!(!

¡i

1, ,lii]

[1

,"

PREttJDlO PARA A3~ MOSTRAINTERNACIONAL. DE TEATRO DERIBADAVIAMIÑAS DONAS EMEUS SEÑORESComo todo omundo sabe, cando JASON veu aJalisia; a. Terrado SolPoente acó no quinto infemo, en compaña dosArgonau­tas eáprocura do Velosiño de Ouro -que tan sen méríto segarda, dito sexa de paso, e~tre outros escombros de castrosno Museu Provincial de Lugo-, HERACLES aproveitouoretor­no para Ile lisear co rebaño de bois ao xigante Xeríón aquendeixou de pedra trocado no faro de Breogantia; TEUCRO, co­mesto pola morriña da súa patría, levantou nunha noite Ponte­vedra coa fonte da Ferrería etodo, tal que unha nova Troia; eDIONISOS, odivino comediante, amañou de convenceraos in­mortais para que oapeasen en Francelos, porto comercial da·quel Miño navegable astra os Peares, onde disque tliia quecumprimentar un encárrego.Contan as crónicas que, non ben deron desembarcado oDióni­sos emailo seu criado Jantías naquela ribeira que daba xeniovela enramada de parras, anao dos heróis áticos zarpou De­chada rumo aOurens -onde tiñan que fundaragaliciana Ate­nas- xubilosa de se liberar dos dous molestos zánganos.Sopraban ventos mareiros por riba de Ventosela.Oolímpico Diónisos, axiña que oceibaron non dos sucalcos,farto de acios, esqueceuse de todo emáis da encomenda quetan encarecido Ile fíxera orei MINOS en Cnosos: axenciar unsinxertos do célebre brencellao branco do Avia, elixir infaliblesegundo ULlSSESpara embebedar de vez ao maldito Minotau­ro. Feliz coma un sátiro de comedia grega, Diónisos bríncoupor entre as vízosas vide/ras -amorosamente prantadas polopatriarca de Noia despois do Diloivo-, agatuñou pola encostada ponte do ferrocarrileguiado do aroma foi direffo meterse defuciños nunha cova que hai na rúa dos Famas, onde aínda éfama que se cataQmellaraugardente doplan/sfeno, ealíbebeucorno se nunca antes bebera astra cair de cú no alambique,perdoando.

Seica Diónisos, 'charlatán, ilusionista, músico, deus da inspira­ción lúdica eda danza, en pago aaquelas épicas borracherasiniciou aos lugareños nos seusrítuais sagros. Eemporísoéqueédeste mítico desembarco do apóstolo Diónisos na Reza -enon como a~úns pretenden, das farras histríiónicas do CD. o.­do que compre inferíras oríxes científicas diso que lago se deuen chamar as festas parateatrais galegas, edas que dun xeitoou doutro todos procedemos.Pro indo ao caso: ocerto éque aDiónisos reinoulle opaís edicidíupermancerhibernado no bagazo. Foiasícomo os miste­ríos dionisíacos, sumidos nun fondo saña etñico, perviviron naAvia ese conseguiron safar da severa regra benedictina, doSanto Oficio medieval edos gobernadores civiles do Réximepasado. Astra que por vohas de 197~ uns mozos emozas doRibeiro, sen dúvida bós cofrades de Baca, sentiron rebulir nosangue os arcanos en que Diónisos instruíra aos devanceiros.Decidiron con entusiasmo rezusitar oculto catártico ao Teatroeaxiña os seus effuvios congregaron na aldea báquica catecú­menos de todo oAntigo Reino.Eante oestupor de uns, adesconfianza de outros ea excepti­cisma dos mais, fixeron realidade no País do So~óroabrentedas apoffneas artes por Diónisos reveladas, na propia fala, talcomo odeus manda.

CAMILO YALDEHORRAS

2

VENRES día 24ás 8do serán nas ruas de RibadavlB

TEATRO NUCLEO (FERRARA)ITALIA'LUCES"

Dirección: Horacio Czertok .Cora HerrendorfReparto: Cara herrendorf, PaoIo Nani, HaJald Schmid, AntooÍD TassinaJi, Nicoletta ZabiniMáscaras: Paolo NaniTraducción: Teatro Núcleo.

3

Luces éun espectáculo rico esuxestivo. Aposta en escena está centra·da en temas que definen oteatro de rúa. Os actores irrompen no espaciopreviamente elexido econducen óespectador através dunha historiabaseada en recordos. Acerimoma do lume, aloita coas espadas, osxogos de bandeiras, as acrobacias, as figuras negras ebrancas enribados zancos, as máscaras, as batallas... son os elementos de toda estav/cisitude de sabios ant~os. Ofume de cores, os foquetes, os cantos eas músicas, crean unha atmósfera impregnada de coresomdo.

4

VENRES día 24ás 11 da naife no Atrio de Sto. Domingo.

Z/NrZ/L/KKOMPA/NIAEUZKAD/'~spirina para dos"

Autor: WaooY AJenVenión: Juan José de MelxeTraducción Euskera: k1geI Va/desRepatto: Ramón Agiffe, konlxu, Odriozola, MikelGarmendia, Sena /rureta, Juan MariSegués, Aitzpea

Goenaga, Anlxon Bastarrika.Escenografía: Nestor Bastetrelxea

5

Non sópola vía cinematográfica, senón taménatravés do teatro WoodyAlen fai posffivos estragos en Euskadi. Aspirina para dos, producidapolo grupo Zintzilik, éunha das úHimas produccións fortes de teatrobasca.Nesta obra en tres actos, oprimeiro dividido en dous cadros, oautorcóntano-Ias venturas. de Allan Rx, curioso personaxe enamorado docine ede /OOolos seus mffos. Abandonado pola súa muller, que nonresiste máis tempo de televisor epelículas antigas, esfórzase primeiroen esquecelaedespois en atoparunha nova compañeira, Neste empeñoéaxudalopolos seus únicos amigos, unxove matrimonio. El, un executi·va sempre ocupado, eela, unha atractiva modelo aburrida da vida echea de complexos.Apesarde que es/es lIepresentanaunha mea de mozas, onasoperso­naxe, empeñado en emular ós grandes conquistadores da pantalla,como Humprey Bogar!, non dá, naturalmente, pé con bola. Estas situa·cións crean momentos verdadeiramente brillantes no estilo da máis aHacomedia,Aínda que aobra éunha sucesión ininterrompida de magníficos gags,eremos que encerra unha maravillosa mensaxe. Allan Rx chega acom­prender que por riba de todo débese valora-la amistade, alealdade. Eque cada un debe aprender acoñecerse asímesmo, aser el ata asúltimas consecuencias. Esquecerse das metas competitivas queasacie­dade de consumo nos impón eque nos abriga aimitar de forma conti·nua.

6

SABADO día 25/DOMINGO día 26nas ruas de Ribadavia

S/N (SELECCION NATURAL)MADRID'~cciones "

Dirección: Zbyszek Olkiexicz ~cadernia Ruchu, Pohni~Reparlo: Rosaura Manlique, Rafael Rivas.

7

SIN (selección natural) somos un equipo de creadores identificados comundo que nos tocou vivir: oda presión, avelocidade, ostress, odaimaxe poderosa, odo sonido situa/, odo instante effmero.Atopámonos sometidos aun proceso, un tempo eun espacio, no queviaxamos através de nós mesmos, inventando un camiño cara ÓS ou­tros, cara óUoutro~

Eodesexo eanecesidade oque nos obriga aestarnos sometidos aesta conffnua mutación darwiniana de adaptación, para seguir facendoteatro neste ffn de século.Accioneséun espectáculo que se basea na transfonnación de espacios,ocupándoos dramaticamente.Acciones ten como ingredientes básicos:amúsuca, ohumor, asutilezaen canto óque se reRre árelación co público, aestética urbana etra·seúnte.As acciones teñen distinta duración epoden agruparse estudiando oque máis conveña. Este traballo varia dependendo do público, do lugaredo tempo. Oobxectivo ésorprender, intensiRcando ou subraiando oextrañamento cotián: un home suspendido no aire, outros que sofrenmutación por un proceso industria/, airónica tortura do salón de belezafeminino.8

SABADO día 25ás 11 da nade no Atrio de Sto. DomIngo.

CENTRO DRAMATICO GALEGOGALICIA ~.Mrt

{~ Pousadeira"Autor: Cario GoIdoniDirección: Xan CejudoReparto: Fernando Pedrido (Criado do CabaJeiro), Xosé ManuelOJt¡eira 'Pico'(O Marqués de ForJipér

¡YJ!&, Vicente Montoto (O Conde de AJbaR(l/d~, Juan Luis Goberna (O Cabafeiro de Pena·crech~, Cruz Comesaña (Mirandolina, pousadeira), Xavier R. Lourido (Fabricio, criado dapousada), Laura Ponte (Hortensia, comedianta), Susana Dans (Deianira, comedianta).

9

1,

ti'1I1

~1I

I

\

Coñecedora dos principios edas suas regras, Mirandolina éunha abe­lenciosapracticante do sutilediffcilxogo da seducción. Como boa xoga­dora, os seus actos están desprovistos de interés material, de utilidade:oseu beneffcio está no xogo mesmo. Nopracerde gañar, de vencer. .. ede conquistar aese Cabalelro, inimlgo das mulleres para "escarmentodos homes vaidosos epara honor do noso sexo. Eno vért~o que Ileproduceasúa estratexia, convirteoxogo dualda seducción, nunha crueldiversión.M¡(andolina, penetra eesgarabella con sutileza nos mais recóndffos cu­rrunchos do espíritu dos homes, e, astuta, agacha con arte raposeira osmedios dos que se serve para lograroseu empeño.

10

DOMINGO día 26ás 11 da noife no Atrio de Sto. Domingo.

TEATRO DEL ALBAARAGON'~síque pasen cinco años"

Autor.' Fededco Garcia LorcaDirección: Santiago MelendezReparto: Pedro Rebollo, Juncho Grael, Madbel Chueca, MilxelMur, Santiago Melendel, Mario Aurelio

González, rolanda Botella, Jesús Sesma, Margarita González, Antonio Garza, Clara Pérel,Agustin Miguel.

11

o19 de agosto de 1931 Larca deu por rematado un dos seus dramasmáis fermosos einquietantes: Así que pasen cinco años, obra que opoeta granadino subtitulou Leyenda del tiempo.Otempo como preocupación fundamental. Todo se cruza enace namente do protagonista, proxeccións dun ego suxeitas áarbitrariedadedo saña edo tempo. Tódolos personaxes se funden lanzando desexoseinsatisfaccións, incluso dende concesións realistas que Larca introdu·ce na obra. Oxove deambula, entre adúbida eotormento, por un uni·verso onírico que ten como única saída amorfe, atráxica edesesperadamorfe.Larca estructura asúa obra coa mesma arbitrariedade elóxica ca unsaña. Acada momentos de sublimidade só comprensibles desde un es­tado de trance poético. Os espacios cambian, altéranse, retoman ásúaorixe. As imaxes eas sensacións acumúlanse, desaparecen anteaentra­da de presencias que reclaman asúa voz tinguida de amor emisterio.Amores soñadoseposibles que rematan vencendo óxove. Orecordo, otemor, adar eofracaso mlstúranse na mente do protagonista, na obraquizá máis fermosa emisteriosa, lírica eabrumadora dese poeta xenialque foi Federico García Larca.12

LUNS día 27ás 11 da noife no Atrk) de Sto. DomIngo.

SElVA TRUPEPORTUGAL"Um ca/ice de Pono"

Autores: Manueloias, B. Veludo, N. Barroca.Música: Paulino GarciaCoreograña: Manuel PassosReparto: Paulino Garcia, Lurdes Rodrigues, Alexandre FaJeao, Luis Cunha, José Pinto, Estrela Novais

eCarlos Larcerda. Norberto Barroca, Benjamin Veludo, Manuel oias, Glória Féria, AntónioReis, Josefina Ungaro, Alberto Quaresma, David Cardoso, Sónia Guimaraes, Alfredo CorreiaeRui olveira.

13

lkn cáfK:e de Pr1to ¡KeIende tHJ alegría da Festa, eatravés dunhavisiíI ai:a edivertida, aear unha segunda~ parodiada da vidare;;, cana oCanavaLIguaI que nas Festas de Maio~btixo111 teio de follas, de follas de videra. Representaremos na cidadetkJ Pato, tm setBmontmTtoseco viño do Pato, ahistoría do cal vaiig;liJ ÍItÍ111aITIl11taesta cidade.lbTIa!enKJs - cantarenxJs aPorto. Amaneíra das antigas Revistas do~ ienrJspasando Revistaaalgunhas das datas da historíada cidade.DentiJaconquista de Ceuta, as tripasámrxJa tkJ Pato, aparticipaciónrh5¡rot1JpJsesnas Cates de 1961contra ocusto da vida, acreaciónda fi1np;ma GI1aIdeAgricuhura doAlto Douroeoconseguínte Motínrh5 TaIxJmeiros, aReboIuciónhberalde 1820eóCerco do Porto, ata ose!Dita'es rrxnántícos pahKjueses eaRevolucáo republicana do 31 demio de 1981LocaIlaJemo-b noso espectáculo aprirripíos do século XX Cando oG1fé lm:ertopatugués iniciabaatransícíón caraaRevista, coa estnJc·tua tpe aínda, máis OIJ menos, manten. Enesta transición sitúase olmJ Café-Teatro, 110 queopresentadorestá emparentado cos Mcompé­res- da Revistae110 que se suceden os duettos, os monólogos dramáti·~ (! cancións eas figuras populares, os personaxes históricos edamitokJxía portuguesa. Un texto conductor de información histooca éof18lexto para taJarmos do cotián, da nosa vida cidadá, dos habitantes eda ciJade do Pato.14

1

MARTES día 28ás 11 da noite no AtrkJ de Sto. Domingo.

LES PRIVESFRANCIA'Les Privés JI

Reparto: Pierre . Yves LeIouran / Guillaume Juno!

15

Este espectáculo está soñado, pensado, escrito eteito por dous filiasnaturais de Jerry Lewis. Crear un estilo novo no cómic, debusando conhumoretenrura, éatazaña deste dúo burlesco que concentra os seusestorzos no visual. Eles dous levaránvos, nun ritmo endiañado, ópaís doabsurdo, da delicadeza, ogargallada espontanea edo sorriso. Eles Dousinventan unha /inguaxe total, unha linguaxe de xestos, de sonidos habil­mente artellados, unha linguaxe do circo, da acrobacia} unha linguaxeda danza, no que conleva de expresión corporal total.Cando se levanta otelón, David eJean aparecen con traxe gravata eperruca. AMúsica, un vello rock, move aestes dos empregados de ban­ca preocupados, que bailan rodando polo chan, escalando odecorado,estalas en saltos per~osos.

Ocabo dunha hora saberemos todo sobre as milmane/ras de utilizar unco~adoiro, sobre autilización que poden tacer cos seus lápices os ma­los alumnos,,,. Resumindo} si vostede non sae do teatro tacendo exerci­cios de daqué, éque oseu éun caso desesperado.16

ABRENTEACABOU,ABRENTE CONTINUA:Abrente, que de resoancias 111' .Eis un sentir unánime: lago do insigne Palleiro nos abriratodosos ollas con aquelafarsada súa, estreada en 1941 en BósAires,sobre oasunto aquelde que l/Os pobos non deben de suicidar·se'; xunta afiestra valdeira non se avistapaisaxe máis regaladaesobranceira para ainvención do Teatro Galego Moderno queesas 8-oito Mostras histórjcas con que nos agasallouaAgrupa­ción Cultural de Ribadavia.Agó~anseme as lembranzas daqueles días cando tento reme­morar como era aquel teatro dos tempos da inexistencia donaso teatro: un teatro de resistencia política, tosco; de indixen­cia astética, fosco; ede subsistencia materialetécnica, probe.Pero fantástico. Un teatro autodidacta eprimitivo, emocionan­te. Eosgrupos, como unha piña, estreitando ffas en torno dun­ha lingua afónicapola carraxe. Escenificándose asimesmos, aimpotencia, os desexos, avida verdadera. Non sei que seráhoxe daquel espellismo colectivo evoluntario chamada I/movi­mento teatralgalego" que era entón apenas un desafio ao im­posible, afervenza indomable dunha Ilusíón.Sen embargo, Abrente permanecerá sempre como unha verbamáxica no corazón de todos nós. Como oasombroso fachanoctumo que esparexeu alingua de fogo galega con que oteatro ten de alumear as aulas tristezas eos gozos de naso .destino comun#ario. Como asegreda voz que nos concíta ointre cando todos eramos aficionados eaprendíces confesos,cando facer teatro era urdirgaliza, unha paixón ou un deber. Ealuz do abrente unha metáfora que prometía espertar toda anación.Arredor da cita primaveral edemocrática de Ribadavía foíseinventando ano tras ano, desde aevídencia da súa nada, unTeatro: sen Profisión, sen Público esen Cartas. Un teatro míse­ro erudo pero raiboso de ganas de vivir. Un teatro nacesario.Un teatro pola vida.Agora que Abrente faleceu, non sei se de morte marrida oumatada, cando as condicións obxectivas felizmente "mudaron~

17

Agora que case todos aqueles I~madores" se denominan xaIltraballadores do espectáculo"sabemos que aIlusión non édeilusos, que oproceso non ten volta eque quizais onovo desa­fío émáis árduo: trátase de esguellaroper~o de institucionali­zar unha Profisión eun Público con Cartos pero, ai, sen vidaverdadera na escena, sen Teatro. Un teatro decorativo. Un tea­tro polo teatro.Rgúraseme que todo comezou amudar de forma irreversibleaquela noite que non se me olvida entre tanta deslembranza.Estabamos nun daqueles exuberantes coloquios de madruga­da, témeros xuizos populares, cando se puxo súpeto en péaquel señor esguío coma un bimbio -talvezohome que aturouestoicamente máis epior teatro galego nesa década infausta­edirixíndose ao grupo de turno queporfiaba en xustificarasúamontaxe impresentable, dixo así.'--Am~os, xa está ben de ensaiar en público, connosco. Ide­vos representar en privado IIIArmouse amarimorena. Era Xunio de 1919. Comezanba acla­rexar. Amadrugada terminaba.Aquel maravilloso tinglado durou case unha década. Enela,nesa década, nesa vila, enesa verba ficaron sementadas asra~añas xúrdias do frolecimento inminente da nosa Dramática.abrente desapareceu. Pro, amais da súa memoria inmorrente,prosIgue nun dobre legado: dunha banda, oseu espírito irre­nunciable que eu cifraría na dialéctica expresa neste eslogande sucesiva vixencia: DESDRAMA TIZAR UN POBO, TEA TRALI­ZAR UN PAIS. Velaíolumioso abrente por vir. Edoutra banda:afeliz metamorfosepráctica que reprsenta aMostra Internacio­nal de Teatro, hoxe xa na súa lll andaina, onde se perpetúa eexpande aquel Abrente, ve/aquí, nunha formidable aperta deGaliza ao mundo de todos os teatros.

CAMILO VALDEHORRAS

18

MERCORES día 29ás 11 da noite no Atrio de Sto. Domingo.

TEATRO LUIS SEOANEGALICIA'~que/a Historia de B~" EsmENO

AutoreDiección: Mmi l.ouIenzoRefato: Susana {);ms (SNaJ, Raúl Dans (Ros), Imrna ASalto (lJóta), Xosé VilarelIe (siniJn).Escetáío: Ta/ifI luís SetJamFIfJIIÍIIOS: Imma ASaltoDeseño de iJniIación:Xosé M. RaJxjnfoto#Ta edeseño pro:MipiPemasProtix:ción: Teatro J.Jis Seoam

19

Habia unha película, Os Inocentes -que neste Estado fora absurdamenteMulada Suspense-, ambientada na sólida Inglaterra dos impérios edasríxidas condutas vitorianas...Habia unha preceptora, Deborah Kerr, edous cachorros de aristócrata,rapaz erapariga, estrañamente predispostos atodas as fantasias daimaxlnación adulta...Habia unha mansión chamada SIy, escenário de morte para dous aman­tes que os rapaces estimaran...

Eos amantes entón aparecian, instalaban-se nos nenas, posuian-nos,tiranba-Iles asanta inocéncia...Deborah Kerr estaba Imensa de anxo tutelar dos inocentes, de exorcistasagrada easasina...Amansión era SIy, eaquela história xa rafa contada polo xémo Henr¡James nunha novela transparente eindescifrábel, Outra valta de torca,intrincada evizosa desde otítulo...Nós, actores, quixemos iraSIy. Edaquela inventamos unha peregrinaxemáis que ousada... Viaxaríamos aSIy como unha equ~a de Televisión aquen Ile aSignan esa casa para rodar a~unha porcaria Eramos catronunha casa vella, escangalladá. Catro emais unha casa Edesde aquelprimeiro encontro, acasa, si, acasa, non parou de quererposuir-nos...

20

xaVES día JOás 11 da noite no AtrkJ de Sto. Domingo.

COMPAÑIA DO MALBARATEGALICIA"V ,.¡ n "!lagos u8 uamas DATADEESTREN022·ABRIL -1987

Autor. AnxelR. BallesterosDirección: EduarliJ~Acúices: Rosa Alvarez, MabeIRivera, Mansa SoloEscenografía eVestuario: Paco ConesaMúsica: Emilio CaoDirección: EduarliJ Alooso

21

-

Entre ohome eamuller, oamorpode acabar significando moitas cou­sas: dende unha expedencia cause-relixiosa eespesamente metafísica,ata un sustJ(uto emocional da sacarina. Lémbrome de que cando erapequeno, amaioría das películas, para mín, redudanse sumadamenteaser ou "de amor" ou "de guerra'~ Mália adiferencia de xénero, as duastiñan a~o en común: estaban normalmente estructuradas como Histo·rias: Quizais debemos ver, nesta Historicidade, adiferencia que separaun amor '~edo'l dun breve namoro ''intranscendente':Os amores senos figúraseme que tendenaser vividos cunha aguda con·ciencia histórica. Esen embargo...¿quépensarda famosa frase segundoocalos reinados felices viñan aser os que non tiñan historia?Apaixon, pais. Tal vez. Pero daquela, non nos debe asombrar que asrelacións amorosas entre homes emulleres resulten -contempladasdende oponto de ver da feh'c!dade- amú¡do tan insatisfactonaspara osdous sexos. En toda paixón hai -anque gozosamente aceptado- unesencialpadecemento: unha primavera que étamen semana santa.22

I,

VENRES día 31nas ruas de Rtbadavia.

BEKEREKEANTZERKITALDEAEUZKADI'~I Fondo ala Derecha JI

Autor.' oGrupoDirección: Elena AnnengodActores: Elena Annengod, Anna Rita FiaschettJ; MiguelMuñoz, M~uel Olmeda, Carmen Silla, Manuel

Tebar.Luminotecnia: (actuaciones noctumas). Carlos Pérez

23

Bekereke Antzerkffaldea nace como grupo de teatro no ano 1BOa tralaascisión do grupo Txiruliruli do que os seus membros formaban parte.AlFondo ala Derecha éun espectáculo ante todo urbano que xoga coaabsurda realidade cotiá, plantexando, con moito humor, un fondo duro ede lixeiro saboramargo. Os espectadores identificanse rapidamente conestes personaxes que cargan sobre as súas espaldas atemble normab~

dade eque se atopan impulsados interiormente porun empuxe vitalista,manténdose en equilibrio entre estes dous polos oposIos. OrestIT1e dotema éunha pregunta sobre ofuturo do home eda !ectKioxía.Utilizase ante todo alinguaxe da acción, do gag visual, próximo ás técni­cas do cine mudo. Os actores encarnan tipos que todos coñecemos: atraballadora embarazada ecargada de nenas, oxefe, obruto, en resu­me, este éun espectáculo baseado nunha meticulosa técnica de preci­sión,' que apoia un traballo actoral de forza, bo humorerisco.

24

I!.;

r'

VENRES día 31ás 11 da noite no Atrio de Sto. Domingo.

COMPAÑIA DE TEATROFRANCISCO NIEVAMADRID''Las Aventuras de Tirante el Blanco"

Dirección: Francisco NievaReparto: Juan Meseguer (Tirante e/Blanco), Francisco Casares (Dios, BGran Podrido, El ermitaño),

Paco TflI'8S (voceador, Alcaide de Constantinopla), Angeles Ladrón de Guevara (La doncellalkfuvina, Doña IsoIda, !Vcaidesa de Constantinopla), Maria M/¡uerino (La viuda Reposada),Francisco Maestre (B~/ón de Francia, Don Kkie/eison), Ana María Ventura (Doña Gine­V11I, La emperatriz de Constantinopla), PilarRuiz(Una vendedora, ElmoritoAlgedras), MaguiMira (La princesa Ricomana, La princesa Carmesína), Pedro del Rio (B rey de Sicilia, Bemperador de Constantinopla), Charo Soriano (placer de mi vida), José Pedreira (El villanoPascuaJino, Elpaje Hi¡xJIffo), Leandro Daga (El villano 8ertolino, Turca primero, Elpatriarcade Constantinopla), LoIa Pons (El señorde Vilesermes, Dama So/, YTurco Segundo)

25

As aventuras de Tirante elBlanco nonpretenden trasladarescenicamen­te ocontido total do maravilloso libro de cabaIerías, senón aparte depersonaxes eaventuras queaFrancisco Nieva /le parect1Of1 máisatraín­tes para un vasto público de hoxe e, dende Iogo, ¡gasímesmo.Pode dicirse que apresente comedia ten como base arepresentacióndun mito enon unha transgresión. Eunha forma persoal de invoca-loslibros de aventuras fabulosas ede render tributo áimaxinación medite­rránea. Divertidos apatéticos lances sucédense: navegacións, tomeos¡aéontecementos máxicos esatánicos desfflan polo escenario envoltosnun clima vaporoso, estilizado ámaneira prerrafaelista.

26

SABADOdía 1nas ruas de Ribadavia

AL V/CrOR PRODUCC/ONSCATALUNYA't?ibadavia emób¡le"

Ficha Técnica: Equipo de actores yanimadores de,4j Víctor Produccions.Realización de: ,4j Vttor, ChabiAgudo, Pepe MiTavete, Angels Rius yMontse Massó.

27

Ribadavia émobile eun espectáculo difícil de defimr. Trátase dun acon­tecemento artístico concebído para apartícipaciónporAl Victoreoseuequipo, sempre de resultados imprevisibles, novos esuxerentes. Partin­do de materials de desfeitos industriais, residuos urbanos, etc., vai to­mando corpo un universo máxico de formas ecolorido en movemento.Os materiais máis simples tenden aatellarse de maneira sinxela sobre abase dun concepto: omóbil, axustaposición de obxectos en eqUilibrio een movemento. As posibilidades de experimentación creativa que se xe­ran son extraordinarias erecréanse continuamente. Oambiente lúdicoque se orixina faculta aparticipación do púbH'co da rúa, tganto infantilcoma adulto, incorporándoos como creadores áexecución da obra dearte effmera, lúdica, sinxela, dunha plasticidade suxestiva eestimulantepara todos.Oequipo, formado por persoas das artes plásticas edo mundo do es­pectáculo, dirixidasporAl 'lictor, ten unha clara vontade de que aacciónsexa apacible, lúdica eestimulante para os sentidos, oxogo, aimaxina­ción activa eobo humor. .

28

SABADOdía 1ás 11 da noife no Atflo de Sto, Domingo,

CENTRO CULTURAL EUROPEODEDELPHOSGRECIAI~S bacantes If

Autor: EurípidesDirección: Theodoros TerzopoulosReparto: Akis Sakelarion (Dionisos), Sophia Micholopou ~gavi Teiressias), Giorgos Simeonidis (Kad­

mos yMensajeros), Dimitríos Sianaras (Penteo), Yianis Karagiorgos (Coro).

29

As bacantes, en versión edirección de Theodoros Terzopoulos, éunespectáculo dunha grande forza expresiva ecorporal, no que cinco acto­res se enfrentan ómdo das bacantes, rompendo de modo radical coconcepto tradicional de entende-Ia traxedia,As bacantes non se axusta árealidade entre homes edeuses plasmadapor Eur~ides, senón que, nun intento de chegar máis directamente óhome dende sí mesmo, centra oconflicto no propio ser humano, nodrama da existencia, na loda entre arazón eosentimento.Esta versión da obra de Eur~ides, calificada como experimental, con apenas textgo, aínda que se Intercalan determinadas frases en españolcon fín de qaue oespectadorpoida segui-Ia trama, consegue supera-lasbarreiras comunicataivas propias dunha obra representada en grego,

30

FLORAVlA, FLORAVIAEéasí comol con acreditada 'Y}enominación de orixel; entreas parrelras de bace/os milenarios desta ledizosa rexión ouren­sana se ergue do río acaplfal da República Independente doTeatro Galaico. POIS na partida de nacimento da nosa Escenaeda nosa Dramatúrxia contemporáneas débense salientarsempre os dous compadres: Abrente como padriño ecomomadriña: Floravial I~nda doncela de aquilas feitas de renovospimpantes de videira ede beizos celmasos coma os acios datreixadural~

Ribadavia, adas frescas adegas onde conversan os pipotesarcados de carballo coa sombra dos arrieiros,' ados fraganteshortos edas Igrexas silandeiras/ adas prazas asoporta/adasonde como dicía Cunqueiro, aínda sepode soñar desperto bai­xo da lúa campesiña el os que saben atender, ouvlrobalbordodas nsadas de san Xes edona Gota festexando as ironías dossegreis prerrománicosl osonoro gallopar do destemido PedroMadruga pola vila vella atrás da burra do bispo cangado aopescozo cunha restra de allos. ARibadavlB bárbara dos sepul­cros antropoides excavados na rocha do Castelo dos Sarmien­to onde aínda firen os berros da Condesa Endiañada eoseumeiriño aos queaira dopobo dámortealanzadas. ARibadaviacantaroleira das vindimas edas lagaradas. ARibadavlB barildos comicios agrarios. ARibadavia proteica epolifónica comaoadro de Santo Domingo onde resoan os parlamentos dosnosos actores delcamando efacendo porser tantos fantasmasesoños audaces. ARibadavia souril que bagoa omelancónicobater do aire necturno nas campás da sinagoga do bairro xu­deu abandoado.

Velaí esa lírica Ribadavia que ten de se~ como só as máisnobres cidades de Teatro, unha peza emblemátical un trasuntodramático inigualado naquel Grande Auto EpilogaleXusticieirosobre o'Vesengano do Pnoiro l' -Iédeol lédeo- que Ile ofrenda­ra ávila omestre Otero Pedrayo, onoso meirande dramaturgoclásico.

31

Todo} en fín todas as ribadavias envolvellas na atmósfera me/~

ga desta ubérrima terra que éFloravia} burgo realengo elagarreloucante do viña de recender de roseira, que Ramón Cabani·Ilas cantou nesta n'ngua mellar que nalde.Eacanto de que ven todo este canto que vos canto??Pois ocaso éque me encomendaron que vos recordara quedo 24 de Xullo ao 1de Agosto} namentras opaís arde en festaseocaíño madurece nas cepas} se celebra aIII Mostra Interna·w~oo~~ooR~~~E~M®~ooMOO~~

da afeieión polo Teatro que non ten entre as artes equivalentemáis nobre nin máis elevado, edos· organizadores am~os

meus, quérovos cordialmente saudarporacudirnestes días so·lenes áClla de naso máis tradicIonal.Efago votos aAVIA -deidade através da que ffúe aenerxíanutrieia dos caldos do Ribeiro eande se espella desde ahianosafortuna da nasa Dramática- para que opresente Festivalln·ternaclonal sirva -con Ale/ría, Limpeza} eRespeuto, as tres graoCtBS encoiros que opopular Barr~a Verde r}¡sque debe loeir 110bó teatro"- de aperta de irmandade da nasa patrtB anterga eda nasa sensibllidade} tan teatreira canto dramática} coas dasxentes de todas as outras n'nguas eterras.Benvidos sexan pOIS} mInas donas emeus señores} ao nasosantuario báquico. Tiren as máscaras. Esexan xenerosos cosactores} que eles son como Xespir dixera ocompendio eamáis sotil crónica dos tempos. Sexan felices e} se ascaso, fu·xan como do diaño das representaeións tediosas da xente da·ñada edo viña encabezado.Eabonda. Que os aeios eos mirtos} ambos como oteatro decultivo moi delicado} fforezan aeito namentras en Ribadavia seergue opano.Ese aMostra fose do vaso agrado} os meus amigos da organi·zación eun servIdor senttriámonos ledos.

CAMILO VALDEHORRAS.

32

-;

Patrocinadores

XUNTA DE GALICIAEXCMA,DIPUTACION DE OURENSE

CONCELLO DERIBADAVIAColaboran

Caixa Rural .Caixa OurenseCaixa Galicia

ORGANIZAN

Agrupación Cultural ''ABOBRIGA JI

CONCELLO DERIBADAVIATraducdéll Óga/ego

MARGARITA NElRA LOPEl