1

POETI GRECI CONTEMPORANEI

Λίνα Φυτιλή Lina Fytilì

2

Poeti Greci Contemporanei

Lina Fytilì

3

Λίνα Φυτιλή Lina Fytilì

È nata a Làrissa nel 1974. Vive ad Almyrò Magnissìas dove lavora come insegnante di scuola elementare. Nel 1997 pubblica il suo primo racconto, Le notti del gesso incolore. Nel 2011 pubblica il romanzo Ora è tardi. Suoi racconti e poesie sono stati pubblicati su giornali e riviste letterarie e in internet. Collabora con la rivista elettronica Duénde.

4

Antologia (Cura e traduzione di Massimiliano Damaggio)

5

Αχτίδα στον ̟άγο. Τα πράγµατα είναι στη θέση τους η άκρη του νιπτήρα, τα πόδια στο οβάλ τραπέζι, το λευκό άδειο φλιτζάνι. Ψυχές δεν τριγυρίζουν τ΄ όνοµά µου, η ζωή από απόσταση γυρίζει. Στον κήπο χιόνι απάτητο. Μια αχτίδα έχει φυτρώσει στον πάγο. Αν ήµουν κάποια άλλη θ΄άλλαζα τα παππούτσια µου, το σπασµένο χερούλι του απογεύµατος, τις σακούλες κάτω από τα µάτια της πόλης. Αν ήµουν κάποια άλλη θ΄ ακολουθούσα το δρόµο µέσα στο ποίηµα της σελίδας 125 Αργά τη νύχτα. Μα όποια κι αν είµαι ∆εν µε πιστεύουν πια

6

Raggio sul ghiaccio. Le cose al loro posto il bordo del lavabo, le gambe del tavolo ovale, la vuota tazza bianca. Anime non circondano il mio nome, la vita ritorna dalla distanza. In giardino neve intatta. Un raggio è sbocciato nel ghiaccio. Se fossi qualcun'altra cambierei le scarpe, la maniglia rotta del pomeriggio, i sacchetti sotto gli occhi della città. Se fossi qualcun'altra seguirei la strada dentro la poesia a pagina 125 Tardi la notte. Ma chiunque io sia Non mi credono più.

7

∆ώρο σε τυφλό καθρέφτη. Όταν παρασιτώ σε νοήµατα άστοχα, είναι επειδή αγαπώ των αργιών τα πτώµατα, τα ψάρια έξω από το νερό, τις πικρές σοκολάτες. Όταν µε τη σειρά σου µάθεις να είσαι µε τα πράγµατα κι όχι µε τις λέξεις, τότε ένας ωκεανός σε µικρογραφία πίσω σου θα παίζει αµφιταλαντευόµενος τη σκηνή όπου οδύνη κι ηδονή απέχουν στον τυφλό καθρέφτη σου Ενός λεπτού σιγή.

8

Dono a specchio cieco. Quando parassito sui sensi senza scopo, è perché amo i cadaveri del giorno di festa, i pesci fuori dell'acqua, le cioccolate amare. Quando a tua volta impari a stare con le cose e non con le parole, allora un oceano in miniatura dietro te reciterà indeciso la scena dove dolore e piacere rifuggono dal tuo specchio cieco Un minuto di silenzio.

9

Οι σωστές α̟οφάσεις ̟αίρνονται το καλοκαίρι. Ο φόβος έφταιγε, οι φίλοι που οµοιοκαταληκτούσαν µε τους µεταστάντες, τα µάτια της γάτας στο σκοτάδι από τότε έκλαιγα µε τον τρόπο των φυτών, αθέατα σταγονίδια στις µασχάλες των φύλλων, γελούσα ζώντας την επαρχία µου σε άλλη πόλη, ανοιγόκλεινα το τέταρτο του αιώνα σε σχήµα αχιβάδας, µιλούσα για το ανυπόµονο µέλλον και τη µαύρη τρύπα λίγα µέτρα κάτω απ΄ τα πόδια µου

10

Le decisioni giuste si prendono d'estate. La paura bastava, i miei amici rimavano con gli immigrati, gli occhi della gatta al buio da allora piansi alla maniera delle piante, goccioline invisibili sui cuscini delle foglie, risi vivendo la mia provincia in altra città, aprii e chiusi il quarto di secolo in forma di vongola, parlai con il futuro impaziente e il buco nero pochi metri sotto i miei piedi

11

Ετοιµότητα. Στο γραφείο απωλεσθέντων αντικειµένων σε βρήκαν να χαιδεύεις µια Μερόπη που εκτελούσε χρέη ασθενοφόρου. Για να περάσεις στο επόµενο στάδιο, ιπτάµενος καβαλάρης µε το µηχανάκι απόγευµα να φύγεις τη σωστή ώρα, χωρίς παρέα τη µάνα που σε γέννησε. Σου λείπει το ξέρω αλλά µέχρι να βρεθείς εγκαίρως µόνος στον Ισθµό της Κορίνθου Ποιος ζει ποιος πεθαίνει

12

Preparazione. All'ufficio oggetti smarriti ti trovarono che carezzavi una Merope che faceva le veci di ambulanza. Per passare allo stadio successivo, un cavaliere volante con il motorino il pomeriggio vattene al momento giusto, senza compagnia la madre che t'ha partorito. Ti manca lo so però fino a trovarti per tempo solo all'istmo di Corinto Chi vive chi muore

13

Ροζ ασβέστης. Τις µέρες που ένα γκρίζο πουλί στέκεται δίπλα στα φύκια µε το ράµφος τεντωµένο, κάνεις νοερούς κύκλους δερβίση γύρω από το ίδιο σηµείο. Ένα ζεστό κι υγρό απόγευµα σε φως ξέπνοο η µνήµη, ένα ανοίκειο σώµα σε άγνωστη χιλιετία ρίχνει πασιέντζες πάνω στο χάρτινο κιβώτιο του πατρικού σου σπιτιού.

14

Rosa calce. I giorni in cui un uccello grigio sta accanto al fico a becco teso, fa giri mentali da derviscio intorno allo stesso luogo. Un pomeriggio caldo e umido la luce senza fiato la memoria, un corpo non conforme in un millennio sconosciuto fa il solitario sull'arca di carta della casa paterna.

15

Μυθική µέρα. Σε βλέπω στον ύπνο µου είσαι δεκάξι µε την παλιά φωνή, το γέλιο σου το φωταγωγηµένο και λέω µήπως ξεχάσω τη χρονιά του ΄90 που έµπασε τη θάλασσα στο σπίτι – Θηρίο της αποκάλυψης – αν έγραφα το ποίηµα απόψε, θα είχες κάτι από την αύρα των ψυγείων στα µαλλιά σου

16

Giorno mitologico. Ti vedo in sogno hai sedici anni con la voce antica, la tua risata illuminata e dico forse scordo l'anno del '90 il mare penetrato dentro casa – Bestia dell'apocalisse – se scrivessi una poesia stasera, avresti qualcosa della brezza dei frigoriferi fra i tuoi capelli

17

Αίθουσες Τα πρωινά όταν µεταµορφώνεσαι σε ξυπνητήρι όταν γίνεσαι αναλώσιµο γραφείου, συρραπτικό Ή φθαρµένο ντοσιέ, τιµολόγιο σε κάποιο γκισέ Νιώθεις το µηδέν ολοστρόγγυλο να γλιστράει µέσα στα δάχτυλά σου Ένα χρυσόψαρο λάµπει στο στοµάχι σου Το πελώριο παγόβουνο που πλέει προς το Βορρά αλλά δε λιώνει, δε λιώνει η αναπνοή σου, σκουντουφλώντας από την ανυποµονησία σε µια στριφογυριστή σκάλα. Ο ελεύθερος χρόνος αστείο για ανιστόρητους, σκέφτεσαι βγαίνοντας βιαστικά έξω ενώ το φεγγάρι τρυπάει την κοιλιά του, πιάνει κουβέντα µε την τρελή γιαγιά σου που περνάει τον καιρό της σε κάποιο ίδρυµα βλέποντας νοικιασµένες ταινίες.

18

Sale Di mattina quando ti tramuti in sveglia quando diventi consumabile da ufficio, cucitrice O faldone logorato, fattura di qualche sportello Senti lo zero a tuttotondo scivolarti fra le dita Un pesce d'oro luccica nello stomaco l'enorme iceberg che galleggia verso il nord ma non si scioglie, non si scioglie il tuo respiro, incespicando per l'impazienza in una scala a chiocciola. Il tempo libero scherzo per chi non sa la storia, pensi uscendo in fretta da lì mentre la luna ti buca il ventre, chiacchiera con tua nonna la matta che passa il tempo in qualche istituto a guardare film a noleggio

19

Χώµα και νερό. Το δέµα µην ξεχάσεις µόνο, είπε φεύγοντας. Ας µη µπλέκονται οι πεθαµένοι µε τους ίσκιους ή µε τους ζωντανούς. Μπες στην πόλη, στο ποτάµι της κίνησης, όποιος δεν κυλάει γρήγορα στεγνώνει στις όχθες του. Επιστρέφω τώρα στα γυαλιστερά νερά. Τα οστά διπλωµένα στη µέση θα ταχυδροµηθούν αύριο στο χώµα.

20

Terra e acqua. Il pacco solo non scordare, disse andandosene. Che i morti non si confondano con le ombre o con i vivi. Entra in città, nel fiume del traffico, chi non si muove in fretta si secca sulle sponde. Ritorno adesso alle acque lucide. Le ossa ripiegate a metà saranno spedite domani alla terra.

21

Στη γωνία Περιµένουν απόλυτα σιωπηλοί Μη τυχόν και πεταχτεί από το ράφι Μια µεγαλόσωµη προιστορική γυναίκα Ή γλιστρήσει από το κάδρο ένας γέρος, Κάποιος πεινασµένος σκύλος Κι ενωθούν άθελά τους στο σκοτάδι Με τον διογκωµένο αρµό του τοίχου.

22

All'angolo Aspettano del tutto silenziosi Che per caso non voli dalla mensola Una grossa donna preistorica O scivoli dal quadro un vecchio, Qualche cane assetato Si uniscano nel buio involontariamente Con la giuntura rigonfia del muro.

23

Νήσος Όταν στο µισοσκόταδο τη βαλίτσα σου ετοιµάζεις για κάποιο µακρινό νησί δεν µιλάς για τη Χαβάη, τα Κανάρια νησιά, τις Εβρίδες, τη Σαντορίνη, προορισµούς που όλοι θέλουνε να πάνε. ∆εν λες λέξη για το Τριστάν ντα Κούνια, τα Φερόες, τη νήσο των Χριστουγέννων. Μόνο για τη νήσο της Θλίψης µιλάς, µε τα µάτια καρφωµένα στο πάτωµα και το άδειο δωµάτιο που της µοιάζει ο εύθραυστος γυάλινος κόσµος.

24

Isola Quando nella penombra prepari la valigia per qualche isola lontana non parli delle Hawai, delle Canarie, le Ebridi, Santorini, mete che tutti vogliono toccare. Non dici nulla delle Tristan da Cunha, delle Far Oer, dell'isola di Pasqua. Solo dell'isola della Pena parli, gli occhi inchiodati al pavimento e la stanza vuota a cui somiglia il mondo delicato di vetro.

25

Poeti Greci Contemporanei (VIII) – Dicembre 2013