Presentación:Bene Areskurrinaga HCMúsica: Jules Massenet. Meditación.Euskaraz:D.amundarain

José Antonio PagolaRed evangOizadora BUENAS NOTICIAS Esperta a conversión ao Evanxeo. Pásao

5 de xaneiro de 20142º Domingo despois de Nadal (A)

Xoán 1, 1-18

No o prólogo do evanxeo de Xoán fanse dúas No o prólogo do evanxeo de Xoán fanse dúas afirmacións básicas que nos obrigan a revisar de afirmacións básicas que nos obrigan a revisar de

maneira radical a nosa maneira de entender e de vivir a maneira radical a nosa maneira de entender e de vivir a fe cristiá, despois de vinte séculos de non poucas fe cristiá, despois de vinte séculos de non poucas

desviacións, reducionismos e enfoques pouco fieis ao desviacións, reducionismos e enfoques pouco fieis ao evanxeo de Xesús.evanxeo de Xesús.

A primeira afirmación é esta: “A Palabra de Deus físoxe carne”. Deus non permaneceu calado,encerrado

para sempre no seu misterio. Falounos

Pero non se nos revelou por medio de conceptos e Pero non se nos revelou por medio de conceptos e doutrinas sublimes.doutrinas sublimes.

A súa Palabra encarnouse na vida entrañable de Xesús A súa Palabra encarnouse na vida entrañable de Xesús para que a poidan entender e acoller ata os máis para que a poidan entender e acoller ata os máis

sinxelos.sinxelos.

A segunda afirmación di así:

““A Deus ninguén o viu A Deus ninguén o viu xamais. xamais.

O Fillo único, que está O Fillo único, que está no seo do Pai, é quen o no seo do Pai, é quen o

deu a coñecer”deu a coñecer”. .

Os teólogos falamos moito de Deus, Os teólogos falamos moito de Deus, pero ninguén de nós o viu.pero ninguén de nós o viu.

Os dirixentes relixiosos e os predicadores Os dirixentes relixiosos e os predicadores falamos del con seguridade, pero ninguén de falamos del con seguridade, pero ninguén de

nós viu o seu rostro. nós viu o seu rostro.

Só Xesús, o Fillo único do Pai, nos contou como é Deus, como nos quere e como

busca construír un mundo máis humano para

todos.

Estas dúas afirmacións están no trasfondo Estas dúas afirmacións están no trasfondo do programa renovador do Papa Francisco. do programa renovador do Papa Francisco.

Por iso busca unha Igrexa enraizada no evanxeo de Xesús, Por iso busca unha Igrexa enraizada no evanxeo de Xesús, sen enredarnos en doutrinas ou costumes sen enredarnos en doutrinas ou costumes

“ “non directamente vencelladas ao núcleo do evanxeo”. non directamente vencelladas ao núcleo do evanxeo”.

Se non o facemos así, “non será o evanxeo o que se anuncie, senón algúns acentos

doutrinais ou morais que proceden de determinadas opcións ideolóxicas”.

A actitude do Papa é clara. A actitude do Papa é clara. Só en Xesús se nos revelou a misericordia de Só en Xesús se nos revelou a misericordia de

Deus. .

Por iso, temos que volver á forza transformadora do primeiro Por iso, temos que volver á forza transformadora do primeiro anuncio evanxélico, sen eclipsar aanuncio evanxélico, sen eclipsar a

Boa Nova de Xesús e Boa Nova de Xesús e ““sen obsesionarnos por unha multitude de doutrinas que se sen obsesionarnos por unha multitude de doutrinas que se

intenta impoñer a forza de insistencia”.intenta impoñer a forza de insistencia”.

O Papa pensa nunha Igrexa na que o evanxeo poida

recuperar a súa forza de atracción, sen

quedar obscurecida por outras formas de

entender e vivir hoxe a fe cristiá.

Por iso, invítanos a “recuperar a frescura

orixinal do evanxeo” como o máis belo, o máis

grande, o máis atractivo e, ao mesmo tempo, o máis necesario”, sen encerrar a Xesús “nos

nosos esquemas aburridos”.

Non nos podemos permitir nestes momentos vivir a fe sen impulsar nas nosas comunidades cristiás a conversión a

Xesucristo e ao seu evanxeo á que nos chama o Papa.

El mesmo nos pide a todos “que apliquemos con xenerosidade e valentía as súas orientacións sen prohibicións

nin medos”.

RECUPERAR A FRESCURA DO EVANXEO

No prólogo do evanxeo de Xoán fanse dúas afirmacións básicas que nos obrigan a revisar de maneira radical a nosa maneira de entender e de vivir a fe cristiá, despois de vinte séculos de non poucas desviacións, reducionismos e enfoques pouco fieis ao evanxeo de Xesús.

A primeira afirmación é esta: “A Palabra de Deus fíxose carne”. Deus non permaneceu calado, encerrado para sempre no seu misterio. Falounos. Pero non se nos revelou por medio de conceptos e douctrinas sublimes. A súa Palabra encarnouse na vida entrañable de Xesús para que a poidan entender e acoller ata os máis sinxelos.

A segunda afirmación di así: “A Deus ninguén o viu xamais. O Fillo único, que está no seo do Pai, é quen o deu a coñecer”. Os teólogos falamos moito de Deus, pero ninguén de nós o viu. Os dirixentes relixiosos e os predicadores falamos del con seguridade, pero ninguén de nós viu o seu rostro. Só Xesús, o Fillo único do Pai, nos contou como é Deus, como nos quere e como busca construír un mundo máis humano para todos.

Estas dúas afirmacións están no trasfondo do programa renovador do Papa Francisco. Por iso busca unha Igrexa enraizada no evanxeo de Xesús, sen enredarnos en doutrinas ou costumes “non directamente vencelladas ao núcleo do evanxeo”. Se non o facemos así, “non será o evanxeo o que se anuncie, senón algúns acentos doutrinais ou morais que proceden de determinadas opcións ideolóxicas”.

A actitude do Papa é clara. Só en Xesús se nos revelou a misericordia de Deus. Por iso, temos que volver á forza transformadora do primeiro anuncio evanxélico, sen eclipsar a Boa Nova de Xesús e “sen obsesionarnos por unha multitude de doutrinas que se intenta impoñer a forza de insistencia”.

O Papa pensa nunha Igrexa na que o evanxeo poida recuperar a súa forza de atracción, sen quedar obscurecida por outras formas de entender e vivir hoxe a fe cristiá. Por iso, invítanos a “recuperar a frescura orixinal do evanxeo” como o máis belo, o máis grande, o máis atractivo e, ao mesmo tempo, o máis necesario”, sen encerrar a Xesús “nos nosos esquemas aburridos”.

Non nos podemos permitir nestes momentos vivir a fe sen impulsar nas nosas comunidades cristiás a conversión a Xesucristo e ao seu evanxeo á que nos chama o Papa. El mesmo nos pide a todos “que apliquemos con xenerosidade e valentía as súas orientacións sen prohibicións nin medos”.

José Antonio Pagola