868
KΛEIΣTO ENTYΠO - AP. AEIAΣ 868 - KIKOΣ 015475 Xριστιανικ Φοιτητικ
νωση, Kαρτση 14 - 105 61 Aθνα
ΙΑΝ-ΦΕΒΡ-ΜΑΡΤ. 2014. Τεχος: 108
π. Σπυρδων Βασιλκος κ. Αγγελικ Μαστροµιχαλκη-Ζορα
Tεχος 108 • Tιμ τεχους: 3,5€
www.xfe.gr
[email protected]
...η ραδιοφωνικ συντροφι της Χ.Φ.Ε. καταγρφει την
επικαιρτητα!
Ραδιοκαταγραφς για νους ακροατς που δεν παραµνουν θεατς
Απψεις Γκλοπ
Συνεντεξεις Ρεπορτζ
...εδ η φων µας ακογεται δυνατ!
Σντοµα κοντ σας
"Χριστιανικ Φοιτητικ νωση"
Πολλο αναρωτιονται αν στη σηµεριν εποχ υπρχουν ακ- µα νθρωποι που
χουν βλει το Ευαγγλιο στην καρδι τους και προσπαθον να το κνουν
πρξη στην καθηµεριν τους ζω. Στο ερτηµα αυτ απαντ το και- νοργιο
βιβλο του πατρς Ηλα Μαστρογιαννπουλου «κα Σγ- χρονες Μορφς» απ τις
εκδσεις «Εν Πλω». Στο βιβλο παρουσιζο- νται δκα σγχρονα παραδεγµατα
ανθρπων, κληρικν και λακν, επιστηµνων και καλλιτεχνν που επλεξαν να
βαδσουν τη στεν και τεθλιµµνη οδ που οδηγε στην ουρνια βασιλεα.
Καταρχς, ο Σεραφεµ Παπακστας, δεινς κρυκας και ηγτης, που µας αφυ-
πνζει λγοντας: «Την κοινωνα την αποτελον τρεις κατηγορες ανθρπων:
οι φαλοι, οι Σα- λοι και οι Παλοι. Οι πρτοι εναι πµπολλοι, οι
δετεροι λγοι και οι τρτοι ελχιστοι». Επσης, ο γνωστς Γεργιος Βε-
ρτης, ποιητς µε πνο, εκφρζει το χριστιανικ βωµα µε λη του την καρδι
αποδεχµενος πλ- ρως τη θαρραλα διακρυξη του Παπαδιαµντη: «Ενσω ζω
και αναπνω και σωφρων, δεν θα παω πντοτε να υµν µετ λατρεας τον
Χριστν µου, να περιγρφω µετ’ ρωτος την φσιν και να ζωγραφ µετ
στοργς τα γνσια ελληνικ
θη». Λνε για το πρσωπ του, χαρακτηριστικ: «Σε χρνια δ- σκολα σε
νιθουµε δικ µας σε κσµους µαγεµνους να µας οδη- γες µε το τραγοδι
σου που γνηκε νειρ µας και γλκανε τον πνο κθε πληγς».
νας ακµη αγωνιστς εναι ο µοναχς Γερσιµος Μενγιας. Χηµικς, διευθυντς
στα εργο- στσια του Μπενκη στο Κιρο της Αιγπτου, µε καταγωγ απ
πλοσια οικογνεια της Κεφαλλη- νας, που εγκατλειψε τα εγκσµια και
αφιερθηκε στο Θε. Ασκτε- ψε στον θωνα, στα Κατουνκια, γενµενος
υποτακτικς του γρο- ντος Καλλινκου, απ’ τον οποο διδχθηκε τι η
µοναχικ ζω επιτυγχνεται χι µε ροµαντι- σµος και µετεωρισµος, αλλ µε
την σκηση και την υπα- κο. λλο φωτειν παρδειγµα που λοι χουµε
διαβσει ργα του, ο Στος Χονδρπουλος. ραστριος και πολυγραφτατος
συγγραφας, αναβλζει σαν «πη- γ δατος αλοµνου» µε γραφ που
χαρακτηρζεται απ την ψυ- χολογικ διεσδυση, τον ντονο ρεαλισµ και
συνµα τον τρυφερ λυρισµ της. Ανµεσ µας ζησε και ο ηµτριος
Κουτρουµπς, ανιχνευτς και ανασκαφας µε θεολογα που, µποροµε να πο-
µε, ταν προσευχµενη θεολογα. ταν κατεξοχν ευγενς, λεπττα- τος και
µετριφρων. «Ο νοσταλ- γς του Ουρανο», πως επαν οι φλοι του. Μια
ακµα µορφ εναι ο Κωνσταντνος Ξυνπου- λος, καταξιωµνος µαθητς και
συνεργτης του Φτη Κντογλου. Ευλαβς αγιογρφος που δια- κρθηκε για
την πλοσια µθησ του, το εξαρετο θος του και τη λεπτ ευαισθησα
του.
Απ τους «σπουδαους» αυτος ανθρπους δεν θα µποροσε να λεπει και ο
Αναστσιος Γιαν- νουλτος, ο Αρχιεπσκοπος Αλ- βανας. Χαρισµατικς
ηγτης µε τον βο του να αποτελε διαδροµ προσφορς, θυσας και βαθεις
χριστιανικς αγπης. Εναι γνω- στ σε λους η πστη του στη µε- γλη
εντολ του Χριστο «Μαθη-
τεσατε πντα τα θνη». Επ- σης, γνεται αναφορ σε γυνακες ανδρεες,
αληθιν «ιστιµες» µε τους ισχυρος νδρες, οι οποες προκρθηκαν στα
πνευµατικ καλλιστεα της αρετς και στα αθλµατα του Πνεµατος, «της
ψυχς τα Ολµπια».
Ο Damien de Veuster, εναι ακµη νας ακµατος εργτης του Ευαγγελου.
Βλγος ιεραπστολος των λεπρν κανε πρξη την αυ- τοθυσιαστικ αγπη ως
υπηρτης των ασθενν στο λεπροκοµεο Μολοκι, αναστανοντας τους
πνευµατικ νεκρος αρρστους που βρσκονταν εκε. Το βραδκι µζευε τους
λεπρος και τους λεγε παρηγορητικ: «Η πατρδα µας εναι ο ουρανς κι
εκε θα πµε κι εµες οι λεπρο». Ο διος κατ- ληξε απ την ττε ανατη νσο
το 1889. ταν νας αληθινς ρωας που υψθηκε σαν µια αση του Πνεµατος
και της Αγπης µσα στην ασφυκτικ υλοκρατα και εγωλατρα του αινα
µας.
Τλος, παρουσιζεται ο Θεο- φνης Ππας, αλβανικς κατα- γωγς, που
διακρθηκε για το τε- ρστιο ργο του στην αρχαιολογα και τη θεολογα.
Ο σπνιος αυτς ζηλωτς και εργτης του Ευαγ- γελου µπορε να
χαρακτηριστε ιεραπστολος της Αλβανας, καθς πλεψε και φανρωσε το Θε
σε µα κοινωνα µε αφιονι- σµνα κοµµατικ µλη εναντον της θρησκεας και
µσα στα βαρι σκοτδια της µαχητικς αθεας.
νθρωποι γνσιοι, δραστριοι για την «αινια» ευζωα τους. Μς θυµζουν τι
ο στχος του καθενς απ µας δεν πρπει εναι τποτε λιγτερο απ µα θση
στο «σαλο- νκι του Παραδεσου»!
Επιµλεια:
βι βλ ο
Βιβλιοπαρουσαση: Ηλα Μαστρογιαννπουλου «κα Σγχρονες Μορφς» Εκδ. Εν
Πλω
«Τ λυπηρ το σο δολου, το παρντος κινδνου, τν ζλην τν πολλν κα
χαλεπν, µεταποησον νν,
σποτα, κα µεττρεψον τοτου, τ πνθος ες χαρν διηνεκ να πστει κα πθ,
παστως µεγαλν σε»
(Τροπριο απ την Παρκληση π σθνειαν)
Για ακµα µα φορ ο επιστηµονικς λγος ρχεται να επιβεβαισει τον
ευαγγελικ. Σε συνντευξ του στην «Καθηµεριν»1 ο Otto Kernberg, νας
απ τους σηµαντικτερους εν ζω ψυχαναλυτς στον τοµα των διαταραχν της
προσωπικτητας και του ναρκισσισµο, καθηγητς στα 86 του χρνια στο
Weil Cornell Medical College στη Να Υρκη, χοντας χρηµατσει πρεδρος
της ιεθνος Ψυχαναλυτικς Εταιρας απ το 1997-2001 µε πλθος διακρσεων
στο ενεργητικ του, δλωσε, µεταξ λλων, τα εξς: «σοι χουν την
ικαντητα να αγαπον θεραπεονται πιο εκολα». Και µλιστα, απαντντας σε
σχετικ ερτηση της δηµοσιογρφου µλησε για τη βοθεια στη θεραπεα των
ψυχικν προβληµτων εκενου που χει «την ικαντητα να ενδιαφρεται για
τον εαυτ του και για τους λλους».
Την δια περοδο µε το ανωτρω δηµοσευµα, ρχεται και µα λλη εδηση απ
τον χρο των Τεχνν. Με ττλο «Η αγπη νικει πντα τον φβο» ενηµερωθκαµε
απ τον τπο2 για µα σειρ θεατρικν παραστσεων αφγησης παραµυθιν
ενντια στον φβο, απ τον Στλιο Πελασγ. πως δλωσε ο καλλιτχνης: «Στις
παραστσεις … πριν να προσδιορσω το εδος του φβου ψχνω να µθω τις
συνθεις του. Πο µνει; Πο γυρν; Τι ρες εµφανζεται και τι ρες χνεται;
Τι τρει; Τι φοβται; Φοβται ο φβος;… Πιστεω πως εναι ανακουφιστικ να
απενοχοποισουµε τον φβο γιατ αλλιτικα ενισχουµε τον φαλο κκλο του,
αφο η ενοχ εναι εσωτερικευµνος φβος», καταλγοντας «Πντοτε στα
εργαστρια καταλγω: η αγπη ξω βλλει τον φβο».
Οι παραπνω τοποθετσεις απ το χρο της επιστµης και της τχνης, µας
φρνουν στο νου δο φρσεις της Γραφς· « γπη ξω βλλει τν φβο» (Α´ ω.
δ´ 18) και «γπα τν πλησον σου ς σεαυτν» (Ματθ. 22,39). Ο γιος
Αντνιος λεγε τι ο φβος εναι ενργεια που περιορζει. Πργµατι κθε µρα
πσοι φβοι δεν εµφιλο- χωρον στη σκψη µας και δε µας περιορζουν; Ο
φβος τι δε θα γνουµε αρεστο, ο φβος τι θα αποτχουµε στη σχολ στη
δουλει στη ζω, ο φβος της κοινωνας και του µοιρσµατος, ο φβος της
αρρστιας και του θαντου και να σωρ λλοι φβοι και φοβες που
θρονιζουν στη σκψη µας και κατευθνουν το σµα και την καρδι µας σε
µα φυλακ ασφλειας και αποµνωσης. Ειδικ σµερα, µε την ανασφλεια, την
ανεργα και το γχος που διαπερν κθε στιγµ της ηµρας µας οι φβοι αυτο
λιπανονται. Καρποφορον σε θλψη και απγνωση. Συµπνγουν την ειρνη.
Υπονοµεουν την ευτυχα κθε στιγµς. Υποδεικνουν ατοµιστικς επιλογς
α-κοινωνας. Οδηγον στην αγκαλι της µοναξις και της απελπισας…
Στους φβους µας αυτος, η βιβλικ πρταση, πντοτε up to date,
αναδεικνει την αγπη ως φρµακο και ως
θεραπεα. Η αγπη εναι νοιγµα, εναι κοινωνα, εναι ελεηµοσνη, εναι
συµπαρσταση, εναι ξοδος απ το «εγ», εναι µορασµα, εναι χαµγελο,
εναι αγκαλι, εναι υπογρµµιση των λεπτοµερειν της ζως και επκταση
της χαρς που αυτς περικλεουν. Ο Χριστς θλοντας να µας απελευθερσει
απ το µεγαλτερο φβο, εκενον του θαντου (Εβρ. β’ 14-15), µας χρισε
πνεµα υιοθεσας και χι πνεµα δουλεας φβου (Ρωµ. η’ 14-15). «Η αγπη
εναι απλ µα θλει κπο»3, θλει αγνα και σκηση, συχν εππονο ξερζωµα
των παλαιν συνηθειν. Θλει ταπειν φρνηµα, προσευχ και εµπιστοσνη
στην Πρνοια του Θεο. Η αγπη θλει κπο µα αξζει και τον κπο. Η
αντιπρταση του Χριστο στο γχος και τους φβους του κσµου εναι
συναρπαστικ. Αρκε να ξεκινσουµε να αγαπµε τον εαυτ µας και τους
λλους, να προσδιορσουµε τους φβους µας και να τους σφυροκοπσουµε µε
τη σταυρωµνη αγπη που προσφρει ως θεραπεα η Εκκλησα Του.
Μπως, τελικ, αυτ που φοβσαι εναι να αγαπσεις;
1 Βλ. περιοδικ «Κ» της Κυριακς 6/4/2014, σελ. 6-8 2 Βλ. νθετο
«Τχνες & Γρµµατα», Καθηµεριν της Κυριακς 6/4/2014, σελ. 2 3 Βλ.
τον οµνυµο ττλο στο βιβλο του π. Θεµιστοκλ Μουρτζανο που
κυκλοφορεται απ τις εκδ. Αρχονταρκι (Αθνα 2012)
Φοβσαι ν’ αγαπσεις;
Περιεχµενα
1 Φοβσαι ν’ αγαπσεις; 2 Περιεχµενα 3 Αφιρωµα: Η γενι της κρσης 7
Συνντευξη µε τον π. Βαρνβα Γιγκου 11 Συνντευξη µε τον π.
Σπυρδωνα
Βασιλκο 13 Συνντευξη µε την κα Μαστροµιχαλκη 17 Γκλοπ: Ακος τον
σφυγµ σου; 19 Χριστιανικ Ευρπη 21 Εκκλησα-Εθνοφυλετισµς 25 Η ΧΦΕ
στη Σερβα 28 Η ΧΦΕ στην Πλη 30 Nous excitons la curiosite de public
33 Εσχατολογα της Εκκλησας- πορσµατα Σεµιναρου 35 σιος Πορφριος 38
Ρεπορτζ π. Ευσβιος Βττης 39 Περισκπιο 41 Συµβανουν 42 Θµατα
πνευµατικς ζως 43 Φων Πατρων 45 ραστηριτητες 47 ντεχνο Ποιος τον ο
φονες του αδελφο
µου-Θεατρικ ΧΦΕ Θεσσαλονκης 49 Βιβλιοπαρουσαση: 10 σγχρονες
µορφς
Kαρτση 14 - 105 61 Aθνα, Tηλ. - Fax: 210 32.37.154
www.xfe.gr • e-mail:
[email protected] www.paremvoli.gr •
[email protected]
ιευθνεται απ συντακτικ επιτροπ. H Σνταξη διατηρε το δικαωµα να µη
δηµοσιεει
να συντµνει τα κεµενα κατ την κρση της
Εκδτης - Υπεθυνος κατ νµο: Γεργιος Πρρας
ιευθυντς Σνταξης: Παναγιτης Φαρανττος
Συντκτες:
Θοδωρς, Παππ Μνικα, Παππ Φιλοθη, Πρρας Γιργος, Ρλλη λγα, Στοµπου
Ανδροµχη, Στοµπου Ευτυχα, Στραγαλινο Ακριβ, Τερζκη Πηνελπη,
Τζφα
µητρα, Tερζκη Φωτειν, Τιφκιτσς Κστας, Χαραλµπους Αθην,
Χατζηχριστοδολου Ιωννα, Χωρατης Χαρλαµπος.
Υπεθ. Μηχ/νωσης: Βασλης Κυρβασλης, ιονυσα Μαγολη
Kαλλιτεχνικ επιµλεια: Bγντζα Kαλλιπη, Παπαδπουλος Κυρικος
Φωτογραφικ επιµλεια: Αγγελικ Καλκνη, λγα Ρλλη.
Επιµλεια διορθσεων: Σοφα Μπουγ
Aνδραβδας 7, Xαµµυλο Aχαρνα, Tηλ. 210 34.10.436,
www.lyhnia.com
Tιµ τεχους: 3,5€
Αριθµς δειας: 868 • Κωδικς: 015475 .
AΓAΠHTOI ANAΓNΣTEΣ • Mην ξεχντε να ανανενετε εγκαρως τη συνδροµ
σας. Στην
ετικτα του πλαστικο φακλου αναγρφεται η ηµεροµηνα λξης της
συνδροµς, π.χ. εν γρφει 31/12/2012 σηµανει τι οφελεται η συνδροµ
των ετν 2013, 2014.
• H ανανωση της συνδροµς µπορε να γνει µε τσσερις τρπους: α) στα
γραφεα της X.Φ.E στην Aθνα, οδς Kαρτση 14 (4ος ροφος) Θεσσαλονκη
(Αγ. Σοφας 41) Πτρα (Παντανσσης 61) Λρισα (Παπακυριαζ 30) Πειραις
(Πραξιτλους 137Β). β) στα βιβλιοπωλεα «ZH»: Aθνα (Kαρτση 14),
Θεσσαλονκη, Λρισα γ) µε ταχυδροµικ επιταγ στη διεθυνση του
περιοδικο
(Kαρτση 14 T.K. 105 61 Aθνα)
δ) ηλεκτρονικ µσω διαδικτου, στην ιστοσελδα: www.xfe.gr
Γενικ για θµατα µηχανοργνωσης τηλεφωνετε στο 697-63.96.480 • Kθε
συνδροµ ισχει για το ηµερολογιακ τος, δηλ. απ
1/1 - 31/12. Aυτ σηµανει τι θα αποστλλονται τα προη- γοµενα τεχη
του τους, εκτς αν υπρχει διαφορετικ δικ σας υπδειξη.
• Eν για κποιο λγο επιθυµετε να µην λαµβνετε πλον την «Παρεµβολ»,
ενηµερστε µας. ιαφορετικ το τεχος θα αποστλλεται και η συνδροµ σας
θα εκκρεµε.
• Eν αλλξει η διεθυνσ σας, ενηµερστε µας εγκαρως γρφοντς µας και τα
παλι και τα να στοιχεα σας.
• Περιµνουµε τις παρατηρσεις, τα σχλια, τις αντιρρσεις και τις
προτσεις σας για την «Παρεµβολ»!
2
Χιλιδες χρνια πριν ο Πλτω- νας, στο ργο του Πολιτεα, στην Αλληγορα
του σπηλαου, παραδ- χεται, παρατηρε τι οι νθρωποι ζοµε σαν
φυλακισµνοι µσα στις παραισθσεις, τα στερετυπα και τις αυταπτες
µας, µη µπορντας να γνωρσουµε την αλθεια, γιατ µας εµποδζουν τα
δεσµ των αι- σθσεων, αλλ και τα δεσµ των εξουσιαστν, που χειραγωγον
τις αισθσεις µας, στε να αντιλαµβα- νµαστε µνο την πραγµατικτητα,
πως την καθορζουν εκενοι. Εν τει 2014, εµαστε ακµη δε- σµτες, ρωες
στον µθο του σπηλαου. Και µσα σε λα µας τα προβλµατα χει ρθει η
«ΚΡΙΣΗ» που ως δαµκλειος σπθη επικρ- µαται απειλητικ στα κεφλια µας
σε ττοιο βαθµ, στε η σηµεριν γενι να µπορε να χαρακτηρισθε ως «γενι
της κρσης».
Θα περιµνουµε υποµονετικ να πσει αυτ η σπθη; θα την δοµε ως ευκαιρα
για να κψουµε τα δεσµ που µας κρατον στην µιζρια, την θλψη, το
αδιξοδο; Προτιµοµε την δετερη στση. Σε
αυτ το τεχος θλουµε να δοµε την κρση αλλις. ς ευκαιρα. ς ευκαιρα
για δηµιουργικ αλλαγ. Με θετικς συνπειες σε διφορους τοµες. Την
εκκλησα, την γλσσα, τις ανθρπινες σχσεις.
Τα πντα στην ζω µας εναι νας δρµος. εν υπρχουν αδιξοδα. Και το
αδιξοδο εναι νας δρ- µος που κτι θλει να µας πει, κτι σηµανει,
«Παρ’ το αλλις, βρες ναν λλο δρµο». Εναι απ' τα µαθµατα που
καλοµαστε να προυµε συνεχς στην ζω µας για να αναπτξουµε την παρξη,
την ψυχ µας.
Μα αν δεν να µπεις στην περι- πτεια αναζτησης του χαµνου σου εαυτο,
εν δεν του δσεις ευκαιρα συµφιλωσης, εν δεν δεις ποιος εσαι, δεν
µπορες και να αλλξεις. εν µπορες να πρεις την στροφ. Κθε αλλαγ ετε
εσω- τερικ ετε χι προποθτει ξεκλ- ληµα απ τι προπρχει. Επδυνο! Aλλ
απαρατητο για «να το πρεις αλλις», να προχωρσεις!
Αγαπ τον εαυτ µου µε µια υγι µορφ αγπης, χι µε εγωπθεια,
ναρκισσισµ. χω αυτογνωσα, χι µε ννοια ενοχοποησης, αλλ µε
συνειδηττητα της κατστασης, των ορων µου. σο πιο γργορα αποδεχθ την
αδυναµα µου και την αδυναµα του κσµου εν γνει να µε θρψει
ολοκληρωτικ θα ε- µαι συµφιλιωµνος µε την αδυνα- µα του λλου. Εµαι
αδναµος να εµαι τλειος, πως κι ο λλος. Κι µως, απ αυτς τις
αδυναµες, τα πλην που χαρακτηρζουν τον καθνα, µπορε να βγουν
συν.
Αν η Ελλδα καταστραφε τελεως θα µενει µα ελι, να κλµα και µα βρκα.
Εναι αρκετ για να ξαναχτι- στε απ' την αρχ!
πως λει κι ο ποιητς: σπου τλος νιωσα κι ς π' ν µ' λεγαν τρελ πς π
να τποτα γνεται Παρδεισος. Οδυσσας Ελτης
Εµαστε η «γενι της κρσης»
3
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ µε τον Αρχιµανδρτη Βαρνβα Γιγκου Εφηµριο στον Ι.Ν.
Παναγας της Λαοδηγτριας Θεσσαλονκης
Παρεµβολ: Για τους περισσοτρους λληνες η οικονοµικ κρση χει
δηµιουργσει µια αµελικτη πραγµατικτητα: ανεργα, εργασιακ ανασφλεια,
µεωση εισοδµατος, υποβθµιση του τρπου ζως, αβεβαιτητα, φβος για το
µλλον. Με ποιον τρπο βλπετε να επιδρ η κρση στις διαπροσωπικς σχ-
σεις, κυρως των νων ατµων; χουν γνει οι σχσεις πιο ουσιαστικς; Με
ποιους τρπους µποροµε να την εκµεταλλευτοµε θετικ; Πς αυτ το γενικ
πλασιο της αβεβαιτητας και του φβου επιδρ σε µας και εναι αυτ µετ
ευκαιρα για να δηµιουργσουµε ουσιαστικς σχσεις µεταξ µας;
π. Βαρνβας Γιγκου: Η κρση εναι να πραγµατικ γεγονς. Υπρ- χουν πολλο
νεργοι, υπρχουν πολλο νθρωποι που δεν χουν να ζσουν και δεν µπορον
να το αναγγουν µνο στο πνευµατικ γεγονς. Υπρχει κτι πρακτικ και
µεσο. Υπρχει πρβληµα επιβωσης απ πολλος ανθρπους που εναι σε
κατσταση απογνσεως. Εσες µπορε να χετε το χαρτζιλκι σας, λλοι δεν
χουν να φνε, οτε σπτι χουν και εναι καταχρεωµνοι, ε- ναι στα ρια
της απογοτευσης, της απελπισας. ρα αν εννοσουµε την κρση σαν
πραγµατικ αντικειµενικ γεγονς τι οι νθρωποι αδυνατον να επιβισουν
εναι αλθεια. Αλλ οι πνευµατικο δεν εξετζουν µνο το σµπτωµα,
εξετζουν και τις αιτες απ πο ξεκινει κτι. πως επσης κθε αποτυχα
εναι και ευλογα. Κ- θε αδιξοδο εναι να νοιγµα στην ζω την πραγµατικ
στον Θε. Αρ αυτ που συµβανει στην εκκλησι εναι τι απ λα µποροµε να
ωφε- ληθοµε, απ λα µποροµε να χου- µε τον τρπο και τον δρµο για
τον
Χριστ, την Αλθεια. Κποιοι λνε τι η κρση εναι ηθικ. Αυτ εναι πα-
ραµθια. Εναι πλι ωραα λγια για να µην διαπιστσουµε την πραγµα-
τικτητα του συµπτµατος αλλ και της αιτας. Ο λλος πεινει. χουµε να
του δσουµε; Θα σταθοµε δπλα του; Ας εναι πιστος, ας εναι πιστς. Απ
την λλη τι σηµανει τι η κρση εναι ηθικ; ηλαδ οι νθρωποι πλ- ον δεν
εναι καλο, δεν χουν ηθικ ριο, κλβουν και δεν βζουν ρια στις
επιθυµες τους; Αυτ εναι σ- µπτωµα, πως και η αµαρτα και η
ανηθικτητα. Εποµνως, το πρβληµα εναι κτι λλο, εναι υπαρξιακ. Και
υπαρξιακ σηµανει τι δεν χουµε εµπειρα της παρουσας του Θεο, δεν
χουµε χαρ. Η λλειψη της παρου- σας του Θεο και η απουσα της χα- ρς
µε οδηγε να βρω λλους τρπους χαρς που δεν χουν αλθεια. ρα το
πρβληµα εναι η υπαρξιακ µου µοναξι, η απουσα της πα- ρουσας του Θεο
που δηµιουργε µια βουλιµα στα πργµατα στις σχσεις. Βουλιµα στα
πργµα- τα σηµανει να χω πλεονεξα, να παρνω απ τον λλον και να µην
καταλαβανω την αδυναµα του λλου. Βουλιµα στις σχσεις σηµανει να χω
σχσεις να τις εξουσιζω και να νιθω σηµαντι- κς, γιατ χω ανθρπους
που µε λατρεουν. Αυτ εναι εκτροπς. Η θεραπεα εναι η επιστροφ στον
Θε, στην βση µας, στην πηγ της ζως. Εποµνως, σηµανει αποκατσταση
της σχσης µε τον Θε που θα µε κνει ικαν να χω
σχση µε τον νθρωπο γνωστ γνωστο, φλο και εχθρ, πιστ πιστο. Αυτ,
λοιπν, θα φρει µια αποκατσταση στις ισορροπες. νας νθρωπος που εναι
ηθικς πολλς φορς δε σηµανει τι εναι και «του Θεο». Ηθικς µπορε να
εναι και να αρνεται τον Θε. Ο νθρωπος που εναι αληθινς εναι αυτς
που χει την εµπειρα της αγπης του Θεο και νιθει αυτν την ελευθερα
και την χαρ. Πολλς φορς υποκατστατο εναι ο ηθικισµς. Και φθνουµε να
λµε ωραα κηργµατα, ωραα λγια, τι σµερα ο νθρωπος ξφυγε απ τον Θε,
εννοντας τον Θε σαν µια θρησκεα, σαν µια απρσωπη πα- ρουσα, σαν
πρσωπο-νοµα. Μ- νουµε στην ηθικ µε την ννοια των πρξεων των αρετν.
Αν εναι καλς κακς, κλφτης τµιος. ηλαδ ποιος εναι ηθικς, για
παρδειγµα δεν κλβει στην εφορα, δεν κλβει τους ανθρπους κλπ., µπορε
να το κνει απ µια καταπεση και να µην εναι καρπς της σχσης του µε
τον Θε και της χαρς που νιθει µε τον Θε. Αυτ, λοιπν, η κατσταση δεν
θα φρει χαρ και δναµη σε αυτν τον νθρωπο. Και µπορε να µην κλ- βει,
αλλ δεν µπορε να συµπσχει και να αγαπ τον κθε νθρωπο. Οπτε η
εκκλησα θεωρε τι λα τα πργµατα, και καλ και σχηµα, εναι ευλογες,
γιατ αποκαθιστον τις σχσεις µας µε το Θε, µας βοηθον να βροµε την
χαρ και µσα απ αυτν την χαρ µποροµε να αγαποµε και να νοια- ζµαστε
για κθε νθρωπο.
«Να µετατοπσουµε το κντρο βρους απ το "χειν" στο "εναι"»
4
π. Β. Γ.: Κοι&tau
