijden van de late middeleeuwen. Draken en
griezelige gedrochten worden met de regelmatigheid van de klok
bevochten. Onze club levert vaak goed getrainde en gespecialiseerde
manschappen aan de Hertog om deze mythische creaturen te bevechten.
Ook nu, tijdens een lange periode van droogte, vraagt de Hertog onze
club om hulp. Het land wordt geteisterd door watertekort, blauwalg en
botulisme. De oogst dreigt te mislukken en hongersnood loert om de
hoek.
Naast een gebrek aan regenval, zou een blokkade van het kanaal ter
hoogte van de Postelse bossen de doodsteek zijn voor onze regio en de
kajaksport. Een gigantische reus, half trol half mens, heeft het kanaal
afgedamd en menig expeditie om deze te doorbreken draaiden op een
sisser uit.
Deze trol, Grendel genaamd, zou onoverwinnelijk zijn. Elke dag zakt het
water enkele centimeters in het kanaal en een snelle actie dringt zich op.
In een ultieme poging het land te redden worden onze clubtroepen
gemobiliseerd. De Hertog looft een beloning uit voor wie de dam kan
doorbreken. Deze beloning zou een echte schat zijn die de Hertog in een
grote kist op zijn kasteel heeft staan.
Onze club begint naarstig aan de voorbereidingen. Enkele geoefende TKC-
strijders geven nog snel een tiendelige spoedcursus aan de nieuwe
kadetten. Andere kanaalbonken stomen onze pijlsnelle verkenners in hun
K1 boten klaar. Ook onze granaatgooiers oefenen hun doorsteekpassen en
passeerbewegingen onder leiding van echte toernooikampioenen. Om de
onkosten van de strijd te bekostigen wordt er nog snel een BBQ en
wafelverkoop georganiseerd, de oorlogsheffingen worden nagekeken.
De loodsten krijgen een onderhoudsbeurt en al het wapentuig wordt
netjes gestockeerd. Initiaties aan de toekomstige krijgertjes worden door
gepensioneerde veteranen gegeven. Er worden oorlogsgazetten gedrukt
om de moraal van de troepen hoog te houden, lijsten van deelnemers
worden verwerkt zodat de Hertog zicht heeft op het aantal soldaten.
Kortom, vele TKC’ers steken belangeloos de handen uit de mouwen om
deze veldtocht van de laatste kans te doen slagen.
17
De klaroen schalt door het ochtendgloren, de strijd gaat beginnen. Alle
boten gaan te water. De K1’s splijten met een duizelingwekkende
slagfrequentie door het water gevolgd door enkele zwaar geladen
canadezen. In hun zog een gigantische roze drakenboot geflankeerd door
een gros granaatgooiers in hun nieuwe exo’s. Onze, al dan niet vintage,
zeeslagschepen sluiten op het gemak aan en stoppen onderweg nog een
tiental keer om zich moed in te drinken voor de aankomende strijd.
Zeevaarders plotten de koers uit om Postel te benaderen via enkele
Schotse eilanden en onze wildwateracrobaten eskimoteren in de
vooruitgeschoven linies om onder water Grendel te besluipen.
Onder aanvoeren van Marcus “Beowulf” Rombrutus ontplooit zich de
grootste oorlogsmachine welke de Kempen ooit gezien heeft. Na een felle
strijd slaagt TKC er met vereende krachten in om Grendel te verslaan.
Onze drakenboot, canadezen en granaatgooiers maken korte metten met
de dam. De wildwatervaarders en zeevaarders spelen op de ontstane
golven terwijl onze snelle verkenners zich terug naar Turnhout haasten
om het goede nieuws te melden.
Eens allen terug in Turnhout, worden onze helden ontvangen op het
binnenplein van het kasteel. De Hertog staat hen met zijn schatkist al op
te wachten. Onze eigenste Beowulf mag de kist openen. In de schatkist zit
een gigantische spiegel waarop radertjes zijn geplaatst. Marcus houdt de
spiegel omhoog en samen met de andere TKC’ers ziet hij zichzelf en de
ganse groep.
De Hertog legt uit dat vrijwilligers van onschatbare waarde zijn en dat het
deze vrijwilligers zijn die de radartjes vormen van elk goed geoliede
machine.
Ook onze kajakclub draait dankzij tientallen vrijwilligers die zich
kosteloos en met plezier inzetten. De ene vrijwilliger is al
zichtbaarder als de andere, de ene staat of fietst langs de kant.
Soms zit er een vrijwilliger in een boot, auto, of achter de toog, in
de keuken, achter zijn of haar computer.
Sommige vergaderen zich een pleuris, andere vrijwilligers heffen
zich een verschot…
18
Vrijwilligers, ze zijn onze kostbare schat! We zetten ons allemaal
met hart en ziel in. We doen het uit clubliefde, niet uit winstbejag.
Omdat we allemaal onze vrije tijd in meer of mindere mate aan de
club spenderen, kan het zijn dat sommige dingen niet “instant”
opgelost zijn. Heb geduld, wees beleefd en herhaal je vraag gerust
een aantal keer. We helpen je graag verder maar moeten soms
ook denken aan onze dagtaak of ons gezin!
19
GERUST OVER DE UITRUSTING
Er was een klein meisje dat wou gaan kajakken. Via de vernieuwde
website komt ze uit bij de grootste club van de kempen… TKC. Braaf als
ze is, vraagt Kaatje aan haar mama of ze volgend jaar mag gaan varen.
Een beetje onbezonnen en druk multitaskend zegt haar lieve
ploetermoeder: natuurlijk schatje, schrijf je maar in. Kaatje verstuurt met
een paar handige klikken het aansluitingsformulier en betaalt met het
appje het inschrijvingsgeld.
Dagen, weken verstrijken en er wordt eigenlijk niet meer over gesproken.
Tot Kaatje haar mama er aan herinnert dat ze de week nadien start met
de kajak. Vol in paniek begint de mama het internet af te schuimen naar
kajakgerief. Ze wil niet dat haar dochter uit de toon valt als ze voor de
eerste keer gaat varen. Mama heeft totaal geen idee wat dochterlief nodig
heeft om haar kajakavontuur te starten. Mama bekijkt snel wat YouTube
video’s en ze somt op wat ze ziet. Een boot, ja Kaatje heeft alvast een
boot nodig. Maar wacht eens even… Ge hebt van die korte dikke
boefboten, van die lange smalle speren, ge hebt er ook die lijken op een
vliegdekschip… Man man man, zoveel keuze. Dus ja, dat zal mama even
moeten navragen. Kaatje merkt op dat ze misschien ook wel een peddel
nodig heeft. Mama knikt instemmend. Een peddel dat moet lukken. Echter
ook hier stellen ze vast dat er meer keuze is aan peddels dan aan
schoolgerief in een gemiddelde winkel eind augustus. Tja, ook best even
bekijken dus. Mama besluit dan maar om wat kledij te bestellen. Immers
hoe moeilijk kan het zijn om wat kajakkledij te kopen. Een droogpak, een
neopreen en dan met of zonder pijpen, een jas? Ai ai Kaatje en mama
worden er moedeloos van. Ze zetten het bij op hun vragenlijstje.
Al gauw beseffen ze dat hetzelfde opgaat voor een spatzeil,
kajakschoenen,… Kortom eigenlijk heel de uitrusting van Kaatje blijkt één
grote vraag te zijn. De mama besluit één van de lesgevers te bellen.
Gelukkig kan deze haar en Kaatje geruststellen. Doe gewoon slechte kledij
en schoenen aan die nat mogen worden en breng een extra setje droge
kleren mee. Dat is alles wat Kaatje nodig heeft om te stralen op haar
eerste kajakles!
Opgelucht en enkele duizenden euro’s bespaard start Kaatje haar carrière!
20
Ja, beste nieuwe leden, om te starten met kajakken heb je
eigenlijk niets nodig. Het eerste jaar kan je gebruik maken van
clubmateriaal en vraag je maar raak bij de oude rotten over welk
materiaal voor jou zou passen. Gaande weg ontdek je wel in welk
onderdeel van onze sport je passie ligt en kan je op je eigen tempo
(al dan niet tweedehands) materiaal aankopen.
Je hebt geen K1-kajak nodig als je wilt gaan wildwatervaren en je
bent niets met een droogpak als je gaat polo spelen. Op het open
water kan je ook maar beter in een zeekajak zitten dan in een EXO
XT 300.
Basiskledij kan je in de zomer vinden bij Decathlon. Voor het
betere gerief en het volledige assortiment aan
kajakbenodigdheden kan je bij één van onze sponsors, Arjan
Bloem of Kanoshop.nl terecht. Die hebben een webshop en
regelmatig rijdt er wel iemand van de club tot daar en kan je
allicht mee of vragen om
iets mee te brengen. Soms kan je ook je slag slagen op
tweedehandssites of via clubgenoten welke hun materiaal of boten
van de hand doen.
21
IN DEN BEGINNEN WAS ER NIETS…
Echter op de eerste dag schiep VKKF de TKC’er, een bijzonder exemplaar
van de Homo Kajakus: Kempisch, goed gezind, levensgenieter, sportief en
geëngageerd. Deze kajakkers verzamelden allen aan de Stoktsestaat te
Turnhout… VKKF zag dat zij een fijne kajakclub had gemaakt.
Op de tweede dag schiep VKKF de TKC-lijn. Een competitieve discipline
waarbij in snelle smalle lange boten (relatief) korte afstanden om ter
snelste moet worden afgelegd. Deze discipline vindt plaats in binnen- en
buitenland. Ook vergt het veel training en een goed evenwicht in die
smalle speren is essentieel. Het VKKF keek naar deze creatie en zag dat
het goed was.
De derde dag breekt aan en VKKF ziet dat er nog wat ontbreekt bij TKC.
VKKF spreekt de heilige woorden: gij zult polo organiseren. En zowaar
verschillende TKC-poloploegen zien het levenslicht. Kajakpolo kan
omschreven worden als waterpolo met kajaks, al lijkt het voor de
toeschouwer soms meer op kajakrugby… Een stevig stel spieren, de
nodige eskimoteer- en balvaardigheid wordt tijdens intensieve trainingen
gekweekt. Er zijn verschillende ploegen naar gelang leeftijd en niveau. De
meeste wedstrijden zijn in het binnenland. VKKF is verheugd met zoveel
gespetter op het water en maakt zich op voor de volgende dag.
Bij het ochtendgloren van dag vier bekijkt VKKF haar TKC afdeling nog
eens goed en beseft dat zij de TKCtoervaarders nog moet maken. Deze
toervaarders gaan zoals de naam het zegt geregeld al eens ergens een
toertje varen. Vaak vertoeven ze in hun zeekajaks ( hoewel het slechts af
en toe op zee te doen is) op rivieren of kanalen in de prachtige natuur.
Niet zelden wordt het sportieve met het gastronomische gemengd. Er is
geen competitie al durft er soms al wel eens een TKC’er een eindspurt
inzetten. VKKF glimlacht vanachter een wolkje een stuurt een zonnestraal
richting de toervaarders.
Echter de vijfde dag beseft VKKF dat er naast stilstaand of zacht stromend
water ook heel wat wildwater in de wereld is. Korte stevige boefboten en
dito peddels, TKC’ers voorzien van zwemvest, helm en een gezonde dosis
durf en adrenaline worden klaargestoomd om regelmatig Belgische, Duitse
22
en Franse waters te trotseren. Ook het onder de knie krijgen van
eskimoteren, traverseren en opkanten behoren tot hun standaard
lessenpakket. Ietwat bevreesd kijkt VKKF toe op zoveel acrobatie.
Op de zesde dag begrijpt VKKF dat ook TKC’ers welke geconfronteerd
worden met (de gevolgen van) borstkanker hun baat hebben bij de
kajaksport. In een grote drakenboot varen zij hun toertjes op het kanaal.
Het samenzijn, het delen van ervaringen en de sportieve inspanning doet
hen goed. VKKF is gelukkig met de combinatie van sport en menselijke
warmte.
En op de laatste dag dacht VKKF er aan om eens te komen BBQ’en,
quizzen, muziek maken, pintjes drinken, lachen en misschien tussendoor
nog een initiatie hier en daar mee te pikken.
Kortom TKC is de volmaakte schepping van het VKKF.
Iedereen met een hart voor de kajaksport vindt er zijn gading.
Wil je meer info over één van onze disciplines aarzel dan niet om
met ons contact op te nemen! De verantwoordelijken vind je in het
begin van deze onthaalmap. Er zijn disciplines niet opgenomen in
de “wie is wie” en dat zijn wildwater, the Pink Ribbonettes en
toervaren. Wil je hierover meer info, kan je voor wildwater terecht
bij Roel Slegers (tevens sponsor aka fietswinkel JAMA) en voor de
Pink Ribbonettes Turnhout kan je contact opnemen via hun
facebookpagina. Toervaren heeft geen overkoepelende
verantwoordelijke. Elke “tochtleider” hangt zijn/haar Rode Kaart
(inschrijvingsformulier) uit in de kantine. Voor meer info over
deze tochten kan je bij de respectievelijke tochtleider terecht.
23
GEËXCOMMUNICEERD
We spreken over de jaren 1500 en nog wat… De juiste data zijn in de
overlevering verloren gegaan. Er is veel bedrijvigheid binnen het
bruisende TKC. Vier- en zesspannen rijden af en aan om alle vaarders en
kajaks op locatie te krijgen. Het smalle karrenspoor richting de club heeft
het zwaar te verduren onder zoveel hoefgetrappel. Het is al helemaal een
huzarenstukje als een met boten geladen kar in de blinde bocht een
andere ruiter moet passeren. De buurt kijkt ook meewarig op als ruiters
hun paarden laten steigeren of slippen. Lang gaat het goed en ondanks
enkele close calls blijven grote incidenten uit.
Echter op een donkere woensdagavond ergens in oktober 1517 gebeurd
wat reeds in de sterren stond geschreven… De kleine Maarten Luther is
nog met zijn varkensblaas buiten aan het spelen in de Stoksestraat. Hij
kaatst zijn bal tegen de massieve eiken en schopt hem telkens terug.
Luthertje gaat volledig op in zijn spel. Hij heeft niet door dat een zesspan
tot de nok geladen met kajaks met een rotvaart op hem af komt. Ook de
menner van de paarden heeft door zijn snelheid enkel oog voor het in het
spoor houden van zijn woeste beesten.
Veel te laat beseft de menner dat er een kleine ukkepuk voor zijn kar aan
het spelen is. Luthertje heeft geen schijn van kans en wordt
meedogenloos vertrappeld onder de 6PK. De noodstop van de kar trekt
enkel een diep spoor in de weg en kajaks worden als speren in het rond
gelanceerd.
Opgeschrikte buren snellen toe en ontfermen zich over de zacht
kreunende Luther. In allerijl wordt de chirurgijn, de kwakzalver en de
pastoor erbij gehaald echter alle hulp komt te laat. Luther is niet meer…
Verdriet maakt plaats voor blinde woede bij de bewoners van de
Stoktsestraat. De volgende avond volgt er een buurtoptocht met fakkels
en rieken richting het clublokaal. Ze steken onze loodsen in brand en ze
nagelen een pamflet aan de poort waarbij TKC in de ban wordt geslagen.
De Hertog kan niet anders dan TKC een vaarverbod opleggen en te
verbannen uit de gemeenschap. Jaren van pelgrimstochten, bemiddelen,
door het stof kruipen en afspraken maken zijn nodig om terug toegelaten
te worden op het domein van de Hertog.
24
Jaren duurde het om terug enig vertrouwen te winnen bij de buurt. Het
pamflet van de kleine Luther doet ons er honderden jaren later nog aan
herinneren dat snelheid en kleine straten niet samen gaan.
Beste TKC’ers, een club als de onze heeft een draagvlak nodig bij
de buurt waarin ze zich bevind. Donuts slippen, racen of uw
stereo-installatie testen verkleinen dit draagvlak aanzienlijk. We
willen ook niet wachten op een ongeluk of aanvaring met
buurtbewoners. Matig je snelheid, haal geen stunten uit, beperk
het lawaai en wees beleefd. Vertrouwen komt te voet maar gaat te
paard. Met andere woorden: het is gemakkelijker om een goede
naam kwijt te spelen dan terug op te bouwen!
25
NOG ENKELE NUTTIGE WEETJES:
Nu je lid bent, krijg je ons maandelijks clubblad “den Info” in je
(digitale) brievenbus. Lees het elke maand even door en je geraakt
helemaal mee!
We hebben tevens een dijk van een website:
https://www.tkckajak.be/
Met de #tkckajak kan je er al je openbare kajakfoto’s delen
Ook op Facebook vind je ons terug!
Op vrijdagavond ben je steeds welkom in onze polyvalente ruimte
waar je kan genieten van straffe toogverhalen bij een lekker
drankje.
We zijn steeds op zoek naar nieuwe sponsors, heeft je suikernonkel
toevallig een BEL20 bedrijf dat wat kan missen in ruil voor reclame?
Laat het maar weten!
Omdat sporten voor iedereen aangenaam mag verlopen heeft onze
club twee API’s…
26
API’S?
API staat voor aanspreekpunt integriteit. Kort door de bocht gezegd: je
kan een API (in vertrouwen) aanspreken rond (vermoedens van)
grensoverschrijdend (seksueel) gedrag. Dit kan over gedrag gaan in het
verleden, heden zowel bij jezelf als bij anderen.
In onze club zijn er twee API’s Joke Voorspoels en Dries Jaspers. Onze
contactgegevens staan vooraan op “den info” alsook op de website. Twijfel
niet om ons aan te spreken, te bellen of te mailen als je met iets zit.
Hoe werken we?
We hanteren een eigen interpretatie van het vlaggensysteem. Waarbij we
gedrag gaan aftoetsen aan de hand van zes criteria:
Wederzijdse toestemming, vrijwilligheid, gelijkwaardigheid, leeftijd of
ontwikkeling, context en zelfrespect.
Op basis van bovenstaande criteria kijken we welke kleur we aan dit
gedrag kunnen koppelen en kunnen we er ook gepast op reageren.
27
Dit is heel kort samengevat wat eigenlijk een serieuze kluif is aan
informatie . Wil je meer weten over het vlaggensysteem, op de website
van Sensoa vindt je meer info!
Heb je na het lezen van deze bundel nog prangende vragen…
Contacteer ons gerust! De laatste keer dat we iemand hebben
opgegeten die een vraag stelde was in 1907…
We hopen dat je een fijne tijd hebt in onze club!
Namens TKC… Hell yeah!
Recommended