. . . וההוספה בלימוד התורה בעניני משיח והגאולה היא ה"דרך הישרה" לפעול התגלות וביאת משיח והגאולה בפועל ממש )תזו"מ תנש"א(

ה"ב

Issue 66 גליון ס"ו | פרשת בחוקותי | י"ז אייר

MOSHIACH IN THE PARSHA

The Gemara interprets the word im in this posuk as a plea. In other words, it does not mean, as usually, a condition (“if you will go...)” but an appeal. Hashem, as it were, pleads with the yidden to “go in my ordinances.”

This plea, coupled with the command, of itself confers ability and assurance to every Jew that “you will go in My ordinances,” as it is said, “none is rejected by Him,” (שמואל ב יד, ד(.

A further interpretation states that the word bechukotay (in My ordinances) refers to all the mitzvos in general. There are three kinds of mitzvos: 1) mishpatim-precepts which practical reason or common sense would compel us to follow even if they had not been ordained in the Torah; 2) eidos-precepts which are not self-evidently rational principles but, having been ordained, can be reconciled with reason; and 3) chukim-precepts which are beyond human reason or rational understanding. In our posuk, however, the term bechukotay refers to all the mitzvos of the Torah.

The Torah here uses the term bechukotay to refer to all the mitzvos, to teach us that ultimately even the mishpatim and eidos must also be observed in terms of personal submission to the Divine Will, just like chukim, and not because they make sense to us.

An observance of mitzvos out of a sense of total submission, as opposed to rational understanding, is permeated by spiritual delight.

In fact, that kind of observance is superior to any other. It is like the service of a faithful and artless servant who delights in the pleasure of his master.

All this is indicated in the word “teileichu-you will go”: there is a mode of going, moving, progressing. The ability of this ongoing motion cannot come from one’s own internal powers, which are finite, but from a transcending energy, from delight, from vitality.

The Divine plea and assurance of the word im relates not only to the “body” (the physical act) of performing mitzvos, but also to the way this is done, namely, to the teileichu, the vitality and delight that accompany the action.

The reward, in turn, is that “I will give your rains in their proper season.” These rains refer not only to the literal, physical rains producing the material blessings that allow us to serve Hashewith peace of mind, undisturbed by mundane concerns. They refer also to “spiritual rains,” as in “My teachings shall flow like rain” (דברים לב, ב(, and on a more sublime level, to the “light of the Torah,” viz., the deeper levels of the Torah’s spiritual dimension. On still a higher level, they refer to the Torah-teachings of Moshiach of which it is said (קהלת רבה that they are so sublime that the Torah studied in the present era )יא חis like “vanity” compared to the Torah taught in the days of Moshiach.

יתם אתם" )ויקרא כו, ג( מרו, ועש ש לכו; ואת-מצו תי ת חקתי, ת אם-ב"

יד קודשכתב In the Sicha of Shabbos Parshas Teitzei, the Rebbe mentioned some of the things which were done to hasten Moshiach's arrival, and then

questioned what else must be done to bring Moshiach. Below we present the Rebbes correction in bold.

Tehillim of Dovid Malka Meshicha - we have already said in abundance; Farbrengens - have been plentiful; 'Hafotzas Hamayonos' - we have been doing since the Baal Shem Tov, more than seven generations, and have already accomplished much to that effect. And even if you were to say that there is more to accomplish - alas, in order to do "כמצוות רצונך," the will of Hashem in it's complete sense, this is only possible 'there' (in the Beis Hamikdosh, when Moshiach comes)! And doesn't Hashem only demand according to one's abilities? And to the contrary: because Hashem wants us to do His will in it's complete sense - that is just another reason for Him to hasten the arrival of Moshiach Tzidkeinu and the Geula Shleima, for then, the avoda of the Yidden will be at its utmost completeness!... So the question stands: What else is there to do that we have not yet done?!...

כבר אמרו משיחא - מלכא תהילים דדוד בשופי; התוועדויות - ערכו לרוב; בהפצת המעיינות - עוסקים כבר מהבעש"ט, יותר בריבוי פעלו וכבר דורות, שבעה ממשך גדול ועצום. ואפילו את"ל שיכולים לפעול רצונך", "כמצוות הרי לעשות - יותר עוד רצונו של הקב"ה בשלימות, ה"ז אפשרי רק ש"איני גם לעת"ל(! ומה )בביהמ"ק, שם מבקש אלא לפי כחן". ואדרבה: מצד רצונו של הקב"ה בשלימות העבודה - ה"ז טעם והגאולה צדקינו ביאת משיח לזרז נוסף ישראל של עבודתם תהי' שאז, השלימה, השלימות!... בתכלית רצונך" "כמצות לעשות עוד מה השאלה: נשאלת וא"כ,

שלא עשו עדיין?!...

ד ע ו ם ל ו ע ל ח י ש מ ה ך ל מ ו נ י ב ר ו ו נ ר ו מ ו נ נ ו ד א י ח י

ת ו ל ג י א ל א דFinding himself in the present tough golus, it is possible that a Yid may think, “In order that my children earn at least a few more dollars, how is it possible for me to give them a Torah chinuch instead of following the norm of education?” The Rebbe tells us that

we must learn from Rabbi Shimon Bar Yochai who teaches us בכל מקום שגלו שכינה עמהם “wherever a Jew may find himself, Hashem is right there with him.” This means that Hashem is not only found l'maalah and from there He looks down and grants the Yid hatzlochah in his avodah, but rather Hashem poshet lowers Himself down to be together with the Yid in his situation. More than this, Hashem actually feels our suffering and regrets having ever sent Klal Yisroel into golus m'lichatchilah. Therefore, Hashem surely wants that the geulah should come as soon as possible. He is merely waiting for our peuloh to cry out “Ad Mosai” the moment we taka feel the bitterness of golus and realize how truly unbearable it really is. The second teaching of the Rashbi we must take to heart is that Hashem will not leave us alone in golus for even one moment. The knowledge that Hashem is always by his side makes a Yid feel at ease and spurs him to do his part to achieve Geulah not only for himself and not only for Klal Yisroel, but also for the aibershter Himself who is found together with him.

אומקערנדיק זיך לעניננו: היות מען געפינט זיך צווישן אומות העולם וואס ביי זיי איז ״החושך יכסה ארץ וערפל

לאומים״;

ביז אז די שכנים ארום אידן זיינען אמאל ״מלעיגים״, זיי שפאטן אפ פון אידישקייט און פון אידישע ערציאונג, זאגנדיק - אז דאס איז א ״חינוך" וואס וועט ניט מוסיף זיין אין דער ״פרנסה״ פון די קינדער, אין מאכן נאך א דאלאר וכיו״ב, ווארום מ׳לערנט ענינים פון תורת משה וואס זיינען געגעבן געווארן מיט טויזנטער יארן צוריק אין מדבר, און מען איז מחנך דעם קינדער זאל זיך פירן

לויט דער תורה בזמן הזה ובמקום הזה -

ווערט שווער, ווי קען מען דאס אויספירן?

איז אויך אויף דעם פאראן אן ענטפער אין דברי רשב״י, - וואס ער האט געזאגט אז ״כל מקום שגלו )ישראל(

שכינה עמהם״!

ד.ה. ס'איז ניט דער פשט ח"ו, אז א איד געפינט זיך זיין אין זיך געפינט אויבעשטער דער און גלות, אין אויבן פון צו זיך קוקט און הימלען, די אין "פאלאץ", וואס עס טוט זיך מיט די אידן אונטן, און גיט זיי ברכות זיך געפינט אויבערשטער דער רשב״י: זאגט נאר, -דארט וואו עס געפינט זיך יעדער איד, און בשעת א איד אויבערשטער דער זיך געפינט גלות, אין זיך געפינט

כביכול צוזאמען מיט אים אין גלות!

א ווי דארט זיך געפינט ער ניט אז מיינט דאס און

צר״: לו צרתם ״בכל אז באופן נאר ענין, ״זייטיקער״ בשעת א אידן איז ענג מחמת דעם גלות, צי דאס איז אן דאן זאגט - ברוחניות אדער אפילו בגשמיות ענגקייט האט אויבערשטער( )דער ער אז אויבערשטער, דער )כביכול( ״ליידן״ און ״שוועריקייט״ און ״ענגקייט״ וואס

דער איד האט!

און דאס איז ״בכל מקום שגלו״ - צי אין ״בבל״ )אין ערשטן גלות( אדער אין ״אדום״ )דעם לעצטן גלות( -

אלע מאל איז ״שכינה עמהם״.

דעם האט מען וויפל אויף מובן, איז דערפון וואס די אלע אויף איבערקומען סיוע פון דעם אויבערשטן, זיך האט אויבערשטער דער ווארום שוועריקייטן,

כביכול אליין אריינגעשטעלט אין די שוועריקייטן.

דערביי קומט צו נאך אן ענין:

נאך דאך ווערט - צר״ לו צרתם ״בכל אז היות שטארקער די טענה ״למה יאמרו הגוים אי׳ אלקיהם״.

וואס דעריבער איז פארשטאנדיק די גרויסע השתדלות כביכול פון אויבערשטן, אז די גאולה זאל

קומען וואס פריער!

אןן עס דארף אויך פועל'ן אויף א אידן, אים זאל הארן א אז ביז גלות, אין איז אויבערשטער דער וואס דאס איד דארף שרייען ״עד מתי״: ווען וועט שוין קומען די גאולה! און ווען וועט שוין דער אויבערשטער ארויסגיין זיי וואס אידן, אלע זיך מיט מיטנעמען און גלות, פון

אלע וועלן ארויסגיין פון גלות!

און אויך דער ענין, ווי דער אויבערשטער גייט ארויס דברי בהמשך שטייט - אידן מיט צוזאמען גלות פון מקום שגלו ״בכל אז זאגט ער וואס דעם נאך רשב״י: כשהן ״ואף וממשיך מוסיף ער איז עמהם״, שכינה

עתידין להיגאל שכינה עמהם"!

ד.ה. רשב״י זאגט - מען זאל ניט מיינען אז כאטש דער אויבערשטער געפינט זיך אין גלות צוזאמען מיט אידן, גייט ער גלות פון ווען עס קומט צום ארויסגיין אבער )דער אויבערשטער( ארויס איידער אידן, עכ״פ איין רגע פאר אידן - נאר א איד דארף וויסן און זיין רואיק, אז כל זמן ער געפינט זיך אין גלות איז דער אויבערשטער גייט ארויס מיט אידן, ווי עס שטייט ״ושב ה״א את שבותך״ - עם שבותך, ד.ה. בשעת ער נעמט ארויס אידן פון גלות,

דאן גייט ער ארויס פון גלות.

און דאס אלץ ווערט אויפגעטאן ווי עס איז געווען ביי בני ״לכל איז גלות אין זייענדיק נאך אז מצרים, גלות ישראל הי׳ אור במושבותם״, און בטלה עבודה מישראל, מיט כמה חדשים לפני הגאולה )ווי ס׳איז געווען במצרים - ״בראש השנה בטלה עבודה מאבותינו במצרים״, דער אויבערשטער גיט די ברכה, אז נאך זייענדיק אין גלות אידן, אלע ביי און אידן יעדען ביי ליכטיק ווערן זאל

ליכטיק ברוחניות און אויך ליכטיק בגשמיות.

)חלקים משיחת ל"ג בעומר תשד"מ – בלתי מוגה(

מוקדש לזכות אבינוכ"ק אדמו"ר מלך המשיח לזירוז התגלותו המיידית

לעיני בשר תיכף ומיד ממש!

לע"נהרה"ח ר' אריה לייב ע"ה קפלן

משלוחי כ"ק אדמו"ר מה"מלארצנו הקדושה

נפטר ט"ז אייר תשנ"חוהקיצו ורננו שוכני עפר והוא בתוכם

בגאולה האמיתית והשלימה

לע"נר' צבי אלימלך בן יעקב מאיר ע"ה

שונפלדנפטר בשיבה טובה כ"ו ניסן

תשע"גוהקיצו ורננו שוכני עפר והוא בתוכם

בגאולה האמיתית והשלימה

During the farbrengen of Lag B'omer 5746 (1986), the Rebbe spoke strongly about Moshiach, after the sicha, the chassidim sang "We want Moshiach now" for an hour and a half!

DIDYOUKNOW

לע"נהוו"ח אי"א נו"נ בעל מידות עוסק

בצ"צ רב פעלים וכו' ר' ישראל ארי' לייב ע"ה

אחיו של כ"ק אדמו"ר מה"מי"ג אייר תשי"ב

LIVING LESSONS

Shortly before 27 Adar 5752 (1992), an optometrist was visited by the Rebbe, he asked the Rebbe the following:

"As part of my work, I travel around the world. Everywhere I go I see the globle activities of Chabad, so why had Moshiach not yet arrived?"

The Rebbe looked at him and replied, "doctor, I have the same question. But all the while that Moshiach has not yet come, we need to spread more and more Yiddishkeit and Chassidus. I constantly tell the Chassidim they need to add more and more untill the cup overflows and spills over."